تشریح "کلید مرد " درمورد زندگی خودم برای بهتر شدن رابطه من و همسرم

بسم الله الرحمن الرحیم


سلام دوستان عزیزم :72::72::72:
حالتون خوبه ؟
موضوعی برام پیش اومده که به نظرم خیلی هم مهمه میخواستم ابتدا خصوصی مشاوره بگیرم ولی ترجیح دادم فعلا اینجا مطرح کنم شاید خیلی ها این موضوع براشون پیش اومده باشه .

من و همسرم دو ساله ازدواج کردیم و چند ماهه داریم خونه خودمون زندگی می کنیم...

در مورد شوهرم بگم که خیلی روحیه مردونه و باصلابتی داره دوست داره حامی من و خیلی های دیگه از جمله خانواده خودش و من باشه...

من که باهاشون ازدواج کردم دانشجو بودن و هستن و فعلا یکی دوسال طول میکشه تا تموم کنه و درمورد کارش به نتیجه برسه و اهداف بلندی هم داره که من از اول گفتم همراهیت میکنم تا به هدفت برسی.

کاملا حمایتش کردم تو هرکاری چه روحی چه مالی خونه گرفتن ماشین گرفتن و ....

به گمانم خوشحال بودم که دارم برای زندگیم صرف میکنم و تصورم این بود که ایشون حتما قدردان من خواهد بود .
از هیچ هزینه ای دریغ نمیکردم چه خرج خونه چه کادو برای ایشون و چه خودم ...

اما اخیرا اختلاف هامون بیشتر شده بود احساس کردم همسرم ازین که من شاغلم ناراضیه و اذیتم میکنه ناخوداگاه گفتم عجب نمک نشناسی هست و این دور باطل ادامه پیدا کرد چون من شدیدا ناراحت میشدم ازش.

تا اینکه چند شب پیش به "کلید مرد" برخوردم و به گمانم جواب رو یافتم ...

دکتر حبشی فرمودن :که شاغل بودن زن به خودی خود مرد شکنه و شکوه مرد رو میشکونه این رو درمورد زوجی که مردش شاغله فرمودن حالا همسر من که تمام وقتش به درس خوندنه و فعلا درامد قابل توجهی نداره یعنی فعلا سرکار اصلیش نیست .
ذاتا مرد میخواد که حامی زنش باشه و برعکسش داغونش میکنه

فکر کردم باید این وضعیت رو مدیریت کنم خیلی برام مهمه همسرم جایگاه مردونش حفظ بشه و من محبت کامل رو از همسرم بگیرم
میترسم خلق و خوش عوض بشه چون حس میکنم ناخوداگاه سعی داره من رو از این جایگاه بکشونه پایین و رو محبتش به من اثر بذاره و گاهی بداخلاقی میکنه.

راه حلی که دکتر دادن این بود که " زن باید حقوق کارش رو در اختیار همسرش بذاره " تا موقعیت مرد و حامی گریش حفظ بشه ... چون مرد نیاز داره که همسرش ازش بخواد و بهش نیاز داشته باشه .

در نظر داشته باشین همین حالاش هم من کلی خرج میکنم ولی به گمانم چون اختیار حقوقم دست خودمه به چشمش نمیاد ...
حال با توجه به اینکه من از اول روحیه استقلال طلبانه داشتم و هیچ وقت از کسی پولی نگرفتم نمیدونم چطوری مدیریت کنم ایا توان اجرای این راه حل رو دارم ؟ ایا درسته ؟

در این صورت من اختیار مالی نخواهم داشت چه چیز هایی رو از دست میدم چی بدست میارم ؟
همسرم چی؟

همسرم حق داره تو این وضعیت ازرده باشه ؟


پ.ن: وضعیت مرسومی که دوروبرم دیدم اینه که همکارام اکثرا حقوقشون دست خودشونه
شاید لزوما این صحیح نباشه و شاید هم باشه .

سلام

خب من نمی دونم این آقای حبشی کی چه کاره هستند. ولی اینقدر مطالعه و تجربه دارم که قطعی بگم پرت و پلاگویی کرده اند.
اون چیزی که مرد رو آزار میده کار یا درآمد همسر نیست.چیزهائی از قبیل
* بی توجهی به همسر یا فرزند به دلیل ترجیح درس یا شغل
* عدم رعایت سرپرستی و امر و نهی به جای مرد به هر دلیل
* فخر فروشی به دلیل تمکن مالی، تحصیلات بالاتر و نظایر آن. آگاهانه و یا ناآگاهانه
* بی احترامی به وی
* بی توجهی به امور داخلی خانه. مثل اینکه خانه نامنظم، بهم ریخته و ... باشه. آقا خودش مجبور باشه غذا درست کنه، نظافت خانه رو انجام بده و این چیزهائی که در عرف با خانم است. چرا؟ چون خانم سرکار یا کلاسه و وقت نداره. یا خارج از ظرفیت جسمی یا روحیش می باشد. نتیجه یکی میشه.
* هر چیزی که باعث بشه جای زن و مرد عوض بشه ...

** " زن باید حقوق کارش رو در اختیار همسرش بذاره "
با عرض حعذرت، این توصیه احمقانه ترین و خانه خراب خانه کن ترین پیشنهادی است که میشه داد.
من که خودم آقا هستم همچین مطلبی رو نمی تونم بپذیرم
اولا غرور و شخصیت خودم پایمال میشه. مرد دوست داره حمایت کنه، نه اینکه حمایت بشه. ببخشه نه اینکه بهش ببخشند. و الی آخر
دوما این وظیفه و مسئولیت مرد است که اقتصاد خانواده رو تامین کنه. خانم اگر میخواد کمک کنه راهش پول تو جیبی دادن به شوهر نیست. می تونید در سرمایه گذاری ها شریک باشید (بدون اینکه تاجر مآب بشید یا وقت تون رو صرف معامله کنید)، بعضی از اسباب زندگی رو بخرید مثلا ماشین، تلویزیون. ولی به نام خودتون حتما باشه
سوما، بخشش بیجا انسان رو بدهکار میکنه.
چهارم اگر خدای ناکرده مشکلی در روابط تون پیش بیاد - انسان عاقل باید یه ذره هم که شده احتمالات رو درنظر بگیره - شما سرمایه و پس اندازتان رو علاوه بر زندگی و جوانی ازدست خواهید داد. نگید امکان نداره. ما چقدر عاشق همیم. قبول دارم که هستید. و البته از این عشق ها و عاقبت اون ها رو همینجا و سایر جاها داریم می بینیم. خوبه که انسان تعقل داشته باشه.
اگر میخواهید کمک مالی کنید خوب خیلی خوبه. ولی با مدرک و شاهد انجام بدید. مدرک معتبر داشته باشید.
از شایستگی و ظزفیت طرف تون اطمینان پیدا کنید. این حداقل چندین سال زمان میخواد. در چند سال اول زندگی شناخت ها خیلی قابل اطمینان نیستند.

کاری نکنید بشید مثل بعضی خانم هائی که با خوش قلبی و البته ساده لوحی جلو رفتند کارشون به جائی رسید که کتک میخوردند تا حقوق شون رو به آقا بدند. ماشینی رو که خودشون خریده اند و قسطش رو میدند به نام آقا سند بزنند و خیلی های دیگه.

موقعیت مرد و حامی گریش باید حفظ بشه ... مرد نیاز داره که همسرش ازش بخواد و بهش نیاز داشته باشه زن باید حقوق کارش رو در اختیار همسرش بذاره "

به قول معروف حقی رو بیان کرده و باطلی رو نتیجه گرفته اند.
این آقای دکتر هنوز در قرون گذشته آمریکا و اروپا زندگی میکنه. جائی که زن ارث نمی برد. قبل و بعد از ازدواج اختیار دارائی هاش رو نداشت. شوهر می تونست همه اموال زن رو تصاحب کنه یا حتی ببخشه. درآمد زن به شوهر تعلق داشت.

همسر شما حقی نداره از شما چیزی بخواد. طبق شرع، قانون و عرف مرد مسئول تامین هزینه های زندگی شما است. درآمد شما مال خودتونه. اگر این آقا به صراحت یا کنایه چشم به دارائی هاتون داره خیلی مراقب باشید.

یه نکته هم است، یه وقت هائی مرد هرچی تلاش میکنه نمی تونه به اندازه نیاز خانواده درآمد کسب کنه. روحیه اش بهم میریزه و تو دلش انتظار داره همسرش هم "کمک" کنه. "ولی این رو "وظیفه" زنش نمی دونه. کمک داوطلبانه میدونه و قدرشناس هم هست. اینجور موقعیت ها طبیعی است که خانم هم خانمی کنه و به خانواده اش کمک کنه. البته به همان روشی که گفتم. با مدرک و سند و البته مودبانه که به غرور آقا از این طرفی توهین نشه. زمانی هم که گشایش در روزی پیش بیاد و امکانش فراهم بشه مرد اونچه رو که گرفته یه هدیه هم بذاره روش برگردونه.

سوال هائی هم به ذهن میاد. مثلا
منظورتون از بلندپروازی چیه؟ مرد باید بلندپرواز باشه ولی نه تاحدیکه به رویابافی و خراب کردن زندگی خود و همسر بیفته. بلندپروازی نابجا و خارج از توان از جهات متعددی میتونه آسیب بزنه. یکیس ناتوانی در تامین سرمایه و درنتیجه متوقع شدن از دیگران نظیر همسر است. حالا اگر این فرد منطقی هم نباشه میره به همون سمتی که براتون مثال زدم.
این اختلاف ها که میگید چی هستند؟
چطوری اذیت تون میکنه؟
میگید از شغل تون ناراضیه؟ اگر اینطور باشه منافات داره با اینکه بخواهید حقوق تون رو بهشون بدید. مگه میخواهید رشوه بدید؟ یا باید با هم سر این موضوع به تفاهم برسید یا ترک شغل کنید یا شغل دیگری انتخاب کنید یا راه حل های دیگه. ببینید اگر ناراضی هستند علت چی هست؟

به نظر شما از کاربران باتجربه هستید. این مطالب ساده رو باید خودتون در چند سالی که فعالیت داشته اید باهاشون برخورد کرده باشید و بدونید.

موفق باشید :72:

عزیزم ما 8 ساله حقوقمون رو بی کم و کاست در اختیارشون قرار دادیم
نتیجه اش به نظرت چی شد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تازه منت هم میذاره که اگه من باهات ازدواج نکرده بودم تو خونه مونده بودی
یا وقتی بهش میگم یه چیزی هم به نام من کن میگه به گورت می خوای ببری ؟؟؟؟؟
به نظرم مسائل مالی بین همسران خیلی پیچیده تر از این حرفاس

سلام دوست عزیز

اگر دوست داشتی یه سر به تاپیک های من بزن آخریش (چطوری می تونم بفهمم همسرم دوستم داره ؟) به موضوعی شبیه شما اشاره داشته من از اول زندگی بدون برنامه ریزی خیلی به همسرم کمک کردم از نظر مالی. اما در آخر برگشت و گفت معلوم نیست چقدر پس انداز داری و اصلا کمک نمی کنی تو زندگی که خیلی لجم گرفت یه دعوای شدید هم شد بینمون . تا اینکه به این نتیجه رسیدیم نیمی از حقوقم رو که مبلغ مشخصی می شه و همین مقدار هم از طرف شوهرم بذاریم وسط برای خرجی (هر چیزی می تونه باشه) و هزینه مسافرت و بقیه موارد از پس انداز همین پول + پس انداز همسرم باشه و من دیگه کمکی نکنم و بقیه پولم رو به هرکسی دوست داشتم بدم حتی خیریه. (منظور اینکه اصلا روش حساب نکنه) . تقریبا سه ماهه این رو پیاده کردیم و در مورد زندگی ما جواب داده. دیگه همسرم راضیه چون به توقعاتش که کمک مالی من در زندگی بود رسیده منم کلاه شرعی سر خودم گذاشتم که نفقه ام رو ایشون می ده :311: چون از این پولی که وسط گذاشتیم وظیفه داره پول لباس و آرایشگاه و ... من رو هم بده .

می خوای این پیشنهاد رو بده در مورد من جواب داد و با مشاور مشورت کردم گفت فکر خوبیه . باعث پررو شدن و اینا هم نمی شه البته برای مردهایی مثل همسر من که توقع کمک مالی از خانومش داره چون یه سری از آقایون دوست ندارن این رو .

امیدوارم موفق باشی

تاپیک من : آخراش مهم تره

چطور می تونم بفهمم همسرم دوستم داره ؟

سلام.
دوست عزیز من قسمتی از صحبت های دکتر حبشی رو اصلا قبول ندارم.ایشون معتقد هستن باید اقتدار مرد حفظ بشه.اما نه با توسل به روش هایی که شان خانوم پایین بیاد.
عزیزم من 7 ساله که شاغلم و تقریبا سه ساله که ازدواج کردم.سال اول ازدواجمون شوهرم کارشو از دست داد و تموم مسولیت مالی زندگی گردن من افتاد.اون موقع مجبور بودم و توی تموم اون مدت علاوه بر تمرکزم روی این قبیل مسائل حواسم هم بود اقتدار مردونه ی شوهرم آسیبی نبینه.
علاوه بر اینکه من در کنار حقوقی که دارم از طرف پدرم دارایی هایی دارم که درآمدش رو بهم میدن.
با این شرایط من توی این سه سال هیچ پس اندازی نداشتم.حتی برای خودم یه قطعه طلا هم نخریدم.اما شرایط همیشه گل و بلبل نیست.
از نظر من یه زن همیشه باید برای خودش پس اندازی داشته باشه.کاری که من بعد از سه سال بهش رسیدم.من عاشق شوهرم هستم اما به جرات میتونم بگم توی عاشقانه ترین روابط هم آدم باید حواسش جمع باشه

سلام فرشته اردیبهشت عزیز

چه عجب ازین طرفا؟ تاپیک شما رو دوست دارم چون خیلی نگاه تحلیل گرانه و دقیقی داری .

