نمایش نسخه قابل چاپ
دختری 35 ساله هستم یه چند روز پیش یه پیامک دریافت کردم که به من پیش نهاد دوستی داد.اصلا نمیشناسمش. قبول هم نکردم ولی دست بردار نیست و میگه یه سال پیش دیدمت خیلی دوست دارم و شماره تلفنت رو بعد یه سال پیدا کردم نمیتونم فراموشت کنم. با اینکه نویسنده پیام یه دختر 20 ساله هست ولی مضمون پیامک هاش طوری که انگار یه پسر داره به یه دختر ابراز عشق و علاقه میکنه.دست بردار هم نیست . تو یکی از پیام هاش گفت که یک ترنسم. نمیدونم چیکار کنم. کمکم کنید
سلام
واقعا موندین که چی کار کنین؟؟:sad:
بزارینش تو لیست سیاه تا نتونه بهتون زنگ یا اس بزنه..
و اگه خطتون براتون مهم نیست عوضش کنین..
دوجنسی نیست ترنس هست. خیلی قسم میده خواهش میکنه میگه میمیرم. فقط دلم براش میسوزه. دوست دارم یه جور کمکش کنم ولی نمیدونم کار درستی هست یا نه؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط جوادیان
یه کم تحقیق کردم دیدم ترنس ها دو جنسی نیستند
رشته ات چیه ؟ مشاوری یا روانپزشک که کمکش میکنی؟نقل قول:
دوست دارم یه جور کمکش کنم ولی نمیدونم کار درستی هست یا نه؟
درست و غلطش وقتی مشخص می شه که برات روشن بشه دقیقا چرا دوست داری باهاش دوست بشی. یعنی انگیزه های خودت و منافع خودت رو تشخیص بدی. و بعد ببینی ارزشش رو برات داره یا نه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط asmane
......
شما هم ببین انگیزه ت از اینکه یه پیشنهاد ساده برات قابل تامل شده، چیه. بعد شکل و زمان درست رابطه رو می فهمی.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط asmane
سلام
آخه واسه چی اصرار میکنه و میگه داره میمیرم..؟
شمارو کجا دیده و کجا شناخته؟
اصلا رابطه برقرار کردنه شما با ایشون چه سودی براتون میتونه داشته باشه؟
منطقی تر فک کنین و نزارین عذاب وجدان الکی شمارو در دایره احساسات کسه دیگه ای وارد کنه..
میشل جان ببخشید یه انتقاد دارم. اون بنده خدا، موش آزمایشگاهی نیست! اونم احساس داره دیگه! حالا این مسئله رو داره به هر دلیلی، این دلیل نمیشه مورد مطالعه و بررسی قرار بگیره.(نمی گم شما حتما حالا یه مورد دم در داری و میخوای دوستی باهاش رو تجربه کنی. کلا منظورم اینه که احساسات دیگران دست مایه انگیزه های شخصی من نیست که بعد از شناخت یا تجربه، طرف رو رها کنیم. قابل توجه این دوستمون که تاپیک زده.)
اما دوست محترم، راستش من ازشون آگاهی چندانی ندارم. فقط میدونم اونم خدای خودشو داره و تو هم برای زندگی خودت تصمیم می گیری و مدیون کسی نیستی. شما که متخصص نیستی.
به نظر من با یه پیامک بهش بگو نمیخوای پیشنهادشو قبول کنی و ازش بخواه با یه مشاور صحبت کنه شاید یک روانشناس یا متخصص راه حل بهتری بهش بده. اون حتی 15 سال از تو کوچیکتره. اون هم ارتباطی که به احتمال زیاد با توجه به اون چه که خودت گفتی فقط دوستی نیست.
بهرحال این نظر من بود.موفق باشید.
پ.ن : میشل عزیز شاید منظور شما رو من اشتباه برداشت کرده باشم اما شاید استارتر تاپیک هم مشابه من برداشت کرده باشه. هدفم بیشتر این بود که به ایشون گفته باشم.
زلال جان منظورم این بود که اینم مثل هر رابطه ی دیگه ایه. هرکس براساس انگیزه های خودش واردش می شه.
البته ما خیلی وقتا فکر می کنیم درجهت منافع طرف مقابلمون وارد یه رابطه شدیم. یا درش موندیم (این پیدا کردن راه حل برای مسائل اون رابطه رو خیلی سخت می کنه). ولی حتی وقتی به قول ایشون هدف دلسوزی یا کمک هست، باز این من هستم که منفعتی در اون کمک کردن داشتم. حالا یا منفعت معنوی بوده یا ارضاء حس مفید بودن، یا هرچیزی.
آسمانه داره طوری برخورد می کنه که انگار خودش تمایلی به ایجاد این ارتباط نداره. اما همونطور که آقای جوادیان در اولین پاسخ اشاره کردن و بقیه هم می دونیم ایشون خیلی راحت می تونه جواب نده. اما جواب می ده.
حالا اگه همه چی روشن بشه، و آسمانه علت اصلی کشش خودش رو بفهمه، اونوقته که با دید باز می تونه بفهمه این کار درست هست یا نه.
من انگیزه خودم رو بعنوان یک مثال آورده بودم.
الان روشن تر شد، درسته؟
اما در مورد موش آزمایشگاهی، اگه بخوای اینطور نگاه کنی خیلی از روابط من با موش های آزمایشگاهی برقرار شده. ولی من به هیچ عنوان این اسم رو روش نمی گذارم. از دیدگاه من انسان ها مجراهایی هستند که از طریق اونها تونستم ادراکم نسبت به عالم رو گسترش بدم. و وابسته به چشم ها و احساسات و موقعیت خودم نباشم. من به انسان ها گوش کردم، سعی کردم بفهممشون، درکشون کنم، و در کالبدشون نفس بکشم، نه بخاطر اینکه خیلی برام خاص بودند، یا می خواستم تا آخر عمرم باهاشون بمونم، بلکه به این دلیل که بفهممشون. و بتونم پدیده ها رو از انسان ها تجرید کنم. من فکر نمی کنم اگه با یه ترنس یا نابینا یا انسان هایی از فرهنگ ها و ادیان دیگه دوست بشم، یا باید دوستیم رو تا آخر عمرم ادامه بدم و یا اونها موش آزمایشگاهی من هستند.
در هر حال من نمی تونم بگم نباید با یه ترنس دوست شد. اهمیت این 15 سال، بیشتر از ترنس بودنه.
سلام
جواب سوال شما مشخص و واضح هست.اینطور که از پست شما استنباط میشه یه ناشناس بهت پیغام دوستی داده و قبل از هر چیز روی ترنس بودنش تاکید داشته .جمع این دو ناشناس بودن+تاکید روی ترنس بودن هر انسان بالغ و منطقی رو به جواب نه سوق میدهد.
شما درمانگر ایشان نیستید وادامه دادن رابطه حداقل به یکی از شما دونفر آسیب روحی میزند و باعث ایجاد وابستگی میشود تازه این در خوشبینانه حالت هست که این فرد اهداف پنهان دیگه ای نداشته باشد وبه همون صراحت باشد که خودش بیان کرده.
با پوزش از استارتر عزیز.نقل قول:
نوشته اصلی توسط میشل
میشل عزیزم متوجه منظورتون شدم. راستش توی اون پست، بیشتر همون منظور که گفتم برداشت میشد.
ممنون از توضیحتون.
چقدر خوب که شما اینقدر دنبال درک بیشتر عالم هستی. اما میخوام بگم شاید همین فهمیدن آدما ، بعضی مواقع، بعضی مواقع، باعث رنجش بیشتر اون فرد بشه( رنج خود شما رو نمیدونم)، اون نمیدونه تو میخوای بیشتر بفهمیش و ممکنه براش بهر دلیلی وابستگی ایجاد بشه.
البته که فکر میکنم دوستی ایشون با اون فرد با توجه به صحبت های اون فرد، فقط دوستی نیست. و کلا چون من شناختی از این موارد ندارم نمیدونم اصلا دوستی درسته یا نه و کلا در مورد دوستی صرف هم نمیتونم نظر بدم. چون واقعا اطلاعی ندارم. اما مورد ایشون، کلا فقط دوستی صرف هم نیست.
میشل جان در مورد انگیزه کمک کردن هم چون اطلاع دقیقی ندارم. ترجیح میدم حرف شما رو به طور مطلق تایید نکنم. همیشه کمک کردن با انگیزه حض روحانی یا شخصی شاید نباشه. مطمئن نیستم.
من خیلی نمیدونم. فقط اون چه که فکر میکردم شاید موضوع رو شفاف تر کنه بیان کردم و امید که همینطور بوده باشه.
:72:
آره همینطوره. این دو مورد مثاله. ما خیلی وقت ها کمک می کنیم، چون فکر می کنیم "کار درست" اینه که کمک کنیم. اینجا ما نفع خودمون رو در انجام دادن کار درست می بینیم. یا کمک می کنیم تا در حین کمک کردن از تنهایی در بیایم. یا غیره.نقل قول:
نوشته اصلی توسط zolal
به هرحال اگه بدونیم چرا کمک می کنیم، به محض اینکه متوجه بشیم اون هدف نقض شده، یا اینکه یکی از طرفین داره بهایی بیشتر از ارزش اون هدف پرداخت می کنه، زود تکلیفمون مشخص می شه.
اما در مورد رنج، اگه بخوام توضیح بدم، خارج از موضوع تاپیک می شه. فقط اینکه من رنج گریزم، و واقعا در این چیزهایی که گفتم نه رنجی برای من بوده نه طرف مقابلم. ظاهرا این موضوع به شکل واقعیش در ذهنت نقش نبست. در هر حال، الان دیگه انسان ها اونقدر برام تکراری شدن، یا ظرفیت خودم برای قاطی شدن با آدما اونقدر کم شده، که دیگه دوستی یا حتی ارتباط خاصی بر این اساس (درک عالم یا تجرید پدیده ها) شکل نمی گیره، نهایتا چند دقیقه یا چند ساعت صحبت کردنه. و اگه ارتباطی ادامه پیدا کنه، پایه های دیگه ای داره.
مرسی که ابهام پستم رو برای آسمانه برطرف کردی. :72:
دوست عزیز
از نظر روانشناسی بین یک دگر باش یا همجنس گرا با کسی که تمایل به دوجنس داره متفاوته!
کسی که دگرباشه از نظر کتب روانشناسی مشکلی نداره و کسی که که به دو جنس تمایل داره یک منحرفه جنسیه ی!
موردی که در ایران بیشتر باهاش روبرو هستیم تمایل به دو جنسه که یک انحراف جنسی محسوب میشه و این نوع اختلال به سختی به درمان جواب میدن یا شاید هرگز جواب ندن پس اگر جزو این گروه باشن کمک کردن به ایشون کار شما نیست و تنها به خودتون و ایشون ضربه می زنید
و اگر یک همجنسگرا باشن باید ببینید ایا شما منحرف جنسی هستین که می خواید با ایشون رابطه داشته باشین؟یعنی تا حالا به این موضوع فکر نکردین که به جنس مخالفتون تمایل دارین یا همجنس خودتون یا می خواید با هر دو رابطه داشته باشین؟اگر جزو این گروه باشن می تونن شما رو دچار انحطاط اخلاقی کنن که رهایی از اون کار راحتی نیست!
بهتره کمی علمی با مسائل برخورد کنید.
با تشکر از همه دوستانی که نظراتشون را بیان کردن.
من تا این سن که رسیدم هیچ تمایلی به ارتباط با جنس مخالفم نداشتم. برای این موضوع هم خودم از لحاظ عقلی مخالفم. منتها چون یه روحیه خیلی حساسی دارم یعنی تا حدی که یه آدم نیازمند میبینم تا چند روز فکرم درگیرش میشه که کاش میتونستم کمکش کنم.اینم یه مرضی که دارم.
این آدم هم اصلا دست بردار نیست میگه من که باهات کار ندارم فقط بزار مثل دوستهایی که باهات صحبت میکنن و بهت پیام میدن منم مثل اونا باشم. میگه منم تنها هستم .همه بهم توهین میکنند.باشه تو هم مثل بقیه آدم ها.
والله منم نمیدونم چی میخواد خودمم تمایلی ندارم فقط دلم براش میسوزه. میترسم بره یه بلایی سر خودش بیاره یا یه مشکل دیگه براش به وجود بیاد اونموقع آهش دامنم بگیره.
از خودش میپرسم میگم میخوای چیکار با من دوست بشی اصلا برات چه خیری داره. میگه من فقط میخوام باهات دوست باشم چرا میترسی من که الان دخنترم دیگه. میخوام تا آخر عمر باهات صحبت کنم.
- - - Updated - - -
نه عزیزم من اصلا جزو این گروه ها نیستم.من یه آدم عادی این جامعه هستم. اون طرف هم میگه با اینکه دختره ولی هیچ حسی به پسر ها نداره خودش رو همیشه در قالب یه پسر میبینه و میخواد چند سال دیگه که امکاناتش فراهم شد عمل کنه و پسر بشه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط tamas
- - - Updated - - -
با خودم میگم این همه آدم تو این شهر هست چرا این باید جلوی من در بیاد. الان نزدیک یه هفته هست که جواب پیام هاش نمیدم ولی فکرم درگیرش انگار یه غصه تو دلمه به خاطر این آدم.
تقصیر خودش نبوده که اینجوری بوده بدبخت.
به خودش هم گفتم که با یک روانشناس صحبت میکنم اگه صلاح دید با هم صحبت میکنیم.
میدونم که جوابم باید نه باشه. ولی عذاب وجدان دارم برای این جوابم. به نظر شما با چه مضمونی بهش جواب بدم که دلش از من نشکنه و نفرینم نکنه .نقل قول:
نوشته اصلی توسط ammin
[QUOTE=asmane;433489]میدونم که جوابم باید نه باشه. ولی عذاب وجدان دارم برای این جوابم. . میگم نکنه دلش بشکنه و نفرینم کنه شاید یه حکمتی داشته که خدا جلو من درآوورده نمیدونم والله دارم دیوانه میشم.
منم اینطوری مریضم دوست دارم به همه کمک کنم، چوب این رفتارم رو هم خیلی خوردم ولی دست خودم نیست درست نمیشم فکر کنم جلوتر از اون خودم باید برم درمان بشم. فقط دوست دارم همه ازم راضی باشن .دوست دارم مشکل همه رو حل کنم همه رو خوشحالا کنم. اون وقت هایی هم که کاری از دست برنمیاد واقعا یه مدت خیلی حالم خیلی بد میشه مثل آدم های غصه دار میشم مثل خوره میفته تو جونم انگار یکی بهم میگه وظیفه تو چی بود تو باید کمکش میکردی چرا نکردی گناه کردی باید یه کاری بهش میکردی اون به تو پناه آورده بود.
و الا منطقم عقلم بهم میگه که باید بگی نه.به نظر شما با چه مضمونی بهش جواب بدم که دلش از من نشکنه و نفرینم نکنه
آسمانه جان شما خودت خیلی خوب مشکلت رو تشخیص دادی. برای برطرف شدن این حالاتت می تونی تاپیک جدیدی ایجاد کنی، و یا در مورد مهرطلبی مطالعه کنی.
در مورد موضوع این تاپیک، راه حل خیلی روشنه. این فرد هر گرایش و جنسیتی که داشته باشه، به هرحال 20 سالشه و شما 35 سال. به فرض که آدم درستی باشه(چون همین اول صحبت کردن از گرایش های جنسی، شک برانگیزه)، دوستی شما چه معنی ای داره؟ بالاخره باید سنخیتی باشه.
بعدم اون دوره دبستانه که آدما به هم می گن بیا با هم دوست شیم. بعدها دوستی ها در قالب هایی که از قبل وجود دارن، به تدریج شکل می گیرن. اینجور دوستیابی مناسب سن اون هم نیست چه رسه به شما.
در مورد چطور گفتن هم نگرانیت بی مورده. فقط کافیه جوابش رو ندی، اتفاقی هم برای اون یا تو نمیفته.
سلام آسمانه عزیز
عزیزم شاید نظرم کارشناسانه نباشه ولی من فکر می کنم شما یکم وسواس فکری داری و با توجه به مواردی که بیان کردین از نظر من مهم ترین چیز در حال حاضر درمان این وسواس فکری است چون در جاهای مختلف زندگیت خودشو نشون میده و باعث آزارت میشه و اینکه نتونی روی کارات تمرکز کافی رو داشته باشی.
موفق باشی