کمک جهت آماده شدن برای کنار آمدن با ورشکستگی عن قریب و آینده پر اضطراب .

خانمی 34 ساله هستم ودو فرزند دارم .
چند سالی است دور از خانواده خودم و همسرم در شهر دیگری زندگی می کنیم .

همسرم کار جدیدی را با سرمایه هنگفتی که همه وام بود بر خلاف نظر بنده شروع کردند . که البته طبق نظر مشاور بنده بنا به مصلحت روابط سعی در همراهی ایشان داشته ام.جوری که حتی یکی از وام ها به نام بنده می باشد وضامنین آن خانواده ام می باشند.

حتی همین وام را هم مایل نبودم که بگیرم اما باز هم زیر نظر مشاور ناچار به همراهی شدم.

همسرم واقعا تلاش خودش را انجام داده چه بی خوابی ها و کارهای شبانه روزی سخت و طاقت فرسایی که انجام نداد و من شاهد بودم گه از جان برای این کار مایه می گذاشت.

اما خوب اشتباهاتی در داشت که هر چه دیگران مخصوصا پدرم و من به ایشون می گفتیم بدون هیچ تردیدی از حصول نتیجه نظریات وپیشنهادات ما را رد می کرد و خوب باز هم چاره ای جز همراهی و حمایت عاطفی از ایشان نداشتم.

مدتی است چک ها پاس نمی شود وبرگه می خورند ، حقوق کارگرها همه عقب افتاده ، در آمد با هزینه ها به هیچ وجه همخوانی ندارد ، طلبکارها صبرشون تمام شده یکی پس از دیگری با وجود قایل بودن احترام زیاد برای همسرم در قبل ، حرمت شکنی می کنند .شاهد خورد شدن و ناامید شدن همسرم هستم وهیچ کاری از دستم بر نمی آید.

قبض های آب ، برق ، گاز همه اخطاریه قطع آمده .
از خورد شدن همسرم در مقابل خانواده ام واهمه دارم .چرا که محل کار جدید همسرم در شهر خانواده ام می باشد و همسرم با آنها در رفت و امد زیاد است ومی دانم پدرم از عملکرد همسرم ناراضی است.

همسرم بیشتر ماه آنجا است و از ما دور است واین تنهایی ها هم بیشتر هر دوی ما را ناتوان ورنجور کرده است.

هر روز آب شدن همسرم را می بینم و اینکه ساز نا امیدی را دایم می زند ، اینکه عن قریب به زندان می رود . کسی که برای خودش کسی بوده . می خوام با دید باز وارد این مرحله از زندگی پر از التهاب و اضطراب بشم.
می دونم اینم یک مرحله از زندگی است و می گذرد ، می خوام شما دوستان یک چشم اندازی از چنین شرایطی به من بدهید که با کمترین آسیب آن را پشت سر بگذارم.نگران بچه هام، نگران آبروی همسرم هستم، نگران آبروی خانواده ام هستم ،نگران ضامنین و وامی که به نام من می باشد، نگران سلامتی همسرم ، نگران خرج و مخارج . نگران رابطه خودم با همسرم نکنه تحت تاثیر این مشکلات قرار بگیره . نکنه نتونم مدیریت کنم.

اسم خانواده همسرم را فقط نیاورید که طی این سال ها آنها میزان برادری شان را ثابت کرده اند و هیچ بخاری از دیگشان بلند نمی شود.

با تشکر از همراهی تک تک دوستان.

من و همسرم هر دو خیلی به همدیگر وابسته هستیم و من بیشتر . تما تلاش همسرم تا الان این بوده که من و بچه ها کمبودی را حس نکنیم و بهترین ها را برامون در سخت ترین شرایط تهیه کرده.

هسرم تکیه گاه من بوده ، سختی های زیادی را پشت سر گذاشتیم ، نمی تونم ببینم داره از داخل خورد می شه. جسم و روحش داره تحلیل می ره و هیچ کاری از دست من برنمی یاد و فقط دارم تماشا می کنم.

حرمت مرد زندگی ام داره شکسته می شه و این من رو رنج می ده.

همسرم خیلی تو خودش می ریزه اما همینی که برای من تعریف می کنه غیر قابل تحمله برای من.

کنایه های مدام خانواده ام از روش زندگی ام وایراداتی که به همسرم می گیرند مزید بر علت شده. گرچه مادرم همیشه همسرم را دعا می کند که از این بحران دربیاید اما به هر حال ناراضی هستند و برای من خیلی دلسوزی می کنند و این دلسوزی ها مرا بیشتر رنج می دهد.

از نظر خانواده ام با توجه به سابقه کاری که قبلا بنده داشته ام (10 سال در یکی از بهترین ارگان ها شاغل بودم اما به خاطر زندگی ام استعفا دادم و از آن شهر هجرت کردم ) همیشه مورد مواخذه قرار گرفتم که اشتباه کرده ام . وحتی هنوز درتلاشند من را قانع کنند بروم سر کار برخلاف میل خودم.

هیچ شکی ندارم در ان زمان بهترین کار را انجام دادم . اما الان چه کسی من و بچه هایم را حمایت می کند؟

از خانواده ام هیچ انتظاری ندارم چون می خواهم همسرم خودش با تبعات تصمیماتش روبه رو شود .

بادرود.

مسئله شما برای هرکسی پیش میآید. شما باید خیلی صبروحوصله به خرج بدهید و آمادگی هرچیزی را داشته باشید.
شاید اگر از تجربه خودم بگویم ،کمکی باشد برای امیدوار شدنتان.

همسر من هم مشکل همسرتان را داشت، اسم و رسمی در زمینه کاریش داشت ، اما بخاطر اشتباهش ، همه چیز را از دست داد .
روزهایی بود که دریک شهرِ غریب ،تنها و بی پول، مجبور بود دریک مغازه کارگری کند تا بتواند لا اقل نان و پنیر بخرد، من بخاطر حفظ آبرو و غرورش،به کسی نگفته بودم حتی به خانواده ام ، و فقط قناعت شدید میکردیم. حتی پولِ بنزین هم نداشت که پیشِ من برگردد.
چند ماه مجبور شد کارهایی انجام دهد که اصلا در حدِ شخصیتش نبودند. و من هم ایشان را همراهی میکردم و همش امیدواری میدادم.
از تمامی خرجهایم زدم و هرچه پول دستم میآمد،میدادم.
مجبور شد آپارتمانی را که برای آینده مان خریده بود، بفروشد.


وقتی وام عقب می افتد، بانک پشت سرهم اخطار میدهد، و بعد از چندماه تاخیر، جریمه میگیرد.
واگر ضامن کارمند باشد، از حقوقش کاسته میشود.
همه اینها بیشتر با اعصاب آدم بازی میکنند.
تا آنجا که میتوانید، پول قرض نگیرید، چون اضطرابتان را برای پس دادنشان بیشتر میکند.
با کسانی که چک داده اید، حرف بزنید و ازشان فرصت بگیرید

از توجهتان به مسائل دیگر کم کنید
به همسرتان بیشتر از پیش توجه کنید، چون بیشتر از پیش به شما احتیاج دارد ،با روشهایی که میدانید قویتان میکند، اعتماد بنفس خودرا بالا ببرید و
اصلا خودتان را نبازید ، مشکلات مالی حل شدنی هستند، پول دوباره بدست میآید.
مهم این است که درزمان بی پولی، محبت و صمیمیت و درک بیشتر شود.
اگر همسرتان عصبی شد و پرخاش کرد، سعی کنید به دل نگیرید.درکش کنید.
سرکوفت نزنید، حتما خودش پشیمان است و اگر اعتراف هم نکند، در دلش میکند.
تمام تلاش خودرا بکنید امیدوارش کنید،اعتماد بنفسش را بالاببرید. حتی شده اغراق کنید.
مثلا بگویید که خداروشکر که مشکل مالی است، و مشکل خدای نکرده بیماری نیست، و پول دوباره بدست میاید اما جان نه.
این واقعیت را بپذیرید که این مشکل،برای همه پیش میآید، و در این دوران برای شما پیش آمده.

با تجربه ای که من دارم، درزمان مشکلات مالی، قوت قلب، صبر و استقامت کمک میکند تا انسان خودرا نبازد ،این باعث میشود فکرش کار کند و شرایطش را بهبود ببخشد.

خانواده چون درک نزدیک از مشکل شما ندارند، ناراحتتان میکنند.
درمورد آنها هم با صبوری برخورد کنید.
برآنها خرده نگیرید، فقط صبور باشید و به سرکوفت ها توجه نکنید.

خیلی مواظب همسرتان باشید و از وی بخواهید تا خودرا خالی کند، تا خدای نکرده این غمهایش از جای دیگر بدنش بیرون نزند و مشکل جدیدی درست نشود.
با حرف های عاشقانه تان میتوانید این را به او بگویید.

امیدوارم مشکلتان بزودی حل شود.

توی گوگل عبارت "دیو رمزی" رو جستجو کنید مقالات و مطالب مرتبط به دردبخوری رو میتونید پیدا کنید.

دوران خیلی سختیه ! به نظر من حتی برای یه خانم خیلی سخت تر از یه مرده
چون مرد وسط بحرانه و ما خانم ها از دور بدون اینکه کاری از دستمون بربیاد باید همه ی حس های بد رو کنترل کنیم وقدم به قدم کنارشون باشیم
همسر من مدتیه تو این دورانه و واقعا به من سخت گذشته. مایی که همدیگرو بی نهایت دوست داشتیم یکبار تا مرز طلاق رفتیم و...هم چنان هم مشکلات ادامه داره
باید بپذیری که روابط عاطفی تون , ارتباط زناشویی تون , صبر و حوصله ی همسرت احتمالا دچار تغییرات زیادی میشه
به هیچ وجه گیر نده ! مثلا اینکه دو ساعت کجا بودی ازت خبری نبود و... اون یه کوه فکر و خیال تو سرشه که دیگه جایی برای جواب پس دادن به تو نمیمونه
وقتی کنارته به هیچ عنوان از کارش و مشکلات کاری و مالیش نگو! بذار یه موضوع دیگه رو خودش بگه .مثلا از فیلم حرف بزن
من و شوهرم وقتی تو اوج بحرانه پای تلفن از فیلم میگیم .از دوستامون میگیم و من به هیچ وجه از کارش نمیپرسم .حتی ازینکه مشکلات مالی رو میخواد چی کار کنه و....
تو مسائل بین خانوادت و همسرت اصلا وارد نشو .به خانوادت بگو همسرت تحت فشاره و اوضاع زندگی کمی بحرانیه و به شوهرت ابدا سرزنش نکنن و غر نزنن اگر احیانا حرفی م پیش اومد تو دخالت نکن
کلانتر بازی درنیار .ننداز خودتو جلو که حالا که تو پول نداری من پول میدم, من سرکار میرم و.... که قرض ها رو بدم و....
پیشنهاد کارو بده ولی نه برای پرداخت قرض های همسرت بیشتر برای روحیه خودت و...
اگه یه موقعی هم ازت پول خواست بهش قرض بده ولی خب خودت ابدا گیر نده و خودتو ننداز وسط
بذار باهات راحت حرف بزنه ! هیچ غری نزن !هیچی ! خیلی وقت ها بگو میدونی چه قدر سختی میکشه و قدر دانشی ودوستش داری و کنارش هستی .
خیلی دلخوریا ممکنه برات پیش بیاد , شاید از بی توجیها , شاید از بی خبری های طولانی و.... سعی کن به خودت مسلط باشیو روی کنترل احساست کار کن .باید خیلی قوی بشی .خیلی
نهایت حرفم که سعی کن منبع آرامشش باشی .کسی که بعد از همه ی گرفتاریا از هم کلامی باهاش چیزی جر آرامش نصیبش نمیشه
دوران فوق العاده سختیه .امیدوارم بتونی محکم جلو بری :46:

سلام خانوم

از اینکه بانوی قدرتمندی مثل شما رو در تالار میبینم واقعا خوشحالم. از اینکه اینقدر بالغانه به زندگی نگاه میکنید، شگفت زده شدم.
------
مردها درسته که از دور زمخت به نظر میرسن و گاها برای بزرگنمایی این سختی از سیبیل های مردانه و امثال هم بهره برده میشه.
ولی همیشه، حمایت های عاطفی هست که هیچ کتاب موفقیتی درباره مردان موفق نمینویسد. صرفا گفته میشه، پشت سر هر مرد موفقی ، یک زنه قوی وجود داره.
ولی نمیگن که اون زنها چه کار کرده اند!!!!!!!!!


یادمه وقتی نوزده سالم بود، استارت یک کار خیلی سنگین رو به نسبه سنم زدم، در ادامه مسیر با شکست براورد پروژه مواجه شدم. ولی من که مغرور بودم و مشاورهیچ شخصی رو پذیرا نبودم، به مادرم چرایی شکست پروژه رو گفتم. در جواب مادرم با دو کلمه انگیرشی و در عین حال عاطفی، قدرتی مضاعف به من بخشید که تا لحظاتی قبل یک شکست خورده بیش نبودم.

حمایت های خودتون رو به هیچ عنوان قطع نکنید . سعی کنید بهش اعتماد به نفس بدهید.
کمی رو خودتون کار کنید. چون احتمالا قرار هست در اینده ، اندکی عزت نفس شما از بین بره.

--------
اگر مجددا امکانش رو دارین، سر کار بروید. کمی هم شما بنزین این ماشینی که داره به سمت قله میره رو تامین کنید.

-------
یه نکته هم بگم.
در بازی شطرنج، وقتی دو نفر در حال بازی هستن، اینقدر درگیر و متمرکز بر بازی میشن که گاها از ساده ترین و موفقیت امیز ترین حرکات غافل میشوند. به طور موازی این شخص سومی که از بیرون به بازی نگاه میکنه، به راحتی او حرکات ساده به ذهنش خطور میکنه.


اگر به فعل و انفعالات پروژه همسرتون اشراف دارین، شخص سوم کارش بشید و راهکار های رهایی بخش ارایه بدهید.
اگر شخص سوم نمی تونید باشید، از تجارب دیگران بهره ببرید.

شکست، اغازگر یک پیروزیه. امیدوار به اینده باشید.
-------
پ.ن:
نمیدونم زمینه کاری همسرتون چیه، ولی متاسفانه در چند ماه گذشته شرکت ها و واحد های صنفی زیادی رو دیدم که تو موج سراشیبی افتادن. رکودی که حاکم شده، دامن گیر خیلی از صنایع شده.
ولی با مطالعه بازار ( منظور از بازار ، شرایط اینده هست ، نه شرایط فعلی) متوجه میشیم که شرایط خوبی در انتظار هست . بحث این ادعا مفصله و در این تاپیک نمیگنجه. اندکی صبر، پیروزی نزدیک است.

خانوم خیلی قوی باشید. مثل یک بانوی اهنین.

سلام بر بی نهایت عزیز
امیدوارم مشکلتون به نحو دیگه ای حل بشه و کار به ورشکستگی و خدای نکرده زندان نرسه

راستش در مورد مسائل مالی من نظرم یه جورایی با دیدگاه این تالار متناقض هست
اینکه در حالی که همسر شما در شهر شما مشغول به کار هستند خوب چرا شما در شهر دیگری ساکن هستید رو نمیدونم به چه علت هست با درایتی که از شما سراغ دارم حتما یه دلیل منطقی در این مورد وجود داشته
اگر درست یادم بیاد در اون تاپیکی که قبل از استعفا از کارت زده بودی من ازت می خواستم راهی پیدا کنی که بتونی کارت رو ادامه بدی
خوب به هر حال شما صلاح دونستی و از کار بیرون آمدی که البته هنوزم من شخصا بهت توصیه می کنم اگر میتونی برگرد سر کارت

راستش من به همراهی محض حتی در صورتی که می دونی طرف مقابلت داره اشتباه می کنه اعتقاد ندارم
به نظرم دو نفر که شریک زندگی هم هستن هر دو باید فکر کنن و موضوعات مالی باید با تفاهم و همفکری انجام بشه

همسر خودم چند وقت پیش روی یک پیشنهاد کاری فکر می کرد که من مخالف بودم و کاملا برام روشن بود که پایان خوشی نداره، بهش گفتم هر موقع خواستی این کارو بکنی بدون که دیگه از نظر اقتصادی راه من و تو جدا شده ، هر سهمی من و بچه هام از زندگی با شما داریم جدا کن و با سهم خودت برو اون کارو شروع کن و اگر به مشکلی هم برخوردی به هیچ وجه روی این مبالغ یا روی حقوق من حساب نکن
چون این کار داره بدون رضایت من انجام میشه و هیچ دلیلی برای همراهی نمی بینم

خوب البته بعد یه مدت با دیدن مشکلاتی که در شروع اون کار وجود داشت و با عدم همراهی من، کلا منصرف شد و زندگی ما به حالت عادی برگشت
بماند که بعدا اون شخص پیشنهاد دهنده کلاه بردار از آب در اومد و در حالی که حدود یک میلیارد از افراد دیگه به اشکال مختلف و با وعده های مختلف گرفته بود فرار کرد و الان هم متواری هست
و همسرم همیشه خدا رو شکر می کنه که به دنبال اون وامها و تاسیس اون بنگاه اقتصادی نرفت

ولی اگر شما به هر صورت گذشت کردی و همراهی کردی به هر حال الان هم بدون اعتراض یا غر زدن بهتره ادامه بدی ولی این دفعه حتما نظر بده سعی کن راهکار برای خروج از چالشها پیدا کنی
یه قانونی هست که فکر می کنم اگر بشه برای شخص اعلام ورشکستگی کرد اون وقت دیگه لازم نیست به خاطر چکها زندان بره فقط یه فرصتی میدن تا اموال منقول و غیر منقول رو بفروشه و طلب افراد رو بده
دقیقا نمیدونم قانونش به چه شکل هست ولی حتما پیگیر باش ببین به دردت میخوره
به نظرم همراهی عاطفی کافی نیست راهکار و همراهی فکری خیلی حیاتیه
ایشون الان بعد از این شکست حتما به این نتیجه رسیدن که نباید فقط با فکر خودشون راه برن و باید از همفکری شما هم استفاده کنن
پس به دنبال ارائه راهکار باش نمیشه که آدم بشینه دست روی دست بذاره و فقط همراهی بکنه

به نظرم به خاطر بچه هات هم که شده اگر میتونی برو سر کار که حداقل مدتی که همسرت گرفتار هست از نظر مالی به اونا فشار نیاد
یادمه اون موقع ها که دیگه سر کار نرفتی یکی از دلایلت بچه کوچکت بود، الان که دیگه خدا رو شکر بچت هم بزرگتر شده و احتمالا بشه مهد کودک بره

البته می دونم که طبق دیدگاه این تالار زن باید مدیریت اقتصادی رو به مرد بده و همراهیش کنه ولی در هر صورت این نظرات من بود

امیدوارم خیلی زود همه مشکلاتت حل بشه و همه چیز به حالت نرمال برگرده
موفق باشی

سلام خانم بی نهایت گرامی:72:

طاعات و عبادات قبول حق
امیدوارم به حق این روزهای عزیز هرچه زودتر روزهای ناخوشی و سختی جاشو به روزهای خوشی و شادی بدهد.

من حرف خاصی ندارم برای گفتن، جز دعا کردن براتون که انشالله سختی ها و به بهترین شکل ممکن بتونین پشت سر بذارید، شب های قدر خیلی بفکرتون بودم، امیدوارم خداوند صبر و تحمل زیاد به شما و همسرتون بدهند.

بنظرم با اینکه همسرتون به حرف شما و خانواده اتون گوش ندادن، نباید وقتی در این بحران هستند سرزنشون کنید حتی به خانواده اتون هم بسپرید که بهیچ عنوان به روشون نیارن یا از این قبیل حرف هایی : * که ما که گفتیم، دیدی آخرش این شد و.... * نه خودتون نه خانواده اتون به همسرتون نزنید چون الان کاریه که شده سرزنش به جای حمایت عاطفی بیشتر باعث ضعیف شدن روحیه اشون میشه، شما به عنوان همسرشون بهتره بهشون آرامش و هدیه بدهید و بهشون امید بدید که همه چی دوباره مثله روز اولش میشه و میتونید با کمک و هم فکر همدیگه دوباره زندگیتون و بسازید و همه چی حتی از روز اول هم بهتر پیش ببرید.

میتونید فکر کنید شما هم مانند زوج هایی هستید که همه چی و از صفر بدون داشتن کمک مالی از خانواده ها شروع میکنند، لحظات عاشقونه برای خودتون بسازید و سعی کنید گاهی به ذهن خودتون و همسرتون استراحت بدید و خودتون از قرض ها و مشکلات مالی دور نگه دارید و تا تجدید روحیه کنید و دوباره از نو شروع کنید.

من یادمه بچه بودم که پدر و مادرم به علت کلاه برداری که ازشون شد ورشکست شدن، هردو کارمند بودن و با کمک همدیگه از صفردوباره مثله روزهای اول شروع کردن زندگیشون و ساختن این باعث شد عشق بینشون بیشتر و بیشترم بشه و بفهمن تو روزهای سختی تنها کسانی که کنارشون هستند فقط و فقط خودشونند.
یک کار جالبی هم که پدرم کردن بصورت خانوادگی همگی رفتیم مسافرت من خیلی کوچیک بودم ولی خوب یادمه بابام خیلی تلاش کردن به ما خیلی خوش بگذره من که نمیدونستم چی شده ولی بعد ها مادرم گفتن اون مسافرت و رفتیم تا یکمی روحیه اموم شارژ بشه و بتونیم دوباره از اول شروع کنیم، و فکر مشکلات مالی و از خودمون دور کنیم.


راستی خانم بی نهایت عزیز خیلی ممنون از اینکه من و یادتون بود و ازدواجم و تبریک گفتین،اصلا فکر نمیکردم کسی من و اینجا یادش باشه، یکجورایی سورپرایز شدم، ببخشید من به علت اینکه عضو مشترکین نیستم نتونستم در همون تاپیک ازتون تشکر کنم.

به نام خدا
سلام

ممنون از تک تک دوستانی که با نظراتشون قصد کمک به بنده را داشتند.

همسرم شرایط سختی دارن، امروز اولین حکم جلبشون اومد ، اما فعلا این یکی به خیر گذشت.

در این گیر و دار یکی از اشرار فاسد فراری منطقه ، به علت اینکه همسرم توانسته در مدت زمان کم جایگاه موجهی در بین مردم برای خودش درست کند و حسادت و بدگویی های برخی افراد حسود ومریض ، با اسلحه کمری و قمه بارها نزدیک محل کار همسرم به عربده کشی پرداخته ، خدا رو شکر اون موقع ها همسرم اونجا نبوده.

با اینکه خیلی از افراد مورد ضرب چاقو این شرور قرار گرفتند اما هیچ شاکی خصوصی ندارد.

در این شرایط متوجه شدیم ، کوچولویی توی راه داریم .

سرزنش های خانوادم و حتی احتمالی شما دوستان حتی اگه به زبان هم نیارید ، اینکه چقدر ما بی فکر عمل کردیم عامل دیگری بر نا آرامی های من است.

من گرچه تمام تلاشم رو در تربیت بچه هام تا الان داشته ام و می دونم خیلی نقطه ضعف ها داشتم ومی بینم پدران ومادرانی رو که چقدر قوی عمل می کنند و از امکانات برای بچه هاشون چطور به نحو احسنت استفاده می کنند گرچه احتمال می دهم بگویید خیلی احساسی و هیجانی عمل کردم اما من بچه به تعداد زیاد دوست دارم که البته ان شا الله دختر به تعداد بیشتر ونمی تونم تصور کنم پیری خودم رو با دوتا پسر .

خدا پسرای من وپسرای همه رو حفظ کنه اما من دلم برای یه دختر ضعف می ره.

من احتیاج به کمک دارم . اما نمی دونم چه کمکی ؟!!!

شاید نمونه های عینی از دوستانی که چنین شرایطی رو پشت سر گذاشتند و باعث ایجا امید ونیرو در من بشه.

من آرامش می خوام که بتونم به همسرم هم آرامش بدم.

اینکه از این همه نگرانی واسترس و آینده نگری در بیام.

خیلی نگران همسرم و سلامتیش هستم. نگران بچه ها و تو راهیمون. نگران دید دیگران که نگاه عاقل اندر سفیه به من بکنند.

سلام بی نهایت عزیزم:72:
تا به حال همیهش از نظرات شما در تالار استفاده کردم و اینبار هم به قصد راهنمایی پستی نمیذارم چراکه خیلی پختگی و اطلاعاتم از شما کمتر هست اما به قصد ابراز همدردی به عنوان یک دوست پست میذارم:72:

اول از همه مادر شدنتون رو تبریک میگم و از صمیم قلب براتون آرزوی خوشبختی و رفع همه مشکلات دارم

ببینین اینکه نباید بچه دار میشدین و این حرفها همش بیهودست و افسوس گذشته خوردن سودی نداره، مهم اینه اکنون خداوند این نعمتو برای شما خواستن و باید شکرگزارش باشین و در این راستا حفظ آرامش از مهمترین وظایف شما در قبال این نعمت الهی هست. سعی کنین از افرادی که براتون تنش زا هستن دوری کنین.
با توضیح شرایط از خانوادتون بخواین که کمک عاطفی و روحی براتون باشن. شارژرهای روحی خودتون رو پیدا کنین و مرتب استفاده کنین. در منزل صوت قرآن رو زیاد پخش کنین.

شرایط خیلی خاصی دارین اینکه گفتین با مثال کمک حالتون باشیم. یکی از دوستان نزدیک پدرم و دوست خانوادگی ما که کارخانه یکی از مواد غذایی رو داشتن، طی یک سفر کاری که از ایران رفته بودن، شرکاشون با سو استفاده از چک های سفید امضا ایشون کلاهبرداری عظیمی کردن و ایوشن وقتی از سفر بازگشتن متوجه این شدند ولی نتونستن اثبات کنن این سو استفاده رو و بی اطلاعای خودشون از چک هارو و برای همین به زندان افتادن، تمام داراییشونو فروختن و فقط همسرشون از اونچه که به نام خودش بود یک خونه خیلی نقلی در جای پایینی از شهر خرید تا بی سرپناه نباشن (وضع مالی خیلی عالی داشتن)

خلاصه شاید ده سالی طول کشید تا با همت اقا و واقعا پشتوانی قوی خانم تونستن از بحران دربیان و تازه یک زندگی خیلی پایین رو شروع کنن اما جالبیش این بود خودشون رو نباختن حتی مجبور شدن از تهران به اطراف تهران چندسالی نقل مکان کنن هم به دلیل هزینه ها و هم اینکه خیلی مزاحمت براشون از طرف طلبکاران پیش میومد اما خداروشکر الان دیگه با روحیه قوی که داشتن بحرانو گذروندن اما بلاخره هیچوقت شاید به اون وسع مالی گذشته نرسند.

من با توجه به تجربه ایشون کارهای اقتصادی اون خانم خیلی تو زندگیشون نقش داشت، من از زندگی شما بی اطلاعام اما اگر بتونین در این زمینه کاری کنین خیلی مهمه چون الان شوهر شما در وضعی نیستن که بتونن درست فکر کنن. شاید پولی یکجا سرمایه گذاری کنین که بعدا سودی بهتون بده یا هرکاری که اندکی پول براتون نگه داره در این برحه خیلی مهمه.

ولی در کل اینکه شما همیشه و در همه سختی ها کنار همسرتون هستین و با عشق فرزندانتون رو بزرگ میکنین خودش مهمترین کار شماست و فکر نکنین که کم کاری رو انجام میدین و همسرتون ناخودآگاه با این حضور شما حمایت میشن و بهتر میتونن این بحرانو سپری کنن...

کاری جز دعا از دست من برنمیاد ان شاالله که هرچه زودتر مشکلاتتون حل بشه:72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر بیخیال

راستی خانم بی نهایت عزیز خیلی ممنون از اینکه من و یادتون بود و ازدواجم و تبریک گفتین،اصلا فکر نمیکردم کسی من و اینجا یادش باشه، یکجورایی سورپرایز شدم، ببخشید من به علت اینکه عضو مشترکین نیستم نتونستم در همون تاپیک ازتون تشکر کنم.

---

مگر می شود شما را فراموش کنیم. دوستان اکثرا نیستند و گرنه همه مثل من خوشحالی شون را با پستی بیان می کردند.

وممنون بابت تجربه پدر و مادرتون.

برخی دوستان من جمله فکور عزیز وشمیم الزهرا عزیز و جناب آقای محمد رضا پیشنهاد درگیر شدن در مسایل اقتصادی را چه کار کزدن دوباره و چه در حد دادن توصیه های اقتصادی به همسرم را داده بودند این مساله ای است که فکر کردن به ان هم باعث ایجاد اضطراب درمن می شه.

طبق روال تخصصی این تالار زن بهتره در امور اقتصادی دخالت نکنه .

مدتیه که سر کار نمی رم و در امور اقتصادی هیچ نظری نمی دم یک جور احساس سبک بالی دارم اما با شرایطی که الان برامون پیش آمده احساس عذاب وجدان دارم اینکه من با این ذهن پر کار وخلاقم در مسایل مالی نشستم وفقط دارم تماشا می کنم .

مطالعه دیو رمزی هم مفید بود اما به شرطی که همسرم مطالعه کنند وبه کار بگیرند من در حد یه پیشنهاد می تونم فقط بهشون پیشنهاد خوندنش را بدم.

استرس هام زیاده ، و جایی نمی ذاره به اینکه بتونم به عنوان یک مقتصد هم ایفای نقش کنم.

همسرم رو که می بینم هر خبری که ازش می شنوم بغض می کنم خیلی ناراحت همسرم می شم یه جور احساس نا امیدی می یاد سراغم با اینکه همسرم تیکه های امیدوار کننده ای هم گاهی اوقات می یاد ، من هم بیشتر تظاهر می کنم که ان شا الله درست می شه ، توکل به خدا .اما تو دلم آشوبه.

با این قضیه تهدید ها و تو راهی جدیدمون و آینده مبهمی که در پیش رو داریم بیشتر نا امید می شم.

امروز ناخود آگاه تصور می کردم همسرم رو از دست دادم و من موندم و...:302::302::302:

سلام بی نهایت جان:72:
من قبل شب قدر تاپیکتان را دیدم اما فرصت نشد بتونم براتون بنویسم. واقعا از شرایطی که براتون پیش آمده متاسف شدم و می دونم شرایطتون خیلی سخته اما به دنبال راهکار بودنتون قابل تحسینه.اگر قابل باشم تو شب های قدر از خداوند خواستم سرنوشت این اتفاق تو زندگیتون را به بهترین وجه مقدر کنه.
عزیزم من خودم به شخصه چنین شرایطی نداشتم اما مادر و پدرم شرایط مشابه شما را داشتند و چون گفتین دوست دارین از کسی که چنین شرایطی داشته بشنوین ؛من امروز رفتم با مادرم راجع به اون زمانشون صحبت کردم و مادرم از خاطراتشون بهم گفتن...
بی نهایت جان شما می دونید که پدر من مرد مقتدری هستند و این خیلی مدیریت این ماجرا را سنگین تر می کنه. پدرم وقتی که ورشکست شدند،مادر و پدرم دو تا پسر شیطون داشتند و من هم نوزاد بودم.
پدر من قبلش وضع مالی خوبی داشت اما یک دفعه با ورشکستگیش دیگه هیچی نداشت و وضع مالی منفی...
شرایطی شبیه شما برای مادر من بود با این تفاوت که مادر من از قبلش هم سر کار می رفتند.و پدر من هم کلا احساساتی تر و مغرور ترند فکر کنم.
اون موقع ها پدرم شب ها نمی خوابیده و خیلی خودخوری می کرده... مادر من تو اون شرایط به پدرم می گه ما ازت هیچی نمی خوایم! فقط یه سایه سر می خوایم و یه نون سنگک!
پدر من اون موقع از اون حرف مادرم آرامش عجیبی می گیره و هنوز که هنوزه گاهی حتی به ما بیان می کنه.و خیلی خوب خودش را پیدا می کنه...
شرایط ابتدا خیلی سخت بوده.مادرم تمام طلا هایش را می فروشه...و با همون حقوق مادرم زندگی می گذشته.
کلا از مادرم هم پرسیدم که با این کار شما به غرور بابا بر نخورد یا نه... گفتند که خب ما که به هیچ کس نمی گفتیم داریم زندگیمون را چه جوری می گذرونیم و با حقوق من داریم بدهی ها را می دیم.
ومادرم هم گفته که ما شریک زندگی همیم... چه تو سودش و چه در زیانش...چه در خوشی ها و چه الان تو سختی ... مال من و تو نداره چون ما شریکیم تو این امتحان و باید به هم کمک کنیم.
بعد کم کم بدهی ها را می دن و پدرم دوباره کارش کم کم روبه راه میشه و اتفاقا خیلی هم در نوبت بعدی کارشون می گیره.حتی تا اینجا که بعدا پدرم خونه بزرگتری می خره و توی یه جای خیلی بهتر... و به اون طریق کاملا دوباره اون صدمه هایی که تو زندگیش دیده بوده رفع میشه و دوباره همون مرد قبلی میشه...
بی نهایت جان من کلا با تفکر صفر و صدی مشکل دارم.درسته که می گن اشتغال وظیفه زن نیست و واقعا هم همین طوره! و این حرف را قبول دارم.درسته که مرد مسئول مالی باید باشه و این کاملا قبول و درسته.اما این معنیش این نیست که تو هر شرایطی به خصوص شرایط بحرانی همه مسئولیتها روی دوش مرد باشه.
اگر زنی متواضع باشه و متکبر نباشه و از اون خانمهایی نباشه که منت می ذارن چه خوب میشه که زن هم در پشت مرد و حالت کمکی (نه مدیر مقتدر) و یا به عبارتی زاپاس کمک کنه.حتی از نظر اقتصادی...

البته زنان با هم فرق دارند و الان هم که شما به سلامتی بار دارین نمی دونم چه راهی درست هست.اما بعضی خانمها بارداری آسونی دارند و طوری که انگار نه انگار... مادر من این طوری بودند. اگر کارتون به لحاظ فیزیکی براتون سخت نیست و حتی اگر محیط کارتون و همگارانتون به لحاظ روحی می تونه به روحیه و آرامش شما کمک کنه و نوع بارداریتون هم سخت نیست چون الان شرایطتون بحرانی هست می تونید کار نیمه وقت هم داشته باشین... تا یه کم احساس امنیت کنید و همه ذهنتون تو این مشکل نمونه . اما اگر سراغ کار هم نرفتین حتما برای خودتون یه فعالیت جنبی داشته باشین که روحیتون خراب نشه و تو مشکلتون غرق نشین...
اگر خواهری دارین که بتونید باهاش درد و دل کنید حتما این کار را بکنید. خانم ها از لحاظ روحی به صحبت کردن نیاز دارن. برای خودت مثلا چله دعا بگیر و با خدا صحبت کن...

************
یه نکته دیگه چون حس کردم که خودتون را خیلی سرزنش می کنید می خواستم بهتون بگم:
اینکه من چند وقت پیش در شرایط سرزنش کردن خودم بودم چون خیلی ها منو ناعادلانه سرزنش می کردن و انگار کسی متوجه شرایطم نبود.و همین باعث شده بود که منم باورم بشه پس من مشکل دارم و این باعث می شد خودم بدتر خودمو سرزنش کنم و احساسم را بخوام سرکوب کنم .و اینکه از خودم توقع داشتم که کامل باشم و من چرا مثلا تو اون شرایط نتونستم قوی باشم و فلان... (چون تکرار سرزنش ها باعث شده بود من باورم بشه که منم مقصرم) و همش می خواستم درست و کامل رفتار کنم.و همه چیز را مدیریت کنم و همه چیز درست پیش بره و اشتباهی هم صورت نگیره...
منم خیلی همش می خواستم قوی باشم ولی خب نمی شد بی نقص بود.(البته الان من دارم از این زاویه می گم. اون موقع خودم نمی دونستم که من مشکلم چیه و نمی دونستم توقع بی جا از خودم دارم). بعد توی انجمن آزاد تاپیک زدم آقای مدیر گفتند مشکل اصلی من ایده آلگرایی منه! و من تا وقتی بخوام ایده آلگرا باشم و به خودم حق ندم اشتباه کنم یا انتظار بیشتر از حد توانم از خودم داشته باشم روحیه من آسیب بیشتری می خوره.و یه مسائلی به من گفتند که انگار مسئولیت بزرگی از دوش من برداشته شد و منم خیلی از مسائلی که دست من نبود را رها کردم و بیشتر از توانم سعی در تغییر شرایطم نداشتم و خودم خودمو درک کردم و دیگه کاری به حرفای دیگران نداشتم که حالا فلان شخص می گه تو چرا فلان می کنی و... خب اون که از تمام شرایط من خبر نداشته... دیگه برام سرزنش های کسی مهم نبود... چون فهمیدم حق با اونا نیست.
عزیزم من می دونم تو تمام سعیت را کردی و می کنی پس اگر یه جایی نشد نباید خودت را سرزنش کنی و اصلا از خودت انتظار ایده آلگرایانه نداشته باش. ما انسانیم... یه انسان طبیعی حق داره تو بعضی شرایط نتونه کامل رفتار کنه...ناراحت بشه... یا اشتباه کنه... اگر کسی هم تو را درک نکرد خودت،خودتو درک کن و حداقل خودتو سرزنش نکن.

اگر تو این زمینه اشتباهی کردین دیگه تموم شده.اکنون مهمه... مهم رضایت خداست که می دونم شما این براتون مهمه... پس از قضاوتهای نا آگاهانه اطرافیانت نرنج... و نیازی هم نیست براشون توضیح بدی و توجیهشون کنی. خدا می دونه کافیه!
الان شما روی داشته هاتون تمرکز کنید و با تکیه بر همون داشته هاتون از خودتون انتظار داشته باشین و از زندگیتون لذت ببرین.و هر روز صبح به خاطر هر نعمتی شکرگزاری کنید. که شکرگزاری توی این موقعیت قدرت شما و روحیه شما را بالا می بره... و بیشتر کمکتون می کنه که از نقاط مثبت انرژی بگیرین و مسائل و مشکلاتتون را راحت تر بگذرونید...

این تمرین آقای مدیر برای ایده آلگرایی و سرزنش خودم بود... شما هم امتحان کن... بعدش متوجه می شی چقدر نیرو می گیری:72:

نقل قول:

---

تمرین عملی:
1 - فهرست و لیستی از نعمتهایی که دارید یا به دست آورده اید تهیه کنید. این لیست حداقل 500 باشد. و البته می تواند تا دهها یا صدها هزار یا حتی میلونها باشد. اما حداقل 500 تا برای تمرین ما در گام نخست کفایت می کند.

2 - بابت هر کدام از این نعمتها یا داشته ها یا کسب شده هایتان یکبار از خود تشکر کنید و با تسبیحی 100 مرتبه شکر خدا کنید.

3 - این کار را برای هر 500 مورد فهرست انجام دهید. برگردید ادامه این تاپیک اگر ضرورتی بود ادامه دهیم.

4 - از تاپیک ذیل برای یادآوری و جمع آوری ساده تر فهرست در مورد خودت می توانی الگو برداری کنید:
نعمت شمار: تاپیک شاکرین ، خدایا تو را شکر می گویم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

برخی دوستان من جمله فکور عزیز وشمیم الزهرا عزیز و جناب آقای محمد رضا پیشنهاد درگیر شدن در مسایل اقتصادی را چه کار کزدن دوباره و چه در حد دادن توصیه های اقتصادی به همسرم را داده بودند این مساله ای است که فکر کردن به ان هم باعث ایجاد اضطراب درمن می شه.

طبق روال تخصصی این تالار زن بهتره در امور اقتصادی دخالت نکنه .

مدتیه که سر کار نمی رم و در امور اقتصادی هیچ نظری نمی دم یک جور احساس سبک بالی دارم اما با شرایطی که الان برامون پیش آمده احساس عذاب وجدان دارم اینکه من با این ذهن پر کار وخلاقم در مسایل مالی نشستم وفقط دارم تماشا می کنم .

مطالعه دیو رمزی هم مفید بود اما به شرطی که همسرم مطالعه کنند وبه کار بگیرند من در حد یه پیشنهاد می تونم فقط بهشون پیشنهاد خوندنش را بدم.

استرس هام زیاده ، و جایی نمی ذاره به اینکه بتونم به عنوان یک مقتصد هم ایفای نقش کنم.

همسرم رو که می بینم هر خبری که ازش می شنوم بغض می کنم خیلی ناراحت همسرم می شم یه جور احساس نا امیدی می یاد سراغم با اینکه همسرم تیکه های امیدوار کننده ای هم گاهی اوقات می یاد ، من هم بیشتر تظاهر می کنم که ان شا الله درست می شه ، توکل به خدا .اما تو دلم آشوبه.

با این قضیه تهدید ها و تو راهی جدیدمون و آینده مبهمی که در پیش رو داریم بیشتر نا امید می شم.

امروز ناخود آگاه تصور می کردم همسرم رو از دست دادم و من موندم و...:302::302::302:

---

سلام من الان این پستت را خوندم.

بی نهایت جان اصلا فکر نکن کار اشتباهی کردی...
خب علم غیب نداشتی که بدونی بعدا شرایط چی پیش میاد.

اگر اون طوری راحت بودی و اون طوری بهتر زندگیت را اداره می کردی خب کار خیلی خوبی کردی که از شغلت انصراف دادی...

روی تربیت فرزندانت سرمایه گذاری کردی و این از همه سرمایه گذاری ها بهتره عزیزم.

اصلا کار اشتباهی نکردی که بخوای خودتو سرزنش کنی...

الان هم که شرایطی که پیش آمده ربطی به این نداره که شما شاغل نیستی... اون چیزی که این شرایط را به وجود آورده چیز دیگه هست... نذار ذهنت(بیشتر منظورم ضمیر ناخوداگاهته) اشتباه کنه و موضوعات را با هم قاطی کنه...

اگر شما از به یادآوردن این موضوع دچار تشویش می شی اصلا رهاش کن. نیازی نیست بهش فکر کنی... الان آرامش خودت مهمه...

دوستان از این نظر گفتند که اگر این قضیه دم دستت هست ازش استفاده کنی... و الا اگر این موضوع دم دستت نیست هیچ اشکالی نداره و مهم نیست.چون وظیفت نیست.

یه نکته ای بگم اون کوچولوی تو راهی هدیه خداونده!

من الان به دلم افتاد که بهت بگم و نمی دونم یه احساس قوی بهم می گه اون کوچولو که به دنیا بیاد تمام مشکلاتتون پایان می پذیره و با خودش سیلی از برکت و رحمت از جانب خدا به این دنیا میاره.:43:

عزیزم تو الان حواست به این کوچولو باشه که قرار قاصد خبرهای خوبی برای شما باشه ان شاالله...

الان وقته افطاره هممون خیلی دعات می کنیم...
دعای بچه های همدردی همیشه موثر بوده...

این بار هم موثره...مطمئنم...
باور کن اینو دارم صادقانه می گم الان که وقته اذانه دلم خیلی روشن شده برات...

مطمئنا این شرایط به خوبی می گذره و خداوند تو دل این سختی رحمت خودش را بهت نشون می ده و دخترت که به دنیا بیاد تمام خستگی های تنت از بین می ره.

توکل به خدا

سلام

من حرف خاصی ندارم فقط اومدم بگم از وقتی این تاپیک باز شده هر موقع خواستم دعا کنم واسه شما هم دعا کردم و میکنم.

الان با توجه به شرایط بارداری تون به نظر میاد اگر به خانواده تون نزدیک باشید و برگردید شهر خودتون حداقل بتونید از حمایت فیزیکی اونها بهره مند بشید. چون به هر حال اوضاع هرطور پیش بره گاهی نیاز به استراحت جسمی و کمی خلوت دارید که خانوادتون می تونند کمکتون کنند و همسرتون هم خیالش از بابت سلامتی و تنهایی شما راحت میشه.

ان شالله که همیشه ختم به خیر میشه.:323:

سلام


خانم بی نهایت ، خداوند همیشه به ما میگه استقامت کنید !
خب خدا جون،،،، چطوری استقامت کنیم ؟

خداوند می فرماید : با تمام داشته هایت استقامت کن !



حضرت علی (ع) می فرمایند :

ما جنگ که میشد – خیلی سخت بود ! – چکاچاک شمشیر بود – اونو از ما می کشتند و ما از آنها
فکر نکنید ما برتر بودیم - برابر !
وقتی خدا حس نیت ما را می دید ،،، جریان عوض می شد .


313 نفر در بدر،،، مانند 3000 نفر جنگیدند



تو سوره مبارکه الحدید آیه شریفه 22 و 23 داریم که :

حوادث را پیش از آنکه حادث شوند مقرر کرده و نوشته‏ ایم، براى آن است که دیگر به خاطر نعمتى که از دست میدهید اندوه مخورید

و به خاطر نعمتى که خدا به شما میدهد، خوشحالى نکنید و بدانید که نعمت‏ها ،،، امانت الهى است که به شما سپرده شده است،

نه اینکه به مواهب الهى پشت پا بزنیم و از آنها بهره نگیریم، بلکه اسیر آن نشده و آن را هدف و مقصد خود ندانیم


تمام حوادث تلخ و شیرین، همچون پله‏ هایى از سنگ‏هاى سیاه و سفید، براى بالا رفتن و به کمال رسیدن ست و باید بدون توجّه به رنگِ پله‏ ها، به سرعت از آن گذشت.
خداوند با مقرّر کردن حوادث و فراز و نشیب‏ها میخواهد روح انسان را به قدرى بالا ببرد که تلخى‏ها و شیرینى‏ها در آن اثر نکند .


خانم بی نهایت به نظرم باید هر اتفاقی که تو زندگیمون می یافته ، اول اون اتفاق را قبول کنیم و بگیم ان شالله خیره !

شاید اولین قدم به سوی قله آرامش باشه ! – وقتی اتفاق را قبول کنیم - ذهن و روح ،، آرامش خوبی پیدا می کنه !

اونجاست که مغز فعال تر میشه و ایده ها و راه حل ها جلوی آدم ظاهر میشه !



به قول یه بنده خدایی ، توکل یعنی : تو + کُل

وقتی خودمان را به کُل وصل کنیم == یعنی بی نهایت آرامش!

کُل == خداوند

..............................................


در بحث ورشکستگی به نظرم راه حل وجود دارد !

مثلا اگر یه بنگاه اقتصادی داره ورشکست میشه ، میتونه بره با یه بنگاه اقتصادی توانمند تر از خودش شراکت ایجاد کنه وبا او پیوند بخوره ! تا بتونه جلوی ورشکستگی را بگیره .

یا می تونید عضو خوشه های صنعتی بشید !

تک و انفرادی نمی تونیم کار آفرینی کنیم باید به هر صورت گروهی و تیمی این مشگل حل شود و کمک از نهاد ها و بنگاه های کوچک دیگر هم در نظر داشته باشیم .


بانک وقتی به یک واحد صنعتی وامی می ده باید آن را پایش کند چون شریک اون محسوب می‌شه.

اگر بنگاه نتونه به فعالیت خودش ادامه بده برای بانک نیز خوب نیست،!! در نتیجه باید همکاری‌های لازم را صورت بده

چون بانک به‌نوعی شریک واحد تولیدی ست !! ( چون بانک وقتی وام میده که ، به طرح او مدیر و کار آفرین ایمان پیدا کنه ! )


نه اینکه از وقتی وام را پرداخت کرد واحد صنعتی را رها کند تا زمانی که این واحد نتوانست نخستین قسط را پرداخت کند برای تملیک به سراغ آن برود..

راه حلش هم اینکه برای اون واحد صنعتی استمهال بگیرید ( فرصت )

به نظرم بانک هم سعی میک کمک کنه ولی : در صورتی فرصت میده که اون مدیر ( همسر شما ) طرح و ایده داشته باشه برای نجات !



امیدتون را از دست ندید - حتما راهی وجود داره

سعی کنید از بنگاه ها کوچک و بزرگ هم مشورت بگیرید و یا با آنها شریک بشید !


.........................................


یادمه با یه بنده خدایی صحبت می کردیم ایشون یه کارخانه داشت ، تو کارش یه مشکلی پیش آمده بود که باعث شده بود کارش
گیر پیدا کنه - بهش گفتیم عزیز دل چیکار کردی کارت درست شد ؟

گفت من کار اصلیم زمان بر بود – برای اینکه خرج خونواده را بدم = رفتم یه دستگاه ساخت یه ابزاری گرفتم و شروع کردم به تولید
یه مدت با این دستگاه خرجم را تامین کردم !


من احساس می کنم شما کامپیوتر خوندید و یا شاید مدیریت ! ( البته حدس می زنم )
کاری هست که منزل بتونید انجام بدید ؟
البته همون طور که دوستان فرمودند باز واجب نیست بر شما !
اگر من هم جای همسرتون بودم شاید با این وضع اجازه نمی دادم شما کار کنید !
چوت اولویت اصلی شما مراقیت از بچه تون هست !



شرایط شما یه شرایط خاصی هست - چون یه تو راهی عزیز هم دارید!
باید هدف اصلیتون دو چیز باشه :


- آرامش خودتون – دوری از استرس - ( آرامش شما یعنی آرامش یه خانواده ) – چون زن قلب خانواده ست – وقتی خانم خانه شاد باشه و با روحیه – خانواده شاد تره !

- کنترل و مدیرت بحران ( کنترل هزینه ها و ....)



انشا الله درست میشه .:72:

سلام

خدا خیرتون بده. بعضی از دوستان کم لطفی میکنن و اخبار خوش رو از همدری ها دریغ میکنند. خیلی خوشحال شدم از شنیدن خبر نورسیده شما. تبریک مرا پذیرا باشید.:72:

البته یه گله کوچک اگر نکنم امشب خوابم نمیبره. یکم از این جمله متن شما ناراحت شدم.

نقل قول:

---

اما من بچه به تعداد زیاد دوست دارم که البته ان شا الله دختر به تعداد بیشتر ونمی تونم تصور کنم پیری خودم رو با دوتا پسر .

---

احساس کردم با این جمله هاتون دارید یک گارد فیزیکی در مقابله با سرزنش های احتمالی می سازید.

بچه هر وقت و هر زمان از هر نوعش هدیه خداوند به ما هست.

لطفا هر رفتاری رو که ذهن شما و همسرتون تشخیص داده صحیح است، به خاطر سرزنش و حرف مردم به لاک دفاعی فرو نروید!


----------------
خانوم همسرتون یک قهرمان محسوب میشه برای من!

با همین شناخت کمی که از ایشان گفتید، خیلی لذت بردم. حالا در ادامه توضیح میدم چرا؟

مطلب ذیل خیلی تو محیط مجازی دست به دست میشه:

نقل قول:

---

دوستی می گفت یه روز پسر بچه ای رو دیدم که توپ پلاستیکی اش افتاده بود توی جوی عریض و کم عمق خیابون و اون هم
به موازات حرکت توپ راه می رفت و با حسرت به توپ از دست رفته اش نگاه می کرد.
جلو رفتم و بهش گفتم نمی خوای واسه توپت یه فکری بکنی؟
با بغض جواب داد آخه نمی شه.
گفتم خوب نگاه کن ، اونجا یه چوب بلند هست ، توپت هم که بیشتر به سمت اونور جوبه ، اگه از پل رد بشی و بری اون طرف
می تونی توپ رو با چوب هدایت کنی یه کناری و بگیریش.
دیدم با تردید بهم نگاه می کنه.
پس آروم توی گوشش گفتم اگه اون برات مهم و با ارزشه ، اگه نشد با چوب کنترلش کنی ، بزن به آب و بگیرش.
برق شادی چشم هاش ، حالم رو دگرگون کرد.
و بی اینکه سراغ چوب بره ، پرید توی جوی تا توپش رو بگیره.
اونوقت بود که فکر کردم همه مون یه جورائی اسیر ترس و دلهره هامونیم ، هراس هائی که شهامت اقدام برای رسیدن به
خواسته های قشنگ و با ارزش مون رو از ما سلب می کنند.
و اگه تسلیم اونها بشیم ، نتیجه ای جز غصه و حسرت برامون ندارند.
اون پسر کوچولو شاید نگران این بود که لباس هاش خیس و کثیف و گل آلود بشن و دعواش کنند که واسه یه توپ فسقلی...؟!
ولی گاهی چیزهائی اونقدر برامون مهم هستند که ارزش داره بخاطرشون بزنیم به آب.

---

داستان فوق برای خیلی هامون صادقه.

مثلا برای یکی توپ پلاستیکی استعاره از اقدام برای ازدواج هست . برای یکی رشد و تعالی و تقرب به خدا و برای یکی مثل همسر شما، آینده نگری و ایجاد آسایش و آرامش برای خانواده محترمش.

همسر شما خیس شدن لباس هاش رو به جون خرید با هدف اینکه یه روز بچه هاش و همسرش در آرامش به سر ببرند.

اطرافم کم دیدم از انسان هایی که پس از ازدواج شون، دست به اینگونه اقدام ها بزنند. عموما قبل از تاهل و آغاز در جا زدن های بعد از ازدواج ریسک میکنند.


------------

الان از سرزنش های دیگران اصلا هراس نداشته باشید، چون به راه تون اعتقاد داشتید، درسته؟ فقط تمام تلاشتون رو بکنید از اشتباه های احتمالی که در طول مسیر پروژه انحام داده اید، بهترین درس رو بگیرید.


------------------------
نمیدونم حدسم درست بوده یا نه؟ ولی وقتی فرمودین حکم جلبی گرفته شده، گفتم به این سرعت که حکم جلب گرفته شده ( فقط در موارد چک کیفری این گونه سریع حکم جلب میدهند . حکم جلب چک حقوقی بیشتر طول میکشه) باید بیشتر رو قضیه تمرکز کنید!
عمدتا افراد عادی از چک های برگشتی تصور سهل انگارانه ای دارند. متاسفانه جدیدا با راهکار هایی که باب شده از یک چک برگشت خورده 10 میلیونی طرف تا مبلغ 15 میلیون هم وصول کرده. ( بحث های تاخیر تادیه و هزینه های دادرسی و مخصوصا قرارداد های 20 درصدی و یا بیشتر وکیل های صوری )

-----------------------

الان بیشتر صنایع با چالش رکود و بعضا با ورشکستگی روبرو هستن. از انجایی که متوجه شدن دولت قصد جدی برای حمایت از صنایع بحرانی کشور داره، طب ورشکستگی در خیلی از صنایع که شرایط خوبی هم دارند، به شدت بالا گرفته و خودشون را دارند به موش مردگی می زنند. ولی شما می تونید از حمایت های اداره صنایع ، یارانه تولید، حمایت های شرکت های شهرصنعتی ( اغلب برای کارگاه های کم جمعیت) و صندوق کارآفرینی مهر امام رضا ( وام سرمایه در گردش - تا سقف 100 میلیون) بهره ببرید.
تا جایی که امکان داره سمت وام های بهره بالا نروید.

نکته: تا بررسی دقیق علت کم آوردن، تصمیم عملی نگیرید.

اگر هزینه های سربار باعث شده هزینه سرمایه در گردش رو جذب خودش بکنه
اگر عدم باز پرداخت مشتری ها، باعث کاهش سرمایه در گردش شده
اگر عوامل پیش بینی نشده مثل دزدی، آتش سوزی، خراب شدن دستگاه ها و غیره باعث رکود شده
اگر انبار محصول پر هست و همه منابع رو به خودش اختصاص داده
و چند حالت دیگه

پس از بررسی و شناخت دقیق عامل رکود، اقدام کنید. چون هر یک از عوامل فوق راه کار جداگونه ای دارد.

----------------------------------------
راستی یک نکته بگم:

خداوند در قرآن بار ها و بار ها به ادای زکات ما رو دعوت کرده. عموما فکر میکنند، زکات فقط برای افراد پولدار هست و لزوما باید بخشی از سرمایه خودشون رو انفاق کنند. ولی به نظر من زکات برای همه افراد با درجه توانایی و استعداد هست. یعنی اگر خدا به شخصی استعداد و تونایی کارآفرینی رو داده باشه، و طرف کنج رخوت و انفعال رو برگزینه، باید پاسخگو باشه/ یا اگر شخصی توانایی هم فکری داره و دریغ کنه مسئول هست/ یا اگر شخصی ............................

---------------------------------

مراقب قهرمان من باشد خانوم!:18:

سلام/ خانم بی نهایت من چیز زیادی برای گفتن ندارم / فقط می خواستم اول یه تبریک بابت مجدد مادر شدن شما بگم وثانیا اینو بگم که من هم دلم خیلی روشن هست همه چیز درست میشه / من هم به نوبه ی خودم شما را دعا می کنم / و صبر و صبر و صبر و توانایی و ارامش برای شما و همسرتون از خداوند خواستارم

براتون آرزوی آرامش میکنم. انشالله مشکلات مالی برطرف میشه و در کنار همسر و بچه ها به آرامش می رسید.
:72:

سلام

از شرایطی که پیش امده متاسفم امیدوارم به نحو شایسته از این مرحله عبور کنید.

بخشی از فشارها مربوط به خود مساله ای هست که باهاش مواجه شدید وبرخی از اون پیشفرضهای ذهنی خودتون. پیش فرضهایی که نباید براشون تره هم خورد کنی

زمانی باید از سرزنش اجتماعی ترسید که یک گناهی بخواهی انجام بدی شوهرت حساب کتابای فنیش درست از آب درنیومده یا هر شرایط دیگه ای این تو و او رو مشمول سرزنش نمیکنه.میتونم احساستون رو درک کنم که قبلا چه تصوری از خودتون در اجتماع واطرافیان داشتید والان چقدر دشواره براتون که فکر میکنید اون تصور ارزشمند قدیمی در حال ترک برداشتنه.ببخشید که اینقدر رک میگم اون ارزشهای والایی که آدمها دارن اگه میخاد با ورشکستگی بشکنه بهتره زودتر ازبین بره که اینقدر آبکی بوده.م .بهتره کم کم از فاز حرف مردم بیاید بیرون تا بتونید راحت تر تصمیم بگیرید.فکر میکنم بهتره همچنان شوهرت رو تامین عاطفی کنی واین مستلزم اینه ترسهای ذهنی خودت از مساله رو کنار بذاری مثل این که شوهرت رو قراره خدای نکرده ازدست بدی یا اون شرور میخاد چکار کنه .خداوند بهترین حافظ بنده خودشه.مملکت هم که قانون وپلیس داره کسی نمیتونه با قمه کشی وقلدری برای بقیه تعیین تکلیف کنه نباید بترسید چون در شرایطی که احساس آسیب پذیری میکنید ممکنه خودتون کار اشتباهی ازتون سر بزنه.

خود شما بیشتر از ما به این مساله فکر کردید بالاخره در این شرایط میتونی شنونده خوبی باشی یا حداقل مشاوری کلی.

به دنبال آرامش بودم به قرآن رجوع کردم . سوره توبه وآیات زیر آمد.
همسرم مدت هاست زمزمه مدافع حرم دارد، اکثر دوستانش یا در حال رزمندویا شهید شده اند.
تا الان من اجازه نداده بودم. و مسوولیتش در قبال من و بچه ها رو پیشمی کشیدم.
حتی الات هم زمزمه های رفتن دارد و من رفتن را منوط به پرداخت تمامبدهی ها و مهیا کردن یک رفاه ابتدایی برای من وبچه ها کرده ام.
قضیه این فرد شرور که پیش آمد بدنم لرزید ، مرگی غیر از شهادت بابیشترین خسران.
تمام آیات زیر کاملا شفاف به تمام سوالات من پاسخ داده.
در حال کلنجار با خودم هستم نکنه این وضعیت مالی که برامون پیش آمدهشاهدی است بر صدق آیات زیر وتطابقش با زندگی من؟!!!
نکنه تصمیم احساسی و هیجانی بگیرم در این شرایط؟!!!

آنچه در آيات فوق مى‏خوانيم مفهومش بريدن پيوندهاى دوستى و محبت باخويشاوندان و ناديده گرفتن سرمايه‏هاى اقتصادى و سوق دادن به ترك عواطف انسانىنيست، بلكه منظور اين است كه بر سر دو راهيها نبايد عشق زن و فرزند و مال و مقام وخانه و خانواده مانع از اجراى حكم خدا و گرايش به جهاد گردد و انسان را از هدفمقدسش باز دارد.

لذا اگر انسان بر سر دو راهى نباشد رعايت هر دو بر او لازم است.

آیا مابر سر دوراهی هستیم؟

من در این شرایط باید چه کار کنم؟
-------------------------------------------------------------------
(آيه 20)- در اين آيه به عنوان تأكيد و توضيح مى‏فرمايد: «كسانى كهايمان آوردند، و هجرت نمودند، و در راه خدا با مال و جان خود جهاد كردند، اينها درپيشگاه خداوند مقامى برتر و بزرگتر دارند»
«و اينها به افتخار بزرگى نائل شده‏اند»
(آيه 21)- در اين آيه مى‏گويد خداوند سه موهبت بزرگ در برابراين سه كار مهم (ايمان، هجرت و جهاد) به آنها مى‏بخشد:
1- «پروردگارشان آنها را به رحمت گسترده خود بشارت مى‏دهد» و از آنبهره‏مند مى‏سازد
2- «آنها را از رضايت و خشنودى خويش بهره‏مند مى‏كند»
3- «و باغهايى از بهشت در اختيار آنها مى‏گذارد كه نعمتهايش دائمى وهميشگى است»

(آيه 22)- در اين آيه براى تأكيد بيشتر اضافه مى‏كند: «جاودانهدر آن تا ابد خواهند ماند». «زيرا نزد خداوند پاداشهاى عظيم است» كه در برابراعمال بندگان به آنها مى‏بخشد

(آيه 23)- همه چيز فداى هدف و براى خدا! آخرين وسوسه وبهانه‏اى ممكن بود براى گروهى از مسلمانان در برابر دستور پيكار با بت پرستانپيدا شود- و طبق بعضى از تفاسير پيدا شد- اين بود كه آنها فكر مى‏كردند كه از يكسو در ميان مشركان و بت پرستان، خويشاوندان و بستگان نزديك آنها وجود دارند و اگربنا شود با همه مشركان پيكار كنند بايد از خويشاوندان و قبيله خود چشم بپوشند! ازسوى ديگر سرمايه‏ها و تجارت آنان تا حد زيادى در دست مشركان بود، با آمد و شد آنهابه مكّه آن را رونق مى‏بخشيدند.
و از سوى سوم خانه‏هاى مرفّه و نسبتا آبادى در مكّه داشتند كه درصورت درگيرى با مشركان ممكن بود به ويرانى بكشد.
آيه شريفه با بيان قاطعى به اين گونه اشخاص پاسخ صريح مى‏دهد، نخستمى‏گويد: «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! پدران و برادران خود را در صورتى كه كفررا بر ايمان مقدم دارند يار و ياور و متحد و ولى خود قرار ندهيد» سپس به عنوانتأكيد اضافه مى‏كند: «كسانى كه از شما آنها را به يارى، دوستى و ولايت برگزينندستمگرند» چه ظلمى از اين بالاتر كه انسان با پيوند دوستى با بيگانگان و دشمنان حق،هم به خويشتن ستم كند و هم به جامعه‏اى كه تعلق به آن دارد، و هم به فرستاده خدا!

(آيه 24)- در اين آيه به خاطر اهميت فوق العاده موضوع، همينمطلب با شرح و تأكيد و تهديد بيشترى بيان مى‏شود، روى سخن را به پيامبر كرده،مى‏فرمايد: «به آنها بگو: اگر پدران، و فرزندان و برادران و همسران و طايفه شما، واموالى كه به دست آورده‏ايد، و تجارتى كه از كساد آن بيم داريد و مساكن مرفهى كهمورد رضايت و علاقه شماست، در نظرتان محبوبتر از خدا و پيامبر او و جهاد در راهشمى‏باشد، در انتظار باشيد كه مجازات و كيفر شديدى از ناحيه خدا بر شما نازل گردد
و از آنجا كه ترجيح اين امور بر رضاى خدا و جهاد يك نوعنافرمانبردارى و فسق آشكار است و دلباختگان زرق و برق زندگى مادى شايستگى هدايتالهى را ندارند در پايان آيه اضافه مى‏كند: «و خداوند گروه نافرمانبردار را هدايتنمى‏كند»
آنچه در آيات فوق مى‏خوانيم مفهومش بريدن پيوندهاى دوستى و محبت باخويشاوندان و ناديده گرفتن سرمايه‏هاى اقتصادى و سوق دادن به ترك عواطف انسانىنيست، بلكه منظور اين است كه بر سر دو راهيها نبايد عشق زن و فرزند و مال و مقام وخانه و خانواده مانع از اجراى حكم خدا و گرايش به جهاد گردد و انسان را از هدفمقدسش باز دارد.
لذا اگر انسان بر سر دو راهى نباشد رعايت هر دو بر او لازم است.
آيات فوق به عنوان يك شعار، بايد به تمام فرزندان و جوانان مسلمانانتعليم گردد تا روح فداكارى و سلحشورى و ايمان در آنها زنده شود، و بتوانند دين خداو ميراثهاى خود را پاسدارى كنند.


(آيه 25)- انبوه جمعيت به تنهايى كارى نمى‏كند: در آيات گذشتهديديم كه خداوند مسلمانان را دعوت به فداكارى همه جانبه در مسير جهاد و برانداختنريشه شرك و بت پرستى مى‏كند، و به آنها كه عشق زن و فرزند، اقوام و خويشاوندان، ومال و ثروت آن چنان روحشان را فراگرفته كه حاضر به فداكارى و جهاد نيستند، شديدااخطار مى‏كند.
به دنبال آن به مسأله مهمى اشاره مى‏كند كه هر رهبرى در لحظات حساسبايد پيروان خود را به آن متوجه سازد، و آن اين كه: اگر عشق مال و فرزند گروهى ازافراد ضعيف الايمان را از جهاد بزرگى كه با مشركان در پيش داشتند باز دارد، نبايدگروه مؤمنان راستين از اين موضوع نگرانى به خود راه دهند، براى اين كه خداوند نهدر آن روزهايى كه نفراتشان كم بود (مانند ميدان جنگ بدر) آنها را تنها گذارد، و نهدر آن روز كه جمعيتشان چشم پر كن بود (مانند ميدان جنگ حنين)، انبوه جمعيت دردى رااز آنها دوا كرد، بلكه در هر حال يارى خدا و مددهاى او بود كه باعث پيروزيشان شد
لذا نخست مى‏گويد: «خداوند شما را در ميدانهاى بسيارى يارىكرد»
عدد ميدانهاى نبرد اسلام و كفر در زمان پيامبر به هشتاد مى‏رسد.
سپس اضافه مى‏كند: «و در روز حنين شما را يارى نمود، در آن روز كهفزونى جمعيتتان مايه اعجاب شما بود ولى هيچ مشكلى را براى شما حل نكرد»
تعداد لشكر اسلام را در اين جنگ دوازده هزار نفر نوشته‏اند كه در هيچيك از جنگهاى اسلامى تا آن روز اين عدد سابقه نداشت، آن چنانكه بعضى از مسلمانانمغرورانه گفتند: هيچ گاه با اين همه جمعيت امروز شكست نخواهيم خورد! اما اين انبوهجمعيت كه گروهى از آنها از افراد تازه مسلمان و ساخته نشده بودند، موجب فرار لشكرو شكست ابتدايى شدند.
اين شكست ابتدايى چنان بود كه قرآن اضافه مى‏كند: «و زمين با آن همهوسعتش بر شما تنگ شد» «سپس پشت به دشمن كرده و فرار نموديد»

(آيه 26)- در اين موقع كه سپاه اسلام در اطراف سرزمين حنين پراكندهشده بود، و جز گروه كمى با پيامبر صلّى اللّه عليه و آله باقى نمانده بودند، وپيغمبر صلّى اللّه عليه و آله به خاطر فرار آنها شديدا نگران و ناراحت بود،«خداوند آرامش و اطمينان خويش را بر پيامبرش و بر مؤمنان فرستاد»
«و هم چنين لشكريانى كه شما نمى‏ديديد، (براى تقويت و ياريتان)فرو فرستاد»
و در پايان نتيجه نهايى جنگ «حنين» را چنين بيان مى‏كند: «خداوندافراد بى‏ايمان و بت پرست را كيفر داد»گروهى كشته و گروهى اسير و جمعى پا به فرارگذاردند آن چنان كه از دسترس ارتش اسلام خارج شدند.
«و اين است كيفر افراد بى‏ايمان»!

(آيه 27)- ولى با اين حال درهاى توبه و بازگشت را به روىاسيران و فراركنندگان از كفار باز گذارد كه اگر مايل باشند به سوى خدا باز گردند وآيين حق را بپذيرند، چنانكه قرآن مى‏گويد: «سپس خداوند بعد از اين جريان توبه هركس را بخواهد (و او را شايسته و آماده براى توبه واقعى بداند) مى‏پذيرد»
«چرا كه خداوند آمرزنده و مهربان است»
و هيچ گاه درهاى توبه را به روى كسى نمى‏بندد، و از رحمت گسترده خودكسى را نوميد نمى‏سازد.

(آيه 28)- مشركان حق ورود به مسجد الحرام را ندارند! يكى ازفرمانهاى چهارگانه‏اى كه على عليه السّلام در مراسم حج سال نهم هجرت، به مردم مكّهابلاغ كرد اين بود كه از سال آينده هيچ يك از مشركان حق ورود به مسجد الحرام وطواف خانه كعبه را ندارد، اين آيه اشاره به اين موضوع و فلسفه آن كرده، مى‏گويد:«اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! مشركان آلوده و ناپاكند، بنابراين نبايد بعد ازامسال نزديك مسجدالحرام شوند»
سپس در پاسخ افراد كوته بينى كه اظهار مى‏داشتند اگر پاى مشركان ازمسجد الحرام قطع شود، كسب و كار و تجارت ما از رونق مى‏افتد، و فقير و بيچارهخواهيم شد، مى‏گويد: «و اگر از فقر و احتياج مى‏ترسيد، به زودى خداوند اگر بخواهداز فضلش شما را بى‏نياز مى‏سازد» همان گونه كه به عالى‏ترين وجهى بى‏نياز ساخت، وبا گسترش اسلام در عصر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله سيل زائران خانه خدا به سوىمكّه به حركت در آمد، و اين موضوع تا به امروز ادامه دارد، و مكّه كه در ميان يك مشت كوههاى خشك و سنگلاخهاى بى‏آب و علف است، به صورت يك شهر بسيار آباد و يك كانون مهم داد و ستد و تجارت درآمده است.
و در پايان آيه اضافه مى‏كند: «خداوند دانا و حكيم است» و هر دستورىمى‏دهد بر طبق حكمت است و از نتائج آينده آن كاملا آگاه و با خبر مى‏باشد.

نگرانی اضطراب و... همه را به خدای بزرگ بسپارید ان هم از اعماق وجودت از خدا بخواهید راه درست و منطقی را نشانتان دهد ممکنست همسر شما به دلیل فشار مالی که داره قصد رفتن کرده است نه خدا را ضیست به این جنگ نه بنده خداجنگ بدون داشتن امام معصوم جنگ نیست بلکه قربانی کردن جوان ها مون و داغدار کردن خانوادهاشون چشم هایتان را باز کنید
توکل کنید بر خدای بزرگ و رحمان موفق میشوی

خیلی متاسفم از دوستانی که خسران رو در پست قبلی بنده ضرر مالی تعبیر کردند.

و خیلی متاسفم برای دوستانی که به مدافعان حرم به دید تاجران مال در ازای جان نگاه می کنند.

اگر پست قبلی بنده رو دقیق خوانده باشید شرط رفتن همسرم این بوده که قبل رفت بدهی هاشون رو بدهند و رفاه ابتدایی ما را تامین کنند ، پس اگر دید مالی به این قضیه داشتم به این فکر می کردم که خوب برو شاید بدهی هایمان را هم از این طریق دادیم.

لازمه جمله زیر در پست قبلی ام را شفاف سازی کنم:در حال کلنجار با خودم هستم نکنه این وضعیت مالی که برامون پیش آمده شاهدی است بر صدق آیات زیر وتطابقش با زندگی من؟!!!
منظور اینکه این ضرر های مالی به خاطر این هست که همسرم راه را (دنیا و تعلقات دنیا ) دارند اشتباه می روند واین ضرر های مالی شاهد این مطلب است . که ایشان مرد این راه نیستند بلکه باید در راه دیگری قدم نهند.



خواهش می کنم از دوستانی که دیدگاه حماسی و اعتقادی ندارند در تاپیک بنده پست نگذارند.که هم به من و عقل و شعور بنده و هم به تمامی شهدای حرم و خانواده هاشون توهین نکنند.

اگر توجه کرده باشید من در آخر پستم هم گفتم با تمام اعتقادی که به حرم و مدافعان حرم دارم نمی خوام احساسی وهیجانی تصمیمی بگیرم.من فقط ذهنیات خودم رو بیان کردم .

با اون پست جدیدتون بخشی از سوال رو باید از کارشناسان مذهبی بپرسید ما نمیتونیم جلوی اعتقادات وثواب بردن کسی رو بگیریم.البته برای مصداق گیری از آیات هم پبشنهاد من همون مشاوره با کارشناسان مذهبی هست که ایا مصداق جهاد واجب هست یا جهادی که مستحب وجنبه ثواب اون بیشتر مطرحه؟

تشخیص پیام الهی در توان ما نیست میتونی نظر چند مشاور مذهبی رو بنای اون تشخیص بذاری

اما از نظر کلی هم مساله رو ساده کن بعد حلش کن.نمیدونم میزان بدهی ها چقدره ولی با تشخیصی که من از روحیات شما وهمسرت ازاین پستها گرفتم الان اولویت٬آرامش روحی شماست فکر کنم دیگه بحث سود وضرر مالی نیست.نمیگم منتظر کمک اطرافیان باشید ولی راه کمک رو نبندید اگه با فروختن خونه واجاره نشینی این بدهی ها صاف میشه این کار کنید.ودوباره از صفر شروع کنید با ارامش و فراغ بال با کاری که شاید تا مدتی فقط کفاف هزینه ها رو بدهد روانجام بدید.

با سلام
بنده پست اولتون رو خوندم و عنوان تاپیک که درمورد مقابله با وضعیت ورشکستگی هست.
اما پستهای انتهایی شما در خصوص تصمیم احتمالی همسرتان برای رفتن برای دفاع از حرم هست.


درمورد اول بهتر هست بدانید که هر حادثه ای در زندگی ما در اکثر مواقع ، مطلقا بد یا مطلقا خوب نیست.
سختی ها زمینه ای برای رشد ماست.
و راحتی ها وسیله ای برای امتحان شکرگزاری ما.
لذا هر دو آنها برای کمال ما لازم هست. به شرطی که یک بعدی به مسئله نگاه نکنیم. و هیجانات و احساسات خود را بیش از شناخت خود وارد نکنیم.

در مورد دوم هم بهتر هست که با همسرتان رک و راست صحبت کنید. همینطور که خودتون هم مورد اشاره قرار دادید.
به همسرتان بگویید که بنده پشتیبان کارهای با ارزشت هستم و مانع کارهایی هستم که ناخالصی دارد و ممکن است موجب خسارت دنیا و آخرتت شود.

اگر مهاجرتت برای خدا باشد طبق همه فتوای همه مراجع حق الناس آن چیزی هست که حتی با شهادت از بین نمی رود. و لازم است که قبل از مهاجرت حسابهات را صاف کنید. (این با گفته شما کمی تفاوت دارد. شما گفتی رفاه ما را تعیین کنید که بهتر هست اصلاح کنید.)
البته اگر او حقوق مردم را بخواهد تسویه کند. حقوق زن و بچه هم در آن می گنجد.

به همسرت بگو که برایت مهم هست تصمیمش برای مهاجرت صرفا برای رضای خدا باشد و ناخودآگاه شیطان برای فراز از مسئولیت در وجودش این تصمیم را پررنگ نکرده باشد.

بارها که با همسرم در این مورد صحبت کردیم همین صحبت های مدیر را البته نه به این بی نقصی به همسرم گفته ام وایشون هم گفته اند نگران نباش من برای تو هیچ بدهی وحق الناسی را نخواهم گذاشت.

ذهنم خیلی شلوغه ، احساس می کنم یه صفحه مارپیچ پر پیچ و خمه که من در وسط این صفحه گیر کرده ام .

دیشب اون شرور دوباره رفته سراغ همسرم و از قضا همان موقع با دو نفر دیگر درگیر می شود و جلوی همه آنها را مورد ضرب قمه قرار می دهد. امروز هم دو بار رفته نزدیک محل کار همسرم.

در این شرایط من چطور آرامش داشته باشم.

با رجوعی هم که به قرآن داشتم یک نگرانی دیگر به نگرانی هایم اضافه شد واینکه نکنه من مانعی بودم برای اجرای حکم خدا زیرا از اول با ایشون مخالفت می کردم و به خاطر رفاه بیشتر ما وارد این کار جدید شد.

سلام خانم بینهایت
نماز روزه هاتون قبول،
اول در مورد مدافعین حرم بگم اون جا پول نمیدن ،اگر پرداخت هایی هم باشه برای نیروهای مستشاری که در استخدام نیروهای مسلح هستند یا حین دوره بسیار فشرده آموزشی اعزام به خاطر توانایی هاشون استخدام می شن ،من خودم پیگیر رفتن بودم ولی به خاطر معافیت سربازی که داشتم نتونستم برم (کم کاری مادرزادی تیرویید داشتم ،البته قصه همین هم طولانی چون نه ماه سربازی در شرایط خیلی سخت رفتم و بعدش معاف شدم اون هم به توصیه دکترم).
کسی در این مورد حرفی داره بره از اهل اش بپرسه نه از مردمی که عین آفت ملخ شایعه هایی رو که ماهواره ها پخش می کنن مثل طوطی میگه،نهایتا هم یه جواب بده چند پول می گیری بمیره ؟

رو دل حرف نزنه واقعاً فکر کنه سرش الآن یه داعشی میخواد با تمام قصاوت که فیلم هاش تو اینترنت پره ببره اگرچه میدونم حتی جیگر دیدن همون رو هم نداره چه برسه به این که بخواد یه لحظه توی موقعیتش قرار بگیره.

یه مورد دیگه این که خدا رو شکر اون قدر داوطلب هست که حداکثر بتونن ده درصد از دوره آموزشی اون هم اگر به صلاح باشه اعزام بشن ، شهید مصطفی صدر زاده اون قدر طالب رفتن بوده که وقتی نمی تونه به شکل معمول اعزام بشه میره مدارک هویتی افغانی میگیره تا با گردان فاطمیون که از افغانستان اعزام میشن به سوریه بره و خوشا به سعادتش که شهید میشه.

یه سر به آدرس زیر بزنن بعضی ها بد نیست:

آپارات - مدافعان حرم چقدر پول

.................................................. ............

و اما به عنوان کسی که توی زندگی اش طعم فقر چشیده می گم که چاره صبر هست و صبر (یعنی کاری از دستم برنمیاد ؟ بعضی وقت ها خدا کاری می کنه که نیاد بگه حال وقت امتحان استقامت هست)

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ : قطعاً و حتماً همه شما را با چيزي از ترس، گرسنگي، زيان مالي و جاني، و كمبود ميوه‏ها آزمايش مي‏كنيم و بشارت ده به استقامت كنندگان! (۱۵۵) (در کلمه لَنَبْلُوَنَّكُمْ دو بار قید تاکید اومده یکی حرف لام در ابتدا و دوم نون تاکبد قبل از ضمیر " کم " و دقت کنین اولین امتحان خدا ترس هست! )

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ : آنها كه هر گاه مصيبتي به آنها رسد مي‏گويند: ما از آن خدا هستيم و به سوي او باز مي‏گرديم!

أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ : اينها همانها هستند كه الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده و آنها هستند هدايت يافتگان. (خدایا این چه الطافی هست بالاغیرتاً!!!)

.................................................. ...................

یه خاطره دو سال پیش توی یکی از تاپیک ها تفاقا توی ماه رمضان گذاشتم که موضوع رو به زبون طنز نوشتم(اگرچه عمرا به پای خدا برکت زندگی اش رو محمد 93 نمیرسه ان شاء الله زودتر به دختر عفت خانم برسه) ، این فقط یک صدم موضوع بدون اغراق هست و بعد از این دوره زندگی ام ،خدا یه تنفس سه چهار ساله داد و بعد چنان طوفانی توی زندگی مون به مدت پنج سال اومد که یاد تک تک روزهاش برام برام سنگین هست و بعضی روزها و شب هاش برام قرن گذشت .

ولی گفتن اون خاطره ای که گفتم الآن چون فکر می کنم به دل تون شاید کمی شادی بیاره (یا حداقل فراموشی اوقات تلخ فعلی تون برای مدت کوتاهی)به خاطر زبون طنزش بد نباشه :

دوباره سلام داداشی،میبینم که نماز روزه هات موجب شده که دیگه زیادی نور بالا بزنی و از اون ور پشتبون بیفتی

:311:

عیب نداره آدم از اسب بیفته از اصل نیفته(گرچه هواپیمای اختصاصی میگفتم برات با کلاس تر بود ولی خوب از اون میفتادی دیگه چیزی از فرع و اصلت باقی نمی موند

:311:

)خوب دیگه حالا نوبت منه برات از خودم بگم و حداقل سودش برات اینه ایشالا چند دقیقه از فکر کردن به خودت خلاص میشی همینم غنیمته دیگه(بدو زود باش ازم تشکر کن)

اولین حادثه این بود نیمه شب 5 دی ماه 1362 صدای جیغ و داد زدن یه بچه که دکتر ها فکر میکردن تو شیکم مادرجونش غزلو خونده بلند شد،حالا همه دست به دندون که یعنی چی؟ هممون با این همه کبکبه و دبدبه ضایع شدیم رفت

:58:

. بچه یعنی تو اینقد حب دنیا داشتی یه ماهم دیرتر به دنیا اومدی هنوز زنده ای(با اجازتون من ده ماهه به دنیا قدم رنجه کردم برای همینم صبرم از عموم آدما حداقل یک ماه بیشتره-چی کار کنیم ما اینیم دیگه

:58:

)
هیچی دیگه ،مادرجونم با اینکه سومیش بودم تا حالا تجربه اینجوریشو نداشت بنده خدا ،بر اساس روایات به دست اومده از منابع مختلف منو وقتی سه ماه بودم میبرن پیش مادر مادر بزرگم وایشون چیزی میگه که بعد ها گره از این معمای مخوف

:grief:

باز میکنه . ایشون به مادرم میگن که چرا ننه صدای بچه ات مثل بچه ی سُوِه است(توی اصطلاح شیرازیها یعنی نارس و منظورشون مثل بچه ای هست که چند روزه بیشتره به دنیا نیومده).
به همین مناسبت مادر بنده خدای من منو میبره دکتر و دکتر هم یه سری آزمایش میده ،طبق اطلاعات بدست اومده منو آبکش میکنن ولی نمیتونن ازم رگ بگیرن(مال همون حب دنیام بوده احتمالا) دیگه آخر سر منو پیش یه متخصص اطفال میبرن که از شریان گردنم مایع حیات بخشو دوست داشتنی منو به زور و ارعاب استخراج میکنن.جواب آزمایش ها که میاد معلوم میشه من کم کاری شدید تیرویید داشتم و این جواب همون معمای مخوف بوده.
خب شیفت میکنیم به چند سال بعد،با اینکه مادر فوق مهربون من خیلی روی مشکل گفتاری و تا حدی راه رفتنم خیلی کار کرده بودن باز هم کسی جز خودشون قسمت های زیادی از حرف زدنمو نمی فهمیدن.من با همین اوضاع توی 6سالگی به مهدکودک رفتم

(

این جارو خانما لطفا نخونن مگر پزشکی خونده باشن این موارد براشون عادی باشه -حیا کنید لطفاً:314:-، تابستون اون سال اتفاقی شگرف در زندگی من روی داد و اون ختنه کردن من بود که هنوز که هنوزه مادرم یهو میگه الهی ننت بمیره میگم چی شده میگن یادم به فلان موضوع افتاد،علتش هم این بود که مادرم منو یه بیمارستان عمومی برده بودن اونها هم خدا روز بد نیاره دست و پای منو زنده زنده!!!!-منظورم بدون هیچ بی حسی هست چه برسه که داداشم رو بیهوش هم کرده بودن- بستن شروع کردن خودمونی تا یک ماه بعد جیگرم سوراخ بود:beaten: و یه دامن دخترونه میپوشیدم و فکر کنم از این موضوع بیشتر از اون موضوع اذیت میشدم)حالا خانوما میتونن از اینجا ادامه بدن:314:
تابستون تموم شد من به کلاس اول رفتم ،تا اونجایی که یادم میاد به خاطر مشکل بیانی که داشتم روزی نبود که تو مدرسه کتک نخورم ،نمیدونم پسری بود با من یه دشمنی بچه گونه داشت همیشه علیه من یه تیم جمع میکرد و توی مدرسه و بیرون مدرسه تیمی از خجالتم درمیومدن البت من اینقد بی دست و پا نبودم با همون اوضاع یه گرد و خاکی میکردم ولی خب نتیجه معلوم بود.یه بار یکیشون اونقد زدم که بیهوش و کله پا بردنش دفتر از اون به بعد کمی از این مشکلم کم شد.القصه توی کل پنج سال دبستان حسابی کیسه بکس جا افتاده ای شده بودیم.
یادم میاد به خوش خنده معروف بودم اونقدری که یه یکی از معلم های مدرسه فوت شد همه بچه ها رو بردن ختم یهو دیدم مدیر مدرسه جلوی منو گرفت گفت تو نیا میخنی آبرومون رو میبری هر چی دادن برات میارم که خوب واقعا هم یه لیوان فالوده اصل شیرازی برام آوردن.
جالب ترین سال دبستانم سال چهارم بود یه کلاس 43 نفری که همه نیمکت ها پر شده بود و فقط من مونده بودم به همین مناسبت کل اون سال تحصیلی پشت پنجره ای مینشستم که پشت سز معلم بود، یعنی فرض کنید سمت چپ کلاس من بودم و پنجره هه بعد معلم پشت به من مینشست و میزش هم خوب روبروش بود ،واسه همینم تسلط کافی به دفتر کلاسی و از این حرفا داشتم!!!!.مادرم به خاطر شرایط من خیلی مدرسمو عوض میکرد حتی وسط سال تحصیلی، ولی نمیدونم چرا توی دبستان هر مدرسه ای رفتم مشکل کتک خوردنم از بچه ها حل نشد.

بالاخره رفتم راهنمایی و دیگه توی مدرسه اونجا که یکی از بهترین مدرسه های دولتی شیراز بود این مشکل رو نداشتم تا بعد از دو ماه که از راهنماییم گذشت با حکم تخلیه چند تا سرباز اومدن و از خونه سازمانی که توش نشسته بودیم.........آره دیگه،تا حالا از پدرم صحبت نکردم ،ایشون معلم بودن ،یه معلم سخت گیر که حتی دست بزن داشت ولی خیلی از شاگرداش دوستش داشتن و تا موقعی که توی شیراز بودم هنوز بعد از ده سال بازنشستگیشون بعضی هاشون به پدرم سر میزدن .

پدرم عقاید دینی - مذهبی خاصی داشت و توی خونمون هم برای خودش پادگانی بود،اونقدر از بابامون میترسیدیم که چند باری خواهرای گلم فقط ازترس نگاه پدرم توی خودشون خراب کردن(چرا دروغ خودمم یکی دو بار برام پیش اومده بود).پدرم یه شخصیت انقلابی بود که بد جور توی انقلاب مونده بود کتابخونه ای پر از کتاب های دکتر شریعتی ،دکتر پیمان ،دکتر سروش ،و..........میشه گفت تمام کتابهایی که در کل از نظر سیاسی مورد مراجعه اصلاح طلبها بود و خود پدرم هم یه اصلاح طلب 100 آتیشه ی ملی -مذهبی بود، در نقطه مقابلش هم انواع کتاب های حدیثی، تفسیری ، و..........وجود داشت ومن هم تا از همون اویل نوجونی با این کتاب ها از همه نوعش خیلی محشور بودم(واقعا وا عجبا)و تا 21-22 سالگی اغلبشون روخونده بودم و بعضی وقت ها هم توی جمع دوستای پدرم حسابی از خجالت همه در میومدم و با خود این کتابها که میشه گفت رفرنس گفتمان(به قولی مانیفست ) اصلاح طلبی بودن به شدت آرای اصلاح طلبها رو با اینکه خودم تو اون زمان یه اصلاح طلب دو آتیشه بودم به چالش میکشیدم.
بگدریم کجا بودم ،خوب گفتم پدرم عقاید خاصی داشت و یکی از اونها به قول خودش فقر انتخابی بود.تا اونجایی که یادمه ما چهار تا خواهر و برادری خیلی کم اسباب بازی داشتیم ولی خوب اون موقع هنوز تهیه خوراک مثل الآن یه معضل نبود ولی همونم نسبتا کم بود.یادمه من و داداشم خیلی توی کارای برقی و چوبی بودیم چون به لطف جنگ های خونگی همیشه کلی رادیو و تلویزیون شکسته در دسترسمون بود. ولی توی کارای چوبی اصلا این طور نبود و ما به زحمت میخمون رو از توی صندوقای میوه تامین میکردیم و فکر میکردیم تنها راه تامین میخ همینه!!!!(یعنی اصلا نمی دونستیم میخ فروشی هم وجود داره).

خب گفتم از خونه سازمانی انداختنمون بیرون و پدرم پس انداز بسیار کمی داشت،به همین مناسبت صمیمی ترین دوست بابام که سالها نون و نمک همو خورده بودیم (و بعد به اگر حوصله ام شد شاید داستان اثر بسیار تلخی رو که روی زندگیمون گذاشت تعریف کنم) یه خونه که چه عرض کنم یه بالاکن 30 متری رو که توی بدترین نقطه شهر بود به ما اجاره دادن(پس اندازمون برا همونم کم بود )دو ماهی بود که توی راهنمایی از کتک خوردنو فرار کردن و....... راحت شده بودم ولی حالا رفته بودیم توی بزن بهادر ترین محله شیراز که فاصله خونمون از نزدیک ترین ایستگاه اتوبوس برای رفتن به مدرسه 20 دقیقه پیاده روی بود. خب دیگه بقیه شو نمیگم چون میدونم حدس میزنین .:54:
یه یک سالی اونجا بودیم که یک قرن گذشت مادرم یه خیاط حرفه ای هست .توی اون یک سال با کار خانومی گری یه پس انداز جور کرد و ما تونستیم بریم یه جایی رو از مناطقی که توی شیراز تازه شروع به ساخت کرده بودن و فاصله خونه ها از هم 500 متری بود و وسطش یا خونه نیمساخته بود یا زمین بیغوله رو اجاره کنیم.بلایی به سرمون اومده بود که اونجا برامون مثل بهشت بود ولی تا شهر یک ساعت و نیم با مینی بوس فکستنی های اون موقع راه بود.

دو سال بعد به پدرم یه زمین توی همون منطقه دادن که با فروش اون و پس اندازی که مادرم جمع کرده بود موفق شدیم یه خونه به قولی شب ساز توی یه محله که فرهنگ پایینی داشت بخریم و من هم تابستون اون شب روز توی اون خونه کار میکردم تا خونه قابل سکونت بشه(اینجا از بردار گلم که تنها رفیقمه یه دفاع بکنم،من خودم از بچگی این جوری بودم که زیر بار میرفتم و حتی خودم نمیذاشتم کسی کاری بکنه به طوری که از 6-7 سالگی 90 درصد خرید خونه رو خودم مکانیزه انجام میدادم،الآن هم داداشم صد بار از من مسئولیت پذیرتره گفته باشم کسی پشت سرش حرف نزنه غیرتی میشما:97:)

اول مهر شد و من رفتم دبیرستان و دو تا اتفاق با هم افتاد اولیش این بود که طرحی به نام طرح آدرس برای اولین سال اجرا شد که باعث شد تداخل عجیبی به وجود بیاد .من توی یه مدرسه ای قبول شده بودم که قبل از اون طرح یکی از دبیرستانهای خوب نمونه دولتی بود و از لحاظ مکانی هم یکی از محله های باکلاس به به حساب میاد ولی عجیب اینه که در همسایگیش محله ای هست که پر کفتر باز و .......... بود(کسایی که قصردشت رو توی شیراز بشناسن میدونن چی میگم). با این طرح سیلی از آدم های کفتر باز و ...... به مدرسه هجوم آوردن و طوری بود که در کلاسمون در ترم اول معدل 32/ (سی و دو صدم)داشتیم و نصف بیشتر کلاس زیر ده.

اتفاق دیگه ای که افتاد این بود که پدرم رفت توی مدرسه ای که همون محله ای که خونه خریده بودیم ،بچه های سوم راهنمایی که اکثرشون از بس درجا زده بودن ریش و سیبیلشون حسابی در اومده بود. پدرم هم حسابی توی اونجا گرد و خاک کرده بود ولی کاری کردن که بیشتر از یک هفته دووم نیاورد!!! و مدرسشو عوض کرد . حالا من مونده بودم غولهایی که دیگه دستشون زیر ساتور پدرم نیست و دوباره میتونید حدس بزنید که چی شد:54:

خوب دیگه بقیه اش باشه برا بعد اگه حوصله ام شد

راستی قدم نو رسیده مبارک.

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آنست که مجنون باشی

سلام


خانم بی نهایت ، درد ودل های شما ، شاید درکش برای من سخت باشه - چون شاید نتونم وضعیت شما را کامل درک کنم .

از این رو نمی تونم بگم همدردی !
ولی همدلی منو بپذیرید .
ممنون.:72:



به نظرم اول تمام مشکلاتتان را تو کاغذ بنویسید - سپس اولویت بندی کنید !


مثلا :

1) بدهی کلی همسرتان و خطر ورشکستگی

2) جناب شر خر یا اون فرد شرور

3) بحث جنگ رفتن همسرتان


این سه تا همشون مهم هستند و باید جداگانه بررسی بشند !


بهتره مشکلاتمان را ریز کنیم - سپس اولویت بندی کنیم - و آرام آرام اون را حل کنیم .
اگر بخوابم به همشون در یک لحظه فکر کنیم - نتیجه ای نمی گیریم !


تو جنگ ها هم ، این جوریه !

ببینید مثلا یه خلبان بند شانسی می خواد بره هدف مورد نظرش را بزنه ! - در این حوالی می بینه یه هواپیمای دشمن هم دنبالشه !
بهتره اون خلبان بره سراغ اون هوایپما - وقتی اون را نابود کرد بعد بره سراغ بقیه چیزها
اگر این کار را نکنه همیشه باید نگران باشه که هر لحظه امکان داره Look بشه - اگر بشه کار سخت میشه !


الان همسر شما باید بره قضیه اون فرد شررور را حل کنه !
می تونید از یه مشاور حقوقی کمک بگیرید و قضیه را باهم حل کنید .
( کمک از دوستان - خانواده - وام - فرصت گرفتن و .....)
با یه فن بیان خوبی می تونید قضیه را حل کنید .


بالاخره اون فرد یا سازمان و .... دنبال پولشه - همسر شما خدایی نکرده بره زندان و ... براش فایده نداره که !
پس به نظرم حتما با بنگاه های اقتصادی کوچک و بزرگ مشورت کنید ( کارآفرینان با تجربه ) - مشاور حقوقی داشته باشید .

میشه یه راهی پیدا کرد .:18:


بعد در مرحله بعد ، دنبال راهی برای حل ورشکستگی باشید - عنوان تاپیک شما داره میگه من قبول کردم ورشکستگی رو !

خداوند می فرماید : استقامت کنید - اونهم با تمام داشته هایتان !


شاید ماها خدا را دست بسته می دونیم !
باور واقعی بهش نداریم .


تو جنگ بدر سپاه اسلام با 313 نفر ( بنا بر روایات ) - چند تا سوار - با چند تا شمشیر شکسته و چوب رفتن برای مقابله با دشمن !

وقتی خدا دید سپاه اسلام با توکل و امید حرکت کرد به سمت چاه های بدر - گفت منم باد می فرستم - این باد زد شن ها را بلند کرد - از طرفی اونا هم همه عرب بودند و بلد بودند

اسب ها ی خودشون می خوابوندند - یه پارچه هم روشون می کشیدند که این شن ها و خاک ها نره تو دهن و بینی اسب .

وقنی شن ها به سپرهاشون برخورد می کرد باعث ایجاد یه صدایی می شد که کفار می ترسیدند !


خانم بی نهایت شرایط درسته سخته ولی با توکل واقعی !!!! برید جلو - مطمن باشید خداوند کمک میکنه!

و باور به اینکه انشا االله خیره !



وقتی این دو قضیه حل شد بعد برید بحث جنگ رفتن همسرتان را برر سی کنید .


آیات قرآن همه اش رمزه !
و هر سوره و هرآیه در زمان و شرایط خاص نازل شد و باید کل سوره را مورد مطالعه قرار بدیم ! و از طرفی باید تفسیر بشه .




:72:

خانم بی نهایت آرامش خودتون را حفظ کنید / پیشنهاد می کنم سوره ی طلاق را در نمازهاتون بخونید یا روزی سه بار بخونید / ختم این سوره هم مجرب هست / خانم با ایمانی هستید با توکل بر خدا و صبوری شما این اتفاقات سپری می شند و زندگی شما رنگ و بوی خوشبختی را به خودش می گیره

چند نکته ای به صورت کلی بگم.شایدعده ای فکر کنند مدافعان حرم به خاطر پول به جنگ می روند / سوال من اینه لحظه ای که کودکی بر جنازه زخمی و کبود پدرش بوسه می زنه چند می ارزه ؟ / اگر همین مدافعان حرم نباشند خدایی ناکرده به جای کودکان سوری کودکان ایرانی قتل عام می شوند زنان ایرانی آواره می شوند/ به خاطر این میرند تا توی کشور خودشون جنگ نکنند /وظیفه ی یک مسلمان اینه که از اسلام و مقدساتش و حرم حضرت زینب دفاع کنه /عده ای نه تنها پولی دریافت نمی کنند بلکه به طریقی پول جور می کنند تا بروند و از حرم و اسلام دفاع کنند / گول حرفهای بیگانگان را نخوریم / اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا

التماس دعا

دغدغه ی جنگ .. که بیخ گوشمان میگذرد و بیخ گوشمان گذشت ! من از جنگ سوریه کم میدانم خیلی کم ... همان قدر که گاه گداری عکس های شهید جوانی را در اینستاگرام لایک کنم !
من از جنگ سوریه کم میدانم همان قدر که فقط میدانم تک تک آدم هایی که آنجا می جنگند برای دل و ایمان و دین شان می جنگند
من ولی داستان های زیادی از جنگ خودمان میدانم ، من پای صحبت های ادم های درد کشیده ی زیادی نشسته ام ، من خودم همیشه گوشم پر بوده است از زخم زبان های مردمی که حتی به خودشان اجازه ندادند حقیقت جنگ را بفهمند
این روز ها ، زخم زبان های جدید مردم به جوان های جدیدی که جانشان را فدا میکنند دغدغه ی من ای شده است که سال ها این زخم زبان ها را شنیدم و حس کردم
راستش را بخواهید فهمیدن یک نکته شاید اوضاع را بهتر کند شاید بهتر درک کنیم ... این که جان آدمی خریدنی نیست این را همه میدانند .. همه میدانیم ... که یک پدر هیچ وقت بچه ی چند ماهه اش را رها نمیکند برود جایی که هر لحظه ممکن است جانش را از دست بدهد مگر با آرمان بزرگ ... و داوطلبانه بودنش یعنی داستان بزرگی در کار است .. داستان عشق .. داستان دفاع ، داستان دلدادگی ....
کاش این را بفهمیم .. که گرفتن پول برای از دست دادن جان خنده دار ترین فکر بی منطق دنیاست !

منبع: رو پیدا نکردم متاسفانه

سلام
یه چیزی یادم افتاد گفتم براتون بگم اون این که در مواجهه با اون فرد شرور شاید خوندن آیه نه سوره یاسین کمک کننده باشه که وقتی اون طرف میاد این آیه رو بخونن ان شاء الله اذن پروردگار دفع بلا بشه که آیه معروفی هم هست :

وَ جَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ

و پیش روى آنان حائل و سدّى و پشت سرشان نیز حائل و سدّى قرار دادیم، و به طور فراگیر آنان را پوشاندیم، پس هیچ چیز را نمى‏ بینند.

به نام خدا

سلام

روز های سختی است ، هر روز پشت سر هم -------> تلفن های مکرر طلبکاران ، ضامنین و بانک ، رفتن یک به یک کارگران ودست تنهاتر شدن همسرم ، قطع آب و برق و گاز کارگاه و تلاش های همسرم برای مبارزه با شرایط .

فلان طلبکار سراغ همسرم را از برادرم بگیره برای پرداخت بدهی اش.

برای فروش ماشینمون جهت پرداخت برخی بدهی ها لازم بود سند بزنیم امروز پیامک آمد به حمدالله جزو خانواده های ثروتمند حساب می شویم و یارانه مان هم قطع شد.

امروز برای بار چندم همسرم رفتند ماشین را بفروشن آخه ماجرای ماشین ما شده کفش های میرزا نوروز.

دیروز هم برای چندمین بار آخرین دور دور را با ماشینمون زدیم و بچه ها رو بردیم باغ وحش و پارک اونم با جیب خالی.

توی این روز ها تا یه حرفی می زنم که می خوام جو عوض بشه و نشون از آینده روشن بده زود همسرم یاد آور می شه آره تو چقدر خوشی و به چه چیز هایی فکر می کنی آن وقت تا چند روز دیگه باید بروم زندان.

موندم مثل خودش مرثیه سرایی کنم تا حس ناجی بودن رو تو وجودش زنده کنم یا امیدواری بدم که فکر کنه علی بی غمم.

حال جسمیم هم اصلا خوب نیست این بارداری نسبت به بارداری های قبلی برام خیلی سخت تره اونقدر سخت که فکر می کنم نمی تونم بچه را تا آخرش نگه دارم.

با خانواده خودم هم به خاطر یک سری برخورد های نامناسبشون با من و همسرم ومشکلاتمون ، رابطه را بسیار کم و کنترل شده کردم تو این دو ماه فقط یک بار اونم به خاطر یک کار اداری یک روزه رفتم اصفهان و یک سری به اونها زدم.

اما حال روحیم ، واقعا نمی دونم در چه وضعیتیه!!!

امیدورام یک روزی این مشکلات تمام بشه درسته اسمش مشکل اقتصادیه اما تمام بعدهای دیگه زندگی رو هم تحت تاثیر قرار داده . همه چیز . هر روز در گیرشیم.

عروسی در پیش داریم که احساس دین داریم نسبت به میزبان و اگه شرکت نکنیم جلوه خوبی نداره اما شرکت در این مراسم هم برامون پر هزینه است.

از لحاظ مایحتاج منزل همسرم تمام تلاشش رو می کنه که کم نذاره اما با این حال باز هم در فشار هستیم .

دیروز همسرم حرفی عجیب بهم زد نمی دونم منظورش چی بود گفتند فردا که رفتم زندان و اومدی ملاقاتم کلی حرف بارت می کنم؟!!!

این نمونه کلمات قصار از همسرم به دور بود !!!

پیش ماجراش از این قرار بود که از کنار بلور فروشی ها رد می شدیم من با شوخی گفتم وای اگر بچه دختر باشه باید از همین الان برم تو فکر تهیه جهاز (در صورتیکه خود همسرم خوب می دونه من از این خلق ها ندارم مثل برخی خانم هاکه از کودکی برای دخترشون جهاز جور می کنند و کاملا معلوم بود طنز بود حرفم) که همسرم گفتند تو به جهاز خریدن فکر می کنی من تا چند وقت دیگه زندانم .

بعد از اون از کنار بازار لوازم برقی رد شدیم که همسرم گفت اینجا مرکز لوازم برقیه من هم گفتم دونستنش برای من فرقی نداره که گفتن برای جهاز دخترت دیگه من هم گفتم وقتی تو توی زندانی جهاز به چه دردم می خوره تا شب چند بار مشابه این قضیه تکرار شد .

همسرم می گه من دارم تو رو آماده می کنم من هم با تکرار اون قضیه خواستم متوجهش کنم من آماده ام نگران نباش .

که آخرین بار گفت بچه ها خوش گذشت امروز که گفتم وقتی شوهر آدم قراره بره زندان مگه دیگه به آدم خوش می گذره که اون حرف عجیب را به من زد. وقتی هم گفتم منظورت چی بود توضیح نداد.

خیلی قاطی نوشتم شاید به خاطر اینه که ذهنم نظم نداره.

اما می دونم برای بچه ها و همسرم تحملم خوبه اما کوچک ترین ناملایمتی از سمت افراد خارج از این دایره برام غیر قابل تحمله وزود کنترل اوضاع از دستم خارج می شه .به خاطر همین روابطم خیلی با همه محدود شده.

چند روز پیش توی فروشگاه منی که همیشه با گذشت و مدارا با همه رفتار می کردم به خاطر برخورد نامناسب یکی از کارمندان فروشگاه گرچه کاملا حق با من بود ، نتونستم مثل قبل برخورد کنم و جوری اعتراض کردم که صدام بلند شد و مسوول فروشگاه آمد و اون کارمند را اخراج کرد و من الان خیلی پشیمونم که اگر من گذشت می کردم ویک برخودر مناسب تر داشتم شاید می تونستم روش تاثیر مثبت بذارم و موجب اخراجش نمی شدم.

حتی با خانواده خودم هم نمی تونم با گذشت و مدارا نسبت به برخی رفتارهای اشتباهشون برخورد کنم و همین باعث شده برای کمتر کردن بحث ها رفت و آمدم را خیلی کم کردم.


این بود حال و روز بی نهایت.

اگر کسی می تونه به من با توصیه های روانشناسی شده اش کمکی کنه دعاگوش هستم.

اینم اضافه کنم با دو تا پسر بچه شیطون که کم می یارم برای سرگرم کردنشون این وسط تلوزیون رو زدند شکوندن ، تلوزیون نداریم یکی یکی هم وسایل برقی مون از ماشی لباس شویی بگیر تا... دارن خراب می شن.

اینا رو دیگه نمی دونم چی کار کنم.

بی نهایت عزیز
سلام
توصیه زیادی نداشتم برات فقط خواستم بگم خودم توی شرایط سخت همیشه این بخش از یکی از آیات قرآن رو مرور می کنم
ان مع العسر یسرا
روی من که خیلی تاثیر داره یعنی امیدواریم بیشتر میشه

راستی اون موقع که بهت پیشنهاد برگشت به کار رو دادم از موضوع بارداری شما اطلاعی نداشتم

حتما خودتون به راههای ممکن برای حل موضوع فکر می کنید و تمام گزینه ها رو بررسی می کنید
از فروش کارگاه و وسایل اون تا فروش چیزهای دیگه

راستش نمیدونم اعتماد کردن و آزاد گذاشتن مرد راه بهتریه یا نظر دادن و تا حدی کنترل امور رو در دست گرفتن
راستش راه اول توی ذات من نیست در توانم نیست گاهی وقتا خیلی از خودم ناراضی میشم به خاطر این خصوصیت

حرف همسرت رو به دل نگیر از نظر روحی تحت فشار هست خوب شرایط سختیه به نظرم حرفی که میزنه رو فعلا در این شرایط سعی نکن ادامه بدی
یه بار رفته بودم توی اون خیابونی که دفتر ریاست جمهوری اینا هستن بعدا یه مدت کوتاه توی پارک منتظر یکی از اقوام بودم بعدا یه تعداد خانم هی میومدن ازم می خواستن براشون نامه بنویسم همش هم محتواش این بود که همسرشون به دلیل بدهی یا دیه زندان بود بعدا از یه مقامی که دقیقا یادم نمیاد چه مقامی بود میخواستن بدهی همسرشونو یا دیه رو پرداخت کنه و زن و بچشون از این وضعیت نجات پیدا کنن
ازشون پرسیدم مگه با نامه کسی پول میده که همشون میگفتن اگر حقیقت داشته باشه میدن
نمیدونم امکانش هست یه مقامی یا یه سازمانی به عنوان قرض هم که شده مبلغی در اختیارتون قرار بده وقتی حقیقت ماجرا رو بفهمن
من راستش اگر جای شما بودم سعی می کردم با همسرم بشینم راه حلهای مختلف رو مرور کنم و بهترین و کم دردسرترینش رو انتخاب کنم نمیدونم چرا دلداری دادن مطلق و آرامش دادن مطلق توی ذاتم نیست همش توی چنین شرایطی دلم میخواد فکر کنم و بررسی کنم
البته نمیدونم درسته یا نه
خوب سیستم فکری افراد با هم فرق داره
البته این به معنی زانوی غم بغل کردن و امیدوار نکردن نیست منظورم اینه که شاید همسر شما هم مثل من در چنین شرایطی ترجیح بده به جای مثلا شوخی کردن وقتش رو به فکر کردن و بررسی کردن اختصاص بده


دعا می کنم زودتر از این بحران بیرون بیای
من هم امروز کمی افکارم پراکنده بود و فکر کنم بی نظم و پراکنده نوشتم

ممنون از تمام دوستانی که برام تا الان پست گذاشتند از آقای hamed-kr هم سپاسگذارم.

فکور جان ، نام کاربری تون با این پست اخیرتون کاملا همخوانی داره پس معلوم شد چرا نامتون فکور می باشد.

این جور هم که فکر میکنید من دست روی دست گذاشتم و تابع بی چون و چرا هستم نیست ، اتفاقا در مواقع حساس هشدارهای لازم رو سعی کردم با زبان لین به همسرم بدهم خوب وقتی ایشان تصمیم گیرنده هستند اصرار من جز مشاجره و یک جور سلب مسوولیت از عواقب کارهاش نتیجه ای نداره و اگر بر کاری بر خلاف میل ایشان پا فشاری کنم اونوقته که در صورت شکست تمام نشونه ها سمت من روونه می شه. بنابر این رویه ام به گونه ای بوده سعی کردم خیلی ظریف هشدارهایی در رابطه با روش کاریشون در برخی جاها بدهم و تصمیم گیری را به عهده خودشون بگذارم.

الان هم حتی باز هم حمایت خودم رو اعلام کردم که حاضرم کارگاه رو جمع کنه و حاضرم از صفر شروع کنیم تا جایی که به صورت غیر مستقیم اشاره کردم تا پای فروش خانه هم هستم به شرط اینکه تغییراتی در رویه اش که مربوط به مسایل اقتصادی می شود بدهد وقتی پیام من را یا نمی گیرند یا جدی نمی گیرند و ابزار دست ایشونه و کار خودش را که فکر می کنه کار درستیه انجام می دهند از دست من چه کار دیگه ای جز سازگاری و حمایت عاطفی (به شرطی که کم نیارم) بر می یاد؟!!!!!

یکی از درگیری هایی که با خانواده ام پیدا کردم سر همین هشدارهایی بود که به همسرم اول کار دادند و خوب همسرم به روش خودش عمل کرد وسرزنش های الانشون ، دلسوزی هاشون برای من ، به آب و آتش زدن هاشون که راه چاره ای برای خروج ما از این مشکلات آن هم به اجبار و به روش آنها داشته باشیم .

سلام
متوجه شدم
همسر شما بیشتر تمایل دارن تصمیم گیری ها فردی و بدون مشورت باشه
خوب به نظرم در این صورت نمیشه زیاد هم همراه بود

نمیگم که مثلا خانم ها عقل کل هستن ولی آدم وقتی میتونه عواقب همه چیز رو بپذیره که خودشم توی ایجادش نقش داشته باشه
اگر تصمیم غلطی با مشورت با شما گرفته بشه شما خیلی راحت با سختیها و ناملایمات ناشی از اون کنار میای ولی وقتی توجهی به نظرات شما نشه خوب کنار اومدن با عواقبش خیلی مشکل میشه

راستش فکر می کنم اگر در شرایط شما بودم و حتی بعد از این ماجرا باز هم همسرم نمیذاشت نظر بدم و باز هم میخواست رویه خودشو ادامه بده و فقط عواقب بدش رو متوجه من بکنه احتمالا خونه رو حداقل نگه میداشتم حتی اگر به نام من نبود سعی میکردم این اتفاق بیفته که از دست طلبکارها در امان باشه

و همسرم رو به میزان محدودتری حمایت می کردم
اجازه می دادم بیشتر عواقب کارش رو خودش متحمل بشه

چون طبق گفته شما ایشون هنوز هم سرشون به سنگ نخورده و تغییر خاصی توی رویه شون ندادن

به عقیده من زندگی مشترک نیازمند نظرات مشترک و تصمیم گیری مشترک هست

البته امیدوارم با این نوشته ها ایجاد دردسر نکنم

خود شما شرایط زندگیت رو بهتر میدونی و مطمئنا بهترین تصمیم رو در این شرایط میگیری

سلام، خواهش می کنم،خیلی کوچیک تر از نصیحت کردن هستم(قصدم واقعا نصیحت که نیست همدردی و یادآوری هست) یا هر چی دیگه بخوایم اسمش رو بذاریم ،فقط اگر پستی براتون میذارم از اون جهت هست که فرمود:

فَإِنَّ الذِّکْري تَنْفَعُ الْمُؤْمِنينَ : چرا که تذکر و اندرز برای مؤمنان سودمند است

یادش بخیر جوون که بودم! هر از گاهی یه شعری ،غزلی می گفتم تخلصم هم مثلاً " رهگذر " بود و بیت آخر یکی از غرل هام این بود:

گنج همه رهگذران فقر و نیاز و لطف تو
کاسه فقر رهگذر ز بیـــــــکران کرانه کن

بله خانم بی نهایت (یا به عبارت دیگه ای بیکران)

یا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿فاطر-۱۵﴾ : ای مردم ، همه شما به خدا نیازمندید و خداست که بی نیاز و ستوده صفات و افعال است.

البته قسمت اول آیه به خاطر نارسایی ترجمه این جور معنی میشه ولی معنی اش رو بخوایم بهتر به زبون فارسی برگردونیم میشه گفت این جور میشه :

ای مردم شما عینا در برابر خدا عین خود نیازمندی و فقر هستید و هیچ دارایی از وجود خودتون ندارید (حتی وجودتون از خودتون نیست و وابسته به خداست)

اون آیه "ان مع العسر یسرا " هم باز بیشتر به اشتباه توی فارسی این طور معنی میشه که بعد از هر سختی آسونی هست در حالی که در این آیه کلمه " مع " حرف معیت و همراهی است که نتیجتا ترجمه صحیح آیه این طور خواهد بود

همانا با سختی (در دل سختی) آسانی است .

به قول سعدی :

زکار بسته نیندیش دل شکـــــسته مدار
که آب چشمه حیوان درون تاریکی است

حضرت علی (ع) می فرمایند :

عَوِّدْ نَفْسَكَ التَّصَبُّرَ عَلَى الْمَكْروهِ : نفست را به صبر کردن در برابر آنچه ناخوشایند اوست عادت بده



سختی بیشتر برای این هست که یاد خدا در ما بیشتر بشه ولی نمی دونم ما چمون هست که توی سختی ها اون جور که باید خدا رو یاد نمی کنیم ،می گیم بذار سختیه تموم بشه یه کم مثلاً ذهنم آزاد تر بشه بیشتر به خدا برسم ،و ولی قرار این بود که :

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿۱۵۵﴾

الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ﴿۱۵۶﴾

أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾

البته یه گله ای هم از خدا بکنیم ها ،آخه چرا خدا:

خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ : (گویی)انسان از عجله خلق شده!

​از عجله خلق مون می کنی بعد می گی صبر کن!

سلام بی نهایت جان :72:

راستش من نتونستم متاسف بشم، حسی هم دست نداد که برات دعا کنم. تنها چیزی که برای گفتن دارم اینه که

اکثر اتفاقاتی که ما نگرانشون هستیم، هیچوقت رخ نمی دن.

واقعا اتفاق نمیفتنا، دقت کردی؟

اگه دقت نکردی، یه دفترچه یادداشت بردار، هرچیزی که در طی روز نگرانت می کنه رو بنویس. هرچیز کوچیک یا بزرگی رو. و هرزمان که فرصت کردی با خودکار رنگ دیگه ای، جلو اونهایی که اتفاق افتادن یه شکل علامت بزن، جلو اونهایی که اتفاق نیفتادن یه شکل دیگه. یه مواردی هم هستن که آدم می نویسه، بعدا بهش فکر می کنه و می بینه که این اصلا جای نگرانی نداشته، یه علامت هم برای اونها در نظر بگیر. آخر هفته ها و آخر ماه ها هم علامت ها رو بشمار. ببین نتیجه چیه.

کم کم ذهنت متوجه می شه که خیلی از نگرانی هاش بی جهت هستن.

می تونم خواهش کنم این دفترچه رو حتما پر کنی؟ برام مهمه. حتی اگه شده روزی یا چند روزی یک مورد رو توش بنویسی.

خودت رو هم بخاطر کنار گذاشتن کارت سرزنش نکن. با توجه به نوع ارتباطی که با همسرت داشتی و داری، بهترین تصمیم در اون مقطع زمانی، همون تصمیمی بود که گرفتی.

تو مادر خوبی هستی. بهتر هم می شی. چون همیشه تلاش می کنی بهتر بشی. :72:

سلام میشل جان :72:
خوشحال شدم وقتی پست شما را در تاپیکم دیدم.
کاملا حق با شماست خیلی از نگرانی ها اصلا اتفاق نمی افتد . قسمت کمی از مشکلم آینده نگری اونم با اتفاقات منفی است که البته خیلی بهتر شدم و روی خودم دارم کار می کنم و توکل می کنم به خدا.
در مورد زندان رفتن هم که مثال زدم به خاطر تکرار های همسرم اونجوری با ایشون برخورد کردم. اتفاقا نتیجه هم گرفتم . به این نتیجه رسیدم وقتی در نقطه ضعف قرار بگیرم حس حمایت گری همسرم نسبت به من بیشتر می شه چرا که فردای همان روز دوباره سر سفره مشابه همان حرف ها را تکرار کردند و من هم از فاز امید دهی آمدم بیرون و شروع کردم به گریه ودیگه غذا نخوردم که همسرم شروع کردند به نوازش که مطمین باش من هیچ وقت زندان نمی روم تا زندم چنین اتفاقی نمی افته و شروع کردند ناز کشیدن.
البته یک نکته بگم تاپیکی که گذاشتم از باب این نیست که دوستان برام ابراز تاسف کنند ویا حتی دلسوزی ، همان طور که یکی از دوستان طی پیام خصوصی از بنده شماره حساب می خواستند که بی نهایت موجب رنجش بنده شد.
میشل جان اتفاقا خوشحالم که متاسف نشدید اما نیازمند دعاتون هستم.همه ما به دعا در حق همدیگر نیازمندیم.
اگر پست های اخیرم را با دقت خوانده باشید من دارم در حال زندگی می کنم و شرایط کنونی ام را توصیف کرده ام و اینکه یک شرایط جدید اون هم سخت که تا به حال هیچ تجربه ای نداشتم .
خانواده و فامیل های ما از قشر مرفه جامعه حساب می شوند که این شرایط حتی در روابط فامیلی من اثر گذاشته .
دیروز باید می رفتم یک سری آزمایش می دادم اما برخی از آزمایش ها را ندادم چون هزینه اش زیاد می شد.
اول هر ماه که می شد یک لیست تهیه می کردم و مایحتاج ماهیانه منزل را تهیه می کردیم فریزر را پر می کردیم . الان باید برنامه ریزی روزانه داشته باشم که گاهی حتی همون رو هم نمی تونم تهیه کنم .
بچه هام طوری عادت کرده بودند که یک کمد همیشه پر از تنقلات ، اجیل و خوردنی بود اما الان هر روز باهاشون از این بابت مشکل پیدا کردم و دایم ذهنم درگیره با خواسته هاشون چه جور برخورد کنم.
برخورد هایی که بلد نیستم .
و.........
اینها ربطی به آینده نداره و همه از من انرژی می گیره .
احساس خنگی می کنم که در این شرایط باردار شده ام به نزدیک ترین افراد خانواده ام هم نگفتم که باردارم چون می دونم در چنین شرایطی چه نگاهی به من می کنند.
فکور جان ممنون از اینکه پیگیر تاپیکم هستی .
در مورد پست آخرتون شاید لازمن باشه یک مقدار بیشتر توضیح بدهم.
در زندگی مشترک مباحث مالی یک قسمتی از زندگی است که البته مسوولیتش را با توجه به خصوصیاتی که از همسرم می شناسم تمام و کمال گذاشتم به عهده ایشان وحتی عواقبش را.
آسایش و آرامش روحی من (منی که یک سری ویژگی های خاص خودم را دارم ) این هست که در مدیریت موارد مالی هیچ دخالتی نداشته باشم چون در زمانی که شاغل بودم تجربه اش را دیده ام و آسیب هایش را به شکل دیگری متجمل شدم. که خود یک شاهنامه می شود برای خودش و با مشکلات الانم قابل مقایسه نیست .
زمانیکه در قسمت های دیگه زندگی همسرم نمره قابل قبولی برای من داره وحتی در برخی موارد امتیاز بالایی دارد چرا در این نقطه ضعفش حمایتش نکنم که انشا الله با صبوری و کسب تجربه و گذر زمان این هم برطرف شود وبشود نقطه قوت همسرم؟!!!!!
من و همسرم عاشقانه همدیگه را دوست داریم گرچه مشکلات زیادی رو پشت سر گذاشتیم .
مشکل الان من شرایط جدیدی است که انرژی زیادی از من داره می گیره و فقط با این تاپیک می خواستم از دوستان با گرفتن انرژی مثبت بتونم این مرحله را هم پشت سر بگذارم.

سلام
چقدر خوبه این تاپیک! برا من و امثال من که جوونیم و خیلی چیزا از زندگی شما متاهلا یاد میگیریم! چقدر از خوندن نظرات مختلف لذت میبرم، شما شرایط خیلی دشواری در پیش رو دارید این قبول اما از دید من وقوع هیچ رویدادی تو این دنیا بی دلیل نمیتونه باشه، از پست های خود شما خیلی خوشم اومد، از اینکه اینقدر سعی دارید با درایت مشکل رو حل کنید، من پیشنهاد خاصی به ذهنم خطور نمیکنه چون همه خیلی بهتر از من دارن نظر میدن اما فقط از خداوند خواهش میکنم به دلیل این خانومی شما و صبر و استقامتتون و یه چیزی که شاید گفتنش از دید یه عده خودخواهی تلقی بشه اما من میخوام بیانش کنم "به خاطر آگاهی دادن به ما جوونترها و ما رو اماده ی مشکلات بزرگ کردن و یادگرفتن این نکته که تو بدترین شرایط سعی کنیم آرامش و متانت و توکل خودمون به خدا رو حفظ کنیم و از بقیه مشورت بگیریم" هر چه سرعتر راهگشای مساله ی زندگیتون باشن.