در مورد دچار شدن به وابستگی عاطفی نگرانم...راهنمایی بفرمایید

با سلام و احترام خدمت همه بزرگواران
من خیلی پیشتر بنا به مشکلاتی که در زندگی داشتم از راهنمایی دوستان در این سایت و همچنین مشاوره های فرشته مهربان عزیز و مدیر محترم همدردی بهره بردم و تونستم تصمیم صحیحی بگیرم قاعدتا برای راهنمایی گرفتن برای مشکل کنونیم لازم هست که یه شرح حال مختصر بگم.
حدود یک سال و نیم پیش بعد از مدت ها مشاوره و صحبت با روانشناس و همچنین مدیر محترم همدردی به خاطر شرایط بغرنج زندگیم با داشتن یک فرزند از همسرم جدا شدم و الان از صحت تصمیمی که برای زندگی خودم و فرزندم با تحمل رنج بسیار گرفتم اطمینان دارم و آرامش به زندگی دو نفره ما به حمدلله بازگشته.
در مورد شرایط شخصیم... 30 سال سن دارم و استاد دانشگاهم و در عین حال در مقطع دکترا مشغول به تحصیلم.
و اما موضوع سوال من...
یکی از اساتید من هستن که پیش از جدایی و خیلی قبل تر از این جریانات همیشه و همیشه ارتباط نزدیک و دوستانه و در عین حال همراه با چارچوب داشتیم.استاد بسیار خوبی هستن و متقابلا ایشون هم از من به عنوان دانشجوی خوب و نمونه در جاهای مختلف یاد می کنن و به اصطلاح با هم مچ هستیم در کار و پژوهش به همین سبب ارتباط کاری ما نسبتا بیشتر از سایر اساتیده.

موضوعاتی وجود داره که من رو نگران میکنه
1- ایشون بطور کلی با دانشجویانشون مثل دوست رفتار میکنن و رفتار صمیمانه دارن ( به خصوص دانشجویان دکتری)
2- رفتار حمایتگرانه نسبت به دانشجویان و بالطبع نسبت به من
3- توجه نسبتا خاص و ویژه به من( اختصاص دادن وقت زیاد، در دسترس بودن همیشگی، امتیاز قائل شدن و ...)
4- روحیات بسیار نزدیک
4- وجود خلا عاطفی در من و همینطور در ایشون ( اشاره به داشتن مشکلات بسیار حاد با همسرشون کردن)

با توجه به موضوعاتی که نام بردم نگرانم مرز باریک میان رابطه صمیمانه استاد و شاگردی تبدیل به مهر و وابستگی عاطفی بشه... روابط رو سعی کردم تا حد ضرورت( درسی) نگه دارم اما باز هم نگرانم و فکر میکنم نگرانیم منطقی باشه
لطفا راهنمایی لفرمایید حداقل توی این مقطع که بخاطر اتمام پروژه ارتباطم با ایشون بیشتره چه کنم
سپاس

سلام مجدد خدمت دوستان
میشه خواهش میکنم به پرسش من در صورتی که مقدور هست پاسخ بدید
ممنونم

سلام خانم فرخ رو .. من بشخصه فکر میکنم شما بهتر هست این رابطه کاری یا استادی و دانشجویی رو کمتر یا کمرنگ تر کنین و خیلی باصطلاح خودتون مچ نشین. برای شمایی که رنج روانی زیادی در زندگی قبلی، متحمل شدین هر احساس خوب یا جملات زیبا یا رفتار بزرگ منشانه ای جذب کننده هست و شاید بخاطر عاطفه ای بوده که در این مدت نیاز داشتین و دریافت نکردین. ببینین شما از شرایط بدی جدا شدین و خداروشکر به ساحل آرامش رسیدین برای آینده چه بخواین ازدواج کنین، چه نخواین باید برای خودتون و آدمها مرزی بگذارین یعنی ابتدا افراد رو آنالیز کنین بعد به اونها نزدیک بشین. مردی که همسر داره حتی در صورت مشکلات شدید در خانه روحیه ای و انرژی نداره که بخواد در محیط کاری رو کنه و این افراد عموما دلزده و افسرده هستن و در برابر خانم ها واکنش خوبی از خودشون نشون نمیدن، اما وقتی با وجود مشکلاتی که میگن دارن با جنس مخالف نزدیک یا صمیمی هستن باید بهشون شک کرد. بیشتر مردانی که متأهلن و با خانومهای دیگه خیلی راحت هستن در زندگی شخصیشون مشکل چندان حادی ندارن و اتفاقا همسرشون هم از رفتار و کردار شوهر باخبر نیست و در خانه هم خیلی عادی و حتی عاشقانه هستن! بنظر من شما حق زندگی بهتری رو داری اما اگر کسی شما رو مناسب میدونه باید بهتون پیشنهاد ازدواج بده یا حداقل متأهل نباشه! این روابط دوستانه و کاری گاهی اونقدر به صمیمیت کشیده میشه که به بیراهه میره و در این بین خانم ها متضرر میشن، مخصوصا از نظر روانی این ناراحتی ها به فرزندتون هم انتقال داده میشه. سعی کنن بسیار عادی و در حد همکاری یا رابطه استاد و دانشجو باشین بدون درد دل بدون شوخی بدون... موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yarmehrban

سلام خانم فرخ رو .. من بشخصه فکر میکنم شما بهتر هست این رابطه کاری یا استادی و دانشجویی رو کمتر یا کمرنگ تر کنین و خیلی باصطلاح خودتون مچ نشین. برای شمایی که رنج روانی زیادی در زندگی قبلی، متحمل شدین هر احساس خوب یا جملات زیبا یا رفتار بزرگ منشانه ای جذب کننده هست و شاید بخاطر عاطفه ای بوده که در این مدت نیاز داشتین و دریافت نکردین. ببینین شما از شرایط بدی جدا شدین و خداروشکر به ساحل آرامش رسیدین برای آینده چه بخواین ازدواج کنین، چه نخواین باید برای خودتون و آدمها مرزی بگذارین یعنی ابتدا افراد رو آنالیز کنین بعد به اونها نزدیک بشین. مردی که همسر داره حتی در صورت مشکلات شدید در خانه روحیه ای و انرژی نداره که بخواد در محیط کاری رو کنه و این افراد عموما دلزده و افسرده هستن و در برابر خانم ها واکنش خوبی از خودشون نشون نمیدن، اما وقتی با وجود مشکلاتی که میگن دارن با جنس مخالف نزدیک یا صمیمی هستن باید بهشون شک کرد. بیشتر مردانی که متأهلن و با خانومهای دیگه خیلی راحت هستن در زندگی شخصیشون مشکل چندان حادی ندارن و اتفاقا همسرشون هم از رفتار و کردار شوهر باخبر نیست و در خانه هم خیلی عادی و حتی عاشقانه هستن! بنظر من شما حق زندگی بهتری رو داری اما اگر کسی شما رو مناسب میدونه باید بهتون پیشنهاد ازدواج بده یا حداقل متأهل نباشه! این روابط دوستانه و کاری گاهی اونقدر به صمیمیت کشیده میشه که به بیراهه میره و در این بین خانم ها متضرر میشن، مخصوصا از نظر روانی این ناراحتی ها به فرزندتون هم انتقال داده میشه. سعی کنن بسیار عادی و در حد همکاری یا رابطه استاد و دانشجو باشین بدون درد دل بدون شوخی بدون... موفق باشی

---

سلام!
چه راهنمایی خوب و صمیمانه ای! ممنونم از شما
در خصوص مشکلاتشون من به واقعیت زندگی ایشون و حاد بودن یا نبودن مشکلاتشون آگاه نیستم فقط ظاهر امر رو میبینم که اکثرا تا ساعت حدود 10 شب در دفتر کار میمونن یا مسافرت های مکرر کاری میرن (که در خونه نباشن به گفته خودشون... ) و این رو هم مکررا گفتن که افرادی از خانواده همسرشون ،خودشون و دوست صمیمیشون گفتن که این وضعیت رو تمام کن و طلاق بگیرید... به خاطر دو فرزند بزرگ میگن این کار رو نمیکنم ولی باز میگه نمیدانم چه کنم

من مدت هاست متوجه این مطلب هستم که موضوع این نیست که ایشون مشکل داره یا نه یا اونقدری حاد هست که طلاق بگیرن یا خیر همین که در حال حاضر متاهله دلیل کافیست برای نبودن هیچ گونه رابطه عاطفی...و با مشاوری که حضورا پیششون میرم موضوع رو در میان گذاشتم گفتن رابطه رو به حد حداقل برسون و قاطع باش

در حصوص عملی کردن این موضوع من بطور کلی از شبکه اجتماعی که کانال ارتباطی بود فاصله گرفتم و ارتباط محدود شد به ایمیل های کاری خیلی محدود و مختصر و مفید در حد دو خط نوشته... و ماهی شایدم یکبار حضوری دیدن که به پرسش های مربوط به درسم میگذره

و صراحتا هم بهشون گفتم( البته محترمانه) که در مورد مسائل زندگیتون با من صحبت نکنید( یعنی درد دل نکنید) و دیگه هم صحبتی نمی کنن منم اجتناب میکنم از اینکه بحث به اون سمت بره

ولی باز محتوای رفتار ایشون همونه و توام با محبته...
در واقع من راهنمایی عملی تر میخوام برای نگه داشتن چارچوب و حریم

وقتی به عناوین مختلف بعد از هر مسافرت یه سوغاتی خیلی خیلی کوچیک هم شده ( که البته هیچکدوم شخصی نیست مثلا عطر و لباس و ... بیشتر خوراکی یا کیک و کلوچه مخصوص اون شهر هست )میارن چی کار کنم، نگیرم؟

وقتی که برای دلجویی از من در خصوص یه اختلاف کاری نسبتا شدید با یه همکار دیگه سر من رو میبوسن( روی روسری) بگم چی؟ اخم و تخم کنم؟
مشکلم انگار اینه که نمیدونم قاطع بودن چگونه است که نه بی ادبانه باشه و نه بی تأثیر
سپاس

سلام

به نظر من اجازه ندید سر شما را ببوسن !!
برای مشخص کردن محدوده ی رفتاری ایشون با خودتون، هر رفتاری که ایشون با شما داره را تصور کنید که آیا اجازه می دادید جلوی فرزندتون، پدر و مادرتون، همسر احتمالیتون، همسر خودش، یا جلوی هر کس دیگه ای ... انجام بده؟
اگر نه ... یعنی این رفتار اشتباهه و نباید انجام بشه. شما هیچ محرمیت و رابطه خصوصی با ایشون ندارید. رفتارهاشون باید مناسب جمع باشه، نه رفتار خصوصی.

نیازی به اخم و تخم نیست. می تونید محترمانه محدودیتهای اخلافی یا دینیتون ( به نظرم گفته بودید اعتقادات دینی قوی دارید) را به ایشون یادآوری کنید
و بگید این رفتار ایشون خارج از محدوده ی شماست.

اگر بتونید با شخص دیگه ای کار کنید بهتره. حتی اگر باعث بشه یکسال عقب بیفتید.

این رابطه اگر بیشتر بشه، بیشترین ضربه را شما می خورید.

نگرانی شما به جا است چون رابطه شما دیگر رابطه کاری نیست. این آقای استاد هم در پی انجام کار درست و حسابی نیست. اگر واقعا در پی کار تحقیقی بود هرگز شما را نمی بوسید و از مسایل خانه اش صحبت نمی کرد. شما می توانی با استاد بهتری همکاری کنی. استادی که واقعا قصد انجام یک تحقیق و پژوهش خوب را دارد. دیگر با این آدم همکاری نکن. به خدا توکل کن و راهت را از او جدا کن.

سلام، از پاسخ هر دو بزرگوار ممنونم...شیدای عزیز مثل همیشه راهنمایی خوب و منطقی و کاربردی... سپاسگزارم
در خصوص کار نکردن با لیشون در حال حاضر واقعا نمیتونم... چون از شروع کار بیش از دو سال گذشته و در حال انجام بودم و حدود 6 ماه دیگه مونده تا اتمام...و من بیشتر از این نمیتونم تاخیر کنم...

حقیقتش من در این مدت به روش طفره رفتن و کج دار و مریز گذروندن سپری کردم... یعنی مثلا دعوت به شام ، یا رفتن به کنسرت رو همیشه از زیرش در رفتم...( با دانشجویان دیگر( اقا) هم به صرف شام بیرون میرن، و چندین مرتبه هم با سایر دانشجویان( خانم و اقا) به دیذدن کنسرت و تئاتر و ... رفتن، تیپ رفتاری رو میخوام توصیف کنم، یا در خصوص بوسیدن سر کلا ادم لمسی ای هستن ایشون محبت و همدردی و ... رو با لمس کردن نشون میدن از جمله دلداری دادن به یکی از همکاران خانم در تشییع جنازه یک عزیز و ... یا مثلا سوغاتی اوردن مختص من نیست و پیش اومده که دیدم برای شخص دیگری هم اوردن)
در هر صورت با عنایت به توضیخات بالا آیا همچنان در طول این مدت به روش کج دار و مریز ادامه بدم؟ یا اینکه خیر رک و صریح یه بار یه صحبتی کنم باهاشون... مثلاَ بگم ببخشید دلیل اینکه چندین بار به شام دعوت کردین چیه ؟ لطفا سر من رو نبوسید هرچند از روی محبت...
واقعا نمیفهمم این رفتارها چیزی پشتش هست یا خیر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرخ رو

سلام، از پاسخ هر دو بزرگوار ممنونم...شیدای عزیز مثل همیشه راهنمایی خوب و منطقی و کاربردی... سپاسگزارم
در خصوص کار نکردن با لیشون در حال حاضر واقعا نمیتونم... چون از شروع کار بیش از دو سال گذشته و در حال انجام بودم و حدود 6 ماه دیگه مونده تا اتمام...و من بیشتر از این نمیتونم تاخیر کنم...

حقیقتش من در این مدت به روش طفره رفتن و کج دار و مریز گذروندن سپری کردم... یعنی مثلا دعوت به شام ، یا رفتن به کنسرت رو همیشه از زیرش در رفتم...( با دانشجویان دیگر( اقا) هم به صرف شام بیرون میرن، و چندین مرتبه هم با سایر دانشجویان( خانم و اقا) به دیذدن کنسرت و تئاتر و ... رفتن، تیپ رفتاری رو میخوام توصیف کنم، یا در خصوص بوسیدن سر کلا ادم لمسی ای هستن ایشون محبت و همدردی و ... رو با لمس کردن نشون میدن از جمله دلداری دادن به یکی از همکاران خانم در تشییع جنازه یک عزیز و ... یا مثلا سوغاتی اوردن مختص من نیست و پیش اومده که دیدم برای شخص دیگری هم اوردن)
در هر صورت با عنایت به توضیخات بالا آیا همچنان در طول این مدت به روش کج دار و مریز ادامه بدم؟ یا اینکه خیر رک و صریح یه بار یه صحبتی کنم باهاشون... مثلاَ بگم ببخشید دلیل اینکه چندین بار به شام دعوت کردین چیه ؟ لطفا سر من رو نبوسید هرچند از روی محبت...
واقعا نمیفهمم این رفتارها چیزی پشتش هست یا خیر

---

سلام.
پیشاپیش اگر لحنم تنده عذر میخام.
فرخ رو جان یادمه یکی از تاپیکهای شما شبیه یکی از تاپیکهای من بود و من به خاطر همین شما رو یادمه... اختلاف عقیدتی با خانواده ی همسر...
فرح رو عقیده ی ما چیه؟؟؟؟
مگه حجاب برای این نیست که نامحرم رو از ما دورتر نگه داره؟ مگه نماز و روزه برای این نیست که خودمون رو محک بزنیم و در مقابل وسوسه ها محکمتر باشیم؟ حالا چی میشه که یکی مثل شما اجازه میده یه نامحرم ببوستش؟ از روی روسری و بدون روسری چه فرقی داره؟
واقعا چه فرقی داره؟
مدتهاست میخام یه تاپیک بزنم راجع به یکی از دوستام که دوست پسر داشتن رو حرام میدونه اما خیلی راحت با اساتید متاهلش رابطه ی عاطفی برقرار میکنه و حتی عکسشونو میزاره روی پروفایلش!!!!! با خوندن تاپیکت یاد اون دوستم افتادم و غمگین شدم... کاش بدونی چقدر...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرخ رو

موضوعاتی وجود داره که من رو نگران میکنه
1- ایشون بطور کلی با دانشجویانشون مثل دوست رفتار میکنن و رفتار صمیمانه دارن ( به خصوص دانشجویان دکتری)
2- رفتار حمایتگرانه نسبت به دانشجویان و بالطبع نسبت به من
3- توجه نسبتا خاص و ویژه به من( اختصاص دادن وقت زیاد، در دسترس بودن همیشگی، امتیاز قائل شدن و ...)
4- روحیات بسیار نزدیک
4- وجود خلا عاطفی در من و همینطور در ایشون ( اشاره به داشتن مشکلات بسیار حاد با همسرشون کردن)

با توجه به موضوعاتی که نام بردم نگرانم مرز باریک میان رابطه صمیمانه استاد و شاگردی تبدیل به مهر و وابستگی عاطفی بشه... روابط رو سعی کردم تا حد ضرورت( درسی) نگه دارم اما باز هم نگرانم و فکر میکنم نگرانیم منطقی باشه
لطفا راهنمایی لفرمایید حداقل توی این مقطع که بخاطر اتمام پروژه ارتباطم با ایشون بیشتره چه کنم
سپاس

---

سلام

من واقعا تعجب می کنم از تاپیک شما !

آدم بعضی از تاپیک ها را می بینه 4 شاخ میشه :rugby:


اولا استاد شما باید بره مهارت های ارتباطی خودش را با همسرش درست کنه ،،،،و سعی کن خلاء عاطفیش را از محرم خودش کسب کنه

دوما محترم شما درسته یه سختی هایی دارید ،،مثل خیلی ها !!!!،،،،ولی دلیل نمیشه خلاء عاطفی را از هر فردی درخواست کنید !!! مخصوصا از یه فرد متاهل



چیزی که می خوام بگم ناراحت نشید ::72:


من ایراد را از شما می دونم !!

چون یه زن می تونه رفتاری داشته باشه که هیچ مردی جرات همچین کاری نداشته باشه !


بالاخره باید مشخص کنید کی الان فرمانده هست :
1) عقل و منطق شما
2) احساس


امیدوارم اشتباه نکنید! ( هر چند تجربه به من ثابت کرده انسانهایی که احساس اونها فرماندهی تصمیم آنها را به عهده می گیره ،،زیاد از منطق دیگران خشنود نمی شند !)




اگه در رفتار و عفت سنگین باشید ! ،،طرف حساب کار دستش می یاد


موفق باشید.:72:

با سلام...

رفتار ایشون در قالب یک استاد به خودشون مربوطه و درمورد ایشون نظری نمیدم.
اینکه شما احساس کردید نیازه اینجا مطرح کنید قابل تقدیره.

شما مثل همه آدم ها، نیازهایی دارید بخصوص در زمینه عاطفی...این باعث میشه گاهی رفتارهای فرد مقابل رو اونطور که دوست دارید معنا کنید نه اونطور که باید معنا بشه.

درمورد مذهبی بودن یا نبودن شما اطلاعی ندارم ولی معنی رفتار های این فرد و همراهی شما در این موارد جالب نیست..
شما فرصت ریسک و تجربه های تلخ جدید ندارید. حتی اگه احتمال موفقیت در چنین رابطه ای موجود باشه.

پیشنهاد میکنم تحت هیچ شرایطی اجازه ادامه این رفتارها از طرف شما داده نشه. عکس العملتون کاملا جدی و محکم باشه. آینده شما در دست خودتونه، اونو محکم بگیرید و پیچ و تاب ندید. وقت برای آزمون و خطا نیست.

امیدوارم در آینده، اتفاقات خوب زیادی رو سپری کنید و آینده ای شاد بسازید...:72:

سلام . پاسخ عملی برای شما :
1. افزایش اعتماد بنفس
2. رفتار جرات مندانه

جهت : " نه " گفتن.
فرمول " نه " گفتن :

عذر خواهی میکنم ، امیدوارم از من نرنجین ، اما این رفتار شما برای من آزار دهنده است.
یا
ممنون از عنایت و التفات شما، اما نمیتونم این کادو رو از شما بپذیرم.
یا
متاسفم ، به هر حال فکر میکنم مسایل خصوصی شما به من مربوط نمیشه و صحیح هم نیست گفته بشه. اگر موافق باشید به پروژه مون بپردازیم و...

نتیجه بدترین حالت : میگن چه دختر بد اخلاق و بی ادبی ، تموم شد رفت! عوضش نه انقدر اذیت میشین، نه وابسته، نه بلاتکلیف و پریشان و درگیر سوء تفاهم و مشکلات آتی این ندونم کاری ها هم نمیشید.

فکر میکنم اگه وقتی اولین قدم با هر شروع صمیمانه ای، مثلا وقت صدا زدن اسم کوچیکتون تذکر میدادین با فامیل شما رو صدا بزنن، هرگز کار به بوسیده شدن از روسری نمیکشید !

سلام و سپاس از همه دوستانم که وقت گذاشتن مطلب من رو خوندن و برام نوشتن
و بطور ویژه ممنونم از عشق آفرین عزیز که بخولب متوجه دغدعه خاطر من شدن و عملی و کاربردی من رو راهنمایی کردن.

در مورد برخی پاسخ ها واقعا جا خوردم!
من دارم میگم در مورد گذشتن از مرز باریک رابطه صمبمانه استاد و شاگردی به رابطه عاطفی نگرانم در پاسخ میفرمایند دلیلی نداره بری نیاز عاطفیت رو با ادم متاهل برطرف کنی! جل الخالق...من اگه میخواستم ارتباط عاطفی برقرار شه یا عیب نمیدونستم یا متوجه نبودم که یه جای کار لنگ میزنه که الان اینجا نبودم و نمیگفتم تمام راه های ارتباطی رو از یکسال پیش به اینور بستم...

دوستان عزیزی که براشون این تصور پیدا شد که من خیلی موافق این رفتارها هستم و همراهی میکنم و احیانا متاسف شدن ذکر چند نکته رو ضروری میدونم...
1- ایشون تقریبا تمام افراد رو به اسم کوچک صدا میکنن اما من رو نه...
بوسیدن پیشانی یا فرق سر رو در مورد بعضی افراد انجام دادن( مثل بعضی مناطق کشور که این رو نشانه ابراز محبت میدونن)
در یک کلام رفتار عمومی ایشان با تمام دانشجویان در قالب اون کلبشه و الگویی که تمام اساتید در ایران دیدن و شاهدیم نمیگنجه ( رابطه سلسله مراتبی و نسبتا خشک)، کنسرت رفتن و تتاتر رفتن و شام صرف کردن . ...نشانه همین موضوعه...

علی ایحال ...مشکل من این نیست که آیا ایشون با من صمیمی هستن ( خاص) یا عمومیه این رفتارها؟؟؟(اگر این رفتارها در مورد شخص خاص من بود که تکلیف معلوم بود میفهمیدم قصدی هست و رابطه استادی و شاگردی رو تمام میکردم) بعد از فکر کردن به موضوع و راهنمایی شما به این نتیجه رسیدم که معیار چارچوب های منه...
که خب من اساسا ادم صمیمی ای نیستم...و حتی اگر ایشون سر سایر دانشجویانشون رو به نشانه محبت ببوسن من چنین فرهنگی ندارم


موضوع اصلی ای که مورد سوال من بود نیز همین بود که لطفا بدون برجسب زدن ابراز تاسف و ....بفرمایید که حریم را چگونه حفظ کنم... صراحتا بر زبان بیاورم یا کج دار و مریزبگذرانم سخن بر زبان نیارم اما رفتارم این رو نشون بده؟

در نهایت خودم به این نتیجه رسیدم که دور بودن از شبکه اجتماعی کار بسیار صحیحی بوده و باید ادامه بدم،فاصله دیدارها رو تا جای ممکن بسیار طولانی کنم که این چند ماه هم بگذره، اگر سوعاتی یا هدیه ای که نامتعارف بود ( لباس و عطر و ...) مخترمانه برگردانم... قبل از خداحافظی و بوسیدن سر بهشون صراحتا حریم و ارزش ها رو یاداوری کنم و بخوام در مورد چنین رفتاری نداشته باشن...


همین...

از تک تک دوستانم ممنونم که برام نوشتن
و از شیدا و عشق افرین عزیز که بسیار کابردی من رو راهنمایی کردن سپاسگزارم

سلام خانم فرخ رو..
کاملا درک میکنم نمونه این استاد شما من رو یاد یکی از اساتیدم انداخت... ایشون هم خیلی صمیمی بود بقول شما با اکثر دانشجویان ولی بنظرم بیشتر سعی کنید بعضی حرفها و سوالات خصوصیشون رو نشنیده بگیرید.. خیلی تحویلشون نگیرید و درگیر بودن رو بهانه کنید.. در کل این ۶ ماه باقیمانده رو بگذرونید و کلا ارتباط رو راحت میتونید قطع کنید حتی در صورت تماس پیامکی و یا تلفنی ایشون.. جواب ندید و خیلی راحت بپیچونید.. خیلی سخت نگیرید و به فکر اتمام پروژه باشید.. سوالاتتون در زمینه پروژه رو هم میتونید ایمیل کنید یا در صورت ملاقات حضوزی خیلی جدی باشید..
موفق باشید

فرخ رو عزیز
به نظر من ایشون کلا آدم راحتی هستن و به گفته خودتون که چه با خانم چه آقا خیلی حد و حدود ندارن و آوردن هدیه و سوغاتی یا لمس کردن طرف مقابل پیششون شاید رفتار عادی محسوب میشه و شما باید روی خودتون کار کنید
شما اصلا اصلا رو اینکه ایشون داره رفتار خاصی فقط با شما انجام میده و حتما قصدی داره و شاید دوستم داره و این حرفها حساب باز نکن ضررمند اول و آخرش خودتی عزیزم رفتارت خیلی عادی باشه و سعی کن وابسته نشی و از گرفتن هدیه و سوغاتی و بوسیدن سر و اینجور چیزا یه جوری طفره برو و طوری که نفهمه علتش چیه در برو اگه هم معتقدات خودت بهت اجازه نمیده خیلی قشنگ و واضح بهشون بفهمون و بگو که واسه من محرم و نامحرم خیلی مهمه و نمی تونم به خودم همچین اجازه ای بدم کسی سرم رو ببوسه و از خودم بدم بیاد بخاطر اینکار و خودم رو گناهکار میدونم
من دقیقا نظر آقای باغبان رو دارم و همیشه و همیشه این جمله رو بکار میبرم که اگه ما زنها نخوایم وسط هزار تا مرد هم باشیم کسی جرات نداره بهمون چپ نگاه کنه

عزیزم یک نکته رو از من داشته باش. توصیه خواهرانه:

اگه بخوای همش طفره بری و بپیچونی و دلیل بیاری و با شرم و گریز کارتو پیش ببری باعث میشه
1. نتونی راحت در اجتماع فعالیت کنی،
2. همیشه معذب باشی
3. مردم هم به کارای خودشون که البته ایرادی درونش نمیبینن ادامه بدن و مدام موجبات نا امنی و نا آرامی شما رو فراهم کنند.

در اینکه از برخی کار های بیهوده مانند گپ و گفت های بیخود در فضای مجازی، قرار های بی مورد و غیره باید پرهیز کرد شکی نیست. اما اینکه رویت نشی مشکل شما رو حل نمیکنه. بله، امروز از استاد گریختی، فردا ما فوق اینچنینی، پسر عمو، پسر خاله، همسایه پایین، سوپر محل، فلان بوتیک، حتی پیاده رو... در امان نیستی.

ببین عزیزم، دخترا از بلوغ تا سن 18، 19 سالگی با یه احساساتی مواجه میشن که براشون نا شناخته، ممکنه بخوان جلب توجه کنن، زیباییشون مورد تحسین قرار بگیره، محبتی که بر دوششون سنگینی میکنه رو بذل و بخشش کنند... خب دو تا متلک میخورن، یکی عاشقشون میشه، یکی جلوش هول میکنه ، یا اعتنا میکنن یا رد میشن و میرن واسه دوستاشون با آب و تاب تعریف میکنن و کلی هیجانی میشن و میخندن... اما وقتی عاقل تر شدن متوجه میشن اون چیزایی که فکر میکردن نقاط قوتشون محسوب میشه، در حقیقت نقاط ضعفشونه و به صراحت میگم، دختر اگر حریم نداشته باشه، هر کسی به نوعی (خواسته یا ناخواسته، دانسته یا ندانسته) ازش سوءاستفاده میکنه.
خب... دختری دیگه، دلت رحیمه، فکر میکنی نباید دل بشکونی، اما خودت هم اذیت میشی، آسیب میبینی. ولی نمیدونی اگر ملاحظه کنی، علاوه بر خودت، به طرف مقابل هم آسیب میزنی.

میری خونه، عذاب وجدان داری، با خودت کلنجار میری، به خانواده ات میتونی بگی؟ نه! چشم تو چشم کسایی میشی که ازشون یه راز مخفی داری.... واقعا ارزشش رو داره؟ ولی وقتی مرزت مشخصه، خواسته ات تعریف شده است، عقیده ات شناخته شده است، دیگه کلی دغدغه رو به خونه نمیبری.

سخته، ولی شدنیه. مثال عینی واسه تون میزنم:

استاد من پیام داد شبت بخیر عزیزم، من گفتم عذر میخوام میدونم منظوری ندارید، اما لطفا این واژه عزیزم رو خطاب به من استفاده نکنید، عادت ندارم، معذب میشم! ایشون هم گفت چشم! دیگه هم به کار نبرد. زشت بود؟! توهین بود؟!

همکلاسیم گفت راستی مهنام... ، با یه لبخند گفتم فلانی هستم (فامیلمو بهش یاد آوری کردم) دیگه هم با اسم کوچیک صدام نزد. زشت بود؟

دو سه تا از همکلاسیام سوار ماشین شدن و تا یه مسیری رسوندم، رفتم خونه، نرسیده به مادرم گفتم چند تا از آقایون هم کلاسی رو تا مسافتی رسوندم. گفت دیگه این کار رو نکن، من بهت اعتماد دارم، اما یهو مردم میبینن حرف در میارن. چند روز بعد مجددا خواستن باهام بیان. گفتم واقعا متاسفم خانواده این اجازه رو بهم نمیده در خدمتتون باشم و نمیتونم از اعتمادشون سوء استفاده کنم. ببخشید. فقط خانوم ها بیان. یکم ناجور بود، ولی رفتم خونه حالم خوب بود!

بعد تعطیلات عید، من هم چند جلسه ای بر تعطیلاتم افزودم . رفتم کلاس و تمرین پیانو. فقط یکی از پسرا نشسته بود و گوش میداد. تمرینم که تمام شد بی مهابا گفت، وقتی نمیای کلاس خیلی مشخصه نیستی، حتی استاد رغبت به درس دادن نداره، دلم برات تنگ شده بود، خیلی خودمو کنترل کردم وقتی پیانو میزدی بغلت نکنم!... باید چیکار میکردم؟ فرار میکردم ازش؟ نه، گفتم کار خوبی کردین خودتون رو کنترل کردیم، چون در غیر اینصورت حتما یه کشیده از من دریافت میکردین. لطفا ادبیاتتون رو با یه خانوم تصحیح کنید و حد و حدود خودتون رو متوجه باشید آقای فلانی....

خب میدونی هم کلاسیام فکر میکردن من لوس و مغرورم. گاهی هم مسخره ام میکردن، پشت سرم حرف میزدن، ادامو در میاوردنو... ولی دخترای دیگه دست میدادن و بگو بخند داشتن. ولی الان بعد گذشت چند ماه از فارغ التحصیلی میدونید چی شده؟

من دنبال پیشرفتمم، این مدت موفقیت زیادی به لحاظ درس و حرفه ام داشتم، آسایش دارم و همچنین همه سعیمو میکنم که دانشم رو از ازدواج افزایش بدم و وقتم رو در این امر سرمایه گذاری کنم تا اگر خدا خواست آماده باشم و ازدواج موفقی داشته باشم. ولی اون دخترا خواسته و ناخواسته درگیر مسائل عاطفی اند، بینشون اختلافه، این زیرآب اونو زده، اون کیس اینو قاپ زده، این تازه فهمیده عاشق اون بوده، ولی اون بهش علاقه نداره، خلاصه اوضاعیه و امیدوارم در نهایت موفق باشند!

و در نهایت: پسرا شاید یه رفتارای صمیمانه ای با ما داشته باشن و ما هم دلمون نیاد دلشون بشکنیم، اونا هم ازمون تعریف بدن و به به و چه چه کنن، اما در نهایت در خلوت خودشون یه واژه ها و القابی نسبت به ما استفاده میکنند و یه حدس های غیر منصفانه ای در مورد ما میزنن که سزاوار ما نیست و بهتره خودمون رو نادانسته مستحق همچین افتراها و القابی نکنیم.

موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرخ رو

موضوعاتی وجود داره که من رو نگران میکنه


1- ایشون بطور کلی با دانشجویانشون مثل دوست رفتار میکنن و رفتار صمیمانه دارن ( به خصوص دانشجویان دکتری)

2- رفتار حمایتگرانه نسبت به دانشجویان و بالطبع نسبت به من

3- توجه نسبتا خاص و ویژه به من( اختصاص دادن وقت زیاد، در دسترس بودن همیشگی، امتیاز قائل شدن و ...)

4- روحیات بسیار نزدیک

4- وجود خلا عاطفی در من و همینطور در ایشون ( اشاره به داشتن مشکلات بسیار حاد با همسرشون کردن)

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرخ رو

من دارم میگم در مورد گذشتن از مرز باریک رابطه صمبمانه استاد و شاگردی به رابطه عاطفی نگرانم در پاسخ میفرمایند دلیلی نداره بری نیاز عاطفیت رو با ادم متاهل برطرف کنی! جل الخالق...

---

با سلام و احترام



خانم فرخ رو ،،، اونجاهایی که قرمز کردم را دقت کنید

میشه کمی تامل کنید در مورد قرمزها ؟ ( در خلوت خودتون )



رابطه عاطفی هیچ وقت یه طرفه نیست !:305:

در واقع از همین رفتارهای صمیمانه شروع میشته تا ر سیدن به مرحله دلداری - ......

خانم عشق آفرین مثال های خوبی زدند.

من احساس می کنم شما درگیر این احساسات شدید ،،،،، اگر اشتباه میگم توبه :18:






یه بوته در حال رشد گل رز را اگر شاخه های اضافی اش را ببری ،،،آب و مواد غذایی میرسه فقط به یکی !،،،،چند وقت دیگه یه گل رز بزرگ و زیبا داریم !!

ولی اگر شاخه های گل رز را نبریم و بذاریم شاخه ای زیاد داشته باشه ،،،، گل رزهای زیاد ولی کوچک داریم !!


یکی از دلایلی که استاد شما در زندگیه شخصی خودشون مشکل دارنند اینکه ،،،، احساسات خودش را 100 درصد برای همسرش خرج نمیکنه و آن را برای همه پخش میکنه


هدف ما بیشتر کمک برای آینده شما بود که خدایی نکرده اشتباه نکنید . :72:



........................................



ببنید تاپیک شما دو تا مسئله داره :

1) رفتار استاد شما
2) رفتار شما !



اول اینکه ما تسلطی به رفتار دیگران نداریم !

یعنی انسانها آزادند بر اساس اندیشه هاشون رفتار دلخواه خودشون را انجام بدند ( که این رفتار میتونه مورد تشویق و یا مورد بازخواست بشه ! با توجه به عرف کشورها - باورها و ....)

اول باید به این مهم برسیم !





........................................

دوم رفتار ما نسبت به محیط پیرامون ماست !

ما انسا نها باید برای خودمون خط قرمز - خط زرد - خط سبز داشته باشیم !!

یعنی برای نفس و شخصیت و انسانیت خودمون یه قانونی بذاریم ( هر فردی باور خودش را داره ! )


اینها را مشخص کنیم .


..............................


اگر اگر اگر دو مرحله بالا حل شد !!!!

دیگه با اندکی تفکر می تونید پاسخی برای استادتون پیدا کنید

دوستان هم خوب راهنمایی کردن در مورد پاسخ دادن به استادتون .



یا حق .:72:

سلام از پاسخ هاتون ممنونم ...واقعا بهتر و دلسوزانه تر از این نمی شد... ممنونم
من تصمیم گرفتم با توجه به راهنمایی هاتون... به دور موندن از شبکه اجتماعی ادامه بدم ، یه بار رودر رو بهشون رک بگم که ببخشید من میدونم منظور و قصدی نیست ولی خواهش میکنم محبتتون رو به روش بوسیدن سر و ... حداقل نسبت به من نشون ندین و حریم و ارزش هام زو بهشون یاداوری کنم
اگر دیدم جواب داد که فبها اگر نه حداقل تا زمان باقی مانده اتمام کار ایشون رو در فواصل بسیار طولانی ببینم... همون زمان دیدار هم بسیار کوتاه و بدون رفتن به حاشیه باشه
و در نهایت اگر دیدم رفتارها ادامه پیدا کرد یک بار تمام سنگامو وابکنم( البته در صحیح بودن این کار شک دارم) یا میگن من هیچ منظوری ندارم که در این صورت ادامه همکاری و ارتباط منوط به حفظ مرزهاست یا سخن از موضوعات دیگه ای میکنن که در اون صورت من تکلیف رو میدونم و خلاص
حقیقتش اینه که یه ذره از رک بودن در این مقطع میترسم مثلا میترسم که بگم ببخشید یعنی چی که سر من رو میبوسید در بهترین حالت میگه منظوری ندارم و ببخشید و چشم... ولی این احتمالم هست که بره تو فاز عشق و عاشقی... و این در این مرحله کارم فاجعه اس.. چون در حال حاضر بیشترین شخصی که من باهاشون سر و کار دارم ایشونه و به جز معذب بودن من واقعا نمیدونم چه رفتاری در اون لحظه بکنم؟
به هر حال فکر میکنم بیشترین تمرکز و تلاشم باید اتمام کارم باشه...

در عین حال کار و فعالیت های خودم رو افزایش بدم

در خصوص فرمایش اقای باغبان هم که گفتن من فکر میکنم شما درگیر این احساسات شدید هم باید عرض کنم خودم فکر میکنم در مرحله بسیار حساسی هستم... من در زندگیم اونقدر و اونقدر و اونقدر رنج و سختی کشیدم که با تمام وجودم قدر نعمتی به نام ارامش رو میدونم... الان بعد از سالهااااااا به یک ساحل امن و ارام رسیدم که لذتش رو فقط یکی مثل من میفهمه... اصلا قصد ندارم که این ارامش رو از خودم بگیرم و در حقم دعا کنید که با دست خودم این نعمت رو از خودم نگیرم... و خیلی خوب میدونم که وارد رابطه عاطفی شدن اینچنینی و به این شکل بی سر و ته همان و خداحافظی برای همیشه با ارامش هم همان....

و به همین سبب اومدم اینجا و راهنمایی خواستم...

میدونم که ادامه صمیمیت و خدای نکرده وجود رابطه عاطفی عقلم رو زائل خواهد کرد...
از صمیم قلب و با تمان وجودم از تمام دوستانم ممنونم که برام وقت گذاشتن

سلام ،

یکی از بهترین تاپیک هایی که توی همدردی دیدم ، راهنمایی های منطقی ، منصفانه ،و به دور از هیجان محوری های آنی (هر چند دلسوزانه) .

از خانم فرخ رو هم به خاطر صبوری ، جدیت و عملگرایی در کنار درخواست مشورت( که الهی شکر توی این تاپیک خیلی خوب بود) و هدایت تاپیک شون تشکر می کنم و براشون آرزوی بهترین روز ها رو دارم.

از دوستان هم به خاطر راهنمایی های دلسوزانه ی عاقلانه (هر چند کمی تلخ) و کاربردی شون (خانم شیدا و مخصوصا خانم عشق آفرین) تشکر می کنم.

سلام به دوستان
من طیق توصیه دوستان عمل کردم و در خصوص موضوعی که پیش آمده بود ( بوسیدن سر) در اولین بار خیلی محترمانه به ایشون متذکر شدم؛ جاخوردن یا نه نمیدونم چون موقع خداحافظی بود... اما در مجموع رفتار عمومی ایشون بسیار سرد شده با من...لحن حرف زدن، جواب ایمیل و تلفن دادن با تأخیر بسیار طولانی نسبت به قبل...
امروز واقعا از لحن و برخورد ایشون ناراحت شدم...و تا مدتی تمرکز نداشتم رو کارم.
قصدم از این حرفها اینه که باهاتون درددل کنم و آرام بشم.
چند بار دستم رفت رو تلفن که زنگ بزنم و صریح تر صحبت کنم و برام مسجل بشه این تغییر در رفتار ناشی از چنین موضوعیه یا اینکه خیر مشکلات شخصی خودشونه که من دارم بخودم میگیرم... اینم بگم که یکی از بستگان ایشون در حال حاضر وضعیت وخیمی داره )
( یه رگه-هایی از مهزطلبی الان تو خودم میبینم بعد به خودم میگم هیچ جای این رفتارت غلط نبوده و تو حق داشتی و خیلی هم محترمانه گفتی پس دلیل نداره ناراحت باشی)
چون خیلی بدم میاد از سر دوونده شدن...دوست ندارم کوچیک بشم( اگر تغییر رفتار به این سبب باشه دیگه دلیلی نداره وجود ارتباط) و در عین حال دوست ندارم با قضاوت زودهنگام و نابجا ( ارتباط دادن تذکر من به تغییر رفتار ایشون) یک ارتباط کاری خوب رو خراب کنم.
آیا سو تفاهم های اینچنینی رو باید صریح صحبت کرد یا خیر.
مثلا من بپرسم که آیا ناراحت مشخصی از من دارن و ارتباطی داره به صحبت من ایشون یا میگن بله و مگه من چیکار کردم و فلا و بیسار و توجیه ....یا اینکه میگن حرف و خواسته شما بجا بوده و من گرفتاری های خاص خودم رو دارم....

میشه لطفاً با من حرف بزنید.. ناراحتم
احساس میکنم دلیل ناراحتی من اینه که درست نمیتونم تحلیل کنم رفتار ایشون...

با سلام

تغییر رفتار ایشون و سرد رفتار کردنشون کاملاً برای شما مفید هست و همون رفتاری ههست که باید داشته باشند .... ناراحتی شما نشونه اینه که تمایل دارید ایشون بهتون توجه داشته باشه و این یعنی در دام احساسات افتادید که می توانید در همین ابتدا با مقاومت خود را از این دام بیرون آورده و شاهد بلوغی زیبا در درونتون باشید ....

عزیز جان تعبیر رابطه صمیمی استاد و دانشجو یک تعبیر فریبنده است .... به هیچ وجه رابطه صمیمی استاد و دانشجو بخصوص استاد و دانشجوی جنس مخالف معنی ندارد و تعبیر ارتباط رسمی استاد و دانشجویان تعبیر درستی هست حتی از لفظ رابطه که جزیی تر است هم نباید استفاده کرد بلکه از لفظ ارتباط درسته استفاده بشه ... لذا شما گرفتار همین تعبیر اشتباه هستید و چون تصور می کیند باید رابطه صمیمی بین استاد و دانشجو باشد اگر نباشد برایتان ناخوشایند هست ....
وقتی قبول کنید رابطه باید رسمی و جدی و در حریمی محکم باشد این رفتارهای کنونی استادتون هرگز شما را ناراحت نمی کند .... نیاز دارید اعتماد به نفس و بخصوص عزت نفستان را تقویت کنید و گام اول در این جهت این است که به هیچ وجه نه واکنش درونی و نه بیرونی به رویه و رفتار جدید و البته درست استادتون داشته باشید بلکه شما رسمی و جدی فقط در حوزه مسائل علمی با ایشون در گاه ضرورت سخن بگید و مراجعه داشته باشید و لا غیر

سلام
از پاسختون سپاسگزارم فرشته مهربان...
حرفاتون کاملا صحیحه و به این بعد حتما توجه خواهم کرد...در درست بودنشون شکی ندارم و چارچوب ارتباط ( و نه راابطه) از این بعد رسمی و محترمانه خواهد بود و صد البته صرفاً درسی
اما دیروز عصر متوجه یه بعد دیگه شخصیتی خودم هم شدم.... علت تغییر رفتار ایشون فوت یکی از وابستگان درجه یک بوده.... اما من به خودم گرفته بوذم... از اینجا متوجه شدم یه قسمت دیگه از شخصیت من هم باید روش کار بشه... موضوع چیز دیگزی بوده من به خودم گرفتم...
نمیدونم در عالم روانشناسی به این حالت میگن چی و چطور تحلیل میشه...دیروز او همین سایت یه سری مطالب بود با عنوان چطور به آرامش برسیم قسمت اولش در مورد فیلترهای ذهنی بود... واقعیت چیز دیگری است اما من بنا به خلق و خو و شخصیت خوذم برداشت دیگزی میکنم و همین مایه رنجم میشه ( تقریبا با این محتوا)

من این مشکل رو زیاد دارم...منمیدونم حساس بودنه؟ لطفا راهنماییم کنین