استرس نمیذاره به مدرسه برم

سلام
من 18 سالمه
متاسفانه از 15 سالگی این مشکلی که دارم شروع شد. مشکلم این بود که به مدرسه نمیرفتم..
اوائل فکر میکردم به خاطر تنبلی خودمه ولی خداروشکر توی این چند سال معدل ام خیلی خوب بوده و از لحاظ درسی هیچ افتی نداشتم
به خاطر همین به روانشناس مراجعه کردم و روانپزشک ، و اونها تشخیص دادن اضطراب اجتماعی دارم..
من الآن روی یک کاغذ همه ی دلایلی که به خاطر اونها مدرسه نمیرم رو نوشتم ، امیدوارم بتونید کمکم کنید:
1- در مدرسه مثل هم سن و سالانم بهم خوش نمیگذرد. در حالی که اونها عقیده دارند مدرسه باعث میشه دور هم باشن و بگو و بخند کنند من اصلا در مدرسه احساس خوبی ندارم
2- فکر میکنم در زنگ استراحت باید دائما با بقیه بگو و بخند کنم در حالی که متاسفانه خیلی وقت ها موفق به این کار نمیشوم (کسی حاضر به پذیرفتنم نیست)
3- نیاز شدیدی به احساس تائید دیگران دارم. آنچه الآن هستم را دوست ندارم. دلم میخواهد جذاب تر باشم
4- حس میکنم در مدرسه باید دائما در تعامل اجتماعی با بقیه باشم
5- گاهی وقتها هیچ هدفی برای رفتن به مدرسه ندارم. حتی گاهی وقتها هیچ هدفی برای زندگی هم پیدا نمیکنم. برای همین صبحها به مدرسه نمیروم
6- صبح ها انرژی کافی ندارم.
7- قکر میکنم باید در همه ی کلاس ها بهترین باشم. و اگر عملکرد ام را به خوبی انجام ندهم مورد تحقیر دیگران واقع میشوم (به خصوص در درس هایی که نیازمند همکاری گروهی هست. مثل ورزش)

امیدوارم بتونید کمکم کنید...
مدیر همدردی عزیز ، اگر میشه لطفا پاسخ منو بدید.

سلام
احتمالا همه این مواردی که شما ذکر کردید بر میگردد به کودکی و تربیت شما
میتونم بپرسم الگو شما در زندگی که بوده؟آیا پدر و مادرتون به این شکل بودند؟ آیا دوستی دارید که موفق و به این شکل هستند و شما ایشون دوست دارید؟تلوزییون زیاد میبینید؟
شما شادیتون و اعتماد بنفس و عزت نفستون وابسته کردید به محیط اطرافتون
اگر تا یید کنن . اگر با من حرف بزنن.اگر ......
تعریف هایتان اشتباه است
مگر هر کی حرف بزند شاد است وبهش باید خوش بگزره.سکوتم زیباست دوست عزیز
اینجوری خیلی ضربه میخورید
نکات مثبت خودتون بنویسید و از هم اکنون خودتون لذت ببرید همینکه درساهاتون خوبه


موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط omid12

سلام
احتمالا همه این مواردی که شما ذکر کردید بر میگردد به کودکی و تربیت شما
میتونم بپرسم الگو شما در زندگی که بوده؟آیا پدر و مادرتون به این شکل بودند؟ آیا دوستی دارید که موفق و به این شکل هستند و شما ایشون دوست دارید؟تلوزییون زیاد میبینید؟
شما شادیتون و اعتماد بنفس و عزت نفستون وابسته کردید به محیط اطرافتون
اگر تا یید کنن . اگر با من حرف بزنن.اگر ......
تعریف هایتان اشتباه است
مگر هر کی حرف بزند شاد است وبهش باید خوش بگزره.سکوتم زیباست دوست عزیز
اینجوری خیلی ضربه میخورید
نکات مثبت خودتون بنویسید و از هم اکنون خودتون لذت ببرید همینکه درساهاتون خوبه


موفق باشید

---

سلام
بله روانشناسم هم میگه به خاطر دوران کودکی و تربیت اینطوری شدید
روانشناسم گفته چون شما فرزند اول بودی انتظارات خانواده خیلی خیلی از شما زیاد بوده و شرایطی فراهم شده که شما کمال گرا بار بیایین
تلویزیون زیاد نمیبینم ولی بیشتر وقتم رو توی اینترنت صرف میکنم
الگوی من دوست هام هستند. وقتی میبینم اونها دارند با هم میخندند و شادی میکنند و در حال صحبت هستند دلم میخواهد من هم مثل آنها باشم اما نمیتوانم. خیلی خودم را تحت فشار میذارم تا تبدیل به یک آدم دیگه بشم

درست میگید من همه چیز را در بیرون جستجو میکنم. حتی این که درسهام خوب هست به خاطر اینه که بتونم جلب توجه کنم و مورد تایید دیگران واقع بشم. وگرنه اصلا برای خودم درس نمیخونم. بیشتر هدفم اینه که بقیه به توجه کنن..
نمیدونم چجوری اعتماد به نفس رو توی خودم جستجو کنم.

کسی نیست کمکم کنه؟
آقای باغبان شما مشاوره میدید؟

سلام
پیروی حرف های آقای امید من سعی کردم سود و زیان های معیارهای شادی خودم رو روی یک برگه بنویسم و اونها رو تحلیل کنم:
http://www.axgig.com/images/00712435244550289483.png
نتیجه این بود که زیانهای این معیارهای شادی خیلی بیشتر از سود اونها بود...
پس بهتره این معیارها رو تغییر بدم.
اما چجوری میتونم این معیارها رو تغییر بدم؟

سلام

با گفتن دوستای مدرسه ات منو یاد دوران مدرسه انداختی

الان دوستای من کجایند ؟


بعضی هاشون وارد دانشکده نظامی شدند:rugby:

بعضی هاشون الان مهندسن

بعضی هاشون وکیل شدند - بازاری و تاجر شدند - و بعضی هاشون هم الان هم نمی دونند باید چی کارنند و در سرزمین اما . اگرها موندند .


تو مدرسه دوست داری بهت خوش بگذره یا دوست داری پیشرفت کنی ؟

چرا خودتو نیازمند دوستایی میدونی که امروز هستند ولی فردا نیستند ؟

چرا الگوی خودت را این گونه انتخاب میکنی ؟

اول باید خودت را خوب بشناسی و شاد بودن را وابسته به اشیاء ( هر چیزی جز خدا !) ندونی !

وقتی خودت را خوب شناختی باید برای خودت هدف انتخاب کنی و براش تلاش کنی !

این تعیین هدف بهت انگیزه و شادی میده و باعث میشه وقتت را بیهوده تلف نکنی


................................

مبحث بعدی بحث اجتماعی بودن ماهاست

به نظرم اول باید عزت نفس خودت را بهبود ببخشی !!

باید خودت را ارزشمند بدونی - این ارزشمندی به این معنا که یه انسان هستی !

عزت نفس پایین باعث میشه کمی کمال گرا باشیم

چون برای جبران عزت نفس دنبال یه چیز خاصی هستیم که دیگران تاییدمان کنند

وقتی عزت نفست بهتر شد - باید در مسیر اعتماد به نفس حرکت کنی .


برای بهبود اعتماد به نفس لازم نیست بری کره ماه !

یه کار کوچیک را خوب انجام بده - وقتی تونستی کارهای کوچیک را خوب انجام بدی ،،، به خودت میگی من می تونم !!




.......................


برای شاد بودن فقط باید شاد باشی ،،،،، همین !

حتما نباید دلیل خاصی پیدا کنیم .

اگر شادی خودت را از بیرون گدایی کنی ! ،،،همیشه نیازمند محیط بیرونت هستی!

از درون شاد باش و خودت را آزاد کن


برا ی انکه از درون شاد باشی ،،باید از درون به آرامش برسی ،،، برای رسیدن به آرامش درونی خودت را به منبع آرامش وصل کن


حالا که از درون قوی شدی ،،،، سعی کن ورزش را در برنامه بذاری - مجلات طنز بخونی - اطلاعات عمومی خودت را بهتر کنی و ....

موفق باشی .:72:

سلام آقای باغبان:72:
کاش من هم مثل شما اینقدر در حل مشکلات زندگی ماهر بودم و همونقدر که شما به زندگی زیبا نگاه میکنید ، زیبا نگاه میکردم.
در مورد اعتماد به نفس خیلی نکته ی خوبی گفتید:104:
تعریف از خود نباشه ، ولی من بعضی چیزها رو میتونم الآن به خوبی انجام بدم.
مثلا موسیقی رو خیلی خوب بلدم. معلم موسیقی بهم میگه تو واقعا استعداد داری
ولی نمیدونم چرا قدر خودم رو نمیدونم. قدر توانایی هام رو نمیدونم. مثلا خودم رو با فلان شخصی که 10 یا 15 سال هست موسیقی کار کرده مقایسه میکنم (درحالی که خودم 2 ساله موسیقی میزنم) و توانایی خودم رو نادیده میگیرم...
یا مثلا در درسهام به اندازه ی کافی خوب هستم و خیلی ها بهم میگن تو بچه ی درس خونی هستی. ولی این بار هم خودم را با اشخاصی مقایسه میکنم که از من از لحاظ درسی بالاتر هستند و خودم را تحت فشار قرار میدم که من باید حتما از اونها بهتر باشم

باغبان عزیز ، چجوری میتونم خودم رو بهتر و بهتر بشناسم؟ هدف انتخاب کردم. هدفم قبولی در یکی از دانشگاه های خوب ایران هست در رشته ی دلخواه خودم.
متاسفانه ارتباطم با منبع آرامش (که فکر میکنم منظورتون خدای مهربونه) زیاد خوب نیست. از خدا دوری میکنم. ولی از این به بعد دوست دارم بیشتر بهش نزدیک بشم

آقای باغبان یه مشکل دیگه که من دارم اینه که مسئولیت پذیر نیستم. پدر و مادرم یکمی من رو لوس بار آوردن
متاسفانه من نماز نمیخونم. اما واقعا خدا را قبول دارم و خدا رو دوست دارم. تنها دلیلی که نماز نمیخونم اینه که مسئولیت ناپذیر هستم.

عزیز. تو ذهنت بایدها و نبایدهاییی گذاشتی که بهت استرس می دن سعی کن بیش تر زندگی شادی داشته باشی تا کامل گاهی به اشتباهای خودت به دید طنز نگاه کنبه خودت نگو باید بهترین موسیقی باشم بلکه بگو تلاشم رو می کنم یا بگو می خوام....با دوستان بودن خیلی خوبه مطمئن باش دخترای مهربونی هستن که پذیرای تو باشن از جمعای کوچیک و دونفره شروع کن.با دادن یه گل یا کمک درسی به دوستت باهاش رفاقت رو شروع کن.سعی کن سلام واحوال پرسی داشته باشی.واسه نمازتم ارادهدکن اولاش سخته ولی بعدش راحت می شه.یه جانماز و چادر خوشگل بخر یه عطر خوشبو به خودت اولاش سخت نگیر امتحان کن یه هفته نماز بخون ببین چه احساسی داری حتما نمی خواد مستحباش رو بخونی باحوصله و کوتاه بخون.کم کم که نمازخون می شی نبودش برات سخت می شه ومقید می شی

تنها کسی که می تونه بهت کمک کنه خودت هستی
دقیقا می دونی مشکلت چیه و دقیقا می دونی که تفکرت اشتباه هست و بیش از حد ایده آل گرا هستی میئونی که مقایسه هات و توقعاتت از خودت اشتباه هست

خودت باید بخوای که عوض شوی تغییر را باید خودت بدی وگرنه هیچکس نمی تونه کاری برات انجام بده

یادت باشه که هیچ موفقیتی به آسانی به دست نمی آید پس سعی کن باتلاش بیشتر بر مشکلات غلبه کنی

سلام
من امروز بعد از 10 روز نرفتن به مدرسه ، دوباره به مدرسه رفتم
خیلی استرس و ترس داشتم. نزدیک بود سکته کنم. اما وارد مدرسه شدم
اوضاع نسبتا خوب بود

من در مورد خودم بیشتر فکر کردم ، به یک سری نتایجی رسیدم:
من خودم را دوست ندارم! از چیزی که الآن هستم خوشم نمی آید. دائما در حال مقایسه ی خودم با دیگران هستم ، و آرزویم این است که شبیه آنها باشم

به نظرم باید کاری کنم که بیشتر خودم را دوست داشته باشم. مثلا من درونگرا هستم. ولی خودم رو به هر آب و آتشی میزنم که تبدیل به یک برونگرا بشم.
اول بهتره این رو بپذیرم که درونگرا هستم ، و خودم را به عنوان یک انسان درونگرا قبول کنم ، بعد سعی کنم مهارت های اجتماعی خودم را بهبود ببخشم

در مورد اختلال شخصیت اجتنابی هم در اینترنت جستجو کرده بودم. متاسفانه منابع گفته بودند که این اختلال خیلی سخت درمان می شود و تازه کامل هم درمان نمیشود ولی اندکی بهبود پیدا میکند
خیلی ناراحت هستم. یعنی من باید تا آخر عمر با این ناراحتی های روحی روانی دست و پنجه نرم کنم؟:47:

سلام خانم Jessy


ممنون از لطف شما :72:

شما خانم متفکری هستید - و تلاش خوبی دارید برای اینکه خودتون را بهبود ببخشید - از این رو مشخصه پست ها را خوب مطالعه می کنید و سئوال ها ی خیلی خوبی می پرسید !



....................




در مورد مقایسه کردن خودمون با دیگران ،،خدمت بزگوار شما بگم که همیشه کسانی هستند که از ما بهتر باشند ،،،همیشه هستند افرادی که در موقعیت ما ،،شرایطی بهتری از ما دارنند

از این رو مقایسه کردن خودمون با دیگران باعث میشه آرامش درونی خودمون را از دست بدیم و از منبع آرامش دور بشیم !

این مقایسه کردن ها باعث میشه ما از خود واقعی یمان دور شویم و نتونیم نقاط قوت و ضعف خودمون را مشخص و برطرف کنیم .

با ادامه دادن و عادت بر مقایسه ها باعث میشه در وجودمان یه نا امنی ایجاد کنیم و به خودمون بگیم : آره من از خیلی ها عقب ترم !.......

و این ر ا ادامه می دهیم تا به افسردگی برسیم ! ---- به نظرم باید خودمان را با خودمان مقایسه کنیم !!


هندی ها حرف خوبی می زنند : آهسته و پیوسته

باید سعی کنیم آهسته و پیوسته خودمان را توسعه بدیم ! - نه اینکه خودمان را با استادی مقایسه کنیم که دو دهه از ما بیشتر تلاش کرده !

آدم الگو برداری کنه خوبه ولی نباید کما ل گرایی ( نوع منفی) در این زمینه داشته باشیم .



.................................




خیلی از انسانها نمی دونند اصلی ترین هدف زندگیشون چیه ،، از این رو به جای تلاش برای شناخت خودشون بیشتر تلاش می کنند دیگران را بشناسند و در دنیای اونها زندگی کنند ،

و دیوار باورهای خودشون را با دیگران مقایسه کنند .

پس خودت باش و از این بودنت لذت ببر .



.........................................




برای اینکه خودتون را بهتر بشناسید باید چند تا کار انجام دهید

یه برگه بردارید و در خلوت خودتان به سئوال های زیر پاسخ دهید :


1) چه استعدادهایی دارم ؟
2) نقاط قوت من چیه ؟
3) نقاط ضعف من چیه ؟
4) چه آرزوهایی دارم ؟
5) آیا استعدادهای من با آرزوهایم تعامل دارد ؟
6) چه امکاناتی دارم ؟
7) منطقه جغرافیایی کشور من به آروزهایم مرتبط هست ؟
8) بزرگترین خوشحالی من چیه ؟
9) چه محدودیت هایی دارم ؟
10 ) من از چه چیزهایی می ترسم؟

و.....


برای آنها پاسخ پیدا کنید و تلاش کنید خودتون را توسعه بدید .


قرار نیست یه شبه تغییر کنیم - یه برنامه ریزی 5 ساله برای خودتون بکنید و بگید باید اینقدر پیشرفت کنم - اینقدر به دیگران کمک کنم و ....

مثلا برای هراس اجتماعی یا مشارکت اجتماعی یا ..... باید به خودتون بگید من ماهی ا درصد بهتر میشم -در سال 12 درصد رشد می کنم - 5 سال بعد 60 درصد بهتر میشم و ....

آهسته و پیوسته - از طرفی هر کجا که گیر کردیم می تونیم از متخصصان اون حوزه مشورت بگیریم مثلا پیش روانشناس بریم - پیش مربی موسیقی بریم و .....



......................................




برای مسئولیت پذیری سعی کنید ،،،، کارهای کوچک را قبول کنید و تا انتها ادامه دهید مثلا :

به خانواده بگید من هفته ای مثلا یه بار میشم شهر دار خونه !:biggrin-new:

و سعی کنید شهر دار خوبی باشید - خونه را مرتب کنید - کمک مادر و پدر .کنید - تو خرید ها کمک کنید


برنامه ریزی کوتاه مدت برای خودتون انجام بدید و تا آخر ادامه دهید - این باعث میشه شما به باور خودت باور کنی .


هیچ وقت نا امید نشو ،،،،


موفق باشی.:72:

سلام
یک سوال در مورد رفتار جراتمندانه برام پیش اومد.
من امروز با یکی از معلم هام داشتم در مورد موضوعی حرف میزدم ، یکی از بچه ها اومد و گفت : «با آقای x چیکار داشتی؟»
منم میخواستم جراتمندانه رفتار کنم ولی گند زدم! خیلی پرخاشگرانه گفتم: به تو چه!؟
اون شخص هم گفت : به درک
ولی ناراحت شد از دست من
میخواستم ببینم رفتار جراتمندانه در مورد این برخورد چی هست!؟
میدونم که ما مسئول شخصیت دیگران نیستیم ولی به نظرم این رفتار من هم یکمی پرخاشگرانه بوده...

- - - Updated - - -

منظورم این بود که : ما مسئول شادی دیگران نیستیم

دوباره سلام
بی احترامی یا رفتار جرات مندانه متفاوت
شما میتونستید خیلی راحت به جای به توچه؟ یا به تو ربطی نداره؟
بگویید دوست عزیز باید حتمی شما هم بدونی؟یا به شما هم باید بگم؟
بار منفی این جملات خیلی کمتر
در جرات مندی رفتاری با جملات زیبا ولی رسا بهتره داشته باشید

سلام
من امروز با روانشناسم حرف میزدم. وقتی وارد اتاقش شدم بوی سیگار میومد. ناخودآگاه از ایشون پرسیدم:«سیگار میکشید؟»
ایشون گفتن:«نه دوست عزیزم»
وقتی جلسه ی رواندرمانی ادامه یافت ایشون در مورد همین سوال من یک نکته ای رو گفتند.
ایشون گفتند که فرضا اگر من این سوال رو از شخص دیگری میپرسیدم ممکن بود ناراحت بشه ، چون لحن من حالت طلبکارانه داره ، و گفتند مگر شما مسئول اخلاق هستی که از بقیه اینطوری سوال میکنی؟ همچنین گفتند ممکن بود اگر شخص دیگری بود به من میگفت به تو چه!!
ایشون گفتند لحن صحبت من خیلی جاها درست نیست و لحن طلبکارانه باعث میشه بقیه نسبت بهم گستاخ بشن ، چیزی که الآن شاهدش هستم...

من سر کلاس فیزیک چند وقت پیش یک سوالی پرسیدم ، پرسیدم شدت جریان برق شهری چیست؟ معلم فیزیک جواب داد: حالا صبر کنید تا به اونجا برسیم
یکی از هم کلاسی ها به من گفت: آخه به تو چه که شدت جریان برق شهر چقدره!؟

میخوام بدونم اینجا هم لحن من مشکل داشته!؟ حالت طلبکارانه داشته؟ چرا این شخص این حرف رو زده؟
اگر مشکل از لحن من نبوده پس مشکل از کجا بوده؟

سلام

سوال درسی با سوال در مورد زندگی شخصی و مسائل خصوصی آدمها فرق داره.
سوالی که سر کلاس پرسیدی اشکالی نداشته و معلمت هم جواب آروم و خوبی بهت داده. رفتار همکلاسیت اشتباه بوده. مشکل از شما و سوالت نیست.


اما سوالی که از روانشناست پرسیدی به جا نبوده.
مخصوصا اگه صمیمیتی بین شما نیست و از نظر سنی و رابطه و جایگاه متفاوت هستید.
ایشون دوست شما یا همسن شما نیست که از در اتاقش وارد بشی در مورد سیگار کشیدنش سوال کنی.

اگر واقعا برات سوال بوده و کنجکاو بودی ... می تونستی بعد از این که نشستی و جلسه کمی پیش رفت
با آرامش و اجازه گرفتن ( ببخشید من یه سوالی برام پیش اومده، کنجکاو شدم بپرسم، اگه اشکالی نداره می خواستم بدونم ... )
می تونستی بپرسی.

البته این نظر من بود. خودم کمی شخصیت سرد و جدی دارم.
شاید نظر بقیه متفاوت باشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
من 18 سالمه
متاسفانه از 15 سالگی این مشکلی که دارم شروع شد. مشکلم این بود که به مدرسه نمیرفتم..
اوائل فکر میکردم به خاطر تنبلی خودمه ولی خداروشکر توی این چند سال معدل ام خیلی خوب بوده و از لحاظ درسی هیچ افتی نداشتم
به خاطر همین به روانشناس مراجعه کردم و روانپزشک ، و اونها تشخیص دادن اضطراب اجتماعی دارم..
من الآن روی یک کاغذ همه ی دلایلی که به خاطر اونها مدرسه نمیرم رو نوشتم ، امیدوارم بتونید کمکم کنید:
1- در مدرسه مثل هم سن و سالانم بهم خوش نمیگذرد. در حالی که اونها عقیده دارند مدرسه باعث میشه دور هم باشن و بگو و بخند کنند من اصلا در مدرسه احساس خوبی ندارم
2- فکر میکنم در زنگ استراحت باید دائما با بقیه بگو و بخند کنم در حالی که متاسفانه خیلی وقت ها موفق به این کار نمیشوم (کسی حاضر به پذیرفتنم نیست)
3- نیاز شدیدی به احساس تائید دیگران دارم. آنچه الآن هستم را دوست ندارم. دلم میخواهد جذاب تر باشم
4- حس میکنم در مدرسه باید دائما در تعامل اجتماعی با بقیه باشم
5- گاهی وقتها هیچ هدفی برای رفتن به مدرسه ندارم. حتی گاهی وقتها هیچ هدفی برای زندگی هم پیدا نمیکنم. برای همین صبحها به مدرسه نمیروم
6- صبح ها انرژی کافی ندارم.
7- قکر میکنم باید در همه ی کلاس ها بهترین باشم. و اگر عملکرد ام را به خوبی انجام ندهم مورد تحقیر دیگران واقع میشوم (به خصوص در درس هایی که نیازمند همکاری گروهی هست. مثل ورزش)

امیدوارم بتونید کمکم کنید...
مدیر همدردی عزیز ، اگر میشه لطفا پاسخ منو بدید.

---

سلام منم تقریبا دوران دبیرستانم اینطوری گذشت
علاقه ای به داشتن دوست ثابت نداشتم و حتی دوست ثابتی نداشتم و زمانی که من صرف افراد میکردم تقریبا کسی صرف من نمیکرد
اما واقعا برام مهم نبود تا این که فهمیدم واقعا هیچ کس واقعا براش مهم نیس که شما داری چیکار میکنی
یه قانونی هست به اسم 18 40 60 که میگه توی 18 سالگی برامون مهم اینه که دیگران در مورد ما چی فکر میکنن و ترس از فکرای بقیه رو داریم به 40 سالگی که میرسیم خسته از این فکر میشیم و میگیم بزار هر چیمخوان فکر کنن و در 60 سالگی میفهمیم کسی اصلا در مورد ما فکر نمیکنه یعنی همه درگیر این قانون برای خودشون هستند
این که شما چجوری هسی و چی میخوای بشی واقعا به خودت بستگی . مخصوصا که میگین در زمینه موسیقی استعداد دارین یکی ز راه های برقراری روابط اجتماعی استفاده از همین توانایی هستش البته توی برقراری روابط اجتماعی مراقب فرد مقابل و نوع رابطه باشین چرا که ممکنه اشتباه در این مورد عواقب روحی بدی داشته باشه .اما واقعا نترسین توی این دنیا واقعا چیزی جز خود ادم اهمیت نداره

موفق و پایدار باشید

سلام
دوستای من امروز میخوان به گردش برن ، چند بار ازشون خواهش و تمنا کردم که منو هم به گردش ببرن ولی قبول نکردن
از یکیشون که پرسیدم برای چی منو نمیبرید با خودتون گفت یکی از بچه ها گفته تو رو دعوت نکنیم...
من خیلی ناراحت شدم. منتظر یک فرصت بودم که بتونم با دوستهام برم بیرون ولی حالا اینطوری باهام برخورد میکنن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
دوستای من امروز میخوان به گردش برن ، چند بار ازشون خواهش و تمنا کردم که منو هم به گردش ببرن ولی قبول نکردن
از یکیشون که پرسیدم برای چی منو نمیبرید با خودتون گفت یکی از بچه ها گفته تو رو دعوت نکنیم...
من خیلی ناراحت شدم. منتظر یک فرصت بودم که بتونم با دوستهام برم بیرون ولی حالا اینطوری باهام برخورد میکنن

---

چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
دوستای من امروز میخوان به گردش برن ، چند بار ازشون خواهش و تمنا کردم که منو هم به گردش ببرن ولی قبول نکردن
از یکیشون که پرسیدم برای چی منو نمیبرید با خودتون گفت یکی از بچه ها گفته تو رو دعوت نکنیم...
من خیلی ناراحت شدم. منتظر یک فرصت بودم که بتونم با دوستهام برم بیرون ولی حالا اینطوری باهام برخورد میکنن

---

چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nima1404

چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

- - - Updated - - -



چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

---

ممنون
راستش من درست نمیدونم باید خودم رو توی جمع قرار بدم یا ندم
خیلی تلاش میکنم به برقراری رابطه ی دوستانه با دیگران ، مدام دلم میخواد با بقیه حرف بزنم ولی هیچ موضوعی برای صحبت کردن به ذهنم نمیرسه
از یک طرف یک ندای درونی بهم میگه آروم باشم و سعی کنم یکمی هم از تنهایی خودم استفاده کنم ، یکمی کتاب هایی که دوست دارم رو بخونم و....
نمیدونم این ندای درونی به خاطر درونگرایی من هست یا نه
فقط فعلا این رو میدونم که خودم را وارد یک جدال کردم ، جدال با شخصیت خودم!!
شخصیت من درونگرا هست ولی من میخوام به هر قیمتی اون رو تبدیل کنم به یک شخصیت برونگرا!!
متاسفانه یک سری آدم تبدیل شدن به الگوی من در زندگیم و آرزو دارم در روابط اجتماعی مثل اونها بشم ، همه باهام گرم بگیرن ، همه بهم توجه کنند و...
مثلا تولد من رو حدود 2-3 نفر از دوستهام تبریک گفتند ، ولی یکی از الگوهای من که هم سن من هست کل بچه های مدرسه توی صفحات مجازیشون تولد اونو تبریک گفتن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

ممنون
راستش من درست نمیدونم باید خودم رو توی جمع قرار بدم یا ندم
خیلی تلاش میکنم به برقراری رابطه ی دوستانه با دیگران ، مدام دلم میخواد با بقیه حرف بزنم ولی هیچ موضوعی برای صحبت کردن به ذهنم نمیرسه
از یک طرف یک ندای درونی بهم میگه آروم باشم و سعی کنم یکمی هم از تنهایی خودم استفاده کنم ، یکمی کتاب هایی که دوست دارم رو بخونم و....
نمیدونم این ندای درونی به خاطر درونگرایی من هست یا نه
فقط فعلا این رو میدونم که خودم را وارد یک جدال کردم ، جدال با شخصیت خودم!!
شخصیت من درونگرا هست ولی من میخوام به هر قیمتی اون رو تبدیل کنم به یک شخصیت برونگرا!!
متاسفانه یک سری آدم تبدیل شدن به الگوی من در زندگیم و آرزو دارم در روابط اجتماعی مثل اونها بشم ، همه باهام گرم بگیرن ، همه بهم توجه کنند و...
مثلا تولد من رو حدود 2-3 نفر از دوستهام تبریک گفتند ، ولی یکی از الگوهای من که هم سن من هست کل بچه های مدرسه توی صفحات مجازیشون تولد اونو تبریک گفتن

---

شما واقعا چرا دنبال شخصیت دیگران هستین ؟شخصیت خودتون مهم هست واقعا سعی نکنید به کس دیگه ای تبدیل بشین سعی کنید موارد درست رو الگو بگیرین ولی خودتون باشید .اینکه واقعا کسی تولد شما رو تبریک بگه مهمه ؟ نمیگم مهم نیس اما برای من یک سری ادما درنظرم هستن که اغلب فقط دلم میخواد اونا بگن که این اواخر مثلا سال پیش هیچ کس تبریک نگفت و یک تولد یک نفره گرفتم برای خودم
توی این روزا منم واقعا توی بحران هستم و حدودا دوماه هست کاملا در مشکل هستم و واقعا زندگی برام سخت شده اما جز خودم کسی واقعا بهم کمک نکرده پس خودتون رو از دست ندین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nima1404

شما واقعا چرا دنبال شخصیت دیگران هستین ؟شخصیت خودتون مهم هست واقعا سعی نکنید به کس دیگه ای تبدیل بشین سعی کنید موارد درست رو الگو بگیرین ولی خودتون باشید .اینکه واقعا کسی تولد شما رو تبریک بگه مهمه ؟ نمیگم مهم نیس اما برای من یک سری ادما درنظرم هستن که اغلب فقط دلم میخواد اونا بگن که این اواخر مثلا سال پیش هیچ کس تبریک نگفت و یک تولد یک نفره گرفتم برای خودم
توی این روزا منم واقعا توی بحران هستم و حدودا دوماه هست کاملا در مشکل هستم و واقعا زندگی برام سخت شده اما جز خودم کسی واقعا بهم کمک نکرده پس خودتون رو از دست ندین

---

ممنونم از پاسختون
متاسفانه به خاطر داروهای ضدافسردگی هم که میخورم دچار مشکلات گوارشی شدم. دکتر بهم گفته استرس برات سمه اما معمولا استرس دارم.
کس دیگه ای نظر نداره؟

سلام Jessy عزیز

امیدوارم حالت خوب باشه .

نوجوانی دوره ای از زندگی هست که تایید طلبی و احساس محوری توش زیاد دیده میشه .نه تنها شما بلکه همه چالش های این دوره رو می گذروندن .
توی دوران کودکی وقتی چندنفر دارن بازی میکنند بچه ها دوست دارند حتما بهشون بپیوندند اما هرچی انسان بزرگتر میشه در مورد اینکه آیا به این دوستان بپیونده یا نه فکر میکنه و انتخاب میکنه.
شما برای اینکه عضو گروهی بشی باید اول به سوالای زیر در موردشون جواب بدی:(لطفا جواب بده)

1-این گروه از دوستات چه صفات مثبتی دارند که دوست داری همراهشون باشی؟
2-این دوستی چه سودی به حال تو داره ؟

3-این دوستی چه ضررهای برات داره؟

بعد که سبک و سنگین کردی انتخاب میکنی که اصلا این دوستی ارزش تلاش کردن رو داره یا نه .آیا این دوستان در شرایط سخت هم رفتار مناسبی باهات دارند؟ آیا حریم شخصی و خصوصیت براشون محترم هست؟ آیا برخوردشون باهات مودبانه هست؟ آیا توی درس مشوقان خوبی برای هم هستین؟

یا نه برعکس

بین شما حسادت زیاد وجود داره-؟ شخصیت شما در گروه دوستی تخریب میشه -توسط گروه پذیرفته نمیشی و مورد بی محبتی اونها هستی؟

منتظر پاسخت هستم :72:

سلام خانم/آقایEram
ممنونم که پاسخ دادید. پاسخ سوالات را براتون نوشتم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Eram

سلام Jessy عزیز

امیدوارم حالت خوب باشه .

نوجوانی دوره ای از زندگی هست که تایید طلبی و احساس محوری توش زیاد دیده میشه .نه تنها شما بلکه همه چالش های این دوره رو می گذروندن .
توی دوران کودکی وقتی چندنفر دارن بازی میکنند بچه ها دوست دارند حتما بهشون بپیوندند اما هرچی انسان بزرگتر میشه در مورد اینکه آیا به این دوستان بپیونده یا نه فکر میکنه و انتخاب میکنه.
شما برای اینکه عضو گروهی بشی باید اول به سوالای زیر در موردشون جواب بدی:(لطفا جواب بده)

1-این گروه از دوستات چه صفات مثبتی دارند که دوست داری همراهشون باشی؟
وقتی کنارشون هستم خوشحالم ، منو درک میکنن ، خوش اخلاق هستن ، باهام راحت هستند ، خوش برخورد هستند
2-این دوستی چه سودی به حال تو داره ؟
خوشحال میشم وقتی با اونها دوست باشم. بیشتر با جامعه در تعامل خواهم بود و اعتماد به نفسم از طریق حضور در جامعه افزایش پیدا میکنه
3-این دوستی چه ضررهای برات داره؟
ممکنه گاهی وقتها مورد پذیرش اونها قرار نگیرم یا ترجیح بدن وقتشون رو با کسی دیگه پر کنند
بعد که سبک و سنگین کردی انتخاب میکنی که اصلا این دوستی ارزش تلاش کردن رو داره یا نه .آیا این دوستان در شرایط سخت هم رفتار مناسبی باهات دارند؟ راستش منظور از شرایط سخت رو نمیفهمم. ولی رفتارشون اگر هم با من نامناسب باشه به خاطر لحن صحبت خودمه که باعث شدم خیلیها نسبت بهم گستاخ بشن آیا حریم شخصی و خصوصیت براشون محترم هست؟من معمولا باهاشون رو راست هستم و اونها هم توی کارهای من دخالت نمیکنن آیا برخوردشون باهات مودبانه هست؟مودبانه نیست ولی همونطور که گفتم علتش خودم هستم که باعث شدم گستاخانه باهام برخورد کنند آیا توی درس مشوقان خوبی برای هم هستین؟ بله

یا نه برعکس

بین شما حسادت زیاد وجود داره-؟نه اصلا. شخصیت شما در گروه دوستی تخریب میشه -توسط گروه پذیرفته نمیشی و مورد بی محبتی اونها هستی؟ همیشه اینطور نیست ولی گاهی وقتها شوخی هایی باهام میکنن که خوشم نمیاد.

منتظر پاسخت هستم :72:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

وقتی کنارشون هستم خوشحالم ، منو درک میکنن ، خوش اخلاق هستن ، باهام راحت هستند ، خوش برخورد هستند

این حرفت یعنی در کل (بیشتر موارد) تعامل خوبی با هم دارید.درست متوجه شدم؟ بیشتر موارد سازگارید و همه چی خوبه منتها در بعضی موارد که کم پیش میاد دچار مشکل میشی باهاشون.

خوشحال میشم وقتی با اونها دوست باشم. بیشتر با جامعه در تعامل خواهم بود و اعتماد به نفسم از طریق حضور در جامعه افزایش پیدا میکنه

این یک مورد کلی هست و مختص بودن توی این گروه خاص نیست. به طور خاص تر : آیا اونها گاهی خوشحالت میکنن؟ گاهی بهت نشون میدن که دوس دارن توی جمعشون باشی یا اغلب پیام های طرد کننده می فرستند که نشون میده تمایلی به حضورت ندارن؟

ممکنه گاهی وقتها مورد پذیرش اونها قرار نگیرم یا ترجیح بدن وقتشون رو با کسی دیگه پر کنند

این گاهی کاملا طبیعیه و اصلا نمیشه انتظار داشت همیشه مورد پذیرش باشیم،اتفاقا وقتی آدم خودش رو به دوستاش تحمیل نکنه و گاهی هم بدون اونها وقت بگذرونه احساس استقلال و اعتماد به نفسش تقویت میشه. گاهی خودت باهاشون نباش و بگو مثلا درس دارم ،اینجوری تمرین میکنی تا بدون اونها هم وقت بگذرونی .گاهی وقتی خواستن جایی برن و رغبتی ندارن که تو هم بری بهشون بگو اتفاقا من هم کاری داشتم نمیتونستم هم بیام .

من معمولا باهاشون رو راست هستم و اونها هم توی کارهای من دخالت نمیکنن

این خیلی خوبه وهمچنین اینکه توی درس مشوق های خوبی برات هستند هم خیلی خوبه،اینکه به هم حسادت ندارید

همیشه اینطور نیست ولی گاهی وقتها شوخی هایی باهام میکنن که خوشم نمیاد.

.

---

ظاهرا همه چیز خوب به نظر می رسه و بیشتر مشکلات "گاهی وقت ها" ست اما با وجود این دوتا فرضیه وجود داره:

اول حساسیت بیش از حد شما نسبت به یک گروه دوستی ایده آل و خوبه (طبق تعریفات شما )_انتظارات نادرست،توقعات بیش از حد و در نتیجه سرخوردگی و ناکامی .

دوم اینکه شما تقصیر امور رو بیش از حد به دوش خودت انداختی ،اینجوری به راحتی اشتباهات و رفتار بد دیگران رو توجیه می کنی.الان هرکسی میتونه باهات رفتار بد و گستاخانه داشته باشه و توجیهش کنی که به خاطر رفتار بد خودم بوده . اما میزان گستاخی دوطرف مهمه که اینو باید برامون بیشتر باز کنی.
حتی ممکنه مایل باشی تا هر رفتار گستاخانه دیگران رو ،ریشه ای در خودت تحلیل کنی و علتش رو در خودت جویا بشی که این هم افراط توش هست

نه افراط خوبه و نه تفریط .افراط یعنی بیش از حد مسئولیت امور رو خودت به گردن بگیری و شخصی سازی کنی . و تفریط یعنی هرکاری کنی اما بدون دیدن رفتار خودت از دیگران عیبجویی کنی.هیچکدوم این دوتا خوب نیست. درسته شما داری خودشناسی میکنی،به مشاوره میری و فهمیدی خیلی از روابط ما با دیگران قابل تنظیم شدن و بهتر شدنه اما قرار نیست این مساله یه فشار مضاعفی رو روی دوش شما بندازه ،فشاری که با وجود اینکه در راه بسیار خوبی داری قدم برمیداری و از عیب های خودت آگاهی اما مانع از حرکت و لذت بردنت میشه.
:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Eram

ظاهرا همه چیز خوب به نظر می رسه و بیشتر مشکلات "گاهی وقت ها" ست اما با وجود این دوتا فرضیه وجود داره:

اول حساسیت بیش از حد شما نسبت به یک گروه دوستی ایده آل و خوبه (طبق تعریفات شما )_انتظارات نادرست،توقعات بیش از حد و در نتیجه سرخوردگی و ناکامی .

دوم اینکه شما تقصیر امور رو بیش از حد به دوش خودت انداختی ،اینجوری به راحتی اشتباهات و رفتار بد دیگران رو توجیه می کنی.الان هرکسی میتونه باهات رفتار بد و گستاخانه داشته باشه و توجیهش کنی که به خاطر رفتار بد خودم بوده . اما میزان گستاخی دوطرف مهمه که اینو باید برامون بیشتر باز کنی.
حتی ممکنه مایل باشی تا هر رفتار گستاخانه دیگران رو ،ریشه ای در خودت تحلیل کنی و علتش رو در خودت جویا بشی که این هم افراط توش هست

نه افراط خوبه و نه تفریط .افراط یعنی بیش از حد مسئولیت امور رو خودت به گردن بگیری و شخصی سازی کنی . و تفریط یعنی هرکاری کنی اما بدون دیدن رفتار خودت از دیگران عیبجویی کنی.هیچکدوم این دوتا خوب نیست. درسته شما داری خودشناسی میکنی،به مشاوره میری و فهمیدی خیلی از روابط ما با دیگران قابل تنظیم شدن و بهتر شدنه اما قرار نیست این مساله یه فشار مضاعفی رو روی دوش شما بندازه ،فشاری که با وجود اینکه در راه بسیار خوبی داری قدم برمیداری و از عیب های خودت آگاهی اما مانع از حرکت و لذت بردنت میشه.
:72:

---

سلام Eram عزیز
بله کاملا درست متوجه شدید. انتظارات من نه تنها توی جنبه ی دوستی ، بلکه توی همه ی جنبه های دیگه هم به شدت غیرواقع بینانه هست. خیلی هم به خاطر این موضوع ضربه خوردم. ولی دارم آروم آروم تلاش میکنم کمال گرایی خودم را تا حدی کاهش بدم
قبلترها خیلی گستاخی های شدیدتری نسبت به من انجام میشد. اما خوشبختانه الآن خیلی کمتر شده
حتی این چیزهایی که من بهش میگم گستاخی شاید گستاخی هم نباشه! ممکنه بین دوستها یه چیز عادی باشه ولی من فکر میکنم گستاخیه
یک نمونه بگم:
من وارد جمع 2 نفره ی دوتا دوستهام شدم ، البته خیلی سریع و گذرا وارد شدم و سلام کردم ، یکی از دوستهام سلام کرد و با من دست داد ولی گفت : اه دوباره این اومد
من هم بعد از سلام کردن از پیششون رفتم

خب این به نظرم نمیتونه معنای گستاخی بده. نمیتونه معنای عدم پذیرش بده. چون اگه اون شخص نمیخواست من رو پذیرش کنه به اون گرمی باهام دست نمیداد ، یا حتی ممکن بود جواب سلامم رو هم نده
منظورم اینه که خیلی چیزهایی که اسمش رو میذارم گستاخی میتونه به علت حساس بودن و زودرنجی خودم باشه
آدم زودرنج مثل کسی هست که بدنش پوست نداره ، حتی وقتی هم بقیه نوازشش میکنن احساس درد میکنه و ناراحتی ، چون بدنش پوست نداره..

در مورد فشار مضاعف هم کاملا باهاتون موافقم. باید این نکته رو مدنظر داشته باشم که خودم رو مسئول حادثه ای ندونم که امکان کنترل اون رو نداشتم...

سلام
دوستان یک شخصی متاسفانه هست که دائما کوتاه قد بودن من رو پیش روی من به چشمم میاره
بقیه ی دوستهام اینطوری نیستند و اصلا این مسئله را عنوان نمیکنند اما این شخص مدام از من میپرسه: «چرا قدت اینقدر کوتاهه؟» «چرا از راهنمایی تاحالا دیگه رشد نکردی» «خیلی قدت کوتاهه» و اینجوری چیزا
حس میکنم میخواد با قد خودش پز بده. آخه من هم خیلی نقطه ضعفها توی خیلیها میبینم ، یکی چاقه ، یکی لاغره ، یکی چشم نداره ، هر کسی یه مشکلی داره ، اما نمیرم که بهشون بگم چرا تو چاقی؟ چرا تو وزنت رو کم نمیکنی.
نمیرم که به یک آدم نابینا بگم چی شد چشمت رو از دست دادی
من اصلا نمیدونم این شخص به چه دلیل این جوری صحبت میکنه ، انگار میخواد با قد خودش به من فخر بفروشه ، یا میخواد نقطه ضعفهای من رو به رخم بکشه تا احساس یاس و ناامیدی کنم
نمیدونم بهش چی بگم! امروز واقعا از دستش عصبانی شدم. بهش گفتم آخرش هم منو هم تورو میذارن توی یک قبر 2 متری ، برای 10 - 15 سانت اختلاف قد که دیگه اینقدر حرف زدن لازم نیست

اما وقتی اومدم خونه یکمی احساس ناراحتی کردم که فکر میکنم طبیعیه. باز هم سعی کردم به کارهای روزمره ام ادامه بدم و موفق بودم
به نظرتون دفعه ی بعدی که دوباره از من پرسید چرا قدت کوتاهه چی بهش بگم.:102:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
دوستان یک شخصی متاسفانه هست که دائما کوتاه قد بودن من رو پیش روی من به چشمم میاره
بقیه ی دوستهام اینطوری نیستند و اصلا این مسئله را عنوان نمیکنند اما این شخص مدام از من میپرسه: «چرا قدت اینقدر کوتاهه؟» «چرا از راهنمایی تاحالا دیگه رشد نکردی» «خیلی قدت کوتاهه» و اینجوری چیزا
حس میکنم میخواد با قد خودش پز بده. آخه من هم خیلی نقطه ضعفها توی خیلیها میبینم ، یکی چاقه ، یکی لاغره ، یکی چشم نداره ، هر کسی یه مشکلی داره ، اما نمیرم که بهشون بگم چرا تو چاقی؟ چرا تو وزنت رو کم نمیکنی.
نمیرم که به یک آدم نابینا بگم چی شد چشمت رو از دست دادی
من اصلا نمیدونم این شخص به چه دلیل این جوری صحبت میکنه ، انگار میخواد با قد خودش به من فخر بفروشه ، یا میخواد نقطه ضعفهای من رو به رخم بکشه تا احساس یاس و ناامیدی کنم
نمیدونم بهش چی بگم! امروز واقعا از دستش عصبانی شدم. بهش گفتم آخرش هم منو هم تورو میذارن توی یک قبر 2 متری ، برای 10 - 15 سانت اختلاف قد که دیگه اینقدر حرف زدن لازم نیست

اما وقتی اومدم خونه یکمی احساس ناراحتی کردم که فکر میکنم طبیعیه. باز هم سعی کردم به کارهای روزمره ام ادامه بدم و موفق بودم
به نظرتون دفعه ی بعدی که دوباره از من پرسید چرا قدت کوتاهه چی بهش بگم.:102:

---

هیچی بگو من مگه پرسیدم چرا انقد درازی
خیلی راحت راهتو بکش و برو و جواب هم نمیخواد بدی

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
دوستان یک شخصی متاسفانه هست که دائما کوتاه قد بودن من رو پیش روی من به چشمم میاره
بقیه ی دوستهام اینطوری نیستند و اصلا این مسئله را عنوان نمیکنند اما این شخص مدام از من میپرسه: «چرا قدت اینقدر کوتاهه؟» «چرا از راهنمایی تاحالا دیگه رشد نکردی» «خیلی قدت کوتاهه» و اینجوری چیزا
حس میکنم میخواد با قد خودش پز بده. آخه من هم خیلی نقطه ضعفها توی خیلیها میبینم ، یکی چاقه ، یکی لاغره ، یکی چشم نداره ، هر کسی یه مشکلی داره ، اما نمیرم که بهشون بگم چرا تو چاقی؟ چرا تو وزنت رو کم نمیکنی.
نمیرم که به یک آدم نابینا بگم چی شد چشمت رو از دست دادی
من اصلا نمیدونم این شخص به چه دلیل این جوری صحبت میکنه ، انگار میخواد با قد خودش به من فخر بفروشه ، یا میخواد نقطه ضعفهای من رو به رخم بکشه تا احساس یاس و ناامیدی کنم
نمیدونم بهش چی بگم! امروز واقعا از دستش عصبانی شدم. بهش گفتم آخرش هم منو هم تورو میذارن توی یک قبر 2 متری ، برای 10 - 15 سانت اختلاف قد که دیگه اینقدر حرف زدن لازم نیست

اما وقتی اومدم خونه یکمی احساس ناراحتی کردم که فکر میکنم طبیعیه. باز هم سعی کردم به کارهای روزمره ام ادامه بدم و موفق بودم
به نظرتون دفعه ی بعدی که دوباره از من پرسید چرا قدت کوتاهه چی بهش بگم.:102:

---

هیچی بگو من مگه پرسیدم چرا انقد درازی
خیلی راحت راهتو بکش و برو و جواب هم نمیخواد بدی

سلام

اگر اون شخص ازت این سوال رو پرسید ...

همین حالا می تونی خیلی جواب های متنوعی رو برای خودت بنویسی و بینشون اونی رو که بهت حس بهتری میده رو انتخاب کنی . اما فقط جواب دادن مهم نیست بلکه لحن و زبان بدن هم مهمه.
یعنی سعی کن توی چشماش نگاه کنی و قاطعانه جواب بدی،
محض تنوع میتونی گاهی اصلا حرفشو نشنیده بگیری (با ژست قاطعانه)، چون سوالی که می پرسه دنبال جوابش نیست ،چون جوابش واضحه اینکه خلقت همه ی انسان ها دست خداونده.وقتی کسی سوالی می پرسه و جواب سوال براش مهم نیست پس چی براش مهمه؟؟
شاید واکنش تو براش مهمه و وقتی واکنشی نباشه خود به خود طرف مقابل خلع سلاح میشه.ضمن اینکه بدونه محلش نمیذاری خودش ازین حرفا دست میکشه.

اما همینطور که ژست و زبان بدن و گفتار قاطعانه رو تمرین می کنی اعتماد به نفس و خودباوریت رو هم تقویت کن .تا این دو رو به موازات هم پیش ببری .اولش ژست گرفتن سخته و گاهی شبیه رفتار مغرورانه میشه اما گاهی برای تنظیم اعتماد به نفس لازمه .مثلا:

ژست مصمم بگیر، سرتو پایین نگه ندار ، به طرف مقابلت که داره باهات صحبت میکنه نگاه کن و چهره ات رو باز و شونه هات رو صاف نگه دار ،تن صدات رو در حد متوسط تنظیم کن نه پایین و نه بالا ،کم گوی و گزیده گوی.

هر روز مدریه که تموم شد وقتی رسیدی خونه یه دفترچه یا برگه بردار و تمام دیالوگ های ناخوشایندی که بین تو و دوستات ردو بدل شد بنویس و فکر کن و جاش یه جواب مناسب بنویس و سعی کن در موقعیت بعدی که قرار گرفتی اون پاسخ رو بدی . یادت باشه یادداشت کنی حتما چون یادداشت کردن باعث میشه توی ذهنت تثبیت بشه.

حالا فردا که رفتی مدرسه دیگه اون دختره که بهت میگه چرا قدت فلانه برات غول نیست ، چون جواب آماده براش داری حتی رفتار و نحوه ی گفتنت رو هم میتونی تمرین کنی . حتی اگه اون سوالو ازت بپرسه خوشحالم میشی چون عرصه ای میشه تا تمرین هاتو اجرا کنی .

:72::72: عزیزم یادت باشه از نتایج کارت و پیشرفت هات هم بعدا برامون بنویسی

سلام به همه ی شما دوستان خوبم
آقای باغبان ، ارم عزیز ، آقا امید و همه ی دوستان دیگه
من این چند وقته با یک مشکل گوارشی سخت دست و پنجه نرم میکردم ، امروز دکتر رفتم ، دکتر هم گفت همه ی اینها به خاطر استرس و اضطراب هست و گفت روده هات به این استرس و اضطراب واکنش نشون میدن
دکتر در مورد داروهای روانپزشکی که مصرف میکنم پرسید و گفت همینطوری روند درمانت رو ادامه بده ، فعلا هم دوتا قرص نوشته تا دیگه دچار دل درد و این مشکلات نشم...

ارم جان ممنون از توصیه ات ، حتما بهش عمل میکنم. دفعه ی بعدی که این شخص سوال رو پرسید از قبل تعیین میکنم که چجوری برخورد کنم باهاش
راسنی الآن باید سعی کنم استرس هایی که اطرافم هست رو کم کنم ، تا علائم گوارشی ام تشدید نشن ، امیدوارم بتونم استرسهای محیطی که دارم رو کاهش بدم

- - - Updated - - -

راستی با روانشناسم هم صحبت کردم
روانشناسم گفت یکی دیگه از مشکلات تو اینه که صداقت نداری ، توی رفتارت ، توی گفتارت
گفت تو خیلی مهربون هستی ولی چون صداقت نداری بعضیها فکر میکنن داری اونها رو دور میزنی و باعث میشه سوء تفاهم پیش بیاد براشون
گفت بهتره سعی کنی صادقانه عمل کنی ، نقاب از چهره ات برداری و سعی کنی همونطور که هستی وارد جمع بشی ، همونطور که هستی با دوستات تعامل کنی. گفت مطمئنا دوستانت شخصیت واقعی تو رو هر چند که نقض داشته باشه خیلی دوست دارن.
اما اگه شخصیتت رو پشت نقاب قایم کنی و یه شخصیت نمایشی نشونشون بدی ممکنه فکر کنن داری براشون نقش بازی میکنه و فکر کنن صادق نیستی

سلام دوستای عزیزم
امیدوارم حالتون خوب باشه
خداروشکر دارم با انرژی درمانم را ادامه میدم
این چند وقته متوجه یکی دیگه از نقطه ضعفهای خودم شدم. و اون وابستگی عاطفیه
من خیلی به بقیه از لحاظ عاطفی وابستم ، میترسم از دستشون بدم ، میترسم باهام قهر کنند. روانشناسم اصطلاح جالبی به کار برد ، گفت تو به اکثر دوستانت باج عاطفی میدی
الآن هم دارم روی کم کردن این وابستگی عاطفی کار میکنم ، خوشحال میشم نظرات شما رو هم در این مورد بدونم:72:

سلام
امیدوارم حال همه تون خوب باشه. شهادت حضرت زهرا رو هم تسلیت میگم
خداروشکر هنوز دارم به زندگیم ادامه میدم. متاسفانه از بعد امتحانات ترم اول نتونستم درست و حسابی درس هامو بخونم و نمرات ام یکمی افت کرد. اما یک هفته ای میشه که دوباره با جدیت دارم درس خوندن را ادامه میدم و از این اتفاق خوشحالم
راستش امروز دوباره دوستان من تصمیم گرفته بودند برن بازی و گردش. من به یکیشون گفتم میشه منم بیام؟ و ایشون خیلی جدی گفت نه اصلا. تعدادمون کاملا تکمیله ، نکنه یه دفعه بیای ها. اصلا نیا
من خیلی توی ذوقم خورد.
اما به هرحال سعی کردم تا جای ممکن اعصابم را کنترل کنم و یکمی هم تنهایی رفتم بیرون گردش و توی خیابون ها چرخیدم. حالم خیلی بهتر شد..
این چند وقته هم دارم کتابهای مختلف در مورد دوستیابی مطالعه میکنم
شما نمیدونید چرا دوستانم منو به گردش هاشون دعوت نمیکنن؟ من خودمم چیزی نفهمیدم.
البته خودم به یک فرضیه رسیدم
ممکنه این رو یک تناقض ببینید ولی من استعدادی توی تفریح هایی که دوستهام میکنن و میرن ندارم. از بیشتر تفریحاتشون هم خوشم نمیاد
مثلا اونها بیشتر وقتا با هم میرن بولینگ ، ولی من اصلا از بولینگ خوشم نمیاد. بلد هم نیستم
شاید به خاطر اینکه بلد نیستم منو نمیبرن...
اما به هرحال درسته که از بولینگ خوشم نمیاد ولی باز هم دوست دارم توی اون محیط دوستانه باشم و فعالیت کنم. خیلی ها مثلا فیلمساز نیستند ولی میرن سینما و فیلم میبینن

سلام
امروز یکی از بهترین دوستهام و صمیمی ترین دوستهام با من کاملا قطع رابطه کرد و قهر کرد
گفت من اصلا دوست ندارم با تو دوست باشم چون من و تو اصلا به هم نمیخوریم
این سومین دوست صمیمی من هست که با من قطع رابطه کرده
خیلی ناراحت هستم.. خیلی داغونم... خیلی تنهام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
امروز یکی از بهترین دوستهام و صمیمی ترین دوستهام با من کاملا قطع رابطه کرد و قهر کرد
گفت من اصلا دوست ندارم با تو دوست باشم چون من و تو اصلا به هم نمیخوریم
این سومین دوست صمیمی من هست که با من قطع رابطه کرده
خیلی ناراحت هستم.. خیلی داغونم... خیلی تنهام

---

دوستان لطفا کمکم کنید حالم اصلا خوب نیست:47:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Jessy

دوستان لطفا کمکم کنید حالم اصلا خوب نیست:47:

---

سلام دوست عزیز

لازمه سنی که درش هستی اینه که نواسات و بالا پایین های روحی زیادی رو تجربه کنی. بیشتر ما در این سن که بودیم این حس ها رو تجربه کردیم. مهم اینه که بتونی در این بالا پایین شدنها روی رفتار و افکارت کنترل داشته باشی.

سه تا کار هست که اگر موفق بشی انجامش بدی کنترل و مدیریت احساساتت (شادی و ناراحتی) در دست خودت میاد و تمرین خوبی میشه برای به امید خدا آینده زیبایی که در انتظارت هست .

1- تخلیه احساسات و کسب آرامش اولیه -- روشهای زیادی هست برای اینکار. ببین وقتی ناراحت میشی معمولا چه چیز می تونه آرومت کنه؟ نرمش های شبیه یوگا - تنفس عمیق و ممتد - درددل کردن- خرید- آشپزی - فعالیت فیزیکی انجام دادن - با خدا خلوت کردن و .....

2- ارزیابی مشکل و مساله ای که با اون درگیر هسنی - میزان اهمیت و جایگاه مساله در زندگیت، همخوانی تاثیری که بر زندگیت گذاشته با میزان اهمیتش و .....

3- پیشنهاد های خودت برای حل مساله ، پیشنهاد ها می تونه ممکن و یا نا ممکن باشه ولی مهم اینه که بتونی برای مشکلت راه حلی پیشنهاد بدی و بعد انتخاب یک راه حل و عمل به اون و در نهایت ارزیابی راه حل انجام شده -- راستی اگر در خانواده کسی هست که بهش احساس نزدیکی می کنی می تونی پیشنهاد ها اون رو هم بشنوی


اگر این روش رو در رویارویی با مسایلت به کار ببری کم کم به امید خدا استرس و نگرانی کمتر به سراغت میاد، چون می دونی که هر چقدر هم مساله بزرگ باشه تو روش حل مساله و رفع استرس رو یاد گرفتی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

سلام دوست عزیز

لازمه سنی که درش هستی اینه که نواسات و بالا پایین های روحی زیادی رو تجربه کنی. بیشتر ما در این سن که بودیم این حس ها رو تجربه کردیم. مهم اینه که بتونی در این بالا پایین شدنها روی رفتار و افکارت کنترل داشته باشی.

سه تا کار هست که اگر موفق بشی انجامش بدی کنترل و مدیریت احساساتت (شادی و ناراحتی) در دست خودت میاد و تمرین خوبی میشه برای به امید خدا آینده زیبایی که در انتظارت هست .

1- تخلیه احساسات و کسب آرامش اولیه -- روشهای زیادی هست برای اینکار. ببین وقتی ناراحت میشی معمولا چه چیز می تونه آرومت کنه؟ نرمش های شبیه یوگا - تنفس عمیق و ممتد - درددل کردن- خرید- آشپزی - فعالیت فیزیکی انجام دادن - با خدا خلوت کردن و .....

2- ارزیابی مشکل و مساله ای که با اون درگیر هسنی - میزان اهمیت و جایگاه مساله در زندگیت، همخوانی تاثیری که بر زندگیت گذاشته با میزان اهمیتش و .....

3- پیشنهاد های خودت برای حل مساله ، پیشنهاد ها می تونه ممکن و یا نا ممکن باشه ولی مهم اینه که بتونی برای مشکلت راه حلی پیشنهاد بدی و بعد انتخاب یک راه حل و عمل به اون و در نهایت ارزیابی راه حل انجام شده -- راستی اگر در خانواده کسی هست که بهش احساس نزدیکی می کنی می تونی پیشنهاد ها اون رو هم بشنوی


اگر این روش رو در رویارویی با مسایلت به کار ببری کم کم به امید خدا استرس و نگرانی کمتر به سراغت میاد، چون می دونی که هر چقدر هم مساله بزرگ باشه تو روش حل مساله و رفع استرس رو یاد گرفتی

---

سلام
ممنون
راستش یک نفر را واسطه کردم که با دوستم حرف بزند. دوستم این پیغام را برای من آورده است:
اگه میشه بهشون بگین من اصلا از ایشون خوشم نمیاد و وقتی کسی از کسی خوشش نیاد این کارها بی فایدس .و این هم از همان اول بوده که من ازش خوشم نمیومد و ایشون همیشه دنبال من میومد و...بالاخره یه وقتی باید حقیقتو میگفتم.من از ایشون اصلا خوشم نمیاد و دوست ندارم رابطه دوستی با ایشون داشته باشم
خیلی شوکه و ناراحت شدم. من اونو خیلی دوست داشتم ولی اون .....