تصمیم به طلاق به دلیل خیانت و کتک زدن همسرم

با عرض سلام خدمت دوستان
من دختری 26 ساله و همسرم 33 ساله هستند. ما 11سال در عقد به سر می بریم و طی این 11 سال ما به مشکلات فراوانی برخوردیم تاجاییکه چندین مرتبه مشکلاتمون به خانوادهها و دادگاه کشیده شد و چندین تاپیک در این جا مطرح نمودم اما از انجا که همسرم درجهت تغییر خود گامی بر نمی داشت مشکلاتمان حل نمی شد. متاسفانه همسرم از ابتدای نامزدی چت می کرد و طی این 11 سال عقد مان, همسرم با دخترهای زیادی در ارتباط بودو هیچ تعهدی نسبت به من نداشت. از طرفی اخلاق ایشان بسیار تند و غیر قابل تحمل بودو هنگامی که بحثی میان ما رخ می داد به کتک و فحش های بسیار رکیک به خودم و خانوادهام خاتمه می یافت. بحث هایی که میان ما بود سر مسا ئل و بهانه های جزیی مثل سردبودن غذا و دیر باز کردن در خانه پدر شوهرم و ...بود. همسرم 6 سالی در خارج ازکشور برای تحصیل در مقطع دکترا و کار زندگی کردند و هر 1 سالی و یا حتی 1 سال و نیم یکبار به دیدن من می امدند, من به امیداینده ای روشن دلتنگی هایم را فرو می خوردم تا اینکه 2 سال قبل براثر از دست دادنکار خود به ایران امد و این دو سال من را مجبور به رفتن خانه ی مادرشوهرم می کرد .من برای خوشحالی ایشان هر کاری از دستم بر می اومد انجام می دادم خونه ی مادرشوهرم واسش غذاهایی که دوست می داشت تهیه می کردم و لباسهاشو می شستم و....انگونه که دوس داشت لباس می پوشیدم و خیلی با مهربانی باهاش برخورد می کردم.ایشان دچار وسواس فکری بودند و نسبت به وسایلهایشان بسیار حساس بودند به گونه ای که من یا هر فرد دیگراجازه دست زدن به موها و یا حوله و... نداشت. از اینکه همسرم با دختران زیادی در ارتباط بود بسیار رنج می بردم وهنگامی که علت این رفتارش را جویا می شدم ایشان عادت کردن به این روابط و یافتن ارامش بااینگونه روابط را دلیل خیانت کردن خود می دانست. مشاوران زیادی رفتم البته تنهایی چون ایشان عقیده ای به مشاوره رفتن نداشت.متاسفانه خانواده همسرم حامی همسرم هستند حتی یکبار از ما به عنوان جهیزیه هزینه100 میلیون را خواستند ومادرشوهرم حتی گفت اگر این مبلغ را ندهید برای پسر مادخترهای خووب زیادی هستند. و یا اینکه کتک خوردن و روابط با خانم های مختلف راامری طبیعی می دانستند درصورتی که افرادی بسیار مذهبی و خانواده شهید هستند. همسرم از وضعیت مالی خیلی خوبی برخوردار است اما برای خودش خوب خرج می کرد اما برای من حتی یک سال برای عید که مانتو و... خریده بود با من پولش را حساب کرد.همسرم بااینکه دارای مدرک دکتراست اما هر شرکتی که کار کرده است به مشکل خورده که یا اخراج شده ویا خودش از شرکت به دلیل نداشتن تحمل شرایط سخت حاکم و مشکل خوردن با همکارانش بیرون امده است.من چندین بار به ایشان فرصت دادم که شاید تغییر کند اما هیچ فایده ای نداشته و حال مدت 3 ماهه است که دور از هم هستیم .قرار بود تا 3 ماه اینده جشن عروسی بگیریم اما ایشان در اخرین بحثمان سراینکه چرا به خونشون نرفتم تا ناهار اماده کنم مرا کتک زد و تحقیر کرد بعد به مادرم زنگ زد و کلی فحش های بسیار رکیک به ایشان زد و گفت که بیاین دخترتون رو ببرین و .... همسرم این سه ماهی که قهر بودیم خیلی از نبود من ناراحت نبود چون دختران زیاد ی بودن که وقتش را با انها بگذرونه که اخرین باری که خونمون اومد خودش به این موضوع اعتراف کرد . ایشان به خونه ی ما اومد و ما مثل خودش بی احترامی نکردیم و از من خواست تا به مشاوره برویم چون خودش هم در حال گذراندن دوره های درمانی بیماری وسواس فکری و لکنت زبان هستند و یک فرصت دیگه به ایشون بدم ,در حالی که من دیگر هیچ احساسی به ایشان ندارم و از ایشان متنفر هستم وتصمیمم برای طلاق جدی میباشد چون از اینده ی خودم با ایشان بسیار می ترسم وبه تازگی دادخواست نفقه به دادگاه داده ام . حال از شما کارشناسان ودوستان عزیز خواهشمندم که من را راهنمایی بفرمایید.
لینک تاپیک قبلی من
http://www.hamdardi.net/thread-38599.html

سلام زهرای عزیز
متاسفانه سال های زیادی در عقد بودید. با این توصیفی هم که از همسرت و خانوداش کردی، واقعا نکته مثبتی هم در همسر و خانوادش میبینی؟ مشخصه که خیلی نسبت بهشان زده شدی. شما که این همه سال صبر کردی، یک مدت صبر کن. دیگه دنبال نفقه و مهریه و دادگاه و ... نرو.

حالا که همسرت راضی شده باهاش برو مشاوره. ازش حمایت کن و تمام سختی هایی که این چند سال دوری ازش کشیدی براش توی یک نامه بنویس. از خوبی هاش و علایقت بهش بنویس. بگو که دوستش داری و درصورتی که با کمک مشاور رابطتون اصلاح بشه ادامه میدی.

زهرا جان بنظرم فعلا مراسم عروسی به یه یهانه ای بندازین عقب. حتی اگر همین روزها با وساطت اطرافیان هم آشتی کردین باز هم عروسی را بندازید عقب. تا رابطتون درست نشه باشه نرید زیر یه سقف. اونجا ممکنه اتفاقات بسیار بدتری بیفته. اونوقت جبران اشتباه ها به مراتب سخت تر میشه.
به خداوند توکل کن و دعا کن . مواد غذایی که باعث آرامش میشه مثل گلاب بیشتر استفاده کن. سعی کن آرامش داشته باشی. حواست به پدر و مادر عزیز خودت هم باشه که نگران آینده دخترشون هستن و غصه میخورند. جلو آنها با آرامش رفتار کن.
خدا پناهتان باد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آبی آسمونی

سلام زهرای عزیز
متاسفانه سال های زیادی در عقد بودید. با این توصیفی هم که از همسرت و خانوداش کردی، واقعا نکته مثبتی هم در همسر و خانوادش میبینی؟ مشخصه که خیلی نسبت بهشان زده شدی. شما که این همه سال صبر کردی، یک مدت صبر کن. دیگه دنبال نفقه و مهریه و دادگاه و ... نرو.

حالا که همسرت راضی شده باهاش برو مشاوره. ازش حمایت کن و تمام سختی هایی که این چند سال دوری ازش کشیدی براش توی یک نامه بنویس. از خوبی هاش و علایقت بهش بنویس. بگو که دوستش داری و درصورتی که با کمک مشاور رابطتون اصلاح بشه ادامه میدی.

زهرا جان بنظرم فعلا مراسم عروسی به یه یهانه ای بندازین عقب. حتی اگر همین روزها با وساطت اطرافیان هم آشتی کردین باز هم عروسی را بندازید عقب. تا رابطتون درست نشه باشه نرید زیر یه سقف. اونجا ممکنه اتفاقات بسیار بدتری بیفته. اونوقت جبران اشتباه ها به مراتب سخت تر میشه.
به خداوند توکل کن و دعا کن . مواد غذایی که باعث آرامش میشه مثل گلاب بیشتر استفاده کن. سعی کن آرامش داشته باشی. حواست به پدر و مادر عزیز خودت هم باشه که نگران آینده دخترشون هستن و غصه میخورند. جلو آنها با آرامش رفتار کن.
خدا پناهتان باد

---

باعرض سلام خدمت ابی اسمونی عزیز

ممنون از اینکه وقتتون را در اختیار من گذاشتید و من را راهنمایی نمودید.در پاسخ به اینکه ایا من نکته ای مثبت در ایشان می بینم باید بگم متاسفانه همسر من در حق من بسیار ظلم کرده است و هیچ دلخوشی به بازگشت ندارم چون نکته ای مثبت در ایشان نمی بینم . در بحث اخرمون ایشان به من تهمت هرزگی و دزد بودن و.... در حضورخانوادش زد و حتی ببخشید اب دهانش را روی مادرم و من انداخت. وقتی حین دعوا ازش می پرسیدم که چرا با من این طوری رفتار می کنی من فقط یه روز به خاطر مشغله ای که داشتم نیومدم خونتون , به من فحش می داد و لگدم می زد حتی در حضور پدرشوهرم من را روی زمین می کشید و من را از خونه ی پدر شوهرم بیرون انداخت و هر چه داشتم را پاره کرد و جلویم انداخت , پدر شوهرم هم از طرفی می گفت بگذار دختره ی تحفه بره خونشون فکر کرده کی هستش؟؟؟!!!! وقتی داشتم می رفتم حتی مادرشوهرم داخل کیف مرا می گشت که مبادا من از خونشون چیزی برداشته باشم.
من این رفتارهایشون و برخوردهای قبلیشون رو اصلا نمی تونم فراموش کنم به خصوص اهانت و فحش هایی که به مادرم زد.
طی این چند سال عقدمون همسرم 6 باری رو من دست بلند کرد و من بعد از مدتی قهردوباره به ایشون فرصت می دادم که خودش را اصلاح کنه و ایشان هربار ابراز پشیمانی شدیدی می کرد و اشک می ریخت که بار اخرمه اما بعد از یک و یا دو ماه به خانه ی اول خود باز می گشت. من بهترین روزهای عمرم را به پای ایشان ریختم و می ترسم از این بیشتر عمرم به پای ایشان تباه بشه.

واقعا متاسفم برای همچین مردی که با این همه صبر و تحمل شما باز هم اینقدر بی ادبی کرده و به مادر شما توهین کرده!

همدردان عزیز خوشحال میشم از نظراتتون بیشتر بهره مند شوم.

با تشکر

مشاوره رفتی؟ مشکل کار نکردن مرد کمی پیچیده است و نیاز به روشهای اساسی برای ایجاد نیروی محرکه در همسرت داره...
انشالله که مشکلتون حل بشه:323:

روی تصمیمت به جدایی مصمم باش چراکه هزاران مشکل صدبرابر بیشتر از این چندسال در پیش داری با توجه به رفتارهای وقیح همسرتون و حمایت خانواده شون از بین رفتن تمام حرمت ها.هیچ نکته مثبتی در همسرتون ندیدن این خانواده مشکل رفتاری دارن و اینجوری بزرگ شدن
خودتونو نجات بدین تا دیر نشده این یه راه اشکاره و به اندازه کافی زمان دادین

سلام
اميدوارم مشكل تون حل بشه، موضوع شما يه خورده واسه من جالب هستش، شما گفتيد كه 11 سال كه با هم عقديد، يعني از 15 سالگي؟ در مورد شرايط اشنايي و ازدواج تون نگفتيد، دوران بسيار طولاني و البته به نظرم غير ضروري رو طي كرديد، مشكل شما چيزي نيست كه ما كه خودمون هم توي مشكلاتمون مونديم راهنماييتون كنيم، البته من چند توصيه دارم اميدوارم به دردتون بخوره.
در زندگي دوست داشتن و دوست بودن و رعايت احترام بر همه چيز مقدم هستش، چون گذشت مياره، فداكاري مياره، محبت مياره و در نهايت آرامش و احساس خوب بودن و به تعبيري ديگر خوشبختي، اگر هر ادمي اين چيزا تو زندگي ش نباشه ديگه معنايي نداره اون زندگي، چون تعهد وجود نداره، ادمها در زندگي مشترك نسبت به هم متعهدند، پس دوست عزيز بهتره با خودتون روراست باشيد، مگه نميخوايد زندگي شادي داشته باشيد، اگر نميتونيد با اين ادم يه همچين زندگي داشته باشيد بيخيالش بشيد، شرايط سني تون هم خوبه و فرصت زندگي دوباره داريد، پس اول با خودتون تعيين تكليف و بعد با آقاي دكتر، ضمنا زندگي زير يه سقف به مراتب پيچيده تر و سخت تر از شرايط فعلي هستش.
موفق باشيد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kohyar1360

سلام
اميدوارم مشكل تون حل بشه، موضوع شما يه خورده واسه من جالب هستش، شما گفتيد كه 11 سال كه با هم عقديد، يعني از 15 سالگي؟ در مورد شرايط اشنايي و ازدواج تون نگفتيد، دوران بسيار طولاني و البته به نظرم غير ضروري رو طي كرديد، مشكل شما چيزي نيست كه ما كه خودمون هم توي مشكلاتمون مونديم راهنماييتون كنيم، البته من چند توصيه دارم اميدوارم به دردتون بخوره.
در زندگي دوست داشتن و دوست بودن و رعايت احترام بر همه چيز مقدم هستش، چون گذشت مياره، فداكاري مياره، محبت مياره و در نهايت آرامش و احساس خوب بودن و به تعبيري ديگر خوشبختي، اگر هر ادمي اين چيزا تو زندگي ش نباشه ديگه معنايي نداره اون زندگي، چون تعهد وجود نداره، ادمها در زندگي مشترك نسبت به هم متعهدند، پس دوست عزيز بهتره با خودتون روراست باشيد، مگه نميخوايد زندگي شادي داشته باشيد، اگر نميتونيد با اين ادم يه همچين زندگي داشته باشيد بيخيالش بشيد، شرايط سني تون هم خوبه و فرصت زندگي دوباره داريد، پس اول با خودتون تعيين تكليف و بعد با آقاي دكتر، ضمنا زندگي زير يه سقف به مراتب پيچيده تر و سخت تر از شرايط فعلي هستش.
موفق باشيد.

---

سلام به دوستان عزیز ممنون از اینکه وقتتون را در اختیار من گذاشتید . شادی عزیز ,من چندین مشاوره رفتم و غیر مستقیم نظراتشون منفی بوده به ادامه ی زندگیم ,حتی یکی ازمشاوران می گفت بیماری وسواس فکری همسرتون حتی از سرطان هم بدتره .
Miss عزیز من هم از این میترسم اخه از هر کی شنیدم میگن در زندگی زیر یه سقف معمولا زوجین با مشکلات بیشتری مواجه میشن, من که هنوز عقدم همسرم چندین بار روی من دست بلند کرده اون هم سرمسائل بسیار جزئی چه برسه بریم سر خونه و زندگیه خودمون.

کوهیار عزیز, نحوه ی اشنایی من و همسرم به صورت سنتی بود. همسرم نوه ی دایی مامانم هستند. ایشان زمانیکه به خواستگاری من اومدن دچار افسردگی مزمن شده بودن چون باخانومی در ارتباط بودن که اون خانوم بهشون خیانت می کنه و از هم جدا میشن ,خانواده اش واسه اینکه همسرم از این حال بیرون بیاد به خواستگاری من اومدن و مهمترین معیار همسرم اون زمان پاکی دختر و زیباییش بود. من از 15 سالگی به عقد ایشون دراومدم و تا به الان که 11 سال میگذره هنوز عقد هستیم .همسرم متاسفانه هیچ مسئولیتی در خودش نمیدید که تشکیل یه زندگی مشترک رو بده .

حتی زمانیکه خارج از کشور زندگی می کرد یه مدت با یه خانوم متاهل از ایران دوست شده بود به طوریکه واقعا عاشق این خانوم شده بود و من را کاملا فراموش کرده بود وبه من ابراز بی علاقگی می کرد حتی با خانوادش صحبت کرده بود که من نمی تونم بازهرا زندگی کنم و بهتره از هم جدا بشیم که خانواده اش مانع جدایی ما شدند و البته بعد از 2 سال اشنایی با اون خانوم خود همسرم متوجه شخصیت نامناسب اون خانوم شده بود و رابطشون به جدایی ختم شد.

زهرا جان، اینجا مراجعان زیادی میان و مشکلشون رو میگن ولی در این بین یکی مثل شما واقعا برای من نامفهومه. اصلا نمی فهمم که چرا تا به حال اقدام به طلاق نکردید؟

شما تو این چند خطی که از مشکلاتتون نوشتید، کلکسیون رفتارهای ناپسند همسرتون رو به صورت واضح نوشتید،واقعا چه تحمل بالایی دارید.

من نمیخوام یک تنه به قاضی برم و با خودم گفتیم شاید همسرتون ویژگی های مثبتی داره که باعث شده شما در این یازده سال به ایشون دلگرم باشید و همچنان با ایشون باشید. لطفا چند تا از ویژگی های بارز و مثبت همسرتون رو بنویسید و همینطور چند تا از ویژگی های منفی و نقاط ضعف خودتون رو بگید.

چرا عقدتون اینقدر طولانی شده؟؟ به نظرم شما الان بیشتر در دوران تعلیق هستید تا دوران عقد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرآیین

زهرا جان، اینجا مراجعان زیادی میان و مشکلشون رو میگن ولی در این بین یکی مثل شما واقعا برای من نامفهومه. اصلا نمی فهمم که چرا تا به حال اقدام به طلاق نکردید؟

شما تو این چند خطی که از مشکلاتتون نوشتید، کلکسیون رفتارهای ناپسند همسرتون رو به صورت واضح نوشتید،واقعا چه تحمل بالایی دارید.

من نمیخوام یک تنه به قاضی برم و با خودم گفتیم شاید همسرتون ویژگی های مثبتی داره که باعث شده شما در این یازده سال به ایشون دلگرم باشید و همچنان با ایشون باشید. لطفا چند تا از ویژگی های بارز و مثبت همسرتون رو بنویسید و همینطور چند تا از ویژگی های منفی و نقاط ضعف خودتون رو بگید.

چرا عقدتون اینقدر طولانی شده؟؟ به نظرم شما الان بیشتر در دوران تعلیق هستید تا دوران عقد.

---

سلاممهرایین عزیزخیلی ممنونم از اینکه نظرتون را بیان فرمویید. ما طی این چند سال بهاختلافات زیادی برخوردیم که حتی سال گذشته من واسه نفقه و شکایت کیفری به خاطردرگیری که بینمون رخ داده بود اقدام کردم اما وقتی ابلاغیه ی نفقه به دست همسرمرسید , همسرم ابراز پشیمانی زیادی کرد و من دوباره به ایشان فرصت دادم تا خودش رااصلاح کند اما متاسفانه بعد از چند ماه دوباره رفتارهای اول خود را از سر میگرفت.تنها علاقه و دوست داشتن زیاد من به همسرم بود که در واقع مانعی برایجدایی من به شمار می امد و البته از طلاق و دادگاه هم بسیار می ترسیدم.

ویژگی های مثبت همسرم اراده و پشتکار زیاد , برخورداری از ظاهر و تیپ خوب, تحصیلاتعالیه , برخورداری از وضعیت مالی بسیار خوب

ویژگی های منفی من وابستگی فراوان به همسرم و محبت زیادی نسبت به همسرم ,دلسوزی و گذشت فراوان , درونگرا بودن

با تشکر فراوان از تمام دوستان عزیز

دوستان میشه بازم بیشتر در مورد نظراتتون بدونم؟

زهرا جان، این ویژگیهای مثبت همسر شما باعث موقعیت اجتماعی خوبش شده و اینطوری بگم که حتی ویژگیهای مثبتی که داره بیشتر به پیشرفت فردی خودش کمک میکنه. این ویژگیهایی که شما گفتین خیلی خوبه که یک مرد داشته باشه ولی برای یک زندگی شیرین کافی نیست.

وقتی که همسر شما برای رفاه شما از دارایی اش خرج نکنه اون ثروت به چه درد شما میخوره؟ یا اگه همسرتون دکترا داشته باشه ولی فهم و شعور احترام به مادرتون رو نداره این دکترا به چه درد شما میخوره؟
تنها نکته مثبت ایشون اراده و پشتکار زیادش هست.

زهرا خانم خیلی خوبه که شما علیرغم مخالفت همسرتون درس رو ادامه دادید و این نکته مثبتی است که شما دست روی دست نذاشتید و از پیشرفت خودت غافل نشدی. درونگرایی شما ضعف حساب نمیشه، شاید منظورت مهارتهای ارتباطی بوده.

من مشاور نیستم ولی به نظرم همسرتون هنوز فکر میکنه مجرده و شما دوست دخترش هستید. به نظر من سوختن و ساختن هم حدی داره. شما یازده سال رو به پای همسرتون گذاشتید، خوب فکر کنید و ببینید تو این 11 سال همسرتون پیشرفتی از نظر اخلاقی داشته؟ مثلا اخلاق بدی داشته که به خاطر ازدواجش خودش رو اصلاح کرده باشه؟ و همینطور شما چی؟ آیا شما تو این 11 سال رشد و پیشرفتی تو برطرف کردن نقاط ضعفتون داشتید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرآیین

زهرا جان، این ویژگیهای مثبت همسر شما باعث موقعیت اجتماعی خوبش شده و اینطوری بگم که حتی ویژگیهای مثبتی که داره بیشتر به پیشرفت فردی خودش کمک میکنه. این ویژگیهایی که شما گفتین خیلی خوبه که یک مرد داشته باشه ولی برای یک زندگی شیرین کافی نیست.

وقتی که همسر شما برای رفاه شما از دارایی اش خرج نکنه اون ثروت به چه درد شما میخوره؟ یا اگه همسرتون دکترا داشته باشه ولی فهم و شعور احترام به مادرتون رو نداره این دکترا به چه درد شما میخوره؟
تنها نکته مثبت ایشون اراده و پشتکار زیادش هست.

زهرا خانم خیلی خوبه که شما علیرغم مخالفت همسرتون درس رو ادامه دادید و این نکته مثبتی است که شما دست روی دست نذاشتید و از پیشرفت خودت غافل نشدی. درونگرایی شما ضعف حساب نمیشه، شاید منظورت مهارتهای ارتباطی بوده.

من مشاور نیستم ولی به نظرم همسرتون هنوز فکر میکنه مجرده و شما دوست دخترش هستید. به نظر من سوختن و ساختن هم حدی داره. شما یازده سال رو به پای همسرتون گذاشتید، خوب فکر کنید و ببینید تو این 11 سال همسرتون پیشرفتی از نظر اخلاقی داشته؟ مثلا اخلاق بدی داشته که به خاطر ازدواجش خودش رو اصلاح کرده باشه؟ و همینطور شما چی؟ آیا شما تو این 11 سال رشد و پیشرفتی تو برطرف کردن نقاط ضعفتون داشتید؟

---

با عرض سلام خدمت مهرایین عزیز و تشکر فراوان بابت راهنمایی مفیدتون

چند روزی به صحبت های شما فکر کردم و واقعا هر انچه فرمودید درست است , همسر من طی این 11 سال عقدمون از نظر اخلاقی هیچ پیشرفتی نداشت حتی هرچه می گذشت اخلاق هایش بهتر هم نمی شد بدتر هم می شد به طور مثال اوایل نامزدیمون روابطش با دختران فقط در حد چت بود اما این چند سال اخیر با دختران مختلف قرار می گذاشت و حتی اخرین باری که همسرم را دیدم ایشان گفت که با یکی از دوست دخترام تا اخرش پیش رفتیم , اما در اخر متوجه شدم که این دختر مناسب من نیست .

من اوایل به خاطر سن کمی که داشتم منفعل برخورد می کردم اما با مطالعه و گرفتن مشاوره و پرسیدن خواسته های همسرم سعی بر اصلاح خود نمودم . من قبل از ازدواجم فردی شاد و پر انرژی بودم اما با ازدواج تبدیل به فردی ترسو شدم و به خاطر تحقیرهای همسرم اعتماد به نفسم خیلی پایین اومده بود. از همسرم خیلی می ترسیدم , ترس از اینکه حرفی بزنم که مبادا ایشان ناراحت شود و یا اینکه کاری انجام بدهم که موجب ناراحتی ایشان شود. از دانشگاه که گهگاهی دنبالم می اومد 5 دقیقه دیر می کردم کلافه می شد و به من ببخشید می گفت" تو از اخر هیچ سگی نمیشی ".
اینطوری بگم که من فقط باید در مقابل ایشان یه برده بله قربانگو می بودم وگرنه اگر خواسته یا ناخواسته حرفی یا کاری انجام می دادم که به مذاق ایشانخوش نمیومد به شدت عصبانی می شد.
همسرم در حال حاضریک ماهی است که برای درمان لکنت زبان و کنترل خشم و وسواس فکری و عملی, مشاوره میره و به گفته ی خودش تغییر کرده اما من اخرین باری که با ایشان صحبت داشتم متوجه شدم هنوز ادمی شکاک و بدبینه و زود عصبانی میشه و دوباره در طی صحبتمون من را فردی احمق و نادان خواند و زمانی که علت تکرار این برخوردها یش رو جویا می شم میگه که من عصبانی بودم و یه حرفی زدم .
همسرم متاسفانه راضی به طلاق نمیشه و من هم احتمال بسیار کمی میدم که ایشان تغییر کنه و از طرفی از ایشان خیلی بدم اومده تا حدی که از ایشان تنفر دارم واسه همین اصلا دلم به ادامه ی زندگی با ایشان نیست . واقعا موندم با این وضعیت چکار کنم؟؟

بادرود

من خیلی ازاین سبک زندگی ها شنیدم. فقط بخاطر ظواهر شوهر،صرفا بخاطر اینکه : بگن شوهر( پولدار )داره ، یا فقط برای تامین نیازهای جنسی و مالی ، ازدواج میکنند، بچه دار میشوند و میسوزند.
من حتی شنیدم مردی که البته زنش کاملا در جریان هوسبازی هایش بود، به پسر خود میگفت : منو عمو صدا کن ، تا دوست دخترش نفهمد که متاهل است!!

بنظرم شما به هوسبازیشان عادت کردید.


شما اگر با این مرد زیر یک سقف بروید ، میشوید نمونه ای از آنها ، سرانجامش هم 2 حالت دارد، یا خیلی بیخیال و سرد شده و در طلاق عاطفی زندگی میکنید ، یا افسردگی میگیرید و زود پیر میشوید...
در هر دومورد لذت داشتن یک زندگی آرامش بخش را از دست میدهید.


با استفاده از تجربه هایی ازین قبیل میتوانید آینده خودرا با این مرد تصور کنید و تصمیم بگیرید

شوهر منم همینطور آدمی بود عصبی لکنت زبان بد دهن، بدبین،شکاک و خسیس و خیلی منو تحقیر میکرد تا حدی که اعتماد بنفسمو از دست دادم من فقط 1.5 سال تونستم تحملش کنم ، و مطمئن شدم که قرار نیست هیچ تغییری بکنه، جدا شدن همیشه بد نیست شوهر من تو مسئله خیانت خیلی پیش نرفته بود اما با اینحال مشکل بزرگی بزرگی بحساب می اومد، بنظر من که اگه قراره بعدا جدا بشین الان که بچه ای نداری و سنت هنوز کمه جدا بشی بهتره ، مردای با این اخلاق ها یه قلدر میخوان که دائم گوششون رو بکشه و البته تو بعضی موارد مثل بدبینی و خشم و تحقیر دست خودشون نیست واقعا بیمارن و باید قرص و دارو مصرف کنند و با روانشناسی مشکلشون حل نمیشه، این مرد حتی اگه عاشقت بود و مودب بود باز زندگی جانفرسایی برات بود، شوهر من خیلی باهام خوش بود اما بدبینی و خساست و پر دردسر بودن موضوعی نیست که دست خودشون باشه و نمی تونن خودشون رو کنترل کنند اینکه با دخترای متفاوت نتونسته سازگار بشه برا من یه مسئله آشناست ، این قشر آدما بس که دنبال کنترل زن و ایراد گرفتن و گربه دم حجله کشتن هستند نمیتونند دائم با زنی بمونند و اکثرا خود آقا رابطه یا خواستنش رو کات میکنه و بعدش هم میگه دختره بدرد من نمیخورد بهم زدم، :72::72::72::72:التماس دعا

با سلام و عرض تشکر از راهنمایی مفید تمام دوستان

بعد از اصرار فراوان از جانب همسرم, من به تماس های تلفنی ایشان پاسخ دادم و ایشان از من خواسته تا قبل از اینکه به صورت توافقی جدا بشیم , یک جلسه به همراه ایشان به مشاوره بروم. ایشان بعد از 4 ماه دوری به تازگی متوجه اشتباه خودش شده و طبق گفته ایشان به خاطر علاقه ای که به من داره تصمیم داره برای اینکه من دوباره برگردم تمام تلاش خود را به کارببرد اما من از زمانیکه با ایشون صحبت کردم خیلی بهم ریخته ام , صحبت با ایشان باعث شده تمام خیانتهاش , خشونت ها ,کتک زدنهاش و تحقیرهاش دوباره در ذهن من زنده بشه در صورتیکه طی این 4 ماه ارامش به خصوصی داشتم و تنها از تنهایی رنج می بردم که سعی می کردم با مشغول کردن خودم به درس و کلاس و اشپزی و ارتباط برقرار کردن با دوستان و خانواده حل نمایم.
حال دوستان از شما خواهشمندم مرا راهنمایی بفرمایید که ایا با ایشان به مشاوره مراجعه نماییم یا خیر؟ چون من چندین بار به ایشان فرصت داده ام و اصلاح نشدند البته با این تفاوت که این دفعه ایشان به روانشناس بالینی و مشاوره ازدواج مراجعه می نمایند و تحت درمان هستند. از طرفی به خاطر مشکلات عدیده ای که ایشان در زندگی من ایجاد کردند دیگر تحمل و توانی در خود نمی بینم که دوباره به زندگی با ایشان ادامه بدم و فراموش کردن تمام خاطرات بدمون واقعا برام سخته و به خاطر خیانتهای مداوم ایشان اصلا به ایشان دیگر نمی تونم اعتماد کنم.
و واقعا برای من سواله که فردی که دچار وسواس جبری(فکری) و عملیه و کنترل خشم خود را ندارد ,تنها با گذراندن دوره های درمانی مشاوره قابل درمان است؟

زهرای عزیز.واقعیتش خیر بنده فکر نکنم که اصلا شوهرتون
تغییری بکنه.ممکنه تا چند هفته ببینید تغییز کرده ولی بعدش
داستانا دوباره شروع میشه.....
شما باید یکم غرور داشته باشید.وقتی مادر شوهرتون داشت کیفتون رو میگشت همون موقع بایو شوهرتون رو از زندگی پاک میکردید.
بنظرم تا دیر نشده جدا شید چون بعدا مسکل میخورید.

سلام عزیزم.

چیزی که میون صحبت های شما بسیار پر رنگ هست ، منفعل بودن و عدم اعتماد به نفس شماست.
وقتی یک حرمت شکنی رخ میده، یک طرف قضیه شخصی هست که بی احترامی کرده و یک طرف شخصی هست که بی حرمتی رو پذیرفته. اینا مسائلی هست که اگر همان ابتدا مهار نشد، دیگه بازسازیش سخت هست. چرا باید یک خانواده به شما بی حرمتی کنند بدون اینکه واکنشی داشته باشید؟

اینجاست که فرضیه های دیگری هم مطرح میشه. مثلا اینکه:

- بعید نیست بشه دلایل خیانت همسرتون رو در رفتارهای منفعل شما جستجو کرد. در خیانت به دنبال چی هستن که شما قادر به تامینش نیستید؟ اون دخترا چه هنری دارن که شما استفاده نمیبرید؟
- اگر منفعل نبودید میشد با سیاست های زنانه کاری کنید که خودشون با رغبت بخوان که برن درمان.
- اگر منفعل نبودید و نمی ترسیدید، ایشون بد عادت نمیشدن به اینکه خشونتشون جواب مثبت میده و میتونن مکررا از این نقطه ضعف شما استفاده کنند.
- و جنبه دیگر منفعل بودن شما اینه که به ایشون القا کردین که ابزار هستید و چون مرد هستن میتونن هر رفتاری با شما داشته باشن.

عزیزم مدیریت بحران خانواده اینگونه نیست که اجازه بدین هر رفتاری باهاتون بشه که بحث و دعوایی پیش نیاد. مدیریت بحران یعنی بتونید تدبیر و چاره جویی کنید. به موقع سکوت و به موقع و با روش مناسب عکس العمل نشون بدین. کاری که احتمالا دخترای دیگه بلدن که شوهرتون بیشتر وقتش رو پیش اونهاست نه شما !

من منکر مشکلات همسر شما نیستم که به نظر میرسه نیاز به دارو درمانی دارن. ضعف های بسیاری دارن و این سوختن و ساختن باهاشون از جانب شماست که جای تامل داره. اما از این به بعد چه بخواین بمونید چه طلاق بگیرید دیگه نباید منفعل باشید. اگر بخواین بمونید باید جسارت ساختن رو داشته باشید و اگر بخواین طلاق بگیرید باید شهامت و جسارت رهایی از این وابستگی و جدا شدن رو داشته باشید.

بنده نمیتونم پیشنهاد بدم بمونید یا برید چون این چیزیه که شما باید تشخیص بدین (اگر تو این مورد هم منفعل نباشید) هیچکس جز خود آدم نمیدونه کی وقت رفتن رسیده یا عمق فاجعه چقدره. قابل جبران هست یا خیر. لیکن آگاه باشید ، دوره درمان یک روزه نیست و هیچوقت به حد ایده آل نمیرسه. اینکه الان قرص مصرف میکنه دیگه خوب شد، تبدیل به مهربون ترین فرد دنیا بشه و اینها، از اینا خبری نیست. فقط تا حدی بهبود پیدا میکنند اونم به تدریج. یه روز خوب، یه روز بد. حتی اگر خیلی هم عالی بشن مستعد برگشت به حال قبل هستند. ممکنه هم بسیار عالی بشن، اما میخوام بگم اگه بخواین بمونید باید دوره درمان رو تحمل کنید، تضمینی هم نیست. نه اینکه دو روزه خسته بشین و مجددا آواره ی دادگاه. اگر بمونید باید خودتون هم متحول بشید، یه خانوم قاطع، با سیاست و تدبیر که همه جوره هم کنار همسرشه، هم مراقبش. کسی که میدونه چطور تمام حق و حقوقش رو مطالبه کنه.

و اگر تصمیم به جداییست و به این نتیجه برسید، باید بتونید از پس خودتون بر بیاین، باید از وابستگی ها رها بشید و به استقلال برسید، باید زیپ دهن مردم رو بکشید و اجازه ندین کسی بهتون بعد طلاق بی حرمتی بکنه، باید از مردم نترسید و از قضاوت های بیجا چشم پوشی کنید. و مهمتر اینکه یه زندگی جدید بسازین.

و باز هم میگم فقط شما میدونید موندن به صلاحتونه یا رفتن. راهنمایی ها و نظرات مختلف رو بخونید و بشنوید، پس از جمع بندی ، جراتمندانه و با اعتماد به نفس کامل خودتون قاطعانه تصمیم بگیرید بمونید یا اینکه برید. چیزی رو به خودتون تحمیل نکنید.

انشاءالله که خیره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

سلام عزیزم.

چیزی که میون صحبت های شما بسیار پر رنگ هست ، منفعل بودن و عدم اعتماد به نفس شماست.
وقتی یک حرمت شکنی رخ میده، یک طرف قضیه شخصی هست که بی احترامی کرده و یک طرف شخصی هست که بی حرمتی رو پذیرفته. اینا مسائلی هست که اگر همان ابتدا مهار نشد، دیگه بازسازیش سخت هست. چرا باید یک خانواده به شما بی حرمتی کنند بدون اینکه واکنشی داشته باشید؟

اینجاست که فرضیه های دیگری هم مطرح میشه. مثلا اینکه:

- بعید نیست بشه دلایل خیانت همسرتون رو در رفتارهای منفعل شما جستجو کرد. در خیانت به دنبال چی هستن که شما قادر به تامینش نیستید؟ اون دخترا چه هنری دارن که شما استفاده نمیبرید؟
- اگر منفعل نبودید میشد با سیاست های زنانه کاری کنید که خودشون با رغبت بخوان که برن درمان.
- اگر منفعل نبودید و نمی ترسیدید، ایشون بد عادت نمیشدن به اینکه خشونتشون جواب مثبت میده و میتونن مکررا از این نقطه ضعف شما استفاده کنند.
- و جنبه دیگر منفعل بودن شما اینه که به ایشون القا کردین که ابزار هستید و چون مرد هستن میتونن هر رفتاری با شما داشته باشن.

عزیزم مدیریت بحران خانواده اینگونه نیست که اجازه بدین هر رفتاری باهاتون بشه که بحث و دعوایی پیش نیاد. مدیریت بحران یعنی بتونید تدبیر و چاره جویی کنید. به موقع سکوت و به موقع و با روش مناسب عکس العمل نشون بدین. کاری که احتمالا دخترای دیگه بلدن که شوهرتون بیشتر وقتش رو پیش اونهاست نه شما !

من منکر مشکلات همسر شما نیستم که به نظر میرسه نیاز به دارو درمانی دارن. ضعف های بسیاری دارن و این سوختن و ساختن باهاشون از جانب شماست که جای تامل داره. اما از این به بعد چه بخواین بمونید چه طلاق بگیرید دیگه نباید منفعل باشید. اگر بخواین بمونید باید جسارت ساختن رو داشته باشید و اگر بخواین طلاق بگیرید باید شهامت و جسارت رهایی از این وابستگی و جدا شدن رو داشته باشید.

بنده نمیتونم پیشنهاد بدم بمونید یا برید چون این چیزیه که شما باید تشخیص بدین (اگر تو این مورد هم منفعل نباشید) هیچکس جز خود آدم نمیدونه کی وقت رفتن رسیده یا عمق فاجعه چقدره. قابل جبران هست یا خیر. لیکن آگاه باشید ، دوره درمان یک روزه نیست و هیچوقت به حد ایده آل نمیرسه. اینکه الان قرص مصرف میکنه دیگه خوب شد، تبدیل به مهربون ترین فرد دنیا بشه و اینها، از اینا خبری نیست. فقط تا حدی بهبود پیدا میکنند اونم به تدریج. یه روز خوب، یه روز بد. حتی اگر خیلی هم عالی بشن مستعد برگشت به حال قبل هستند. ممکنه هم بسیار عالی بشن، اما میخوام بگم اگه بخواین بمونید باید دوره درمان رو تحمل کنید، تضمینی هم نیست. نه اینکه دو روزه خسته بشین و مجددا آواره ی دادگاه. اگر بمونید باید خودتون هم متحول بشید، یه خانوم قاطع، با سیاست و تدبیر که همه جوره هم کنار همسرشه، هم مراقبش. کسی که میدونه چطور تمام حق و حقوقش رو مطالبه کنه.

و اگر تصمیم به جداییست و به این نتیجه برسید، باید بتونید از پس خودتون بر بیاین، باید از وابستگی ها رها بشید و به استقلال برسید، باید زیپ دهن مردم رو بکشید و اجازه ندین کسی بهتون بعد طلاق بی حرمتی بکنه، باید از مردم نترسید و از قضاوت های بیجا چشم پوشی کنید. و مهمتر اینکه یه زندگی جدید بسازین.

و باز هم میگم فقط شما میدونید موندن به صلاحتونه یا رفتن. راهنمایی ها و نظرات مختلف رو بخونید و بشنوید، پس از جمع بندی ، جراتمندانه و با اعتماد به نفس کامل خودتون قاطعانه تصمیم بگیرید بمونید یا اینکه برید. چیزی رو به خودتون تحمیل نکنید.

انشاءالله که خیره.

---

با شماوموافق نیستم.
خیلی بده بعضی ها فکر میکنن اگر شوهره خیانت کرد عیبی نداره حتما زنه یه کمبودی داشتع.بنظرم مرد یا زن فرقی نداره وقتی پایبند به ازدواج میشه اون شریک رو همه جوره پذیرفته و دلیلی نیست که قبول کنیم ارتباط با دخترای دیگرو و قابل قبول نیستش اصلا.
همسر اگر همسر باشه زنش اگر بدترین مشکلات رو لاشته باشه باهاش جوری رفتار میکنه که انگار اون یه پرنسسه.

خواهش میکنم. نظر شما محترمه. من هیچ جای صحبتم نگفتم خیانت آقایون اشکالی نداره و اگر شد مشکل از زنه. سوء برداشت نشه. اشاره ام به این بود که منفعل بودن خودش یک عامله که این اجازه رو به یک مرد میده که خیانت کنه.
اگر خیانتی هست، یعنی در رابطه زن و مرد ضعفی هست، ساده ترین سوال اینه که چرا علل این خیانت پیگیری نشه و اقدام مناسبی در قبالش صورت نگیره؟
البته من به همسر ایشون دسترسی ندارم که بگم برادرم کار شما اشتباهه. ایشون اینجا هستند و من فقط میتونم ضعف های رفتاری ایشون رو تذکر بدم تا اصلاح کنند. کما اینکه اگر همسرشون اینجا راهنمایی میخواستن نمیگفتم چون خانومتون منفعله، میگفتم این ضعف های شما باعث شده پرخاشگر باشید. البته من بحثی ندارم و هرگز ادعایی مبنی بر صحیح بودن صحبت هام ندارم. مثل همه کاربران از حق خودم برای ارسال نظر استفاده کردم.

با عرض سلام و تشکر فراوان از عشق افرین عزیز بابت راهنمایی مفیدتون .

همانطور که شما می فرمایید من اوایل ازدواج به دلیل بی تجربگی بسیار منفعلانه باهمسرم برخورد می کردم اما به تدریج یادگرفتم چه زمانی در مقابل بدرفتاری ایشان سکوت کنم یا اینکه اعتراض کنم. به طور مثال اوایل ازدواجمون چون قبح خیانتهاشون نشکنه با اینکه خودم متحمل درد و رنج فراوان می شدم اصلا به روش نمیاوردم اما دیدم هرچه به روش نمیارم وقیح تر می شه بنابراین اعتراض کردم و ازش دلیل خیانتهاشو خواستم که ایشان به عادت کردن به این امر و روان شدن لکنت زبانشان در هنگام صحبت با دختران اشاره کردند. اینطور که خودش می گفت ازمن راضی بود فقط یه جورایی به این روابط معتاد شده بود. من بسیار به دنبال علت این خیانتهاش بودم به چندین مشاوره مراجعه کردم و از همسرم می خواستم تا با هم به مشاوره ازدواج مراجعه کنیم اما ایشان قبول نمی کرد. تا جایی که می تونستم در مقابل ایشان اراسته و خوش لباس ظاهر می شدم و حتی از ایشان خواستم در روابط زناشوییمون تغییری ایجاد کنیم و رابطه کامل باهم داشته باشیم اما ایشان مخالفت می کرد.

من به همراه ایشان دوباره مشاوره رفتم و مشاوره گفت که همسرم علاوه بر اینکه دچاروسواس فکری است نشانه های اختلال شخصیت مرزی را نیز داراست.به همین دلیل است که برای ایشون مهم نبوده با چه کسی ارتباط برقرار کند. ایشان حتی با خانومی ارتباط برقرار کرده بود که فرزند داشت یا اینکه این اواخر با خانومی دوست شده بود که دوسال از همسرم بزرگتر بود یعنی 38 سال سن داشت. بهتره اینطوری بگم دچار یه نوع بی بند وباری ارتباطی شده بود.

مشاور همینطور گفت که حتما باید ایشان در کنار روان درمانی, دارو درمانی هم داشته باشند که همسرم مخالفه دارو درمانیست و اینکه گفت اگر تمایلی داشته باشین می تونیم جلسات زوج درمانی را برای بهبود روابطتون داشته باشیم که من به ایشان گفتم حقیقتامن دیگر اعتمادی به همسرم ندارم و از طرفی 11 سال تحمل کردم و به ایشان چندین بارفرصت دادم اما اصلاح نشدند و می ترسم از اینکه دوباره برگردم و دوباره همین اتفاقات ناخوشایند رخ دهد.
امروز خودم به همراه همسرم به دادگاه رفتیم تا مراحل طلاق توافقی را طی کنیم . در دادگاه به خاله ام که وکیل من هستند و ایشان دادخواست طلاق توافقی را تنظیم نمودند فحش های بسیار رکیکی دادند و با وجود اینکه به من گفته بود به کمک روان درمانی کمتر عصبانی می شه و لکنت زبانش بسیار بهترشده است اما امروز خیلی عصبانی بود و به شدت زبانش می گرفت و برعکس روزهای قبل که به خوبی با من برخورد می کرد تا من دوباره برگردم امروز با من بسیاربد رفتاری کرد.نمی دونم ولی احساس می کنم با توجه به فحاشی مجدد ایشان و لکنت فراوان و عصبانیت شدید ایشان درمانش تا به الان انقدر اثر بخش نبوده است.

دوستان عزیز من این 5 ماه دوری از همسرم خیلی با خودم فکر کردم اصلا نمیتوانستم خیانت های ایشان را نادیده بگیرم چون خیانتهاش تنها یکبار یا دوبار نبوداز طرفی امنیت جانی با ایشان نداشتم چون چندین بار قصد خفه کردن من را داشت وهمینطور که مشاوره می گفت "همسر شما وقتی عصبانی میشه ذهنش قفل میشه وکنترلی بر صحبت ها و اعمال خود ندارد." یادم میاد ایشون وقتی رو من دست بلندمی کرد می خندید و یه جورایی لذت می برد از اینکه من را کتک و لگد میزد.

مساله ای که خواستم با شما دوستان در جریان بگذارم اینه که امروز خیلی دلم گرفته بود از اینکه سرانجام 11 سال عقد به دادگاه ختم شد و اینکه ازاینده ی نامعلومم می ترسم و امیدوارم که تصمیم درستی گرفته باشم.َ

سلام دوستان

من و همسرم امروز وقت مشاوره دادگاه برای طلاق توافقی داشتیم اما هرچه باهاشون تماس گرفتم جواب نداد و مشاوره نیومد.احساس می کنم جا زده , از این بلاتکلیفی واقعا خسته شدم 5 ماهه وضعیت من همینطوره. ایشان فقط می تونه خوب حرف بزنه و روی حرف خودش نیست.به طور مثال ایشان برای اینکه عادت چت کردن با دختران را کنار بگذاره گوشی جدیدی خریده بود که هیچ گونه سیستم عاملی نداشته باشه تا بتونه وارد تلگرام بشه و به من گفته بود که من تنها یک روز در هفته در حد چند دقیقه وارد تلگرام می شم اما حتی روی همین حرفش هم نیست و اکثر اوقات تلگرام انلاین است. به نظرتون من خودم برای نفقه دادخواست بدم و دنبال مراحل قانونی طلاق باشم؟ یا منتظر بمونم ببینم که ایا ایشان هنوز نظرشون قطعی بر طلاق توافقیه؟

دوست عزیز من همیشه اعتقاد دارم طلاق آخرین راهه. ببین بعضی چیزها تو ازدواج خط قرمزه به نظر من مهمترینش خیانته. البته حتی شاید بشه گفت تو شرایط خاص و فقط و فقط یکبار و با اظهار ندامت عمیق و سعی واقعی برای جبران مافات شاید بشه بخشید البته از ذهن یک زن هرگز پاک نمیشه. اما یه نکته مهمتر میخوام بهت بگم و اون اینه که اکثر زن و شوهرهایی که بعد از عروسی با هم مشکل و مشاجره دارن توی دوران عقد کوچکترین مشکلی با هم نداشتن. یک نمونه ش من و همسرم.6 ماه عقد بودیم همه چیز عالی بود.از گل نازکتر بهم نگفتیم توی 6 ماه اما الان که 4 سال از عروسیمون میگذره هفته ای نیست که مشاجره نداشته باشیم. یعنی درواقع تعداد دعواها و تحقیرها و توهین ها رو حداقل ده برابر بعد از عروسی پیش بینی کن. خوشحالم که میبینم تصمیم عاقلانه و شجاعانه ای گرفتی برای زندگیت. تو به اندازه کافی و بسیار بیش از لیاقت همسرت برای حفظ زندگیت یه تنه جنگیدی و تحمل کردی. تو سهمت رو به این زندگی ادا کردی. مطمئن باش هرکسی همین که بشنوه همسرت 11 سال تو رو عقد نگه داشته میفهمه که چه ادم بی مسئولیتی بوده. اما خبر خیلیی خوب اینه که تو هنوز خیلی جوون و کم سنی. حالا حالاها فرصت داری برای رشد و بالندگی و قد کشیدن. اصلا نگران طول کشیدن پروسه طلاق نباش فقط تا میتونی تلاش کن همه حق و حقوقت رو با راهنمایی وکیلت بگیری. ذره ای توی تصمیمت شک نکن. آخه ما دخترا احساساتی هستیم و دل نازک. یه نفر یه عمر بهمون بدی کنه بیاد یه ذره زبون بریزه شاید بتونه خاممون کنه. مواظب باش. بشین با برنامه ریزی ادامه تحصیل بده .عالی درجه یک. دنبال جایگاه اجتماعی خوب باش. برای خودت پس انداز داشته باش حسابی. قوی شو قوی. انشالله با تجربه ای که الان داری یه ازدواج خیلی خوب میکنی بعدا. من دخترایی رو میشناسم که 40 سالگی ازدواج کردن اما خوشبختن. پس حالا حالاها وقت داری. برات آرزو میکنم آینده ای برات رقم بخوره که جبران این یازده سال رو یکجا برات بکنه.:203:

سلام fgh عزیز
واقعا کمال استفاده رو از بیاناتتون بردم.بسیار سپاسگزارم از راهنماییتون. من هم دقیقا از این می ترسم که الان با اینکه عقد هستیم چنین مشکلاتی داریم , با ایجاد زندگی مشترک مشخصا به مشکلات بیشتری بر می خوریم. اهدافی را برای خودم تعیین کردم و در حال حاضر برای رسیدن به این اهداف تمام تلاش خودم را می کنم. تنها موضوعی که هست همسر من با طلاق توافقی موافقت کرده و دیروز به مشاوره دادگاه مراجعه کردیم. من از همسرم خواستم تا از مشاوره بخواد فقط طی یک جلسه نظر خود را بر عدم مصالحه اعلام نماید اما مشاور مقاومت می کرد و می گفت من تصمیم دارم تا یک الی 2 ماه برای شما جلسه ی مشاوره بگذارم و تا زمانی که مشکلات شما را ریشه یابی نکنم نمی تونم با امضای نامه ی دادگاه زندگی دو نفر را از هم بپاشم و همینطور می گفت که با طلاق شما زندگی موفقی نخواهید داشت و تنها طبق تحقیقاتی که من انجام دادم 20 درصد از افرادی که طلاق می گیرند در ازدواج دوم موفق می شوند و بسیاری از خانوم ها با طلاق دچار افسردگی و کمبود اعتماد نفس می شوند. جالبه به من می گفت که شما با مرد دیگری در ارتباط هستی؟!درکش واسه من حقیقتش سخته که این خانوم برای زندگی ما تصمیم بگیره در صورتی که همسرم برای اینکه می بینه من دارم اذیت می شم با طلاق توافقی موافقت کرده و اینکه می ترسم نظر همسرم طی این 1 یا 2 ماه نسبت به طلاق توافقی تغییر کنه. به نظرتون چکار کنم تا مشاور را متقاعد کنم تا این جلسات را هر چه زودتر به اتمام برسونه؟؟

با عرض سلام خدمت دوستان عزیز

دوستان من به اتفاق همسرم در دومین جلسه ی مشاوره ی دادگاه شرکت کردیم و ما تا حدی مشکلاتمون رو به مشاوره گفتیم, مشاوره گفت که مشکلات شما انقدر حاد و غیرقابل حل نیست تا طلاق بگیرید و از نظرمن عجولانه تصمیم نگیرید و همسر من یک سری انتظارات خود را از رابطه ی ما بیان کرد از جمله اینکه 1.من از رابطه جنسی با همسرم کامل راضی نبودم درصورتیکه قبلا هر زمان من از ایشان در مورد رضایت جنسی در رابطه مون سوال می کردم ایشان همیشه رضایت خود را بیان می کردند اما حال ایشان می گویند که خانومم در موردنقاط تحریک پذیری من و معاشقه قبل از رابطه اگاهی کامل نداشت.(البته ایشان مشکلی بابت ظاهر و اراستگی و اندام من نداشتن)(ازنظر من تا حدی به نداشتن رابطه کامل هم برمی گشت) 2 .من دختر اروم و معمولا کم حرفی هستم وهمسرم از من انتظار داشته اگر ایشان با مساله و موضوعی مخالفت داشته که البته به صلاحمون بوده من با اوردن دلایل منطقی ایشان را متقاعد کنم و همیشه مطیع ایشان نباشم 3. در بحث دعواهامون مشکلاتمون رو به خانواده ها نکشیدیم.
دوستان لطفا من را راهنمایی فرمایید من تصمیمم به طلاق قطعی بود اما با شنیدن حرفهای مشاوره و انتظارات همسرم مردد شدم بعد از طلاق دچار عذاب وجدان شم ازاینکه نتونستم از نظر جنسی همسرم را ارضا نمایم . البته ایشان علت خیانتهایش را به خاطر لکنت زبان و نداشتن ارامش ذهنی به دلیل مشکل بیکاری و... می دونست و نداشتن رضایت جنسی از من سهمی در خیانتهایش نداشته است.

از طرفی خانواده ام با برگشت من بسیار مخالف هستن چون همسرم به من و خانواده ام خیلی بی احترامی کرده و اینکه خانواده ام معتقدند با برگشت من هیچ وقت امنیت جانی نخواهم داشت و حتی وقتی من به همراه همسرم رفتیم مشاوره و بعد از مشاوره با هم رفتیم بیرون, مدام خانواده ام با من تماس می گرفتن و جویای حال من می شدند.مادرم حتی می گوید که بین شوهر و خانواده ات باید یکی را انتخاب کنی.

از طرف دیگر زمانی که من با همسرم بیرون رفتم بار اول موبایلش که زنگ می زدجواب نمی داد و می گفت شماره ی ناشناسه و هر بار که از ماشین بیرون می رفت ومن داخل ماشین بودم موبایلش را همراه خودش می برد و بار دوم کلا گوشیش روخاموش کرده بود و به من گفت که گوشیش شارژ ندارد. با این رفتارهایش واقعا نمی تونم بهش اعتماد کنم و مشکل دیگر من اینست که وقتی با ایشان هستم خیانتهایش مدام یاد من میاد.اما نکته ی مثبتی که من طی چندباری که با همسرم بیرون رفتم متوجه شدم اینه که همسرم قبلا وقتی بیرون می رفتیم باترافیک و بی نظمی رانندگان و یا سر و صدا خیلی عصبی می شد و بهم می ریخت اما الان صبور شده که من شک دارم در مقابل من اینطور وانمود می کنه یا نه واقعا تغییر کرده است.

دوستان خواهش می کنم من را راهنمایی بفرمایید متاسفانه من خیلی فرد احساسی هستم واز تنهایی بعد از طلاق می ترسم و این روزها هم به شدت احساس تنهایی و نیاز به داشتن عشق در من پررنگ شده اما نمی خواهم این احساسات و عذاب وجدانی که بابت انتظار همسرم بابت رضایت جنسی دارم باعث بشه من منطقی تصمیم نگیرم؟


دوستان ببخشید اگر متنی که نوشتم منسجم نیست چون حقیقتا ذهنم بسیار اشفته است.

سلام عزیزم من فکر میکنم شما طبق نظر مشاور این دو ماه هم به اون یازده سال بچسبون و موقع برداشتذمحصول همه چیز رو خراب نکن من اصلا به همسرت حق نمیدم اما واقعیت اینه اکثر کسایی که خیانت میکنن البته بجز معتادین به رابطه برای پر کردن خلاهاشون دست به این کار نادرست میزنن اما خوب شما یازده سال از عمرت رو صرف کردی اما دو ماه فقط خودت رو تغییر بده تا اگه خاستی جداشی هرگز عذاب وجدان نداشته باش ی
ببین دختر خوب اگه قبلا از همسرت از رابطه میپرسیدی ایشون فقط برا اینکه شما ناراحت نشی میگفته راضی هست اما اونچه پیش مشاور گفت به واقعیت نزدیکتره پس حتما شما مطالعاتت رو تو این زمینه زیاد کن و از خود همسرت هم حتما کمک بگیر کهذچطور دوست داره
درمورد اینکه ایشون میخاد شما اظهار نظر کنی شک نکن این نشون علاقه ایشون به شماست چرا که نظر شما براش مهمه پس منفعل رفتار نکن مردا عاشق زنای با اعتمادبنفس و صاحب فکر و نظر هستن زنایی که به روز باشن از لحاظ اطلاعاتشون و افکارشون
مردا زنای سرزبون دار و شیطون و شوخ و شاد میپسندند زنایی که قربون صدقه شوهرشون با عشوه ناز میرن
اینکه اختلافات رو به خونوادها نکشونید بسیار مهمه البته چون شما تو عقدین ممکنه خیلی نشه اما با این حال این مدریت شما رو میطلبه که در جبه همسرت قرار بگیری و ایشون جزءی از خودت بدونی و هواش داشته باشی و عابروش پیش خونوادت نبری
که البته خودت داری میبینی که اینقدر مشکلات ریز و درشت به خونوادها بردی که خانوادت ازش متنفرن و دایم به شما زنگ میزنن که سالم برسی خونه
باید بگم همه اینها مثل یه عقده شده برا همسرت و با خشم و کتک کاری شما عکس العمل خانواده ات رو نشون میده
مرد وقتی احساس عزت و احترام نزد همسرش و خانواده همسرش نداشته باشه از خشم هر کاری خاهد کرد که در افراد متفاوته
پس باید تمام این روابط بازسازی بشه و به همسرت بگو میخای اگه ایشون تغییر کنه رفتارخانوادت هم مسلما تغییر خاهد کرد

دوست عزیز نظرمن اینه که اگر ایشون قول دادن دیگه خیانت نکنند وشماهم تصمیم داشتین ببخشینشون وزندگی مشترکتون رو ادمه بدید شرط کنید یک ملک روبنامتون کنند نه چون مادیات میتونه چیزی روتضمین کنه ولی ایشون روانه شما روتواین مدت بهم ریخته باعث ناراحتی خانوادتون شده اگر واقعا قصدش زندگی باشه وشما رو دوست داشته باشه نباید مخالفت کنه البته وقتی واقعا مطمئن شدید دیگه واقعا میخوان اینکارشون روکنار بزارن وگرنه دوست عزیز اعتماد بیجا اشتباهه محضه

با توجه به اینکه روان شناس تون احتمال اختلال شخصیت مرزی رو دادند (ایشون بسیاری از علایم این اختلال رو داره)، با توجه کتک کاری ها، با توجه به تحقیرها، با توجه به نداشتن تعادل روانی، با توجه به وضعیت کاری، با توجه به وضعیت خانوادگی ایشون، طلاق بهترین گزینه است. شاید ناراحت عمری باشید که به پای این آقا ریختید ولی این هدر کردن باقی زندگیتون برای ایشون پاسخ منطقی به این ناراحتی نیست. شما در آینده تقریبا با هر مردی ازدواج کنید از شوهر فعلی تون بهتره.

اختلال شخصیت مرزی اختلالیه که از نظر درمان بسیار بسیار دشواره. افرادی که این اختلال رو دارند مکررا خیانت می کنند و در روابط رومانتیک ثبات ندارند. همین طور از نظر شغلی هم وضعیت نابسامانی دارند. شما زیر یک درصد احتمال بدین که ایشون تغییر چشمگیری در آینده بکنند.

اگر خواهر من بودید به پاتون میفتادم و بهتون التماس می کردم که از این آقا جدا بشین. به هر ترفندی متوسل می شدم که با این آقا نمونید. الان هم عاجزانه ازتون می خوام که به جوونی خودتون رحم کنید و زندگیتون رو تباه نکنید.