مجبورم کردن تا 15 مرداد جشن عقدی بگیرم.

سلام

امیدوارم ایام ب کامتون باشه و هیچوقت دلتون بخاطر مشکلات دنیا نگیره.

من عاطفه الان 18 سالمه دیروز کنکور داشتم هر روزی رو ک میگذروندمو ب کنکور نزدیک میشدم بیشتر از بعد و مشکلات بعد کنکورم میترسیدم و وحشت داشتم .الان همون موقع رسیده و فکرم خیلی مشغوله گفتم بیام و از شما کمک بگیرم.

من 16 سالگی با یک انتخاب بچگانه و عجولانه با پسر عموم (الان22سالشه)ک زیاد ازش شناخت نداشتم نامزد کردم قرار بود ک ما تا بعد از کنکورم نامزد باشیم اونام قبول کردن ولی بعد از یک سال زیر قولشون زدن و منو مجبور کردن ک عقد کنم ( اون موقع رابطه من با نامزدم سرد بود بیشتر از طرف من ) بخاط همین گفتن ک زود تر عقد کنیم و من اااااااااااصلا راضی نبودم آخر هم با گریه و چادر سیاه رفتم عقد کردم.

مخالفت من بخاطر درس و کنکورم نبود فقط درسو بهونه میکردم ک ازش دور باشم چون خیلی اذیت شدم تو این مدت.
1. حرفایی میزد ک ناراحتم میکرد و همیشه گریه میکردم
2. همیشه با هم دعوا داشتیم .همیشه ب من سرکوفت میزد و منو با بقیه مقایسه میکرد
3.با اینکه میدونست من مخالفم ولی بیشتر اوقات با دوستاش بیرون بود - تا دیر وقت بیرون میموند 4.کادو هایی ک میخریدم براش ارزش نداشت
5.خانواده مشکلو از من میدونستن ومنو سرزنش میکردن واین باعث میشدک من بیشتر ازش بدم بیاد
6. بخاطر اون اعتماد خانوادم بهم از بین رفت و فکر میکردند ک من با کسی دیگه ای در ارتباطم
7.خانوادم منو از خیلی چیز ها محروم کردن با این کارا من بیشتر ازون بدم میومد
8.حرفامو مسخره میکنه و براش اهمیت نداره
9. خیلی بهم بی احترامی کرده و حرف های زشت خیلی بدی بهم گفته
10.از نظر اون من خود خواه و مغرور و بی احساس و بی عاطفم (ولی اگه من کسی رو دوست داشته باشم نهایت عشقمو بهش ابراز میکنم)
11. بخاطر اون از داداشم کتک خورم پدر مادرم باهام بد رفتاری میکنن جلوی زن داداشم کوچیک شدم 12.بخاطر این مشکلات و این حرفا تو درسم افت کردم کنکورمو خراب کردم افسردگی گرفتم زخم عفونت التهاب معده گرفتم ک هر روز درد میکشم.

تو این قضیه همه میگن ک تقصیر منه

در مقابل خانوادم خیلی قبولش دارن از همه لحاظ ولی من هیچ حسی بهش ندارم
قبولش دارن چون 1. ب حرفشون گوش میده 2.خوش اخلاقه 3. از اقوامه و پسر عمومه

من 3 ماه قبل تصمیم جدی گرفتم ک جدا بشم ( توی دوران نامزدی این قصدو داشتم ولی گفتم صبر کنم شاید شرایط بهتر بشه ک ای کاش صبر نمیکردم )

الان خانواده ها ب شدت مخالفا چون ما با هم قومیم و زشته و حرف مردم چی میشه و ازین حرفااااا

الان هم با وجود اینکه میدونن من ب اون هیچ علاقه و حسی ندارن و هنچنان مخالفم تصمیم گرفتن ک جشن بگیرن ک ب قول خودشون شاید وضع ما بهتر بشه........

عاجزانه خواهش میکنم ک راهنماییم کنید......... وقت کمی دارم تا راضیشون کنم........

سلام عاطفه خانوم..

از نوشته هاتون اینطوری برداشت میشه که شوهرتون پسر خوبیه ولی شما بدلیل بی علاقگی دارین کارهائی میکنید که هم به خودتون دارین لطمه میزنید و هم ایشونو ناامید میکنید .. همانطور که نوشتید وقتی شما بهشون هیچ محلی نمیذارید ایشون هم شما رو مغرور و بی احساس تلقی میکنند ..
اینجور که شما نوشتین که دچار افسردگی و زخم معده شدین یعنی اینکه
دارین بیش از حد به خودتون فشار میارید ..یه کم قضیه رو شلش کنید چه خبره با این شدت؟؟

یه روز وقت بذار و با نامزدتون برین بیرون و بگین و بخندین ..جدا از اینکه دوسش ندارین و به چشم یه دوست..تا شب خوش بگذرونید و به چیزهای منفی در حد فقط یه روز فک نکنید ..و کارهائی رو که به قول خودتون اگه با کسی بودین
که عاشقش بودین انجام میدادینو براش انجام بدین..

