وقت مناسب طلاق گرفتن ؟؟؟

سلام دوستان،
من الان ده روزه خونه پدرمم، من و شوهرم تصميم به جدايى داريم.
واقعا مدتهاست دارم فك ميكنم، الان ٤ ساله مهمون اين تالارم دايم دارم به اين فك ميكنم كه بايد حدا شدم، يا نه بمونم ادامه بدم...
الان نميخوام بگم كى مقصره، امروز ك تاپيكهامو از اول تا اخر خوندم ديدم منم خيلى حاها بچه بازى كردم و ميكنم، دوتا ادم نابالغيم ، دوتا ادم كاملا منفاوت كه فقط تنها جيزى ك اين اخرا برامون مونده بود علاقه بود، نه خونواده هامون ب ما اميدى دارن، نه كسى دورمونه، همه حرمتها شكسته شده.
حالا ك به مرز طلاق رسيدم و داريم جدأ حدا ميشيم، حرف شوهرم ك هميشه ميگفت من معتادم يا بهت خيانت كردم ك ميخواى حدا شى؟ مغزمو درگير كرده، واقعا ادم فقط ب اين دلايل بايد حدا شه؟
من عيب زياد دارم، اما ميدونم عيباى شوهرمم ربطى ب محبت كردن يا نكردن من، يا خوب بودن يا بد بودن منم نداره، و اون اخلاقش همينه.

سلام الهام جان خوبی؟خیلی بهت فکرمیکنم!!!
تصمیمی که گرفتی جدیه؟عاقلانه تصمیم گرفتین یاازروی احساس وهیجان؟
حرف شوهرت چیه الان؟
دلیل جدایی روچی بهش گفتی؟قبول داره؟
خانوادت چی میگن،حمایتت میکنن؟
بعدازفوت پدرش تغییری کردیانه؟رفیق بازیهاش وکارهاش چطور؟
ایناروجواب بده تابعد...

سلام الهام جان
وضعيت خيلي دشواري داري نميدونم تصميم درست چيه ولي همسرت به نظرم مرد زندگي نيست شايدم رفتاراش بازخورد رفتاراي تويه
نميدونم درست
چون بايد دو طرفه سنجيد
ولي از ديد تو كه نگاه ميكنم زندگي رو غيرقابل تحمل ميبينم و به نظرم جدايي بهترين راهه از اين همه عذاب دوطرفه راحت ميشين
آدم ازدواج ميكنه كه خوشحالتر زندگي كنه نه اينكه تا اين حد جنگ اعصاب داشته باشه

من واقعا دوسش داشتم، اما جفتمون داريم اذيت ميكنيم همو، اونم از من راضى نيست، از حرفاش ميفميدم ك اونم از ازدواجش پشيمونه.
راستش بعد جريان مشاوره من و به شوهرم گفتم يه جورايى ك از جدايى نميترسم و اگه لازم باشه حدا ميشم. اونم يكم ترسيد انگار، رفتارش تو خونه خيلى با من بهتر شد، ميديدم داره سعى ميكنه . تا اينكه من چشمامو عمل كردم ازش خواستم يه زوز تو خونه پيشم باشه و قبول نكرد و بحثمون شد. باز بعدش نسيم رفيق بازى وزيد كه من احازه ندادم بره شب با دوستاش مشهد، نا گفته نماند شوهرم طبقه پايين خونه مامانش خاليه و دادن به ايشون و اسمشم خونه محرديه اقاست و اونجا با دوستاش وقت ميگذرونه و فقط شب بيرون موندناش نيست.
تا اينكه بابام گوسفند قربونى كرد، گوشت داد بيرم خونه، هرچقد گفتم من گوشت نميبرم قبول نكرد، فكر كرد من تعارف ميكنم، من ميدونستم اين گوشت جنگ به پا ميكنه واسه همين همونجا ز زدم به دوستم گفتم چن تا مستحق پيدا كن بديم بعش گوشتارو. حالا شب دم در شوهرم تا گوشتو ديد و فهميد بابام داده گير داد نيارش تو، گفتم بابا نميدم تو بخورى، ميدم مستحق، اونم گف نيارش تو خونه من، بذار تو راه پله از همينجا بده، منم ازين رفتارا قبلا ديده بودم ازش اما ميكفتم باباش مريضه تحت فشاره ، ايندفه اما منم منفجر شدم گفتم يا با گوشت ميام تو يا خودمم نميام تو. اونم كفت خب نيا، ساعت ١١ شب با گوشت و گريه رفتم خرنه بابام، گفتم خسته شدم، حفتمون ازين زندگى خسته شديم، بابامم ز زد مادرشوهرم، گفت خب اين كارا چيه، ما چكارش كرديم و اونم هى توجيه كرد. بعدم من باهاش حرف زدم، رك و راست به من گفت تو بدى، تقصير تواه، بيخود گوشتو ميبرى خون وقتى ميدونى شوهرت ناراحت ميشه و بابات اينا ب پسر من بد كردن بگو بيان ازش معذرت بخوان، ...
بابامم واقعا بعد اينهمه سكوت گفت، تو بى عرضه اى و زن با سياستى نبودى درست، اما اينم ديگه شورشو دراورده، اگه رفتى خونه ت ديگه نيا مشكلاتو ب من نگو، برو با همون هر غلطى ميخواى بكن.
ميگن فقط مونده بازاينهمه استرس و حرص يه مريضيم بگيرى بعد برگردى خونه ما.



- - - Updated - - -

من فقط به اين نتيجه رسيدم اخلاق شوهر من همينه، اينكه من باهاش راه بيام شايد فقط جلوى دعوا رو بگيره، اگه نه اون عوض نميشه، اون همينه، كينه شترى، لحباز، رفيق باز، بچه ننه،مثلا من وقتى شبا مشروب خوردن بود باهاش مهربون بودم جاى دعوا، اما فقط دعوامون نميشد، اگه نه اون مشروبو ترك نكرد.
با اينكه چون با خونوادش رفت و امد نداشتم فكر ميكردم ما چقد مستقليم، پشت تلفن ديدم مامان ريز ب ريز مسايل مارو در حريانه و بهش مشورتم ميده.
خلاصه هرجور فك ميكنم اون زندگى اينده اى نداره، فقط علاقع كافى نيست، ما اصن بلد نيستيم اسن وضع بيش اومده رو جمع كنيم، اينطورى نه ميتونيم بچه دار شبم نه تنها باهم خوشبم، الان دوساله خونمم مسافرت نمياد چون بدون خونوادش دلش ميگيره، مهمون مياد ز ميزنه هروق رفتن بگو بيام خونه چون حوصله نداره، مهمونى دعوت ميشيم باهركسى يه مشكلى داره و از هركسى به يه دليلى خوشش نمياد.فقط كار ما شده كنار هم ناهار خوردن و خوابيدن، ازون بيشتر دعوامون ميشه.

