آیا فقط شوهر من تو خودشه؟

همسرم دایم یک دفتر دستشه و اهداف و برنامه هاشو توش مینویسه... از هر فرصتی استفاده میکنه تا بره توی اتاق و تنها باشه... اصلا حرف نمیزنه هیچ چیزی تعریف نمیکنه همه چیزو من باید از زبون بقیه بشنوم
با هیچکس ارتباط نداریم چون به هیچ وجه اهل ارتباط نیست... منو پسر یک سالم همش تو خونه تنهاییم و اون همش تو اتاقشه...
خیلی زجر آوره...
برنامه هاشم خیلی مزخرفه مثلا از 4_6باشگاه از 6تا:30بازی با بچه!!! از 6:30تا هشت فکر کردن از هشت تا 10 درس خوندن (بی هدف درس میخونه بدون اینکه دانشجو باشه یا آزمونی در کار باشه،تست میزنه!!)) 10تا11 آماده شدن برای خواب
منم هیچ جایی ندارم تو برنامش.... کسیو ندارم باهاش حرف بزنم
باهام مهربونه احساس میکنم برای اینکه در آرامش تو تنهایی خودش باشه اینجوریه که صدای من درنیاد....
واقعاً خسته شدم
چند روزیه همکلاسی پسر دوره دانشگاهم از طریق تلگرام در ارتباطم... احساس بدی دارم ولی بهم آرامش میده... باعث میشه حرص نخورم و بهش گیر ندم چون با حرف زدن و جارو جنجال این مساله حل نشد و منم از تلاش خسته شدم
فقط لطفاً بگین برای آرامش خودم و اینکه زندگیم سخت نشه و بتونم حس خوشبختی داشته باشم چیکار کنم؟

شما کار خودتون هم مشکل داره و یکی باید به خودتون در مورد کارتون مشاوره بده...شما مشکل رو با مشکل دارین حل میکنین....بجای حل مشکل دارین بهش خیانت میکنین...هم کلاسی دوران دانشگاهتون از کجا پیداش شد...تحت هر شرایطی و در بدترین حالت هم نباید خیانت کرد....متاسفانه خیانت راهیه پر طرفدار مخصوصا بین خانم ها برای رهایی ار مشکلات زندگیشون.

جالبه وقتی داشتم درباره مشکلم مینوشتم یک لحظه خواستم قضیه هم کلاسیمو ننویسم چون میدونستم همه از موضوع اصلی منحرف میشن ولی باز گفتم باید صادقانه همه چیزو بنویسم
ببینید من با همکلاسیم حرف عاشقانه که نمیزنم فقط حرف میزنم درد دل میکنم کاری که توی خونه نمیتونم بکنم و شدیدا بهش احتیاج دارم
فکر میکنید تا حالا به همسرم نگفتم به حرف زدن و درد دل کردن احتیاج دارم؟ فکر میکنید نگفتم چقدر ناراحتم؟ فکر میکنید تلاش نکردم؟
متأسفانه شما بعضی از شما هیچ‌وقت دنبال ریشه مشکل نیستید و اینکه چی شد که طرف خیانت کرد چی شد که طلاق گرفت و یا هر چیز،، فقط به ظاهر ماجرا توجه میکنید
من 27سالمه سه سال پیش دختری بودم که به روحیه خوب و شاد بودن معروف بود در فامیل ولی الان به خاطر شوهرم دو ساله مادر بزرگمو ندیدم خاله ها و دایی ها و عمو و عمه هامو ندیدم هیچ عروسی یا جشنی نمیرم... حبس شدم گیر کردم
اینا فهمیدنش اینقدر سخته!؟؟

سلام


چند وقته همسرتون این عادت را داره ؟ ( تو خودشه )

از شما ناراحته ؟

بین شما و یا خانواده هایتان کدورتی هست ؟

از نظر کاری مشکلی داره ؟

از نظر کاری دنبال ایده ای هست ؟

دنبال یه ایده بزرگه ؟

چه کتاب هایی را مطالعه میکنه ؟


تا حالا باهاش درد و دل کردید و نیازتون را بهش گفتید؟

سلام و ممنون که وقت گذاشتید
1_از روز اول ازدواجمون هر چند وقت یک بار میره تو خودش ولی اینکه همه چیزو تو یک دفتر بنویسه از اول بوده
2_نه به هیچ وجه... ما طبقه بالای مادرم اینا زندگی میکنیم و با هم هیچ مشکلی نداریم و با پدرو مادر همسرم هم در رفت و آمد و خوب هستیم. (این ویژگی شوهرم رو مادرشم داره و من دیدم که قرص های اعصاب زیادی میخوره و خیلی کم حرف و غیر احتماعیه به طوری که هیچ دوستی نداره، با پدر شوهرم خیلی رابطه خوبی دارم گاهی وقتها میاد درد دل میکنه میگه زنم اصلا شوهر داری بلد نیست، البته غیر مستقیم میگه)
3-با کارش مشکل داره با اینکه کار خوبی داره اما اصلا خوب انجامش نمیده همش مرخصی میگیره و یا یکی دو ساعت از روزو پاس میگیره میاد خونه اغلب...دو بارم اخراج شده و باز رفته سر کار
4_آره ایده میده همیشه اما ته همه ایده هاش اینه که پول از پدرامون بگیره تا کاری کنه و هیچ‌وقت هم دست به کاری نزده فقط حرف میزنه..... مثلا یک روز میاد با شوق درباره ایدش حرف میزنه روز بعد انگار نه انگار...!!
5_تا حالا هزار بار درباره نیازهام صحبت کردم، در کمال آرامش و با محبت بهش گفتم اما انگار هر چی بیشتر میگم کمتر نتیجه میگیرم
تجربه ای که دارم اینه که به هیچ وجه نگم فلان کارو نکن یا یک همچنین چیزی چون دقیقا میره و اون کاری که گفتم نکن رو انجام میده... رو هر چیزی زوم کنم بدتر انجامش میده
یک دیو نیست شوهرم خیلی خوبه مهربونه ولی رمانتیک و عاطفی نیست فقط دنبال جلب توجهه انگار اون زنه من مرد...

Tommy عزیز, برای اینکه شوهرتون شما رو همراهی کنه باید یه کم خودتونو به برنامه هاش علاقمند نشون بدین, مثلا یه مدتی شما هم یه دفتر دست بگیرید و بنویسید و در مورد یه جاهاییش برید و ازش نظرخواهی کنید, صرف اینکه نشون بدید به کارای اون علاقمندید باب گفتگو باز میشه, خاطرم هست که عزیزی میگفت همسرم فقط در حال گیم بازی کردنه و اصلا به من توجه نداره, گفتن شما هم یه مدت باهاش بازی کن, خودبخود باهاتون رفیق میشه
در مورد همکلاسیتونم فقط اینو بگم که شما مگه دوست خانم, خواهر, مادر یا یه خانم قابل اعتماد ندارین؟ عزیزم شما صد در صد الان فقط میخوای درددل کنی ولی بعد یه کم صمیمیت دیگه این تو نیستی که به رابطه جهت میدی, رابطه تو رو با خودش میبره
براتون ارزوی موفقیت میکنم

سلام دوست عزیز
شوهرتون منظمه؟بااین چیزهایی که نوشتی به نظربیادنظم وبرنامه داره
این خیلی خوبه...چراهمراهیش نمیکنی...یامثلا پیشش نمیشینی موقع نوشتن..بعدهم کم کم باشوخی دخالت کن تودفترچه اش مثلا بهش بگو عزیزم فلان ساعت هم بنویس واسه من..میخوام باهات حرف بزنم..یامیخوام باهات شوخی کنم بازی کنم یاهیلی ازمسایل زناشویی دیگه
ببین چه جوری دوست داره یه مدت همراهش باش تاازت لذت ببره
کم کم میبینی که جذب تومیشه
پیش پدرومادرت میرید؟
اگه نه ازش دلیلشو بپرس.بامهربونی
بهش بگو دیدوبازدیدهم توی دفترچه ات جابده...مثلا این هفته خونه یکی ازفامیل
شایداینجوری دوست داره جلوبره
یامثلا یه بارکه پیشش نشستی بهش بگو توبرنامه ریزیت عالیه یه برنامه بریزکه مسافرت بریم یابیرون...

ببین چی میشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط esm

Tommy عزیز, برای اینکه شوهرتون شما رو همراهی کنه باید یه کم خودتونو به برنامه هاش علاقمند نشون بدین, مثلا یه مدتی شما هم یه دفتر دست بگیرید و بنویسید و در مورد یه جاهاییش برید و ازش نظرخواهی کنید, صرف اینکه نشون بدید به کارای اون علاقمندید باب گفتگو باز میشه, خاطرم هست که عزیزی میگفت همسرم فقط در حال گیم بازی کردنه و اصلا به من توجه نداره, گفتن شما هم یه مدت باهاش بازی کن, خودبخود باهاتون رفیق میشه
در مورد همکلاسیتونم فقط اینو بگم که شما مگه دوست خانم, خواهر, مادر یا یه خانم قابل اعتماد ندارین؟ عزیزم شما صد در صد الان فقط میخوای درددل کنی ولی بعد یه کم صمیمیت دیگه این تو نیستی که به رابطه جهت میدی, رابطه تو رو با خودش میبره
براتون ارزوی موفقیت میکنم

---

راه حل خوبی به نظر میا سعی میکنم انجام بدم...فقط فکر نکنه تقلید میکنم چون معمولا خوشش نمیاد کاری که مردها انجام میدنو زن ها انجام بدن یا باالعکس...سرنوشت منو باش
به هر حال خواهر که ندارم مادرمم پر مشغله ست و سرش همیشه شلوغ..دوستامم که یک جوری جلشون رفتار کردم که انگار با شاهزاده سوار بر اسب سفید ازدواج کردم...همه فکر میکنن خیلی خوشبختم...
ولی خب ارتباطم با همکلاسیم رو هم توجه نمیکنه این چیزا میدونم

یاد فیلم "ذهن زیبا" افتادم ...
شاید شوهر شما هم نشانه های ضعیفی از اسکیزوفرنی دارن ؟ راجعبهش مطالعه کن ببین چقدر به ویژگی های شوهرت نزدیکه بیا اینجا بگو .

درود و ادب

بنده حرف های شما را خوندم و مشکلات شوهرتون رو هم مشاهده کردم ، درخواستی که از شما دارم اینه که فعلا مداخله نکنید و در کارهایش دخالت نکنید.
برای مثال پست جناب paiize را فعلا اجرا نکنید.
ویژگی هایی که در مورد کار شوهرتان بیان کردید و اخلاقشان و همینطور وجود انزوا گزینی در مادرشان ، باعث شد بنده تشخیصی در مورد بیماری شوهرتان بدهم. تشخیصی که بنده در مورد بیماری شوهرتان می دهم این است که ایشان به یک نوع اختلال شخصیت دچار است.
در صورتی که تشخیص صحیح باشد ، شما به هیچ وجه نباید پیله ای که شوهرتان به دور خودش کشیده است را پاره کنید چون در این صورت ممکن است شوهرتان دچار افسردگی و مشکلات دیگری شود.
توصیه ی بنده به شما این است که به یک روانشناس بالینی مراجعه کنید. و به ایشان شرح حال شوهر خود را بگویید ، و به روانشناس مربوطه نیز بگویید که من تشخیص « اختلال شخصیت اسکیزوئید » داده ام. ممکن است با توجه به اینکه اطلاعات داده شده کم است و امکان صحبت حضوری با بیمار نیست ، تشخیص من نیز نادرست باشد.
اما در صورتی که تشخیص بنده صحیح باشد نیز مشکلی نیست ، شوهر شما به مرور زمان تغییر خواهد کرد و انزوای او نسبت به شما کمتر خواهد شد.
اما نباید عجله کنید ، پروسه ی درمان شوهر شما حداقل 1 سال به طول خواهد انجامید.
علاوه بر این ، نباید فراموش کنید که درمان بیماری شوهرتان باید توسط روانشناس انجام گیرد... و کاری نیست که توسط شما یا فامیل بتوان آن را انجام داد. ممکن است اطرافیان یا شما بخواهید به او کمک کنید اما اغلب کمک شما باعث افسردگی او خواهد شد
مطمئن باشید که درمان توسط روانشناس نتیجه خواهد داد و شوهرتان رو به بهبودی خواهد رفت...
درخواستی که از شما دارم این است که فعلا مشاوره را به صورت تخصصی و حضوری ادامه دهید. دوستان عزیزی که اینجا مشاوره می دهند عموما بر اساس تجربه های خود مشاوره می دهند و مشاوره هایشان ممکن است گاهی باعث شود وضعیت برای شما و شوهرتان بدتر شود.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saeeded

یاد فیلم "ذهن زیبا" افتادم ...
شاید شوهر شما هم نشانه های ضعیفی از اسکیزوفرنی دارن ؟ راجعبهش مطالعه کن ببین چقدر به ویژگی های شوهرت نزدیکه بیا اینجا بگو .

---

خیر دوست عزیز ، شوهر ایشان از اسکیزوفرنی رنج نمی برند ؛ زیرا در اسکیزوفرنی ما غالبا شاهد هذیان و اختلال در تفکر بیمار هستیم که شوهر ایشان این نشانه ها را ندارند

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ActionSpider

درود و ادب

بنده حرف های شما را خوندم و مشکلات شوهرتون رو هم مشاهده کردم ، درخواستی که از شما دارم اینه که فعلا مداخله نکنید و در کارهایش دخالت نکنید.
برای مثال پست جناب paiize را فعلا اجرا نکنید.
ویژگی هایی که در مورد کار شوهرتان بیان کردید و اخلاقشان و همینطور وجود انزوا گزینی در مادرشان ، باعث شد بنده تشخیصی در مورد بیماری شوهرتان بدهم. تشخیصی که بنده در مورد بیماری شوهرتان می دهم این است که ایشان به یک نوع اختلال شخصیت دچار است.
در صورتی که تشخیص صحیح باشد ، شما به هیچ وجه نباید پیله ای که شوهرتان به دور خودش کشیده است را پاره کنید چون در این صورت ممکن است شوهرتان دچار افسردگی و مشکلات دیگری شود.
توصیه ی بنده به شما این است که به یک روانشناس بالینی مراجعه کنید. و به ایشان شرح حال شوهر خود را بگویید ، و به روانشناس مربوطه نیز بگویید که من تشخیص « اختلال شخصیت اسکیزوئید » داده ام. ممکن است با توجه به اینکه اطلاعات داده شده کم است و امکان صحبت حضوری با بیمار نیست ، تشخیص من نیز نادرست باشد.
اما در صورتی که تشخیص بنده صحیح باشد نیز مشکلی نیست ، شوهر شما به مرور زمان تغییر خواهد کرد و انزوای او نسبت به شما کمتر خواهد شد.
اما نباید عجله کنید ، پروسه ی درمان شوهر شما حداقل 1 سال به طول خواهد انجامید.
علاوه بر این ، نباید فراموش کنید که درمان بیماری شوهرتان باید توسط روانشناس انجام گیرد... و کاری نیست که توسط شما یا فامیل بتوان آن را انجام داد. ممکن است اطرافیان یا شما بخواهید به او کمک کنید اما اغلب کمک شما باعث افسردگی او خواهد شد
مطمئن باشید که درمان توسط روانشناس نتیجه خواهد داد و شوهرتان رو به بهبودی خواهد رفت...
درخواستی که از شما دارم این است که فعلا مشاوره را به صورت تخصصی و حضوری ادامه دهید. دوستان عزیزی که اینجا مشاوره می دهند عموما بر اساس تجربه های خود مشاوره می دهند و مشاوره هایشان ممکن است گاهی باعث شود وضعیت برای شما و شوهرتان بدتر شود.



خیر دوست عزیز ، شوهر ایشان از اسکیزوفرنی رنج نمی برند ؛ زیرا در اسکیزوفرنی ما غالبا شاهد هذیان و اختلال در تفکر بیمار هستیم که شوهر ایشان این نشانه ها را ندارند

---

با سلام و ممنون از پاسخگویی شما
نام بیماری یا اختلالی که میگید چی هست؟
در قدم اول من به یک رانشناس مراجعه کنم و وضعیت شوهرم رو بگم؟
برای مثال من دیشب باز دفترشو خوندم نوشته بود: من با قلبم در ارتباط هستم و حرف میزنم و مهم نیست دیگران از من برنجند فقط باید قلبم را همیشه خوشحال نگه دارم!!
خیلی گریه کردم اینو دیدم...کم کم دارم به طلاق فکر میکنم واقعا انگار یه چیزیش هست
شوهرم اصلا مشاورو قبول ندارن خیلی گفتم بریم پیش مشاور ولی میگه ما مشکلی نداریم...آیا امکانش هست من تنها برای مشاوره اقدام کنم؟ یا راضیش کنم بریم دکتر روانشناس؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tommy

با سلام و ممنون از پاسخگویی شما
نام بیماری یا اختلالی که میگید چی هست؟
در قدم اول من به یک رانشناس مراجعه کنم و وضعیت شوهرم رو بگم؟
برای مثال من دیشب باز دفترشو خوندم نوشته بود: من با قلبم در ارتباط هستم و حرف میزنم و مهم نیست دیگران از من برنجند فقط باید قلبم را همیشه خوشحال نگه دارم!!
خیلی گریه کردم اینو دیدم...کم کم دارم به طلاق فکر میکنم واقعا انگار یه چیزیش هست
شوهرم اصلا مشاورو قبول ندارن خیلی گفتم بریم پیش مشاور ولی میگه ما مشکلی نداریم...آیا امکانش هست من تنها برای مشاوره اقدام کنم؟ یا راضیش کنم بریم دکتر روانشناس؟

---

خواهش میکنم

پیش از اینکه کامل به شما جواب دهم و نام بیماری را بگم ، لطفا بهم بگید شوهر شما دارای چند مورد از خصوصیت های زیر است؟

• از روابط نزدیک ، از جمله عضو یک خانواده بودن نه لذت می‌برد و نه تمایلی به آن دارد.
• تقریباً همیشه فعالیتهای انفرادی را انتخاب می کند.
• اگر علاقه‌ای به روابط جنسی با فردی داشته باشد, بسیار اندک است.
• فعالیت معدودی وجود دارد که می تواند از آنها لذت ببرد.
• به غیر از بستگان درجه یک دوستان نزدیک ندارد.
• تعریف و انتقاد دیگران برایش اهمیتی ندارد (یکسان است).
• دارای عواطف سطحی و سرد است.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ActionSpider

خواهش میکنم

پیش از اینکه کامل به شما جواب دهم و نام بیماری را بگم ، لطفا بهم بگید شوهر شما دارای چند مورد از خصوصیت های زیر است؟

• از روابط نزدیک ، از جمله عضو یک خانواده بودن نه لذت می‌برد و نه تمایلی به آن دارد.
• تقریباً همیشه فعالیتهای انفرادی را انتخاب می کند.
• اگر علاقه‌ای به روابط جنسی با فردی داشته باشد, بسیار اندک است.
• فعالیت معدودی وجود دارد که می تواند از آنها لذت ببرد.
• به غیر از بستگان درجه یک دوستان نزدیک ندارد.
• تعریف و انتقاد دیگران برایش اهمیتی ندارد (یکسان است).
• دارای عواطف سطحی و سرد است.

---

همه موارد به جز مورد روابط جنسی رو دارن
درمورد روابط جنسی باید بگم اوایل خوب بودن و خیلی گرم ولی این اواخر خیلی سرد شدن و به فیلم های پ و ر ن رو آوردن ....
درمانی براش هست؟ من از کجا شروع کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tommy

همه موارد به جز مورد روابط جنسی رو دارن
درمورد روابط جنسی باید بگم اوایل خوب بودن و خیلی گرم ولی این اواخر خیلی سرد شدن و به فیلم های پ و ر ن رو آوردن ....
درمانی براش هست؟ من از کجا شروع کنم؟

---

اولا بهتر است به فکر طلاق نباشید ؛ مشکل شوهر شما ، چیزی نیست که به خاطرش بخواهید جدا شوید... شما می توانید به خوبی کنار شوهرتان زندگی کنید و به او کمک کنید تا بهبود یابد.
مورد دوم اینکه ، باید خیلی صبر داشته باشید و خیلی محکم باشید.
خدا را شکر درمان برای آن وجود دارد اما معمولا درمان خیلی طولانی است.
شما پروسه ی طولانی مدتی در پیش خواهید داشت تا شوهرتان بهبود یابد و هر چقدر که شما با شوهرتان مهربانتر و صمیمی تر باشید او زودتر درمان خواهد شد.
و سطح انتظارات خودتان را تعدیل کنید. بهتر است این توقع را که شوهرتان بعد از 3 ماه تبدیل به یک آدم بسیار اجتماعی و گرم می شود را کنار بگذارید. واقع بینانه عمل کنید تا باعث رنجش خاطر خود و شوهرتان نشوید. تغییراتی که شاهد آنها خواهید بود احتمالا مقداری کند خواهند بود. اما شما باید ارزش همان تغییرات کند را نیز بدانید و برای آنها شوهرتان را تشویق نمایید.


طبیعی است که شوهرتان علاقه ندارد با یک روانشناس غریبه معاشرت و گفتگو کند. به خاطر این مورد هم نباید او را تحت فشار قرار دهید. به روانشناس بالینی مراجعه کنید و مسئله را برای او شرح بدهید ، حدس میزنم حدود 2 یا 3 جلسه حداقل باید به تنهایی نزد مشاور بروید. به نظر می رسد مشاور بتواند با ترفندهای خاص خود ، شوهرتان را به سمت خودش بکشاند.

سلام
اين نشونه هايى كه دادين منو ياد يكى از فاميل هاى نزديكمون انداخت، اون آقا هميشه تو خودش بوده مثل همسرتون يه دفتر داشته كه توش هميشه در مورد خودش مينوشته كه چقدر خودش رو دوست داره و در مورد يه شخصى مينوشته كه اسمش خيلى عجيب بوده و بهش يه سرى كارها رو ميگفته انجام بده. هميشه تو خودش بود و آروم و مهربون و آزارشم به مورچه هم نميرسيد، خيلى آدم باهوش و موفقى بود و از يك دانشگاه خيلى خوب فارغ التحصيل شده بود. همه دوستش داشتن و ميگفتن خيلى آرومه خوبه مهربونه.
يك مدت بعدش انزواش بيشتر و بيشتر ميشه و تو اتاقش فقط جدول كلمات حل ميكرده،
هيچ كس فكر نميكرد مشكل خاصى داشته باشه ولى يك روز خبر دادن خودكشى كرده.
نميخوام بترسونمتون ولى اين قسمت نوشته هاتون كه گفتين بى هدف ميشينه تست ميزنه و درس ميخونه و اون نوشته ى اخيرش كه بهش اشاره كردين منو به فكر انداخت. به نظرم مشكل همسرتون رو ناچيز نگيرين و حتما به فكر درمانش باشين.

با سلام و احترام:72:


من احساس می کنم همسر شما ، زیاد به خودش علاقه نداره - و خودش را زیاد ارزشمند نمی دونه - از طرفی امکان داره نگاه دیگران به ایشون هم به این باور افزوده بشه!

و این باعث میشه عشق او به دیگران و حتی خودش کم بشه و سعی کنه منزوی بشه !!

برای اینکه خودش را ارزشمند نشون بده شاید می خواد با یه ایده ای و با یه برنامه ای به این مهم زودتر برسه و خودش را ثابت کنه !


ولی چرا انجام نمیده !!؟


چون احتمالا در هدف هایش کمال گرایی ( کامل گرایی ) را ستایش می کنه و به طور واقعی بررسی نمیکنه !!


برا همین عزت نفس و اعتماد به نفس پایینی داره - برای همین هست که ایده ای میده ولی اجرا نمیکنه .


از طرفی امکان داره از دیگران هم حمایت نشه . طرد بشه !! ( باور و ایده )

این یعنی رفتن به سوی افسردگی - یعنی عوض شدن شخصیت و دور شدن از خود واقعیش !


باید به صورت بالینی بررسی بشوند - باید به اعماق او نفوذ کرد و با او صحبت کرد .


------------------------------------------------



کارهایی که شما باید انجام بدید اینکه :



- اول تمام مشخصات و کارهایی که همسرتان انجام می دهند + کتاب هایی که مطالعه می کنند + باوراش + میزان شادی و افسردگی + تفریحات و .... تو کاغذ بنویسید و به روانشناس و یا روانپزشک مراجعه کنید

و چند جلسه مشورت بگیرید - سعی کنید از کارشناسان برنامه رفتار درمانی بگیرید و به همسرتون کمک کنید .

بعد با همدیگه ! به روانشناس مراجعه کنید تا بتونید مشکل را حل کنید


- شما باید به ایشون حس ارزشمند بودن را بدهید - منظورم یعنی : شما + خانواده تان و خانواده ایشون ! و نزدیکان و ....


- سعی کنید کمکش کنید خودش را مثبت ارزیابی کند و به خودش باور داشته باشد


- مهارت های کلامی و ارتباطی خودتون را بهتر کنید ( خیلی مهمه )


- با همدیگه ورزش کنید ( با همیدیگه مثلا برید پارک پیاده روی و بهش بگید من با شما اقتخار می کنم که در پارک قدم میزنم )


- به همراه خانواده ماهی 2 بار کوه برید !! - بذارید شوق گروهی بودن در وجودش نمایان شود !



- ایشون باید اطمینان حاصل کنه شاد بودن، احساس ارزشمندی، شایستگی و لذت بردن از زندگیش حق مسلم اون هست

باید هم خودش و هم دیگران را ارزشمند بدونه ! - و برای این کار لازم نیست کاری انجام بده که شبیه یکی دیگه بشه !!

باید خودش باشه !!! خود واقعیش !! و این را ارزش بدونه



- عبادت کمک میکنه به این جور شخصیت ها و همه جور شخصیت ها !! - با همدیگه به مکان های زیارتی بروید .


- تفریح و مسافرت را در برنامه بذارید .

و .....




یه تکنیک هایی هست که خود ایشون باید یاد بگیره و انجام بده مثلا :


کنترل استرس - تکنیک حل مساله - تکنیک شناسایی رفتار نادرست و اعمال مثبت روی آن - مهارت کلامی و غیر کلامی و ...


اگر مراجعه نکرد به روانشناس ! خودتون برید یاد بگیرید و بهش یاد بدید .:305:




------------------------------------------------


ان شالله این قضیه درست میشه .:72:

یا حق.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

با سلام و احترام:72:


من احساس می کنم همسر شما ، زیاد به خودش علاقه نداره - و خودش را زیاد ارزشمند نمی دونه - از طرفی امکان داره نگاه دیگران به ایشون هم به این باور افزوده بشه!

و این باعث میشه عشق او به دیگران و حتی خودش کم بشه و سعی کنه منزوی بشه !!

برای اینکه خودش را ارزشمند نشون بده شاید می خواد با یه ایده ای و با یه برنامه ای به این مهم زودتر برسه و خودش را ثابت کنه !


ولی چرا انجام نمیده !!؟


چون احتمالا در هدف هایش کمال گرایی ( کامل گرایی ) را ستایش می کنه و به طور واقعی بررسی نمیکنه !!


برا همین عزت نفس و اعتماد به نفس پایینی داره - برای همین هست که ایده ای میده ولی اجرا نمیکنه .


از طرفی امکان داره از دیگران هم حمایت نشه . طرد بشه !! ( باور و ایده )

این یعنی رفتن به سوی افسردگی - یعنی عوض شدن شخصیت و دور شدن از خود واقعیش !


باید به صورت بالینی بررسی بشوند - باید به اعماق او نفوذ کرد و با او صحبت کرد .


------------------------------------------------



کارهایی که شما باید انجام بدید اینکه :



- اول تمام مشخصات و کارهایی که همسرتان انجام می دهند + کتاب هایی که مطالعه می کنند + باوراش + میزان شادی و افسردگی + تفریحات و .... تو کاغذ بنویسید و به روانشناس و یا روانپزشک مراجعه کنید

و چند جلسه مشورت بگیرید - سعی کنید از کارشناسان برنامه رفتار درمانی بگیرید و به همسرتون کمک کنید .

بعد با همدیگه ! به روانشناس مراجعه کنید تا بتونید مشکل را حل کنید


- شما باید به ایشون حس ارزشمند بودن را بدهید - منظورم یعنی : شما + خانواده تان و خانواده ایشون ! و نزدیکان و ....


- سعی کنید کمکش کنید خودش را مثبت ارزیابی کند و به خودش باور داشته باشد


- مهارت های کلامی و ارتباطی خودتون را بهتر کنید ( خیلی مهمه )


- با همدیگه ورزش کنید ( با همیدیگه مثلا برید پارک پیاده روی و بهش بگید من با شما اقتخار می کنم که در پارک قدم میزنم )


- به همراه خانواده ماهی 2 بار کوه برید !! - بذارید شوق گروهی بودن در وجودش نمایان شود !



- ایشون باید اطمینان حاصل کنه شاد بودن، احساس ارزشمندی، شایستگی و لذت بردن از زندگیش حق مسلم اون هست

باید هم خودش و هم دیگران را ارزشمند بدونه ! - و برای این کار لازم نیست کاری انجام بده که شبیه یکی دیگه بشه !!

باید خودش باشه !!! خود واقعیش !! و این را ارزش بدونه



- عبادت کمک میکنه به این جور شخصیت ها و همه جور شخصیت ها !! - با همدیگه به مکان های زیارتی بروید .


- تفریح و مسافرت را در برنامه بذارید .

و .....




یه تکنیک هایی هست که خود ایشون باید یاد بگیره و انجام بده مثلا :


کنترل استرس - تکنیک حل مساله - تکنیک شناسایی رفتار نادرست و اعمال مثبت روی آن - مهارت کلامی و غیر کلامی و ...


اگر مراجعه نکرد به روانشناس ! خودتون برید یاد بگیرید و بهش یاد بدید .:305:




------------------------------------------------


ان شالله این قضیه درست میشه .:72:

یا حق.:72:

---

ممنون از پاسخگوییتون....نمیدونم چرا انجام نمیده کلا بعضی ها اینجوری ان
یک چیزی که من تجربه کردم از دو روز پیش تا حالا این هست که وقتی نسبت به این کارهاش خودمو بی تفاوت نشون میدم یا حتی گاهی خودم ازش میخوام که بره توی اتاقش ، مقاومت میکنه و نمیره(دقیقا مثل بچه ها)
دیشب مثلا گفتم عزیزم برو تو اتاق یکم با خودت خلوت کن گفت نه میخوام کنار شما باشم!! حتی حرف هم میزد بدون اینکه من چیزی بگم...خیلی خوب شده بود خیلی خوشحال شدم
با این حال حتما باید برم با یک روانشناس درمیون بذارم ببینم مشکل کجاست...
و تصمیم گرفتم که باهاش حرف بزنم تا با یکی از دوستاش که خیلی دوست داره با ما رفت و امد کنه هر هفته بریم بیرن شاید درست بشه...
مشکل شوهر من اینم هست که چون حسوده نمیخواد با ادم های در سطح خودمون یا بالاتر از خودمون از نظر مالی رفت و امد کنه...دوست داره همیشه با ادم های قشر ضعیف باشه

سلام دوست عزیز

بی هدف تست میزنه یعنی چی؟!

تست در مورد چه موضوعاتی؟ آزمون های استخدامی، زبان انگلیسی، روانشناسی، فیزیک و شیمی و ریاضی و ....؟!!!
شاید بعضی چیزهایی که بهش نرسیده براش عقده شده مثل قبولی در آزمون استخدامی، رتبه خوی کنکور و یا گرفتن مدرک زبان و...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Shadi2

سلام دوست عزیز

بی هدف تست میزنه یعنی چی؟!

تست در مورد چه موضوعاتی؟ آزمون های استخدامی، زبان انگلیسی، روانشناسی، فیزیک و شیمی و ریاضی و ....؟!!!
شاید بعضی چیزهایی که بهش نرسیده براش عقده شده مثل قبولی در آزمون استخدامی، رتبه خوی کنکور و یا گرفتن مدرک زبان و...

---

اینم فکر میکنم ریشه در کودکیش داره چون همونطور که خودش تعریف میکنه پدرو مادرش به شدت برای درس خوندن اینو تحت فشار گذاشتن
همین الانم هر چند وقت یک بار مادرش زنگ میزنه دو ساعت نصیحتش میکنه که درسشو ادامه بده درس بخونه درس خوبه
همشم میگن این نخبه بود در صورتی که نه المپیادی رتبه اورده نه مقامی کسب کرده نه چیزی فقط معذلش بالای 19 بوده مثل همه ما!!
کلا پدرو مادرش به شدت اهل نصیحت هستن شاید مثلا دو سه ساعت یک موضوعو تکرار میکنن و اعصاب ادمو بهم میریزن اینم فقط گوش میده
مادرش به هیچ وجه مادر خوبی برای اینا نیست چون خودش تحصیل نکرده خیلی روی تحصیا اینا پافشاری میکنه و از اونجایی که پدر شوهرم باهاش خوب نیست و خیلی خوردش میکنه همیشه وقتی مشکلی داره شروع میکنه به نصیحت این...
به گفته شوهرم میگه مامانم هیچوقت حتی دست رو سرم نکشید از بچگی فقط کتک یادمه و اینکه مارو میفرستاد کوچه ..راست میگه هنوزم که هنوزه اصلا محبت نمیکنه به بچه هاش فقط نصیحت!!
در مقابل خانواده من خیلی به هم وابسته و با محبت هستیم و همین موضوع هم منو آزار میده چون محیطی که در اون بزرگ شدیم از زمین تا آسمون متفاوته و این باعث شده رفتار ما نسبت به هم از زمین تا اسمون متفاوت باشه.....

دوست عزیز
شما درست جواب سوال رو ندادی!
همسرت در مورد چه موضوعی تست میزنه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Shadi2

دوست عزیز
شما درست جواب سوال رو ندادی!
همسرت در مورد چه موضوعی تست میزنه؟

---

تست کنکور ارشد در حالی که ارشده... تست استخدامی در حالی که استخدامه و تست حتی کنکور کارشناسی

سلام من با esm موافقم ولی میخوام تجربم رو بگم
شوهرم کلش بازی میکرد و اعتیاد کلشم میدونین چطوره و حتی مادرشم بهم میگفت کاری کن که حذفش کنه منم خوشم نمیومد بازی میکنه چون کمتر به من اهمیت میداد ولی یکبار هم بهش نگفتم حذفش کن بهش گفتم واسه گوشی منم بریز و حدود یک ماه مشتاقتر از خودش بازی میکردم و کلی هیجان الکینشون میدادم واقعا جواب داد.بعد یک ماه بهم گفت بیا دوتایی کلش رو حذف کنیم به جاش کتاب بخونیم منم سریع قبول کردم.همراه باش میبینی تاثیرشو

دیشب با شوهرم که حرف میزدیم معلوم شد قبل ازدواج رفته روانشناس و قرص مصرف میکرده... برای اینکه گوشه گیر بوده
از دیشب تا الان حس نفرت عجیبی بهش پیدا کردم حس میکنم منو گول زده
میدونید پدرش مرد خوبیه ولی قبل ازدواج خیلی درباره این اغراق کرده بود جوری که من فکر میکرذم خیلی پس انداز و خیلی اعتبار داره... خب بعد ازدواج ملوم شد که نه تنها هیچ پس اندازی نداره بلکه به صورت قراردادی و با پارتی فراوان استخدامه
اینا برام مهم نبود خب گفتم اشکال نداره دروغ گفتن دیگه
ولی این قضیه قرص مصرف کردناش و روانپزشکی رفتناش دیگه واقعا تو ذهنم نمیگنجه
عملا با یک روانی ازدواج کردم و روز به روز دارم نابود میشم، آخرین باری که خندیدم یادم نیست خندیدن یادم رفته... شدم خشم و نفرت
از عصبانیت همیشه پشت سرم درد دارم قفسه سینم درد داره همش گریه... آخه من چکار کردم با خودم
خیلی دارم به طلاق فکر میکنم واقعا تحمل این موجود برام عذاب آور شده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tommy

دیشب با شوهرم که حرف میزدیم معلوم شد قبل ازدواج رفته روانشناس و قرص مصرف میکرده... برای اینکه گوشه گیر بوده
از دیشب تا الان حس نفرت عجیبی بهش پیدا کردم حس میکنم منو گول زده
میدونید پدرش مرد خوبیه ولی قبل ازدواج خیلی درباره این اغراق کرده بود جوری که من فکر میکرذم خیلی پس انداز و خیلی اعتبار داره... خب بعد ازدواج ملوم شد که نه تنها هیچ پس اندازی نداره بلکه به صورت قراردادی و با پارتی فراوان استخدامه
اینا برام مهم نبود خب گفتم اشکال نداره دروغ گفتن دیگه
ولی این قضیه قرص مصرف کردناش و روانپزشکی رفتناش دیگه واقعا تو ذهنم نمیگنجه
عملا با یک روانی ازدواج کردم و روز به روز دارم نابود میشم، آخرین باری که خندیدم یادم نیست خندیدن یادم رفته... شدم خشم و نفرت
از عصبانیت همیشه پشت سرم درد دارم قفسه سینم درد داره همش گریه... آخه من چکار کردم با خودم
خیلی دارم به طلاق فکر میکنم واقعا تحمل این موجود برام عذاب آور شده

---

اسکیزوئیدها خیلی به درمان جواب نمی دهند چون منزوی بودن مهمترین مکانیسم دفاعی است که همه عمرشان داشته اند و نمی خواهندآن را ترک کنند. بنابراین نباید از آنها عصبانی شد و اگر قرار است با چنین آدم هایی زندگی کنید، باید بی خیال تغییر آنها شوید. باید بگذارید به حال خودشان باشند و در فعالیت هایی که دوست دارند شریک شد. اگر قرار است همسری داشته باشید که قلبش برای خانواده بتپد، اسکیزوئیدها مناسب نیستند.

کشف این خصوصیات در وجود شوهرتان به خیلی سخت و دشوار به نظر نمی رسد. سوال من این است که چگونه سرکار عالی در دوران آشنایی قبل از ازدواج متوجه آن نشده بودید؟
برای طلاق باید دلایل محکمه پسند داشته باشید. به نظر شما در دو فضای متفاوت فکری کاملا متفاوت زندگی می کنید.ادامه این زندگی بسیار دشوار است.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بابا.

کشف این خصوصیات در وجود شوهرتان به خیلی سخت و دشوار به نظر نمی رسد. سوال من این است که چگونه سرکار عالی در دوران آشنایی قبل از ازدواج متوجه آن نشده بودید؟
برای طلاق باید دلایل محکمه پسند داشته باشید. به نظر شما در دو فضای متفاوت فکری کاملا متفاوت زندگی می کنید.ادامه این زندگی بسیار دشوار است.

---

ما تحقیق هم کردیم اما همه میگفتند پسری خوبیه و سرش تو کار خودش نمیدونستم اینجوریه... برای آگاهی از پولهاشم که نمیشد حسابسو چک کنم
من بیشتر هدفم طلاق توافقی هست... خودشم میدونه مشکل داره
با این اوصاف به نظرم تلاش من برای بهبودی بیهوده هست... و از طرفی زیاد علاقه ای ندارم برای این شخص کاری انجام بدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tommy

ما تحقیق هم کردیم اما همه میگفتند پسری خوبیه و سرش تو کار خودش نمیدونستم اینجوریه... برای آگاهی از پولهاشم که نمیشد حسابسو چک کنم
من بیشتر هدفم طلاق توافقی هست... خودشم میدونه مشکل داره
با این اوصاف به نظرم تلاش من برای بهبودی بیهوده هست... و از طرفی زیاد علاقه ای ندارم برای این شخص کاری انجام بدم

---

طلاق هم به خودت ضربه میزنه و هم به اون
بیماریش رو پیشرفته تر می کنه و وارد فازهایی مثل اسکیزوفرنی میشه...
و سرانجامش بستری شدن در بیمارستان های روانی هست
و مسبب اش تو خواهی بود..

با طلاق اول باعث نابودی اون میشی و خودت هم تا ابد دچار عذاب وجدان خواهی شد

کیس ایشون به لحاظ قانونی تدلیس در ازدواج هست و یکی از مواردیه که شما می تونید بدون نیاز به توافق شوهر تقاضای جدایی کنید.در مورد بیمار بودن ایشون پزشکی قانونی نظر خواهد داد.منتها این رو بدونید که استفاده از این امکان فوری هست یعنی اگر می خواید از ایشون جدا بشید همین الان که از موضوع فریب باخبر شدید باید از این مساله استفاده کنید و به دادگاه مراجعه کنید تا دادگاه ترتیب اثر بده.برخلاف گفته دوستان هیچ عذاب وجدانی به خودتون راه ندید.شما در مقابل کسی که حقیقت رو کتمان کرده و با ناراستی جلو اومده هیچ وظیفه و مسولیتی ندارید و هر اتفاقی تو این پروسه بیفته مسولیتش به گردن کسیه که اون فرد رو وارد این جریان مخرب کرده(شخصا نقش پدر ایشون رو مهم تر از همسرتون می دونم).این که بخواید ایشون رو ببخشید یا نه به خودتون مربوطه ولی به نظرم اگر هم می خواید با ایشون ادامه بدید مسائل رو واقع بینانه بررسی کنید.اگر واقعا تشخیص متخصصین اسکیزوئید باشه شما پروسه طولانی برای درمان پیش رو دارید و نتیجه درمان هم فوری و صد درصد نخواهد بود.به نظرم حتما در این مورد با یه روانپزشک مشورت کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sphinx

کیس ایشون به لحاظ قانونی تدلیس در ازدواج هست و یکی از مواردیه که شما می تونید بدون نیاز به توافق شوهر تقاضای جدایی کنید.در مورد بیمار بودن ایشون پزشکی قانونی نظر خواهد داد.منتها این رو بدونید که استفاده از این امکان فوری هست یعنی اگر می خواید از ایشون جدا بشید همین الان که از موضوع فریب باخبر شدید باید از این مساله استفاده کنید و به دادگاه مراجعه کنید تا دادگاه ترتیب اثر بده.برخلاف گفته دوستان هیچ عذاب وجدانی به خودتون راه ندید.شما در مقابل کسی که حقیقت رو کتمان کرده و با ناراستی جلو اومده هیچ وظیفه و مسولیتی ندارید و هر اتفاقی تو این پروسه بیفته مسولیتش به گردن کسیه که اون فرد رو وارد این جریان مخرب کرده(شخصا نقش پدر ایشون رو مهم تر از همسرتون می دونم).این که بخواید ایشون رو ببخشید یا نه به خودتون مربوطه ولی به نظرم اگر هم می خواید با ایشون ادامه بدید مسائل رو واقع بینانه بررسی کنید.اگر واقعا تشخیص متخصصین اسکیزوئید باشه شما پروسه طولانی برای درمان پیش رو دارید و نتیجه درمان هم فوری و صد درصد نخواهد بود.به نظرم حتما در این مورد با یه روانپزشک مشورت کنید.

---

من هم با شما موافقم. فقط اثبات موضوع کمی سخت است و این امر را برای طلاق دشوار می کند به خصوص این که بعید می دانم شوهر و خانواده شوهر ایشان در این رابطه و همچنین طلاق توافقی همکاری کنند. شما قرار است با کسی زندگی کنید که تازه در دوران جوانی این گونه مشکلاتی دارد . وای به حال دوران پیری و زمانی که شما هم نیاز آرامش دارید. با توجه به این که خصوصیات اطرافیان و به خصوص همسران بر هم تاثیر می گذارد ممکن است خدای نکرده شما هم ناخودآگاه بخشی از مشکلات روانی ایشان را بگیرید . مهم تر از آن فرزندتان است که با تربیت خاصی که ممکن است از شوهرتان دریافت کند آینده مطلوبی نخواهد داشت.

سلام
عزیزم چرا انقد راحت به خودتون اجازه میدین در مورد طلاق فکر کنین؟
چرا تا یکم به بن بست میخوریم طلاق اولین اولویت میشه؟
بابا یکم حس جنگیدن واسه زندگی به خودمون بدیم . یکم محکمتر جلو بریم
یعنی ما انقد ضعیفیم؟
شوهرته مشکل داره کمکش کن .زن و شوهر دوتاشون یک آدمن
یک لحظه خودتو جای اون بذار دوست داشتی این مشکل رو داشتی شوهرت ولت میکرد؟
این حرفا من شاید از نظر خیلیا بی منطق باشه ولی بهش فکر کن یکم محکم و سرسخت باش

متاسفانه مشخصه که همسرتان یه مشکلی داره و کمی غیرعادی به نظر میرسه
اما باتوجه به اینکه شما یه کوچولوی نازنین دارین بهتره زود تصمیم نگیری واسه طلاق!
تلاشت رو بکن با همسرت جلسات مشاوره و روانپزشکی رو برید کمکش کن
انشالله نتیجه خوبی بگیرید
:72::72::72:

سلام
به نظر من این تاپیک را ادامه ندین. نظرات متفاوت و غیر کارشناسانه ی ما در شرایط شکننده ای که توش هستی بهت آسیب میزنه و ممکنه تصمیم درستی نگیری. با کمک پزشک و روانشناس بقیه مسیر را برو.
مشاور کمکت می کنه تواناییت را برای ادامه زندگی و درمان همسرت(اگر بیمار باشن) یا جدایی بسنجی.
با مرد درد دل و مشورت نکن. چون نیاز عاطفی احساسیت ممکنه باعث بشه به بیراهه بری.

سلام. عزیزم تشخیص و فرمایشات جناب باغبان عالی بود. :104:
همسر شما کمالگرا هستند و وسواس فکری دارند. ولی یکم شدتش از حد معمول بیشتره. و دقیقا هم از خود کم بینی و کمبود اعتماد به نفس هست. بخصوص که فرمودین پدر و مادرشون ایشون رو از کودکی مجبور میکردن به 20 بودن و ایده آل بودن.

من خودم البته در شدت کمتری با این کمالگرایی مواجه ام و تا الان رو خودم کار کردم تا کمرنگ تر شده. ولی پیشتر ها مانند همسر شما همیشه در حال برنامه ریزی بودم. جالبه بدونید هرچی حال روحی بدتر باشه این حالت تشدید میشه، چون باعث میشه آشفتگی درونت رو با نظم بیرونی تسکین بدی. مدام برنامه میریزی، هرچند 50 درصد هم عملی نمیشن. چون از شخص ناکارآمدی که از خودت در ذهنت ساختی احساس گناه میکنی. اینه که مثلا شوهر شما با تست زدن احساس گناهشون از این ناکارآمدی و ناتوانی توام باهاش کمرنگ میشه. و مجددا تو فکر شروع هستند، چون مراحل قبلی بی نقص نبوده، هی بر میگردن که تکمیل یا اصلاحشون کنن، اینه که هیچ گاه پیشرفت نمیکنن، چون ترس از اجرا دارن و باعث میشه نتونن ایده هاشونو عملی کنن.

چنین افرادی موضعشون مقابل اجتماع اینه:

نه من اجتماع رو درک میکنم و نه اجتماع من رو. پس منزوی میشم و از این انزوا خوشحالم. چون مثل عوام بیکار نیستم، یک انزوای شلوغ و پر از کار و برنامه دارم.

تغییر این حس آسون نیست و یک شبه هم حاصل نمیشه، چون مانند یک تغییر عقیده است. افکاری که علاوه بر اینکه عقیده ات شدن، موجب عادتت هم شدن. این که انتظار داشته باشید یک شبه اجتماعی بشن انتظاری واهیست. بخصوص اینکه چنین افرادی همیشه حس میکنن مسائل رو از همه بهتر میفهمن و عملا کمتر کمک میخوان و نصیحت پذیر نیستن، مگر از یکی عین خودشون!

این توصیف شما از نظر من منصفانه نیست که میفرمایید با یک فرد روانی ازدواج کردم و چون قرص میخورده، فریب خوردم. البته با اون تعریف روانی به معنای مجنون که شما در ذهن خودتون دارید شاید. هرکسی ممکنه مقطعی دچار مشکلات روحی و روانی بشه. بعضی بیماری ها به سادگی یک سرماخوردگی هست. مسخره است شما در مراسم خواستگاریتون بگید عذر میخوام من 13 سالم که بود سرما خوردم، یک بارم آبله مرغون گرفتم... شاید همه ما سالی یک دو بار به اختلالات روانی مبتلا بشیم. برخی خوددرمانی میکنند، برخی به پزشک مراجعه میکنند. بهتره همه ما این نگاه غیر عادی و غیر قابل هضم رو به اختلالات روح و روان تصحیح کنیم. بی خوابی هم یک اختلال روانی هست، افسردگی فصلی هم، اضطراب و ترس و دلهره و عصبیت و وسواس و همه اینها اختلال اند. دیگه حالا هرکی قرص خورد جانی و مجنون که نیست. همسر شما قاتل زنجیره ای نبودن، فکر هم نمیکنم رو صورت دخترا اسید میریختن یا با بدر کامل ماه گرگینه میشدن :311: یه وسواس و نارضایتی از زندگی بوده که بی توجهی بهش موجب شده کمی حاد بشه و به مراتب تاثیرش رو بر زندگی شما هم بذاره. حالا هم شما باید کنارشون باشید و کمکشون کنید، کمکتون هم اینه که اجازه بدین از درون خودش و برنامه هاش و اینها صحبت کنه، دغدغه هاشو بگه، به همین بهانه پاشونو به دنیای بیرون باز کنید، دو بار شما به سازش برقصید، یه بار هم ریش گرو بذارید به خاطر شما بیان بیرون. تفریحات بیرونی مناسب با احوال ایشون پیدا کنید و از اونجا شروع کنید. مثلا چنین افرادی ترجیح میدن یه جا برن پیاده روی تا یه جمع شلوغ مهمونی، ترجیح میدن با اجتماع هم در دل طبیعت باشن، تا تو یه سالن پذیرایی، دوست دارن کنج یه کافی شاپ دنج بشینن تا اینکه تو یه مجتمع تجاری با شما بیان خرید. اینجوری پاگشاشون کنید بیرون، دیگه اصلا خونه نمیمونن. :227:
طلاق چیه بابا. حالا خوب بود شوهرتون کاملا دلخواه شما رفتار میکرد حوصلتون سر میرفت؟ :311: شوهر باید رو مخ زنش باشه، تا زن کفری بشه بره خرید، وگرنه زن کی فرصت کنه بره خرید؟ :311: حالا خرید هیچی، با دوستاتون در مورد چی حرف بزنید؟ :311: شوهره و همین چالش های پیش رو... طلاق حتی حرفش سنگینه. ارضا کننده هم نیست. این بازسازیه که منبع انرژی برای شما، همسرتون و کوچولوی دوست داشتنیتونه. موفق باشید.


پاورقی: خودتون به تنهایی نمیتونید کمکشون کنید. از مشاور مجرب کمک بگیرید.

بله
کسي خودش را آتش بزند تا همسري که احتمالا بيماري رواني دارد را گرم کند.
اين منطقي و عقلاني نيست.
دراين مورد هم عشقي ديده نمي شود از طرف خانم،
دنبال بهانه هستند براي اتمام رابطه.
البته آدم از هرجايي که فرار کند ، در نهايت خودش را همراه مي برد و از خود ،فراري نيست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

سلام. عزیزم تشخیص و فرمایشات جناب باغبان عالی بود. :104:
همسر شما کمالگرا هستند و وسواس فکری دارند. ولی یکم شدتش از حد معمول بیشتره. و دقیقا هم از خود کم بینی و کمبود اعتماد به نفس هست. بخصوص که فرمودین پدر و مادرشون ایشون رو از کودکی مجبور میکردن به 20 بودن و ایده آل بودن.

من خودم البته در شدت کمتری با این کمالگرایی مواجه ام و تا الان رو خودم کار کردم تا کمرنگ تر شده. ولی پیشتر ها مانند همسر شما همیشه در حال برنامه ریزی بودم. جالبه بدونید هرچی حال روحی بدتر باشه این حالت تشدید میشه، چون باعث میشه آشفتگی درونت رو با نظم بیرونی تسکین بدی. مدام برنامه میریزی، هرچند 50 درصد هم عملی نمیشن. چون از شخص ناکارآمدی که از خودت در ذهنت ساختی احساس گناه میکنی. اینه که مثلا شوهر شما با تست زدن احساس گناهشون از این ناکارآمدی و ناتوانی توام باهاش کمرنگ میشه. و مجددا تو فکر شروع هستند، چون مراحل قبلی بی نقص نبوده، هی بر میگردن که تکمیل یا اصلاحشون کنن، اینه که هیچ گاه پیشرفت نمیکنن، چون ترس از اجرا دارن و باعث میشه نتونن ایده هاشونو عملی کنن.

چنین افرادی موضعشون مقابل اجتماع اینه:

نه من اجتماع رو درک میکنم و نه اجتماع من رو. پس منزوی میشم و از این انزوا خوشحالم. چون مثل عوام بیکار نیستم، یک انزوای شلوغ و پر از کار و برنامه دارم.

تغییر این حس آسون نیست و یک شبه هم حاصل نمیشه، چون مانند یک تغییر عقیده است. افکاری که علاوه بر اینکه عقیده ات شدن، موجب عادتت هم شدن. این که انتظار داشته باشید یک شبه اجتماعی بشن انتظاری واهیست. بخصوص اینکه چنین افرادی همیشه حس میکنن مسائل رو از همه بهتر میفهمن و عملا کمتر کمک میخوان و نصیحت پذیر نیستن، مگر از یکی عین خودشون!

این توصیف شما از نظر من منصفانه نیست که میفرمایید با یک فرد روانی ازدواج کردم و چون قرص میخورده، فریب خوردم. البته با اون تعریف روانی به معنای مجنون که شما در ذهن خودتون دارید شاید. هرکسی ممکنه مقطعی دچار مشکلات روحی و روانی بشه. بعضی بیماری ها به سادگی یک سرماخوردگی هست. مسخره است شما در مراسم خواستگاریتون بگید عذر میخوام من 13 سالم که بود سرما خوردم، یک بارم آبله مرغون گرفتم... شاید همه ما سالی یک دو بار به اختلالات روانی مبتلا بشیم. برخی خوددرمانی میکنند، برخی به پزشک مراجعه میکنند. بهتره همه ما این نگاه غیر عادی و غیر قابل هضم رو به اختلالات روح و روان تصحیح کنیم. بی خوابی هم یک اختلال روانی هست، افسردگی فصلی هم، اضطراب و ترس و دلهره و عصبیت و وسواس و همه اینها اختلال اند. دیگه حالا هرکی قرص خورد جانی و مجنون که نیست. همسر شما قاتل زنجیره ای نبودن، فکر هم نمیکنم رو صورت دخترا اسید میریختن یا با بدر کامل ماه گرگینه میشدن :311: یه وسواس و نارضایتی از زندگی بوده که بی توجهی بهش موجب شده کمی حاد بشه و به مراتب تاثیرش رو بر زندگی شما هم بذاره. حالا هم شما باید کنارشون باشید و کمکشون کنید، کمکتون هم اینه که اجازه بدین از درون خودش و برنامه هاش و اینها صحبت کنه، دغدغه هاشو بگه، به همین بهانه پاشونو به دنیای بیرون باز کنید، دو بار شما به سازش برقصید، یه بار هم ریش گرو بذارید به خاطر شما بیان بیرون. تفریحات بیرونی مناسب با احوال ایشون پیدا کنید و از اونجا شروع کنید. مثلا چنین افرادی ترجیح میدن یه جا برن پیاده روی تا یه جمع شلوغ مهمونی، ترجیح میدن با اجتماع هم در دل طبیعت باشن، تا تو یه سالن پذیرایی، دوست دارن کنج یه کافی شاپ دنج بشینن تا اینکه تو یه مجتمع تجاری با شما بیان خرید. اینجوری پاگشاشون کنید بیرون، دیگه اصلا خونه نمیمونن. :227:
طلاق چیه بابا. حالا خوب بود شوهرتون کاملا دلخواه شما رفتار میکرد حوصلتون سر میرفت؟ :311: شوهر باید رو مخ زنش باشه، تا زن کفری بشه بره خرید، وگرنه زن کی فرصت کنه بره خرید؟ :311: حالا خرید هیچی، با دوستاتون در مورد چی حرف بزنید؟ :311: شوهره و همین چالش های پیش رو... طلاق حتی حرفش سنگینه. ارضا کننده هم نیست. این بازسازیه که منبع انرژی برای شما، همسرتون و کوچولوی دوست داشتنیتونه. موفق باشید.


پاورقی: خودتون به تنهایی نمیتونید کمکشون کنید. از مشاور مجرب کمک بگیرید.

---

ممنون از نظرتون... و اینکه با خیلی از حرف های شما موافق هستم.... شما درست میگید حرف از طلاق واقعا مسخره ست...

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maziyarhosaini

بله
کسي خودش را آتش بزند تا همسري که احتمالا بيماري رواني دارد را گرم کند.
اين منطقي و عقلاني نيست.
دراين مورد هم عشقي ديده نمي شود از طرف خانم،
دنبال بهانه هستند براي اتمام رابطه.
البته آدم از هرجايي که فرار کند ، در نهايت خودش را همراه مي برد و از خود ،فراري نيست.

---

احساس میکنم شما از جای دیگری ناراحت هستید