من خودم هم چندوقت پیش به سوال شما توی زندگیم برخوردم .دقیقا وقتی سخنرانی دکتر حبشی رو گوش میدادم برام سوال پیش اومد .البته من شاغل نیستم دانشجو ام و همسرم

شاغل هست . این بستگی به هدف و خواسته ی هر خانوم توی زندگیش داره ،بعضی خانم ها مثل من دوست دارند از همسرشون پول بگیرند و این درخواست رو دوست دارند چون حس

تحت حمایت بودن و تحت مدیریت همسر بودن رو دوست دارند . انقدر این مدیریت همسرم رو دوست دارم که میگم وقتی شاغل شدم هم دوست ندارم این رویه بهم بخوره .

فرشته اردیبهشت عزیز به نظرم یه ماه امتحان کن ، به امتحانش می ارزه اگر خیلی خوشت اومد و اون حس خوب رو به هردوتون داد پس ادامش بده . نمیشه برای همه ی زندگی ها یه

نسخه پیچید . شاید جامعه امروز این رو نپسنده اما هر چیز جامعه پسندی لزوما درست و اصولی نیست. مهم حس شما دوتاست .

شاد و موفق و پیروز باشی

سلام
ضمن اینکه من با بند بند نوشته ی آقای Ye_Doost موافقم، دوست داشتم نظر شخصی خودم رو هم بیان کنم.
دوست عزیزم زندگی های الان بسیار پیچیده هستن و زن و مرد اگر میخوان که زندگی خوبی کنار هم داشته باشن لازمه که هر کدوم مسئولیت قسمتی از زندگی رو به عهده بگیرن. چون فعلا در مورد مساله ی مالی صحبت میکنیم، حداقل در جامعه ی ایران بر طبق شرع و قانون مرد مسئول تامین مالی زندگی هست و زن از طرفی باید امانتدار امینی در زندگی مشترک باشه. مرد کار میکنه و تمام پولی رو که کسب میکنه موظفه به خانواده ش اختصاص بده و از طرفی زن باید به بهترین شکل سعی کن از این پولی که به خانواده تزریق میشه پاسداری کنه. اگر زنی بتونه پولی رو که همسرش به خانواده میاره با بهترین برنامه ریزی به قسمت های مختلف زندگی اختصاص بده وظیفه ی مالیش رو در خانه انجام داده. من زنانی رو در اطرافم دیدم که واقعا مرد رو با این طریق امداد رسوندن و از طرفی زنانی رو دیدم که دارایی مرد رو با نفهمی به باد دادن.

دوست دارم مثالی براتون بیارم. من در نزدیکی خودم زنی رو دیدم که از زمانی که ازدواج کردن واقعا مثل سنگ بزرگی جلوی راه زندگی مرد بودن. شوهر این خانم گویا نه فقط با این خانم که با کل اعضای خانواده ی این خانم ازدواج کرده و مسئولیت مالی تمام اعضای خانواده ی خانم به عهده شونه. بردن خواهر/برادر خانم به دندون پزشکی، استحمام تمام اعضای خانواده ی خانم به صورت هفتگی در منزل این اقا، شستن ماشین برادرخانم در منزل این اقا، استفاده از فریزر منزل این اقا برای مواد گوشتی و مرغی مادرخانم، تهیه ی قسمت عمده ی جهیزیه ی خواهرخانم، تهیه ی لباس عروسی و دسته گل برای خواهرخانم زمانی که ازدواج کردن، خرید طلا برای بچه ی خواهرخانم زمان تولد، خرید طلا برای برادران خانم زمان ازدواج، دادن قسمت عمده ای از سوغاتی های از خارج امده به خانواده ی خانم، گرفتن بهترین پاگشاها برای خواهران و برادران این خانم موقع ازدواج و ... حتی تصور همه ی اینکارا باعث میشه سرسام بگیرم من یکی، ببینین بیچاره اون مرد چه حالی داشته اون موقع. یک زن بیسواد بیفرهنگ از یک خانواده ی فقیر که مثل کنه به زندگی این مرد چسبیده بود. یک زن فقط باید این مدلی نباشه و سعی کنه هر پولی که مرد آورد فقط فقط به زندگی خودشون بزنه. برای خونه وسایل مناسب بخره، پول پس انداز کنه حالا یا توی بانک یا خرید طلا یا سرمایه گذاری یا ...، لباس مورد نیاز خودش و همسرش و بچه ش رو بخره، خورد و خوراک منزل رو برنامه بریزه بخرن، ماشین و ... بریز و بپاش الکی انجام نده و بهترین استفاده رو از پولشون ببرن. اما اینکه حتما بره سر کار یا درامدشو به همسرش بده کار مورد نیازی نیست.

سلام
معمولا ما انسان ها تصمیماتی در طول زندگی میگیریم و با توجه اون نتایجی رو میبینیم . الانم شما هم یکی از تصمیماتون شاغل بودن هست و نتایج اون مشخصه مثلا مرد هم میتونه تصمیم بگیره خانه دار باشه البته در عرف ایرانی اولی موردی نداره ولی دومی مشکل داره که خودش جای بحث زیادی داره

عموما خانم ها وقتی شاغلن و اعتقاد به این دارن که حقوقشون مال خودشونه در واقع روزانه مدت زیادی در قالب زندگی مشترک نیستن ایا حاضرن معادل همون زمانی که که سرکارن شوهرشون تفریحات مجردی داشته باشه . متاسفانه در این مورد درک اکثر خانم ها پایینه و جالب تر از اون که همواره خودشون با جوامع غربی مقایسه میکنن

پ.ن: البته من خودم یا شاغل بودن خانم (به طور عام نه از سر اجبار ) موافق نیستم مگر پاره وقت در محیط مناسب .

سلام فرشته اردیبهشت عزیز

با توجه به اینکه زمان زیادی را شاغل بودم کاملا می فهمم چه می گویی و با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنی. نه تنها شما بلکه هر زن شاغلی.


اینجا من فقط نظر شخصی ام را می گم شاید از نظر خیلی ها قابل قبول نباشه.

زمانی که اسلام می گه زن درون منزل و مرد بیرون از خانه ، وقتی متعاقبش می گه زن هیچ وظیفه ای جز تمکین و طنازی و عرضه خودش به همسرش نداره ، زمانی که می گه حق زن مهریه ونفقه می باشد چرا ما خانم ها اصرار داریم همزمان هم شاغل باشیم هم همه چیز سر حای خودش باشه؟؟

به نظر من که نمی شه آش شله قلمکار می شه ، حالا هر چقدر روانشناسا بیایند سخنرانی کلید مرد بدهند بیرون هر چقدر راه روش برای برقراری توازن بدهند ، فایده ای ندارد. چون اصل کاری که باید سر جاش باشه نیست.

نمی شه زن شاغل باشه ، در آمد زا باشه (چیزی که در اسلام جایی براش قرار داده نشده) بعد بخواهد اقتدار مردش را هم حفظ کند.

البته یک مورد هست که شاید بشود اما در آن صورت هم زن خیلی تحت فشار قرار می گیرد، و آن اینکه :
مرد کاملا بی نیاز به حقوق زن باشد و در آمد بالایی داشته باشد و با رضایت مرد زن شاغل باشد و زن تمام حقوقش را سرمایه گذاری کند و هیچی از آن را داخل منزل نیاورد و تمام نیاز هایش اعم از خوراک ، پوشاک ، درمان ، تفریحات و.... را مرد بر آورده کند در عین حال زن وظیفه اش در مقابل همسر ش را مانند خانم هایی که شاغل نیستند برآورده کند نه اینکه شب زود بخوابد چون صبح زود باید برود سر کار و یا خستگی هایش مانع از سر زندگی ، طنازی ، آراستگی و ...ایشان نشود.

به نظرم اکثر خانم های شاغل این مشکلات را دارند و استثنا مواردی تونسته باشند این توازن را بر قرار کنند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad89

سلام
معمولا ما انسان ها تصمیماتی در طول زندگی میگیریم و با توجه اون نتایجی رو میبینیم . الانم شما هم یکی از تصمیماتون شاغل بودن هست و نتایج اون مشخصه مثلا مرد هم میتونه تصمیم بگیره خانه دار باشه البته در عرف ایرانی اولی موردی نداره ولی دومی مشکل داره که خودش جای بحث زیادی داره

عموما خانم ها وقتی شاغلن و اعتقاد به این دارن که حقوقشون مال خودشونه در واقع روزانه مدت زیادی در قالب زندگی مشترک نیستن ایا حاضرن معادل همون زمانی که که سرکارن شوهرشون تفریحات مجردی داشته باشه . متاسفانه در این مورد درک اکثر خانم ها پایینه و جالب تر از اون که همواره خودشون با جوامع غربی مقایسه میکنن

پ.ن: البته من خودم یا شاغل بودن خانم (به طور عام نه از سر اجبار ) موافق نیستم مگر پاره وقت در محیط مناسب .

---

سلام آقای محمد
نمیشه یکطرفه به قاضی رفت....الان 80% آقایون اطراف من ،دنبال خانم کارمند هستن که هر جا از زندگی از لحاظ مالی کم اوردن ،حداقل روی حقوق خانم حساب باز کنن.....و اصلا حساسیتی با کار خانم ندارن....البته میگم بستگی به دیدگاه آدم و فرهنگ و شرایطی که اون آقا توش بزرگ شده داره..................
از یه طرفم من خودم یه خانمم و به جرات میگم که 95% خانم های اطراف من کار رو دوست ندارن(کار بیرون از منزل)....ولی خب بالاجبار ،بدلیل درآمد کم پدر یا شوهر مجبورن شاغل بشن تا بتونن تو این دنیا پر زرق و برق شاد زندگی کنن....واقعا این دوره و زمونه آدم بی پول مثل آدم مرده و بی روح حساب میشه....دیگه مثل قدیم ها نیست و شرایط تغییر کرده.....پس اینو بدونین که اگر آقا بتونه خونه و زندگی و خانم رو تامین کنه:چه بهتر از این واسه یه خانم که به علایق خودش برسه....تا کار اجباری توی شرکت

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط haniye68

از یه طرفم من خودم یه خانمم و به جرات میگم که 95% خانم های اطراف من کار رو دوست ندارن(کار بیرون از منزل)....ولی خب بالاجبار ،بدلیل درآمد کم پدر یا شوهر مجبورن شاغل بشن تا بتونن تو این دنیا پر زرق و برق شاد زندگی کنن....واقعا این دوره و زمونه آدم بی پول مثل آدم مرده و بی روح حساب میشه....دیگه مثل قدیم ها نیست و شرایط تغییر کرده.....پس اینو بدونین که اگر آقا بتونه خونه و زندگی و خانم رو تامین کنه:چه بهتر از این واسه یه خانم که به علایق خودش برسه....تا کار اجباری توی شرکت

---

گرچه این پستم یک سری توضیحات است در برابر پست دوست عزیز خانم هانیه 68 اما شاید به درد بقیه و خانم فرشته اردیبهشت نیز بخورد.
باهاتون کاملا موافقم اکثر خانم های شاغل از کار کردن و شرایط سختی که در پس اون با آن مواجه هستند ناراحتند، اما این را هم بگم هیچ زنی مجبور نیست به دلیل درآمد کم همسر سر کار برود .

همین شاغل شدن خانم ها و اشغال جای آقایون در مشاغل مورد نظر می تونه یکی از دلایل کم درآمدی آقایون، تغییر فرهنگ و تجمل گرایی ها باشد.

زمانی که یک خانم در نقشی که از پیش برای آن تراشیده شده است وظیفه اش را به خوبی انجام بدهد ، مرد هم با انگیزه ای مضاعف برای کسب درآمد تلاش می کند چند شیفته کار می کند تا رفاه خانواده اش را تامین کند.

زمانی که یک زن بتونه در خانه قهرمان زندگی اش شود مرد را به تکاپو ی ندازه که عقب نیفته.

معمولا زمانی که کمبود های مالی را خانم ها جیران می کنند نا آگاهانه آقایون را راکد می کنند ، اونو از حرکت و پویایی می اندازند .

این را هم بگم من نفسم از جای گرم بلند نمی شه که این حرف ها را می زنم.

دوستان قدیمی تالار شرایط زندگی من رو خوب می دونند.

از لحاظ مالی زندگی مشترک من با همسرم به دو دوره تقسیم می شه

1- زمانی که شاغل بودم ، همه چیز برنامه ریزی شده ، منظم و مرتب بود در رفاه بودیم اما شاد نبودم و مشکلات زیادی با همسرم داشتم که موجب دوری هر چه بیشتر ما از همدیگه می شد.

2- زمانی که شاغل نیستم ، در حداقل رفاه هستیم، اما همسرم با اینکه تمام تلاشش را کرد اما ورشکست شد ، در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات مالی هستیم ، اما از اونجایی هر کسی در نقش خودش داره ایفای نقش می کنه ، بیشتر از هر زمانی احساس رضایت و شادی می کنم و فکر می کنم همسرم هم با این همه مشکلاتی که داره زمانی که خانه هستند احساس شادی و رضایت دارند.

می شناسم افرادی را که رفاه اجتماعی بالایی دارند ، خانم و آقا شاغل هستند اما با این همه زرق و برقی که زندگیشون داره اما باز هم از وضع مالی زندگی شون ناراضی هستند.
دنیا ونعمت های دنیا نا محدوده ، سطح توقعات آدم ها هم نامحدوده.

البته یک سری مشاغل هست که با ذات و سرشت خانم ها سازگاری داره مخصوصا مشاغل درون خانه ،از قبیل کارهای هنری (چرم دوزی ، گل سازی ، شیرینی پزی ، خیاطی ، .....) یا تدریس در منزل ، ترجمه( به شرط اینکه محدودیت زمان نداشته باشد که موجب استرس شود و از وظایف اصلیش باز بمونه)و نمونه مشاغلی از این دست.

که اگر خانمی بخواهند کمک خرج باشند بهترین روشش به این شکل است و در آمد اون هم بهتره برای پس انداز وانجام خرید های سنگین مثل ماشین ، خانه ، یا یک وسیله منزل سنگین قیمت استفاده شود اون هم با ظرافتی که منتی بر سر مرد خانواده نباشد.

