خیلی حالم بده.کاش میمیردم.دارم جدا میشم.نه راه پس دارم نه راه پیش.

سلام به همگی.من دارم جدا میشم.مطمنم نمیتونم برگردم دیگه.چون خودم خواستم .همه احتراما از بین رفت.کاش میمیردم این روزارو نمیدیدم.فکر کنید من یه دختر 26 ساله باید مطلقه شم.دلم به حال خودم میسوزه.میدونم دیگه همه چی خراب شده.شوهرم هزاربار به من گفته از ازدواج با من پشیمونه. اگه مهریه رو ببخشم طلاقم میده.ما عقد هستیم.متاسفانه رابطه کامل جنسی داشتیم.وای خداااااااااا.همه خاطراتش.همه لحظاتمون همه محبتاش توجهاش.دوست داشتناش میاد جلوی چشمم.از اون طرف همه دعواهامون.همه لجبازی های من.همه دعوا کردن اون بخاطر خوانوادش.همه فحش هایی که به من و خانوادم داده میاد تو ذهنم.وای حس خیییییییییییییییلی بدی دارم.یه حال بدی که تا ادم تجربه اش نکنه نمیفهمه.احساس بدبختی کل زندگیمو گرفته. به زور جلوی اشکامو میگرم نیاد.تو خونه خودم خوب نشون میدم تا خانوادم غصه نخورن.اما دارم داغون میشم.نگید فکر کن برگرد.چون همه چی از بین رفته.فقط میخوام یکی بگه اینا همش خوابه. یه خواب طولانی .اونوقت بیدار شم ببینم تو خواب هم خندیدیم هم گریه کردم. مدام همسرم میاد جلوی چشمام. فقط دلم میخواد یه قرص بخورم برای 1 ساعت فکر نکنم به هیچی.من واقعاً دارم میمیرممممممممممممم.

واقعا ازین مشکلی که برات پیش اومده متاسفم
از لحن حرف زدن معلومه خیلی اشفته هستی و ضربه سنگینی بهت وارد شده
اما یکم اروم باش و تحملت رو ببر بالا
کاملا درکت میکنم چون خود منم چنین شرایطی هستم با این تفاوت که من مرد هستم و شما خانم
علت مشکلتون چیه؟
چرا همسرتون میخاد طلاقتون بده؟
امیدوارم بتونید مشکلتون رو حل کنید
ارزشش رو داره تمام تلاشتون رو بکنید
سعی کنید بفهمید شوهرتون چه مدل زنی دوست داره همون بشید تا از طلاق منصرف بشه
رک باهاش حرف بزنید ببینید چرا دلزده شده
اگر دیدید دلیل منطقی نداره و بهانه گیریه حرفاش یا دوستتون نداره یه فکری به حال خودتون بکنید
موندن توی یه رابطه صرف ترس از طلاق و عواقبش اشتباهه
هیچوقت راضی نشید یه نفر که باید عاشق زندگی در کنارتون رو باشه فقط تحملتون کنه چون اینجوری طعم خوشبختی رو نخواهید چشید...
بشرط اینکه همه راههارو امتحان کرده باشید
امیدوارم خدا کمکتون کنه تا مشکلتون رو حل کنید:323:

سلام المیرا

تاپیکهاتون رو خوندم ،
با توجه به مواردی که از خودت و همسرت اشاره کردی ؛

خودت خیلی مقصر بودی
رابطه اتون میتونست خیلی زیاد عمیق و درست باشه ، ولی خودت خرابش کردی :

نقل قول:

---

بگم 3 سال با هم دوست بودیم تو اون مدت هم دعوا زیاد میکردیم. اما اصلا عصبانی نمیشد کوتاه میومد.خودش خیلی مایل به ازدواج با من بود. اما بعد عقد عصبی شد

---

نقل قول:

---

فکرکنم خیلی بی انصافی کردم نسبت به همسرم.اخلاقای خوبش خیلی زیاده.کلا میگه طرف حقم .به من میگه میای خونمون اخم نکن.با پدر و مادرم به حالت خصومت و دشمنی حرف نزن.ساکت یه جا نشین.خداییش میاد خونه ما خیلی خوب رفتار میکنه

---

با ویژگیهایی که از همسرت گفتی میتونستی خیلی راحت و فقط با درایت یه رابطه محکم بسازی که مادرش و مادرت و هیچ کس دیگه ای نتونه بهش خدشه ای وارد کنه ،
وقتی میری با اخم میشینی یعنی مشکل داری ، خانواده همسرت که نمیگن مشکل از ماست بلکه میگن عروسمون با پسرمون مشکل داره .

وقتی میبینن بعد از عقد پسرشون عصبی شده یا عصبی تر شده ، توقع داری چهطور فکر کنن؟ اینکه پسرشون از ازدواجش خیلی انرژی مثبت گرفته ؟

الانم اتفاق خاصی نیوافتاده یه پیشنهادی داده ، از روی آشفتگی و فشاری که روش هست ،
بزار این فشار کمتر بشه بعدش حداقل به اندازه سهم خودت اشتباهتو برطرف کن.

اما حالا هیچ کاری نکن ، حتی فکرم نکن ، فقط نفس بکش
یه مدت دور باش ، بزار زمان بخوره ، بعدش راهنمایی های مراحل بعدو میگیری ، ولی الان فقط دور بایست ، کاری نکن فکر نکن تصمیم نگیر فقط گذره زمان.

کالا واضحه که اگه شما فقط کمی درایت به خرج بدید و مشاوره تخصصی بشید میتونید رابطه ای حتی خیلی قشنگ تر از همه این اتفاقات درست کنید .
ولی همون شرطی که گفتمو داره . مشکل خاصی وجود نداره که یه آدم خیلی قوی و صبور بخواد فقط باید منطقی باشی همین.

ممنون آقای amf66 و گیسوکمند عزیز.
الان سرکارم.و حالمم خیلی بده.دوتا قرص ارام بخش خردم.چون مسبب همه بدبختیام خودم هستم.بعد 5 سال رابطه به قول همسرم اخرش این باید بشه.خیلی خام رفتار کردم.خییییییییلیییی.یادم نمیره همسرم چقدر دوسم داشت.چون مادرش هزاربار گفته که مخالف ازدواج ما بودن ولی همسرم انقدر اصرار میکنه تو خونه دعوا میکنه حتی دست به خودکشی میزنه که بالاخره راضی میشن.اما من با رفتارام و بی سیاستی کاری کردم که جلوی مادرش هزار بار بهم گفت از ازدواج با تو پشیمون شدم.نمیدونید تو یه سال عقد چه حرفایی که بهم نزده.از همون روز اول نامزدیمون دعوامون کشید خونشون.اونجا من فقط گریه کردم ولی اون بیرحمانه میگفت من بهش سردم.تو دعواهای بعدی شروع کرد به فحش دادن.همشم بخاطر اینکه من به خونوادش محل نمیدادم و یا به چیزی گیر میدادم یا اون در مورد خونوادم حرف میزد ناراحت میشدم.چون نمیتونستم حرفای گذشته فراموش کنم.اون فحش هایی که میداد و اون حرفایی که راجب من میگفت .میگفت اشتباه کرده از اینکه منو گرفته.حالا خوب فکر میکنم میبینم ما هیچ وقت نمیتونستیم باهم کنار بیایم.تو دنیای اون پول مهمه و پول.خدا شاهده من فقط میخواستم حداقل جلوی خانوادش به من توهین نکنه فحش نده.اما اون.......جلوی مادرش هرچی از دهنش درمیومد بهم میگفت سرم داد میزد هرچقدر گریه میکردم بدتر میکرد.نمیدونم این یعنی دوست داشتن.نتونست بین منو مادرش و مدیریت نکنه.نتونست به من احترام بزاره احترم ببینه.به خدا هیچ وقت دعوامونو نیوردم خونمون که وجه همسرم کوچیک نشه. اونم از این موضوع سوء استفاده میکرد.تا اینکه 3 روز پیش رفتم خونشون از سر کار که بریم خونه فامیلشون. از در رفتم داخل اومدن پیشوازم با مادرش که من با حالت ناراحتی تمام رفتم نشستم رو مبل.یه سلام الکی دادم.چون به همسرم گفته بودم بیاد دنبالم نزدیک خونشون 5 دقیقه راهه.اونم گفت من حموم نمیتونم بیام.منم ناراحت شدم چون یه ساعت پیش گفتم برو حموم.بگذریم.گفت چی شده خیلی خسته ای. گفتم اره .گفت منم خیلی خسته ام و از این حرفا.مادرشم ساکت نشسته بود.منم گفتم من از صبح تو خونه نشسته بودم.(منظورم این بود منم سرکار بودم از صبح.) اینو گفتم هسرم شروع کرد که مگه حقوقتو میاری تو این خونه.مگه میدی به من یا مادرم که غرشو سر ما میزنی.من هیچی نگفتم کیفمو برداشتم رفتم اتاق اونم اومد.تو اتاق بهش گفتم این چه حرفیه گفت بیخود میکنی اینطور میگی و.......کلی حرف دیگه.اخرشم گفت هیچ جا نمیریم که من خواهش و التماس که بریم اونم قبول کرد رفت پذیرایی که مادرش داد زد این دختره رو ببر بزار خونشون.دیگه باید جدا شید.همسرممم گفت بحثی بین خودمون ولی اون ول کن نبود.همسرمم باهاش همراه شد هرچی دلشون میخواست بهم گفتن.حتی شوهرم خواست منو بزنه.بعد منم حاضر شدم که منو بیاره خونمون ولی اینبار بر خلاف همیشه تو راه خونه به همسرم اصرار نکردم دعوا رو خونه نکشه چون تصمیمو گرفته بودم بدجور داشت غروورم له میشد.اومد خونمون که حرف بزنه ولی همون اول با اینکه من حرفی نمیزدم اومد سمتم دو تا ضربه با نوک انگشتاش زد به سرم.بعد مامانم گفت دخترمونزن و اون گفت زنمه اختیارشو دارم. هیچی نگفت رفت.بعد رفتن اون منم همه قضیه رو گفتم و تو این چند وقت چند بار اینطوری شده و هرچی از دهنش درمیاد میگه و دو سه بار منو زده و به خونوادمم توهین کرده. که بابام گوشیرو برداشت زنگ زد به همسرم گفت یک بار دیگه بیای سمت دخترم میکشمت.همسرم خیلی ترسیده بود و همش میخواست توضیح بده که بابام فقط داد میزد واقعاً دلم خنک شده بود جواب بد دهنی و تحقیرایی که به من کرده بود جلوی خانوادش.بعد بابام به پدرش گفت تو دادگاه همو میبینیم.بعد از اون روز همسرم 10 بار زنگ میزنه به داداشم که باهاش حرف بزنه البته من به داداشم گفته بودم جواب نده. بعد میره سراغ دامادمون که دامادمون باهاش حرف زده. دامادمون میگفن حرفاش فقط این بود به مادرم محل نمیده.منم به دامادمون گفتم من به طلاق فکر میکنم.همسرم همیشه دعواهامونو میکشید خونشون و جلوی مادر و پدرش هرچی میخواست بهم میگفت.من فقط ازش احترام میخواستم و بهم ارزش بزاره.فقط اینکه بهم فحش نده و به خوانوادم توهین نکنه.یعنی بعد طلاق چی پیش میاد.نمیتونم جوونیمو بزارم پای همچین ادمی. ادمی که حرمتارو شکسته.ادمی که منو برای لذتاش میخواد. نمیتونم تو دلم غمگین باشم ولی تو ظاهر بخاط ترس از طلاق باهاش بخندم. و اجازه بدم بهم توهین کنه. اگه این ادم فرشته بشه من نمیتونم حرفای گذشته و توهیناشو ببخشم. پس طلاق بهترین گزینه ست.وای که چقدر همه جا تاریکه و من غمگینم.فقط چشام میبینه.دلم میخواد چند سال بعد و ببینم.که این روزا تموم شده. و من قلب پر از ارمش دارم.چه خوبه که شماها هستین و این سایت هست ومیتونم دردل کنم.

ببخشید ولی فکر میکنی کوچکترین حقی داری که ناراحت بشی؟
آخه این چه طرز رفتاریه؟
یمدت با خودت خلوت کن ، به نظر من رفتارت با خونواده همسرت پر از اشکاله
اگه خونوادش مخالف بودن شما باید طوری رفتار میکردی که اونا از مخالفتشون پشیمون بشن و بگن چه عروس خوبی داریم، چقد اشتباه کردیم ... ولی دقیقا اونارو رسوندی به حرف خودشون که آره این دختر اصلا مناسب ما نیست.
هر چقدر کینه داشته باشی ولی توی رفتارت با خونواده شوهرت باید باید درست رفتار کنی ، انگشت اتهامو بگیر سمت خودت چون تنها خودت باعث شدی این همه بی حرمتی پیش بیاد
الانم میشه درستش کرد منتها یمدت باید از هم دور باشین تا شدت این قضیه کم بشه

میخوای به آرامش برسی ؟
اشتباهتو واقعا بپذیر ، و دنبال فرصتی باش برای جبران .

فرض کنیم الان جدا بشی و به آرامش برسی ، مطمئن باش بعدها حتما به خاطر اینکه چرا برای زندگیت تلاشتو نکردی عذاب وجدان میگیری و حتی بیشتر از الانت اذیت میشی .

چرا نمیخواهی قبول کنی که هر دو مقصر بودید؟

ببین المیرا ، تو غرورت شکسته و پیش خانوادش تحقیر شدی، به همین خاطر انقدر برات سنگینه ، نمیتونی حرفای اونارو تحمل کنی.
همسرت هم غرورش شکسته ، جلوی چشمای مادرش که میگی خیلی هم قبولش داره ، به خاطر تو خودکشی میکنه ، جلوشون می ایسته برای تو ، نهایتا تو می آیی و به خانوادش بی محلی میکنی .

اون به خاطر تو جنگید ، تحمل کرد ، تو به خاطر خودت و روابطتتون چقدر گذشت کردی ؟ تو هم تلافی کردی ولی به روشه خودت ، بدون اینکه درنظر بگیری داری غرور و شخصیت و انتخاب و عقل همسرت رو هدف میگیری!

همسرت بهت میگه کی میشه از این خونه برم و راحت بشم ،
یعنی اینکه تحت فشاره ، یعنی صبرش لبریز شده .
از طرفی زن بیشترین تامین کننده آرامشه ، ولی تو بهش اینو ندادی
برعکس اون آرامشی هم که داشته با گیردادن هات و بهانه هات ازش گرفتی

میخوام بگم رفتار همسرت طبیعیه .
هرچند تایید نمیکنم.

تو به خاطر غرورت و تحقیری که شدی حاضر نیستی برگردی به زندگیت. حتی نمیتونی فراموش کنی .
همسرت با وجود اینکه پیش مادرش تحقیر شد . پیش خانوادش زیر سوال رفت ، بازم با اینکه پدر شما هم حسابی جلوش دراومد ، برادرت جوابشو نداد (اونم تحقیر شد)، سعی کرد مشکلش رو مطرح کنه و حل کنه .

میخوام بگم ، منصفانه نگاه کن که چه کسی منعطف تر هست؟

دنبال آرامشی باش که سطحی و کاذب نباشه . بعدها عذاب وجدان بیشتر اذیتت نکنه.
این بعدها یعنی روزی که دلت یه همدم بخواد و بترسی از ازدواج ، یا روزی که ازدواج کنی و همسر بعدیت ، این مشکلو نداشته باشه ولی ایرادای بیشتری داشته باشه
تلاشی که میخواهی بعدها در ازدواج دوم یا ترمیم روحیه یا... کنی ، الان بکن.

فقط اول بزار زمان بخوره.

ممنون گیسوکمند عزیز.کاش چند روز پیش میومدی این حرفارو میگفتی .نمیدونم.باورت میشه هنوز سرکارم و بی هدف نشستم پشت میزم؟؟؟پای رفتن به خونه ندارم .همیشه پنجشنبه جمعه ها باهم بودیم.فقط دلش میخواست من کنارش باشم.تو چند دقیقه سرنوشت زندگی من عوض شد.دیگه نمیتونم برگردم.چون همه حرفایی که همسرم و خونوادش گفتن و به خونوادم گفتم.بابامم دیگه نمیزاره.خودمم نمیخوام.ابی که رفته به جوی برنمیگرده.همه تقصیرارو قبول میکنم.من تحمل این غمو ندارم.من ضعیف تر از اون چیزیم که نشون میدم.من نمیخواستم زندگیم خوب بشه.شاید خواست خدا این بوده.نمیدونم همسرم الان داره چیکار میکنه.یعنی اصلا ناراحت نیست که اینطور شده؟؟؟؟؟؟چشام پر از اشک میشه اما بغضمو میخورم.بعد سریع سرمو میگیرم پایین کسی نبینه من ادم ضعیفی هستم. فکر نمیکنم اون ناراحت بشه چون چند اخری که دعوامون شده گفته راحت میشم. ولی بعدش که خوب شدیم گفته چجوری ازت دل بکنم اخه ؟ پیش خودم میگم چجوری منو میخواد از من دور بمونه.اخه حتی یک روزم باهم قهر نبودیم.دعوا می کردیم ولی شبش یا من زنگ میزدم یا اون.به زور امروز ناهار دو لقمه غذا خوردم.فکر کنم نمیدونه تصمییم قطعیه برای طلاق.حق من این نبود.خدایااااااااا چرا من؟؟؟؟؟؟؟؟بخدا من صبر ندارم.نمیخوام برگردم به اون زندگی.چون اون زندگی ای که تو دلت نسبت به همسرت کینه و خشم داری ولی ظاهر بخندی از مردن برام بدتره.که من این یک ساله کردم.من فقط میخوام قلبم ارامش بگیره.حتی از ناراحتی نمیتونم دو کلمه حرف بزنم.دستم بی حس میشه.من اشتباه کردم.فقط نگید زندگیمو بسازم.بگید چیکار کنم که فکرش از قلبم بره بیرون. من باختم تو این زندگی.میدونم.اما اونم با ندونم کارییاش.بی سیاستی هاش زود عصبانی شدناش زندگیمونو به اینجا رسوند.نمیدونم بعد طلاق چی میشه؟؟؟؟؟؟یعنی میتونم فراموشش کنم.باید فراموشش کنم. شاید من اگه سیاست داشتم و بلد بودم چجوری رفتار کنم.زندگیم به اینجا نمیرسید.به حای اشک الان رو صورتم خنده بود.به جای بی هدف بودن انگیزه بود.میخوام فریاد بزنم.بغض داره خفم میکنه.من باختم.

سلام المیرا جان،امیدوارم حالت هرچه زودتر خوب بشه،ببین عزیزم همه ی ما تو زندگیمون پعوا داشتیم چه بین خودمون چه خونواده شوهر اینا همش میگذره،منم وقتی با شوهرم دعوام میشه از همه متنفر میشم از حرفایی که بهم زده از همه چیز دوست دارم از این رندگی ببرم منم میگم نمیتونم هیچ وقت ببخشمش میگم دیگه کاری باهاش ندارم،ولی همین که یه انگشتش بهم بخوره همه چی از یادم میره هیچی از دعواهامون یادم نمیمونه چون واقعا دوسش دا رم اونم منو دوست داره خواستم بگم شمام اگه واقعا دوسش داری مطمین باش همین که یه لبخند بهت بزنه همه چی یادت میره دیگه از کینه و خشم اثری نمیمونه این قدرت عشق و دوست داشتنه،شمام بهتره یه فرصت دیگه به هم بدین اشتباهاتتو قبول کن ،به خودت قول بده که تو این فرصتی که به خودت دادی نهایت استفادرو ببری با همه خوب با ش ببین چجوری نتیجشو میگیری،این فرصت میتونه خیلی بهت کمک کنه حداقل دیگه میفهمی که توم واسه زندگیت تلاش کردی ،ولی من مطمینم که همه چی خوب میشه،به پدر مادرتم همینو بگو ،بگو میخوام یه فرصت به هردومون بدم اگه تونستیم که زندگی میکنیم اگه باز اینجوری شد اونوقت اقدام میکنیم،اینقد راحت واسه طلاق صحبت نکن چون بعدش بیشتر پشیمون میشی،حداقل یه فرصت 2،3ماهه با 2،3 ماه بیشتر موندن ضرر نمیکنی تو این همه تحمل کردی اینم روش

المیراجان
غصه نخور
البته نباید همسرت جلوی خانواده اش این حرف ها رو میزد
ولی باور کن این حرف ها مال دوره عقده.
مطمئن باش خیلی ها حرف های بدتر هم شنیدن وسکوت کردن :47:
برای رسیدن به همسرت تلاش کردی برای نگهداری زندگیت تلاش نمیکنی؟

سلام دوستان. همسرم از اون روز دو بار زنگ زده که من جواب ندادم. ولی هنوز نیومده خونمون. به ایمیلمم پیام داده که چرا منو فروختی به خونوادت؟ چرا از پشت بهم خنجر زدی ؟ (حرفایی که پشت سر خونوادم گفته بود همرو گفتم)از این حرفا. که من جواب ندادم. دیگه چند روز زنگ نزده خیلی جلوی خودمو گرفتم زنگ نزنم.ولی استرس و نگرانی داره میکشتم.تو این یه هفته 2 کیلو کم کردم.از چهره ام مشخصه چقدر داغونم و نای حرف زدن ندارم.از یکی از دوستام قرص اعصاب گرفتم میخورم تا شاید بی قراریم کم بشه ولی فقط خدا میدونه چی میکشم.دوستان عزیزم کمکم کنید.باورتون نمیشه اگه بگم به زور دارم نفس میکشم.فقط تو خوابه که ارومم. به نظر شما من زنگ بزنم؟اگه من زنگ بزنم گستاخ تر میشه اخه اون اومد خونمون داشت منو میزد اخرشم فحش داد و رفت.همش چشم به گوشیمه بزنگه.میدونم خودم خیلی اشتباه داشتم.تورو خدا کمکم کنید.میدونم اشتباه زیاد داشتم. ولی اونم داشته.الان نزدیک عیده همه خوشحالن من ناراحت.کاش فقط ناراحت بودم .نکنه تصمیمشو گرفته برای جدایی؟ اخه تا تالان سابقه نداشته این وضعیت.

با سلام
خوب وقتی زنگ زده و ایمیل فرستاده یعنی اینکه جای نگرانی نیست ولی خوب شمام نباید زنگ بزنی.به این زودی ازت نامید نمیشه که بخواد به طلاق فکر بکنه یکم بهش مهلت بده رفتارای گذشتشو مرور بکنه.حالا که پای خانوادتو به میون کشیدی اگر بدون اطلاع اونا بخوای کاری بکنی حمایتشون رو از دست خواهی داد.
اگر هم نیاز به دارو رو در خودت حس میکنی بهتره زیر نظر پزشک باشه.

سلام المیرا خانم ... اینقدر بی تابی و ناراحتی نکن دختر خوب...
اخلاق شوهر شما یه جاهایی شبیه شوهر منه... پای منطق که وسط باشه دیگه دوست داشتن اهمیت چندانی نداره... البته من بعد از سه سال فهمیدن که ای دل غااااافل چه اشتباهاتی داشتم و کجاها باید چطور برخورد میکردم که نکردم... الان خدا رو شکر خیلی از مشکلاتمون حل شده و همش به خاطر اینه که من فهمیدم باید چطور برخورد کنم...

دختر خوب شوهرت بهت علاقه داره ومطمئن باش دیر یا زود دوباره به زندگیتون برمیگردید.
پس بهتره الان به جای ناراحتی فکر اساسی بکنی و واااااقعا از ته دلت بخوای که دیگه اون المیرای سابق نباشی

بزرگ ترین اشتباهاتت تا به الان که ازت میخوام تحت هیچ شرایطی اونها رو دیگه انجام ندی:

1- همیشه و در همه حال و در تماااااام شرایط به شوهرت جلوی خانوادش احترام بذار... حتی اگه از دستش عصبانی و ناراحت باشی.... این مسال خیلی خیلی مهمه.... خواهش میکنم هیچوفت فراموش نکن

2- هرگزززززززززززززز از خانواده شوهرت پیش شوهرت بدگویی نکن... هرگز و تحت هیچ شرایطی (حتی اگه خواستند تو رو بکشند.. البته ببخشیدا ولی واقعبته)

3- هرگزززززززززز از خانوادت پیش شوهرت طرفداری نکن و هروقت شوهرت انتقادی از خانوادت کرد مبادا به خانوادت منتقل کنی.... مباااادا.... اگر چیزی گفت بهترین راه سکوته... اصلا نیازی نیست طرفداری از خانوادت بکنی

4- فایل اقتدار مرد دکتر حبشی رو گوش بده و حتما حتما سیاست های زنانه رو توی زندگیت در پیش بگیر... که خیلی از قافله عقبی عزیزم

و اما الان:
اعتماد به نفست رو ببر بالا... به فکر جبران اشتباهاتت باش.. به خانوادت دیگه هرچی گفتی همینجا تمامش کن... وقتی شوهرت زنگ زد بهش بگو میخوام با هم حرف بزنیم..... بعد باهاش برو بیرون و به خاطر اینکه پیش خانوادش بد حرف زدی و به خاطر اشتباهاتت معذرت خواهی کن و بگو که تمام سعیت رو میکنی که اشتباهات گذشته رو جبران کنی بهش بگو ولی از تو هم انتظار دارم صبورتر باشی و نذاری بحثهای بینمون به خانواده ها کشیده بشه.. یادت نره حتمااا ازش معذرت خواهی کن... نترس پر رو نمیشه... بعدش هم با خانوادت حرف بزن وبگو که تو هم اشتباهات زیادی داشتی....

ممنون نارجیس عزیز.به خدا تا قبل این دعوا هیچی ازش به خانوادم نگفته بودم همه رو تو خودم ریختم ولی بعد این دعوا بدجور داغونم کرد بعد اومد اون طوری باهام برخورد کرد رفتنی از خونمونم فحش داد خیلی ناراحت شدم. کلا تو دعواها خیلی فحش میده .همه حرفایی که تا حالا زده بود و گفتم.چون اون این مدت هرچی من بهش گفته بودم به خونوادش خبر داده.پشت سر منم تازه حرف میزنه با خانوادش فکر کنم که اونا انقدر راجب من بد فکر میکنن.اخه این درسته جلوی مادرش هرچی از دهنش دربیاد بگه.همش میگه ازت راضی نیستم.همش میگه اشتباه کردم باهات ازدواج کردم.البته مادرشم خیلی دخالت کرد تو این موضوع.اگه عروسی کرده بودیم و خونه خودمون بود مطمناً دعوا به اینجا نمیکشید.فقط مادرشو نفرین میکنم که انقدر باعث ناراحتی من و خانوادم شد.مادرش خیلی اصرار می کرد ما از هم جدا شیم.همش میگفت کاش میمردی با این ازدواج نمیکردی.همسرمم خیلی وابسته است به مادرش فقط حرف اونو قبول داره.همیشه فکر میکردم انقدر که دوسم داشت موقع ازدواجمون همیشه پشتم می ایسته ولی اشتباه میکردم.کاش اصلاً خوشگل نبودم ولی شانس داشتم.میدونم خودمم خیلی مقصرم.دوستام میگن تو که چهره زیبایی داری طلاقم بگیری سریع ازدواج میکنی اما من نمیخوام جدا شم.میخوام زندگیمو بسازم.چون هیچ تلاشی نکردم برای این زندگی فقط غر زدم و گیر دادم و دعوا کردم. منم جای اون بودم دلزده میشدم.کاش بتونم تحمل کنم.

وااای خدای من کلی برات نوشتم همش پاک شد... چون کلاس دارم خیلی نمیتونم مثل قبل کامل بنویسم ولی اینو بدون:

شوهرت به مادرش وابسته است.... اینو همیشه یادت باشه.... پس باید چیکار کنی؟؟؟

بااااااااااااااااااااااید به مادرش احترام بذاری.... بااااااااااااید به شوهرت نشون بدی نه تنها با مادرش و خانوادش مشکلی نداری بلکه اونا رو دوست هم داری.............

بهت قول میدم وقتی تو پیش قدم بشی و به خانوادش احترام بذاری شوهرت کم کم خودش بدون اینکه تو چیزی بهش بگی متوجه اشتباهش میشه و با خانواده تو هم خوب میشه........

به عنوان تجریه بهت گقتم عزیزم.... هیچوقت هیچوقت یادت نره.... همیشه وقتی در مورد مادرش باهاش حرف مزنی طوری حرف بزن که انگار داری در مورد بهترین دوستت حرف میزنی.............

کیلد راه حل مشکلت تو زندگی همینه عزیزم... و بعد اون مواردی که بهت گفتم...

یادت نره وقتی زنگ زد حتما حوابشو بده و وقتی دیدی داره اروم حرف میزنه یگو مخواستم اگه میشه با هم حرف بزنیم... بعدش که رفتید بیرون اصلاااا حرفی نزن که جنبه انتقاد داشته باشه... وان خودش میدونه کجاها اشتباه کرده.. بهش بگو میدونم یه حاهااییی من اشتباه کردم .... البته اگه خوب سیاست داشته باشی کاری کنی که بیشتر اون حرف بزنه... هر چی گفت بگو باشه... بهش حتما بگو که چققدررررررررررررر دلت میخواد رابطت با مادرش خوب باشه.... (حتی اگه ته دلت اینو نمیگه).. بهش بگو مادرت زن خوبیه...خلاصه یه خورده هندونه بذار ذیر بغلش.... بعد هم به هم قول بدین همیشه بجثها بین خودتون باشه.

یادت نره: اول و آخر احترام به خانواده شوهرت همیشه و در همه حال

شوهرت نیومد دنبالت چون حمام بود و نمی تونست که بیاد
این که اشتباهی توش نیست

اون ساعتی هم که شما بهش گفتی برو حمام ایشون نرفتن حمام
اینجا هم شوهرت اشتباهی نکرده شما که مدیر برنامه یا برنامه ریز شوهرت نیستی که !

اما نمی دونم چرا شما که مهمون شون بودی رفتی تو خونشون بغ کردی و نشستی
چرا شوهرت گفت از سر کار میای خسته هستی شما متاسفاه نگرفتی و ناجور ا سر بالا بهش جواب دادی
حداقل براش لوس میکردی ناز می اوردی میگفتی امروز کارم زیاد بود ، استرس داشتم ،مدیر امده بود و....حالا هم پیاده امدم ماشین نداشتم و...
تو این دعوا شما اشتباه کردی شما اتیش اوردی که یه دعوا پا بگیره وگرنه خبری از دعوا نبود قرار بود با هم برید مهمونی

شما بی احترامی های خانوادش را قشنگ میبینی
اما بی احترامی هایی که خودت به اونا کردی را اصلا نمی بینی
خیلی واضح بهت گفته و ازت خواسته که احترام خانوادش را داشته باشی اما شما فقط همان کاری را میکنی که دلت می خواد به درخواست شوهرت هم محل ندادی به هر حال پدر و مادرش از شما بزرگ ترن شما باید احترامشون را نگه داری


ببین الان بابات باهاش چه برخودی داشته !!
چه جوری هست که پدر شما میتونه پشتت در بیاد و و ازت طرفداری کنه و به شوهرت هر چی خواست بگه
اما خانواده شوهرت باید در مقابل بی احترامی های شما چیزی نگن ؟!!؟ یه بام دو هوا شده

فرض کن زن دایی یا زن برادرت دقیقا همین رفتار شما را داشته باشه برخورد مادرت با ایشون چی جوری بود ؟؟؟

شما با هر کسی که زندگی مشترک آغاز کنی حتما و قطعا
باید احترام خانواده شوهر را نگه داری
باید به شوهرت احترام بگذاری
و حتما و قطعا باید این خودبینی را کنار بذاری
تا بتونی زندگی شیرینی داشته باشی

شما هر قدر خوش قیافه هم باشی شوهرت و بقیه ملت ایران به خاطر قیافه ات بهت احترام نمی ذارن
بلکه دقیقا اون طوری باهات برخورد میکنند و احترام میذارن که خودت برخورد میکنی
با قیافه خوب شوهر گیر میاری ولی با این اخلاقی که داری زندگی شیرینی و شادی نخواهی داشت

تو اگه بخوای اخلاق شوهرت عوض بشه ، خانوادش تو را دوست داشته باشن ،رابطه شوهرت با خانواده شما خوب باشه باید اول از همه خودت تغییر کنی و در ضمن به شوهرت هم فرصت تغییر بدی

سلام ،ببین عزیزم اگه زندگیو شوهرتو دوست داری باید بعضی وقتا از خود گذشتگی داشته باشی تو با یه زنگ چیزی از دست نمیدی،ولی اگه بعدا دیر بشه،بعد پشیمون بشی بگی کاش زنگ زده بودم چکار می کنی؟ تو زنگ بزن ولی حرف دعواینارو پیش نکش ببین شوهرت چی کیگه اصلا عصبانی نشو فقط یه احوال پرسی ساده راحب دعوا حرف نزنید،بعد که یکم گذشت راحت بدون هییچ عصبانبتی یا بدونه اینکه صداتو بلند کنی بهش بگو من میخوام مشکلمون حل بشه،هم من اشتباه کردم هم تو اشتباه داشتی میخوام زندگیمونو با هم بسازیم اگه میتونی پس با هم درستش میکنیم،خوبه که الانمشکلاتمونو حل کنیم،

شوهرت برا به دست اوردنت با خانوادش جنگید و جلو همشون ایستاد تا به تو برسه
اما شما تا خانوادت گفتن طلاق و جدایی فوری قبول کردی و حاظر نیستی پشت خانوادت را خالی کنی و مقابل شوهرت تو سنگر پدر و مادرت ایستادی
چقدر عاشقانه شوهرت تو را می خواست و متاسفانه چه اشتباهی تو انتخاب عشقش کرد
و هنوز ازش جدا نشدی و فقط تو دوران قهر هستی و میگی بی شوهر نمی مونم چه اهنگی از وفاداری سر دادی

ممنون از دوستان عزیزم.
همه اشباهاتمو به گردن میگیرم.من فقط میخوام برگرده.تو این 5 سال انقدر از هم دور نبودیم.به نظر شما هنوز دوسم داره.؟؟منظورش از این که دیگه زنگ نزده یعنی چی؟؟؟؟؟؟بخدا به زور حتی دارم نفس میکشم.احساس میکنم یه توجهی از روم قطع شده.اخه همش بهم زنگ میزد خیلی دلش میخواست من همیشه پیشش باشم باهم باشیم شاید این رابطه رو اون نگه داشته بود ولی من همیشه بهانه های مختلف نمیرفتم پیشش. یا اگه میرفتم یه بهونه ای میوردم که زود منو برسونه خونمون .خیلی احساس ناامیدی میکنم.کاش الکی دعوا نمیکردم.دوستان عزیزم دعا کنید برگرده.احتمالش خیلی زیاده مامانش نزاره برگرده.چون معتقده ما نمیتونیم باهم زندگی کنیم.ولی من همسرمو دوست دارم.دلم برای محبتاش تنگ شده.نمیخوام از دستش بدم.وای خدا..........

سلام... اینقدررر عجول نباش.. فرصت خوبیه که هر دو تون به اشتباهاتتون پی ببرید مخصوصا برای خودت...

اشتباهت رو قبول کردی؟ یعنی تصمیم جدیدی که از الان گرفتی چیه؟

میشه لطفا بگی تا ما هم بدونیم..؟

سلام
فعلاً که منتظرم ببینم چی پیش میاد.من که هیچ وقت نمیزنگم.خودش مقصر بوده.شاید اصلا اینطور صلاحه که ما از هم جدا شیم.اگرچه خیلییییییییی برام سخته.ولی کاری از دستم برنمیاد.خودش باید بیاد ببینم تصمیمش چیه. چرا قسمت من باید اینطور شه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟نمیییییدونم.

این پستی بود که قبل از پست آخرت داشتم ارسال میکردم:

سلام المیرا
خوشحالم اشتباهتو قبول داری ، خوشحالترم که این دوری باعث شد کمی بیشتر قدر همسرت رو بدونی.
گفتنی ها گفته شده ، برای بقیه زندگیت دنبال یادگیری باش ، مثلا برو سایت خانه تحول فروشگاه دکتر فرهنگ میتونی محصولات خانوادشرو بخری ، فایلهای دکتر بابایی زاد هم خوبه.

اما به نظرم یه موردی خیلی واضحه و توی اولویته که اصلاحش کنی ، به شدت هیجانی هستی ، درمورد تیپ هیجانی مطالعه کن و حتما این ضعف رو برطرف کن.

الانم اگه تلفنت خاموش بوده روشنش کن ، خلاصه باهاش تماس بگیر و فقط درمورد دلتنگیت بگو و اینکه دلت میخواد چندساعتی باهم برید بیرون برای رفع دلتنگی.
دیگه حرفی از دعوا و مامانت و بابام نزن تاوقتی با هم برید پیش مشاور.
فقط بگو به خانوادت گفتی که فعلا دخالتی نکنن ، شما میخواهید برید مشاوره و مشکلتون رو خودتون حل کنید و به همسرتون علاقه مندید، ایشونم به مادرش همین رو بگه.
یه مدت از خانواده های هم دور بایستید حداقل تا عید تا زمان اون درگیری رو حلش کنه. خدا رو شکر عید نوروز هم در راهه و بهانه خوبیه برای دیده بوسی و آشتی .

موفق باشی.

و حالا : بیشتر تاکید میکنم که این هیجان کنترل نشده داره به شدت به خودت و روابطتت آسیب میزنه ، زودتر بشناس و کنترل کن.

نقل قول:

---

چرا قسمت من باید اینطور شه؟؟؟؟

---

قسمت ؟ کدوم قسمت ؟ مگه توی جاده تصادف کردی و دست و پاهات قطع شده که پای قسمت رو میاری وسط؟
اینکه خودت با احساسات کنترل نشده و خارج از منطق بخواهی به زندگیت لطمه بزنی اسمش قسمت نیست بلکه بی ارادگی و به دست باد سپردنه.

گیسو کمند عزیز خیلی ناراحتم.هیچ کس نمیتونه حال منو درک کنه.این بی خبری داره دیوونم میکنه.اخه مگه من زنش نیستم؟نمیگه دارم چیکار میکنم؟کیا میرم خونه؟یعنی اصلا براش مهم نیست؟؟پس این همه عشق و علاقه چی شد؟یعنی به این زودی ازم دست کشید؟ یعنی به نظر شما میخواد تموم کنه؟؟؟؟باورت میشه تو این چند روزه شدم پوست استخون؟یعنی میتونه منو فراموش کنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟فقط با خودم میگم کاش عاقلانه رفتار میکردم که الان این همه مصیبت نمیکشیدم.یه حالت بی قراریه بدی میاد سراغم که نفسمو میگیره. من خیلی اشتباه داشتم.کاش اون روز اصلا خونشون نمیرفتم.کاش اون روز ............نمیدونم.این دوری بدجور تو روحیم اثر گذاشته.شبه همش خوابشو میبینم.میشه برام دعا کنید.:323:

سلام
شما اگه همینطور ادامه بدید دیگه کسی براتون پست نمیذاره مگه افرادی که از اول در جریان تاپیکتون نبودن ،
اصلا کاری ندارید چه توصیه ای بهتون میشه ،سعی نمیکنید مفهوم پستها رو بفهمید فقط از اولی که تاپیک زدید میآیید از احساسات و حرفای خودتون میگید و میرید!

اگر در مورد تیپ هیجانی مطالعه کنی ، این بی قراری و بی ثباتی ات رو متوجه میشی دلیلش چیه.
دقت کن ! هر پستی که میذاری یه خط در میون یا میگی اشتباهتو قبول داری و حیفه رابطه اتون یا میگی تو انقدی اشتباه نداشتی و همسرت مقصره و دیگه نمیخواهیش.

میگی چرا همسرت به این زودی ازت دست کشید !!
المیرا خانوم ایشون که کوک نیستن ، غرور دارن شخصیت و احساسات دارن ، دیگه باید چیکار میکردن که شما سعیشون رو ببینید؟!
به پدرتون مراجعه میکردن که بهشون گفتن اگه نزدیک دخترم شی میکشمت و آبروشون پیش پدرتون رفته بود؟ به برادرتون که ده بار زنگ زده جواب ندادن رفته سراغ باجناقش و...

به خودت هم صدبار گفته بوده که میای خونمون اخم نکن.
به هرحال این شرایط یه فرصته برای عمیق تر کردن روابط حتی بیشتر از قبل و خاتمه اشتباهات گذشته . میتونی هم با ندانم کاری تبدیلش کنی به شرایطی بحرانی تر و یا مهیا کردنه شرایط دوریه خودت و همسرت به لحاظ عاطفی .
ببینیم چهطور مهره های مشخصه این بازی رو میچینی . مرتب میذاری کنار هم و سرجاشون یا درهم برهمش میکنی و پیچیده تر و سخت تر.

سلام دوستان
همسرم خودش زنگ زد و اومد محل کارم که اشتی کنیم و درباره مسائل پیش اومده صحبت کنیم.واقعاً خیلی خوشحال شدم وقتی خودش پیشقدم شد برای حل مشکلمونه الن خیلی ارومم.با اینکه اوضاع چندان خوب نیست . باهام رفتیم بیرون دریاره مسائل صحبت کردیم.با اینکه قبول کرد جلوی مادرش نباید اون حرفارو میزد ولی از طرف منو خائن صدا میکنه و اعتمادشو بهم از دست داه میگه من چجوری بیام خونتون؟ با این حرفایی که پشت سر من زدی و منو یه ادم خیلی بد نشون دادی.میگه من به خوی خود بهت فحش نمیداد باهات بداخلاقی نمیکردم تو هم به من فحش دادی ، منو به جایی رسوندی که دیوونه شم.راستم میگه حالا که خوب فکر میکنم ،من خودم باید اخلاقامو درست کنم.

از طرفی بهش میگم بیا با خانوادم جلوی پدرم معذرت خواهی کن چون اینجوری بابام نمیزاره نه تو بیای خونمون نه من،حتی نمیزاره باهم بریم بیرون.بابامم میگه باید بیاد جلوی من تعهد بده که دیگه عصبانی نشه و فحش نده و از این کارا.که شوهرم میگه من کاری نکردم .به من میگه منو ادم خیلی بدی جلوی خونوادت نشون دادی. میگه باید بابامو راضی کنم که بیاد خونتون.چون بابام با پدرش صحبت کرد گفته بود پسرت روانیه.این ورا بیاد میزنم میکشمش.همسرمم انگار یه جوری شده. بهش میگم خودت بیا معذرت خواهی کنم میگه نمیتونم پشت خونوادمو خالی کنم.

واقعاً نمیدونم چیکار کنم

سلام.. کااااملا با گیسو کند عزیز موافقم...
المیرا خانم شما اصلااااا به محتوای پستهایی که براتون فرستاده میشه توجهی نمیکنی...
شوهرت پیش قدم شده حرفهاشو زدن ولی شما در واقع هیچ اقدام موثر و خوبی انجام ندادی...
ببخشید ولی من فکر میکنم شما اینجا اومدی تا فقط بتونی حرفهای دلتو بزنی و کمی اروم بشی و دنال راه حل برای حل مشکلت نیستی...

حالا هم بشین ببین بزرگ ترها چه تصمیمی برای تو خواهند گرفت و اصلا چیزهایی که گفتیم رو نمیخواد انجام بدی... البته زمانیکه شما خودت هیچ کاری نخوای انجام بدی بااااید هم دیگران به خودشن اجاره بدن تاا این حد توی زندگیتون وارد بشن و نظر بدن..

و حرف اخرم اینکه اگه همینطور ادامه بدی خیلی نمیشه امیدوار بود به آینده عزیزم

دیگه این شمایی که باید تصمیم بگیری

سلام به همگی.
بعد از اینکه همسرم بعد از 2 هفته بهم زنگ زد و اومد سرکارم( که واقعاً از خوشحال شدم از اینکه خودش زنگ زده و اومده)،صحبت های تلفنی ما ادامه داشت تا اینکه همدیگرو دیدیم و من بهش گفتم بیا خونمون از پدر و مادم معذرت خواهی کن چون تحمل این شرایط واقعاً برام سخت بود.اولش اصلا زیر بار نمیرفت چون میگفت پدر مادرم گفتن اگه بری اسمتو از شناسناممون برمیداریم.میگفت بزار زمان بگذره بعد عید ببینم میتونم راضیشون کنم بیان که من گفتم من با پدر مادرت کاری ندارم .با خودت کار دارم خودت بیا معذرت خواهی کن که قضیه تموم شه. که خودش میگفت حرفای پدرت خیلی برام سنگین بود که بعد کلی خواهش من اومد ولی از طرفی میگفت غرورم له میشه و از طرفی پیش خونوادم عذاب وجدان میگیرم چون پشتشونو خالی کردم. ولی بخاطر تو میام.
اومد بدون پدر مادرش از پدرم عذرخواهی کرد گفت همه حرفایی که پشت من زنم به شما گفته دروغه و خودشم مقصره البته منم تقصیر داشتم که نتونستم مدیریت کنم بین زنمو مادرمو و باید باهم تلاش کنیم که زندگیمونو بسازیم.

خلاصه منم به پدرم گفتم کوتاه بیانو با عصبانیت باهاش صحبت نکنن.
این قضیه گذشت که همسرم گفت حالا که من اومدم خونتون معذرت خواهی کردم تو هم بیا بریم خونه برادرم که مهمونی دعوت کرده بود که میگفت اگه من تنها برم خیلی بد میشه.که قضیه تموم شه .گفت لازم نیست تو از اونا معذرت بخوای فقط بیا معمولی رفتار کن اگه کسی چیزی گفت من جوابشو میدم.منم گفتم به یه شرط میام که دوباره بیای خونمون این دفعه از مامانم معذرت خواهی کنی که اون روز اون طور برخور کردی،همسرمم قبول کرد گفت بخاطر تو همه کار میکنم که اومد از مامانم دعذرخواهی کرد و کلی بگو بخند کرد بعد منم باهاش رفتم خونه برادرش.
ولی اونجا پدر مادرش خصوصاً مادرش در حد یه سلام و خدافظی باهاش حرف زدم. یعنی اونم با من حرف نمیزد. منم در کل خیلی عادی رفتار کردم و قیافه نگرفتم..ولی به روشونم نمیوردن که مشکلی هست. همسرم ولی با محبت تر از گذشته باهام رفتار میکرد و همش باهام حرف میزد و میومد پیشم مینشست و خلاصه خیلی احساس داشت بهم و خوشحال بود که من پیششم .فکر میکنم واقعاً دوسم داره که این کارارو میکنه.:43:

حالا به نظر شما دوستان رفتارام درست بوده.واقعاً میخوام زندگیمو درست کنم.
همون طور که گفتید نمیخوام زندگیمو از دست بدم.میخوام تلاشمو پای این زندگی بزارم. همسرمم با اینکه دلش میخواست با پدر و مادرش بریم مسافرت ولی من گفتم نمام همسرمم قبول کرد که دوتایی بریم جای دیگه.میگهمن فقط میخوام با تو باشم.اولویت من تو زندگی تو هستی.
لطفاً بهم بگید قدم های بعدی رو چجوری بردارم که همسرمو راضی نگه دارم که کلا وابستگیش به خانوادش خیلی کمتر بشه.

رای هیچ کسی طلاق و جدایی کار راحتی نیست. دلیل این جدایی هر چه که باشد، چه شما خواستار آن بوده اید یا همسرتان، طلاق می‌تواند همه جنبه‌های زندگی‌تان را تحت تاثیر قرار بدهد و باعث شود شما احساس درماندگی کنید اما کارهای زیادی هست که می‌توانید برای بهبود این وضعیت انجام دهید. می‌توانید از تجربیات گذشته‌تان استفاده کنید تا در آینده زندگی بهتری را بسازید.
خانم شما باید شرایطو مدیریت کنی. خواهر منم چنین تجربه ای داشت ولی الان به لطف خدا خودشو باز پیدا کرده. فکر به گذشته فقط و فقط آدم داغون میکنه. پیشنهاد من اول مشاوره است. منتهی اگر به هر نحوی تصمیم بر جدایی بود همینکه وقت خود رو صرف کار و گشت و گذار با دوستان بکنید خیلی تو روحیتون تاثیر میزاره.

خوشحالم که ختم به خیر شد به پای هم پیر شید ننه :227:
ببین چقدر شوهرت عاشقته به خاطر شما به خانوادش پشت کرد قدر شوهر به این نازنینی را بدان این همه بد و بیراه از خانوادت شنید خانواده خودش براش خط و نشون کشیدن از شما که عشقش بودی نامردی دید با این همه تو را از قلبش بیرون نکرد و به خاطر تو امد و از پدرت و مادرت که این همه نابجا بهش بی احترامی کردن عذر خواهی کرد


کاش شما به خاطر شوهرت یه زنگ میزدی به مادر شوهرت و بهش می گفتی من اون روز تو محل کارم مشکلی داشتم و واقعا خسته بودم و وقتی به ... گفتم که از صبح تو خونه بودم منظورم این بود مگه نمی دونی سر کار بودم __همان چیزایی خودت تو پست اول گفتی _
از دلش در بیار و بگو اصلا منظور بدی نداشتم به دلیل گرفتاری که تو محل کارم داشتم عصبی بودم و قلبانمی خواستم به کسی بی احترامی کنم
شما که منتظر نیستی با این حرفایی که بابات زده و رفتاری که خودت داشتی بیاد روتو ببوسه:310:
قبل از عید تمامش کن با این وضع نمی تونی بری خونه مادر شوهرت یا همراشون مهمونی بری تا اخر هم نمی تونی باهاشون این طور سنگین باشی


ببین همه دلخوری شوهرت از شما سر این رفتار هاییی هست که با خانوادش داری
تو باید جای خودت را تو دل اونها باز کنی باید خوش رفتار باشی محترمانه و خانمانه باهاشون برخورد کنی کارای خاله زنک و کلی باز را بزاری کنار این قدر زود جبهه نگیر گارد نگیر
ببین من که اینا را بهت میگم یه کاربر همدردی ام و باهات دشمنی ندارم
به خدا مادر شوهر و پدر شوهر دشمن نیستن از خداشون هست که پسرشون زندگی شیرینی داشته باشه دعا و ارزوی قلبی شون هست
خودت اگه فرزندی داشته باشی ایا حق داری در موردانتخاب همسر براش اظهار نظر کنی !!!حالا اگه خانوادش با ازدواج شما موافق نبودن ماله گذشته هست
اما زمان حال ومضارع دست شماست بهشون نشان بده که طرز فکر کذشتشون اشتباه بوده

وای عزیزم خیلی برات خوشحالم
قدر این فرصتو بدون و قدر شوهر به این خوبی که همه چی تمومه واقعا
حواستو جم کن از این به بعد. برات آرزوی خوشبختی میکنم