یکماهه که با شوهرم فقط چند کلمه حرف زدم کمکم کنید

سلا م دوستان عزیز من و شوهرم 7 سال پیش ازدواج کردیم یه دختر 4 ساله دارم خیلییییی عدم تفاهم داشتیم ولی با گذر زمان سعی کردیم خودمون رو وفق بدیم و دست از دعواهای زیاد برداریم یعنی من کوتاه اومدم به خاطر زندگیم و دخترم وگرنه خونمون میدون جنگ بود . شوهرم به شدت به خونواده وابسته است همه تصمیمها مشورتها و دردلهاش اونجاست اونا هم تا میتونن حمایت عاطفی و مالی میکنن اهل سفر و گردش نیست اهل کادو و هدیه خریدن نیست به جز دوسال اول زندگی . هنوز یه تولد نتونستم برا دخترم بگیرم شغلش آزاده اما درآمدش متوسطه میتونیم خیلی از کارها رو در حد وسع انجام بدیم اما همش میگه نمیشه و نداریم . چندماهه بخاطر اینکه شاید بتونم یه سری از خواسته هامو خودم تامین کنم و هرروز دعوا نباشه اومدم سرکار اما حقوقم کمه در حد رفت و آمد و شهریه مهد دخترمه یکماه پیش عقد خواهرم بود شوهرم شب مثل یک مهمون اومد با اینکه قبلش بهش گفته بودم جلوی اونا خوب برخورد کنه اما نشست و حتی یک تبریک هم نگفت بهشون با اینکه خونواده من اینقدر بهش توجه میکنن. شب اومدیم خونه چیزی نگفتم اما فرداش بهش گفتم کارش خیلی بد بوده و من کم آوردم که مثل غریبه ها رفتار کزده بهش گفتم هرکاری بکنی داماد جدید هم یاد میگیره که نسبت به خونواده زنش غریبه باشه بهش گفتم خیلی بیشتر ازت توقع داشتم و چندروزی باهاش قهر کردم اما از اونجا که من با گذر زمان همه چی یادم میره و دوباره آشتی میکنم به حالت عادی برگشتم اما ایندفعه شوهرم خیلی بیمحلی میکنه باهاش حزف میزنم یا چیزی میخوام در حد دو سه کلمه جواب میده چندروزی گغتم بزار من خوب باشم اونم یادش میره اما نشد خیلی سرد و بی تفاوت شده اعصابم ریخته به هم همش گریه میکنم واقعا حق من در مقابل اینهمه گذشتی که کردم همینه یه شوهر بی محبت و با اخلاقی عجیب
اصلا درکش نمیکنم اصلا ب فکر خوشحالی من ودخترم نیست حتی وقتایی که قهر نیستسم روال زندگیمون خیلی تکراری و بی انگیزه است
لطفا راهنمایی کنید ممنون

سلام
1. زیادی کوتاه اومدن و گذشت کردن و بی زبون بودن خوب نیست دوست عزیز. این اسمش صبر نیست، اسمش تو سری خور بودن و منفعل بودن و ضعیف بودنه. از قدیم گفتن اندازه نگه دار که اندازه نکوست، هر چیزی حتی مراعات شوهر رو کردن، به خاطر زندگی صبر و تحمل و بردباری کردن، بخشیدن شوهر برای ادامه ی زندگی و ... هم حدی داره. وقتی از حد خودش بیشتر بشه اثر معکوس و سوء میده. شما اشتباه کردین که بیش از اندازه خواستین سازش کنین.
2. وابستگی شوهر شما به خانواده ی والدینش تا این اندازه که اون ها رو به شما و دخترتون ترجیح بده اصلا طبیعی نیست. شما قبل از ازدواج اگر متوجه این موضوع شده بودین و با دانستن این موضوع باز هم همسر این مرد شدین دیگه خود کرده را تدبیر نیست ولی اگر بعدا متوجه این وابستگی افراطی به خانواده ی والدینش شدین چه کارهایی کردین که این وابستگی رو کم کنین و همسرتون رو به خودتون و زندگی مشترکتون دلبسته و وابسته کنین؟ با شوهرتون بگو بخند داشتین؟ باهاش هیجان داشتین؟ براش خوب لباس میپشیدین؟ براش ارایش میکردین؟ طنازی و لوندی براش میکردین؟ غذاهای خوشمزه براش درست میکردین؟ به نیازهای جنسیش توجه میکردین؟ شما جوونید و خیلی کارها میتونید برای شوهرتون به عنوان خانمش انجام بدین که والدین و دوستان و ... نمیتونن این کارها رو براش انجام بدن.
3. وقتی در 2 سال اول زندگی سفر و تفریح و هدیه از طرف ایشون فراهم بوده چی شد که بعد از 2 سال یک دفعه قطع شد؟ شما موقع خرید و گرفتن هدیه از همسرتون واکنشتون چی بود؟ بیشتر ذوق میکردین و تشکر میکردین و ایشونو ترغیب به اینکار میکردین یا نه میگفتین مثلا چرا اینو خریدی یا کاش پولش رو بهم میدادی یا لازم نبود و ... ؟ واکنشتون چی بود؟ مردها اگر ببینین با خریدهاشون زنشون خوشحال میشه دفعات بعد خریدهای بهتری انجام میدن تا خوشحالترش کنن. اون هدیهه ا رو استفاده میکردین جلوی چشم شوهرتون؟ میگفتین چقدر لازمش داشتین؟
4. بعضی از اقایون کلا تیپ شخصیتیشون اینه که تو خونه به زن و بچه شون بگن ندارم!!! اصلا احساس پیروزی و غرور میکنن که تو خونه به اعضای خانواده شون بفهمونن که پول ندارن بعد بیرون با دوستاشون خرج کنن برای خودشون یا بقیه، این رو یک سیاست بزرگ میدونن که تو خونه هیچ خرجی نداشته باشن و همیشه از هزار تومن و دو هزار تومن دم بزنن اما برای فامیلها و خودشون و دوستانشون خرج کنن. اما شما نباید بی پولیش رو باور بکنین. همیشه خواسته هاتونو از شوهرتون مطالبه کنین. همیشه بخواین ازش. اینجور مردها هر چقدر کمتر تو خونه خرج کنن بیرون 100 بار بیشتر و بیشتر خرج میکنن. همیشه به خرید وادارش کنین.
5. چرا خانواده ی شما زیادی به دامادی توجه میکنن که بهشون در حد متوسط هم توجه نداره؟ من معتقدم با هر کسی باید مثل خودش رفتار کرد. با هر کسی! اگر شوهر شما به خانواده تون اهمیت نمیده در مقابل خانواده تون هم این داماد رو تحویل نگیرن، انگار اصلا نیست و خودتون هم در مراسمات فامیلهای شوهرتون دقیقا مثل خودش سرد و بی تفاوت رفتار کنین. کاملا متوجهش کنین که هر طوری کنش داشته باشه همونطوری واکنش میبینه. کلا در برابر رفتارها و گفتارهای ناپسندش سکوت نکینن و اعتراضتون رو منطقی و به جا بروز بدین. این یعنی دموکراسی. سکوت در برابر ادم های زیاده خواه اونها رو پرتوقع تر و هارتر میکنه و میگن ببین! خره نمیفهمه من سوارش شدم (دور از جوون) یا پیش خودش میگه حرفم و حرکتم حق بود که سکوت کرد چون حرف حق جواب نداره که.
6. چرا دخترتون رو از جشن تولد و عکس های اتلیه ای و فیلم تولد و ... محروم میکنین؟ اون فردا بزرگ میشه و انتظار خواهد داشت که براش عزیزی میکردین. برای بچه تون از هیچ چیزی نگذرین. بهترین لباس، بهترین مراسم، بهترین شهربازی ها و... حق بچه تونه و شوهرتونو ملزم به انجامش کنین و برای بچه تون کم نزارین. قناعت برای بچه نکنین. طوری برخورد کنین که دخترتون کاملا متوجه بشه که مادرش براش هر کاری میکرد و میکنه اما پدرش نمیذاره و دلش نمیاد برای بچه ش خرج کنه، خودتونو سپر بی مهری و خسیسی و سیاست های اشتباه شوهرتون نکنین. خانم باشید بزارید خودش بد جلوه کنه پیش همه.
7. برای خودتون و دخترتون ایجاد انگیزه کنین، با هم اشپزی کنین، مهمونی برین، پیاده روی برین، فیلم ببینین، خوراکی های مورد علاقه تونو بخرین و بخورین، عکس بندازین با هم ، اهنگ گوش نین، کتاب بخونین، بازی کنین، برقصین با هم و ... بزارید تصویری که از مادرش توی ذهن دخترتون هک میشه همیشه خوب و شاد باشه و در برابر شوهرتونم سرسنگین و بی محل باشین. متوجهش کنین که بدون اون هم مادر و دختر خوشحالین و میتونین زندگی کینن و به خودتون برسین. به شوهرتونم یاداوری کنین که این دختر الان 4 سالشه فردا میشه 24 ساله و متوجه تمام بی مهری ها و کمبودهایی که تو که پدرشی براش گذاشتی میشه و ثمره ی سالها زندگیت ازت متنفر میشه و اگر نمیخوای ثمره ی زندگیت ازت بدش بیاد بهش محبت کن و براش تو پدری چیزی کم نزار.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nardil

سلام
1. زیادی کوتاه اومدن و گذشت کردن و بی زبون بودن خوب نیست دوست عزیز. این اسمش صبر نیست، اسمش تو سری خور بودن و منفعل بودن و ضعیف بودنه. از قدیم گفتن اندازه نگه دار که اندازه نکوست، هر چیزی حتی مراعات شوهر رو کردن، به خاطر زندگی صبر و تحمل و بردباری کردن، بخشیدن شوهر برای ادامه ی زندگی و ... هم حدی داره. وقتی از حد خودش بیشتر بشه اثر معکوس و سوء میده. شما اشتباه کردین که بیش از اندازه خواستین سازش کنین.
2. وابستگی شوهر شما به خانواده ی والدینش تا این اندازه که اون ها رو به شما و دخترتون ترجیح بده اصلا طبیعی نیست. شما قبل از ازدواج اگر متوجه این موضوع شده بودین و با دانستن این موضوع باز هم همسر این مرد شدین دیگه خود کرده را تدبیر نیست ولی اگر بعدا متوجه این وابستگی افراطی به خانواده ی والدینش شدین چه کارهایی کردین که این وابستگی رو کم کنین و همسرتون رو به خودتون و زندگی مشترکتون دلبسته و وابسته کنین؟ با شوهرتون بگو بخند داشتین؟ باهاش هیجان داشتین؟ براش خوب لباس میپشیدین؟ براش ارایش میکردین؟ طنازی و لوندی براش میکردین؟ غذاهای خوشمزه براش درست میکردین؟ به نیازهای جنسیش توجه میکردین؟ شما جوونید و خیلی کارها میتونید برای شوهرتون به عنوان خانمش انجام بدین که والدین و دوستان و ... نمیتونن این کارها رو براش انجام بدن.
3. وقتی در 2 سال اول زندگی سفر و تفریح و هدیه از طرف ایشون فراهم بوده چی شد که بعد از 2 سال یک دفعه قطع شد؟ شما موقع خرید و گرفتن هدیه از همسرتون واکنشتون چی بود؟ بیشتر ذوق میکردین و تشکر میکردین و ایشونو ترغیب به اینکار میکردین یا نه میگفتین مثلا چرا اینو خریدی یا کاش پولش رو بهم میدادی یا لازم نبود و ... ؟ واکنشتون چی بود؟ مردها اگر ببینین با خریدهاشون زنشون خوشحال میشه دفعات بعد خریدهای بهتری انجام میدن تا خوشحالترش کنن. اون هدیهه ا رو استفاده میکردین جلوی چشم شوهرتون؟ میگفتین چقدر لازمش داشتین؟
4. بعضی از اقایون کلا تیپ شخصیتیشون اینه که تو خونه به زن و بچه شون بگن ندارم!!! اصلا احساس پیروزی و غرور میکنن که تو خونه به اعضای خانواده شون بفهمونن که پول ندارن بعد بیرون با دوستاشون خرج کنن برای خودشون یا بقیه، این رو یک سیاست بزرگ میدونن که تو خونه هیچ خرجی نداشته باشن و همیشه از هزار تومن و دو هزار تومن دم بزنن اما برای فامیلها و خودشون و دوستانشون خرج کنن. اما شما نباید بی پولیش رو باور بکنین. همیشه خواسته هاتونو از شوهرتون مطالبه کنین. همیشه بخواین ازش. اینجور مردها هر چقدر کمتر تو خونه خرج کنن بیرون 100 بار بیشتر و بیشتر خرج میکنن. همیشه به خرید وادارش کنین.
5. چرا خانواده ی شما زیادی به دامادی توجه میکنن که بهشون در حد متوسط هم توجه نداره؟ من معتقدم با هر کسی باید مثل خودش رفتار کرد. با هر کسی! اگر شوهر شما به خانواده تون اهمیت نمیده در مقابل خانواده تون هم این داماد رو تحویل نگیرن، انگار اصلا نیست و خودتون هم در مراسمات فامیلهای شوهرتون دقیقا مثل خودش سرد و بی تفاوت رفتار کنین. کاملا متوجهش کنین که هر طوری کنش داشته باشه همونطوری واکنش میبینه. کلا در برابر رفتارها و گفتارهای ناپسندش سکوت نکینن و اعتراضتون رو منطقی و به جا بروز بدین. این یعنی دموکراسی. سکوت در برابر ادم های زیاده خواه اونها رو پرتوقع تر و هارتر میکنه و میگن ببین! خره نمیفهمه من سوارش شدم (دور از جوون) یا پیش خودش میگه حرفم و حرکتم حق بود که سکوت کرد چون حرف حق جواب نداره که.
6. چرا دخترتون رو از جشن تولد و عکس های اتلیه ای و فیلم تولد و ... محروم میکنین؟ اون فردا بزرگ میشه و انتظار خواهد داشت که براش عزیزی میکردین. برای بچه تون از هیچ چیزی نگذرین. بهترین لباس، بهترین مراسم، بهترین شهربازی ها و... حق بچه تونه و شوهرتونو ملزم به انجامش کنین و برای بچه تون کم نزارین. قناعت برای بچه نکنین. طوری برخورد کنین که دخترتون کاملا متوجه بشه که مادرش براش هر کاری میکرد و میکنه اما پدرش نمیذاره و دلش نمیاد برای بچه ش خرج کنه، خودتونو سپر بی مهری و خسیسی و سیاست های اشتباه شوهرتون نکنین. خانم باشید بزارید خودش بد جلوه کنه پیش همه.
7. برای خودتون و دخترتون ایجاد انگیزه کنین، با هم اشپزی کنین، مهمونی برین، پیاده روی برین، فیلم ببینین، خوراکی های مورد علاقه تونو بخرین و بخورین، عکس بندازین با هم ، اهنگ گوش نین، کتاب بخونین، بازی کنین، برقصین با هم و ... بزارید تصویری که از مادرش توی ذهن دخترتون هک میشه همیشه خوب و شاد باشه و در برابر شوهرتونم سرسنگین و بی محل باشین. متوجهش کنین که بدون اون هم مادر و دختر خوشحالین و میتونین زندگی کینن و به خودتون برسین. به شوهرتونم یاداوری کنین که این دختر الان 4 سالشه فردا میشه 24 ساله و متوجه تمام بی مهری ها و کمبودهایی که تو که پدرشی براش گذاشتی میشه و ثمره ی سالها زندگیت ازت متنفر میشه و اگر نمیخوای ثمره ی زندگیت ازت بدش بیاد بهش محبت کن و براش تو پدری چیزی کم نزار.

---

اصلا دوست ندارم نسبت به نظرات کاربران محترم اظهار نظر کنم
اما حس میکنم شما مجرد هستین و خیلی فانتزیا از زندگی مشترک در ذهنتون دارین و یه مقدار بلند پرواز هستین.
دوست عزیز توی زندگی باید گذشت داشت و درک کرد.
باید متوجه بود که هرکسی بدیها و خوبی هایی داره و باید مشکلات رو حل کرد.
با قهر کردن و بی محلی و لج بازی که چیزی درست نمیشه
چیزهایی که شما معمولا توقع دارین با واقعیت خیلی فاصله داره.
روش هاتون یه مقدار تند و خشکه ولی زندگی یه معادله ریاضی و بده بستون نیست,داد و ستد نیست.
زندگی این نیست که بگی حالا که تو با خانواده م بدی میگم اونام اصلا حسابت نکنن.
یکاری میکنم من در ذهن دخترمون فرشته باشم و تو یه پدر پلید.
بهت محل نمیذارم که حالت جا بیاد.
خب اخرش چی؟این زن و شوهر یاد میگیرن که بدون هم زندگی کنن.تو برو سی خودت منم سی خودم اصلا به هم چه نیازی داریم؟ببین من بدون تو هم میتونم خوش باشم و زندگی کنم پوستتم میکنم...
گذشته ها گذشته
همسر ایشون قبلا اشتباه کردن و حالا متوجه شدن و دارن جبران میکنن.
من اگر جای همسر این خانم بودم وقتی ایشون وسیله میکوبید این ور و اون ور خیلی معذرت میخوام ولی از ایشون کلا سرد میشدم و کم کم فکر میکردم ایشون کنترل ندارن روی خودش و ظرافت و جذابیت زنانه ندارن.
مثل مردا وسیله پرت میکنه و کم مونده منو هم بزنه.
اما همسرشون صبوری میکنن.
مشکل شما با این روش ها حل نمیشه.
شما یه مادر و همسر نمونه و با محبت باشین و به خونه و زندگیتون برسین و شاد و پر انرژی باشین.
و حتما حتما روی خودتون کار کنید کلی روش هست برای کنترل خشم رسیدن به ارامش.
هر شب دمنوش گل گاو زبان میل کنین.کتاب هایی که روحیتون رو خوب میکنه بخونید.
درمورد مسائل مالی با هسرتون صحب کنین و نوع درخواست صحیح رو یاد بگیرین.
میدونم خیلی کلیشه ای شده و لی کلید مرد دکتر حبشی رو گوش بدین و با دادن شکوه به مردتون و یاد گرفتن درخواست صحیح نیازتون رو بیان کنین.
همسرتون به خانواده وابسته ان و خب دیگه نمیتونن خمیره خودشونو بعد از این همه سال تغییر بدن.
همونطور که دوستمون nardli گفتن با خیلی کارها میتونید همسرتون رو سمت خودتون جذب کنید.
روی کنترل خشمتون کار کنید شما الگوی دخترتون هستین.
خونه باید محل ارامش مرد باشه و مرد به خانه پناه ببره.
موفق باشین:72:

سلام

همسر شما به خانواده تون حساسه. این از تمام تاپیکهای شما مشخصه
ولی خودتون نمی خواهید این را قبول کنید.

نقطه ی آغاز مشکلات شما، خانواده تون بودن و هنوز هم هر بار یه جوری این توجه بیش از حد شما به خانواده تون و در اولویت قرار دادنشون باعث می شه همسرتون عکس العمل نشون بده.

معمولا آقایون به باجناق حساسن. به داماد جدید حساسن.
اومدن یه داماد جدید تو خانواده، روی رابط دختر و داماد قبلی کمی اثر می ذاره.
شما به جای بها دادن به همسرتون و نشون دادن این که اصلا این آقای داماد به شما ربطی نداره ( شوهر خواهر شما مهم تره یا همسرت و پدر بچه ات؟)
برعکس همسرت را بهش حساس کردی.

چرا دیر اومدی؟ چرا سلام نکردی؟ چرا بلند حرف نزدی؟
معلم و مربی ش که نیستید.
وقتی می اومد، هر ساعتی، می رفتی دستش را می گرفتی، تشکر می کردی که اومده،
می گفتی می دونی که خسته است و خیلی خوشحالی که توی جمع کنارته و باعث افتخارته و ...
بعد هم باهاش می رفتی پیش خواهر و شوهر خواهرت و با چند تا سلام و تعارف و غیره ... موضوع را تمام می کردی.

چرا نرفتی تبریک بگی یعنی چی؟

حالا داماد جدید از تو یاد می گیره به خانواده ام اهمیت نده !!!!!! ببین چند تا عبارت فاجعه و تحقیر و توهین تو این جمله هست !!
1- داماد جدید خیلی برای من مهمه، بهش فکر می کنم و برام مهمه چی می شه و چیکار می کنه
2- تو به خانواده ی من اهمیت نمی دی و بی شعور و بی تربیت و بیخودی ... ولی خب من دارم تحملت می کنم.
3- هر کار زشتی هم داماد جدید بکنه، علت و باعث و بانیش تو هستی. تو ریشه همه مشکلات دنیایی :311:

دوست عزیز،
شوهر شما بارها گفته من از شما می خوام که اولویت زندگیت باشم
اینقدر خانواده ات را توی سر من نزن.
همین.

این داماد جدید نشه مشکل جدید زندگی شما ..... صلوات !

[quote=شیدا.;425814]سلام

همسر شما به خانواده تون حساسه. این از تمام تاپیکهای شما مشخصه


با سلام
من متوجه نشدم منظور شما از تمام تاپیک ها چیه. ایشون که تنها همین یک عنوان مطلب رو دارند و متنی هم درباره گفته های همسرشون درباره خانواده خانم در آن نیست.


همه چیزی که گفته شده دعوا و دلخوری بوده و کمترین اشاره ای به چگونگی شروع و دلایل اون نشده. به هرحال اون علایق 2 سال اول، کادو خریدن و ابراز محبت ها همینطوری یکهو و بی دلیل (موجه یا ناموجه) تبدیل به سردی و بی محبتی نشده.
خوب بود این خانم صحبت های متقابل آقا رو هم عنوان می کرد بلکه بشه کمی قضیه رو روشن کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

سلام

همسر شما به خانواده تون حساسه. این از تمام تاپیکهای شما مشخصه
ولی خودتون نمی خواهید این را قبول کنید.

نقطه ی آغاز مشکلات شما، خانواده تون بودن و هنوز هم هر بار یه جوری این توجه بیش از حد شما به خانواده تون و در اولویت قرار دادنشون باعث می شه همسرتون عکس العمل نشون بده.

معمولا آقایون به باجناق حساسن. به داماد جدید حساسن.
اومدن یه داماد جدید تو خانواده، روی رابط دختر و داماد قبلی کمی اثر می ذاره.
شما به جای بها دادن به همسرتون و نشون دادن این که اصلا این آقای داماد به شما ربطی نداره ( شوهر خواهر شما مهم تره یا همسرت و پدر بچه ات؟)
برعکس همسرت را بهش حساس کردی.

چرا دیر اومدی؟ چرا سلام نکردی؟ چرا بلند حرف نزدی؟
معلم و مربی ش که نیستید.
وقتی می اومد، هر ساعتی، می رفتی دستش را می گرفتی، تشکر می کردی که اومده،
می گفتی می دونی که خسته است و خیلی خوشحالی که توی جمع کنارته و باعث افتخارته و ...
بعد هم باهاش می رفتی پیش خواهر و شوهر خواهرت و با چند تا سلام و تعارف و غیره ... موضوع را تمام می کردی.

چرا نرفتی تبریک بگی یعنی چی؟

حالا داماد جدید از تو یاد می گیره به خانواده ام اهمیت نده !!!!!! ببین چند تا عبارت فاجعه و تحقیر و توهین تو این جمله هست !!
1- داماد جدید خیلی برای من مهمه، بهش فکر می کنم و برام مهمه چی می شه و چیکار می کنه
2- تو به خانواده ی من اهمیت نمی دی و بی شعور و بی تربیت و بیخودی ... ولی خب من دارم تحملت می کنم.
3- هر کار زشتی هم داماد جدید بکنه، علت و باعث و بانیش تو هستی. تو ریشه همه مشکلات دنیایی :311:

دوست عزیز،
شوهر شما بارها گفته من از شما می خوام که اولویت زندگیت باشم
اینقدر خانواده ات را توی سر من نزن.
همین.

این داماد جدید نشه مشکل جدید زندگی شما ..... صلوات !

---

یعنی یک تبریک خشک و خالی گفتن انقدر تقاضای غیره منطقی ای هستش به نظره شما ؟ چرا نرفتی تبریک بگی یعنی چی؟ یعنی گلایه کردن از به جا نیاوردن حد اقل شرط ادب !!! البته که نظر هر کسی محترمه ولی من هر بار که نظرات شما رو خوندم همیشه در جهت این بوده که به یه خانوم بگی شما اشتباه میکنی ! شما باید کلید اقتدار مرد رو بخونی. شما باید به مرد اقتدار بدی و ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ellie2014

یعنی یک تبریک خشک و خالی گفتن انقدر تقاضای غیره منطقی ای هستش به نظره شما ؟ چرا نرفتی تبریک بگی یعنی چی؟ یعنی گلایه کردن از به جا نیاوردن حد اقل شرط ادب !!! البته که نظر هر کسی محترمه ولی من هر بار که نظرات شما رو خوندم همیشه در جهت این بوده که به یه خانوم بگی شما اشتباه میکنی ! شما باید کلید اقتدار مرد رو بخونی. شما باید به مرد اقتدار بدی و ...

---

عزیزم این واقعیت جامعه مردسالار ماست واگه مردی زودرنج باشه باکوچکترین کاری اقتدارش زیرسوال میره.:97:
شیدا همیشه بهترین ومنطقی ترین نظراتو داشته.نظرش اینه که توی یک دعوا هردوطرف مقصرن.وقتی پستی میذاره هدفش به آرامش رسیدن صاحب تاپیکه.وگرنه این حرفو که توهم برو باهاش دعواکن این چه زندگیه که هرکسی میتونه بزنه ونیازی به تاپیک زدن ومشاوره نداره!
خواسته صاحب تاپیک غیرمنطقی نیس که دوست داره شوهرش خوشرو باشه وتبریک بگه ولی بامردای این مدلی باید خیلی مراعات توصحبت کردن داشت بازبون خوش چیزی رو ازشون خواست نه تهدید ودعوا.بدونید این ازکوره دررفتنهای ما دودش تو چشم اولین کسی که میره خودمونه .الان هرکسی سرخونه زندگی خودشه وشاید اصلا یادش نباشه شوهر این خانم چه برخوردی داشته ولی این زندگی کسالت بار وباقهر رو فعلا این خانم داره

سلام عزیزم

من به عنوان تجربه خودم این جواب رو می نویسم اگه کمک کنه خیلی خوشحال می شم. من وهمسرم تجربه ای مشابه شما و همسرت داشتیم ولی با این تفاوت که من جای همسر شما بودم و مدام همسرم می گفت در برابر مادرم اینجوری باش اونجوری کن واسه فلان موضوع زنگ بزن زشته ال وبل... حالا از اولی که با من اشنا شده بود من دختر کم حرفی بودم تلفن نمی زنم حتی به مادرم کار واجب باشه مسیج می دم و همه ی نزدیکانم این رو می دونن و دلخور هم نمی شن اما مادر ایشون توقع داشتن سر هر موضوعی بهشون زنگ بزنم یا خودشون زنگ می زدن سرکارم بودم باید باهاشون حرف می زدم و این خیلی من رو اذیت می کرد همسرم هم اخلاقش مثل منه ولی در مورد خونوادش اصرار داشت که جواب بدم یا هرچیزی . به نظر اون تماس تلفنی ادب بود اما به نظر من بی ادبی نمی شد حالا اگه در جواب مادرشون مسیج بدم ،می فهمی منظورم رو.

نتیجه ای که داشت ناراحتی و عذاب برای من بود برام سخت بود که واسه خانوادش انقدر بکن نکن می کرد بهم . باهاش صحبت کردم و گفتم من آدم بالغی هستم و خوب و بد رو می دونم اگه اصرار کنی که اینجوری باش اینو بگو اونو نگو من بیشتر لج می کنم و بدم می آد از اینکه بیام خونه مادرت و ایشون هم خوشبختانه پذیرفت.
مثلا تو یه جمعی من با دختر خالم نشستم صحبت می کردم که همسن من هستش و مادر ایشون تو اون جمع حضور داشت و ناراحت شده بود و همسرم به من انتقال داد که چرا تو یه اتاق دیگه با دختر داییت حرف می زدی و متوجه شدم این بکن نکن ها بازتاب حرف های خونوادشه چون خود همسرم مشغول بازی بود و متوجه عدم حضور منم نشد و تا چند روز خبری از این موضوع نبود . فکر می کنم در مورد همسر شما هم همین باشه. این ناراحتی ها و مسائل این چنینی معمولا بین خانواده هاست و اگه به نظرت فکر می کنی اگه مثلا تو و شوهرت برید یه شهر دیگه زندگی کنید خیلی از مشکلاتتون حل می شه یعنی نظر من درسته و عمده این مسائل به دلیل حرفهای غیر عمد یا عمدی خانواده هاست. بیبین بعضی وقت ها زن و شوهر خودشون با هم خوبن و مثل دوران دوستی لحظه های شیرین دارن اما نا خودآگاه با وسط اومدن پای خونواده ها نارضایتی ها هم خواه نا خواه به وجود میاد. مثلا من حرف مادرم رو گوش می کنم و یکی دو بار همسرم مادرم رو که دید از من گله کرد که مثلا غذای خراب شده رو دور نریخته بودم. من و مادرم ناراحت شدیم و گفتیم داره بهانه تراشی می کنه و مادرم ناراحتیش رو به من منتقل کرد و من با همسرم صحبت کردم دیدم ایشون چون می دونه من حرف مادرم رو گوش می دم خواسته از طریق مادرم و جوری که ناراحت نشم به اصطلاح حرفش رو به کرسی بنشونه که منم گفتم دیگه این کار رو نکنه چون مادرم رو ناراحت می کنه و اوضاع به خوبی تموم شد . یعنی می خوام بگم باید مدیریت کنی عزیزم . مثلا مادرت ممکنه بگه این چه رفتاریه شوهرت داره می دونم ناراحت می شی اما به مادرت باید بگی مرد هستن دیگه اخلاقشون اینجوری می شه وقتی خسته می شن و بحث رو عوض کنی. خیلی سخته من درکت می کنم دوست داری با شوهرت پیش تازه عروستون باشی و خوش بگذره اما یه تفاوت هایی رو باید قبول کنی اینکه همسرت مث خودت از مهمونی خوشش نمی آد . می تونی ازش بپرسی که مثلا خودت از صبح تنها بری اونجا و ایشون شب بیاد دنبالت از اونور هم به خونوادت بگی شوهرم از شلوغی خوشش نمی آد اینجوری اونا به اخلاقش عادت می کنن و به تو چیزی نمی گن که ناراحت شی خودتم حرص نمی خوری شوهرت هم دیرتر می آد و استراحت کرده و پر انرژی تر و سر حال تر ممکنه باشه.

یه نصیحت خواهرانه بهت می کنم چون یه مقدار اخلاق و حساسیت های مادرم رو داری به نظرم زیاد رو روابط همسرت حساس نباش درسته رسم ادب اینه که گرم بگیره و تبریک بگه و لبخند بزنه اما هر آدمی یه جوریه همونطور که یه خواهر و برادر مثل هم برخورد نمی کنن تو اجتماع. تو روی این کار کن که از رفتار شوهرت شرمنده نشی و روی رفتارت اثر منفی نذاره به خودت بگو اخلاقش همینه دیکه چیکارش کنم خودت خوب باش و خوشرو باش و با همه خوب رفتار کن می دونم سخته ، کلا بی خیال شدن سخته اما سعی نکن کاری کنی همه شوهرت رو دوست داشته باشن و ازش تعریف کنن . اولش سخته ولی به خودت خوش می گذره و غصه نمی خوری. والد شوهرت هم نمی شی که بکن نکن کنی و ایشون به سمت شما جذب میشه. سعی کن همسر باشی نه مادر چون ایشون ادب و تربیتش بر عهده مادرش بوده که دیگه دوره ادب کردنش تموم شده و با گفتن شما فقط ایشون نسبت به شما سرد می شه و نه تنها یاد نمی گیره بلکه لجبازی هم ممکنه بکنه چون وقتی شما والد دورنتون قوی باشه و بر رفتارتون علبه کنه کودک درون شوهرتون رو فعال می کنید که ایشون ممکنه لجبازی کودکانه داشته باشه. به نظرم بهترین راه بی خیالیه و اینکه مهمونی می ری پیش مامانت اینا سعی کنی به خودت خوش بگذره و البته فرزند عزیزت. کمی هم ناز و عشوه زنانه رو به کار بگیر بهش بگو برام گل می خری ؟ یا بگو حس می کنم خوشبخت ترین زن دنیام وقتی با گل سوپرایزم می کنی. یه راهی بذار که بدونه چه طور خوشحالت کنه و بهش بگو اینجوری خیلی خوشحال می شم هر چند خود من اینا رو می دونم زیاد توی هدیه گرفتن از همسرم موفق نبودم اونم به خاطر تاثیر خونوادشه اما یه شاخه گل رو دیگه می خره.

ببخشید طولانی شد ولی اینم بگم این رفتارت روی فرزندت تاثیر منفی می ذاره و وقتی همسرت ازدواج کنه تو نا خودآگاهش فکر می کنه همسرش از رفت و آمد با خانوادش بدش می آد چون تو الان این رو بولد می کنی تو خونه. می تونی بذاری پای اخلاقش بگی شوهر من کم حرف و درونگراست و اوقاتت رو سر سلام نکرد زنگ نزد اینو نگفت اونو نبر نکنی. خدارو شکر بهانه برای توجیه هم زیاده دوبار بهانه بیاری برای بار سوم کسی از شوهرت انتظار نداره و تورو به خاطر خودت دوست دارن نه شوهر خوش مشربت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ellie2014

یعنی یک تبریک خشک و خالی گفتن انقدر تقاضای غیره منطقی ای هستش به نظره شما ؟ چرا نرفتی تبریک بگی یعنی چی؟ یعنی گلایه کردن از به جا نیاوردن حد اقل شرط ادب !!! البته که نظر هر کسی محترمه ولی من هر بار که نظرات شما رو خوندم همیشه در جهت این بوده که به یه خانوم بگی شما اشتباه میکنی ! شما باید کلید اقتدار مرد رو بخونی. شما باید به مرد اقتدار بدی و ...

---

تبریک خشک و خالی و ادب را به جا آوردن در یک رابطه سالم و اختیاری معنی داره.
این آقا به نظر خودش لطف کرده که تا خونه ی پدر خانمش رفته و تا همین جاش را هم برای شرط ادب و از روی اجبار انجام داده.
ایشون با خانواده ی همسرش مشکل داره. درست و غلط بودن رفتارش هم از یک مسیر هفت ساله گذشته، نه یک تاپیک.
به گفته ی خود این خانم، همسرشون دو سال اول کادو می خرید، خوب بود و ... چی شد که به تدریج این رابطه بد و بدتر شد.

نمی گم همه اش آبانی مقصره. ولی می گم این یه رابطه ی مشکل داره. همین که پاشده رفته عروسی به نظر خودش زیادی قدم جلو گذاشته.

آبانی نمی گه بعد عقد یا بعد نامزدی یا بعد عروسی بد شد .... می گه بعد از دو سال ...

" چرا نرفتی تبریک بگی یعنی چی؟" ... منظورم این نیست که این سوال از اصل غلطه. منظورم اینه که مطرح کردنش به اون شکل غلطه.
همسر شما بچه ی سه ساله نیست که بهش بگی مامان جون چرا سلام نکردی !!

من می گم اگر هم می بینه همسرش دلخوره و ناراحته و با همه ی ناراحتیهاش اومده تو مراسم، ایشون نره در گوشش بگه وای چرا نرفتی تبریک بگی.
باید با رفتار خوب و درست ... خودش می بردش پیش عروس و داماد و تبریک می گفتن.
اگه با خوشرویی از اومدن شوهرش استقبال می کرد، اگه بهش دو تا جمله ی خوب می گفت و بهش اعتبار می داد، خیلی راحت می تونست همون موقع دست در دست هم برن سمت عروس و داماد و تبریکشون را بگن.
بدون این که آقا اصلا متوجه بشه داره چی می شه.


وقتی خانمی اینجا تاپیک می زنه با شوهرم مشکل دارم، من به شوهرش چی بگم که اینجا نیست و روحش هم از تاپیک خبر نداره.
اگر همسر ایشون اینجا بود اول باید ازش می خواستیم ایشون هم کل ماجرای زندگیشون و دلخوریهاشون را تعریف کنه تا بعد بهش بگیم آقا شما هم اینجا و اونجا و اونجا مقصر بودی.

الان که نیست من بگم آبانی برو امشب مفصل با شوهرت دعوا کن
تو مراسم هم باید همون جا جلوی جمع باهاش دعوا می کردی تا ادب بشه و از این به بعد بلند سلام کنه ....

آبانی با همسرش بجنگه به چه نتیحه ای می رسه؟ با یک بچه که احتمالا این وسط اول وسط این جنگ و دعواها روانی و عصبی و داغون می شه ... و بعد هم مثلا بشه فرزند طلاق.
آبانی که الان درآمدش هزینه رفت و آمد و مهد بچه اش می شه، طلاق بگیره چیکار کنه؟ (هر چند به نظر من زن نباید به خاطر وابستگی اقتصادی توی رابطه بمونه و اصلا دلیل خوبی نیست)
حتی اگه همه ی اینها هم مثلا درست باشه و خوب پیش بره، آبانی طلاق بگیره چه تضمینی هست که همسر بعدیش مشکلات دیگه ای نداشته باشه؟
شما آدم بی مشکل دیدین؟ آدم صددرصد سالم دیدین؟
هر کس یه مشکلاتی داره. مهم اینه که ببینیم این مشکلات چقدر قابل تحملن. چقدر قابل اصلاحن. چقدر ما توش سهم داریم یا تحریکش می کنیم. چقدر غیرقابل تحمل و تغییره و باید واقعا رابطه را ترک کرد.

نمی شه که تا تقی به توقی خورد خونه را بکنی میدون جنگ !

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

تبریک خشک و خالی و ادب را به جا آوردن در یک رابطه سالم و اختیاری معنی داره.
این آقا به نظر خودش لطف کرده که تا خونه ی پدر خانمش رفته و تا همین جاش را هم برای شرط ادب و از روی اجبار انجام داده.
ایشون با خانواده ی همسرش مشکل داره. درست و غلط بودن رفتارش هم از یک مسیر هفت ساله گذشته، نه یک تاپیک.
به گفته ی خود این خانم، همسرشون دو سال اول کادو می خرید، خوب بود و ... چی شد که به تدریج این رابطه بد و بدتر شد.

نمی گم همه اش آبانی مقصره. ولی می گم این یه رابطه ی مشکل داره. همین که پاشده رفته عروسی به نظر خودش زیادی قدم جلو گذاشته.

آبانی نمی گه بعد عقد یا بعد نامزدی یا بعد عروسی بد شد .... می گه بعد از دو سال ...

" چرا نرفتی تبریک بگی یعنی چی؟" ... منظورم این نیست که این سوال از اصل غلطه. منظورم اینه که مطرح کردنش به اون شکل غلطه.
همسر شما بچه ی سه ساله نیست که بهش بگی مامان جون چرا سلام نکردی !!

من می گم اگر هم می بینه همسرش دلخوره و ناراحته و با همه ی ناراحتیهاش اومده تو مراسم، ایشون نره در گوشش بگه وای چرا نرفتی تبریک بگی.
باید با رفتار خوب و درست ... خودش می بردش پیش عروس و داماد و تبریک می گفتن.
اگه با خوشرویی از اومدن شوهرش استقبال می کرد، اگه بهش دو تا جمله ی خوب می گفت و بهش اعتبار می داد، خیلی راحت می تونست همون موقع دست در دست هم برن سمت عروس و داماد و تبریکشون را بگن.
بدون این که آقا اصلا متوجه بشه داره چی می شه.


وقتی خانمی اینجا تاپیک می زنه با شوهرم مشکل دارم، من به شوهرش چی بگم که اینجا نیست و روحش هم از تاپیک خبر نداره.
اگر همسر ایشون اینجا بود اول باید ازش می خواستیم ایشون هم کل ماجرای زندگیشون و دلخوریهاشون را تعریف کنه تا بعد بهش بگیم آقا شما هم اینجا و اونجا و اونجا مقصر بودی.

الان که نیست من بگم آبانی برو امشب مفصل با شوهرت دعوا کن
تو مراسم هم باید همون جا جلوی جمع باهاش دعوا می کردی تا ادب بشه و از این به بعد بلند سلام کنه ....

آبانی با همسرش بجنگه به چه نتیحه ای می رسه؟ با یک بچه که احتمالا این وسط اول وسط این جنگ و دعواها روانی و عصبی و داغون می شه ... و بعد هم مثلا بشه فرزند طلاق.
آبانی که الان درآمدش هزینه رفت و آمد و مهد بچه اش می شه، طلاق بگیره چیکار کنه؟ (هر چند به نظر من زن نباید به خاطر وابستگی اقتصادی توی رابطه بمونه و اصلا دلیل خوبی نیست)
حتی اگه همه ی اینها هم مثلا درست باشه و خوب پیش بره، آبانی طلاق بگیره چه تضمینی هست که همسر بعدیش مشکلات دیگه ای نداشته باشه؟
شما آدم بی مشکل دیدین؟ آدم صددرصد سالم دیدین؟
هر کس یه مشکلاتی داره. مهم اینه که ببینیم این مشکلات چقدر قابل تحملن. چقدر قابل اصلاحن. چقدر ما توش سهم داریم یا تحریکش می کنیم. چقدر غیرقابل تحمل و تغییره و باید واقعا رابطه را ترک کرد.

نمی شه که تا تقی به توقی خورد خونه را بکنی میدون جنگ !

---

دوست گرامی بنده هیچ جایی ننوشتم ایشون بره طلاق بگیره !!!! من نمیدونم چطور شما اینطور برداشت کردین.!! مسلما هر زندگی ای مشکلاتی داره ولی راه حل همه مشکلات کوتان اومدن و منفعل بودن و لالا به لی لی مرد خونه گذاشتن نیست.زن و شوهر باید دو سر کلاف زندگی رو نگه دارند. نه اینکه یه نقر همش سر رشته دستش باشه و بکشه و اونور رشته ول باشه.
نمیشه از روی گفته های یک نفر در مپرد یه زندگی قضاوت کرد. اصولا يك قاضي هم براي حكم صادر كردن بايد به حرف دو طرف دعوا گوش كنه و بعد حكم بده. ما هيچ كدوممون پاي صحبت هاي شوهر ایشون ننشستيم و ایشون رو نمیشناسیم.ولی هی داریم تجویز میکنیم تو بگو چشم ... بهش اقتدار بده....ببین دکتر حبشی چی میگه.... صدات در نیاد ...وای طلاقت میده.... !!!!دوست گرامی دوای چرک و عفونت آنتی بیوتیکه ! نه قرص مسکن .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط margearezooha

عزیزم این واقعیت جامعه مردسالار ماست واگه مردی زودرنج باشه باکوچکترین کاری اقتدارش زیرسوال میره.:97:
شیدا همیشه بهترین ومنطقی ترین نظراتو داشته.نظرش اینه که توی یک دعوا هردوطرف مقصرن.وقتی پستی میذاره هدفش به آرامش رسیدن صاحب تاپیکه.وگرنه این حرفو که توهم برو باهاش دعواکن این چه زندگیه که هرکسی میتونه بزنه ونیازی به تاپیک زدن ومشاوره نداره!
خواسته صاحب تاپیک غیرمنطقی نیس که دوست داره شوهرش خوشرو باشه وتبریک بگه ولی بامردای این مدلی باید خیلی مراعات توصحبت کردن داشت بازبون خوش چیزی رو ازشون خواست نه تهدید ودعوا.بدونید این ازکوره دررفتنهای ما دودش تو چشم اولین کسی که میره خودمونه .الان هرکسی سرخونه زندگی خودشه وشاید اصلا یادش نباشه شوهر این خانم چه برخوردی داشته ولی این زندگی کسالت بار وباقهر رو فعلا این خانم داره

---

اینها توجیهات ماست. جامعه مرد سالار رو ما به وجود میاریم که هر بلایی سرمون میارند فقط نصیحت میشنویم : ساکت باش. بهش محبت کن.. توهین بشنو ولی اقتدار بده... البته که این راه ها برای هر زندگی جواب میده. چون دقیقا این سیستم برده داریه و هیچ کسی از برده داشتن بدش نمیاد. برده شدن که مشاوره نمیخواد. مشاوره برای بهبود روابط است !!! پیدا کردن یه راه درست نه راه های کنار اومدن با ذلت !!! یه ذره برای خودمون هم ارزش قایل باشیم بد نیست.

من خودم خیلی مشکل داشتم و هنوزم دارم اما خدارو شکر با کمک راهنمایی دوستان در این تالار مشکلاتم خیلی کمتر شدن من با مردسالاری مخالفم اما میدونم یک شبه یک جامعه مرد سالار تغییر نمیکنه الان اگه به چند سال قبل نگاه کنیم میبینیم نگاه جامعه و از جمله خود مردها به زندگی مشترک خیلی تغییر کرده اما هنوز خیلی جای تغییر داره اما این یه مشکل کلیه و آبانی عزیز نمیتونه یک تنه به جنگ مرد سالاری بره و فرهنگ چندین ساله جامعه مارو عوض کنه من خودم درگیری و کشمکش با همسرم زیاد داشتم اما با مطالعه مطالب این سایت و مشکلات کاربران و به کار گرفتن خیلی از راهکارهای مختلف و مهارتهای ارتباطی خیلی از مشکلاتم کم شد و الان خوشبختانه تا حدودی آرامش دارم فکر میکنم آبانی عزیز نه میخواد جدا بشه با وجو دختر کوچولوش و هزار و یک مشکلی که بعد از طلاق داره نه میتونه به این شرایط ادامه بده پس باید جو رو ارومتر کنه که خودش و دخترش کمتر ضربه بخورند و این کاررو در درجه اول به خاطر خودش و دخترش باید انجام بده فکر میکنم منظور شیدای عزیز و بقیه کاربرانی که دعوت به مدارا کردند همین باشه
آبانی عزیز من همه تاپیکهاتو خوندم شما هم مثل من و همسرم تو یه چرخه بی مهری و لجبازی قرار گرفتید من خودم بعد از دعوای شدیدی که تابستان با همسرم داشتم و دو ماه از خونه رفتم تصمیم گرفتم اگه نمیتونم همسرم رو کنترل کنم خودم تغییر رویه بدم خیلی سخت بود که در مقابل تیکه ها و حرفای سردش خونسرد باشم و رفتار درست رو در پیش بگیرم اما تلاش کردم اون نتونه رفتار من رو کنترل کنه هر رفتار بدی ازش میدیدم با ملایمت سعی میکردم عکس العمل مناسب خودم رو داشته باشم ارامش من در برابر پرخاش و سکوت من در برابر بی مهریش و توجه و محبت من به همسرم بالاخره تا حدودی نتیجه داد و تا حدودی تغییر کرده آرومتر شده اگه حرف تلخی میزنه بر حسب عادت سریع سعی میکنه از دلم دربیاره پرخاشگریش خیلی کم شده باهم صمیمی تر شدیم البته هنوز مشکلاتی هست اما از اون جو وحشتناک بیرون اومدیم
ابانی عزیز اگه از تجربه سخت خودم نوشتم برای این بود که بدونی سخته اما شدنیه تو هم میتونی با تغییر رفتار خودتشوهرت رو تحت تاثیر قرار بدی که ارامش رو برای خودت و دختر کوچولوت به دنبال داشته باشه از قدمای کوچیک شروع کن و اجازه نده رفتار اشتباه همسرت روی تو تاثیر بزاره تو نمیتونی اونو کنترل کنی اما با رفتار درست میتونی اونو متوجه اشتباهش کنی و یه جورایی شرمندش کنی در مورد خانوادت میدونم سخته اما سعی کن یه مدت مستقیم از همسرت چیزی نخوای به تدریج که روابط شما بهتر بشه و شما باهم صمیمی بشید خودش پاپیش میذاره و حتی اگه از خانواده شما خوشش نیاد برای خوشحال کردن شما حاضره هر کاری براشون انجام بده
فقط امیدوار باش عزیزم دعا میکنم برای نجات زندگیت موفق باشی

من نميدونم مسئله خانم آباني رو چطوري به مرد سالاري ربط دادين!!! وقتي نسبت به موضوع "جامعه مرد سالار" يه گاردي دارين دليل نميشه تا گفتن الف بگين اين از مردسالاريه ها، گفتن ب بگين آها خودشه مردسالاري!!

فكر نميكنم هيييييچ آدم بالغ نرمالي خوشش بياد يه نفر ديگه همش بهش امر و نهي كنه كه رفتار درست در مقابل ديگران چيه! حالا ميخواد مرد باشه ميخواد خانم باشه. اگه خود شما توي خونواده همسرتون وارد بشين و در حال سلام و احوالپرسي مثلا پدر شوهرتون بياد هي جلو جمع اشاره كنه برگرد با فلاني سلام عليك كن و رفتارهاي از اين قبيل واقعا باعث ناراحتيتون نميشه؟! خب وقتي شما از ديدگاه خودتون دارين به روش درست رفتار ميكنين واقعا هي نياز به تذكر دارين اون هم جوري كه سايرين متوجه بشن؟! فكر ميكنين چند بار ميتونين چنين رفتارهايي رو تحمل كنين؟ يك بار؟ دو بار؟ دو سال؟ يا هفت سال؟! شما رو نميدونم ولي من كه يا از اون جمع فاصله ميگيرم يا در صدد مقابله برميام!
حالا تصور كنين اين رفتار از طرف نزديك ترين فرد يعني شوهرتون مدام تكرار ميشه ... اگر زن و شوهر شان هم رو توي جمع بالا نبرن ديگه چه كسي ميخواد اون احساس ارزشمندي كه به دنبالش هستين رو به شما بده؟!

سلام
من میگم امان از وقتی که همسر آدم روی خانواده آدم حساس بشه
هر کسی این تاپیک رو میخونه حواسشو جمع کنه همسرشو به خانوادش حساس نکنه
اون موقع توقع رفتار منطقی نمیشه داشت
خود من روی یک نفر از افراد خانواده همسرم حساس هستم و متعاقب اون حضور اون فرد برای طولانی مدت برام عذاب محض هست کوچکترین ایرادشو نمیتونم تحمل کنم لوس بازیهاشو نمیتونم تحمل کنم و در حضور این شخص مدام در حال کنترل خودم هستم اگر همسرم جوری رفتار کرده بود که این حساسیت ایجاد نمی شد روابط ما می تونست صمیمانه تر باشه

صاحب تاپیک عزیز من نمیدونم چرا همسر شما روی خانوادتون حساس شدن
البته به نظر میاد شما هم متقابلا روی خانواده ایشون حساس هستید و این یک حس متقابل هست

به نظرم به همسرت بگو از این به بعد به خاطر هیچ نفر سومی نمیخوای احساس بدی داشته باشی و ناراحتی و استرس رو وارد زندگی کنی و از همسرت هم بخواه همینجوری باشه

اغلب مردها حتی اگر حق هم باهاشو نباشه برای آشتی پیش قدم نمیشن انگار از تنهایی هم به اندازه حضور همسر میتونن لذت ببرن پس شکستن یخی که بین شما ایجاد شده فقط کار خودته

جلوی دیگران به همسرت احترام بذار و اگر هم انتقادی ازش داری با لحن دیگه ای بهش بگو
میتونستی بگی که خیلی ازش ممنون هستی که با وجود خستگی و مشغله به اون مهمانی آمده بعدش می گفتی راستی معلوم بود خیلی خسته هستی که نتونستی زیاد صحبت کنی ولی چقدر دلم میخواست کمی بیشتر صحبت میکردی ولی به هرحال مهم نیست هر کسی توی هر شرایطی یه توانی داره و همین که در کنار من بودی کلی لذت بردم

نه حالت تدافعی از خانوادت می گرفتی نه نصیحت میکردی

میتونی گاهی با خوندن بعضی مقالات روانشناسی برای شوهرت (البته به طور کلی و بدون منظور مشخص) اون رو هم به رفتار این مدلی سوق بدی

موفق باشی

اون پیامی که برای شما گذاشتم اشتباه ارسال شده.
یعنی اون متن مربوط به پست شما نبوده
نمیدونم بخاطر سرعت اینترنت این مشکل پیش اومده یا نه اما متن من مخاطب به پست آبانی عزیز نبوده.
از مدیر تالار درخواست میکنم مطلب اول من در این تاپیک رو حذف کنن.

دوستان عزیز سلام امروز که اومدم تاپیکم رو باز کردم خیلییی خوشحال شدم که چن نفر باهام همدلی کردن و راهنمایی آخه من توی این مدت زندگیم خیلی کم به کسی از مشکلاتم گفتم و از وقتی با یان تالار اشنا شدم همیشه غصه ها و دردلهامواول بخدا بعد اینجا گفتم ممنونم از همتون .
حرفای ellieیه جوری به نظرم درسته آخه باور کنید در مقابل هرکس نه فقط شوهرم کوتاه اومدم و آروم بودم احساس میکنم برام ارزش قائل نمیشن حتی توی محیط کار. خیلی سعی میکنم از مثبت اندیشی استفاده کنم و برای خودم ارزش قائل شم اما بیشتر از همه چی رضایت دیگران برام همه .توی خونه اینقدر مشغول کار وآشپزی میشم که وقتی برای به خودم رسیدن ندارم.
ببینید دوسال اول زندگی خیلی اختلاف و دعوا داشتیم اما همسرم گاهی با خرید هدیه و گاهی همینجوری از دلم درمیآورد و باهام چندوقتی مهربون میشد اما از وقتی که دید با هر بلایی که سرم میاره س خونه زندگیمم و به کسی نمیگم دیگه حتی بایه کلمه حرف هم از دلم در نمیاره

- - - Updated - - -

شیدا جون ممنون که مثل همیشه منو راهنمایی میکنی میدونم خیلی وقتها منم مقصرم اما خیلی رو خودم کارکردم تا یه زن غرغرو و بهانه گیر نباشم و فقط با منطق پیش برم خیلی کا کردم تا در مقابل مهمونی نیومدنا و همراهی نکردنای همسرم مثل قبل دعوا راه نندازم و عادی باشم اما همسرم محبت کردن و اهمیت دادن به زن روبلد نیست خسته ام از زندگی سرد و بیروحم

سلام
آبانی عزیز بعید میدونم یه همسر وقتی ببینه در اثر هر رویدادی همسرش ول نکرده بره نسبت بهش بی اعتنا بشه
این دیدگاه خیلی غلطه
یعنی به نظر شما هر کسی با کوچکترین ناملایمت پرخاشگری کنه و یا به حالت قهر بره خونه پدرش عزیز تر و دوست داشتنی تره؟
و این باعث بزرگی میشه؟

نه به نظر من تا وقتی مسایل رو اینجوری تجزیه تحلیل می کنی نمی تونی برخورد درستی داشته باشی نا خود آگاه این دیدگاه روی برخوردهات اثر منفی میذاره

شاید علت هدیه نخریدن همسر شما این باشه که به اندازه کافی از هدیه خریدنش استقبال نشده یا با سردی و بدون هیچ ذوقی باهاش برخورد شده
شایدم اینها نباشه و شما قدردانی شایسته هم انجام دادی ولی خیلی از آقایون سالهای اول زندگی دارای هیجانات بیشتری هستن و بعد که همه چیز کمی روال تکراری به خودش گرفت اونها هم هیجان رو کنار بذارن و یه سری موارد رو انجام ندن

میگی زندگیت بی روح هست
سعی کن خودت به زندگیت روح بدی
یخ بین خودت و همسرت رو بشکن و اون موضوع رو اختتام یافته تلقی کن
بعدش سعی کن تنوع رو وارد زندگیت کنی
یه تایمی از روز رو با بچت بازیهای سه نفره انجام بدید از قایم باشک گرفته تا توپ بازیهای به ظاهر الکی

سرکار با خونه فرق می کنه اونجا در عین حال که آدم باید مودب و متین باشه لازمه کاملا قاطع هم باشه و اجازه نده بهش اجحاف بشه هرچند هیچ کجا نباید به آدم اجحاف بشه ولی به هرحال در منزل باید ادم کمی ملایم تر ، با گذشت تر و انعطاف پذیرتر باشه

