ترس از تنهایی مادرشوهرم

سلام دوستان خوبم
من عقد کرده هستم
من قبلا هم تایپیکی باز کرده بودم و به لطف دوستان و آقای خاله قزی مشکلم رو فهمیدم و خداروشکر خیللللللی خوب از پسش بر اومدم و خیلی کم شده از دعواهامون
دیگه بحثی نمیکنم
اونروزا همیشه تا دعوای بچه گانه ای میشد بحث میکردمو تذکر میدادم اما الان فقط سکوت میکنم و این خیلی جواب داده خداروشکر اراده ی قوی از انرژی که شما بهم دادید بدست اوردم :72:
اول تشکر بابت این موضوع
و حالا موضوع اصلی :54:
دوستان
من اوایل که همسرم به خاستگاریم امده بود خانوادم بخاطر اینکه مادرش تنها بود(مادرپدرش متارکه کردند)
نگران بودند و میگفتند که مریض هم هست و اگر قبول کنی باید با مادرش قبولش کنی چون حامی دیگری نداره
من با خودش صحبت کردم و گفتم هیچوقت قبول نمیکنم که با مادرت زندگی کنم و اونم منو مطمن کرد که هیچوقت قرار نیست این اتفاق بیوفته و خودش هم دوست نداره با مادرش زندگی کنه
در تایپیک قبلی هم گفتم مادرش زنی بسیار شکاکه و اصلا به شوهر من نمیرسه
و اینکه خیلی مستقل هستند در بحث مالی مادرش از دوجا حقوق میگیره و اگر بهم پول بدن فورا برمیگردونن
اما گاهی همسرم وقتایی که با مادرش خوب میشه میگه من باید به مادرم کمک کنم اون فقط منو داره
منم بهش میگم اره جفتمون باید به خانواده هامون کمک کنیم
اما ته دلم خالی میشه
نکنه باز یه موردی پیش بیاد مادرشو مجبور شم من نگه دارم!
البته براش احترام قائلم ولی به هیچ وجه حاضر نیستم باهاشون زندگی کنم
حتی میدونه من قرار بود با کسی ازدواج کنم و در اخر وقتی دیدم دوست داره یک هفته رو 5 روزش مادرش خونمون باشه به همین دلیل باهاش ازدواج نکردم..
مادرم میگه تو دوران عقد باید طوری مدیریت کنی که شوهرت هیچوقت به این فکر نیوفته که باهاش زندگی کنید اما این به معنی بی احترامی به هیچ کدومشون نیست و باید سیاست داشته باشی..
ولی راه حل نمیده و همش تو دلمو خالی میکنه ولی من نمیدونم چطوری :54:
اقای خاله قزی خانم نارجیس که خیلی خوب راهنمایی میکنید اعضاروووو
لطفا کمکم کنید

ممنون دوست خوب که اسم منو تو تاپیکت آوردی :227:... کم کم داشتم به آقای خاله فزی حسادت میکردم ... امیدوارم بتونم کمکت کنم :43:..

چندتا سوال :

1- شوهرت تک پسره؟ چند خواهر و چند برادر داره؟
2- احساس مسوولیت در کدوم یکیشون بیشتره؟
3- اگر روزی خدای نکرده مادرشوهرت مریض بشه و لازم باشه کسی همیشه کنارش باشه اون آدم کی میتونه باشه؟
4- چرا نمیخوای با مادرشوهرت زندگی کنی؟
5- فکر میکنی ته دل شوهرت چه خبره؟ دلش میخواد با مادرش زندگی کنه یا نه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارجیس

ممنون دوست خوب که اسم منو تو تاپیکت آوردی :227:... کم کم داشتم به آقای خاله فزی حسادت میکردم ... امیدوارم بتونم کمکت کنم :43:..