پس یعنی تصمیمت جدیه واسه طلاق...
الان منظورت ازوقت مناسب چیه؟
یعنی اینکه کی اقدام کنی؟
اول ببین نظر همسرت چیه؟
الهام جان اینجاکسی توصیه نمیکنه طلاق بگیر...منظورم اینه که اگه دودلی ومناظری یکی بهت القا کنه برودنبال طلاق،ازاین خبرهانیست..درست بگو تصمیمت چیه
امیدوارم بتونی بهترین تصمیمهاروبگیری
خودت بهترازهرکسی میدونی که آیاجای تلاش کردن دوباره روداره یانه...

همسرم هميشه ميگفت من مشكل حادى نميمبنم ك بخوايم جدا شبم، مشكل ما ازوناس ك همه دارن، اما اگه فك ميكنى بايد جدا شبم من به تصميمت احترام ميذارم.
الانم با اتفاقايى ك افتاده و حرفايى ك بين من و مامانش زده شد و شناختى كه ازش دارم ميدونم اونم دوس جدا شيم، نهايتش و اخر گذشت كردنش اينه كه مثل هميشه بگه من عوض نميشم، نميتونى به زور از من چيزى كه دوس دارى درست كنى، ميخواى زندگى كنى نوكرتم هستم، نميخوايم مانعت نميشم.


منظورم اينه اينكه ميگن هر زندگى يه مشكلاتى داره يعنى چى؟ تا كجاشو بايد تحمل كرد،؟ تفاهم يعنى چى؟ چقدش طبيعيه.
من تو خونه اى بزرگ شدم ك پدر و مادرم هنوزم باهم دعوا دارن، مثه دشمن هم رفتار ميكنن،دوست ندارم بچه هام همچين جايى بزرگ شن.

نميدونم، يه حورايى دلم براى شوهرم ميسوزه، نميدونم از ترس مهريه بود يا... اما ميفهميدم وقتى بحث طلاق پيش مياد يه حورايى ميترسه. وسط تلاش كردنمون تنهاش گذاشتم، اون اخلاقش همين بود، بد عنق و لوس. شايد نميخواست اذيتم كنه، شايد ميخواست شوهز خوبى واسم باشه اما ازون بهتر نتونست، منم زن خوبى واسش نبودم.
منظورم اينه رابطه سالم به چى ميكن؟ دعواى زن و شوهرى به چى ميگن؟ من زناى زيادى ميشناسم ك با شوهر بدتر از شوهر من دارن زندگى ميكمم، شايد من يه لوس مزخرفم كه تحمل سختياى زندگى رو نداشتم و شونه خالى كردم

سلام. خانوم somebody20 به استناد پاسخ های مدیران همدردی در موارد مشابه:

1. زمان مناسب طلاق رو بر اساس میزان و نوع مشکلات تخمین نمی زنند، بلکه بر اساس توانایی شما و پتانسیل بازسازی زندگیتون در جلسات مشاوره حضوری میشه مورد بررسی قرار داد. (حتما بایستی حضوری هر دوی شما به مشاور مجرب مراجعه بفرمایید)

2. اگر برای ساخت زندگی نیاز باشه قوی باشید، برای طلاق و زندگی بعد از طلاق لازم هست چندین برابر بیشتر قوی باشید و انرژی بذارید. این قدرت رو دارید؟

3. به یاد داشته باشید با طلاق یا ازدواج مجدد فقط نوع مشکلات عوض میشه و باز هم احتیاج دارید قوی باشید و قوی باقی بمونید. شما هم اینطور فکر میکنید یا طلاق رو فقط سکوی رهایی میبینید؟

در نهایت طلاق میتونه یه راه حل باشه، اما در نهایت! مطمئنید همه راه ها رو رفتید؟

موفق باشید

درود بانو سمیه گرامی:72:

چندساله داری تاپیک میزنی توی سایت همدردی اینو متوجه شدم بزرگ شدی و عاقلتر از قبلت شدی الان عاقلانه تر و مثل یک خانوم متاهل رفتار میکنی شوهرتم نسبت به قبلش بهتر شده من اینجا درصد نمیزارم چون توی زندگیتون نیستم
ولی اینو خوب میدونم شوهرت آگاهی و دانش و آمادگی تشکیل زندگی مشترک را نداشت تغییر کرده ولی اونطور که لازمه نه هنوز جا داره احتمال اینکه بعدها بهتر بشه هست احتمالا شما هم بهتر و کاملتر میشی ولی بحث سر اینه شما چقدر قدرت و توانش را داری٬ تا کی میتوانی صبور باشی و تلاش بکنی ،
شما تلاشتو کردی الان خانه پدرتی وضعیت اوایل زندگیت را با الان یک مقایسه کن ببین تغییرات اونقدر محسوس بوده که ارزش موندن داشته باشه یا نه پنج سال بعد احتمالا بهتر میشید ولی با رشد کمتر مگه ابنکه از یک فرد اگاه (روانشناس) کمک بگیرین و دوتایی تمایل و قصد تغییر داشته باشید،

تصمیمت را گرفتی خیلی نگران نباش حداقل نظر من اینه که دیگه پوست کلفت شدی:311: بیدی نیستی که با هر بادی بلرزی خودت را دست کم نگیر خوبه خانوادت پشتت هستن خیلی بهت کمک میکنه در مورد حرف پدرت یاپت باشه حرفش زبانی با حرف دلش تفاوت داره

در اخر،: توی زندگی مشترک دلخوری ناراحتی قهر و لعضی وقتها دعوا هست ولی لحظات و روزای خوب و خوش و عاشقانه هم کم نیست تعریفت را از زندگی مشترک تغییر بده قرار نیست چون مامان بابات هنوزم دعوا و ناراحتی میکنن برای شما هم اینطوری باشه تینو کلی میگم قرار نیست چون پدر ادم سیگاری و معتاده پس اگه خواستگار یا شوهر اینطوری باشه عادیه!!!
این مسئله کلی گفتم لطفا بی احترامی تلقی نشه

همسر شما هنوز همان عادات و رفتارها رو که گفته بودید دارند؟ مشروب خوردن، شب نشینی با دوستان و غیره... ؟

بله عشق افرين عزيز، من با يه مشاور هماهنگ كردم، قراره ٤ جلسه كلاس قبل از طلاق برام بذاره.
اخه همنوقدر ك زمان ميگذره و ما بزرگتر ميشيم و يه سرى چيزا بهتر ميشه، ي سرى چيزام فك كنم داشت بدتر ميشد، ادم هرچقدر ميگذره صبرش كمتر ميشه، اعصابت ضعيف تر ميشه، حس نا اميدى مياد يراغت، حس اينكه بهترين سالهاى عمرت رفت.
ما حدا ازين ك اخلاقاى بد زياد داشتيم، مهارتهاى زندگيم نداشتيم، يعنى بزركتراى ما جز لحبازى و كينه كدورت هيچى يادمون ندادن، مشكل ارتباط داشتيم، هيچكى به نياز اون يكى توجهى نميكرد، هركى خواسته خودشو داشت، خواسته هامونم زمين تا اسمون فرق داشت. گذشت كردن به كلى از زندگى ما پاك شده بود و سر كوچكترين چيزا لج ميكرديم،
متاسفانه تو خونواده شوهر من لجبازى يه حور افتخاره، مادرشوهرم و شوهرم هميشهبا افتخار از لجبازياشون تعريف ميكنن و ميخندن و منم تحا تاثير اونا خيلى جاها ميخواستم مثل اونا رفتار كنم ك حقمو بگيرم مثلا.
بله، متاسفانه شوهر من هنوز مشروب ميخورد و با دوستاش معاشرت داشت، منطور من ازينكه بهتر شده بود اين بود كه با منم ميومد پارك مثلا يا پياده روى و نميگفت خسته م، سعى ميكرد منو راضى كنه ك وقتى ميره با دوستاش منم غر نزنم. شما تصور كن يه مرد متاهل يه خونه محردى داشته باشه، خب وضع همينه ديگه، تا وقتى خالى ميشد ميرفت اونجا، به مامانش چن بار گفتم اينحارو بدين اجاره اما واسه هيچكى مهم نبود.
الان در ظاهر و از ديد شوهرم و خونوادش من به خاطر يه تيكه گوشت زندگيمو ترك مردم، اما من خسته شده بودم، خيلى وقت بود خسته شده بودم. يه سال صب تا شب برستارى باباشو كرد و به بهونه اون تنها بودم و با اين وعده وعيد ك تموم ميشه، تموم كه شد شد نوبت دوستاش شوهرم موند با يه كوله بار عذاب وجدان نسبت به مادرش و خونوادش.
انگار شده بود غول چراغ جادو و ميخواست جاى باباشو واسه همه پر كنه، شايدم طبيعى بود.

اون موقعى ك مشكل شوهرم و خوناوادم حل شده بود، هميشه ميكتم اينو تونستم حل كنم بقيه شم ميتونيم خل كنيم. اما وقتى برگشتم جاى ااولم، فهميدم تا عمر دارم مشكلاتم هميناست، فقط بايد بپذيرمشون و سرمو بتدارم پايين زندگينو كنم

همسرم خواسته برم باهاش حرف بزنم، خيلى سخته، خيييلى، اما ميخوام بعش بگم ك چيزى درست نميشه.

نگو چیزی درست نمیشه بگو درد من اینه بگو دلم زندگی اروم میخاد دلم خانواده میخاد یعنی دلم میخاد خودم و خودت بیشتر اوقات باهم باشیم یه خانواده باشیم حرفامون جایی نره نه من نه تو پشت هم باشیم مثل زمان دوستیمون که جلو خونوادها وایسادیم !!!!
دلم مرد خونه میخاد و......
همه دردهات رو بگو با تمام احساساتت که با قیافت نشون بدی بگو اگه هستی بسم الله.....

باهم حرف زديم، گف به نظرم وقتشه ك حدا شيم.
باز گف بريم مشاور قبلش، باز خودش ميگه ما عوض بشو نيستسم اين مشاور بى فايدس، باز ميگه ما همو دوس داريم، نميدونم چرا قيول كرده بياد مشاور وقتى ميدونه نميخواد عوض شه. من چيكار كنم؟ بريم مشاوره يا بگم نميخواد و تمومش كنم.

رفتن پیش مشاور ضرر نداره یه شانس به زندگیت بده اینجوری توی گرفتن تصمیمت مصمم تر میشی نهایتش اینه مشاور باهاش خصوصی صحبت میکنه تشویقش میکنه بقیش دیگه با خودشه خودتم همراهیش کن اینجوری بهانه دست کسی نمیدی
ایشالله خیره

سلام دوست عزیز
به نظرم مشاوره رفتن خوبه به زندگیت شانس دوباره بده
فقط یه مشاوره خوب برو که دلسوز باشه

توکل به خدا ان شاالله هر چی خیره پیش بیاد برات گلم:323:

شوهرم زد زيرش و نيومد مشاوره، گفت اينهمه راه خوصله ندارم بيام. خودت برو جاى هردومون حرف بزن، يا يه مشاوره نزديك پيدا كن.
انگار ن انگار اين راهو هفته اى يه بار با دوستاش ميومد و ميرفت . سه ساعت راهه.

گفت اگه مشاور راضى شد ز بزن من تلفنى باهاش صحبت كنم.
فك نكنم چيزى عوض بشه، اوضاع روحيم اصلا خوب نيست، همه اشتباهات و كاراى بدم داره جلوى چشمم رژه ميره. اما بايد قوى باشم، ميدونم بايد قوى باشم

سلام
من همیشه تایپک های شما رو دنبال کردم شرمنده ولی از همون اولش میدونستم این زندگی برای شما دوامی نداره وگفتم امروز فرداست که میای تایپیک طلاق میزنی مثل روز برام روشن بود
شما همون اول درجریان اخلاق ورفتار وشخصیت شوهرت بودی چندسال باهاش دوست بودی میدونستی رفیق بازه مشروب خور وخیلی رفتارای ناشایست دیگه که خیلیا تحمل یکی از اونارو هم ندارن
حدحدودای زیادی رو زیر پا میزاره وبراشون ارزش قائل نیست مثل همین تعهد به زن وزندگیش که انگار هنوز شما رو فقط دوست دخترش میدونه نه شریک زندگیش که بهش تعهد داده مرد زندگیش وتکیه گاهش باشه هنوز تو دوران مجردیش گیر کرده ونمیخواد قبول کنه متاهل شده تعهد داده باید دور خیلی از مسائل خط بکشه انرژیش صرف همسر وزندگی مشترکش بکنه
الهام جان متاسفانه نباید امید به عوض شدن شوهرت داشته باشی اگه این زندگی واین شوهر همینجوری میخوای وهنوز در توانت میبینی تلاش کن ولی امید زیادی نداشته باش اون همینه دیگه.
اگه هم برای خودت وجونیت و روح و روانت ارزش قائلی این دندون خراب وفاسد بکن بنداز دور من بارها خواستم بیام بگم چون با خوندن تایپیکات اعصابم بهم میریخت نمیدونم چطور تا حالا تحمل کردی نمیگم خودت هم بی عیب ایراد بودی ولی انتخاب شما از اول اشتباه بوده نه خودت نه شوهرت به بلوغ لازم برای ازدواج وعمل به تعهداتش نرسیده بودین ودارین چوب انتخاب بد رو میخورین
فقط خواهش میکنم اگه طلاق گرفتی حالا حالا به فکر ازدواج کردن نیوفت اگه هم زمانی شرایطش پیش اومد دیگه این اشتباهات تکرار نکن برای خودت خط قرمز تعیین کن قاطعانه بگو شوهر رفیق باز ومشروب خور وچیزای دیگه که تو این زندگی ازشون ضربه خوردی رو نداشته باشن یه خورده روی اعتقاداتت کار کن ضرر نمکینی!

وقتی نخوای کاری را انجام بدی بهانه زیاده واسه انجام ندادنش
خودت مشاور رفتی چی؟ من با شوهرت کاری ندارم خودت و تصمیمت مهم هستش که واقعا بدانی میخواهی چه کاری انجام لدی.

بعدشم اینقدر خودت رو سرزنش نکن و خودت را ضعیف نشان نده لطفا پیشرفتت خوب بوده بخودت زمان بده لطفا آینده روشنه

همسرم اومد مشاوره، مشاور گف اينكه اينهمه راه كوبيد اومد يعنى تورو دوست داره، به مشاورم گفته بود من زنمو دوس دارم، هيچ مشكليم ندارم باهاش، جز اينكه قهر مكسنه از خونه ميره و خونوادش كه اصلا نميتومم قبولشون كنم ى بديهايى كه كردن فراموش كنم، اما زنم اگه ميخواد زندگى كنه بايد با خونوازه من خوب باشه.
مشاور گف حق داره ناراحت باشخ، منم از بديهايى كه از خونوادش ديدم گفتم و به منم كفت توام حق دارى ناراحت باشى. باهم حرف بزنيد ، بى دعوا و ازش بخواه بيا باهم گذشت كنيم، ميدونم حق دارى اما ب خاطر زندگيمون. گف هرشب راجه ب يه موضوع ، فقط يه موضوع حرف بزنيد.
ديشب راجه به اوليش حرف زديم، همه ناراحتيهام از مامانشو گفتم، و گفتم اما به خاطر تو حاضرم همه رو زير پا بدارم، اونم گف من حاضرم مسافرت ببرمت، قليون نكشم، عكساى عروسيمونم بگيرم اما ب خونوادت اخترام نميذارم.

تا اینجاش خوب بود
فقط یه لطفی کن بزار بیشتر شوهرت بگه بهش توجه کن به حرفاش گوش بده توقع نداشته باش خیلی ازش کوچکترین کار مثبت انجام داد تشویقش کن تاییدش کن از نو شروع کن انرژی بزار:72: سخته ولی در توانت هست

همسرم اصرار داره بيا خونه ت،
هرچى ميگم الان مشكل ما كه حل نشده، ميگه اقا جان من تا قيام و قيامت با فاميلات همينم. يه سلامم ك ميداد بهشون دبگه نميده، امروز دم در جلو خودم مامان بزرگم و دايى مو ديد با كمال وقاحت سرشو انداخت پايين رفت. ازينور مامان بابامم ايندفه خيلى نازاحتن، به خدا از همينا روم نميشه برم، خب الان كه وضعم بدتر شد. تازه شرطم گذاشته ازين به بهد مادرم هرجا خواست بره مسافرت من بايد ببرمش و توام دوس ندارى نيا اما حق ندازى نظر بدى.( فك نكيند مادر شوهر من ي ادم سنتى، برعكس ماشين زير پاش ٦٠ ميليون پولشه، وقتيم شوهر داشت تنها با دوستاش ميرفت تركيه ى تفريح، حالا ك شوهرش فرت شده ماشينو پارك ميكنه دم در زنگ ميزنه شوهر من ببره برسونش)

الهام جان فک نمیکنم رفتنت فعلا درست باشه
اجازه بده کمی بیشتربابچه های اینجامشورت کنی
صبرکن تامشاورها پاسخ بدن
اینجوری که نمیشه...

اخه پاييزه جان ازينورم هى زنگ ميزنه بيا خونه، چقد نامردى منو گذاشتى رفتى، عكساى منو باباشو ديشب برام فرستاده، ميگه جفتتونو باهم از دست دادم، هى ميگه منو خونه تنها گذاشتى رفتى وسط غصه فوت بابام، تو اگه قهر نكرده بودى الان زندگيمون سر جاش بود...
هى داره بهم عذاب وجدان وارد ميكنه. ميگه من قليون نميكشم، مسافرتم ميبرمت، فقط بيا خونه و نخواه با خونوادت احترام بداوم

كاش يكى مشاورارو بگه بيان كمكم، نميدونين چقد غصه خوردم اين روزا ك چه تصميمى درسته

ببین الهام جان همسرت هم خدارومیخوادهم خرما...هم میخوادبرگردی هم میخوادهمون موضع خودشوداشته باشه..اگه واقعانگران ازدست دادنته پس بایدتلاش کنه واسه تغییر...مثلا بگه سعی مبکنم باخانوادت بهترباشم...نه اینکه محکم بگه احترام نمیزارم...به نظرم خودش هم دودله فقط الان تحساساتی شده...تاکی میخوای احساسی جلوبری...بایدفکردرست وحسابی بکنی...
اگه الان برگردی به شرط اینه قلیون نکشه ومسافرت بری مشکلت حل میشه؟؟؟مشکل فقط این دوتاست؟؟؟!!!!!خودت هم میدونی نه...
بازدوباره باکوچکترین بی احترامی به خانوادت بهم میریزی خب حق هم داری...اگه واقعا میتونی ندیدبگیری پس برگرد...اماتاکی؟؟؟تواززیرب� �ه به عمل نیومدی که!!!
آدم بایدبتونه توی زندگی مشترک ببخشه گذشت کنه...خانوادت خون وخونریزی که نکردن پس همسرت نبایداینقدرسفت وسخت بگه احترام نمیزارم
من این حرفشوقبول ندارم...
متاسفانه همسرت بارفتن تویه خلایی احساس کرده ومیخوادزورتراین خلا روپرکنهوباآرامش به کارهاش ادامه بده..وگرنه هیچیش نیست...
به نظرم واسه یه بارهم که شده درگیراین احساسات نشو...
من فردابهمشاورها پیام میدم که بیان تاپیکت...انشالله که ببینن وبیان..
صبورباش

سلام خانم الهام

الان شما دنبال تضمیناتی هستی که اگر قراره برگردی‌، به یک زندگی با ثبات رفتارهای درست برگردی که در اون احساس امنیت وآرامش کنی .

در این صورت وارد فازهای احساسی شدن دوباره تو رو به همون نقاطی میرسونه که از اول مشکل داشتی بنابراین با ر‌وشی میانه و معقول دوباره فکر کن ببین دنبال چه هستی.برای خودت ده خواسته رو به ترتیب اهمیتشون لیست کن که در صورت بودن اونها میتونی دوباره با ثبات قدم وارد اون زندگی بشی از طرف دیگه ده خواسته ای که شوهرت ازت داره ومدام این مدت گفته رو لیست کن...بعدش بشین اینها رو بررسی کن....ببین چندتا از اون خواسته ها رو میتونی یا میتونید برآورده کنید...کدوماش اهمیت داره واساسیه کدوماش بی اهمیته‌.

این کمکت میکنه حداقل برای خودت مشخص بشه مشکل و مساله ت چیه ارزشهای اصلی ای که به خاطرش حاضر شدی وارد زندگی مشترک بشی چی بودن

سلام عزیزم

مشاورتون رو ادامه میدین؟

در مورد برگشتنتون من نمیتونم نظری بدم.ولی شاید من اگر جای شما بودم فعلا برنمیگشتم و به همسرم میگفتم گاهی بیرون همدیگه رو ببینیم و جلسات مشاوره رو

هم ادامه بدیم.

توی صحبت ها هم سعی میکردم خیلی منطقی و با لحن آروم و متین در عین حال قاطع انتظاراتم رو بهش بگم.

تا اونجا که یادم میاد مشکل شما بیشتر این بود که همسرت بیشتر وقتش رو بیرون حالا چه با خانواده و چه با دوستاش میگذروند.ولی شما الان بیشتر در مورد رابطه

اون با خانواده شما حرف میزنید تا اون موضوع.

مساله فقط مسافرت بردن شما یا قلیون نکشیدن نیست.مساله عدم مسئولیت پذیری اونه.توی مشاوره هم به نظر من باید بیشتر این موضوع مطرح بشه.

به نظر من الان که اون سعی در برگشت و درست شدن زندگیتون داره تو هم جدی باش و از خواسته های به حق خودت کوتاه نیا.

سلام الهام جان

آقای امین خیلی خوب نوشتن ، کمک بزرگیه برات .

ببین واقعیت اینه مردایی که رفیق باز یا بچه نه نه هستن یا اعتیاد به الکل دارن ، درصد کمیشون اصلاح میشن و اون هم به سختی و در مواقع خاص
تازه مادرشوهرتون هم که کمر همت بستن برای خراب کردن زندگیتون ،
نمیدونم کدوم مادری میاد به پسره متاهلش خونه مجردی بده و اینطور راهنماییش کنه

همسر شما اگر معجزه ای رخ نده ، در حالت عادی شاید تغییر کنه اما فکر نکن بیشتر از 20-30 درصد بهتر بشه ،
میخام بگم اگر شما تلاش کنی اگر ایده آلش باشی ، از خیلی خواسته هات بگذری ایشون فکر کن 30 درصد بهتر میشه ، شما با 30 درصد بهبود ایشون مشکلت حل میشه یا نه ؟

مورد بعدی اینکه ، شما چه همسرت باشه چه نباشه فقط و فقط برای خودت تلاش کن قوی شی و کلا زاویه نگاهت به ازدواج و علاقه و زندگی رو تغیر بده به سمت مستقل شدن ، قوی بودن ، به خودمتکی بودن ، انتظار نداشتن ، واقع بینی و...
ولی خودتو سرزنش نکن ، چرا فکر میکنی میشینن میگن به خاطر گوشت زندگیتو بهم ریختی ؟
چرا نمیگی همسرت بخاطر یه گوشت و لجبازی و کینه، تو رو به خونه خودت راه نداد ؟

اصلا بزار همه آدمای شهر درموردت فکر بد کنن ، مگه مهمه؟
اگه همه آدما درموردت فکر خوب کنن ، تو میتونی خوشبختی رو احساس کنی؟
اصلا مگه داریم کسی رو که همه در موردش درست قضاوت بکنن ؟

این واقعیت خیلی زیاد به درد بعد از طلاقت میخوره که :
تو اشتباه داشتی اما چیزی نبود که مجوز اینهمه خطای همسرت باشه ، مشکلات همسرت چیزی نیست که بشه باهاش یه زندگی و خانواده با حداقل نیازهای اولیه رو تشکیل داد.
تو نه داری امتحان پس میدی نه تقاص گناه و..
تو فقط یه انتخاب اشتباه داشتی ، و الان باید پای اشتباهت وایسی

فکر کن رفتی 2متر پارچه خریدی که برای خودت چادر بدوزی ولی 2متر پارچه کمه ، باید 4متر پارچه میخریدی ، پس در نتیجه چادرت کوتاه میشه ،
سعی کردی خودتو توی اون 2متر جا کنی ولی نتونستی چون واقعا نمیشد ، تو فقط یه اشتباه کردی همین
خدا دوستت داره و تو فرصت زندگی داری ، نه آزمونه ، نه بدبختیه نه هیچی ، فقط باید اشتباهتو جمع کنی

یا همین 2مترو سرت کن و باهاش حس خوب داشته باش
یا بزارش کنار
به همین راحتی میتونی زندگی کنی ، خانواده داری ، سلامتی و زیبایی و ... و میتونی به یه معرفت و کمالاتی هم برسی .

خییلی فکر کن
به بعدش
خودتو حسابی واسه بعدش آماده کن ، ولی از مشکلاتت غول نساز

ببین من خواهرم میگفت الهی بمیرم گیسوکمند خیلی محدود شدی و آقاجون بهت گیرمیده و..
ولی واقعا ازین بابت اصلا ناراحت نیستم ، زودتر میام خونه ، دوستامو کمتر میبینم یا توی تایمی میبینم که از کارم مرخصی بگیرم که دیر نرم خونه و وفق دادنهای این شکلی
و مدام به این فکر میکنم که چقدری ها آرزو دارن یه خونه و سایه پدر باشه که بهش پناه ببرن
حالا من بشینم زانوی غم بغل کنم که پدر عزیزو مهربونم یه کوچولو محدودم میکنه

میخام بگم خیلی راحت میشه مشکلاتو توی ذهنت کوچیک کنی و تحملتو بالا ببری
حرف مردم ، محدودیت ، و یه مهر طلاق و چیزای این شکلی درد نیست واقعا
سعی کن نگاهتو عوض کنی

من خودم یه روز با خواهرم رفتم جلسات معاضدت که اجباری باید برن دادگاه و مشاوره بدن ، دو روزم رفتم بیمارستان همراه مادربزرگم ،
کلا وقتی مشکلات لاینحل مردمو دیدم خیلی زیاد خجالت کشیدم ، که به چیزایی مشکل و درد میگفتم .

موفق باشی الهی .

سلام
شما ظاهرا اصل قضیه رو فراموش کرده اید و مرتب از رفتار همسرتان با خانواده و مشاوره ای که اون آقای مشاور بهتون داد (بی خاصیت) میگید.
مشکل شما قبل از هرچیز مشروب خوردن، عیاشی و بی مسئولیتی آقا است. بقیه مسائل از جمله برخوردهای اطرافیان شما (که باتوجه به محسنات این آقا احتمالا محق هم هستند) بهانه و فرع هستند. در واقع اگر این نکات منفی در شخص همسرتان نبود احتمالا خانواده شما هم برخورد بهتری داشتند. در واقع خانواده شما حق دارند با این آقا که به جای رسیدگی به همسرش (دخترشان) دنبال بی یندوباری هست سرد و حتی اهانت آمیز برخورد کنند. لابد همسرتان انتظار تشویق و احسنت داره !؟

شما وقتی نزد مشاور می روید باید نکات اساسی که مرکز ثقل مشکلات هستند رو مطرح و چاره جوئی کنید، مشاور هم باید روی همین نکات مانور بده، نه فرعیاتی که اهمیت کمتری دارند یا با حل شدن مشکلات اصلی خودبخود حل می شوند. اصلا فرض بگیرید رابطه همسر شما و خانواده تان گل و بلبل بشه، چه مشکلی از زندگی تان حل میشه؟ شما در خلوت تان با خودتان دو نفر زندگی میکنید نه با خانواده های تان.
اینقدر موضوع رو کش ندید. خیلی صریح و قاطع و با تضمین از این آقا بخواهید دست از رفتارهای زشتش بردارد، مشروب خوردن رو کنار بگذارد، به هیچوجه با اون دسته از افراد رابطه نداشته باشد (قطع رابطه کامل). اگر پذیرفت چه بهتر. اگر نپذیرد شما دو راه بیشتر ندارید یا قبول این وضعیت و عواقب آن برای خودتان و فرزندان آینده تان. یا جدائی. همین، والسلام
آسمان و زمین رو به هم بیاورید از این حالاتی که گفتم خارج نخواهید شد و باید بین همین ها انتخاب کنید. از مشاور هم کاری برنمیاد.

سلام، مرسى از همه دوستان ك نظر دادن
راس ميگيد، متاسفانه چون من سر بحث خونوادگى از خونه زدم بيرون الان همه عيباى ديگه كمرنگ شده و انگار مشكل ما همين خونواده ها بودن فقط. ك البته شايد يك سوم موضوع همين باشه،
مشكلاتى كه من باهمسرم و زندكيم داشتم:
-رفيق بازى، كه من به اينكه روز با دوستاش وقت بگذرونه راضى بودم اما خب اون شبهام ياز دلش ميخواست بيرون باشه،( الان داره ميگه ديگه ازين انقاقا نميوفته چون قليون گذاتشم كنار) و خونه مجرديش كه اونم قبىل نكرده، به مشاور گفته اونجا يه واحد خونه ست كه فاميلامونم اونجا جمع ميشن و فقط براى من نيست.
-وابستگيش به خونوادش، كه تو دو سالى كه خونمم حتى اگه از اسمون سنگ بباره بايد هرشب مادرشو ببينه، و همه حرفاى زندگيمونم مامانش در جريان بود كه بهشم گفتم و زير بار نرفت گفت من هيچ خحرفى نزدم.خيلى عذاب وجدان داره نسبت به مادرش، فك ميكنه خدا بچه وو بوجود مياره كه فقط به پدر و مادر خدمت كنه، نميتونه بين وظايف پسرى و همسرى تهادل برقرار كنه، مثلا مادرشوهر من صد بار مسافرت رفته بعد فوت شوهرش، اما اگه بعد دوسال شوهرم ميخواست منو ببره حايى ميگف مامانمم ببرم بايد يه بار.
كه اينم نپذيرفته بود و به مشاور گفته بود من به مامانم وابسته نيستم فقط دوسش دارم.و چون مغازم اونجاست من انقد به مامانم نزديكم و خيلى باهاش وقت ميگذرونم.
- اينكه در واقع ما هيچ تفريحى نداريم باهم، بهرحال اينم بخشيه از زندگيه، كه باهم مهمونى بريم، كه مهموندارى كنيم، مسافرت بريم، اما من اصلا همچين چيزايى رو تحربه نكردم، و وقتى ب همسرم ميگم ميگه دعوت كن خونوادتو هروق رفتن ز بزن من ميام، بارها شد خالم اومد خونه ما ز ميزد رفتن بگو بيان.
-خونواده هامون، كه اين مدتى ك اينجا بودم و بهش فك كردم ديدم واقعا بحش زيادى از ما مشكل ما همينه، شوهر من خيييلى راحت بى احترامى ميكنه ب پدر و مادرم، همين كه ما هيچ جا كنار هم نيستيم و من خميشه تو مهمونيا تنهام، همين كه مهمونى نمياد خونم ، همين كه شوهر من وقت كمى براى من ميذاره(خب بخش بزرگى از وقتش با خونوادشه ك اگه خوب بوديم اونجا كنارش بودم، بخش زيادى از تننايى منم تو خونوادمه كه اكه خوب بوديم كمارم بود، و اصلا وقت خيلى كمترى داشت كه بره سمت دوستاش)يا اينكه هركى با خونواده خودش ميره مسافرت.
-يك سرى خصويات ك اونا ديگه اخلاقشن و فك نميكنم هيچوق عوض شه، مثه لجبازياى بيش از حد كه خيليم بهش افتحار ميكنن خونوادگى .كثل اينكه كوچكترين حركتى بايد تلافى شه از سمتشون و اينكارشونم خيلى دوس دارن، شوهرم هركاو كوچيككى كه ميكنه غرم ميزنه بابتش، كثلا منو ببره دكتر، انگار دوس دخترشم و داره لطف ميكنه، و باعث شده من به سختى ازش انتظارى دشتنه باشم.

- مشكل مالى، كخ هيچىقت برام مهم نبود، چون از طرف بابام تامين ميشم.

سلام دوست عزیز

یه سری مشکلات داری که یه دونش توی زندگی هر کی باشه خوشبختی رو خراب می کنه. شناخت من از همسرتون با توجه به حرفهای شما یه پسر بچه ننه بی پول و بی مسئولیت و عیاش و خوش گذران و پررو و بی ادب و لجبازه تازه من صفه خائن رو هم بهش اضافه می کنم.خیانت به زندگیتون. به وقتی که باید برای تو بذاره اما برای دیگران می ذاره. خیانت به پولی که باید برای تو خرج کنه اما برای دیگران میکنه. ببخشید بابت خصوصیاتی که به شوهرت نسبت دادم من در جایگاهی نیستم که یه آدمی رو که نمی شناسم قضاوت کنم. اما منو به عنوان خواهرت بدون که با توجه به تعریفهایی که کردی شوهرت رو اینجوری دیدم.

مگه مشاوره قبل از ازدواج نرفتی یکی از این خصوصیات های بالا باعث می شه مشاور بگه ازدواج نکنید. ایشون کلکسیونی از صفات بارز و برجسته است. نمی خوام نا امیدت کنم اما من اگه جای تو بودم نمی تونستم برگردم و ادامه بدم. شاید مشکل از ظرفیت کم منه اما من با گیسو کمند عزیز خیلی موافقم. و نظرم اینه من لایق بهترین ها هستم و واقعا خواهرانه می گم همه زندگی ها اینقدر با مشکل نیست . اصلا این همه اعصاب خوردی توی یه زندگی طبیعی نیست. این همه ترس و تحمل اصلا طبیعی نیست . من به شخصه جدایی رو مرحله آخر می دونم اما می خوام این رو بدونه که این زندگی که شوهرت برات ساخته از حد استاندارد و طبیعی خیلی پایین تره و یه فکر اساسی کن.

یا وقت بذار شوهرت رو بزرگ کن مشاورت رو هم عوض کن. یا برو به زندگی خودت برس و برای بار دوم با آگاهی با یه آدم باشعور و فهمیده و مستقل ازدواج کن.

امیدوارم آرامش به زندگیت برگرده

اها يه چيز جالب ديگه، اينه كه شوهرم اصرارم داره بياى خونه راجه به بچه ميخوام صحبت كنم كه بچه دار شبم.
نميدونم ميخراد نشون بده اهل زندگى شده، يا ميخواد ميخ منو محكم كنه كه نرم ديگه سكت جدايى، يا ميخواد احساساتمو قلقلك بده، يا واقعا بچه ميخواد و ميخواد زندگى كنه

دلم نمباد بعش بگم نميام خونه، دلم ميسوزه بهش، كاش اصلا ازش نميخواستم بياد مشاوره وقتى به قول خودش ذات ادما عوض نميشه. طفلكو بيخودى اميدوار كردم حس ميكنم.

اقاى امين پستتتونو ١٠ بار خوندم،
همسر من با من هيچ مشكلى نداره، جز اينكه ١-بهش هيچ ايرادى نگيرم ازينكه خواسته ها و ارزوهاى مامانشو عملى كنه ،حالا مسافرت، مهمونى و هركارى كه واسه من شايد بكنه ٢-اينكه قيد خوب شدن و اخترام گذاشتن به خونوادمو بزنم.

خواسته هاى من از همسرم:
١-رفيق بازيش نباشه
٢-به خونوادم احترام بذاره و من تو جمع و مناسبت ها نه هميشه، اما گاهى همراهى كنه
٣-من ادم معاشرتى هستم، احازه بده خونوادم ى دوستاى مناهلمون با ما رفت و امد كنن
٤-خواسته هاى مامانش در خد تعادل براورده شه نه ك انگار يه پسر محرده و هيچ مسيوليت ديگه اى نداره
٥-ما حوونيم، تفريح لازم داريم، ما حتى يه پارك نميريم باهم، چه برسه مسافرت و...
٦-وظايفش نسبت يه منو بشناسه و انقد منت نذاره اگه منو دكتر مثلا ميبره.
٧- انقد از خونه فرارى نباشه ك بره خونه مامانش ، وقت برام بداره تو خونه
٨- انقد لجبازيهاى بچه گانه و تلافى كردناى احمقانه و لوس بازياشو بذار كنار يكم زندگى رو راحت بكيره بزاره منم زندگى كنم، شما نميدونيد اين ادم سر ريزترين چيزا لج ميكنخ ى منطقشم فقط به درد خودش ميخوره، هيچوق عيباى خودشو نميبين، فوق العاده توقع احترام و عزت داره ار خونواده من اما نميگه من چه احترامى گذاشتم. ( كه اين يكى كه واقعا خيلى رو مغزمه هيچوقت اصلاح نميشخ، چون اخلاق و ذاتشه و نه تنها من بلكه خيليارو ازار ميده)
شوهرم گفته كوارد ١ و ٥ و ٦ و ٧ كمى هم ٣ رو رعايت ميكنه، اما يقيه ش نه.
نميدونم حن تا از خواسته هاى هركدوم منطقيه، مشكل من اينه، اگه كسى بياد بگه اقا شوهرت حق داره برا مامانش انقد وقت بداره و مقصر منم ميپذيرم واقعا و هرچند سخت باهاش كنار ميام.

شايد خواسته هاى من ميخره به نظر بياد، اما همينا باعث شده ما اصلا شبيه زنو شوهرا نباشيم، هركى كنار خونوادش مهمونى ميره و تفريح ميكنه و وقت ميگذرونه، و ما فقط باهم شام و ناهار ميخوريم، تو خونه زن و شوهريم، اما بيرون از حونه همسايه ايم.

من نميدونم چجورى الان قول داده منو ببره مسافرت مثلا، اون اصلا نميتونه بياد مسافرت، هرجا مياد كوفت مسكنه انقد ميگه دلم گرفته و فاز غم ميگيره.يعتى مسافرت رفتن به نظرش يعنى پولو دور ريختن و تحمل بدترين روزاى زندگى،

من اصن هرجور فك ميكنم شوهرم يه حورايى افسردگى داره، اين همه وابستگى و حس دلتنگى و همه ش سير كردن تو بچه گى و گذشته ش و فرار كردن از تغيير ( حتى اگه مدل موهاش باشه يا جاى خوابش). عاشق كاراى تكراريه، مدام ميگه منو بهشتم كه ببرن همين خيابون مادرم يه حس ديگه ميده بهم، دنيا يعنى فقط همين معازمو اين خيابون، درسشو از بهترين دانگشاه تهران ول كرد نتونست ادامه بده كه چميدونم اينجا دلم ميگيره.

الهام جان دلسوزي بيجا ممنوع
چطور ميتوني با مردي كه احترام خانوادت رو بدون هيچ دليل محكمي نگه نميداره كنار بياي؟اونم مردي كه خودش زندگيشو ول كرده پاي خانوادش و رفيق بازيش
از خواسته هات كوتاه نيا اصلا
بي احترامي به خانوادت يعني بي احترامي مستقيم به خودت.اين آقا بينهايت بي مسيوليت هست هنوز نه تو دوران مجرديشه كه انگار يه نوجوان لجبازه.آدم در برابر دوست دخترشم بيشتر احساس مسيوليت ميكنه تا اين آقا در برابر تو
من در عجبم از رفتار خودت كه الان بازم داري كوتاه مياي
مطمينم بيشتر رفتاراي شوهرت ناشي از شل كن سفت كن خودته

شما هنوز راه رو اشتباه میروید. اینقدر از این شاخه به اون شاخه نپرید. مشکلات تون رو به دو دسته
"اساسی" و غیرقابل تحمل که باید فورا حل شوند و اگر نشوند به زندگی مشترک ادامه نخواهید داد و
مشکلات "فرعی" که که باید حل شوند ولی نسبت به دسته اول اولویت کمتری دارند تقسیم و مشخص کنید.

به نظر خود من "اصلی ترین" مشکلات شما رفیق بازی و مشروب خوردن همسرتان است. البته این آخری رو در لیست انتظارات تان ندیدم. یا من اشتباه کرده ام یا برطرف شده ؟

بقیه مشکلات شما "فرعی" هستند. اگر اون دو مشکل اصلی حل شوند بقیه مشکلات هم حل یا خفیف می شوند. مثلا وقتی این آقا وقتش رو با رفقاش نگذراند، بطور طبیعی وقتش آزاد و به تدریج مجبور میشه ساعات بیشتری رو با خانواده اش بگذراند. گردش و تفریح تان هم در همین مسیر کم و بیش برقرار میشه و الی آخر.
خیلی روی اون دو تا مسئله و اگر لازم می بینید روی برقراری تعادل در ارتباط با خانواده های دو طرف فشار بیاورید. (کلا 3 موضوع).
اول حساب این ها رو برسید. تا این ها حل نشده اند به بقیه مسائل توجه و اهمیت نشان ندهید. به عنوان مثال دعوت به گردش و مسافرت رو نپذیرید تا طرف مقابل هم منت سرتان نگذارد که باهاتان راه آمده (ولی فقط برای یک مسئله به نسبت بی اهمیت). یعد از این همه مدت زندگی با جنس مخالف دیگه نباید فریب این ترفندهای دلگرمی دهنده موقتی رو بخورید و پایه های اساسی رو خراب رها کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

شما هنوز راه رو اشتباه میروید. اینقدر از این شاخه به اون شاخه نپرید. مشکلات تون رو به دو دسته
"اساسی" و غیرقابل تحمل که باید فورا حل شوند و اگر نشوند به زندگی مشترک ادامه نخواهید داد و
مشکلات "فرعی" که که باید حل شوند ولی نسبت به دسته اول اولویت کمتری دارند تقسیم و مشخص کنید.

به نظر خود من "اصلی ترین" مشکلات شما رفیق بازی و مشروب خوردن همسرتان است. البته این آخری رو در لیست انتظارات تان ندیدم. یا من اشتباه کرده ام یا برطرف شده ؟

بقیه مشکلات شما "فرعی" هستند. اگر اون دو مشکل اصلی حل شوند بقیه مشکلات هم حل یا خفیف می شوند. مثلا وقتی این آقا وقتش رو با رفقاش نگذراند، بطور طبیعی وقتش آزاد و به تدریج مجبور میشه ساعات بیشتری رو با خانواده اش بگذراند. گردش و تفریح تان هم در همین مسیر کم و بیش برقرار میشه و الی آخر.
خیلی روی اون دو تا مسئله و اگر لازم می بینید روی برقراری تعادل در ارتباط با خانواده های دو طرف فشار بیاورید. (کلا 3 موضوع).
اول حساب این ها رو برسید. تا این ها حل نشده اند به بقیه مسائل توجه و اهمیت نشان ندهید. به عنوان مثال دعوت به گردش و مسافرت رو نپذیرید تا طرف مقابل هم منت سرتان نگذارد که باهاتان راه آمده (ولی فقط برای یک مسئله به نسبت بی اهمیت). یعد از این همه مدت زندگی با جنس مخالف دیگه نباید فریب این ترفندهای دلگرمی دهنده موقتی رو بخورید و پایه های اساسی رو خراب رها کنید.

---

دوست عزيز پست من رو با دقت نخونديد، من چند بار گفتم همسرم قول داده دوستاش و به طبع مشروب رو بذاره كنار، الانم تو اين خن روز دورادور حواسم بهش هست كه ديگه بوى قليون از خونه مامانش نمياد. من نميدونم تا كى ميتونه اين قول رو عملى كنه، اما فعلا كه سر حرفش هست. براى همين من ديگه رو اين قضيه مانور نميدم و چيزى نميگم، چون قول داده حل بشه.
انقاقا همين مساله منو واقعا وسوسه كرده،
و فقط مونده مسالع بعدى م ارنباط با خونوادع هامونه.
بقيه موارد مثل مسافرت و اينها مسايلى هست ك حل شايد بشه شايد نشه اما دليلى نيست براى تصميم جدايى.

من باز با مشاورم صحبت كردم و گفت همسررت اگه بهواد باز همين رفتارو با خونوادت در بيش بگيره بايد بدونه كه رابطه اى ناسالم ديگه اى رو ميخواد ببار بياره و شما باز سر مساله اى ديگه كه ظاهرش گوشته اما درونش نفرت از خونواده همديگه هستش، به مشكل بزرگى ميخوريد. ضمن اينكه اگه با خوونواده هم خوب بودين همچين كشكلى اصلا پيش نميومد يا اگه پيش ميومد خيلى سريع از طريق خونواده ها حل ميشد.
گفتم همسرم ميگه خب تو هم خووه مامان من نيا، گفت اينكه نميخواد رابطه گرم و صميمى دارشه باشه حقشه ك بهواد انتخاب كنه، اما اسن وضع االان كه بخواد سلام نده يا تا اين حد كينه جويى كنه كه من پامو اونجا نميدارم و خونوادت پاشونو اينجا نذارن طولانى شدنش واقعا جالب نيست و مطمعنن تاثير بد ديگه اى رو رابطه تون داره.

از من خواست از همسرم بابت كارهايى كه حاضر شده برام انجام بده تشكر كنم، اما ازش قاطعانه بخوام تو رفتارش با خونواد ها تحديد نظر بشه. ايشون گفت همسرت خيلى خيلى تورو دوست داره و اينو تو حرفاش چند باز نشون داد، اما بايد متوجه رفتار اشتباهش باشه.

من خيلى نگرانم، ميترسم بهد ها به خودم بگم ب خاطر خونواده هامون زندگيمونو خراب كردم، واسم دعا كنيد، امشب قراره حرف اخرو بزنم، كاش باز هم كسى اقاى امين رو دعوت كنه به تاپيكم سر بزنه

عزیزم شما بگو دوست دارم همونطور که روابط داخل خونه با همکاری هردو داره درست میشه روابط خارج خونه یعنی خانوادها هم بهبود پیدا کنه بگو من توقع ندارم خیلی جیجی باجی شما با خونواده من بشی یا من ...
اما میخام احترام نگه داریم هم من به خانواده شما هم شما به خونواده من
بگو دوست دارم توهین نشه و ....
خیلی روابط عادی در عین احترام
تا به ثبات نرسیدین هرگزززززز بچه دار نشو حداقل 5_6ماه زمان میخاد تا اطمینان پیدا کنی

باورم نميشه، همسرم با اون شدت موضع گيرى اولش فكرشم نمكيردم راضى شه.
اما راضى شد، اما گفت بهم زمان بده، توقع نداشته باش همين فردا بيام خونه مامان بابات، خونه بقيه فاميل ميام اما چون از خونوادت داخورم عجله نكن. منم قبول كردم

عالیه. معلومه که همسرت خیلی دوستت داره.فقط لطفا زود کوتاه نیا.مخصوصا در مورد خواسته های اساسیت.اینکه بیشتر برای تو وقت بزاره و مسئولیت پذیر باشه.

در کل خوبه که خطر از دست دادن تو رو با تمام وجودش احساس کنه.قبلا هر کاری دوست داشت میکرد و مطمئن بود تو در هر صورت تحمل میکنی.

سعی کن توی برخوردات قوی و شاد و با اعتماد به نفس جلوه کنی.

در هر صورت اگر هم آخرش برگشتی به این زودیها زیر با بچه نرو .معلوم نیست همسرت بتونه عادت های غلطش مثل رفیق بازی رو کنار بزاره و با وجود بچه کار تو

خیلی سخت میشه.

روی مهارت های ارتباطیت کار کن.

مشکلاتی که نوشتی بجز چند مورد حاد بقیش قابل حل شدن است فقط یکم صبور باش.
تحت فشار زیاد قرارش نده بزار نرم نرم جلو بره اینطوری بهتره تشکر کردنم یادت نره ازش.
راستی سعی کن خیلی اسرار و پافشاری نکنی بزار با میل باشه پله پله از فامیل شروع کن توع جمع خودتان هم پیشش باش بعد مهمانی خواهشا خیلی ازش ایراد نگیر .
مشاوره رو هم ادامه بده.زوم کن روی مسائل اصلی با گفتگو حل کن میبینی به دلخوری داره میرسه stop بده یک زمان دیگه موکول کن