ابانی عزیز برای اینکه دیگران شمارو دوست داشته باشن و برای شما ارزش قائل باشن اول باید خودت خودت رو دوست داشته باشی با قهر و مقابله به مثل و کشمکش هیچ کسی شما رو بیشتر دوست نخواهد داشت شما برای خودت احترام قائل باش حق شماست که شاد باشید و خوشبخت اجازه نده نه مشکلات خانواده خودت نه برخورد همسرت شادی رو ازت بگیره ورزش کن و هر روز جلوی آینه به خودت جملات مثبت بگو وقتی دیگران روحیه خوب و اعتماد به نفس شمارو ببینن به خودشون اجازه نمیدن به شما از بالا نگاه کنند یه جا تو تاپیکهات نوشته بودی به خاطر وضعیت خانواده و شرایط پدرت خانواده همسرت بین شما و جاریهاتون تبعیض قائل میشن عزیزم مشکلات پدرت به اونا ضرر یا بی احترامی نرسونده شاید دید خودت و فکر کردن زیاد به مشکلات خانوادت باعث شده خودت رو دست کم بگیری نسبت به جاریها و به دنبالش عکس العمل اونارو داشته اگه خودت رو دوست داشته باشی و خودت رو خوب و کامل بدونی همه نسبت به شما این حس رو پیدا میکنن

دوستان عزیز سلام این روزا اینقدر به هم ریخته ام که کمتر میام به پستم سر میزنم ممنون از توجهتون . هنوزم شوهرم همونجوریه پنجشنبه کلی به حرفهای شما فکر کردم و تصمیم گرفتم من خوب و خوشرو باشم قهر نباشم شاد باشم شوهرم هم خوب میشه تا دیروز تونستم عادی باشم اما اینقدر بهم بی تفاوتو نشون داد یا در جواب حرفام دو کلمه میگفت دوباره قاطی کردم.
بهش با ارومی گفتم چطورته چی شده چرا اینجوری شده اما فقط سکووووووت جوابم داد . بعدش هم رفت سرکار تا شب کلی حرص خوردم و گریه کردم نمیدونم چیکار کنم
باور کنید من همسر بدی نبودم حداقل از شوهرم در رفتار و کردار خیلی بهتر بودم بارها بی دلیل و بادلیل باعث یه دعوای بد میشد که شاید اگه هرکی جای من بود خونه رو ترک میکرد اما من میموندم و بعد از مدتی هردومون یادمون میرفت . اصلا انگار ثبات اخلاقی نداره دوسه ماه پیش اینقدر خوب و منطقی شده بود که باورم مشد رابطمون خوب شده بود یعنی خیلی بهت ر از همیشه من هم بهش نشون میدادم که با خوب بودنش چقدر همراهشم اما ایندفعه ..... گفتنش به حرف آسونه یکماه با شوهرت تو یه خونه باشی اما انگار نیست افسرده شدم دلم برای دخترم میسوزه سعی میکنم با او ن خوب وشاد باشم بیرون ببرمش اما تاکی میشه به این وضعیت ادامه داد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

- - - Updated - - -

آرام حان درسته من به خاطر مشکلات خونوادم خیلی خودمو دست کم گرفتم . و خیلی روم تاثیر گذاشت الان احساس میکنم چون مشکلاتمو نمیتون توی خونه پدرم مطرح کنم شوهرم نقطه ضعفمو فهمیده

یه مدت سرت را به کارهای خودت گرم کن.
نه به منظور کم محلی به همسرت، به منظور بهتر شدن روحیه ات.

برای هر روزت برنامه بنویس و سعی کن اجراش کنی تا اصلا وقتی نمونه که به بی محلی شوهرت فکر کنی.
شاید وقتی حالت خوب باشه هم خودت کمتر اذیت بشی هم همسرت به خودش بیاد.

ورزش ، کتاب خوندن، فیلم دیدن، بازی با دخترت، آشپزی و شیرنی پزی، ... خلاصه همه چی بذار تو برنامه ات.
بیکار نشین که غصه بخوری و گریه کنی و کاری هم از پیش نبری.

نمی شه یه مهمونی خانوادگی چیزی بگیری شاید به این بهونه یخ بینتون آب بشه؟
یه بهانه ای پیدا کنی بگی می خوام آخر هفته مامان اینا را دعوت کنم یا ؟؟؟

این نظر شخصی من هستش و ممکنه خیلی از دوستان باهاش موافق نباشند. خوب و خوشرو باش, قهر نباش, شاد باش . ولی قبل از همه اینها به شوهرت زمان بده که متوجه اشتباهش بشه. شما بدون اینکه بهش زمان بدی که بفهمه اشتباه کرده و شما رو رنجونده سریع شروع کردی باهاش حرف زدن و عادی رفتار کردن. انگار نه انگار که اشتباهی کرده. متاسفانه خیلی از آقایون این جور مواقع امر بهشون مشتبه میشه که دیدی؟ خودش فهمید حق با منه !نمیگم برو دعوا کن ! نمیگم برو بجنگ ! ولی یه وقتهایی سکوت بهترین عکس العمل هستش. یادت باشه حق گرفتنیه نه دادنی !

این صحبت ها حاشیه ای و بی ربط هستش و به جایی نمی رسه. شما باید علت تخریب رابطه تون با همسرتون رو پیدا و ترمیم کنید.
علت ها می تونند ناشی از اتفاقات و برخوردهای بیرونی (اطرافیان) و یا ناشی از برخوردهای رفتاری خودتان (اخلاق، خلق و خوی) باشند نظیر بحث ها، مسائل پیش آمده در معاشرت ها، توقعات و .... . نحوه صحبت با همسر یا خانواده و دوستان وی، بی اعتنایی به خواسته ها و نیازها، غر زدن، پرخاش گری، خجالت دادن طرف مقابل و ....

با برگشت به عقب و تفکر و کنکاش در گذشته تا زمانی که روابط خوبی با همسرتون داشتید بعضی چیزها رو می تونید ریشه یابی کنید. مثلا از چه زمانی و چرا همسرتون اخلاقش شروع به تغییر کرد؟ از چه زمان کادو خریدن کند و یا متوقف شد و چرا؟ اصولا هر رفتار خوب ایشون در چه زمانی، چگونه و چرا شروع به تغییر کرد؟
همچنین ممکن است شما رفتارهایی در برابر همسرتان داشته اید که از نظر خودتان عادی، به جا، یا حتی "حقش بود" ... بوده باشد و باعث دلگیری و کدورت ایشان شده باشد. به همان دلایل به جا و درست دانستن از نظر شما، می بایست این ها رو باید فرد دیگری پیدا و به شما بگوید.

پیشنهاد می کنم
1. خوش رو و خوش برخورد باشید
2. تمیز و آراسته بپوشید
3. خانه را تمیز و مرتب نمایید. از رنگ های شاد استفاده کنید. ظاهر خانه مورد پسند شما و ایشان باشد
4. در زمان مناسب نامه ای تهیه کنید و با متنی که نشان دهنده علاقه شما به ایشان است :43: و صمیمانه، بدون افراط و تفریط به دوران خوب گذشته تان اشاره کنید و مهربانه سوال کنید چرا اون علاقه و محبت بین تون نیست :54:؟ چه عملی از "شما، خانم" سرزده است که باعث این وضعیت شده است؟ عمل یا اعمالی که خودتون هر قدر فکر می کنید نمی تونید اون ها رو پیدا کنید (بجز آن هایی که واضح و آشکار هستند و هر دو نفرتان می دانید). از ایشون بخواهید کمک تون کنند اشتباه های احتمالی و نادانسته تان رو به شما یادآوری کنند.... نامه رو هم در پاکت و با هر تزیینی که ابتدای آشنایی :43: بین تان معمول بوده یا هر روشی که یادآور همون موقع ها باشه در کیف یا لباس شان بگذارید. البته در زمانی که ایشون روحیه بهتری دارند.

سعی کنید به تدریج ایشون رو جذب خودتون کنید. طول می کشد و فراز و نشیب دارد. باید صبور باشید.
سعی کنید خانواده اش رو هم جذب کنید.
بیش از 90% انسان ها متناسب با رفتار ما به ما واکنش نشان می دهند. مهم اینست که اعتماد کنند رفتار ما نسبت به آنها صادفانه است. هدیه بدهید. همان حس خوب هدیه گرفتن و محبوب بودن رو در دیگران ایجاد کند. مادر شوهر، خواهر شوهر و البته پدر شوهر. به تدریج و صبورانه حرکت کنید. انتظار پاسخ فوری نداشته باشید بلکه آماده مواجهه و پشت سر گذاردن سوءظن و کنایه ها باشید.
دخر خانم تان نقش موثری دارند. آقایان و بخصوص پدرها به شدت در برابر دخترشان حساس هستند. تشویقش کنید هر وقت آقا منزل میاد بهش سلام بگه. یادش بدید برای پدرش چای ببره (شما بریزید و ایشون با احتیاط ببره) و نظایر آن. هدیه بخرید و با دست دختر کوچولوی تان به پدر، مادر بزرگ و پدر بزرگ برسانید. چند ماه تا 1 سال این کارها رو بکنید.
- از مسایل اختلاف برانگیز فاصله بگیرید. حتی اگر حق با شما است. حتی اگر خواسته به جایی دارید آن را به آینده و زمانی که همسرتان آمادگی روحی، اقتصادی تامین آن را داشته باشد موکول کنید.

ممکن است بگویید این کارها یا بخشی از آن را انجام داده اید و ... این بار هدف دار، هوشیارانه و با صبر بیشتر اقدام کنید.
انشا... روبط تون گرم و صمیمی خواهد شد :72:

دوستان عزیز سلام . من نمیدونم الا ن از راهکارهایی که بهم دادین کدوم تاثیرگذارتره . شیدا جان این روزها رو دارم همینجوری میگذرونم یعنی تو خونه مشغول کار و دخترم میشم تا شب که همسرم میاد وقتم پره تقریبا اما غم و غصه رو روی دلم حس میکنم . موافق مهمونی همینطوری نیست بعضی وقتا که بهش پیشنهاد میدم خونوادمو دعوت کنم هیچی نمیگه به روی خودش نمیاره منم اصرار نمیکنم

ببین آبانی عزیز به نظر من از دو حالت خارج نیست یا همسر شما خیلی دلش شکسته و نسبت به زندگی سرد شده یا از توجه شما چه مثبت چه منفی لذت میبره

من فکر میکنم اول بنشین با مهربانی باهاش صحبت کن بهش بگوتواولویت اول زندگیم هستی و اگه حرفی زدم موقع عصبانیت اصلا واقعیت نداره و از روی عصبانیت بوده و بدون تو زندگی خودم و دخترم بی معنی میشه و...
حتی اگه ظاهرا بیتفاوت باشه به حرفای شما فکر میکنه و تاثیر داره بعدشم تمرکزت رو از همسرت بردار بهش گیر نده که کجا میری چرا دیر اومدی چرا اخلاقت عوض شده اما وظایفت رو نسبت بهش انجام بده و خوشرو و مهربان باش بعدشم برای خودت و دخترت برنامه بزار که اوقات خوشی باهم داشته باشید و سعی کن از هر لحظه اش واقعا لذت ببری مثلا اگه با دخترت پارک میری فکر نکن چون همسرت نیست و تو داری وقت دخترت رو پر میکنی بگو چون حق من و دخترمه که شاد باشیم پس تا میتونیم خوش میگذرونیم و واقعا از صمیم قلب خوش بگذرون یا سینما برید یا مثلا توی خونه یه فیلم کمدی شاد ببینید کم کم همسرتون یخش آب میشه و دلش میخواد توی برنامه هاو شادی شما شریک باشه
فقط اینو بدون که ما نمیتونیم آقای همسر یا هر کسی رو کنترول کنیم فقط با رفتارمون اونهارو تحت تاثیر قرار میدیم پس مستقیم ازش نخواه که رفتارش رو عوض کنه خودت رو دوست داشته باش و برنامه ریزی کن که از زندگیت لذت ببری و اجازه نده هیچ چیزی مانع شاد بودنت بشه و تو رو تبدیل به یه آدم عصبی و عبوس کنه اگه همسرت متانت و مهربانی شما رو ببینه به سمت شما کشیده میشه :72::323:

و حرفهای ellie عزیز اینکه شوهرم متوجه اشتباهش نمیشه و فکر میکنه من قدم جلو گذاشتم یعنی من مقصرم و حالا دارم جبران میکنم تقریبا همینجوریه چون شوهرمو میشناسم

دوست عزیزم به نظر من آدم باید در دنیای واقعیت زندگی کنه! زندگی هر روزه ما آدمها کم و بیش درگیر همین اصطحکاک ها و درگیریهاست. فکر نکن که تنها فقط خودتی ! زیر این آسمون پر از سقف هستش و زیر هر سقفی یه زندگی باقصه های خودش در جریانه و لزوما این قصه ها همیشه هم شیرین نیستند! گذشت کردن نشانه روح بزرگ آدمهاست ولی اینکه همیشه زن زندگی باید شاد باشه و ببخشه و پا پیش بزاره برای آشتی دوای درد خیلی از زندگی ها نیستش. شما قبل از اینکه همسر کسی باشی یه انسانی با تمام کرامات انسانی ! پس به خودت احترام بزار! تا خودت به خودت احترام نزاری کسی رو نمیتونی وادار به احترام کنی. محبت و توجه را گدایی نکن از کسی !
شاد باش ! نه برای همسرت در درجه اول برای خودت ! بعد برای دخترت. اگر همسرت علاقه مند به شرکت در شادی تو نیست کاری به کارش نداشته باش تا به جایی برسه که به این شادی احساس نیاز پیدا کنه و پا پیش بزاره ! تا ایشون ازت این رو نخواسته به زور بهش تقدیم نکن !
همیشه بخشش از بزرگانه ! ولی اول اجازه بده همسرت بفهمه اشتباه کرده یا حداقل بدونه شما رو رنجونده ! بعد شما ببخشش ! اگر بچه ات کار اشتباهی بکنه چیکار میکنی؟ لبخند میزنی و میبخشی و بیشتر بهش محبت میکنی که دیگه اشتباه نکنه؟ مسلما نه !سعی کن نشون بدی که زن مستقلی هستی ! شوهرت دوست نداره با شما حرف بزنه؟ ایرادی نداره. صبر کن ! نا زمانی که احساس نیاز پیدا کنه ! نمیگم دعوا کن ! ولی سکوت کن ! با سکوتت عدم رضایتت رو نشون بده !نشون بده که تو هم دل چرکینی! باید یه فرقی باشه بین زنی که بهش احترام گراشته میشه و زنی که حتی محبت کردن هاش هم برای تنبیه شدن نادیده گرفته میشه.

سلام دوستان عزیز . از نوشته خوب یک دوست عزیر تشکر میکنم همچنین از آرام و ellie جون که مثل یه خواهر بهم راهنمایی دادن . از دیروز بعد از کلی فکر کردن و غصه خوردن دوباره به خودم و همسرم فرصت دادم که توی رفتارم تجدید نظر کنم و به قول دوستان من خوب باشم تا به تدریج روی همسرم نفوذ کنم و از این فاصله عمیقی که بینمون افتاده نجات پیدا کنیم. خیلی سخته ظاهرم رو خوب و عادی نشون بدم در حالیکه از درون داغونم. دیشب چند کلمه باهم حرف زدیم در مورد خرید و عید و .. گفتن ندارم پول فعلا اوضاع مالیم خوب نیست در حالیکه میدونم دارم بهم دروغ گفت البته ناگفته نماند قسط هم داره شاید برای اونا نگه داشته ولی نزدیک عیده یعنی من باید از خواسته هام بزنم و بی خیالش شم که جو زندگیم آروم باشه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ علاوه بر این که بی خیال مسافرت و مهمونی دادن و ... باید بشم
برام دعا کنید که همه چی درست شه ممنون از همتون

خواسته هاتون رو اولویت گذاری کنید. کدوم خواسته تون از بهبود رابطه با شوهر و گرم شدن رابطه شما، همسر و فرزندتون مهم تره که نتونید ازش صرف نظر کنید؟ اگر از این دید نگاه کنید احتمالا دیگه برای برآورده نشدن خواسته های کوچک تر و کم اهمیت تر غصه نخواهید خورد.
نگید بهم دروغ گفت. همونطور که گفتید قسط هم داره. صحیح تر اینکه قسط هم "دارید"
از درون داغون نباشید. به این فکر کنید که دارید تلاش می کنید به روزهای خوب زندگی تون برگردید. قشنگ نیست؟:43:

آرام جلو بروید. انتظار نتیجه سریع نداشته باشید. کارهایی رو که گفتم به مرور انجام دهید. مثلا دفعه دیگه برای خودتون چیزی تقاضا نکنید. صبر کنید به مناسبتی از همسرتون بخواهید برای پدر یا مادرش هدیه ای بگیره و با هم به دیدن شون بروید. اینقدر تکرار کنید تا ابتدا عادی و بعد رسم بشه. خانواده همسر، خود همسر، فرزند، شما و خانواده تان. به تدریج و با درنظر گرفتن زمان و روحیه جمعی.

موفق باشید :72:

یک دوست عزیز سلام ممنون از وقتی که میذارید. درسته هیچ خواسته ای مهمتر از گرم بودن و صمیمی بودن اعضای یک خونه نیست قبلا هرکی میگفت اگه یه زن و شوهر باهم دوست باشن فشارهای زندگی خصوصا مالی اونقدر بهشون سخت نمیگذره فکر میکردم در حد یه حرفه چون هیچوقت اینقدر روابطم با همسرم تیره نشده بود . ولی الان متوجه شدم اگه زندگیم و رابطم با همسر و دخترم خوب باشه درسته که سخته ولی میشه تحمل کرد اما برعکشو نه . شوهرم یه ذره خیلی کم بهتر شده اما انگار میبینه من بهش توجه میکنم و عادیم بیشتر خودشو میگیره
باید ادامه بدم . ممنون از لطفتون ایشالا یک روز پست بزارم که کارهام نتیجه داد

خدا رو شکر آبانی عزیز خیلی خوشحال شدم فکر میکنم راه درست رو پیدا کردی عزیزم از همین یه ذره ها شروع کن مطمئن باش همین جوری با صبوری و محبت پیش بری تغییرات همسرت از یه ذره و قدمهای کوچک به تغییراتی میرسه که شاید خودت هم تصورش رو نکنی فقط صبور باش و به همین روند ادامه بده منتظر خبرهای خوبت هستیم :43::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abani

سلا م دوستان عزیز من و شوهرم 7 سال پیش ازدواج کردیم یه دختر 4 ساله دارم خیلییییی عدم تفاهم داشتیم ولی با گذر زمان سعی کردیم خودمون رو وفق بدیم و دست از دعواهای زیاد برداریم یعنی من کوتاه اومدم به خاطر زندگیم و دخترم وگرنه خونمون میدون جنگ بود . شوهرم به شدت به خونواده وابسته است همه تصمیمها مشورتها و دردلهاش اونجاست اونا هم تا میتونن حمایت عاطفی و مالی میکنن اهل سفر و گردش نیست اهل کادو و هدیه خریدن نیست به جز دوسال اول زندگی . هنوز یه تولد نتونستم برا دخترم بگیرم شغلش آزاده اما درآمدش متوسطه میتونیم خیلی از کارها رو در حد وسع انجام بدیم اما همش میگه نمیشه و نداریم . چندماهه بخاطر اینکه شاید بتونم یه سری از خواسته هامو خودم تامین کنم و هرروز دعوا نباشه اومدم سرکار اما حقوقم کمه در حد رفت و آمد و شهریه مهد دخترمه یکماه پیش عقد خواهرم بود شوهرم شب مثل یک مهمون اومد با اینکه قبلش بهش گفته بودم جلوی اونا خوب برخورد کنه اما نشست و حتی یک تبریک هم نگفت بهشون با اینکه خونواده من اینقدر بهش توجه میکنن. شب اومدیم خونه چیزی نگفتم اما فرداش بهش گفتم کارش خیلی بد بوده و من کم آوردم که مثل غریبه ها رفتار کزده بهش گفتم هرکاری بکنی داماد جدید هم یاد میگیره که نسبت به خونواده زنش غریبه باشه بهش گفتم خیلی بیشتر ازت توقع داشتم و چندروزی باهاش قهر کردم اما از اونجا که من با گذر زمان همه چی یادم میره و دوباره آشتی میکنم به حالت عادی برگشتم اما ایندفعه شوهرم خیلی بیمحلی میکنه باهاش حزف میزنم یا چیزی میخوام در حد دو سه کلمه جواب میده چندروزی گغتم بزار من خوب باشم اونم یادش میره اما نشد خیلی سرد و بی تفاوت شده اعصابم ریخته به هم همش گریه میکنم واقعا حق من در مقابل اینهمه گذشتی که کردم همینه یه شوهر بی محبت و با اخلاقی عجیب
اصلا درکش نمیکنم اصلا ب فکر خوشحالی من ودخترم نیست حتی وقتایی که قهر نیستسم روال زندگیمون خیلی تکراری و بی انگیزه است
لطفا راهنمایی کنید ممنون

---

یادتون باشه که بهترین و مهمترین و بالاترین الویت در همه موراد در انسانهای روی زمین برای شما شوهرتون باید باشه

شوهر شما از طرفتون حمایت عاطفی کامل نمیشه، سعی کنید حس عاطفه ایشان را تامین کنید و زنیت داشته باشید

مشکل اصلی شما هستید که بلد نیستید شوهرداری کنید
همین که لطف کرده هنوز طلاقتون نداده خیلی خوبه

لزومی نداره مردها قاطی خاله زنک بازی ها و حسودی های زنها بشوند
مرد از دریچه متفاوتی به زندگی نگاه میکنه
شما به شوهرتون محبت کنید تا ببینید اون چجوری براتون دنیا را گلستان میکنه
شما حس تامین مردتون را حفظ کنید تا اون به همه خواسته های معقول شما پاسخ بده
شما اقتدار مردتون را حفظ کنید تا اونم همه کار براتون انجام بده
شما زنیت داشته باشید تا اونم براتون مردیت داشته باشه

البته ابتدا از دوستان معذرت میخام اگه به کسی بربخوره
مشکل شما از عمق ریشه داره واقعا نمیدونم چراااااا این‌قدر زنهای بیمهارت داریم ؟؟؟؟؟؟
وچرابعضیها اینقدر مرد سالاری زن سالاری میکنند ؟؟؟؟وچرا مردان و زنان فکر میکنن اگر با نرمی پیش برن تو سری خورن؟؟؟؟؟؟
افردای که میگن چرا به مرد اقتدار بدیم چرا لی لی به لالای مرد بذاریم چرا .........چرا فکر میکنن اگه زنی در جنگ با همسرش باشه به جواب بده شوهر داد زد زن فریاد بزنه و .....این یعنی زن مسقل و امروزی و با این تفکر هست که زندگیهای الانه به نا کجا اباد دارهمیره
من از شما میخام چند خصوصیت خوب و بد خودت و همسرت رو کامل بنویس
خانومها یه زبون یه مثقالی دارن اما با همین زبون میتونن فرهاد کوهکن ایجاد کنند
اخه چرا اینقدر بعضی از ما فقط میخایم با توجیه و منطق اونم از دید خودمون بریم جلو
دختر خوب خودت میگی هفت ساله این زندگی جنگ و دعواست چطور توقع داری یه شبه تغییر ایجاد کنی؟؟؟؟؟
یه زن عاقل شوهر خسیسش البته نه از نوع بیمار رو دست ودلباز میکنه مرد ی که اهل رفت و امد نیست رو رفت امدی میکنه و مردی که احساسات نشون نمیده رو احساسی میکنه
کلا زن با سیاست مرد مثل موم تو دستشه فقط اگر بدونی چطور در هر موقعیت رفتار کنی
من به شما توصیه میکنم اول خودت رو دوست داشته باش بخودت احترام بذار طرفت متوجه میشه باید با شما چطور رفتار کنه
دوم یه چیز کلی میگم همونطور با همسرت حرف بزن که دوست داری باهات حرف بزنه
اخه اگه شما به هزار و یک دلیل که از دید خودت منطقی بود میرفتی عقد خاهرش و سرسنگین بودی بعد از قبل همسرت دایم بهت میگفت هواست فردا تو عقد جمع کن عابروم رو نبری بی احترامی نکنی و......... خودت وقتی میرفتی اونجا دقیقا چه میکردی ؟؟؟؟
من جای شما بودم میدونستم همسرم با خونوادم سرسنگینه قبلش کلی از همسرم تعرف میکردم از اینکه چقدر قبولش دارم دیگران چقدر وقتی نیست از شخصیتش تعریف میکنند همین خوب حالا ایشون حتی اگه بدشم بیاد ازشون باز برا اینکه ثابت کنه حرفهای من در ایشون صادقه خیلی گرم برخورد میکرد تا خودی نشون بده
برای خریدن لباس عید اول همسرم رعایت میکردم میدیدم واقعا نداره بهش میگفتم عزیزم امثال یکم شرایطتت سخته من همون لباس قبلیم رو میپوشم حالا دستت باز شد میخری اگرم نشد فدای سرت تو داری تلاشت برا من میکنی و من متوجهم
خوب این شوهر با شنیدن این حرفها از زیر سنگم شده پول جور میکرد لباس تهیه کنه به همین راحتی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

البته ابتدا از دوستان معذرت میخام اگه به کسی بربخوره
مشکل شما از عمق ریشه داره واقعا نمیدونم چراااااا این‌قدر زنهای بیمهارت داریم ؟؟؟؟؟؟
وچرابعضیها اینقدر مرد سالاری زن سالاری میکنند ؟؟؟؟وچرا مردان و زنان فکر میکنن اگر با نرمی پیش برن تو سری خورن؟؟؟؟؟؟
افردای که میگن چرا به مرد اقتدار بدیم چرا لی لی به لالای مرد بذاریم چرا .........چرا فکر میکنن اگه زنی در جنگ با همسرش باشه به جواب بده شوهر داد زد زن فریاد بزنه و .....این یعنی زن مسقل و امروزی و با این تفکر هست که زندگیهای الانه به نا کجا اباد دارهمیره

---

من نمیدونم دوستان چرا فکر میکنند وقتی یکی میگه زندگی فقط به اقتدار دادن نیست منظورش اینه که برو بزن دهن شوهر رو خورد کن و دعوا کن و .... ! یعنی هییییییچ چیزی بین این دو راه به ذهن شما خطور نمیکنه ؟ بعد به خاطر برداشت نادرست خودتون همه رو هم به راحتی به بی مهارتی متهم میکنید!‌

دوستان عزیز سلام . جناب meghdad شما چطوری میتونید درباره فردی که اصلا نمیشناسید اینطوری قضاوت کنید . من خیلی جاها گذشت کردم شوهرم دوبار تاحالا دست روی من بلند کرده ،یکذره کمک حالم توی خونه نیست چهارساله پامو از شهرم بیرون نذاشتم از اول زندگی به غیر از مایحتاج زندگی و سالی یکی دوبار یه لباس و کفش هیچی برام تهیه نکرده نه برای خونه نه خودم یه تولد برا بچم نتونستم بگیرم اونوقت به من میگین شوهرداری بلد نیستم چطوری میتونم در مقابل همچین مردی یک زن کامل با رعایت همه شرایط و اوصول زندگی باشم . الان یکماه و نیمه یه ادم دیگه شده نمیدونم چشه ؟ازش با خوبی با گریه با قهر پرسیدم هیچی نمیگه میکه طوریم نیست تو بد برداشت میکنی . وقتی یه کلمه حرف باهام نمیزنه بد برداشت میکنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

البته ابتدا از دوستان معذرت میخام اگه به کسی بربخوره
مشکل شما از عمق ریشه داره واقعا نمیدونم چراااااا این‌قدر زنهای بیمهارت داریم ؟؟؟؟؟؟
وچرابعضیها اینقدر مرد سالاری زن سالاری میکنند ؟؟؟؟وچرا مردان و زنان فکر میکنن اگر با نرمی پیش برن تو سری خورن؟؟؟؟؟؟
افردای که میگن چرا به مرد اقتدار بدیم چرا لی لی به لالای مرد بذاریم چرا .........چرا فکر میکنن اگه زنی در جنگ با همسرش باشه به جواب بده شوهر داد زد زن فریاد بزنه و .....این یعنی زن مسقل و امروزی و با این تفکر هست که زندگیهای الانه به نا کجا اباد دارهمیره
من از شما میخام چند خصوصیت خوب و بد خودت و همسرت رو کامل بنویس
خانومها یه زبون یه مثقالی دارن اما با همین زبون میتونن فرهاد کوهکن ایجاد کنند
اخه چرا اینقدر بعضی از ما فقط میخایم با توجیه و منطق اونم از دید خودمون بریم جلو
دختر خوب خودت میگی هفت ساله این زندگی جنگ و دعواست چطور توقع داری یه شبه تغییر ایجاد کنی؟؟؟؟؟
یه زن عاقل شوهر خسیسش البته نه از نوع بیمار رو دست ودلباز میکنه مرد ی که اهل رفت و امد نیست رو رفت امدی میکنه و مردی که احساسات نشون نمیده رو احساسی میکنه
کلا زن با سیاست مرد مثل موم تو دستشه فقط اگر بدونی چطور در هر موقعیت رفتار کنی
من به شما توصیه میکنم اول خودت رو دوست داشته باش بخودت احترام بذار طرفت متوجه میشه باید با شما چطور رفتار کنه
دوم یه چیز کلی میگم همونطور با همسرت حرف بزن که دوست داری باهات حرف بزنه
اخه اگه شما به هزار و یک دلیل که از دید خودت منطقی بود میرفتی عقد خاهرش و سرسنگین بودی بعد از قبل همسرت دایم بهت میگفت هواست فردا تو عقد جمع کن عابروم رو نبری بی احترامی نکنی و......... خودت وقتی میرفتی اونجا دقیقا چه میکردی ؟؟؟؟
من جای شما بودم میدونستم همسرم با خونوادم سرسنگینه قبلش کلی از همسرم تعرف میکردم از اینکه چقدر قبولش دارم دیگران چقدر وقتی نیست از شخصیتش تعریف میکنند همین خوب حالا ایشون حتی اگه بدشم بیاد ازشون باز برا اینکه ثابت کنه حرفهای من در ایشون صادقه خیلی گرم برخورد میکرد تا خودی نشون بده
برای خریدن لباس عید اول همسرم رعایت میکردم میدیدم واقعا نداره بهش میگفتم عزیزم امثال یکم شرایطتت سخته من همون لباس قبلیم رو میپوشم حالا دستت باز شد میخری اگرم نشد فدای سرت تو داری تلاشت برا من میکنی و من متوجهم
خوب این شوهر با شنیدن این حرفها از زیر سنگم شده پول جور میکرد لباس تهیه کنه به همین راحتی

---

همچنین شما ستاره زیبا یک هفته کلی با خودم کار کردم به خودم آرامش دادم خوب بودم باهاش حرف زدم عادی بودم به کارای خونه رسیدم به خودم رسیدم اما بازم انگار نه انگار هرروز بی محبت تر از دیروز طلبکارتر از دیروز نمیدونم چیکار کنم باور کنید من آدم کم صبری نیستم اما داره بهم فشار میاد حداقل انتظار دارم در جواب حرفام یه جوابی بده یه توجهی کنه حس بلا تکلیفی میکنم هیچوقت به طلاق جدی فکر نکرده بودم ولی این روزا مشغولم کرده اگه اینجوری پیش بریم یه جایی میبرم هرچقدر هم میدونم عواقب بعد از طلاق رو . میگم برم به مامانش بگم قضیه رو باهاش حرف بزنه ازش بپرسه مشکلش چیه ؟ در ضمن هر هفت سال دعوا که نبوده روزای خوب هم بوده اگه اون یه قدم برداشته من صدقدم همین که حس میکردم دوستم داره بهم توجه میکنه و به نظراتم احترام میزاره کلی شاد و خوشحال و پرانرژی بودم .
دیشب خواهرم یهو حالش بد شد من اونجا بودم بردیمش اورژانس دکتر بهش مشکوک شد کلی معطل موندیم تا آزمایش و سرم و .... به شوهرم زنگ زدم گفتم چی شده و اینکه میمونم تا کار خواهرم تموم شه بیایم خونه گفت باشه وقتی اومدم خونه حتی یه کلمه هم نپرسید خواهرت چی شده منم خیلی عادی شام آوردم چیزیم نگفتم و بعد خوابیدیم. از صبح یه حس افسردگی شدید دوباره اومده سراغم حالم خوب نیست

اگر فکر می کنید ایشون به رفتارهای مثبت شما واکنش مثبت نشون نمیده و اصرار بر بدرفتاری داره باید به فکر انواع دیگر از رفتارها باشید که مسلما هیچکدام محبت آور نیستند و صرفا بازدارنده هستند. در واقع این برای مواقعی است که دیگه امکان "با هم و برای هم بودن" فراهم نیست و هدف "تحمل همدیگر" یا "تحمل زندگی مشترک" است.
با اطلاعات ناقص و یا براساس حدس و گمان شخصی خودمان امکان داره اشتباه شما رو راهنمایی کنیم. توصیه می کنم بازهم تحمل کنید و ناامید نشوید ولی
" حتما مشاوره حضوری بروید. با یکی از بستگان نزدیک و رازدار بروید."

زودتر هم بروید
موفق باشید :72:

آبانی من فکر می کنم خودت علتش را می دونی

یا حداقل چیزی که به ذهن خودت می رسه از حدس و گمانهای ما بهتره.
چی شد که تا این حد دلخوره؟

همسرت حسوده؟
موقعیت اجتماعی، تحصیلی، اقتصادی یا ویژگی خاص شوهر خواهرت، از همسرت بهتره؟
خودت یا خانواده ات ایشون را به باجناق جدید حساس نکردید؟

[QUOTE=abani;426352ممنون از لطفتون ایشالا یک روز پست بزارم که کارهام نتیجه داد[/QUOTE]


انشاا... . ما هم همیشه منتظر خبرهای خوبتون هستیم

موفق یاشید :72: