مشکلات من و همسرم، عدم ثبات فکری و چگونگی ارتباط با خانواده من

سلام دوستان حتما پست های قبلی منو خوندین در ارتباط با پرخاشگری ها و بددهنی های همسرم...من واقعا خسته و داغونم....امیدوارم امروز حداقل چندتا از دوستان این پست منو بخونن و بهم نظر بدن چون تا یکشنبه که بیام سرکار اینترنت ندارم..
تو این مدت جندتا دعوای سخت با همسرم داشتم بعدازاون برنامه پیک نیکی که با خانوادم رفتیم و یه دفعه بهم زد و کمال بی احترامی رو به بابام اینا کرد.....یه ماه بعدش خونه پدرم اینا بودیم که خواهرم گفت بهش ما میخوایم هفته دیگه بریم محلات آقا...میاین شما هم بریم باما؟ همسرم هم به من نگاه کرد گفت دوست داری بریم منم گفت اره خوب بدم نمیاد...همسرمم گفت انشالله ببینیم چی میشه گذشت تا هفته دیگه من دو روز خونه بابام اینا بودم به خاطر بچه ام که پیش مامانم میمونه شبش بهش زنگ زدم گفتم برای پس فردا برنامه خاصی نداری؟ موافقی بریم محلات؟ به نظرت چه ساعتی بریم و شب بمونیم یا نه؟ از اینجور حرفا اونا گفت اره صبح بریم شب بیایم باشه نه برنامه ای نیست فقط خونه خواهرم دارن بنایی میکنن من میسپرم اون یکی داداشم برم با بناش تصفیه کنه (خواهرش مجرده و این خونه رو میخاد بده اجاره).......خلاصه فردا صبح من سرکار بودم بهم زنگ زد که من محلات نمیام کلی کار دارم باید با بنا تصفیه کنم و اصلا گور ننه و بابات اصلا من براچی باید با اونا بیام خیلی خوشم میاد ازشون.............خلاصه هی گفت و هی گفت منم هاج وواج که بابا مگه چی شده خودت دیشب گفتی اونم میگفت حالا که گفتم الان میگم نه!!!حالا فکرکنین مامانم اینا داشتن ساک میبستن!..دوباره به شوهرم زنگ زدم که اگه فردا کار داری عیب نداره پس فردا میریم گفت به خاطر تو باشه....منم زنگ زدم به مامانم اینا گفتن و کلی اونا شاکی شدن ولی بعد قبول کردن که پس فردا بریم..گذشت و آقا عصری اومد دنبالم که من و بچه رو ببره خونه خودمون از خونه مامانم اینا بالا نیومد ما رفتیم پایین تا ماشین حرکت کرد شروع کرد به فحش کاری و توهین به من و خانوادم و اینکه من خوشم نمیاد و نمیام اصلا!!!!!!وای دنیا رو سرم خراب شد هرچی میگفتم اخه چرا اخه خودت گفتی میگفت کسی به من نگفته باید بابات زنگ میزد به من میگفت میای فردا بریم یا نه مگه من بیکارم منم میگفتم خوب من بهت گفتم میگفت تو کی هستی بروباباو دوباره فحشهای بد با صدای بلند و داد و بیداد............. ضایع شده بودم عجیب با حقارت تمام به مامانم زنگ زدم گفتم ما نمیایم:54:ابروم رفت گفتن خوب نمیخاستین بیاین میگفتین و خلاصه سرتون رو درد نیارم اونا هم دیگه نرفتن و همسرم گند زد به تعیطلات......جالبه اقا دوقورتونیمشم باقی بود و پروویی هم میکرد و فرداش پاشد رفت خونه خواهرش که تحویل بگیره بعدم رفت خونه مادرش همه برادراش با خانماشون بودن و ناهارشو خورد و شب اومد............فردای اون روز زنگ زد به بابام که عید فطر رو تبریک بگه و بعدشم گفت از این به بعد جایی خواستین برین با من هماهنگ کنین نه خانومم...........
اون ماجرا گذشت ولی من داغونم افسردم میدونین چرا چون خیلی ما باهم فرق میکنیم خانواده اون ذره ای محبت ندارن به ما 2 هفته پیش تولد دخترم بود زنگ زد به مادرش گفت بنایی داریم ما نمیایم به برادربزرگشم گفت گفت خونه مامان بنایی نمیتونم بیام ما یه هفته بعد انداختیم که اونا بین ولی باز نیومدن!حتی زنگ نزدن معزرت خواهی کنن...منم فقط اخر شب گفتم واقعا که کاش میومدن مگه چندساعت بود و همسرم که کلی ناراحت بود گفت چی بگم ولی فرداش پاشد رفت خونه مادرشو و انگار نه انگار....حالا فقط کافی بود بابای من نمیومد کلی فحش کاری و بدبینی میکرد...بابای من روز قبل تولد مسافرت بود من ایتقد بهش التماس کردن صبح زود راه افتاده بود که به تولد برسه تا شوهرمن حرف مفت نزنه پشت سرش اونوقت اونا...
همه اینارو گفتم که بگم من هیچ محبتی از قوم شوهرنمیبینم و تشنه محبت خانوادمم واونا سیرابم میکنن...اونا دوتا فرزند دارن یکی من یکی خواهرم ولی خانواده شوهرم ده تا بچه ان و اون اخری
تو این تعطیلات جرآت ندارم بگم با خانوادم یه روز بریم پیک نیک..مامانم اینا میخان برن مشهد جرآت ندارم بگم باهاشون بریم اونروز مامانم بهش گفت میخوام برم بلیت بگیرم خودشو زد به کری بعد که رفتن به من گفت بگو یه موقعی برن که تعطیل باشه از کارمون نیوفتیم که مادرت بچه رو نگه داره!!!ببینی چه قدر پرووووو
خلاصه همش خسته ام و افسرده الان بیکاره یه مدته وتمام خرج خونه رو من میدم میخاد مغازه رو املاک کنه تمام خرجش رو من دادم ولی یه ذره قدردانم نیست و یه ذره به خواسته هام توجهنمیکنه......از اون ور مادرم توقع داره در مقابل این همه محبتش به ما حداقل یه روز که میخان مسافرت یا پیک نیک برن ما هم بریم باهاشون و تنها نباشن......................به نظرتون چیکار کنم من؟
ببخشید طولانی شد چیکار کنم که راضی شه بیاد

سلام
شما که هنوز هیچ تغییری در روند زندگیتون ندادید

کمک های مالی بی شمار و ایجاد توقع در همسرتون
از طرفی داشتن توقع از همسر برای رفت و آمد با خانواده به دلیل کمک های مالی بی شمار

کمک های مالی به همسرت رو پایان بده توقعات ایشون رو به صفر برسون بذار وظایفش رو انجام بده
منظورم با جنگ و دعوا نیست در صلح و آرامش

از طرفی وقتی پدر مادرت پیشنهاد مسافرت میدن فعلا با توجه به روحیات همسرت بگو نه احتمالا نمیایم بذار همسرت هر وقت مشتاق این مسافرتها بود بیاد خودت رو هم زیاد راغب نشون نده. این در نظر همسر شما نشاندهنده وابستگی شما به خانوادتون هست که زیاد مطلوب نیست

دقیقا محبتی که شما توی خانوادتون حس می کنید همسر شما توی خانوادش حس می کنه پس زیاد توقع بی مهری به اونا رو نداشته باشید

همسر شما به انواع کمکها از طرف خانوادتون عادت کرده و به نحوی متوقع شده

من اگر به جای شما بودم حداقل یکی دو سال قید مسافرت یا راه دور رفتن با خانواده ام رو می زدم در حد همون سر زدن های ساده که احترامها توش حفظ بشه بهتره
شما که اخلاق همسرت توی مسافرت و گردش هم زیاد ثبات نداره چرا موقعیتی رو ایجاد می کنی که خانوادتو ناراحت کنه

این بی ثباتی رو بپذیر و سعی در ایجاد موقعیتهایی که این بی ثباتی باعث بی احترامی به خانوادت بشه، نکن

سلام عزیزم متاسفم منم میگم فعلا با این اخلاق همسرت با خونوادت مسافرت و پیک نیک نرو چون اقا سریع بهش برمیخوره و پیک نیک زهر میکنه وروی خانوادت و همسرت بهم باز میشه
اگه خانوادت زنگ زدن همسرت دعوت کردن بگو من نمیدونم هر چی خودت صلاح میدونی خودت رو اصلا راغب نشون نده عزیز من چندین سال ازدواج کردی اما هنوز مستقل نشدی وابسته به خونوادتی حتی برا تفریحات هروقتتونستی خودت رومستقل به همسرت نشون بدی اونوقت میبینی ایشونم اینقدر با خونوادت لج نمی شه
یکم زندگیتون از خانوادها مسقل کنین تا بفهمین. زندگی یعنی چه؟
لازم نیست تولد میگیرین خانوادها رو حتمادعوت کنین اصلا اینقدر تو هرچی خانوادها رو وارد کردین که لذت دوتایی رو نمیدونین چیه
اگه میخاین زندگیت تغییر کنه باید هردو خانواده رو برا هر مراسمی حذف کنید وفقط همون رفت امد های مختصر یکی دو هفته یه بار باشه اینجوری زندگیت هم درست میشه
درضمن حتما تو خوشیها دلخوریهات رو بگواما اول از خوبیاش بگو
حتما همسرت تشویق کن دنبال کار باشه اگه دایم تو خونه هست بچه رو نذار پیش مادرت شاید این باعث بشه همسرت زودتر کارپیدا کنه

ممنونم از پاسختون دوستای خوبم....به خدا تو روند زندگیم تغییر دادم الان بعد از ماجرای پیک نیک با همسرم خونه بابام اینا نرفتم به خاطر نگه داری بچه خودم با دخترم رفتم چون هنوز پیشنهاد از طرفش نبوده که بریم اونجا منم اصرار نکردم...تو همین تعطیلاتی که گذشت هیچ برنامه ای با خانوادم نزاشتم اونا میخان اخر این هفته برن مشهد من نذر کردم ولی هیچی به همسرم نگفتم که ما هم بریم اون خودش پیش پیش گفت من جایی نمیرم گیر ندی به من............خیلی سخته این شرایط....اره من وابسته ام و خانوادم جز من و خواهرم هیچ کس دیکه ای رو ندارن اکثر اقوام ما خارج از کشورن.....ولی منم با این همسر بینظیرم مجبورم تنهاشون بزارم.اونا تمام زندگیشون دختره منه که همسرم از این بابت گویا خوشحال نیست.....
در مورد مسئله مالی باید بگم فکور عزیز من خیلی دلم میخاد اون اتفاقی که گفتید بیافته ولی بهم میگه تو حق نداری هزار تومنبرای خودت نگه داری من میزارم میری سرکار و باید پولشو بیاری توی خونه الان میخاد مغازه رو املاک کنه یه مقدار از خواهرش پول گرفت مابقیشم از حقوق من.وقتی پول نیس چیکار کنم از کجا اجاره خونه و مابقی تامین باید بشه ..از حقوقه من دیگه...حالا امیدوارم این کارش بگیره.......
من اینهمه صبوری میکنم و پا رو دلم میزارم ولی اون.........واقعا دلم شکسته..ما ساله اول تو همون خونه ای که به نام بابام بود وبعد مغازه خریدیم با پولش تو محل قدیمی همسرم بود که به مغازه هم نزدیک بود..بعد سال دوم به خاطر کوچیک بودن فرزنده تازه متولد شدم به اصرار من محلمون رو عوض کردیم اومدیم بالاتر و یه کم با خونه بابام اینا نزدیکتر شدیم پارسال هم دوباره به اصرار من و نگه داری بچه توسط مامانم تمدید گردیم که تا دی ماه همین امسال مهلت داریم..حالا اقا دورزه گیر داده من میرم محله خودم نزدیکه مغازم بچه رو هم میزارم مهد دوست داشتی تو هم بیا وگرنه خونه بابات...
من نمیتونم و اصلا حالم بهم میخوره از اون منطقه همون اولش هم که رفتیم بهم شب عروسی قول داد دو سه ماه دیگه میریم همونجا که من میخام (همین منطقه ای که الان ساکنیم)..اونجا پایینه شهر هیچ من غریبم خونه مادرش همونجاست ولی کله اون یک سال در خونه مارو نزد من باردار بودم زایمان کردم هم نیومد! خیلی به خونه مادرم اینا دوره....بعد اخه این تنها چیزیه که من ازش میخام ولی لج کرده میگه میرم اونجا خواستی بیا نخواستی نیا...از حالاتا هشت ماه دیگه هرشب ما داستان داریم دیشب میگفت زودتر خالی میکنم...من یخ میکنم وقتی اینو میگه مثل کابوسه برام جالبه اوایل ازدواج اصلا این حرفا رو در مورد محل زندگی نمیزد الان پررو شده اینقد..الان تا محل کارش با موتور میره شاید کمتر از نیم ساعته میرسه..همیشه ناهار هم میره خونه مادرش..آقا به خاطر راحتیه خودش میگه میگه شاید دوست داشتم یه دقه عصری بیام خونه سر بزنم برم الان که دورم نمیشه منم میگم باباجون اینجا هواش بهتره امکاناتش بهتره توروخدا نریم ..اونم پررو میگه بگو بابات تو این محل برامون خونه بخره تا من نرم وگرنه من اگه قرار اجاره کنم میرم محله خودم...............
کلا چشم داره به یه قرون دوزاره بابای بیچاره من میگه ویلاشو که قصد فروش داره زودتر بفروشه یه پولی بده ما خونه بخریم منم هزار بار گفتم اون کمکش رو به ما کرده و اون پول برای خودشه ولی این تو فکر کثیفش هست...........خسته شدم دیگه

سلام ای بی اس عزیز
من فکر میکنم شما هنوز خسته نشدی
اگه خسته شده بودی روندت رو تغییر میدادی . دو حالت داره یا این زندگی رو میخوای یا نمیخوای
اگه میخوای:(همسرت رو دوست داری یا این زندگی ارزشش رو داره )
1. دیگه بحث نکن
2. محبت کن
3. خونه رو بده و برو سمت مغازه همسرت خونه بگیر .بچه رو بزار مهد . هفته ای یکبار یا دوهفته یکبار با دعوت مامانت از شوهرت برین خونشون برای چند ساعت . دیگه هم سر کار نرو .

حالت دوم اینه که این زندگی و نمیخوای:
1. با پدر و مادرت مشورت کن مطینا حمایتت میکنن
2. سهم خودت رو از زندگی بخواه به نامت بشه ( حتی میتونی شکایت کنی ) و نهایتا مصالحه میکنید سر بچه و مسایل مادی به توافق میرسید و جدا میشید

حالت سوم اینه که این روند و انقدر ادامه بدی تا به یکی از دو حالت بالا برسی و یا تا آخر عمرت همینجوری زندگی کنی

موفق باشی

دوست عزیز من روند زندگیم رو تا حدودی تغییر دادم ...........من خیلی جاها خیلی موارد کوتاه اومدم نزاشتم بحث پیش بیاد و گذاشتم حرف اون پیش بیاد.
و اینکه اگه من سرکار نرم از گشنگی خواهیم مرد!!حداقل تا وقتی که همسرم کارش جا بیافته .به هرحال از ارهنماییهات ممنون
من همه حرفم اینه که ایا رفاه و اسایش من تو این زندگی بعد از این همه از خودگذشتگی برای همسرم مهم نیست؟؟؟!!!

سلام عزیزم متاسفم اما اگه من بودم میگفتم باشه هرچی تو بگی برا من تو الویت اولی بعد خانواده تا همسرم از کیف میرفت رو ابرا مطمین باش 90%کاری رو میکرد که شما میخای
این که میگم تجربه خودمه من همیشه به همسرم میگم اول تو زندگی شوهر مهمه بعد بجه بعد پدر مادر ادم من به ندرت بگم میخام برم به مادرم سر بزنم چون خودم مستقل نشون دادم اما در عوض همسرم ازم میخاد برم بهشون سر بزنم هر هفته یکی دو روز میرم
اول ازدواج رفتم یهجا خونه گرفتم که نه نزدیک مادرم باشه نه مادرش بعد یه سال خودش میخاست که سمت مادرم باشه چون محلش بهتر بو د
یه وقتهایی تو بحثها پیش اومده گفته اصلا من دیگه نمیخام اینجا باشم میخام برم سمت خاهرام منم تو اون لحظه میگم باشه هر جا تو راحتی برا من فرقی نداره و الان دو سال نزدیک مادرمم پس زیاد به حرفایی که مردا میگن فکر نکن چون اونا فقط جواب چشم میخان نه چیز دیگه
تا میتونی خودت رو مستقل از خونوادت به همسرت نشون بده این سیاسته
برا اخر هفته هم به همسرت بگو مامانینا میخان برن مشهد نظر تو چیه هرچی تو بگی همون میکنم اگه اومد فبها اگه نه گفت خودت برو بگو با اینکه خیلییییییییی وقته دلم هوای مشهد کرده اما اصلا بی تو حال نمیده اصلا ولش کن بعد دیگه هیچی نگو تا ببین چند روز اینده خودش چی میگه
در نهایت نرفتین باز چه بهتر ممکنه تو سفر باز اعصاب خوردی بشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

سلام عزیزم متاسفم اما اگه من بودم میگفتم باشه هرچی تو بگی برا من تو الویت اولی بعد خانواده تا همسرم از کیف میرفت رو ابرا مطمین باش 90%کاری رو میکرد که شما میخای
این که میگم تجربه خودمه من همیشه به همسرم میگم اول تو زندگی شوهر مهمه بعد بجه بعد پدر مادر ادم من به ندرت بگم میخام برم به مادرم سر بزنم چون خودم مستقل نشون دادم اما در عوض همسرم ازم میخاد برم بهشون سر بزنم هر هفته یکی دو روز میرم
اول ازدواج رفتم یهجا خونه گرفتم که نه نزدیک مادرم باشه نه مادرش بعد یه سال خودش میخاست که سمت مادرم باشه چون محلش بهتر بو د
یه وقتهایی تو بحثها پیش اومده گفته اصلا من دیگه نمیخام اینجا باشم میخام برم سمت خاهرام منم تو اون لحظه میگم باشه هر جا تو راحتی برا من فرقی نداره و الان دو سال نزدیک مادرمم پس زیاد به حرفایی که مردا میگن فکر نکن چون اونا فقط جواب چشم میخان نه چیز دیگه
تا میتونی خودت رو مستقل از خونوادت به همسرت نشون بده این سیاسته
برا اخر هفته هم به همسرت بگو مامانینا میخان برن مشهد نظر تو چیه هرچی تو بگی همون میکنم اگه اومد فبها اگه نه گفت خودت برو بگو با اینکه خیلییییییییی وقته دلم هوای مشهد کرده اما اصلا بی تو حال نمیده اصلا ولش کن بعد دیگه هیچی نگو تا ببین چند روز اینده خودش چی میگه
در نهایت نرفتین باز چه بهتر ممکنه تو سفر باز اعصاب خوردی بشه

---

ممنون چه قد حرفات ارام بخش بود برام..اتفاقا مامانم اینا دارن میرن مشهد فردا و من فقط به خاطر همسرم باهاشون نمیرم..حتی اعتراض هم نکردم بهش..حتما سعی میکنم سیاستی که گفتی رو خرج بدم ممنون

با سلام و احترام.
چند نقطه مبهم برای من وجود داره که در ادامه میپرسم. البته قبل از ادامه بحث باید بگم به نظر من مهمترین علت وابستگی شما به خانوادتون کمبود محبت از طرف همسرتونه. خیلی از دوستان به این مساله اعتراض کرده بودند ولی این حالت در این شرایط طبیعیه به نظرم.
برای اینکه دقیق بتونم جواب بدم نیاز دارم تا چند مورد روشن بشه. لطفا دقیق و حقیقی پاسخ بدید.
1- به نظرتون همسرتون چرا داره با شما زندگی میکنه ؟ آیا فقط به این خاطر که شما و خانوادتون براش حکم یک منبع مالی رو دارید یا علت دیگه ای هم داره ؟
2- اگر از نظر فرهنگی به خانوادتون نمره 100 بدید به ایشون و خانوادشون چه نمره ای میدید ؟
3- فحاشی ایشون مداوم و همیشگی هست ؟ یعنی سر هر مساله ای که پیش میاد به شما فحاشی میکنه ؟
4- خصوصیات مثبت همسرتون که باعث میشه بخواهید باهاشون زندگی کنید رو بنویسید. (این مورد بسیار مهم است. لطفا دقیق و کامل بنویسید)
5- شغل پدر شما و شغل پدر ایشون ؟
با تشکر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Psychologist.

با سلام و احترام.
چند نقطه مبهم برای من وجود داره که در ادامه میپرسم. البته قبل از ادامه بحث باید بگم به نظر من مهمترین علت وابستگی شما به خانوادتون کمبود محبت از طرف همسرتونه. خیلی از دوستان به این مساله اعتراض کرده بودند ولی این حالت در این شرایط طبیعیه به نظرم.
برای اینکه دقیق بتونم جواب بدم نیاز دارم تا چند مورد روشن بشه. لطفا دقیق و حقیقی پاسخ بدید.
1- به نظرتون همسرتون چرا داره با شما زندگی میکنه ؟ آیا فقط به این خاطر که شما و خانوادتون براش حکم یک منبع مالی رو دارید یا علت دیگه ای هم داره ؟
2- اگر از نظر فرهنگی به خانوادتون نمره 100 بدید به ایشون و خانوادشون چه نمره ای میدید ؟
3- فحاشی ایشون مداوم و همیشگی هست ؟ یعنی سر هر مساله ای که پیش میاد به شما فحاشی میکنه ؟
4- خصوصیات مثبت همسرتون که باعث میشه بخواهید باهاشون زندگی کنید رو بنویسید. (این مورد بسیار مهم است. لطفا دقیق و کامل بنویسید)
5- شغل پدر شما و شغل پدر ایشون ؟
با تشکر

---

با سلام و احترام خیلی خیلی سپاسگزارم از حسن توجه جناب عالی.
1. همسرمن منو زندگیشو فرزندش رو دوست داره..نه بعد مالی نمیتونه باشه وقتی باهم ازدواج کردیم تو مغازه ایکه با برادرش شریک بودن کار میکرد ولی بعدش بود گفت در نمیاره و...خونه ای که بابام خریده بود و فروختیم و سهم برادرش رو خریدیم البته به نام من و بعد هی شغل های توش رو عوض کرد.....من قبلا اینجا تاپیک زیاد زدم نمیدونم مزالعه فرمودید یا نه این توضیحات مختصری که میدم امیدوارم تکراری نباشه...قبل از ازدواجمون یه خونه داشت که بابام روز خواستگاری گفت بزنه نصفشو به نام من قبول کرد ولی قبل از عقد اومد گفت میخام اونو بفروشم با داداشم مغازه بگیرم ولی سه دانگ مغازه اییکه گرفتم رو میزنم به نام تو سه دانگ هم به اسم برادرش.دوشب قبل از مراسم عقد زنگ زد گفت مامانم کاملا مخالفه و میگه مابه نام نمیزنیم تو میخای اونجا کار کنی و از این حرفا....بابای من گفت بهم بزنیم ولی من اصرار کردم که نه یا این یا هیچ کس خلاصه با بابام حرف زد و قرار شد شرط ضمن عقد بیاد که هروقت خونه خرید سه دانگ به نام من بزنه و اونموقع بخشی از مهریه کمتر میشه.گذشت تا قبل از عروسیمون که چندماه با عقد فاصله داشت میرفتیم که خونه اجاره کنیم که بابام گفت من پول میدم خونه بخرید من قبول نمیکردم ولی بابام اصرار کرد خیلی زیاد گفت حق نداری خونه اجاره ای بشینی شوهرم هم پول خرید رو نداشت.(میدونم اشکال از ما بوده که بد عادتش کردیم از اول).سمت خونه بابام اینا پولمون نرسید رفتیم سمت خونه مادرش که نزدیکه مغازه بود خریدیم قبل از خرید گفت بابات به نام من و تو میزنه منم گفتم نمیدونم به بابام گفتک بابا گفت به نام تو میزنم فقط من احمق هم به شوهرم گفتم بزار بابا بگیره من بعدا نصفشو میزنم به نام تو.ولی چون بابام به اسم خودش روش وام گرفت کل خونه به نام پدرم شد و این شد اولین دعواهای ما هرروز ما دعوا داشتیم که من تو خونه ایکه به نام باباته نمیشینم و شماها دروغگویین و تو قول دادی و زدی زیر حرفت من اینجا راحت نیستم و ....درصورتیکه من یا حتی پدرت به هیچ وجه طوری رفتار نکردن که افکار منفی تو ذهنش شکل بگیره...گذشت و به پیشنهاد همسرم اون خونه رو فروختیم و اون سه دانگ مغازه رو از برادرش خریدیم به نام من و ما رفتیم به خاطر بچه ام منطقه نزدیکتر به خونه بابام اینا اجاره کردیم.الان میگه بعد دوسال دیگه بسه من میخام برگردم محبه خودم محله قدیمیم بچه هم میره مهد.......من اگه اینو به خانوادم بگم سکته میکنن از غصه اونجا خیلی دوره به خونشون الانم تازه بیست دقیقه با ماشین راهه تا خونشون...میگه یا بابات ویلاشو بفروشه پول بده ما این محل خونه بخریم یا من میرم....این توضیحات رو گفتم بگم که در جریانش باشید
این سوال شماره یک رو فکر کنم اون باید جواب بره ولی من اگه بخام بگم اینکه اون کلا با من خوشبخته و همیشه میگه بهترازتو کجا پیدا کنم ولی یه موقعهایی قاطی میکنه.بی انصافیه بگم فقط زندگیش با من سر بعد مالیه چون من میلیاردر نیستم ولی خوب از اونا بیشتر داریم..در ضمن اول که پاپیش گذاشت برا ازدواج این قضایا و پول دادن ها نبود و بعدش پیش اومد..حتی بارها که من شکاین کردم از سرکار رفتن گفته بشین خونه کمتر خرج میکنیم نمیدونم چه قدر پاسخم مفید بوده شاید اگر بیشتر جزئی تر این سوال رو مطرح کنین بتونم بهتر پاسخ بدم.
2. نمره از لحاظ فرهنگی به خانواده خودم صد و به خانواده اون سی ...اینو بدون اغرار میگم از حرفایی که زدم مشخصه.مادرشوهرمن یک بار با خونه ما تماس نگرفته حتی زنگ نمیزنه حاله بچه که نوش باشه رو بپرسه.همسرمن تقریبا هر روز میره سر میزنه اونجا خودش و مادرش هم هرروز بهش زنگ میزنه من تمام اعیاد و مناسبتها زنگ زدم حالشو پرسیدم ولی اون اصلاو حتی دوران بارداریم که نزدیکه خونشون هم بودیم (دوتا کوچه فاصله داشتیم) نیومد یه بار به من سر بزنه..خانواده من هرسال عید به خاطر من میان خونش و اون یک بار بیشتر نیومد..دلیلشو میگم الان که در اخر خودتون نمره کمتر از سی رو بهشون بدین....ما دوماه قبل از عید عقد کردیم چون مادرش سنش زیاده برای عید من و خانوادم رفتیم عید دیدنی خونشون.پدرش فوت شده یه بزرگترین برادرشون رییس کلانتری بوده و واسه خودشون حکم پادشاه رو داره رو حرفش هیچکس نباید حرف بزنه کلا ده تا بجه ان 5دختر5پسر که 3دخترو1پسرمجردن و سن بالا با مادره زندگی میکنن.بگذریم وقتی ما از خونشون اومدیم بیرون عصرش زنگ زدکه نمیاین خونه دادشم؟ داداشش سنش از بابای من کمتره..همسرم کلی اصرار کرده که بیاین دیگه خونشون دوتا خونه با مادرش فاصله داره منم کلی به بابام اصرارکردم و بابام علی رغم میل باطنیش اومد رفتیم خونشون.بعد روز دوارزدهم عید برادرش و مادرش با شوهرمن اومدن خونه بابام اینا بازدید پس بدن هیچ کدوم از خواهرش حتی زن برادرش هم نیومدن که برای باباو مامان من خیلی بدبود.از سال بعد که ماعروسی کردیم بابای من همون برادرشو روز اول عید خونه مادرشوهرم دید و دیگه خونشون نرفت و مادرشوهرمن هم از اون سال نیومدبازدیدپس بده چون کلا هرجا میره بااون بزرگه میره...من هرسال با اصرار به خانوادم میگه مادرشوهرم پیره توروخدا که همسرم چیزی نگه بیاین خونش...من هروقت میگم چرا مادرت نمیره بازدید بابام روپس بده میگه چون بابات خونه دادشم نمیره چی شد اون سال اول رفتین و حالا خودتونو گرفتین همش تقصیره خوده باباته!!.....حالا دیدین سی که دادم زیاد هم بود حالا خیلیاشو نگفتم وگرنه تجدید میشدن!
3.والا در حالتعادی اصلا حتی همش قربون صدقم هم میره تو خونه.وقتی یه اتفاقی یا حرفی پیش بیاد که به مذاقش خوش نباشه فحش میده اونم بیشتر به خانوادم الکی الکی ها...مثلا میگم بریم پیک نیک با بابام اینا میگه من نشستم اونا بران تعیین تکلیف کنن مگه!برو بابا با اون بابای فلانت..مادر فلانت...
4.مهربونه.چشم پاکه.دوستم داره.یه جورایی مسئولیت پذیره.فکرکارو تلاشه.خوش برخورده.در حالت عادیه خوبه و مودبه فقط وقتی قاطی کنه بد میشه ..خونسرده
5.پدرمن بازنشسته نظامی و پدر مرحومه ایشون هم همین طور ولی پدرش ده سال پیش فوت کرده و سنش خیلی زیاد بوده گویا شصت سالش بوده همیر من که بچه اخره به دنیا اومده بوده همسرم میگه بابای من نمیدونست من مدرسه کجا میرم و کلاس چندم
ببخشید طولانی شد

خیلی ممنون از توضیحاتی که دادید. من مشکل شما رو اینطور ارزیابی میکنم. دلیل پرخاشگری های همسر شما و توهین های مداوم و مکرر ایشون نسبت به خانواده شما فقط مساله فرهنگی نیست. ایشون خودشون نسبت به اینکه خانوادشون از نظر مالی و اجتماعی از خانواده شما پایین تر هست کاملا مطلع هستن و این مساله ایشون رو آزار میده. ایشون این فاصله طبقاتی رو حس میکنه و این مساله مداوم در پیش زمینه فکریشون جریان داره. لذا در تمام مشاجرات زندگیتون حتی مشاجراتی که موضوعش ربطی به خانواده شما نداره بحث فحاشی به خانواده شما پیش میاد. یک مثال میزنم تا خوب درک کنید. در اغلب زوج هایی که زن دارای مدرک تحصیلی بالاتری نسبت به شوهر هست این مساله به چشم میخوره. مرد هر جایی که میشینه ادامه تحصیل و مدرک تحصیلی رو نقد میکنه. به کسانی که در دانشگاه تحصیل میکنن توهین میکنه. کافیه همسرش یه اشتباه یا خطا کنه. این مساله رو در زوج های اینچنینی زیاد دیدم که مرد در موقعیت های مختلف چه در خلوت و یا حتی جلوی فامیل به زنش میگه "خیر سرت تو مهندسی ........" یا "میخواستی به جای اینکه مدرک بگیری یکم فهم یاد بگیری" یا به عنوان یک نمونه بدتر : "دانشگاه شده طویله. هر حیوونی رو تو دانشگاه راه میدن" و صدها جمله از این قبیل که هیچکدومش به علت نفرت شوهر از دانشگاه نیست. چون همین مرد بچه خودش رو در آینده به زور حتی میفرسته دانشگاه. تنها دلیلش اینه که مرد با این کار میخواد این فاصله و خلاء رو پر کنه و در جایگاه بالاتری نسبت به همسرش قرار بگیره. همسر شما و رابطه شما هم گرفتار همین موضوعه. پس باید با این دید جلو برید و مشکل رو حل کنید که در ادامه توضیح میدم. اما قبل از اون یک پرانتز باز میکنم و اون اینکه حرف پدرتون در روز پیک نیک که به ایشون دوبار گفتن "آقا پسر" مناسب نبود.با خانوادتون صحبت کنید تا رفتارهای اینچنینی ازشون سر نزنه تا در یک فضای امن شما اقدام به اصلاح زندگیتون کنید. در این مدتی که میخواهید رابطتون با همسرتون رو مدیریت کنید ارتباطتون با خانوادتون رو اندکی کم کنید. این مساله رو بدونید که الان شما مدیریت رابطه رو باید به طور نامحسوس در دست بگیرید و برای این کار ثبات رویه و تلاش زیادی لازمه. اینطور که من برداشت کردم شما از همسرتون هم عاقلانه تر رفتار میکنید و هم عاقل تر هستید اما متاسفانه شما هم مشکلاتی در رفتارتون هست که باید اصلاح کنید وگرنه هر چقدر هم تلاش کنید بی نتیجه خواهید موند. به طور کلی مواردی که باید رعایت کنید اینها هستند:
1- تمام کمک های مالی از خانوادتون رو قطع کنید. اینکه شما میخواهید برای مدتی کار کنید و خرج زندگی رو بدید مربوط به زندگی خودتونه. عیبی هم نداره اگر یک زمانی مرد به مشکل خورد زن ازش حمایت مالی بکنه ولی اینکه ایشون وظیفه خانواده شما بدونه که زندگی برای ایشون بسازن فوق العاده نابجاست. درضمن برداشت من اینه که علت اینکه ایشون شما رو تهدید میکنن که میخوان به محله قبلی برگردن هم اطلاع ایشون از مساله فروش ویلای پدرتون هست. اینطوری دارن شما رو تحت فشار میزارن تا پدرتون رو راضی کنید که براتون خونه تهیه کنن مجدد. با این کمک ها هیچ بهبودی در رابطتون ایجاد نمیشه که توقع ایشون رو بیشتر هم میکنید. پس مساله کمک های مالی از طرف خانوادتون باید به طور کامل قطع بشه و ایشون باید این مساله رو متوجه بشن که هیچ کمکی دیگه تا آخر عمر قرار نیست صورت بگیره. کمی هم شما باید سیاست داشته باشید و ایشون رو از فعالیت های اقتصادی خانوادتون تا جای ممکن مطلع نکنید. البته طوری که ایشون به هیچ وجه مطلع نشه نه اینکه از طرف فرد دیگه ای مطلع بشه. چون اونطوری با توجه به اخلاقی که از همسرتون برداشت کردم فاجعه به پا میشه. پس در این مورد شدیدا با سیاست رفتار کنید.
2- با همسرتون صحبت کنید. نه یکبار بلکه بارها. بهش بگید شایسته شما نیست که اینطوری با خودتون و خانوادتون برخورد بشه و فحاشی ایشون داره عزت نفس شما رو از بین میبره. باید یک حریمی در زندگی وجود داشته باشه و ایشون باید متوجه بشه که شما برای خودتون شخصیت دارید و حاضر نیستید به هر بهایی تحمل کنید. این مساله بسیار مهمه. اگر این روند قرار باشه ادامه پیدا کنه هم شما عزت نفستون رو از دست میدید و هم فرزند شما از ایشون الگو میگیره و بسته به جنسیتش به گونه های مختلفی در زندگی آیندش ضربه میخوره. قرار نیست در زندگی مشترکتون به شما مداوم توهین بشه و خانوادتون هر روز مورد حمله های لفظی ایشون قرار بگیرند. به ایشون بگید که کارش داره چه تاثیر منفی و بدی روی رابطتون میزاره. اگر ایشون توهین کرد شما توهین نکنید ولی همون لحظه بهش بگید که ایشون حق نداره اینطوری با شما و خانوادتون صحبت کنه. سکوت شما در اون زمان مهر تاییدیه به رفتار ایشون حتی اگر بعد از این مساله بهشون شکایت کنید باز هم مفید فایده نیست. ادامه این توهین ها یا شما رو میشکنه یا رابطه و زندگیتون رو. اعتراض خودتون رو نسبت به این مساله نشون بدید و حتی اگر باز هم ادامه پیدا کرد جدی تر برخورد کنید. منزل رو چند ساعتی ترک کنید و به خانه دوست و اقوام یا مکان مطمئنی (البته به جز خانه پدرتون. اکیدا توصیه میکنم به جز خانه پدرتون) برید.
3- شما زندگی مستقل خودتون رو دارید. این مساله که شما مایل هستید با همسرتون به مسافرت هایی برید که خانوادتون برنامه دارند برن به صورت مداوم در هر زندگی مشترکی مشکل ساز هست. تا همسرتون هم با این تفاوت فرهنگی کنار نیامدن و مدیریت روی رفتارشون ندارن اصلا صلاح نیست مسافرت مشترک برید. در مورد مسافرت اخیر مشهد مناسب عمل کردید. مسافرت های کوچک برای خودتون و همسرتون ترتیب بدید. بسیار بسیار تاثیر گذاره روی ارتباطتون. در این بعد از زندگی با توجه به مسائلی که هست باید فعلا مستقل عمل کیند و استقلال زندگیتون رو حفظ کنید.
4- با آرامش و صبر و تصمیمات عاقلانه و غیر عجولانه رفتار کنید. برای اصلاح زندگیتون تلاش کنید. و نتایج یک ماه آینده رو با توجه به رعایت موارد فوق در همین تاپیک بنویسید. انتظار نداشته باشید از فردا همه چیز عوض بشه و نتیجه بگیرید. باید مداوم و مستمر عمل کنید. من و دوستان عزیز دیگر نیز سعی میکنیم مرتب و تا جایی که توان داریم کمکتون کنیم.
به خدا توکل کنید و پیش برید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط زندگی بهتر

خیلی ممنون از توضیحاتی که دادید. من مشکل شما رو اینطور ارزیابی میکنم. دلیل پرخاشگری های همسر شما و توهین های مداوم و مکرر ایشون نسبت به خانواده شما فقط مساله فرهنگی نیست. ایشون خودشون نسبت به اینکه خانوادشون از نظر مالی و اجتماعی از خانواده شما پایین تر هست کاملا مطلع هستن و این مساله ایشون رو آزار میده. ایشون این فاصله طبقاتی رو حس میکنه و این مساله مداوم در پیش زمینه فکریشون جریان داره. لذا در تمام مشاجرات زندگیتون حتی مشاجراتی که موضوعش ربطی به خانواده شما نداره بحث فحاشی به خانواده شما پیش میاد. یک مثال میزنم تا خوب درک کنید. در اغلب زوج هایی که زن دارای مدرک تحصیلی بالاتری نسبت به شوهر هست این مساله به چشم میخوره. مرد هر جایی که میشینه ادامه تحصیل و مدرک تحصیلی رو نقد میکنه. به کسانی که در دانشگاه تحصیل میکنن توهین میکنه. کافیه همسرش یه اشتباه یا خطا کنه. این مساله رو در زوج های اینچنینی زیاد دیدم که مرد در موقعیت های مختلف چه در خلوت و یا حتی جلوی فامیل به زنش میگه "خیر سرت تو مهندسی ........" یا "میخواستی به جای اینکه مدرک بگیری یکم فهم یاد بگیری" یا به عنوان یک نمونه بدتر : "دانشگاه شده طویله. هر حیوونی رو تو دانشگاه راه میدن" و صدها جمله از این قبیل که هیچکدومش به علت نفرت شوهر از دانشگاه نیست. چون همین مرد بچه خودش رو در آینده به زور حتی میفرسته دانشگاه. تنها دلیلش اینه که مرد با این کار میخواد این فاصله و خلاء رو پر کنه و در جایگاه بالاتری نسبت به همسرش قرار بگیره. همسر شما و رابطه شما هم گرفتار همین موضوعه. پس باید با این دید جلو برید و مشکل رو حل کنید که در ادامه توضیح میدم. اما قبل از اون یک پرانتز باز میکنم و اون اینکه حرف پدرتون در روز پیک نیک که به ایشون دوبار گفتن "آقا پسر" مناسب نبود.با خانوادتون صحبت کنید تا رفتارهای اینچنینی ازشون سر نزنه تا در یک فضای امن شما اقدام به اصلاح زندگیتون کنید. در این مدتی که میخواهید رابطتون با همسرتون رو مدیریت کنید ارتباطتون با خانوادتون رو اندکی کم کنید. این مساله رو بدونید که الان شما مدیریت رابطه رو باید به طور نامحسوس در دست بگیرید و برای این کار ثبات رویه و تلاش زیادی لازمه. اینطور که من برداشت کردم شما از همسرتون هم عاقلانه تر رفتار میکنید و هم عاقل تر هستید اما متاسفانه شما هم مشکلاتی در رفتارتون هست که باید اصلاح کنید وگرنه هر چقدر هم تلاش کنید بی نتیجه خواهید موند. به طور کلی مواردی که باید رعایت کنید اینها هستند:
1- تمام کمک های مالی از خانوادتون رو قطع کنید. اینکه شما میخواهید برای مدتی کار کنید و خرج زندگی رو بدید مربوط به زندگی خودتونه. عیبی هم نداره اگر یک زمانی مرد به مشکل خورد زن ازش حمایت مالی بکنه ولی اینکه ایشون وظیفه خانواده شما بدونه که زندگی برای ایشون بسازن فوق العاده نابجاست. درضمن برداشت من اینه که علت اینکه ایشون شما رو تهدید میکنن که میخوان به محله قبلی برگردن هم اطلاع ایشون از مساله فروش ویلای پدرتون هست. اینطوری دارن شما رو تحت فشار میزارن تا پدرتون رو راضی کنید که براتون خونه تهیه کنن مجدد. با این کمک ها هیچ بهبودی در رابطتون ایجاد نمیشه که توقع ایشون رو بیشتر هم میکنید. پس مساله کمک های مالی از طرف خانوادتون باید به طور کامل قطع بشه و ایشون باید این مساله رو متوجه بشن که هیچ کمکی دیگه تا آخر عمر قرار نیست صورت بگیره. کمی هم شما باید سیاست داشته باشید و ایشون رو از فعالیت های اقتصادی خانوادتون تا جای ممکن مطلع نکنید. البته طوری که ایشون به هیچ وجه مطلع نشه نه اینکه از طرف فرد دیگه ای مطلع بشه. چون اونطوری با توجه به اخلاقی که از همسرتون برداشت کردم فاجعه به پا میشه. پس در این مورد شدیدا با سیاست رفتار کنید.
2- با همسرتون صحبت کنید. نه یکبار بلکه بارها. بهش بگید شایسته شما نیست که اینطوری با خودتون و خانوادتون برخورد بشه و فحاشی ایشون داره عزت نفس شما رو از بین میبره. باید یک حریمی در زندگی وجود داشته باشه و ایشون باید متوجه بشه که شما برای خودتون شخصیت دارید و حاضر نیستید به هر بهایی تحمل کنید. این مساله بسیار مهمه. اگر این روند قرار باشه ادامه پیدا کنه هم شما عزت نفستون رو از دست میدید و هم فرزند شما از ایشون الگو میگیره و بسته به جنسیتش به گونه های مختلفی در زندگی آیندش ضربه میخوره. قرار نیست در زندگی مشترکتون به شما مداوم توهین بشه و خانوادتون هر روز مورد حمله های لفظی ایشون قرار بگیرند. به ایشون بگید که کارش داره چه تاثیر منفی و بدی روی رابطتون میزاره. اگر ایشون توهین کرد شما توهین نکنید ولی همون لحظه بهش بگید که ایشون حق نداره اینطوری با شما و خانوادتون صحبت کنه. سکوت شما در اون زمان مهر تاییدیه به رفتار ایشون حتی اگر بعد از این مساله بهشون شکایت کنید باز هم مفید فایده نیست. ادامه این توهین ها یا شما رو میشکنه یا رابطه و زندگیتون رو. اعتراض خودتون رو نسبت به این مساله نشون بدید و حتی اگر باز هم ادامه پیدا کرد جدی تر برخورد کنید. منزل رو چند ساعتی ترک کنید و به خانه دوست و اقوام یا مکان مطمئنی (البته به جز خانه پدرتون. اکیدا توصیه میکنم به جز خانه پدرتون) برید.
3- شما زندگی مستقل خودتون رو دارید. این مساله که شما مایل هستید با همسرتون به مسافرت هایی برید که خانوادتون برنامه دارند برن به صورت مداوم در هر زندگی مشترکی مشکل ساز هست. تا همسرتون هم با این تفاوت فرهنگی کنار نیامدن و مدیریت روی رفتارشون ندارن اصلا صلاح نیست مسافرت مشترک برید. در مورد مسافرت اخیر مشهد مناسب عمل کردید. مسافرت های کوچک برای خودتون و همسرتون ترتیب بدید. بسیار بسیار تاثیر گذاره روی ارتباطتون. در این بعد از زندگی با توجه به مسائلی که هست باید فعلا مستقل عمل کیند و استقلال زندگیتون رو حفظ کنید.
4- با آرامش و صبر و تصمیمات عاقلانه و غیر عجولانه رفتار کنید. برای اصلاح زندگیتون تلاش کنید. و نتایج یک ماه آینده رو با توجه به رعایت موارد فوق در همین تاپیک بنویسید. انتظار نداشته باشید از فردا همه چیز عوض بشه و نتیجه بگیرید. باید مداوم و مستمر عمل کنید. من و دوستان عزیز دیگر نیز سعی میکنیم مرتب و تا جایی که توان داریم کمکتون کنیم.
به خدا توکل کنید و پیش برید.

---

سلام دوست عزیز بسیار بسیار سپاسگزارم از حسن توجه جناب عالی و پاسختون..بله حتما راهنماییهاتون رو انجام میدم من رابطه مشترک همسرم با خانوادم رو اندک کردم یعنی اصلا اصراری مبنی بر رفتن به پیک نیک مسافرت یا حتی منزل پدریم بهش نکردم..البته خودم با فزندم به اونجا میرم به خاطر نکه داری فرزندم توسط مادرم...از لحاظ قضیه مالی هم کاملا درست میفرمایید جدیدا هم خیلی از تصمیمات مالی پدرم چیزی بهش نمیگم زیاد..ولی در رابطه با موقع فحاشی ایشون کاملا صحبتاتون متین و منطقیه ولی متاسفانه امکان ترک منزل تو اون لحظه برام وجود نداره یعنی اصلا نمیزاره که برم فقط تنها کاری که از دستم برمیاد سکوت و ترک اون اتاقیه که اون توشه..البته خودم حس میکنم این سکوتم مهر تایید به حرفاشه یعنی حداقل خودش اینطور حس میکنه خوب چیکار کنم یه دفعه بهش گفتم نگو این حرفا خوب نیست صداشو میبره بالا و بدتر میکنه میگه دوست دارم بگم و صد تاچیزه دیگه هم اضافه میکنه رو این حساب من اون لحظه چیزی نمیگم و وقتی اروم شد براش نامه مینویسم و یا اس میدم که خواهشن دیگه توهین نکن مگرمن توهین میکنم به خانوادت خوب نیست بچه میشنوه بده بهش میگم تو با این حرفات منو از خودت میرنجونی وارزش خودتو پیشه من میاری پایین ولی این فقط برای همون لحظه اس و با تکرار هر بحثی تو خونه دوباره شروع میکنه..به خاطر این بهش نوشتاری حرفمو میزنم چون به این نتیجه رسیدم اینطوری بیشتر به حرفام فکر میکنه و از غلدریش کمتر میشه تا حرف زدن رو در رو در این رابطه...
واقعا نمیدونم باید تو اون لحظه چیکار کنم.
خانواده من که مشهد رفتن از اونجا بهش زنگ زدن و گفتن به یادتیم وقتی میخاستن بیام من فقط پیشنهاد دادم میشه بریم دنبالشون و من برم با بچه خونشون چون مامانم نمیتونست فرداش بیاد خونمون برای نگه داری از بچه سریع قبول کرد گفت باشه بریم.رفتیم راه اهن دنبالشون بابام اینارو دید و روبوسی کرد بعد از همونجا تاکسی گرفت رفت سمت مغزه و خونه مادرش چون تو ماشین اصلا جا نبود و من نشستم پشت فرمون.بعد از دو روز که اومدم خونه خودمون سوغاتیهایی که مامانم اینا اورده بودن رو بهش نشون دادم کلی برای اون و بچه چیزمیز خریده بودن فقط گفت دستشون درد نکنه فعلا حوصله ندارم زنگ بزنم تشکر کنم هروقت دیدمشون تشکر میکنم منم هیچی نگفتم فقط اخم کردم...گذشت تا دیشب میگه پول نداریم اگه اینطوری بگزره یه تیکه طلا میفروشم منم گفتم نه توروخدا بزار اول ماه حقوق میگیرم گفت بهترشو برات میخرم کلی سرویس میخرم منم کفتم نه که تو این چهارسال خریدی طلاهام کم شده و زیاد نشده! اونم گفت مگه ماله بابات بوده خودم خریدم خودمم دوست دارم بفروشم اصلا میدونی چیه تازه به این نتیجه رسیدم که باید به خانوادت بی محلی کرد مسافرت میرن سوغات میارن برمیگردن به درک به من چه گورباباشون....ومن فقط شکستم و تو دلم زار زدم به این سرنوشت...............

:323:
من حتما حتما روند کم بودن رابطه رو ادامه میدم.در مورد مسایل مالی سیاست به خرج میدم و باهاش حرف میزنم و همچنان صبورم و توکلم رو به خدا میکنم....

همسرم خیلی قدرنشناسه..میگه میخام محل زندگیمو مثل اول ببرم دم مغازم که چشمم تو چشم مامان بابات نیوفته (حالا بابای من عید اومده خونه ما) یه روزایی هم مامانم میاد بجه رو نگه میداره میگه دلم نمیخاد چشمم تو چشم مادرت بیوفته...الهی بمیرم برای مامان بابای بدبختم که اینقد دستشون نمک نداره.......میگه از حالا دارم میگردم تو این منطقه دوست داشتی میای دوست نداشتی برو ور دله بابات..میگه میخام داغ دیدن بچه رو به دلشون بزارم........آخه من چیکار کنم ازش متنفرم به خدا اگر به خاطر دخترم نبود یک لحظه نمیموندم و طلاق میگرفتم..اونموقع که اون خونه ایکه بابام برامون خرید و فروختیم و مغازه گرفتیم شوهرم قول داد مغازه رو میفروشه و خونه میخره یه بار هم گذاشت برای فروش مغازه رو ولی نخریدن و الان توش کار راه انداخته راستش بابای منم خیلی دل خوشی از این اتفاق نداره میگه من خونه براتون خریدم قرار نبود مغازه رو نگه دارین و اجاره نشینی کنین.....حالا هرچی میشه میگه من عمرا مغازرونمیفروشم و بابات هم از این قضیه داره میسوزه
به امام رضا که قربونش برم تولدشه دیگه کم اوردم:54:

با سلام مجدد و احترام
بسیار ناراحت شدم از شرح مسائلی که نوشتید. متاسفانه مشکل همسر شما فقط به عدم درک رفتار صحیح در زندگی مشترک ختم نمیشه و ایشان مشکلات و عقده های اساسی دارند. با چیزهایی که در این مدت ارائه کردید واقعا برداشت خوبی شخصیت روانی ایشون ندارم و به نظرم خودتون باید تصمیم گیری کنید. بسیاری از مشاوره ها فقط بر روی نگه داشتن نظام زندگی و خانواده اصرار دارند و به هر بهایی زوجین را برای ادامه زندگی تشویق میکنند. اما خودم به شخصه برای ارزش وجودی انسان ها و کامیابی آن ها در زندگی از مواهب روحی و روانی نیز اصرار دارم. لذا در مسائلی اینچنینی تصمیم گیری تا حدود زیادی به شما برمیگردد. باید با خود خلوت کنید و در یک فضای آرام بنشینید و زندگی خود را ارزیابی کنید.در یک برگه خصوصیات مثبت و محاسن همسر خود و محاسن زندگی با ایشان را بنویسید و همچنان تمام موارد منفی ایشان و زندگی با ایشان را نیز بنویسید. کیفیت ارتباط خود با ایشان را از ابتدای زندگی تا کنون بنویسید و با خود بیاندیشید که آیا زندگی شما مملو از ترس است یا عشق ؟ اگر مایل بودید هر آنچه که در برگه نوشتید را در اینجا نیز بنویسید. و سپس تصمیم گیری کنید. با نفرت و حقارت نمیتوان زندگی کرد. گاهی اوقات تاثیر تربیتی رفتاری که والدین در پیشگاه فرزندان خود دارند بسیار بدتر از تاثیر جدایی آن ها است. همه اعضای این سایت برای کمک به شما اینجا هستند. نگران نباشید. من نه شما و نه هیچ زوج دیگری را به جدایی سفارش نکردم و نمیکنم. من شما را تشویق میکنم تا راه یک زندگی روانی سالم برای خود و فرزندتان را انتخاب کنید. فکر میکنم شما تحت لطمه های روحی و شخصیتی شدیدی هستید و باید خودتان تصمیم قاطع در اینباره بگیرید.