چطور همسرم را متقاعد کنم که قضاوتش در مورد صحبتهایم اشتباه است

سلام امروز اومدم تا کمی با شما درد دل کنم و منو راهنمایی کنید 10 ساله که ازدواج کردم و 3 بچه دارم شوهرم خیلی عصبی و پرخاشگره به بهانه های مختلف با بچه ها دعوا می کنه و حتی انها را می زند و مرتب یا دعوا می کند یا قهره واقعا موندم چکار کنم یک روز من از پسرم درس سوال می کردم و در همان حین توی آشپزخانه غذای فردا را آماده می کردم من به پسرم می گفتم تو چرا درس بلد نیستی چرا درس نمی خونی و از این مسائل که یک دفعه از خونه اومد بیرون و کتاب پسرم رو پاره پاره کرد بعد منو گرفت تا جایی که تونست زد و ناسزا گفت اما من سکوت کردم وهیچی نگفتم فقط بهش گفتم از خونه برو بیرون و به پدرش زنگ زدم که بیان اینو ببرید او باز دوباره مرا زیر حرف و کتک گرفت خلاصه پدرشان آمد و گفتند من این زنو نمی خوام این مثل خاری در گلویم در این چند ساله بوده و پدرشون هم فقط خواستند تا ساکت باشیم من اون روز هم صبر کردم و بعد که آروم شد گفت میخوای چکار کنی یا باید ازهم جدا شیم یا من انتقالی بگیرم برم شهر دیگه و تو وبچه ها رو هر چند وقت یکبار ببینم من هم گفتم من شما و زندگیم رو دوست دارم و حاضر نیستم جدا از هم باشیم و چند روزی خوب شد و من مرتب بهش می گفتم بیا بریم پیش یک مشاور تا مشکلاتمان را مطرح و ما را راهنمایی بکنه و تا الان قبول نکرده تا اینکه باز چند روزه بهم ریخته بدون اینکه بین ما حرفی رد و بدل شده باشه یا مشکلی پیش اومده باشه و باز همان داستان قبلی قهر و کتک بچه ها و دعوا و من سکوت کردم تا اینکه خونه خواهرش هم که رفتیم مرتب به من تیکه می انداخت که زن اگرفرشته روی زمین هم باشه بهتره که زن نگیره و من توی این خونه کارگرم و یا اینکه آدم دستشو پیش یک نفر غریبه دراز کنه بهتره تا پیش زنش که هر روز طلبکار جلوی چشم ادم باشه و هزار تا حرف بیخود و بی پایه در حالی که من سرکار هستم غذای خونه را هم آماده می کن به درس بچه می رسم و کارهای دو بچه کوچکترم را هم انجام می دهم خیلی ناراحت شدم فقط بهش گفتم ایشون تازگی ها خودش برای خودش خیالبافی می کنه و الا هرچی داریم با هم هست این بگم که خونه و ماشین به نام من هست آن روز هم وقتی خونه آمدم چیزی نگفتم دیروز بهش گفتم چرا ناراحتی من حرفی زدم یا کاری کردم که شما را نارحت و عصبی کرده اول که امتناع کرد اما بعد به زور شروع کرد به حرف زدن که تو حقوق و خونه تو به رخ من کشیدی در صورتی که خدا می داند چنین چیزی نبوده یکبار در طول زندگی من به ایشان گفتم از خونه ی من برو بیرون انهم بعد از دعوا که ایشان فحش داده و منو کتک زده بعدش من ازش عذرخواهی کردم و دفعه قبل هم کهجریانش رو برای شما نوشتم فقط منظور من این بوده که از خونه بره بیرون تا اعصابش راحت بشه و به بچه ها نزنه در مورد حقوق هم باید بگم که ایشان همش به من میگویند حقوق شما که چیزی نیست و این خونه با حقوق من درست شده که من گفتم پس حقوق من چی می شه من که تمام حقوقم دست شماست و هر چی براش توضیح دادم که منظورم این ها بوده قبول نداره حالا شما بگویید چیکار کنم تا این پندار و ذهنیت اشتباه را از ذهنش پاک کنم و ثابت کنم که اشتباه برداشت کرده و ضمنا به من گفته دیگه ازت بدم اومده و فقط زیر یک سقف دارم تحملت میکنم اون بخاطر بچه هام در صورتی که خدایش اخلاق اون همیشه خرابه و داد و بیداد می کنه و بچه ها رو دعوا می کنه و حتی میزنه

سلام دوست عزیز:72:


به نظر من اشتباه شما همون منت گذاشتن مساله درآمد و خونه نسبت به همسرت بوده.



