عصبی و بد دهن بودن شوهر

سلام دوستان. من همسری دارم بسیار عصبی و بد دهن و انتقاد ناپذیر. تقریبا دو ساله که باهم زندگی میکنیم در خارج از ایران. البته از قبل همو نمیشناختیم و اینجا باهم آشنا شدیم. من در حالی که تنها و افسرده و شکست خورده از رابطه قبلی بودم و ایشون هم مدتی بود که از همسر سابقش جدا شده بود البته حاصل ازدواج قبلش هم یک پسر هست که با همسر سابقش در ایران زندگی میکنند. زمانی که باهم آشنا شدیم ایشون بسیار آروم و معقول به نظر میرسید و به من گفت که میخوام زندگی کنم باهات و علاقه دارم بهت و آرامش میخوام دنبال هیچ چیز دیگه هم نیستم.
اما بعد یکی دو ماه که کم کم اختلاف نظراتمان شروع شد دیدم اصلا نمیتونه خودشو تو عصبانیت کنترل کنه !! همون اول تصمیم گرفتم تا دیر نشده جدا بشم ولی با ابتدا تهدید و بعد عذرخواهی و خواهش و التماس روبرو شدم که به هر صورت باعث موندنم شد! هی موندم و گفتم درست میشه هی بدتر شد!تا به الان.. . منی که همیشه شاد و بشاش بود الان تبدیل به یه آدم عصبی و افسرده شدم و در ضمن متوجه شدم که ناراحتی قلبی پیدا کردم از استرس زیاد!!!

- - - Updated - - -

ایشون تحمل هیچ نظر و انتقادی رو نداره هیچی!تا کلمه ای بهش میگم عصبی میشه و قاطی میکنه و دعوا درست میکنه. بماند که تو دعوا هم من فقط از حق دفاع میکنم و هیچ بی احترامی نمیکنم و اون همش وسیله هارو میشکونه و بی احترامی میکنه و حرفی زشت میزنه و الان دیگه وقتی به دعوا میکشه به خانوادمم بی احترامی میکنه! بعد مدتی که آروم میشه از کاراش پشیمون میشه و اونقدر بیچاره به نظر میاد که دلم براش میسوزه!!

- - - Updated - - -

آخرین بار آنقدر بی احترامی کرد که اصلا نمیتونستم حضمش کنم گفتم هرچه باداباد جدا میشم میرم یه شهر دیگه که حتی نبینمش یک لحظه و منطقی باهاش صحبت کردم که ما بدرد هم نمیخوریم باید جدا بشیم. باز شروع کرد به هارت و پورت و حرفای بد که برو هری بعد که دید من بی تفاوت واقعا دارم میرم بهم حمله کرد و شروع کرد به تهدید. منم که مثل همیشه مث ابر بهاری اشک میریختم عین بدبختانه یه گوشه نشستم و هیچی نگفتم تا موقعی که آروم شد ابراز بدبختی و پشیمانی کردو من باز دلم به رحم اومد و باز موندم و ازش خواهش کردم که بی احترامی رو کنار بزاره دعوا نکنه و بجاش حرف بزنه. ولی فکر نکنم که تغییر کنه!

- - - Updated - - -

در ضمن همیشه هم منو مقصر میدونه میگه تو دنبال شری و گیر میدی ولی خدا شاهد که من نه شرم نه اهل گیر دادن و بسیار منطقی هستم و فقط میخوام نظرمو بگم و از حقم دفاع کنم اونم محترمانه. وقتی کاری میکنه که ناراحت میشم به کی باید بگم؟از کی باید انتقاد کنم. اون از من میخواد که مثل دیوار باشم کور و کر

- - - Updated - - -

ایشون تحصیلات دانشگاهی نداره فقط یمدت موزیک کار کرده. منم لیسانس مترجمی دارم و یمدتم حسابداری خوندن. همش فکر میکنه من خودمو از اون بالاتر میدونم ولی اصلا اینطور نیست

سلام دوست عزیز

چند تا راه پیش پای شماست:


اول اینکه تحمل کنی و کنار بیای به این امید که ایشون اصلاح بشه

دوم اینکه با هم برای زوج درمانی مراجعه کنید. توجه کنید که اثرگذاری این مورد به این بستگی داره که همسرتون هم شما رو همراهی کنه.

سوم اینکه جدا بشین.

اگر در یک کشور درست و حسابی زندگی می کنید، کافیه که کارهاشون رو گزارش کنید و restraining order بگیرید. نتیجه اش اینه که ایشون از یک فاصله ای نمی تونه بهتون نزدیک بشه و دیگه نیاز به عوض کردن شهرتون نیست.

Restraining Orders - abuse_selfhelp

خوبه که از سایت های مشاوره ای کشوری که در اون زندگی می کنید هم کمک و راهنمایی بخواین. حتما راهکارهای بهتری بهتون ارائه می کنند.

سلام و ممنون از راهنمایی شما.من همه این چیزا رو میدونم و کارهایی کرده که خیلی راحت میتونم ازش شکایت کنم گرفتارش کنم با جریمه سنگین! ولی اون بیماره و من اینو میدونم و دنبال راه حلی برای بهبودشم

- - - Updated - - -

اون بیش از حد تشنه توجه و محبت تحت هر شرایطی!! انتظار داره حتی بعد دعوا من همچی رو زود بیخیال بشم و بهش محبت کنم! ولی مگه میشه؟

- - - Updated - - -

نمیدونم شاید من همه تلاشمون برای بهبودیش نکردم! یوقتایی یه کارایی میکنه که خودمم بکشم نمیتونم باهاش مهربون باشم! تو همه چیزم و همه کارم دخالت میکنه و همش بهم استرس میده! لباس پوشیدن آرایش کردن نشستن راه رفتن حرف زدن خندیدن همه چی! بهش میگم آگه من آنقدر عیب دارم باهام نباش خوب چرا ولم نمیکنی؟!!!!

- - - Updated - - -

و هی طعنه میزنه بهم تیکه میندازه و هی دوست داره با طعنه هاش خوردم کنه. مثلا ‌که تو تنبلی بی عرضه ای داری چاق میشی به فکر آیندت نیستی و... بهش میگم ممنونم واقعا اونوقت قبل این دوسال حتما تو درس و زندگی تو بودی منو حل میدادی!!!!!
و خودشو که پر از ایراده بی ایرادترین آدم رو زمین میدونه! در حالیکه من هیچوقت اشتباهاتشو بروش نمیارم . مثلا من آگه غذارو بسوزوتم کلی بمن دری وری میگه و تیکه میندازه و عصبی میشه.ولی آگه اون اینکار و بکنه من عادی رفتار میکنم و حتی کمک میکنم گند کاریشو جمع کنه!!!!

عزیزم شما همسرشی نه درمانگر و پزشکش. اونی که باید دنبال بهبودیش باشه خودشه نه شما. از شما به هیچ وجه در این زمینه کاری برنمیاد، مگر اینکه خودش هم دنبال اصلاح خودش باشه. حتی ممکنه رفتارهاش اوضاع روانی شما رو هم خراب کنه (چنانکه طبق پست اولتون حالتون رو بد کرده).

نهایتش اینه که بگرد و یک مشاور خوب در زمینه ی زوج درمانی پیدا کن. بعد بهش اولتیماتوم بده. بگو یا میای یا اینکه رابطمون تموم می شه. اگر همراهیت کرد که خیلی هم خوب و گرنه، مطمئن باش که هیچ وقت این آدم اون تغییراتی رو که تو می خوای در خودش ایجاد نمی کنه و حتی بدتر هم می شه.

من همیشه از تعریف میکنم از هنرش تعریف میکنم و بالاز میبرمش. وقتی از کار میاد خونه و خسته هست همه تلاشمون میکنم بهش آرامش بدم که خستگیش کم بشه.حتی چون خیلی بد خوابه شبا تکون نمیخورم و مثل چوب بدنم خشک میشه فقط واسه اینکه بیدار نشه!
ولی با این همه احساس میکنم که تو یه دوره ای از زندگیش خیلی تحقیر شده و نادیده گرفته شده و دچار کمبودهایی هست و همین عقده ها باعث میشه که اون خودشو کمتر از من ببینه و با توهین و تحقیر و بی توجهی به من میخواد خودشو از این عقده ها خالی کنه و وقتی من تصمیم رفتن میگیرم تازه میفهمه چه اشتباهی کرده و از هر روشی حتی خودزنی برای نگه داشتن من استفاده میکنه . حتی بارها مدارک منو قایم کرده که من نمتونم برم یا وسایل مهمم رو قایم میکنه. حتی یکبار موبایلمو خورد خاکشیر کرد!

سلام.یعنی هیچکس نیست همفکری کنه! از دیروز منتظر نظراتونم.

عزیزم به تاپیک های دیگه نگاه کن. فکر می کنی چه همفکری باهات می شه؟ یک سری توصیه ی کلی بهت می کنن در مورد اینکه تحمل کنی و سیاست زنانه داشته باشی و سخنرانی آقای حبشی رو گوش کنی. تو هم این کارا رو می کنی و شخصیت خودت رو آروم آروم له می کنی تا بلکه آقا لطف کنه عصبانیتش رو یه مقدار کنترل کنه.

راه حفظ ازدواجتون فقط و فقط اینه که به روان شناس خوب مراجعه کنید. هر دوتون! با تلاش یک نفره مشکلتون حل نمی شه.

تمام این کارهایی که مثال زدی انواع و اقسام abuse هست. مطمئن هستم خودت بهتر از من می دونی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mahima

ولی اون بیماره و من اینو میدونم و دنبال راه حلی برای بهبودشم

- - - Updated - - -

اون بیش از حد تشنه توجه و محبت تحت هر شرایطی!! انتظار داره حتی بعد دعوا من همچی رو زود بیخیال بشم و بهش محبت کنم! ولی مگه میشه؟

- - - Updated - - -

!!

---

اصولا ذاتا خیلی از مردا همینجوری هستند ، چون از ته دل نیست پرخاششون، و نمیدونن که صاف میره تو دل میشینه ، فکر میکنن چیزی نشده که !

شما هم تو دلت نریز ، اگه قصد جدایی نداری، تحملش سخته، اما اگه حالت بیخیالی داشته باشی، جدی نمیگیری عصبانیتشو
احتمالا بهبود پیدا نمیکنه چون خودش نمیخواد اما متعادل تر میشه
شما هم فقط میتونی از خودت مواظبت کنی و از بیماری هات پیشگیری کنی ، نمیتونی مثل یک پزشک درمانش کنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mahima

---
ولی با این همه احساس میکنم که تو یه دوره ای از زندگیش خیلی تحقیر شده و نادیده گرفته شده و دچار کمبودهایی هست و همین عقده ها باعث میشه که اون خودشو کمتر از من ببینه و با توهین و تحقیر و بی توجهی به من میخواد خودشو از این عقده ها خالی کنه و وقتی من تصمیم رفتن میگیرم تازه میفهمه چه اشتباهی کرده و از هر روشی حتی خودزنی برای نگه داشتن من استفاده میکنه . حتی بارها مدارک منو قایم کرده که من نمتونم برم یا وسایل مهمم رو قایم میکنه. حتی یکبار موبایلمو خورد خاکشیر کرد!

---

این کمبودها پدر ازدواجو در میاره!
بخصوص که میگید ازدواج شکست خورده دارند
ایشون روحشون بسیار شکسته هست،
کمبود داشته باشی،ازدواج شکست خورده داشته باشی، تو یه کشور دیگه باشی ، همه اینها برای این اخلاقای منفی کافیه! مشکل مالی که ندارید؟ چون اگه اونم باشه نور علی نوره

شما خانواده هاتونم اونجا زندگی میکنند یا ایران هستند؟

شما حتما حتما با یه مشاور و روانشناس مشورت کنید، اگه ایشون هم نیومدن، خودتون اینکارو بکنید

همسرتون به شما احتیاج داره، اما بلد نیست خشمشو مدیریت کنه، پیش زمینه هم که داره، کسیو غیر از شما نداره که عقده هاشو خالی کنه
شما کار درستی میکنید که مقابله به مثل نمیکنید
سعی کن به فکر سلامتی اعصاب و روان و جسم خودت باشی، هنگام پرخاشگری و بددهنی، به مسائل دیگری فکر کن، به حرفاش اهمیت نده، اهمیت دادن به این اخلاق ، جر اینکه شمارااز درون فرسوده میکنه، سود دیگه ای نداره
چون منطق ایشون با شما فرق داره

سلام
Delkhaste ممنون از راهنمایی های مفیدت.
خانواده های ما هیچ کدوم نزدیک ما نیستن! متاسفانه!! مسلما آگه بودن اوضاع خیلی بهتر بود. من واقعا دلم میخواد زندگیمو حفظ کنم با اینکه خودمم خیلی حساس و عصبی شدم ولی باز همه تلاشمو میکنم وقتی عصبی میشه آرامش کنم اما یجا هایی از دستم در میره!
خداروشکر مشکل مالی نداریم چون هم ایشون کار میکنن و هم من نیمه وقت کار میکنم. از لحاظ جسمی هم خیلی ضعیف هست یعنی وقتی خسته باشه دیگه هیچ کاری انجام نمیده و آگه اون موقع مثلا کار اشتباهی انجام بده توقع داره که من اصلا هیچی بهش نگم یا در مورد هیچ موضوعی ازش سوال نکنم!
متاسفانه تو این شهر مشاور فارسی زبان نیست و این برای من خیلی مهمه چون راحتتر میتونم مشکلاتمو بیان کنم. البته به شدت پیگیر پیدا کردن یه مشاور خوب هستم. خداروشکر اونم قبول کرده که به مشاور یا روانکاو احتیاج داره. خیلی خوب میدونه که مشکل داره. همیشه میگه تو که با سوادی تو که مشکل نداری آروم بمون بمن آرامش بده که آتیش خاموش بشه ولی من میگم آخه دعوا هم بشه تو باید زبونتو کنترل کنی و اجازه ندی به خودت این حرفا رو بزنی یا این کارا رو بکنی!!! چون بین همه زن و شوهر ها اختلاف نظر هست و دعوا اتفاق میفته بالاخره منم آدمم یه موقع شاید من از کوره در برم و حق با من باشه ولی حقم نیست که تحت هر شرایطی من فحش بخورم و بهم ظلم بشه!!!!!
همین رفتارش باعث میشه من هر موقع هر حرفی بهش میخوام بگم همش ترس و وحشت داشته باشم از عکس العملش! و وجودم پر از استرس میشه! واسه همین معمولا حرفام ناگفته میمونه و با استرس قاطی میشه میریزه تو دلم!!!! خودش راجب همچی راحت حرف میزنه و من گوش میدم ولی مثلا من تا در مورد یچیزی صحبت میکنم اون یه جبهه الکی مخالف من میگیره که اصلا نمیزاره من حرفم ادامه بدم و بگم اصلا دلیل گفتن این حرف چی بوده!!! به عنوان مثال چند روز پیش گفتم راستی دوستم با شوهرش بعد ۱ سال رفتن ایران، هنوز حرفم تموم نشده بود که گفت رفتن که رفتن به ما چه که رفتن چیکار داری گور باباشون دنبال این چیزا نباش... چشام گرد شده بود گفتم چه ربطی داره بزار حرفامو بزنم چرا بی دلیل حمله میکنی !!!!
یا چند روز پیش تو خیابون یهو گفتم آفریقایی ها هردفه بخاطر موهاشون کلی باید هزینه کنن سریع گفت فلان به فلان آفریقایی ها تو به اونا چیکار داری به فلان من که هزینه میکنن ... کفتم چی داری میگی چرا بی مورد حرف میزنی بزار ببین من چی میخوام بگم بعد تو بپرسم وسط حرفم!!!منظور من اینه که ....
خلاصه یکبار نشد من یچیزی بگم و اون درست رفتار که و تاییدم کنه و منطقی باشه!! همش میخواد مثلا رییس باشه منم مثل سربازش همش اونوقت تایید کنم و هیچی نگم در مورد هیچکس و هیچ چیز حرف نزن به هیچکس نگاه نکنم به هیچکس نخندم کلا مثل دیوار باشم تا اون راضی باشه!!!!!!
کاش این اخلاقاش درست میشد! من با آدمایی زیادی قبلا بخاطر کارم برخورد داشتم البته مردهایی هم تدریس زندگی خصوصیم بودن که همچون معقول و محترم وبا شخصیت بودن ولی به دلیل یک سری مشکلات و تفاوت‌هایی که بین خانواده ها بود معمولا من صلاح دیدم که ادامه ندم، تو همه این آدمها تا بحال کسی رو با این خلق و خو نه دیدم نه شنیدم!!!!!! از همین دلم میسوزه که چه کیس هایی رو رد کردم بخاطر اختلاف هایی کوچیک و الان گیر چه آدمی افتادم و چقدر توهین وتحقیر دیدم تو این مدت کم که واقعا حقم نبود!!!!

یلام
چند ساله با هم هستین؟
از چه وقتی عصبانیتش رو بطوریکه الان هست دیدی؟
از چه خصوصیاتش خوشتون اومد و باهم ازدواج کردین؟
از لحاظ مالی دست و دلباز هست؟
وقتی ناراحت میشی ، چه واکنشی داری؟ هیچ وقت موقع ناراحتی بی محلی میکنید؟ اگر بی محلی میکنید واکنشش چیه؟

سلام. ما نزدیک ۲ ساله باهم زندگی میکنیم . بعد ۲ ماه فهمیدم خیلی عصبیه. اولین دعوامون فلاکسو زد تو دیوار که کل زندگی شد چایی! و بهم گفت خفه شو. هر بار بدتر شد و حرفای زشتش اضافه شد تا حتی به توهین با خانوادم رسید. یعنی حرف زشتی دیگه وجود نداره که نزده باشه!! وقتی باهاش آشنا شدم به نظرم مرد آروم و موقری اومد وبسیار خوش برخورد و مهربون. خیلی هم دست و دل بازه
اهل موسیقی بود و من خودمم چون دنبال موسیقی و ساز هستم خیلی خوشم اومد رابطم ادامه دادم .من آگه بهش بی محلی کنم اوضاع بدتر میشه گرچه این کارو میکنم! اون اصلا تحمل بیمحلی نداره و بارها شده به این خاطر حتی یه دعوای دیگه راه افتاده! ولی من وقتی ناراحتم نمیتونم به دروغ خودمو خوب نشون بدم!

سلام دوستان. بابا یکی منو راهنمایی کنه بگه چیکار کنم که این بشر یاد بگیره درست حرف بزنه و تو عصبانیت چاک دانشور باز نکنه؟!!میدونم آگه من از همون اول ولش میکردم میرفتم شاید میفهمید آگه این رفتارو ادامه بده دیگه منو نداره! ولی موندم و الان به خودش اجازه میده همه چی بگه چون میدونه هستم! امروز کلی خوب و خوش بودیم باهم کلی موزیک تمرین کردیم بیرون رفتیم غذا خوردیم بماند که چقدر از سر و کولش بالا رفتم! اومدیم خونه اون داشت موزیک تمرین میکرد من یک لحظه تو اینستاگرام دیدم خواهرزاده دوستم عکس گذاشته (خواهرزاده دوستم پسرها ولی نسبت به من بچست و ما تو خونه های هم بزرگ شدیم و خیلی باهم صمیمی و نزدیک بودیم)و همه اینا رو بهش ۱۰۰ بار گفتم! بهش گفتم اااا فلانی عکس گذاشته بعد کلا تمرین یادش رفت گوشی منو گرفت که این کیه بیخود لایک کردی وقتی نمیشناسی به تو چه و.... بهش میگم فلانیه من که ۱۰۰ بار گفتم بهت گفت دروغ میگی و کلی تهمت زدن و کلی دری وری گفت!!!! منمن گفتم هرگز نمیبخشمت بخاطر حرفات واگذاری میکنم به خدا چون من نه دروغی بهت گفتم نه کار اشتباهی کردم و تو فکرت خرابه و همرو بد میبینی.
آخر گفت با این حرفا خودتو تبرئه کن(یعنی آخر سر به خودش حق داد) ولی اولشو میدونست داره بیخودی گیر میده اما باز طلبکار شد!!!! همه مرد هارو بد میدونه میگه هرکی بهت لبخند بزنه به فکر .... هست!!! به همه شک داره ولی ایرادای خودشو نمیبینم! بهم میگه خدا لعنتت کنه که بخاطر اون فلان فلان شده اعصاب منو بهم ریختی!!!! گفتم تو اینکار و کردی نه من!!! بهش گفتم ازین به بعد هیچی بهت نمیگم چون جنبه نداری!
تروخدا کمکم کنید!

سلام

معمولا یک تیپ از مردان عصبی شخصیت خاصی دارند از مجموعه چند صفت مثل قدرت طلبی واقتدارگری زیاد همراه مقداری وسواس وبدبینی وغیرتی که زیاد متناسب نیست.والبته شاید در اجتماع افرادی بسیار موجه ومحترم ومودب باشند‌
البته این تیپ ومجموعه این صفات شخصیتی در همه کسانی که میل به پرخاش دارندصادق نیست.وممکنه دلایل دیگه ای هم وانواع دیگه ای هم باشد

به هر حال موقع عصبانیت با او کل کل نکن سعی نکن زیاد ثابت کنی که حق با تو بوده...بیشتر مواقع سعی کن موقع عصبانیت فضا رو ترک کنی ولی اگر واقعا گیر افتادی سعی من خوب به حرفاش گوش کنی و در واکنش خیلی منطقی براش توضیخ بدی .گاهی بهش گوشزد کن که رفتارهای او‌چه حسی به تو میده شاید واقعا اثر آزاردهنده رفتارش رو نداند.


بسیار آرامش و احترام ومنطق در برابر چنین شوهری موثر وکارساز خواهد بود.ونکته مشترک اینکه معمولا بعد از دعوا انتظار دارند همه چی رو فراموش کرده باشید وبا او صمیمی باشی که این برای یک زن ممکنه بسیار دشوار باشه چون هنوز رنجش وشوک اون دعوا وجود داره وبیشتر دوس داره یه مقداری تنها باشه پس سعی کن این رو توضیح بدی ومثلا یه کم با خودت خلوت کنی تا آرام بشوی ولی بی اعتنایی وکم محلی نکنی.چون تو سعی میکنی با بی اعتنایی موقت او رو تنبیه ومتوجه رفتار اشتباهش کنی ولی نتیجه ش روی اون برعکس میشه...بنابراین بازم تاکید میکنم آرامش وتفسیر وگفتگوی کم تنش از مساله ای که او رو تحریک کرده موثر تر هست.یکی از پیش شرطهای این مساله هم پذیرش چنین شخصیتی وخلق وخویی هست که انتظار آن چنانی نداشته باشی در اینکه ملایم تر ونرم تر رفتار کند یا بعد از دوسه دعوا حداقل بار بعدی از گذشته درس بگیرد وتکرار نکندشاید این برای افرادی که عصبی واقتدارگر نیستند دشوار باشه چون خودشون در موقعیتهای مشابه سعی در کل کل واذیت کردن و به کرسی نشاندن حرف خود ندارند.

دوست عزیز ممنون از همفکریتون.
خیلی برام سخته که بهش بی محلی نکنم. دلیلش اینه که وقتی میبینم خیلی راحت به خودش اجازه میده بهم بی احترامی کنه سر هیچی من چرا باید باهاش خوب رفتار کنم؟؟!! من خودمم تبدیل به یه آدم عصبی شدم ولی باز خیلی خودمو کنترل میکنم و سعی میکنم آرامش بدم !
وسط کارش یواشکی آورده از پشت پنجره منو نگاه میکنه ببینه دارم چیکار میکنم!(مثلا شاید با کس دیگه ای سر و سری داشته باشم!) بعد فهمید دیدم اومد تو محلش ندادم خودش گفت خسته نباشم! باز چیزی نگفتم. آخر گفت آگه شب بیام خونه اینجوری ببینم برام قیافه گرفتی فلان میکنم تو همه چی!!!!!یعنی عوض اینکه عذرخواهی کنه و دلجویی (که اونطوری راحت میتونه دلمو به دست بیاره) این حرفا رو میزنه!!
آخه من چطوری بی محلی نکنم؟؟!!!