نميدونم با وجود اين دلخوريها باز هم تلاش كنم براي ادامه يا نه

با سلام خدمت اعضاي تالار
ميرم سر اصل مطلب. خواستگاري دارم كه دوماه پيش با بزرگتراش اومدن به منزلمون. با اين آقا دوست بودم و خيلي هم دوسش داشتم. خلاصه كه خانوادم مخالفن، همگي. پدر مادر خواهر. يكي بخاطر مسئله كم بودن سرمايه برا شروع زندگي ويكي هم ظاهر ايشون كه به دلشون ننشسته. مخصوصا اندام كه ريز جثه ان و هم اندام خودم هستن تقريبا.
تو اين دو ماه من هر كاري كه فكر ميكردم درسته انجام دادم. كه خانوادم بيشتر آشنا شن بلكه نظرشون تغيير كنه و عجله اي تصمصم نگيرن ، خانوادمم با وجود نارضايتي قبول كردن. خانواده خواستگار هم ما رو تو فشار نذاشتن و گفتن حق دارين زمان بخواين و تصميم بگيريد. خواستگارمم هر سازي زديم رقصيد. بريم مشاور، تنها بيا خونمون خودت صحبت كن، زمان بده، زنگ بزن مامانم، تحقيقات رفتيم، حتي يبار خانوادگي خونشون رفتيم كه بيشتر آشنا شيم. البته تو همه ي اين موارد خانوادم يه جورايي انگار ديگه ميخواستن جواب مثبت بدن ولي باز دوروز كه ميگذشت برميگشتن سر حرفاي قديم و به اصطلاح غر زدن. واقعا تو اين دوماه خسته و دلزده شدم. اون بنده خداها هم بدتر ازما. هر روز ميگفتم امشب ديگه خبر قطعي ميديم و باز نميشدو موكول ميشد به يروز ديگه و انجام يه برنامه ديگه. اين آقا واقعا از لحاظ اخلاق و ايمان و فرهنگ و خانواده چيزي كم نداره. حقوقشم بد نيست ولي خب يه ورشكستگي داشته كه سرمايش كمه
بالاخره پريشب به اصرار من مبني بر جواب دادن كه ديگه بسه دوما ه شد،مادرم زنگ زد و گفت جمعه تشريف بيارين كه صحبت كنيم در مورد رسم و رسوم. و خانواده خواستگار هم تقريبا تو اين مدت و از حرفاي پسرشون متوجه شده بودن كه خانوادم رضايت ندارن. براي همين از مادرم سوال كردن كه نظرتون مثبته كه بيايم يا نه. مادرمم گفت دخترمون ميخواد ما هم طبق خواسته اون عمل ميكنيم. يعني بهشون فهموند كه فقط خواسته دخترمون هست و ما نميخوايم.
اونا هم بين خودشون مشورت كردن گفتن با وجود عدم رضايت خانواده صلاح به اين وصلت نيست. ولي به مامانم گفتن كه پنجشنبه براي قطعيت جواب و اينكه بيايم يا نه تماس ميگيريم. ولي ديروز خود اون آقا باهام تماس گرفت و گفت ديگه صلاح نيست ادامه بديم و من دلم ميخواد با عزت وارد خانوادت بشم. ما همه كار كرديم كه خانوادت رضايت بدن، خانواده منم از اين عدم رضايت خبر نداشتن و فكر ميكردن اين مدت براي آشنايي زمان گرفته شده ولي الان كه فهميدن ديگه براي اونا هم افت شخصيت داره. اصلا ممكنه كه با اين وضع بيايم و يه سنگ بزرگ بزارن جلومون و بدتر كوچيك شيم. حرفاش منطقي بود. ازم خواست ديگه خداحافظي كنيم از هم. منم ديگه كم آوردم واقعا. من خودمم پريشب بعد جواب نيمه مثبت مادرم چهره عبوس و گرفتشو ميديدم بدتر حالم بد ميشد و استرس ميگرفتم كه چي ميخاد بشه.
ديروزم مادر خواستگارم تو تلگرام بهم گفت ديگه صلاح نيست اين وصلت. گفت به خانوادت گفتي كه نظر ما اين هست كه تموم كنيم و جمعه ديگه نميايم. گفتم بله تا حدودي گفتم. يعني در واقع ميخاد زنگ بزنه و بگه كه بخاطر نارضايتي شما پشيمون شديم و نميايم و خدانگهدار
از طرفي مادرم كه ديروز بهش گفتم بخاطر مدل جواب دادن شما اونا ديگه نميان دچار عذاب وجدان شده و ميگه من بهشون زنگ ميزنم كه بيان و خواسته ي تو مهمه. اما ميدونم كه اگر مادرم بخواد ميتونه با صحبت راضي به اومدنشون كنه.
الان نميدونم كار درست چيه. كه به خاتمه اين رابطه با همه علاقه و خوبي كه توش بده رضايت بدم؟؟ يا نه تماس كه گرفتن يجور متقاعدشون كنيم كه همه چيز اوكي هست و تشريف بيارين؟؟ البته اينم بگم من و اون آقا شخصا از هم خدافظي كرديم و اين مسئله بين خانوادهامون تموم نشده فقط
ببخشيد طولاني شد

سلام دوست عزیز، با چیزایی که تعریف کردی.. جواب سوال شما مثبته.. حتما بیشتر وقت بذارین و اگه واقعا دوستش داری و شناخت خوبی ازش داری تلاش کن که این ذهنیت خانواده رو اصلاح کنی، اگه پسر خوبیه، خانواده دوسته ، اهل زندگی هست و در کل ادم سالم و فهمیده ای هست ارزش داره که تلاش کنی و مشکلات رو برطرف کنی، اون قدر مساله بغرنجی نیست که حل نشه که.. تصویر ذهنی خانواده شما از داماد آینده یه پسر قد بلند و هیکلی و اینا بوده که خب با ایشون فرق داره.. مگه قراره تصویر ذهنی ها و ایده ال ها حتما پیش بیاد.. مهم دل شما دوتاست که با همه ، با خانواده ات جدی تر حرف بزن.. اگه به انتخابت مطمنی و بالای هفتاد - هشتاد درصد معیارهات رو داره از انتخابت دفاع کن و سهم خودت رو برای این وصلت انجام بده.... این دلخوری ها همیشه پیش میاد.. مادرت میتونه با یه تلفن و گفتگوی خوب ناراحتی و دلخوری ها رو برطرف کنه ، انشالله خوشبخت بشی:72:

سلام

شبیهه تاپیک شما چن وقت پیش هم داشتیم و من اونجا هم به دختر خانم گفتم شرط اصلی پسندیدنه شماس و صد البته پسندیدن منطقی نه چشم و گوش بسته

ایراداتی که خونواده شما میگیرن زیاد مهم نیست..سرمایه اولیه اگه داشته باشن برا شروع زندگی کافیه.. و اندامشون هم که مورد پسنده شما بوده

و اگه ایشون واقعا اخلاق و ایمانش و تایید میکنید و از ته دل دوسش دارین جواب مثبت بدین..

به این راحتی خدافظی کردنه هر دوی شما برام قابل هضم نبود.. !!

سلام.

به نظر من فعلا سکوت کنید تا چند وقت. مثلا یک ماه.

اگر عطش خودتون کم شد و منطقا با خانوادتون هم نظر شدید که هیچی و گرنه اگر ایشون رو همچنان گزینه خوبی می دونستید اول با خانوادتون صحبت کنید و بعد پیغام بدین که رسما اقدام کنند.

فقط مساله اینه که ممکنه آقا این مدت کاملا سرد و پشیمان بشند که دیگه ریسک این گزینه رو از حالا بپذیرید.

به نظر من بهتره دیگه مادرتون تماس نگیرن. یکم زمان لازمه که دوباره همه چیز به حالت اول برگرده. اون آقا هم اگه واقعا شما رو بخواد به این زودی نباید پا پس بکشه.

یکم به خودت زمان بده. من این دوران رو گذروندم. واقعا آدم وسط ماجرا نمی فهمه چی درسته چی غلط. یکم بزار بگذره و اگه میتونی سرت رو با چیزای دیگه گرم کن و فکر کن ببین دلایل خانوادت منطقی هست یا نه.
ولی به نظر میاد مادرت موقع جواب دادن یکم بی سیاست رفتار کردن. ملت خواستگاری که میخوان رد کنن رو بازم میزارنش تو آب نمک و جواب نهایی نمیدن بهش. حتما سعی کن روی مادرت کار کنی وگرنه در مراحل بعدی باز اذیت میشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوادیان

سلام

شبیهه تاپیک شما چن وقت پیش هم داشتیم و من اونجا هم به دختر خانم گفتم شرط اصلی پسندیدنه شماس و صد البته پسندیدن منطقی نه چشم و گوش بسته

ایراداتی که خونواده شما میگیرن زیاد مهم نیست..سرمایه اولیه اگه داشته باشن برا شروع زندگی کافیه.. و اندامشون هم که مورد پسنده شما بوده

و اگه ایشون واقعا اخلاق و ایمانش و تایید میکنید و از ته دل دوسش دارین جواب مثبت بدین..

به این راحتی خدافظی کردنه هر دوی شما برام قابل هضم نبود.. !!

---

به این راحتی که نبود، دوماه شب و روز نداشتم و از همه طرف فشار روم بود. از طرف خانواده از طرف اون آقا که هر روز میپرسید چی شد؟ نتیجه گرفتین؟ حرفشون چیه؟ خیلی استرس و فشار روم بود، حتی اون آقا که بقول خودش هر لحظه ش میگفت بالاخره چی میشه. اما الان دیگه نمیتونم کشش بدم، این مدت رو من زمان گرفتم و اینجور شد، اگر بازم زمان بخوام و بازم نشه معذب میشم و مورد اتهام که چرا ما رو بازی دادین. کما اینکه تا حدودی این حرف رو هم تقریبا تو حرفاشون شنیدم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهاره جون

به نظر من بهتره دیگه مادرتون تماس نگیرن. یکم زمان لازمه که دوباره همه چیز به حالت اول برگرده. اون آقا هم اگه واقعا شما رو بخواد به این زودی نباید پا پس بکشه.

یکم به خودت زمان بده. من این دوران رو گذروندم. واقعا آدم وسط ماجرا نمی فهمه چی درسته چی غلط. یکم بزار بگذره و اگه میتونی سرت رو با چیزای دیگه گرم کن و فکر کن ببین دلایل خانوادت منطقی هست یا نه.
ولی به نظر میاد مادرت موقع جواب دادن یکم بی سیاست رفتار کردن. ملت خواستگاری که میخوان رد کنن رو بازم میزارنش تو آب نمک و جواب نهایی نمیدن بهش. حتما سعی کن روی مادرت کار کنی وگرنه در مراحل بعدی باز اذیت میشی.

---

]

بهاره جون من اتفاقا به این پیشنهادتم فکر کردم. اما نمیتونم عنوان کنم که مثلا برید و دو سه ماه دیگه بیاین ببینیم چی میشه. در حال حاضر ناگزیر به دادن جواب هستم. چون اینجوری حالت بلاتکلیفی برامون پیش میاد. با خواستگارمم دیگه میترسم درمیون بزارم و امیدوارش کنم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط صبا_2009

سلام.

به نظر من فعلا سکوت کنید تا چند وقت. مثلا یک ماه.

اگر عطش خودتون کم شد و منطقا با خانوادتون هم نظر شدید که هیچی و گرنه اگر ایشون رو همچنان گزینه خوبی می دونستید اول با خانوادتون صحبت کنید و بعد پیغام بدین که رسما اقدام کنند.

فقط مساله اینه که ممکنه آقا این مدت کاملا سرد و پشیمان بشند که دیگه ریسک این گزینه رو از حالا بپذیرید.

---

نظرتون متین، اما زمانی که منتظر جواب هستن چطور موضوع رو مسکوت بزارم؟ بگم وقت هم بدین که میگن اگر به فکر کردن بود دوماه زمان داشتین.

سلام! به نظر من این آقا اونقدری که شما ایشون رو دوست دارید و تلاش کردید تلاش نکردند. با اینکه شما اینهمه تلاش کردید فقط به خاطر اینکه مادرتون از جون و دل بله نگفتن شما رو گذاشتن کنار؟! کمی عجیب به نظر میرسه... به نظر من حالا که انقدر حساس بودند و به غرور شون بیشتر از سر گرفتن این ازدواج بها دادن زیاد جالب نیست شما یا مادرتون دوباره پیش قدم بشید.

متظور من این بود که بگین به مادرتون اطلاع دادین که خانواده اونها نمیان و تمام و دیگه هم مادرتون هم تماس نگیره. خودتون هم که خداحافظی کردین.

سما خانم، چون یه روزی خودم تو شرایط شما بودم دوست دارم تجربیاتم رو منتقل کنم.
ببین ممکنه تو با خانوادت اختلاف عقیده داشته باشی. ممکنه رفتار اونا رو در مقابل خواستگارت منطقی ندونی. دلت میخواد اونا هم به انتخاب تو احترام بذارن و سخت نگیرن.
اما وقت ازدواج این چیزا رو باید بزاری کنار. اگه همه میگن این خواستگارت عالیه،‌ باز خودت باید با تحقیق به این نتیجه برسی.
برو یکم پرس و جو کن. مطالعه کن. با مشاور مشورت کن. اگه مطمین شدی که این خواستگار که باهاش دوست بودی و حالا با خانواده ش هم آشنایی داری مورد خوبی هست، اونوقت می رسی به مرحله ای که بخوای با خانواده گفتگو کنی.

این که اونا میگن ما رو بازی دادین و الافمون کردین، اصلا منطقی نیست. حرف یه عمر زندگیه. تو این مورد یکم برای خواستگارت باید ناز کنی. هروقت چیزی گفت بگو مامان بابام همیشه تو هر مرحله از زندگیم همین قدر حساس بودن و همیشه به زندگی و آیندم اهمیت می دادن. این چیزا رو ربط بده به نگرانی خانواده نسبت به سرنوشت تو، نه بی اعتمادی به خواستگارت.
قرار نیست چون با هم دوست هستین همه چیز رو مستقیم بزاری کف دست خواستگارت. مطمین باش تو خانواده اون هم خیلی چیزا هست که تو نمی دونی. حتی اگه مامانت بد جوابشون رو داد، بگو چون دلشوره من رو دارن،‌اینجوری حرف میزنن. واقعا هم همینه. خانواده دختر همیشه دلشوره دارن ولی بعضی ها مثل خانواده تو نمی تونن صحیح نشونش بدن.
در مقابل خواستگارت همیشه برای رفتار خانوادت توجیه بیار. اما به خانوادت که رسیدی سعی کن نقاط مثبتش رو بگی و دلایلت برای ازدواج با اون رو توضیح بدی.

لازم نیست کسی رو امیدوار کنی. به خواستگارت بگو بهتره یکم به خودمون زمان بدیم که از این شرایط خارج بشیم و فکر کنیم. حتما بگو خانوادت چه ویژگی های مثبتی در خواستگارت دیدن، اما چون دخترشون خیلی براشون مهمی،‌دلشون میخواد زندگی با رفاه داشته باشه. یه جوری باید تشویق بشه به کار کردن و تلاش بیشتر برای به دست آوردن شما.
اگه واقعا بخوادت به این راحتی فراموشت نمی کنه.
احساس من اینه که اونا هم یکم غیر منطقی هستن و احساس میکنن همه باید به پسرشون سریع "بله" بدن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهاره جون

سما خانم، چون یه روزی خودم تو شرایط شما بودم دوست دارم تجربیاتم رو منتقل کنم.
ببین ممکنه تو با خانوادت اختلاف عقیده داشته باشی. ممکنه رفتار اونا رو در مقابل خواستگارت منطقی ندونی. دلت میخواد اونا هم به انتخاب تو احترام بذارن و سخت نگیرن.
اما وقت ازدواج این چیزا رو باید بزاری کنار. اگه همه میگن این خواستگارت عالیه،‌ باز خودت باید با تحقیق به این نتیجه برسی.
برو یکم پرس و جو کن. مطالعه کن. با مشاور مشورت کن. اگه مطمین شدی که این خواستگار که باهاش دوست بودی و حالا با خانواده ش هم آشنایی داری مورد خوبی هست، اونوقت می رسی به مرحله ای که بخوای با خانواده گفتگو کنی.

این که اونا میگن ما رو بازی دادین و الافمون کردین، اصلا منطقی نیست. حرف یه عمر زندگیه. تو این مورد یکم برای خواستگارت باید ناز کنی. هروقت چیزی گفت بگو مامان بابام همیشه تو هر مرحله از زندگیم همین قدر حساس بودن و همیشه به زندگی و آیندم اهمیت می دادن. این چیزا رو ربط بده به نگرانی خانواده نسبت به سرنوشت تو، نه بی اعتمادی به خواستگارت.
قرار نیست چون با هم دوست هستین همه چیز رو مستقیم بزاری کف دست خواستگارت. مطمین باش تو خانواده اون هم خیلی چیزا هست که تو نمی دونی. حتی اگه مامانت بد جوابشون رو داد، بگو چون دلشوره من رو دارن،‌اینجوری حرف میزنن. واقعا هم همینه. خانواده دختر همیشه دلشوره دارن ولی بعضی ها مثل خانواده تو نمی تونن صحیح نشونش بدن.
در مقابل خواستگارت همیشه برای رفتار خانوادت توجیه بیار. اما به خانوادت که رسیدی سعی کن نقاط مثبتش رو بگی و دلایلت برای ازدواج با اون رو توضیح بدی.

لازم نیست کسی رو امیدوار کنی. به خواستگارت بگو بهتره یکم به خودمون زمان بدیم که از این شرایط خارج بشیم و فکر کنیم. حتما بگو خانوادت چه ویژگی های مثبتی در خواستگارت دیدن، اما چون دخترشون خیلی براشون مهمی،‌دلشون میخواد زندگی با رفاه داشته باشه. یه جوری باید تشویق بشه به کار کردن و تلاش بیشتر برای به دست آوردن شما.
اگه واقعا بخوادت به این راحتی فراموشت نمی کنه.
احساس من اینه که اونا هم یکم غیر منطقی هستن و احساس میکنن همه باید به پسرشون سریع "بله" بدن.

---

ممنون دوست عزیز،، خیلی خیلی حرفات کمک کننده بود. منم اشتباهاتی داشتم. که با حرفای شما متوجهش شدم. بازم ممنون امیدوارم همیشه موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sama28

، خانوادمم با وجود نارضايتي قبول كردن.

تو همه ي اين موارد خانوادم يه جورايي انگار ديگه ميخواستن جواب مثبت بدن ولي باز دوروز كه ميگذشت برميگشتن سر حرفاي قديم

هر روز ميگفتم امشب ديگه خبر قطعي ميديم و باز نميشدو موكول ميشد به يروز ديگه

مادرمم گفت دخترمون ميخواد ما هم طبق خواسته اون عمل ميكنيم. يعني بهشون فهموند كه فقط خواسته دخترمون هست و ما نميخوايم.
.
از طرفي مادرم كه ديروز بهش گفتم بخاطر مدل جواب دادن شما اونا ديگه نميان دچار عذاب وجدان شده و ميگه من بهشون زنگ ميزنم كه بيان و خواسته ي تو مهمه.


د

---

با سلام

فرق هست بین دو ماه وقت گذاشتن برای اشنایی با دو ماه ابن دست اون دست کردن

فرق هست بین اشنایی هر دو طرف از هم با ناز کردن ی طرف بدون هدف

اینا رو نگفتم ک خدایی نکرده سرزنش کنم گفتم ک حق بدید بهشون......نه اینکه اگه پسر شما رو می خواست باید تلاش میکرد بازم صبر میکرد پس به اندازه
دوستون نداره و خانوادش فلان و...

به نظر من که همون طور ک خودتون هم فرمودین رفتارشون منطقیه.....و خانواده با عزت نفسی هستن....

کاری ک الان میشه کرد به نظر من:

اگر واسطه سر زبون دار پیدا کنید ک بهتر
اگر نه بین همون خانوادتون کسی ک موقع حرف زدن دچار هیحان نمیشه خوب تحلیل میکنه و بیان خوبی داره باهاشون تماس بگیره
و جوری ک انگار می خواد سو تفاهم و برطرف کنه سر حرف و باز کنه و...
مثلا جملاتی مثل:
خدایی نکرده هیچ قصد جسارتی به خانواده محترم شما نیوده
دو ماه وقت گذاشتیم که بچه ها زیر نظر والدین جدا از رابطه قبلیشون ی بار دیگه خوب هم و انالیز کنن
ما خوشحال شدیم ک با خانواده محترم شما اشنا شدیم
شما فلان خصوصیت و فلان خصلت و دارید(از خوبیشون)
من و اقای ...(اسم پدرتون )......اگر مادرتون تماس گرفتن.....همسر بچمون و مثل خود بچمون میدونیم جون درستش هم اینه.....وقتی به کسی بله میگیم یعنی ایشونو هم کفو خودمون دونستیم .........احترام و عزتش واجبه..........جوونمون با هر کسی خوشبهت باشه تو دل ما جا داره......اگر داماد یا عروسی دارید مثال از رفتارتون با اونها...(ینطوری خاطر جمع بشن ک بعدها بی احترامی پسرشون نخواهد دید یا قرار نیست تا اخر زندگی در جهت جلب رضایت خانواده همسرش تلاش کنه)

ما هم می خواییم ک جه جوون خودمون چه جوون شما ان شاالله انتخاب خوب . هم کفو خودش داشته یاشه
اگر مادر اون روز حواب نیمه مثبت دادن چون از فلان چیز نگرانی مادرانه دارن(ی بهونه از حرفها و اتفاقاتی ک تا حالا بیتنون افتاده پیدا کنید)

چون به نظر من ارزششو داره ک برشون گردونید از جناب مدیر هم مشورت بگیرید


البته همه اینها منوط به اینکه شما دیگه برای جواب مثبت مصمم باشید و این دو ماه + دوره دوستیتون رو به بررسی شخصیت دو طرف و سوال و حواب سازنده گذرونده یاشید.

توکلتون به خدا ان شا الله هر چی خیره براتون رقم بخوره:72:

سلام.به نظر من نداشتن سرمایه کافی حرفیه که ادم رو به فکر وادار میکنه ایا عمه جوانها موقع ازدواج باید سرمایه داشته باشن؟اون هم با این شرایط. در کشورمون؟چرا اینقد شرایط مالی براتون اهمیت داره.من نمیگم پول مهم نیست اتفاقا پول خیلی خوبه ولی اینکه کسی به جرم نداشتن سرمایه نتونه ازدواج کنه سخته.ایا اونقدی هست که بتونید خونه ای اجاره کنید وجشن عروسی بگیرید سرمایه ای دیگه مد نظرتون هست؟منظورتون هز نداشتن سرمایه چیه.در ضمن اگر واقعا این اقا رو دوست داشتید میتونستید نه با بی احترامی به خانوادتون ولی به طور جدیتری پای انتخابتون بایستید.یا از این ترسیدید پای انتخابتون پا فشاری کنید واینده خوبی در انتظارتون نباشه.بهتره خودتون با خودتون رو راستر باشید وسنگهاتون رو با خودتون وا بکنید که ایا اینها بهانست که میگید برای اینکه خودتون هم از اینکار مطمئن نیستید ودارین به خانوادتون موکول میکنید. که به این زودی با کسی که میگفتید خیلی دوسش دارین وبه همین راحتی خداحافظی کردین.بیشتر فکر کنید.