چندتا سوال :

1- شوهرت تک پسره؟ چند خواهر و چند برادر داره؟
2- احساس مسوولیت در کدوم یکیشون بیشتره؟
3- اگر روزی خدای نکرده مادرشوهرت مریض بشه و لازم باشه کسی همیشه کنارش باشه اون آدم کی میتونه باشه؟
4- چرا نمیخوای با مادرشوهرت زندگی کنی؟
5- فکر میکنی ته دل شوهرت چه خبره؟ دلش میخواد با مادرش زندگی کنه یا نه؟

---

نارجیس جان قبلا سعادت صحبت با شمارو نداشتم اما تایپیکهارو خیلی می خوندم و خیلی خوشم میومد انقدر با حوصله و بی دریغ کمک میکنید و خیلی دوست داشتم من رو هم کمک کنید ممنون :43:
1.تک پسر نیست برادری داره که بعد از جدایی مادرو پدرش که در کودکی اینها بود اینها باهم قطع رابطه کردند
شوهر من و برادرش بسیار صمیمی بودند برادرش پدرش رو ترجیح داد و با اون رفت و شوهر من با مادرش موند
درحال حاضر شوهرم از پدرو برادرش بدش میاد و مادرش هم همینطور
2.احساس مسولیت در شوهر من بیشتره با این که کوچیکتره اما حاضر نشد مادرشو ول کنه و پیش پدرش باشه با اینکه پدرش خیلی سرمایه دار بود،ترجیح داد روی پا خودش بایسته
3.این اتفاق تو دورا نامزدی ما افتاد ایشون پاهاش لنگش و دستهاش شکست و همسر من تمام کارهای شخصیش رو میکرد حتی براش لگن میزاشت و....
4.من مادرش رو خیلی دوست دارم اونم همیشه میگه منو بیشتر از پسرش دوست داره :227:ولی
من ازینکه با شخص سومی زندگی کنم متنفرم حالا اون شخص چه خانواده خودم باشه چه خانواده ی اون
این هم بگم مادرش به شدت ادم بددل و شکاکیه جوری که خاب و خوراک نزاشته واسه ی پسرش و مدام بهش میگه تو داری به زنت خیانت میکنی!!!یا مثلا اگه شوهرم با دوستش تنها باشه تو اتاق باهاش دعوا میکنه!!!!باورتون نمیشه فکر میکنه حتی اون با دوستهاش هم رابطه جنسی داره!!!!!!!!!!!!!!!!!!

5.شوهر من همیشه میگه که از زندگی با مادرش ناراضیه چون مدام چکش میکنه و افسرده هم هست مدام در حال گریه کردنه حتی خیلی وقت پیش می خواست خونه جدا بگیره اما من مخالفت کردم تا قبل ازدواج تنها زندگی کنه همیشه وقتی خونشونیم موذبه و دوست داره ازونجا بریم و وقتی ازونجا میریم اروم و مهربون میشه خودش همیشه میگه که دوست نداره وضعیت خونشونو همیشه میگه که وقتی با منه ارامش داره
اما خیلی کم پیش میاد که مثلا رابطش با مادرش خوب میشه و کلی رمانتیک میشه براش و میگه من باید کمکش کنم مادرم گناه داره و ازین حرفها.... میترسم واقعا!!!!

مادرش خیلی مستقله با اینکه پادرد داشت همه جا خودش تنهایی میره و خرجش با خودشه ولی من میترسم
باز کار دست خودش بده و بیاد بخاد با ما زندگی کنه :54:

چطور من باید مدیریت کنم ؟؟ اون میدونه من رو این مسله بشدت حساسم

سلام عزیزم :72:
بنظر من دوری و دوستی رو با مادر شوهرت شروع کن یعنی بهشون احترام بزار اما زیاد صمیمی نشو
یا مثلا با لباسهای خیلی راحت پیششون نگرد که حس کنه خیلی باهاشون راحتی
این حس رو القا کن صمیمیتی بینتون نیست برای اینکه باهم زندگی کنید
و این به معنی این نیست که ب احترامی کنی
اتفاقا شدیدا باید احترام بزاری و خودمونی نشی و همیشه هم از صفت جمع براشون استفاده کن
و زیاد به همسرت گوشتزد نکن که من با مادرت زندگی نمیکنم
بگو مثلا اگر خدایی نکرده خانواده هامون به ما نیاز داشتند میتونیم خونه ای نزدیک بهشون بگیریم تا اگر کمک نیاز داشتند کمکشون کنیم
عادی باش قرار نیست اصلا این اتفاق بیوفته

ببین متاسفانه نباید به هیچ وجه باهاش صمیمی بشی

صمیمیت خیلی آروم آروم پیش میاد
اگه یه روز یه دردلی کرد که تو به عنوان عروس در مقام اون حرف نبودی بدون خیلی صمیمی شدی
من هر وقت به مادرشوهرم لبخند میزنم اونم خیلی صمیمی میشه و شروع میکنه به غیبت از جاریهام و این خیلی آزارم میده اگرم صمیمی نباشم یه کم سرسنگین باشم شروع میکنه به غرغر زیر لب

بین صمیمیت و احترام فاصله خیلی باریکیه .سعی کن تو همون حالت بمونی من که نتونستم

ویه مسئله دیگه در موارد خاص مثل مریضی و... فقط ابراز همدردی کن و اصلا اقدام عملی نکن که وظیفت میشه......

سلام ... ممنون عزیزم.

و اما واقعیت های زندگی شما که دیگه بعدش قضاوت با خودتونه:

1- عزیزم همسر شما یه مادر تنها داره... حتی اگر همسرت بگه که نمیخواد با اون زندگی کنه... به نظر خودت روزی که مادرش واقعااا به کمک نیاز داشت و نیاز بود کسی هر روز نزدیکش باشه و ازش مراقبت کنه چه کسی میتونه غیر از پسرش این کار رو انجام بده؟؟؟
شاید تا چندین سال دیگه هم ابشون نیاره نداشته باشه ولی به احتمال زیاد روزی خواهد رسید که این پیرزن تنها نیاز خواهد داشت که کسی ازش مراقبت کنه... و خدا رو شکر که میگی دوستش داری و مشکلی بینتون وجود نداره...

2- بله درسته همسر شما واقعااا هیچ گونه علاقه ای نداره که با مادرش زندگی کنه و شما رو هم خیلی دوست داره... ولی دختر خوب به نظرم اینجا باید کمی واقع بین باشی... فکر نمیکنی اگه رابطه شوهرت با مادرش بهتر بشه شوهرت وضعبت روحی بهتری خواهد داشت؟؟... تا حالا فکر کردی که چقدرررر رابطه خوب مردها با خانوادشون توی اخلاق و روحیاتشون تاثییر میذاره؟؟... و اگر این اتفاق بیفته اولین کسی که سود کرده خود شما خواهی بود؟؟...
اصلا تا حالا فکر کردی که ناراحتی های شوهرت چه چیزهایی هستند که بخوای بهش کمک کنی؟؟
چر ا شوهرت تو این سن باید افسردگی داشته باشه و گریه کنه؟
نمیخوای بهش کمک کنی؟ تا اینجوری به خودت کمک کرده باشی؟ شاید اون هم میترسه از اینکه یه روزی برسه که بخواد بین شما و مادرش یکی رو انتخاب کنه و این افسردگیشو تشدید میکنه.

3- به نظر میرسه مادرشما هم بخشی از مشکلاتت هستن... همین که هر ار گاه تو گوشت میخونه که مبادااااااااا... اینجا شما باید خیلی خیلی محتاط باشی.. که مبادا به خاطر حرفهای مادرت بخوای اجساسی تصمیم بگیری.

4- من فکر میکنم به جای این که تمرکز داشته باشی روی مساله اینکه با مادرش زندگی میکنی یا نه بهتره به راههایی که میتونه کمک کنه زندگیت بهتر و بهتر بشه فکر کنی.... مگه غیر از اینه که شما دنبال یه زندگی خوب هستی؟؟

در نهایت یه پبشنهاد: چشماتو ببندو و برای فقط یک لحظه خودتو بذار جای اون پیرزن تنها (خدای نکرده)
عزیزم خدا همیشه در همه حال پاداش کارهایی رو که برای رضای اون انجام میدیم رو میده... اصلاااا شک نکن :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارجیس

سلام ... ممنون عزیزم.

و اما واقعیت های زندگی شما که دیگه بعدش قضاوت با خودتونه:

1- عزیزم همسر شما یه مادر تنها داره... حتی اگر همسرت بگه که نمیخواد با اون زندگی کنه... به نظر خودت روزی که مادرش واقعااا به کمک نیاز داشت و نیاز بود کسی هر روز نزدیکش باشه و ازش مراقبت کنه چه کسی میتونه غیر از پسرش این کار رو انجام بده؟؟؟
شاید تا چندین سال دیگه هم ابشون نیاره نداشته باشه ولی به احتمال زیاد روزی خواهد رسید که این پیرزن تنها نیاز خواهد داشت که کسی ازش مراقبت کنه... و خدا رو شکر که میگی دوستش داری و مشکلی بینتون وجود نداره...

2- بله درسته همسر شما واقعااا هیچ گونه علاقه ای نداره که با مادرش زندگی کنه و شما رو هم خیلی دوست داره... ولی دختر خوب به نظرم اینجا باید کمی واقع بین باشی... فکر نمیکنی اگه رابطه شوهرت با مادرش بهتر بشه شوهرت وضعبت روحی بهتری خواهد داشت؟؟... تا حالا فکر کردی که چقدرررر رابطه خوب مردها با خانوادشون توی اخلاق و روحیاتشون تاثییر میذاره؟؟... و اگر این اتفاق بیفته اولین کسی که سود کرده خود شما خواهی بود؟؟...
اصلا تا حالا فکر کردی که ناراحتی های شوهرت چه چیزهایی هستند که بخوای بهش کمک کنی؟؟
چر ا شوهرت تو این سن باید افسردگی داشته باشه و گریه کنه؟
نمیخوای بهش کمک کنی؟ تا اینجوری به خودت کمک کرده باشی؟ شاید اون هم میترسه از اینکه یه روزی برسه که بخواد بین شما و مادرش یکی رو انتخاب کنه و این افسردگیشو تشدید میکنه.

3- به نظر میرسه مادرشما هم بخشی از مشکلاتت هستن... همین که هر ار گاه تو گوشت میخونه که مبادااااااااا... اینجا شما باید خیلی خیلی محتاط باشی.. که مبادا به خاطر حرفهای مادرت بخوای اجساسی تصمیم بگیری.

4- من فکر میکنم به جای این که تمرکز داشته باشی روی مساله اینکه با مادرش زندگی میکنی یا نه بهتره به راههایی که میتونه کمک کنه زندگیت بهتر و بهتر بشه فکر کنی.... مگه غیر از اینه که شما دنبال یه زندگی خوب هستی؟؟

در نهایت یه پبشنهاد: چشماتو ببندو و برای فقط یک لحظه خودتو بذار جای اون پیرزن تنها (خدای نکرده)
عزیزم خدا همیشه در همه حال پاداش کارهایی رو که برای رضای اون انجام میدیم رو میده... اصلاااا شک نکن :72:

---

1.درسته ولی من واقعا نمی خوام نگهش دارم :54:شاید بنظر ادم سنگدلی بیام!اما حاضرم نزدیک خونم باشه بهش سر بزنم اما نگهش نمیدارم هرگزززز

2.عزیزم فکر کنم بدمتوجه شدیدشوهر من افسردگی نداره!مادرشو گفتم که افسردگی داره و مدام درحال گریه است به هیچ عنوانم حاضر نیست بره پیش روانپزشک یا حتی تفریحی جایی بره...یه ادم سرشار از انرژی منفی.
منکه نخواستم رابطتشون بد باشه!اونا خودشون همش درحال دعوان چند بار خواستم دخالت کنم اشتی بدم که کباب شدم بجای ثوال بنابراین دیگه دخالتی نمیکنم اصلا موضوع من این نیست من خواستم چطوری مدیریت کنم این قضیه رو!

3.اره در واقع مادرم میترسه روزی شوهرم بگه بیا با مادرم زندگی کنیمو منم جدا بشم ازش!میشناسه منو چقدر متنفرم ازین که با کسی زندگی کنم

4.چه راه کاری؟ :302:زندگی من خوبه من فقط نگرانیم از همین بود

میدونم کار خوبیه نگهداری از پدرو مادرو پاداش داره بازم میگم حاضرم نزدیک باشیم و سر بزنیم اما یکجا اصلا...

ممنون عزیزم

درود بانو پاپیون گرامی

حرف شما کاملا درسته و منطقی :72: ایرادی به شما وارد نیست عذاب وجدان هم نداشته باشید هر فردی توانی داره قدرتی داره به اندازه خودش نه بیشتر.

ولی بهتره این مسئله را مدیریت کنید بنظرم حداقل برای این مورد خاص اگه بتونی عضویت انجمن آزاد بگیری خیلی خوب باشه البته فقط پیشنهاده چون کار یکم تخصصیه الان توی انجمن عمومی درسته دوستان اطلاعاتی دارند و دلسوز هستند و این بسیار قابل احترامه ولی بعضی مسائل نیاز داره از متخصص اون رشته مشورت بگیری.
و مسئله دیگه ای هم که هست واسه موضوعی که هنوز اتفاق نیافتاده اینقدر بهش فکر نکن و بخودت استرس وارد نکن:81:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود بانو پاپیون گرامی

حرف شما کاملا درسته و منطقی :72: ایرادی به شما وارد نیست عذاب وجدان هم نداشته باشید هر فردی توانی داره قدرتی داره به اندازه خودش نه بیشتر.

ولی بهتره این مسئله را مدیریت کنید بنظرم حداقل برای این مورد خاص اگه بتونی عضویت انجمن آزاد بگیری خیلی خوب باشه البته فقط پیشنهاده چون کار یکم تخصصیه الان توی انجمن عمومی درسته دوستان اطلاعاتی دارند و دلسوز هستند و این بسیار قابل احترامه ولی بعضی مسائل نیاز داره از متخصص اون رشته مشورت بگیری.
و مسئله دیگه ای هم که هست واسه موضوعی که هنوز اتفاق نیافتاده اینقدر بهش فکر نکن و بخودت استرس وارد نکن:81:

---

سلام
اخیش یکی درکم کرد :310:
بله فکر کنم باید همین کارو بکنم :302:
اخه وقتی که اتفاق بیوفته دیگه نمیشه کاری کرد که می خوام قبلش یه کاری بکنم که این اتفاق نیوفته
ممنون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سمیراه

سلام عزیزم :72:
بنظر من دوری و دوستی رو با مادر شوهرت شروع کن یعنی بهشون احترام بزار اما زیاد صمیمی نشو
یا مثلا با لباسهای خیلی راحت پیششون نگرد که حس کنه خیلی باهاشون راحتی
این حس رو القا کن صمیمیتی بینتون نیست برای اینکه باهم زندگی کنید
و این به معنی این نیست که ب احترامی کنی
اتفاقا شدیدا باید احترام بزاری و خودمونی نشی و همیشه هم از صفت جمع براشون استفاده کن
و زیاد به همسرت گوشتزد نکن که من با مادرت زندگی نمیکنم
بگو مثلا اگر خدایی نکرده خانواده هامون به ما نیاز داشتند میتونیم خونه ای نزدیک بهشون بگیریم تا اگر کمک نیاز داشتند کمکشون کنیم
عادی باش قرار نیست اصلا این اتفاق بیوفته

---

مرسی عزیزم
آره باید همینکارو انجام بدم همیشه غیرمستقیم میگم بهش و یجوریه که انگار نمی خواد با مادرش زندگی کنه اما همچی بستگی به سلامتی ایشون داره ایشونم که اصلا مراقب خودش نیست انگار خوشش میاد مریض بشه :302:

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط حیاط خلوت

ببین متاسفانه نباید به هیچ وجه باهاش صمیمی بشی

صمیمیت خیلی آروم آروم پیش میاد
اگه یه روز یه دردلی کرد که تو به عنوان عروس در مقام اون حرف نبودی بدون خیلی صمیمی شدی
من هر وقت به مادرشوهرم لبخند میزنم اونم خیلی صمیمی میشه و شروع میکنه به غیبت از جاریهام و این خیلی آزارم میده اگرم صمیمی نباشم یه کم سرسنگین باشم شروع میکنه به غرغر زیر لب

بین صمیمیت و احترام فاصله خیلی باریکیه .سعی کن تو همون حالت بمونی من که نتونستم

ویه مسئله دیگه در موارد خاص مثل مریضی و... فقط ابراز همدردی کن و اصلا اقدام عملی نکن که وظیفت میشه......

---

سلام دوست عزیز
خیلی سخته چون دختری ام نداره خیلی سخته فاصله رو حفظ کردن و قاطی نشدن اما سعی خودم رو میکنم ممنون :72:

سلام پاپیون جان..
اگه مطمئنی تخت هیچ شرایطی حاضر نیستی با مادرشوهرت زندگی کنه باید یک بار به طور جدی با شوهرت صحبت کنی... نیاری به غیر مستقیم گقتن نیست.. (هرچند قبل از عقد بهش گقتی ولی برای اینکه خیالت راحت بشه حدی باهاش صحبت کن)

بهش بگو من مادرتو خیلی دوست دارم و حرفهایی که میزنم اصلا ربطی به اون نداره ولی من چون دوست دارم زندگی مستقلی داشته باشم به هیچ وچه نمیتونم شرایطی رو تصور کنم که با مادرت توی یه خونه زندگی گنیم برای همین دلم میخواد به این سوالم جواب بدی...
ایا میتونی این اطمینان رو بهم بدی؟
و سوال دیگه ای که باید حتما ازش بپرسی اینه که بپرسی اگه روزی مادرت مریض بشه ونیاز به مراقبت داشته باشه میخواد چیکار کنه؟

همین الان که توی عقد هستی به طور جدی این مساله رو حل کن...
(اگر واقعاااا حس میکنی غیر ممکنه بخوای با مادرش زندگی کنی)

سلام

نیاز نیست با همسرتون صحبت کنید که دوباره یادآوری کنید حاضر نیستید با مادرش زندگی کنید ، مگه همسرتون گفته برید و باهم زندگی کنید؟
وقتی ایشون هیچی نگفته شما چرا برای سوال فرضی دنبال جواب برای همسرت باشی!

شما همین احترام و بذار و دور بایست و به رابطه خودت با همسرت فکر کن همین.
اگر هم همسرت گفت باید مادرمو کمک کنم ، خوب حرفه بدی نزده که میگه باید کمکش کنه ، کمک فقط این نیست که برید باهم زندگی کنید. چه بسا خیلیها توی یک اتاق باهمن ولی به هم خیری نمیرسونن.

مثلا فکر کن خونه مادرشوهرت دوبلکسه و شما توی اتاق بالایی و مادرش اتاق پایین ، همش که بهم نچسبیدید،
بلکه درصورت نیاز بهشون سر میزنید گاهی باهم چایی میخورید، کارهای ضروری مادرشوهرتون رو همسرتون مثل قبل انجام میده و ...
حالا اگه شما 2تا در اون طرف تر از منزل ایشون زندگی کنید ، مشکلی برای کمک به مادرشون ایجاد نمیشه ، بازم میتونید برید چایی بخورید ، سربزنیدو..

این نگرانی هم بیجاست و ممکنه حتی تا الان به همسرت منتقلش کرده باشی ، حتی ممکنه معکوس این نگرانی رو منجر بشه .
وقتی بچه آب نخواد مادر بهش آب نمیده اصلا شاید یادش نیوافته، اما اگه بچه بگه من اصلا آب نمیخورم ، من ابدا لب به آب نمیزنم ، مادر یه لیوان میگیره دستش دنباله بچه ، که بتونه حداقل به اندازه نیاز به بچه آب بده چون فکر میکنه بچه داره یادآوری میکنه که من اصلا آب نمیخورم یعنی تا حالام کمبود اب دارم.

موفق باشی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارجیس

سلام پاپیون جان..
اگه مطمئنی تخت هیچ شرایطی حاضر نیستی با مادرشوهرت زندگی کنه باید یک بار به طور جدی با شوهرت صحبت کنی... نیاری به غیر مستقیم گقتن نیست.. (هرچند قبل از عقد بهش گقتی ولی برای اینکه خیالت راحت بشه حدی باهاش صحبت کن)

بهش بگو من مادرتو خیلی دوست دارم و حرفهایی که میزنم اصلا ربطی به اون نداره ولی من چون دوست دارم زندگی مستقلی داشته باشم به هیچ وچه نمیتونم شرایطی رو تصور کنم که با مادرت توی یه خونه زندگی گنیم برای همین دلم میخواد به این سوالم جواب بدی...
ایا میتونی این اطمینان رو بهم بدی؟
و سوال دیگه ای که باید حتما ازش بپرسی اینه که بپرسی اگه روزی مادرت مریض بشه ونیاز به مراقبت داشته باشه میخواد چیکار کنه؟

همین الان که توی عقد هستی به طور جدی این مساله رو حل کن...
(اگر واقعاااا حس میکنی غیر ممکنه بخوای با مادرش زندگی کنی)

---

اخه من قبل عقد باهاشصحبت کردم عزیزم
چندبار هم صحبت کردم حتی چندبار هم کلی گفتم که انشالله مادرو پدرمون نیاز پیدا نکنن که باما زندگی کنن اما اگر نیاز پیدا کردن من حاضر نیستم کنار ما باشن حاضرم خانه هامون کنار هم باشه
میدونم اگر دوباره بگم ممکنه عصبانی بشه اخه :302:
اره واقعا غیر ممکنه برام...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گیسو کمند

سلام

نیاز نیست با همسرتون صحبت کنید که دوباره یادآوری کنید حاضر نیستید با مادرش زندگی کنید ، مگه همسرتون گفته برید و باهم زندگی کنید؟
وقتی ایشون هیچی نگفته شما چرا برای سوال فرضی دنبال جواب برای همسرت باشی!

شما همین احترام و بذار و دور بایست و به رابطه خودت با همسرت فکر کن همین.
اگر هم همسرت گفت باید مادرمو کمک کنم ، خوب حرفه بدی نزده که میگه باید کمکش کنه ، کمک فقط این نیست که برید باهم زندگی کنید. چه بسا خیلیها توی یک اتاق باهمن ولی به هم خیری نمیرسونن.

مثلا فکر کن خونه مادرشوهرت دوبلکسه و شما توی اتاق بالایی و مادرش اتاق پایین ، همش که بهم نچسبیدید،
بلکه درصورت نیاز بهشون سر میزنید گاهی باهم چایی میخورید، کارهای ضروری مادرشوهرتون رو همسرتون مثل قبل انجام میده و ...
حالا اگه شما 2تا در اون طرف تر از منزل ایشون زندگی کنید ، مشکلی برای کمک به مادرشون ایجاد نمیشه ، بازم میتونید برید چایی بخورید ، سربزنیدو..

این نگرانی هم بیجاست و ممکنه حتی تا الان به همسرت منتقلش کرده باشی ، حتی ممکنه معکوس این نگرانی رو منجر بشه .
وقتی بچه آب نخواد مادر بهش آب نمیده اصلا شاید یادش نیوافته، اما اگه بچه بگه من اصلا آب نمیخورم ، من ابدا لب به آب نمیزنم ، مادر یه لیوان میگیره دستش دنباله بچه ، که بتونه حداقل به اندازه نیاز به بچه آب بده چون فکر میکنه بچه داره یادآوری میکنه که من اصلا آب نمیخورم یعنی تا حالام کمبود اب دارم.

موفق باشی.

---

سلام گیسو کمند عزیز
درسته بنظرم خیلی زشته حالا که چیزی نگفتند من یهو بیام بگم من با مادرت زندگی نمیکنم ! مطمنن میگه کی گفت که زندگی کن ؟
چون ازون مرداییه که بدش میاد مدام یه چیزو بهش گوشزد کنی !!
باور کن من خودم همیشه بهش میگم مامان داره میره دکتر برو باهاش یا بمون باهم برید خرید..بی عاطفه نیستم اما نمیتونم باهاش زندگی کنم...
این پیشنهاد خونه دوبلکس خوبه من موافقم واقعا ...
اخه میدونی گیسو کند جان یکی از فامیلای اینا که زن و شوهر جوون بودن مادربزرگه دختررو بردن خونشون تا ازش نگه داری کننپ
چون این زن پیر دوتا حقوق بازنشتگی میگیره...
شوهر منم چندبار تو شوخی و جدی به من گفت خوشبحال اینا خودشونو بستن و با حقوقای این زن دارن قسطاشونو میدن
منم خندیم به حرفاشو گفتم ولی من حاضر نیستم با زن دیگه ای زندگی کنم بخاطر حقوقش
اونم قیافش یه طوری شد!!!
اخه میدونی مادرشم حقوق بگیره!!!
بعد اینم ازون مردایی نیست که رو تمام حرفاش بمونه بعضی وقتا یه قولایی میده و میگه بخاطر شرایط نشد دیگه:54:
مرسی عزیزم از صحبتهات :43:

سلام دوست عزیز، این حق مسلم شما هست که بخوای مستقل باشی، اگر من هم جای شما بودم غیر ازین نمیخواستم، بزار یروز که خیلی با همسرت خوش بودی بحثو پیش بکش نه بطور دستوری، چون مرد ها اصلا دوست ندارن باهاشون با لحن دستوری حرف زد، خیلی با محبت بهش بگو (بقول نارجیس عزیز)، بگو بنظرت خونه رو کجا بگیریم بهتره؟؟ یا بگو کدوم منطقه رو دوست داری که خونه بگیریم؟؟بهش بگو دلم میخواد برنامه هامونو بچینیم، قلقش و اگه داشته باشی خیلی راحت میتونی مدیریت کنی،انشاالله که همه ما خوشبخت باشیم همینطور شما دوست عزیز :47: