فحاشی و بی احترامی همسرم به خانوادم..توروخداکمکم کنید

سلام دوستان.من تاپیک اینجا زیاد داشتم و کم و بیش حلش کردم...
5ساله ازدواج کردم یه دختره سه ساله دارم. همسره من از لحاظ روحی بیماره ولی خودش اینو قبول نداره و به هیچ وجه راضی نیس بره دکتر یا حتی مشاور..به ختطر استرس یه مدت زمان زیادی سرخود قرص مصرف میکرد که یه بار اوردوز کرد و یه دعوا و کتک کاری شدید راه انداخت که به خیر گذشت شش ماه پیش..بعدش گفت دیگه نمیخورم و اونوزیاد خورده بودم قاطی کرده بودم..
همسره من چندتا خصوصیت بد داره که نیاز به درمان داره بدبینه بشدت، فحاشی و بد دهنی داره، بسیار مغروره و خودشو عقله کل میدونه واصلا فکرنمکنه مقصره و اشتباهش رو بپذیره و کاملا چندگانه است اصلا نمیتونه تصمیم بگیره همش این شاخه اون شاخه و تغییر شغل داره، یه لحظه عاشق یه لحظه فارق..........
یه ماه پیش میخاست خونه بخره خودش زنگ زد به خانواده من (مامان، بابا و خواهرم که مجرده) بیان افطار خونمون و به اتفاق بریم خونه رو ببینیم که از نظر ما اکی بود و شوهرم با بابام بره قرارداد بنویسن(اینم بگم با خانواده خودش خیلی رفت و امد نداریم کلا همشون اینطورین و شوهرم خودش میره خونه مادرش سر میزنه) ...وقتی زنگ زد به بابام گفت بیاین بابام گفت اگه خودتون دیدید و پسندید بگیرید ولی شوهرم گفت نه شما هم بیاین ببینین اگه خوب نبود بگبد..همه چی خوب پیش رفت همه رفتیم دیدیم خونه رو بعد ما اومدیم خونه و شوهرم با بابام رفتن برای قرارداد...گویا تو بنگاه شوهرم هی منم منم میکنه و خط و نشون میکشه برای فروشنده بنگاهیه هم با بابام بد صحبت میکنه آقا قاطی میکنه و داد و بیداد میاد بیرون و میگه این خونه طلا بشه هم من نمیخرم و داد و بیداد که شماها کی هستین همتون کارگرید و .....
میان خونه..ما هم نشسته بودیم شوهرم شروع کرد به تعریف برای ما و صداشو هی بالا میبرد بعد برگشت گفت من آدم قاطی و عصبی هستم اگه هرکی دیگه بود مینوشت قراردادو مادرم برگشت گفت اقا..جان خوب نیس اینقد زود عصبی بشی برای خئدت بده به خودت فشار میاد با ارامشه تمام...یه دفعه شوهرم منفجر شد که اصلا به تو چه ربطی داره که داری به من درس اخلاق میدی من همینم که هستم من اینطوری بار اومدم اصلا تقصیره منه که شمارو ادم حساب کردم شماها لیاقت ندارین و پدر و مادر من فقط سکوت کردن و مادرم گفت من که چیزی نگغتم ای بابا ببخشید بابا منظوری نداشتم اونم فقط داد و بیداد و بی احترامی سوییچ رو برداشت گفت میرم خونه مادرم و خلاصه بماند که چه قدر توهین کرد چه قدر بددهنی کرد و مادرم اومد از در بره بیرون بهش گفت حیف دختره من ...اونم دوباره شروع کرد برو زنیکه آدم نیستی و .....
الان خیلی ناراحتم از این اتفاق من سکوت کردم توی فرصت مناسب گفتم کارت درست نبود ولی فقط اونا رو مقصر میدونه و میگی بمیرم نمیخام ببینمشون و فقط بهشون فحش میده
من الان باید چیکار کنم واقعا
مشاور هم رفتم فایده نداشت

شماعيب هاى شوهرتون رو خيلى خوب نوشتين اما از خودتون چيزى نگفتيد. كمى هم از خودتون بگيد.

عزيزم همون طور كه گفتي شرايط شبيه هم داريم
اميدوارم خدا به هممون كمك كنه
من كه دلم ميخاد فقط جدا شم ولي ميترسم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Shayeste

شماعيب هاى شوهرتون رو خيلى خوب نوشتين اما از خودتون چيزى نگفتيد. كمى هم از خودتون بگيد.

---

من آدم صبوری هستم موقع عصبانیتش سکوت میکنم و خودخوری که خیلی هم خوب نیست چون چنددفعه جوابشو دادم و ائضاع خیلی بدتر شد..ولی هر وقت از دستش دلگیر باشم کاملا توی چهره و رفتارم مشخصه و به عبارت دیگر نمیتونم فیلم براش بازی کنم.همسره من مخالفه رفت و آمده مخصوصا اقوامه من با وجودیکه شاید از خانواده خودش بهش بیشتر احترام بزارن به خاطر اینکه من بچه اولم و کلا دوتا بچه ایم و همسرم بچه اخره و ده تا بجه ان این محبت و وابستگی من رو به خانوادم درک نمیکنه همینطور من هم خیلی توقع ها از خانوادش دارم توقع محبت دارم که دریغ از یه ذره محبت و یه کم هوا داشتن که من باهاش کنار اومدم.من شاغلم در اداره دولتی فوق لیسانسم همسرم در حال حاضر بیکار قبلش کارش آزاد بود که الان با فروش مغازه بیکاره البته قراره دنباله کار باشه و بره سرکار..
هر حرفی از جانب خانوادم رو بد تلقی و برداشت میکنه فکر میکنه همه بهش حسادت دارن و چشم دیدنش رو ندارن...............
من تو این چندسال فقط فکر اصلاحه زندگیم بودم چندین بار اینجا تاپیک گذاشتم چندین برخورد بد با خانوادم داشته ولی باز تکرار میشه با اینکه اونا اصلا کاری به کارش ندارن که هیچ محبتشون هم بی شائبه اس.چه بسا میدونم که همین محبتهای اینطوری همسرم رو به قول معروف پررو کرده..تلاشهایی که توزندگیم کردم نمیگم بی نتیجه بوده خیلی جواب داده ولی متاسفانه همسره من صفر و یکه...با یه بی احترامی تمام روزهای خوب و خوش رو از بین میبره..اینم بگم ما فقط با خانواده من رفت و آمد داریم البته داشتیم..کلا خانواده خودش با هیچ کس رفت و آمد ندارن مگر عید به عید نمیگن زنده این یا مرده البته همسرم هر روز میره و خودش به مادرش سر میزنه چون وسطه راهشه و حتی من چندبار گفتممارو هم ببر گفت نیازی نیس نمیخاد.
اینم بگم مادره همسرم و حتی همه خواهربرادراش از همسره من با اینکه از همه کوچیکتره حساب میبرن و هیچکس حق اظهارنظر در مورد آقا و اینکه بگه اینجای کارت اشتباه بود رو نداره و این اشکال تربیتیه ایشونه

سلام

ایا همسرتون بعد این جور اتفاقات احساس ندامت و پشیمونی میکنه؟؟

مثلا بعد فحاشی به مادرتون ایا خواسته زنگ بزنه و ازش معذرت خواهی بکنه؟

سری قبل مسیج داد به پدرم و معزرت خواهی کرد که منو کتک زده بود ولی این سری اصلاااا فکر هم نمیکنه که مقصره دیشب کلی باهاش صحبت کردم و گفت یعنی چی که من مقصرم اون اومده داره پررویی میکنه و به من حرف زدن یاد میده .......تو اون ماجرا مادره من کله زمانیکه داشت اون داد و بیداد میکرد سکوت کرد فقط موقع رفتن به بیرون بهش گفت حیف دختره من..حالا اینو کرده پیرنه عثمان ..همش بهش میگم باباجان تو چطور یادت نیس چه چیزایی به مادر پدرمن گفتی داد میزدی که من فکرمیکردم آدمین شما ها اصلا آدم نیستین اصلا حرف زدن بلد نیستین بهتون نیومده آدم بهتون احترام بزاره یا به مامانم برگشت گفت چیه زنیکه بربر داری منو نگاه میکنی نیم وجبی....خلاصه اصلا عنوان نکنم بهتره...
جالبه میگه مادرت باید بیاد از من معزرت خواهی کنه
هرچی با ارامش میام حالیش کنم حرف مادرم اشتباعه نبوده و تو الان مقصری اصلا قبول نمیکنه میکه من کاری نکردم حرفی نزذدم هرچی گفتم حقش بوده و میخاس حرف نزنه تا منم چیزی نگم
دوروز پیش بهش گفتم به مناسبت تولد دخترمون بیا یه کیک بگیریم بریم خونه بابام اینا که کدورتها هم تموم شه کلی بهش برخورد و دادو بیداد راه اندخت..به من میگی تو وقتی من با خانوادت ارتباطم خوبه زنه خوبی هستی..منم بهش گفتم این یه اصله وقتی همسر ادم ارتبتط خوبی با خانواده طرفش داشته باشه دلگرمی به وجود می آید نه اینکه راه بره و فحش بده و جلو روشون بی احترامنی کنه و اونا هم سکوت کنن تازه فکر کنه اونا مقصرن و بیان از آقا معزرت خواهی کنن من اهل فیلم بازی کردن نیستم............واقعا خسته شدم خیلی خسته از یه طرف خانوادم از دستش شکارن و کلی دل شکسته و منتظر بازگشت اون و معزرت خواهی از یه طرفم شوهرم اینقد پررو و حق به جانب طوریکه میگه چشم ندارم ببینمشون اسمشون رو نیاز توخونه..اونوقت من دخترم رو هرروز میبرم خونه مادرم و پیشه مادرمه تا سرکار میام و مادرم بشدت به دخترم وابسته است گویا همسرم سر اسن قضیه هم حسادت میکنه

یه مدت طولانی صبر کنید.

به هیچ وجه راجع به رفت و آمد با خانواده تان صحبت نکنید.

بگذارید خود ایشان ، اشتیاق پیدا کنند.

چنین رفتاری ، توسط همسر یکی از نزدیکان بنده رخ داده بود تا اونجایی که داماد حتی به صورت مادر خانمش سیلی زده بود ، حدود شش ماه ، خانم اون آقا سکوت می کنه و سعی می کنه با آرامش دو طرف را آماده ملاقات کنه. مثلا به خانواده اش می گفته همسرم خیلی از رفتارش پشیمونه و خوب چی کار کنه ، زود عصبی می شه و همه چیز را باهم قاطی می کنه.

از طرف دیگه با سکوتش همسرش را به فکر کردن وا می داشت جوری که همسرش به مرور احساس ندامت کرد و حتی روی رفتن به خانه پدر خانمش را نداشت .
اما بعد از رفتن هیچ کس به روی خودش نیاورده بود که چه اتفاقی افتاده .

ببین عزیزم تو خیلی از خانواده ها چنین اتفاقاتی امکان داره بیفته ، مخصوصا آدم هایی که عصبی مزاج هستند در برحه هایی کارهایی می کنند که واقعا از ذهن خودشون هم دوره و بعد از اون خودشون را به جهالت می زنند که ما چنین کاری نکردیم. مهم اینه که بتونیم این شرایط را درست مدیریت کنیم.

بهتره شما هم از نقش داور بیایید بیرون ، این یک مشکلی بوده بین همسر شما و خانوادتون ، بگذارید با گذر زمان همسر شما متوجه اشتباهش شود ، لزوما هم قرار نیست برای شما اعتراف به اشتباه کنند ، همینکه از موضع خودشون پایین بیایند جای بسی شکره.

شما سعی کن وظیفه خودت را به عنوان همسر به خوبی انجام بدهی.

ممنون بی نهایت عزیز از پاسخگوییت..راستش من سر اون قضیه اصلا دلم با شوهرم صاف نیست اصلا نمیتونم بهش محبت کنم اصلااااا....همش فحش میده به خانوادم و من چون سکوت میکنم همش میشه غمباد برام و دلسرد میشم ازش چندین با هم ازش خواهش کردم نگه چون من اذیت میشم... ولی سرکوچیکترین مسئله دوباره خودش اسم اونا رو میکشه وسط و فحش میده همش میخاد منو جریحه دار کنه...یه جلسه مشاور رفتم ولی راهکاری ارائه نداد...همسرم من بیمار باید بره روانپزشک..اصلا دارم دیوونه میشم از یه طرف اینکه این بی حرمتی رو کرد از یه طرف اینکه بیماره باید بره دکتر و مشاور ولی نمیره اصلا قبول نداره که باید بره جرات ندارم حرفشو پیش بکشم دوسال پیش بهش گفتم بریم مشاور داشت خون به پا میکرد که دیوونه خودتی و....نمیدونم از کجا شروع کنم چیکار کنم به جز صبر..من 5 ساله دارم صبوری میکنم ولی کنار این صبوری باید اقدام کنم تا دوباره این رفتارها و این سیکلها تکرار نشه..تو رو خدا کمکم کنین
بی نهایت عزیز اون آشناتون که گفتید مشاور هم رفته بودن میشه مشاورشون رو بهم معرفی کنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abs

باید اقدام کنم تا دوباره این رفتارها و این سیکلها تکرار نشه..تو رو خدا کمکم کنین
بی نهایت عزیز اون آشناتون که گفتید مشاور هم رفته بودن میشه مشاورشون رو بهم معرفی کنید

---

غیر از شما شرایط محیطی دیگری اثر گذاره که دوباره همسرتون عصبی بشه و شما قادر نیستید همه چیز را کنترل کنید ، پس اینکه فکر کنید کاری کنید که دیگه تکرار نشه اشتباهه.
زندگی عرصه مقاومت ومبارزه با مشکلاته.
هر کسی یه جور مشکلاتی داره.
ومشکل اصلی شما همسر عصبی مزاج شماست.
البته راهکارهایی برای تعدیل هست که قسمتی اش مربوط به رفتارهای شما وخانوادتون می شه وبقیه اش به عهده همسرتونه.

در مورد مشاوره ، نه مشاور خاصی نرفت ، هنوز که هنوزه همسرش زود عصبی می شه ، به خاطر همین با اینکه اون خانم خیلی خانم قوی ومستقلی هست جوری که یک پست مهم در شهرشون داره ولی گوش به حرف همسرشه وبرای اینکه آرامش را برقرار کنه خیلی گذشت وصبوری می کنه ، این گذشت ها وصبوری ها و گوش به حرف همسرش بودن گرچه خیلی سخت برای ایشون تمام شده ، اما خوب نتیجه اش این شده که همسرش هم قدرش را داره وخیلی دوستش داره و اذعان داره که فردی عصبی مزاج هست .

آدم های خیلی بدبین وعصبی احتیاج به دارو درمانی زیر نظر متخصص دارند که معمولا هم موافقت نمی کنند.
ایشون هم خیلی بدبینه ، جوری که با اینکه خانومش شاغله و فرزند بزرگشون در شرف ازدواجه اما خیلی محدوده .

با این حال تونسته اوضاع را مدیریت کنه ، البته نقش مادر زن هم این وسط خیلی مهم بود چرا که خیلی با گذشت و مهربان بود و به خاطر زندگی دخترش خیلی جاها گوتاه اومدن ، این را هم بگم که الان بعد از 20 سال زندگی مشترک اون داماد مادر همسرش را می پرستد و به جای مادر خودش قبولش دارد چون مادر خودش به رحمت خدا رفته.

اما هنوز هم عصبی مزاج است ولی خوب کمتر شده چون قلقش دست اطرافیانش اومده که چه جور با ایشون برخورد کنند .

شما هم نیاز دارید به گذشت وصبوری زیاد ، همین طور قلق همسرتون دستتون بیاد وبدونید چه چیز هایی عصبیش می کنه وسعی کنید پیشاپیش ، پیشگیری کنید.

این صبر کردن عذاب اوره....اینهمه صبوری کردم فایده نداشت و احساس میکنم گستاخ تر شده....الان آقا بیکار دنباله کارای فروشه مغازس...ظهر که کاراش تموم میشه میره خونه مادرش شب میاد خونه وقتی میاد میبینم چشماش خماره دستاش سرده همش عرق میکنه میگم چرا اینطوری شدی میگه دیشب خوب نخوابیدم خوابم میاد بعد میگه چیه فکر کردی معتاد شدم و شروع میکنه به کلی بد و بیراه گفتن...تورو خدا بگید من با یه بچه سه ساله با این شوهر مریض چیکار کنم

تورو خدا کمکم کنین خیلی مستاصل شدم..دیشب ساعت دو ونیم اومد خونه بوی سیگار میداد کلی سین جین ش کردم تا فهمیدم قلیون کشیده رفته بود موتوروشو عوض کنه...واای ولی چشماش خمار همشم عرق میکرد صورتش و دستاش سرد بود کلی قسمش دادم چیزی خورده چیزی کشیده گفت نه ...کلی هم گفت بهم برخورد که بهم کیگی معتاد شدم...ولی اخه این علایم!! صبح تا ظهر خواب .....همشم میگه ناراحتی مهریه رو ببخش برو خونه بابات
همش میگه من از ماجرای اونروز دلم شکسته غرورم شکسته..اخه واقعا اینطوریه؟؟؟؟من کله ماجرا رو براتون تعریف کردم شما نظر بدید

سلام

وقتی نوشته هاتون رو میخونم انگار دفتر خاطرات خودم رو مرور میکنم. سیزده سال پیش تو شرایط شما بودم. البته بدون بچه. با توجه به تجربیات خودم میتونم بگم شوهرتون به احتمال زیاد اعتیاد دارند . توی تاپیک قبلی تون هم این رو گفتم . تو این تاپیک هم نمیخواستم پیامی بدم ولی واقعا از سردرگمی شما ناراحت شدم چون کاملا می فهمم چه حالی دارید . دنبال کسی هستید که شما رو مطمین کنه که معتاد هست یا نه. با تجربه خودم میگم بدنبال اثبات چیزی نباشید. به فکر تامین پشتوانه مالی برای خودتون و دخترتون باشید تا با کمترین ضرر این مرحله رو بگزرونید مواظب پولتون باشید و برای روزهای سختی که در پیش دارید پشتوانه جمع کنید. امیدوارم اون خونه ای رو که پدرتون براتون خریده بود رو تقدیم شوهرتون نکرده باشید.دیر یا زود از نظر روحی اماده میشید برای جدایی . چون متاسفانه شوهرتون معتاد پرخاشگر هست و با این نوع معتاد نمیشه زندگی کرد حتی اگر پول داشته باشه. تنها نوع معتادی که میشه باهاش زندگی رو ادامه داد معتادی هست که پرخاشگر نباشه و پولدار باشه .

مواظب خودتون و فرزندتون باشید

ای وایه من ..خدایا کمکم کن..تو روخدا بهم بگو چطوری ثابت کنم..الان باید چیکار کنم..بمیرم برای دختره دسته گلم....اون خونه رو همونطور که به نام پدرم بود فروختیم و سهدانگ مغازه ای که شوهرم توش کار میکرد و یه دونگش به نام خودش بود رو خریدیم به نام من...ولی دوماه پیش مغازه رو فروخت الان با نصفه پوله مغازه خونه خریدیم سه دانگ به نام من سه دانگ به نام خودش..ولی هنوز کله پول خونه رو ندادیم و وقت سند زدن که یه ماه دیگس باید بدیم..الان گیرم مابقی پوله که الان یه روز میگه ماشین میخرم برا خودم یه روز میگه خونه میخرم میدم اجاره یه روز میگه میزارم تو حسابم سود میگیرم...من اگه اون پول تو حسابش نبود الان اقدام میکردم مجبورم بسازم تا تکلیف اون مابقی پولو روشن کنه اینقدم پررو و گستاخ این مابقی رو تمام و کمال برای خودش میدونه..میگه میخای طلاق بگیری بگیر مهریه رو ببخش بعد..مهریه ام 110 سکه اس....نمیتونم یه لحظه بدون دخترم زندگی کنم ایتقد نامرده میگه بچه هم میدم مادرم بزرگ کنه
روز پنج شنبه کله روز رو خونه خوابیده بود کله روززززززززز من هی قربون صدقش رفتم هی نازش کردم گفت روزه شهادته من بیرون نمیام مسخره میکرد نمازشو نمیخونه بعد میگه چون شهادته بیرون نمیام منم هم صبح دخترمو بردم پارک هم عصر داشتم خونه دیوونه میشدم نه میتونستم جوابشو بدم نه هیچکاره دیگه ..قول داد جمعه از صبح بریم بیرون...وقتی پنج شنبه داشتم بیدارش میکردم بیاد شام بخوره گفتم صبح بریم پارک ورزش گفت اصلا حوصله ندارم بدنم درد میکنه عصری میریم بیرون...صبح جمعه ساعت ده با کلی التماس و قربون صدقه بیدارش کردم که بریم تره بار و فروشگاه کلی اه و ناله و غر غر بالاخره اومد اینقد منگه دمه تره بار که رسیدیم ماشینو انداخت تو جوب..خلاصه وایساد کلی لاستیک عوض کردو جک زد و اورد بیرون من و دخترم هم رفتیم خریدا رو کردیم..رفتیم دم فروشگاه از ماشین پیاده نشد گفت دستام کثیفه دوباره من و دخترم رفتیم خریدارو کردیم گذاشتیم تو ماشین...تا نشستیم تو ماشین گفت من میخام برم سمت خونه مادرم استخر بدنم درد میکنه من یه دفعه قاطی کردم گفتم مگه نمیخایم عصر بریم پارک اینهمه به ما وعده وعید دادی اونم شروع کرد به داد زدن که مگه من برده تو ام اصلا نمیخام بیام برو گمشو بینیم میخام برم سمت خونه مادرم مغازه بخرم من مغازه میخام...خلاصه ما رو دم خونه پیاده کرد و رفت و گوشیشو خاموش کرد..دیوونس یه روز مغازه رو میفروشه یه روز میگه میخام مغازه میخام دیوونم کرده به خدا
ظهره جمعه دخترم تب شدید کرد هرچی به موبایلش زنگ زدم خاموش بود زنگ زدم به مادرش گفت اونجا هم نرفته به مادرش گفتم این چند روز چه بلایی سرمون اورده مادرش گفت درست میشه این لجبازه بزار کا رپیدا کنه خوب میشه....سرتون رودرد نیارم خودم پاشدم دخترمو بردم بیمارستان عصری زنگ زد خودش کجایی گفتم بیمارستان گفت منم اومدم مغازه بخرم و منم گفتم هر جور راحتی.......دروغ میگه مثل...ساعت یک تا پنج کدوم املاکی بازه..
مادرش ساعت هشت شب زنگ زد بهم حاله دخترمو بپرسه و گفت هنوز شوهرم نرفته اونجا................
دیشب از بیمارستان رفتم خونه بابام ولی به اونا اینا رو نگفتم گفتم کار داشت ظهر رفت سمت خونه مادرش...دیشب ساعت دوازده شب تازه زنگ زده به گوشیم که منم برنداشته بودم........
اخه اینم مرده اینم ادمه هی فحش میده به خانوادم سکوت میکنم هی داد میزنه .........هرچی میگم چت شده معتاد شدی قرص خوردی میگه برو بابا بابات معتاده..

اگر هم معتاد نیست با این سوال ها ناخواسته هدایتش می کنید به سمت اعتیاد، زمانی که این نمونه به ایشون برچسب می زنید ، مجوز اعتیاد را برای ایشان صادر کرده اید.

از فکر اعتیاد بیایید بیرون .

نگاه شما به همسرتون بسیار تحقیر آمیز هست ، از عباراتی که استفاده می کنید خبر می دهد از سر درون . آخه خانمم کی به همسرش می گه منگ؟ یا حالا نماز نمی خونه مسخره می کنه روز شهادت بیرون نمی یاد؟ یا آخه این مرده؟

در مورد بد پارک کردن و تو جوی رفتن این یک چیز عادیه ، از هر 10 هزار پارک خوب یک بارش هم بره تو جوی ، برای خود ما هم از این اتفاقات افتاده ، جوری که تماس گرفتیم با آتش نشانی تا بیاد ماشین ما را در بیاره ، اما هیچ وقت نگفتم همسرم منگه ، بلکه اون روز تبدیل به یک خاطره فراموش نشدنی برامون می شد و کلی با همسرم می خندیدیم . یادمه یک بار همسرم ماشین رو بر خلاف نظر من از یک مسیر اشتباه برد وتو گل گیر کردیم ، هر کار کردیم در نمی آمد تا جایی که نوبت به من رسید پیاده بشم و ماشین رو حل بدم تا دلت بخواد با هر بار گاز دادن همسرم تا توی چشمام گل رفت ، این ها شیرینی زندگیه .

در مورد خبر نگرفتن از شما ، ببینید زمانی که بین زن و شوهر فاصله ایجاد می شه ، زمانی که شما منزل خانوادتونید و همسر شما با خانوادتون مشکل داره آن هم چنین مشکلی که مطئنم در درونش احساس شرمساری می کنه اما به خاطر غرورش حتی خودش رو هم در این مورد فریب می دهد ، چنین رفتارهای مثل بی تفاوت نشون دادن خودش ، قابل پیش بینی است .

من قصد ندارم بگم همسرم شما بی تقصیر نه اصلا، می خوام بگم این یک رابطه دوطرفه هست، هر چقدر شما درست وموفق تر عمل کنید متعاقبا نتیجه های بهتری خواهید گرفت وبرعکسش هم صادقه ، به نظرم رفتار تحقیر آمیز شما حتی اگر شما خیلی هم مراقبت کرده باشید که نشان ندهید اما همسرتون پالس های آن را به خوبی با گیرنده هاش دریافت کرده .

نگاه انتقادیت رو تبدیل به نگاه عاطفی کن ، اثرش در همسرت باعث ایجاد انگیزه می شود ، و اون می شه بنده تو که حاضره به خاطر رضایتت حتی جونش را هم بده.

به جای اینکه تمام انرژی ات رو صرف این موارد روزانه آزار دهنده کنی ، کمی وسعت دیدتون رو به زندگی زیاد کنید ، اگر زیر بنایی به فکر راه حل باشید تمام این موارد خود به خود حل می شود.

سلام

راستش رو بخواهید زیاد دوست ندارم چیزی براتون بنویسم چون خاطرات خودم تازه میشه و توی روحیه ام تاثیر میزاره.

زیاد باهاش کاری نداشته باشید . همون وقت هم که درباره قرص خوردنش تاپیک داشتید بهتون گفتم که انتظاری ازش نداشته باشید و کارهاتون رو خودتون انجام بدید . چون وقتی صبح تا شب با شماست و یک کاری پیش میاد که زمان بر باشه و زمان مصرف بگزره دچار اضطراب میشه و بهانه و پرخاشگری میکنه تا بره و مصرف کنه. شاید هم در زمان ترک هست و مشکلات روحی مربوط به زمان ترک رو داره. چرا مدام ازش میپرسی که معتاد هستی یا نه؟ فکر میکنید حتی اگر معتاد هم باشه به شما با زبان خودش میگه بله من معتادم. این کارتون جز افزایش تنش و اضطراب هیچ سودی نداره. چون میدونه که شما بالاخره یک روز میفهمید مضطرب هست و میخواد از نظر مالی شما رو خلع سلاح کنه . اعتمادش رو جلب کنید و سند خونه یا هر پول دیگری رو به نام خودتون کنید. درضن باید بگم که به هیچ طریقی نمیتونید اعتیاد رو ثابت کنید. اگر فقط سه روز مصرف نکنه دز مورفین تو خون پایین میاد و جواب ازمایش منفی میشه ولی اگر بتونید نمونه ادرار ازش داشته باشید و به مراکز ترک اعتیاد ببرید اونجا کمکتون میکنندولی اصلا نیازی به این کارها نیست چون من خودم تمام این راهها رو رفتم میکنند. میتونید دنبال نشانه ها باشید مثل زرورق یا قاشق سوخته نی یا چیزهای شبیه به این و یا حتی خود مواد مخدر. برای اثبات به خودتون نه کس دیگر همین نشانه ها کافیه. امید وارم که همسرتون مشکلش اعتباد نباشه ولی شما بهتره مواظب پولتون باشید. با وجود دخترتون هم که عجله ای برای طلاق نیست . شما مواظب پول باشید و برای خودتون پشتوانه داشته باشید و توقعی از شوهرتون نداشته باشید . نگران نباشید فاجعه ای در کار نیست. فاجعه وقتی اتفاق میفته که حماقت کنید و بهش اعتماد کنید و زندگی خودتون و دخترتون رو بسپارید به دستش. پس عاقل باشید به پر و پاش نپیچید اعتمادش رو جلب کنید و برای خودتون پشتوانه جمع کنید اون وقت هیچ اتفاق ناگواری نمیفته و میتونید سرپا بمونید.

ممنون دوست عزیز بابت پاسختون..چشم سعی خودم رو میکنم ولی باورکنید من هیچکدوم از این حسامو و حرفامو بهش نمیگم..
دخترم حالش بد شده بود و دوروز پیش مرخصی گرفتم نصف شب که پا شدم پاشویش کنم رفتم موبایل شوهرم رو چک کردم دیدیم اس داده به یکی که سامان من هندزفریمو خونه شما جا گذاشتم! دنیا رو سرم خراب شد شوهره من اصلا اهل رفیق بازی نبود اصلا..بعد دیدم این همون شماره ایه که اون شب رفته بود موتور بخره و اومد بو قلیون میداد چندبار بهش زنگ زده بود...خیلی خودمو کنترل کردم و پیش خودم گفتم اخه این منو خر فرض کرده چه قد سکوت کنم خدااااااااااااااااااااااا اااااااا..دمه صبح رفت دستشویی وقتی اومد بخوابه اول قربون صدقش رفتم بعد بهش با ارامش گفتم با کلی مقدمه چینی که توروخدا باهام صادق باش اونم هی میگفت برو بابا و.... منم رومو کردم اونطرف گفتم یادت باشه خودت نخواستی این زندگی دیگه زندگی نمیشه البته خیلی اروم گفتم اونم یه دفعه قاطی کرد و دو تا محکم کوبید تو سرم منم بلند شدم بیام از اتاق بیرون و اونم دنبالم اومد و گرفت به باد مشت و لگد و فحش و بد و بیراه که اویزونه منی تو برو گمشو من که خیلی وقته بهت گفتم برو گمشو .............و من فقط سکوت...فقط سکوتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت ..بدنم کلی کبود شد و اخرشم گفت من میرم اون خونه رو فسخ میکنم و پولشو برمیدارم میرم مغازه میگیرم...من یه جلسه پیش مشاور رفتم و اون فقط بهم گفت فقط اولین کار اینه که مالتو ازش بگیری چون نصف اون پولو بابام داده بوده و برای منه....منم ترسیدم و الان دوباره سر لج می افته و رفتم پیشش دو ساعت بعد خودش بغلم کرد معزرت خواهی کرد گفت چرا اونا رو گفتی چرا گفتی معتاد شدم منم بهش گفتم اون اس رو دیدم از گوشیت ..گفت رفته بودم دفترکار دوستم که موتورفروشی دارن تخته بازی کنم هنزفری رو جا گذاشتم منم باور کردم یعنی سعی کردم باور کنم فقط به گفته مشاورم که همون موقع هم باهاش تماس گرفتم و قضیه رو بهش گفتم فقط جو خونه رو اروم کنم..........فقط سکوت فقط ارامش.....اونم اومد طرفم ..........همسره من مهارت کنترل خشمش رو نداره علاوه بر اینکه مغرور و بدبین هم هست اما تشنه محبته هرچند اگه من این محبت رو بهش نمیکردم تا حالا صد بار جدا شده بودیم.....الان بیکاره به خدا دارم این در اون در میزنم کار براش پیدا کنم ولی دل نمیده فقط میگه میخام برم مغازه اجاره کنم من قبلا برای خودم کسی بودم و ....اصلا رو تصمیمش نیس همش این شاخه اون شاخه میخاد بپره خودش مغازه رو فروخت بره سراغ کار اداری الان میگه خوب کار نیس دوباره میرم سراغ مغازه درصورتیکه حالا به خواهرش سپرده نتونسته کار پیدا کنه خودش اصلا دنبالش نمیره...........
امروز قراره بریم خونه ای که قولنامه کردیم سند بزنیم....خسته ام خیلی خسته..ای کاش میومد پیش مشاور یا روانپزشک

چرا هیچکس کمکم نمیکنه و راهکاری ارارئه نمیده

دوستان هیچ راهکاری به ذهنتون نمیرسه که من بتونم وضعیت زندگیم رو سامان بدم ....هم همسرم و هم ارتباط با خانوادم رو..خواهش میکنم کمکم کنید من واقعا درمونده ام

سلام

خیلی ناراحت شدم از اینکه کتک خوردید. دختر خوب چند بار بگم ولش کن و هیچ انتظاری ازش نداشته باش . چرا مضطزبش میکنی؟ اون خودش حالش خوب نیست. خودش هم که با زبون خودش داره میگه شما اویزون من هستید. این یعنی کاری به کارم نداشته باش بزار برو برای خودت زندگی کن من نمیتونم برات مرد خونه باشم. واقعیت هم همینه. اون تواناییش رو نداره. درضمن شوهرت نمیتونه کار اداری داشته باشه. اگر هم وارد کار اداری بشه کوتاه مدت خواهد بود. شما هم زیاد روی درامد ایشون حساب نکن. اوضاع و احوال زندگی شما با محبت و سکوت و غیره درست نمیشه . برای خودت و دخترت زندگی کن . بدون شوهر. بزار مثل یک هم سوییتی تو خونه بیاد وبره وغذا بخوره و بخوابه. سوال پیچش نکن. برای خودت ضرر داره . فقط بی خودی مضطربش میکنی اون هم کتک میزنه. هیچ فکر کردی اگر خدای ناکرده اتفاقی برات بیفته چه بلایی سر دخترت میاد؟
کار سند خونه چطور شد؟
دیگه خونه تون رو نفروشید ممکنه تو این خرید و فروشها پولش به باد بره. به جای اینکه انرژی ت.ن رو صرف توجه به شوهرتون بکنید مواظب پولتون و سلامتی تون و فرزندتون باشید.

میدونم که دوست دارید شوهرتون تغییر کنه و مرد خونه باشه وحاضرید هر کاری بکنید تا زندگیتون خوب بشه برای همین هم میایید اینجا و راه حل میخواهید ولی بعضی وقتها یک چیزهایی دست ما نیست و جز پذیزش واقعیت چاره دیگری نداریم.

تاپیک شما به مشابه زندگی نامه من هست. کاملا میفهمم که الان در چه حالی هستید. سطر اول رو که میخونم خیلی راحت بقیه ماجرا رو حدس میزنم . شما الان فکر میکنید که باید نهایت تلاشتون رو بکنید تا این زندگی درست بشه ولی 50 درصدش مال شماست و بقیه اش سهم شوهرتون هست که تلاشی برای بهتر شدن نداره یعنی در حقیقت نمیتونه داشته باشه و اون هم دست خودش نیست یک جوری تو یک باتلاق گرفتار هست و شما هرچقدر بیشتر بخواهید بهش بچسبید یا دستش رو بگیرید تا کمک کنید شما رو هم با خودش میبره قعر باتلاق پس رهاش کنید و فقط از دور نظاره گر باشید تا اسیبی نخورید اگر نجات پیدا کرد که خیلی خوبه اگر که نه حد اقل شما رو با خودش پایین نمیبره.

absعزیز ازاینکه این بلا سرتون اومد خیلی ناراحت شدم ولی آخه عزیزمن اون موقع صبح وقت یه بحث جدیه؟؟!!!توی آداب گفتگو که توی همین سایت مقالش هست گفته شده باید زمان مناسب رو انتخاب کرد تا حرفات بیشترین تاثیر رو داشته باشه.من درک میکنم شما خیلی اضطراب داشتی ولی میبایست صبر میکردی تااین اتفاق نیفته.
بارها توی همین تالار گفته شده گوشی همسرتون رو چک نکنین.مگه میخواین ازش جداشین که مدرک گیر بیارین؟!شماکه بعدش سکوت کردین این کارو همون اول کار انجام میدادین.درضمن برای کسی که بوی قلیون یاسیگار میده که انگ معتاد نمیرنن!!!
این اشتباهات شما بود که باعث این اتفاق تلخ شد.شما که همسرتون رو میشناسین متاسفانه نمیتونه خشمش رو کنترل کنه نه زمان مناسبی رو انتخاب کردین نه لحن مناسب.
امثال همسر من وشما که مضطربن وناراحتی روحی دارند باید مثل یک درمانگر باهاشون برخورد کنیم.مطالعه در زمینه رفتار بااین افراد خیلی کمکت میکنه درصورتی که یک خواننده صرف نباشی بلکه عمل کننده باشی.
خونه جدید رو هم حداقل سه دانگش رابه نام خودتون بزنین این حق شماست .

ممنون از پاسخت..قبول دارم اشتباه کردم
خونه جدید رو رفتیم دیروز سند زدیم سه دانگ به نام من و سه دانگ به نام همسرم...دو روزه رفتارش خیلی خوب شده و اون حسه بی مسئولیتو خوابالودگی رو نداره بیشتر با دخترم وقت میزاره من هم بهش محبت میکنم ...تو صحبتاتون اشاره کردید که با مطالعه میشه مثل یه روانکاو با این افراد برخورد کرد..میشه منابع مطالعاتی رو بهم معرفی کنید...اینکه من الان سردرگمم نکیدونم برم پیش مشاور یا روانپزشک خودش که اصلا نمیاد...یه جلسه رفتم پیش مشاور ولی هیچ راهکاری ارائه نداد..
الان از طرف خانواده خودمم تحت فشارم هی میگن چرا اون زنگ نمیزنه چرا نمیاد اشتی کنه اینطوری سردی بیشتر میشه الان تقریبا دوماه از اون دعوا میگذره...یه ماه دیگه عروسی دعوتیم از اقوامه دوره منه مطمینم بهش بگم میگه نمیام میگه من از ریخته فامیلات خوشم نمیاد خودت دوست داری برو...در ضمن اسباب کشی هم در پیش دارم نمیخام با دلخوری برم خونه جدید...خیلی دوست دارم با خانوادم آشتیش بدم ولی نمیدونم چجوری؟؟؟ دو هفته پیش تولد دخترم بود که براش توی یه کارگاه مادر و کودک برگزار کردم یعنی خونه خودمون جشن نگرفتم بهش گفتم اونموقع بیا یه کیک کوچیک بگیریم بریم خونه مامانم اینا هم رفع کدورت هم تولد بجه کلی باهام دعوا کرد که این چه حرفیه برای چی من اینکارو بکنم مگه من چیکار کردم!!!!!!اصلا خودش رو مقصر نمیدونه..تورو خدا راهنماییم کنید چه طوری و از چه دری وارد بشم که اول یه کم این روابط حسنه بشه بعد برم سراغ درمان همسرم که دیکه این جریانات پیش نیاد
همسرم میگه من با تو خوشبختم ولی وقتی آدم دیگه ای میاد این وسط ما رابطمون خراب میشه یعنی فقط دوست خودم باشم و دخترم با خودش هیچ کس دیگه نه رفت و آمد نه هیچیزه دیگه

تازمانی که همسرتون خودش نخواد وخونوادتون رو مقصر بدونه شما هیچ کاری برای ترمیم این رابطه نمیتونین بکنین.منم رندگیم شبیه شماست خیلی تلاش کردم همسرم باخونوادم خوب شه از مقابله به مثل گرفته تا واسطه کردن دیگرون،نصیحت،قهر و...ولی تنها نتیجه ای که داشت همسرم فکر کرد من خونوادمو بیشتر از اون دوست دارم پس زندگی رو به معنای واقعی زهرم کرد الان هم ده ماهه نگذاشته باخونوادم هیچ ارتباطی داشته باشم. لطفا اشتباهات من رو تکرار نکنین که سرانجام رابطه باخونوادتون این بشه.
مقاله هایی که مربوط به برخورد باافراد زودرنج،عصبی وپرخاشگر هست رو بخونین.من توی همین تالار چیزهای زیادی رو خوندم هرتاپیکی که ربطی به این موضوعات داشت ازش استفاده کردم(نمونه اش تاپیکهایی قبلی خودتون) به لطف خدا تونستم موقعیت هایی رو که میتونست تبدیل به بدترین لحظات بشه خوب مدیریت کنم وشوهرم دوباره عاشقم بشه.برای رابطه باخونوادم هم از لطف خدا ناامید نیستم میدونم روزی همه چی درست میشه.همونجور که خدا تو قرآن میفرماید:بعد از هرسختی آسایش است.《ان مع العسر یسرا》دوبار هم تکرار کرده تا دلمون قرص شه