به دید تنفر بهش نگا نکنید.. اگه خونوادتون پسندیدنشون ..پس پسر خوبیه ..چون اگه ادم بدی بود خونوادتون خودشون راضی به ازدواجتون نمیشدن..

حرفای نامزدتونم برامون بنویسید + دلایل مقایسه شمارو با دیگر دخترا و دلایل سرکوفت زدنتونو

سلام
خیلی ممنون ک جواب دادید.

من بعد ازین ک تصمیمم جدی شد برای جدایی ب مشاور مراجعه کردم مشاور هم گفت تا خودت نخوای کاری انجام نمیشه
ب خودم ی فرصت دیگه دادم و دوبار بار با ایشون رفتیم بیرون ک با هم صحبت کنیم و کلا مشکلا تو بذاریم کنار ک متاسفانه هر دو بار به دعوا ختم شد.
من یک ماهه ک با ایشون حرف نزدم و سلام و احوال پرسیمون ب زوره

دلیل مقایسه:من نهایت بی محلی رو ب ایشون دارم ایشون هم منو با بقیه ی مقایسه میکنن از نظر رفت و آمد و بیرون رفتن و... میدونم تقصیر منه و لی من هیچ کششی برای انجام این کارا ندارم ( در یک کلام کلا دوست ندارم باهاشون برم بیرون و یا حتی ببینمشون)

دلیل سرکوفت خانوادمم اینکه وقتی رفتار صمیمانه بقیه رو با نامزدشون میبینن در حالی ک هیچ ارتباط عاطفی بین ما دو نفر نیست سرکوفت میزنن و سرزنش میکنن ک فلانی با نامزدش اینجوریه باز تو اینجوری

من خیلی وقته درگیر این موضوعم و خیلی هم سعی کردم ک بتونم علاقه ای نسبت ب ایشون پیدا کنم ...ولی هر کاری میکنم نمیشه و خیلی دارم اذیت میشم

خیلی ببخشید ولی هر وقت میبینمش اعصابم ب هم میریزه کفری میشم و فقط میخوام زود تر بره بعد هم فقط میشینم و گریه میکنم.

معذرت ک طولانی شد.

از چی بدت میاد؟ قیافه؟ حرف زدن؟ چطور مردی رو دوست داری؟

اگر طلاق بگیری برات امکان ازدواج مهیاست؟

اگر بخوای با نامزدت شاد باشی ،، چطوری باشی بهتره؟

بنظرمن هرروز با هم برین بیرون ، اظهار نظر و بحث نکن، ببین بدور از بحث و تعصب و لج بازی چطور آدمیه؟ از چی خوشش میاد ،از چی بدش میاد، بهش توجه کن، اگر تا قبل عروسی بیشتر باهم باشین ، ازدواج یا طلاق مطمئن تری خواهید داشت، مردا همون رفتاری رو میکنند کهدتو خودت انجام میدی ،این 20 رو رو بزن به بیخیالی تا حتی اگه طلاق گرفتید خانواده ات هواتو داشته باشن و تنها نمونی ،

خب کاملا مشخصه شما هیچ علاقه ای نه به ظاهر و نه به اخلاق همسرتون دارید...حتما حتما مراسم عقد و عروسی و ...را لغو کنید فعلا تا به ثبات فکری برسید!
اینطوری بخواهید برید زیر یک سقف اوضاع بدتر هم میشه و مدام دعوا و ووو
اگه یه طفل بی گناهی هم این این وسط اومد تو این دنیا تکلیفش چی میشه؟؟!!!
بخاطر کوتاهی و سهل انگاری پدر و مادرش!
یه مدت ازش دور باش
فکر کن
مشاوره حضوری برو
مراسم کنسل کن
تصمیم قطعی بگیر
نهایتا پای تصمیمی که گرفتی بایست!!!

پاسخ خانوما برام جالبه.
اگه طرف مذکر بود الان حکم اعدامشو داده بودین مثل آقای جوادیان بیچاره.
که میگفتین نه به خوبیهای خانومت فک کن.فکرتو عوض کن و...
حالا مراسم رو به تعویق بنداز...
والا من که نفهمیدم چی شد

ج

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mr DaNi

پاسخ خانوما برام جالبه.
اگه طرف مذکر بود الان حکم اعدامشو داده بودین مثل آقای جوادیان بیچاره.
که میگفتین نه به خوبیهای خانومت فک کن.فکرتو عوض کن و...
حالا مراسم رو به تعویق بنداز...
والا من که نفهمیدم چی شد

---

آقای جوادیان یک پسر بیست و شش هفت ساله ی بالغ بود که همسرش رو هم خودش انتخاب کرده بود و همسرشون از نظر اخلاق به گفته ی خودشون عالی بودن
این خانوم یک دختر بچه ی شونزده ساله بوده که تحت فشار خانواده اش مجبور شده که تن به عقد بده... اخلاقای شوهرش هم که ...

من زنم و نظرم هم در مورد مشکل آقای جوادیان اینه که اگر بعد از مدتی دیدند همچنان نمی تونند با همسرشون باشند، با ادای حق و حقوق جدا بشن. اما! مورد این خانم اصلا قابل مقایسه نیست. اولا که عقد از همون اول به اجبار بوده، دوما سنشون خیلی کمتره و اصلا به نظر نمی رسه که آمادگی ازدواج با این آقا یا هر کسی دیگه رو داشته باشند.

عاطفه خانم، همسرت که می دونه شما دوستش نداری باز هم اصرار به ادامه ی رابطتون داره؟

همسرم قبل ازین ک با من نامزد کنه دختر دیگه ای رو خیلی دوست داشته وبا هم قرار ازدواج هم گذاشته بودن .اما خانواده همسرم مخالف بودن چون این دختر خانم غریبه هست و فقط باید عروسشون از آشنایان یا اقوام باشه .

من قبلا با رفتارم بهش نشون دادم ک دوسش ندارم و با نظر مشاور رو در رو بهش گفتم ک دوسش ندارم .ولی اون ساکته و حرفی نمیزنه چون میخواد آدم خوبی باشه و همه ی کاسه کوزه ها سر من خراب بشه.

توقعی ندارم ولی اگه همسرم منو دوست میداشت باید یک حرکتی انجام میداد یا از دل من درمیاورد ولی با کمال خودخواهی ب من میگه :باید بیای بخاطر کارات از من معذرت خواهی کنی و خوب بشی و گرنه جدا میشیم

من با خانوادم صحبت کردم تمام شرایط رو براشون توضیح دادم اما هنوز قبول ندارن ک من نمیتونم با این آدم زندگی کنم و فقط ب من میگن ک تو بچه ای نمیفهمی بذار جشن بگیریم درست میشه آخه قضیه من مال یک یا دو روز پیش نیست من از قبل عقدم دارم حرف از نخواستن میزنم و تا الان هم خیلی صبر کردم تا درست بشه ولی خب نمیشه من چکار کنم؟

پدر مادرم شدیدا مخالفا؟ من چجوری راضیشون کنم؟ چون هر چی من حرف میزنم فایده ای نداره.

سلام..عاطفه خانوم نظراتی که نوشتیم و راهکارهائی که دادیم ماله زمانیه که شما برای کمک اینجا تاپیک زدین نه ماله قبل تاپیک..

پس راهکارها رو انجام بدین بعد بگین مشاهداتتونو.. شما نوشتین چن بار رفتیم بیرون و حرف زدیم و به دعوا کشید..دوست عزیز من نوشتم برین بیرون خوش بگذرونید نه اینکه بشینید حرف بزنید.. شما الان نسبت بهم دافعه دارین و این باید بینتون رفع بشه و نیازشم اینه که
با پارک رفتن با خوش گذرانی و خنده و تفریح تو بیرون این دافعه کمی کم رنگ بشه تا شما دیدتون به این که با شوهرتونم میتونی لحظات شاد داشته باشی تغییر کنه و بخواین که دوتائی بازم برین بیرونو خوش بگذرونید..

نمیدونم منظورمو میگیرین یا نه؟ ولی میتونم حدس بزنم که با خودتون میگین برو بابا تو هم حالت خوشه..من روی دیدن شوهرمو ندارم.. چه برسه باهاش خوش بگذرونم.. ولی برا دفعه اول این کارو بکنید و هیچ صحبتی در مورد مشکلتون نکنید
صرفا فقط خوش بگذرونید و برین تو پارک با هم دگ بشینید و میوه و شام بخورید دو تائی..

----------------------------------------------------------------------------------------------------------
خانم amina امار وحشتناکه طلاق بخاطر همین حرفا و کارهاس که داره هر روز میره بالا..چون تقی به توققی میخوره همه میرن سراغه اولین گزینه طلاق.. اگه به این مدل حرف زدن ها بود من خیلی وقت پیش جدا میشدم ..کما اینکه همه حق و حقوقشم میدادم ولی صبر کردم تحمل کردم از نظرات دوستان استفاده کردم و دارم به نتیجه میرسم..

خیلی سختی کشیدم و میکشم ولی من پیروز میشم به حول و قوه الهی..

طلاق که خوب نیست ولی این دختر بچه فعلا مغروره و ، نمیشه بهش فهموند که عشق یک مرد یعی همین که پات وایساده، والا این دوره و زمونه دختر ها هم توی رودربایستی شوهر نمیکنن و اگر نخواستند رابطه رو بدون ذره ای شرمندگی قطع میکنند اینکه یه مرد هست،،، اگر این مرد با همه بی محلی تو وایساده و میخوادت و با حرفای نامربوطی که میزنی سکوت میکنه برای اینه که دوستت داره، اما دختر قصه یعنی عاطفه فکر میکنه برا این مرد چه عاطفه چه تیر چراغ برق، :311::311::311::311::311::58::58::58::58::58::58:: 58::58:پس بهتره تا میتونه به درو دیوار لگد بزنه و پسر قصه رو فراری بده ،،،،، عزیز دلم در اشتباهی مردی که با همه مخالفتات وایساده دوستت داره و اگر خانواده ات هم قبولش دارن که نشون میده قابل اعتماد هم هست و بعدا درجا نمیزنه،،، فکر کن دوستته چند بار برای گپ و گفت و خنده و خوشی باهاش بیرون برو و سربه سرش بذار ، شایدم خوشت اومد ،اگر زن پسر شاه پریون هم بشی نمیاد ازت معذرت خواهی کنه چون مردا غرور دارن، یکی از دوستای من حدود 38 سالشه ، بعد از 18 سال زندگی مشترک با یک مرد اهل خانواده و متشخص میگه هیچوقت شوهرم از من معذرت خواهی نکرده و من هرچی تلاش کردم که برای یکبار شده از اشتباهش عذرخواهی کنه ، حتی یکبار هم نشده، امیدوارم به حرف دلت گوش کنی و ببینی قلبا چی میخوای ،وقتی تو منطقی رفتار کنی برا خودت میتونی تشکیل خانواده مستقل بدی

عزیزم زندگی زوری نمیشه،اون آقا هم اگر واقعا علاقه ای داشت شرایط شما و سن کم شما باعث میشد محتاط تر رفتار کنه.رک و راست به پدر و مادرت بگو من بچه ام و نمیفهمم ولی الآن عقد کردیم و درست نشده،پس فردا اگه ازدواج کردیم وبازم درست نشد حاضرید با یه بچه کمک کنید جدا شم؟مسئولیتش را قبول میکنید؟حالا که دارن برات اینطوری تصمیم میگیرن بهشون بفهمون تمام بار این مسئولیت روی دوششونه.بگو اگه رفتم توی زندگی و راضی نبودم تقصیر شماست.میتونید این مسئولیت را قبول کنید که هر روز من بیام اینجا بهتون بگم بدبختم کردید؟... در نهایت هم ازدواج زوری جواب نمیده.اون آقا دلش پیش کس دیگه ایه،شما هم که دوستش نداری.رفتارشم که خوب نیست.واقعا از دست خانواده ات عصبانی ام...شما برای ازدواج خیلی بچه ای.

سلام .
خیلی ممنون از نظراتتون....
من تصمیم گرفتم ک اینبار با پدر مادرم برم پیش مشاور جلوی اونا بگم ک فقط یک هفته با همسرم میرم مسافرت و اگر بعد از مسافرت علاقه ای بوجود اومد و ب تفاهم رسیدیم ب زندگی ادامه میدیم....و اگر هم ب تفاهم نرسیدیم بدون هیچ چون و چرایی جدا میشیم .

تا بعد حرفی نباشه و تصمیم عجولانه ای هم نگرفته باشم.

پیرو حرف آقای جوادیان باید عرض کنم ک من تمام نظرات رو ن یکبار بلکه چند بار میخونم و ب تمام نظرات و گفته های دوستان احترام میذارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Atefeh.Zia

سلام .
خیلی ممنون از نظراتتون....
من تصمیم گرفتم ک اینبار با پدر مادرم برم پیش مشاور جلوی اونا بگم ک فقط یک هفته با همسرم میرم مسافرت و اگر بعد از مسافرت علاقه ای بوجود اومد و ب تفاهم رسیدیم ب زندگی ادامه میدیم....و اگر هم ب تفاهم نرسیدیم بدون هیچ چون و چرایی جدا میشیم .

تا بعد حرفی نباشه و تصمیم عجولانه ای هم نگرفته باشم.

پیرو حرف آقای جوادیان باید عرض کنم ک من تمام نظرات رو ن یکبار بلکه چند بار میخونم و ب تمام نظرات و گفته های دوستان احترام میذارم.

---

این همون بچه به اصطلاح 16 سالس که شما میفرمایید و الان هجده سالشه.
لذت بردید؟
واقعا کاش خیلیها رفتار این دختر بچه رو ...
هنوز نه میدونن طرف چیه یا کیه شروع میکنن.
مگه سن عقل و درک همه انسانها یکسانه؟
حتی مشاور هم میخواد صحبت کنه این مواردو در نظر میگیره.
به هر حال موفق باشید دوستان.
و همینطور جناب جوادیان. امیدوارم به اونچه که میخواهید برسید

سلام عزیزم خداروشکر که تصمیم خوبی گرفتی دختر خوب گاهی ما به هر دلیلی در شرایطی قرار میگیریم اما فقط کسایی که باهوش و خردمند باشند ازون شرایط لذت میبرن حتی در تلخترین شرایط
شما باید خودت رو قانع کنی الان تو این شرایطی ایشون هم که ادم بدی نیست اخلاقشم که طبق نوشته شما خوبه اما تحت تاثیر پس زدن شما اعصاب خورد شده با خودت کنار بیا اخه دلیلت چیه برا نخاستنش من قبول دارم گاهی ادم الکی از یکی خوشش نمیاد اما الان ایشون همسر شماست پس تا میتونی باید خودت رو قانع کنی گاهی ادای دوست داشتن کم کم باعث میشه این عمل در ما درونی بشه این رو از تجربه میگم کسی رو میشناسم اول با اینکه همسرش عاشقش بود ولی اون نبود اما کم کم با ادای دوست داشتن مثلا اینکه حرفای عشغولانه میزد اس عشغولانه میفرستاد با اینکه دلی نبود اما کم کم دید دیگه مثل قبل نیست اونم داره عاشق میشه و الانم واقعا همسرش دوست داره
گاهی تلقین کردن برای یه مدت مثلا دو سه ماه خیلییییی ادم تغییر میده
خدا تو قران میگه گاهی انسان از چیزی خوشش میاد اما به ضررشه و گاهی از چیزی بدش میاد ولی براش خیره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Atefeh.Zia

سلام .
خیلی ممنون از نظراتتون....
من تصمیم گرفتم ک اینبار با پدر مادرم برم پیش مشاور جلوی اونا بگم ک فقط یک هفته با همسرم میرم مسافرت و اگر بعد از مسافرت علاقه ای بوجود اومد و ب تفاهم رسیدیم ب زندگی ادامه میدیم....و اگر هم ب تفاهم نرسیدیم بدون هیچ چون و چرایی جدا میشیم .

تا بعد حرفی نباشه و تصمیم عجولانه ای هم نگرفته باشم.

پیرو حرف آقای جوادیان باید عرض کنم ک من تمام نظرات رو ن یکبار بلکه چند بار میخونم و ب تمام نظرات و گفته های دوستان احترام میذارم.

---

با سلام و عرض ادب
بنده کاملا با این تصمیم شما موافقم که حتما با پدر و مادر پیش مشاور برید و بعد از یک مسافرت اگه دلتون به همسرتون متمایل شده که بسیار عالی و گرنه اینو بخوبی بدونید که مهمترین شرط برای استحکام یک زندگی علاقه دو طرفه است و بقولی یک پایان بد بهتر از یک بدی بی پایانه,
من هم شرایط مشابه شما رو داشتم , بعد از یک مشاوره خوب و کسب نظر خانواده ام, تصمیمم رو گرفتم و عملی کردم و الان هم کاملا راضی هستم چون فکر میکنم بنوعی به ایشون هم لطف کردم چون ایشون هم حق داشتن یک همسری رو داره که دوستش داشته باشه و همچنین به فرزند آینده ام لطف کردم که چون اون هم قطعا میخواهد که حاصل یک عشق باشه و نه نفرت
به قول شاعر:
چه خوش بی مهربونی هر دو سر بی / ز یک سر مهربونی دردسر بی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Atefeh.Zia

سلام .
خیلی ممنون از نظراتتون....
من تصمیم گرفتم ک اینبار با پدر مادرم برم پیش مشاور جلوی اونا بگم ک فقط یک هفته با همسرم میرم مسافرت و اگر بعد از مسافرت علاقه ای بوجود اومد و ب تفاهم رسیدیم ب زندگی ادامه میدیم....و اگر هم ب تفاهم نرسیدیم بدون هیچ چون و چرایی جدا میشیم .

تا بعد حرفی نباشه و تصمیم عجولانه ای هم نگرفته باشم.

پیرو حرف آقای جوادیان باید عرض کنم ک من تمام نظرات رو ن یکبار بلکه چند بار میخونم و ب تمام نظرات و گفته های دوستان احترام میذارم.

---

سلام عاطفه جون ،واقعا تصمیم مدبرانه ای گرفتی ، یه کوچولو تحویلش بگیر چون روابط و مسائل عاطفی در تخصص زنان هست و مردها بلد نیستند روابط کلامی خوبی داشته باشند ،و زن معمولا بهتر روابط عاطفی رو مدیریت میکنه البته همیشه اینطور نیست اول رابطه اینطوریه بعدش مرد هم یاد میگیره و حرف ها و کارهای خوشایند زن رو انجام میده ، امیدوارم منظورمو رسونده باشم من قدرت بیان خوبی ندارم و فقط آدمای باهوش میتونن منظور حرفای نصفه و نیمه منو بفهمن حتی اگه متوجه نشدی از بقیه تو سایت بپرس(این نکته مهمه​) چون من راهها رو خودم میرم وگم نمیشم اما آدرس دادن رو خب بلد نیستم ، یه بوس برای تو همراه با آرزوی خوشبختی :43::72::72::72::72::72:

بنظر من شما بیشتر اصرار به نخواستن دارین و این بیشتر شبیه به تلقینه.شما مگه قبل از همسرتون فرد دیگه ای هم در زندگیتون وجود داشته؟شما مهارت های همسرداری رو بلد نیستین بهتون حق میدم منظورم اینه که همسرتون اولین تجربه شما هستن,شما در سن پایین ازدواج کردین و شاید وقتیکه اصلا نیاز به ازدواج رو احساس نمیکردین.معمولا کسانیکه در سنین مناسب تری ازدواج میکنن یا قبلا تجربه دوست داشتن و دوست داشته شدن رو از طریق دوستی داشتن و یا به اون مرحله از زندگی رسیدن که نیاز به زندگی مشترک رو حس کنن به همین خاطر برای ایجاد و بهبود رابطه تلاش میکنن
اما شما سنتون کم بوده اصلا فرصت نداشتین کمبود یک جنس مخالف رو در زندگیتون حس کنین
هردو ناپخته هستین نه شما مهارت های لازم رو دارین نه همسرتون و بحثا و بی احترامی ها به همین دلیله
و همچنین اینکه شما نتونستین به شوهرتون قدرت بدین و روبه روی هم قرار گرفتین
من مخالف کسایی هستم که همه تقصیر هارو گردن زن میندازن
حرف من اینه که شما از ابتدا نخواستن ور شروع کردین و این حس رو به هسرتون انتقال دادین و باعث شده که همسرتون نسبت به شما جبهه بگیرن.شما رو همراه و همسر و شریک خودشون حس نکردن و حس اضافه بودن دارن.شما با انتقال این احساسات ایشون رو کوچیک کردین و ایشون از سعی میکنن در برابر شما کم نیارن و خودشون رو قوی نشون بدن چجوری؟با داد زدن و توهین کردن
ولی برعکس رفتارشون با خانواده تون عالیه چرا که طبق فرمایشات شما بهشون خانواده به همسرتون حس خواستن رو انتقال دادن این حس که شما مردی,میشه بهت تکیه کرد و ...
شما هنوز هم نمیدونید از زندگی مشترک چه چیزی رو میخواین و معیارهاتون برای همسرتون چیه
ببینید همه ادما ایراد دارند و هیچکس کامل نیست فکر نکنید که از همسرتون جدا میشین و با فردی کا عاشق هم هستین ازدواج میکنین و زندگی و روابط با همین کیفیت باقی میمونه.خیر روابط عاشقانه هم تا حدودی رو به افول میرن
همسرتون ایراد بزرگی ندارن که شما بخواین اسم مطلقه رو وارد شناسنامه تون کنید و از ایشون جدا شین به این امید که قراره یک فرد ایده ال وارد زندگیتون شه
شوهرتون با کمی القای قدرت و اعتماد به نفس قابلیت این رو دارند که مرد ایده الی برای زندگی با شما باشن
الان این سفر رفتن هم سودی نداره و من میدونم که شما برمیگردین و مصمم تر برای طلاق هستین چون توی مسافرت باهم کلی دعوا خواهید داشت درست مثل همون بیرون رفتن باهم بار قبلی.چی شد؟باهم دعوا کردین چون سعی نکردین مثل دوتا ادم بالغ برید و فقط خوش بگذرونید.تفریح رو ختم کردین به انتقاد و بحث
شما نخواستین که زندگیتون رو اصولی بسازید.شما مهارت های لازم همسرداری رو یاد نگرفتین و دارین تیشه به زندگیتون میزنین.خیلی راحت میتونین جدا شین ولی...
همسرتون اهل خیانت و کتک کاری و خساست و... نیستن
اینکه همسرتون با دوستاشون وقت میگذرونن اینه که اشتیاقی برای بودن در کنار همسری که بهشون بی محلی میکنن ندارن.منم ترجیح میدم با دوستام وقت بگذرونم تا اینکه کنار همسرم باشم و روزم شب شه فقط
همسرتون به پای شما نشستن
بجای تمرکز روی نخواستن همسرتون و قانع کردن خانواده وقت بذارید هردو مشاور برید و مهارت همسرداری رو یاد بگیرید و باهم دوست باشین نه در برابر هم
در غیر اینصورت خیلی راحت میتونید جدا شین فقط کافیه به همین رفتار ادامه بدین

عاطفه جان

بگذار برات داستانی تعریف کنم

دختری 15 ، 16 ساله به اصرار خانواده به عقد یکی از پسران فامیل درمیاد ، در ابتدا شاید دختر میلی به پسر نداشت اما مشکلی هم نبود ، با گذر زمان ، معاشرت دختر و پسر بیشتر میشه و رفتارهایی بینشون اتفاق میافته که سبب بی میلی و حتی زدگی دختر از پسر میشه و اطرافیان که پسر رو فرد موجهی می دونستند و دنبال علت سردی روابط بودند، انگشت اتهام خودشون رو به سمت دختر می گیرند و تمامی این رفتارها باعث دلزدگی بیشتر دختر میشه و حالا دخترخانم قصه ما فقط جدایی می خواد ، دیگه هیچ میلی رو در خودش حس نمی کنه و حتی هم کلامی با پسر مورد نظر آزارش میده ، حالا سوالش اینه من چطوری می تونم خانواده ام رو برای طلاق راضی کنم ؟!!!

عاطفه ی عزیز خودت داستان زندگیت رو از اول بخون و ببین چقدر نکته داره که تا حالا بهشون توجهی نکردی!
من از آخر به اول برات می گم :

+ راضی کردن خانوادت به طلاق تازه اولین قدم ماجراست : خانوادت رو راضی کردی ، فردا باید پاسخ گوی فامیل باشی ، فامیل رو راضی کردی فردا در دانشگاه ، سر کار و ... دید اجتماع نسبت بهت متفاوته با یک دختری که تا به حال ازدواج نکرده ، حتی اگر شما عقد بوده باشی و با عوض کردن شناسنامه این اتفاق زندگیت رو از سایرین مخفی نگه داری بالاخره روزی میرسه که باید به فردی که می خوای باهاش ازدواج مجدد داشته باشی این ماجرا رو بگی و اون موقع هم باید برای اون فرد توضیح بدی ، اینها رو نمی گم که از طلاق بترسی فقط می خوام بدونی که بحث فقط راضی کردن خانوادت نیست بلکه تو باید بتونی در آینده پاسخگوی یک جامعه باشی پس قبل از طلاق باید آگاهی هات رو افزایش بدی .

+ اگر شما قبل از این رابطه خواستگاران دیگه ای می داشتی و در تقابل با رفتار پسران دیگه ای هم برای ازدواج قرار می گرفتی ، حتما این رو می دیدی که پسرها در مقابل کم محلی ، توهین و تحقیر تقریبا از خودشون واکنش های مشابهی نشون میدن و به احتمال زیاد علت بیشتر رفتارها و توهین های این پسر در برابر شما هم خود رفتارهای شماست و چه بسا که اگر شما به این پسر علاقه مند بودید و باهاش سازگاری می کردید ، رفتار این پسر هم با شما بسیار بهتر از این بود .

+ علت اصلی بروز این مشکلات ، مابین شما دو نفر خانواده ها هستند که با تعصب بر روی ازدواج فامیلی و بدون توجه به سن و سال پایین شما و عدم آمادگی شما از لحاظ روحی ، اصرار به این نامزدی و عقد کردند که سن و سال پایین شما و البته عدم مهارت هر دو نفرتون در برقراری رابطه با همسر باعث شده تا شما در همون قرارهای اولیه از همراهتون زده بشید و حالا حتی تحمل هم کلامی با اون رو نداشته باشید .

سلام
خیلی ممنون از راهنمایی هاتون

اما متاسفانه خانواده خودم خانواده همسرم ووووخود همسرم هیچ اعتقادی ب مشاوره ندارن و حرف خودشونو بیشتر قبول دارند من خودم فقط چند جلسه ب مشاور مراجعه کردم.

وقتی مادر من قرار مشاوره های منو کنسل میکنه من چکار کنم؟
وقتی اونقدر ب من بی اعتماد میشن ک اتاق منو ب هم میریزن من چکار کنم؟
خیلی خیلی خیلی معذرت میخوام وقتی فقط دو راه برای من میذارن یا مردن یا ساختن با همسرم باید چکار کنم؟

من دیگ کلافه شدم و قدرت تصمیم گیری دیگ ندارم اجازه هم نمیدن از کسی راهنمایی بخوام
هر کسی یک آستانه تحمل داره و فقط تا اندازه ای میتونه طاقت بیاره.

تا حرف هم میزنم میگن تو بچه ای نمیفهمی برین زیر یک سقف کم کم خوب میشید.

من اشتباه کردم پشیمونم نامزدمم ساکته و هیچ حرفی نمیزنه ...........خانواده همسرم دیگ جواب تلفن های خانواده ما رو نمیدن همسرمم گوشیشو خاموش کرده.........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Atefeh.Zia

خانواده همسرم دیگ جواب تلفن های خانواده ما رو نمیدن همسرمم گوشیشو خاموش کرده.........

---

خوب بهتر عزیزم داری به هدفت میرسی
خودشون طلاقت میدن
مگه همین رو نمیخواستی؟؟؟

عاطفه ی عزیز

امیدوارم که مشکلت اونطوری که بصلاحته حل بشه.

ببین عزیزم منم یه خواهر 18 ساله دارم. خیییلی عاقله. من خودم تو مشکلاتم گاهی ازشون مشاوره میگیرم. با اطلاعات منابع و ... دیگه ای که الان وجود داره راحت میشه ادم اگاهی و اطلاعات

خودش رو بالا ببره. سن تاثیر داره تو رفتار انسانها. اما درگذشته که دیگران باید همه چی رو خودشون تجربه میکردن و مهمترین منبع انسانها تجربه شخصی بود تاثیر گذار بود. ولی الان

قضیه فرق میکنه .

میخام این رو بگم اینقد زوم نکن رو سنم کمه سنم کمه. عزیزم مطالعه کن. من فکر میکنم خودت هنوز نمی دونی چی میخای. میگی من نامزدم رو نمی خام فقط همین. چقد شناخت

از مردا داری؟ چه تصوری از مرد داری که نامزدتت نداره؟ اجازه مشاوره بهت نمیدن. سرچ کن. تو انجمن و سایتای مثل اینجا بیا. بخون مشکل بقیه رو. اطلاعات بدست بیار. مرد رو بشناسس

کتاب بخون. متوجه شی چی میخای.

قبلش یه فرصت به خودت بده. الان که گوشی همسرت خاموشه و خانوادشونم خبری ازش نیست تو تنهایی بشین به خودت فکر کن. خودت رو بشناس. ویژگی های مثبت و منفی خودت رو

دربیار. منفی های رو بهش فکر کن که چطور میتونی اصلاح کنی.

ببین عزیزم نمی دونم اخر این قضیه و ازواجت چی میشه. الان فقط لج کردی نمیخاستیش ونمی خوای باهاش ادامه بدی. اما من فکر میکنم با این تفکرت با هر کس دیگه ای جلو بری به شکست میخوری.

بر خلاف بقیه دوستان من فکر میکنم این سفر حتی برات زوده. چون فقط میخای بری بیای حرفت رو ثابت کنی. فقط الان به زمان، تفکر ، و تنهایی نیاز داری خودت و همسرت رو بشناسی

بعد هر اقدام دیگه ای... . شما تا حالا کنکور داشتی درس داشتی فرصت نداشتی خوب تو تنهایی و فراغت فکر کنی. الان این فرصت برات ایجاد شد. تو این فاصله فکر کردن اطلاعاتت رو زیاد

کن. تو این سایت مشکل بچه های دیگه رو هم بخون و راه حلاشونم ببین. تا متوجه بشی زندگی دیگران چطور بوده. کسایی که طلاق گرفتن چرا؟ الان چه حسی دارن؟ ....

اصلا نمی گم طلاق نگیر یا بگیر. ابدامنظورم این نیست. میخام اقدامی بکنی که دوسال دیگه پشیمون نشی. اگه طلاق به صلاحته بعد نگی چرا موندم اگه موندن بعد نگی چرا مگه چه عیبی

داشت پسرعموی من. چون بخوای با کس دیگه ای ازدواج کنی خیییلی باید صبورتر نرمتر متواضعتر باشی دیگه اونجا نمیتونی اینقد تند باشی چون زود متهم میشی به ناسازگار بودنت

نمی تونیم تو اون ازدواجت برگردی و به خانوادت بگی که چی شده...

الان اروم باش. با خدا رابطت روبشترکن. چند جای زیارتی برو. بعد با توکل تصمیم درست رو بگیر.

موفق باشی عزیزم:72: