چطور با همسرم کنار بیام؟؟!!!

سلام و عرض ادب خدمت دوستان همدردی
علی هستم 24 سالمه و همسرم 19 سالشه،خواستم مشکلموباهاتون در میون بزارم شاید تونستم از تجربیات شما دوستان عزیز بهره ببرم.
از 22 سالگی بود که اصرار های خانوادم برای زن گرفتن شروع شد بعد رفتن خاستگاری های فراوان که من بخاطر قیافه یا چیز های دیگه قبول نکردم چون قیافه برام خیلی مهم بود ولی الان خیلی ازین افکار مسخرم پشیمونم...
خلاصه خاستگاری ها تموم شد که بعد از چند سالی ما دم عید رفتیم خونه خالم که چند سال بود نه خودشو نه دخترشو دیده بود شاید موقعی که 9 10 سالش بود دیده بودمش...از موقعی که رفتیم خونشون من مات و مبهوته قیافه و اندام دختر خالم شدم که الان مثل سگ پشیمونم البته معذرت میخوام بخاطر بی ادبی ولی دیگه واقعا کلافم....خلاصه ازون روز فاز عشقو عاشقی برداشتمو اول به خواهر گفتم بعد به مادرم با هزار بدبختی خانوادمو راضی کردم که بریم خاستگاری....خلاصه رفتیم خاستگاری خالم و شوهر خاله که حرفی نداشتن گفتن نظر سارا مهمه.....خودشم گفت یه چند وقتی با هم باشیم که همدیگرو بشناسیم که همه هم قبول کردن...خیلی خوشحال بودم ازین که بالاخره به ارزوم رسیدم..همه چی خوب بود تا زمانی که عمو دختر خالم شوهر خالمو تحریک کرد که اینا باید به هم محرم بشنو عقدشون کنو این حرفا که باباشم تحت تاثیر این حرفا قرار گرفتو بعد از جرو بحث حسابی با هم عقد کردیم...خب رسیدیم به دوران عقد دورانی که من تازه به خودم اومدم و دیدم درگیر چه بدبختیایی شدم....کسی که فقط به فکر باشگاه رفتنو ارایشگاه رفتنو با دوستای مجردی بیرون رفتنو ساق پا بیرون انداختنو نمیدونم لباس تنگو اصلا یه وضعی...یه روز رفتم دنبالش در خونشون دیدم با همون احوالی که نوشتم اومد پایین نشست تو ماشین بهش گفتم خانوم اشتباه اومدی اینجا اروپا نیستا چشتون روز بد نبینه روزگارمو سیاه کرد دادو بیداد اره از خداتم باشه منو داری خوشگل ترو خوش هیکل تر از من وجود نداره منو تو خوابم نمیدیدی خلاصه منم هیچی نگفتمو گذاشتم به حساب سن کمش....بهش میگم خب عزیزم من قبول دارم تو خوشگلی ولی نباید برای مردم خودتو بریزی بیرون که تو کتش نمیره که نمیره....یه بار با هم رفته بودیم سفره خونه روسریشو دراورده بود سفره خونه هم شلوغ بود سه چهار بار بهش گفتم عشقم سرت کن بخدا زشته که نه گذاشت نه برداشت گفت به تو گ.....خوریش نیومده منم بهم فشار اومد یه دونه چک زدم تو صورتش که چه قوقایی به پا کرد به من فحش داد بلند بلند ابرو منو بردو رفت حالا تو خیابون تو ساعت دنبالش میرفتم با ماشین،سوار ماشین که شد داد و بیداد بابام منو تا حالا نزده تو گ..ه میخوری میزنی منو حالا من میگم غلط کردم ببخشید اشتباه کردم هیچی به هیچی رفت خونشون تا یک ماه جواب منو نمیداد من یه ماهه تموم تو مسیجا منت کشی کردمو گل فرستادم تا یه ذره دلش به رحم اومد یعنی من خیلی کوچیک شدم نه تونستم حجابشو درست کنم تازه بدهکارم شدم..بیرون رفتنای بعدی هم هیچی به هیچی اینو بخر اونوبخر فلان کیف فلان کفش فلان ساعت امروز یه ذره پول بریز تو کارتم کار دارم ولنتاین باید کادو بخری واسم تولدم واسم زنجیر طلا بخر میگم عزیزم بزار پول بمونه تو دستم پوله عروسی رو جور کنم و بریم سر خونه زندگیمون هی میگفت عجله ای نیست بعدش منو با دو تا بوسو نوازش و حرفای عاشقانه خر میکرد منم خر میشدم..هر موقع که چیزی میخواست من اجازه داشتم همه جوره بهش دست بزنمو بوسش کنم ولی موقعی که باهم تنهاییمو دوست دارم حتی یه ذره حرفای عاشقانه بزنم میگفت بزار بریم سر خونه زندگیمون اینجوری احساس گناه میکنم میگم بابا من که کاری نمیخوام بکنم یعنی دستتم نمیتونم بگیرم....خودش این همه با هم دانشگاهیاش میگه میخنده که پسرم توشون هست ولی منکه با همکارم که یه دختر فوق العاده محترمه به گوشیم زنگ زد داشتم صحبت میکردم گفت این کیه گفتم همکارمه گوشیو از دستم گرفت هرچی فحش خار و مادر بود داد بهش که واقعا عصبی شدم دستمو بردم بالا بزنم تو صورتش دلم نیومد بعد هرچی کثافت کاری بود به من نسبت داد...بعد یه مدت که دیگه خیلی بریده بودم یه روز رفتیم بیرون باهاش صحبت کردم گفتم ببین من یه عالمه جون کندم پول عروسی رو بعد یه سالو نیم با وامو قرضو اینا دراوردم ولی حاله که به اینحا رسیدم مطمئن نیستم به درد هم میخوریم سریع زد زیر گریه منو بغل میکرد بوس میکرد میگفت تورو خدا نامردی نکن من عاشقتم دوست دارم بدون تو میمیرم و .....ازون روز به بعد اخلاقش 180 درجه تغییر کرد خیلی دیگه با من خوب بود حجابشو بهتر کرد احترام میذاشت به من قربون صدقم میرفتو ناز و عشوه میومد منم که خر شده بود خلاصه با باباش تاریخارو تنظیم کردیمو تا یه هفته به عروسی....ببخشیدا دهن منو سرویس کرد باید بهترین ارایشگاه ماشین مدل بالا باید اینا حتما باشن اگه نباشن ابروم میره مامانمم همش طرف اونو میگرفت خلاصه به این در اون در زدم تا اینارو جور کردم....خلاصه عروسی تموم شد....فقط شب عروسی من باهاش یه رابطه نصفه نیمه برقرار کردم همش شبا از قصد با من دعوا میکنه نازش میدم قربون صدقش میرم افاقه نمیکنه خب منم مردم به غرورم بر میخوره منم کم میارم خب..میگه رابطه جنسی هیکلو خراب میکنه منم نمیخوام خراب شه میگم بابا تازه 19 سالته این حرفا چیه زیر بار نمیره...بعضی شبا انقدر منت کشی میکنم و قربون صدقش میرم اخرش بالشو پتو میده دستم میگه خستم کردی برو رو کاناپه بخواب نمیخوام صداتو بشنوم خبه همسرمه چی بهش بگم نمیخوام دلشو بشکونم زورشم کخ نمیتونم بکنم میرم مجبوری دم پنجره یه سیگار میکشمو رو کاناپه میخوابم خجالتم میکشم با کسی در میون بزارم مشکلمو شبا دو سه ساعت باهاش حرف میزنم قبول میکنه شب که میشه همش یادش میره یعنی منه بدبخت این همه دوران مجردی رو صبر کنم بعد ابن نصیبم شه خوشگلیو خوشهیکلی که نمیتونم ازش استفاده کنم...الان پشیمونم واقعا ازین افکار مسخرم که ققط دنباله قیافه و هیکل بودم من الان یه نقش پدر دارم که از 17 تا 19 سالگی یه دختر یه دنده و لجوجو بی منطقو بزرگ کردم دو سه ساعت از سر کار زود میام خونه که بهش بیشتر برسم ولی قدر نمیدونه که..وسط کار زنگ میزنه بیا منو برسون فلان جا میگم عزیز من کار دارم اینجا جیغ و داد میکنه منم مجبورم برم برسونمش..کافیه بهش بگم بیا بریم بیرون اخلافش خوب میشه میگه بریم خرید...واقعا دیگه خسته شدم بیشتر از خودم بدم میاد که غرورم له شده هی با خودم میگم بچه اس نفهمه دستپختش که صفره فقط یه ذره تمیز کردن بلده که اونم با کمک من..ولی نه به من توجه میکنه نه محبت چون میدونم بلده ازین میسوزم..بلده خوبم بلده موقعی که یه چیز بخواد همچین ناز و عشوه میاد صداشو عوض میکنه منو به قولی لب چشمه میبره تشنه برمیگردونه بعد که کارشو انجام میدم میگه خستم و دفه دیگه حال ندارم...من اصلا سیگار نمیدونستم چیه اصلا روزی یکی دو نخ میکشم تازه یواشکی بفهمه که دیگه آتو جدید دادم دستش ..به خدا خواهراش انقدر بهش حسودی میکننو میگن شوهرت خیلی خوبه من با خواهراش با عزتو احترام برخورد میکنم اون با خواهر من عین دشمن خونی فقط بلده جلوی مامانم خودشو مظلوم کنه و لوس کنه..در ضمن کلا ما الان 2 ماهه عروسی کردیم..
خواهشا به من کمک کنید و دزیغ نکنید از هر نوع نظری
معید باشید

سلام دوست عزیز

من واقعا متاسفم شدم از خوندن مسائل شما تنها راه حلی که به نظرم می رسه مراجعه به مشاور هستش . دوتایی باید برید حتما. این خانم سنش برای ازدواج خیلی خیلی کم بوده البته داریم 19 ساله هایی که به بلوغ فکری رسیده باشن اما خانوم شما ببخشید اینجوری می گم هنوز بچست و اول جوونیشه و شوهرشو به چشم وسیله می بینه که اونو به آرزوهاش برسونه. مسئولیت زندگی رو درک نکرده. هر چند به نظرم خیلی زود ازدواج کردید اما خدارو شکر شما مسئولیت پذیر و بالغ ترید.

به نظرم مشاور خیلی می تونه کمک کنه به شرطی که مستمر چندین جلسه برید و کتابهایی که معرفی می کنه بخونید و کارهایی که می گه رو انجام بدید. مشاور با دخترخانم صحبت می کنه و دید زندگی زناشویی بهش میده. دید ایشون نسبت به شما دوستیه هنوز.

امیدوارم مشکلاتتون حل شه

سلام به علی عزیز
آقا علی اجازه بده من دو جمله برای مراجعین بنویسم و بعد در خدمت شما هستم.
دوستان خواننده تاپیک، بارها توی هر صحبتی که کردم گفتم معیارهای ازدواجتون اخلاق، ایمان، بلوغ فکری و ... باشه. وقتی معیارامون به چشم و ابرو و هیکل نزدیک شه باید منتظر خیلی از بحرانها و بن بست ها باشین. آدمی که ظاهر داره ولی باطن ناقصی همراهشه، زندگی باهاش دوامی نخواهد داست.
علی جان؛
گاهی برای اشتباهاتمون تاوان میدیم، البته به همون اندازه هم تجربه کسب میکنیم.
همسر شما هنوز به بلوغ فکری نرسیدن و از طرفی بخاطر سن پایین دچار هیجان هستن و میخوان در نظر عموم متفاوت جلوه کنن. بهتره بگیم دوست داره مثل همسن های خودش باشه.
ایشون تنها راهشون اینه که حتما چندین جلسه با مشاوره صحبت کنن تا بفهمن کجا ایستادن و چه مسئولیت هایی دارن و باید چطور زندگی کنن.
از طرفی شما مرد خونه هستین، شاید طبیعی ترین نیازتون برقراری رابطه ی جنسی باشه اما وقتی برآورده نشه عواقب بدی هم برای شما خواهد داشت. یکی از دلایل اصلی خیانت در زندگی مشترک نداشتن رابطه ی جنسی خوب هست.
شما میتونین کمی مقتدر تر ظاهر بشین،‌ یعنی خرید کردن برای خانومتون و تفریح و گردش رو منوط به خانه داری،پختن غذا، رابطه ی جنسی صحیح و ... بکنین. میتونین با معنویت آشناش کنین و زمان تفریح کردن یکبار برین مسجد، یه نماز بخونین، کتابای مذهبی و معنوی بخرین. یا بهش بگین وقتی موهات زیاد بیرون نیست و شلوارت بلنده یا تنگ نمیپوشی خیلی زیباتر از بقیه میشی.
راستش اشتباهات شما زیاده و واقعا نمیشه کسی رو ترغیب به تمام کردن موضوعی کرد . الان از بحث شما چیزی که دست من اومده اینه که از نظر قلبی و فکری به همسرتون نزدیک نیستین و تنها چیزی که این وسط حلقه ی اتصال شماست حظ بردن از یک اندام و قیافه و تفکرات جنسی هست که اونم به سرانجام نمیرسه!
تقریبا هیچ چیزی این وسط نیست، نه علاقه ی درست و حسابی، نه هدفی، نه چشم اندازی ....
ابنطور اگر پیش برین سرانجام بدی خواهید داشت.
باید صبور باشین و حتما ایشونو پیش مشاوره ببرین، هر چقدر که لازم بود، خودتونم کتابهایی در زمینه زندگی مشترک بخونین. یادتون باشه ایشون نیاز به مراجعه حضوری دارن.مؤید باشین

شما هیچ چیزی از این خانم و خانواده اش نگفتید که بسیار مهم هستند.
وضعیت اعتقادی، تربیتی، تحصیلات، سطح مالی، محل زندگی، فرهنگ، نوع رابطه فرزندان با والدین، خصوصیات اعقادی،فکری و اخلاقی والدین و سایر فرزندان ...

مثلا ما نمی دونیم و اطلاعات لازم رو هم نداریم که نتیجه گیری کنیم:
* وضعیت ایشون حالت نرم خانواده شان است یا فقط خودشان اینطور هستند؟
* این وضعیت نتیجه نوع اعتقادات خانواده و خودشان است؟ یا نوع تربیت خانواده گی؟ یا دوستان و معاشران؟ یا خودش؟
* ازنظر ضریب هوشی در چه حدی هستند؟ متوجه اعمال شان هستند؟ با از آن دخترهائی هستند که برخلاف زیبائی زیاد ازنظر هوش و درک مسائل بهره کمتری دارند؟
* این اعمال شان غریزی است؟ ناآگاهانه از افراد دیگری الگو می گیرند مثلا مادر، خاله ...؟ یا آگاهانه و عامدانه است و سعی دارند جلوه کننده، خوش گذران بوده و از زندگی لذت ببرند شوهر رو هم مانند کیف پول فرض می کنند؟
* سرد مزاج هستند یا فقط موقعی که نوبت شما میرسه از حق همسری تان برخوردار باشید امتناع می کنند؟
* اصولا تا چه حد شما رو دوست دارند؟
.
.
.
ببینید، شما طبق گفته تان هر زمان محکم و به قولی مردانه (نه خشن) ایستاده اید نتیجه گرفته اید ولی بعدا با قهر کردن ایشان نابه جا منت کشی کرده و به احتمال زیاد از مواضع صحیح تان هم کوتاه آمده اید.
شما باید بدونید کی و چطور باید محبت و نوازش کنید، کجا و چگونه ابراز عشق کنید و
کی و چگونه در برابر خواسته های نادرستش بایستید، وقتی عمل زشتی انجام میده در خلوت خودتون و تا حد امکان بدور از چشم والدینش وی رو نصیحت و درصورت لزوم ادب کنید.
طرز ادب کردن یک خانم و بخصوص دختر بسیار جوان رو باید بدانید. مثلا به جای اینکه ایشون به شما اجازه معاشقه ندهند این شما باید باشید که معاشقه نکردن و جدا کردن بسترتان باید یکی از تنبیه های خانم باشه. متاسفانه الان برعکس شده !!

ایشون اجازه همبستری نمیده؟ ببینید عذرشون موجه است یا خیر؟ یکی دوبار تحمل کنید، نصیحت کنید اگر فایده نداشت بهشون بگید اگر به امتناع ادامه دهند خانم های دیگری هستند که به راحتی جای ایشان را پر می کنند و حتی اگر لازم شد یه چشمه هم بهشون نشون بدید (واسه تون عادت نشه ها...)
آرایش می کنه بیرون میره؟ اصول اخلاقی و سلامت ارتباط زن و مرد را خارج از خانه و در مهمانی ها رعایت نمی کنه؟ ساق پا و لباس تنگ؟ باتوجه به اینکه میگید زیبا هستند خطرش برای خانواده و مخصوصا خودشون صد چندان خانم های با ظاهر متوسط است. شما به عنوان مرد باید پیشگیری کنید. نصیحت شوت کنید. خطراتی رو که یک زن جوان و زیبا رو تهدید میکنه بگید، حتی از ناحیه نزدیک ترین بستگان و حتی محرمان. اگر باز هم مراعات نکنند رفت و آمدهاشون رو محدود کنید ...

