مادرمو اصلا دوست ندارم :(

سلام
من تازه عضو این سایت شدم..خیلی خوبه ک تو همچین جایی آدم میتونه در مورد مشکلاتی حرف بزنه و راهنمایی بگیره ک کمتر تو دنیای واقعی در موردش حرف میزنن مخصوصا برای کسی مثل من ک حتی تو فضای مجازی دردو دل کردن و از مشکلم حرف زدن سختمه...
عنوان تاپیک: من مادرمو دوست ندارم...!!!
شاید خیلیا بگن مگه میشه کسی مادرشو دوست نداشته باشه؟! اره بخدا میشه :( من اصلا دوسش ندارم تمام وجودم پر از حسای منفیه وقتی نگاش میکنم تمام وجودمو خشم میگیره و به سختی خودمو کنترل میکنم ک حرکتی یا حرفی نزنم..
مطمئنم این حس منفی ک هست بینمون مشترکه و اونم منو دوست نداره
همیشه از وقتی یادم میاد از طرف مادرم سرکوفت و تهمت و سرزنش شنیدم..
یادم رفت سنمو بگم..من الان 21 سالمه..تصوری ک از یه دختر 21 ساله میشه یه دختر شاد و سروحال پرانرژی و پرفعالیت سرزنده و ........ اما من تقریبا 2 سالی میشه ک دیگه اینجوری نیستم..گوشه گیر و عصبی و بداخلاق شدم..کلا دختر خجالتی بودم از دوران بچه گی ولی الان گوشه گیریم هیچ ربطی ب خجالتی بودن اون زمان نداره..این کم حرفی و تنها بودنمو همه میزنن ب پای اینکه اره این دختر از اول همینطور آروم بود :/ اما اونا نمیدونن من از درون داغون شدم..هیچ چیزی نیس ک باعث خوشحالیم بشه و منو به هیجان بیاره..دلیل تمام اینا مادرمه..
یه مدته خوابم خییییییلی زیاد شده اونم بخاطر این میخوابم ک مجبور نباشم با مادرم چش تو چش بشم تو طول روز..
اصلا رابطه ما شبیه رابطه مادر دختری نیس..جفتمونم به زور داریم همدیگرو تحمل میکنیم..خیلی اخلاقای خاص بدی داره مادرم هرکی یکم میشناستش بهم میگه چرا زودتر ازدواج نمیکنی بری راحت بشی؟؟؟ اما متاسفانه من با ازدواج کردنم مشکل دارم و نمیتونم با این روحیه ای ک الان دارم به خواستگارم جواب مثبت بدم..همین خواستگار اخرمو اصلا ندیده رد کردم و چقدر سرزنشم کردن ک چرا موقعیت ب اون خوبیو رد کردم اما با این حال و اوضاعم نمیتونم برم یکی دیگه رو هم بدبخت کنم.
من به درد ازدواج نمیخورم..ظاهر خیلی خوبی دارم ..از نظر تحصیلاتم فعلا دانشجوی ترم اخر کارشناسیم با نمره های عاااااالی..جوریه ک همه تو دانشگاه میخوان با من تو یه کلاس باشن ک اخر ترم برای امتحان بهشون کمک کنم. اما با وجود مادرم من اصلا خوشحال نیستم..وقتی میبینه حالم یکم خوبه داره بهم خوش میگذره یه راهی پیدا میکنه ک بزنه تو حالم از من یه ادم افسرده.. بی عرضه...کم رو...کم حرف...تنها و غمگین ساخته.. کسی ک هیییییییچ چی دیگ براش مهم نیس..تمام احساستم خاموش شده ..من یه زمانی عاشق بابام بودم حتی فک کردن ب اینکه یه خار کوچولو پاش بره منو دیونه میکردو اشکمو درمیاورد اما چند ماه پیش پدرم سکته کرد اما من هیچی احساسی نداشتم..من ناراحت نشدم!!!!!!!!!!!!!!!ا انگار اصلا تواین دنیا نیستم و اتفاقایی ک میوفته برام مهم نیستن...خسته شدم دیگه..هر روز ارزوی مرگ میکنم :(
قبلنا دوست داشتم ک رابطه م با مادرم درست بشه..بشیم مثل بقیه مادر دخترا ولی الان اینم نمیخوام دیگ..هیچی نمیخوام ..
نمیدونین وقتی دوستامو با مادراشون میدیدم ک چقدررر باهم خوبن دلم میشکست ک چرا ما باید اینجوری باشیم..چقدر بهشون حسودیم میشد الان اون حس حسودیم دیگه نیس...هیچی نیس....دعا کنید زودتر بمیرم دیگ نمیتونم جایی ک این زن هست منم باشم

سلام..

هر علتی معلولی داره.. میشه بگین مادرتون چرا چنین اخلاقی دارن؟؟ ایا از اول اینجوری بودن یا بعدا اینطوری شدن؟

ایا رابطش با پدرتون خوب بود؟؟ مادرتون و روانشناس بردین یا خودتون رفتین؟؟

سلام. من دلىل اىن همه ناراحتى از مادر رو نفهمىدم. خوب هر کسى ىک سرى رفتارهاى بد خوب دارن.رفتارهاى بد بگزارىد کنار رفتارهاى خوب.اىنجورى رفتارهاى بد دىگران را با خونسردى مىشه خنثى دىد.مادر بد اخلاق و کلا ظلم مىکند ولى در کنارش کارهاى منزل انجام مىدهد شما را بدنىا اورده است.متاسفانه ىک مدت هممون منفى نگر شدىم کار فرما فقط نکات منفى مىبىنه فرزند فقط نکات منفى همسر فقط نکات منفى و ضعىفهممون هم نالانىم از زندگى چشمها را باىد شست جور دىگر باىد دىد

چند تا از کارای مادرت را که خیلی شما را ناراحت کرده بگو

خواهر و برادر داری؟

شايد پسر ميخواسته،شايد مشکل رواني داره.
چرا حرف حساب مادر رو نمي پرسي؟؟؟؟
شما مي توني با درس وکار سريع به اسقلال مالي برسي،يک پسري هم مثل خودت رو زير سر بزاري براي ازدواج .
زندگي بي عشق بي فکر و بي لذّت به چه درد مي خوره؟
جنگ جنگ تا نابودي

خیلی ممنون از توجهتون
مادر من عاشق کنترل کردنه.دوس داره همه چی زیر نظر خودش باشه..از اینک یکم استقلال داشته باشیم فک کنم میترسه..دائما دوست داره کنترل کنه..حالا شاید فک کنین من حتما کار اشتباهی کردم که میخواد زیر نظر بگیره..ولی اصلا اینجوری نیس بخدا..از همون بچه گی هیچ گونه استقلالی بهم نداده..هیچ مسئولیتیم بهم نمیده همیشه همه کارارو دوست داره خودش بکنه واز دوران بچه گیم همیشه همینطور بوده همینم باعث شده من همیشه یه بچه بدوون اعتماد بنفس باشم تا الان..هیچ وقت نتونستم اظهار نظر کنم تا میومدم چیزی بگم میگفت ساکت شو بچه حرف زدن بلد نیست یا بچه حرف نمیزنه...!!!!! البته قضیه اعتماد بنفسم تا حدوودی بهتر شده وقتی وارد دانشگاه شدم ..اونم بخاطر اینک درسم خوب بوده همیشه و از این طریق تشویق میشدم همینم باعث شد یکم خودمو باور کنم.
اینک من شخصیت ضعیفی دارم همش تقصیر رفتارای مادرمه.. من از اینکه هیچ وقت نمیتونم حرفمو به طرف مقابل بزنم بیزارم..حتی کوچکترین خواسته هامم نمیتونم ب زبون بیارم..مثل اخر ماه عروسی دوستمه من دو ماه قبل تصمیم گرفتم ک اینو بگم و ببینم اجازه میدن برم یا نه ولی هنوز نتونستم به زبون بیارمش :/
اصلا مادرم باهام حرف نمیزنه باورتون میشه در طول روز شاید 2..3 کلمه باهم حرف بزنیم،؟؟؟ اونم از رو اجبار و تک کلمه ای مثلا تلفن زنگ بزنه من جواب بدم بعدا بگم فلانی زنگ زنگ زده بود......همیشه دلم میخواسته مثل بقیه با مامانم در مورد اتفاقات روز حرف بزنیم یا درمورد لباس..مدل مو ووووو خیلی چیزی ک همه باهم درموردش حرف میزنن منم بزنم :( ولی دریغ از یه کلمه...مثلا دیروز عکس جهیزه دوستمو اوردم بهش نشون میدادم میگفتم وای مبلش چقد قشنگه مگه نه؟ اما فقط نگا کرد..یه کلمه هم نگفت..یا مثلا با خالم تلفنی حرف میزنه بعدش من میپرسم خاله خوب بود؟ چی میگفت؟ و..... اما هیچی هیچی نمیگه..اصلا حرف نمیزنه...بخدا دیوانه کنندس صبح تا شب تو یه خونه ای باشی ک با هیچ کس حرف نزنی...شده وقتی منو مامانم واسه چن روز تنهاییم هیچ حرررررررررفی نزدم..چن روز یه کلمه هم حرف نزدم
ببخشید زیاد حرف میزنم شاید تاثیر حرف نزدن تو دنیای واقعیه������
در مورد رابطه ش با پدرمم باید بگم باهم خوبن ..باهم میسازن ولی عاشقانه نبودنو نیستن..تا چن سال اخیر دعواهم زیاد داشتن ولی یه چن سالیه ک بهتر شدن و همیشه سر یه موضوع هرسال 2 بار بحث و مشاجره دارن..اونم تعطیلات عیدو تابستونه ک کل اون تعطیلاتم زهرمار ما میکنن همش دعوا ..دعواهم سر اینه ک مامانم دوست نداره بریم شهرستان..با اینک مادرش و خواهراشم تو تعطیلات اونجان ولی این دوست نداره از طرفی بابامم میگه همه باید باهم بریم..
روانشناسم هیچ کدوممون نرفتیم..من خودم خیلی دوست دارم برم و شرایطش پیش نمیاد.

[QUOTE=omid12;418977]سلام. من دلىل اىن همه ناراحتى از مادر رو نفهمىدم. خوب هر کسى ىک سرى رفتارهاى بد خوب دارن.رفتارهاى بد بگزارىد کنار رفتارهاى خوب.اىنجورى رفتارهاى بد دىگران را با خونسردى مىشه خنثى دىد.مادر بد اخلاق و کلا ظلم مىکند ولى در کنارش کارهاى منزل انجام مىدهد شما را بدنىا اورده است.متاسفانه ىک مدت هممون منفى نگر شدىم .....


بله حرف شما کاملا درسته شاید منم زیادی دارم قسمت منفی قضیه رو میبینم..ولی این قسمت منفی خییییلی پرنگتره..مادرم از وظایف مادریش فقط ب دنیا اوردن ( که ای کاش نمیاورد) و پخت و پزه.. از نظر عاطفی صفررررر...من واقعا از طرف مادرم کمبود محبت دارم :(
شما نمیدونی همیشه با چه حسرتی به مادر و دخترایی ک باهم میگن میخندن و با محبت همدیگرو صدا میکنن، نگا میکردم..من وقتی میتونستم قسمت منفی رو نادیده بگیرم ک ازش محبت میدیم..من تشنه محبت اون بودم...مخصوصا وقتی مریض میشم اما اون حتی یه قرصم ازم دریغ میکنه..یه سری تو تب داشتم میسوختم اصلا نمیتونستم از جام بلندشم وقتی ازش یه قرص خواستم ازم دریغ کرد..اخر خودم بلندشدم ..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نازنین2010

چند تا از کارای مادرت را که خیلی شما را ناراحت کرده بگو

خواهر و برادر داری؟

---

سلام نازنین جان



بله یه برادر 14 ساله دارم..مادرم رابطه ش با اون بهتره..اگه پستای بالاتره ک جواب دوستانو دادم خونده باشین گفتم ک اصلا حرف نمیزنه حتی اگه ازش سوال بپرسی جواب نمیده...این قضیه با برادرمم تقریبا همبنطوره با این تفاوت ک جواب اونو میده البته با یکمی خشونت و بی حوصلگی..سوالای منو ک اصلا جواب نمیده������
چنتا از کاراشو بگم ک ناراحتم کرده:
وقتی بچه بودم به طور وحشتناکی ازش کتک میخوردم..من واقعا بچه بی آزاری بودم از درو دیوار صدا درمیومد از من نمیومد..پسر عمه هام همیشه منو گریه مینداختن مامانم بجای اینک از من طرفداری کنه منو بدتر جلو بقیه میزد :/
همین باعث شد ک تا این سن نتونم رو حمایتش حساب باز کنم. بجای اینک دلم به مادرم قرص باشه بیشتر ازش ترس داشتم.
کنترل کردنش و اینک اصلا ازادی بهم نمیده خیلی اذیتم میکنه..اینکه حس مستقل بودن ندارم خیییلی ناراحتم میکنه..مثلا امشب گفت ساعت کلاساتو بنویس برام بزار رو میز..همین یه جمله ش واقعا اعصابمو بهم ریخت...احتمالا میگین حتما یه چیزی ازت دیده ک میخواد ساعت کلاسارو بدونه دیگه..اما بخدا قسم من هیچ کار اشتباهی نکردم و همیشه بعد کلاسام یه راست میام خونه..اینکه با این حالت دستوری بهم میگه ساعتارو بنویس برام :| اذیتم میکنه اصلا همینو با یه لحن دیگه میتونه بگه ک این حس مزخرف به من دست نده..
هیچ وقت رو حرفش حرف نزدم هیچ وقت صدامو براش بلند نکردم و جوابشو ندادم و البته الان پشیموونم میگم چرا همیشه سکوت کردی چرا هروقت بهت حرف بد زد تهمت زد از خودت دفاع نکردی..چرا گذاشتی اشتباه در موردت قضاوتت کنه..
واقعیت اینه هیچ وقت بهم اجازه حرف زدن نداده..بنظرم اگه دعوا و دادو بیداد میکردیم خیلی بهتر بود اما دعوا های ما تو سکوت انجام میشه..بهتر بگم لجبازی..مثلا ببینه لپ تاپم واسم مهمه اونو برمیداره نمیده بهم..یا لوازم ارایشیامو برمیداره .......
البته اینجور نیس ک بگم من بهترین دختر بودم براش..منم از وقتی دیدم نمیتونم باهاش کنار بیام منم جور دیگ لج کردم باهاش ک البته همش ب ضرر خودم بوده..یه مدت کلا شب و روزمو عوض کرده بودم..همه میگن ماشالا چقد خوش خوابی اما دیگه نمیدونن خواب من فرار از بیداریه..به اجبار میخوابم ک نبینمش
علت ضعفای من مادرمه و همین باعث شده دوسش نداشته باشم

سلام

ممنون بابت جواب دادن سوالات..

اولین راه اینه که مادرتونو ببرین روانشناس.. روانشناس با پرسیدن سوالاتی و حرف زدن با ایشون میتونه بفهمه این ناراحتی و دیکتاتور بودن از کجا سرچشمه میگیره و بعدا با طی جلساتی کم کم دید مادرتونو عوض کنه ..

ولی اگه مادرتون سخت راضی بشه بره روانشناس و با این اوصافی که نوشتین معلومه که سخت راضی بشه و یا اصلا راضی نشه بره پیش روانشناس, بهترین راه ازدواجتونه که برین سراغه زندگی خودتون .. البته اونم با حساب و کتاب
نه اینکه به اولین خواستگار جواب بله بگین.. در این برهه شما نیاز ندارید زیاد به مادرتون پیله کنید ..تا روانشناس نگفته چه مشکلی داره اصرار شما به نزدیکی با مادرتون بدتر خودتونو عذاب خواهد داد..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maziyarhosaini

شايد پسر ميخواسته،شايد مشکل رواني داره.چرا حرف حساب مادر رو نمي پرسي؟؟؟؟شما مي توني با درس وکار سريع به اسقلال مالي برسي،يک پسري هم مثل خودت رو زير سر بزاري براي ازدواج .زندگي بي عشق بي فکر و بي لذّت به چه درد مي خوره؟جنگ جنگ تا نابودي

---

اینک پسر دوسته تا یه حدی درسته..با برادرم رفتارش خیلی بهترهاستقلال چیزیه ک مطمئنن حال منو میتونه بهترکنه..دوسال تو یه شهر دیگه درس خوندم اونجا خوابگاه میموندم اون دوسال بهترین سال های زندیگم بودن چرا؟ چون اونجا حس مستقل بودن داشتم حس مسئولیت داشتم..وقتی اونجا بودم حالم واقعا خوب بود خیییلی شادو سرحال بودم بعد از اونجا دیگه نتونستم اونجوری سرحال باشم..یکی از دوستای خوابگاهم وقتی منو تو خونه دید اصلا باورش نمیشد ک من همون دختر تو خوابگاه باشم همش میگفت تو چرا اینجووری شدی چرا انقد ساکت شدی چرا مثل افسردها شدی چرا خندهات این شکلی شدن( اخه خندهای من تو خوابگاه معروف بود:311: مثل این میخندیدم ولی الان یکی یه جک خیلی بامزه هم تعریف کنه خیییلی زور بزنم یه لبخند کج و کوله س اونم بخاطر اینک طرف ناراحت نشه :/ دوستم واقعا از دیدن این شخصیت من تعجب کرده بود ک اون دختر سرحالو شاد ک همش اهل بگو بخند بود چرا این شکلی شده..درستش اینه ک من همیشه همین شکلی بودم اون دوسال اونجا یه شکل دیگه بودم ک الان به شدت دلم میخواد اونجوری باشم و احساس میکنم خود واقعی من اون دختر بود و دلم برای خودم تنگ شده :(زندگي بي عشق بي فکر و بي لذّت به چه درد مي خوره؟ به هیچ دردی :( واقعا زندگی من الان بدون هیچ لذت و هیجان و امیدو انگیزس..هیچ رغبتی واسه ادامه وجنگیدن ندارم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط جوادیان

سلام

ممنون بابت جواب دادن سوالات..

اولین راه اینه که مادرتونو ببرین روانشناس.. روانشناس با پرسیدن سوالاتی و حرف زدن با ایشون میتونه بفهمه این ناراحتی و دیکتاتور بودن از کجا سرچشمه میگیره و بعدا با طی جلساتی کم کم دید مادرتونو عوض کنه ..

ولی اگه مادرتون سخت راضی بشه بره روانشناس و با این اوصافی که نوشتین معلومه که سخت راضی بشه و یا اصلا راضی نشه بره پیش روانشناس, بهترین راه ازدواجتونه که برین سراغه زندگی خودتون .. البته اونم با حساب و کتاب
نه اینکه به اولین خواستگار جواب بله بگین.. در این برهه شما نیاز ندارید زیاد به مادرتون پیله کنید ..تا روانشناس نگفته چه مشکلی داره اصرار شما به نزدیکی با مادرتون بدتر خودتونو عذاب خواهد داد..

---

ممنون بابت جواب دادن سوالات..

اولین راه اینه که مادرتونو ببرین روانشناس.. روانشناس با پرسیدن سوالاتی و حرف زدن با ایشون میتونه بفهمه این ناراحتی و دیکتاتور بودن از کجا سرچشمه میگیره و بعدا با طی جلساتی کم کم دید مادرتونو عوض کنه ..

ولی اگه مادرتون سخت راضی بشه بره روانشناس و با این اوصافی که نوشتین معلومه که سخت راضی بشه و یا اصلا راضی نشه بره پیش روانشناس, بهترین راه ازدواجتونه که برین سراغه زندگی خودتون .. البته اونم با حساب و کتاب
نه اینکه به اولین خواستگار جواب بله بگین.. در این برهه شما نیاز ندارید زیاد به مادرتون پیله کنید ..تا روانشناس نگفته چه مشکلی داره اصرار شما به نزدیکی با مادرتون بدتر خودتونو عذاب خواهد داد..[/QUOTE]

سلام ممنون از توجه شما
قضیه روان شناس فک نکنم شدنی باشه..نمیاد..و این چیزارو اصلا قبول نداره وقتیم کسی باهاش حرف میزنه بدتر میکنه..مثلا مادرش یا خاله هام یا عمه م باهاش حرف میزنن و میگن با دخترت مثل دوست باش بزار بیاد حرفاشو بهت بزنه باهات راحت باشه..نمیدونم چرا سریع جبهه میگیره.
مادرم از اول توی فضای مردونه بزرگ شده..اخلاق و تفکراتش مردونه س..
هیچ وقت سعی نکردم به ازدوج بعنوان یه راهی برای فرار از این شرایط نگاه کنم..ولی انگار چاره ای جز این ندارم چون مسئله منو مادرم برای یکی دو روز نیس ک بگم حل میشه..از اول همینجور بوده وبقول شما اصرار من ب نزدیکی فقط باعث عذاب میشه چون اگه درست شدنی بود تا الان باید میشد.
هر دفه ک خواستگاریو رد میکنم بعدش به شدت پشیمون میشم..الان حس میکنم اصلا امادگی ازدواجو ندارم هرکی میاد رد میکنم ولی بعد بلافاصله پشیمون میشم.

سلام..
همانطور که خودتونم واقفید با بودن تو اون خونه انرژی شما تحلیل خواهد رفت ..پس میتونید با یه ازدواج خوب نه صرفا به منظور فرار برا خودتون زندگی زیبایی بسازید و با شوهرتون به ارزوهاتون برسید..

با رد کردن خواستگاراتون انگار دارین خودتونو بیشتر با مادرتون بودن سوق میدید.. شکر خدا که خواستگارای زیادی دازین و میتونید زندگیتونو جدا کنید .. موندن در چنین جوی شمارو به مرور شاید به افسردگی بکشونه..

اگه مادرتون میرفتن روانشناس براش خیلی خوب میشد ولی با این اوصافی که در موردش نوشتین امکان عوض شدنش کمه ..

سلام خانم مخملی

من پسر هستم و دو سال از شما بزرگتر ... الان در این سایت ثبت نام کردم تا یک تاپیک بزنم و در مورد مادرم و اخلاق های فوق العاده گند و بیشعورانه اش حرفای دلمو بزنم بلکه مقداری آروم بشم .... به والله قسم که پیر شدم از دستش... بس که نفهم و بی شعوره.


کاملا کاملا خط به خط حرفاتو درک کردم .... حس تملک مسخره ی این نوع مادرا ... تجاوز به حریم ما... توقعات واهی در حالیکه خودشون هیچی نیستند و ....


کاملا به اجبار و زور و از ناچاری و نداری دارم تحملش میکنم و زیر یک سقف با اینها زندگی میکنم ... پدرم هم تحفه ای نیست و ازش کلی نالون ام ... اما هرچی هست از این خیلی بهتره و آدم تره...
3 سال پیش که دوران اوج ظلمش بود از بس روم فشار آورد رفتم و یک زیرزمین ارزون پیدا کردم اجاره کردم و چند صباحی مجردی زندگی کردم یعنی در اصل از خونه فرار کردم... اما بعد 5 ماه که هزینه اجاره رو با مشقت میدادم و شام و ناهار هم با سختی تهیه میکردم و تغذیه ام هم کلی خراب شده بود مجبور شدم دوباره به همین زندون برگردم ...

شرایط ازدواج هم ندارم بابام هم مال نداره و گرنه متاهل میشدم و خودمو از این ننگ و بدبختی و مترسک سر جالیزی رها میکردم.

اگه به نتیجه ای رسیدی لطفا به منم بگو چیکار میشه کرد و اگر ممکنه لطفا بطور خصوصی با من در تماس باش تا ببینیم چه میشه کرد چجوری تحمل باید کرد .... چجوری خودمون ریلکس باشیم و نادیده بگیریمشون و بخاطرشون خودمونو داغون نکنیم ....



خب من از اونجا که تاپیک نزدم دیگه همین تاپیک منم حرفامو میگم...

مادر من واقعا احمق و عوضیه ... نادانه ... پیر شده اما بزرگ نشده ... مثل یک دختر بچه لوس رفتار میکنه ... به بلوغ عقلی نرسیده واقعا ... حتی با پدر بدبختم هم خیلی بده ... مثلا بعضی وقتا میگه بیا بریم فلان جا و بعد پدر بیچاره ام که خسته و کوفته از سر کار اومده و با زهر و نالش آماده میشه اما تا آماده میشه لوس خانوم میگه نمیام ...


سر چیزهای کوچک با آدم بحث میکنه و برای یک کار فوق العاده کوچک که به راحتی از دستش برمیاد من باید ببخشید مثل یک سگ منتشو بکشم.

چندتا از موارد همیشگی رو خدمتتون عرض میکنم

من عادت دارم از حمام که بیام بیرون باید حوله هام توی حیات (تراس) روی بند پهن بشه تا خشک بشه... خونه نمیزارم که بو نگیره ... والله بخدا زمستون و پاییز که میشه نمیتونم خودم برم اگه برم سرما میخورم .... یعنی چون تازه از حمام اومده و بدنم خیس و حمام هم گرم بوده اگر باد سرد بهم بخوره مریض میشم ... سرما خوردنام هم خیلی بده کلا از زندگی میافتم ... سیستم ایمنی بدنم ضعیفه ... خب الان خدا وکیلی هر مادر دیگه ای باشه بدون اینکه فرزندش بگه میگه مادر بزار من برم نچای... حالا اینها پیشکش ... من با نهایت ادب ازش درخواست میکنم این لطفو بکنه و اون با توپ و تشر غر میزنه سر من و نمیره میگه نمیرم تو خونه پهن کن و ... و بعد دعوامون میشه .

بخاطر نفخ شکم یک زمانی زیاد زیره دمنوش استفاده میکردم .... تابستون بود ... سر کار میرفتم و اگر وای میستادم خودم شبا برمیگشتم و خودم درست میکردم حد اقل باید نیم ساعت هم برای دم اومدن اون صبـر میکردم و شام و حمام و ... بقیه کارا به تاخیر میافتاد و نهایتا دیرتر هم میخوابیدم ... از سر ناچاری و مجبوری منت دیوانه خانوم رو میکشیدم ... مثلا از روز بهش میگفتم یا سر شب زنگ میزدم و تکرار میکنم با نهایت ادب و محبت ازش درخواست میکردم فلان ساعت نیم ساعت پیش از اینکه من برسم بذار روی گاز تا من میام آماده باشه و سریع بخورم برم پی بقیه کارام ... و او غر و لند و ناز و ... و در 80 درصد مواقع هم درست نمیکرد ...


بهم خیلی بدبینه .... همیشه منو مقصـر میدونه توی هر کاری ... جلوی آدمها خرابم میکنه ... به جای من حرف میزنه و تصمیم میگیره ... اصلا از نظر او من آدم نیستم و دارای اختیار و آزادی نیستم ... مترسک سر جالیزشم ... برده اش ام ... غلام حلقه به گوش اش ام .... :33:


والله بخدا من هر کاری از دستم برمیاد براش میکنم ... بخصوص سالهای اخیر که دیگه سنی ازم گذشته و جوون و جاهل نیستم کلی بهش اکرام و احترام میکنم ... در مناسبت ها با وجود وضعیت مالی نامساعدم هدایا براش میخرم ... کلی محبت ... شاید باورتون نشه اما توی خانه من خیلی از پدرم و برادرم با محبت و ادب بیشتری باهاش حرف میزنم اما اصلا نمیفهمه و این همه خوبی های من به چشمش نمیاد ...

بخدا از دستش خیلی دلم پره ... اصلا پیرم کرده این زن ... واقعا آدم نرمالی نیست ... خانواده اش هم آدمای خوبی نیستند ... مادرش خواهر و برادراش ... فکر کنم همونا بهش خط میدن که چیکار کنه ... بعد یک چیز دیگه اینکه انگار نه انگار که ما خانواده شیم انگار نه انگار که ازدواج کرده و خودش مادر یک خانواده است ... خانواده اش همون خانواده پدری شند و سنگ اونها رو خیلی به سینه میزنه و ما بدبختا رو اصلا داخل آدم حساب نمیکنه ... جلوی اونها هم ما رو خیلی خراب میکنه...

سلام. منم مى خواستم بگم با تمام نواقصى ها که ممکن هر پدر و مادرى داشته باشند دوسشون دارم بشدت بىست روز ازشون دور بودم اضطراب گرفتم ما باىد ىاد بگىرىم که شخصىتى باشىم که دىگران و اطراف کمتر بتوانند روى درون ما تاثىر بگزارند و ما رو ناراحت بکنند.