اززندگی وشوهرم دلم سرد شده عذاب میکشم

سلام دوستان من 21 سالمه وشوهرم 26 سالشه ما حدود یک ماه پیش عروسی کردیم .ببخشید طولانی شد امیدوارم حوصله کنید وبخونید

البته ما جشن نگرفتیم یک هفته رفتیم مشهد بعدم اومدیم خونمون .
از ماجرای عروسیم میگم
اول که من خییییییییییییییییییییییلی دلم میخواست عروسی بگیرم محمد که از اول شدیدا مخالف بود تا این که که من کلی باهاش صحبت کردم که من دوست دارم عروسی داشته باشم وفلان قبول نکرد که نکرد....
هیچی اقا با یه بدختی که چقد حرص خوردم تا خانوادش اومدن خونمون برا صحبت و اینا هیچی دیگه منم به بابام گفتم فقط میگی باید عروسی بگیریم ماه عسل واین چیزا روننداز سرزبونشون اومدن خونمون بابام گفت باید عروسی بگیرین قبلا هم گفتم که چه بلا هایی سرم اوردن (ازاولش بابام خیلی باهاشون راه اومد وقتی اومده بودن بابام به بابای محمد میگفت دختر و پسر مال خودته واز این حرفا .اینا هم فک میکردن من رودست بابام موندم یا خواستگار ندارم که بابام ازشون ایراد نمیگیره به همین خاطرم وقتی میرفتم خونشون اصلا بهم اهمیت نمیدادن ومحلم نمیذاشتن)بعد هیچی دیگه محمد بهش برخورده که چرا گفتین عروسی مگه شرایط ما رونمیدونن شب که از خونه ما رفتن یه لیست از بدهیاشون برام فرستاده انگار برا من خرج کرده.این تموم شد .دوباره یه سری دیگه اومدن که ما نمیتونیم بریم تالار بگیریم باید خونه خودمون جشن بگیریم وازاین چرت وپرتا منم به خاطر این که این قضیه تموم بشه قبول کردن وگرنه اصلا نه خوشحال بودم نه ذوقی داشتم.(البته این وسطا تا اومدن خانواده محمد قبول کنن کلی مکافات داشتم) ازاین طرف عمه بابام فوت کرده بود گفتیم تاریخ عروسی رو بذاریم تا بعد از چهلم عمه بابام .اقا یه یک هفته ای بود تا مراسم چهلم منو محمد رفته بودیم برا خرید عروسی که یه دفه دیدم مامانم زنگ زد به محمد خیلی ترسیدم مامانم گفت پدر بزرگم فوت کرده.برا بدرقه مون که مادر شوهرم چنان دعوایی بامن و محمد کرد که بیا ببین رسما مارو از خونه بیرون کرد خیلی دلم شکست اینقدر گریه کردم اصلا نفهمیدم این یه هفته چه جوری گذشت پولی که بهمون داده بودن 2میلیون بود خیلی بهم بد گذشت همش ناراحتی بود الان حسرت همه چی تو دلمه

بهش فک نکن
باور کن مجلس عروسی چیزی نیست که بخوای به خاطرش زندگیتو داغون کنه
با هم برین اتلیه و چند تا عکس خوشگل بگیرین شاید اینجوری دلت آروم بگیره

حیاط خلوت عزیز خودم هم میخام همچین کاری کنم دیروز هم رفتم چندتا اتلیه دیدم همسرم هم با چنین کاری موافقه
ولی میدونی درد من فقط نگرفتن عروسی نیست خانواده شوهرم مخصوصا مادرش خیلی اذیتم میکنن حالا هم هر وقت ما میریم خونشون خیلی بهم تیکه میندازه جلوی شوهرم چیزی نمیگه ولی وقتی شوهرم نیست تا میتونه اذیتم میکنه خیلی هم ادم پر حرفیه هر وقت میرم سرم درد میگیره .خونه خواهر شوهرم شیرازه خونه ما یکی از شهرستان های استان فارس بعد یک سال پیش یه پول دادن که یه خونه بخریم این پولی که بهمون دادن با یه ده تومن هم خودمون داشتیم دادیم یه خونه تومسکن مهر بعد خونه ای که گرفتیم با خونه پدرم نزدیکه حالا مادر شوهرم همش میخواد خونه ای که گرفتیم رو زشت کنه مثلا میگه خونه اپارتمانی بدرد نمیخوره خلاصه ایرادهای بنی اسرایلی میگیره .مادر شوهرم ازاین ناراحته که چرا ما نرفتیم شیراز خونه بخریم که باخواهر شوهرم تو یه خونه زندگی کنیم اخه خواهرشوهرم خونه اجاره کردن .بعد میگه توغریب نیستی دختر من غریبه .دلیلی که ما اینجا خونه گرفتیم کار شوهرم بوده خلاصه هروقت میرم کلی اذیتم میکنه و من بخاطر مشکلاتی که داشتم ودارم تیک عصبی میزنم وهر وقت که میرم خونه پدرشوهرم بدتر میشم نمیدونم چی کار باید بکنم.از یه طرفم وقتی یادم میاد جاهایی که شوهرم برام کم گذاشته وخانواده شوهرم برام کم گذاشتن ازهمشون بدم میاد حتی بعضی اوقات ازشوهرم هم بدم میاد .شوهرم ادم بدی نیست دوستش دارم ولی میترسم این حس های بد زندگیم رو خراب کنه.

سلام دوست عزیز

من اگر جات بودم تنهایی نمیرفتم خونه مادر همسرم.سعی می کردم حتی دوتایی بریم.

هروقت که میخوایم بریم دوتایی میریم ولی وقتی میریم اونجا شوهرم میره کاری چیزی داشته باشن کمکشون میکنه وبیشتر اوقات من و مادرشوهرم توخونه تنهاییم وهرسری که میریم حداقل دوسه روز باید بمونیم .نمیخوام شوهرم ناراحت کنم یا همراهش نباشم نمیدونم چطوری باید این مشکل حل کنم چون هروقت برمیگردیم خونه خودمون اعصابم بهم ریختس تیک هام بیشتر میشه رفتارم باشوهرم بد میشه شوهرم به خاطر رفتارم عصبی میشه

چرا کسی نیست به کمکتون نیاز دارم دوسه روز دیگه میخوایم بریم خونه پدرشوهرم چیکار کنم

هر چند وقت یه بار اونجا میرین؟

به نظر خودتون شوهرتون باید تو همچین مواقعی چی کار کنه؟ ایشون چه نقشی میتونه در نوع حرف زدن مادرش با شما داشته باشه؟

اگر مدام با مادرش بحث کنه که چرا به همسر من اینو گفتی که اوضاع خیلی بدتر میشه و کینه ها شدید تر میشه.

اگر هم به شما بگه تقصیر از خودتونه که حال شما بدتر بشه.

اونم این وسط گیر کرده.طعنه ها و غر زدن های شما آرامش رو از اون میگیره و شاید برای به دست آوردن آرامش بیشتر به سمت مادرش کشیده بشه.

لازم نیست شما به حرفهای مادرشوهرتون جواب بدین یا بهشون فکر کنید .یه لبخند کوتاه در جواب حرفاش کافیه.

عوضش وقتی با همسرتون تنها هستید اونقدر از آرامش و شادی پرش کنید که قدر با شما بودن رو بیشتر بدونه و بیشتر برای برنامه های دونفرتون برنامه ریزی کنید.

اون بنده خدا گناهی نداره و انصاف نیست جواب بددهنی های مادرش رو بخواد بده.اون که مادرش رو تربیت نکرده .احتمالا این رفتارهای مادرش توی مجردیش براش

سخت بوده.حداقل بزارین الان که ازدواج کرده آرامش رو با شما تجربه کنه.

انیتا جان همین طور که میگین شوهرم زمانی که مجرد بوده دوران دانشجویش تویه شهر دیگه بوده وخیلی کم به خونشون سرمیزده درسال سه چهر بار میومده خونشون درهفته دوسه روز خونه پدر شوهرم هستیم دوروزپیش هم اونجا بودیم ومن میرفتم تواتاق خودمو به کاری مشغول میکردم که زیاد پیشش نباشم که بخواد باز شروع کنه اخه خیلی ایه یاس میخونه همش ناامید خلاصه خیلی رومخمه.دارم سعی میکنم اروم باشم ورابطم رو باهاشون کمتر کنم تا هم شوهرم ارامش داشته باشه هم این که اعصابم بهم نریزه وحالم بدتر نشه
احتمالا جمعه میخوان برن خونه خواهرشوهرم همون که گفتم شیرازه ولی من دوست ندارم برم میخوام برم خونه پدرم .خواهرشوهرم هم لنگه مامانشه صدبرار بیشتر خیلی بدم میاد ازش

در اوایل ازدواج به دلیل نداشتن مهارت های ارتباطی چنین دلخوری هایی زیاد پیش می یاد.

اما نگرانی شما به جاست اگر این حس های منفی مدیریت نشه در آینده مشکل ساز خواهد شد و نه تنها موجب حاد شدن مشکلات بین شما و خانواده همسرتان خواهد شد بلکه موجب دور شدن همسر شما از خود شما خواهد شد.

مقاله های زیادی در این تالار هست که می تونه کمکتون کنه.

مباحث مربوط به

مهارت های ارتباطی

اعتماد به نفس

کارگاه رفتار جرات مندانه

اگر اعتماد به نفس خوبی داشته باشید از حرف ها وتیکه های دیگران ناراحت نمی شوید.

اگر مهارت ارتباطی بالایی داشته باشید نه تنها در ارتباط با دیگران دچار رنجش نمی شوید بلکه لذت خواهید برد.

و با داشتن رفتار جرات مندانه با دوری از هر گونه انفعال وپرخاشی هم به حقوق خودتون احترام گذاشتید و هم به حقوق دیگران و دیگه احساس سرخوردگی (به خاطر انفعال در هنگام شنیدن حرف های اطرافیان) و احساس عصبانیت (پرخاشگری به همسرتون در نتیجه همون انفعالی که در مقابل شنیدن حرف های دیگران داشتید ) نخواهید داشت.

زندگی یک راه پر پیچ و خمه پر از پستی و بلندی الان شما در دشت و دمن زندگی که گل های رزی در اطرافتون هست که خار هم داره قدم می میزنید اگه الان نتونید از زندگی لذت ببرید و ودرست راه بروید وخودتون را درگیر خارهای گل رز کنید پس آن زمان که در یکی از راه های صعب العبور زندگی قرار خواهید گرفت چه می خواهید کنید؟

مادر شوهر من از همون روزی که اومدن خواستگاری از من بدش میومد کلا مخالف ازدواج ما بوده .از اول بهش زنگ میزدم که باهاش صحبت کنم احوالش بپرسم جواب تلفنم نمیداد زنگ میزدم شماره خونشون جواب نمیداد بعد به همه میگفت عروسم بهم زنگ نمیزنه به شوهرم میگفت که بهش زنگ نمیزنم واینا من فک میکردم سواد نداره که نمیتونه شماره من که میفته روگوشیش بخونه ولی بعد فهمیدم این طور نیست .بعد گفتم شاید جایی میخواد بره گوشیش همراهش نیست ولی دیدم نه همیشه گوشیش پیشه هرکسی هم زنگ میزنه جوابش میده حتی اگه کسی زنگ بزنه ومتوجه نشه بعد که شمارش رو دید بهش زنگ میزنه .وقتی میرفتم خونشون همش عنق بود اغلب اوقات جواب سلام من رو هم نمیدادن .باراولی که من رفتم خونشون باهام بدرفتاری میکردن کم محلی میکردن من میرفتم پیششون بشینم بلند میشدن میرفتن تو اتاق درروهم میبستن.برا بار اولی میخواستم برم خونه خواهر شوهرم خواهر شوهرم زنگ زده به شوهرم میگه به رها بگو هرچی نیاز داره بخره اومدین پولش بدم اخه این چه مدل هدیه دادنه.خلاصه بگم ازاین بی احترامی ها وکم محلی ها و تیکه انداختنا زیییییاد دیدم ازشون .تومدتی که عقد بودیم وقتی این اتفاقا میفتاد چون از شوهرم دور بودم خودم کنترل میگردم اروم میکردم که وقتی شوهرم بهم زنگ زد یا اومد پیشم ارامش داشته باشم .ولی الان عروسی کردیم وهمیشه کنار هم هستیم تا بخوام به این مسائل اهمیت ندم برام مهم نباشه زمان میبره وناخوداگاه روی رفتارم با شوهرم تاثیر میذاره.البته الان چندروزیه اوضاع رو تقریبا کنترل کردم فکرم میبرم سمته ارامش شوهرم وخودم ودراینده فرزندم

چرا کسی جواب نمیده
امروز شوهرم با مامانش رفته خونه خواهرش ولی من نرفتم مطمئنم میرفتم اونجا هی میخواست تعریف خونه اونجا روبده با دختراش برن رواعصابم منم نرفتم
ولی ازیه چبزی واهمه دارم
این که بخوان برن رو مخ شوهرم نسبت به من دلسردش کنن
کمکم کنید چی کار باید انجام بدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط raha2

مادر شوهر من از همون روزی که اومدن خواستگاری از من بدش میومد کلا مخالف ازدواج ما بوده .از اول بهش زنگ میزدم که باهاش صحبت کنم احوالش بپرسم جواب تلفنم نمیداد زنگ میزدم شماره خونشون جواب نمیداد بعد به همه میگفت عروسم بهم زنگ نمیزنه به شوهرم میگفت که بهش زنگ نمیزنم واینا من فک میکردم سواد نداره که نمیتونه شماره من که میفته روگوشیش بخونه ولی بعد فهمیدم این طور نیست .بعد گفتم شاید جایی میخواد بره گوشیش همراهش نیست ولی دیدم نه همیشه گوشیش پیشه هرکسی هم زنگ میزنه جوابش میده حتی اگه کسی زنگ بزنه ومتوجه نشه بعد که شمارش رو دید بهش زنگ میزنه .وقتی میرفتم خونشون همش عنق بود اغلب اوقات جواب سلام من رو هم نمیدادن .باراولی که من رفتم خونشون باهام بدرفتاری میکردن کم محلی میکردن من میرفتم پیششون بشینم بلند میشدن میرفتن تو اتاق درروهم میبستن.برا بار اولی میخواستم برم خونه خواهر شوهرم خواهر شوهرم زنگ زده به شوهرم میگه به رها بگو هرچی نیاز داره بخره اومدین پولش بدم اخه این چه مدل هدیه دادنه.خلاصه بگم ازاین بی احترامی ها وکم محلی ها و تیکه انداختنا زیییییاد دیدم ازشون .تومدتی که عقد بودیم وقتی این اتفاقا میفتاد چون از شوهرم دور بودم خودم کنترل میگردم اروم میکردم که وقتی شوهرم بهم زنگ زد یا اومد پیشم ارامش داشته باشم .ولی الان عروسی کردیم وهمیشه کنار هم هستیم تا بخوام به این مسائل اهمیت ندم برام مهم نباشه زمان میبره وناخوداگاه روی رفتارم با شوهرم تاثیر میذاره.البته الان چندروزیه اوضاع رو تقریبا کنترل کردم فکرم میبرم سمته ارامش شوهرم وخودم ودراینده فرزندم

---

سلام عزیزم
رهاجان خلاصه میگم، نمیگم که حق نداری و درکت نمیکنم اما یه کم کم تجربگی هم داری. تو هرچیزی میشه تحلیلش میکنی البته من این رو تو اخلاق اکثر خانم ها دیدم ولی این جوری خیلی اذیت میشی. مثلا خواهر شوهرت گفته هرچی میخواد بخره من پولش رو میدم، به من هم تا حالا از این حرفا زده شده اما اینکه بد نیست! گاهی واقعا یکی نمیدونه چه طور هدیه بخره و اهل تجملات و رسومات هم نیست برای اینکه خودمانی تر باشه میگه خودت بگیر. یا مادر شوهرت میره تو اتاق، شاید میخواد شما راحت باشین. شماره رو جواب نمیده و توبا توجه به شواهد قضات کردی که فقط از تو رو جواب نمیده درصورتیکه ایا واقعا مطمئنی؟! تو فقط شواهد رو داری میبینی، سعی میکنی عقلانی فکر کنی و تحلیل میکنی درصورتیکه این میشه قضاوت ادمهای اطرافت و این خیلی میتونه اذیتت کنه. شاید اگه رفتارهای خانواده خودت رو هم با این ریزبینی تحلیل کنی متوجه بشی که شوهرت هم میتونه دلخور بشه. من اصلا نمیخوام بگم تو مقصری و درکت نکنم. برعکس سعی کردم درکت کنم و با زندگی خودم جاهای موفق و ناموفقش مقایسه کنم تا ببینم مشکل کجاست. به نظر من
اولا، به رفتارهای خانواده همسرت اهمیت نده فقط و فقط احترام بگذار.
دوم، کمتر قضاوتشون کن. تا داری فکر میکنی که شاید اینجور و اونجور، یک نفس عمسق بکش و بگو البته من همه چیز رو نمیدونم که قضاوت کنم! (فقط وقتایی این قدر ریزبینی کن که ممکنه به رابطتت کسی اسیبی بزنه که برای جلوگیری از این اسیب لازم باشه دست طرفو بخونی که یک راهکار همیشگی هم اینه که همسرت رو از ارامش پر کنی تا همیشه یک قدر برای نقشه های پلید جلوتر باشی)
سوم اینکه، یک وقتایی حرفایی که نارحتت کرده رو به همسرت انتقال بده اما نه به صورت دلخوری. البته هرکس اخلاقی داره و تو بهتر میتونی بفهمی چه طوری باید به همسرت بگی که از تو دلزده نشه و برای دفاع از خانوادش گارد نگیره ولی در صورت کلی باید در خلال تعریف کارهای ناراحت کنندشون رو تعریف کنی براش و خیلی اروم و متین بگی مثلا "اون بار که رفته بودیم این طور شد و مادرت گفت به فلانی که عروشم زنگ نمیزنه و ... و من ناراحت شدم گفتم نکنه فک کردن من زنگ نمیزنم. فک کنم شماره منو نداره!" ببین این طوری رفتار ناراحت کننده رو منتقل کردی، دغدغه ات از احترامت به خانوادش رو هم مطرح کردی، گفتی که هیچ بدی هم نکردی، قضاوت منفی رو هم بستی چون گفتی من به دل نگرفتم و میدونم که شمارمو نداره و دنبال راهکاری، از همه مهمتر حالت بازخواست یا عیب گویی نداره و باید وقت مناسبی حرفتو در خلال تعریف بگی. لازم هم نیست همه چیزها رو رو تعریفت بگنجونی واقعا چیزهایی که ارامش همسرت رو خیلی میگیره و دلخورش میکنه رو حذف کن و اصل مطلب رو بگو. این کار رو هم هر از گاهی بکن و نه همیشه تا فقط همسرت بدونه که چنین چیزی هست و تو خیلی داری خانومانه رفتار میکنی.
چهارم اینکه عزیزم به نظر من اول خودتو تغییر بده و حساسیت رو کم کن، قضاوت نکن، صبورتر باش، فکرای منفی رو از رابطتتون حذف کن و ... بعد سعی کن در صدد اصلاح همسرت قدم برداری. درواقع شروع کننده اصلاح تو باش. اینجوری مطمئنا نتایج خوبی میگیری.
برات ارزوی موفقیت دارم

ماهانه جان عزیزم مرسی ازاین که تایپیک من رو خوندی ونظر دادی
مادرشوهرم ازمن بدش میاد یا کم محلم میکنه به خاطر اینه که دختر برادرش رو برا شوهرم انتخاب کرده بوده .ولی شوهرم بامن ازدواج کرد .
وهمیشه هم منو با دختر داداشش مقایسه میکنه واینو علنی جلوی خودم میگه کلا رواعصابه اصلا حرفاشو درک نمیکنم
البته حدودا 40سالی ازمن بزرگتره وفک میکنم طبیعیه که حرف همو نمیفهمیم
همون طور که گفتم الان خداروشکر ارومم واوضاع روکنترل کردم وخداروشکر میکنم که من وهمسرم حرف همو میفهمیم همدیگرو درک میکنیم
ولی میخوام رفت امدم باهاشون کم کنم .
نمیدونم کار درستی میکنم یانه؟

بنظر منکه کار درستی میکنین و روابطتونو کم میکنید.
منم دقیقا یه مادرشوهر خیلی بدتر از شما دارم.اصلا گاهی فکر میکنم نه دل داره نه وجدان نه عقل که قبل ازینکه هر حرفی رو به زبون بیاره راجع به حرفش فکر کنه که این حرفی که من میزنم یه توهین بزرگه به این دختر,میبرتش زیر سوال دارم بی ادبی میکنم....
اصلا من نمیدونم چجور ادمیه من ادم اینجوری ندیدم که حتی دشمن پسر خودش باشه.ممکنه بعضیا بگن نه این امکان نداره که یه مادر دشمن پسر خودش باشه ولی من نه دچار توهمم نه ذهنم منفیه این قضیه صدبار بهم ثابت شده.
منو به حدی بیزار کردن از خودشون که نمیتونم ببینمشون.
وقتی پیششونم ارامش ندارم وقتی نیستم تا ه هفته حرفاشون مثل خوره روح و روانمو داغون میکنه.من یه انسانم که تو خونه ای بزرگ شدم که اعضاش بهم احترام گذاشتن محبت کردن و اصلا بلد نیستن دل شکستنو.من نمیتونم همچین ادمی رو تحمل کنم.
تا به حال یه کلمه تند حرف نزدم یا بی احترامی نکردم حتی با تغییر حالت چهره هم بی محلی نکردم.هر راهی رو رفتم احترام گذاشتن هدیه خریدن مجسمه بودن...
اخر به این نتیجه رسیدم که این خانم متاسفانه برخلاف همسرش که هیچ سنخیتی باهم ندارن ذاتا از شعور بهره ای نبرده.فهمیدم دست و پا زدن و تلاش کردن برای بهتر شدن روابط با این خانم فقط روانی شدن و خرد شدن منو در پی داره.
شش ماهه که وقتی بهم توهین میکنم منم جوابشونو میدم
این زیادی مودب بودن من توی زندگیم و همه رو مثل خانواده خودم دونستنه به ضررم تموم شده و همه شعور منو گذاشتن پای اینکه دختره کمه.زبون نداره و نمیفهمه داره بهش بی حرمتی میشه.
حالا توی این 6ماه رفت و امدمو به صفر رسوندم.فقط اگر مجبور شم میبینمشون و تو اون مدت سعی میکنم باهم صحبتی نداشته باشیم و اگر چیزی بگن جوابشونو محکم و محترمانه میدم و حساب کار داره دستشون میاد که من همونقدر که خوبم میتونم بد باشم و برای منم توهین کردن مثل اب خوردنه در حالیکه من احترام نگه میدارم و احمق نیستم.
رفتارای واقعا زشتی میکنن واقعا زشت و این در حالیه که من نه بهشون کاری داشتم نه تاحالا متلکی انداختم نه خواستم خودمو به رخشون بکشم.
هی تحمل کردم ولی دیگه نتونستم چون در شان من نیست که هرکسی به خودش اجازه بی احترامی نسبت به منو بده.
خداروشکر همسر منم درکم میکنه و رفتار زشته خانواده شو دیده و متوجه همه چی هست.متعصب بیخودی نیست و منطقیه و بهم حق میده.
فقط اینو مثال بزنم که این خانم و دختر 11سالشون که داره کم کم بزرگ تر و وقیح تر میشه و مادرش متاسفانه الگوی بدی براش هست درمورد خصوصی ترین مسائل زندگی من و خانواده م بدون مقدمه و بدون اینکه من نظری بخوام با بدترین شکل ممکن نظر میدن.نظر دادن با حالت تحقیر و نیشخند تمسخر و این برای من واقعا سنگینه منیکه همیشه مورد تمجید و احترام بودم و احترام همه رو نگه داشتم و تو خانواده ای بزرگ شدم که از نظر شعور و تربیت زبان زد بودن.
از خیلی چیزا بخاطر پسرشون و عشقم گذشتم.منتی سر همسرم نیست ولی این باعث نمیشه اون خانواده ازین موضوع سواستفاده کنن و منو کم تصور کنن و به خودشون اجازه توهین بدن.
شما هم روابطت رو کم کن و خودت رو درگیر همچین ادمایی نکن.ما نمیتونیم انسان هارو تغییر بدیم ولی میتونیم از مسائلی که بهمون اسیب میرسونن و غیر قابل کنترله فاصله بگیریم.
متاسفانه افراد.احترام نگه داشتن مارو میذارن پای نفهمی ما و اینکه اگر سکوت میکنیم دلیلیش اینه که ما کمبود داریم و زبونمون کوتاهه.

رها جان در قبال مادرشوهر اینجوری دو تا کار یاد بگیر
1. یا هر چی گفت برات مهم نباشه انگار تو ایستگاه واحدی و یکی داره به قول آبجیم ( پک پک میکنه )
2. یا اینکه محترمانه و با تیکه های زیبا پاسخگو باش

به خدا هممون مشکل داریم
تا حالا 1000بار به من گفته تو زشتی من فلانی رو میخواستم در حالیه که من خیلی سنتی ازدواج کردم خودش منو انتخاب کرد یه روز میگه چه عروسی و ....من راضی ام و بوس و بوس ( وقتی میرم کمکش خرحمالی)
فرداش گلایه و چه چه چه و ...............فلانی عین هلو
فلانی چقد خوشششششششششششششششششششششکل ه
چی کار کنیم به نظرت
کاملا عادی باش
میری اونجا یه بافتنی با خودت ببر هی که هر چی گفت بگو اههههههههه حواسم پرت شد
کم کم ول می کنه
وگرنه بخوای به کارهاش فک کنی مثل من میشی
اینقد فک کردم که تشنج کردم

گل گندم وحیاط خلوت عزیزم مرسی از نظراتون
تایپیک هایی که برا من گذاشتین خیلی ارومم میکنه.
یه خونه براما گرفتن وای جیگر منو سوزونده
این خونه رو ده تومنش خودمون دادیم و40تومن هم قسط داره که خودمون پرداخت میکنیم
هرسری که میرم اینوچماق میکنه میزنه توسرم
ماخودمون کم مشکل داریم وقتی هم که میریم خونشون همش میگه خوارشوهرم اینجور اینجور شوهرم ناراحت میکنه

ماهم بخدامشکل مالی داریم
هرسری هم میریم اونجا وقتی محمد میره بیرون من بدبخت گیر میندازه میگه ما خونه خریدیم ال کردیم برا شما بل کردیم
این سری که رفتم میگه خواهر شوهرناراحت شده پول ندارن اینجورین اونجورین

بعد شوهرم که رفت بیرون گفت خواهر شوهرمیگه همه که مثل شما نیستن که برا داداشم همه زندگیتونو دادین
کلا انرژی منفیه

رها جون عزیزم وظیفمه
خیلی از اینکه گفتی خوبی انرژی گرفتم با اینکه نمیشناسمت اما به قدری خوشحال شدم که خوبی و همه چیزو کنترل میکنی که از ناراحتیهای خودم واقعا کم شد.
عزیزم پیشنهاد حیات خلوت خوب بودا! وقتایی که میری یک کاری ببر که داشته باشی و مجبور به شنیدن حرفاشون نباشی. من با اینکه خانواده همسرم اینجوری نیستند اما اونجا بیکار نمیمونم که فضای حرف و یک موقع دلخوری هم پیش نیاد. اولا دیر به دیر میرم و دوم اینکه همیشه کتاب میخونم ( درسی یا غیر درسی) اینجوری کمتر در دسترسم. البته برای هرکس یک شرایطی هست شاید این پیشنهاد ما برای شما ممکن نباشه و تازه بر بی احترامی تعبیرش کنن. برای من خوب بوده هرچند ناخواسته تا حالا این کار رو میکردم :)
دوم اینکه در مورد اینکه گفتی کمتر میری اونجا، نمیدونم الان چه قدر میری که میخوای کمترشم کنی ولی به نظرم حواست حتما باشه که این کم کردن با توافق همسرت باشه و همسرت این پیشنهاد رو بده تا بعدا جایی خدای نکرده تلافی این کم کردن روابط رو در رابطه با خانوادت بهت نده. خداروشکر مثل اینکه همسرت منطقی عمل میکنه اما خب به هرحال این بارز و مشخص هست که هیچ کس از بی مهری و بی احترامی به خانوادش خوشحال نمیشه و نمیخوام یک موقع بعدا فک کنه بی مهری از طرف تو بهش شده. چون هیچ کس و هیچ چیز جز شما دو نفر مهم نیستین. خلاصه که به نظرم یک وقتایی در جریان کاراشون بگذارش تا دلیل کم شدن رفت و امدت رو بدونه. وقتایی هم که میری نشون بده که میلی نداری اما فقط و فقط برای همسرت با میل و اشتیاق میری. البته نشون دادن این قضیه خیلی سخته چون خودش تناقض داره که چه طور با میل بری ولی ثابت بشه به همسرت که این میل فقط از بابت اونه. یه کم روش فکر کن شاید تونستی با ظرافت زنونت این کار رو بکنی اگه نشد یه موقع بدتر نکنی اوضاع رو :)))) مطمئنم موفق میشی.
در اخر هم بهت بگم که الکی برای خودت مشکل ایجاد نکن. به قول خودت مشکل مالی دارین یا چیزهای دیگه قرار نیست مشکلات الکی هم بستزیم و غصه بخوریم که. اگه قبل ازدواج بهت میگفتنچه چیزی برات خیلی مهمه مسلما درک همسرت و داشتن اون رو جزء اولین گزینه هات میگفتی. خیلی خوبه که حالا تو عمل به این اولویت بالات رسیدی. هرکس یک مشکلاتی داره بگذار از مال تو هم طعنه ها و کنایه های مادر همسرت باشه. مادرشه، مادرها رو باید همین طوری پذیرفت. خداروشکر که با همسرت مشکل نداری. اونم حقیقتی هست که باید بپذیریش. همون جورم که قبلا گفتم سعی کن کمتر قضاوت کنی که بهت سخت نگذره. من خودم اصلا قضاوتشون نمیکنم به حدیکه وقتی برای نفر دیگه ای ازخانواده همسرم بگم صدتا نکته ازش میگیره و من میدونم که درستم داره نکته میگیره ناراحت هم میشم حسابی اما خودم در خلوتم این کار رو نمیکنم که ارامش ذهنم به هم نریزه و بتونم اون طور که دوست دارم رابطمو با همسرم بسازم.
از صمیم قلب برات ارزوی موفقیت میکنم.
التماس دعا