عدم درک همسرم با توجه به شرایطم

سلام
من قبلا هم عضو این سایت بودم و خیلی استفاده کرده بودم ولی حالا دوباره به مشکل برخوردم و ازتون می خوام کمکم کنید
نه ساله ازدواج کردم و حاصل ازدواجم دو تا پسر یه ساله و سه سالست
قبلا خیلی با هم همسرم مشکل داشتیم که این سه سال یکم بهتر شده بودیم ولی الان یه شش ماهیه که به شدت با هم مشکل داریم و اما مشکل ما
من از صبح تا شب ساعت نه با بجه ها مشغول هستم دست تنها و بدون کمکی، حتی یه ساعتم زمان برای خودم ندارم و یه تنه مسئولیت بچه ها رو دوش منه شاید یه هفته تمام تو خونه باشم و رنگ بیرونو نبینم و همسرم جمعه ها خونست و با اینکه اوضاع منو می دونه جمعه ها هم که تعطیله به کارهای پدر و مادرش می رسه و برنامه اش رو با اونا هماهنگ می کنه پدر و مادرش کاملا سالم هستند و فوق العاده پر توقع هستند تا جاییکه کخ پیچ خونشون شل میشه باید همسرم بره انجام بده، بهش اعتراض می کنم کارمون به دعوا کشیده می شه و به من میگه خوب تو هم با من بیا، من نمی تونم به خاطر تو هیچ کاری نکنم.
خلاصه همش تو خونه با این دوتا بجه دعوا داریم اعصاب بچه ها بهم ریخته
دلم براشون می سوزه
از طرفی این تو خونه موندن و دست تنهایی من به شدت منو عصبی کرده
طوری که زود از کوره در می رم و داد و بیداد می کنم همینم شده نقطه ضعف من که همسرم بکوبه تو سرم
هر چی باهاش صحبت می کنم می گه این شرایط زندگی منه نمی تونی تحمل کنی برو از طرفی پدر شوهرم خونه ای در دهشون که نزدیکه تهرانه ساخته و هر جمعه مارو تحت فشار می ذاره که باید بیاین پیش ما و من اینجا رو برای بچه هام ساختمو و...
واکه یه هفته بنا به شرایطی نریم پیششون منجر مبشه به دعوا و دلخوری هم من با شوهرم و هم اونا با من
خواهش می کنم به من بگید چطور این مشکلو حل کنم

سلام

1- چرا هفته به هفته از خونه بیرون نمی ری؟ بچه هات را ببر پارک، با هم برید سوپر مارکت خرید.
می تونید با مادرهای دیگه قرارهای مادرانه بذارید.
خیلی کارها می تونی بکنی.

2- پسر بزرگت را می تونی روزی چند ساعت مهد کودک بذاری. هم اون می تونه با بچه های دیگه تعامل داشته باشه و رشد اجتماعی بهتری داشته باشه
هم شما کارت سبک تر می شه.

3- دو یا سه روز در هفته یه کلاس ( ترجیحا ورزشی) ثبت نام کن. همسرت که از سرکار برمی گرده بچه ها را بسپار بهش و دو سه ساعت برو کلاس و برگرد.

4- وقتی می رین ویلای پدرشوهرت، خوش بگذرون. نه این که فکر کن به اسیری رفتی.
مگه چه اشکالی داره برید ویلا و با خانواده همسرت و بچه هات خوش باشی ؟
بچه ها را دو ساعت بسپار به مادرشوهرت برو با همسرت اون اطراف دور بزن.
بگو بیا بریم برای مامان اینا نون تازه بخریم یا .... به یه بهانه ای با همسرت برو بگرد.

انتظار نداشته باش با غر زدن و دستور دادن همسرت خواسته هات را اجرا کنه.
بدتر لج هم می کنه و از غرغرهات هم بدش می آد.

منم حرفهاي شيدا خانوم رو قبول دارم
با بچه هات برو بيرون. برو پارك نزديك خونه يه كالسكه بگير يكيشون رو بزار توش اون يكي هم دستشو بگير
حداقلش اينه هوايي به كله ت ميخوره. با همسايه ت دوست شو. ازش براي نگهداري حداقل يكي از بچه هات كه گاهي بري بيرون كمك بگير باهاش وقت بگذرون.
آخر هفته ها هم مثل زنهاي بيخيال برو خونه مادر شوهرت . خودتو بزن به گيجي بچه هاتو بزار اونجا و برا خودت تو حيات بگرد بخواب . با شوهرت غروبش برين اطراف روستا.خيلي خوبه كه آخر هفته بيرون شهر جايي دارين برين. به پدرشوهر مادر شوهرت به چشم پدرو مادر خودت نگاه كن.
اگر مشكلي دارن بزار حل كنه. چه اشكال داره؟
بزار بچه هات با مادر بزرگشون انس بگيرن همش به خودت نچسبونشون.
اعصاب خودتو خورد نكن .
به اين فكر كن كه خيلي ها يكيش خود من انتظار بچه دار شدن رو مي كشم. حتي اگه اذيتم كنه
اين روزها هم ميگذره سال ديگه راحتتري
سخت نگير با شوهرت مهربون باش دعوا نكن

هیچ وقت خام رفتار نکن! یعنی چی؟ یعنی اینکه بخوای با داد و بیداد و دعوا حرفای منطقی و صحیح رو به یه عده بی منطق بزنی، اونا با سیاست و بی سر و صدا اهدافشون رو عملی کنن و تو بخوای اعتراض کنی تا اونا بدتر و بدتر بشن، حرصتو در بیارن و در آخر نانجیب شناخته بشی.
در عوض سعی کن پخته رفتار کنی! یعنی بدون سر و صدا کارایی که مطلوب و حق توئه انجام بدی، هیچ زمانی از حق خودت نگذر، خواب و خوراک و پوشاک و تفریح و خلاصه رسیدن به خودت رو فدای هیچ کس و هیچ چیزی نکن حتی فرزندت! به اندازه ی سهم خودت بار زندگی رو به دوش بکش، همسرت هم در قبال فرزندانتون مسئوله پس گاهی مسئولیت نگهداریشونو به خودش واگذار کن، تو با اولویت قرار دادن خودت و زندگیت و بچه هات در عمل باید شوهرت رو در گیر کنی وگرنه همه ی مسئولیت بچه ها رو به عهده بگیر و کلا خودتم نادیده بگیر و فقط اعتراض کن هیچ نتیجه ی مثبتی به دست نمیاری و فقط خودتو حقیر و نانجیب جلوه میدی، خونه تون تعمیرات نمیخواد؟ خرید نمیخواد؟ تمییزی نمیخواد؟ بچه هات زمانی که شما تو حمومی یا ارایشگاهی یا باشگاهی یا مهمونی نگهداری نمیخوان؟ دکتر لازم ندارین؟ و... کارهای مورد نیاز خونه و خانواده رو با اولویت هر هفته رو کاغذ بنویس و بزن به یخچال و به همسرتم بگو تا بدونه خونه ی خودش یه عالمه کار داره وگرنه شما هیچی نگی و فقط انتظار داشته باشی نره خونه ی والدینش چیزی عوض نمیشه! خونه ی مادر شوهر و پدر شوهرتم رفتی برو حسابی بگرد بزار مسئولیت بچه ها بیافته گردن خودشون، از دید من شما خودت مشکل داری. اگر این مدلی رفتار کردی و بقیه اعتراضی کردن تو میتونی از خودت و حقوقت دفاع کنی و بگی به عنوان یک انسان حق این کارا رو داری و حتی میتونی بقیه رو به فضولی و حسودی متهم کنی. این خودتی که مشخص میکنی بقیه چطوری باهات رفتار کنن. ما معمولا از حقوق خودمون به راحتی و بدون چونه میگذریم و در مقابل میخوایم بقیه به حقوقمون احترام بزارن که ناممکنه!

ممنون که جواب دادید، همین کارو می کردم ولی وقتی دیدم براشون تبدیل به عادت و توقع شد واقعا ازشون زده شدم
منم بلاخره فامیل دارم و خرید دارم،دوست دارم برم جاهای دیگه،
یکی از چیزایی که خیلی آزارم می ده، برنامه ریزی همسرم با اونا قبل از جمعه است و اینکه اصلا انگار من آدم نیستم، شبهای جمعه و صبح جمعه که میشه دچار اضطراب شدید می شم که الان باز لباس می پوشه و می ره انگار که اصلا من آدم نبودم تو خونه
بیرون می رم گاهی با این دوتا بچه ولی خیلی سخته

جدیدا هم به شدت دچار اضطراب می شم و ذهنم به شدت منفی بافی می کته، که مثلا الان دوباره همسرم رفته فلان جا و فلان کارو کرده و من بی اطلاع هستم چون معمولا هیچ کاریشو به من نمی گه

اصلا به این فکر نکن که همسرت چیزی رو به تو میگه یا نه چون تو بالاخره متوجه میشی حالا یکم دیرتر! اما بچه هاتو زیاد به خودت نچسبون و به عهده ی پدرشون بزار مسئولیتشون رو! حتی شبا اگر گریه کرد بچه همیشه تو بیدار نشو و اجازه بده همسرت گاهی بیدار شه و خودت خوب بخواب تا بفهمه طول روز خیلی خسته شدی و بچه ها فقط برای تو نیستن.

سلام اقلیما جان
یادم میاد شما رو
بچه اولت تقریبا همسن بچه دوم من هست یادمه اون موقع ها میومدی تالار و یادمه همیشه با این خونه خارج از شهر مادر شوهرت اینا مشکل داشتی

خوب با تجربه ای که از حرفهات دارم همسر شما به هیچ وجه از رفتن به منزل پدری و انجام امورات اونجا نمیگذره
یادم هست که از نظر مالی خانواده همسرت زیاد کمکتون کرده بودن حتی توی خرید خونه و ...
پیش خودت یه حساب کتاب کن تا شرایط رو بهتر بتونی تحمل کنی نمیگم شرایطت ایده آل هست ولی میخوام بتونی توی این شرایط نه چندان ایده آل احساس خوبی داشته باشی
پیش خودت حساب کتاب کن که همسرت در واقع به جای اون پولی که مادر پدرش اینا دادن برای خونتون مثلا گاهی تعمیرات خونه اونا رو انجام میده یعنی یه جورایی تصور کن این رفتن به اونجا به نوعی کسب درآمد برای زندگی خودتونه و به نوعی کار کردن برای شماست
درسته که ایشون برای اون موضوع شاید نمیره که البته مطمئن باش وقتی یه نفر برای آدم زیاد مایه میگذاره شما هم مجبوری براش مایه بگذاری، ولی با این تصور شما رفتن همسرت به اونجا رو هم توجه به خودت و بچه هات می بینی و احساس بدی پیدا نمیکنی

اگر میتونی یه پرستار بچه استخدام کن که حداقل دو سه روز در هفته بیاد کمک شما من شرایط شما رو درک می کنم داشتن بچه کوچک و نگهداریش انرژی آدم رو کلا میگیره و عدم درک همسر هم که دیگه دامن میزنه به مشکل

اگر میتونی چند روز در هفته برو خونه پدر مادرت یا اصلا جمعه ها رو که شوهرت میره اونجا

یه جورایی مجبوری دست برداری از گیر دادن به شوهرت در رابطه با رفتن به خانه پدری چون سالهاست این کارو کردی و نتیجه نگرفتی. میدونم هر چیزی در حد تعادل باید باشه و همسر شما در این باره افراط می کنه و درک می کنم شما چه حس بدی داری. ولی مقابله مستقیم با این موضوع کار رو توی شرایط شما خرابتر می کنه

یک سوال هم ازت دارم همسر شما در چه صورت احساس بهتری نسبت به شما داره به عبارتی رگ خواب همسرت چی هست بالاخره ایشون کوه یخ که نیست حتما یه احساساتی و یه قلقی داره

و یک سوال دیگه اینکه آیا هیچ وقت سعی کردی مادر شوهر یا پدر شوهرت رو وارد جبهه خودت کنی سعی کردی باهاشون رابطه دوستانه داشته باشی و حسن نیت خودتو بهشون اثبات کنی

من هم البته مثل بقیه افراد معتقدم رفتن شما جمعه ها خیلی بهتر از نرفتن هست اونجا هم میتونی یک سری مسئولیتها رو به شوهرت بسپاری یعنی در عین حال که اونجا هستید از حضور و کمک همسرت در رابطه با بچه ها استفاده کنی مردها شاید نسبت به همسرشون گاهی کم لطفی کنن ولی معمولا احساس مسئولیت زیادی نسبت به بچه شون خصوصا توی جمع دارن

اقلیما جان شما از سمت خودت صحبت کن. نگو نریم خونه پدرت، بگو خیلی دلم میخواد برم فلان جا، یا فلان نیاز رو دارم، یا دلم برای فلانی تنگ شده، یا هوس اون روزایی رو کردم که باهم فلان کارو کردیم یا فلان جا رفتیم.

فقط از سمت خودت صحبت کن و بهش هم نگو که چه زمانی یا به چه صورتی کاری رو برات انجام بده. بهش فرصت بده. و قدردان هر کاری باش که انجام داد، قدردان واقعی.

بدون هر یک ساعتی که با همسرت و بچه هات هستی ارزشمنده

نارگیل عزیر
سلام ممنون از جوابتون
حق با شماست وقتی من برای خودم ارزش و وقت نمی ذارم از دیگران چه توقعی هست
خیلی خسته ام اینقدر از نظر روحی تحلیل رفتم که دیگه نمی تونم هیچ کاریو شروع کنم،اصلا انگار اعتماد بع نفس هیچ کاریو ندارم
وقتی اصلا خونه نیست چطور بهش مسیولیت بدم، جمعه ها هم که همش در اختیار خانواده اش هست، اگرم یه جمعه نره و بمونه خونه اینقدر اخم می کنه و کم محلی و کاری می کنه که به هیچ کدوم خوش نگذره بعدم هفته بعد که دوباره می خواد بره پیش پدر و مادرش بهش می گم پس من چی خسته شدم از خونه موندن منم نیاز به تفریح دارم در جوابم میگم دیدم هفته پیش چقدر بهمون خوش گذشت
به خدا اصلا خونه نیست که من بخوام بچه ها رو بذارم برم تا جایی حتی آرایشگاه
خونه مامانمم که میگه برو اصلا چند وقت باش انگار که می خواد مارو از سر خودش باز کنه و این منو خیلی ناراحتم می کنه
سلام فکور عزیر، خوبید، چه خوب که منو یادتونه، من هنوز با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنم و حتی شدتش بیشتر هم شده و حالا این دوتا بجه هم اسیر دعوا و مرفه ما شدند
همسر من رگ خوابش فقط و فقط پدر و مادرش هستند و بس و اینکه ما بریم دهشون خوشحاله اصلا اینطور بگم که رابطش با من خوب و یا بد به رابطه من با خانواده اش می چرخه، و همین منو آذیت می کنه و می گم چرا نباید به خاطر خودم با من خوب باشه، پدر و مادر اون برای اون عزیر هستن نه برای من
خیلی وقتا با پدر و مادرش خوب بودم و حتی وارد جبهه اونا بودم ولی وقتی باهاشون خوب هستم انگار که سطح توقعشان بالاتر می ره و بیشتر اذیت می شم و پر توقع تر می شن
مثلا دو سه هفته است که با پدر و مادرش به طور کامل قطع رابطه کردم دلیلشم برمی گرده به سه هفته پیش که ما جمعه بعد از اینکه سه تا جمعه رفته بودیم دهشون نرفتیم دهشون، اون جمعه هی پدر شوهر از صبح زنگ می زد که چرا نیومدید ده و خونه چی کار دارید فکر کنید از صبح هفت دفعه زنگ زد و هم من و هم شوهرم بهش می گفتیم که کار داشتیم و بچه مریض بود که نیومدیم ده بلاخره عصر دوباره زنگ زد و گوشیو به همسرم گفت که بده اقلیما خلاصه من گوشی رو برداشتم باز دوباره پرسید چرا ده نیومدید و من اینجا از صبح نشستم منتظر شما و اونجا چی کار دارید و تو پسر منو از من گرفتی و من سکته کردمو و نمی تونی تحمل کنی جدا بشو و داد و بیداد و برداشت بعدم تلفنو قطع کرد منم به بابام زنگ زدم و بابام به پدرشوهر زنگ زد و زیر همه حرفایی زد که به من گفته بود و بعدم گفت من عروسمو دوست دارمو و.....
الانم سه هفته است که باهاشون قطع رابطه کردم، ولی همسرم باهاشون در تماسه و این سه جمعه ای که نرفت ده و خونه بودیم و همسرم اخم و تخم و گریه منو و دعوا و مرافه

چرا دیگه کسی برام چیزی ننوشت

سلام
متونم بگم درک میکنم شرایطت رو و بهت تا حد زیادی حق میدم
خودم گاهی با این قضیه مواجه شدم و می دونم که تا توی این شرایط قرار نگیری نمیشه بگی فلان کارو بکن یا بهمان کارو

همسر شما بعد از حرفهای غیر منطقی پدرش خونه مونده ولی اخم می کنه اخم کردنش رو تحمل کن و عادی رفتار کن دائم به روش نیار که چرا اخلاقت اینجوریه و ...
نذار دائم حرف خانوادش پیش بیاد خیلی عادی رفتار کن تا کمی به موضوع فکر کنه
خودتو یه جور سرگرم کن که نخوای بهش گیر بدی

به نظر من همسر شما نیاز به فکر کردن داره وقتی باهاش هی صحبت کنی و راجع به بدیهای پدرش بگی فکر نکرده حق رو به ایشون میده
بعدا هم یه چند وقت دیگه همونجوری که قبلا با خانوادش آشتی میکردید آشتی کن به پیشنهاد خودت

همینکه بعضی وقتها نرید و اونها بدونن حضور شما دائمی و ثابت نیست خودش یه قدم مثبت هست

گاهی از خانوادت بخواه دعوتتون کنن جمعه ها
دو هفته یکبار برید روستا

در رابطه با بچه هات چکار میکنن؟ یعنی چقدر علاقه به دیدنشون دارن خانواده همسرت؟
همسرت با بچه ها چه جوریه روابطش؟

گاهی از همسرت بخواه که مثلا یه روز یه برنامه بذاره بچه ها رو ببره شهربازی سرپوشیده نمیخواد اسمی از جمعه بودن اون روز بیاری ولی با توجه به کار همسرت اون روز قطعا جمعه هست
هر چقدرم که بعد از رفتن اخم کرد به دل نگیر
این یک قدم مثبت هست در مسیر تبدیل شما به یک خانواده مستقل که البته افراد این خانواده به پدر مادر هم احترام میذارن ولی برنامه های شخصی هم دارن یعنی گاهی دیدن پدر مادر گاهی هم سایر برنامه ها

هر چند همسر شما دفعات اول قطعا اخم می کنه ولی حضور در چنین محیطهایی و دیدن شادی بچه هاش ممکنه یواش یواش دیدگاهشو عوض کنه
اصلا اگر خواست پدر مادرش رو هم بیاره ولی گاهی اونها بیان توی برنامه شما نه اینکه دائما شما توی برنامه اونها باشید

نمیدونم شاید مواردی که گفتم کمی بدجنسی به نظر بیاد ولی به هر حال به نظر من داشتن یه استقلال نسبی از نیازهای هر آدم محسوب میشه

سلام فکور عزیز، ممنون از پاسخت
واقعیتش تو این هفته همسرم خیلی بهتر بود انگار اونم داره تلاششو می کنه که آرامشمون بهم نخوره، خوب و مهربان برخورد می کنه و همش می گه درکت می کنم که چقدر با این دوتا بچه سختته،
منم سعی کردم تو این هفته هر روز عصر بچه ها رو ببرم پارک هم برای روحیه خودم خوبه هم برای بچه ها
هیچ حرفی هم از پدر و مادرش تو این هفته بینمون رد و بدل نشد،
حتی من سعی کردم که این هفته خونه پدر و مادر خودمم نرم تا آرامشمون بهم نخوره
حالا موندم که چی کار کنم، بهش پیشنهاد رفتن خونه پدر و مادرشو بدم یا نه؟
پدر و مادرش خیلی به بجه های من وابسته هستن و دو ستشون دارند
ولی آخه واقعا من مقصر نبودم که بخوام برم معذرت خواهی یا....
همیشه هر طور می خوان رفتار می کنند اخرش من باید برم خونشون

نمی دونم تو این چند هفته همسرم رفته خونخ پدر و مادرش یا نه، دلمم نمی خواد بدونم
یعنی جوری شدم که از کوچکترین چیز که بخواد آرامش نسبی زندگیمو بهم بزنه فراریم، حتی حاضرم مدتها پدر و مادر خودمم نبینم ولی رابطم با همسرم همین جوری بمونه
خواهش می کنم بهم بگید در ادامه با خانواده همسرم چی کار کنم
آیا دوباره برم خونشون
یا به همسرم بگم که بریم اونجا

- - - Updated - - -

سلام فکور عزیز، ممنون از پاسخت
واقعیتش تو این هفته همسرم خیلی بهتر بود انگار اونم داره تلاششو می کنه که آرامشمون بهم نخوره، خوب و مهربان برخورد می کنه و همش می گه درکت می کنم که چقدر با این دوتا بچه سختته،
منم سعی کردم تو این هفته هر روز عصر بچه ها رو ببرم پارک هم برای روحیه خودم خوبه هم برای بچه ها
هیچ حرفی هم از پدر و مادرش تو این هفته بینمون رد و بدل نشد،
حتی من سعی کردم که این هفته خونه پدر و مادر خودمم نرم تا آرامشمون بهم نخوره
حالا موندم که چی کار کنم، بهش پیشنهاد رفتن خونه پدر و مادرشو بدم یا نه؟
پدر و مادرش خیلی به بجه های من وابسته هستن و دو ستشون دارند
ولی آخه واقعا من مقصر نبودم که بخوام برم معذرت خواهی یا....
همیشه هر طور می خوان رفتار می کنند اخرش من باید برم خونشون

نمی دونم تو این چند هفته همسرم رفته خونخ پدر و مادرش یا نه، دلمم نمی خواد بدونم
یعنی جوری شدم که از کوچکترین چیز که بخواد آرامش نسبی زندگیمو بهم بزنه فراریم، حتی حاضرم مدتها پدر و مادر خودمم نبینم ولی رابطم با همسرم همین جوری بمونه
خواهش می کنم بهم بگید در ادامه با خانواده همسرم چی کار کنم
آیا دوباره برم خونشون
یا به همسرم بگم که بریم اونجا

سلام
فعلا از زندگیت لذت ببر و کاری کن که همسرت هم لذت ببره
یه جاهایی مثل موزه شهربازی و یا مثلا برج میلاد برید
مکانهای تفریحی که توی شهر شما زیاد هم هست رو پیشنهاد بده برای گردش بذار همسرت ببینه که تفریح فقط رفتن به روستا نیست
هر جایی که رفتید بعدش حسابی ازش تشکر کن و بگو چقدر به این گردشها نیاز داشتی

اگر موقعیت مناسبی پیش اومد یا حرفش پیش اومد به همسرت بگو اون جریان رو (حرفهای پدرش رو) فراموش کردی و اگر همسرت صلاح بدونه حاضر هستی به دیدن پدر مادرش بری بگو ودیگه ادامه نده بذار فقط به عنوان یک گزینه توی ذهنش باشه

زیاد نذار فکر کردن به دیگران و صحبت راجع بهشون تمام اوقات خوش زندگیت رو تلخ کنه (فعلا به اینکه اونها وابسته بچه ها هستن زیاد فکر نکن شاید موقعیت ایجاد شده باعث بشه یه استقلال نسبی شما پیدا کنید)
فقط اگر ازت خواست اونجا بری و رفتید خیلی عادی برخورد کن نه توقع معذرت خواهی داشته باش و نه معذرت خواهی کن پدر شوهرت که سنش بالاست و احتمالا معذرت نخواد شما هم دلیل نداره برای ادامه رابطه از کاری که نکردی عذر خواهی کنی

موفق باشی

بسته به شرایط و رفتارهای والدین همسرت ( اگه می دونی خیلی اهل پشت سر حرف زدن و پر کردن گوش همسرتون نیستن )
یه روز عصر بچه ها را بده همسرت بگو برید به مامان اینا سر بزنید منم یه دوش بگیرم یه کم استراحت کنم.

بذار بچه ها را ببینن و کینه نشه توی دلشون.

به همسرت بگو ایشالا دفعه بعدی منم باهاتون می آم. الان خیلی سرم درد می کنه و می خوام استراحت کنم.
به مامان اینا سلام برسون.

---------------------------
من از پستهات حس کردم خودت هم ته دلت نمی تونی نری. دلت نمی آد.
زود نظرت عوض می شه و دلت به رحم می آد.
اما انتظار داری دیگران هم همینقدر مراعاتت را بکنن و منصف باشن ... که متاسفانه همیشه اینطور نیست.

سلام
ممنون که بهم کمک می کنید
راستش چند روزی همه چیز خوب بود، جمعه هم با هم بودیم و خوب بود
تا امروز که همسرم به من گفت که می خوام هفته ای یه بار می خوام بجه ها رو ببرم خونه بابام اینا و تو هم نیا چون من دیگه حوصله حرف و حدیث نه از جانب تورو دارم نه از جانب اونا، که من گفتم بچه ها هر کجا باشند منم همون جا هستم، بعد گفت توخیلی برای بجه ها تعین و تکلیف می کنی که من گفتم من برای خودم تصمیم می گیرم نه برای تو و نه برای بچه ها که گفت باشه خودم تنها می رم خونه پدر و مادرم که من گفتم چرا تنها منم باهات می رم، خلاصه بحثمان مثه همیشه بی نتیجه موند
حالا موندم که چی کار کنم و چه طوری این قضیه رو حل کنم
دوست ندارم خذف بشم، ولی انگا ر اونا اینو می خوان، اخه خواهرشم بدون شوهرش خونخ مامان و باباش می اد
لطفا منو راهنمایی کنید که چی کار کنم

سلام
نمیدونم دقیقا شرایط به چه صورت هست ولی یه مدت اگر میذاشتی با بچه ها بره بد نبود
بچه ها رو مادر باید نگه داره مثلا اونجا برن بدون شما چقدر میتونن بمونن خودشون به این نتیجه میرسن که مادر لازمه
مثلا بچه شما دستشویی بخواد بره یا اون پسر کوچکه پوشکش رو خراب کنه شاید مادرشوهرت این کارها رو انجام بده ولی مطمئنا خسته میشه
خواهر شوهرات زن هستن که میتونن با بچه هاشون بیان تنها خونه مادرشون

من اگر جای شما بودم به همسرم می گفتم که فعلا برای یه مدت مشکلی نیست گاهی با بچه ها برو (هم کلمه "یه مدت" و هم کلمه "گاهی" رو استفاده میکردم)
حسن این کار اینه که همسرت و بچه ها نهایتا دو سه ساعت اونجا دوام میارن
شما هم میتونی یه نفس راحت بکشی توی اون تایم و استراحت کنی
همسرت پدر مادرشو میشناسه و میدونه که الان صلاح نیست شما بری اونجا

اگر دیدی این سیستم ادامه پیدا کرد و دفعاتش در هفته زیاد شد اون موقع میتونی مانع از رفتن بچه ها بشی

چرا انقدر اصرار داری الان بری اونجا
شما که الان که نمیری بیشتر آرامش داری چه اشکال داره فعلا نری
فعلا این حذف شدن برای شما آرامش به ارمغان آورده
اینکه ما گفتیم به همسرت بگو اگر بخواد شما میری دیدنشون منظور فقط نشون دادن حسن نیت شما به همسرت بود نه دیدار پدر مادر ایشون

مهم آرامش شماست نه دیدار اونها

سلام
من دو هفته هست که دوباره دارم با خانواده همسرم رفت و آمد می کنم
ولی رفتارهای سابق به قوت خودش باقیه
توقع زیادشون و اینکه همش می خوان تعطیلات رو با اونا بگذرانیم
و جالب اینجاست پدر شوهر می ره منبر و شروع می کنه به سخنرانی که باید بیاین و به ما سر بزنید و تعطیلات با ما باشید
دلم می خواد خیلی خیلی محکم تز از قبل باشم، تا زندگیم دوباره خراب نشه
تنها چیزی که تونستم عوض کنم بعد اون دعوا، این بود که ارتباط تلفنی روزانه ام رو کامل قطع کردم چون واقعا از زنگ زدن های زیادشون تو طول روز کلافه بودم و استرس می گرفتم م ش هر چند روز یه بار زنگ می زنه ولی من اصلا زنگ نمی زنم
خواهش می کنم بهم بگید رفتار درست این وسط چیه
من باید چطوری رفتار کنم تا اینا دست از سرم بردارند