همیشه طرد شدم

به نام اونی که در دلهای شکسته جا داره
سلام دوستان خوب بعد از مدت ها اومدم ازتون راهنمایی بخوام

بدون تعارف با خودم و خیلی صریح بگم از 19 سالگی تا الان که بالای بیست و چند سال هستم . سه چهار مورد جدی بجز موارد غیر جدی رابطه به قصد شناخت داشتم. من از دوستی ی طولانی مدت خشم نمیاد اما از ازدواج سنتی هم خوشم نمیاد و ترجیح میدم یکی دوماهی لااقل اشنایی اولیه باشه و بعد رسمی بشه اما بی تعارف فکرمیکنم درتمام موارد طرد شدم. البته که افرادی رو که انتخاب میکردم یعنی به محبتشون جواب میدادم از خودم بالاتر بودن و قوی تر بودن بعلاوه که من اعناد به نفسم از بچگی به خاطر تربیت خانوادگی خوب نبود
الان هم قلبم شکسته و درد داره چون باز به خاطر رفتارم یا هرچیزی که خودم نمیدونم طرد شدم. اما دلیلش رو بالاخره فهمیدم من به خاطر وابستگی طرد میشم. اون طرف مقابلم میبینه شخصیت محکم و مستقل و فعالی ندارم و بجاش وابسته هستم و دنبال کمک با تمام احسا برتر بینی خودش باز من رو طرد میکنه
من از کسایی که توی موقعیت من بودن و خودشونو اصلاح کردن کمک میخوام چه جوری باید از وابستگی و ضعف های این شکلی خلاص شد؟
بیشتر ادمایی که منو میخوان مردای میان سالو با اختلاف ده پونزده سال و جوون های همسن خودم یاهام نمیمونن یا کلا منو انتخاب نمیکنن

سوالی که اول مطرح میشه اینه که ایا مطمن هستید طرفهاتون هم دنبال اشنایی برای ازدواج میگشتند؟!
واقعتش رو بخوام بگم بر اساس تجربه اونچیزی که من متوجه شدم وقتی یه پسر دختری رو پیدا میکنه که میتونه مدتی باهاش باشه و سرگرم باشه و خوش باشه بهش نه نمیگه! تقریبا همه پسرها بدشون نمیاد یه رابطه دوستی با یه دختر حالا با درجات مختلف داشته باشند... ولی وقتی بحث ازدواج پیش کشیده میشه اکثرشون چرتکه هاشون رو درمیارن و بالا پایین میکنن ببینن از ازدواج چی عایدشون میشه! چرا؟ چون ازدواج تعهد داره! چرا؟ چون ازدواج خرج داره! چرا؟ چون ازدواج حرف دوستی چندماهه نیست! ازدواج حرف یه عمره! چرا؟ چون نظر مامان و بابا و خواهر و خاله و عمه مهمه! چرا؟ .....
پس اول مطمن شید که خودتون رو با این رابطه ها سرکار نذاشتید! چون من بعید میدونم پسری بخاطر وابستگی یه دختر اونو کنار بذارن. چون من هم که همیشه روی پای خودم ایستادم و سر همه چی سعی ام رو کردم به کسی وابسته نباشم گاهی همین طرد شدنها رو تجربه کردم..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط coastmelody

سوالی که اول مطرح میشه اینه که ایا مطمن هستید طرفهاتون هم دنبال اشنایی برای ازدواج میگشتند؟!
واقعتش رو بخوام بگم بر اساس تجربه اونچیزی که من متوجه شدم وقتی یه پسر دختری رو پیدا میکنه که میتونه مدتی باهاش باشه و سرگرم باشه و خوش باشه بهش نه نمیگه! تقریبا همه پسرها بدشون نمیاد یه رابطه دوستی با یه دختر حالا با درجات مختلف داشته باشند... ولی وقتی بحث ازدواج پیش کشیده میشه اکثرشون چرتکه هاشون رو درمیارن و بالا پایین میکنن ببینن از ازدواج چی عایدشون میشه! چرا؟ چون ازدواج تعهد داره! چرا؟ چون ازدواج خرج داره! چرا؟ چون ازدواج حرف دوستی چندماهه نیست! ازدواج حرف یه عمره! چرا؟ چون نظر مامان و بابا و خواهر و خاله و عمه مهمه! چرا؟ .....
پس اول مطمن شید که خودتون رو با این رابطه ها سرکار نذاشتید! چون من بعید میدونم پسری بخاطر وابستگی یه دختر اونو کنار بذارن. چون من هم که همیشه روی پای خودم ایستادم و سر همه چی سعی ام رو کردم به کسی وابسته نباشم گاهی همین طرد شدنها رو تجربه کردم..

---

حرفای شماکاملا درسته واقعا چرتکه میندازن و دقیقا این موضوع بوده امامشکل وابستگی و طرد شدن به خاطر اون رو هم نمیتونم رد کنم چون میفهمم که ترجیح میدن کسی رو داته باشن که اینقدر راحت بدست نیاد بعلاوه که بتونن بهش تکیه کنن و کمک بگیرن تا کمک کننده باشن

منظورت دقیقا چه ویژگی هایی هست که به خودت میگی وابسته
اختلال شخصیت وابسته ویژگی های مشخصی مثل
نیاز افراطي به مراقبت شدن که به سلطه پذیری، وابستگي و ترس از جدايي داشتن
بدون توصيه و اطمينان بخشي فراوان ديگران، در گرفتن تصميمات روزمره مشکل داشته باشد
نيازمند آن باشد که ديگران مسؤوليت بيشتر مسايل عمده زندگی اش را برعهده بگيرند
در کسب حمايت و پشتيباني ديگران بيش از حد معطل بماند، تا جايي که حتي حاضر شود کارهايي را که دوست ندارد، به خاطر ديگري انجام دهد و اين امر حالتي تکرار شونده در روند زندگي فرد داشته باشد.
در تنهايي احساس ناراحتي يا درماندگي کند، به دليل ترس مبالغه آميز از نداشتن قدرت مراقبت از خود
ذهنش به طرزی غيرواقع گرايانه به اين انديشه مشغول باشد که مبادا براي مراقبت از خود، تنهايش بگذارند
و چیزهای دیگه که میتونی بگردی و پیدا کنی
که دورانی دراز زنی با این ویژگی رو واسه ازدواج فرشته میدونستن چون همش نیاز های شوهرشو به خودش مقدم میدونسته و حرف گوش کن و کم توقع(تو همین سایت نمونش پره حتی انتظار نداره شوهرش یک ماه بتونه بهش متعهد باشه و نره با زن دیگه رابطه برقرار کنه با نهایت تاسف دوستان سایت هم رفتارشو قهرمانانه و معنوی میدونن) ولی الان دوران برابری دو جنس رو داریم میبینیم باید بگم به هیچ وجه گوش به حرف هایی که اساس دوستی رو با دیدگاه هاشون که معمولا بسیار توش منفی بافی شده نکنید که الکی میخوان همه چی بندازن گردن پسر و اون رو ناشکر بدونن که زنی به این خوبی رو نخواست و اونو موجودی نامرد و درنده جلوه بدن فقط واسه اینکه واسه خودش حق انتخاب قائل شده و تصمیم گرفته رابطرو بدون سواستفاده و حتی بی احترامی تموم کنه

آدما توی همون کودکی تو رابطه هویت میگیرن و رشد میکنن و بهترین راه برای خودشناسی در بزرگسالی هم همین رابطه هست چه خوب که شما خودتون و مشکلتونو فهمیدید و جای پاک کردن صورت مسئله و منع خودتون از دوستی،سعی کردید وقایع اونجا رو درست تحلیل کنید و از پایان هرکدوم درس و تجربه ای کسب کنید
ولی احتمالا حدست درسته چون معموله این نوع زن ها جذب کننده مرد سن بالا هستن که مثل بچه تروخشکشون کنه و همه مسئولیتشونو برعهده بگیره و در عوض افسار زندگیشونو بدن دستش و کاملا مطیعش بشن معمولا مردهای خیلی شکاک و سن بالا هم دیگه همشون میان سمت شما فقط واسه اینکه میشه بهتون چیره بشن و کامل زیر نظر بگیرنتون و میدونن هرکاری هم کنن شما تحمل دوری نداری و سازش میکنی نمونه اش اینجا زیاده که مرده بلاهایی سر زنش آورده که سر هرجور آدمی بیاری یک ثانیه هم رابطرو ادامه نمیده ولی ایشون تا آخر عمر میمونه و همه بدبختی های غیرضروری و زیاد رو تحمل میکنه که فقط این شوهرش تنهاش نذاره

اول از همه خودت و صفات خودت که موجب وابستگی هست رو بشناس و دلیلشونو پیدا کن و کم کم بیا سمت استقلال و عادت های جدید که باعث کمتر شدن وابستگی و بیشتر پذیرفتن مسئولیت خودت بشه تا در انتها برسی به جایی که بگی تصمیم خودم و تلاش خودم و مسئولیتش هم با خودم اگه بردم که عالیه باختم هم درس میگیرم و دوباره تلاش میکنم
به تنهایی که بزرگترین ترس این نوع شخصیت هست رو به رو شو و یک مدت کاملا تنها تمام تصمیماتتو بگیر و کارهاتو انجام بده و سعی کن هر اطلاعاتی راجب تصمیمت احتیاج داری رو خودت یاد بگیری و خودت تجزیه و تحلیل کنی فقط دفعه اولش سخته وگرنه اون تصمیم و کاری که آدم خودش میگیره و تا حدودی هم موفق میشه حسش صدها بار بهتر از تصمیمی هست که واسه حرف کس دیگه انجام بدی و حتی ایده آل از آب دربیاد
دوست داشتن خودتم فراموش نشه چون تا وقتی خودتو دوست نداری اصلا تلاشی برای بهتر شدن خودت نمیکنی هروقت تونستی خودتو دوست داشته باشی تازه میتونی شروع کنی اگه این قسمت وجودت بلنگه هیچی درست کار نمیکنه
در کل اگه واقعا از اینی که هستی ناراضی هستی و دوست داری تغییر کنی ضعف ها و تفکرات و دلیلشونو فکر کن و پیدا کن(بیشترش در کودکیه)و کم کم از بین ببرشون ویا عوضشون کن
راه درازی در پیش داری ولی خیلی ها میتونن کمکت کنن در صورتی که حاظر باشهی جرات به خرج بدی و هر هفته حاظر به تغییر عادت هات و تصمیمات و اعمالت باشی و تحمل شکست و خرابکاری اولاش رو داشته باشی و بدونی که این شکست ها تورو به چه مسیر و هدفی هدایت میکنن اینطوری هست که خیلی راحت حتی حرف های دیگران(قطعا میگن پر رو و چشم سفید و خودسر و سرکش شده)رو تحمل کنی ولی اگه هدفتو گم کنی و اونو کم ارزش بدونی هیچ کاری نمیتونی بکنی
درسته اولاش همه ازت شاکی میشن و حتی نفرت پیدا میکنن
مثلا همین مادر خودم تو مراحل تغییر تربیت و کودکیم و تکمیل کمبودهام و یادگیری مهارت هایی که اون بهم یاد نداده صدبار آق و نفرینم هم کرد حالا دقیق تر مثال میزنم ببین چطور بود من ازش اجازه میگرفتم که برم بیرون این میگفت نه دوست هاتو نمیشناسم نباید بری منم واسه اینکه راضی بشه دفعه بعد با دوست هایی که از دبستان باهاشون بودم و مادر خانوادشونم میشناخت و حتی رفت و آمد هم داشتن باهم خواستم برم که بازم خودشو به مظلومیت میزد و میگفت خواب بد دیدم و میترسم و خواهش میکرد نرم منم بازم صبر میکردم تا چند روز بعد از صبح میرفتم همه عوامل رو بررسی میکردم که خواب ندیده باشه و یا امروز صفحه حوادث نخونده باشه یا حالش بد نباشه(چون واسه صفحه حوادث هم منو محدود میکرد و حتی بعضی اوقات الکی خودشو به مریضی هم میزد)وقتی فهمیدم هیچ بهونه ای نداره گفتم باید برم بیرون هوا بخورم دیدم اصلا انگار نه انگار که پونزده سالمه میگفت نه تو نمیتونی تنها چرا آخه مثلا چیکار داری باید با بابات بری باید فلان و فلان کنی و صدتا دلیل واقعا خنده دار(البته بیشتر ترس هایی هست که تو وجود مادری با شخصیت وابسته هست اینطوری میکرد و الکی ترس هاش و ضعف هاشو به من نصبت میداد)
خلاصه من فهمیدم که تا خودم برای خودم حق استقلال قائل نشم خانوادم هرگز نمیخوان من بزرگ بشن و میخوان اصلا هیچ چیز جدیدی تجربه نکنم که مثلا شکست نخورم و واسه هر شکست انقدر سرکوفت میزدن تا دیگه جرات نکنم تصمیم مستقل بگیرم
ولی رسید بلاخره روزی که بلاخره بتی به اسم(حرف پدر و مادرتو گوش کن وگرنه به هیچ جا نمیرسی رو که بیشتر از هزاربار بهم میگفتن)رو شکستم و گفتم این مسیر منه و زندگی منه همه جاش باید به سلیقه من باشه و شروع کردم تغییر تمام کارهای روزانه که پدرومادرعصبانی و مظطرب من واسم درست کرده بودن و تمام کارهام زیرنظر اونا بود و دوست داشتن حتی کار هایی که میتونستم خودم انجام بدم هم واسم انجام بدن که مبادا من به خودم تکیه کنم کمی اعتماد به نفس داشته باشم یادمه دوران فکر کنم پنجم ابتدایی هم حتی اسرار داشتن باید خودشون منو ببرن مدرسه و من تنها نباید برم (میگفتن مثلا تنهایی بری چیکار کنی؟مگه من بیام چی میشه؟)وحتی برنامه کتابی روزانمو که خودم مرتب میکردم اونا دوباره چک میکردن مبادا اشتباه کرده باشم(که حتی واسه اشتباه به این بی ارزشی هم باید سرکوفت میشنیدم تازه ادعا هم میکردن از عشق شدید و ازین دروغاست)
والا واسه من چون بدون راهنمایی روان شناس بود با دعوا و بدوبیراه انجام شد به زور و با حرف های رکیک از خونه میرفتم چون دوست نداشتن تنها کسی باشم که مادرش میارتش مدرسه حتی دوران راهنمایی با اینکه کمتر از یک ربع راه بود تا مدرسم اجباری برام سرویس گرفتن(چون پیاده بری معلوم نیست تو راه چیکار میکنی پس با سرویس برو که یک راست بری و بیای) که منم نه رفت و نه برگشت از سرویس استفاده نکردم و همه پولاشون هدر رفت ولی بازم اگه چند دقیقه دیر میرسیدم باید کلی جواب پس میدادم و واسه نیم ساعت قدم زدن و هوا خوردم تو راه برگشت از خونه باید روز قبلش کلی دروغ میگفتم که مثلا فلان معلم میخواد بیشتر نگه داره و باهامون تمرین کنه تا بتونم بلاخره کمی احساس استقلال مرده خودمو با تنهایی بدست بیارم خلاصه کم کم شروع شد و رفتم سراغ تغییر و ساخت دکور اتاقم و فضای خصوصیم و عوضشون کردم و دقیقا و فقط طبق سلیقه خودم انجامش دادم و شروع کردم مسئولیت اتاقم و مرتب کردن و جارو زدن یا شصتشو خودم برعهده گرفتن و حتی بعدا جارو زدن کل خونرو(چون اصولا مسئولیت هیچی رو حاظر نبودن از کودکی بهم بدن و این بهم احساس کم بودن میداد)و بعد اتو کردن لباس هام درس کردن وعده های غذایی برای خودم و شستن ظرف های خودم و کمکم خرید لباس هام(البته اینم مجبور بودم پول روزانه خوراکی هامو جمع کنم تا بعد ماه ها یک لباس بخرم چون خانواده معتقد بودن عرضشو ندارم و حتما باید بابام باشه)البته بعد خرید کردم اولش کمی قر میشنیدم ولی بعدش خودم انتخابمو بزرگ میکردم و ازش تعریف میکردم و فقط همونارو میپوشیدم و اگه اونا چیزی انتخای میکردن(همیشه فقط سلیقه خودشونو بهم تحمیل میکردن و بهم حق انتخاب نمیدادن)میذاشتمش روی زمین باشه حتی مرتبشون نمیکردم تا چروک و داغون بشه تا اون حس تحمیلشون هم مثل لباسشون بره زیرپا و گم بشه سطل زباله حالا گفتنی ها زیاده و اگه بخوام بگم قدم قدم از چه جایی(از وابسته ترین حالت ممکن که حتی کلاس اول از ترس و اضطراب جدایی خود مدیر مدرسه دلش میسوخت و اجازه میداد با مامانم برم خونه چون فکر میکردم بدون مادرم من هیچم ومیمیرم؛دیگه خودت وضعیت عزت نفسم و جهان بینی و اعتماد به نفسمو خودت حدس بزن) ولی اون روز های جنگ و دعوا سر بی اهمیت ترین و حل شده ترین چیز ها گذشت و همشون بلاخره کم آوردن و من پیروز شدم و همشون الان منو به عنوان مردی مستقل که نیاز به هیچ کمک و کنترل و تذکری نداره و حتی از همیشه بیشتر دوستم دارن و از کار خودشون که باهام کردن خجالت زده هستن حتی دیگه از هفده و خورده ای به اینا که واسه چند دقیقه از کنترل خارج شدن باید تنبیهم میکردن وقتی گفتم کل عید رو میخوام شمال باشم و اونجا بمونم و چند روز آخر که اونا میان باهاشون برگردم هم مشکلی نداشتن و حتی ازش استبال هم شد(البته دوست داشتنشون چیزیه که خودشون میگن از من میپرسی ترسیدن حالا که از وابستگی کاملا خارج شدم تو سنین پیری واسه رفتارهایی که حتی خودشون میگن اشتباه کردن و حقو به من میدن ولشون کنم)اگه وضعیت من از اون حالت داغون(البته بیشتر واسه این بود که بچه قبلیشون که اونم پسر بوده و از شانس بد بعد چند ماه میمیره و من تقاصشو با کنترل و تنبیه و کنترل خشن در همون کودکی پس دادم بوده) رسید به جایی که هیچ اثری ازش نیست و دیگه هیچ مشکلی با بود و نبود اونا برای تصمیم گرفتن و انجام کارها و لذت بردن از زندگی بدون وجود ذره ای از عقاید اشتباه و غلط سنتی اونا که تنها مزیتش عذاب وجدان سازیشون هست زندگی کنم و تازه طعم زندگی رو بچشم و بشم دقیقا همون طوری که همیشه میخواستم باشم ولی اونا نمیذاشتن پس شما هم میتونی
همین الانم میتونی برای عزیزان همین جا شرح بدی و کم کم تغییر کنی
ولی اینو بدون که بدون کمک خانواده(کاری که باید توی بچگی در حقت میکردن ولی حتی بعضی هاشون مانع انجامش توی بزرگسالی میشن)واقعا سخت و دیوانه کننده هست ولی سرآخر سربلندی خاصی داره و بلاخره هم میفهمن که برای خودت کسی هستی و دیگه حق مثل یک کودک باهات رفتار کردن و سرزنش و تنبیه و تصمیم گیری و کنترل و هیچ حق دیگه ای در زندگیت ندارن چون میبینن شخص مستقلی هستی و این حرف ها اصلا به ....... شما هم نیست و مجبورن مثل یک بزرگسال بهت احترام بذارن و جلو تصمیمت سرخم کنن(شاید واژه زشتی باشه ولی کاری که در اصل انجام میدن توضیحش احتیاج به واژه زشت تری داشت که سانسور شد) اون وقته که تازه میفهمی زندگی بدون توجه به حرف اونا و یا قضاوت مردم و فقط تمرکز روی خودت و نیازهات و برطرف کردنشون در بهترین حالتی که میتونی یعنی چی و بدون این حس رو نمیشه روش هیچ قیمتی گذاشت که بهترین حس دنیاست
در کل اگه کمی هم از چندتا روان شناس کمک بگیری و اگه فشار بقیه بسیار شدید شد اول استقلال مالی رو بدست بیاری بعد استقلال روانی اونطوری هم خوبه اصلا خود کار کردن حالا دور از میزان حقوقش به حس کنترل داشت روی خودت و سرنوشتت و از پس خودت براومدنت خیلی کمک میکنه در کل روش های صحیح روان شناس ها خیلی بهتر و کم تنش تره وای باز خودت میدونی
موفق باشی

یه چیزایی رو جا گذاشتم
دوتا کانال هم هست که ازشون کلی چیز مفید یاد گرفتم صاحب جفتشونم روان شناسه
بنياد فرهنگ زندگی - سهیل رضایی
https://t.me/bonyadfarhangzendegi
دکتر فرجام جعفرپور که عشق منه یک سوال رو رایگان جواب میده ولی جدا ازش درست سوال کن متن و صوتشو گوش کن ببین چطوری باید بپرسی بعد بپرس من ازش چیزی پرسیدم جواب عالی داد هر روز هم به یک نفر جواب میده
https://t.me/FarjamPsyCenter
تو کانال اول مطالب راجب استقلال و مسیر تشکیل شخصیت و یا آسیب هاش رو خیلی توضیح داده جست و جو کنید پیدا میکنید یدونه فایلشو داشتم به اسم استقلال حقیقی تو مدیا فایر آپلودش کرده بودم لینکشو میذارم دیگه بقیشو خودتون پیگیری کنید
https://www.mediafire.com/file/bl5f8...8%B3%D8%AA.mp3
امیدوارم ناامید نشید

سلام

گفته های دوستان عزیزمون در بالا صحیحه. منم نظر خودم رو میگم. میشه خودتون رو دقیق معرفی کنید؟ همه چیز از سنتون، میزان تحصیلاتتون، شغلتون، تعداد خواهر و برادرانتون، دلیلتون برای دوست داشتن ازدواج، ویژگی های مرد مناسب ازدواج از نظر خودتون و...

توی کشور ما زیاد هستن متاسفانه جاهایی که هنوز مردمش به واقع در فقر فرهنگی و کمبود شدید اطلاعات زندگی میکنن. از همون بچگی تو گوش دختراشون میخونن که ازدواج بزرگترین کاریه که یه دختر میتونه توی زندگیش انجام بده و هیچ کاری به ابهت و بزرگی اون توی دنیا نیست که برای دختر فیت و مناسب باشه. از همون بچگی جای اینکه دختر بچه رو بفرستن کلاسای ورزشی و هنری و فرهنگی و اموزشی و... تا مهارت های مختلف زیست در اجتماع رو یاد بگیره، براش جهیزیه تهیه میکنن و تو خیال خودشون فکر میکنن دید اقتصادی خوبی دارن و دارن پولشونو خوب هزینه میکنن. هنوز نفهمیدن که بهترین روشی که با اون میشه سرمایه گذاری امنی داشت پرورش افکار مناسب در ذهن دختر بچه و دادن سمت و سویی هدفمند به زندگیشه. نمیدونن هزینه کردن برای شکوفا شدن تمام استعدادها و پتانسیل های نهفته در وجود دختر بچه بهترین دید مقتصدانه س. نمیدونن تحصیلش، شاغل شدنش، ورودش به اجتماعات فرهنگی _هنری _تجاری_کاری و... بزرگترین لطفیه که والدین میتونن به دخترانشون بکنن. والدینی که مفهوم زندگی کردن، ارامش داشتن، اسایش داشتن، امنیت داشتن، اسودگی خاطر داشتن، رفاه داشتن، دوست داشته شدن، دوست داشتن، خوشبخت بودن، استقلال داشتن، اینده نگر بودن، لذت بردن از حال، اجتماعی بودن، راحتی، بشاش بودن و ... رو به فرزندانشون یاد میدن به واقع والد انسانیت هستن و باید داستانشون رو بوسه زد و بقیه فقط والد آدمن و تولید مثل کردن مثل هر جاندار دیگه ای!

شما که از سن 19 سالگی شروع به داشتن این روابط کردین نشون میده که خانواده ی ناسالم و نامطلوبی داشتین مثل خیلی از ما ایرانی ها. دختری که درست اموزش ببینه و تربیت بشه باید بدونه که لااقل تا سن 25-26 سالگی باید فقط درس بخونه و اموزش ببینهو به فکر رشد دادن خودش در تمام ابعاد زندگیش باشه نه که به ازدواج به هر قیمتی فکر کنه. اکثر خانواده های ایرانی به جای اینکه به فرزندان دخترشون طریقه ی صحیح و سالم زندگی کردن رو یاد بدن فقط میخوان که اونها ازدواج کنن و به اصطلاح اشتباه خودشون سایه ی یک نری بالای سرشون باشه. خودشون ناامن ترین و سست ترین و داغون ترین زندگی ها رو برای خودشون و فرزندانشون فراهم کردن که لحظه ای توش شاد نیست اما ذره ای به این فکر نمیکنن که این یعنی ظلم به خودشون و مهتر از خودشون به فرزندانشون! و میخوان با گستاخی تمام این چرخه ی معیوب رو ادامه بدن و باز هم در نسل بعد خانواده های جهنمی شکل بدن و تمام اعضای موجود در اون بسازن و بسوزن! و خیال خودشونو با این فکر معیوب راحت کنن که بالاخره اسم دخترمون رفت تو شناسنامه ی یکی و راحت شدیم و شوهرش دادیم!

من خدا رو گواه میگیرم که الان که 27 سالمه هر روز چیزهایی یاد میگیرم و از این زندگی میبینم که میگم خوبه تا الان ازدواج نکردم چون اینهمه شوت بودم و چه بهتره اینا رو بدونم و ازدواج سیفی داشته باشم نه که زندگی ای خدای نکرده تشکیل بدم که هم خودم توش بسوزم هم فرزندم قربانی بشه. تمام تلاشت این باشه مردی رو برای زندگیت انتخاب کنی که بتونید کنار هم امن ترین مکان دنیا رو هم برای هم هم برای فرزندتون شکل بدین نه محیطی که هم خودتون ازش فراری و زده باشین و هم فرزندتون. خودت رو شرمنده ی خودت و فرزندت نکن.

هر کسی جایگاه و ارزشش رو خودش تعریف میکنه. وقتی کسی ازدواج سنتی رو نمی پسنده و میخواد مدتی با هم بیرون از محیط خانواده آشنا بشند خودش داره خانواده اش رو طرد میکنه. اونوقت چه انتظاری از دیگران داره؟
بقیه مطالب هم خود را وقف طرف مقابل کردن، بدون وجود هیچگونه تعهد متقابل، بدون آگاهی خانواده و ... نه فقط جاذبه ای نداره بلکه پس از مدتی و رفع کنجکاوی یا سرگرمی طرف مقابل اون رو حتی آزاردهنده هم می بینه.

شما مشکل در خودتون است.
مثل خانم و درجایگاه خانم باقی بمونید، اونوقت می تونید انتظار داشته باشید مانند یک خانم هم باهاتون برخورد کنند.
بیش از اندازه به افراد محبت نکنید. اول ببینید ظرفیت طرف چقدره؟ مدت های طولانی در زندگی واقعی باید امتحان پس بده تا حد و حدودش مشخص بشه.
صمیمی نشید.
حرف دلتون رو برای مردم بازگو نکنید.
...

کتاب هایی دوست یابی، همسریابی، همسرداری، شناخت و حفظ حریم خصوصی و ... مطالعه کنید.

موفق باشید :72:

شما در ابتدا سخت به دیگران اعتماد می کنید؟ ابتدا در کارهای اونها کنکاش میکنید؟ به دیگران مشکوکید؟ اما پس از گذشت یه مدت به اون فرد اعتماد میکنید؟ اعتماد و دلدادگی؟

علت اینکه ازدواج سنتی رو نمی پسنید این نیست که به دیگران اعتماد ندارید؟

مراحل فکری تون رو در آشنایی با یک فرد می تونید بنویسید؟ آیا در آشنایی با دیگران اونها رو امتحان هم میکنید؟

نظرتون در مورد استقلال و اینکه بر امور زندگی تون مسلط باشید چیه؟ در واقع فکر شما فکر میکنید که باید 100 درصد به همه چیز مسلط بود؟

و نکته ی آخر آیا شما فکر میکنید بزرگ تر از سنتون رفتار میکنید یا شنیدید که دیگران در موردتون این طور بگن؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط زندگی خوب

شما در ابتدا سخت به دیگران اعتماد می کنید؟ ابتدا در کارهای اونها کنکاش میکنید؟ به دیگران مشکوکید؟ اما پس از گذشت یه مدت به اون فرد اعتماد میکنید؟ اعتماد و دلدادگی؟

علت اینکه ازدواج سنتی رو نمی پسنید این نیست که به دیگران اعتماد ندارید؟
بیشتر شاید چون به عشق و عاشقی اعتقاد دارم اخر هم میبینم عشق کشکه و همه چیز حساب کتابه و چورتکه انداختنه
مراحل فکری تون رو در آشنایی با یک فرد می تونید بنویسید؟ آیا در آشنایی با دیگران اونها رو امتحان هم میکنید؟
خیر امتحان نمیکنم متاسفانه.البته فکر کنم اگه چیزی هم بوده تاحالا باخته باشن تاحالا ندیدم منو کسی برای خودم بخواد اصلا این حرفا دروغه
نظرتون در مورد استقلال و اینکه بر امور زندگی تون مسلط باشید چیه؟ در واقع فکر شما فکر میکنید که باید 100 درصد به همه چیز مسلط بود؟ درحال حاضر و البته از قدیم و کلا به خاطر بچه اخر بودن تسلط چندانی یه زندکیم ندارم

و نکته ی آخر آیا شما فکر میکنید بزرگ تر از سنتون رفتار میکنید یا شنیدید که دیگران در موردتون این طور بگن؟ فکر میکنم اون زمان که باید بچگی میکردم این کار روانجام ندادم و به فکر خودم نجابت کردم نتیجه ش این شد که هیچی الان از زندگی بلد نباشم

---

نمیدونم چه حسی به خودم داشته باشم دلم واسه خودم بسوزه یا چیز دیگهدفقط میبیبینم و میدونم بدی بدجور برنده ست. اونهایی که به اصطلاح با همه رابطه دارن همه جا برنده و جذاب ترن یعنی راهشو بلدن
روش من اینه یا بی توجهی یا توجه اشتباه یا به شخص و نوع اشتباه
من به خیال خودم خیلی بچگی ها رو نکردم ولی تنها چیزی که نصیبم شدم یاد نگرفتن ارتباطات و روش درسته ارتباط بود.
من بلد نیستم وقتی برای یکی یکمی مایه میزارم تابلو میکنم یا هر چی اخر سر هم همونا که با همه خوب هستن باز راهو بهتر بلدن یا به من ترجیح داده میشن یا به خاطر اونها ترک میشم. کلا پسرها موجودات ... هستن به نظرم چون راحت گول میخورن گول اون بدترها رو البته از خودم هم نمیتونم بگذرم که هیچچیزی بلد نیستم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط delvand

نمیدونم چه حسی به خودم داشته باشم دلم واسه خودم بسوزه یا چیز دیگهدفقط میبیبینم و میدونم بدی بدجور برنده ست. اونهایی که به اصطلاح با همه رابطه دارن همه جا برنده و جذاب ترن یعنی راهشو بلدن
روش من اینه یا بی توجهی یا توجه اشتباه یا به شخص و نوع اشتباه
من به خیال خودم خیلی بچگی ها رو نکردم ولی تنها چیزی که نصیبم شدم یاد نگرفتن ارتباطات و روش درسته ارتباط بود.
من بلد نیستم وقتی برای یکی یکمی مایه میزارم تابلو میکنم یا هر چی اخر سر هم همونا که با همه خوب هستن باز راهو بهتر بلدن یا به من ترجیح داده میشن یا به خاطر اونها ترک میشم. کلا پسرها موجودات ... هستن به نظرم چون راحت گول میخورن گول اون بدترها رو البته از خودم هم نمیتونم بگذرم که هیچچیزی بلد نیستم

---

اگر فکر می کنید "همه" آقایان اینقدر خنگ هستند که راحت فریب رنگ روغن و جلف بازی های خانم ها رو میخورند به شدت در اشتباه هستید. آقایان حتی بدترین و هوس بازترین شان (به جز اقلیتی) برای انتخاب همسر دنبال دختر نجیب و قابل اعتماد می گردند نه دخترهای سبک و جلف.
خانم ها بهتر است معتدل رفتار کنند. نه راحت در دسترس باشند و نه آنقدر مخفی که مردم از وجودشان بی خبر بمونند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

اگر فکر می کنید "همه" آقایان اینقدر خنگ هستند که راحت فریب رنگ روغن و جلف بازی های خانم ها رو میخورند به شدت در اشتباه هستید. آقایان حتی بدترین و هوس بازترین شان (به جز اقلیتی) برای انتخاب همسر دنبال دختر نجیب و قابل اعتماد می گردند نه دخترهای سبک و جلف.

این رو که خودم هم قبول دارم اما منظورم این بود دخترای بد بلدن چطور نقش بازی کنن که طرف چیزی از کارهاشون نفهمه
خانم ها بهتر است معتدل رفتار کنند. نه راحت در دسترس باشند و نه آنقدر مخفی که مردم از وجودشان بی خبر بمونند

اینو میشه با مثال توضیح بدید؟
.

---

من هرکاری میکنم اخرش باید یاغصه بخورم
یا میبینم چقدر این پسرا بی جنبن ضرفیت هیچ چیزی رو ندارن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

اینو میشه با مثال توضیح بدید؟

---

فکر کنم منظورم واضح است. یعنی دختر خانم ها آرایش و جلف بازی درنیاورند. هی با خنده و لوس بازی سعی نکنند خودشون رو مطرح کنند. از اون طرز حرف زدن های حال بهم زن که کلمات رو میجوند انجام ندند، لباس های زننده نپوشند ....
آراسته و با وقار باشند. مودب باشند. برای خودشون غرور و شخصیت قائل باشند. آداب معاشرت اجتماعی و فردی رو رعایت کنند. در مجالس و فعالیت های اجتماعی شرکت کنند ولی سنگین و رنگین. سعی نکنند خودشون رو قاطی آقایان کنند یا جلب توجه کنند.
مخصوصا در جلساتی که مخصوص خانم ها است زیاد شرکت کنند. اینجور مجالس فرصت های دیده شدن توسط مادرها، خواهرها و ... آقایان و احتمالا درخواست خواستگاری رو زیاد می کنند. یادتون باشه خیلی از آقایانی که مستقیما سر آشنائی رو باز می کنند قصدشان فقط دوستی است (خیلی از دخترها هم برای تو آب نمک خواباندن این کار رو می کنند، نگید هم نه) ولی مشخصا اطرافیان هیچ آقائی به قصد دوست پیدا کردن برای پسرشون خواستگاری نمی کنند. در این حالت از احتمال بازی خوردن خیال خانم ها راحت هستش.

درکنار توجه به افزایش جمال به افزایش کمالات هم بسیار توجه کنند. تحصیلات و مطالعه کلاسیک و شخصی ، هنرهائی که به درد زندگی بخورند...

آخر اینکه آقایان وقتی خانمی رو می بینند خیلی سریع تصمیم شون رو می گیرند. دست و پا زدن دخترها هم هیچ فایده ای نداره. سیستم آقایان با خانم ها خیلی فرق داره. میشه با رفت و آمد، حرف های عاشقانه و ابراز علاقه، هدیه دادن و امثال آن به مرور زمان نظر یک دختر نسبت به مرد رو تغییر داد ولی امکان نداره هیچ مردی تحت تاثیر این مسائل نظرش درباره خانم تغییر کنه. پس خیلی خانمانه بروید و بیائید. اگر کسی "واقعا" ازتون خوشش بیاد خودش راهش رو پیدا میکنه.

جوابتون به پست من کمی عجیب بود!!! همیشه برای اتفاقات اطرافتون این طور استدلال می کنید؟ شاید بشه گفت علت اینکه شما مدام طرد میشید همین تفکر و استدلال اشتباه

شماست. شما به جای بیان مشکل شروع کردید به مرثیه سرایی!!!!

به هر حال هر اتفاقی که برای ما می افته علتی داره و بخش اعظمی از علت ها مربوط به رفتار خود ماست نه ابر و باد و مه و خورشید و فلک ... در واقع به جای بی عقل دونستن پسرها و

دزد بودن سایردخترها سعی کنید مشکل رفتاری خودتون رو تا جای ممکن پیدا کنید و حل کنید خواهید فهمید بخش اعظم مشکل خود شمایید.

برای شروع لطفا درست و واضح بگید اصلا مشکلتون چیه؟ قصد ازدواج؟ شکایت از پسرها؟ بد بودن جامعه؟ مشکل رفتاری؟ علاقه به شکستن چارچوب و تبدیل شدن به دخترای اون طوری؟

اگه نمیدونید با توجه با اینکه موضعتون بحث مهم طرد شدگی هست بهتره یک نمونه از آشنایی هاتون رو تا طرد شدن و رفتار خودتون و رفتار طرف مقابل رو بگید شاید بشه چیزی سر در آورد

و کمکتون کرد.

در ضمن در جواب پست قبلی تون، اصولا کسایی که اعتماد به نفس ندارن در انتخاب طرف مقابلشون دچار اشتباه میشن. در واقع دقیقا سراغ کسی میرن که طردشون کنه.

این امر یک مسئله ی عادی هست و اما پیدا کردن علت اعتماد بی جا به دیگران در هر فرد متفاوته.

در بچگی با پدرتون مشکلی داشتید؟

امیدوارم که بتونید مشکلتون رو درست و شفاف مطرح کنید.

سلام
ممنون از اقای یه دوست .البته من بیشتر مشکلم اینه که چرا نمیتونم رابطه رو خوب پیش ببرم نه اینکه بخوام کسی رو جذبش کنم
سلام زندگی خوب عزیز . راستش من مشکلی نه با خانم ها تا زمانیکه توی حوزه اختصاصیم وارد نشن و مشکل ایجاد کنن دارم نه پسرها. چون رابطه با پسرا هم اکثرا دوطرفه ست و هردو مسئول هستیم.البته دروغ و فریبکاری و مظلوم بازی دیگه بحثش جداست

درسته من قوبل دارم که مشکل از خودمه که نمیتونم رابطه خوبی ایجاد کنم یا ادامه بدم و رابطه هام یا درست شکل نمیگیرن یا بد پیش میرن یا کلا با ادمهای اشتباهی هتستن

این جمله که ادمهای بی اعتماد به نفس سمت کسی میرند که طرد بشن رو دلیلش رو میدیونید؟

سعی میکنم خلاصه یک رابطه م که به حای خوبی نرسید رو بیام بگم اما از یکی دوسال اخیر بخوام بگم چیزهای مشترک اینه : مشمل رفتاری و ذهنی شناختی خودم ؛، همون اعتماد بی جا درحالیکه اون اشخاص دیگه همچین ذهنیتی به من ندارن که شاید عکس هم باشه .رابطه های شروع نشده کوتاه مدت که دلیلش رو خودم میدونم برداشت اشتباهی ادمها از من و برعکسش. دیر به ادمها میدون میدم ولی وقتی هم جوابشون رو میدم نمیدونم مکلام چیا هستن که میبینم کلا فقط اون شخص میخواسته نظر مثبت منو بگیره و دیگه بیخیاله یا کلا بعد از یه مدت به خاطر نداشتن شخصیت مستقل و محکم و چیزای دیگه میبینم اون توجه لازم رو از طرف نمیبینم و باهام بد هم رفتار میشه و رابطه تموم شده ست. انتخاب فرد اشتباه. مورد توجه قرار گرفتن توسط شخص نامناسب و یا نامربوط به خودم و یا ایده ال هام که منطقی هم هستن،نداشتن تعادل در توجه یا اصلا بلد نبودن نوع توجه درست به پسرها. نمیخوام بدی شون رو بگم ولی پسرا بی جنبه هستن.

درکل مشکلم ازدواج نیست یا مثلا برای اینکه به هر قیمتی ازدواج کرده باشم بخوام توی رابطه با پسری باشم. بیشتر گاهی ارزشگذاری اشتباهه ک انحام میدم .
بعد از اون خیلی میخوام که طرف مقابلم رو دو طرفه همدیگه رو بپسندیم رابطه کوتاه اشنایی و اتفاق های بعدب. مشکلم این نیست که شاید ایده ال طرف نباشم و بخواد نباشه این دیگه اختیارشه .مشکلم کم ارزش شدن توی رابطه از دست رفتن جاذبه هام هستش یا اینکه هزار سعی در جلب توجهم میبینم ولی بعد یک مدت کوتاه میبینم راحت مورد بی توجهی قرار میگیرم یا احتمالا طرد میشم .بیشتر شکایتم اینه چرا من نمیتونم یک رابطه خوب رو پیش ببرم؟ یا اصلا داشته باشم وولی بقیه میتونن؟ چرا بعضی توی رفتارشون حتی وقتی شایدزیاد هم ادم موححهی به نظر نیان خوب رابطه داشتن رو بلدن. به زمانش جدا میشن تا بیشتر مورد توجه باشند و حسرتشون به دل اون طرفشون بمونه و اون شخص بخوادشون تا اینکه برعکسش باشه. ممنونم
بازهم میگم قصد توهین به کسی رو ندارم اگه شماها جزو اون ها نیستید خب نیستید دیگه باشین هم به خودتون مربوطه

خیلی ممنون از شما.

الان فکر میکنم متوجه شدم.البته همین طور که میدونید تنها کسی که واقعا میدونه چی شده شمایید. من فقط فکر میکنم که فهمیدم.

ببینید دوست عزیز شما وقتی دستتون رو مشت میکنید کسی نمیدونه تو دستتون چیه ولی وقتی بازش میکنید همه می دونن.

منظورم از این مثال این بود که شما تو شروع رابطه با یه فرد با دستای مشت کرده میرید جلو.خوب و خوش و خرم و با جذابیت زیاد. در واقع تا وقتی که اون ندونه تو وجود شما چیه، رابطه تون

خوبه و عالی و وقتی مدتی از رابطه میگذره چی میشه؟ شما دستتون رو میشه!!! اینجاس که رابطه خراب میشه.

من بازم نظرم روی اعتماد به نفس پایین شماست ولی بهتره کمی بریم سراغ احساسات شما تا بدونیم اون چیه که شما با قایم کردنش از دیگران خوشید و وقتی دیگری متوجه میشه شما

شروع میکنید به رفتاری که در نهایت به جدایی منجر میشه.

البته من نمیخوام شما رو مقصر اعلام کنم ولی چون شما کمک خواستید بهتره تا جای ممکن ایرادای رفتاری در شما رو پیدا کنیم وگرنه همین طور که میدونید رابطه دو طرفه است.

راستی نگفتید مشکلاتتون تو کودکی با پدرتون چی بوده؟

دوست عزیزم، توضیح اینکه آدم بی اعتماد به نفس چه سیستم فکری ای داره طولانیه اما من سعی میکنم بهتون بگم. ما آدما تو وجودمون یه خواسته هایی داریم که سعی میکنیم به اون ها

برسیم. یه آدم بی اعتماد به نفس مثل همه آدم ها دارای یک سری کمبود هاست که درصدد جبران اون ها سعی میکنه حرکتی رو انجام بده. مثلا ممکنه من نوعی نیاز داشته باشم کسی

ازم تعریف کنه و جذابیت های من رو ببینه در واقع به عنوان یک آدم بی اعتماد به نفس تمام تلاشم در راستای اینه که به دنبال کسی برم که این نیاز من رو برآورده کنه.من نوعی اسم این

رفتارم رو ممکنه بذارم پیدا کردن آدمی که دو روز باهاش خوش باشم یا اینکه ادعا کنم که قصد ازدواج دارم در حالی که فقط دنبال کسی هستم که من رو به خاطر جذابیت هام تحسین

کنه.نتیجه اش مشخصه. انتخاب آدم های اشتباه. آدم هایی که یا سود جو هستن یا بیمار یا ....

وقتی میگی دنبال ازدواجی ولی ازدواج برات مهم نیست خیلی جالبه برام بدونم دنبال چی هستی؟

از رابطه هات با وجود شکست خوشحالی؟

میخوام بدونم هدف واقعیت چیه و انگیزه ات؟

در مورد رفتار خودت بگو؟ سرسنگین؟ زیادی شوخ؟ بی مسئولیت؟ مسئولیت پذیر؟ کلا رفتارهای شاخصت چیه؟ دیگران تو رو با چه رفتاری میشناسن؟

ممنون.

سلام من ممنونم از شما که حرفای خوب و مفیدی میزننید

همین اول بگم خب چرا به خاطر سنم نیتم ازدواجه یکجا هم گفتم پسندیدنه دوطرفه و در واقع عشق اولیه واشنایی خیلی کوتاه مدت و ادامه دادن رابطه به شکل خوب و درصورت حواست دوطرف به ادامه اشنایی خانواده ها. اما خانم ناردیل از حرفا یمن که گفته بودم تاحالا چندبار رابطه اشنا شدن داشتم فکر کرده بودن من دنبال اشنایی و ازدواج ب هر قیمتی هستمکه گفتم این طور نیست وگرنه تعداد اشنایی ها چند صد برابر بود


داشتم به حرفاتون فکر میکردم و اینکه خب من هم ویژی های منفی دارم هم مثبت مثل خوش اخلاقی مهربونی قیافه نستا خوب تحصیلات هم دارم و خب چندتا نقط ضعف عمومی مثل سطح مالی خانوادگی متوسط رو به پایین و تقریبا پایین شهری بودن و یکی دو چیز دیگه که خیلی تی بیانشون راحت و با اعتماد به نفس نیستم . ولی خوب که فکر کردم دیدم درست میگید من توی ویژگی های مثبتم هم اعتماد به نفس کافی و حتی متوسط رو ندارم تا حدی که اون اشخاص هم میفهمن.حتی گاها همین ها میخوان به افزایش اعتماد به نفسم کمک کنن!! یا با عقلشون به اینجا میرسن که من به خاطر اعتماد به نفس نامناسبم از اونها خوشم اومده و خیلی محکم و مستقل نیستم تا مثلا بهش تکیهکنن و توی زندگی کمکشون باشه

البته تعدادشون خیلی نبوده ولی از اکثرشون خوشحالم اما نه لزوما همشون و نحوه شکستم
اینکه میگید هدف و انگیزه حرف جالبیه .من ادم احساسی هستم و دنبال چیزهای هنری مهربون و عاشق شدن رو دوست دارم اما میتونم رابطه خوبی داشته باشم یا اینها ارزشی ندارن یا من نمیتونم خوب و صحیح نشونشون بدم .خیلی میخوام بدونم چطوری بعضی از پسرها نه لزوما پسرای الاف یا بیخود عاش یک عده از دخترا میشن اون هم شدید و توی عشقش میسوزن یا سالها باهاش میمونن حالا یابهش میرسن یا در شرایط بدش جور نمیشه و حسرت به دل میمونن .اینها طرف مقابل دخترشون چطوری هست؟ درحالیکه من که اینقدر اعتقاد به عشق و عاشق شدن دارم و به جای منفعت و مصلحت سنجیدوست داشتن رو ترجیح میدم اخرش رابطه هام اینطور میشه؟ واقعا عشق وجود نداره من مشکل دارم هر دو. چس اون دخترای دیگه ویژگی شون چیه که من ندارم

به قول یک روانشناسی عشق از روی بیکاریه:311:به نظرم من باز هم متوجه منظور شما شاید نشدم. احساس میکنم محک شما از یک آقا پسر مطمئن شدن از علاقه ی اون به شماست.

ترس شما اینه که نکنه وارد یک زندگی ای بشم که بعدا همسرم به من علاقه ای نداشته باشه.

اولویت هاتون رو هم برای ازدواج بگید.

من خودم تا به حال عاشق نشدم و کسی هم که بهش علاقه داشته باشم در اطرافم نیست البته من کلا همه رو دوست دارم به چشم برادری البته:18: ولی تا حالا بخوام کسی رو مشخصا

انتخاب کنم برای همسری و برای داشتنش تلاش کنم ، نه تا به حال همچین کاری نکردم فقط همیشه سعی کردم خوب باشم تا دیگران نترسن از من. ترس من از زندگی مشترک اینه که

نکنه همسرم اهل کمک کردن به دیگران نباشه. در واقع خودخواه باشه. حالا علتش بماند ولی هیچ وقت برای من مهم نیست که همسرم از من خوشش نیاد. در واقع اصلا برام اهمیت نداره

که بخوام بهش فکر کنم. به نظرم یک مرد سالم همیشه به زن ها علاقه داره.بنابراین جای نگرانی نیست ولی مطمئنا اگه ببینم یک آقایی هر روز عاشق یکی میشه به هیچ عنوان باهاش

ازدواج نمیکنم.

من نمیدونم منظور شما از علاقه چیه. امیدوارم معیارتون این باشه که بگید این که یک آقایی به دلتون بشینه کافیه. این که شما به دل یک آقایی بشینید خیالتون راحته.

در واقع امیدورم شما ترس و نگرانی بی مورد از خوب نبودن خودتون به مقدار کافی نداشته باشید.

دقت کردین اگه از یه بچه بپرسید آرزوت چیه ممکنه یه عروسک بخواد و وقتی سنش بالا میره شاید ماشین بخواد و وقتی به بلوغ میرسه سلامتی و آرامش آرزوش میشه. روند فکری در مورد

همه چیز همین طوریه یعنی وقتی شما از نقطه نظر اعتماد به نفس و حرمت نفس به جایگاه مناسبی برسی اینکه دنبال آرامش باشی تا عشق آتشین قطعا به آرامش و امنیت فکر میکنی

بنابراین از همون ابتدا دور آدم هایی رو خط میکشی. در واقع آدم های سالم و نا سالم رو میشناسی.بنابراین موفق تر میشی.

این که شما اعتماد به نفست پایینه درست اما برای من مشکلتون با پدرتون سواله. علتش هم علاقه ی شما به مردان با سن بالاست. یا با پدرتون مشکلی دارید یا نه خیلی کودکی نکردید.

البته متوجه شدم دوست ندارید جواب بدید خواستم بگم خیلی مهمه و بهتره به ذهنتون اجازه ندید فقط چیزهایی که از دوران کودکیتون تو ذهنتون ثبت شده رو تکرار کنه.

مغز ما مثل یک نواره ابتدا چیزهایی رو ضبط میکنه و در واقع در دوران کودکی و وقتی بزرگ میشیم play میکنه. در واقع ما هر آنچه الان رفتار میکنیم تکرار عقاید 0 تا 5 سالگی مونه.

در واقع شما بخش مهمی از احساساتتون مال اون موقع هست. مخصوصا نگرانی ها.

تنها کاری که میتونیم بکنیم ویرایش کردن بخشی از این نوار ضبط شده است. به هر حال تا لحظه ی مرگ ما با این نوار زندگی میکنیم.این نوار همیشه تکرار میشه. فقط یک بار زندگی میکنیم.

پس اصلاح این نوار کار عقلانی ای هست.

تشکر زندگی خوب
ولی از بحث دور نشیم

چرا من طوری نیستم که کسی که دوسش دارم منو برای همیشه بخواد و نخواد که از دست بده؟
چرا من نمیتونم عضق خوب داشت باشم وو حفظش کنم؟

اینجا هیچکسی به عشق و دوست داشتن اعتقادی نداره که منو جواب بده؟
یک کلام چرا من اونطوری که باید باشم نیستم و اونطوری که باید باشم بلد نیستم رفتار کنم که کسی که دوست دارم رو پیش خودم نگهدارمش؟ چرا طرد میشم؟

این حرف هارو زودتر میگفتی من فکر کردم مشکلت وابستگیه اون همه داستان واست نوشتم همش الکی بود که
خوب خانوم شما مشکلتونو با کلماتی میگید که واسه خودتون میتونه معنی خاصی داشته باشه ولی اینجا همه سردرگم شدن و هرکس یه چیز فهمیده
لطفا دقیق شرح بدید و از بازگو کردن هیچی خجالت نکشید قشنگ بریزید بیرون

چرا من طوری نیستم که کسی که دوسش دارم منو برای همیشه بخواد و نخواد که از دست بده؟اینو فقط واسه چندبار پس زده شدن میگید؟!؟!خوب اینا طبیعیه منم هر وقت پس زده شدم تا مدت ها خودمو آدم دوست نداشتنی میدیدم و حتی خاطرات کودکی که توشون مادرم یا پدرم منو دوست نداشت هم یادم میاد و فکر میکنم اگه مادرم نتونست دوستش داشته باشه پس هیچ زنی نمیتونه
این کاهش شدید خود دوستی و عزت نفس کاملا بعد قطع رابطه طبیعیه ولی هرگز نباید تا وقتی خودتو کامل پیدا کنی و وقتی خودتو همین جوری که هستی دوست داشته باشی نباید وارد هیچ رابطه ای بشی چون روان شما در آسیب پذیر ترین حالته و کسی که خودشو دوست نداره هیچ وقت نمیتونه کسی رو دوست داشته باشه شما هم جدی یکم وقت اختصاصی به خودت بده و به خودت رسیدگی کن(اون چیزایی که دوست داری برای خودت بخر خودتو قشنگ کن تو آینه نگاه کن حال کن تفریح تکی و تمرین لذت بردن از خودت به تنهایی که معجزه میکنه با خودت حرف بزن خودتو تایید کن و حسابی لوس کن)تا کم کم احساس بهتری به خودت پیدا کنی و تا وقتی همینی که هستی مورد تایید خودت نیست نباید وارد رابطه بشی چون تو این حالت کوچک ترین بی توجهی عزت نفستو داغون تر میکنه

در کل بعید میدونم اشکال خاصی داشته باشی
اینکه اون پسرهایی که باهاشون آشنا شدید نتونستن معیارهاشونو تو شما پیدا کنن نه دلیل بر غلط بودن معیار انتخابشونه و نه دلیل به کم بودن و ناکافی بودن شما واسه دوست داشته شدن

ولی باز اگه خواستید از رفتار های زمان حالتون که باب میلتون نیست و اون چیزی که دوست دارید باشید دقیق شرح بدید و از کلماتی استفاده کنید که تو ذهن همه یک معنی بده بهتر میشه این تاپیک رو ادامه داد

درسته قبلاهم گفتم که مدتیه توی غم از دست دادن کسی هستم

اما چرانه؟ واقعا دوسش داشتم .حاضر بودم براش تغییر هم بکنم ولی اینو توی من ندید مستقیما بهم گفت کسی رو میخوام که از تو قوی تر باشه بتونه بالا باشه با اراده و همتش بالا باشه .حتی من رو بایکنفر مقایسه کرد و از اون کمتر دونست دلم شکست. چرا مگه ادم جای بهترشدن نداره؟ مگه خودش عیب نداره ؟مگه عیبای خودشو نمیدید؟ مگه خوبی فقط توی موقعیت و جایگاه ادمه؟ مگه حتما باید توی هرموقعیتی بهترین بود تا دوست داشتنی بود؟
چرا نمیتونم بفهمونم که خودم هم میخوام بهتر باشم؟ چرا اونا نمیخوان که بهم کمکی بکنن؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط delvand

بدون تعارف با خودم و خیلی صریح بگم از 19 سالگی تا الان که بالای بیست و چند سال هستم . سه چهار مورد جدی بجز موارد غیر جدی رابطه به قصد شناخت داشتم. من از دوستی ی طولانی مدت خشم نمیاد اما از ازدواج سنتی هم خوشم نمیاد و ترجیح میدم یکی دوماهی لااقل اشنایی اولیه باشه و بعد رسمی بشه اما بی تعارف فکرمیکنم درتمام موارد طرد شدم.

---

......................................


سلام خانم delvand

من نمی دونم منظور شما از ازدواح سنتی چیه !

خوبیه ازدواج به اصلاح سنتی اینکه وقتی یه شخصی خواستگاری دختری میر ه ،،،تکلیفش با خودش مشخصه ،،،،یعنی می خواد ازدواج کنه

ولی در نوع ازدواج به صورت عام یا دوستی 1ماه یا دوماه یا ..... چیزی که خطرناکه اینکه طرفین معلوم نیست می خوان چی کار کنند ،،،

از طرفی امکان داره وابستگی ایجاد بشه ،،،

که شما هم تجربیاتی داشتید ،،،،ولی نمی دونم راه اشتباه را برا چی قصد دارید تکرار کنید.


بهتره دختر و پسر یه بار همدیگر را دیده باشند ،،،،،، یا عکس همدیگر راببینند ( حالا مثلا به کمک معرف یا .....) چون امکان داره تو خواستگاری یه موقع ذوق کنند همدیگر را ببینند :)

بعدش با حضور خانوادها،،،مراحل بعد .



اگر اونجا طرد هم بشی ،،،،حداقل دیگه وابسته نیستی !!

و شاید هم اون پسر لیاقت تو را نداشت ( این جوری هم میشه فکر کرد)


اگر می ری دریا ،،،،و قصد داری خودت را بندازی تو آب ،،،،حداقل باید شنا کردن را بلد باشی !

چی کاری آدم خودش را بندازه تو آب :)


موفق باشی.