توی دادگاه یه جلسه سازش گذاشتن،نمیدونم باید چه تصمیمی بگیرم

سلام
جلسه آخر مربوط به شکایت من از شوهرم تشکیل شد و در واقع جلسه ای بود که به جز قاضی خودمون یه قاضی دیگه هم بود و قصدشون هم این بود که قبل از صدور رای کاری کنن که من و شوهرم برگردیم سر زندگیمونو من بگذرم از شکایتم.کلی هم هردومون رو نصیحت کردن.
همسرم اجراییه حکم تمکین رو برای امروز گرفته بود و میخواست با همون بیاد دم در که من برگردم.
یعنی حتی حاضر نیست بیاد معذرت خواهی کنه بابت حرفایی که زده و اصلا ارزش و احترام من براش مهم نیست.
فقط توی حرفاش میگه من میخوام زنم برگرده.
خودمم نمیدونم واقعا دنبال اینه که من همه چی رو ببخشم و طلاقم بده یا اینکه پشتش به حکم تمکین گرمه و خیالش راحته قانونی میتونه منو برگردونه؟!
اصلا هم با پدرم صحبت نمیکنه که این خیلی برای من مهمه.
بعد از جلسه هم با وکیلم صحبت کرده و همسرم راضی شده بود که امروز رای تمکین رو اجرا نکنه و قرار شده یه روز با مادرش و من هم با پدرم بریم دفتر وکیل و صحبت کنیم.
اما مساله ی دیگه ای که این وسط وجود داره شوهرم همراه مادرش رفته و طلاهای منو بردن و همه جا هم دروغ گفتن که پیش خودمه،البته من برای استرداد اونا درخواست دادم و با وجودیکه قسم دروغ خوردن رای به نفع من صادر شد.
بعد از اون که خونوادش صحبت کردن که من برگردم منم گفتم باید معذرت خواهی کنه و طلاهامم برگردونه.
ولی باز همه جا گفتن که من دروغ میگم. و حتی به خودمم میگن طلاهارو خودت بردی فروختی!!!
البته یه بار شوهرم گفت برگرد من هرچی بخوای برات میخرم که من اون موقع از قسمش ناراحت بودم و اصلا به حرفاش توجه نکردم.
فکر میکنم شوهرم طلاهارو برده فروخته.
الان توی این وضعیت نمیدونم چیکار کنم.
اصلا دوست ندارم برگردم و از شکایتی که بابت تهمت بوده بگذرم.
چون میدونم بعدا طوری رفتار میکنن که انگار من واقعا مشکلی داشتم و شکایتم به جایی نرسیده.
با خودم میگم جدا شم و حتی اگه بچه رو هم ازم گرفتن کوتاه نیام.
ومیدونم با شوهرم زندگی خوبی نخواهم داشت.چون هیچ علاقه ای بهش ندارم،از طرفی هم وقتی میبینم با اینکه اشتباه کرده حاضر نیست با خونوادش بیاد و معدرت خواهی کنه ازش پر از کینه میشم.
ولی از این هم میترسم که نتونم دوری از بچمو طاقت بیارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آرامش خیال

سلام
جلسه آخر مربوط به شکایت من از شوهرم تشکیل شد و در واقع جلسه ای بود که به جز قاضی خودمون یه قاضی دیگه هم بود و قصدشون هم این بود که قبل از صدور رای کاری کنن که من و شوهرم برگردیم سر زندگیمونو من بگذرم از شکایتم.کلی هم هردومون رو نصیحت کردن.
همسرم اجراییه حکم تمکین رو برای امروز گرفته بود و میخواست با همون بیاد دم در که من برگردم.
یعنی حتی حاضر نیست بیاد معذرت خواهی کنه بابت حرفایی که زده و اصلا ارزش و احترام من براش مهم نیست.
فقط توی حرفاش میگه من میخوام زنم برگرده.
خودمم نمیدونم واقعا دنبال اینه که من همه چی رو ببخشم و طلاقم بده یا اینکه پشتش به حکم تمکین گرمه و خیالش راحته قانونی میتونه منو برگردونه؟!
اصلا هم با پدرم صحبت نمیکنه که این خیلی برای من مهمه.
بعد از جلسه هم با وکیلم صحبت کرده و همسرم راضی شده بود که امروز رای تمکین رو اجرا نکنه و قرار شده یه روز با مادرش و من هم با پدرم بریم دفتر وکیل و صحبت کنیم.
اما مساله ی دیگه ای که این وسط وجود داره شوهرم همراه مادرش رفته و طلاهای منو بردن و همه جا هم دروغ گفتن که پیش خودمه،البته من برای استرداد اونا درخواست دادم و با وجودیکه قسم دروغ خوردن رای به نفع من صادر شد.
بعد از اون که خونوادش صحبت کردن که من برگردم منم گفتم باید معذرت خواهی کنه و طلاهامم برگردونه.
ولی باز همه جا گفتن که من دروغ میگم. و حتی به خودمم میگن طلاهارو خودت بردی فروختی!!!
البته یه بار شوهرم گفت برگرد من هرچی بخوای برات میخرم که من اون موقع از قسمش ناراحت بودم و اصلا به حرفاش توجه نکردم.
فکر میکنم شوهرم طلاهارو برده فروخته.
الان توی این وضعیت نمیدونم چیکار کنم.
اصلا دوست ندارم برگردم و از شکایتی که بابت تهمت بوده بگذرم.
چون میدونم بعدا طوری رفتار میکنن که انگار من واقعا مشکلی داشتم و شکایتم به جایی نرسیده.
با خودم میگم جدا شم و حتی اگه بچه رو هم ازم گرفتن کوتاه نیام.
ومیدونم با شوهرم زندگی خوبی نخواهم داشت.چون هیچ علاقه ای بهش ندارم،از طرفی هم وقتی میبینم با اینکه اشتباه کرده حاضر نیست با خونوادش بیاد و معدرت خواهی کنه ازش پر از کینه میشم.
ولی از این هم میترسم که نتونم دوری از بچمو طاقت بیارم.

---

واقعا خودت دیگه هیچ علاقه ای بهش نداری ؟

نظر مشاور چی بود ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط aftab6

واقعا خودت دیگه هیچ علاقه ای بهش نداری ؟

نظر مشاور چی بود ؟

---

نه الان که حسی ندارم.انقدر ازش کینه دارم که اصلا نمیتونم به دوست داشتنش فکر کنم.
به تازگی پیش مشاور نرفتم.مشاوری که پیشش میرفتم و در جریان زندگیم بود آخرین بار بهم گفت بچه رو نگه ندار،چون با نگه داشتنش یه معضل جدید درست میکنی.ولی من نگهش داشتم.
یه مشاور دیگه هم که قبلا با شوهرم پیشش رفته بودیم اصلا کمکی بهمون نکرد
واز اون موقع دیگه پیش مشاور نرفتم.

پست آقای مدیر در مورد بچه های طلاق که توی تاپیک زندگی موفق گذاشته بودن رو خوندم.

اگر من برگردم به اون زندگی شوهرم خیالش راحت میشه که از این به بعد من تحت هیچ شرایطی ازش جدا نمیشم و هرکاری بخواد با من میکنه.

همین الان هم با خودش فکر میکنه چون بچه دار شدیم من جدا نمیشم و باهاش میمونم و به خودش زحمت نمیده قدمی برداره.
رفتارش هیچ تغییری نکرده و عجیب اینکه خودش و خونوادش رو محق میدونه.
من اگر برگردم دیگه نمیتونم شاد باشم.نمیتونم نه برای خودم و نه برای شوهرم زندگی خوبی بسازم.
میدونم وقتی خودمون دوتا باشیم شوهرم ابراز علاقه و محبتاش رو داره،اما من اینو نمیخوام
میخوام به بقیه ثابت کنه که زنش رو دوست داره و بهش احترام میزاره.
از سنگینی نگاه بقیه بیزارم.
ازش بدم میاد که جلوی بقیه طوری رفتار میکنه که بود و نبود من براش مهم نیست ولی وقتی خودم تنهام ابراز علاقه میکنه.
بعضی وقت ها به خودم میگم به چه امیدی بچمو نگه داشتم؟
چرا انقدر که آینده بچه برای من مهمه برای شوهرم نیست.

چرا فقط مادرش رو میبینه و به فکر پولاشه که حتی یک ریال از دست نده.
من اگرم برگردم با این رفتارهای شوهرم در نهایت جدا میشیم.چون جدایی برای اون خیلی ساده س.
براش فرقی نداره زندگیش به کدوم جهت میره.

با سلام
آرامش خیال عزیز
اول یک سوال داشتم
آیا شما نمیتونی شکایتت رو فعلا متوقف کنی و نه اینکه کلا پس بگیری یعنی حالتی باشه که هر موقع خواستی دوباره ادامه پیدا کنه؟
نظر شخصی من در مورد شرایط فعلی شما
اول در نظر داشته باش که شما بچه داری و وقتی اون به دنیا بیاد تازه میفهمی خودت چقدر به حضور پدرش نیاز داری خودت حتی بیشتر از بچه نیاز داری و اینکه هیچ کس خصوصا توی اون سن کم بچه نمیتونه جای پدرش باشه
دوم در نظر داشته باش که با یه آدم مغرور طرف شدی که حتی در صورت پشیمانی هم حاضر به معذرت خواهی نیست
به نظرم بدون حضور مادرش اگر بتونی یه جلسه خصوصی با خودش داشته باشی بد نیست تا مواضع واقعی خودش رو بدونی نه اون چیزی که جلوی مادرش وانمود می کنه
سوم اینکه در نظر داشته باش اون الان نزد مادرش هست و قطعا تحت تاثیر اونهاست پس رفتار فعلیش رو در نظر نگیر
در نظر داشته باش که در صورتی که بخوای باهاش ادامه بدی به مرور باید نظرات مادرش رو براش کم رنگ کنی چون این مادر آدم منطقی نیست درسته که احترام ایشون هم واجب هست ولی اطاعت که واجب نیست
به مرور و با آرامش براش توضیح بده که تحت تاثیر مادر بودنش چقدر اثر منفی روی زندگیتون تا الان گذاشته و از این به بعد هم اگر اینجوری باشه اثراتش رو خواهد داشت
چهارم اینکه به نظر من با توجه به مکالمه ای که در تاپیک قبل نوشته بودی که با همسرت داشتی یه فرصت دیگه به این زندگی بده شما دو سال دیگه هم جدا بشی خیلی شرایطت با الان فرق نداره شما الان یه زن متاهل با یک بچه هستی اون موقع هم همین وضعیت رو داری اگر مثلا عقد بودی یا اگر بچه نداشتی شاید جدا شدن اگر سریعتر می بود شرایط شما با شرایط چند سال بعدش فرق داشت ولی الان نه
در نظر داشته باش که شما هیچ وقت دلت نمیاد بچه رو به پدرش بدی قانونا هم میتونی نگهش داری تا حداقل 7 سال دیگه
قبل از اون جلسه که در حضور پدرت قراره باشه هم مواضعت رو به پدرت بگو به ایشون بگو با توجه به موضوع بچه میخوای یک شانس دیگه به این زندگی بدی ولی اینا به این مفهوم نیست که بعد این همه جزع و فزع حالا عاشق ایشون شدی فقط میخوای پشیمان نشی از اینکه بچه رو بچه طلاق کردی
البته اگر نظرت به بازگشت هست
نه نیاز هست مهریه رو ببخشی و نه اینکه آوانس دیگه ای رو بدی فقط یک شانس به خاطر بچه معصومت میدی

ودر نظر داشته باش که همسرت باید به مرور یاد بگیره که به این مادر فقط میشه احترام گذاشت و نمیشه به حرفهاش توجهی کرد

حتما مواضعت رو قبل جلسه با پدرت مشخص کن تا بدونید جلسه رو به چه سمتی میخواین بکشونید
اگر به زندگی برگشتی حتما یه تاپیک بزن یا پیش مشاور برو تا از مشورت دیگران در مورد راهبری زندگیت استفاده کنی

میدونم شرایطت ایده آل نیست رفتار همسرت خیلی باید منطقی تر از این باشه ولی بهتر هست شرایط خودت رو با شرایط ایده آل مقایسه نکنی با شرایطی مقایسه کن که جدا شدی و یه بچه بدون حمایت همسر روی دستت هست و ...
موفق باشی

سلام فکور عزیز
خیلی ازت ممنونم که همیشه با راهنمایی های خوبت کمکم میکنی و وقت میزاری.
در مورد شکایت نمیدونم بشه متوقف کرد یا نه،ولی فکر نمیکنم بشه.چون از من خواستن یک هفته فرصت بدم برای سازش و برگردم.
در واقع اونا هم توی دادگاه ظاهر مظلوم و آروم شوهرم رو میبینن و فکر میکنن منم که سخت میگیرم.
من همین الان هم خیلی نیاز دارم شوهرم و پدر بچم کنارم باشه و شوهرم اینو هیچ وقت نمیفهمه و کسی که خودشو به خواب زده نمیشه بیدارش کرد.
در مورد بچه آرزومه که از نظر مالی مستقل بودم و شوهرم میرفت دنبال زندگیش و منم با بچم زندگی میکردم.
اما میدونم پدرم نمیزارن.
خودمم میدونم یه مدت موقتی هم که شده باید بچه رو بهشون بدم تا لااقل خودم بتونم راحت حضانتش رو بگیرم .
ولی وقتی فکر میکنم که بچم بعد از تولد فقط منو میشناسه و با وجود من آروم میشه اونوقت منم ولش کنم ،از خودم بدم میاد.از اینکه از چیزی که حقشه محرومش میکنم.

در مورد جلسه ای که وکیل گفت،نمیدونم برم یا نه؟

میشه لطفا شما هم نظرتون رو بگید
خودم فکر میکنم نرم و بگم اگر همسرم میخواد زندگی کنه من مشکلی ندارم فقط با بزرگترش و خونوادش بیاد خونه ما و با خونوادم صحبت کنه تا مشکلاتمون رو حل کنیم.
اگر شوهرم زندگیش و من و بچه براش مهم باشیم لااقل باید یه تلاش کوچیک بکنه و بیاد،در غیر این صورت این زندگی ارزش موندن نداره.
من نیاز دارم با اومدنش به بقیه نشون بده که من مشکلی نداشتم.
چون اگر همین جوری بخوام برگردم با تو جه به شناختی که ازشون دارم،میرن همه جا میگن به خاطر بچه مجبور شدیم برش گردونیم.
یا ممکن فکر کنن من بچه رو عمدا نگه داشتم که جدا نشم.
در حالیکه من به خاطرش گناهش و احساسات خودم بچمو نگه داشتم.
حتی با اینکه ازدواج ما سنتی بود و من بار اولم جوابم منفی بود و حتی توی نامزدی میخواستم تمومش کنم،بازم به جند تا از فامیل های ما گفتن که پدرش خودش اومده گفته بیاید دختر منو بگیرید!!
و میدونم به اطرافیان خودشونم گفتن.با اینکه حتی الان هم خیلی ها که منو میبینن میگن چرا با این آدم ازدواج کردی.و از نظر ظاهری من خیلی بهتر از شوهرمم.
البته مادرش در مورد عروسای دیگشونم همین رو میگفت که خونواده خودشون پیشنهاد دادن.
مادرش و خونوادش به شدت پسر دوست هستن و فکر میکنن پسر داشتن دلیله برتریه و عروساشون باید به هر سازشون برقصن و این رو حق خودشون میدونن

با سلام مجدد
دوست عزیزم اصلا نیازی نیست به این فکر کنی که اونا میرن چی میگن به قول خودت اونا در مورد بقیه عروساشونم میگن
شما اگر بری به اون جلسه میگن اگر نری هم میگن

درگیر لج و لجبازی نشو اول نگاه کن ببین خودت چی میخوای بعد در اون راستا قدم بردار
اگر میخوای یه فرصت جدید بدی حتما به اون جلسه برو
یا اینکه به وکیل بگو جلسه ای خصوصی بین خودت و خودش تشکیل بشه
که دیگه مادر ایشون و حتی پدر شما حضور نداشته باشن

شما اگر میخوای یه بار دیگه فرصتی به اون زندگی بدی باید از هر موقعیتی استفاده کنی
بدون هیچ غرور یا لجبازی
فقط به خاطر خودت و بچه ات

توی اون جلسه ببین آیا همسرت از تهمت هاش عقب نشینی کرده؟ ببین این مسئله برای یکی از آشنایان من هم پیش اومده بود و اون هم به مادر دختره گفته بود دخترتون حتما قبلا ازدواج کرده و شما پنهان کردید شاید خیلی از افراد دیگه هم اگر به جای همسر شما بودن یه افکار عجیب غریبی به ذهنشون میرسید این آشنایی که من راجع بهش حرف میزنم الان داره زندگیشو میکنه دو تا بچه هم داره اون موضوع هم کلا محو شده
میخوام در نظر بگیری که خیلی از افراد دیگه هم اگر جای شوهر شما بودن ممکن بود همین واکنش رو داشته باشن هر چند غیر منطقی و ناپخته است و البته حرفهای خاله زنکی خانواده اش هم که دیگه روی ذهنش حتما تاثیر گذاشته

قطعا به پاکی شما پی برده ایشون
نذار به خاطر غرور و لجبازی اون یا لج و لجبازی خودت اون بچه از اول توی شرایط نامتعادل باشه

گذشت کن
البته نه از مهریه از اینکه بیاد علنا معذرت بخواد گذشت کن اون شاید توی شرایط فعلی نیاد شاید هیچ وقت نگه معذرت میخوام ولی مطمئن باش همینکه میخواد شما برگردی یعنی فهمیده همه حرفهاش و تهمتهاش بی اساس بوده وگرنه هیچ مردی حاضر نیست با دختری که روابط نامشروع داشته و ازش پنهان کرده و ... زندگی کنه

چه بچه رو بدی به اونا چه خودت نگه داری بچه عذاب می کشه
حتما حتما حتما باهاش گفتگو کن و به نتیجه برس
تا حرف نزنی باهاش با این حدس و گمانها به جایی نمی رسی

بذار تولد بچه ات تلخ ترین روز عمرت نباشه اونم به خاطر لجبازی های شوهرت یا خودت

مردم هر چی میخوان بگن
اونا به مردم هر چی میخوان بگن
مهم خودت و احساس خودت و اون بچه هست
شما به اندازه کافی مدرک برای حرفهای یاوه گویان داری

من فکر می کنم همسرت پتانسیل این رو داره که اگر با آرامش بهش بفهمونی حرفهای مادرش تا الان بی منطق بوده و باعث سستی پایه های زندگیتون شده به مرور به اقتدار برسه و یاد بگیره به هر حرفی گوش نکنه
البته این صحبتها مال بعد از برگشت شما به زندگی هست فعلا حرفی در مورد مادرش و ... نزن فقط ببین موضعش در مورد تهمتی که زده شده چی هست و اینکه آیا قلبا میخواد زندگی ادامه پیدا کنه یا نه

و بهش بگو مایلی به خاطر اون بچه یه فرصت به زندگی بدی هر چند خیلی از اون حرفها و بی حرمتی ها آزرده هستی

نیازی هم نیست جلوی خودتو بگیری که وارد فاز عاطفی نشی اگر گریه ات اومد گریه کن اگر لازم شد بگو براش که زنها چقدر در این دوران به همسرشون نیاز مند هستند و اینکه چقدر این موضوعات باعث عذاب شما شده
البته اگر جلسه خصوصی بود و کس دیگه ای حضور نداشت

به نظر من یه گذشت به خاطر اون بچه شاید بتونه راهکار مناسبی برای وضعیت فعلی شما باشه
بعدا وقتی خانوادش حضور نداشتن و حضور شما و بچه براش مهم شد میتونی یواش یواش کاری کنی از دل پدرت و خانوادت دربیاد این دلخوریها

اگر هم نشد و دیدی فایده نداره که برمیگردی همینجا که الان هستی و وارد فاز اقدام به جدایی میشی
حداقلش اینه که روزهای اول تولد بچه که نیاز شدید به اون داری کنارت هست

البته خودت بهتر میتونی تصمیم بگیری من فقط نظرم رو میگم
موفق باشی

تاپیک قبلی ات را خواندم
احساس کردم خیلی عکس العمل هاتون (شما و خانوادن ) تند و شدیده و اصلا صبر ندارید و کم طاقت هستید و فوری می خواهید حق را کف دست مقابل بزارید و اصلا هم از عکس العمل های تند و سخت پروا ندارید

یه حرفی و تهمتی بهت زدند و شما با اینکه گواهی و مدرک پزشکی داشتی بازم رفتی دنبال پزشک قانونی
زود با عجله جهازت را جمع کردی و گذاشتی خونه بابات اگه وسایلت تو خونه شوهر بود چی میشد ؟ وسایلت را می دید که بیشتر جای خالی ات را احساس می کرد
حرف طلا را بردی دادگاه فکر کردی تا قاضی حکم داد طلاهات را کیسه می کنند میارن در خونه بابات ؟!!!



شما فکر میکنی رای دادگاه برای شما احترام میاره ؟ ارزش میاره ؟ خانمی میاره ؟
چرا اینقدر علیه شوهرت پا میشی میری دادگاه ؟

اگه واقعا دوسش نداری خب توافقی جدا شو و خودت را راحت کن
اگه واقعا ذره ای به فکر فرزندت هستی قبل از اینکه بری دادگاه و عکس العمل های سخت نشون بدی بیا مشورت بگیر

اینم بدون که وکیل به فکر اشتی دادن نیست شما هر چی بیشتر شکایت علیه شوهرت ببری دادگاه وکیلت بیشتر پول میگیره اگه حکم مهریه وطلاق را هم بگیری که دیگه خییییلیییییی خوش بحال وکیلت میشه پس حواست را جمع کن و اصلا از وکیلت مشاوره نگیر


حالا در مورد سوال اصلی شما :

اگه دوسش نداری و نمی خوای زندگی کنی پس لازم نیست بقیه حرف های منو بخونی .


جلسه سازش در دفتر وکیل ؟!! بهتره که این جلسه تو خونه بابات برگزار بشه
در جلسه از خانوادت (پدر و برادرت )بخواه که مودب باشن و طوری عنوان بشه که تصمیم گیرنده شما هستی و خانوادت فقط راحتی شما را می خوان و دوست دارن شما شاد زندگی کنی دوست دارن این بچه تو شکم اینده خوبی داشته باشه و....

بهتره که توپ را بندازن تو زمین شما چون هر چه خانواده شما بشتر دخالت کنند اونم به خانوادش بیشتر اجازه دخالت میده
بعد هم شما و شوهرت برید تو یه اتاق دیگه ی حتی بیرون خونه (دو تایی ) با هم حرف بزنید

شما نباید وقتی با همسرت حرف میزنی به خانواده اش حمله کنی :81:بخوای که اونا خییییلی زود و یه شبه از زندگیت بندازی بیرون اینو قبول که همسرت به عنوان یه جاندار حق داره که مادرش را دوست داشته باشه:72: و صرفا به خاطر شما نمی تونه دست از مادرش بردار

شما که تنها شدی بهش اجازه بده که دستت را بگیره یا حتی بغل یا بوس
بعد هم شما شما شروع کننده صحبت نباش بزار اون بگه ببین حرفش چیه که میدونم و خودت هم مطمئن هستی که دوست داره شما برگردی و حرف از برگشتن شما میزنه

شما هم سخت نگیر و بهش بگو باشه میام یه روز با دسته گل و شیرینی و خانوادت بیایید خونمون منم باهاتون میام :72:


الان خیلی کار دارم فرصت شد بازم میام و مینویسم

شکایت در مورد پسر عمه شما چی شد ؟؟؟

نازنین جان ممنونم ازت
در مورد گواهی پزشک قانونی باید بگم که حتی الان هم با وجود این گواهی و مدارک قبلی،باز هم مادر شوهرم از هرفرصتی برای کنایه زدن به من استفاده میکنه!
اگر من با کسی طرف بودم که اطلاعات داشت و میشد با حرف قانعش کرد خودمم هم تمایلی به اینکار نداشتم.چون همون معاینه بار اول هم خیلی برام سخت بود و خجالت میکشیدم.

قبول دارم عکس العمل هامون تند بود اما همه ی اونا در برار رفتار تند و پرخاشگرانه شوهرم و خونوادش بود.
حتی توی دادگاه هم که من تقاضای پزشک قانونی کرده بودم،مادر همسرم اومده بود به مامانم گفته بود دخترت هیچی نداشت.خب اگر دم فهمیده ای بود متوجه میشد من اگه مشکلی داشتم که خودم تقاضای معاینه نمیکردم.
زمانی که من وسایلمو برگردوندم نزدیک دو ماه از گواهی گذشته بود،من یه لجظه یه گوشه از پذیرایی بودم اومد جلوم و یه حرکت خیییییلی زشتی کرد و حرفشو تکرار کرد که من با عصبانیت به شوهرم گفتم اگه نمیتونی جلوشو بگیری خودم اینکارو میکنم.بعد اومد به شوهرم گفت پسرم داره بهت دروغ میگه و من فقط ازش خواستم به خاطر بچه تو شکمش برگرده!!
ببینید این آدم به راحتی دروغ میگه و به شدت سیاست داره و مظلوم نمایی میکنه.هر روز خودشو میزنه به مریضی و قلب درد و هزارتا کار دیگه.
بعدشم که وسایلو آوردیم شوهرم مسیج داد که مادرم دوست داره و تو داری اشتباه میکنی و مقصر تویی!!
اونروزم که دیدمش میگفت مامانم رفته امام زاده دعا کرده که تو برگردی!!!
باید بگم تا قبل از این قضیه هم من اصلا و ابدا در برابر دخالت های مادرش عکس العمل نشون نمیدادم.چون زندگیم و شوهرم برام مهم بود.و اشتباهمم همین جا بود.

جلسه سازش توی دادگاه تشکیل شد،که به من گفتن به شوهرت فرصت بده منم گفتم باشه بیاد خونمون و معذرت خواهی کنه من برمیگردم.
همسرمم گفت من برای امروز حکم تمکین دارم و اگر میشه باهمون میرم دم درشون و زنمو برمیگردونم و خونشون نمیرم!!!
یعنی میخواد با مامور بیاد و این برای من نهایت بی احترامیه.
بعد شوهرم ازم پرسید من چیکار کنم که گفتم من بزرگتر دارم با اون صحبت کن.
برای این حرفمم دلیل دارم و من نمیتونم خونوادمو که انقدر بهشون توهین شده بزارم کنار
ودلیل دیگم اینکه همیشه وقتی میخواستم خودم مشکلاتمو با شوهرم حل کنم بهم میگفت تو مگه بزرگتر نداری مگه صاحاب نداری ؟!!!
و هرچی من میگفتم این زندگیه خصوصیه من و تو هست به گوشش نمیرفت.
حتی اونروز که من رفته بودم باهاش حرف بزنم وسط حرفاش برگشته میگه خونوادت نمیگن الان کجایی؟!و تو صاحب نداری!!!
اونروزم بعد جلسه شوهرم با وکیلم صحبت کرده بود که چیکار کنه و با وکیل قرار گذاشته بودن که با مادرش بره اونجا.
شکایت در مورد پسر عمم منتفی شد.
توی اون شکایت از برادرم و پسر عمم شکایت کرده بود که توی دادگاه گفته فقط برادرش بوده و پسرعمش همراش بوده ولی کاری نکرده و میانجی گری کرده.
ودر نهایت کلا مشخص شد حرفاش بی اساسه و پرونده شکایتش بسته شد.

در مورد طلاها باید بگم خوده طلاها برام مهم نیست،که اگر مهم بود همون روزی که از خونه اومدم بیرون با خودم میاوردمش.
حتی من یه سری شونو توی یه کشو دیگه گداشته بودم که شب اول بعد از توهیناش زنگ زد و جای طلاهارو پرسید که من انقدر ناراحت بودم و سعی داشتم شرایطو درست کنم ولی اون فقط به فکر پول و طلا بود،منم گفتم اگه فکر میکنه اونا خوشبختت میکنه فلان جاست برو برش دار.
ولی چند وقت پیش مادرش زنگ زدن به یکی از اقوام ما که مثلا پادرمیونی کنه و من برگردم و به اونا گفتن طلاهاشو خودش برده و مگه من با این سن و سال دروغ میگم و ...
حتی به عروساشونم دروغ گفتن.خ این یه توهینه به من.من فقط میخوام دروغشون ثابت بشه.
چون استرداد طلاها به نفع من رای خورده و به زودی هم میتونم پسشون بگیرم .

خب تو دعوا که حلوا خیر نمیکنن ، دعوا رو باید مدیریت کرد ، اینقدری که حرفای مادرش برات مهمه یه خورده هم به خودت ،شوهرت و بچه ات اهمیت بده، نمیشه اینقدر حالت تدافعی نداشته باشی؟ انگار برا خانواده ات افتخار و ارزش میاد که طلاق بگیری ، قبول کن خانواده ات بعد از طلاق هم اذیت میشوند چون دختر تنها و بیوه اشون رو با یک بچه می بینن و خب خیلی کمبود های دیگه هم خودت رو اذیت میکنه هم خانواده اولت و هم جوجه کوچولوت رو، میدونم که هیچی ایده آل نیست اما مثلی هست که میگه زندگی تاس خوب آوردن نیست ، تاس بد رو خوب بازی کردنه، اگه بخوای برگرده همه خواسته هات از جمله اینکه خودش بیاد خونه اتون تو روببره ، میتونی طوری بهش بگی که قبول کنه، اینهمه تحکم جالب نیست، اینکه توی خلوت باهات خوبه جلوی بقیه نشون نمیده هم یه خورده عجولی کدوم یک از مردا میاد میگه من زن ذلیلم ولی وقتی همه ببینن که شما یه مدت زیادی با هم خوبین و کنار هم خوشین خودشون میفهمن که موردعلاقه شوهرت هستی، وقتی جلوی همه میگه میخوام زندگی کنم با اینکه دادگاه رفتی و ضایعش کردی ، بنظرم خیلیه ، چون من خودم اگه یکی منو ببره دادگاه دیگه برام مهم نیست چقدر خوبه یا بده باید تموم بشه ، ولی شوهرت هنوزم میخواد برگردی این خودش مردانگی و جوانمردی رو میرسونه، شبت بخیر، خداییش خیلی یکدنده ای ،مهر مادری رو حروم غرورت نکنی که بچه ات آرزو بدل بمونه، :72::72::72::72::72::72::72:

خیلی محکم و کوبنده حرف زدن این دوستمون....
حرفاشون تا حد زیادی درسته
توی دعوا حلوا خیر نمیکنن
جوابه های هوی هست!!!!
صد در صد شوهرتونم خیلی گلایه ها دارن از طرز رفتار شما توی این مدت پس خیلی روی این حرفا تمرکز نکنید
اما.‌‌.
باید هر دو طرف قضیه رو دید حرف اخیش که میگه مردی که بعد از دادگاه و شکایت باز بگه میخاد زندگی کنه جوانمرد و اهل زندگیه واقعا درسته(من خودم به همسرم میگفتم زنی که پایش برسه به پله دادگاه دیگه به درد زندگی نمیخوره چون قبح اینکار و حیاش میریزه اما بخاطر علاقم بهش همونطور که میدونید حرفمو گذاشتم زیرپا)و اما یه طرف قضیه اینه که یوقت ایشون قصد انتقام گیری در اینده نداشته باشن و فعلا بخوان سازش کنن تا بعدا تلافی کنه....
به هرحال خودت باید شرایط رو بسنجی اما سعی کن برگردی و یه فرصت به خودتون بدی
بی شک این دوری و شکایت و دادگاه و حرفها و ..... هر دوی شما رو تغییر داده و متوجه خیلی از اشتباهاتتون کرده خدا رو چه دیدی شاید شوهرتون میخاد خودشو ارتقا بده و ازین به بعد بهتر رفتار کنه
یکم فکر کنید اگر واقعا اون اصلاح بشه ارزش فرصت دادن رو نداره؟
البته بشرطی که شمام ازش عقب نمونی و دلت رو از کینه خالی کنی مخصوصا نسبت به مادرش چون معلومه خیلی ازش دلخوری
ایشالا شما برگردی به زندگیت و مشکلت حل بشه و این روند ادامه دار باشه...

من در جایگاهی نیستم که نظری در مورد جدایی یا ادامه ی زندگی بدم ولی دوستان فکر می کنید برای یک زن آسونه که زندگی رو ادامه بده که توش بهش تهمت های آنچنانی زده شده و مشروعیت فرزندش زیر سوال رفته؟ جوانمردی همسر ایشون کجا بود وقتی این خانم زیر آماج این تهمت ها بود؟

در هر صورت دوست عزیزم، اگر تصمیم به ادامه ی زندگی داری، تا زمانی که از استقلال شوهرت مطمئن نشدی برنگرد چون با این مادر شوهری که تو داری بعید می دونم آب خوش از گلوت پایین بره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آخیش

خب تو دعوا که حلوا خیر نمیکنن ، دعوا رو باید مدیریت کرد ، اینقدری که حرفای مادرش برات مهمه یه خورده هم به خودت ،شوهرت و بچه ات اهمیت بده، نمیشه اینقدر حالت تدافعی نداشته باشی؟ انگار برا خانواده ات افتخار و ارزش میاد که طلاق بگیری ، قبول کن خانواده ات بعد از طلاق هم اذیت میشوند چون دختر تنها و بیوه اشون رو با یک بچه می بینن و خب خیلی کمبود های دیگه هم خودت رو اذیت میکنه هم خانواده اولت و هم جوجه کوچولوت رو، میدونم که هیچی ایده آل نیست اما مثلی هست که میگه زندگی تاس خوب آوردن نیست ، تاس بد رو خوب بازی کردنه، اگه بخوای برگرده همه خواسته هات از جمله اینکه خودش بیاد خونه اتون تو روببره ، میتونی طوری بهش بگی که قبول کنه، اینهمه تحکم جالب نیست، اینکه توی خلوت باهات خوبه جلوی بقیه نشون نمیده هم یه خورده عجولی کدوم یک از مردا میاد میگه من زن ذلیلم ولی وقتی همه ببینن که شما یه مدت زیادی با هم خوبین و کنار هم خوشین خودشون میفهمن که موردعلاقه شوهرت هستی، وقتی جلوی همه میگه میخوام زندگی کنم با اینکه دادگاه رفتی و ضایعش کردی ، بنظرم خیلیه ، چون من خودم اگه یکی منو ببره دادگاه دیگه برام مهم نیست چقدر خوبه یا بده باید تموم بشه ، ولی شوهرت هنوزم میخواد برگردی این خودش مردانگی و جوانمردی رو میرسونه، شبت بخیر، خداییش خیلی یکدنده ای ،مهر مادری رو حروم غرورت نکنی که بچه ات آرزو بدل بمونه، :72::72::72::72::72::72::72:

---

حرفای مادرش برای من مهم نیست،شوهرم خیلی اهمیت میده و همین باعث میشه اون حرفا تاثیر زیادی روی زندگیم بزاره.
درست میگید یک دنده شدم.به این خاطر که غرورم شکست،عشقم نادیده گرفته شد،زندگی چند ماهم به هم ریخت،یه موجود بی گناه رو وارد این دنیا کردم....
خسته شدم از خوب بودن،از اینکه علاقم به شوهرم و پایبندیم به زندگیم به حساب مشکل داشتنم گذاشته شد.
من عاشق کیک و شیرینی پختنم و همیشه برای شوهرم درست میکردم.
میدونید یه بار تو این مدت مسیج داد که توی اونا چی میریختی که منو شیفته خودت کرده بودی!!
هرکاری که براش کردم و هر محبتی رو زیر سوال برده.
خسته شدم که همیشه به واسطه دهن لقی شوهرم ،بقیه بازخواستم میکردن و مجبور بودم خصوصی ترین مسائلمو برای خونواده خودم و اون توضیح بدم.
از وقتی شوهرم اومده تو زندگیم شادی از زندگی خونوادم رفته.
ولی اون فقط نشسته داره زندگیشو میکنه،و اصلنم براش مهم نیست که عمرمون داره میگذره و زندگیمون نابود شده.
براش مهم نیست که این بچه به هردومون نیاز داره و ما مسئول زندگیشیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amf66

خیلی محکم و کوبنده حرف زدن این دوستمون....
حرفاشون تا حد زیادی درسته
توی دعوا حلوا خیر نمیکنن
جوابه های هوی هست!!!!
صد در صد شوهرتونم خیلی گلایه ها دارن از طرز رفتار شما توی این مدت پس خیلی روی این حرفا تمرکز نکنید
اما.‌‌.
باید هر دو طرف قضیه رو دید حرف اخیش که میگه مردی که بعد از دادگاه و شکایت باز بگه میخاد زندگی کنه جوانمرد و اهل زندگیه واقعا درسته(من خودم به همسرم میگفتم زنی که پایش برسه به پله دادگاه دیگه به درد زندگی نمیخوره چون قبح اینکار و حیاش میریزه اما بخاطر علاقم بهش همونطور که میدونید حرفمو گذاشتم زیرپا)و اما یه طرف قضیه اینه که یوقت ایشون قصد انتقام گیری در اینده نداشته باشن و فعلا بخوان سازش کنن تا بعدا تلافی کنه....
به هرحال خودت باید شرایط رو بسنجی اما سعی کن برگردی و یه فرصت به خودتون بدی
بی شک این دوری و شکایت و دادگاه و حرفها و ..... هر دوی شما رو تغییر داده و متوجه خیلی از اشتباهاتتون کرده خدا رو چه دیدی شاید شوهرتون میخاد خودشو ارتقا بده و ازین به بعد بهتر رفتار کنه
یکم فکر کنید اگر واقعا اون اصلاح بشه ارزش فرصت دادن رو نداره؟
البته بشرطی که شمام ازش عقب نمونی و دلت رو از کینه خالی کنی مخصوصا نسبت به مادرش چون معلومه خیلی ازش دلخوری
ایشالا شما برگردی به زندگیت و مشکلت حل بشه و این روند ادامه دار باشه...

---

از این نظر که بخواد بعدا تلافی کنه یا بخواد برگردم که انتقام بگیره ،مطمئنم که اینطور نیست.
میخواد برگردم اما هنوز هم از کاراش پشیمون نیست و حاضر نیست غرورشو زیر پا پزاره و قدمی برداره.
توی تصمیمش هم برای زندگی نمیدونم تا چه حد مطمئنه.
یعنی حس میکنم براش فرقی نداره جدا شیم یا ادامه بدیم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Amina

من در جایگاهی نیستم که نظری در مورد جدایی یا ادامه ی زندگی بدم ولی دوستان فکر می کنید برای یک زن آسونه که زندگی رو ادامه بده که توش بهش تهمت های آنچنانی زده شده و مشروعیت فرزندش زیر سوال رفته؟ جوانمردی همسر ایشون کجا بود وقتی این خانم زیر آماج این تهمت ها بود؟

در هر صورت دوست عزیزم، اگر تصمیم به ادامه ی زندگی داری، تا زمانی که از استقلال شوهرت مطمئن نشدی برنگرد چون با این مادر شوهری که تو داری بعید می دونم آب خوش از گلوت پایین بره.

---

فکر نمیکنم توی این سن شوهرم رفتارش خیلی تغییر کنه.
خیلی نمیتونم روی استقلال شوهرم حساب کنم.
اون اینطوری بزرگ شده و همیشه کوچیک ترین کارهاشم مادرش انجام داده

با سلام

من در حال حاضر به همسرت و اشتباهاتش کار ندارم. اما شما را در پس ماجراها و حرفهایت با رفتارهایی نسنجیده و احساس محور می بینم .... آنقدر که حرف برایت مهمه و شده عامل اصلی تصمیم گیریهای شما .... خود زندگی و حتی خود خودت و سامتیت برایت مهم نیست .... می دانی ضرب المثل حرف باد هواست یعنی چه ؟ از این گوش بشنو از گوش دیگر بیرون کن یعنی چه ؟ یک گوش یک گوش دروازه یعنی چه ؟
کاربردش برای همین وقتهاست .....آنچه از مادر شوهرت و رفتارهاش میگی یعنی بالغانه رفتار نکردن ..... اگر همسرت هم گاهی به حرف مادرش به شما حرفی میزنه مثل شماست که دنبال حرف میری .... یعنی بالغانه رفتار نکردن .... یعنی در این چرخه هر سه شما بالغانه رفتار نکردید .... حالا من روی سخنم با شماست .... آیا شما می خواهی از این وضعیت بیرون آیی یا نه ؟؟ می خواهی بالغانه رفتار کنی یا خیر؟ میخواهی از چرخه خاله زنک بازی بیرون بیایی یا نه ؟؟ می گویی او به حرف مادرش هست .... مگر شما مستقلی ؟ مگر شما هم به حرف پدرت و خانواده ات نیستی ..... انعطافت برای برگشت شده اینکه بیاد و از خانواده ات عذر خواهی کنه و .... که چی ؟؟؟ که در برابر خانواده ات حرفی برای گفتن داشته باشی ..... چسبیدی که اگر اینجوری قبول کنم و .... فردا همه جا پر می کنند که فلان و بهمان .... خوب پر کنند مگه تأثیری در سرنوشت و زندگی شما دارد اگر شما درست و عاقلانه رفتار کنی ..... اگر خودت ، بچه ات و زندگی برایت مهم است و واقعاً پی آرامش و رضایت از زندگی هستی .... با قاطعیت و اطمینان میگم که بسیار در گرو بالغانه رفتار کردن شماست .... که قطعاً روی همسرت هم تأثیر خواهد گذاشت .....

بی اعتنایی به حرف و حدیث ها و با مهارت رفتار کردن با همسرت کلید رهایی از این چرخه و حفظ یک زندگی که پتانسیل ادامه را دارد خواهد بود .... در این مدت عجیبه که روی خودت و ضعفهایت و اصلاح آنها تمرکز نکردی لااقل اگر مشاوره نزد شما جایگاهی دارد حالا عمل کن ....

اگر همسرت خواهان برگشت شماست این را غنیمت بدان و به تنهایی و عاشقانه با او صحبت کن و شرطهایی را با هم و با توافق طرح کنید و هردو متعهد بهش بشید .... شرطهایی معقول از جمله اینکه شما شرط بگذار که حتماً چند جلسه با هم مشاوره بروید و نحوه درست با هم تعامل داشتن را بفهمید و بخواهید که مشاور ضعفهایتان برای یک زندگی آرام را به شما نشان دهد و کمکتان کند و ..... یا اینکه ایشان قول بدهد که اجازه ندهد کسی پشت سرشما نزد او حرفی بزند و شما هم متقابلاً و کلاً اجازه ندهید خانواده هایتان دخالتی در رابطه بین شما داشته باشند و خودتون برای زندگیتون تصمیم بگیرید و هرجا هم نمی دانید چه تصمیمی بگیرید بهتر هست از مشاوره کمک بگیرید ....

سخت نگیرید و غرور را برای حفظ زندگی بگذارید کنار

سلام فرشته مهربان عزیز
خیلی خیلی از شما ممنونم که برای تاپیک من وقت گذاشتید و راهنماییم میکنید.
حتما به توصیه هاتون عمل میکنم.
درست میگید.الان شرایط طوری شده که خونوادم دارن تصمیم میگیرن و من خیلی نمیتونم رو حرفشون حرف بزنم.
خودمم میدونم اشتباهه و در نهایت من و بچه از همه بیشتر اذیت میشیم.
در واقع با این کار یه جورایی میخواستم از شوهرم انتقام بگیرم که بفهمه من هم میتونم همه چی رو به خونوادم واگذار کنم و اجازه دخالت به بقیه بدم.
میخواستم بفهمه وقتی بقیه رو دخالت بدیم چقدر اوضاع آشفته میشه و دیگه مثل قبل نیست که من همه چی رو فراموش کنم و به کسی هم چیزی نگم.
قبلا هم گفتم که من توی دوران عقد هم از پدرم خواستم که اجازه بدن خودم و شوهرم باهم مشکلاتمون رو حل کنیم ولی متاسفانه شوهرم تمایل زیادی داره که بقیه براش تصمیم بگیرن.
وبارها به من میگفت تو مگه بزرگتر نداری؟
حرف اونروز من که گفتم با بزرگترم صحبت کن یه جور جواب در برابر حرفای قبلش بود.
در جواب حرفی که به پدرم زده بود و گفته تو اصلا نمیدونی دخترت چیکار میکنه و دخترت خود رای هست.
همونطور که میگید متاسفانه خییییلی زیاد به حرفایی که شوهرم زده فکر میکنم،طوریکه شب ها از شدت عصبانیت و ناراحتی اصلا نمیتونم بخوابم.
حتی به حرف های خوبشم که فکر میکنم غصه میخورم.
اول باید بتونم این کینه رو از بین ببرم و به حرف هاشم فکر نکنم.
بازم بابت راهنماییتون تشکر میکنم.
کمکم کنید روی خودم کار کنم و اشتباهم رو رفع کنم.
انشالله خدا هم کمکمون کنه راه درست رو بریم.
لطفا اگر مقاله یا تاپیکی هست که فکر میکنید میتونه کمکم کنه لینکش رو بزارید.

سلام ارامش خیال
از حرفات معلومه خیلی داری دو دوتا چهارتا میکنی و چرتکه میندازی واسه زندگیت!!
اخه دوست من مگه رسم زندگی اینه؟!!!
چرا منتظری ببینی اون چکار برات میکنه تا بعدا تو قدمی برداری؟
چرا خودت نمیخای مشکلتون رو مدیریت کنی؟
این حرفت که گفتی
در واقع با این کار یه جورایی میخواستم از شوهرم انتقام بگیرم که بفهمه من هم میتونم همه چی رو به خونوادم واگذار کنم و اجازه دخالت به بقیه بدم.
اخه یعنی چی؟
کاری که بنظر خودت اشتباهه انجام بدی تا شوهرتو تنبیه پ متوجه اشتباهش کنی؟
اینکار مثل اینه که برای نشون دادن عوارض اعتیاد به یه ادم معتاد خودتم بری مصرف کنی تا اون متوجه اشتباهش بشه!!!
بقول فرشته مهربان واقعا سعی کن یکم بالغانه رفتار کنی و دنبال حرفای خاله زنکی و بی ارزش نباش
اصل ساختن یه زندگی اروم و مملو از عشقه و حرفای دیگران و گلایه ها حاشیه است پس اصل رو فدای فرع نکن....
موفق باشی...‌

سلام
توی این مدت چند روزی با شوهرم در ارتباط بودیم،یکی دو روز خوب بود ولی بعد چندباری باهم دعوامون شد و بیشتر و بیشتر ازش دلسرد شدم.احترام بینمون کاملا از بین رفته و خیلی راحت بهم توهین میکنه.
حال بدی که اوایل داشتم برگشته،کاش هیچوقت باهاش حرف نمیزدم.
احساس ضعیف بودن دارم.احساس تنهایی،حس میکنم خدا هم تنهام گذاشته
همش یا دارم به حماقت های گذشتم فکر میکنم یا به آینده ای که پر از ابهامه و قراره شرایط سخت تر از الان بشه.
اصلا حوصله بیرون رفتن رو ندارم.
قبلا با خریدن لباس های بچگونه و وسایل سیسمونی حال خودمو عوض میکردم.ولی الان حتی همون هم حالم رو بدتر میکنه.نگاهشون که میکنم نمیدونم اصلا میشه ازشون استفاده کنم.
اصلا میزارن پیش من باشه.
ذوق همه چی رو ازم گرفتن،زندگی بچه دار شدن
همش به خودم لعنت میفرستم که توی عقد جدا نشدم و فکر میکردم میتونم زندگیمو درست کنم.
در برابر بچم احساس گناه زیادی دارم.عامل بدبختیش منم.
من به خاطر خودم یک انسان رو بدبخت کردم.
نصف روزم به گریه کردن میگذره
نیاز دارم یکی درکم کنه
یکی بفهمه کم آوردم،یکی درک کنه که من تکیه گاه میخواستم.
نیاز دارم شوهرم بفهمه من نیاز دارم مثل یه مرد پشتم باشه.
اینکه با به دنیا اومدن بچه مشکلاتم بیشتر میشه حالمو بدتر میکنه.من تا همین جا هم کم آوردم.

سلام خوبید؟
میشه بگید تو این مدتی که با هم در ارتباط بودید سر چه مسائلی بحث داشتین،شما میتونید از این فرصتهای با هم بودنتون استفاده کنید تا ان شاالله زندگیتون در مسیردرستش قرار بگیره،شما باید به خاطر فرزندتون هم که شده نهایت سعی و تلاشتون رو برای درست کردن زندگیتون داشته باشید

کی گفته با به دنیا اومد این فرشته ی کوچولو اوضاع بدتر میشه،اتفاقا احتمال اینکه با به دنیا اومدنش شوهر شما به خودش بیاد بیشتره،یکی باید بهش بگه این بچه هم به پدر نیاز داره هم مادر
از خدا براتون بهترین هارو میخوام

سرپرست سایت خیلی خوب گفت و چیز زیادی ندارم که اضافه کنم ولی تمایل داشتم یک نکته ی کلی رو بگم :

وقتی کار به بچه بازی میرسه و طرفین دیگه عاقلانه و فکورانه رفتار نمی کنن ، واقعا کار سخت میشه و یک باتلاق میشه . به همین دلیل هست که در اکثر قریب به اتفاق موارد ، کار به جدایی میرسه . چون طرفین انقدر قدرت ندارن که شرایطی رو که به بچه بازی رسیده ، مدیریت کنن . . .

وقتی چرخه های معیوبی مثل حرف این و حرف اون و فکر مردم و نظر بابام و نظر مامانش و غیره ، اولویت میشه ، واقعا مرد میخاد که بتونه شرایط رو در دست بگیره . معمولا در این شرایط طرفین فکر می کنن هرچه بیشتر بچه بازی کنن ، احتمال «برنده شدن» بیشتره !! کلا ارزش و ضد ارزش ، جاشون عوض میشه و طرفین در کارهای غلط از هم سبقت میگیرن . خیره سری میشه «هنر» و رفتار نجیبانه میشه «ضعف»

اینکه یکی از زوجین انقدر قدرت داشته باشه که شرایط رو مدیریت کنه واقعا کم پیش میاد و معمولا وقتی چند سال از طلاق میگزره ، شاید فکر کنه که اون اتفاقات درست نبود و شاید میتونست نقش بهتری بازی کنه . . .

تاپیک میزنی که فقط درد و دل کنی و مظلوم نمایی و به نوعی می خوای با این کار رفتار هات را توجیه کنی

توجه کردی که اصلا به حرف کسایی که سعی می کنند اشتباهاتت را تذکر دهند توجه نمی کنی و خیلی زود در برابر حرفاشون گاردمی گیری و بیشتر سعی می کنی که خودت را توجیه کنی

رفتار غلط ، غلط و اشتباه هست و هر توجیهی براش آورده شود توجیهی اشتباه هست
چرا حاظر نیستی که خودت را مرور کنی ؟
چرا فکر میکنی که بی گناهی هستی ؟
چرا فکر میکنی تنها مقصرین همسرت و مادرش هستن؟
چرا به حرف های مدیر همدردی توجه نمی کنی ؟



شما هم به اندازه شوهرت در قضایای پیش آمده مقصر هستی و عدم مدیریت شما و خانواده ات در مشکلات پیش آمده قابل چشم پوشی و توجیه نیست

یادتونه گفتم به یه مرد تو زندگی نیاز هست ، الان هم حال خودتون خوب نیست ونیاز به حمایت دارین و هم رابطه اتون خرابه و تازه شروع به ترمیمش کردین تو این اوضاع هرچی آرومتر باشید زندگی بیشتر بکامتون میشه سعی کنید روحیه اتون رو خوب بگیرید، و مردتون رو جذب کنید الان وقت گله گذاری و بحث و عقده گشایی نیست الان باید انرژی مثبت جذب کنید برای مادر شدن، این ذکر رو زیاد بگو تا آروم بشی لااله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین، تمرکزت رو بذار رو انرژی

سلام ممنونم از همه
چند روز بعد از ایجاد این تاپیک شوهرم و مادرش رفته بودن پیش وکیلم و باهاش صحبت کرده بودن.همون روزم عصر وکیل با من تماس گرفت و گفت که شوهرت نمیخواد جدا بشه و اینجا هم که اومده خیلی ساکت بوده و ابراز پشیمونی کرده و ازش خواسته بود که هرطور شده زندگیمون رو درست کنه.اما گفته بود من خونشون نمیرم چون بهم توهین کردن.
منم گفتم اگر واقعا پشیمونه منم حرفی ندارم و برمیگردم. شوهرمم رفته بود دادگاه دو هفته دیگه از قاضی وقت گرفته بود.
قرار شد وکیلم یک هفته بعد با پدرم صحبت کنه و راضیش کنه که رضایت بده برگردم. اما پدرم گفتن این آدم وقتی حاضر نیست بیاد دنبالت تا راجع به مشکلات صحبت کنیم پس هنوز هم نمیخواد چیزی حل شه.و راضی به سازش نشدن.
این روهم بگم من چند روز قبل از اون با پدرم صحبت کردم و گفتم من میدونم با شوهرم آینده ای ندارم و ترجیح میدم جدابشم ولی میخوام بچه رو نگه دارم و اگر قرار هست اجازه اینکارو بهم ندید،هیچی برام مهم نیست و برمیگردم،اینجوری لااقل بچم این وسط آواره نمیشه.
اما متاسفانه بحثمون شد،و پدرم گفتن تو برای بچه ای که نیومده حاضری هرکاری بکنی ولی انتظار داری من بشینم و نگاه کنم که به دختری که این همه سال زحمتشو کشیدم بی احترامی و توهین بشه.و از اونروزم خیلی باهام سرسنگین شدن و اصلا صحبت نمیکنن.
همونروزی که از پیش وکیل برگشتیم دوباره با پدرم بحثمون شد و ایشون گفتن که شوهرت اگه واقعا تورو میخواست طلاهات رو میاورد یا حداقل میومد تو خونه دنبالت،مگه تو خونه نداری که میخواد از دفتر وکیل تورو ببره. و معتقد بود که این آدم عوض نمیشه و فقط میخواد یه مدت تورو گول بزنه و رای دادگاه به ضررش نشه.
اونروز من خودم با شوهرم تماس گرفتم که بدون واسطه باهم صحبت کنیم،البته بدون اطلاع خونوادم.
اولش که تماس گرفتم خیلی خوب جواب داد و همش عزیزم و جانم و ...میگفت و مثل قبل شده بود.حدود یک ساعتی باهم حرف زدیم.بهم گفت برگرد و ایراد و بهانه طلاهارو نگیر،گاهی هم بین حرفاش میگفت که طلاهارو که خودت بردی و پیش من نیست!!!
بعد هم ازم خواست همدیگرو ببینیم و گفت اگر ممکن هست میخواد باهم بریم سونوگرافی و بچه رو ببینه.
بعد از تلفنمون مسیج داد که بهانه طلاهارو نگیر بعدا برات میخرم.منم در جواب نوشتم من به خاطر بچمون به زندگیمون یه فرصت میدم.چون نمیخوام بچه طلاق بشه.میخوام هم پدرش رو در کنارش داشته باشه و هم مادرش.من و تو مسئول این بچه هستیم و حق نداریم به خاطر خودخواهی خودمون آینده شو تباه کنیم.و من و بچمون به حمایت تو نیاز داریم.. من به عنوان یه زن باردار نیاز دارم شوهرم کنارم باشه.بخدا برای من اصلا طلاها مهم نیست ولی وقتی تو اونارو بیاری و بیای به بقیه نشون میدی که برای من ارزش قائلی و منم میتونم جلو بقیه وایسم و بگم شوهرم و زندگیمو دوست دارم و برمیگردم و از طرفی وقتی برگردیم خونه خودمون من اونارو دوباره میدم به خودت.
وبعدم بهش گفتم من عصر وقت دکتر دارم برای چکاپ و اگه دوست داشتی میتونی بیای.
وازش خواستم به کسی نگه قراره همو ببینیم .خودمم نگفتم .اما شوهرم گفت شاید بیام! و وقتی هم اومد خواهر بزرگترش که یه شهر دیگه هست مدام با زنگ و مسیج باهاش در تماس بود و لحظه به لحظه گزارش میگرفت.البته جلوی من جوابشو نمیداد و میرفت اونطرف صحبت میکرد که مثلا من نفهمم.
حتی برای اومدن از اون اجازه گرفته بود.
اونجا حرفاش متضاد بود یه لحظه میگفت میخوای چیکار کنی و باید برگردی.من گفتم میخوام صادقانه باهات حرف بزنم به خاطر بچمون و اینکه نمیخوام ازش دور باشم میخوام برگردم والان اینکه بچمون در آرامش باشه برام در الویته.ولی اون میگفت خب چه اشکالی داره بچه پیش من باشه و حالا اگه شیر تورو نخوره که مشکلی پیش نمیاد!
بعد که میدید من ناراحتم و میگفتم نمیخوام از بچم دور باشم میگفت باشه خب پیش خودت نگهش دار.
بخدا خودمم نمیدونم توی ذهنش چی میگذره.
اون نزدیکی ها یه جایی بود که قبلا همیشه باهم میرفتیم آبمیوه میگرفتیم،یه بارم گفت الان بریم باهم آبمیوه بخوریم؟
یکی دوبارم باهم حرفمون شد.سر قضیه طلاها و علنا تو چشمام نگاه میکرد و میگفت خودت بردی فروختی.لطفا نگید که گیر دادم به طلا چون خیلی برام غیرقابل تحمله که حتی بین خودمون دونفرهم دروغ میگه.
یکی دو بارم بهم گفت ما اصلا باید طبق رسم و رسوم رفتار میکردیم.منظورش مثل زمان قدیم بود که میرفتن رابطه عروس و داماد رو با دستمال چک میکردن!
گفتم مگه من مشکلی داشتم؟
یعنی هنوز پشیمون نبود و معتقد بود باید همون روز بعد از عروسی قضیه رو با مادرش در میون میذاشت.
بعدم بهم گفت واسطه فرستادن ها برای آشتی صوری بوده.منم گفتم اگه صوری نبود که منم برگشته بودم و الان زندگیمون درست شده بود و لطفا بیشتر فیلم بازی نکن.ولی باز بعدش میگفت الکی گفتم، صوری نبوده.
موقع برگشت خودش همراهم اومد و توی ماشین دستشو گذاشت رو شکمم،میگفت میخوام حرکت بچه رو حس کنم.بعد دست منو گرفت توی دستش منم برعکس قبل مانعش نشدم.قبلا همیشه توی ماشین دستمو میگرفت.بعد از چند دقیقه منم سرمو گذاشتم روی شونش. و بعدم که رسیدیم سر خیابونمون من پیاده شدم و اومدم خونه.
روز بعد صبح من باید دنبال کارهای بیمه میرفتم که تماس گرفت و گفت دیشب تا وقتی رفتی توی خونه منتظر وایسادم و چشمم همش دنبالت بوده. اگه پول لازم داشتی بهم خبر بده که من گفتم میخوای فاکتور داشته باشی برای نفقه (چون روز قبل که برای اولین بار ویزیت رو پرداخت کرد فاکتور گرفت).که گفت نه بخدا اصلا بگو باهم میریم من پرداختش میکنم.
تا ظهرم که کارهام انجام شه چند بار زنگ زد ببینه کارم تموم شده و برگشتم خونه یا نه.
عصر همون روز به مادرم و خواهرم گفتم باهم صحبت کردیم و میخوام برگردم.که خواهرم گفت دیشب وکیلش با وکیل من تماس گرفته که برای طلاق توافقی صحبت کنیم.
انقدر عصبانی شدم که فکر کردم با کارها و حرفای شوهرم حتما پدرم همین جوری گفته و باور نکردم. ولی فهمیدم دیشب بعد از جدا شدن از من خودش با وکیل صحبت کرده.منم مسیج دادم که وکیلتون خیلی واضح و روشن منظورتون رو رسوندن و لطفا بیشتر از این با من بازی نکنید.
اونم زنگ زد و دعوا کرد که این خونه مال من نیست و مال مادرمه و اجاره اش داده و منم میخوام برم با خونوادم زندگی کنم.
منم گفتم هیچوقت نه خودت و نه مادرت رو حلال نمیکنم که زندگی من و این بچه رو بهم ریختین.اونم شروع کرد به توهین به خونوادم و تلفن رو قطع کرد.
روز بعد که فکر کردم هردو آروم شدیم بهش مسیج دادم و نوشتم من به پا روی غرورم گذاشتم و جلو همه وایسادم و گفتم شوهرم و زندگیمون دوست دارم چون فکر میکردم تو هم من و بچمون رو دوست داری.
ولی جوابمو نداد.منم گفتم من توکل میکنم بخدا و ازش میخوام که ازتون نگذره.الان هم اذیتم نکن بزار این مدتی که مونده بچه تو آرامش باشه.
در جوابم نوشت افتادی به ....خوردن!!
که منم گفتم این تو بودی که فرصت خواستی و درخواست سازش دادی.ولی برات متاسفم که هیچی از انسانیت نمیفهمی.گفتم به هیچ وجه از شکایتم نمیگذرم تا ببینیم کی به... خوری میفته.
بعدم گفت پول آزمایشای خودت رو میخوای به عنوان بچه از من بگیری!!
در حالیکه من اصلا پولی ازش نخواستم.
اونم گفت من خودمو برای ده سال زندان رفتن آماده کردم و هرکاری میخوای بکن.

خانم عزیز الآن حرص خوردن برای شما از سم هم مهلک تره.اگر بچه ات دختره تا 7 سالگی پیشت میمونه و 9 سالش هم که بشه میتونه برگرده پیشت.اگر پسر باشه هم 15 سالش بشه میتونه برگرده.به جای فکر و خیال و ناراحتی و حرص خوردن،تمرکزت را بزار روی خودت و بچه ات.اگر میبینی زندگیت زندگی نمیشه از همین الآن دنبال این باش یک کار و درآمد برای خودت پیدا کنی که حتی اگر خونه پدرت موندی خرج های بچه را تا حد زیادی بتونی خودت بدی و فشار به والدینت کمتر بشه.به نظرم بهترین کار این هست که اگر خواستی جدا بشی با مشورت وکیلت مهریه را در ازای حضانت ببخشی.اینطوری اگر هم روزی شوهرت خواست حرفش را عوض کنه و بچه را به زور بگیره مجبور میشه مهریه شما را بده.اگر برای جدایی حمایت والدینت را داری عواقب طلاق شاید اندکی کمتر روی شما تاثیر بگذاره.همه خانم های باردار حمایت و پشتیبانی شوهرشون را نیاز دارند و در این زمینه کاملا درکتون می کنم ولی حواستون به بعد از دوران بارداری هم باشه.توی محیط متشنج احتمال افسردگی بعد از زایمان بیشتره و اگر قرار باشه بچه با دعواهای یکسره شما دو نفر بزرگ بشه آسیب طلاق کمتر از محیط متشنج دائمی در خونه است.اگر زبانت خوبه شروع کن کار ترجمه انجام بده.هم میتونی توی خونه کار کنی و هم بسته به وقتت کارها را تنظیم میکنی.در نهایت هر تصمیمی میگیری سعی کن آروم باشی چون الآن ناراحتی و حرص خوردن شما برای بچه هم ضرر داره.

سلام دوسته خوبم:72::43:

من چیزی به ذهنم نمیاد که بگم تا زندگیت درست شه.


از صمیم قلب برات دعا می کنم که هر چی خیره برات پیش بیاد و برایه بچه نازت.:323:


عزیزم میدونم سخته ولی سعی کن آروم باشی چون رو بچت تاثیر میذاره.واقعا خیلی ناراحت شدم.امیدوارم همه چیز روبه راه بشه.

ما انسان ها شاید گاهی زوووورمون به دیگران نرسه ولی به خودمون که میرسه.پس تمام سعیت رو در ایجاد آرامش برای خودت بکن.


ارتباطتت رو با خدا قوی تر کن. توکلت به خدا عزیزم.خدا بهترین تکیه گاهه به خدا اعتماد کن :72::72::72:

خیلی آروم و ریلکس باش، همین یه کار رو درست انجام بده، واگه طرفت اومد دیگه در مورد مسائل بحث انگیز حرف نزن به دوتا دلیل آرامش مادرو بچه، وقتی خودت آروم بگیری اونم بیخیال بحث میشه، حداقل اندازه 6 ماه شیر بدون استرس به این بچه بدین، بعدش جنگ جهانی اول و دوم و سوم رو یه جا بگیرین ، بنظر من قدرت برا مرد جماعت از نون شب واجب تره ، این شوهرت به زمین و آسمون میزنه تا از تو کم نیاره خب چه دلیلی داره با دستهای گشاده روبروی باد و طوفان وایسی میتونی یه گوشه کز کنی تا این طوفان رد بشه ، اصلا بحث طلا و مامان و بابا رو نکن هر جا هستی به خودت و نی نی اهمیت بده وقتی بچه ات بزرگتر شد برو حالشون رو بگیر، وقت زیاده واسه حالگیری

سلام
آدمی را آدمیت لازم است که ظاهرا این همسر سابق شما و خانوادش هیچ بوئی از اون نبردن
کار شما اشتباه نبوده شما نهایت سعیت رو کردی که یک زندگی عادی توام با آرامش برای بچت فراهم کنی ولی نشد و دیگه هیچوقت پیش وجدانت شرمنده نمیشی که میتونستی با همسرت و بچت به آرامش برسی و لجبازی کردی
آرامش خودت رو حفظ کن
و همانطور که خودت هم پیام دادی از هیچکدام از شکایتهات علیه همسرت عقب نشینی نکن


بهتر هست که خودش و خانوادش به جزای اعمالشون برسن
فقط من موندم چه جور یه مادر یا خواهر باید دلش بیاد فرزندش یا برادرش به جای اینکه در کنار همسر و فرزندش آرامش داشته باشه بره زندان یا توی دادگاهها باشه
واقعا این چه طرز راهنمایی کردن هست که این افراد دارن و اینکه چرا یک آدم باید زندگیشو تحت نظر دیگران انجام بده و خودش قدرت تشخیص خوب و بد رو نداشته باشه


به هیچ وجه راضی به طلاق توافقی نشو
فعلا حداقل تا 7 سالگی میشه بچتو نگه داری در حالیکه هزینه هاش رو هم باید پدرش بده و نفقه اون بچه به راحتی قابل شکایت هست
اصلا نذار اینجوری راحت بره دنبال ادامه زندگیش


طلاق توافقی اگر بچه نداشتی شاید می تونست توجیه داشته باشه
چون بلافاصله بعدش میتونستی به دنبال اهداف جدید یا حتی یک زندگی مشترک جدید باشی ولی الان اولویت اصلی شما حداقل تا سنی که اون بچه کمتر به شما نیاز داشته باشه باید اون بچه باشه پس رهایی سریع از اون زندگی مشترک هیچ سودی برای شما نداره
مسائل زیادی هست در رابطه با اون بچه که باید ببینی شرایط در آینده چه جور رقم می خوره و چه تصمیمی باید بگیری
ظاهرا این آقا خسیس تر از اونی هست که یک ریال مهریه بده
پس اگر بعد از تولد بچه دیدی شرایط مناسب هست شاید بخوای به جای بخشی از مهریه حضانت بچه رو بگیری
اگر هم شرایطت مناسب نباشه شاید با پولی که به زور بابت مهریه ازش میگیری حداقل تا همون 7 سالگی بچه نگهش داری و برای بعدش هم خدا بزرگ هست


الان طلاق توافقی برای شما یک باخت کامل محسوب میشه


کاملا بی خیال مسائل مربوط به این زندگی مشترک بشو فکر کن اصلا یه زن حامله هستی که شوهرش مرده
تمرکزت رو بذار روی بچه و این موضوع رو یه امتحان الهی ببین که باید ازش سربلند بیرون بیایی
توی آرامش با پدرت صحبت کن که اجازه بده بچه رو نگه داری پیش خودت
اگر راضی نشد هم فعلا بی خیال بشو شاید بعد از تولد بچه نظرشون عوض بشه
این کلام الهی رو دائم با خودت تکرار کن
ان مع العسر يسرا


ان شاء الله بعد از این سختی ها به راحتی می رسی و از این امتحانات سخت سربلند بیرون میایی
برات آرزوی آرامش دارم

من نمیدونم چرا اینقدر دلم برای همسرتون میسوزه.
حس میکنم اون بنده خدا دوس داره شمارو و دلش میخواد زندگی کنه ولی متاسفانه خانوادش دارن مانع میشن و تاثیر زیادب هم روش گذاشتن و میزارن.
کاش میشد ی جوری کلا دور از خانواده ها زندگی میکردین.

من نظری که بتونه راهکاری بهتون بده ندارم. فقط براتون دعا میکنم و امیدواردم فرشته کوچولوت سالم دنیا بیاد و شرایط طوری پیش بره که تو ارامش بزرگش کنی:72::72::72:
خیلی مراقبش باش/ اگه میتونی از این بچثا فاصله بگیر و حتی گوشیت رو خاموش کن

این روزها را فقط و فقط به آرامش خودت و فرزندت فکر کن .
به این فکر کن که شاید نداشتن آرامش در این روزهای حساس بارداری چقدر میتونه روی جنین تاثیر منفی بگذاره که بچه بیگناه تا آخر عمرش گریبان گیر اونها میشه.
شما تلاشت رو تا حدی کردی فعلا باید یه توقف به خودت بدی تا این ماه های آخر سپری بشه و کوچولو به دنیا بیاد بعد از اون تلاش میکنی تا رابطه یا اصلاح بشه یا تصمیم دیگری بگیری.
سخته قبول دارم تو این دوران نیاز به وجود همسرتان داری ، اما قوی باش با خودتون جملات مثبت را بلند بلند تکرار کن. خودت سعی کن خودت رو روز به روز قوی تر و آرام تر کنی