سلام دوستان عزیزم ببخشین نتونستم فعلا به سوال ها تون جواب بدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

خب من نمی دونم این آقای حبشی کی چه کاره هستند. ولی اینقدر مطالعه و تجربه دارم که قطعی بگم پرت و پلاگویی کرده اند.
اون چیزی که مرد رو آزار میده کار یا درآمد همسر نیست.چیزهائی از قبیل
* بی توجهی به همسر یا فرزند به دلیل ترجیح درس یا شغل
* عدم رعایت سرپرستی و امر و نهی به جای مرد به هر دلیل
* فخر فروشی به دلیل تمکن مالی، تحصیلات بالاتر و نظایر آن. آگاهانه و یا ناآگاهانه
* بی احترامی به وی
* بی توجهی به امور داخلی خانه. مثل اینکه خانه نامنظم، بهم ریخته و ... باشه. آقا خودش مجبور باشه غذا درست کنه، نظافت خانه رو انجام بده و این چیزهائی که در عرف با خانم است. چرا؟ چون خانم سرکار یا کلاسه و وقت نداره. یا خارج از ظرفیت جسمی یا روحیش می باشد. نتیجه یکی میشه.
* هر چیزی که باعث بشه جای زن و مرد عوض بشه ...

** " زن باید حقوق کارش رو در اختیار همسرش بذاره "
با عرض حعذرت، این توصیه احمقانه ترین و خانه خراب خانه کن ترین پیشنهادی است که میشه داد.
من که خودم آقا هستم همچین مطلبی رو نمی تونم بپذیرم
اولا غرور و شخصیت خودم پایمال میشه. مرد دوست داره حمایت کنه، نه اینکه حمایت بشه. ببخشه نه اینکه بهش ببخشند. و الی آخر
دوما این وظیفه و مسئولیت مرد است که اقتصاد خانواده رو تامین کنه. خانم اگر میخواد کمک کنه راهش پول تو جیبی دادن به شوهر نیست. می تونید در سرمایه گذاری ها شریک باشید (بدون اینکه تاجر مآب بشید یا وقت تون رو صرف معامله کنید)، بعضی از اسباب زندگی رو بخرید مثلا ماشین، تلویزیون. ولی به نام خودتون حتما باشه
سوما، بخشش بیجا انسان رو بدهکار میکنه.
چهارم اگر خدای ناکرده مشکلی در روابط تون پیش بیاد - انسان عاقل باید یه ذره هم که شده احتمالات رو درنظر بگیره - شما سرمایه و پس اندازتان رو علاوه بر زندگی و جوانی ازدست خواهید داد. نگید امکان نداره. ما چقدر عاشق همیم. قبول دارم که هستید. و البته از این عشق ها و عاقبت اون ها رو همینجا و سایر جاها داریم می بینیم. خوبه که انسان تعقل داشته باشه.
اگر میخواهید کمک مالی کنید خوب خیلی خوبه. ولی با مدرک و شاهد انجام بدید. مدرک معتبر داشته باشید.
از شایستگی و ظزفیت طرف تون اطمینان پیدا کنید. این حداقل چندین سال زمان میخواد. در چند سال اول زندگی شناخت ها خیلی قابل اطمینان نیستند.

کاری نکنید بشید مثل بعضی خانم هائی که با خوش قلبی و البته ساده لوحی جلو رفتند کارشون به جائی رسید که کتک میخوردند تا حقوق شون رو به آقا بدند. ماشینی رو که خودشون خریده اند و قسطش رو میدند به نام آقا سند بزنند و خیلی های دیگه.

موقعیت مرد و حامی گریش باید حفظ بشه ... مرد نیاز داره که همسرش ازش بخواد و بهش نیاز داشته باشه زن باید حقوق کارش رو در اختیار همسرش بذاره "

به قول معروف حقی رو بیان کرده و باطلی رو نتیجه گرفته اند.
این آقای دکتر هنوز در قرون گذشته آمریکا و اروپا زندگی میکنه. جائی که زن ارث نمی برد. قبل و بعد از ازدواج اختیار دارائی هاش رو نداشت. شوهر می تونست همه اموال زن رو تصاحب کنه یا حتی ببخشه. درآمد زن به شوهر تعلق داشت.

همسر شما حقی نداره از شما چیزی بخواد. طبق شرع، قانون و عرف مرد مسئول تامین هزینه های زندگی شما است. درآمد شما مال خودتونه. اگر این آقا به صراحت یا کنایه چشم به دارائی هاتون داره خیلی مراقب باشید.

یه نکته هم است، یه وقت هائی مرد هرچی تلاش میکنه نمی تونه به اندازه نیاز خانواده درآمد کسب کنه. روحیه اش بهم میریزه و تو دلش انتظار داره همسرش هم "کمک" کنه. "ولی این رو "وظیفه" زنش نمی دونه. کمک داوطلبانه میدونه و قدرشناس هم هست. اینجور موقعیت ها طبیعی است که خانم هم خانمی کنه و به خانواده اش کمک کنه. البته به همان روشی که گفتم. با مدرک و سند و البته مودبانه که به غرور آقا از این طرفی توهین نشه. زمانی هم که گشایش در روزی پیش بیاد و امکانش فراهم بشه مرد اونچه رو که گرفته یه هدیه هم بذاره روش برگردونه.

سوال هائی هم به ذهن میاد. مثلا
منظورتون از بلندپروازی چیه؟ مرد باید بلندپرواز باشه ولی نه تاحدیکه به رویابافی و خراب کردن زندگی خود و همسر بیفته. بلندپروازی نابجا و خارج از توان از جهات متعددی میتونه آسیب بزنه. یکیس ناتوانی در تامین سرمایه و درنتیجه متوقع شدن از دیگران نظیر همسر است. حالا اگر این فرد منطقی هم نباشه میره به همون سمتی که براتون مثال زدم.
این اختلاف ها که میگید چی هستند؟
چطوری اذیت تون میکنه؟
میگید از شغل تون ناراضیه؟ اگر اینطور باشه منافات داره با اینکه بخواهید حقوق تون رو بهشون بدید. مگه میخواهید رشوه بدید؟ یا باید با هم سر این موضوع به تفاهم برسید یا ترک شغل کنید یا شغل دیگری انتخاب کنید یا راه حل های دیگه. ببینید اگر ناراضی هستند علت چی هست؟

به نظر شما از کاربران باتجربه هستید. این مطالب ساده رو باید خودتون در چند سالی که فعالیت داشته اید باهاشون برخورد کرده باشید و بدونید.

موفق باشید :72:

---

سلام اقای یه دوست منون که وقت گذاشتین و نوشتین
ولی مثل اینکه شما متوجه مساله من نشدید و به گمانم یه جوری از دید خودتون نوشتین
نگرش من به زندگی اصلا اینقدر خصمانه و تند نیست و اساس زندگی بر اساس مهرورزی هست .

من در مورد بی احترامی و فخر فروشی و کار منزل حرف نزدم .

نقل قول:

---

منظورتون از بلندپروازی چیه؟ مرد باید بلندپرواز باشه ولی نه تاحدیکه به رویابافی و خراب کردن زندگی خود و همسر بیفته. بلندپروازی نابجا و خارج از توان از جهات متعددی میتونه آسیب بزنه. یکیس ناتوانی در تامین سرمایه و درنتیجه متوقع شدن از دیگران نظیر همسر است. حالا اگر این فرد منطقی هم نباشه میره به همون سمتی که براتون مثال زدم.
این اختلاف ها که میگید چی هستند؟

---

من کی گفتم بلند پروازی ؟ و کی از رویا بافی حرف زدم گفتم اهداف بلندی دارن که کمترینش هییت علمی شدن هست و تقریبا هم اقدام کردن ولی طول میکشه باید دفاع کنه .

نقل قول:

---

همسر شما حقی نداره از شما چیزی بخواد. طبق شرع، قانون و عرف مرد مسئول تامین هزینه های زندگی شما است. درآمد شما مال خودتونه. اگر این آقا به صراحت یا کنایه چشم به دارائی هاتون داره خیلی مراقب باشید.

---

مثل اینکه توجه نکردید من گفتم چشم داره یا از من چیزی میخواد؟
گفتم چون من خرج میکنم این ناراحتش میکنه ولی مجبوره قبول کنه و نمیتونه اینو درک کنه که من با تمام میل این کار رو میکنم و کسر شان میدونه برای خودش.

نقل قول:

---

چطوری اذیت تون میکنه؟

---

چند ماه پیش میخواستیم ماشین بگیریم که قسمت بیشترش رو من پرداخت کردم و خودش اومد گفت به اسم تو میزنیم منم هیچی نگفتم یعنی باشه چند روز بهم اخم کرد .

واقعا من لایق این اخم بودم ؟ کار بدی کردم همه چیمو در اختیار گذاشتم که ماشین بخریم ؟ مگه غیر ازینه که باهاش به ارامش میرسه و راحته؟ خیلی ناراحت شدم
بعد فهمیدم انتظار داشته که اصرار کنم به اسم اون باشه و هی اصرار کردم گفتم دیوانه چه فرقی داره من اصلا نمیخوام ولی قبول نکرد

من بیشتر ازینا از همسرم انتظار دارم با توجه به علاقه ای که بینمون هست برام مسخره است که این بحثا پیش میاد :102::102::97:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad89

سلام
معمولا ما انسان ها تصمیماتی در طول زندگی میگیریم و با توجه اون نتایجی رو میبینیم . الانم شما هم یکی از تصمیماتون شاغل بودن هست و نتایج اون مشخصه مثلا مرد هم میتونه تصمیم بگیره خانه دار باشه البته در عرف ایرانی اولی موردی نداره ولی دومی مشکل داره که خودش جای بحث زیادی داره

عموما خانم ها وقتی شاغلن و اعتقاد به این دارن که حقوقشون مال خودشونه در واقع روزانه مدت زیادی در قالب زندگی مشترک نیستن ایا حاضرن معادل همون زمانی که که سرکارن شوهرشون تفریحات مجردی داشته باشه . متاسفانه در این مورد درک اکثر خانم ها پایینه و جالب تر از اون که همواره خودشون با جوامع غربی مقایسه میکنن

پ.ن: البته من خودم یا شاغل بودن خانم (به طور عام نه از سر اجبار ) موافق نیستم مگر پاره وقت در محیط مناسب .

---

اقای محمد
موضوع من اصلا سرکار رفتن یا نرفتنم نیست
من معلمم چیزی فراتر از پول و درامده برام شاید سالی یکبار بیشتر فیش حقوقمو پیگیری نمیکنم
جز اصلی هویت منه این کار و همسرم هم همین حسو داره وقتی از مدرسه میام در مورد شاگردام باهاش حرف میزنم و بقیه حواشی میتونم بگم نیاز من به دادن و ستاندن عشق بیشتر ازین طریق رفع میشه .

من نگفتم که برم سرکار یا نه
سوال من این بود که این دو سالی که همسرم سرکار اصلیش نیست و نیازش به تامین من براورده نمیشه بهترین کار و رویکرد چیه که اساس خانواده مون خراب نشه
چیکار کنم گارد نگیره ؟ غرورش از بین نره ؟ دست از حمایت من برنداره؟
در نظر داشته باشین گفتم همسرم خیلی روحیه مردونه داره !!! :305:
میخواد خیلی ازم سر باشه :311: بعضی وقتا دوست داره به من یاد بده در حالی که من بلدم و به ناچار ادای بچه ها رو درمیارم با حالات بچگونه حرف میزنم تا نیاز ایشون ارضا بشه :311:از اثرات این کار هم خیلی اگاهی ندارم
نکته مهم تو بحثای اقای حبشی این بود که نباید با شوهر جدل و قهر کرد که متاسفانه من خیلی این کارو میکردم
جدل جدل جدل همیشه یچیو اشتباه میگه و من اصرار دارم که اشتباهه ولی قبول نمیکنه ومیره سرچ میکنه ومیبینه من راست گفتم .

میگفت قهر و جدل قدرت مرد رو میشکونه و این باعث میشه محبتش کمتر شه و یا پرخاش کنه
حالا اون به زنی نیاز داره که کلا محتاج باشه بهش چه مالی چه روحی ...
من هم سعی میکنم برای همه کارهام ازش کمک بخوام همه رو هم انجام میده عزیزم . تاحالا درخواستی از من رو رد نکرده

میمونه قضیه مالی که نمیتونه خودش رو راضی کنه میگه من عارم میاد تو صبح پاشی بری سرکار برای همین چشماشو میبنده و باهام خداحافظی نمیکنه اینو وقتی گفت که من ازش شاکی شدم و گفتم چرا با اینکه میدونم تازه نماز خوندی و بیداری خدافطی نمیکنی؟

حالا فکر کنید صبح تا شب مشغول کارای دفاع دکتریش هست و طفلی بیکار نیست ....خیلی با غیرته

من چه کنم :54:

من هیچ وقت پدر نداشتم همیشه با خواهرهام و مامانم بودم درک روشنی ازرابطه زن و مرد ندارم و خودم دارم ذره ذره تجربه میکنم ..
به دادم برسین با غرور حساس این مرد چه کنم تا برام سالم و شاداب حفظ بشه ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

سلام فرشته اردیبهشت عزیز

با توجه به اینکه زمان زیادی را شاغل بودم کاملا می فهمم چه می گویی و با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنی. نه تنها شما بلکه هر زن شاغلی.


اینجا من فقط نظر شخصی ام را می گم شاید از نظر خیلی ها قابل قبول نباشه.

زمانی که اسلام می گه زن درون منزل و مرد بیرون از خانه ، وقتی متعاقبش می گه زن هیچ وظیفه ای جز تمکین و طنازی و عرضه خودش به همسرش نداره ، زمانی که می گه حق زن مهریه ونفقه می باشد چرا ما خانم ها اصرار داریم همزمان هم شاغل باشیم هم همه چیز سر حای خودش باشه؟؟

به نظر من که نمی شه آش شله قلمکار می شه ، حالا هر چقدر روانشناسا بیایند سخنرانی کلید مرد بدهند بیرون هر چقدر راه روش برای برقراری توازن بدهند ، فایده ای ندارد. چون اصل کاری که باید سر جاش باشه نیست.

نمی شه زن شاغل باشه ، در آمد زا باشه (چیزی که در اسلام جایی براش قرار داده نشده) بعد بخواهد اقتدار مردش را هم حفظ کند.

البته یک مورد هست که شاید بشود اما در آن صورت هم زن خیلی تحت فشار قرار می گیرد، و آن اینکه :
مرد کاملا بی نیاز به حقوق زن باشد و در آمد بالایی داشته باشد و با رضایت مرد زن شاغل باشد و زن تمام حقوقش را سرمایه گذاری کند و هیچی از آن را داخل منزل نیاورد و تمام نیاز هایش اعم از خوراک ، پوشاک ، درمان ، تفریحات و.... را مرد بر آورده کند در عین حال زن وظیفه اش در مقابل همسر ش را مانند خانم هایی که شاغل نیستند برآورده کند نه اینکه شب زود بخوابد چون صبح زود باید برود سر کار و یا خستگی هایش مانع از سر زندگی ، طنازی ، آراستگی و ...ایشان نشود.

به نظرم اکثر خانم های شاغل این مشکلات را دارند و استثنا مواردی تونسته باشند این توازن را بر قرار کنند

---

سلام بینهایت عزیزم خوبی؟

دیدگاهم بسیار به شما نزدیکه
ولی حرف من رفتن یا نرفتن به سرکار نیست حرف من ایجاد توازن ب وجود شغلم هست و البته مطمانم شوهرم که درسش تموم شد مشکلی نخواهیم داشت ازین لحاظ فقط نمیخوام الان چیزی تو رابطمون بد جا بیفته .
اینکه ایا اختیار مالی رو کاملا بدم دست ایشون ؟
یکبار راجع به این موضوع حرف زدیم اینکه چطوری برنامه ریزی کنیم و پس انداز و این حرفا
گفت مدیریت مالی اگه دست یک نفر باشه نتیجه میده ... باز یه تناقضی هم هست اینکه قلبا نمیخواد از من کمک بگیره ولی چون من میگم که واجبه رو من حساب کنی میگه پس اینطور باشه باید مدیریت دست من باشه تا بتونم درست برنامه ریزی کنم !

البته اینو هم بگم که در خانواده ایشون کلا اختیار مالی دست شوهره با اینکه خواهر هاش شاغلن و کاملا ساخت سنتی شون رو حفظ کردن و اتفاقا خیلی هم موفقن و رابطه خوبی دارن .
ولی چشم داشتی ندارن که مثلا خونه به اسمشون بشه !!! ولی به نظر من وقتی من دارم تلاش میکنم این حقو دارم که چیزی میخریم به اسم منم باشه ولی هیچ وقت نمیخواستم این رو به زبون بیارم .

یه جیزی هم هست اینکه اگه واقعا ادم بتونه به یکی شدن برسه و توقعی نداشته باشه مثل قدیما که زن ها کاملا تحت حمایت مردهاشون بودم چه لذتی میبره !

نمیدونم میتونم تا این حد سنتی بشم ؟ ایا همسرم شاخ نمیشه ؟ جنبه اش رو داره ؟
بینهایت جان منتظر نظرتم ...

ببین خاهر من و همسرش هردو کار میکننولی یه کارت مشترک دارن که هردو هر ماه مقداری ازدرامدشون رو برای هزینهای ماهانه توش میرزن و در خرید استفاده میکنن وهردو هم مقداریپس انداز
طبق نظر دکتر حبشی که بادقت گوش نکردین !!!!!!!
اینه که کارت حقوقت رو بدی همسر(البته مقداری بعنوان پسانداز بردار بعد بده)
مثلا توش 400تومن داره اما شما یهدرخاست 500 تومنی میکنی
البته اینکار مناسب شماست که همسرت حقوق زیادینداره ودرامدی خیلی کمی داره
اینطوریهمسرت احساس تامین کنندگی خودش رو حفظ میکنه و شما پول خودت هم برای خودت خرج شده
اما نظر بنده:اگر همسرتهیچ درامدی نداره که مخارج خونه رو تامین کنه فعلا تو این مدت کارتت رو بده ایشون تا ایشون احساس حقارت نکنه تا بعد اینکه کارش درست شددیگه کارتت دست خودت باشه البته همیشه اول یه مقداری پس انداز برا خودت بردار تا وسیله شخصی بخری
درمورد به نام زدن هم کار خوبی کردیشاید اوایلهمسر ناراحت بشه ولی اصلا بروی خودت نیار کم کم عادت میکنه!!!!!

همسر منم زمانی که داشت دکترا میخوند شرایط مالی خوبی نداشت ولی خب من خیلی مراعات می کردم. چون اواخرش خیلی تحت فشار هستن و نیاز دارن که همسرشون کنارشون باشه...
شما الان مجبورین که از حقوقتون برای خونه خرج کنید. شوهرتون هم وضعیت مالیشون مربوط به حالا هست و در آینده خوب میشه.
با اخلاقی که دارین از همسرتون میگین، پیشنهادم اینه که هر ماه یه مبلغ مشخص رو به حسابشون واریز کنید و مابقی رو پس انداز کنید. بهشون هم بگین برای خرید کادو و سورپزایز کردنت یه مبلغی رو نگه می دارم و یا برای روز مبادای... وقتی با همسرتون هستین با کارت ایشون خرید می کنین. هروقت هم مثلا میخواین برین آرایشگاه بگین پول بده میخوام برم آرایشگاه...
مطمینم خیلی روی روحیه همسرتون اثر میزاره. در کنارش همیشه مشخصه چقدر پول کمکش کردین و در آینده هم اگه یه وقت قدرنشناسی کرد میشه یاداوریش کرد. چون هم مبلغش مشخصه و هم در اطلاعات حسابتون ثبت میشه. اما مطمينم این روزا رو همسرتون فراموش نمی کنه و قدردانتون میمونه. اما اون پس انداز رو هم حتما داشته باشین. مبلغش رو هم لازم نیست به همسرتون بگین.
به همسرت امید بدین که دفاع که کردی کم کم زندگیمون رو ارتقا میدیم و از این حرفا. که هم احساس بی فایده بودن نکنن و از طرفی برای زودتر تموم کردن و کسب درامد تشویق بشن.

تجربه خودم اینه که همسرم خوشش نمیاد وقتی اون هست من چیزی رو جلو فروشنده حساب کنم. اگه پول نقد یا کارتش همراهش نباشه. من کارت و پول هام رو میدم بهش و اون حساب میکنه. و بعد به اصرار خودش به حسابم واریز می کنه.

سلام فرشته جان
خدا رو شکر هر جوری هست داریم این دوران را می گذرونیم.

در پس هر سختی آسایشی است و به قول فرشته مهربان اگه خیلی دیگه ماهر باشی و دست پختت هم خوب باشه از سختی ها و مشکلات میتونی شکلات بسازی.:227:

توی دو تا پست قبلیم همه حرفم این بود که خیی خیلی سخته هم شاغل باشی هم اقتدار مردت رو حفظ کنی و هم حس تامین کنندگی به ایشان بدبد.

من مخالفم با اینکه حقوق را بدین دست مرد.
نیازهاتون را با همان حقوق همسرتون برطرف کنید و قناعت پیشه کنید

. یه جورایی نیازهاتون را بر اساس حقوق همسرتون اولویت بندی کنید.

مثلا اگر سالی 3 بار مانتو می گرفتید سالی یک بار بگیرید . و اون رو هم همسرتون بگیره.نگید خودم حقوق می گیرم دستم بازه پس اون دو بار را خودم بگیرم.

مواد غذایی را هم همین طور اگر هفته ای یه بار فسنجون می خوردید ماهی یک بار بخورید اونم با هزینه آقاتون. نه اینکه خوب چون شما حقوق می گیرید پس یک کیلو گوشت اضافه تر می تونید بگیرید. مهمانی هاتون را کمتر کنید.

و خیلی مثال های دیگه که باید برنامه ریزی کنید همه نیاز هاتون رو با حقوق همسرتون بر آورده کنید از قبیل پوشاک ، خوراک ، درمان و برج خونه.

شما هم حقوقتون را پس انداز کنید برای مخارج سنگین زندگی که در اون موقع هم تدبیر خودش را می طلبه که چطور پولتون را هزینه کنید.

اما اگر توی مخارج کوچک زندگی همسرتون کم آورد می تونید به عنوان قرض به همسرتون بدید و زمانی که پول آمد دست همسرتون ، طلبتون را حتما وصول کنید حتی اگه فرداش دوباره به ایشون قرض دادید اون هم از روش عاطفی.

مثلا می خواهید برید بیرون خرید ، از قبل هم همسرتون بیان کردن که پول کم دارند شما هم گفته بودید که من فلان مقدار می تونم بهتون قرض بدم ، زمانی که می خواهید به ایشان پول را بدهید ، مستقیم دست به دست پول را نمی دید به عنوان مثال ، کارتتون رو می گذارید روی میز، می رید دم در ، به همسرتون می گید عزیزم راستی کارتم رو هم از روی میز فراموش نکنی بیاری.

توی اون کارت هم همیشه مبالغ محدود بذارید.

هر چقدر هم همسرتون آدم خوبی باشه از لحاظ مالی لزومی نداره ایشون دقیق از حساب کتاب و پس انداز شما خبر داشته باشه.

با سلام

مطالبی که گفتم ابدا با دید خصمانه نبوده و نیست، بلکه با دید واقع گرائی و پیشگیری گرانه است. و بیشتر مطالبی که گفتم جنبه نصیحت و آینده نگری داره نه اینکه همین الان و در مورد شما واقع شده. خواستم دیدگاه آقای حبشی رو و نتایج عملی عمل به آن رو در زندگی نشان بدم به امید آنکه شما و دیگرانی که این مطلب رو می خوانند دچار اشتباه عده ای دیگر نشوند.
شما می تونید این قسمت رو مهرورزانه ببینید :43: و البته به آن عمل کنید.
"یه نکته هم است، یه وقت هائی مرد هرچی تلاش میکنه نمی تونه به اندازه نیاز خانواده درآمد کسب کنه. روحیه اش بهم میریزه و تو دلش انتظار داره همسرش هم "کمک" کنه. "ولی این رو "وظیفه" زنش نمی دونه. کمک داوطلبانه میدونه و قدرشناس هم هست. اینجور موقعیت ها طبیعی است که خانم هم خانمی کنه و به خانواده اش کمک کنه. البته به همان روشی که گفتم. با مدرک و سند و البته مودبانه که به غرور آقا از این طرفی توهین نشه. زمانی هم که گشایش در روزی پیش بیاد و امکانش فراهم بشه مرد اونچه رو که گرفته یه هدیه هم بذاره روش برگردونه."

"من در مورد بی احترامی و فخر فروشی و کار منزل حرف نزدم ."
من هم به شما نگفتم. کلی درباره زنان و مردان و در پاسخ اون آقای دکتر گفتم که این چیزها اگر در رفتار خانم باشند غرور مرد رو خدشه دار می کنند، نه درآمد. البته امکان داره مردی به همسرش به دلیل درآمد بیشتر حسادت هم بکنه.

اگر بخوام خط به خط مجددا توضیح بدم طولانی میشه. شما خودتون مجددا مهرورزانه و نه خصمانه :311: بلکه به عنوان نصایح یه برادر بزرگتر اون مطالب رو بخونید.
سوال های اواخر متن نیز صرفا جهت کسب اطلاع هستند نه محکوم کردن. وقتی سوال می کنم یعنی هنوز در مرحله کسب اطلاعات هستم نه قضاوت، اونهم اگر بخواهم قضاوت کنم یا نه. معلوم نیست به خودم همچین حقی بدم. ولی خب توصیه کردن چرا. شاید به خاطر اینکه نصیحت و سفارش هزینه و مسئولیت کمتری داره :199:

"چند ماه پیش میخواستیم ماشین بگیریم که قسمت بیشترش رو من پرداخت کردم و خودش اومد گفت به اسم تو میزنیم منم هیچی نگفتم یعنی باشه چند روز بهم اخم کرد ."
من که نمیگم، خودتون دارید میگید.
شاید بهتر بود باتوجه به اینکه هر دو نفر با هم سرمایه گذاری کردید به نام هر دو ثبت میشد. ایشون یه کوچولو حق داره گله مند باشه که نادیده گرفته شده.

"نکته مهم تو بحثای اقای حبشی این بود که نباید با شوهر جدل و قهر کرد که متاسفانه من خیلی این کارو میکردم"
100% موافقم با این حرف تون. قبل از اینکه این جمله رو بخونم دقیقا همین موضوع به ذهنم رسیده بود و می خواستم بهتون بگم. نحوه برخوردتون با مطالب خودم و شاید دوستان، داشتن روحیه کل کل کردن رو به ذهن متبادر میکنه اگر نگویم منفی دیدن رو. شاید مشکل شما خیلی ربطی به پول نداشته باشه، شاید صحبت ها و رفتارهای شما است که مشکل ایجاد می کنند. میگم شاید. چرا این موضوع رو صریح و مهربانانه با همسرتون مطرح نمی کنید؟ با هم صحبت کنید ، از هم سوال کنید و "بنویسید" چه چیزهائی رو در شخصیت، صحبت و رفتار همدیگر دوست دارید یا دوست ندارید؟ چقدر، به هر کدوم نمره مثبت و منفی بدید.

"البته اینو هم بگم که در خانواده ایشون کلا اختیار مالی دست شوهره با اینکه خواهر هاش شاغلن و کاملا ساخت سنتی شون رو حفظ کردن و اتفاقا خیلی هم موفقن و رابطه خوبی دارن .
ولی چشم داشتی ندارن که مثلا خونه به اسمشون بشه !!! ولی به نظر من وقتی من دارم تلاش میکنم این حقو دارم که چیزی میخریم به اسم منم باشه ولی هیچ وقت نمیخواستم این رو به زبون بیارم ."
در خانواده های سنتی مرد خرجی خانه رو دراختیار خانم قرار میده تا با مشورت و هماهنگی همدیگر هزینه کنه. حتی در بعضی خانواده ها سهم آقا برای مخارج شخصی رو هم ارقبل مشخص می کنند تا مدیریت هزینه ها بهتر صورت بگیره.خانم هم در مخارج خانه "کمک" میکنه نه اینکه وظیفه بشه اگر نتونست سرزنشش کنند. ضرب المثل "لطف مکرر، حق مسلم" واقعیتی است که بیشتر در بیرون خانه و کمی هم در خانه کاربرد پیدا می کنه. خوبه که توقعات و انتظارات از همدیگر منطقی و شفاف بیان و برای همیشه حل و فصل بشه.
به نظ نمیاد شما روحیه ای مشابه اون خانم ها داشته باشید. این رو خودتون بهتر می تونید تشخیص بدید.

"نمیدونم میتونم تا این حد سنتی بشم ؟ ایا همسرم شاخ نمیشه ؟ جنبه اش رو داره ؟"

یه نکته برای همه مخصوصا خانم ها
زندگی بالا و پائین داره. قهر و آشتی داره. وصال و انفصال داره. زندگی و مرگ باهمند.
خانم هائی که هرچی دارند به نام همسر می کنند (و همینطور آقایانی که همه چیزشان رو به نام خانم می کنند) هر دو دسته راه افراط رو رفته اند.
اشکالات زیادی در این نوع زندگی ها وجود داره
اول: معلوم نیست فردا هم به اندازه امروز عاشقانه باشه. خدای ناکرده کار به اختلاف و جدائی بکشه اون طرفی که داشته هاش رو بدون حساب و کتاب بخشیده تقاص سختی پس خواهد داد. هم عاشق باشید و هم دوست. هر دو و هر کدام در جای خود.
دوم: معلوم نیست طرف گیرنده تا چه حد ظرفیت این نوع محبت ها رو داشته باشه. شاید امر بهش مشتبه بشه و برسه به همان حالت اول. یعنی اگر اون بخشش های بیجا نمیشد کار به تغییر رفتار و جدائی هم نمی رسید
سوم: اگر مرگ و میری پیش بیاد و طرف بخشنده فوت کنه، همه چیز به نام گیرنده خواهد شد و فرزندان از حقوق قانونی و شرعی شان محروم خواهند شد. فرض کنید آقائی که اموالش رو به نام خانمش میکرده فوت کنه (یا برعکس). در این حالت فرزندان این آقا باید تا مادر زنده است از ارث و سرمایه تشکیل زندگی که باید بطور طبیعی بین نسل ها گردش کند محروم میشوند و چه بسا ناراحتی هم بین شون ایجاد بشه. واقعیت اینه که این وسط آقایان همواره مظلوم و رکورددار فوت زود هنگام هستند :54:(شوخی)
چهارم، زن و مرد باید منطقی باشند و درک کنند هر کدام انسان مستقلی هستند و حقوق مستقلی دارند. انتظار صرف نظر کردن یک جانبه یک طرف از حقوق خودش به نفع دیگری بسیار خودخواهانه و زورگویانه است. حتی اگر یک طرف به این امر رضایت بده احتمال زیادی داره که همین براش در آینده عقده و زخم روحی بشه. برای کسانی که همردیف هائی در اطراف خودشون دارند و خودشون رو با آن ها مقایسه می کنند این احتمال نزدیک به یقین میشه.

نکنید. نکنید. هرکسی به حق خودش و جایگاه خودش قانع باشه. :72:

سلام

اول:
نکته ای که خیلی وقته بهش رسیدم اینه که بعضی وقتا دیگران می خواند به ما کمک کنند صرف نظر از اینکه ما کمک بخوایم یا نه. درواقع بیشتر از اینکه ما به کمک نیاز داشته باشیم اونا نیاز دارند به ما کمک کنند .

به خاطر اینکه میخواند دوستیشونو به ما نشون بدند و اگر بذاریم این کار رو بکنند در واقع نیازشونو برطرف کردیم. اگر وافعا نیاز داری بهش کمک کنی بهتره صحبت کنی باهاش و بگی واقعا این نیازته .

دوم:

پست اولتو که خوندم قضیه ی فوت پدرت در کودکیت به ذهنم خورد که بعد خودتم اشاره کردی؛ هر چند شاید خوب نتونم درکت کنم اما :

1- اگر احساساتی ازین قبیل داری که مسئولیت همه چیز با تو هست و اگر چیزی خوب نباشه تقصیر تو ، میتونه ازین مسئله نشئت بگیره؛ بنابراین ناخودآگاه می خوای انجام همه ی کار ها رو به عهده بگیری.

2- به خاطر این مسئله ممکنه یه سری از مسئولیتهای پدرت به تو منتقل شده باشه؛ مثل تامین کنندگی؛ شاید تا قبل از ازدواج این برای تو لازم بود تا از خودت حفاظت کنی اما الان میتونی با خیال راحت بشینی و استراحت کنی.
از اونجایی که تامین کنندگی وظیفه ی مرد هست اینجا داری شوهرت رو کنار میزنی و عزت نفسشو هدف میگیری؛ بدون اینکه بخوای.

نقل قول:

---

ولی چون من میگم که واجبه رو من حساب کنی

---

این جمله خیلی خطرناکه. چون تو الان داری حمایتگر میشی. بعد به حالت زورگویانه ی این جمله دقت میکنی؟

نقل قول:

---

میگه پس اینطور باشه باید مدیریت دست من باشه تا بتونم درست برنامه ریزی کنم !

---

کار خیلی ساده شد؛ خودش داره میگه چی میخواد.
بافت فرهنگیشونم که میدونی، پس دیگه چرا تاپیک زدی؟

موضوع بیشتر تویی :

نقل قول:

---

ولی به نظر من وقتی من دارم تلاش میکنم این حقو دارم که چیزی میخریم به اسم منم باشه ولی هیچ وقت نمیخواستم این رو به زبون بیارم .

---

این "من " خیلی خطرناکه. یکی از دوستام میگه :

مرد و زن چون یک شود آن یک توی

چونک یکها محو شد انک توی

خیلیا میگند "من" رو بذاریم کنار بگیم "ما" ولی شاعر میگه بگید "او" !

دوست دارم یکمم از دید شوهرت نگاه کنیم.
قبل ازدواجتون اینا رو میدونسته:
-تو سر کار میری
-کارت دولتیه
-درآمد با ثباتی داره
ولی اینا رو نمیدونسته:
- قراره براش ماشین بخری
-قراره وظایف اونو انجام بدی

کافیه چیزایی که نمیدونسته رو اصلاح کنی؛ وقتی یه مرد تو این شرایط ازدواج میکنه مطمئن باش حساب همه جاشو کرده؛ چه جوری پول تامین کنه برای زندگی، خونه رو چی کار کنه و ... . حالا تو تمام معادلاتو زدی بهم ؛ چه انتظاری داری؟
بهش اعتماد کن.
حتما سریال اوشین(سالهای دور از خانه) رو دیدی. یه قسمتایی از سریال ریوضو ورشکست شد اوشین میرفت کار میکرد آخر سر نشست خونه تا همه چیز درست شد. شاید لازم نیست بشینی خونه ولی نباید کارای اونو بکنی.

جمع بندی:
یا باید از هر گونه کمک کردن صرف نظر کنی.
یا باید به روش اون عمل کنی.
چیزی رو دیکته نکن.
نذار تو موضع دفاعی یا انفعالی در مقابل تو قرار بگیره

از توضیحاتی که نوشتی حدس میزنم تا حدی درونگرا باشه. چون مثلا سر قضیه ی ماشین تو تا زمانی که اخم هاش شروع میشه ( رفتار پرخاشگری انفعالی) هیچ چیزی متوجه نمیشی. در حالی که اون مدت زیادی داشته مکالمه ی درونی
با خودش انجام میداده. پس اینجا لازمه بیشتر روی احساساتش دقت کنی.

سلام فرشته جون، ببخشید من تاپیک رو کامل نخوندم، فقط همون پست اول، اما اینقده حرصم گرفت از اون راه حل دیدم باید حتما یه چیزی بگم.
آقای دکتر حبشی حرف های بسیار خوبی می زنند اما به نظرم این راه حلشون کلی علامت تعجب باید براش گذاشت.
درسته که زندگی مشترکه، درسته که آقا میخواد حمایت کننده باشه و ....ه. اما جدا مسخره است که شکوهشو با بدست گرفتن حقوق خانوم نشون بده. اینکه حقوق خانومشو بگیره و بعد در زندگی خرج کنه و دوباره به خانوم بده، نه تنها شکوه نیست که بالعکس بچه بازیه. مرد اگر مرد واقعی باشه، نه فقط به لحاظ مالی که از هر لحاظ دیگه ایی باید حامی باشه. آقایون فقط پول درار که نیستن که فقط از همین طریق حس حمایتگریشون مخدوش بشه.
مرد بودن به خیلی چیزاست، یکیش همینه که تا حد امکان نخواد خانومش پولشو خرج زندگی کنه و ازش توقع شریک شدن در تامین هزینه رو نداشته باشه. متاسفانه بعضی آقایون اینقدر این غیرتشون کم رنگ شده که میگن بهتره خانمم هم کار کنه و .... .
غیرت و مردانگی پلاستیکی و ادای مرد بودن رو در آوردن چون واقعی نیست مدت زیادی دوام ندارد. بعضیا فقط ادا دارن. حقوق خانم به آقا داده بشه هم دقیقا همینه.
البته که خانم هم باید سنجیده عمل کنه.
ببخشید من راهنمایی خاصی نداشتم.:72:

ضمنا این رو هم اضافه کنم که بهتره همه ما آدما چه مرد و چه زن، به جای پایین کشیدن دیگری برای بالا رفتن خودمون، سعی کنیم خودمونو و ظرفیت هامونو رشد بدیم و اینقدر بزرگ بشیم و به بلوغ فکری برسیم که رشد و پیشرفت دیگری نه تنها نترسونتمون بلکه باعث افتخارمون هم باشه. اگر کسی رشدی داره به رخ دیگری نکشه. و یا برای وابسته نگه داشتن فرد مقابل، اونو محدود نکنه و .... و بازی های روانی دیگه از این دست .

موفق باشی و خوشبخت عزیزم.

فرشته ی عزیز قطعا دیدگاه من توی زندگی با شما و خیلی از خانم های محترم این تالار تفاوت داره و هی دارم مینویسم و پاک میکنم تا حرف برخورنده ای نزنم و سر جر و بحث و به حاشیه رفتن تاپیکتو باز نکنم.. ولی واقعا تاپیکت اعصابمو بهم ریخته! مطمئنم که کارتو به آسونی به دست نیاووردی و مثل خودم حسابی براش زحمت کشیدی! تو این جامعه ی مردسالار همین که الان میتونیم تو جامعه باشیم و کار کنیم واقعا راحت به دست نیومده! واقعا چطور کسی میتونه با وقاحت تمام برگرده بگه اگرم کار میکنی ببر بده به شوهرت و دوباره دستتو جلوی شوهرت دراز کن و ازش پول بگیر که اقتدراش حفظ شه!!! بخدا اصلا نمیتونم اوج وقاحتی که پشت این حرفه رو درک کنم و عجیب تر از اون جیغ و سوت و هورای خانوما برای این آقاست و پیشنهاد فایلاش به همدیگه! خب فکر کنین یه خانومی یه فایل صوتی بده به نام کلید زن! بعد توش بگه خانوما خیلی حساس و ظریفن و نباید مردا صداشون رو روشون بلند کنن و هر چی خواستن سریع انجام بشه و هر روز براشون کادو بخرن و عشقشونو نشون بدن و .... بعد یه مردی خودشو ملزم به انجام همه ی این موارد بدونه و صد در صد زندگیش گل و بلبل میشه! کدوم مردی زیر بار همچین چیزی میره آخه؟؟؟ برای خودت، جنسیتت و البته عشقت احترام قائل شو عزیزم
میدونم الان حرفامو شعاری میدونی و فکر میکنی داری در راه عشقت و زندگیت فداکاری میکنی، ولی مهم تر از اقتدار و غرور شوهرت، شخصیت و عزت نفس خودته
حرفای هانیه رو که تجربشو داشته جدی بگیر

ببخشید نظر شخصیم را میگم من نظرات و صحبتهای این آقای دکتر حبشی را کامل گوش ندادم

ولی این قسمتش که دوستان اینجا گذاشتند برام هم خنده داره و هم گریه آور بود

خنده برای اینکه یک آقای دکتر از خانمها میخواد خودشون را گول بزنند و نقش بازی کنند تا اقتدار مردشون حفظش بشه و این جامعه مردسالار با سرعت سریعتر به طرف مردان و تمایلاتشون همگرا بشه.

گریه آور که چقدر خانمهای جامعه ام عزت نفس و حرمت نفس ندارند که خودشون را باید نفر دو و شخص دوم در خانواده بکنند تا نکنه خدای نکرده به غرور مردشون بربخوره و از اون بدتر و زجر آورتر اینه که

خیلی از خانمها مرتب این فایل را دست به دست می کنند برای اینکه زندگیشون چهار روز بیشتر دوام بیاره. زندگی که به قیمت خورد شدن و شکستن تمام احساسات و عواطف ظریف زنان و وابسته تر شدن و حقیرتر شدن موجودیست که باید اشرف مخلوقات باشه

و مادر و الگوی فرزندان این جامعه.

برای همین هست که مدتهاست بسیاری از زنان ایرانی موفق در خارج از ایران اوج گرفتند مثل انوشه انصاری- مریم میرزاخانی و .... و زنان خارجی مثل خانم مرکل صدراعظم آلمان- ترزا می نخست وزیر انگلیس و .... دارند دنیا را فتح می کنند.

ببخشید قصد توهین نداشتم فقط خواستم تاکید کنم

ای کاش ما هم رو به تعادل و توازن پیش بریم و نه مردسالاری یا زن سالاری صرف.

ای کاش مردان ما یاد بگیرند به زنان و حقوقشون احترام بزارند.

ای کاش زنانمون یاد بگیرند به قدر وسع و توان مرد درخواست داشته باشند و اگر در زندگی کمکی کردند بدون منت باشه.

ای کاش به فرزندان پسر و دخترمون یاد بدیم محبت و عشق را به یک قسمت بین هم تقسیم کنند.

سلام
فرشته عزیز حقیقت این هست که یک نسخه رو نمیشه برای همه زندگیها پیچید
نمیشه بگی حرف دکتر حبشی صد درصد درسته یا غلطه

راستش من هم اینو نمی پذیرم
با منطق من جور نیست
من اگر جای شما بودم هزینه ای که نهایتا خرج خونه میشه رو کارت به کارت می ریختم براش تا ایشون خرج کنه و تک تک نخواد از من پول بگیره که اینجوری قشنگ نیست

ولی کل حقوق رو نمی ریختم به قدری می ریختم که یه زندگی با حداقل امکانات رو بشه اداره کرد
زیاد از حد هم مایه نمیذاشتم (و یه پس انداز قطعا برای خودم نگه میداشتم)

فرشته جان در رابطه با ماشین که نوشته بودی راستش من اگر جای شما بودم به همسرم میگفتم زندگیمون مشارکتی هست و ماشین رو هم نصف نصف به نام بزنیم و این پروسه را توی منزل جا می انداختم که با حقوق ایشون هم اگر چیزی خریداری بشه باید نصف نصف به نام زده بشه

بالاخره گردش روزگار هست
اگر مثلا خونه ای با پول زحمتکشی زن و مرد خریداری بشه و کاملا به نام مرد بشه و مرد خدای نکرده در اثر سانحه ای از دنیا بره فقط یک هشتم اون به زن میرسه که در این شرایط ظلم آشکار هست

پس منصفانه ترین حالت نصف نصفه
حالا میخواد با اقتدار مرد منافات داشته باشه یا اینکه با این جامعه مردسالار ما در تضاد باشه

ما خودمون هستیم که اجازه مردسالار شدن جامعه رو دادیم دیگه

من خودم توی ایام عید شاهد مکالمات برخی از مردهای فامیل با خانمهاشون بودم
مثلا یه خانمی گوشیش رو بچه اش برداشت و از دستش افتاد همسرش بهش گفت بیا این گوشیت رو بردار اگه این گوشی رو خراب کنی من دیگه برات گوشی نمی خرم

خداییش این چه لحنی هست؟
(البته باز هم موارد دیگه از مردای دیگه در رابطه با همسرانشون دیدم که به نظر من تحقیر آمیز بود)
این یکی از مردای خیلی خانواده دوست در اطراف من هست

اقتدار مرد باید حفظ بشه ولی هر چقدر به شعور و شخصیت زن اهانت بشه مهم نیست

من راستش فکر می کنم زن باید استقلال اقتصادی داشته باشه تا از این اهانت ها نشنوه
در عین حال سیاست و ظرافت لازم برای تحقیر نشدن مرد رو هم داشته باشه
یعنی نه تحقیر بکنه و نه اجازه تحقیر شدن بده

سلام دوستان عزیزم :72::72::72:

ورود به ماه عزیز شعبان رو بهتون تبریک میگم
خوشحالی خاصی درون ادم رو میگیره در این ماه.

ازتون ممنونم که وقت گذاشتین و هرکسی از دیدگاه خودش نوشت البته بعضی ها هم خیلی انعطاف داشتن از همه ممنونم ..انعطاف یعنی از همه زوایا بشه قضیه رو تحلیل کرد از همه هم نشد حداقل از دیدگاه زندگی استارتر .

من تعصبی نیستم ادم مادی ای هم نیستم ولی یکسالی هست بعد از اتفاقی که خیلی عجیب و وحشتناک بود همه معادلاتم بهم خورد و انگار خودمو گم کردم نمیتونم همون فرشته سابق رو کامل رو کنم .
فرشته ای که هیچ حساب کتابی تو رسیدگی به نزدیکانش نداشت و لذت میبرد ازین حال ولی وقتی مشکلی برام پیش اومد میتونم بگم سخت ترین و بزرگترین نقطه عطف زندگیم که فقط مدیر همدردی خبر داشتن همه اون ادم ها کسی که من فکر می کردم نبودند و به طرز عجیبی تنهام گذاشتند ....

گیج و منگ بودم دلم داشت می ترکید از این همه نامردی انگار تو کما بودم نه میتونستم حرف بزنم نه بنویسم بارها میومدم پست بزارم اما خبری از حرف هام نبود ...
-همین که الان تونستم موضوعی رو بنویسم نشونه خوبی بود -

اون اتفاق ها رو خیلی خیلی دوست داشتم بیام اینجا بنویسم ولی نتونستم ...
من حساب و کتابی تو عشق نداشتم یجورایی دیوانه بودم آزاد و رها بودم به بچه هاشون محبت میکردم ولی الان خیلی عادی محبت میکنم و این دردم رو زیاد میکنه چون خودم نیستم و فیلتر دار شدم.
اما اون ها من رو تو تنها مشکل زندگیم که هر بشری رو میتونست نابود کنه تنها گذاشتند

شاید ازمونی بود تا من تبدیل به ادم کینه ای و بدی بشم ولی نشدم به جسم و روحم فشار اومد ولی خیلی بد نشدم
فقط تجدید نظر کردم یعنی دارم می کنم فعلا به دیدگاه ثابتی نرسیدم ...

شاید تاپیکی بزنم راجع به این موضوع ...

خلاصه این رفتارها باعث شد فرشته درون من بفهمه من داشتم دنیا رو از دید خودم می دیدم و چقدر قشنگ بود ،
اینه که یکم وارد حساب و کتاب شدم .

در این رابطه :
این رو بگم همین الانش و قبل ازین ها هم من با همسرم جدا نبودیم و نیستیم کارت هامون دست همن هرچی دستش میاد دوست داره خرج من کنه
وقتی میریم فروشگاه هیچ وقت من حساب نمیکنم این کار پیش همسر من ؟!!!! یعنی اگر قرار بر خریدی با حساب من باشه کارتم رو قبلا بهش میدم

اصلا هم با روش مشارکتی که گفتین موافق نیست میگه از نظر مالی زن نقشی نداره و مرد هست که بار مالی باید به دوشش باشه از دید شریکی متنفره ...

راستش من خیلی دوست داشتم تو زندگی زناشویی بی قید و بند محبت کنم ولی باز عقل میاد سر راهم رو میگیره البته قبل از عقل کج فهمی ها ناسپاسی ها ست که ادم رو مردد میکنه ...وگرنه خود پول به تنهایی برام مساله نیست

به پست ها دقت کنید انگار همه به خودشون چسبیدن به منافع خودشون زن رو از مرد جدا کردن ...
وابستگی مرد به زن رو عار دونستن در حالی که من اگه عاشق کارم نبودم ترجیح میدادم زن خانه داری باشم و مردم نیاز های منو تامین کنه و این رو کسر شان نمیدونستم هیچ لذت هم میبردم ولی چه کنم شاغل شدم ...
همین حالا هم گاهی میرم بهش میچسبم و میگم باید برام مثلا مانتو بخری با این که میدونم پولش کمه ولی لازم میدونم و میدونم که اون هم لذت میبره
فکر کنید با وجود نداشتن خوشحال میشه برای خانمش خرید کنه پس این عیب نیست و نیاز ذاتی زن وهم مرد هست .

ولی همسرم من رو کامل نمیشناسه ازدواج خیلی عجیبه دو تا ادم کنار همن و فقط جنبه های مشترکشون باهم در ارتباطن که موجب عشقه و گاه جنبه های خیلی متفاوتشون که به شکل دعوا بروز میکنه به جرات میتونم بگم اون از هشتاد در صد درون من خبر نداره چون مشابه آن قسمت هشتاد در صد من ،در درون اون نیست و این عشقه که مشترکه
و متاسفانه این بحث های منم منم مال من مال تو این عشق رو شاید بتونه کمرنگ کنه وهیچ مال و منالی نمیتونه حتی یک لحظه ارامش حضور و اغوش همسر یا عزیزی رو پر کنه

اگر همسرم بیشتر منو میشناخت زیباتر زندگی میکردیم...

بهر حال به هردلیلی ناخوداگاه بخواهی نخواهی وارد این برنامه ریزی ها میشی در این جامعه ...که بد هم نیست

چیزی که دلم میخواد اینه که کاملا از هرچه دارم بگذرم و بسپارم به همسرم و ازین اعتماد لذت ببرم انگار دوست دارم سبک باشم

ولی باز ذهن وارد کار میشه و نامردی ها و تلخی ها و اتفاق هار و بهت یاداوری میکنه مثل همین مطالب و هشدارهایی که اینجا عنوان شد:
اگر در اینده ...بشه .... چه؟
اگر ........ بشه ....چه ؟
اگر.....
اگر......

و این ها روح ازادم رو به بند میکشه
و نمیتونیم اون حالت ایده ال رابطه رو در این دنیا تجربه کنیم .

من خیلی محتاط شدم و با تاخیر تصمیم میگیرم این تعلل به خاطر همون تجدید نظری است که گفتم و تغییراتی که داره در من بوجود میاد.






ببخشین دوستان خیلی حرف زدم شاید مستقیما به این موضوع ربط نداشت..

در مورد این تاپیک هم تصمیمی گرفتم که فردا(البته الان در فردا قرار داریم :) ) با بررسی پست های شما انشالا اینجا قرار میدم.


ممنون

سلام منم موافق شما هستم فرشته جان بعضی همونطور که درپستها دیده میشه انگار میخان پول روبه دشمن خونیشون بدن یا اگه شان و اقتدار مرد رو نگه دارن میشن زن تو سری خور این افراد چون خوب متوجه نشدند زن بودن و مرد بون یعنی چه؟؟؟
وقتی ما با کسی زندگی میکنیم این فرد هم خونه ای ما نیست که کار ما به خودمون مربوط باشه کار اونا بخودشون بلکه هرکدوم وظایفی داریم و بالاتر از اون شناخته ازهم که باعث بشه طوری زندگی کنیم که از دید یکدیگر به مسائل نگاه کنیم
دوستی که فرمودند تا کی میخاهیم مرد سالاری داشته باشیم و زن توسری خور و زنان ازاد مثل ..... نداشته باشیم ناشی از خطای شناختی ماست
من خودم یک ادم کاملا مستقل از لحاظ فکری و روحی هستم چه قبل مجردی چه بعد اون اما حالا که با همسرم زندگی میکنم طوری رفتار میکنم که همسرم حس تکیه گاه بودن کنه و تصور کنه من بهش وایسته ام چون این برای خودم بهتره چرا که دارم در مسیر طبیعت مرد پیش میرم نه خلاف اون!!
بااید دفترچه راهنمای رفتار با همسرم رو خوووب بلد د باشم که چطوری ایشون در عین اینکه خودش ریس خونه میبینه اما من هم استقلالم حفظ بشه وتوسری خور نباشم .....
دقیقا اکثراوقات حرف من اجرا میشه بدون اینکه دلخوری پیش بیاد یا زور بگم و....ودرعین اینکه سعی میکنم جایگاه همسرم حفظ بشه!!!!!!!
پس نه تو سری خورم نه همسرم مردسالار کردم!!!!نه خودم شدم زن سالار
من ازین افکاری که بعض دارن ما نباید به مردها باج بدیم یا ما باید حقمون ازشون بگیریم مخالفم اونها دقیقا نمیدونن چهطور باید با یه مرد رفتار بشه
من همیشه نظرم این بوده وقتی زن کارمنده پولش باید مال خودش باشه و قیقا وقتی برادرم خاستگاری میرفت این رو بهش یاد اوری کردم و گفتم اگر زن پولش رو داد لطف کرده و....
اما در زندگی چیزی فراتر ازینها باید باشه که این همون عشقه یعنی خانوم خونه وقتی میبینه همسرش فعلا کارنداره کارتش رو میده همسرش و اصلا به روی خودش نمیاره کمااینکه همسر هم ادمه میفهمه این مورد برای زمانی که همسر کارنداره!!!!
اما زمانی که مرد هم کارداره هم زن باز اگر مرد اونقدر درامدش خوبه که نیاز به پول زن نداشته باشه که چه بهتر اصلا پول زن کامل دست خودش اما وقتی با اوضاع الان درامد مرد کفاف زندگی رو نمیده زن هم باید مقداری رو به اشتراک بذاره چرا که از وظایف و خانه داریش زده بچه داریش زده رفته کار پس اگر قرارنباشه هیچ کمک حالی باشه پس این وسط میشه خودخواهی!!!!
ما داریم زندگی مشترک صحبت میکنم نه اززندگی مجردی!!!!!
حتی بشدت در دانشگاه میدیدم چقدر دخترها سرکلاس حتی سر جای صندلی با پسرها کل کل میکنن و انگارمیخان پسرهارو بچزونن واقعا تعجب میکردم
چون برای من مرد وزن یک تعریف انسان داشت تا تعریف جنسیتی
الانم همیشه سعی میکنم از دید همسرم به قضیه نگاه کنم تا خوب درکش کنم وبدونم الان چه باید بکنم هرچند همه چیز 100%نیست!!!!
من خودم قبل تجربه استاد دانشگاه و تدریس رو داشتم اما بعد تصمیم گرفتم خانه داری کنم چون خودم لذت مبردم واینطوری به مسرم و زندگی بهتر میرسیدم
بنابراین اینطور نیست که زنها اگر خانهدار باشن بهشون ظلم میشه و....

فرشته عزیز سلام

راستش همه دوستان راهنمایی ها رو کردن و به خوبی هم نظراتشون و کمک هاشون رو ارائه دادن. حرفی نمی مونه فقط می خواستم بگم منم مثل شما ترس بزرگی تو زندگیم دارم و این به دلیل نامردی ها و قدر نشناسی هایی هست که دیدم و وقتی پستتون رو در این باره خوندم یاد خودم افتادم . منم بی حساب و کتاب عشق می ورزیدم و خودم رو خیلی دوست داشتم اما بعد از ازدواج بر خلاف میلم حساب و کتاب اومد وسط اون هم به دلیل اینکه خانواده همسرم و خودش البته به شدت مادی بودند. خیلی از خودم بدم می اومد که انقدر باید نقشه بکشم یا حساب و کتاب کنم. اما بالاخره با یه صحبت جامع با همسرم به نتیجه ای که برات نوشتم رسیدیم و خیلی از مسائل حداقل برای خودم حل شد

ببین من با ستاره زیبا موافقم هر چند اگر مادرم بود به شدت با ایشون مخالفت می کرد مادرم مثل خیلی از خانوم های دیگه اعتقاد داره مرد خونه باید همه هزینه ها رو بده و زن نباید به پولش دست بزنه مگر موقع خریدن خانه یا ماشین. اما من وقتی می بینم شوهرم نداره (شاید هم داشته باشه و حتی به دروغ بگه ندارم) نمی تونم چشمام رو ببندم یا به خودم سختی بدم که یه میلیون بیشتر تو حسابم باشه پیش خودم می گم چند بار این لحظه این سن و این جوونی رو تجربه می کنم که بخوام با حساب و کتاب و انتقام یا کمک نکردن به دهن خودم تلخش کنم. پیش خودم می گم قراره در آینده انقدر وضعمون خوب باشه که چیزی از این سختیها یادم نمونه پس چرا با کمک نکردن و پول ندادن تلخ تر و سخت ترش کنم . (با اینکه می دونم خانوادش پول دارن و به پسرشون کمک نمی کنن حتی گاهی ازش پول هم می گیرن و با اینکه شوهرم خرج آنچنانی برام نکرده) شایدم اشتباه باشه اما من نه دکترم و نه کارشناس من فقط حال خودم رو می شناسم و می خوام بهترین حال رو برای خودم داشته باشم.

زندگی مشترکه و همونطور که همسرم برای کار کردن و درس خوندنم اذیتم نمی کنه و نهایت همکاری رو داره باید بتونه رو کمک من حساب کنه. چون من رو از نظر پس انداز کردن و توانایی جمع کردن پول نمی شناسه تصمیم گرفتم همون ماهیانه کمک کنم که هم به چشمش بیاد هم نگه تو سختیها یه قدم بر نداشتم. بگذریم که پدر و مادر مادیش چقدر خوشحال می شن که یه قرون خرج عروس نکردیم اومد خونه پسرمون داره خرجشم خودش می ده :311:.

می خوام بگم مهمترین چیز در زندگی اول آرامش خودته و بعد همسرت و بچه هات. بقیه حرفها و حتی گاهی سنت ها اصلا مهم نیست. امیدوارم این حرفم کمکت کنه تو نیاز به یه جلسه صحبت جدی با همسرت داری و باید شفاف و روشن و با جرات باهاش حرف بزنی. اینکه چجوری خرج کنی و شوهرت چه انتظاری ازت داره خیلی مهمه. مثال می زنم من بعد از ازدواج بی حساب و کتاب به شوهرم کمک می کردم مثلا برای خودم لباس می خریدم بدون کمترین تقاضا از اون و یا هر خرج دیگه ای که وظیفه شوهرم بود رو خودم متقبل می شدم اما در نهایت همسرم برگشت و گفت من هیچ کمکی نمی کنم یعنی هیچ کدوم به چشمش نمی اومد. انتظارش این بود من ماهیانه یه مبلغی رو کنار بذارم و همه خرجها رو از اون انجام بدیم. تازه من بعد از 8 ماه فهمیدم چی می خواد. الان هم اون راضیه هم من آرامش دارم هم مهمتر از همه پس انداز دارم و این خیلی خوبه. تازه خونواده مادیشم راضین و زندگیم رو بهم نمی ریزن:311:

می خوام بگم اول صحبت کن مثل دو تا آدم بالغ و فهمیده . مشکلات و انتظارات و توقعات هر دو تاتون رو در بیارید رو کاغذ بنویسید. در مورد خریدن خونه و ماشین به همسرت بگو همه چی نصف نصف این حق مسلم همه است و شوهرت انقدر فهمیده هست که این رو قبول کنه وقتی خودش می گه همه اش به نام تو باشه. ولی همش به نام تو باشه هم دردسر خودش رو داره (فامیل بشنون انقدر توی گوش شوهرت می خونن که زندگیت تلخ می شه). باهاش صحبت کن خیلی دوستانه بگو توقعت اینه . صبح زود بلند می شی می ری سر کار با 1000 تا آدم سروکله می زنی (نمی خواد اشاره کنی کارتو دوست داری) بگو کی بدش میاد تو خونه باشه همه چیز رو سر فرصت و با عشق برای شوهرش آماده کنه . هر چند بعید می دونم لازم باشه چون همسر فهمیده ای داری.

ببخشید طولانی شد. فقط خواستم بگم مطالعه و مشورت خوبه اما در نهایت لم زندگیت رو خودت باید بدست بیاری شوهر من با شوهر شما مثل هم نیستن که ما بگیم این کار رو کن پررو نمی شه و ... . هر کسی یه دیدگاهی داره و تایه اندازه می شه محبت کرد ظرفیت شوهرت رو فقط تو می دونی. محبت کن خیلی خوبه اما زیادی فداکاری نکن که دوماه بعد به خودت بیای ببینی خودت رو به کل فراموش کردی . و همیشه برای روز مبادای شخص خودت (نه زندگی مشترکت) یه پس انداز داشته باش که احتیاط شرط عقله.
با برنامه ریزی همه چی حل می شه عزیزم .

با سلام مجدد
فرشته جان همونطور که در پست قبل گفتم یک دستورالعمل خاص برای همه زندگی ها جواب نمیده و شما باید دستورالعمل مناسب برای زندگی خودت رو پیدا کنی

شاید یه مردی با حضور پول زن توی زندگی تنبل بشه و خیالش راحت بشه و دنبال تامین خانواده نباشه (و توی امور داخل منزل هم هیچ مشارکتی نکنه) شاید هم یه مرد باشه که وقتی می بینه همسرش برای خودش یه جایگاه اجتماعی داره و از اون جایگاه کسب درآمد هم می کنه تلاشش رو بیشتر کنه و در امور منزل هم مشارکت کنه و ...

خوب نوع برخورد با مرد اولی با نوع برخورد با مرد دومی فرق می کنه دیگه

اینکه همسر شما به مشارکت توی زندگی اعتقاد نداره یه مقدار کارو سخت می کنه یعنی شما رو توی این موضع قرار میده که حداقل درآمد خودت مال خودت باشه

من روزی که رفتم سر کار همه خانمهای شاغل فامیل بهم گفتن پولت رو وارد خونه نکن
ما تا اون روز یه خونه و یه ماشین داشتیم که بیشترش از درآمد همسرم بود و من فقط پول بورسم توی اون چیزهایی که داشتیم وجود داشت هم خونه و هم ماشین به نام من بود (البته دلایلی داشت این نوع به نام زدن هر کدومش به علتی شد مثلا ماشین رو با وام می خواستیم بگیریم قبلا همسرم وام خودرو گرفته بود و نمیشد دوباره بگیره)

من پیش خودم گفتم وقتی همسرم اهل حساب کتاب نیست و هر چی داره به نام من هست چرا من باید این کارو بکنم

هیچ حساب و کتابی به زندگیم وارد نکردم

همسرم مثلا حوصله نداشت که بره یه حساب سرمایه گذاری باز کنه من رفتم این حسابو باز کردم هر ماه از حقوق همسرم هرچی می موند میریخت به حساب من، خودم هم پولمو می ریختم به همون حساب

بعدش با برادر شوهرام، با همون پول و همینطور با وام هایی که با بدبختی ضامن جور کرده بودیم گرفته بودیم و تا چند سال آینده من شخصا بیشتر حقوقم رو باید بابت اقساط وام ها می دادم (و البته همسرم هم همینطور) به همراه پولی که اونا (برادرشوهرام) آورده بودن یه خونه شریکی گرفتیم
برادر شوهرم رفت توی اون خونه زندگی کرد و خواهرشوهرم اصرار داشت که ما اون خونه رو به مادرشون ببخشیم
اینکه من برای شما میگم برای شما این تصور رو ایجاد نکنه که ما از خانواده همسرم حمایتی نمی کنیم همسر من و برادرهاش هم برای مادرشون آپارتمان خریدن و هم هر ماه بهش پول میدن اونی که من نوشتم یه زیاده خواهی و خودخواهی محض بود

اینجا من به خودم اومدم و با صحبتهایی که شده بود و دیدگاههایی که از همسر دیدم به این نتیجه رسیدم که ما باید برای پولها حساب کتاب داشته باشیم
همسرم باید بدونه دقیقا این مقدار از پول مربوط به من هست و به خانوادش اجازه نده راجع به پولی که توی زندگی ماست نظر بدن

البته من کلا زیر بار پیشنهادشون نرفتم ولی چند ماهی اعصابم به شدت خرد شد و همش در حال مبارزه بودم
البته همسرم هم با این موضوع موافق نبود ولی قاطعانه نظرشو نمی گفت و توی دیدگاههاش دیدم که زیاد هم در نظرش نیست که من هم مشارکتی داشتم توی اون پول و اینکه تا چند سال آینده هم دیگه حقوقی برام نمی مونه

اون دوران برام تلخ بود یک سری چیزها به هم خورد
ولی از همسرم خواستم حسابی به نام خودش باز کنه و دیگه پولی به حساب من نریزه
من هیچوقت به همسرم نمی گفتم پول من یا پول تو، همیشه می گفتم اون پول یا پول ما
البته من چون همسرم شاغل بود و درآمد خوبی هم داشت و داره، معمولا کاری به خریدها نداشته و ندارم مگر اینکه بیرون باشم و چیزی رو مناسب ببینم و بخوام بخرم یا مثلا رفتم برای شهریه مدرسه بچه ام که گفتن همین امروز باید بریزید، من رفتم ریختم و هیچ وقت هم به همسرم نمیگم که مثلا فلان پولو دادم باید بهم پس بدی و ...
یعنی هنوزم پول من پول تو ندارم
فقط در حدی هست که حدود حسابها مشخصه

دو سال پیش برادرشوهرم توی ایام عید به همسرم زنگ زده بود گفته بود 40 میلیون میخوام همسرم گفته بود چنین مبلغی ندارم گفته بود شما دو نفر زن و شوهر کار می کنید چطور یه همچین پولی ندارید؟
همسرم هم گفته بود خانمم شاید داشته باشه اگر میخوای زنگ بزن ببین داره یا نه

یعنی یه جورایی دیگه خانوادش خودشونو صاحب درآمد ما نمی بینن


با توجه به روحیاتی که از همسرت گفتی بعید نیست از این داستانها برای شما هم پیش بیاد
بالاخره داستانی که برای هر کسی اتفاق می افته یه مدلیه ولی آدمو به خودش میاره

پیشگیری بهتر از درمان است

و البته شما خودت باید شرایط زندگیت رو ببینی و راه حلی رو داشته باشی که هم به روابط دو نفرتون آسیبی نرسه و هم خودت در آینده آسیبی نبینی

****من نظر کاربر قبلی رو ندیده بودم زمانی که اینها رو نوشتم

سلام
والا من نظر شخصیم اینه و هیچوقتم تغییرش نمیدم.کاری به خانومای دیگه ندارم اونا میدونن و مشکلاتشون.
از زمانی که خودم رو واقعا فهمیدم و تو سن ازدواج پا گذاشتم تا الان...هیچ وقت پنج دقیقه هم تصور نکردم خرج خونه بدم.الحمدالله مشکلی هم حس نکردم.
زنای جامعه ی ما چون شبیه اروپاییا نبودن خواستن بجوری حصارها رو بشکنن ،‌اما نفهمیدن که به خودشون ظلم میکنن.
دوران صنعتی در اروپا زنان کار میکردن و از طرفی بخاطر جاذبه های جنسی مورد توجه بودن ، واسه همین ارزش و جایگاه زنانگی خودشونو از دست دادن . تا حدی که الان در بعضی مشاغل که واقعا نیروی مرد میخواد خانمهای شاغل در اون مورد تعرض قرار میگیرن، که طبق آمارهای رسمی در دادگاههای مختلف زنان زیادی دچار آسیب جسمی و عاطفی شدن.
هیچ وقت به اینکه سر کار برم تا همسرم کارشو بکنه یا درسشو بخونه فکر نکردم، بخودم گفتم کسی که میاد زن میگیره اولین وظیفش طبق شرع و عرف آوردن خرجی برای زن و بچشه حالا میخواد یه قرون باشه.
اینکه پول در بیاریم و آخرشم بگیم فلانی گفته پوله رو بدین شوهره تا احساس بدی نکنه .. وافعا مسخرس و فقط تو ایران همچین چیزایی رو میشه به خورد افکار مردم داد.
یعنی چی _؟ کار کنیم، پولم بدیم دست شوهر اونم برامون تو خونه ملیله دوزی کنه!
والا خوبه کاش مرد میشدیم. زن بهمون میدادن، سر کارم نمیرفتیم، غر هم میزدیم، دستمزدشونم میذاشتن جیبمون. آخ جون!
کسی که درس داره اشتباه میکنه زن میگیره، اول درسش تموم شه ، دستش تو جیبش بره بعد زن بگیره یا حداقل تو عقد بذاره بمونه.
فامیل خود من یه پسر 24. ساله بود گفت من مردم و‌ خیلی دلم میخواد زن بگیرم اما کارد میزنم به دلم و اول وضعیت درآمدیم رو درست میکنم بعد زن میگیرم، من کسر شانمه جلو زنم دست دراز کنم. واقعا مرد تا مرد داریم.
زنی که کار میکنه دیگه تیر خلاصو به خودش زده تا روزی که شصت و چند سالش بشه شوهرش همیشه ازش انتظار خواهد داشت.
والا ما تو این جامعه دیونه نشیم خوبه. ببخشید موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

گرچه این پستم یک سری توضیحات است در برابر پست دوست عزیز خانم هانیه 68 اما شاید به درد بقیه و خانم فرشته اردیبهشت نیز بخورد.
باهاتون کاملا موافقم اکثر خانم های شاغل از کار کردن و شرایط سختی که در پس اون با آن مواجه هستند ناراحتند، اما این را هم بگم هیچ زنی مجبور نیست به دلیل درآمد کم همسر سر کار برود .

همین شاغل شدن خانم ها و اشغال جای آقایون در مشاغل مورد نظر می تونه یکی از دلایل کم درآمدی آقایون، تغییر فرهنگ و تجمل گرایی ها باشد.

زمانی که یک خانم در نقشی که از پیش برای آن تراشیده شده است وظیفه اش را به خوبی انجام بدهد ، مرد هم با انگیزه ای مضاعف برای کسب درآمد تلاش می کند چند شیفته کار می کند تا رفاه خانواده اش را تامین کند.

زمانی که یک زن بتونه در خانه قهرمان زندگی اش شود مرد را به تکاپو ی ندازه که عقب نیفته.

معمولا زمانی که کمبود های مالی را خانم ها جیران می کنند نا آگاهانه آقایون را راکد می کنند ، اونو از حرکت و پویایی می اندازند .

این را هم بگم من نفسم از جای گرم بلند نمی شه که این حرف ها را می زنم.

دوستان قدیمی تالار شرایط زندگی من رو خوب می دونند.

از لحاظ مالی زندگی مشترک من با همسرم به دو دوره تقسیم می شه

1- زمانی که شاغل بودم ، همه چیز برنامه ریزی شده ، منظم و مرتب بود در رفاه بودیم اما شاد نبودم و مشکلات زیادی با همسرم داشتم که موجب دوری هر چه بیشتر ما از همدیگه می شد.

2- زمانی که شاغل نیستم ، در حداقل رفاه هستیم، اما همسرم با اینکه تمام تلاشش را کرد اما ورشکست شد ، در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات مالی هستیم ، اما از اونجایی هر کسی در نقش خودش داره ایفای نقش می کنه ، بیشتر از هر زمانی احساس رضایت و شادی می کنم و فکر می کنم همسرم هم با این همه مشکلاتی که داره زمانی که خانه هستند احساس شادی و رضایت دارند.

می شناسم افرادی را که رفاه اجتماعی بالایی دارند ، خانم و آقا شاغل هستند اما با این همه زرق و برقی که زندگیشون داره اما باز هم از وضع مالی زندگی شون ناراضی هستند.
دنیا ونعمت های دنیا نا محدوده ، سطح توقعات آدم ها هم نامحدوده.

البته یک سری مشاغل هست که با ذات و سرشت خانم ها سازگاری داره مخصوصا مشاغل درون خانه ،از قبیل کارهای هنری (چرم دوزی ، گل سازی ، شیرینی پزی ، خیاطی ، .....) یا تدریس در منزل ، ترجمه( به شرط اینکه محدودیت زمان نداشته باشد که موجب استرس شود و از وظایف اصلیش باز بمونه)و نمونه مشاغلی از این دست.

که اگر خانمی بخواهند کمک خرج باشند بهترین روشش به این شکل است و در آمد اون هم بهتره برای پس انداز وانجام خرید های سنگین مثل ماشین ، خانه ، یا یک وسیله منزل سنگین قیمت استفاده شود اون هم با ظرافتی که منتی بر سر مرد خانواده نباشد.

---

سلام دوست عزیزم
نمیشه این موضوع رو که شما اشاره کردی ،برای همه آقایون مناسب دید....همسر سابق خودم رو میگم: در زمان نامزدی بهم گفتن از کار شرکت استعفا بده و من تامینت میکنم....منم استعفا دادم تا اینکه به گفته شما مرد اون حس بد سراغش نیاد....عقد کردیم و دو سال از بیکاری من گذشت و دریغ از تامین این آقا....هر چی درخواست میکردم ازش...میگفت پول ندارم.....از اون طرف هم میرفت تو بازار و برای خودش شلوار و لباس و کفش مارک و گرون می خرید و اصلا پیش خودش فکر نمیکرد که من به خانمم گفتم سر کار نرو و تامینت میکنم حداقل چیزهای ارزونتر بخرم تا بتونم واسه اونم خرید کنم..................و خیلی چیزهای دیگه....تمام این دو سال من از مادرم تامین شدم و این آقا به روی خودش نیوورد....منم به این نتیجه رسیدم بدترین کار ممکن رو کردم که ترک کار کردم...................نمیشه همه رو با هم مقایسه کرد...آدمها متفاوتند....

سلام :72::72::72:

نقل قول:

---

اگر احساساتی ازین قبیل داری که مسئولیت همه چیز با تو هست و اگر چیزی خوب نباشه تقصیر تو ، میتونه ازین مسئله نشئت بگیره؛ بنابراین ناخودآگاه می خوای انجام همه ی کار ها رو به عهده بگیری.

---

ممنون محمد رضا :72:...باز منو روانکاوی کردی؟

قبل از ازدواج همیشه همین ترسو داشتم که جلو شوهرم مثل مردی ظاهر بشم از بس پسر ها سوسول تشریف داشتند یکیشون که جواب رد دادم جلو روم گریه کرد و گفت عاشقتم میمیرم مسلما اگه با اون ازدواج میکردم مردی برای خودم میشدم:311:

ویژگی منحصر به فرد همسرم همین بود مرد بود واقعی در حین رمانتیک بودن :43: برای بار اول کنارش احساس زن بودن کردم ولی باعث شد اون اول ها ساده ترین کارهارو هم به دوشش بگذارم کارهایی که خستم کرده بودند من نمیخواستم مرد باشم ولی تو خانواده مون مجبور بودم ... از همون اول بهم گفت نگران نباش من هستم درستش میکنم انقدر حمایتم کرد تا عقد کردیم ...

برای همین ایشون خیلی میارزند که نمیخوام با این چیزا ذره ای از حمایتش رو از دست بدم منی که بجای پدر و برادر و ... فقط همین همسرم رو دارم .

نقل قول:

---

این جمله خیلی خطرناکه. چون تو الان داری حمایتگر میشی. بعد به حالت زورگویانه ی این جمله دقت میکنی؟

---

اخه برادر جان این جمله رو اینجا ایجوری نوشتم .من به صورت پنهانی حمایتگرم در ظاهر ایشونه


ا

نقل قول:

---

ز توضیحاتی که نوشتی حدس میزنم تا حدی درونگرا باشه. چون مثلا سر قضیه ی ماشین تو تا زمانی که اخم هاش شروع میشه ( رفتار پرخاشگری انفعالی) هیچ چیزی متوجه نمیشی. در حالی که اون مدت زیادی داشته مکالمه ی درونی
با خودش انجام میداده. پس اینجا لازمه بیشتر روی احساساتش دقت کنی.

---

من درونگراییم بیشتره و ایشون بیرون گراییش .. اما در این موارد حرف نمیزنه و زیر پوستی اقدام میکنه .

نقل قول:

---

میدونم الان حرفامو شعاری میدونی و فکر میکنی داری در راه عشقت و زندگیت فداکاری میکنی، ولی مهم تر از اقتدار و غرور شوهرت، شخصیت و عزت نفس خودته

---

سارا خانم :72:نمیدونم از کجا برداشت کردی عزت نفس من در خطره ؟ دیدمون خیلی متفاوته . عزت جاش امنه چون از خطوط قرمز منه

نقل قول:

---

گریه آور که چقدر خانمهای جامعه ام عزت نفس و حرمت نفس ندارند که خودشون را باید نفر دو و شخص دوم در خانواده بکنند تا نکنه خدای نکرده به غرور مردشون بربخوره و از اون بدتر و زجر آورتر اینه که

خیلی از خانمها مرتب این فایل را دست به دست می کنند برای اینکه زندگیشون چهار روز بیشتر دوام بیاره. زندگی که به قیمت خورد شدن و شکستن تمام احساسات و عواطف ظریف زنان و وابسته تر شدن و حقیرتر شدن موجودیست که باید اشرف مخلوقات باشه

و مادر و الگوی فرزندان این جامعه.

برای همین هست که مدتهاست بسیاری از زنان ایرانی موفق در خارج از ایران اوج گرفتند مثل انوشه انصاری- مریم میرزاخانی و .... و زنان خارجی مثل خانم مرکل صدراعظم آلمان- ترزا می نخست وزیر انگلیس و .... دارند دنیا را فتح می کنند.

---

سنجاب عزیز :72:من از موفقیت چیزی نگفتم اتفاقا همین الانش سر اینکه من ادامه تحصیل بدم بحث داریم میگه تو نگران نباش و ادامه بده میگم شاید نی نی بدنیا بیاد و میگه من کمکت میکنم ولی تو کارت موفق باش و اظلاعاتت رو بروز کن بحث مالی چه ربطی به موفقیت داشت
چرا شما اینقدر جبهه دارین؟
برای من حفظ شادی و بنیان خانواده مهم تر از رفتن به فضا ست
چون دارم فکر اینده خونمون رو میکنم که بچه هامون به دنیا میان میخوام خانواده اصیل داشته باشیم با پدری مقتدر .

خانه داری هم خیلی دوست دارم :82::82::82: محیطی گرم برای لذت بردن

نقل قول:

---

من اگر جای شما بودم هزینه ای که نهایتا خرج خونه میشه رو کارت به کارت می ریختم براش تا ایشون خرج کنه و تک تک نخواد از من پول بگیره که اینجوری قشنگ نیست

ولی کل حقوق رو نمی ریختم به قدری می ریختم که یه زندگی با حداقل امکانات رو بشه اداره کرد
زیاد از حد هم مایه نمیذاشتم (و یه پس انداز قطعا برای خودم نگه میداشتم)

---

ممنو ن فکور عزیز:72: از نظراتت استفاده کردم موافقم البته با یه کم بومی سازی برای شرایط خودم همین کارو میکنم که هم برای خودم حفظ بشه هم کمکم معلوم بشه.

نقل قول:

---

فرشته جان در رابطه با ماشین که نوشته بودی راستش من اگر جای شما بودم به همسرم میگفتم زندگیمون مشارکتی هست و ماشین رو هم نصف نصف به نام بزنیم و این پروسه را توی منزل جا می انداختم که با حقوق ایشون هم اگر چیزی خریداری بشه باید نصف نصف به نام زده بشه

---

خودش میدونست منطقیه که به اسم من بزنه برای همین هم این پیشنهادو داد چون سه چهارم پول رو من گذاشته بودم .
در مورد ناراحتیم باهاش حرف زدم و گفتم این پیشنهادت چقدر خوشحالم کرد و گفتم چقدر شوهرم به فکرمه ولی بعدش اخمات معنی دیگه ای دادن ...

گفت واقعا تو اینطوری میبینی .... اگه بخاطر عشق و حمایت من باشه من به اصرار خودم همه چیمو به اسمت میزنم چه الان چه در اینده ...
و در مورد اخم گفت وقتی که تو موافقت کردی گفتم شاید کاملا به من اعتماد نداری ....من هم یاداوری کردم که بحث اعتماد خیلی در رابطه ما پیش پا افتاده است فقط اینی که گفتی من رو غرق حمایت خودت کرد ... خلاصه به قول محمد رضا درون گرایی و ذهن خوانیست که رابطه ها رو خراب میکنه.

نقل قول:

---

اما زمانی که مرد هم کارداره هم زن باز اگر مرد اونقدر درامدش خوبه که نیاز به پول زن نداشته باشه که چه بهتر اصلا پول زن کامل دست خودش اما وقتی با اوضاع الان درامد مرد کفاف زندگی رو نمیده زن هم باید مقداری رو به اشتراک بذاره چرا که از وظایف و خانه داریش زده بچه داریش زده رفته کار پس اگر قرارنباشه هیچ کمک حالی باشه پس این وسط میشه خودخواهی!!!!

---

ممنون ستاره عزیز:72: واقعیتش این هست که پول به تنهایی برای من معنی نداره چون هرچی داریم باهم استفاده میکنیم خونه ماشین تفریح مسافرت اهل تک خوری هم نیستیم پس این جدل ها بیخوده و فقط یه مدیریت ساده میخواد.

نقل قول:

---

ولی همش به نام تو باشه هم دردسر خودش رو داره (فامیل بشنون انقدر توی گوش شوهرت می خونن که زندگیت تلخ می شه).

---

مریم عزیز:72: هم برای من هم برای اون مسخره است همه چی رو به نصف تقسیم کنیم حداقل در مورد ماشین باز در مورد خونه منظقیه
از طرفی از مزایای اقتدار ایشون اینه که کسی نقشی در زندگی ما نداشته و نداره و حتی حرفش رو هم نمیتونن بزنن و با من هم رابطه خوبی دارند .
به اونا گفته برا خانمم خریدم :)


فکور جان ممنون که تجربه ات رو دقیق نوشتی حتما بهشون فکر میکنم .
و البته همه دوستان هرچند با دیدگاهی متفاوت .


خلاصه سرتون رو درد نیارم پیشنهاد دادن مسایل مالیم رو به ایشون دادم قبول نکردن بعد از بحث بررسی هرچند قبلا خودش اشاره ای کرده بود ولی گفت من ازت دورم و سرم گرم کارهامه گفت وظیفه منه همه چی رو بگیرم ولی ببخش که کاملا نمیتونم البته همه وسسایل خونه و خرید ها رو خودش انجام میده در مورد لباس و این چیزا که ولخرجم خودم بیشتر خرج میکنم

اا نکته ای که هست من خیلی برای ایشون کادو میگرفتم خیلی خیلی ولی الان کمترش کردم تا بتونیم هماهنگ شیم و کادوهای اون بیشتر بشه و جذاب تر جلوه تر کنه .
هرچند که گاهی جلو خودم رو نمیگیرم و باز اضافه تر میگیرم .

خلاصه تصمیم گرفتم اون قسمتی که همیشه کم میاد و من خرج میکنم بریزم به حسابش و این کمک من به شوهر دانشجوم باشه .
البته به خودش نگفتم ولی اجراش میکنم با این توضیح که
"همسر عزیزم دوست دارم در کنار حمایت هایی که تو با این شرایط شلوغت و کار زیادت از من میکنی من هم کمکی به زندگیمون کنم . "

در مود ماشین هم که مرحله نهایی به نام زدنش مونده بهش گفتم که هیچ فرقی نداره برای من یا تو باشه و من ترجیح میدم به اسم تو باشه و خودت بری کارهاشو انجام بدی گفت نه از اول گفتم برای خودته :303: اینجا فهمیدم که خیلی از مشکلات از موضع گیری میاد اگه حوصله داشته باشیم و با محبت خواسته امون رو بگیم شاید بهتر حل بشه و درست برنامه ریزی کنیم

و این گونه زندگی شیرین میشود .


دوستان بازهم ممنون از همگی :72::72::72: