دعوا با مادر شوهر

با سلام،
من 30 ساله و همسرم 31 ساله هستن. من و همسرم همکار هستیم. مدت سه ساله و نیم هست که ازدواج کردیم و با همدیگر مشکلی نداریم. مادر همسرم خانمی بسیار حساس و پرتوقع هستند که از ازدواج من با همسرم نیز راضی نبودند و تمایل داشتند که همسرم با دخترخاله اش ازدواج کند. مادر همسرم بسیار خودرای هستند و انتظار دارند همه باب میل ایشان رفتار کنند در غیر اینصورت دعوا راه انداخته و قهر میکنند. گذشت ندارند و کوچکترین حرکتی که باعث ناراحتیشان شود را با ناراحتی بازگو می کنند. نه فقط در مورد من بلکه در مورد همسرم و دخترها و دامادهایشان نیز همینطورند.
در سه سال اخیر من تمام تلاشم رو کردم تا ناراحتی پیش نیامده و اگر پیش میامد نیز معذرت خواهی کرده و ماجرا تمام میشد.
اما سه ماه قبل که به اتفاق خانواده همسرم به مسافرت رفته بودیم مادر همسرم بی دلیل (از نظر خودم) با من صحبت نکردند و وقتی همسرم علت را جویا شدند درگیری لفظی شدیدی اتفاق افتاد و مادر همسرم به من فحش و حرفهای رکیکی زدند اما من کوچکترین بی احترامی نکردم دلیل رفتارشان را نیز ساکت بودن و قیافه گرفتن و عکس تکی ننداختن من با ایشان عنوان کردند (در صورتی که من قبول ندارم ایشان از همسرم هم ناراحت بودند اما همه تقصیرها را گردن من انداختند) و ما هم به قهر آنجا را ترک کردیم . بعد از مدت یکماه همسرم با مادرش آشتی کرد و یکماه بعد از آن نیز در مراسم تولد خواهر زاده همسرم من رفتم با مادرشوهرم سلام و احوالپرسی کرده و صحبت کردم اما ایشان خیلی با من سرد برخورد کردند. بعد از آن برای شب یلدا برایشان پیام تبریک فرستام اما جواب ندادند و من هم زنگ نردم تا تلفنی نیز تبریک بگویم. بعد هم همه خانواده شوهرم را برای شام دعوت کردم اما مادر همسرم قبول نکردند و مهمونی کنسل شد.
حالا با همه این اتفاقها همسرم انتظار دارد که من دوباره پیشقدم شده و آشتی کنم در صورتی که من به شدت بابت توهین و تحقیری که از مادر همسرم دیده ام بسیار ناراحتم.
همسرم گفته اگر من با مادر ایشان آشتی نکنم ایشان نیز با خانواده من قطع رابطه خواهند کرد. در صورتی که این حرف از نظر من منطقی نیست. من با همه اعضای خانواده همسرم به جز مادرشان رابطه خوبی دارم.
من چه کنم؟

اگه واقعا تمام ماجرا همین هست و شما تمام مدت سکوت پیشه کردین و هیچ بی احترامی و حرفی از طرف شما نبوده ، به نظر من دیگه لزومی به معذرت خواهی مجدد نیست ، هیچ اقدامی دیگه نکنید ، بزارید هم شوهرتون با خانوادتون قطع رابطه کنه اصلا ، که چی مثلا ، یه حرکت فوق العاده بچگانه و تلافی جویانه.
دیگه معذرت خواهی هم حد و اندازه ای داره ، حالا طرف هرچقد هم بزرگتر باشه و احترامش واجب ، دیگه قرار نیست آدم انسانیت خودشو زیر سوال ببره.

متاسفانه مادر همسر من هم همین ویژگی ها رو دارن. کاملا حرفاتون رو درک کردم. یه سری اشتباهات هم خود شما داشتین. تو سفر نباید به روی همسرتون میاوردین که مادرش به شما بی توجهی میکنه. برعکس بهتر بود به روی خودتون نمیاوردین و سعی میکردین با همسرتون خوش باشین. البته میدونم انرژی منفی اینجور آدم ها تاثیر بدی روی آدم میزاره. من خودم اینجوریم. وقتی میرم خونه مادر همسرم، خیلی سخته رفتار نرمالی داشته باشم. همش کلافه هستم. اما سعی میکنم به روی همسرم نیارم. حتی خودم پیشنهاد میدم که از همسرم و مادرش با هم عکس بگیرم. البته من رفت و امدم رو خیلی کم کردم.
به هرحال اولویت شما اول خودتون بعد همسرتون هستش. سعی کنین همسرتون رو درک کنین. اون با همچین مادری بزرگ شده و حتما بیشتر از شما رنج میکشه. ولی خب مادرش هست و نمیتونه جلوش بایسته. اما حق نداره از شما بخواد خودت رو دایم تحقیر کنی. شما اگر تقصیری هم داشتی به اندازه کافی (و حتی بیش از حد) عذرخواهی کردین. بنابراین باید یه مدت زمان بگذره تا همه چی آروم بشه. شما هم دست از دعوت کردن و عذرخواهی بردارین. همین که تو مناسبت ها براشون پیغام تبریک میفرستین کافیه. تو مهمونی ها هم حتما برین جلو و سلام کنین. ولی دیگه به برخورد ایشون کاری نداشته باشین. این کار رو دارین به خاطر آرامش زندگیتون میکنین.
ایشالا فضا که آروم شد. سعی کنین روابطتون رو مدیریت کنین و بدون ایجاد حساسیت فاصله رو حفظ کنین. میدونم که خیلی سخته ولی تلاش خودتون رو بکنین.
در مورد شوهرتون که میگن منم نمیام پیش خانواده تو، راستش شوهر منم بعضی وقتا همین رو میگه. یا اگه بیاد پیش خانواده من انقدر ناراحت و گرفته هست که بدتر حساسیت ایجاد میکنه. من معمولا اینجور موقع ها میگم هرجور راحتی. بهش زمان میدم که خودش پشیمون بشه.

maral569 و بهاره جون ممنونم بابت پیاماتون...من قبلا هفته ای دو دفعه خونه مادر همسرم میرفتم نمیگم همیشه خوش و خندون بودم گاهی پیش میومد خسته بودم و ساکت که این باعث مشکل میشد . اما به نظر من هر چقدرم که از من ناراحت بودن نباید فحش میدادند . همسرم این رو میپذیرن اما میگن مادره و نمیشه کاریش کرد تو باید ندیده بگیری.
من بعد از دو ماه و نیم تازه یکم اعصابم اروم شده . و میدونمم وقتی برم و بخوام در مورد این مشکل با مادرشون صحبت کنم اشتباهشونو که نمیپذیرن دوباره میخوان شروع کنن به تحقیر من و به گفتن اینکه من تو رو نمیخواستم ...همسرمو چیکار کنم؟

به همسرتون بگید من سی سال سن دارم،کار دارم و تحصیل کردم و زحمت کشیدم به اینجا رسیدم و خودم را ساختم.هیچ نوع توهین و بی احترامی را از هیچکس تحمل نمیکنم.مادر و بزرگتر باید توی رفتار بزرگ باشه و این بزرگی را نشون بده.احترام هر کس دست خودشه و من حاضر نیستم بیش از این احترام و ارزش خودم را پایین بیارم.اگر هم بیام در صورتی میام که برخورد مادرتون درست و با احترام متقابل باشه و به محض اینکه حرف رکیکی بشنوم یا بی احترامی بهم بشه محل را ترک میکنم...اینطوری همسرتون هم متوجه میشه شما جدی هستید هم یه فرصت دوباره به رابطه مادرشوهرتون و خودتون دادید.ولی همسرتون باید کنترل اوضاع را توی دستش بگیره و نزاره مادرش بی احترامی کنه.

ببخشید عزیزم
ولی متاسفانه عروس ها همیشه قربانی رفتارهای مادرشوهرها هستن
یه کادو براش بگیر و برو عذرخواهی کن
اما از این به بعد در مقابل همسرت باهاش برخورد خوبی داشته باش و در هنگام عدم حضور همسرت سرد برخورد کن به نظرت هفته ای دوبار رفت و آمد برای یه خانم کارمند زیاد نیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مادر شوهرم همه بچه هاشو دعوت کرده خونشون . همسرم ازم خواسته زودتر بریم و با مادر شوهرم حرف بزنیم و مشکلاتو حل کنیم در مقابل هم گفته هفته ای یکبار بیشتر نیا.
خودش قبول داره مادرشون اشتباه کرده اما میگه اخلاقش اینه و من نمیتونم کاریش کنم. به نظرتون چیکار کنم؟

شما هر دو کارمندین
چطور وقت می کنید هفته ای دوبار برید خونه مادرشوهر

اگه مثلا هفته ای دوبار هم برید خونه مادر شما، کی خونه هستید؟ کی استراحت می کنید؟ کی به کارهای شخصی و مطالعه و ورزش و ... می رسید؟

وقتتون را پر کن که جایی واسه این دور هم نشستنهای الکی نمونه.

نمی تونی آشتی نکنی. تا ابد که نمی شه با مادر همسر قهر بود.
به همسرت بگو کمتر برید. خیلی کمتر. حتی گاهی دو هفته یه بار.
زندگی دو نفره تون را شلوغ کن که فرصت اونجا رفتن کم بشه.
نوع رابطه را عوض کن.

ممنون شیدای عزیز...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط arameh

مادر شوهرم همه بچه هاشو دعوت کرده خونشون . همسرم ازم خواسته زودتر بریم و با مادر شوهرم حرف بزنیم و مشکلاتو حل کنیم در مقابل هم گفته هفته ای یکبار بیشتر نیا.
خودش قبول داره مادرشون اشتباه کرده اما میگه اخلاقش اینه و من نمیتونم کاریش کنم. به نظرتون چیکار کنم؟

---

ارامه خانوم به شوهرمحترمون بگید من تا حالا ثابت کردم و برا حل مشکل همیشه پیش قدم بودم ولی مشکلی حل نشده

ولی حل کردن مشکل 1 طرفه نمیشه

به همسرتون بگید ، شما خودتو بزار جای من چیکار میکردید؟ اومدن من فقط باعث میشه حرمت ها بیشتر شکسته شه و احترام ها بیشتر ازبین بره :81:

من برخلاف نظر دوستان اگه جای شما بودم از مادرشوهرم معذرت خواهی می کردم و به همسرم میگفتم که عزیزم من حرف تو رو زمین نمیندازم اگه فکر می کنی با معذرت خواهی من مشکل حل میشه به خاط تــــــــــو این کار رو هم می کنم.
این کار به نظ من چن تا حسن داره که اولیش اینه که من در مقابل همسرم جبهه نگرفتم و نذاشتم تنش ایجاد شه ( چون این مورد چیز خیلی خاص و حیاتی نیست )
با مادر همسرت صحبت کن و بگو که طاقت ناراحتی همسرمو ندارم ( در حضور همسرتون تماس بگیرین) این حرف شوهرتونو به خودتون میاره و تازه یادش میاد که از کارای خانوادش ناراحته . و یه معذرت خواهی کنین و در مورد چیزای دیگه صحبت کنین و بعد پایان تماس هیچ حرفی از خانواده همسر نزنین و عادی باشین. و این براتون یه تجربه باشه و آویزه گوشتون کنید که با آدمای مشکل دار بحث نکنین و حدود رو نگه دارین و بهانه ندین دستش . رسمی تر باشین و فکر و ذکرت خودت باشی و همسرت و بچه ات .
قبل رفتن زنگ بزن و حضوری اصلا و اصلا چیزی به روی خودت نیار و عادی باش. اگه مادرهمسرت موضوع رو پیش کشید بگو اون موضوع دیگه تموم شد و اصلا وارد بحثهای خاله زنکی نشو

ممنونم mercedes62 و تازه نفس گرفته بابت پیاماتون.
دیشب شوهرم ازم خواست به خاطر اون برم و با مادرشون صحبت کنم که ماجرا تموم شه. همسرم مرد خوبیه و خودش میدونه که تقصیر مادرشه اما بین ما گیر کرده . مادر همسرم بسیار لجباز و خودرای هستند حتی یکبار به مدت یک سال و نیم با پدرشوهرم قهر بودن . با همه مشکل دارن.
من رفتم و باهاشون صحبت کردم گفتم خیلی ناراحتم بابت فحشها و بدرفتاریهاش اما همانطور که انتظار داشتم دست پیشو گرفت که پس نیفته و بهانه ها و دلایل غیرمنطقی آورد گفت حق داشتم (جالبه برام) و از اول خواستگاری شروع کرد به گفتن تا همون مسافرت کذایی.و در آخر هم من معذرت خواهی کردم و ماجرا تموم شد. شام خوردیم و در ظاهر خندیدیم و آمدیم.
اما در حال حاضر من اصلا حس خوبی ندارم ..خیلی دلم میخواد که کلا از این زندگی بیام بیرون . احساس میکنم این حق من نیست و خیلی تحقیر شدم.
من به خاطر مشکل قلبی مادرم هیچ کدوم از این ماجرا ها رو برای خانوادم تعریف نکردم و میدونم اگه بخوام طلاق بگیرم ضربه بزرگی براشونه.
از دیشب تا حالا کلا سه ساعت خوابیدم . چطور باید با این موضوع کنار بیام؟ چطور خودمو اروم کنم؟

سلام
اول اینکه خدا رو شکر کن که همسرت مثل خیلی از افراد دیگه با یه احساس تعصب بی مورد کلا حق رو به ناحق نداده

ولی در نظر داشته باش که شما مجبوری کجدار مریض با این آدم کنار بیایی

و این به این معنی نیست که هر چی گفت هر کار کرد شما با لبخند دائما در خدمتش باشی

شما الان یک بار در هفته کمتر میری خونش و این یک تنبیه هست
دیگه با ایشون مسافرت نرو
این هم تنبیه مهمی هست

شما لازم نیست ایشون رو ببخشی فقط لازمه فعلا این مورد رو فراموش کنی تا بیشتر از این اعصاب خودت خرد نشه
به موقعش از این برخورد ایشون استفاده می کنی تا جلوی برخوردهای بعدی رو بگیری
اگر همسرت پیشنهاد مسافرت با ایشون رو بده میتونی این برخورد رو براش یادآوری کنی و بگی علاقه ای به این مسافرت و این از بین رفتن حرمتها نداری

خودت خواهی دید که ایشون بازنده هست ایشون روی باز شما و برخورد شاداب شما رو از دست داده
ایشون همراهی شما رو در خیلی موارد از دست داده

فعلا سعی کن فراموش کنی و به زندگی عادیت برگردی
زندگی با هر مردی مشکلات خاص خودشو داره

کمی زمان بگذره همه چیز در ذهنت کم رنگ میشه و به یه گوشه ذهنت فرستاده میشه

یه فیلم قشنگ بگیر ببین یا یه رمان زیبا بگیر بخون تا از این فضا و این افکار کمی فاصله بگیری و زودتر این موارد برات کم اهمیت بشه

حست رو کاملا درک می کنم خیلی سخته
اما چرا طلاق ؟
من خودم خیلی با مادرهمسرم مشکل داشتم از وقتی کمتر رفت وآمد می کنم خیلی بهتر شده
از وقتی دوره ارشد رو شروع کردم و همیشه می گفتم درس دارم و نمی رفتم

کم کم عادت کردیم که کمتر بریم البته همسرم هر روز میره اما من هفته ای یه بار خیلی خوب تر شده
قبلا یادمه برای ما که ناهار می پخت توی دیس میریخت میزاشت جلومون اما حالا برای هر کس یه بشقاب چینی از کمد اصلیش میاره

خودت باید احترامتو حفظ کنی نمیگم قیافه بگیر
ولی هر چی با این جور آدمها کمتر برخورد کنی بهتره
هر حرف و دخالتی هم کرد بگو ااااااااااااااااااااااااا اااااااااااچه جالب یا باشهههههههههههههه ببینم چی میشه

یه مادر اینقدر دل مشغولی با فرزندش داره که نباید حواسش به چیزهای دیگه باشه
رو فرزندت سرمایه گذاری کن وقت و انرژی بزار
با هم برین کلاس
خلاقیت و کارهای دیگه
رو گفتارش کار کن براش کتاب بخون وقتت رو با اون پر کن با مادرهایی که فرزندان مثل تو دارن آشنا شو با هم مشکلات کودکتون رو حل کنید (می تونی تو بخش کودک یه کتابخونه ثبت نامش کنی و از فعالیت های اونها استفاده کنی)

مجبور نیستیم عمرمون رو تلف اینجور افراد بیکاره کنیم

من خودم حالا که ارشدم تموم شد تصمیم دارم برم زبان یاد بگیرم برای بعد از عید قراره برم کلاس عکاسی
ولشون کن با عرض معذرت متاسفانه زنان خانه دار قدیمی جز غیبت کاری ندارن حق هم دارن نه اهل ورزش و کتاب و مطالعه ان و نه اهل نماز و دعا و .....( البته نه همه )

عزیزم همه ما یه جوری با خانواده شوهر درگیریم و به این نتیجه رسیدیم که دوری و دوستی بهترین کاره
منم خیلی مشکل داشتم و دارم اولا که رفت و آمد رو خیلی خیلی کم کردم از هفته ای چند روز به چند ماه یک بار رسوندم اونم اگه مناسبتی چیزی باشه میرم نیم ساعت و برمیگردم وگرنه همینجوری واسه سرزدن اصلا نمیرم
من روزی هزاربار به شوهرم درباره اونا میگفتم و مثل روانیها شده بودم انقدر که خودخوری میکردم الان اون کار رو هم به حداقل رسوندم خیلی کم دربارشون صحبت میکنم
زیاد قاطی شدن با هر کسی این مشکل رو داره بنابراین هرچه کمتر بهتر

آدمی که سنی ازش گذشته به راحتی قابل تغییر نیست شخصیتشون در طول سال ها به این حالت شکل گرفته ولی شما که سنی ندارین میتونید صبوری و گذشت کنید و اونو به چشم مادری ببینید که تو زندگیش سختی کشیده و مشکلات روحی آزارش میده و حساس شده ، مخصوصا که با همه رفتارش اینطوره
اگه اینطور که گفتین با تایید و معذرت خواهی آرووم میشن خب این بهترین راهه ، یا به چشم بچه ای لجباز ببینینش و باهاش رفتار کنین ، و بهترین سیاست مدارا کردنه
نه به خاطر اون آدم ، به خاطر حفظ آرامش خودتون و زندگیتون
زندگی انقدر کوتاهه که حیفه با غم و اندوه سپری بشه

خوشحالم که با مادرشوهرت حرف زدی ولی ای کاش تلفنی این کار انجام می شد. به هر صورت این بزرگی تورو رسوند. ولی دیگه نزار بحث شه و این که شوهرتون از شما درخواست معذرت خواهی داشته شاید به این دلیل باشه که شما رو هم یه کم مقصر میدونه.به هیــــــــــــــــچ عنوان بحث نکن و وارد بازیش نشو چون این مدلی بلده واسه خودش احترام بخره.
در مورد طلاق و اینجور حرفها می دونم که چون ناراحتی این حرفو زدی ولی همیشه واسه خودت اینو تکرار کن که اگه یه مادرشوهر مثله دسته گل داشتم و اخلاقش بیسا بیست و همه جوره هواتو داشت ولی در عوض همسرت یه آدم روانی مریض بود باز به خاطر مادرش از گناه همسرت گذشت می کردی و خم به ابرو نمی آوردی؟

از فکور، حیات خلوت، maman arina و nel و تازه نفس گرفته بابت پیامهای تاثیرگذارتون.
من همون طور که گفتم ماجرا تموم شد اما من فعلا حس درونی خوبی ندارم و فعلا سعی ام بر اینه که خودمو آروم کنم و بتونم فراموش کنم کاراشونو. میخوام فکر کنم ایشون مثل یک بچه هستند یا ادم دیوانه و عصبی و من نباید از دست همچین ادمی ناراحت بشم یا فکرمو مشغول کنم. به این فکر میکنم که هفته سه چهار ساعت بیشتر نمیبینمشون پس نیازی به حساسیت نیست. خدا به من صبر بده
شوهرم منو مقصر نمیدونه اما مادرشونو میشناسه و میدونه تا معذرت خواهی نمیکردم این قهر ادامه پیدا میکرد.

حس درونی را با بخشش و گذشت و مدارا آرام کنید به این فکر کنید که در این دنیا هیچ نیکی به هدر نمیره و جای دیگه اثرش را روی زندگیمون میذاره

خدایی هست که همه نیکی ها اول به عرش اون میرسه و بعد به بندش ، و پاداشش را هم خودش تضمین کرده و از بنده خدا انتظاری نداشته باشید

صبر و گذشت اولین اثر خیرش به خودتون بر میگرده و روحتونو قوی و بخشنده میکنه و دیدی فراتر از این دنیای مادی بهتون میده

اولش همیشه سخته مثل قدم گذاشتن در مسیری صعب العبور ولی مثل ریاضت روح انسان را صیقل میده و در نهایت راه به آرامشی فوق العاده میرسید