خلاصه هم ناز و نوازش و ابراز عشق باید دستور کارتان باشه و هم جدیت و قاطعیت. ضمن اینکه اول و قبل از خانم تان خودتون باید مطالعه کنید و ببینید دنبال چه هدف و مقصدی باید باشید و با چه شیوه و روشی؟
شما اول باید خودتون مرد باشید و غیرتی و مومن، و بعد از ایشون انتظار داشته باشید خانم و نجیب و مومنه باشند.

موفق باشید :72:

با سلام
ممنون از همه دوستان همدردی که دلسوزانه و با حوصله پاسخ و نظر های مفید دادند
من سعی میکنم در همین چند خط پاسخ همه ی سوالاتونو بدم فقط امیدوارم که سرتونو درد نیارم.
اول از همه پاسخ دوست دلسوز و عزیزmaryam.mim رو میگم درمورد مشاوره فرمودن شما درست میفرمایید شاید رفتن به مشاوره راه حل کاربردی و درستی باشه ولی راضی کردن همسرم چطور؟؟کافیه فقط بهش یه همچین چیزی بگم که قوقا شروع کنه و در اخر من مقصر بشم و کاسه کوزه ها سر من بشکنه...و متاسفانه کاملا درست میفرمایید همسر من فوق العاده بچه هست و من رو نمیدونم به چشم چی میبینه پدر،شوهر،برادر،مراقب یا هرچیز دیگه ای..خیلی بی منطق حرف حالیش نمیشهه تا حالا شده یکی دوساعت با ارامشو لطافت باهاش صحبت کردم و اون هم قانع شده ولی فردا همه ی اون ها رو یادش میره و روز از نو روزی از نو انگار که یه بچه دبیرستانیه منم معلمش....مسئولیت هیچ کاریشو قبول نمیکنه هرجا هر خرابکاری میکنه میندازه گردن من...در مورد سن ازدواج من خودم میخواستم یه چند سال دیگه عروسی بگیریم ولی انقدر خالمو مادرم بهم فشار اوردن که با وامو قرض بالاخره اومدم سر زندگی خوندم که اینجوری از اب در اومده...در جواب yarmehraban گرامی باید بگم که کاملا درست میفرمایید و من به این اشباه مضحکم پی بردن که ظاهر رو ملاک قرار دادم ولی برای یک اشتباه باید اینقدر تاوان پس بدم؟؟من تو دوران مجردی نه با دختری دوست بودم نه اهل مشروب نه دود و دم شاید الان گهگاهی یه سیگار بکشم ولی قدیما اصلا نمازمم هیچ وقت ترک نشده ولی نمیدونم خدا چه بلایی بود که سرمن اورد...الان دیگه کاری بامن کرده که من اصلا دیگه از فکر رابطه جنسی در اومدم و فقط دوست دارم از لحاظ عاطفی ارضا شم که توی اونم در موندم...عذرش همربه قول خودش هیکلشه که دوستاش تو مخش کردن که رابطه جنسی هیکلو خرا میکنه ممکنه حامله شی بعدش بدبخت میشیو این حرفا....در مورد معنویت فرمودید یه روز نشستم نصیحتش کردم میگم عریز من بیا با من نماز خوندنو شروع کن دلتو بده به خدا همه چی درست میشه برگشته میگه من اعتقادات خودمو دارم مثل تو ریاکار نیستم نماز بخونم اخه چی بگم بهش غیر از سکوت کردن میدونستم ادامه بدم حرف که حالیش نیست بازم جواب منو میده...از کارم زدم رفتم واسش لباس خریدم،لباسای راستو درست نه اونایی که خودش میپوشه که همشون تنگو بازن،شب دادم بهش تشکر میکنه الان یه ماهه اصلا اون لباسا غیب شدن نیستن تو خونه...من خیلی دوسش دارم نه بخاطر قیافه بلکه بخاطر خودش اگه بخاطر خودش نبود انقدر توجه بهش نمیکردم انقدر فکرش منو عذاب نمیداد...در جواب دوست عزیزye_doost که در مورد خانوادش پرسیدید باید بگم مادرش یعنی خالم دقیقا عین خود ماست و هم مذهبیه و خوش اخلاق ولی پدرش زیاد خوب نیست یه جور دهن بینو خاله زنکه زیادم اعتقاداته مذهبی نداره سه تا خواهرم به غیر از خودش داره که اونا واقعا خوب تربیت شدن هر کدوم یکی دوتا بچه دارنو زندگیشون ارومه ولی نمیدونم این تهتقاریه چرا اینجوری تربیت شده از نظر مالی هم همسطحیم تقریبا و توی خانوادشون فقط پدرشه که یه ذره مثل خودشه لجبازو دهن بین..ولی من فکر میکنم به خاطر دوستاشه که اخلاقش هنوز تو مجردی مونده اخه هنوز باهاشون در ارتباطه...از نظر هوشی هم خیلی باهوشه فقط بعضی جاها که به نفعش نباشه خودشو به نفهمی میزنه...در مورد سوالتون که نوشتید اصولا شمارا چقدر دوست دارند خیلی منو به فکر فرو برد چون واقعا جوابشو نمیدونم...درمورد نصیحت کردن باید بگم که اصلا جواب نمیده چه موقعی که با لطافت اینکارو میکنم چه با جدیت و قاطعیت یه ذره هم که باهاش جدی حرف میزنم میزنه زیر گریه!!!و باز من باید معذرت خواهی کنم ...قبل از عقد داداشم میگفت هیچوقت از فامیل زن نگیر حالا به حرفش رسیدم با هیچکس نمیتونم درد دل کنم چون اخرش همه چی رو سر خودم خراب میشه...چند وقتیه گیر داده به گواهی نامه ماشین منم با جدیت مفابلش وایسادم چون میدونم گواهینامه بگیره دیگه نمیتونم کنترلش کنم اصلا هم نمیخوام خشونت از خودم نشون بدم چون تو خانوادمون اصلا نبوده و نیست...در ضمن شکاک هم هست به من انگار یه شب که خوابم نمیرد فکر کرد من خوابم دیدم رفت سر گوشیه من داره چک میکنه هر ساعت زنگ میزنه به شرکت و اگه هم جواب ندم زنگ میزنه به موبایلم بد و بیراه میگه،میگه معلوم نیست کجایی که جواب گوشیه شرکتو نمیده...کاری کرده از تمام زنای دنیا مایوس و ناامید شدم...در ضمن خیلی بی حیا هست عصبانی که میشه فحشه که از دهنش بیرون میاد در این باره یه مقدار درستش کردم چند بار نصیحتش کردم دیدم جواب نداد یه بار با پشت دست زدم تو دهنش دیگه ازون موقع بهتر شده...یعنی خودش منو وادار به خشونت میکنه ولی خدا شاهده از گل نازک تر بهش نمیگم..تنها جایی که با من خوبه جلوی اینو اونه...مثلا دیروز رفتیم خونه مادرش مهمونی خواهراشم اونجا بودن یه جوری قربون صدقه من میرفت عشقمو عزیزم میگفت سر غذا خوردن جوری به من میرسید خودشو مینداخت تو بقل من مبچسبوند خودشو بهم که من بدجور جاخورده بودم...اگه مادر پدرش جز خانوادم نبودن باهاشون حرف میزدم و مشکلاتمو بهشون میگفتم...الان زندگیم ازون چیزی که قبلا فکر میکردم خیلی دوره همیشه یه زندگی عادی و بدون تنشو تصور میکردم ولی الان واقعا دیگه دارم کم میارم.....در مورد محل زندگی پرسیدید باید بگم که ما متاسفانه تو تهران زندگی میکنیم..
امیدوارم تونسته باشم جوابتونو واضحو بی پرده داده باشم
ممنون ازینکه بع گفته های من توجه کردید

سلام
همسر شما ازدواج براش خیلی زود بود دختر 19 ساله این دو رو زمونه واقعا توان اداره کردن یه زندگی نداره اینقدر درگیر غر وفرشون دوست بازی وخاله زنک بازی تیپ واندام وارایش هستن که اصلا معنی زندگی مشترک نمیدونن وتنها چیزی که از ازدواج وشوهر داری میدونن همون روز عروسی ولباس عروس بپوشن ومثلا توی جمع دوست واشنا پز خوشگلیشون بدن ومثلابگن ما هم شوهر کردیم ببینید دلتون بسوزه
شما انتخاب اشتباه کردین معیارتون هم غلط بود والان دارین چوبش میخورین
تنها راهش اینه که باید همسرتون بزرگش کنید قدم به قدم باهاش برین کمکش کنید مهمتر صبرو تحمل داشته باشین تا روزی برسه که درکش از زندگی مشترک بره بالا ولی ممکنه
زود به خودش بیاد بیوفته تو زندگی ممکنه هم کلا شخصیتش همین باشه حالا حالا تغییر نکنه وشما باید همینجوری که هست قبولش کنید یا بهتر بگم تحملش کنید

"همسر من فوق العاده بچه هست"
سن ایشون زیاد نیست (کم هم نیست)، و مسلما نیاز به آموزش و تربیت داره

"من رو نمیدونم به چشم چی میبینه پدر،شوهر،برادر،مراقب یا هرچیز دیگه ای"
در واقع شما الان همه این ها هستید و باید باشید. ایشون از پدر. مادر و خواهر و برادر جدا شده و شما باید جای اون ها رو براشون پر کنید. ولی کم رنگ و پس از نقش شوهری خودتون (پر رنگ)

"خیلی بی منطق حرف حالیش نمیشهه"
این بین همه خانم ها مشترک است. زیاد هم سخت نگیرید. اگر خیلی منطقی باشند میشند مثل آقایان و دیگه هیچ لذتی از زندگی و لطافت زنانه نمی برید. خیلی با خانم ها بحث و استدلال نکنید. از راه احساسات و گاهی تحکم (نه خشونت) وارد بشید. به هرحال لج بازی ها و قهر و عتاب ها شیرینی زندگی مشترک هستند. بهترین کار در این مواقع لبخند، ناز و نوازش، بازی و شیطنت، کمی امتیاز دهی و محکم سر اصول ایستادن است.

"یکی دوساعت با ارامشو لطافت باهاش صحبت کردم و اون هم قانع شده ولی فردا همه ی اون ها رو یادش میره"
یکبار استدلال و اقناع کردن و همیشه بدان پای بند بودن مال مردها است. باید تکرار کنید. آنقدر تکرار کنید تا براشون عادت بشه.

"میخواستم یه چند سال دیگه عروسی بگیریم"
خوب شد که نتونستید. ضررهاش اینقدر زیاده که حوصله نمی کنم توضیح بدم. فهرست وار بگم، افزایش سن و کم شدن شادابی و طراوت هر دو، ازدست بهترین سال های جوانی، احتمال پیش آمدن مشکل در روابط، احتمال تغییر نظر دختر یا خانواده یا خود شما، احتمال تغییر شرایط مالی به سمت بد شدن و "اجبار" به عقب انداختن هرچه بیشتر زمان ازدواج، بالا رفتن سن هر دو نفر، سخت تر شدن تغییر پذیری در افکار و رفتار و انعطاف پذیری در روابط و تحمل، به دلیل افزایش سن و غیره (که شما به شدت به این مورد احتیاج دارید) ... کلا چیزی بیشتر از الان گیرتون نمیومد ولی حتما خیلی چیزها رو ازدست می دادید.

"ظاهر رو ملاک قرار دادم ولی برای یک اشتباه باید اینقدر تاوان پس بدم"
خیلی نباید همه ملاک ها رو در ظاهر خلاصه کرد ولی حالا چرا همه چیز رو به گردن ظاهر می اندازید؟ مگه همه خانم ها و آقایان مشکل دار یا مشکل ساز همه زیبارو و خوشتیپ هستند؟ افکار و عقاید، تربیت و خلق و خوی ارتباط کمی با ظاهر آدم ها داره. ارتباط داره ولی کم. بیشتر اعتقادات و نوع تربیت تاثیرگذار هستند.

"دوستاش تو مخش کردن" ....... "اخه هنوز باهاشون در ارتباطه"
این قسمت مهم هستش و باید به شدت روی آن توجه کنید. پس از ازدواج سطح معاشرت با دوستان دوران مجردی باید کم بشه (زن/مرد) نه اینکه صفر بشه ولی باید کم بشه. هم درمورد دوستان خانم و هم کلا همه افرادی که معاشرتان هستند
1. اون دسته که نقش تخریبی در خانواده رو دارند به تدریج ولی کامل و قطعی باهاشون قطع ارتباط کنید
2. درعوض با کسانی که خانواده های مومن، اصیل، و دارای روابط خانواده گی موفق و شاد هستند بیشتر رفت و آمد کنید. این نوع افراد و ارتباطات تاثیرات مثبت در زندگی و همسر و خودتان می گذارند.

"ولی نمیدونم این ته تغاریه چرا اینجوری تربیت شده"
خوشگل هستند، ته تغاری هم که هستند. احتمالا (نمیگم حتما) یه کم لوس بار آمده اند. زندگی با شوهر و فرزند و واقعیات زندگی جائی برای این رفتارها باقی نمی گذارند. باحوصله، به تدریج و از راه صحیح باید رفتارهاشون رو اصلاح کنید.

"مذهبی بودن"
با افرادی که مقید نیستند، بی حجاب معاشرت می کنند و نظایر آن تا حد امکان کمتر معاشرت کنید. اگر هم اجبار به معاشرت وجود داره برای آن شرط بگذارید که حداقل در خانه شما یعضی مسائل اساسی رو رعایت کنند. درعوض با خانواده هائی که مذهبی تر و هم سطح خودتان هستند بیشتر. خانم تان را با خانم های مذهبی برای شرکت در جلسات مذهبی "همراهی" کنید. تنها فرستادن خانم به سن و شرایط خانم شما ممکنه دردسرش بیشتر از نفعش باشه. ضمن اینکه خودتان مثل همه ما نیاز به معنویات دارید.

"در ضمن شکاک هم هست به من انگار یه شب که خوابم نمیرد فکر کرد من خوابم دیدم رفت سر گوشیه من داره چک میکنه" ....... "اصولا شمارا چقدر دوست دارند خیلی منو به فکر فرو برد"
علتش هرچی باشه نشون میده بهتون علاقه داره. کارشون غلط هست ولی میشه ازش وجود علاقه و تمایل به شما و خانواده رو نتیجه گرفت. با ملایمت و ایجاد حس اعتماد این مشکل رو برطرف کنید. اصلا گوشی تان رو با بی خیالی با بهانه های مختلف بدید دستش و تنهاش بگذارید خوب وارسیش کنه. با یک بچه کنجکار چطور برخورد می کنید؟ با ایشون هم همینطور. بعد یه مدت خودش علاقه اش رو ازدست میده. البته خانم ها بهتر می تونند نظر بدند.

"اصولا شمارا چقدر دوست دارند خیلی منو به فکر فرو برد"
این رو به دلیل عدم علاقه شون به داشتن رابطه جنسی پرسیدم. معمولا زوج های جوان باید خیلی داغ و پر حرارت باشند. مگر اینکه یک طرف دچار سرد مزاجی، ترس از رابطه .... باشه. فکر کنم باید به این سمت فکر کنید. حتما دنبالش رو بگیرید و درمان کنید. ادامه این وضعیت رابطه تان رو نابود می کنه.

"یه ذره هم که باهاش جدی حرف میزنم میزنه زیر گریه"
خب گریه کنه. قرار نیست شما با گریه ایشون کوتاه بیائید.

"باز من باید معذرت خواهی کنم"
همین مشکل ساز است. وقتی اطمینان دارید حرف و عمل تون صحیح است برای چی معذرت خواهی می کنید؟ باید بی توجهی کنید تا متوجه اشتباهش بشه. وقتی بیجا معذرت خواهی می کنید نباید هم موفق بشید تغییر مثبت درشون ایجاد کنید. زن از مرد به شدت تاثیر می گیره مخصوصا زن جوان و کم سن. برای همین است که میگند زن به دین شوهرش است.

"قبل از عقد داداشم میگفت هیچوقت از فامیل زن نگیر"
بی زبط هستش. اگر مشکل ژنتیکی وجود نداشته باشه فامیل خیلی هم خوبه. مخصوصا ازنظر شناخت طرف و خانواده اش. بعلاوه فامیل درعین حال که به دختر (یا پسر) خودشون علاقه دارند به همسرش هم چون فامیل هست علاقه قبلی دارند. چیزی که ممکنه در ازدواج با غریبه وجود نداشته باشه. به همین دلایل بهتر و با شناخت کافی از هر دو طرف می تونند مواقع ضرورت پادرمیانی کنند.

"خیلی بی حیا هست"
بله. از متن اول تان مشخص بود کمی بی ادب هستند. باید ببینید از کجا آب میخوره؟ اینطور که گفتید نباید ریشه در خانواده اش داشته باشه؟ از کی این رفتارها رو یاد می گیره؟ ضمن اینکه باهاشون برخورد جدی می کنید ریشه رو پیدا و قطع کنید. اگر از بعضی معاشرت ها است، قطع شون کنید. اگر مشکل روحی دارند مثلا زود عصبانی و بی اختیار میشند، درمان کنید. اگر تربیتی هست ... زیاد خشونت به خرج ندید که روی تون تو روی هم باز بشه. یک یا چندبار ایشون تحمل می کنه بعدش عادی میشه یا بدتر از اون جواب تون رو میده.
شما باید حجب و حیا رو بین خودتون به شدت حفظ کنید. راه های تربیت همسر رو مطالعه کنید. مخصوصا احادیث بسیار خوب هستند. خانم ها بخصوص در ابتدای زندگی مشترک آنقدر حساس و لطیف هستند که احتیاجی به خشونت در برخوردها نیست. حتی کم توجهی می تونه اون ها به گریه بیندازه و پشیمون کنه.
اینجا هم باید اعتدال رو حفظ کنید. نه اینقدر سخت بگیرید که براش بی اهمیت بشه چطور باهاش برخورد می کنید نه اینقدر آسان که مدام درحال معذرت خواهی و ناز کشیدن باشید.

"اگه مادر پدرش جز خانوادم نبودن باهاشون حرف میزدم و مشکلاتمو بهشون میگفتم"
نباید بی دلیل محکم مشکلات خانواده گی رو جائی مطرح کرد. ولی در مورد شما که مادر همسرتون خاله شما هستند و خانم متینی هم می باشند شاید خوب باشه محرمانه و بدون اطلاع دیگران حتی خانم تان ازشون کمک بخواهید. مادرشون بهتر از هرکسی قلق دخترشون رو می دونند. این هم یکی از مزایای ازدواج فامیلی شما.
در مورد آرایش و نحوه لباس پوشیدن، نوع صحبت کردن با آقایان دیگر و کلا مسائلی که دوام زندگی مشترک تان به آن ها وابسته است محکم و قاطع باشید، از مادرشون هم کمک بخواهید.

"همیشه یه زندگی عادی و بدون تنشو تصور میکردم"
تصور اشتباهی داشتید. همچین چیزی وجود خارجی نداره. به برای شما و نه برای هیچ کسی دیگر :smile:

"متاسفانه تو تهران زندگی میکنیم"
احتمالا سنت ها و فرهنگ خاصی بین تان وجود نداشته باشه؟ از آن انواعی که در شهرستان ها و شهرهای کوچک وجود داره.
در این احساس تاسف با شما شریک هستم. من طبیعت رو دوست دارم نه این همه آسفالت و بتن رو :ghost:

از خانم های اینجا هم برای اینکه چطور ایشون رو تشویق و ترغیب کنید کمک بگیرید. خانمها بهتر از من و شما همجنس های خودشون رو می شناسند :311:

موفق باشید :72:

نزدیک بود فراموش کنم، یه مقدار هم خودتون رو از بیرون و منصفانه تحلیل کنید. فوق العاده ضروری است. نباید انتظار داشته باشید شوهر بی و عیب و نقصی بوده باشید. همچین شوهری وجود نداره و شما هم استثنا نیستید.
پیدا کردن و رفع اشکالات شما بوسیله خود شما بسیار سخت و درعین حال بسیار مهم می باشد. علاوه بر خودتان، خاله تان، پدر و مادر و شاید بعضی دیگر می تونند بهتون کمک کنند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ali_reshadat

با سلام
ممنون از همه دوستان همدردی که دلسوزانه و با حوصله پاسخ و نظر های مفید دادند
من سعی میکنم در همین چند خط پاسخ همه ی سوالاتونو بدم فقط امیدوارم که سرتونو درد نیارم.
اول از همه پاسخ دوست دلسوز و عزیزmaryam.mim رو میگم درمورد مشاوره فرمودن شما درست میفرمایید شاید رفتن به مشاوره راه حل کاربردی و درستی باشه ولی راضی کردن همسرم چطور؟؟کافیه فقط بهش یه همچین چیزی بگم که قوقا شروع کنه و در اخر من مقصر بشم و کاسه کوزه ها سر من بشکنه...و متاسفانه کاملا درست میفرمایید همسر من فوق العاده بچه هست و من رو نمیدونم به چشم چی میبینه پدر،شوهر،برادر،مراقب یا هرچیز دیگه ای..خیلی بی منطق حرف حالیش نمیشهه تا حالا شده یکی دوساعت با ارامشو لطافت باهاش صحبت کردم و اون هم قانع شده ولی فردا همه ی اون ها رو یادش میره و روز از نو روزی از نو انگار که یه بچه دبیرستانیه منم معلمش....مسئولیت هیچ کاریشو قبول نمیکنه هرجا هر خرابکاری میکنه میندازه گردن من...در مورد سن ازدواج من خودم میخواستم یه چند سال دیگه عروسی بگیریم ولی انقدر خالمو مادرم بهم فشار اوردن که با وامو قرض بالاخره اومدم سر زندگی خوندم که اینجوری از اب در اومده...در جواب yarmehraban گرامی باید بگم که کاملا درست میفرمایید و من به این اشباه مضحکم پی بردن که ظاهر رو ملاک قرار دادم ولی برای یک اشتباه باید اینقدر تاوان پس بدم؟؟من تو دوران مجردی نه با دختری دوست بودم نه اهل مشروب نه دود و دم شاید الان گهگاهی یه سیگار بکشم ولی قدیما اصلا نمازمم هیچ وقت ترک نشده ولی نمیدونم خدا چه بلایی بود که سرمن اورد...الان دیگه کاری بامن کرده که من اصلا دیگه از فکر رابطه جنسی در اومدم و فقط دوست دارم از لحاظ عاطفی ارضا شم که توی اونم در موندم...عذرش همربه قول خودش هیکلشه که دوستاش تو مخش کردن که رابطه جنسی هیکلو خرا میکنه ممکنه حامله شی بعدش بدبخت میشیو این حرفا....در مورد معنویت فرمودید یه روز نشستم نصیحتش کردم میگم عریز من بیا با من نماز خوندنو شروع کن دلتو بده به خدا همه چی درست میشه برگشته میگه من اعتقادات خودمو دارم مثل تو ریاکار نیستم نماز بخونم اخه چی بگم بهش غیر از سکوت کردن میدونستم ادامه بدم حرف که حالیش نیست بازم جواب منو میده...از کارم زدم رفتم واسش لباس خریدم،لباسای راستو درست نه اونایی که خودش میپوشه که همشون تنگو بازن،شب دادم بهش تشکر میکنه الان یه ماهه اصلا اون لباسا غیب شدن نیستن تو خونه...من خیلی دوسش دارم نه بخاطر قیافه بلکه بخاطر خودش اگه بخاطر خودش نبود انقدر توجه بهش نمیکردم انقدر فکرش منو عذاب نمیداد...در جواب دوست عزیزye_doost که در مورد خانوادش پرسیدید باید بگم مادرش یعنی خالم دقیقا عین خود ماست و هم مذهبیه و خوش اخلاق ولی پدرش زیاد خوب نیست یه جور دهن بینو خاله زنکه زیادم اعتقاداته مذهبی نداره سه تا خواهرم به غیر از خودش داره که اونا واقعا خوب تربیت شدن هر کدوم یکی دوتا بچه دارنو زندگیشون ارومه ولی نمیدونم این تهتقاریه چرا اینجوری تربیت شده از نظر مالی هم همسطحیم تقریبا و توی خانوادشون فقط پدرشه که یه ذره مثل خودشه لجبازو دهن بین..ولی من فکر میکنم به خاطر دوستاشه که اخلاقش هنوز تو مجردی مونده اخه هنوز باهاشون در ارتباطه...از نظر هوشی هم خیلی باهوشه فقط بعضی جاها که به نفعش نباشه خودشو به نفهمی میزنه...در مورد سوالتون که نوشتید اصولا شمارا چقدر دوست دارند خیلی منو به فکر فرو برد چون واقعا جوابشو نمیدونم...درمورد نصیحت کردن باید بگم که اصلا جواب نمیده چه موقعی که با لطافت اینکارو میکنم چه با جدیت و قاطعیت یه ذره هم که باهاش جدی حرف میزنم میزنه زیر گریه!!!و باز من باید معذرت خواهی کنم ...قبل از عقد داداشم میگفت هیچوقت از فامیل زن نگیر حالا به حرفش رسیدم با هیچکس نمیتونم درد دل کنم چون اخرش همه چی رو سر خودم خراب میشه...چند وقتیه گیر داده به گواهی نامه ماشین منم با جدیت مفابلش وایسادم چون میدونم گواهینامه بگیره دیگه نمیتونم کنترلش کنم اصلا هم نمیخوام خشونت از خودم نشون بدم چون تو خانوادمون اصلا نبوده و نیست...در ضمن شکاک هم هست به من انگار یه شب که خوابم نمیرد فکر کرد من خوابم دیدم رفت سر گوشیه من داره چک میکنه هر ساعت زنگ میزنه به شرکت و اگه هم جواب ندم زنگ میزنه به موبایلم بد و بیراه میگه،میگه معلوم نیست کجایی که جواب گوشیه شرکتو نمیده...کاری کرده از تمام زنای دنیا مایوس و ناامید شدم...در ضمن خیلی بی حیا هست عصبانی که میشه فحشه که از دهنش بیرون میاد در این باره یه مقدار درستش کردم چند بار نصیحتش کردم دیدم جواب نداد یه بار با پشت دست زدم تو دهنش دیگه ازون موقع بهتر شده...یعنی خودش منو وادار به خشونت میکنه ولی خدا شاهده از گل نازک تر بهش نمیگم..تنها جایی که با من خوبه جلوی اینو اونه...مثلا دیروز رفتیم خونه مادرش مهمونی خواهراشم اونجا بودن یه جوری قربون صدقه من میرفت عشقمو عزیزم میگفت سر غذا خوردن جوری به من میرسید خودشو مینداخت تو بقل من مبچسبوند خودشو بهم که من بدجور جاخورده بودم...اگه مادر پدرش جز خانوادم نبودن باهاشون حرف میزدم و مشکلاتمو بهشون میگفتم...الان زندگیم ازون چیزی که قبلا فکر میکردم خیلی دوره همیشه یه زندگی عادی و بدون تنشو تصور میکردم ولی الان واقعا دیگه دارم کم میارم.....در مورد محل زندگی پرسیدید باید بگم که ما متاسفانه تو تهران زندگی میکنیم..
امیدوارم تونسته باشم جوابتونو واضحو بی پرده داده باشم
ممنون ازینکه بع گفته های من توجه کردید

---

سلام...
اتفاقا اوضاع اونقدر که تصور میکنید خارج از کنترل نیست فقط راهشو پیدا نکردید.

ایشون 19 سالشه! این سن عالیه برای آموزش و تغییر!
شما تا الان اونقدر خودتو محکم و استوار نشون ندادی و رو تصمیماتت نموندی... در حد یه دوست ظاهر شدی و احتمالا همون مشخصاتی رو بروز دادی که دوستاش بهش گفتن شوهر آیندت بخاطر ظاهرت باید اینطوری قربون صدقت بره!
شما مواضع خودتو مشخص کن و ازشون کوتاه نیا... اگه به این وضع فعلی ادامه بدی میدونی که جز تثبیت شدن این عادت های نادرستش، چیزی نصیبت نمیشه.
ببین ایشون هنوز از اصل ازدواج و مسئولیتی که بهش داده شده خبر نداره! فکر میکنه زندگی همینجوریه...
شما اینبار که رو حرفت موندی و ایشون ناز کرد، کوتاه نیا و درمورد این موضوع هم بگو که اینجوری نمیتونم ادامه بدم.
اینبار خیلی خیلی سخت کوتاه بیا... قشنگ موضوع رو به بدترین خاطره زندگیش تبدیل کن. (البته نه به شکل خشن! فقط هدف اینه که شیرازه ذهنی ای که از زندگی داره تغییر بدی)
ایشون هنوز نمیدونه تو این دنیا، شما از همه بهش نزدیک تری... بذار کار به اونجا بکشه که مجبور بشه از کسی کمک بخواد..بعدش باز برمیگرده سمت خود شما.

اصلا هم فکر نکن منطق نداره یا ...
ایشون فقط یادگرفته اینطوری دلتو بدست بیاره...!
مطمئن باش دختر بدی هم نیست... فقط یکم سنش پایینه و جوری که یاد گرفته همین بوده...
از نوشته هاتون کاملا مشخصه که منطقی و مسئولیت پذیر هستین... انشاءالله خبرهای بعدیتون خوش باشه. تا فرصت هست تغییرات رو به وجود بیارید:72:

سلام.
به نظرم با کمی مدیریت میتونین به افکار ایشون جهت دهی مثبت بدین.
اگه موضوعی رو در آرامش مطرح کردین و ایشون پذیرفتن،اما دوباره روز از نو و روزی از نو قاطعانه ناراحتیتون رو عنوان کنید.اجازه ندین عشوه گری و یا گریه کردن ایشون مانع از حفظ اقتدارتون بشه.به نظرم مشکل اینه شما خیلی زود از مواضعتون کوتاه میاین

با سلام خدمت دوستان بزرگوار و عزیز همدردی که لطف و محبت داشتن و این بنده حقیرو مهم شمردن و جواب منو با حوصله و دقیق دادن ..
اول از همه یه تشکر ویژه از دوست عزیزye_doost بکنم که حرفاشون به من ارامش و قوت قلب ویژه ای داد واقعا ازتون ممنونم...
خدا رو شکر امشب تنهام و راحت میتونم حرفامو بنویسم گفت بیا امشب بریم خونه خواهرم و منم گفتم امشب حالو حوصله ندارم دیدم داره بهونه گیری میکنه منم از خدا خواسته بهش گفتم بیا برسونمت خودت برو شبم خواستی بمون حتما میخواد بره پیش خواهرش یه اتاق فکر واسه منه بدبخت تشکیل بده که بیشتر منو عذاب بده:302:خلاصه بردمش که لااقل شب تعطیل با جنگو دعوا و خلق تنگ تموم نشه چون قبلشم یه دعوای الکی کردیم اشتباهه منه که همه چیزمو بهش میگم...بهش میگم فردا ساعت 4 جلسه دارم من دارم میرم حموم رفتم تو حموم بعد چند دیقه اومد تو ماشین ریش تراشو ورداشت برد گقتم شاید نیاز داره!!!!!!بعد چند دیقه دیدم نیومد گفتم بیخیال بعدا ریشمو میزنم اومدم بیرون دیدم عادی نشسته به روی خودشم نمیاره داشتم دنبال ریش تراش میگشتم که گفت شما دنبال چیزی میگردی؟گفتم اره ریش تراشم گفت نمیخواد اینجوری خوش تیپ تری حالا قیافه من شبیه اینایی شده که کسو کارش مردن سه هفته هست ریشمو نزدن یه دفه سرش دعوا درست کرد اره معلوم نیست فردا کجا میخوای بری که حموم میریو ریشتو میزنی منم انقدر خسته بودم که اصلا حال کل کل کردن باهاش نداشتم خلاصه همین که اسم خونه خواهرشو اورد از خوشحالی پر در اودم...بگذریم....پیرو حرفای دوست عزیزم abi bikaran باید بگم بله درست میفرمایید اداره زندگی در سن 19 سالگی بسیار کار سختیه اونم واسه یه دختر لوس و لجباز ولی ما داریم حرف از اداره ی زندگی میزنیم کاری که همسر من نه بلده نه من بهش سپردم خودم همه ی کارارو به لطف خدا یه تنه انجام میدم و میخوام یه ذره کنار و همراه من باشه منی که این همه بهش محبت میکنمو عشق میورزم در مورد دور و زمونه هم کاملا باهاتون موافقم دوره ای که این همه شبکه های اجتماعی که من سمتشون نمیرم افتاده دست اینو اون مثل همسر من که دوس داره دیده بشه بعضی اوقات از منو خودش عکس میگیره میزاره تو یکی از همین شبکه های اجتماعی میگم چرا اینکارو میکنی میگه دوست دارم دوستام بترکن از حسودی تو این لحظه من فقط بحال خودم تاسف خوردم که با یه دختر کاملا نابالغ ازدواج کردن البته دوستاشم از خودش بدترن...این حرفتونم کاملا درسته که من بایه بچه ازدواج ازدواج کردم ققط نمیدونم چجوری باید بزرگش کنم میگید نصیحت،اخه چقدر،با خوبی،بازم اخه چقدر یه ذره قاطعیتم به خرج بدم مثل چی گریه میکنه قیافشو مظلوم میکنه که بیا و ببین معذرت خواهیم نکن دیگه بدتر کینه ای میکنه که نگو و نپرس اون وقته که میگم اگه که باید کوتاه بیام چون بدبختیاش سر خودم میاد....ولی اون تا حالا یک بار از من معذرت خواهی نکرده یه بار تو یه لباس فروشی یودیم گیر داده بود به یه لباس فوق العاده تنگو کوتاه که واقعا بد بود سر این دیگه نمیتونستم کوتاه بیام دیگه داشت با من دعوا میکرد تو مغازه همه داشتن نگاه میکردن من تو یه لحظه عصبانی شدم از دهن پرید گفتم بس کن هرزه بازیاتو دیگه که دفه خیلی محکم یه چک زد تو صورتم جوری که بیرون از فروشگاهم داشتن نگامون میکردن ولی بازم بعد دو سه روز من رفتم دم خونشون معذرت خواهی کردم البته این خاطره برای دوران عقده..و رسیدم به حرفای دوست خوب،دلسوز و نازنین ye_doost که حرفا و نصیحت های ویژه و زیباشون به من امید و قوت قلب داد و منو بیشتز اماده ی موقعیت مختلف کرد و دوست عزیز ramin231 ایشالا که حرفاتون به حقیقت بپییونده و بتونم تغییر توش ایجاد کنم ولی باید بگم که واقعا تو این موقعیت نمیدونم چجوری باید خودمو محمکو استوار نشون بدم چون هروقت اینکارو کردم دودش تو چشمه خودم رفته می ترسمم واسه یه بار که رو حرفم بمونم و سخت کوتاه بیام چون بیش از حد مغروره بزاره بره اونوقت من دوباره بدبخت میشم به اطرافیانم اگه چیزی بگم کسی باور نمیکنه این چه عجوبه ای هست انقدر که قیافش مظلومو حق به جانبه..الان من دو ماهه از عروسی به اینور دستم به کنترل تلویزیون نخورده یا داشتم باهاش صحبتو بحث میکردم یا نمیزاره روشن کنم یه مدتم داشت شبا سریالای شبکه جم میدید منم از فرداس ماهواررو کلا جمع کردم بعد گفت چی شده اینا قطع شدن چون یه ذره تو این موارد خنگه منم گفتم رو محله ما پازازیت انداختن قطع شده اونم باور کرد!!!!!یه ذره هم به فکر جیب من نیست یه کارت بانکی دادم بهش میگم این واسه کل ماهه سعی کن زیاد خرج نکنی بعد یه هفته میاد به من میگه پول تموم شده حالا واسه چی تموم کرده باشه خوبه رفته دو تا عطر خریده که قیمتشو دیدم یعنی زبونم بند اومده بود خلاصه یه دعوا هم اون شب داشتیم بعضی اوقات بعد دعواها که قهر کردن من به نفعش نباشه میاد منت کشی ناز و عشوه و....منم که بدتر ازون نمیدونم چرا خر میشم....
امشب که گذشت خدا فردا رو بخیر بگذرونه..
از همه ی دوستان واقعا ممنون دسته تک تکون رو میبوسم که منو قابل دونستن و نظرات و تجربیات مفیدشون رو در اختیار من گذاشتن

سلام آقا علی
من نظرات شما و دوستان خوبمون رو خوندم.
فکر میکنم شما بسیار سست تر از همسرتون هستین. این کوتاه اومدن ها و بخشیدن های پیاپی و عدم قاطعیت شما در برخورد با رفتارها و گفتارهای همسرتون باعث شده شما شخصیت به مراتب بدتری از ایشون بسازین. اگر تا دیروز بفرض تو خونه ی پدریش میگفته با دوستام میخوام برم بگردم یه اخم بهش میکردن مینشسته سرجاش، امروز با آزادی و قهر و لوس بازی به خواستش داره جامه ی عمل میپوشونه و با این سستی شما فرصت فکر کردن و‌ جبران اشتباه ازش گرفته میشه..
در جایی اشاره کردین میترسم بذاره و بره!
برادر گرامی، مگر تابحال در زندگی از عشق و محبتی سرشار و فضایی گرم برخوردار بودین که با نبود ایشون دچار خلاء های بیشمار بشین؟
دیروز در صحبتتون عرض کردین براش ماشین بخرم یا گواهی نامه بگیره دیگه نمیتونم کنترلش کنم و امروز گفتین سریالای جم رو میدیدن... برای یک دختر خیلی جوان که تعهدات زندگی مشترک رو یاد نگرفته و در دنیای خیالی خودش سیر میکنه و در مسایل اعتقادی هم سست هست چنین چیزهایی زمینه خیانت رو ایجاد میکنه .
تعجب میکنم از شما؛
به گمانم خودتون هم خیلی آماده ازدواج نبودین!
یکبار عزیزی به تالار مراجعه کرد گفت شرایط ازدواج دارم، گفتم پول و خونه و ماشین و سربازی رو کنار بگذار، آیا به بلوغ فکری رسیدی؟
همسرتون بشما نگاه میکنه وقتی چراغ سبز نشون میدین خب قاعدتا حرکت میکنه..
یک روز بچه ای داشت گلای تو پارک رو میکند، گفتم عزیزم نکن اینا برای اینه اینجا زیبا و قشنگ باشه. رفت پیش مادرش اخم کرد و یکم لوس شد گفت این میگه گل نکن/ مادرش اومد پیش من گفت بچه من تو آپارتمانه والان اومده اینجا یه گلم نکنه ...؟
ما با رفتارمون و گفنارمون نشون میدیم چقدر میتونیم اوضاع رو مدیریت کنیم و دست افراد رو باز نگه داریم.
هر چقدر سست تر ، فرصت تحرکات بیشتر و اخلاقهای بدتر
من واقعا نمیخوام از برخی آفت ها و اتفاقات برای شما بنویسم چون خودتون به قدر کافی هشیار هستین. اما چیزی که واضح هست اینه که باید تغییر رویه بدین.
چند توصیه دارم؛

۱. برای رفت و آمد ایشون برنامه بگذارین. یعنی همون باشگاهی که میرن کافی هست، رفت و آمد و تفریح با دختران مجرد و زنان جوان باعث میشه راهها و روش های آزار شما بصورت حضوری بررسی بشه و ملکه ی ذهن ایشان بشه. حداقل تا زمانی که بزرگتر نشدن این رفت و آمدها محدود باشن بهتر هست ، ماهی دو بار
۲. ایشون خواهر دارن و اونها ازدواج کردن، اگر فکر میکنین نسبت به باجناق های خودتون در رتبه ی بهتری قرار دارین، از نظر اخلاق، شکل و شخصیت و اقتصاد و فرهنگ.... اینو بدونید ممکنه خواهرهای اونها به دلیل حسادت های زنانه به همسر شما چیزهایی بگن که اون در محیط خانه برای شما اجراش کنه. پس لطفا با خودش برین و با خودش بیاین و مثل دیشب تنها نفرستینش.(یک اشتباه بزرگ)
۳. بیش از حد درآمدتون خرج نکنین، خب گریه کنه یا ناراحت بشه . این گریه بمراتب بهتر از خلاف و بدهکاری هست که فرداها بپای شما تمام بشه، برای خرج ماهیانتون برنامه بریزین ، یعنی اینکه انقدر پول برای گوشت و برنج و روغن و .../ انقدر پول برای مواد شوینده/ انقدر پول برای آب و برق و تلفن. یکم مدیریت داشته باشین، لازم نیست هر ماه خرید پوشاک و لوازم آرایشی و .. داشته باشین! لازم نیست هی پول شارژ تلفن و اینترنت بدین، یا هی ماشینو شارژ کنین...ما باید به اوضاعمون نگاه کنیم، اگر در بین افراد نیاوران نشین هستیم عیبی نداره دخل و خرج تضادی با هم ندارن ، اما اگر از افراد عادی شهرها هستیم پس مراعات کنیم. یک کلمه بگین ندارم و تمام/ خرج خونه دست خودتون باشه.لازم نیست ایشون بدونن چقدر پول در حساب بانکی شما هست، سنش کمه و فکر میکنه شما همیشه باید خرج کنین.
۴. تفریح و گردش و خرید رو منوط به خانه داری و روابط جنسی صحیح کنین. مثلا فردا شب بالش و پتو رو بردارین برین اتاق دیگه بخوابین ، یا توی حال بشینین پای تلویزون و نرین بخوابین، این رفتار شما باعث میشه ایشون خودش خسته بشه و سمتتون بیاد. شما کناره بگیرین و بگین حوصله ندارم و بلند شین برین، بگذارین متوجه بشه که این رفتارها چقدر باعث ناراحتی دیگران میشه.ممکن هست بگن کی اومده تو زندگیت که با من اینطوری میکنی، بگین من آینه رفتار خودتم.
اگر اومد شما رو بوسید و ناز کرد برای یکبار توجه نکنین و قاطع باشین و سر خودتونو گرم به کاری بکنین، بگین عشق و محبت و زندگی زناشویی باید دو طرفه باشه، هر وقت به این نیازها پاسخ دادی من هم مثل یک همسر با تو رفتار میکنم.
۵. براش تعیین کنین که با خودتون بیرون بره و با خودتون بیاد خونه.
۶. زندگی شما شده یک چک اون تو صورتتون بزنه، یک چک شما!! براش لباس نخرین! وقتی میبینین لباسی میپوشه که هنجار شکنه و میخواد بخره پولش رو ندین و از مغازه خارج بشین! وقتی لباس نخرین اولا یاد میگیره هر چیزی رو نخره و ثانیا از پوشاکی که داره صحیح استفاده کنه. به هر کسیم گفت بگین من باید اندازه ی جیبم خرج میکنم!
۷. در پایان بگین من ازدواج کردم که از زندگی لذت ببرم اگر این رویه ادمه پیدا کنه چاره ای ندارم جز اینکه با خانواده ها مطرح کنم و پایان خوبی نداشته باشه برای ما.

سلام اقای رشادت . نظری که میخوام بدم کارشناسانه یا تخصصی نیست و صرفا تجربه ی شخصی خودمه و صدالبته که یه نسخه رو نمیشه برای همه پیچید ...

من زمانی که عقد کردم 18 سالم بود و دقیقا من هم توی سن 19 سالگی ازدواج کردم و شوهرم 7 سال ازم بزرگتره . منم مث خانم شما اون موقع اوج دیده شدن و شیطنتام بود که همه ی فکر و ذکرم دقیقا باشگاه و ارایش کردن و لباس خریدن بود ... همسر من خیلی خیلی از شما روی حجاب حساس تره و حتی دوران عقد اصرار به چادری شدن من داشت ( دلش خوش بود بنده خدا ) . اعتراف میکنم دوران عقد وقتی به حجابم گیر میداد یکم ذوق میکردم که شوهرم روم حساسه و دوسم داره و جلو روش چیزی نمیگفتم ولی درنهایت کووچکترین توجهی به تذکراش نمیکردم و حتی میرفتم پیش دوستام مسخره اش میکردم اونام ( با عرض معذرت )میگفتن اُمُله یا خشکه مذهبیه و ... ( الان که گفتم خودم از خودم خجالت کشیدم که تا این حد کم شعور بودم:apologetic:) ... این دوران شیرین گذشت و بالاخره من رفتم سرخونه خودم که اونجا دیگه اوضاع همین طوری نموند . شوهرم رک بهم گفت تحمل اینجور لباس پوشیدنمو نداره و اگه میخوام اینجوری رفتار کنم بهتره برگردم خونمون:47: منم که مث خانم شما لجباز بودم با این حرفام دست نکشیدم و نهایت توجهم این بود که اولش که میخواستیم بریم بیرون شالمو باحجاب میپوشیدم ( چون بهم میگفت بی حجاب جایی نمیبرمت) و بعدش که میرفتیم میکشیدمش عقب و خیلییییی ظاهری به تذکرش اهمیت میدادم ولی اخرش کار خودمو میکردم ... اونقد رفتم رو مخش که یه روز تمام لوازم ارایشیمو جمع کرد بندازه دور ، باورکنین شاید دو ساعت تمام گریه کردم ولی اخرش کار خودشو کرد و نزدیک هشتصد تومن به من بدبخت ضرر زد . چند وقت بعدم همین کارو با لباساییم که مشکل منکراتی داشتن انجام داد ، بهشم میگفتم دور ننداز حداقل بده به یه مستحق جواب میداد من به مستحق اشغال نمیدم :97: من بابت این جریانا شاید جمع بزنین 30 روز با شوهرم قهر بودم و حداقل به اندازه 48 ساعت روهم رفته جنگ و دعوا های پر سر و صدا که هرکدوم چن ساعت بودن داشتیم که توی همشون منم مث خانم شما گریه کردم و جیغ زدم و قهر کردم ولی شوهرم حتی یه بارم بابت این کارا عذرخواهی نکرد صرفا بعد اینکه من دو سه روز سرسنگین بودم میرفت یه مانتو یا روسری مشکی مخصوص خانمای 80 سال به بالا برام میخرید که مثلا از دلم دراد ( بعدش من بدتر گریه ام میگرفت:311: ) ولی خب اونقد توی اون دو سه روز بهم کم محلی میکرد و روی حرفش وامیساد که من دلم نمیومد کش بدم دعوا رو و اشتی میکردم ( تا هفته ی بعد که دوباره دعوامون میشد:grief:) منتهی انقدر همسرم موند روی این حرفش که کم کم مجبور شدم مراعات کنم . توی این مدتم خیلیا رو فرستاد باهام حرف بزنن خصوصا برادرم که خیلی حرفش واسم حرف بود رو فرستاد اونم خیلی قانعم کرد و به برادرم قول دادم دیگ مراعات متاهل بودنمو بکنم . الان خودم وقتی دختراییو رو میبینم که لباسای تحریک کننده دارن واقعا بدم میاد و تو نظرم کوچیک میشن با اینکه خودم قبلا عاششق اینجور لباسا بودم ...

+ اینا رو نگفتم که بگم شما هم هفته ای یه بار اشک خانمتو درار و ازارش بده تا مجبووووور شه به حرفت گوش کنه ، نه اصلا به دو دلیل دعوا و تنش زیاد خصوصا روی مورد شما نتیجه خیلی بدی داره :
1- خانم شما برعکس من توی دعوا بد جواب میده و این حرمتتونو از بین میبره (که البته از نظر من این رفتارم از برخوردای ضعیف خود شما ناشی میشه) و غرور و جایگاهتون به عنوان یه مرد پایین میاد...
2-اون همه دعوا برای من و شوهرم هم تبعات زیادی داشت و اونقدر شوهرمو عادت داد به خشونت که دست بزن هم پیدا کرد و الان یه مشکل خیلی بدتر از بدحجابی من داریم ...

منظورم از تعریف کردن این چیزا بیشتر جدیت و پافشاری بود و فکر میکنم توی مورد شما کم محلی جواب بده ... خانم شما به قول خودتون ته تغاری و احتمالا لوس هستن . من هم این ویژگی ها رو کم و بیش دارم و تا جایی که درباره خودم میدونم اینجور ادما تحمل کم محلی و بی محبتی خصوووووصا از جانب مرد مقابلشون رو به هییییچ وجه ندارن و دیوونشون میکنه ( خود من که بیشتر از دعواهامون ، قهر کردن خودم ازارم میداد چون همسرم تا چن وقت کاری به کارم نداشت ) پس بد نیست که وقتی خانمتون قهر کردن بلافاصله نرین منت کشی و صبر کنین تا خودش به کارهاش فکر کنه و اگه هم اومد سمتتون تا وقتی قبول نکرده بود که کوتاه بیاد تو رفتاراش شما مث روز اول نشین و اشتی کنین ولی سرد باشین تا بفهمه شما الکی و با ناز و عشوه کوتاه نمیای و جدی هستی ...

+ درباره اینکه قاطعیت عملتونو ببرین بالاتر : مطمئن باشین خانم شما با این تنشا نمیزارن و برن و زندگی اینقدرا هم مسخره نیست و هیچ دختری خدایی نکرده و دور از جون زندگی شما دلش نمیخواد تو 19 سالگی جدا شه (البته شما اصلا مشکلتون در حد فکر به این چیزا نیس و اینو گفتم تا از رفتن ایشون نترسین)... پس خیالتون راحت ... بهش بگین اینجوری پوشیدنش رو نمیتونین تحمل کنین و خواااااهش میکنم دیگه بی دلیل عذرخواهی نکنین ... نذارین واسش عادت شه که اینجوری دیگ توی هیچ موردی چه حق با شما باشه چه خودش جدیتون نمیگیره .
شما اول با خودت حسابتو صاف کن ... ببین این مساله اونقدر مخل ارامش و خوشبختی شما میشه که لازم باشه تغییرش بدی ؟ البته اینجوری که من میبینم شما هیچ جوره با بی حجابی خانمت کنار نمیای پس اگ میخواین زندگیتون پا بگیره ، شما پا پس نکش و رو حرفت بمون . نمیگم خشن باش ولی جدی رفتار کن تا بفهمه اینجوری از دستتون میده .

+ درباره بددهنی خانمتون و اینکه توی خیابون روی شما دست بلند میکنن و ... اینا چیزایی نیست که راحت ازش بگذرین و من اصلا نمیفهمم چجوری باهاش کنار اومدی که البته خیلی اشتباه کردین . واس همین میگم این رفتارا بیشترش (نه همه اش )تقصیر خودتونه ... شما به هیییییییییچ وجه نباید کوتاه میومدی . آقای رشادت اینجوری که خودتون تعریف کردین به نظر من شما اشتی بودنتون خودش یه جور قهره پس از چی میترسین ؟ خانمتون قهر کنه؟ خب بکنه ... خیلی وضعیتتون فرق میکنه ؟ رابطه که ندارین ، محبتم که نمیکنه ، به کار خونه ام که نمیرسه خیلی ... قهر و اشتیشون نباید فرق خاصی بکنه:162: به نظر من خانم شما اصلاااا در جریان نیستن که تا چ حد دارن با شما بدرفتاری میکنن و به طور جدی نیاز دارن که اول این رو متوجه باشن و تا وقتی که شما میرین منت کشی درحالی که تقصیری ندارین و خیلی هم بهتون توهین شده ، نمیتونن این موضوع رو درک کنن ...

+ حق با شماست و ازدواج فامیلی یکم رودروایسی های خودشو داره ولی زندگی جدی تر از اونیه که شما بخوای به خاطر تعارفات خرابش کنی . من پیشنهاد میکنم حالا که خالتون معقول هستن بهشون اروم و بی سر و صدا بگین با اگ کس دیگه ای هست که خانمتون ازشون حرف شنوی دارن از طریق اون ها اقدام کنین .

+ اگ اقتدارتونو توی خونه بالاتر ببرین و جدیت نشون بدین اینا همه حل میشن ... یه مژده ام بدم با این زرنگی که از خانمتون تعریف کردین به نظرم اگ یاد بگیرن زندگی زناشویی یعنی چی ، خیلی از این مهارتشون واس خوشبختیتون میتونن استفاده کنن . این از اون مهارتاییه که هر زنی نداره و داشتنش نعمته ، حیف که فعلا خوب به کارش نمیبرن...

با ارزوی ارامش واسه شما و همسرتون:72:

البته اون توهین که چه عرض کنم، تهمت زدن به خانم مستحق مجازات بوده و است. مرد نباید تحت هیچ شرایطی همچین القابی رو به خانمش نسبت بده. (این رو میدونم که از روی عصبانیت بوده، در مقابل خانم هم عصبانی شدند که اون کار رو کردند). چه بسا تکرار این نسبت دادن ها راه رو برای انحراف و خیانت باز می کنه. ساده ترین حالت اینه که با خودش فکر میکنه این بابا که همش منو .... میدونه . دیگه چی هست که بخوام که نگرانش باشم؟ ارتکاب خیانت به دلیل لج بازی و انتقام گیری هم حالت های دیگه هستند.

زدن، توهین کردن و امثال آن همیشه نتیجه عکس میده. کسی به خاطر کتک خوردن و فحش شنیدن ترغیب نمیشه راه و روشش رو عوض کنه. اجبار هم فقط تا موقعی نتیجه میده که بشه فشار آورد. فشار که برداشته بشه طغیان پیش میاد.

آخرش من دعواهای این زوج رو اگر به درستی مدیریت بشه مثل سربازی می بینم. زمان خدمت سخت و طاقت فرسا است ولی چند سال بعدش خاطره میشه :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

البته اون توهین که چه عرض کنم، تهمت زدن به خانم مستحق مجازات بوده و است. مرد نباید تحت هیچ شرایطی همچین القابی رو به خانمش نسبت بده. (این رو میدونم که از روی عصبانیت بوده، در مقابل خانم هم عصبانی شدند که اون کار رو کردند). چه بسا تکرار این نسبت دادن ها راه رو برای انحراف و خیانت باز می کنه. ساده ترین حالت اینه که با خودش فکر میکنه این بابا که همش منو .... میدونه . دیگه چی هست که بخوام که نگرانش باشم؟ ارتکاب خیانت به دلیل لج بازی و انتقام گیری هم حالت های دیگه هستند.

زدن، توهین کردن و امثال آن همیشه نتیجه عکس میده. کسی به خاطر کتک خوردن و فحش شنیدن ترغیب نمیشه راه و روشش رو عوض کنه. اجبار هم فقط تا موقعی نتیجه میده که بشه فشار آورد. فشار که برداشته بشه طغیان پیش میاد.

---

ضمن تاکید روی این بخش از صجبت های کاربر گرامی ye_doost بنده هم می خواستم به همین موضوع اشاره کنم که در مقابل رفتار اشتباه کاملا روشنه که باید عذر خواهی کرد.

ایشون به حرف شما گوش نمی دهد ، لجبازی می کند ، گریه می کند ، در عوض شما هم یک رفتار اشتباه تر انجام می دهید ، او را می زنید ، توهین می کنید ، القاب بسیار زشت به کار

می برید.
با این روش در یک چرخه معیوبی قرار می گیرید که هیچ نتیجه ای به دنبال نخواهد داشت و ضرر های جدید رو هم به زندگی تون وارد می کنید.

قاطعیت این نیست که ایشون را بزنید بعد هم محکم بایستید و نروید عذر خواهی.

به عنوان مثال ، زمانی که همسرتون یک لباس تنگ توی مغازه انتخاب می کنند بهشون بگید من این لباس را نمی پسندم و اجازه نمی دهم این لباس را بپوشی و اگر هم این لباس را بپوشی همراه شما بیرون نمی یام.

دیگه انتخاب را بگذارید به عهده خودش. اگر خرید وروزی برای مهمونی آن را پوشید آن موقع قاطع بایستید که یا لباسش را عوض کنید یا با ایشون جایی نمی روید.
و روی موضع خود محکم بایستید . ودتون رو مشغول تلوزیون ، روزنامه ،...کنید و دیگه بحث نکنید . حتی اگه شده قید مهمانی و بیرون رفتن را بزنید. احتیاج به کتک کاری و سرو صدا نیست.

اگر ایشون سرو صدا کرد شما سکوت کنید و فقط همان یک جمله را بگویید. اینکه همان که گفتم.
در صورتی که به حرف شما گوش کرد بازخوردش را هم بدهید ، به ایشان محبت خاص کنید و تعریف و تمجید.

و یا زمانی که وضعیت مناسبی ندارد و از شما می خواهد ایشون را جایی ببرید به ایشون بگویید تا وضعیت ظاهرش را درست نکند ایشون را جایی نمی رسانید.

یا اگر تنها با وضعیت نامناسب بر خلاف میل شما بیرون رفت ، ایشون را کم محلی کنید.

البته از آنجایی که از لحاظ جنسی شما را تامین نمی کند ، در شرایط سختی به سر می برید واین باعث می شه در شرایطی نتونید مقاومت کنید اما اگر از همین اولش قاطع و محکم و اصولی جلوی رفتار های غلطش بایستاز این بابت ها یک عمر راحت می شید.

یه چیز دیگه هم هست ، قبل از ازدواج هر جور ایشون رو دیدی الان هم باید همون جور ازش انتظار داشته باشید نه خیلی بیشتر نه خیلی کمتر ، به هر حال نمی شه آدم ها را بر خلاف میلشون به زور تغییر داد.

تا یه حدی می شه تاثیر گذار بود اما خیلی غیر منطقیه از کسی که مثلا هیچ موقع حجاب رعایت نمی کرده انتظار داشته باشیم به یکباره چادر سر کنه و روبنده بزنه.(این در حد یک مثال بود وربطی به مورد شما نداشت)

قدم به قدم و آهسته آهسته ، عجله به خرج ندهید.

اگر شرایطی پیش آمد که در یک مع عمومی بر خلاف خواسته شما عمل کرد ، می تونید ناراحتی تون را با بی توجهی به ایشان نشان دهید.

در مورد مسایل جنسی هم ، احتیاج به حرف زدن زیاد نیست ، بیشتر نیاز به عمل هست می تونید با مراجعه به مشاوره روش هاش را یاد بگیرید. چون اینجا مشاوره جنسی نمی دهد.

سلام به همه ی دوستان بزرگوار و عزیز
من واقعا نمیدونم چجوری باید لطف و محبت های شما عزیزان را جبران کنم شدیدا از همه ی شما عزیزان متشکرم که شما وقتتون رو صرف کمک به این حقیر کردین....
دیشب که گذشت ولی بین خودمون باشه دیشب که تنها بودم عجیب یاد دوران مجردیم افتادمو دلم تنگ شد...:47:

پیرو حرفای دوست عزیزم yarmehraban باید عرض کنم بله شاید شما درست میفرمایید شاید مشکل از منه که انقدر سست عنصر هستن و زود وا میدم..شاید به خاطر این هست که زیاد با جنس مخالف معاشرت نداشتم وبلد نیستم البته به جز خواهرم که از من حرف شنوی داشت و موقعی که من حتی بدون خشونت و قاطعیت نصیحتش میکردم فقط چشم به من میگفت یا شایدم بخاطر پدر و مادرم هست چون تاحالا ندیدم بابام با جدیت با مادرم صحبت کنه همیشه با خنده و شوخی گفته و مادر من هم قبول کرده..خلاصه خواستم بگم که ریشه سست بودن شاید در یه کدوم اینها باشه...در مورد اینکه شاید من برای ازدواج هنوز اماده نبودم این حرفتون هم شاید درست باشه شاید من هنوز اونقدر بزرگ نشدم یا شاید هنوز بچه ام...همیشه فکر میکردم واسه زندگی مشترک اماده ام و همه چیزو میتونم کنترل کنم ولی حالا میبینم نه با اون چیزا و موقعیت هایی که من فکر میکردم خیلی فرق داره و نیاز به مدیریت داره همیشه با خدم میگفتم این رفیق و دوست و اشنا و همکار مرد دارم که میتونم از پسشون بر بیام اون وقت از پس یه زن بر نیام....شاید به قول شما نباید بهش چراغ سبز و اجازه ی حرکت بدم با اینکه میدونم بعدش میخواد چه کارهایی بکنه...نسبت به توصیه های زیبا و کاربردی باید بگم که بله باید رفتو امد هاشو بیش از حد محدود کنم ولی بااینکه هرجا میخواد بره خودم میبرمش شده از کارم میزنه ولی همیشه که نمیشه چند باری هم باهاش صحبت کردم گفتم دلیلی نمیبینم تو با دوستای زمان مجردیت ارتباط داشته باشی تو دیگه الاتن با اونا فرق داری مگه من ارتباط دارم که تو داری؟تو اون لحظه این حرفا قبول میکنه و دفه دیگه که بهم زنگ میزنه میگه بیا منو برسون دمه خونه فلان دوستم میگم پس چیشد ؟؟؟میگه به جون خودم اخرین باره ولی ازین اخرین بارها ازش زیاد شنیدم....در مورد دیشب که گفتین حتما باهاش به خونه خواهر یا جاهای دیگه باهاش برید واقعا دیگه نمیتونم چون هروقت باهاش رفتم درگیر یه تئاتر بی معنی شدم که پیش اینو اون به من احترام بزاره و قربون صدقم بره جوری که دهن اینو اون باز بمونه ولی تو خونه شخصیتش برگرده...بعضی اوقات حس میکنم منو فقط واسه پز دادن خودشو دله اینو سوزوندن میخواد که واقعا گریم میگیره موقعی که بهش فکر میکنم:302:.....در مورد خرج خونه واقعا باهاتون موافقم پدر منو دراورده...فکر میکنه هر پولی هست باید خرجش کنه فکر هیچ چیزیو نمیکنه چند هفته پیش گیر داده بود به یه گوشی 4 میلیونی که دیگه واقعا من از کوره در رفتم و داد و بیداد کردم چون هیچجوره درکش نمیکردم :81:بعد دیگه خودش فکر کنم به اشتباهش پی برد و بیخیال شد همون جا بود که با خودم فکردم طاقت عصبانی شدن و بی محلی کردنای منو نداره......البته باز هم تقصیر خودمه هرچیزی که خواسته واسش فراهم کردم لوس که بود لوس تر از قبل شده....در مورد خانه داری فقط یه ذره تمیز کردن بلده وگرنه اشپزی که صفره درحد یه پسربچه دبستانی بلد نیست میوه بلد نیست پوست بکنه من باید میوه رو براش درست کنم چه برسه به اشپزی...در مورد رابطه جنسی هم که من زیاد خودمو کوچیک نمیکنم بعضی خودش میاد از طریق راه های دیگه یه حرکتایی میکنه ولی رابطه کامل هیچوقت..نمیدونم کی تو مخش کرده که رابطه جنسی باعث پیری و بد فرم شدن بدن میشه..از خواهراش که بعیده صد در صد دوستاشن که باید ریششونو قطع کنم....تازه همین حرکتایی که میگم بعضی اوقات میکنه بعد اینکه ببینه دوسه روز بهش بی محلی میکنم خودشت میاد...الانکه تنها هستم دوست دارم تمام لباساشو پرت کنم تو خیابون ولی دوست دارم انقدر روش کار کنم که خودش ازین جوون بازیا و این کارای مزخرف دست برداره نه این که تو خیابون دستشو فشار بدم تشر بزنم یا تو ماشین بهش بگم شالتو درست میکنی یا نه بگه نه منم دور بزنم برم خونه اونم قهر کنه و منم معذرت خواهی کنم که ازین به بعد خداروشکر دیگه معذرت خواهی نمیکنم و فوق العاده قاطعم به لطف خدا و دوستان...رسیدیم به حرفای دوست خوب و نازنینم 1956 که بعد از مدت ها خنده روی لبهای من اورد و منو بسیار امید وار کرد و چشم منو رو واقعیتایی که به عمد یا بدون قصد روشون بسته بودم کاملا باز کرد...اولا خوشحالم که به کمک شوهر مدبر و با درایتتون و همچنین نفس با اراده و مستحکم خودتون تغییر کردین...بله حالا که میبینم منم باید دقیقا کارای شوهرشما رو اجرا کنم و با جدیت و قاطعیت تموم لوازم ارایشی و لباس های مزخرفشو یکجا دور بریزم چون حرف و نصیحت اصلا جواب نداده...دیگه نباید واسه هرکار کوچیکی منت کشی کنمو معذرت خواهی کنم با اینکه حق بامنه...به این مسئله تا حالا توجه نکرده بودم که چقدر حرفتون زیبا بود که اشتی و قهر ما باهم فرقی نداره..حالا که فکر میکنم میبینم هیچ فرقی نداره چه باهم اشتی کرده باشیم یاقهر... خلاصه امشب که اوردمش خون باهاش خیلی جدی صحبت میکنم و ناراحتیامو کامل بهش میگم چون واقعا کم اوردم اگه قبول کرد که هیچی ولی اگه دوباره گریه کردو لوس شد دیگه واقعا کاری به کاریش ندارم خودم جامو سر خود برمیدارم از پیشش میرم که به امید این نباشه که شب تو تخت منو خر کنه...یه کلمه هم باهاش صحبت نمیکنم بی محلی کامل...که یه ذره به خودش بیاد با خودش بگه که هیچوقت این این کارارو نمیکرد پس حتما یه کاری کردم...بر عکس شما من احساس میکنم یه بار باید اشک این دخترو بطور جدی در بیارم نه گریه هایی که واسه فیلم بازی کردن میکنه چون دیگه کاملا دستشو خوندم..باید یبار یه دعوا درست حسابی بکنم تا حساب کار دستش بیاد چون همش از طرف من گذشت و خوبی دیده..همیشه طرز مودبانه صحبت کردن منو مسخره کرده بهش هیچی نگفتم نماز خوندن منو مسخره کرده هیچی نگفتم گفته تو ریاکاری هیچی نگفتم نه میزاره ریشمو بزنم الان شبیه این اخوندا شده ریشم:54:الکی میگه دوس دارم ریش داشته باشی بهت میاد چون یبار تو جمعیکی از خواهراش گفت شوهرت بدون ریش خیلی خوشتیپ ترو جذاب تره ازون روز به بعد دمار از روزگار من دراورد...تا دیشب فکر میکردم راست میگه ریش دوست داره هی تو این هفته ها میومد ریشه منو ناز میداد میگفت قشنگه تا دیشب که اومد تو حموم یه دفه ریش تراشو برداشت فهمید بابا همش فیلم بازی میکردهمن یه بار گوشیشو همینطور عادی جلو خودش چک کردم داشت به من میگفت به من شک دارثیو فلان حالا شبا منه بدبختو از اتاق میندازه بیرون بعد نیمساعت یه ساعت دیگه یواشکی میاد فقط گوشیه منو چک کنه...الان از صبح پنج شیش دفه زنگ زده به خونه که چک کنه ببینه من خونه هستم یانه انقدرم خنگه به بهونه های مزخرف زنگ میزنه انقدر تابلو عمل میکنه این بشر:311:...در مورد چکی هم که زد تو صورتم باید بگم که بله درست میفرمایید سال اول عقد بود و منم بی تجربه فکر میکردم که عادیه اون بزنه تو گوشم نمیدونم با خودم چه فکردی میکردم ولی الان دیگه جرئت اون موقع رو نداره ازین کارا کنه ...اگر هم که تا هفته دیگه دیدم کارام جواب نداد به قول دوست عزیز 1956 زندگی مشترک تعارف برنمیداره میرم با خالم محرمانه صحبت میکنم تا شاید کاری از دست اون بر بیاد..ولی میترسم کسی حرفامو باور نکنه انقدر که جلو اینو اون فیلم بازی کرده و قیلفش مظلومو حق به جانبه ........در جواب دوست عزیز ye_doostباید بگم که بله حرف من فوق العاده زشت بوده و بعدش خیلی معذرت خواهی کردم ولی کاره اون زشت تر از من بوده که منو وسط یه فروشگاهه بزرگ بزنه...شده هزاران بار القاب فوق العاده زشت بهمن داده و هزار کثافت کاری به من داده و من فقط با یه اخم تو صورتش نگاه کرده و خودش خجالت کشیده و معذرت خواهی کرده...خدا کنه حرفای شما درست باشه و چندسال دیگه به این خاطرات بخندیم نه این که همین اش و همین کاسه....
دست تکتکون رو میبوسم که وقتتون رو صرف خوندن زیاده گویی های من کردید..معید باشید

سلام به دوست عزیز و بزرگوار که مانند اسم کاربریتون بی نهایت من بی نهایت ازبابت نظردهی وکمک کردن به این حقیر سپاس گذارم

باید در مورد خط دوم نوشته هاتون باید بگم که مقداری زیاده روی کردید...نوشتید که در مقابل لجبازی و گریه های اون او را میزنید والقاب زشتی به اون میدید که من تا الان همچین کاری نکردم فقط این اتفاق یکباراتفاق افتاد که سر یه لباس داشت دیگه خیلی حرفای زشتی بهمن میزد اونم با صدای بند تو یه فروشگاهه شلوغ!!!!!!من با ارامش و لطافت بهش میگفتم عزیز من اخه فدات شم این چه لباسیه بیخیالش شو جون من رو حرفش مونده دیدم داره بچه بازی در میاره دسته منو چنگ میگیه هی قهر میکرد از کنار من میرفت که بهش گفتم اصلا بیخیال شو من دیگه غلط کنم باهات بیام بیرون بیا بریم به من گفت گمشو برو من همینجا راحتم و همه هم داشتن این حرفارو میشنیدن و منم که فوق العاده عصبانی شدم خیلی اتفاقی از دهنم پرید بیرون دیگه کلم اتیش گرفته از شدت خجالت و عصبانیت که همون لحظا یه چک زد تو صورتم و همه به من نگاه کردن حالا رفتم به زور سوار ماشینش کردم تا خونشون برسونمش(این اتفاق مربوط به دوران عقده)چقدر تو ماشین بهمن ناسزا گفت...و بالاخره بعد معذرت خواهی های بسیار منو بخشید....در مورد کتک زدنم فقط دوبار اونم بصورت تشر وخیلی ارموم تو صورتش زدم اونم بخاطر این که کنترل زبونش رو نداشت و داشت یه ریز به من فحشای رکیک میداد و باید میزدم چون اگه نمیزدم هنوز همونجور مونده بود...و از راهکار های زیبا و کاربردی که دادید فوق العاده ممنونم که هم به من ارامش میدهند و هم منو اماده تر میکنند...
ممنون از شما بخاطر توجهی که به من داشتید..معید باشید

سلام به علی عزیز
من نوشته ی شما رو‌خوندم؛
فرمودین هر وقت به همسرتون میگین رابطتت رو کم کن با فلانی، میگه چشم اما بازم میره زنگ میزنه و شما میبرین میرسونینش. اشتباه اینجای شما رساندن ایشان هست، قاطع باشین نه اجازه بدین برن ، نه اینکه برسونینش.
زمانی که در جمع خانواده همسرتون هستین و ازتون تعریف میکنه با قاطعیت بگین ای کاش تو خونه هم اخلاقت مثل اینجا خوب باشه و تعریف ازم کنی، ظاهرا وقتی اینجاییم من عزیزتر هستم! بگذارین با این کنایه خانواده همسرتون مطلع شن.
بببنین وقتی رفتین خانه مادرزنتون در حضور پدر و مادر ایشون رو به مادر زنتون کنین و ازش خواهش کنین که چند مدل غذا رو به همسرتون آموزش بده. با نگفتن و ساکت بودن اونها فکر میکنن دخترشون مشکلی نداره و فرداها کسی از نظرات شما تبعیت نمیکنه. میگن اگر بلد نبود باید قبلا میگفتی حالا بد شده و نابلد؟ اونها فکر میکنن دسته گل دستتون دادن!
بالاخره کم و بیش با برخی اشاره ها، شما به والدین ایشون کاستی هاشون رو گوشزد میکنین
اما همونطور که ذکر کردم تفریح و گردش و خرید منوط به خانه داری و روابط جنسی صحیح بشه.
درباره فوش دادنش هم بهش تذکر بدین اگر تکرار بشه و احترامها از بین بره، دیگه نمیتونن از کلاسهای ورزشی، هنری یا ... بهره ببرن.
اما با خالتون مستقیم صحبت نکنین علاوه بر اینکه بی فایده هست باعث یک کلاغ، چهل کلاغ میشه و اوضاع بمراتب پیچیده تر خواهد شد و درگیری بین خانوادگی پیش میاد.
گفتین امشب با همسرم حرف میزنم و رختخوابمو جمع میکنم! این راهش نیست همونطور که گفتم طبق نوشته هام پیش برین، زمان نشون داده حرف زدن فاقد ارزش هست الان زمان، زمان عمل هست. لطفا هشیار باشین.

خیلی جالبه با همه کارایی که ایشون می کنن بازم نازشون و کاراشون خریدار داره و پشت بندش منت کشی و غیره....! واقعا تو حکمت خدا موندم. همه اینا نصفشم به خاطر خوشگلی نیس، همه ش به خاطر آرایش و طرز لباس پوشیدن و ظاهره.....(اینو تازه بهش رسیدم). بارها شده از طرف خانوادم به کارای نکرده محکوم شدم، اون وقت یکی روسریشو تو مملکت اسلامی تو سفره خونه میذاره زمین و کلی هم بقیه رو بدهکار می کنه!


تازگیا رفته رفته بیشتر به این نکته پی می برم که هرچقدر به عبارتی داف باشی بیشتر نونت تو روغنه. همه تو کفت می مونن، شوهر می کنی، باز بقیه تو کفتن، هرکاریم دلت خواست میتونی انجام بدی ، وقتیم که به قولی شوهرت یا خانواده شوهرت جون به لبت کردن (الهی!!!! چقد ظلم واقعا!!!!) قشنگ طلاق میگیری و میری سراغ صف طولانی کشته مرده هات و دوباره روز از نو روزی از نو....!!!

پدر و برادرای من خیلی آدمای خشکی هستن، یه جوری که من قبلنا فک می کردم اینا اصلا نمیدونن خوشگلی یعنی چی یا انقد مغرورن که به تیریپشون بر میخوره اگه مثلا به من بگن خوشگلم و اینا، همش حسرت به دل بودم یه بار بابام دست بکشه رو سرم بگه دختر من خیلی خوشگله. بلاخره با بزرگتر شدنم خودمو قانع کردم که چون مغروره چیزی نمیگه تا این که چن ماه پیش بابام تو خونمون از یکی از دخترای دوستش خیلی تعریف و تمجید کرد که واقعا دختر زیباییه و ....حالا بماند که چند ساعت عین صاعقه زده ها خشکم زده بود، چون من اصلا فک نمی کردم که تو دایره لغت بابام کلمه زیبا موجود باشه!!!! دختره رم ندیده بودم تا اینکه بلاخره بیرون دیدمش، اونم چه دیدنی!.......از اونایی که برا سوپور شهرداریم عشوه میان!!!......خلاصه معنی خوشگلی رو نمردم و بلد شدم

تو مورد شمام حالا اگه یه دختر سربه زیر بود به جرم عدم تمکین پدرشو درآورده بودین!!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط غبار غم

خیلی جالبه با همه کارایی که ایشون می کنن بازم نازشون و کاراشون خریدار داره و پشت بندش منت کشی و غیره....! واقعا تو حکمت خدا موندم. همه اینا نصفشم به خاطر خوشگلی نیس، همه ش به خاطر آرایش و طرز لباس پوشیدن و ظاهره.....(اینو تازه بهش رسیدم). بارها شده از طرف خانوادم به کارای نکرده محکوم شدم، اون وقت یکی روسریشو تو مملکت اسلامی تو سفره خونه میذاره زمین و کلی هم بقیه رو بدهکار می کنه!


تازگیا رفته رفته بیشتر به این نکته پی می برم که هرچقدر به عبارتی داف باشی بیشتر نونت تو روغنه. همه تو کفت می مونن، شوهر می کنی، باز بقیه تو کفتن، هرکاریم دلت خواست میتونی انجام بدی ، وقتیم که به قولی شوهرت یا خانواده شوهرت جون به لبت کردن (الهی!!!! چقد ظلم واقعا!!!!) قشنگ طلاق میگیری و میری سراغ صف طولانی کشته مرده هات و دوباره روز از نو روزی از نو....!!!
پدر و برادرای من خیلی آدمای خشکی هستن، یه جوری که من قبلنا فک می کردم اینا اصلا نمیدونن خوشگلی یعنی چی یا انقد مغرورن که به تیریپشون بر میخوره اگه مثلا به من بگن خوشگلم و اینا، همش حسرت به دل بودم یه بار بابام دست بکشه رو سرم بگه دختر من خیلی خوشگله. بلاخره با بزرگتر شدنم خودمو قانع کردم که چون مغروره چیزی نمیگه تا این که چن ماه پیش بابام تو خونمون از یکی از دخترای دوستش خیلی تعریف و تمجید کرد که واقعا دختر زیباییه و ....حالا بماند که چند ساعت عین صاعقه زده ها خشکم زده بود، چون من اصلا فک نمی کردم که تو دایره لغت بابام کلمه زیبا موجود باشه!!!! دختره رم ندیده بودم تا اینکه بلاخره بیرون دیدمش، اونم چه دیدنی!.......از اونایی که برا سوپور شهرداریم عشوه میان!!!......خلاصه معنی خوشگلی رو نمردم و بلد شدم
تو مورد شمام حالا اگه یه دختر سربه زیر بود به جرم عدم تمکین پدرشو درآورده بودین!!!!

---

سلام منم مثل تو بودم
دختر خوبی بودم تا الان انگشت یه پسر بهم نخورده
چون خونمون کوچیک بود و چون خیلی پولدار نبودیم همسایه هامون حتی یکبار منو خواستگاری نکردن، محله ی بزرگی داریم.
من فقط میتونستم آرایش کنم که بچشم بیام اونم تأثیر نداشت
اومدم تو اینترنت بعد سالها بهم ابراز علاقه کردن که اونام به ثمر ننشست.
سنم بالا رفت بدون اینکه شبیه دیگران باشم ، شبیه همسن و سالام
خیلی غصه خوردم خیلی ، خیلی زجر کشیدم خیلی
به خواستگارم گفتم منزلمون نیاین ، داربم از داخل میسازیمش، چون ترسیدم بیاد و ببینه چه جای کوچیکیه، هیشکی نمیدونه چه حس بدی داره.
آقای علی بخون و تو زندگیت همسن و سالات و بقیه رو نصیحت کن.
آقا پسرامون رفتن دنبال خوشگل خانوما، اونایی که با عرض شرمندگی بدن توپر تری داشتن. گفتن اینا خوبن. راستی آقا علی بدنش چقدر بکار اومد؟ چقدر تو محبت و عشق سیراب شدی؟ چقدر بهت رسید؟ چند بار برات میز شام عاشقانه چید؟ چند تا هدیه تابحال گرفتی ازش؟
آقا پسرامون رفتن سراغ باکلاسا و با پسرا بشین و پاشوها... کی ما رو دید که اینکارا رو نکردیم
آقا پسرامون رفتن سراغ ثروت و پول ، کی واسش انسانیت اولویت داشت
حالا که ضربه خوردن میفهمن دخترایی که های و هوی نداشتن خیلی بهتر بودن
منم هنوز هیشکی بهم نمیگه خوبی اتفاقا والدینم میگن نگاه کن چه جوشی زده، چقدر بدنش مو داره، چقدر سیاه شده... منم هیچ اعتماد بنفسی ندارم
من خیلی تا امروز غصه خوردم هنوزم دارم میکشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیاز. م

سلام منم مثل تو بودم
دختر خوبی بودم تا الان انگشت یه پسر بهم نخورده
چون خونمون کوچیک بود و چون خیلی پولدار نبودیم همسایه هامون حتی یکبار منو خواستگاری نکردن، محله ی بزرگی داریم.
من فقط میتونستم آرایش کنم که بچشم بیام اونم تأثیر نداشت
اومدم تو اینترنت بعد سالها بهم ابراز علاقه کردن که اونام به ثمر ننشست.
سنم بالا رفت بدون اینکه شبیه دیگران باشم ، شبیه همسن و سالام
خیلی غصه خوردم خیلی ، خیلی زجر کشیدم خیلی
به خواستگارم گفتم منزلمون نیاین ، داربم از داخل میسازیمش، چون ترسیدم بیاد و ببینه چه جای کوچیکیه، هیشکی نمیدونه چه حس بدی داره.
آقای علی بخون و تو زندگیت همسن و سالات و بقیه رو نصیحت کن.
آقا پسرامون رفتن دنبال خوشگل خانوما، اونایی که با عرض شرمندگی بدن توپر تری داشتن. گفتن اینا خوبن. راستی آقا علی بدنش چقدر بکار اومد؟ چقدر تو محبت و عشق سیراب شدی؟ چقدر بهت رسید؟ چند بار برات میز شام عاشقانه چید؟ چند تا هدیه تابحال گرفتی ازش؟
آقا پسرامون رفتن سراغ باکلاسا و با پسرا بشین و پاشوها... کی ما رو دید که اینکارا رو نکردیم
آقا پسرامون رفتن سراغ ثروت و پول ، کی واسش انسانیت اولویت داشت
حالا که ضربه خوردن میفهمن دخترایی که های و هوی نداشتن خیلی بهتر بودن
منم هنوز هیشکی بهم نمیگه خوبی اتفاقا والدینم میگن نگاه کن چه جوشی زده، چقدر بدنش مو داره، چقدر سیاه شده... منم هیچ اعتماد بنفسی ندارم
من خیلی تا امروز غصه خوردم هنوزم دارم میکشم.

---

عزیزم اشتباه نکن. پسرا هیچ وقت سرشون به سنگ نمی خوره. اگه صد بارم از یه داف ضربه بخورن محاله به این فک کنن که کاش می رفتیم سراغ فلان دختر که فلان باشه.....محاله، محال.......من تازگیا اصلا به حرف بقیه اهمیت نمیدم. اهمیت میدادما، خیلی هم به شدت اهمیت می دادم. چن بار که تصمیمات مهمی می خواست مبرا زندگیم بگیرنم اما خانوادم نذاشتن بعدش با کمال وقاحت گفتن خب می خواستی حرف مارو گوش ندی!!!!! از وقتی این موارد و از خانوادم دیدم دیگه اولین کسایی که به حرفشون اهمیت نمیدم همین خانوادمم:
1. مامانم میگه اگه مثه فلان دختر تاپ بودی الان بچه 10 ساله داشتی و تو خونه نمیموندی!
2. یه زمانی که همه میرفتن پارک من اسم پارک و می آوردم پدرم دس می برد به کمربندش اما الان تو سن سی سالگی که موندم تو خونه و حوصلم سر میره بابام میگه خب چرا نمیری پارک!!!
3. داداشام با هم حرف میزدن متفق القول گفتن از دخترایی که تو دانشگاه سربه زیرن حالمون به هم می خوره! غافل از اینکه منم به خاطر کنترل گرایی بیش از حد والدین تو دانشگاه اینجوری بودم!
و هزار و یک مورد دیگه....
الان احساس می کنم از خواب غفلت بیدار شدم. حرف خانوادم، فامیل، مردم مملکتم با عملشون نمیخونه. الان به مرحله ای رسیدم که نمی خوام حرف کسی رو گوش بدم. دارم مهارتامو ارتقا میدم. دنبال کار می گردم، پول داشتن و دوس دارم، آرایش می کنم، تازگیا رژ قرمز میزنم که همه تو خونمون دیوونه میشن اما برام مهم نیس، مدل موهامو عوض می کنم و ...... اگه پولشو داشته باشم از مد و اینا غافل نمیشم. اگه شما پول داری به نظرم برو اپیلاسیون و آرایشگاه و ماشین سواری......حال میده واقعا.......http://www.millan.net/minimations/smileys/hippie10.gif....حرص بدخواهای آدمم در میاد.....البته نمیگم مثه خیلی از دخترا خودتو بریز بیرون، من به شخصه نمی خوام اینجوری باشم. اما دوس دارم اگه ازدواج نکردم و 45 سالم بود، دور و بریام نگن طفلک روزگارش چه سیاهه. به جاش بگن چه پر انرژیه، میره باشگاه، هیکل و قیافشو نگا کن، چقد مستقله، فلان جا کار میکنه و اینا. بگن نگا کن تورو خدا، خجالت نمی کشه هر روز هر روز کافی شاپ مره و غیره:311:.......http://www.pic4ever.com/images/chase.gif

گلم چرا غصه می خوری؟ منم غصه می خورم اما نمیذارم زیاد پیش بره............یه آهنگی بذار، یه قری بده، یه نمازی بخون، یه ای خدایی بگو و پاشو، به زندگی بگو یا با من همراه میشی یا ضایع میشیhttp://www.pic4ever.com/images/19.gif .......بذار آقایون برن سراغ باکلاسا........خوش اومدن!

حیف از خانم هائی که رفتار نجیبانه شون رو دست کم می گیرند. شما فکر می کنید حالا هرکسی آرایش کرد و رفتارهای آنچنانی داشت شوهر گیرش اومده؟ یا اونائی هم که ازدواج کرده اند همه شون الان دارند خوش و خرم زندگی می کنند؟ این خبرا نیست. بار کج به منزل نمیرسه. اونی که با عشوه و نمایش خودش شوهر پیدا می کنه مگه تا چه مدت میتونه شوهرش رو با اون شیوه ها نگه داره؟ قیافه واسه شوهرش عادی میشه بعد زن زندگی میخواد. زن نجیب میخواد وقتی از خونه بیرون میره خیالش راحت باشه. زن کدبانو میخواد نه اینکه شام و نهار زنش رو هم براش بپزه. برای بچه ها مادر میخواد.
هر 2 ازدواج 1 طلاق فکر می کنید مال چه کسانی است؟ مال دخترای نجیب و سربه زیر است یا همین هائی که با عشوه تو خیابان یه نفر رو تور کردند ولی نتونستند نگهش دارند.
زیبائی هم جرم نیست. زیبا دوستی هم جرم نیست. فطرت انسان زیباپرست است؟ خود شما خانم ها وقتی انتخاب می کنید اول دنبال زیباتره نمیرید؟ لباس، انگشتر... . خانم ها صد جور طالب زیبائی ها هستند مردها یا یا دو جور.
درضمن این خوشگلائی که هم زیبائی دارند، هم ثروت دارند، هم موقعیت شغلی خوب ولی حتی خواستگار هم ندارند رو چطور توجیه می کنید؟ موارد سراغ دارم که میگم.
به کسی هم حسادت نکنیم. نداشتن دیگران، ناراحتی اون ها، ... هیچکدام واسه ما فایده ای نداره. مشکل ما با کم شدن از دیگران حل نمیشه. به جای این حرف ها داشته هامون رو تقویت کنیم. هیچکس جلوی ما رو نگرفته خوش سر و زبون باشیم. خوش برخورد و مجلس آرا باشیم. مطالعه کنیم. در درس و تحصیل پیشرفت کنیم. تخصصی زنانه یاد بگیریم. ...
بعضی خانم ها هستند حتی زیبائی متوسط هم ندارند ولی اینقدر کمالات دارند که مشتاقان شون واسشون حرص بخورند.
دیده شدن هم شرط است. زیبائی حضرت مریم (ع) رو هم داشته باشید تا وقتی به اندازه کافی دیده نشید کسی هم طالب تون نمیشه. جلسات زنانه میرید؟ با خانم ها بخصوص اون هائی که پسر دارند یا واسطه امر خیر هستند معاشرت دارید؟ در مجالس مختلط ولی موقر شرکت دارید؟ ...
توقعات تون در چه سطح است؟ نه زبانی. در عمل.
.
.
.
حالا به فرض شوهر دیر بیاد، نباید زندگی کرد؟ نباید تفریح کرد؟ با دوستان مناسب بگو بخند داشت؟ ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ali_reshadat

سلام به دوست عزیز و بزرگوار که مانند اسم کاربریتون بی نهایت من بی نهایت ازبابت نظردهی وکمک کردن به این حقیر سپاس گذارم

باید در مورد خط دوم نوشته هاتون باید بگم که مقداری زیاده روی کردید...نوشتید که در مقابل لجبازی و گریه های اون او را میزنید والقاب زشتی به اون میدید که من تا الان همچین کاری نکردم فقط این اتفاق یکباراتفاق افتاد که سر یه لباس داشت دیگه خیلی حرفای زشتی بهمن میزد اونم با صدای بند تو یه فروشگاهه شلوغ!!!!!!من با ارامش و لطافت بهش میگفتم عزیز من اخه فدات شم این چه لباسیه بیخیالش شو جون من رو حرفش مونده دیدم داره بچه بازی در میاره دسته منو چنگ میگیه هی قهر میکرد از کنار من میرفت که بهش گفتم اصلا بیخیال شو من دیگه غلط کنم باهات بیام بیرون بیا بریم به من گفت گمشو برو من همینجا راحتم و همه هم داشتن این حرفارو میشنیدن و منم که فوق العاده عصبانی شدم خیلی اتفاقی از دهنم پرید بیرون دیگه کلم اتیش گرفته از شدت خجالت و عصبانیت که همون لحظا یه چک زد تو صورتم و همه به من نگاه کردن حالا رفتم به زور سوار ماشینش کردم تا خونشون برسونمش(این اتفاق مربوط به دوران عقده)چقدر تو ماشین بهمن ناسزا گفت...و بالاخره بعد معذرت خواهی های بسیار منو بخشید....در مورد کتک زدنم فقط دوبار اونم بصورت تشر وخیلی ارموم تو صورتش زدم اونم بخاطر این که کنترل زبونش رو نداشت و داشت یه ریز به من فحشای رکیک میداد و باید میزدم چون اگه نمیزدم هنوز همونجور مونده بود...و از راهکار های زیبا و کاربردی که دادید فوق العاده ممنونم که هم به من ارامش میدهند و هم منو اماده تر میکنند...
ممنون از شما بخاطر توجهی که به من داشتید..معید باشید

---

سلام
اگر همچین چیزی گفته باشم عذرخواهی میکنم. ولی نمی تونم مطلبی رو که شما از من نقل کرده اید پیدا کنم. شما یک مورد رو بیان کردید من هم همان یک مورد رو اشاره کردم. نه بیشتر. بقیه مطلب هم مشخص است که صحبت کلی بوده و نه مربوط به هیچ فرد خاصی.
به هرحال اگر جسارتی شده باشه عذر میخوام

شما هم موفق و موید باشید :72:

سلام ye_doost
من یه زمانی تو جمع خانمهای جوان و پیر تو پارک میرفتم از ساعت ۷ عصر تا ۱۰ شب، با مادرم. تنها چیزی که دیدم کم شدن دونه دونه از دخترای پارک بود.
زشت نیستم خیلی میگن تو زیبایی، جلفم نیستم، قرآن میخونم، کم هوشم نیست، کوتاه یا بلندم نیستم. لاغر یا چاقم نیستم ... اما یادمه یه روز یکی از خانمها آمد گفت برای بچه خواهرم خواستگاریتو میخوام بکنم، خیلی خوشحال شدم، فرداش اومد گفت والا بمن چه فردا اختلافتون بشه پای من گیره. یکی دیگه اومد نشست کنارمون گفت راستی شما تو خونتون توالت دارین؟ که یکی دیگه بتمسخر گفت پس نه خونه شما میان!
یادمه یه مغازه ای محلمون بود یه پسر داشت یک روز رفتم خرید کنم، میشناخت منو ... گفتم سلام جواب ندادم، گفتم سلام بازم جواب نداد...
یه پسری دیگه همسایمون بود فقط با پوزخندهاش منو می آزرد ..
یکی از پسرای همسایمون بمن علاقه پیدا کرد، هر روز که میرفتم بیرون میمومد بیرون... یک شب که بیرون بودیم شام بردیم و نشستیم، یه خونواده ای اومدن چند تا دختر باهاشون بود... نشستن بین ما و اونا... پسره یک دل نه صد دل عاشق دختره شد و بمن گفت متاسفم میتونی بری ازدواج کنی.. رفت اون دخترو بعد یک هفته نامزد کرد و عقد و عروسی .. هنوزم زنشه.میدونی چرا چون طرف خیلی خوشگل بود، اصلا داف چیه؟
آره آدم عاشق زیباییه ولی نامردی بده، وقتی یکی رو دوست داری بهش وفادار باش نه یه خوشگل اومد رهاش کنی!
ظاهرا تو این مردم نیستین!
مردم این مملکت دنبال دختر فلانی هستن ، باباش رئیسه بانکه، باباش مدیر شرکته، باباش...
دنبال خونواده ثروتمندن کی چقدر داره ببینیم به مالمون اضافه میشه با گرفتنش..
دنبال آقای فلانین که مقام و منسب داره
حالا هم که جوانهای ما هر دختری که پاشه بره کافی شاپ و دور دور و رستوران و قلیون کشی و مهمونی براش بیشتر جون میدن. هر کی عمل جراحی زیبایی بیشتری بکنه عزیزتر هست. هر کی دو ،سه تا از نواحی بدنش بزرگتر باشه یعنی خیلی هیکلش عالیه میشه اصلا..
جامعمون جاده خاکیه .. که امروز دخترای خوبش تو انزوا هستن. آدم وقتی به چیزی که همه دارنش ولی اون نداره...نمیرسه دچار سرشکستگی و افت میشه، دیگه واسش مهم نیست که موهاشوشونه بزنه، به خودش برسه، لباسش چه رنگی باشه، روز و شب چطور بگذره.. برای کی موفق باشه..
یه خانمی موفق بود ، پول داشت ، خونه داشت ، زندگی داشت اما تو سن شصت سالگی دختر بود، یک شب که خوابید دیگه بیدار نشد و بدون فاتحه دفنش کردن. اون هیچکسیو نداشت واسش اشک بریزه و یادش باشه و خیلی زود فراموش شد .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

سلام
اگر همچین چیزی گفته باشم عذرخواهی میکنم. ولی نمی تونم مطلبی رو که شما از من نقل کرده اید پیدا کنم. شما یک مورد رو بیان کردید من هم همان یک مورد رو اشاره کردم. نه بیشتر. بقیه مطلب هم مشخص است که صحبت کلی بوده و نه مربوط به هیچ فرد خاصی.
به هرحال اگر جسارتی شده باشه عذر میخوام

شما هم موفق و موید باشید :72:

---

سلام خدمت دوست عزیز و بزرگوار و نازنینم
سوتفاهم نشه به شما عرض نکردم با دوست نازنین و عزیز بی نهایت بودم که از حرف های من اشتباه برداشت کرده بودند

شما که همیشه کمک حال من بودید و منو به راه مستقیم و درست هدایت کردید...
انشاالله همیشه سالم و موید باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط غبار غم

خیلی جالبه با همه کارایی که ایشون می کنن بازم نازشون و کاراشون خریدار داره و پشت بندش منت کشی و غیره....! واقعا تو حکمت خدا موندم. همه اینا نصفشم به خاطر خوشگلی نیس، همه ش به خاطر آرایش و طرز لباس پوشیدن و ظاهره.....(اینو تازه بهش رسیدم). بارها شده از طرف خانوادم به کارای نکرده محکوم شدم، اون وقت یکی روسریشو تو مملکت اسلامی تو سفره خونه میذاره زمین و کلی هم بقیه رو بدهکار می کنه!


تازگیا رفته رفته بیشتر به این نکته پی می برم که هرچقدر به عبارتی داف باشی بیشتر نونت تو روغنه. همه تو کفت می مونن، شوهر می کنی، باز بقیه تو کفتن، هرکاریم دلت خواست میتونی انجام بدی ، وقتیم که به قولی شوهرت یا خانواده شوهرت جون به لبت کردن (الهی!!!! چقد ظلم واقعا!!!!) قشنگ طلاق میگیری و میری سراغ صف طولانی کشته مرده هات و دوباره روز از نو روزی از نو....!!!

پدر و برادرای من خیلی آدمای خشکی هستن، یه جوری که من قبلنا فک می کردم اینا اصلا نمیدونن خوشگلی یعنی چی یا انقد مغرورن که به تیریپشون بر میخوره اگه مثلا به من بگن خوشگلم و اینا، همش حسرت به دل بودم یه بار بابام دست بکشه رو سرم بگه دختر من خیلی خوشگله. بلاخره با بزرگتر شدنم خودمو قانع کردم که چون مغروره چیزی نمیگه تا این که چن ماه پیش بابام تو خونمون از یکی از دخترای دوستش خیلی تعریف و تمجید کرد که واقعا دختر زیباییه و ....حالا بماند که چند ساعت عین صاعقه زده ها خشکم زده بود، چون من اصلا فک نمی کردم که تو دایره لغت بابام کلمه زیبا موجود باشه!!!! دختره رم ندیده بودم تا اینکه بلاخره بیرون دیدمش، اونم چه دیدنی!.......از اونایی که برا سوپور شهرداریم عشوه میان!!!......خلاصه معنی خوشگلی رو نمردم و بلد شدم

تو مورد شمام حالا اگه یه دختر سربه زیر بود به جرم عدم تمکین پدرشو درآورده بودین!!!!

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیاز. م

سلام منم مثل تو بودم
دختر خوبی بودم تا الان انگشت یه پسر بهم نخورده
چون خونمون کوچیک بود و چون خیلی پولدار نبودیم همسایه هامون حتی یکبار منو خواستگاری نکردن، محله ی بزرگی داریم.
من فقط میتونستم آرایش کنم که بچشم بیام اونم تأثیر نداشت
اومدم تو اینترنت بعد سالها بهم ابراز علاقه کردن که اونام به ثمر ننشست.
سنم بالا رفت بدون اینکه شبیه دیگران باشم ، شبیه همسن و سالام
خیلی غصه خوردم خیلی ، خیلی زجر کشیدم خیلی
به خواستگارم گفتم منزلمون نیاین ، داربم از داخل میسازیمش، چون ترسیدم بیاد و ببینه چه جای کوچیکیه، هیشکی نمیدونه چه حس بدی داره.
آقای علی بخون و تو زندگیت همسن و سالات و بقیه رو نصیحت کن.
آقا پسرامون رفتن دنبال خوشگل خانوما، اونایی که با عرض شرمندگی بدن توپر تری داشتن. گفتن اینا خوبن. راستی آقا علی بدنش چقدر بکار اومد؟ چقدر تو محبت و عشق سیراب شدی؟ چقدر بهت رسید؟ چند بار برات میز شام عاشقانه چید؟ چند تا هدیه تابحال گرفتی ازش؟
آقا پسرامون رفتن سراغ باکلاسا و با پسرا بشین و پاشوها... کی ما رو دید که اینکارا رو نکردیم
آقا پسرامون رفتن سراغ ثروت و پول ، کی واسش انسانیت اولویت داشت
حالا که ضربه خوردن میفهمن دخترایی که های و هوی نداشتن خیلی بهتر بودن
منم هنوز هیشکی بهم نمیگه خوبی اتفاقا والدینم میگن نگاه کن چه جوشی زده، چقدر بدنش مو داره، چقدر سیاه شده... منم هیچ اعتماد بنفسی ندارم
من خیلی تا امروز غصه خوردم هنوزم دارم میکشم.

---

سلام...
شما دو کاربر محترم چرا چنین تصوراتی براتون به وجود اومده؟
تا به حال با مشاوری در این خصوص صحبت کردید؟
واقعا این همه مدت گذشته و هنوز به نقایص موجود پی نبردید؟ فکر میکنید مشکل ظاهره؟ یا ظاهر بینی مردها؟ یا هردو؟ این کوتاه ترین دیواریه که شما پیدا کردید؟

بدون شک مهم ترین دلیل این مشکلات شما، عدم شناخت کافی نسبت به آقایونه... حتی هنوز هم قضاوت های افراطی و نادرستی میکنید که درمورد مردها یا خودتون و شخصیتتون صحت نداره...
کی گفته مردها دنبال "داف" یا "با پسرا بشین پاشوها" هستن؟
تا به حال دقت نکردید چرا مردها خیلی از ویژگی های مادرشونو در خانم ها جستجو میکنن و اتفاقا بیشتر اوقات عاشق دختری میشن که شباهت هایی - ظاهری و باطنی- به مادرشون داره؟
چرا چنین اتفاقی میفته؟>>>>>>>>>>> چون مادر علاوه بر اینکه تکیه گاهی عاطفی برای پسرهاست، اولین و بزرگترین شخصیت رو به عنوان یک خانم در زندگی پسرها داره.
چه زنی تو زندگی پیدا میشه که مثل مادر باشه؟

حالا چرا اینطور میشه؟!
دقت کردین مادر ها درعین حال که دلسوز هستن، تکیه گاه احساسی قوی ای هم برای پسرها به حساب میان؟ شخصیت خاص اونها با وجود غروری که نشون میدن، اولین ایده آل های ذهنی پسرها رو نسبت به فرشته ای که تو ذهنشون میسازن، به وجود میاره....
================================================== ======
حالا دخترها کافیه هم غرور، هم دلسوزی، هم شخصیت خاص خودشون رو داشته باشن...خود پسر دختر مورد نظرشو که گاها از نظر ظاهری هم شاید شبیه مادرش باشه، پیدا میکنه و میره سمتش...

متاسفانه خیلی از دخترا فقط به برخی از این ویژگی ها توجه میکنن و طبیعتا نتیجه ای هم که از این احساسات میبینن کوتاه و ناچیزه...
همون داف ها چنتاشون از اول تا آخر روابطشون پایدار بوده؟
پسرها هم وقتی یکی از ویژگی های بالا به شکل افراطی در دختری باشه، احساسات زودگذر سمتشون میاد ...یا دختر خیلی مغرور یا خیلی زیبا یا خیلی خاص! بله پسر سمتشون کشش پیدا میکنه ولی نتیجه کامل از این رابطه بدست نمیاد... وقتی بدستش آوردن و به ارضای احساساتشون رسیدن، کنار میذارنش...
من پسری هستم که هم تشریفات و لباس های رسمی رو رعایت میکنم و هم گاهی از تیپ های مد و اسپرت به شرط لطمه نزدن به شخصیتم، استفاده میکنم. خانواده ای نسبتا معتدل و نه خیلی مذهبی دارم. مادرم چادریه و پدرم هم خیلی مذهبی نیست اما اصول خودشو رعایت میکنه.اینارو میگم که بدونین از دیدگاه چه خانواده ای دارم براتون مینویسم... تو کلاس ها و موارد دیگه هم بارها با پسرها و دخترهای مختلف برخورد داشتم... هیچوقتِ هیچوقت نشده پسری از یک خانواده با سطح فرهنگ بالا، با چنین دخترهایی که بقول شما داف یا غیره هستن، وصلت کنه...
اگرم رابطه ای بوجود اومده، ارضای زودگذر احساساته، هردو هم میدونن... حالا بقیه فکر میکنن اینها چقد خوشبختن ولی باطن روابط رو من زیاد دیدم، شمارو نمیدم...اصلا به زندگی نرسیده که بتونیم روش اسم خوشبختی بذاریم!
================================================== ======
حالا دخترایی که پسرهایی از تیپ شخصیتی من(اکیپ ما)، اصلا ازشون خوشمون نمیاد، یا تیپ شخصیت ما ازشون دوری میکنیم:
- به ظاهر بخصوص صورت بیشتر از آراستگی اهمیت بدن و قشنگ حس کنیم تابلو دارن به قیافشون میرسن و نقاشی میکن (که هرکجا شده دل یکیو ببرن)!
- به شدت مغرور باشن که نسبت به بقیه با بی احترامی برخورد کنن. چه چادری و چه غیر چادری(غرور لازمه واقعا ولی گاهی خشک برخورد کردن و غرور بیجا نادرسته!)
- صداشونو طوری نازک کنن که سه چهارم هنجرشون بلااستفاده بمونه!
- ظاهر مذهبی ولی رفتار خیلی خیلی سبک و دور از انتظار! (درسته چادری ها قدیسه نیستن ولی خب لااقل جوری رفتار نشه که بقیه تصور کنن پوششی خلاف نظر خودشون دارن)
- علاقه به دیده شدن!
- نشون داده موج مثبت و همصحبتی به هرقیمتی با هر شخصی!
- تغییر شخصیت بعد از چندماه در محیط کار یا دانشگاه (مثل تغییر ناگهانی عادات رفتاری و یا پوشش، به طوری که کلا از قشری به قشر دیگه انتقال پیدا کنن!)..نمیدونید چقدر پسرها این موقع بدون اینکه دختر بفهمه، شکست عشقی میخورن!!!
- همصحبتی بیشتر با پسرها و کمتر با همجنس!
- عدم نشون دادن شخصیت و سن عقلی ! یعنی رفتاری که به هیچ وجه نشه اونو در زندگی مشترک تصور کرد..(انگار جای دختره تا همسر)
- انعطاف پذیری بیش از حد در شخصیت و تغییر سریع عقاید! این خیلی مهمه... خانم ها درسته که نفسشون ذاتا و از لحاظ عاطفی وابسته به مردهاست ولی دلیل نمیشه از مواضع و صحبت های منطقی خودشون در بحث ها به راحتی کوتاه بیان صرفا بخاطر اینکه جذب شخصیت طرف مقابل شدن! (بین دانشجوها خیلی پیش میاد)
- هر رفتاری کنن که نشون بده یه شیطنتی دارن! کسی که مثلا رفته دانشگاه، رفته درس بخونه نه بیشتر.لازم نیست شیطنتی نشون بده یا الکی حرف بزنه.. سرش به کار خودش باشه، پسر خود به خود آنالیز میکنه و واقعا نیازی به چراغ سبز و این داستانا در ابتدای کار نیست!
.
.
اینا مواردی بودن که تا حد امکان با جزئیات ذکر کردم چون واقعا صحبت هاتون برام جای فکر داشت...
یادتون باشه هرکدوم از مواردی که موجب شخصیت پیدا کردن خانم ها میشه، اگه جابجا شه یا مقدارش تغییر کنه، دقیقا عکس عمل میکنه و شخصیتشونو در ذهن فرد مقابل پایین میاره.

خواهشا خانم هایی که چادری هستن و این ویژگی خیلی خوب رو دارن، طوری برخورد نکنن انگار پسرها به این خانم ها توجه نمیکنن! مشکل عمده ای که من در بین خانم های چادری دیدم، عدم شرکت در بحث های منطقی و خشک بودن حتی در سلام و علیکِ محترمانه هست...!
اکثر پسرهایی که قصد ازدواج دارن میخوان زندگی خوبی با تربیت درست فرزندان هم داشته باشن پس مطمئن باشین به دخترهای چادری هم فکر میکنن ولی یکی از عمده مواردی که باعث میشه چادری هارو از ذهنشون خارج کنن، میتونه همین باشه که یه مقدار در رفتارها افراطی عمل میکنن(منظورم مسائل دینی نیست)...مثلا وقتی دانشگاه پسری ازتون دوبار جزوه گرفت، جای دیدینشون اگه سلام گفتن جوابشونو بدین!(واقعا دیدم که میگم).. یا چادری بودن دلیل نمیشه آراستگی ظاهری نداشته باشید!
و هرگز منتظر نباشید کسی سراغتون بیاد... اعتماد به نفس داشته باشید و به این موضوع باور داشته باشید که کسی حتما میاد! حالا قرار نیست فوری برای اولی دست یافتنی باشید!


----------------------------
صحبت هام طولانی شد...اما باز تو این مقوله حرف برای گفتن دارم و بهتون حق نمیدم که چنین قضاوت هایی درمورد پسران یا دختران داشته باشید...
موفق باشید

سلام
خواستم بگم شما و همسرتون هیچکدوم رفتاربالغانه ندارید البته همسر شما اشکالات بیشتری داره

شما تحت هیچ شرایطی نباید دست روی خانمتون بلند میکردید یا فحش هرزه بهش میدادید
در اوج عصبانیت نهایتش یه مدت سرسنگین رفتار کنید انقدری که خودش برای آشتی پیشقدم بشه

دو ماه زمان زیادی نیست معمولا طول می کشه تا خانمها به شرایط بعد ازدواج عادت کنن اونم برای دختری که تازه 19 سالشه

شما در رابطه با خانمتون باید هم محبت و هم قاطعیت داشته باشید یه جور محبت مردانه و با صلابت نه منت کشی و التماس
حمایت گر باشید محبت کلامی داشته باشید بدون اینکه اشاره ای به نیاز به رابطه داشته باشید

نیازی نیست با رفتارهای تند اشک همسرتونو دربیارید
فکر می کنم لازم باشه یه مدت روابط چشمی و فیزیکی رو به کمترین حد ممکن برسونید (که نیازتون به روابط فیزیکی تحریک نشه) و یه محبت کلامی ساده رو داشته باشید


اگر در رابطه با اون حرفی که در رابطه با حفظ اندام زده بودن بازم صحبت شد، قاطعانه بگید اولویت اصلی زندگی رو هم حفظ اندام نمی بینید که به خاطر اون بخواین انواع اقدامات غیر منطقی رو انجام بدید در ضمن اینکه این حرفها هیچ سندیتی نداره

خوب ممکن هست همسر شما اختلال هورمونی داشته باشه و مجموعا آدم سردی باشه که اینها باید توسط متخصص بررسی بشه شاید این مراقبت از اندام یه جور بهانه برای فرار از موضوع هست که اگر اینطور باشه احتمالا با دارو درمان میشه ویا شاید به احتمال قویتر آمادگی لازم برای این روابط رو نداشته باشه که برای اون شما باید یه مقدار صبورتر باشید و کمی زمان بدید


شما در زمان دلگیری از همسرتون در عین حال که همه وظایف خودتونو انجام میدید ولی بهتره یه رفتار سرد داشته باشید تا ایشون به خودش بیاد نه اینکه یه رفتار عصبی داشته باشید و کاری کنید که این دفعه توپ توی زمین شما بیفته و شما مقصر باشی و لازم باشه بری معذرت بخوای

برای سرسنگین بودن در مواقع دلخور بودن هم لازمه ارتباط چشمی و فیزیکی با همسرتون نداشته باشید و نگذارید که هیچ چیز شما رو به ایشون جذب کنه که دوباره به سمت معذرت خواهی و منت کشی سوق داده بشید و مشکل به صورت یک استخوان داخل زخم باقی بمونه (البته همه اینها کوتاه مدت باشه مثلا دو سه روز)

زندگی شما پتانسیل تبدیل شدن به یه زندگی مناسب رو داره فقط باید مدیریت بشه البته با قاطعیت و خونسردی، نه با عصبانیت و منت کشی. کاری نکنید که بعدا هم اگر روابط خوب شد همسرتون یک عالمه خاطره تلخ از این بخش زندگیش داشته باشه خاطراتی مثل سیلی خوردن و فحش شنیدن

شاید همون رفتار سرد و سنگین تاثیرگذار تر از فحش و ... باشه ولی رفتارهای عصبی از ذهن طرف مقابل پاک نمیشه

من فکر می کنم شما با قاطعیت و محبت مردانه میتونید همسرتونو جذب خودتون کنید به نحوی که بیشتر از اینکه شما دنبال ایشون باشید ایشون به دنبال وقت گذرانی با شما باشه

لازم هست ضعیف و وابسته جلوه نکنید دائم منت کشی نکنید در عین حال حمایت کنید
منظورم از حمایت هم این نیست که هرچی گفت بی چون و چرا انجام بدین منظورم اینه که مراقب ایشون باشید مثلا چیز سنگین میخواد بلند کنه با محبت اونو ازش بگیرید یا جایی میخواد خودش بره پاشید برسونید یا مثلا موقع پذیرایی از مهمان وسایل رو از ایشون بگیرید که اذیت نشه

منظورم از حمایت، خریدهای آنچنانی و اصراف بیش از حد نیست هرچند یه رفاه نسبی هم در زمره همون حمایتها قرار داره

ولی در رابطه با لباس پوشیدن، اگر لباسهای نامناسب پوشید میتونید یک تذکر قاطع بدید و بعدشم کمی سرد رفتار کنید تا خودش به خاطر توجه و محبت شما که از دست داده پیش خودش فکر کنه و خودشو ملزم کنه به اینکه به خواسته های شما هم احترام بذاره

اگر فحش داد و موارد دیگه هم همینطور با یه تذکر قاطع و سردی در رفتار میتونید ایشون رو یه خودش بیارید

البته شما هم سنتون کم هست و لازمه مهارتهای رفتاری رو بیشتر تمرین کنید

کی گفته رابطه جنسی اندام رو خراب میکنه؟ من تابحال همچین چیزی نشنیده بودم. بارداری رو چرا ولی ... .تازه بارداری اندام خانم هائی رو خراب میکنه که حال 15-20 دقیقه ورزش ساده روزانه را بعد از زایمان و شیردهی نداشته باشند.
مدرکش این همه خانم های خوش اندام که بچه هم دارند.

به نظرم رفتارای خانومتون بیشتر به بچه سیزده چهارده ساله میخوره تا دختر نوزده ساله.‌ عجیبه که شما هم در برابر رفتارای ایشون ، اینهمه نرمش نشون دادید و بعد یکباره جوش آوردید.
فکر میکنم خانومتون زیاد از حد تحت تاثیر محیط مجازیه و دنبال لایک گرفتن و شوآف به جای از زندگی واقعی لذت بردن. این معضلیه که متاسفانه گریبان نسل ما رو گرفته
همین که شما برای مشاوره گرفتن قدم پیش گذاشتید نکته خیلی مثبتیه. اینطور که پیداست خانومتون دوستتون داره. این خودش خیلی نکته ی مثبتیه برایه زندگی. فقط زیاد از حد لوسه و هنوز آمادگی زندگی مشترک پیدا نکرده! البته روی خودم‌ در این زمینه سیاهه و قضیه ی دیگ به دیگه!
اما در مورد رابطه تون ، شاید خانومتون از رابطه می ترسه. و داره بهانه میاره تا به تعویق بندازتش. این ترسیه که اکثر دخترا و خانومای نامزد کرده دارن. یکیش خود من!:((
از این نظر درکش میکنم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیاز. م

سلام ye_doost
من یه زمانی تو جمع خانمهای جوان و پیر تو پارک میرفتم از ساعت ۷ عصر تا ۱۰ شب، با مادرم. تنها چیزی که دیدم کم شدن دونه دونه از دخترای پارک بود.
زشت نیستم خیلی میگن تو زیبایی، جلفم نیستم، قرآن میخونم، کم هوشم نیست، کوتاه یا بلندم نیستم. لاغر یا چاقم نیستم ... اما یادمه یه روز یکی از خانمها آمد گفت برای بچه خواهرم خواستگاریتو میخوام بکنم، خیلی خوشحال شدم، فرداش اومد گفت والا بمن چه فردا اختلافتون بشه پای من گیره. یکی دیگه اومد نشست کنارمون گفت راستی شما تو خونتون توالت دارین؟ که یکی دیگه بتمسخر گفت پس نه خونه شما میان!
یادمه یه مغازه ای محلمون بود یه پسر داشت یک روز رفتم خرید کنم، میشناخت منو ... گفتم سلام جواب ندادم، گفتم سلام بازم جواب نداد...
یه پسری دیگه همسایمون بود فقط با پوزخندهاش منو می آزرد ..
یکی از پسرای همسایمون بمن علاقه پیدا کرد، هر روز که میرفتم بیرون میمومد بیرون... یک شب که بیرون بودیم شام بردیم و نشستیم، یه خونواده ای اومدن چند تا دختر باهاشون بود... نشستن بین ما و اونا... پسره یک دل نه صد دل عاشق دختره شد و بمن گفت متاسفم میتونی بری ازدواج کنی.. رفت اون دخترو بعد یک هفته نامزد کرد و عقد و عروسی .. هنوزم زنشه.میدونی چرا چون طرف خیلی خوشگل بود، اصلا داف چیه؟
آره آدم عاشق زیباییه ولی نامردی بده، وقتی یکی رو دوست داری بهش وفادار باش نه یه خوشگل اومد رهاش کنی!
ظاهرا تو این مردم نیستین!
مردم این مملکت دنبال دختر فلانی هستن ، باباش رئیسه بانکه، باباش مدیر شرکته، باباش...
دنبال خونواده ثروتمندن کی چقدر داره ببینیم به مالمون اضافه میشه با گرفتنش..
دنبال آقای فلانین که مقام و منسب داره
حالا هم که جوانهای ما هر دختری که پاشه بره کافی شاپ و دور دور و رستوران و قلیون کشی و مهمونی براش بیشتر جون میدن. هر کی عمل جراحی زیبایی بیشتری بکنه عزیزتر هست. هر کی دو ،سه تا از نواحی بدنش بزرگتر باشه یعنی خیلی هیکلش عالیه میشه اصلا..
جامعمون جاده خاکیه .. که امروز دخترای خوبش تو انزوا هستن. آدم وقتی به چیزی که همه دارنش ولی اون نداره...نمیرسه دچار سرشکستگی و افت میشه، دیگه واسش مهم نیست که موهاشوشونه بزنه، به خودش برسه، لباسش چه رنگی باشه، روز و شب چطور بگذره.. برای کی موفق باشه..
یه خانمی موفق بود ، پول داشت ، خونه داشت ، زندگی داشت اما تو سن شصت سالگی دختر بود، یک شب که خوابید دیگه بیدار نشد و بدون فاتحه دفنش کردن. اون هیچکسیو نداشت واسش اشک بریزه و یادش باشه و خیلی زود فراموش شد .

---

شاید اون دخترا دونه دونه نصیب دراکولا شده اند. همچین میگید دونه دونه کم شدند یاد فیلم های ترسناک افتادم.
بعضی جوان ها همانطور که گفتید هستند. ولی نه همه. اقلیت هم هستند منتهی پر سروصدا و خیابان پر کن.
اینکه آقایان و خانم ها جذب زیبائی میشند واقعیتی است که هر عاقلی اون رو قبول داره. ولی مگه چند درصد دخترا واقعا زیبائی خاص دارند که بعضی خانم ها این همه حساسیت به خرج میدند؟ این بار که بیرون میروید خوب یه اطراف تان نگاه کنید. چند درصد خانواده ها شامل مردهائی هستند که خانم شان سیندرلا است؟ 2%؟ 4%؟ اینقدر خودتون رو در حد یه صفت زیبائی خلاصه و کوچیک نکنید.
بعلاوه از قدیم گفته اند -بلا نسبت دوستان" "انگور شیرین نصیب شغال میشه". نه همه ولی بیشتر این زیبارویان زیبائی شون باعث رنج و مصیبت شون میشه. زیبائی مثل ثروت هستش. هر کس و ناکسی بهش طمع میکنه. با باز مثل ثروت اگر ازش مراقبت نشه، بذاریش تو ویترین و در دسترس .... زیبائی که خودش رو در محیط خانواده محدود نکنه باعث بدبختی صاحبش میشه.
اینکه موردی بوده که بهتون علاقه مند شده معنیش اینه که پتانسیل جذب رو دارید. باید از راه صحیح تقویتش کنید و صبور هم باشید.
یه جیزهائی دست انسان نیست و کاریش هم نمیشه کرد. مثل قد. ولی خیلی چیزهای دیگه انصافا دست خودمون است. اندام رو میشه پرورش داد. اخلاق، خوش بیان بودن، مجلس آرا بودن (از نوع مثبت)، روابط عمومی خوب داشتن، داشتن اطلاعات تخصصی یا عمومی (مطالعه) و .... همه این ها رو میشه و باید روی آنها کار کرد.
دخترای خوب تو انزوا نیستند. درس میخونند. کار می کنند. معاشرت می کنند. مجالس زنانه شرکت می کنند....

شما به امید احتیاج دارید. نمی دونم از چه راهی، ورزش، مشاوره، موفقیت در کار، بالاخره باید از یه جائی شروع کنید. یه کاری یاد بگیرید. به یکی دیگه از خانم ها هم توصیه کردم. کامپیوتر و اینترنت دارید. بروید در یکی از رشته های نرم افزاری متخصص بشید . ببینید بازار کار به چه سمتی در حرکته از حالا خودتون رو آموزش بدید. من کار بازی سازی رو به لحاظ (بسیار کم هزینه و خودآموز بودن، زمینه بکر و دست نخورده آن در ایران) توصیه میکنم. از اساتید دانشگاه و اهل فن هم می تونید سوال کنید. حتما تخصص های دیگر هم وجود دارند.

موفق باشید :72: