من تو چه مرحله ای هستم ؟ خودم تشخیص نمیدم

من گل آرام .
شما رو ارجاع نمیدم تاپیک های قبلی رو بخونین چون ملال آوره ، فقط خلاصه اش رو مینویسم.
من پاییز 89 عقد کردم، بهار 91 رفتم خونه ام، و پاییز 94 برگشتم خونه مامانم تو شهرستان، میخوام جدا شم، اگه قبول کنه توافقی، هرچه زودتر، نکنه، هرچقدر طول بکشه، مهم نیست، از نظر من قطعا تموم شده.
تو این پنج سال، با یه انسان غیرنرمال پرخاشگر بیمار درگیر بودم بیماریش رو روانپزشک تایید کرد و دارو هم داد، یه متوهم روانی که بارها کتک کاری و فحاشی داشت سر مسایل ریز، بیکار بود، بی مسئولیت بود، مواد هم میزد، من تماااااااام راه های ممکن رو رفتم، مقابله، مدارا، کمک گرفتن از بزرگترها، از مشاور، صبوری، محبت، ترک کردن، سر کار رفتن خودم و و و ....حتی با حماقت تمام باردار شدم که به لطف خدا فرشته ام پرکشید و فهمیدم هیییییییچییییییی باعث نمیشه آدمی که نخواد زندگی کنه، زندگی کنه ....
الان برای طلاق کوچکترین تردیدی ندارم، اصلا پشیمون نیستم و نمیشم، عذاب وجدان هم ندارم....
و اما سؤالم ....
با توجه به اینکه الان موقعیت مراجعه حضوری به مشاوره ندارم از شما کمک میخوام، شمایی که تجربه دارین .......

چه کمکی میخایید؟

تصمیمتون جدی و مطمعنا متفکرانه اس

الان مشکل کجاست؟

من الان حالم خوبه ، ولی تشخیص نمیدم حالم طبیعیه یا اینکه چون پنج سال با یه بیمار سر و کله زدم، خودمم مریض شدم و الان قادر به تشخیص حالم نیستم و به قول خواهرام گرمم نمیفهمم .
من در آستانه سی سالگی هستم، سالمم، ارشد فنی هم دارم، قصدم دارم برای دکترا پذیرش بگیرم و برم از ایران و هدفم فرار نیست، واقعا میرم که دکترا بخونم. همه خونوادم و حتی فامیل، به من حق میدن و تاییدم میکنن چون پسرخالم بوده . خونوادم حمایتم میکنن ، تاییدم میکنن، بچه آخر هستم و یه مامان دارم که اومدم پیشش و اونم همه جوره هوامو داره و میگه میخوای بمون، میخوای برگرد تهران خونه بگیر دنبال کار باش، به لحاظ مالی خودم شاغل نیستم اما حقوق و بیمه پدرم ، تا وقتی دوباره ازدواج نکردم به من تعلق میگیره. پس دغدغه مالی هم ندارم.
به همین دلایل ، طی روز ، فقط یک بار اونم خیلیییییی گذرا اندوه میاد سراغم که بلافاصله با دیدن تلوزیون یا یه خوراکی خوشمزه فازم عوض میشه،
به خونه زندگیم هیییییچ دلبستگی که ندارم هیچی، امیدوارم وسایل خونه رو هم بفروشه ! خودشم ، علی رغم اینکه بقیه نفرینش میکنن، نه نفرینش میکنم، نه دلتنگشم، نه برام مهمه برنامش چیه؟
بقیه یعنی خواهر برادرام خیلی نگران منن،
میگن خوبی؟
ما ها فقط شنیدیم از همسایه هات که چه جور آدمی بوده یکی دوبارم ساعت سه صبح بهمون زنگ زده و فحشمون داده، روانی شدیم، تو پنج سال با این زندگی کردی، چه جوری؟
واسه همینه من به خودم شک میکنم .
میگم نکنه مثل این فیلما من روانی شدم و نمیفهمم؟
نکنه تازه چهار پنج سال دیگه میفهمم چه بلاااااااییییی با طلاق سرم اومده ؟
یا سالمم و لطف خداست که آرومم ؟
شاید هم از بس زندگیم داغون بوده واقعا الان به خوشبختی رسیدم که حالم خوبه ؟
از تأثیرات زندگی با یک روانی ، بر روح و روان خودم جدّدددأ میترسم.

سلام گل آرای عزیز من 6-7 ماهه جدا شدم خواستم باهات همدردری کنم من مثل شما با یک آدم روانی زندگی کردم 2 سال خونه بابام بودم طلاقم نمیداد تا تونستم غیابی طلاق بگیرم ولی میخواستم اینو بهت بگم حالت کاملا طبیعیه منم همینطوری بودم وقتی از اون خونه زدم بیرون و امدم پیش پدرو مادرم یه آرامشی داشتم خیالم راحت بودم اصلا دلم براش تنگ نشد و رفتم دنبال کارهای طلاقم الانم خیلی راضی هستم از زندگیم خدا روشکر سرکار میرم آرامش دارم بخدا دغدغه سرو کله زدن با یک آدم روانی رو ندارم خوشحالم سر حالم درسته طلاق چیز خوبی نیست اونم تو جامععه ما ولی آدم بین بد و بدتر باید بد رو انتخاب کنه اصلا نگران نباش خدا بزرگه عزیزم مشکلاتت حل میشه این روزها هم میگذره انشا ا... یه زندگی خوب و با آرامش و جدید رو شروع میکنی به امید خدا.

سلام مینا ، ممنون از همدردیت ، خوشحالم که الان خوشحالی ، اما دوست دارم اگه کسی به من اطلاعات میده ، واقعیت ها رو بگه تا بتونم به خودم کمک کنم .
چون من تاپیک هایی که شما زدی رو خوندم ، متأسف شدم ، اما حالات روحی متفاوتی رو تجربه کردی .

سلام گل آراجان

تاپیکات رو خوندم و فقط یکی دوتا نکته می گم که به نظرم میتونه کمکت کنه:

اول.در اولین فرصتی که تونستی پیش یه مشاور یا روان شناس بالینی برو.به هرحال تو قطعا آسیب دیدی با چیزایی که سرت اومده.

دوم. خیلی طبیعیه که هیچ حسی نداری و دلت تنگ نشده. چون شوهرتو با اون همه تلاشی که براش کردی و اون عوض نشده و اصلا حالت نرمالی زندگیتون نداشته نمی تونی دوست داشته باشی یا اگه علاقه ای بوده ازبین رفته.
سوم. از طلاق نترس. چرا شک داری؟ مگه طلاق برای این روزا نیس؟ آدمایی که این همه مشکل تو رو هم ندارن خسته می شن. دیگه چه برسه به تو که با یه آدم معتاد روان پریش طرف هستی. آدم فقط یکبار زندگی می کنه. مگه باید این زندگی را تحمل کنه؟ مگه نباید شاد باشه؟ از زندگی لذت ببره
چهارم. اگه بری خارج که خیلی سریع تر میتونی با شرایطت کنار بیای. همه چیز نو و جدید میشه. و تو راحتتر گذشتتو فراموش می کنی. حتما تلاش کن که بری.
موفق باشی گل آرا جان. محکم باش.:72:

گل آرا جون سلام
من چند ماه میشه که با نامزدم مشکل دارم. چون قضیه جدایی خیلی ناگهانی و بدون هیچ دلیلی و از طرف نامزدم مطرح شد خیلی حالم بود. فکر کن شما شرایطت بهتر از منه حداقل متوجه شدی مشکل چیه. اما من اصلا نفهمیدم که نفهمیدم.
من روزای اول خیلی بی تاب بودم. طوریکه یه روز بدون مرخصی از محل کارم بیرون زدم و تا شب فقط راه رفتم. نمیدونم چقدر. دعا کردم که برگرده. سعی کردم. اما نشد...
الانم بعضی وقتها یهو ناراحت میشم و دلم میگیره که تنهام گذاشت اما از یه طرف خدا رو شکر میکنم که زود منو نجات داد. در مجموع الان خوبم.
تو این مدت من انقد کتاب روانشناسی خوندم که دیگه حسابی معلوماتم بالا رفته. به نظر من حال شما طبیعیه. شما با قاطعیت خودت میخوای جدا بشی. این موضوع خوبیش اینه که دیگه غم و اندوه کمتری رو تو این شرایط متحمل میشی. معمولا میگن کسی که درخواست جدایی با اون شروع شده احتمالش زیاده که بعد طلاق پشیمونی بیاد سراغش یا عذاب وجدان بگیره اما شما از این نظر هم راحتی چون مطمئن هستی تلتشتو کردی. ولی بازم اگر مرددی عجله نکن و بازم فکر کن. اگر قاطع تصمیمتو گرفتی دیگه میتونی باقی راهو بری
التماس دعا

با سلام

با آنچه بیان داشتی نشانه های سلامت روان را داری و از این بابت باید به مقاومت شما احسن گفت .... باید بگویم دلیل عمده این سلامت روان شما بخاطر وجدان راحت شماست .... اینکه در شرایط سخت و تهدید شونده مقاومت کردی و مدارا نشون دادی به امید حفظ زندگی و نیز تلاش برای ایفای نقش و سهم خودت در زندگی بطور مفید و سازنده ... و تلاشها در جهت رفع ضعف هاو بکار گیری آموخته های مفید باعث قوت درونی و روحی شما شده ..... نمونه شما می تواند یک نمونه برای مثال باشد که وقتی ما تلاش کنیم در زندگی روند را درست و صحیح پیش برویم و اشتباهات خود را بپذیریم و اصلاح کنیم و سهم خود را در زندگی به خوبی ایفا کنیم تا فقط درست عمل کرده باشیم و وجدانمان راحت باشد و قصور و تقصیر نداشته باشیم اینچنین سلامت روان را نصیب می بریم و اینچنین آرامش را در عین سختی هایی که داریم و داشته ایم را تجربه می کنیم و در یک کلام اینگونه با همه تلاطم ها از زندگی راضی خواهیم بود و پویا و فعال خواهیم بود .

شما با توصیفهایی که از روحیه خود کردید نه تنها در سلامت هستید بلکه می توان گفت جزء آن دسته از افراد تالار هستید که از مشکلات توانسته و می تواند شکلات بسازد .....

مطمئن باشید اگر همیشه این سرلوحه زندگیتون باشد که مراقب باشید پیوسته درست و عاقلانه تصمیم بگیرید و عمل کنید حتی در مواجهه با کسانی که درست رفتار نمی کنند ، همینگونه آرام و راضی خواهید بود حتی اگر با مشکلات دست و پنجه نرم کنید

برایتان آرزوی موفقیت روز افزون می کنم

ممنون کیمیا ، به طلاق گرفتن اصلا شکی ندارم ، اما به حال و احوال این روزهای خودم داشتم شک میکردم که به لطف فرشته مهربون برطرف شد ، اما مشاوره حتما میرم برای بازسازی خودم ،
زانکو ، متأسف شدم ، انشالله حل میشه .
فرشته مهربون ، خیلی ممنون ، خیلی زیاد ، حرفاتون رو نوشتم رو یه کاغذ و چسبوندم به دیوار بالای میز تحریرم که حین زبان خوندن ببینم و انرژی بگیرم .
خونوادم سرزنشم میکنن که چرررررا کاری رو که ما همون چهارسال پیش گفتیم ، نکردی و الان به حرف ما رسیدی و اسم این کارت حماقته ، اما خودم میدونم چقدر رشد کردم و چقدر نسبت به اون دختر شش هفت سال پیش بالغ تر و توانمندتر شدم .
ممنونم از حرفهایی که زدین ، دلم میخواست بشنوم . تا به خودم دیگه کاملا ثابت بشه تلاشم برای حفظ زندگیم ارزش داشته و تبعات مثبتش تو آینده ام نمود پیدا میکنه ...

خیلی خوبه که آدم همه تلاشش رو برای نگه داشتن یک زندگی انجام بده. آخرین ذره از احساسش هم خرج کنه که بعدا به خودش چیزی بدهکار نباشه.

حرف شما کاملا درسته ، آدم باید همه تلاشش رو برای حفظ یک زندگی انجام بده ، نه حفظ یک فرد !
من اوایل تلاشم برای حفظ فردی بود که بهش علاقه داشتم ، بعد که همه احساسم رو گذاشتم و تموم شد ، همه تلاشم رو برای حفظ زندگیم کردم ، اما طرف مقابلم نه تنها همکاری نمیکرد بلکه زندگی رو عرصه ی نبرد کرده بود و هر بار تقلای من رو در جهت سازش حس میکرد و می دید نه تنها همکاری نمیکرد ، براش ارزشی هم نداشت و این اواخر در جهت عکس عمل میکرد ! یعنی من تلاش میکردم و می ساختم و ایشون خرابش میکرد !
دیگه این مدلیش خدایی با صبوری و سازش و به کار گیری مهارت های ارتباطی و ... حل شدنی و قابل کنترل نبود .
بگذریم .
بریم سریال ببینیم ������

سلام دوستان

تاپیک روزهای بعد از جدایی رو میخوندم که آقای کاوه ایجاد کرده بود و بسته شد .

خوب بود که احوالاتتون رو مینوشتین و اینجوری میتونستین ببینین دارین بهتر میشین یا نه ... حداقل میشد اونجا به هم راهکار بدیم .

من خودم یکی دو روزه به خاطر دوتا مسئله که میدونم فکر کردن بهش هیچ فایده ای نداره ناراحت و غمگینم .

اگه خوندین خوشحال میشم که یه راهکاری بهم پیشنهاد بدین تا فراموشش کنم . از اون زندگی هیچی اذیتم نمیکنه خوشحالم که تموم شد و بالاخره تونستم تصمیم بگیرم اما دو تا موضوع اذیتم میکنه .

اول اینکه من 29 ساله ام اما حس میکنم بعد از عمل جراحی سختی که دچارش شدم و پسر شش ماهم رو از دست دادم خیلی صورتم شکسته حس میکنم 49 ساله ام و فشار این سالها زیبایی و جوونیم رو گرفته .

و مسئله دوم اینکه خیلیییییی یاد پسرکم اذیتم میکنه با اینکه فقط شش ماه مهمون من بود .... اگه از دست نمیدادمش این روزا به دنیا می اومد ....

شش ماه کم نیست بزرگ شده بود تکون میخورد حضورش رو اعلام میکرد براش هرشب که تنها بودیم با هم گل گلدون میخوندم .... خیلی دوستش داشتم .

از ازدواج متنفرم و حس میکنم تمام مردها یه مشت انسان خودخواه مردم آزار و بی رحم و مروت هستن باورم نمیشه مرد خوب هم باشه که امید داشته باشم بااااز هم یه روز ازدواج میکنم و اون حس شیرین مادری میاد سراغم ...

خیلیییییییی بارداری سختی داشتم و به بدترین شکل ممکن با مسمومیت بارداری شدیییید من تموم شد و پسرکم رفت بهشت ....

اما با همه اینا با اینکه ناخواسته بود دوستش داشتم ... این شبا یاد سونوگرافی ها میفتم یاد دست های کوچولوش .... خیلی اذیت میشم شبا خوابش رو میبینم ... دست میکشم روی بخیه های رو دلم و جای خالیش اذیتم میکنه ...

اون زندگی و اون نکبت و حقارت تموم شده و خوشحالم اما نمیتونم از فکر پسرم بیام بیرون ...

از فکر اینکه دیگه جوون نیستم و صورتم شکسته و سرحال نیستم و شاید دیگه هرگز نتونم اون احساس خوب رو تجربه کنم ...

سلام گل آرا جون
اول در مورد صورتت باید بگم منم الان تو یه دوره ای مثل شما هستم. خودم فکر میکنم الان حالم خوبه اما هر کسی که قبل این مشکلاتم منو دیده بود و الان دوباره منو میبینه میگه نصف شدی. ولی تو این مدتم سعی کردم رسیدگی به پوستمو قطع نکنم اما الان یه هفته میشه که دچار اگزما شدم. من استرس ندارما فقط بعضی وقتها خیلی فکر و خیال گذشته میاد تو سرم. اینکه کجای زندگیمو اشتباه کردم. اینا طبیعیه و به مرور کم میشه. شمام سعی کن حتما به پوستت برسی. بعد از عمل جراحی حتما بدنتون ضعیف شده پس یه دکتر برید و ویتامین تراپی بشید. این قضیه رو پوستم تاثیر داره.
منم تاپیک آقا کاوه رو خیلی دوس داشتم. حیف شد بسته شد.
در مورد کوچولوتون خیلی متاسفم. اما فقط یه ثانیه به پسر کوچولوتون فکر کنید که اگر به دنیا میومد چقدر بچه طلاق بودن واسش سخت بود و اینکه پدر و مادر و باهم نداشته باشه. پس شاید به مصلحتش بوده که بره بهشت.
راستی خوشحال میشم تاپیک منم بخونید عنوانش این هست:نامزدم همچنان میگه باید جدا شیم

مرسی زانکو .
دکتر هنوز نرفتم اما چند روز پیش یه آزمایش کلی دادم جوابش که بیاد ، میرم دکتر ... خودمم به تغذیه ام میرسم . خیلی هم !!!!! ولی تو چشمام یه خستگی و ناامیدی بدی هست . مثل اینکه فروغ از چشم آدم میره .
بابت پسرمم میدونم .
اومدنش و رفتنش مصلحت خدا بود . اومد که به من نشون بده وجود اونم نمیتونه باعث بشه که پدرش آدم بشه و قدر بدونه .
اما احساساته دیگه ....
نمیتونم جلوش رو بگیرم . خیلی حس قشنگی بود .... کوچولوی ناز ، دلم براش تنگ میشه .

گل آرا جان همه این حس ها، حتی بی فروغی چشمات طبیعی هست.
تو مثل یه فرمانده جنگ هستی که از میدون رزم اومدی، درسته که پیروز اون میدان بودی، (بخاطر وجدان آسوده ت و بخاطر همه فداکاری هایی که کردی) اما عزیزم زمان لازم هست تا جسم و روح خسته و زخم خورده ات التیام پیدا کنه.
یه برش خیلی کوچیک یا یه خراش که رو بند انگشتمون می افته چند روز طول میکشه تا خوب بشه. حالا جسم و روح تو که خراش هاش عمیق تر بوده، پس به زمان بیشتری نیاز داره. نگران نباش هم زیبایی ت برمیگرده، هم فروغ چشمات.
به پسرت هم به چشم معجره و نشانه خدا فکر کن. قطعا سخته که با نبودنش کنار بیایی ولی بدون هنوز هورمون های مادرانه بدنت سطحشون بالاست، کم کم که این هورمون ها فروکش کرد، بهتر میتونی با نبود اون کوچولو کنار بیایی و منطقی با موضوع برخورد کنی.

:72::72::72::72:

مرسی صبا .
سخته ... اینجا مینویسیم تا به نتیجه ای برسیم اما من مینویسم شاید یکم سبک بشم ...
پسرکم خوب بود تا یهو اون نامرد یه چند شبی بود یاد یه بحث هایی افتاده بود مربوط به چهارسال پیش و ساعت سه صبح که اومد خونه من باردار رو بیدار کرد و یه سؤالاتی میپرسید که من هر جوابی میدادم اونی نبود که اون میخواست باز بیماریش اود کرده بود با هر جواب من جنونش بیشتر میشد و من رو با چشمای اشکی و التماس کنانم کشوند پای تلفن و با کمربند رو سرم ایستاد تا زنگ بزنم به تک تک اعضای خونوادم و بابت بی احترامی هاشون به همسرم بد وبیراه بگم ! این کارو کردم و فقط خدا میدونه تا ساعت پنج صبح که رفت چه استرس و فشاری رو تحمل کردم ... پسرم از اون لحظه تا صبح وحشتناک تکون میخورد میلرزید .... از فرداش درد داشتم رفتم سونو .... نفهمیدم چی شد فقط به خودم اومدم دیدم نشستم تو مرکز نسل امید با یه پرونده قطور آخرشم نفهمیدم چی شد فقط گفتن بچه یهو کبود شده .... گفتن بشین منتظر تا خودش بمیره .... چون نمیتونیم بکشیمش بزرگه ... پنج ماهه است ... اما میمیره .....
روز و شبم یکی شده بود ....
از صمیم قلب از خدا خواستم با پسرم با هم بمیریم . یا اینکه اگه زنده موندم برای همیشه من رو تو راه صحیح بذاره .... با مسمومیت وحشتناک بارداری عمل نیم ساعته من ، سه ساعت طول کشید ... به خونوادم گفتن به هوش نمیومدم و به بدبختی برگشتم . اما نمردم . دیدم من تا دم مرگ رفتم پسرمم رفت خدا منو دوباره برگردوند اما اون همون آدمه .... انگار نه انگار .... دیگه راهمو جدا کردم . نه پشیمونم نه حسرت به دل ...
فقط غمگینم .
دلم خواست بنویسم غمگین پسر کوچولوم . اونم به این خاطره که این روزا باید اتاقش رو میچیدم ... همین روزا دیگه باید به دنیا میومد .... اینم میگذره ....
من روزهای به مراتب سخت تر از این روزا رو گذروندم و زنده موندم .

سلام و وقت بخیر
گل آرای عزیز منم جدا شدم و اصلا پشیمون نیستم چون منم همه تلاشم رو برای زندگیم کردم سودی نداشت .
من اصلا باردار نشدم اما عاااشق بچه بودم و بخاطر شرایطم مجبور بودم که بچه دار نشم و خدا رو هم از این بابت شکر میکنم اما این حس کمبود بچه کمی اذیتم میکنه.
بهتون توصیه میکنم اگر دوست داشتید به شیرخوارگاهها و پرورشگاهها سر بزنید .
من به شخصه احساس میکنم لبریزم از محبت مادری و فعلا تنها راه ابراز این محبت ,تقسیم کردن اون با بچه هایی که در حسرت آغوش مادر هستند .
اوایل خانوادم موافق رفتن به این مراکز نبودند اما خداروشکر الآن با رفتنم مخالفتی ندارند.
نگران بی فروغ بودن چشمها و حالت شکستگی صورتتون نباشید به زودی برطرف میشه و شادابی گذشته رو بدست میارید انشاءالله.
توصیه میکنم حتما استخر و باشگاه برید ,خیلی به بازگشت نشاط و آرامشتون کمک میکنه.
دلآرام باشید :72:

سلام

گل آرای عزیز

میدونی پسرت چه جایی در بهشت داره ؟ میدونی میتونه شفیعت باشه و فقط کافیه تو در مسیری که مشمول شفاعت باشی قرار داشته باشی اونوقت خیالت راحته یک شفیع داری ..... اون خودش انتخاب کرد که وارد این دنیا نشه اگر شده بود الآن غصه های دیگه ای براش داشتی و ......

اما فروغ چشمانت .... اگر منظورت اینه که دیدت تار شده و تار می بینی حتماً به پزشک مراجعه کن و معاینه داشته باش .... اما انگار منظورت اینه که خودتو مثلاً توی آیینه می بینی احساس می کنی شادابی در چشمانت نیست این طبیعیه و کافیه در درون نشاطتت عمیق و پایدار بشه نشاطی از درون ، مثلاً از فکر پسرت و غصه اون بیرون بیایی و به خودت برسی اونوقت می بینی حال و هوای نگاه و به قول خودت فروغ چشمانت فرق میکنه

خوب از خودت مواظبت کن

خانم گل آرا
احساس میکنم نوشتن سبکت میکنه. هرچی میتونی بنویس و از احساساتت بگو. کاملا طبیعی هست این مساله.
من هم وقتی در شرایط شما بودم دلم میخواست بیام و همش از احساسم بنویسم و دقیقا اون تاپیک را بهمین دلیل ایجاد کردم، برای همه. ( که متاسفانه بسته شد!!)
الان دیگه راحت ترم و اصلا نیازی به برون ریزی احساسات ندارم

فقط 3 تا مورد رو برادرانه بهت بگم خواهرم
1- اگر 29 سالته یعنی 29 سالته! مگر اینکه شناسنامه ات اشتباه باشه :311:
اما بخاطر اتفاقی که افتاده احساس میکنی پیر شدی یا صورتت شکسته شده و ... این فقط یه احساسه که همه بعد از جدایی دارند. همینجا خانومهایی نوشتن که احساس میکنن 50 سالشونه در حالیکه 25 سالشون بوده.
از فردا فکر کن 23 سالته و این افکار رو بریز دور. حتما برو و ورزش کن. باشگاه پیاده روی و کوه پیمایی... به شدت احساست رو تغییر میده. روی تناسب اندامت و تغذیه ت تمرکز کن. یکم که ورزش کنی و به اندامت توجه کنی یدفعه حس میکنی 25 سالت هم نشده

2- این داستان پسرم پسرم هم تمومش کن. بیخود داستان درام و تخیلی نساز که یدفعه خودت گرفتار داستانت میشی!
یه جنینی بوده که نشده و مرده، تمام. اینهمه زن که یکی یا بیشتر بچه سقط میکنن میشینن هی میگن بچه ام بچه ام؟!نه.
شما چون الان جدا شدی و یه حس تنهایی داری یه پسر تخیلی درست کردی هی داری تنهاییت رو با اون پر میکنی! میترسم دو روز دیگه بیای بگی اگه پسرم میخواست بره سربازی من تحمل دوریش رو نداشتم !!

3- شما بدشانس بودی و خودتم میدونی که مقصر هم بودی که اجازه دادی شوهرت باهات اونجوری رفتار کنه.
اگه یه مردی بد شد دلیل نمیشه فکر کنی همه مردها بد هستند.
خوبه الان چون زن سابق من خیلی آدم ناجوری بوده بگم همه زنها (از جمله شما!) بد هستند؟

سلام خانم گل آرا
بعضیاز تایپیکهای سالهای گذشته ت یادمه

با دیدن مطالب این تایپیکت دوبار متاسف شدم تاسف عمیقم به خاطر شرایط سختی بوده که باید انتظار مرگ جنین رو میکشیدی اجباری که پای تلفن شدی

تاسف دومم به خاطر اینکه اون مدارا ها و زحمت ها برای دوام زندگی مشترکت تا اینجا نتیجه آشکاری نداشته
اما ارزشمند ترین نتیجه ای که تا حالا بهش رسیدی اینه که حداقل به خودت بدهکار نیستی.مطلبی که فرشته مهربان هم به اون اشاره کردند اگه کم میذاشتی وتلاش نمیکردی کم کم حسرتها از زیر خاکستر زمان خودش رو نشون میداد و یقه ت رو می‌گرفت
اگه جنین ت رو از دست دادی تقصیری متوجه تو نیست تقدیر و سرنوشت او نهایتا این بوده هر چند شاید به لحاظ اخلاقی شوهرت مقصر بوده باشه

گاهی نیاز داریم به خودمون یاد آوری کنیم که خدا همه کاره و صاحب این هستی ست .تمرکزها و حسرت ها و نگرانی های ما در بسیاری اوقات بی فایده ست اون نگرانی ها زنگ هشداری برای پیدا کردن راه حل به سهم بندگی خودمون هست.وقتی هم نتیجه نمیده بهتره بپذیریم و همه چیز رو تسلیم خدا کنیم

شاید اینجوری با فکر بازتری بتونی برای آینده ای که فکر میکنی مصلحتت در اونه قدم برداری

ممنون سادات ، پیشنهاد خوبیه
متشکرم فرشته مهربون ، مشکلات همیشه اعتقادات مذهبی من رو پررنگ تر کرده ، نگاه شما رو دوست دارم و به من آرامش میده ، سعی میکنم با همین زمینه ذهنی مثبت کم کم فراموشش کنم .
آقای کاوه ممنون
چقدر حرفاتون شبیه حرفهای خونوادمه . اینکه تقصیر خودم بوده که زودتر ول نکردمش و اینکه جرأت ندارم بگم بچه ... باید جلوشون بخندم و بگم من خوشبختم که از شر یه موجود اضافه راحت شدم .
اما احساسات آدمها، بیشتر هم خانومها، تو شرایطی مثل الان خیلی متفاوته و مسلما پیشنهاد شما منطقی تر . منتها من خودمم احساساتم جریحه دار شده . البته شیوه و لحن همدردی اطرافیان هم متفاوته ، اما همه مدلش برای من قابل احترامه . ممنون از همدردیتون .
آقای آمین ،
متشکرم که اسم تقلای من برای حفظ زندگی رو تلاش گذاشتین ، این به من آرامش میده .
خود طرف مقابلم به من این اواخر گفت این زندگی برای تو چی داره که نمیری ؟ خسته نشدی ؟ چرا نمیری ؟
منم در یک غروب پاییزی !!! برای همیشه رفتم . کاملا ناباورانه چون فکر میکرد باز هم میمونم و این بار یه راهکار جدید دارم !!!
بگذریم .
نتیجه آزمایشم پس فردا میاد ، بعدش حتما یه برنامه باشگاه میذارم و البته چشم پزشکی قبلا یه عمل لازک چشم داشتم و همش حس میکنم چشمام کم جون شدن کوچیک شدن و دارن از بین میرن و کور میشم اما دیدم خوبه .
صورتم هم افتاده و خسته است . که اینم مطمعنم درست میشه .
گرچه الان هیچ هدف گذاری برای آیندم نکردم فقط زبان میخونم شاید برم از ایران .
ممنونم از همه .

عزیز در رابطه با صورتت بعید نیست تنش های روحی روی عصب و عضلات اثر گذاشته باشه ... ورزش و ماساژ صورت را می توانید در پیش بگیرید که هم برای پوستتون خوب هست هم جریان خون را تنظیم می کند هم عضلات را سر حال آورده و از افتادگی بیرون می آورد .

حسی که در مورد چشمانت داری یک تلقین روحی است اما چکآب را انجام بده تا خیالت راحت شود و اگر نیاز به تقویت هست توجه کنی


موفق باشی

ممنونم فرشته مهربان ، از صمیم قلب ممنونم .
همین کار رو حتما انجام میدم . اطرافیانم میگن صورتت و چشمات هیچ تغییری نکرده ، شاید میخوان روحیه بدن ، شاید هم واقعا دارم تلقین میکنم ...
یه ذره سر در گمم . اونم چون هنوز طلاق نگرفتم ، به محض اینکه طلاق گرفتم مطمئنا حالم بهتر میشه ، وضعیت سکونتم مشخص میشه مثل الان بین تهران و شهرستان در رفت آمد نیستم ، اوضاع مالی و کاریم معلوم میشه ، نظمی که پنج ساله دنبالشم بالاخره میاد ، اون وقت با برنامه تصمیم میگیرم چه آینده ای رو بسازم .
فعلا میگم از ایران میرم ولی یه ترس و غم بزرگی با گفتن این جمله میاد تو دلم ...
مطمئنم که جدا بشم و وضعیتم ثابت بشه حالم بهتر میشه .:72:

خبر از خودت بده چكار كردي

منم شرايطم رو هواست زندگيم معلوم نيست برامنم دعا كن

خيلي ناراحتم

سلام سحرجان ...
از اندوه باطل رها شو .... مسیر جهان دوره گردیست ...
خوبی ؟
من خوبم . شهرستانم خونه مامانم ، عصرها میرم باشگاه ، میرم خرید میکنم ، آشپزی میکنم ، تو نت میچرخم ،
یه کار دیگه هم میکنم ، دوست داری انجام بده ، رفتم یه عالمه برگ سفید خریدم با خودکار خوشگل ... دارم قرآن رو، البته معنی فارسیش رو از اول مینویسم ، خیلیییی خوش خط، نمیدونم چرا حس میکنم وقتی تموم بشه اتفاق خوبی میفته ! تموم که شد میخوام بدم صحافی با یه جلد زیبا ، میشه نسخه خطی :311:
هنوز دادخواست ندادم تو تمااااام این مدت فقط یک بار اونم دیروز ! تلفنم رو جواب دادم و گفتم اگه راضی به توافق نمیشی ، مهرم رو اجرا بذارم ، یه مدتی بهش وقت میدم فکر کنه ، احتمالا راضی نمیشه و من دادخواست میدم تا پروسه طلاق بره جلو ... مهم نیس بشه چند سال ، من زندگی خودمو دارم ... بدون حضور اون . همین الانم وجدانن روزی یه ساعتم در مجموع بهش فکر نمیکنم

- - - Updated - - -

حتما برات دعا میکنم ،
یه بار یکی تو همین سایت نوشت خوش به حال اونی که معتقده و یه دست آویزی داره ... اگه معتقدی ، یه ذره فکر کن نه واسه اینکه تقصیرا رو بندازی گردن خدا، ببین خدا کجاها دستت رو گرفته و چقدر دوست خوبیه ، سرش غر نزن ، رو کمکش حساب کن ، فقط کافیه بهش اعتماد کنی ... میبینی که خیلیییییی دوستت داره . من که این حس رو دارم . سر بزنگاه حاضر و آماده است تا من پشتم یهو خالی نشه ... درست میشه دوست من .

سلام
اگه اشتباه نکنک شما یه پسر دارید
دوموردش فکر کردین ؟ با کی زندگی می کنه ؟

سلام زندگی موفق ...نه ، من باردار شدم ، اما تو ماه ششم بارداری پسرم رو به خاطر انواع مشکلات ژنتیکی از دست دادم .الان پیش خدا زندگی میکنه

سلام گل آرا،،،،،،،،،چقدر جالبه /،،،،،،،،،،،،،من دو سال عقد بودم،،اون بنده خدا هم مشکل داشت و تو اون مدت باعث شده بود شرایط شبیه شما داشته باشم ،،،،،،،،،اعتماد بنفسم اومده بود پایین،،،،،احساس 70 ساله بودن داشتم،صورتم پیر شده بود،،،،،،،،،،،،الان بعد از 4ماه طلاق همه اعتماد بنفسم مشتی رفته بالا،،،،،،،،احساس جوونی و قدرت دارم ،،،،،،،،،،صورتم خیلی برام دلنشین شده،،،،،،،،،احساس می کنم راحت می تونم مرد ها رو جذب کنم اینقد باحال دیروزا یه پسر جوون شاید 24ساله دنبالم راه افتاده بود من 31 سالمه،،،،،،و با اینکه قبل ازدواجم عاشق بچه بودم اما بعد از مشکلات یه چند باری بچه های مردم رو میدیدم بغض و گریه داشتم ولی بعدش دیگه برام ناراحت کننده نبود و نیست،،،، اگه ازدواج خوبی داشته باشم بچه دار میشم اگر هم نشد خب دیگه مهم نیست،،،،،،ولی خدارو شکر میکنم جدا شدم یکم تنهایی سخته ولی بهتر از زندگی تو حیرونی وآوارگی و بینظمی و غصه است ،،،،،،،،،، تو خیلی صبر داشتی منم خیلی صبر داشتم ولی خدا رو شاکرم بهر حال از بیچارگی در اومدیم!!!!!!!!!!!!!
تو اون زندگی هیچ امنیت روانی نداشتم ناامید کننده بود،،،،،،راستی واسه صورتت روغن جناغ سینه شتر مرغ جواب میده(از قصابی یا پرورش دهنده شتر مرغ بگیر) و یه چند باری لیزر جوان ساز یا میکرو درمی یا prp به تشخیص دکتر پوست،،، پوست رو عالی میکنه،،،،،،،،این احساسات درپیت که مردا بد هستن و اوف هستن خواهشا از خودت دور کن ،مرد و زن نداره هر آدمی با هرجنسیتی میتونه مشکل داشته باشه و ظلم بکنه

من هنوووز اوضام خيلي بده وااااي نميدوني اتاقم انقد ب هم ريخته اس انقد شلخته و بي انگيزه شدم دوس دارم ب خودم بيام ولي انگار توان ندارم دارم ديوونه ميشم

سلام آخیش ،
خدا رو شکر که خوبی ، منم خوبم ، دوستای خوبی دور و برم دارم که تا میام برم تو فاز که وای ... صورتم .... وای زندگیم .... با دمپایی ابری خیس میزنن تو دهنم :311: و همه میگن استثنأ تو یکی با جدا شدن خوشبخت تر میشی پس صحبت نباشه .
خدا رو شکر خوبم با شتر مرغ آشنا نشدم ولی ماسک میذارم رو صورتم :tears_of_joy:
شما که جدا شدی ، اما من بعد از اینکه جدا بشم ، گمون نکنم وارد رابطه جدیدی بشم حداقل تا چند سال ، نه چون مرد ها همه بد هستن ! چون باید بعد از یه دوره آسودگی ، با کمک یه مشاور خوب ، از نو خودم رو بچینم ، ایده آل ها و ارزش هام و درست و غلط و همه چی به خاطر فشارهای روحی روانی که تحمل کردم با هم جابجا شده ...
البته روحیات آدم ها با هم فرق میکنه .
سحر خانومی ...
هر چی زودتر به داد خودت برسی ، حالت بهتر میشه . نظم و آرامش درون مستلزم نظم و آرامش بیرونت هست ... من اولین کاری که بعد از بازگشت به خونه پدری کردم ، این بود که اتاق دوران مجردیم رو حسابی صفا دادم !!! به کلی حال و هوام عوض شد . امتحان کن عزیزم . زندگی منتظر تو نمیمونه ، در جریانه ، مثل یه رودخونه و داره با مهربونی تو رو با خودش میبره جلو ، اما تو داری مقاومت میکنی و میخوای خلاف جهت آب شنا کنی ، اینجوری فقط خسته و بی نصیب میشی .