زنم 45 روزه قهر کرده

سلام. زنم 45 روزه قهر کرده رفته خونه باباش و هنوز هیچ تماسی بین ما صورت نگرفت. با اینکه میدونم 90% اون مقصره ولی خیلی دلم براش تنگ شده و میخوام برگرده. ولی موندم اون با اینکه زنه و باید احساس بیشتری داشته باشه چرا هیچ عکس العملی نشون نمیده آیا اون دلش برام تنگ نشده و دوسم نداره؟
ما چند ده بار با هم قهرکردیم و همیشه من برای آشتی پا پیش میذاشتم ولی این بار نمیخوام کاری بکنم تا بهم ثابت بشه آیا اونم منو دوست داره یا نه؟!
قصه آخر ما اینطور بود که اون کلا دوس نداره زیاد خونه ما بیاد (ما یه سال ونیمه عقدیم) و واسه اومدن همیشه بهانه میاره و این عامل بیشتر دعواهای ماست. منم دیگه از این رفتاراش خسته شدم. میگه از خونه شما متنفرم با اینکه خانواده م خیلی بهش احترام میکنن و خیلی دوسش دارن. یا مثلا اسممو تو گوشیش به نام اسم خالی نوشت معمولا زن و شوهر مینویسن عشقم، زندگیم و یا حداقل یه آقا جلوش میذارن! ولی اون اسم خالی نوشت قبلا چیز دیگه نوشته بود جدیدا عوض کرد. اینا به نظرم نشونه دوس نداشتنه. روز اول ازش خواستم چادر بذاره و اون رمان خواستگاری قبول کرد ولی هنوز این کارو انجام نداده. خانواده شو خیلی بیشتر از من دوس داره ومیگه در دوران عقد یه روز تو بیا خونه ما یه روز من در هفته میام خونه شما تا عروسی کنیم. آخه مگه میشه همچین چیزی که ما فقط 2 روز همو ببینیم. میگم بیا خونه ما 3-4 روز بمون میگه مگه تو 3-4 روز خونه ما میمونی!!! میگه تو هم بیا اینجا بمون آخه مگه مرد میره خونه مادر زن 3-4 رئز میمونه. قبل از این ماجرا در قهر های قبلیمون 2 بار به باباش گفتم جلسه ای بذاریم باهم صحبت کنیم ولی هیچ عکس العملی نشون نداد. کلا خانواده بیخیالی هستن انگار زندگی دخترشون براشون اهمیت نداره. بابای من با باباش صحبت کرد ولی باز تمماسی نگرفت. چیـــــــــــکار کنم به نظر شما؟

اگر واقعا اینجوری که شما میگید باشه و شما ایراد و اشکالی در رفتاراتون ندارید بهتره بیخیالش بشید.
اینکه پدر مادرش هیچ اقدامی برای آشتی نمیکنن (البته اگر قبلا بارها اینکار را نکرده باشند) یعنی صحبت هاشون را باهم کردند و تصمیمشون جدی هست.
بعد من نفهمیدم شما که هنوز خونه ندارید زن شما از کجا قهر کرده رفته خونه باباش؟!
من فکر میکنم قضیه به این سادگی نیست. منصفانه مشکلاتتون را شرح بدید

چرا کسی چیزی نمیگه؟

بعضی دخترها هم هستن که بی احساس هستن. دست خودشونم نیست واقعا، خیلی چیزایی که تو رابطه زن و شوهری واسه خیلیها مهم هست ، واسه بعضیا هم مهم نیست.
اگه شما آدم با احساسی هستین ، زندگی کردن با یه آدم بی احساس براتون خیلی سخت میشه، همیشه یه خلا عاطفی تو وجودتون حس میکنین، حتی ممکنه به بیرون از خونه و به دخترهای دیگه پناه ببرین ، قصد جسارت به شما رو ندارم ، و نظرم هم کارشناسی نیس ، چیزی رو گفتم که تو زندگی چندتا از اطرافیانم دیدم.
اول از همه پای بقیه رو وسط نکشین ، اصلا صورت خوشی نداره ، خودتون تلاش کنین اول با حرف زدن ، خودتون محبت کنین و احساس به خرج بدین و اگه تغییر خاصی نکرد ، اقدامات جدی تری بکنین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maral569

بعضی دخترها هم هستن که بی احساس هستن. دست خودشونم نیست واقعا، خیلی چیزایی که تو رابطه زن و شوهری واسه خیلیها مهم هست ، واسه بعضیا هم مهم نیست.
اگه شما آدم با احساسی هستین ، زندگی کردن با یه آدم بی احساس براتون خیلی سخت میشه، همیشه یه خلا عاطفی تو وجودتون حس میکنین، حتی ممکنه به بیرون از خونه و به دخترهای دیگه پناه ببرین ، قصد جسارت به شما رو ندارم ، و نظرم هم کارشناسی نیس ، چیزی رو گفتم که تو زندگی چندتا از اطرافیانم دیدم.
اول از همه پای بقیه رو وسط نکشین ، اصلا صورت خوشی نداره ، خودتون تلاش کنین اول با حرف زدن ، خودتون محبت کنین و احساس به خرج بدین و اگه تغییر خاصی نکرد ، اقدامات جدی تری بکنین

---

هر جوری فکر کنین بهش محبت کردم و باهاش صحیت کردم. دیگه نمیدونم باید چیکار کنم؟ منظورتون از اقدام جدی تر چیه؟

یه جورایی منظورم تهدید هست ولی نه دقیقا تهدید ، اینجوری باشه که یکم ترس از دست دادن شما رو داشته باشه، فکر نکنه که همیشه هر رفتاری کنه ، بازم شما کوتاه میاین و . . .
بالاخره زندگی مشترک هست ، دو نفری که واقعا همو دوست دارن و واقعا میخوان یک زندگی آروم داشته باشن ، باید تا حدودی بتونن با اخلاقهای هم کنار بیان.
و اینکه شاید تو خونه مشکلی داشته باشه ، شاید خانوادش دوس ندارن که زیاد بیاد خونتون و اون دوس نداشته باشه شما این موضوع رو بدونین.

لج و لجبازی و قهر معنی نداره به نظرم تو زندگی مشترک.
اگه واقعا میخواین زندگی کنین ، یه بار باید با آرامش با هم صحبت کنید و توقعات و مشکلاتتون رو مطرح کنید.

اگه تو این 45 روز هیچ خبری از ایشون نبوده و سراغی از شما نگرفته ،به نظرم خیلی عجیبه.
بازم نمیشه یک طرفه قضاوت کرد.
منتظر دوستان با تجربه و مشاورین تالار هم باشین تا کمکتون کنن.

اقای عزیز منم متوجه نشدم....وقتی شما هنوز عقد هستین....خانم شما از کجا قهر کرده رفته خونه باباش؟؟؟ و اینکه کی گفته سیو کردن اسم خالی شما به معنی دوست نداشتنه؟؟؟؟؟کی گفته نمیشه مرد توی هفته سه روز خونه مادر زنش باشه..و به اونجا سر بزنه؟؟؟ 2بار به باباش گفتین جلسه بزارین حرف بزنیم؟؟؟ مگه باباش قراره با شما زندگی کنه؟؟؟یه چیز دیگه....یه لحظه در نظر بگیر..خانمت اینجا مثلا تایپیک داشته باشه...عنوانش به نظرتون چی خوبه بزاره؟؟؟؟؟ 45 روزه شوهرم ناز نخریده؟؟؟؟؟؟ 45روزه منتظره که من پا پیش بزارم؟؟؟
زنگ بزنین به خانمتون...یه کافی شاپ قرار بزارین....با یه دسته گل برید استقبالش....و سنگاتون رو با هم وا بکنین..خیلی ساده است بخدا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خورشید30

اقای عزیز منم متوجه نشدم....وقتی شما هنوز عقد هستین....خانم شما از کجا قهر کرده رفته خونه باباش؟؟؟ و اینکه کی گفته سیو کردن اسم خالی شما به معنی دوست نداشتنه؟؟؟؟؟کی گفته نمیشه مرد توی هفته سه روز خونه مادر زنش باشه..و به اونجا سر بزنه؟؟؟ 2بار به باباش گفتین جلسه بزارین حرف بزنیم؟؟؟ مگه باباش قراره با شما زندگی کنه؟؟؟یه چیز دیگه....یه لحظه در نظر بگیر..خانمت اینجا مثلا تایپیک داشته باشه...عنوانش به نظرتون چی خوبه بزاره؟؟؟؟؟ 45 روزه شوهرم ناز نخریده؟؟؟؟؟؟ 45روزه منتظره که من پا پیش بزارم؟؟؟
زنگ بزنین به خانمتون...یه کافی شاپ قرار بزارین....با یه دسته گل برید استقبالش....و سنگاتون رو با هم وا بکنین..خیلی ساده است بخدا

---

..........
روزی که رفت بدون خداحافظی گذاشت رفت. درسته عقدیم ولی اینجا خونه منه. زن باید هرجا شوهرش هست باشه. مگه من شوهر کردم که مرتب خونه مادرزن باشم. زن باید بیاد خونه شوهرش. نمیگم نمیرم، میرم ولی اون باید 3-4 روز در هفته بیاد من یکی دو بار برم. آخه من چقد باید ناز بخرم؟! این براش شده عادت که تا گفتم بالای چشت ابرو، زود قهر کنه این یعنی همش من دارم اشتباه میکنم و همیشه حق با اونه بعد من برم نازشم بخرم. 30 بار قهر کرده. مگه زن این طوری میشه تا طقی به طوقی میخوره زود قهر کنه و 30-40 روز ازش خبری نشه. اینکه از باباش خواستم یعنی اینکه اون صاحب دخترش بود اون بزرگترشه بشینیم 3 تایی حرفامونو بشنوه بگه ایراد کار کجاس هر کدوم مشکل داریم راهو بما نشون بده ببینه حرفم چیه دخترشو نصیحت کنه. دخترش که حرف منو گوش نمیده شاید حرف دو تا بزرگترو گوش کنه. چرا همش من باید نازشو بخرم؟ کارم شد همش ناز خرینی؟! پس کی زندگی کنیم کی خوش بگذرونیم؟ چرا نباید اون یه بار زنگ بزنه؟ بخاطر اینکه غرور داره. منم آدمم منم دوست دارم ببینم زنم منو دوست داره. برام ثابت شده من پیشش ارزشی ندارم. اگه دوسم داشته باشه دیگه اینقد قضیه رو کش نمیده و زنگ میزنه. من اگه زنگ نمیزنم بخاطر اینه که ببینم اونم منو دوست داره یا نه. وگرنه 100 بار تا الان بهش زنگ زده بودم چون دوسش دارم.

سلام ...
من مدتیه پستی نذاشتم حتی تو تاپیک خودم به دلایلی که بیشتر به مشغله کاریم و یک مورد خاص در رابطه با سایت و مدیریت سایت و یوزر فرشته مهربان مربوط میشه ...میام و معدود تاپیک های مدنظرمو میخونم اما مورد شما نظرمو به خودش جلب کرد ....خیلی مختصر و مفید میگم :

سعی کنید
- حتما دنیای طرف مقابلتون رو بشناسید تا هم دچار سوءتفاهمات نشید و هم منجر به مشاجره لفظی و بد حرف زدن و قهر و آشتی های اینچنینی نشید...
- ضمن اینکه هم عرف و هم شرع رو مدنظر قرار بدید تا به مشکلات پیش پا افتاده دچار نشید نه فقط شرع ...
- مسائلی که جا نیفتاده تو یک خانواده رو نباید عامل ایجاد تنش قرار بدید ...فرهنگ خانواده ها باهم متفاوته ....
- در واقع کمی انعطاف پذیر باشید و بایدهای غیر ضروری رو تبدیل به امر لازم الاجرا نکنید تا به خوبی و خوشی باهم زندگی کنید...
به هر حال یک سری مسائل باید رعایت بشه برای پا گرفتن و استحکام و دوام زندگی ...سهم خودتونو انجام بدین ...
دوستان دیگه و شاید مشاوران سایت در مورد اینکه چگونه فرصت دوباره بدست بیارید برای حفظ زندگیتون نظرشون رو میگن.. امیدوارم!

* در پناه حق ان شاءالله همه زوج ها خوشبخت و موفق باشند.*

سلام دوست عزیز

لازم بود یه خورده بیشتر توضیح می دادی، تا بشه متوجه مشکل شما شد.
شما چند سالتونه؟ همسرتون چطور؟ تحصیلاتتون چیه؟ نحوه آشناییتون؟ معیارهاتون برای ازدواج و دلیل اصلی مشکل تون چیه(چرا با امدن به خونه شما مشکل دارن)؟
و قبل از این که شما این سوالات رو جواب بدید می خوام یه مختصر هم بنده حرف بزنم؛

تصور شما از این که در زمان عقد باید همسرتون حتماً چند روز در هفته رو حتماً بیان خونه شما تصور اشتباهی هست، از نظر شرع و عرف تا زمانی که شما خونه در خور ایشون تهیه نکردید نمی تونید ادعا کنید که همسرتون حتماً باید از شما تمکین داشته باشن، (دقت کنید گفتم شرعاً عرفاً و قانوناً). دوستان اشاره کردند، شما الان خونه ندارید که مدعی هستید همسرتون از شما قهر کرده رفته خونه باباش، در صورتی که تا زمانی که خونه مستقل تشکیل ندادید خونه اصلی ایشون همون خونه پدرشون هست.
و در مورد رفتن شما به خونه مادر زن هم خب طرز فکر شما به تفکرات بنده نزدیک تره، یعنی زیاد جلوه خوبی نداره که داماد همیشه (دو سه روز در هفته) خونه پدر زن پلاس باشه (آفرین بر شما) رفتن برای جویا شدن احوالات و یا هفته ای یه وعده ناهار یا شام و ... چیز خوبی هست اما بری چند شب بمونی زیاد مناسب نیست (یه بنده خدایی توی این سایت گفته بود که دامادمون میاد خونمون شب به مادرم میگه صبح فلان چیز رو برای صبحونه من آماده کن، به این افراد خون گرم نمی گن بلکه پرو و یا در اصطلاح امروزی چتر باز میگن)
در مورد بحث ناز کردن و قهر کردن باید بهتون بگم که باید کاملاً محکم باهاشون صحبت کنید و ازشون بخواید که نباید سر هر چیزی قهر کنن و البته همون طور هم که گفتم باید دلیلش رو ریشه یابی کنید.
این که گفتید نمی تونید همیشه ناز بکشید و خب شما هم حقی از زندگی دارید و باید بهتون توجه بشه ؛ باید بگم حق باشماست و باید هر دو طرف در زندگی دیده بشن اما اگه زندگی در کانال درستش قرار بگیره همن ناز کشیدن و ناز کردن میشه شیرینی زندگی.

منتظر شما برای جواب سوالات می مونیم تا بشه بهتر راهنمایی کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط به دنبال خوشبختی

سلام دوست عزیز

لازم بود یه خورده بیشتر توضیح می دادی، تا بشه متوجه مشکل شما شد.
شما چند سالتونه؟ همسرتون چطور؟ تحصیلاتتون چیه؟ نحوه آشناییتون؟ معیارهاتون برای ازدواج و دلیل اصلی مشکل تون چیه(چرا با امدن به خونه شما مشکل دارن)؟
و قبل از این که شما این سوالات رو جواب بدید می خوام یه مختصر هم بنده حرف بزنم؛

تصور شما از این که در زمان عقد باید همسرتون حتماً چند روز در هفته رو حتماً بیان خونه شما تصور اشتباهی هست، از نظر شرع و عرف تا زمانی که شما خونه در خور ایشون تهیه نکردید نمی تونید ادعا کنید که همسرتون حتماً باید از شما تمکین داشته باشن، (دقت کنید گفتم شرعاً عرفاً و قانوناً). دوستان اشاره کردند، شما الان خونه ندارید که مدعی هستید همسرتون از شما قهر کرده رفته خونه باباش، در صورتی که تا زمانی که خونه مستقل تشکیل ندادید خونه اصلی ایشون همون خونه پدرشون هست.
و در مورد رفتن شما به خونه مادر زن هم خب طرز فکر شما به تفکرات بنده نزدیک تره، یعنی زیاد جلوه خوبی نداره که داماد همیشه (دو سه روز در هفته) خونه پدر زن پلاس باشه (آفرین بر شما) رفتن برای جویا شدن احوالات و یا هفته ای یه وعده ناهار یا شام و ... چیز خوبی هست اما بری چند شب بمونی زیاد مناسب نیست (یه بنده خدایی توی این سایت گفته بود که دامادمون میاد خونمون شب به مادرم میگه صبح فلان چیز رو برای صبحونه من آماده کن، به این افراد خون گرم نمی گن بلکه پرو و یا در اصطلاح امروزی چتر باز میگن)
در مورد بحث ناز کردن و قهر کردن باید بهتون بگم که باید کاملاً محکم باهاشون صحبت کنید و ازشون بخواید که نباید سر هر چیزی قهر کنن و البته همون طور هم که گفتم باید دلیلش رو ریشه یابی کنید.
این که گفتید نمی تونید همیشه ناز بکشید و خب شما هم حقی از زندگی دارید و باید بهتون توجه بشه ؛ باید بگم حق باشماست و باید هر دو طرف در زندگی دیده بشن اما اگه زندگی در کانال درستش قرار بگیره همن ناز کشیدن و ناز کردن میشه شیرینی زندگی.

منتظر شما برای جواب سوالات می مونیم تا بشه بهتر راهنمایی کرد.

---

ضمن سلام و تشکر از وقتی که گداشتین.
من 30 ساله و خانمم 26 ساله و هردو فوق لیسانس. نحوه آشناییمون هم کاملا سنتی و در عرض 2 هفته عقد کردیم که الان پشیمونم که چرا وقت بیشتری برای آشنایی نذاشتیم.معیارام: مذهبی (هست)- چادری (نیست، اولش قبول کرد ولی انجام نداد). خوش اخلاق (نسبی)-مهربون (نسبی)-زیبا (نسبی)
دلیل اصلی امتناع از خونه ما اومدن: میگه من خونه خودم راحت ترم. قبلا ک درس داشت درسو بهانه میکرد حالا درس نداره چیزای دیگه رو بهانه میکنه. منم میگم اینجا خونه تو. اینجارو باید خونه اصلیت بدونی نه خونه خودتو.
بازم ممنون

خب دوست من اینجای کار اشتباه از شماست،
اونجا خونه ایشون نیست و نخواهد بود،
همون طور که گفتم تا قبل از مراسم عروسی خونه اصلی ایشون همون خونه پدرشون هست و بعد از اون هم باز خونه اصلی شون خونه شما دوتا هست، (تکرار می کنم ،شرعاً عرفاً و قانوناً اونجا خونه ایشون نیست) اونجا خونه مادر شوهر هست و یه توصیه برادرانه بهت می کنم که برای این که احترامات حفظ بشه به هیچ وجه خواستار این نباش که همسرت و مادرت و خواهرت توی یه خونه (حتی توی طبقه های مختلف و مجزا) با هم زندگی کنن. (منظورم برای بعد عروسی هست )
قرار گیری این افراد در کنار هم یعنی قرار گرفتن پنبه و آتش در کنار هم و نقش خواهر شوهر هم همون نقش بنزین هست.
پس بخوایم نتیجه بگیریم؛ همون طور که گفتم جلوه جالبی نداره که داماد توی خونه مادر زن پلاس باشه و خوبه که احترام خودشو حفظ کنه و رفتامدش رو در حدی داشته باشه که چتر به حساب نیاد، برای همسرتون هم همین صدق می کنه و خب اون بنده خدا هم معذب هست و شرایط خاص خودشو داره. فکر کنم همون پیشنهادی که داده (هفته ای یه شب خیلی هم پیشنهاد درست و عاقلانه ای بوده) به نظر بنده، همسرتون چه با سیاست و چه نا آگاهانه راه درستی را انتخاب کرده.

پس شما با اصرار بر این امر موجبات ایجاد شکاف بین خودتون رو فراهم نکنید.

تا وقتی گارد دارید و نمی خوایید قبول کنید که اشتباه از شما هم هست اوضاع بهتر نمیشه


ضمن اینکه کاره درست رو همسرتون میکنن که رفت و آمد رو دارن محدود میکنن

تصور کنید هرروز همو ببینید تو خونه پدریه شما یا خانم
خوب
ممکنه با یه سوتفاهم کوچیک تمام احتراما از بین بره
خانمتون عاقلانه دارن برخورد میکنن

چرا آماده رفتن به خونه خودتون نمیشید؟؟؟؟

ضمن اینکه ممکنه شما در نظر خودتون خانمتونو سیراب کردید از محبت اما محبت از نظر خانم و آقا متفاوته سعی کنید از نگاه همسرتون ببینید

پاینده باشید در کنار هم

برادر بزرگوار
اگر از ابتدا با خانمتون شرط کردید که محل زندگیتون خانه مادرشوهر و در کنار خانواده شماست، بهتره که خیلی سریع مراسم عروسی رو برگزار کنید و رسما خانمتون رو به خونه مادرتون ببرید.
ولی اگه قرار بر داشتن یک خانه مستقل است هیچ فرقی بین خونه مادر شما و خونه مادرخانمتون نیست همانقدر که برای شما حضور چند روزه در خانه مادر زن سخت و معذب کننده است، ماندن چند روزه همسرتون هم در خانه مادر شما سخت و غیرقابل تحمله.

چرا فک میکنی حق با شماست ؟؟.. که میگی پدرش نصیحتش کنه حرف منو که گوش نمیده !!!! امان از مردای مملکت ما !!!! شما از خانومتون هنوز عقد نکرده انتظار دارین هفته ای 3 4 شب بیاد خونه پدرتون بخوابه ؟؟ ببینید ممکنه خیلی از خانوما اینکارو انجام بدن اما بعدا میفهمن که اشتباه کردن خونه ی پدر شما خونه ی اون نیست.. اون قدیم ندیما دوره ی مامان بزرگ من که عقد و عروسی با هم بود کلا میرفتن خونه پدر شوهر چند سال زندگی میکردن الان که شما هنوز عروسی ام نگرفتی میگی زن وقتی عقد کرد باید هر جا شوهرش هست باشه !!! با این تفکرات پیش برین خانومت ازینی که هست سردتر میشه ...... من نمیدونم شما کجا هستید ولی اتفاقا زمان عقد طرف ما مرسومه پسر بیشتر میره پیش دختر بعد از ازدواجم که میرن خونه ی خودشون .. نمیدونم واسه یه همچین موضوع کوچیکی چرا دعوا میکنید ... ببخشید نظر من شخصی بود

با تشکر از همه دوستانی که همراهم هستن.
خب ما فرهنگمون این طوره که دوست داریم عروس بیشتر خونه ما باشه. وقتی میگم بیا اینجا میگه من از خونه شما متنفرم. میگه برو خانواتو اصلاح کن. تا اینو گفت گفتم میزنم دهنت. اونم برگشت گفت بیخود غلط کردی منم میزنم دهنت! آخه زن با شوهرش باید اینطور صحبت کنه؟
چادر چی؟! نذاشتن چادری که اولش قبول کرد رو اخلاق منم تاثیر میذاره. تو مهمونی ها یا بیرون روسری شو شل می بنده بهش گفتم من حساسم دلم میخواد حجاب کنی ولی موقتا رعایت میکنه ولی دفعات بعد همونطوری شل می بنده.

با سلام
آقای محترم شما تفکراتتون به شدت مرد سالارانه هست.

شما وقتی می بینید ایشون منزل شما راحت نیست چرا اصرار می کنید بیاد اونجا

شما هفته ای دو بار در صلح و آرامش همسرت رو ببینی خیلی بهتر از این شرایط هست

ضمنا اگر زیاد هم میخوای ایشون رو ببینی عصرها با هم برید بیرون و گردش مگه حتما باید برید خونه یک نفر آخر شب هم هر کسی بره خونه خودش

توی دعوایی که ذکر کردید همسر شما بی تقصیر نبوده ولی بیشتر از ایشون شما مقصرید شما اول به ایشون گفتید "میزنم دهنت"

و باید بپذیرید که بیشتر مواقع جواب "های" "هوی" هست

بهتر بود به ایشون می گفتید "دوست ندارم به خانواده شما و خانواده خودم کسی توهین کنه اگر مشکلی داری دوستانه به خودم بگو بدونم چرا راحت نیستی" یا میتونستید یه مدت یه مقدار باهاش سر سنگین بشید

وقتی اول یه موردی رو ایشون شروع کرده بهتر هست بذارید اشکال کار به ایشون وارد باشه نه با یک اشتباه خیلی بزرگتر جوری جوابشو بدید که اشتباه ایشون در برابر مال شما کوچک کوچک بشه

در پایان هم وقتی سهم شما از دعوا بیشتر هست این شما هستید که باید معذرت بخواین و بعد از آشتی حتما سهم اشتباهات ایشون رو از دعوا بهشون گوشزد کنید

این حالتی که همسر شما داره خیلی از خانمها دارن

واقعا سخته دائم خونه مادر شوهر بودن
این توقع بیجا رو کنار بگذارید

و مقدمات آشتی تون رو فراهم کنید (می تونید با یک پیام سهم اشتباهاتتون در این دعوا رو بپذیرید و البته به ایشون گوشزد کنید علی رغم بی تقصیر نبودن ایشون چون شما هم مقصر بودید به سهم خودتون معذرت میخواید)

این مشکلات بعد عروسی از بین میرن بهتر هست فاصله ها و احترام ها در این دوره عقد حفظ بشه و مدیریت این بخش در حال حاضر به عنوان یک مرد با شماست

شما هر روز هم میتونید همسرتونو خارج منزل ببینید کافی شاپ رستوران و یا حتی یه پارک یا مرکز خرید میتونه خاطرات خوشی برای شما به همراه داشته باشه

یادمون باشه بعضی از قهر کردن ها از روی خشم و نفرته ، بعضی قهرها از روی عشق و ناز کردن.!
مواظب باش در مورد زنت کدومشه؟ وقتی میری دنبالش ببین برخوردش چطوره؟ دلش برات لک زده بوده یا نه؟ منتظرت بوده یا نه؟!

من همیشه معتقد بودم بدترین دوران، دوران عقده. خودم یه هفته بین عقد و عروسیم زمان گذاشتم چون نمیخواستم از این مشکلات باشه/
شما هم اول مشکلت رو ریشه ای حل کن. اگر دیدی مساله همین خونه ما و خونه شماست بهتره زودتر بری خونه بگیری و ...

نرفتن شما خونه پدر زنت هم درسته، بدم میاد از این دامادای پلاس و پررو
نیومدن خانمت خونه شما هم باز حقشه. هفته ای یبار بیشترش هم اصلا صلاحت نیست. حتی اون اومد تو نباید ببریش.
نمیشه دختر مردم رو عقد کنی هی مفت و مجانی ببری خونه بابات و ... خب برو سر خونه زندگیت

اگه شوهر من به خاطر خانوادش یا هر کسی بگه میزنم دهنت ، منم بدون لحظه ای درنگ ، میزنم تو دهن خودش.
وقتی دختر مردم رو عقد کردین ، اون دختر هم با هزار امید و آرزو با شمت ازدواج کرده ، میخواد تکیه گاه و پناهش باشین ، نه اینکه به خاطر کسی بزنین تو دهنش ، اصلا به زبون آوردن این حرف هم ، احترام رو از بین میبره.
من بهتون توصیه میکنم حتمااااا اطلاعاتتون رو در مورد خانمها بالا ببرین ،چه با خوندن کتاب ، چه با خوندن تو نت.
مطمئنا اگه طرز برخورد با خانوم رو یاد بگیرین ، خیلی کمتر از این اتفاقها پیش میاد.
شاید شما بازم از این برخوردهای بد داشتین که یهو تو دلم خانومتون تلمبار شده و 40 روز هست که نخواسته سراغی ازتون بگیره ، هیچکس از دل همدیگه خبر نداره.

من اول از شما معذرت میخوام که روک صحبت میکنم ، گاهی لازمه به جای 10 دقیقه تعارف بدون مطرح شدن مورد اصلی بریم سر اصل مطلب ، فقط قبلش من هم صمیمانه عذر میخوام هم خواهش میکنم به دل نگیرید نیتم رسوندن منظورمه

نقل قول:

---

خب ما فرهنگمون این طوره که دوست داریم عروس بیشتر خونه ما باشه

---

نقل قول:

---

گفتم میزنم دهنت. اونم برگشت گفت بیخود غلط کردی منم میزنم دهنت! آخه زن با شوهرش باید اینطور صحبت کنه؟

---

نقل قول:

---

میگم بیا خونه ما 3-4 روز بمون میگه مگه تو 3-4 روز خونه ما میمونی!!! آخه مگه مرد میره خونه مادر زن 3-4 رئز میمونه

---

ببینید ما یه فرهنگ داریم و یک بی فرهنگی

فرهنگ== یه کشوری دستمال رو پهن میکنه روی پا ، یه کشوری میزاره روی یقه، ما ایرانیها اغلب دستمال فقط وسط سفره یا میزه و هر کی خواست استفاده میکنه
بی فرهنگی== دور دهان رو با دست تمیز کنیم یا ...
فرهنگ غلط== یک کاسه آب بزاریم کنار هر مهمون که دستشو بشوره (سرویس بهداشتی هست ، دستمال هست ، ما کاسه آبو فرهنگسازی کردیم)

ببینید به خانوادتون حساسید ، همه ما حساسیم ، آفرین که مواظب بی احترامی به خانوادت نیستی ، اما مواظب بی احترامی به همسرتونم باید باشید.

یکی دوتا از دوستان با تجربه که در زندگیشونم موفقن بهتون گفتن این تصمیم همسرتون(رفت و امد به منزل خانواده ها بیش از یک شب در هفته نباشه ) که اینقدر باعث اختلاف شده قطعا منطقیه و درسته .

شما سخنرانیهای 25ساعته دکتر شاهین فرهنگ که موضوعش خانواده موفق هست رو بخرید نمیدونم دقیقا 6-8تا دی وی دی هست ، یکی در میون با هم جابجا کنید و گوش بدید ، مطمئن باشید اگه عملگرا باشید زندگیتون خیلی قشنگ میشه و اینقدر سختی نمیکشید.

من تعجب میکنم یه آقای تحصیلکرده اون اعتقاداتو داره ، یعنی چی که 4روز بیان پیش خانوادتون بمونن؟؟ یه مادر و دختر که با خلق و خوی هم اشنا هستن و کنار هم زندگی کردن گاهی حرف همو به دل میگیرن ، گاهی مسائلی بینشون پیش میاد ، چهطور ممکنه با 4روز مهمونی منزل خانواده همسر اختلافی ایجاد نشه؟؟ موارد خیلی زیادی دیدیم که زنو شوهر با هم مشکلی ندارن ولی زندگی کنار خانواده همسر (چه زن و چه مرد) دردسرآفرین شده و زندگی رو فلج کرده

چرا به خاطر نفر سوم زندگی زناشویی رو خراب کنیم؟ چرا کمی واقع بین نباشیم؟ ازتون خواهش میکنم بدون حالت دفاعی، برای پذیرش مشاوره بشید چون اولین قدم پذیرفتن هست و شرط پذیرفتن نداشتن حالت دفاعی و تهاجمی است.

پذیرش == اشتباهات خودمون، همسرمون با تمام محاسن و معایب.

حالا پیشنهادتون چیه؟ من چیکار میتونم بکنم؟ اگه عکس العملی نشون نداد چی؟

بهش پیام دادم. میگه تصمیمشو گرفته و میخواد جدا بشه. ولی من نمیخوام جدا بشیم. دوسش دارم. چطور میتونم منصرفش کنم؟

اگه دوستش دارید زود کوتاه نیاید و باهاش بیشتر صحبت کنید.
البته باید صحبتهاتون هدفمند باشه و بیخود حرفای گذشتته و دلخوریهارو پیش نکشید و اگه خانمتون هم خواست شروع کنه شما با سیاست بحث رو عوض کنید.
باید مدیریت این اوضاع رو به دست بگیرید و با نرمش و منطق نذارید بحث ها به بیراهه بره ، خواسته هاشو بپرسید و در مورد هر کدوم یکی یکی صحبت کنید و بیطرفانه و بدون غرض در موردشون نظر بدید.

سلام ، خدا رو شکر که شما دنبال راه چاره هستید ، تبریک میگم.

اول از همه هم نگران باشید هم نگران نباشید ، یعنی نگران نباشید چون تا شما اقدامی برای جدایی نکنید همسرتون نمیتونه جدا بشه و ازین فرصت میتونید به نحو احسن استفاده کنید ، (به نفع زندگی و روابطتون نه سوءاستفاده) به همسرتون بگید من شما رو دوست دارم و زندگیمو دوست دارم و هرکسی تصمیم به جدایی داره خودش میتونه اقدام کنه ، مهربان و منطقی.

نگران باشید چون همسرتون به نظر غیر منطقی نمیاد و حالا که تصمیمشو گرفته حتما خیلی دلخور و نگران آیندش بوده که چنین تصمیمی گرفتن پس باید اقدام درست و حساب شده ای کنید و هدف رو آشتی همسرتون و ازدواج نگزارید بلکه هدف باید حل شدن مشکلاتتون باشه اگه غیر از این باشه الان نه ولی 1سال 2سال دیگه به مشکل میخورید.

همونطور که گفتم شما باید بپذیرید که یکسری از عقاید یا فرهنگ خانوادتون فرهنگ درستی نیست ، مثل همینکه عروس بیشتر سمت خانواده شوهر باشه و.. برعکسش هم درست نیست و یکسری فرهنگها و طرز فکرها که باید اصلاح بشه.

بعد باید این اطمینانو به همسرتون بدید که دارید تغییر نگرش میدید و به ایشون حق میدید حتی اگه لازمه بخاطر فشاری که بهشون آوردید برای این رفت و آمد افراطی میتونید عذرخواهی کنید .

ببینید اینجا دوستانی هستند که خانمشون رفتار غیر منطقی و بچگانه زیادی داره و هردو به یک اندازه مقصرن ، همدردی به این اقایون توصیه میکنه برای اشتباه نکرده عذرخواهی نکنن ، التماس هم نکنن بلکه با اقتدار و در محیط منطقی حرفشونو بگن و تصمیم رو بزارن به عهده همسر.

اما در مورد شما ، که خودتون باعث این دلزدگی شدید بدلیل توقعات بیجا و فشار آوردن و در نتیجه احساس امنیتی که زن باید کنار همسرش داشته باشه رو از همسرتون گرفتید ، پس باید بهشون نشون بدید که سهمتونو از اشتباهتون پذیرفتید و درصدد جبرانش هستید.
من ابدا قصدم سرزنش نیست و از صمیم قلب عذر میخوام اگه ناراحتتون میکنم ، گاهی ناراحتی و نگرانی لازمه چون اگه وقتی که باید باشه نباشه زندگیمون میرسه به جایی که فکرشم نمیکنیم. من اشتباهات همسرتونم میبینم مثل همون قهر کردن که اصلا درست نیست و هر اشتباه دیگه ای

اما اونچه الان بیشتر دیده میشه فشار بی دلیل و غیرمنطقی ای بود که شما به ایشون وارد کردید.

بعد هم از همسرتون بخواهید که به یک مشاور خانواده مراجعه کنید ، اگر اصلا نمیتونید هر دو در اینجا مشاوره خصوصی بگیرید ولی باز هم مشاوره حضوری رو خیلی پیشنهاد میدم.

میتونید برای بهتر پیش بردن این هدف این کارو کنید : به همسرتون پیشنهاد بدید 2ماه یا هرچقدر ، زیر نظر مشاور کنار هم ادامه بدید اگر تونستید همدیگرو بفهمید (انشاءالله) ادامه بدید ، اگر نه در مورد جدایی و.. تصمیم میگیرید.

این راه اگه درست رفته بشه به جدایی که نمیرسه ، اما اینطوری هم شما میدونی که هدفت چیه و میفهمی میتونی نگرشتون رو تغییر بدید یا نه ، هم همسرتون خودشو در مورد تصمیم جدایی و.. مختار میبینه و بدون اصرار و التماس و اجباری تصمیم به تلاش میگیره.

این اولین قدم هست ، انشاءالله که موفق باشید.:72::72:

سلام به عقیده من با ایشون تماس بگیرید و ازشون بخواین با شما بیان بیرون یه جایی مثل کافی شاپ یا رستوران جایی که ایشون بهش علاقمند باشه قرار بذارید به نظر من این ملاقات نباید در منزل هیچکدومتون باشه
اگر ایشون ملاقات رو نپذیرفتند پیش پدر یا مادر ایشون برید و از اینکه موردی بینتون پیش اومده که بیشتر هم شما توش مقصر بودید صحبت کنید و ازشون بخواین به گوش ایشون برسونن و وساطت کنن تا شما با ایشون ملاقاتی داشته باشی اگر بدون وساطت کسی این ملاقات صورت بگیره بهتر هست

اگر ایشون به ملاقات شما اومد اول قبل از هر چیز به ایشون راجع به دلتنگی و علاقتون بگید حتی اگر ایشون از شما ابراز تنفر کرد اهمیت ندید توی خانمها احساس تنفر اگر عمیق نباشه با محبت از بین میرهبعد از اون به ایشون بگید اولویت اصلی توی زندگیتون ایشون هست نه مادر نه پدر و نه خواهر یا برادر یا هرکس دیگه ای. ایشون برات از همه با اهمیت تر هست و جایگاه بالاتری داره ولی سایر افراد هم به هر حال جایگاه خودشون رو دارن و نه هیچوقت حاضری به خانواده ایشون توهین کنی و نه مایلی ایشون به خانواده شما توهین کنه (حتما در مورد تعصبی که به خانواده ایشون هم دارید بگید تا بفهمن فقط چشمان شما خودتون و خانوادتون رو نمی بینه)
بگید همونطور که زحمات خانواده ایشون رو برای ایشون می بینی و درک می کنی و دوستشون داری و دوست نداری بهشون توهین بشه متقابلا این احساس رو به خانواده خودت هم داریبه ایشون بگید خیلی از گفتن اون حرف به ایشون پشیمون هستید و توی این مدت به این موضوع فکر کردید و اطمینان بدید که این قضیه تکرار نمیشه

ولی گوشزد کنید که از این به بعد هر دو مون باید یادمون باشه که خانواده هامون اگر هر اشکالی هم دارن به هر حال خانواده مون هستن و احترامشون واجب هست.اگر وسطش ایشون حرف از طلاق زدن به ایشون اطمینان بدید که این زندگی رو به ایشون تحمیل نخواهید کرد ولی در عین حال درست نمی دونید فقط به خاطر یه مورد پیش پا افتاده و با این سرعت اقدام به جدایی کنید

ایشون نباید احساس کنه اسیر دست شماست و از طرفی نباید تمایلی به جدایی در شما ببینه به هیچ عنوان هر حرفی پیش اومد لجبازی و توهین نکنید فقط هرچی گفت تحمل کنید و به جای هر حرفی که ایشون زد از محبت خودتون بگید.

اگر خیلی ایشون رنجش خیلی عمیق بود و تحمل هیچ سخنی از طرف شما رو نداشت فقط پیشنهاد رفتن به جلسات مشاوره رو بدید و بگید بدون تلاش برای رفع مشکلات راضی به جدایی نخواهید شد و بگید اگر بعد از جلسات مشاوره نظر هر دومون یا حتی فقط نظر شما به جدا شدن بود من موافقت می کنم.

لطفا امیدوارنه و با صبر و تحمل و بدون هر گونه لجبازی یا عقاید مرد سالارانه برای به دست آورد مجدد ایشون تلاش کنیدعقاید مرد سالارانه رو کنار بذارید خیلی وقته زمانش گذشته ایشون و خانوادشون رو در سطح خودتون و خانوادتون ببینید و از جملات زن که نباید و ... دیگه اینقدر استفاده نکنید زنها هم انسان هستند با عقل و شعور مساوی با مرد

موفق باشید

سلام صبح بخیر شما اول راهین واین مشاجرات را به شکل مثبتی از سمت خودتون وهمسرتون در نظر بگیرین زندگی که به

شکل یک روال پیش بره و مثلا طرف مقابل بگه ما باهم مشکلی نداریم خیلی نمیشه امیدوار شد چون همیشه یه روال

ثابت را داره ولی در پیمان زندگی شما عشق وامید موج میزنه زندگی که پستی وبلندی داره قشنگتره جذابتره ویک اصل

مهم هست اینه که زن وشوهر همدیگر را انتخاب کردن تا به ارامش برسن نه اینکه سنگ خانواده رو به سینه بزنن یادمه

اوایل که من و شوهرم هردو سنگ خانوادمون را به سینه میزدیم همش باهم بحث داشتیم بعد شوهرم خودش گفت بیا برا

خودمون خوش باشیم هر کسی سر خونه زندگیش نشسته من وتوایم که برا هم میمونیم پس میتونیم به هم کمک

کنیم پس سعی کنین با همسرتون صحبت کنین بهش من بین همه شما را برا زندگیم انتخاب کردم و انتخابم درست بود و

هردوما ازاین به بعد دوتا پدر ومادر داریم دراصل ما یک خانوادیم نه دو تا اینجور بگین من مردم شما باید بیای خونه ما زور

دسته منه طرف مقابل جبهه میگیره میتونستی از این راه وارد شی که مادرم خواهرم همش از شما تعریف میکنن چقدررر

عروسشون را دوست دارن یه جوری رابطه را گرم تر کنی شما در جایگاه یک مرد دستتون باز هست که اگه چیزام که

خانوادتون پشت سره همسرتون را میگن را بر عکسش کنی وبه خوبی به همسرت انتقال بدی

قبلش که باهاش صحبت کنید ذکر یا ودود را 1001 مرتبه بگین به این نیت که خدا مهر ومحبت را بین شما وهمسرتون زیاد

کنه و همچنین سوره نسائ را بخونید به همین نیت با محبت کردن میتونین طرف مقابلتون را نرم کنین موفق باشین التماس دعا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ripi

بهش پیام دادم. میگه تصمیمشو گرفته و میخواد جدا بشه. ولی من نمیخوام جدا بشیم. دوسش دارم. چطور میتونم منصرفش کنم؟

---

سلام تقریبا منو شما شرایطمون مثل همه با این تفاوت که منو شوهرم علاوه بر اینکه راهمون دوره و عقد هستیم چند روزی میشه باهام خیلی سرد برخورد میکنه و انگار براش مهم نیستم منم خیلی دارم فکر میکنم که اصلا ادامه دادن با این مرد درسته یا نه ؟ کاش منم مثل زن شما میتونستم به راحتی بگم من تصمیمم رو گرفتم و جدا میشم ....
سعی کن برخلاف شوهر من دل زنت رو بدست بیاری اگه میخوایش ...
متنفرم از مردهایی که با بی توجهی به زن میخوان اونو مطیع خودش کنن و بقول خودشون تنبیهش کنن ولی نمیدونن که از چشم اون زن میوفتن چون میگن حواستون باشه همیشه قهر زیاد پشیمونی نمیاره ممکنه جدایی و پذیرش نبودن طرفت رو هم بیاره و بگذری بسادگی ....

اقای محترم من که توی همون اولین پاسخم به شما گفتم راه حل چیه......یه قرار ملاقات..یه شاخه گل...و دو تا گوش شنوا لازمه.....و اینکه فقط و فقط اون باید بگه و شما گوش کنین.بزارین انقده بگه...تا هم خوشحال بشه که یه نفر هست تکیه گاهش بشه...هم اینکه تمام چیزایی که توی این مدت اذیتش کرده رو بریزه بیرون....و بهش قول مردونه بدین که شرایط رو عوض میکنید..اوضاع رو مدیریت میکنین......بالاخره خانمتون این تلاش شما رو ببینه.....اون موقع اونم تلاشش رو میکنه....توی مرحله بعدی شما دوتا گوش ازش قرض بگیرین واسه کارایی که توی این مدت شما رو ناراحت کرده و چیزایی که ازش توقع دارین.

سلام به همه همراهان و تشکر از همه شما که با نظرات ارزنده تان منو یاری می کنید. اشتباهاتم را می پذیرم منتها حقیقت اینه که من میخوام برنده باشم و بتونم حرف خودمو به کرسی بنشونم. حداقلش اینه که بتونم حجابشو سروسامون بدم و قبول کنه چادر بذاره. چطور باهاش صحبت کنم تا قبول کنه و مطیع من باشه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ripi

سلام به همه همراهان و تشکر از همه شما که با نظرات ارزنده تان منو یاری می کنید. اشتباهاتم را می پذیرم منتها حقیقت اینه که من میخوام برنده باشم و بتونم حرف خودمو به کرسی بنشونم. حداقلش اینه که بتونم حجابشو سروسامون بدم و قبول کنه چادر بذاره. چطور باهاش صحبت کنم تا قبول کنه و مطیع من باشه؟

---

45 روز خانومت قهر کرده و شما هیچ خبری نگرفته بودی!!!!
ایشون زن رسمی شماست و یک روز هم نباید از حال و احوالش بی خبر باشی.
قبول کن که حرف خیلی بدی به خانومت زدی و بهش گفتی که می زنم تو دهنت!! خب این حرف باعث قهر ایشون شده و به فکر جدایی افتاده.

به نظر من همانطور که کاربران دیگه هم گفتن، با خانومت یک جایی تنهایی دو نفر قرار بذارین و با خرید یک گل از دلش بیارین و ازش عذر خواهی کنین و بگین که حرف اشتباهی زدین.

در مورد حجاب هم که والا سالهاست ما در کشورمون درگیر همین موضوع حجاب خانم ها هستیم!! اگر شما خودت تونستی راه حل یا الگوریتم برای این مسئله حجاب خانم ها و مطیع کردنشون بدی که یک ملت رو از نگرانی در میاری!!

با سلام

من شخصا تصور می کردم این تاپیک جای کار داشته باشه و امکان روبراه شدن اوضاع وجود داره وگرنه هیچ نظری در این تاپیک نمیذاشتم

شما غرور و عقاید مردسالارانه تون رو به شدت بیشتر از خانمتون دوست دارید

اگر با لحن درست با محبت و منطقی از همسرتون درخواستی می داشتید شاید به نتیجه می رسیدید ولی با این حالت قلدری و مردسالارانه هیچ وقت موفق نمیشید

ایشون دیگه کلیت ازدواج با شما رو قبول نداره و تصمیم به جدایی گرفته شما هنوز به فکر به کرسی نشوندن نظر خودتون اونم نه با لحن مناسب که با یه لحن لج برانگیز و نامطلوب هستید

برنده در روابط زناشویی کسی هست که بتونه با محبت و سیاست رابطه رو کنترل و مدیریت کنه و نه اینکه با قلدری و جبهه گیری و مبارزه طرف مقابل رو مطیع خودش بکنه

من شخصا اگر جای خانم شما بودم با چنین طرز تفکری از شما، هرگز مطیع شما نمی شدم

شاید الان ناراحت بشید ولی بهتر هست وقت خودتون و اون خانم رو تلف نکنید بی سر و صدا و توافقی جدا بشید و بعد از خانواده ای که به شدت استکباری و پدر سالار بوده یه همسر انتخاب کنید احتمال داره به هدفتون برسید حتما در موقع خواستگاری به اون خانم عقایدتون رو گوشزد کنید و بگید یه همسر مطیع میخواین که همه وقتشو توی خانواده شما بگذرونه و گوش به فرمان امر شما باشه

شاید فقط شاید دختری که منع خاصی برای ازدواج داشته باشه و امیدی به ازدواج نداشته باشه حاضر باشه فقط برای اینکه اسم شوهر روی سرش باشه تن به چنین شرایطی بده

چون این زندگی و این طرز تفکر اصلا جذاب و ایده آل نیست و من شخصا دختری رو نمی شناسم که تسلیم این لحن صحبت و این طرز تفکر بشه

یا طرز تفکرتون رو دگرگون کنید یا به طرز تفکرتون بچسبید و اون خانم رو رها کنید...

سلام دوباره....

کاری به بقیه صحبت ها ندارم فعلا ؛ هرچند جای حرف زیاد داشتن...

فقط یک سوال : دو دلیل برای اینکه میخواهید خانومتان حجاب مدنظر شمارو داشته باشد؟!

سلام صبح بخیر دو راه پیشنهادی برای اینکه خانم چادر بپوشن

1_براش هدیه یک چادر عربی گران یا چادر قاجاری با یک مانتوشلوار یا کت وشلوار و روسری یا شال ست کن، ادکلن

دخترانه بخر و یک شاخه گل روش بزاربهش هدیه بده خودش متوجه میشه دوست داری چادر سرش کنه البته رنگ روسری

و مانتو و شلواری که می خری شاد باشه . دیگه احتیاجی نیست حرفی بزنی که باعث کدورت بشه چون اگه دوست داشته

باشه سرش میکنه و اگرنه برای جاهای زیارتی سرش میکنه.من چادری نیستم ولی حجابم کامل و اگه کسی این کار برام

بکن بهم برنمیخوره و از چادر زده نمیشم. و چادری میشم.

میتونی از این راه کدورتی هم اگه بینتون هست برطرف بشه و راهنمایی هایی که دوستان کردن را از این طریق بکار ببری

2_من با یه اقایی صحبت کردم اینجوری جواب دادن البته این راه بعد از اینکه رابطتون بهتر شد عملیش کن

منم اولش همین مشکل شمارو داشتم.من طی چند بار صحبت کردن با همسر گرامی.یک کلمه بیشتر نگفتم.ایا دوست

داری بدن شما برای کسی دیگه باش گفت:ن.بعد یه مدت گفت من رو حرفات فکر کردم ب این نتیجه رسیدم.ک مملکت ما

خیلی خرابتر از این حرفاست.من اجبار نکردم چادر بپوشه.همیشه بهش میگم هرچی دوست داری بپوش.چون راه براش

فراهم کردم خودش تصمیم گرفت بپوشه مانتو میپوشه وقتی با خودمه.شماهم باید رک حرفتونو بزنید وگرنه مشکل برای

شما ایجاد میکنه این مسئله.من مطمئنم میگه تعصبی هستی من ب دیگران کار ندارم این چیزا....شما میخواید یه عمر

زندگی کنید بهتر از الان حرفاتونو بزنید ترس نداره شمارو دوست داره حتما ب حرف شما گوش میده من امتحان کردم نتیجه

هم گرفتم.تازه بیشترم عاشق هم هستیم چون از روز اول بهش گفتم من رک هستم حرفمو بدون ترس میزنم ولی با

منطق حرف اونم گوش میدم با حرف خودم با همدیگه تصمیم میگیریم

موفق باشین التماس دعا

شما هم دارید رفتار شوهر منو انجام میدید اونم تو این سکوتش و رفتارش سعی داره منو تحت سلطه خودش دربیاره و مطیع خودش بکنه ولی باید بهتون بگم دیگه دوره مرد سالارانه تموم شده و همه چی باید با منطق و صحبت حل بشه نه با سکوت و قهر و لجبازی و تهدید و رفتار بد ...
ازین رفتار شوهرم بخاطر همین متنفرم و الان که اون دست از رفتار سلطه گرانه اش برداشته من دیگه دلم ازش صاف نمیشه چون عذابم داد ومنو درک نکرد و بهم ثابت کرد میتونه خیلی بد باشه و به راحتی پشتم رو خالی کنه ...
حرفهای دل خانومتون رو پایین بخونید من یه زنم میتونم الان درکش کنم چه حسی داره ...

مطمئنا اینجوری به هیچ وجه زیر باز نمیرم چون فکر میکنم میخواد منو تغییر بده ( اونم با زور و تهدید ) و منو همینجوری دوست نداره خو منم میگم به درک که منو همینجوری دوست نداره و تصمیمم رو برای جدایی میگیرم و شاید تو زندگی آینده کسی باشه که منو همینجوری که هستم بخواد ...
اینکه نمیاد منو ببینه یعنی غرورش رو بیشتر از من دوست داره و حاضره دله منو بشکنه ولی غرورش خدشه دار نشه ...
اون بلد نیست با یه زن باید چجوری رفتار کنه ...
اون نمیدونه من الان چه حسی دارم چشم انتظارم تا تلاش کنه برای داشتن من به دست آوردن من و بهبود زندگی مون ولی نه انگار براش مهم نیست نه من نه زندگی مون...
پس منم دیگه با اینکه سخته ولی دل میکنم ازین رابطه و سکوت یه زن یعنی همه چی تمومه ...
هنوزم دیر نشده میتونی به دستش بیاری ولی خیلی شکستیش شاید برنگرده 45 روز کم نیست نمیدونی چه زجری کشیده اون احتمالا برات زمان در نظر گرفته بوده که اگه مثلا سر این موعد نیومد دنبالم دیگه همه چی تمومه و به هیچ عنوان حاضر نیست از موازینش کوتاه بیاد و حقم داره خوب :304:

سلام.
شما الان توی دوران عقد هستید و انتظار دارید خانومتون هفته ای سه چهار روز بیاد خونه ی پدر و مادر شما بمونه؟؟؟؟؟؟
آقای محترم تا همین چند سال پیش پدر و مادرا اجازه نمیدادن دخترشون توی دوران عقد حتی یک شب هم خونه ی پدرشوهر بمونه... کاری به درست و غلطش ندارم. اما اینو یقین دارم که اگه خانومتون به حرف شما گوش کنه و هفته ای سه روز بیاد خونه ی مادرتون بمونه تمام حرمتهای بین عروس و خانواده ی شوهر شکسته میشه مخصوصا اینکه خانومتون ظاهرا خانوم حساسی هم هستن. رابطه ای که خانوم شما با خانواده ی شما در پیش گرفته یعنی هفته ای یک شب میاد خونه ی شما از نظر کمیت درست ترین و بهترین تصمیم ممکنه... اینجوری احترام ها هم حفظ میشه...

- دوستان خواهشا بذارید استارتر اول بیاد بخونه قبلی هارو بعد...اینطوری پیش بره تاپیک به حداکثر ظرفیت میرسه ...

- نوشتن ذهن خوانی های بدون پایه ی اطلاعاتی کمکی به روند راه حل یابی موضوع نمیکنه ...


البته امیدوارم استارتر به جوانب رفتار و عملکرد خودش واقف شده باشه و با رویکرد مناسب تری دنبال کنه مسئله اش رو ..

منتظر جواب سوالم هستم چون از حرف هاشون برمیاد فاکتوری است که تاثیر گذاره ...از اول تا بحال ...و ادامه دار در زمان های آتی...

سلام
دلیل اینکه میخوام خانمم چادر بذاره: اولا چون به آن اعتقاد دارم و پوشش آزاد و راحت رو اصلا قبول ندارم مثلا شال آزاد باشه و موها مشخص. و دوم اینکه از نظر من زن اینطور زیباتره و محترم تره. کلا من جذب زن چادری میشم. ضمنا خانم هلنا60 که گفته بودن براش چادر بخرم اتفاقا 9-10 ماه پیش براش چادر و روسری رو با حضور خودش خریدم ولی جز یکی دو بار حاضر نشد استفاده کنه

سلام
چندروزه این تاپیک رومیبینم امافرصت نمیکنم پست ارسال کنم
اگه یادتون باشه توی تاپیکهای قبلیتون هم گفته بودم که خیلی ازاین اتفاقهایی که بین شماوخانمتون پیش میادروتجربه کردم

به نظرم هردوتون نیازبه تغییردارید
شوهرمنم نگرش شماروداره که زن دیگه مال خانواده شوهره!!!
نتیجه این رفتارمردسالاریتون چهارسال بعدمیشه یه زن افسرده وسیراززندگی!!!
پس تادیرنشده کاری کنید

اگرفکرمیکنیدنگرشتون باهم فرق میکنه وهیچکدوم حاضربه تغییرنیستید ادامه دادن این رابطه فایده ای نداره
کمی به تاپیکهای من نگاه کنید
شایدباورتون نشه اما همه این چیزهاروتجربه کردم ونتیجه اش رودیدم

به نظرم بایدکسی روانتخاب میکردیدکه به معیارهاتون بخوره...
لطفا نه خودتون رواذیت کنید ونه خانمتون رو...
واقعاناراحت میشم میبینم بازهم آدمهایی هستن شبیه زندگی ما...

خوب اقای محترم یعنی چی..یعنی یه چادر میتونه اونو ...زن ایده ال زندگیتون بکنه؟ خیلی چیزای مهم تر از اینا وجود داره..شوهر منم دقیقا نگرش شما رو داشت..یعنی شرط اصلیش توی مراسم خواستگاری همین پوشیدن چادر بود
..و جالب اینکه میگفت باید جلو بابام ( دایی خودم) حتی توی خونه چادر سر کنی......من حقیقت اون شب خیلی جا خوردم....الان که دوازده سال از اون شب میگذره...و من فقط سال اول زندگی چادر سر کردم..وقتی شوهرم واقعا دید که چادر بیشتر از اینکه منو بپوشونه..بیشتر توی دست و پام رو میگیره..خودش بیخیال شد...جالب اینکه الان خرید مانتو که میریم...شیک ترین و به روزترین مانتو رو برام میخره.....چون اعتقاد پیدا کرده که زن با یه مانتوی با شخصیتی میتونه بهتر جلوه کنه..همیشه هم میگه دوست دارم همیشه یه تیپی بزنی که خانوم بشی.....متشخص بشی....پس بهتره خانمت رو به چیزی که باب میلش نیست اجبار نکنی....راحتش بزاری بهتره.....اخه من نمیدونم یعنی چی این طرز تفکر؟ بخدا خود من وقتی چادر سر میکنم..همیشه مثل دست و پا چلفتیا میشم....یه ورش رو میگیرم..اون ورش میفته زمین...البته اینم بگم که عقیده ندارم چادر محدودیت میاره..اما خوب بعضی ها بهش عادت ندارن و باهاش راحت نیستن...میتونی ازش بخواهی حالا که چادر سر نمیکنه....پس بیشتر حجابش رو رعایت کنه..مثلا گفتی شال باز دوست نداری بندازه....خوب توی بازار این همه مدلای مختلف مغنعه....شال..روسری....وجود داره..اونم مدلای مختلف...لبنانی...دانشجویی..را هبه ای......میتونی یه گشت توی بازار بزنی و براش کادو بگیری..