من طبق چیزایی که خوندم میدونم اعتماد به نفس یه آقا بیشتر از همه به دو تا عامل بستگی داره:توانایی مالی و توانایی جنسی اون آقا در رابطه زناشویی.وقتی یه خانم تو این دو زمینه بیاد عیب همسرش رو به شکل بدی به روش بیاره یا تو این زمینه ها بهش سرکوفت بزنه زندگی خودش رو تو مسیر پسرفت قرار میده.

مشکل ما خانمها اینه که فکر میکنیم عواطف و احساسات آقایون هم مثل خودمونه.مثلا شما فقط یه بار بدون منظور خاصی به همسرتون گفتید از خونه من برو بیرون و به نظر خودت یه حرفی از رو عصبانیت زدی و تموم شد رفت دیگه ولی این حرف برای یه مرد خیلی سنگینه.

یا همین رفتار اخیرت که با پدرهمسرت تماس میگیری و میگی بیا پسرتو ببر مگه همسرت یه پسربچه دبستانیه؟بازم غرور شوهرت رو با این کارت نشونه گرفتی.


به نظر من برای بهبود رابطه خودت و همسرتون:

1-دیگه از تماس با پدرش و بقیه فک و فامیل تو مواقع بحث هاتون خوددداری کن.
به نظر من تو زندگی مشترک، رازداری یکی از فاکتورهای مهم موفقیت هست.لزومی نداره ما اختلاف و بحثامون رو به خونواده های دو طرف انتقال بدیم.این مساله فقط باعث میشه ذهنیت خونواده ها نسبت به زن و شوهر منفی بشه و غرور همسران پیش خونواده هاشون آسیب ببینه و گاها هم خونواده ها از رو ناآگاهی ممکنه توصیه هایی بکنن که وضعیت رو بدتر کنه.اطلاع دادن مسایل به خونواده ها از آخرین راه حلها برای حل مشکلات همسران هستش.



2-تو موقع عصبانیت لازم نیس طرف مقابل رو به زور بنشونیم مقابل خودمون و بگیم بیا منطقی حرف بزنیم.تو اون مواقع بهتره سکوت کنیم و بعدا که دو طرف آروم شدیم حرفامون رو بزنیم و حتما به طرف مقابل هم اجازه بدیم توضیحاتش رو بگه.



3-تو مواقعی که همسرت خسته هست،گرسنه هست،خوابش میاد یا از سرکار برگشته نه خواسته ای ازش داشته باش نه بذار بچه ها زیاد دور و برش باشن چون بیان خواسته ها و حرفها تو این جور مواقع میتونه باعث یه دعوای شدید بشه.



4-به هیچ دیگه درآمد و خونه شخصیت رو به روی همسرت نیار.


5-من جای شما بودم شاید تو یه نامه خیلی مختصر حرفامو میزدم.مثلا می نوشتم همسر عزیزم تو این چند سال زندگی مشترک شاید حرفی یا رفتاری داشتم که شمارو ناراحت کرده ولی بدون به هیچ وجه عمدی نبوده و بیشتر از رو بی تجربگی بوده. بیا از امروز فکر کنیم که تازه ازدواج کردیم و تلاشمون رو برای درست کردن یه زندگی شیرین انجام بدیم.یه شام خوشمزه هم درست میکردم و منتظر می موندم آقامون:311: از سرکار بیاد و با دادن این نامه به همراه یه ادکلن مردونه شیک از دلش در می آوردم:43:.

موفق باشی دوست عزیز:72:.

سلام
من با توجه به اینکه مثل همسرتون آقا هستم، از روی یکی از صحبتهایی که فرمودین ایشون بیان کردن، حدس خودم رو از اونچه که در ذهن ایشون میگذره بیان میکنم و امیدوارم بتونه کمی شما رو با فضای ذهنی ایشون آشنا کنه.
ولی قبلش یه سوال دارم و اون اینه که آیا همونطور که همسرتون گفتن سهم حقوق و درامد شما در تهیه هزینه خرید خونه و ماشین خیلی کمتر از درامد ایشون بوده؟
آیا به نظر خودتون این به نام شما زدن خونه و ماشین با رضایت کامل ایشون انجام شد یا خیر؟
من فکر میکنم ایشون در حال حاضر یک احساس ضرر و غبن بزرگ مالی در زندگیشون دارن که حاصل عمر شغلیشون رو به هدر داده...
این احساسشون هم به شکل متواتر و با تلنگرهای مختلف به خلق و خوی ایشون غلبه میکنه و باعث اونطور رفتارها میشه که نمونه هاییش رو اینجا مثال زدین.
تلنگرهایی که شما هم هیچ تقصیری در ایجاد اونها ندارید مثل دیدن اوضاع اقتصادی افتضاح جامعه در رسانه ها، شنیدن صحبتهای دوست یا همکاری که درست برعکس ایشون عمل کرده و خونه و ماشینش رو به نام خودش نگه داشته و ...
در این مواقع یکدفعه اون احساسات به سراغش میاد و باعث ایجاد حس "تنفر شدید" در ایشون نسبت به شما میشه، این وضعیت هم چیزی نیست که با چند جمله آرام کننده شما و یا ابراز پشیمانیتون از یه صحبت خاصی که کردین برطرف بشه. چون دلیل ناراحتیشون اصلا اون صحبت شما نبوده و نیست بلکه دلیل اصلیش واقعی بودن صحبت شماست و این موضوعه که در واقع امر ایشون با اینکه درامد زیادی رو برای خرید خونه و ماشین صرف کردن اما الان هیچ چیز از خودشون ندارن و شما قانونا همه چیزشون رو در اختیار دارید. ایشون همه این صحبتها و تلاش شما برای آرام کردنشون رو یه گول زنک بی ارزش تلقی میکنه که اصل دردشون رو نمیتونه برطرف کنه.
حتی ممکنه ایشون به علت غرور مردانه هرگز ازتون نخوان و نخواسته باشن که خونه و ماشین یا سهمی از خونه و ماشین رو که حق خودشون میدونن دوباره به ایشون برگردونین و فقط با این ابراز تنفرهای عملی بخوان که مقدار ناراحتیشون رو بهتون اعلام کنن.
پس من این رو که شما بخواهید با رفتن پیش مشاور یا با صحبت منطقی و یا احساسی و دعوت از ایشون برای شروع یه زندگی نو و... بتونید ایشون رو اروم کنید با عرض پوزش غیر محتمل میدونم و فکر میکنم تنها چیزی که ایشون رو الان میتونه پای میز گفتگو و مذاکره:18: بکشونه صحبت در مورد همین مالکیت خونه و ماشینه که نظرات خودتون رو به ایشون بگین، مثلا اگر هزینه خونه و ماشین برخلاف صحبت ایشون بیشترش با درامد شما به دست اومده این موضوع رو رک و راست به ایشون بگید و اگر حرف ایشون درسته و اینطور نبوده هم فقط همین بحث رو براشون توجیه کنین. حتی اگر به دلیل اون غرور مردانه شون به شما گفتن که نه بحث من اصلا خونه و ماشین "نیست" شما توجه نکنین و بدونین که اتفاقا "هست" و هر طور شده ازشون بخواهید که در این مورد حتما با هم صحبت کنین و اینقدر به این حرفها که "با مردها نباید از روی منطق صحبت کرد و فقط باید 4 تا جمله احساسی براشون ردیف کرد و..." بها ندید که مخصوصا در مورد مشکل خاص شما اصلا این حرفها صادق
نیست.
اگر در مورد موضوعی که عرض کردم هر چه زودتر ذهن همسرتون رو روشن نکنین و توجیهشون نکنین من فکر میکنم این واگرایی شما و همسرتون بیشتر و بیشتر میشه و خیلی زود کار به مراحل غیر قابل بازگشت میرسه.
من پیشنهادی برای اینکه چه جوابی به ایشون در مورد مالکیت خونه و ماشین بدین ندادم و این رو به عهده خودتون میذارم که چه کار میخواهید بکنید فقط آدرس محل ایجاد مشکل رو دادم تا مسیر انحرافی در پیش نگیرین و بدونین که خرابی در کجا ایجاد شده.
اما فقط در پایان یه پی نوشت اضافه میکنم و اون هم اینه که از بزرگترین اشتباهات ممکن در زندگی زناشویی همین زدن خونه و ماشین و بقیه اموال بسیار ارزشمندمون(که مالکیتشون رو با درامد شخصی خودمون یا از طریق ارث و ... به دست آوردیم) به نام طرف مقابلمونه، چه زن باشیم و چه مرد، این کار اشتباه بزرگیه که برعکس اونچه که فکر میکردیم باعث ایجاد صمیمیت میشه دقیقا باعث ایجاد سردی و کدورت میشه. نمونه بارز دیگه از این ایجاد کدورت رو در تاپیکهای آقای بهزاد 10 هم دیدیم...

سلام

گاهی اوقات جواب مسائل یه جوابهای منطقی ومحاسباتی نیست.یعنی اینکه که فکر کنی داری خونه رو سروسامان میدی به بچه ها میرسی و زحمات شوهرت روکمتر میکنی و... این کارها قابل تحسینه ولی شاید شوهرت آرزو کنه کاش خودش این کارها رو انجام میداد اما بانک عاطفیش از طرف تو خالی یا کم نمیشد.من فکر میکنم شوهرت بعد از ده سال زندگی الان احساس میکنه نیاز به تامین عاطفی بیشتری از جانب تو داره.داروی اثربخش همون دوست دارم های ساده گذشته هست.


شوهرت نیاز به این داره تو فکر کنی هست، ارزشمنده منهای تمام داشته ها ونداشته هاش.فکر کنه بدون هیچ دلیلی دوسش داری نه به این دلیل که بعد ده سال وداشتن فرزند ناچاری مصلحتی دوسش داشته باشی یا هرچیز دیگه.

با سلام

هرقدر شما قوی ظاهر بشی و مرد صفت عمل کنی باعث خلاء تامین حس حمایت و تأمین کنندگی همسرت می شوی .... به نظر میرسه زنانگی شما در رابطه با همسرتان ضعیف هست و شما بیشتر با قوتی مردانه در برابر او هستی حتی سکوتتان و صبرتان در برابر پرخاش های ایشان زنانه نیست .... زن هرقدر هم قوی باشد در برابر همسرش نیازمندیش به او را با لطافت و ظرافت زنانه باید نشان دهد و طالب حمایت و تأمین امینت از ابعاد مختلف از سوی او باشد .... زن لازمه که به مردش بفهمانه هرقدر هم توانمند باشد و بتواند از پس زندگی بر بیاید این را زیر سایه مرد زندگیش و تحت ولایت او مایل است خرج کند نه مستقل از او و همطراز با او و .... البته اینها فیلم نیست واقعاً زن نیاز به این موقعیت دارد که مردش تکیه گاهش باشد هرقدر هم زن توانمندی باشد .... نیاز دارد تحت حمایت روحی ، معنوی ، و عاطفی و مالی مردش باشد ..... برای تخریب مرد کافیه وقتی او بد رفتاری میکند شما بدون درک علت آن ، نگاه عاقل اندر سفیهی داشته باشی و حتی ناراحتی و گله مندیت را با استدلال منطقی بیان کنی و برای تقویت مرد بودن در مرد زندگیت کافیه نارحتی و دلگیریت را عاطفی و با رنجیدگی زنانه ات که نشان از نیازت به او و تأمین شدن روحی و حتی دریافت محبت و دلداری و آرامش از سوی خود او دارد نشان دهی .... مثل کودکی که از تنبیه مادرش به آغوش خود او پناه می برد و لذت و آرامش یک زن اگر زنانگی داشته باشد در همین است نه در مقابله ای هماورد طلب ، که می شود عامل انزوای مرد و تضعیف قدرت مردانه اش ،زن به حس قدرتمندی در مرد نیاز دارد و تضعیف قدرتمندی اوتیشه به ریشه خود زدن است ....

کمی بیشتر از رویه و رفتار خود بگویید تا بهتر بتوانیم کمک به واکاوی داشته باشیم .... آنچه بیان داشتم با توجه به آنچه از روح کلام شما دریافت کردم است .... که در یک کلام رویه و روند شما را نشان می دهد که طوری هست که همسر شما در مقابل شما و حتی همکاریهایتان حس می کند مرد بودن و قوت داشتنش جایگاهی ندارد و در دید شما کمرنگ است ...

فرشته مهربون و همه دوستان محترمی که لطف کردید و پاسخ منو دادید حقیقت امر اینه که این خونه را من قبل از ازدواج در تعاونی مسکن اداره ثبت نام کردم و تا الان هرچی دادیم دو نفره دادیم و علتی که خونه به نان من هست بخاطر امتیاز تعاونی مسکن اداره بوده ضمنا من این ماشین را با وام و مبلغ بیشترشو خودم دادم و شوهرم هم کمکم کرده خودش هم ماشین داشت که بخاطر خرید امتیاز یک واحد آپارتمانی اونو فروخت و الان دو ساله ماشین نداره و توخرید اون امتیاز آپارتمان کمک من هم بوده و تا چند ماه پیش کل حقوقم دست شوهرم بوده ومن مبلغی رو به عنوان پول توجیبی میگرفتم اما حالا سر همان بحثهایی که به شما گفتم و برداشت اشتباهی که ایشون کرده حقوق منو نمی گیره و من فقط چند تا قسط خونه را پرداخت می کنم . فرشته مهربون اگه می بینی صبر و سکوت می کنم چاره ای ندارم بخاطر اینه که من هرچی بگم ایشون فریاد می زنه داخل مجتمع آنهم جایی که همسایه هات همکارت باشند بعد هم اون چند روز قهر می کنه و من هم هیچ چیز نمیگم ولی غذا و چایی براش درست می کنم و معمولی به زندگیم ادامه می دهم و خیلی وقت ها هم خودش می بینه که من از شدت ناراحتی گریه می کنم ولی انگار براش اهمیتی نداره و آخر سر هم من باهش به بهانه های مختلف آشتی میکنم و تازگی هادر مورد رفتارش با او صحبت می کنم قبلا با اینکه اون همیشه مقصر بود و سرچیزهای الکی که مثلا چرا تو سالن از بچه درس پرسیدی دعوا می کرد و من هم چیزی نمی گفتم یا اگر یه چیزی رو دو بار بهش می گفتم می گفت تو غرغر می زنی یا اگر بچه ها دوربرش میرقتند و سرو صدا می کردند آنها را دعوا می کرد و میزد و من فقط سکوت می کردم اگر بچه ها رو تعطیلاتی به روستا می بردم می گفت توبچه ها رو مریض کردی به قولی احساس میکردم در برابر پرخاشگری اون منفعل بودم :54: البته از وقتی مطالب کارگاه جرات مندی رو خوندم سعی میکنم رفتارم رو تغییر بدم و کمی جرات داشته باشم اینو بگم روز پدر برای قدردانی از زحماتش براش یه ساعت مچی خریدم وقتی با اصرار از من قیمت ساعت رو پرسید شروع کرد به داد و بیداد که چرا همچین چیزی گرفتی درحالی که من واقعا یه چیز متوسط در حد 350 گرفته بودم و باز بهانه ای شد تا قهر کنه و بچه ها رو بزنه و فریاد بزنه باز من در اون لحظه سکوت کردم روز بعد که بچه ها نبودند و از بیرون اومدم بهش گفتم واقعا چیزی که خریدم گرون نیست و قیمتها حالا خیلی تغییر کرده و من این کادو رو درنظر داشتم از روز تولدت بخرم و به نظر شما آیا مغازه دار این رو پس میگیره اگه دوست نداری متونی عوض کنی ولی نمی تونیم پس بدیم و کم کم آروم شد و حسابی از دلش درآوردم و این رو از کارگاه جرات مندی یاد گرفتم نمی دونم درست رفتار کردم یا نه اما واقعا تو این موضوع موندم و بارها بهش گفتم من خیلی شمارو دوست دارم و با هیچی عوض نمی کنم حتی اگر گاهی بداخلاقی بکنی من به تو احتیاج دارم و تو تکیه گاهم هستی اما نمی دونم چطور قانعش کنم که در این دو مورد اشتباه می کنه چون به گفته آقای اثر راشدمون می بینم باعث فاصله و ناراحتیه و مثل یک آتش زیر خاکستره که تو ذهنش پرورش میده ممنون میشم بازهم منو راهنمایی کنید.

سلام مجدد
همونطور که در پست قبلیم عرض کردم و با پاسخ شما در موردش بیشتر مطمئن شدم مسیر حل مشکل شما رو فقط همون روشن کردن ذهن ایشون در مورد خونه و ماشین میدونم.
آیا شما همین صحبتهایی که اینجا در مورد امتیاز مسکن و پرداخت اقساط خونه و ماشین و... داشتین رو تا بحال به همسرتون هم گفتین؟ اگر آره آیا ایشون استدلالهای شما رو پذیرفتن یا خیر؟ بنده نمیخوام شما در مورد ریز موارد و دلایلی که بینتون ردو بدل شده به ما هم گزارش بدین فقط میخوام بگم باید با چنین صحبتهایی سعی کنین یا شما ایشون رو قانع کنین یا با استدلال ایشون قانع بشین.
حتی "شاید" شما فقط با قبول صحبت ایشون در مورد خونه و ماشین آتشی رو که در دل و ذهن ایشون در این باره برپاست رو بتونین خاموش کنین بدون اینکه لازم باشه سهمی رو که ایشون حق خودشون میدونن بهشون برگردونین. (باز هم تاکید میکنم شاید).
این رو هم بدونین که در مورد مشکل شما، صحبتهای احساسی و گفتن جملاتی مبنی بر نیاز شما به حمایت مردانه ایشون در زمینه های مختلف مالی و عاطفی و ...، بدون اینکه این حس غبن و ضرر بزرگ مالی از ذهنشون پاک بشه، همشون مثل "فحش و ناسزا" در ذهن ایشون ترجمه خواهند شد و کمکی برای اصلاح نخواهد کرد.
همونطور که خودتون هم فرمودید و من هم در پست قبلیم عرض کرده بودم ایشون با تلنگرهای مختلفی احساس تنفر در وجودشون شعله ور میشه و این احساس تنفر رو با بهانه های گوناگون و بیربط بهتون ابراز میکنه مثلا همون سرو صدای بچه ها یا قیمت ساعتی که شما برای هدیه و خوشحال کردن ایشون از پول خودتون براش خریده بودین و... شاید موقعی هم برسه که به قول قدیمی ها با ترک روی دیوار هم ایشون دعوایی رو راه بندازه. من فکر میکنم شما از نظر عاطفی و احساسی چیزی برای ایشون کم نمیگذارین و به همین دلیل هم راه حل مشکل شما اینطور مسیرها نیست.

آیا همسرتون محیط کار پر استرسی داره؟
تعداد ساعات کاری شما چطوره؟ تعداد ساعات کاری همسرتون؟
میزان سرمایه شما بیشتره یا همسرتون؟ (سرمایه شامل خونه و ماشین هم میشه)
میزان حقوق شما بیشتره یا همسرتون؟

سلام
من نظرمو ميكم
شما هرجه تلاش كنين اونو متوجه كنين كه رفتارتون اون جور كه اون تلقي كرده نبوده راه رو اشتباه رفتي جون بجه نيست ميكه دارهماست مالي ميكنه و كلي هم دورتر ميشه بعدشم سوار ميشه زندكيت ميباشه از هم
خودت باش اونجور كه خودت دوست داري باش

وقت بزار يك سري جملات و كلمات ناب بيدا كن جايكزين كلماتت كن مشكلت مثل اب خوردن حل ميشه باور كن

من خودم تست كردم جهار تا حروف فارسي داريم كه تو عربي نيست كلماتشو بيدا كن بزار تو كلامت
كلمات مترادف استفاده كن

شوهرم نظامیه و من هم کارمند رسمی هستم حقوق شوهرم از من بیشتره سرمایه هم هیچکدوم هیچی نداشتیم و با کمک هم هرچی داریم بدست آوردیم .

سلام . ببخشید دوباره من اومدم چند وقته که تعاونی مسکن گفته اعضا بیان سند خونه ها رو بزنید من هم اول دنبال این بودم تا آپارتمان رو بفروشم و یک خونه ویلایی در جای مناسب بگیرم اما پیدا نکردم و میخوام برای سند اقدام کنم بنا به گفته یکی از اعضا با شوهرم صحبت کردم و گفتم بریم سند خونه رو هرجوری که تو فکر می کنی درسته بزنیم نمی خوام فکر کنی یا بیان کنی که کارگر بودی و زحمات تو در این خونه به هدر رفته و بعد بگی من نه خونه دارم اون هم در جوابم گفت نه نمی خواد اصلا این چیزا برام مهم نیست و قبول نمیکنه و میگه من هم یه خونه دارم (منظورش همون امتیازآپارتمانی هست که قبلا گفتم ) منم در جوابش گفتم نه این خونه مال منه و نه اون خونه مالتو هر دو مال ماست حالا به نظر شما چیکار کنم که بدانم قطعا مشکلی سر این موضوع پیش نیاد در ضمن تو این مدت سعی کردم یک خانم خوب و صبور باشم و فعلا اخلاقش بهتره ولی باز هم بعضی وقت ها با بچه ها دعوا می کنه و بد برخورد می کنه و بددهنی می کنه و این موضوع منو خیلی ناراحت می کنه و بچه ها خیلی قصه می خورند و شاید هم صدمه عاطفی و رفتاری ببینند.ممنون میشم در این خصوص منو راهنمایی کنید .:72:

با سلام

به همسرتون یک وکالت بدید و بگید مایل نیستم وارد کارهایی که مردانه هست شوم و دوست دارم شما انجام بدید .... بریم یه وکالت تنظیم کنم و شما خودت برو هرطور که صلاح می دونی عمل کن .... بعد از آن هم اگر شوهرت به نام خودت زد از زحماتش قدردانی کن و سند را هم بگذار پیش خودش باشه بگو من احساس مالکیت چیزی را ندارم و تنها تصورم در رابطه با این خونه اینه که تو به من هدیه کرده ای و برای من فقط آرامش در کنار تو مهمه .... فقط اینکه تکیه گاهم باشی مهمه .... وجودت باشه سالم و سرحال مهمه .... دوست دارم کمکم کنی زن زندگیت باشم و در هیچ کار مردانه ای وارد نشم و فقط تو باشی و همتی که در تو سراغ دارم .... تا وقتی تو هستی خیالم از هرچیزی راحته و منم همینو میخوام یعنی بی دغدغه به زندگی و ظایفم برسم اونجوری که به تو لذت میده ، به زندگیمون و بچمون آرامش میده .....

دقت داشته باش که اینها قلبی باشه و تصنعی نباشه .... هیچ چیز نمیتونه مثل صداقت اثر داشته باشه .... اگر همینهایی که گفتم واقعاً در قلب و روحت باشه مطمئن باش به زندگی شما شیرینی می دهد و به همسر شمالذت و آرامش ....

برای همسرت اولویتت اینه که یک معشوق خوب باشی ، سرزنده و سرحال و کدبانو و نظیف و مرتب ..... و به عنوان یک یاور هم یک مشاور باش هرجا که میخواهد نه یک ناصح .... نه ناجی .... نه مادر .... و کمک کار باش هرجا و در هرچیزی که خودش کمک می طلبد با جان و دل..... وقتی دستور می دهد ی چیزی می خواهد چشم گفتن چیزی از شما کم نمی کند بلکه رضایت همسرت از این رفتار چیزی هم به شما می بخشد آنهم محبت و توجه و نگاه گرم و حاکی از رضایت اوست که انرزی منتقله از همین احساس رضایت همسرت مگر کم چیزی هست و کم اثری دارد .... امتحان کن و بچش تا بفهمی و باور کنی

همه تواناییت را در زنانگی ات جاری ساز .... یک مرد بیشتر از هرچیزی همین را نیاز دارد که از همسرش ببیند .... ملکه ای باش که همسرت به عنوان پادشاه زندگیت لذتش این باشد که تاج افتخار و غرور را بر سرت گذاشته

اگر بد خلقی و بد قلقی نشان داد نبین و در مقابل فقط با عشق و محبت رفتار کن و تبعیت نشان بده به همین راهی که گفتم ادامه بده مهم این هست که شما درست عمل کنی ... بقیه را بسپار به خدا

سلام فرشته مهربون از راهنمایی شما بی نهایت ممنونم کارهایی که گفتید انجام دادم بهش زنگ زدم و گفتم بیا بریم با هم تا یک وکالت بهت بدم و هر جور خدت می خوای سند بزن اصلا به نام خودت بزن اونم گفت نه خیلی ممنون بازم من در جوابش گفتم اگه به نام خودت هم بزنی اصلا برام مهم نیست و مال من و تو نداره گفت نه حرفشم نزن و الان داره کارای دارایی رو انجام میده و من هم خیلی ازش تشکر کردم اما با این که سعی می کنم محیط خونه پر از تنش نباشه و کاری نشه تا با بچه ها دعوا کنه باز هر روز سرچیزای الکی مثلا چرا آنتن تلویزیون رو خراب کردید یا به پسر دیگم که چرا میام دورو برمن و خلاصه خیلی با بچه ها بد صحبت می کنه حرفای زشت و ناروا بهشون میزنه و باز هم کتکشون میزنه و این منو خیلی عصبی میکنه چند با بهش گفتم ... جان وقتی با بچه ها دعوا می کنی و میزنیشون اعصاب من بهم می ریزه و ناراحت میشم خواهشا نذار بچه ها از من و تو گریزان بشند یا فردا این رفتارهایی که ما امروز باهشون داریم با من و شما داشته باشند اما در جواب من میگه بچه های خودم هستند تو چیکار داری حتی بعضی وقتها به من میگه 10 ساله دارم تحملت می کنم و این خیلی منو دلگیر می کنه اگه ازش سوالی میکنم سریع به من میگه باز تو حرف زدی یا غرغر زدی و و واقعا بعضی وقتها نمی تونم تحمل کنم و جواب می دم .:122:میشه بازم منو راهنمایی کنید در این جور مواقع چکار کنم تا بچه هام آسیب کمتری ببینند

کار نظامی افراد را ازنظر ذهنی فرسوده میکنه چون محیط خشن و سرشار از توهین و تحقیری داره.البته بستگی داره سمت و نشان همسرتون چیه؟چقدر توی محیط هایی مثل جنگ و درگیری های مسلحانه بوده؟ممکنه نشونه هایی که نشون میده ptsd باشه؟به نظرم حتما برید پیش مشاور تا یادتون بده بدون عصبانی کردن شوهرتون راضیش کنید بره مشاوره.