چجوری به همسرم بگم خرج خونه با ابشونه؟

سلام من به یم مشکل جدید علاوه بر قبلی ها خوردم.
من و همسرم امروز رفتیم خونه خودمون به صورت رسمی. چون خانوادم دیگه نهران نیستن ومن مجبور بودم دیگه برم خونه ایشون. ولی هنوز کلیه وسایل اماده نشده و دو ماه دیگه عروسیمون هست.
داریم جهیزیه ها رو میخریم و کامل میکنیم. چون خیلی قسط داریم کل حقوق من هم باید برای قسط و مخارج استفاده شه. دیروز هیچ پولی نداشتم بهش گفتم و مبلغی رو به حسابم واریز کرد و یه مقدار پول نقد بهم داد. امروز که پدرم برای خرید باقی جهیزه پول ریخت برام. یه جورایی گفت پولشو پس بدم.. من شک شدم راستش.
ندونستم چی بگم. فقط گفتم عزیزم اونو که نمیتونم از این پول پس بدم . این پول جهیزیه هست و خرج من دیگه با پدرم نیست. باید حقوق بگیرم.. که گفت باشه.
ولی من اصلا نمیفهمم.. یعنی اگه به من پولی بده باید به عنوان قرض ببینمش؟ پسش بدم؟
لطفا راهنماییم کنید چیکار کنم. من خیلی بی تجربه هستم.و اصلا نمیدونم باید چیکار کنم. حتی نمیدونم وقتی خونه تنها هستیم چیکار کنم؟

سلام و خدا قوت
نه نیازی نیست که شما پول رو پس بدین و این آقا دنبال قرض دادن و قرض گرفتن باشه ...و شما این موضوع رو رک و مستقیم بهش نگین که ناراحت بشه ...اصلا به روی خودتون نیارین که پس بدین وگرنه عادت میکنه ...بزارین از همین الان نیازهای شما رو تامین کنه

سلام دوست عزیز

با همسرت صحبت کن و خیلی ملایم بهش بگو یه برنامه ریزی مالی داشته باشید منم یکی از مشغولیات ذهنیم بود که با همسرم تصمیم گرفتیم مقداری از درآمد رو مشترکا برای خرجی خونه در نظر بگیریم و اجاره و شارژ و مواد غذایی خونه با همسرم است اگر کم آورد من کمک کنم و بقیه هزینه ها یا پس انداز شه یا مواردی مثل خرید لباس یا شهریه دانشگاه رو خودم می دم . ماشین من استفاده می شه اما بنزین و تعمیرات با همسرم باشه اینجوری با هم به توافقات رسیدیم . قسط وام هایمان را هم هر کدام خودمون می دیم .

شما هم یه برنامه ریزی کن حقوقت رو نصف کن . نصفش رو دست نزن نصفش رو به همسرت بگو روی همون مقدار حساب کنه اگه تموم شد ایشون باید بپردازه . می تونی وام بگیری و قسط بدی که چیزی نمونه و وام رو بذاری بانک پشت دستت باشه پول زیاد رو دست نمی زنن اما خورد خورد از حقوقت می ره می بینی هیچی نداری .

امیدوارم تجربم کمکت کرده باشه این فکرا رو هم نکن که من زنم نباید پول بیارم تو زندگی این روزا تو زندگی مشترک هر دو باید کار کنن چون مخارج زیاده و چون خانه دار نیستی همسرت فکر می کنه خرج و مخارج شما با خودته که لازمه برنامه ریزی کنید و باهاشون صحبت کنید خرجی و خرید ماهانه و اجاره حتما باید به عهده شوهرتون باشه . اگر تفرح می رید هزینه رو شوهرتون باید بپردازه حقوق شما در حد کمک خرج باید روش حساب شه و خرجایی از قبیل آرایشگاه هر چند بر عهده مرد شماست اما خودتون هم هزینه کنید و این را بیان کنید بد نیست .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam.mim

سلام دوست عزیز

با همسرت صحبت کن و خیلی ملایم بهش بگو یه برنامه ریزی مالی داشته باشید منم یکی از مشغولیات ذهنیم بود که با همسرم تصمیم گرفتیم مقداری از درآمد رو مشترکا برای خرجی خونه در نظر بگیریم و اجاره و شارژ و مواد غذایی خونه با همسرم است اگر کم آورد من کمک کنم و بقیه هزینه ها یا پس انداز شه یا مواردی مثل خرید لباس یا شهریه دانشگاه رو خودم می دم . ماشین من استفاده می شه اما بنزین و تعمیرات با همسرم باشه اینجوری با هم به توافقات رسیدیم . قسط وام هایمان را هم هر کدام خودمون می دیم .

شما هم یه برنامه ریزی کن حقوقت رو نصف کن . نصفش رو دست نزن نصفش رو به همسرت بگو روی همون مقدار حساب کنه اگه تموم شد ایشون باید بپردازه . می تونی وام بگیری و قسط بدی که چیزی نمونه و وام رو بذاری بانک پشت دستت باشه پول زیاد رو دست نمی زنن اما خورد خورد از حقوقت می ره می بینی هیچی نداری .

امیدوارم تجربم کمکت کرده باشه این فکرا رو هم نکن که من زنم نباید پول بیارم تو زندگی این روزا تو زندگی مشترک هر دو باید کار کنن چون مخارج زیاده و چون خانه دار نیستی همسرت فکر می کنه خرج و مخارج شما با خودته که لازمه برنامه ریزی کنید و باهاشون صحبت کنید خرجی و خرید ماهانه و اجاره حتما باید به عهده شوهرتون باشه . اگر تفرح می رید هزینه رو شوهرتون باید بپردازه حقوق شما در حد کمک خرج باید روش حساب شه و خرجایی از قبیل آرایشگاه هر چند بر عهده مرد شماست اما خودتون هم هزینه کنید و این را بیان کنید بد نیست .

---

ممنونم دوست عزیز بابت جوابتون.
راستش ما خونه خریدیم و خونه به نام همسرم هست. و قسطش وام هایی که بابت خونه گرفتیم رو باید رداخت کنیم. وخود من وامی ندارم که پرداخت کنم. عملا حقوقم رو بابت این وام ها میدم به همسرم. چون حقوق ایشون به تنهایی برای پرداخت وام ها جوابگو نیست.
ما تو دوران عقد این شرایط که قرض بدیم یا بگیریم رو داشتیم. و من خودم خرج خودم رو میدادم. ولی دوس ندارم همچین روندی ادامه پیدا کنه. خرج های خونه مطمعنا با همرسم خواهد بود چون ایشون معمولا خودشون میرن خرید. ولی اینکه وستی پولی بهم بدن بعد بخوان پس بگیرن. حتی اگه من خودم پول داشته باشه خیلی حس بدی میده بهم.

این قوانین رو من نمیدونم کی از خودش در اورده! ما چرا تو هوا معلق میزنیم معلوم نیست! نه یه بار ایرانی زندگی میکنیم نه یه بار اروپایی! کل هزینه ی زندگی بر عهده ی مرده وتمام! اصلا اینو تو بده اونو من بدم نداریم! خانم و اقا وظایفشون مشخصه و از دید من این بحثا بیشتر مسخره میاد!!! یعنی چی دوران عقد قرض میدادیم و میگرفتیم!!!! مرد وظیفشه زنشو به لحاظ مالی تامین کنه و تمام.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nardil

این قوانین رو من نمیدونم کی از خودش در اورده! ما چرا تو هوا معلق میزنیم معلوم نیست! نه یه بار ایرانی زندگی میکنیم نه یه بار اروپایی! کل هزینه ی زندگی بر عهده ی مرده وتمام! اصلا اینو تو بده اونو من بدم نداریم! خانم و اقا وظایفشون مشخصه و از دید من این بحثا بیشتر مسخره میاد!!! یعنی چی دوران عقد قرض میدادیم و میگرفتیم!!!! مرد وظیفشه زنشو به لحاظ مالی تامین کنه و تمام.

---

منم با شما موافقم ولی وقتی از پس مخارج بر نمیان که نمیشه کمک نکرد. نمیشه که من ÷ولامو جمع کنم بگم تو شبا هم برو سر کار. میشه به نظرت؟
من تقریبا هر روز دارم به جدایی فکر میکنم و این خیلی بده و میدونم انرژی خیلی منفی به زندگیم میده. نمیدونم باید چیکار کنم.

nardil عزیز نمی دونم شما متاهلی یا نه و اینکه کار می کنید یا نه اما درست می گید ما تو یه فرهنگ قاطی شرقی و غربی موندیم متاسفانه خیلیا تو نسل ما اینجورین یه چیزی بین تفکر سنتی و مدرن و مشکل دقیقا همین جاست چرا تو گذشته این مسائل نیود چرا توی غرب این مسائل نیست چون تکلیفشون با خودشون معلومه

از یه طرف بعضی از مردای ما زن می گیرند که سر و سامونشون بده میان خونه بوی غذا بیاد خونه تمیز و مرتب باشه خونواده گرم و بچه و ... مثل قدیما از یه طرف حقوقشون کفاف زندگی رو نمی ده دنبال زنی می گردن که تحصیلکرده و شاغل باشه که توی خرج و مخارج کمک کنه . خوب این دو تا با هم نمی شه بیچاره زن ها رو تبدیل کرده به یه ماشینی که همه کار بکنند.

من خودم به شخصه کار و تحصیل رو بیشتر از خانه داری دوست دارم و انتخاب کردم که شاغل باشم و چون می خوام زندگی بهتری داشته باشم به شوهرمم کمک می کنم ایشالا کسانی که فکر می کنند امثال من و خانم tanha67 اشتباه می کنیم ازدواج کنند و روش خودشون رو پیاده کنند تا شایداین باور ها و فرهنگ های غلطی که الان وجود داره و از زن توقع می ره درست شه .

دوست عزیزم tanha 67 مادر من مثل کاربر عزیز nardil من رو در مورد مسائل مالی نصیحت می کرد اینکه وظیفه همسرته خرجیت رو بده حتی اگه کار می کنی. اما وارد زندگی شدم دیدم نمی شه منم مثل شما غصه می خوردم و می فهمم که وقتی نداره نمی تونی قایم کنی اما اینکه وام گرفتین هر دو و خونه خریدین و به اسم شوهرتونه یه کم نگران کنندست شما دارین از حقوقتون قسط می دین اما خونه به نام همسرتونه خیلی رک و واضح باهاش صحبت کنید جرات و اعتماد به نفس داشته باشید حتی به شوخی هم که شده ضرب المثل برادری جدا حساب جدا رو بزنید و بگید سه دنگ خونه رو به نامتون کنه سه دنگ نه به نسبت پول وامی که شما گذاشتین 1 دنگ دو دنگ هرچی . از الان شل بگیری تا آخرش فقط باید غصه بخوری .

یه نصیحت می کنم رو درواسی مالی رو با شوهرت بذار کنار و زیادی هم در مورد درآمدو پس انداز شفاف نباش . کمکش کن اما حد و حدود تعیین کن و اگه مثلا 2000 تومن حقوق می گیری رو 1500 حساب کن بقیش رو بدون اینکه دست بزنی بذار کنار . تا وقتی بدونن پول داری برای پولت نقشه می کشن دست خودشونم نیست .

قرض هم می کنی لازم نیست پس بدی اصلا وقتی می خوای بگیری بگو لطفا 200 تومن بده کم آوردم این ماه نه کلمه قرض بده رو به کار ببر نه اینکه ماه بعد بهت می دم .

اگه از اول می دونه همه درامدت چقدره از این به بعد اگر ترفیع گرفتی یا پاداش یا هر چیزی رو بهش نگو خوبیش اینه که می تونی نگی من همسرم همکارمه از همه چیز حقوق و پاداشم خبر داره و بالاجبار بهش گفتم من به 1/3 حقوقم دست نمی زنم و ایشون هم قبول کرده . ما در مورد مسائل مالی تعارف نداریم و این هم به خاطر خانواده همسرم و خودش بود که از اول مادی بودن و به قول معروف با حساب کتاب اومدن جلو و من هم با حساب و کتاب زندگی می کنم . سخته، آدم باید با شوهرش یکی باشه اما بعد از 5 سال و وقتی شوهر آدم معرفتش رو اثبات کنه . وقتی که همه چیز رو برای خودشون می خوان تو هم همه چیزت رو بهشون نده .
پس با درایت مدیریت کن و رفتار جراتمندانه را یاد بگیر و رودروایسی رو بذار کنار و اگر تونستی به همسرت بعضی موارد رو هرچند کوچیک گوشزد کن مثلا اگه واسه خودت سشوار می خری به شوهرت بگو اینو تو باید برام می خریدی ها اما چون دستت تنگ بود خودم خریدم بعد هم یه قربون صدقه و دوستت دارم بگو اینجوری ملکه ذهنش می شه وظیفت نیست داری بهش لطف می کنی . بعضی وقتها هم چیزهای بزرگ می خوای بگو انقدر دلم می خواد فلان چیز رو داشته باشم (مثلا گوشی) اگر هم شوهرم بهم کادو بده که عاااالی می شه چقدر جلوی بقیه کلاس بذارم و از شوهرم تعریف کنم (اینجوری شوهرت از زیر سنگم شده برات جور می کنه و می خره) .
اینا چیزایی بود که من یاد گرفتم و تا حدی هم جواب داده امیدوارم کمکت کنه به امید روزی که این مسائل حل بشه واسه همه .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam.mim

nardil عزیز نمی دونم شما متاهلی یا نه و اینکه کار می کنید یا نه اما درست می گید ما تو یه فرهنگ قاطی شرقی و غربی موندیم متاسفانه خیلیا تو نسل ما اینجورین یه چیزی بین تفکر سنتی و مدرن و مشکل دقیقا همین جاست چرا تو گذشته این مسائل نیود چرا توی غرب این مسائل نیست چون تکلیفشون با خودشون معلومه

از یه طرف بعضی از مردای ما زن می گیرند که سر و سامونشون بده میان خونه بوی غذا بیاد خونه تمیز و مرتب باشه خونواده گرم و بچه و ... مثل قدیما از یه طرف حقوقشون کفاف زندگی رو نمی ده دنبال زنی می گردن که تحصیلکرده و شاغل باشه که توی خرج و مخارج کمک کنه . خوب این دو تا با هم نمی شه بیچاره زن ها رو تبدیل کرده به یه ماشینی که همه کار بکنند.

من خودم به شخصه کار و تحصیل رو بیشتر از خانه داری دوست دارم و انتخاب کردم که شاغل باشم و چون می خوام زندگی بهتری داشته باشم به شوهرمم کمک می کنم ایشالا کسانی که فکر می کنند امثال من و خانم tanha67 اشتباه می کنیم ازدواج کنند و روش خودشون رو پیاده کنند تا شایداین باور ها و فرهنگ های غلطی که الان وجود داره و از زن توقع می ره درست شه .

دوست عزیزم tanha 67 مادر من مثل کاربر عزیز nardil من رو در مورد مسائل مالی نصیحت می کرد اینکه وظیفه همسرته خرجیت رو بده حتی اگه کار می کنی. اما وارد زندگی شدم دیدم نمی شه منم مثل شما غصه می خوردم و می فهمم که وقتی نداره نمی تونی قایم کنی اما اینکه وام گرفتین هر دو و خونه خریدین و به اسم شوهرتونه یه کم نگران کنندست شما دارین از حقوقتون قسط می دین اما خونه به نام همسرتونه خیلی رک و واضح باهاش صحبت کنید جرات و اعتماد به نفس داشته باشید حتی به شوخی هم که شده ضرب المثل برادری جدا حساب جدا رو بزنید و بگید سه دنگ خونه رو به نامتون کنه سه دنگ نه به نسبت پول وامی که شما گذاشتین 1 دنگ دو دنگ هرچی . از الان شل بگیری تا آخرش فقط باید غصه بخوری .

یه نصیحت می کنم رو درواسی مالی رو با شوهرت بذار کنار و زیادی هم در مورد درآمدو پس انداز شفاف نباش . کمکش کن اما حد و حدود تعیین کن و اگه مثلا 2000 تومن حقوق می گیری رو 1500 حساب کن بقیش رو بدون اینکه دست بزنی بذار کنار . تا وقتی بدونن پول داری برای پولت نقشه می کشن دست خودشونم نیست .

قرض هم می کنی لازم نیست پس بدی اصلا وقتی می خوای بگیری بگو لطفا 200 تومن بده کم آوردم این ماه نه کلمه قرض بده رو به کار ببر نه اینکه ماه بعد بهت می دم .

اگه از اول می دونه همه درامدت چقدره از این به بعد اگر ترفیع گرفتی یا پاداش یا هر چیزی رو بهش نگو خوبیش اینه که می تونی نگی من همسرم همکارمه از همه چیز حقوق و پاداشم خبر داره و بالاجبار بهش گفتم من به 1/3 حقوقم دست نمی زنم و ایشون هم قبول کرده . ما در مورد مسائل مالی تعارف نداریم و این هم به خاطر خانواده همسرم و خودش بود که از اول مادی بودن و به قول معروف با حساب کتاب اومدن جلو و من هم با حساب و کتاب زندگی می کنم . سخته، آدم باید با شوهرش یکی باشه اما بعد از 5 سال و وقتی شوهر آدم معرفتش رو اثبات کنه . وقتی که همه چیز رو برای خودشون می خوان تو هم همه چیزت رو بهشون نده .
پس با درایت مدیریت کن و رفتار جراتمندانه را یاد بگیر و رودروایسی رو بذار کنار و اگر تونستی به همسرت بعضی موارد رو هرچند کوچیک گوشزد کن مثلا اگه واسه خودت سشوار می خری به شوهرت بگو اینو تو باید برام می خریدی ها اما چون دستت تنگ بود خودم خریدم بعد هم یه قربون صدقه و دوستت دارم بگو اینجوری ملکه ذهنش می شه وظیفت نیست داری بهش لطف می کنی . بعضی وقتها هم چیزهای بزرگ می خوای بگو انقدر دلم می خواد فلان چیز رو داشته باشم (مثلا گوشی) اگر هم شوهرم بهم کادو بده که عاااالی می شه چقدر جلوی بقیه کلاس بذارم و از شوهرم تعریف کنم (اینجوری شوهرت از زیر سنگم شده برات جور می کنه و می خره) .
اینا چیزایی بود که من یاد گرفتم و تا حدی هم جواب داده امیدوارم کمکت کنه به امید روزی که این مسائل حل بشه واسه همه .

---

مریم جون مرسی بابت پاسخت. دقیقا میفهمم چی میگی.
منم دقیقا همچین چیزی تو ذهنمه دوس دارم بگم این مبلغ های وام با من. به همون نسبت خونه رو به نام من بزن. ولی نمیدونم چجوری این موضوع رو عنوان کنم.که ناراحت نشه که فکر نکنه براش نقشه کشیدم.
چون ی مقدار ادم منفی بازی هست و دید خیلی منفی نسبت به این مسائل داره تو جامعه.
من هم تو ذهنم بود که یه مبلغی از حقوقم رو خودم بردارم.
به نظرت چطوره بهش بگم این قسطها که مبلغش اینقدره رو من میدم که بدونم چه سهمی از خونه رو دارم میدم. و بگم به همون نسبتی که دارم پرداخت میکنم خونه رو به نام من بزن. ولی نگم همین الان. بگم هر موقع خواستی. چون میترسم اگه بگم بگخ تو قسطی پرداخت نکردی..

توام حقوقت بره برای مخارج خونه. که منم حس کنم پشتیبانم هستی.
یا یه چیزی شبیه این موارد. ولی بازم میترسم چون میدونم دبد خیلی منفی نسبا به این مسائل داره.

کسی که در زندگی مشارکتی نداره . حرفی هم برای زدن نداره.
تبدیل میشه به یه ماشین جنسی و دستگاه پخت و پز
کدام خانم چنین چیزی را می خواهد؟؟؟؟؟؟
سایت دردمندی پر است از داستانهای خیانت و دوست دختربازی و کتک و فحاشی و .....

با سلام و احترام
تعارضهایی که شما با آن روبرو هستید (و تقریبا بعضی از خانمهایی که اشتغال به کار دارند با آن دست به گریبا هستند،) به خاطر اینست که نمی توانید همه مسائل را به صورت پازل با هم ببینید.
برای اینکه همه مسائل زندگی را یکپارچه ببینید. به نکات ذیل توجه فرمایید:


یکم: باید اول در زندگی مشخص کنید که می خواهید مثل مسلمانان یا مثل اروپایی ها زندگی کنید

اگر مثل اروپایی می خواهید زندگی کنید:
مهریه را ببخشید، تهیه مسکن و نفقه را هم نصف نصف با همسرتان تقسیم کنید. در واقع مثل 2 شریک اقتصادی در امور مالی با هم همکاری کنید. هم خرجها و هم درآمدها.

اگر می خواهید طبق قوانین مسلمان زندگی کنید:
مهریه حق شماست، تهیه مسکن با همسر شماست، نفقه و خرج شما با همسرتان هست، حتی می توانید بابت کارهای منزل هم اجرت المثل طلب کنید. و شما هیچ تکلیف مالی در قبال همسرتان نخواهید داشت. در اینصورت اجازه کار کردن یا بیرون رفتن از منزل هم با شوهر شماست.
نکته ظریف: معمولا اینطور هست که آقایان تمایلی ندارند که خانمشان سر کار و بیرون از منزل بروند، و آنها که به این امر رضایت دارند، این ذهنیت و این حق را برای خود محفوظ می دارند که این همسر در مسائل مالی همکاری با آنها دارد.
بنده به تجربه متوجه شدم اگر خانمی تمایل دارد پولهایش را برای خود نگه دارد، اساسا سر کار نرود. چرا که رفتن سرکار و نبودن در منزل آقا را دچار این ذهنیت می کند که همسرش حتما در مسائل مالی کنار او خواهد بود. و وقتی خانمی پولهایش را جدا حساب کشی می کند، آقا نیز معمولا با کم گذاشتن از خرجهای زندگی غیر مستقیم زن را مجبور به خرج کردن پولهایش می کند. یا اینکه نسبت به شغلی بیرون از منزل مقاومت نشان می دهد.




دوم: برای بقای زندگی زناشویی برای طلاق تدارک نبینید.
یکی از روشهای بسیار مخرب که متاسفانه در جامعه ما مد شده است. اینست که همسران قبل از ازدواج برای طلاق برنامه ریزی می کنند.
مهریه بالا می گویند تا هنگام طلاق پشتوانه داشته باشند.
پس انداز مالی می کنند که پس از طلاق مستقل باشند.
دنبال شغل هستند که پس از طلاق بیکار نباشند.
و جالب هست که خود این تصمیم گیری ها معمولا خودش منجر به طلاق می شود!!!!!!!!
وقتی زنی می گوید در سند منزل سهیم باشم. وقتی می گوید پس انداز داشته باشم. وقتی نگران هست. همه اینها مرد را متوجه می کند که این زندگی قابل اعتماد نیست.

اعتماد بین زوجین با مسائل مالی به دست نمی آید.
لطفا زوجین برای اینکه خیالشان از زندگیشان راحت باشد به جای سرمایه گذاری روی مسائل مالی، روی انتخاب صحیح و بعد هم یادگیری آگاهی ها و مهارتهای لازم زندگی اقدام کنند.
فکر و برنامه ریزی برای طلاق، راه عقلانی برای بیمه کردن زندگی زناشویی نیست.



خلاصه:
پیشنهاد می شود :

• یک خانم یا کار نکند. و بدون توقعات مالی در آرامش زندگی کند.

• یا اگر کار کرد در زندگی زناشویی با همسرش مرزبندی و حساب و کتاب نکند. و از نظر مالی با همسرش یکی شود.

• یا اینکه دقیقا و به صورت شفاف قبل از وارد شدن به زندگی نظر شوهرش را در مورد انتظارات مالی و شغلی را روشن کند. و با توجه به انتظارات و توقعات همسرش روش صحیحی را انتخاب کند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maziyarhosaini

کسی که در زندگی مشارکتی نداره . حرفی هم برای زدن نداره.
تبدیل میشه به یه ماشین جنسی و دستگاه پخت و پز
کدام خانم چنین چیزی را می خواهد؟؟؟؟؟؟
سایت دردمندی پر است از داستانهای خیانت و دوست دختربازی و کتک و فحاشی و .....

---

آقای مازیار

آشپزی و خانه داری هنر هست و کار هست. چرا فکر می کنید خانمی که خانه دار هست و برای زندگی و همسر و بچه هاش تلاش می کنه اسمش ماشین پخت و پزه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
تعارضهایی که شما با آن روبرو هستید (و تقریبا بعضی از خانمهایی که اشتغال به کار دارند با آن دست به گریبا هستند،) به خاطر اینست که نمی توانید همه مسائل را به صورت پازل با هم ببینید.
برای اینکه همه مسائل زندگی را یکپارچه ببینید. به نکات ذیل توجه فرمایید:


یکم: باید اول در زندگی مشخص کنید که می خواهید مثل مسلمانان یا مثل اروپایی ها زندگی کنید

اگر مثل اروپایی می خواهید زندگی کنید:
مهریه را ببخشید، تهیه مسکن و نفقه را هم نصف نصف با همسرتان تقسیم کنید. در واقع مثل 2 شریک اقتصادی در امور مالی با هم همکاری کنید. هم خرجها و هم درآمدها.

اگر می خواهید طبق قوانین مسلمان زندگی کنید:
مهریه حق شماست، تهیه مسکن با همسر شماست، نفقه و خرج شما با همسرتان هست، حتی می توانید بابت کارهای منزل هم اجرت المثل طلب کنید. و شما هیچ تکلیف مالی در قبال همسرتان نخواهید داشت. در اینصورت اجازه کار کردن یا بیرون رفتن از منزل هم با شوهر شماست.
نکته ظریف: معمولا اینطور هست که آقایان تمایلی ندارند که خانمشان سر کار و بیرون از منزل بروند، و آنها که به این امر رضایت دارند، این ذهنیت و این حق را برای خود محفوظ می دارند که این همسر در مسائل مالی همکاری با آنها دارد.
بنده به تجربه متوجه شدم اگر خانمی تمایل دارد پولهایش را برای خود نگه دارد، اساسا سر کار نرود. چرا که رفتن سرکار و نبودن در منزل آقا را دچار این ذهنیت می کند که همسرش حتما در مسائل مالی کنار او خواهد بود. و وقتی خانمی پولهایش را جدا حساب کشی می کند، آقا نیز معمولا با کم گذاشتن از خرجهای زندگی غیر مستقیم زن را مجبور به خرج کردن پولهایش می کند. یا اینکه نسبت به شغلی بیرون از منزل مقاومت نشان می دهد.




دوم: برای بقای زندگی زناشویی برای طلاق تدارک نبینید.
یکی از روشهای بسیار مخرب که متاسفانه در جامعه ما مد شده است. اینست که همسران قبل از ازدواج برای طلاق برنامه ریزی می کنند.
مهریه بالا می گویند تا هنگام طلاق پشتوانه داشته باشند.
پس انداز مالی می کنند که پس از طلاق مستقل باشند.
دنبال شغل هستند که پس از طلاق بیکار نباشند.
و جالب هست که خود این تصمیم گیری ها معمولا خودش منجر به طلاق می شود!!!!!!!!
وقتی زنی می گوید در سند منزل سهیم باشم. وقتی می گوید پس انداز داشته باشم. وقتی نگران هست. همه اینها مرد را متوجه می کند که این زندگی قابل اعتماد نیست.

اعتماد بین زوجین با مسائل مالی به دست نمی آید.
لطفا زوجین برای اینکه خیالشان از زندگیشان راحت باشد به جای سرمایه گذاری روی مسائل مالی، روی انتخاب صحیح و بعد هم یادگیری آگاهی ها و مهارتهای لازم زندگی اقدام کنند.
فکر و برنامه ریزی برای طلاق، راه عقلانی برای بیمه کردن زندگی زناشویی نیست.



خلاصه:
پیشنهاد می شود :

• یک خانم یا کار نکند. و بدون توقعات مالی در آرامش زندگی کند.

• یا اگر کار کرد در زندگی زناشویی با همسرش مرزبندی و حساب و کتاب نکند. و از نظر مالی با همسرش یکی شود.

• یا اینکه دقیقا و به صورت شفاف قبل از وارد شدن به زندگی نظر شوهرش را در مورد انتظارات مالی و شغلی را روشن کند. و با توجه به انتظارات و توقعات همسرش روش صحیحی را انتخاب کند.

---

بینهایت ممنونم اقای مدیر.
خب پس تو این شرایط شما پیشنهاد میکنید که من این قضیه رو مطرح نکنم که نصف خونه به نام من باشه؟
ولی حقوقم رو بدون چشم داشت برای اقساط در نظر بگیرم. چون بدونم حقوق من ایشون از پس مخارج و اقساط بر نمیان.

با سلام
کاربر گرامی به عنوان یک زن درک می کنم که چه حس بدی به آدم دست میده که پولی که بابت خرجی به آدم داده میشه به عنوان قرض تلقی بشه
ولی به نظرم بدون خط و نشون کشیدن و قانونی توضیح دادن توی یک فضای عاطفی و دوستانه احساس خودتونو در این مورد به همسرتون بگین
یعنی شاید همسر شما بهتر بود مطرح میکردن که برای فلان قسط پول کم میاد اگر حقوق گرفتی و میتونی اون قسط رو بده تا اینکه به این پول اشاره کنه و بگه اون رو به عنوان قرض تلقی کن و بعدا پس بده به نظرم توی این موارد آدم نباید احساسش رو سرکوب کنه و نباید با پرخاش و ستیز نظرش رو بگه
خیلی خوبه که بشه با گفتگو و ملاطفت موضوع حل بشه

جناب مدیر با تشکر از نظرات ارزنده شماچند بحث در اینجا مطرح استکه البته فکر می کنم به درد صاحب تاپیک و سایر اعضا میخوره
اینکه بخشی از سند به نام خانم باشد الزاما به معنای آماده شدن برای طلاق نیست بحثهای دیگری نیز مطرح است به طور مثال اگر مرد خدای ناکرده در اثر یک سانحه فوت کند بیشتر اموالش به عنوان ارثیه به خانواده اش تعلق میگیرد و این در حالی است که ممکن است نصف آن منزل از کارکرد زن تهیه شده باشد حتی اگر به فرزندان تعلق بگیرد نیز منصفانه نیست
از طرفی زمانی می شود با همسر یکی شد که مرد با دیدن درآمد همسرش و راحت شدن خیالش بابت گذران زندگی به توقعات مادی بیش از حد خانواده اش پاسخ مثبت ندهد
مسلما هضم این موضوع که مرد توقع داشته باشد درآمد زن بی کم و کاست وارد منزل شود و از طرفی خودش بخش زیادی از درآمدش را به خانواده اش اختصاص بدهد نیز به طور کلی میسر نیست
یعنی اگر مرد خود را مختار می بیند که بخشی از درآمدش را به خانواده اش بدهد متقابلا نباید توقع داشته باشد همسرش تماما در خدمت زندگی مشترک باشد
راستش توی جامعه مردسالارانه ایران امکان اینکه در این موارد خیلی شفاف عمل شود متاسفانه وجود ندارد.

و به عنوان یک کاربرو نه به عنوان یک کارشناس به صاحب تاپیک توصیه می کنم به همسرتون بگید که هرچیزی خریداری بشود اینکه چه بخشی از آن مربوط به درآمد کدام فرد است اصلا مهم نیست ولی هر چیز در زندگی بهتر هست پنجاه پنجاه باشد نه صد درصد به نام شما و نه صد در صد به نام همسرتون
که البته برای گفتن این مطلب قطعا باید استدلالهای مناسب و لحن و زمان مناسبی رو در نظر بگیرید که البته اگر مدیر محترم این نظر رو دیدن متشکر میشم در موردش نظر بدن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tanha67

بینهایت ممنونم اقای مدیر.
خب پس تو این شرایط شما پیشنهاد میکنید که من این قضیه رو مطرح نکنم که نصف خونه به نام من باشه؟
ولی حقوقم رو بدون چشم داشت برای اقساط در نظر بگیرم. چون بدونم حقوق من ایشون از پس مخارج و اقساط بر نمیان.

---

فکر نمی کنم به این راحتی قابل اجرا باشه ...

آیا همسرتون به همین راحتی مهریه شما را به اصطلاح دو دستی فردا صبح تقدیمتون می کنن؟
مهریه ای که برای گرفتنش باید کفش آهنین بپوشین برین دادگاه
و بعد قسطی و با منت شاید بتونید بخشیش را دریافت کنید ...

اگه بخواین به قول آقای مدیر مدل اسلامیش را اجرا کنید، همسرتون باید این را بپذیره که مهریه شما را بدون دردسر بهتون بده.

راستش من خودم اصلا مهریه برام اهمیت نداشت. از همون روز اول از همسرم خواسته بودم مهریم نصف اموال باشه چون قراره توش سهیم باشم. ولی با اینکه من و همسرم موافق بودیم نشد.
الان هم اگه روزی کارم به جدایی بکشه خدای نکرده. مهریه برام مهم نیست. ولی سهمی که تو خرید خونه دارم برام اهمیت داره.
و با نظر فکور عزیز یه جورایی موافقم. که حتی اگه خدای نکرده اتفاقی برای همسر بیفته من هیچ حقی بابت خونه ندارم و به خانواده خودش بر میگرده. در حالی که در امد ماهیانه من از همسرم بیشتره و دارم برای اقساط منزل هزینه میکنم.

سلام:72:

مردها اهداف مالی دارن، زن ها (اغلب) ندارن. مال نخوران هم نسیب بخورانه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فکور

و به عنوان یک کاربرو نه به عنوان یک کارشناس به صاحب تاپیک توصیه می کنم به همسرتون بگید که هرچیزی خریداری بشود اینکه چه بخشی از آن مربوط به درآمد کدام فرد است اصلا مهم نیست ولی هر چیز در زندگی بهتر هست پنجاه پنجاه باشد نه صد درصد به نام شما و نه صد در صد به نام همسرتون
که البته برای گفتن این مطلب قطعا باید استدلالهای مناسب و لحن و زمان مناسبی رو در نظر بگیرید که البته اگر مدیر محترم این نظر رو دیدن متشکر میشم در موردش نظر بدن

---

با سلام
البته بنده در بند 3 که خلاصه کردم توافق بین زن و مرد را در مورد مسائل مالی مد نظر قرار دادم. لیکن این شرایط که شما گفتید بسیار بسیار مهم هست و باید زوجین کاملا آگاهی و مهارت داشته باشند که در این مورد چگونه صحبت کنند تا سوء تفاهم ایجاد نشود.
دقت کنید این خانم شرایطش خاص هست. یعنی اول زندگی هستند. هنوز به طور دقیق از دیدگاه یکدیگر خبر ندارند. هر گونه چک و چک در خصوص خط کشی اقتصادی ممکن است موجب سوء تفاهم طرفین بشود.
در حالیکه همین زوج اگر باعشق و با یک جیب مشترک زندگی کنند چه بسا پس از ادامه زندگی و آرامش به وجود آمده بهتر یکدیگر را درک کنند و در آن زمان صحبت صحیح در این خصوص نتایج بهتری دارد.

به طور کلی اینکه زن و مرد در مسائل مالی دوستانه باشند نه به عنوان شریک(50 درصد یعنی شراکت)، به معنی این نیست که زن سهمی نداشته باشد. اما سهم زن باید به او هدیه شود آن هم با کلی محبت. نه زن از اول زندگی مانند یک وکیل به دنبال بحث و چک و چک و کارهای حقوقی و مسائل مالی باشد و آرامش خود را فنا کند.



================
پاورقی:
از آنجا که بحث های مختلف ذیل تاپیک مراجعان به خاطر آشفته تر کردن وضعیت مراجع ممنوع هست و مسائل بحث انگیز و حاشیه ای که اتفاقا بسیار مهم هست باید در تاپیک جداگانه بحث شود، طبق قوانین همدردی اینگونه پست ها به انجمن آزاد منتقل می شود. و عزیزانی که در این خصوص سئوال و یا نقطه نظری دارند می توانند آنجا مطرح کنند. طبیعی هست بنده به این افراد در انجمن آزاد پاسخ داده ام و نظرات خود را شفاف سازی می کنم.
لیکن برای اینکه تاپیک خاص مراجع را به تاپیک عام اجتماعی تبدیل نکنیم ، ناگزیر به انتقال این پست ها شده ایم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام
البته بنده در بند 3 که خلاصه کردم توافق بین زن و مرد را در مورد مسائل مالی مد نظر قرار دادم. لیکن این شرایط که شما گفتید بسیار بسیار مهم هست و باید زوجین کاملا آگاهی و مهارت داشته باشند که در این مورد چگونه صحبت کنند تا سوء تفاهم ایجاد نشود.
دقت کنید این خانم شرایطش خاص هست. یعنی اول زندگی هستند. هنوز به طور دقیق از دیدگاه یکدیگر خبر ندارند. هر گونه چک و چک در خصوص خط کشی اقتصادی ممکن است موجب سوء تفاهم طرفین بشود.
در حالیکه همین زوج اگر باعشق و با یک جیب مشترک زندگی کنند چه بسا پس از ادامه زندگی و آرامش به وجود آمده بهتر یکدیگر را درک کنند و در آن زمان صحبت صحیح در این خصوص نتایج بهتری دارد.

به طور کلی اینکه زن و مرد در مسائل مالی دوستانه باشند نه به عنوان شریک(50 درصد یعنی شراکت)، به معنی این نیست که زن سهمی نداشته باشد. اما سهم زن باید به او هدیه شود آن هم با کلی محبت. نه زن از اول زندگی مانند یک وکیل به دنبال بحث و چک و چک و کارهای حقوقی و مسائل مالی باشد و آرامش خود را فنا کند.



================
پاورقی:
از آنجا که بحث های مختلف ذیل تاپیک مراجعان به خاطر آشفته تر کردن وضعیت مراجع ممنوع هست و مسائل بحث انگیز و حاشیه ای که اتفاقا بسیار مهم هست باید در تاپیک جداگانه بحث شود، طبق قوانین همدردی اینگونه پست ها به انجمن آزاد منتقل می شود. و عزیزانی که در این خصوص سئوال و یا نقطه نظری دارند می توانند آنجا مطرح کنند. طبیعی هست بنده به این افراد در انجمن آزاد پاسخ داده ام و نظرات خود را شفاف سازی می کنم.
لیکن برای اینکه تاپیک خاص مراجع را به تاپیک عام اجتماعی تبدیل نکنیم ، ناگزیر به انتقال این پست ها شده ایم.

---

باز هم ممنونم از شما و همه دوستان که نظر دادن و راهنماییم کردن.
با شرایط موجود به نظرم درست ترین کار این هست که فعلا اصلا به روی خودم نیارم تا یه مقدار شناخت از هم کاملتر بشه و سوئ تفاهم پیش نیاد. ولی بعد از چند مدت مثلا جند ماه دیگه این رو مطرح کنم و بخوام که به میزان اقساطی که پرداخت میکنم در خونه سهم داشته باشم.

بعدا به نامت می زنم و .............همش تعارفه

بهترین کار اینه که در کنار کمک مالی که به همسرت می کنی مبلغی از حقوقت رو پس انداز کنی تا بعدها خودت رو سرزنش نکنی
متاسفانه در ایران دادن حقوق به مردها وظیفه زن و به نام کردن خانه و.. ننگ برای مرد است
بهتره این مسئله رو همین الان برای خودت حل کنی و بهترین کار داشتن یه پس اندازه مخفیانه است ( من همه این راههایی که شما میگی رو رفتم و به این نتیجه رسیدم ولی متاسفانه یکمی دیر)

خیلی تاپیک خوبی هست. ممنون از مدیر همدردی و همه اعضایی که نظرات خودشون رو بیان کرده اند. هرکس از دیدگاه خودش نظرات جالبی رو گفته... این نشون میده که جامعه ما هنوز بین سنت و مدرنیته قرار گرفته.... بنابراین نمیشه براش نسخه مشخصی پیچید.
من به واسطه چند سال زندگی در اروپا به چشم خودم دیدم که چقدر زوج ها در مورد مسایل مالی با هم شراکت دارند. اما فقط در بحث مالی نیست. اونها در مورد همه چیز مثل یک قرارداد توافق میکنن. مثل محل زندگی و تفریحات مشترک و خیلی چیزای دیگه ... یه قرارداد برد-برد! (به خوب یا بد بودنش کاری ندارم... )

متاسفانه چیزی که من در جامعه خودمون زیاد میبینم اینه که در خیلی از زندگیها زور هرکس رسید همه چیز به کام او خواهد بود. فرقی نداره که خانم باشه یا آقا... هستن آقایونی که حقوفشون رو کامل تقدیم خانمشون میکنن و برای خریدن یه جوراب هم خانمشون باید قبول کنن. برعکسش هم هست! هستن خانمهایی که باید حقوقشون رو کامل به شوهرشون بدن (چون دارن خارج از خونه کار میکنن) و شوهر هم هروقت دوست داشت بدون هماهنگی به خانواده و دوستان خودشون قرض بدن؟؟؟!!!



ازدواج به قرارداد با دو تا پکیج سنتی و مدرن نیست که ما یکیش رو انتخاب کنیم! بهتره متناسب با فرهنگ اطرافمون و شخصیت خودمون بین هردوش تعادل ایجاد کنیم که نه حقوق خودمون پایمال بشه نه حقوق همسرمون....

سلام دوستان
واقعا موضوع مهمی هست چون الان اکثر خانم ها شاغل هستند
اینکه اگر خانم سرکار میره باید در مخارج خونه شرکت کنه درسته اما به شرطی که همسرش هم باهاش رو راست باشه
چیزی که در مورد زندگی من به شخصه وجود داره اینه که همسرم مرد فوق العاده ولخرجی هست و دایم هم به این و اون پول قرض میده و یادش میره بگیره ، من به شخصه یک ریال از پولم رو هم در منزل نمیارم و فقط پس انداز میکنم و چند دفعه هم سر این موضوع دعوامون شد اما من زیر بار نرفتم و اون هم بی خیال شد
گاهی وقتا هم حرفی که مدیر همدردی زدند میام به ذهنم که مردی که انقدر بی برنامه زندگی میکنه احتمالا منو ی روزی به بن بست (طلاق) میرسونه و این پول بمونه برای روزهای سختم که امیدوارم هیچ وقت پیش نیاد اما در دنیای امروزی هیچ چیزی غیر ممکن نیست

بنظر من بذارید یه مدتی بگذره بعد با هم راجع به خرج و مخارج زندگیتون صحبت کنین و برای خریدتون برنامه ریزی کنین
شاید خودش پول کم اورده که به شما گفته پولو پس بده در واقع روش نشده بگه من پول ندارم گفته پول خودمو بده
زاید الان قضیه رو بزرگش نکن به هر حال خانومای شاغل کمی مجبور میشن تو مخارج شریک بشن ... منم شاغلم خیلی وقتا پول وسایل شخصیمو خودم میدم ولی خرج خونه با شوهرمه
ولی همه ی اینا بستگی به درامد همسرتون همه داره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط anisa

بنظر من بذارید یه مدتی بگذره بعد با هم راجع به خرج و مخارج زندگیتون صحبت کنین و برای خریدتون برنامه ریزی کنین
شاید خودش پول کم اورده که به شما گفته پولو پس بده در واقع روش نشده بگه من پول ندارم گفته پول خودمو بده
زاید الان قضیه رو بزرگش نکن به هر حال خانومای شاغل کمی مجبور میشن تو مخارج شریک بشن ... منم شاغلم خیلی وقتا پول وسایل شخصیمو خودم میدم ولی خرج خونه با شوهرمه
ولی همه ی اینا بستگی به درامد همسرتون همه داره

---

همینطوره انیسا جان. الان یه مقدار خرید داریم پول دستمون نیست/ کلا اگه خودش هم ازم پول بگیره حتما یادداشت میکنه که بده. تا الان اینجوری بوده. مخارج خونه هم معمولا خودش میگیره 90 درصد موارد. ولی خرج های من معمولا با خودمه. حرف من کلی تر از این بحث هست. من ماهیانه قراره مبلغ قابل توجهی قسط پرداخت کنم.شاید حدود 5/4 حقوقم رو. (بابت خونه). میخوام یه جوری بگم که تو خونه سهمی داشته باشم.
این رو نمیدونم چطور مطرح کنم و حرفشو بزنم که دلخوری و ناراحتی و سو تفاهم پیش نیاد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tanha67

میخوام یه جوری بگم که تو خونه سهمی داشته باشم.
این رو نمیدونم چطور مطرح کنم و حرفشو بزنم که دلخوری و ناراحتی و سو تفاهم پیش نیاد.

---

سلام.
به نظر من الان دیگه وقت این حرف گذشته. باید همون موقع که سند رو انتقال میدادن چنین درخواستی می‌کردید. الان اجرای این خواسته هزینه زیادی از ثبت گرفته تا مالیات، روی دستتون میزاره که ظاهرا در این شرایط تبدیل به بار اضافی میشه.
اگر خیلی نگران هستید میتونید خودتون اقساط رو دستی پرداخت کنید و بابتش از بانک قبض بگیرید که اگر روزی مشکلی پیش اومد؛ مدرکی بابت پولی که دادید در دست داشته باشید.
مطرح کردن این موضوع نه قشنگه و نه منطقی.
بهتره برای خرید یه خونه بزرگتر، ماشین و... تصمیم بگیرید و بعد ببینید بهتره چطوری در مدارک اون سهیم باشید.

ضمنا اینکه چطوری همسرتون به چشم قرض به پولی که به شما داده نگاه نکنه؛ به مهارت‌های رفتاری شما بر میگرده. شما که نمی‌تونید یه الگوی تایپ شده(برگرفته از سنن فلان کشور، کتاب باربارا نمیدونم کی، سخنرانی مکتوب دکتر کلید و یا حتی قرآن!) جلوی دست همسرتون بزارید و بگید بیا بر اساس قانون رفتار کنیم! اینجا هم گمون نکنم کسی بتونه کمک "دقیقی" بکنه چون زندگی با صحبت و بر اساس شخصیت افراد و در لحظه شکل میگیره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tanha67

همینطوره انیسا جان. الان یه مقدار خرید داریم پول دستمون نیست/ کلا اگه خودش هم ازم پول بگیره حتما یادداشت میکنه که بده. تا الان اینجوری بوده. مخارج خونه هم معمولا خودش میگیره 90 درصد موارد. ولی خرج های من معمولا با خودمه. حرف من کلی تر از این بحث هست. من ماهیانه قراره مبلغ قابل توجهی قسط پرداخت کنم.شاید حدود 5/4 حقوقم رو. (بابت خونه). میخوام یه جوری بگم که تو خونه سهمی داشته باشم.
این رو نمیدونم چطور مطرح کنم و حرفشو بزنم که دلخوری و ناراحتی و سو تفاهم پیش نیاد.

---

خب شما باید اینو موقعی که قرار می ذاشتید قسط بدی مطرح می کردی !!
یا اگه روی مطرح کردنش را نداشتی و همسرت هم معرفت گفتنش را نداشته! باید می گفتی قسط جیهزیه می خوام بدم ...

خونه ای که ایشون وظیفه اش بوده تهیه کنه شما داری پولش را می دی
جهیزیه را هم که خودت آوردی
ایشون چیکار کرده پس؟

راه حل مهستی به نظرم بهتره.

یه چیز بزرگ و قسطی بخر و به همسرت بگو می خوام از حقوقم قسط اونو بدم (ماشین، زمین ..). توی قسط خونه کمتر می تونم مشارکت کنم

البته همه ی اینها بستگی داره طرفت کی باشه.

سلام به دوستان خوب همدردی
من از تجربه تلخ خودم میگم که امیدوارم هرگز کسی تجربه اش نکنه بعد از فوت همسرم کل اموال ما در اختیار پدر ایشون قرار گرفت خیلی طول کشید تا تونستم از صفر شروع کنم و دوباره یه زنگی رو بسازم جدا از دعوا و دادگاه حضانت پسرم بعد از ازدواجم که پدربزرگش میگفت چون ولی قهری هستم حضانتشو میگیرم و البته موفق نشد سهم من از اون زندگی چمدون لباسای خودم و پسرم بود
متاسفانه قوانین کشور ما کاملا به نفع مردا هست و من در ازای بهای سنگینی که پرداخت کردم اینو فهمیدم و فکر میکنم خانمی که شاغل هست و پا به پای مرد زندگیش زحمت میکشه و از خواب و استراحت و تفریح و... میگذره و استرس و خستگی و... کار رو به جون میخره کاملا حق داره سند یا هر چیزی از زندگی رو با همسرش شریک باشه و این اصلا به معنی خرد کردن غرور مرد و... که تو فرهنگ ما به این اسما نامگذاری شده تا آقایون با فراغ بال همه چی رو به نام خودشون بزنن نیست
اما در مورد تنها67 عزیز بهتره چون از اول مسایل مادی رو مطرح نکردند با صبوری و سیاست زنانه و مهربونی با همسرشون در میون بزارن و انشاالله به توافق برسند

دوستان عزیز بیشتر پول خونه رو همسرم داشت و ما فقط برای پرداخت وام با هم همکاری میکنیم. به همین خاطر نشد من از همون اول بگم نصف نصف. البته گفته بودم ولی در قالب مهریه که نصف اموال مال من باشه که بخاطر سهل انگاری خانوام نوشته نشد. اگه بخوام خونه یا ماشین یا زمین جدا بگیرم و قسطش رو پرداخت کنم همسرم از پس پرداخت اقساط و تامین مخارج زندگی بر نمیاد. و فکر میکنیم این خیلی دور از وجدان باشه. به نظر من هم این انتقال سند یه مقدار هزینه بر خواهد بود تو حداقل دو ماه اخیر ما. ولی بعدش فکر نمیکنم مشکلی برای این قضیه وجود داشته باشه.

مهستی عزیز بابت پرداخت اقساط توسط خودم همین کار رو میکنم حتما. به این موضوع فکر کرده بودم. ولی نمیدونم اعتباری داره یا خیر