با اینکه باردارم شوهرم داره طلاقم میده

سلام.بیست و سوم وقت دادگاهمه
.شوهرم داره طلاقم میده.کلی هم استشهاد علیه من جمع کرده و وکیل گرفته.
کل خانوادشم به من توهین میکنند و منو زدند.
باردار شدم.شوهرم گفت سقطش کن.اما نکردم.گفتم همبازی پسرم میشه و بچه خوبه و... اما منو فرستاد خونه بابام.گفت یا سقط کن یا طلاق.منم سقط نکردم.برگشتم خونه خودم.اما ایندفعه اون رفته خونه باباش.
علیه من ادعای عدم تمکین عام و زیر سوال بردن شان خانوادکیشو کرده.و ادعا کرده خاین هستم...کلی بازی دراورده.عاشقم بود.خیانت کرده بودم اما توبه کردم.چند روز پیشا بچه برادرم یه هنرپیشه رو دید و پرید بغلش.منم دنبال بچه.واسه شوهرم تعریف کردم گفتن لاشی هستی و لاس میزنی
پیش مشاور نمیاد.تو این دو هفته فقط چهار بار اومده خونه اونم واسه رابطه بوده و رفته.این چهار بار رابطمون خیلی خوب بود اما تاثیری نداشت
یه مزاحم تلفنی داشتم که فهمید.میگه تو با اون در ارتباطی
تاپیک قبلیمو بخونید
میگه من زنی که چشما دنبالشه نمیخوام
بهش میگم من فقز مال توام
اما قبول نمیکنه.از وقتی حامله شدم دادخواست داده
کمکم کنید.نمیخوام بره

سلام عزیزم. شما باید بهش ثابت کنید که دوستش دارید. در غیر اینصورت هرگز حل نمیشه و باید در عمل ثابت کنید. وگرنه محبت کلامی میتونه شرایط رو بدتر کنه. چون او هربار مجسم میکنه این حرف ها، این نگاه ها، این رفتار ها قبل من متعلق به مرد دیگری بوده و چند برابر شکنجه میشه .

بهش بگید در دادگاه نه با او مقابله میکنید نه همکاری. چون دوستش دارید و نمیخواین از دستش بدین، اما اگر او شما رو نخواد مانعش نمیشید و در دادگاه دفاع نمیکنید .

بگید یک بار مرتکب گناه شدید و مجازاتش هم تحمل کردید و هرگز حاضر نیستید بار دیگر مرتکب گناهی آن هم به بزرگی قتل فرزند بشید. بگید در مورد سقط فرزند با شما صحبت نکنه، او خیانت شما رو فراموش نمیکنه، چطور شما قتل و قاتل بودن اون رو میتونید فراموش کنید. بگید حاضرم طلاقم بدی، اما تو قاتل فرزند نباشی. بگید یادگار عشقتون رو با جان و دل بزرگ میکنید و نعمتی که خداوند به شما ارزانی داشته با عشق و با دیده ی منت میپذیرید و هرگز در این باره لحظه ای تردید نمیکنید.

همچنین عذرشون رو بخواین و بگید تا زمانی که شما رو طلاق عاطفی گفته از او تمکین نمیکنید. البته این یک ریسکه. بستگی به رفتار ایشون داره . اما مبادا بر ایشون جایگاه همسر و برده ای هرزه که مالکشه اشتباه شه و این صحه ای بر عدم عشقتون باشه. این که ایشون فکر کنند فقط به خاطر ارضای شهوتتون محبت و زنانگی دارید و او هم باید اینگونه با شما رفتار کنه. بگید همواره از او تمکین کردید، اما یک بار او تمکین کنه و به ملاقات قلبتون بیاد. بگید شاید مدت زیادی کنار هم نباشید و بر طلاق شما مصمم باشه بنابراین ترجیح میدین این مدتی که باقی مونده رو قدر بدونین و به جای جنگ و دعوا از عشق او بهره مند بشین و به چیز دیگری جز این فکر نمیکنید . این عشق کار خودشو میکنه. اجازه ندین بدون عشق و علاقه و بدون درک ارزش شما بهتون دست بزنه. بگید از رابطه بدون عشق و احساس بیزارید و هرگز اجازه نمیدین بازیچه دست شهوت یک مرد باشید حتی اگر همسرتون باشه. گفتم که این شمشیر دو لبه است. یا بهش میفهمونه شما عملا تغییر کردین یا سرکشیتون نتیجه عکس بده. به هر حال این به هنر شما ربط داره که چگونه به آنچه در ذهنتون هست هدایت کنید.

هرگاه تلفن شما به هر دلیلی زنگ خورد که مزاحم تلفنی بود ایشون رو در جریان قرار بدین تا اطمینان پیدا کنند دیگه دروغی در کار نیست. حتی اگر در حضور شما نباشن. یا شمارتون رو تغییر بدین و اجازه بدین هروقت خواستن به گوشی شما دسترسی داشته باشن.ازشون دعوت کنید تا پسرشون رو ببینه. ازشون بخواین خرید کنه یا بیاد و شما رو برسونه و القا کنید به خاطر او تمایلی به خروج ازمنزل ندارید . اجازه بدین نتیجه رفتار اشتباه خودشون رو ببینن و مجاب شن با شما به روانشناس مراجعه کنند. باید نتیجه رفتارشون رو ببینند. بالاتر از سیاهی که رنگی نیست. منطقی رفتار کنید شاید نتیجه گرفتید.

خیلی لجباز شده.انگار که میخواد جایگاهشو به همه ثابت کنه
رفتم خونه پدرش اما پدرش بهم فحش رکیک داد و منو هل داد کوبیدتم به در
دوست ندارم خانوادم خیلی مستقیم وارد جریان بشن چون ممکنه چیزی از قضیه های دوسال پیشو بدجور بگن و دعوای بدی بشه
بعد از اینکه پدر شوهرم هلم داد خواهر شوهرم بهم فحشهای بد داد و میگفت با اون چشما مثل اجنه و شیاطین میمونه
مادر شوهرمم اون وسط گفت چادرت کو
با پنج تا خواهر شوهرمو خودش حسابی با حرفهاشون از خجالتم در اومدن
خلاصه کلی دلمو شکوندن
خودش خونه نبود
بعد که برگشته بهم اس داده همه خوب شناختنت ج....!
با یه بچه یکسال و نیمه و یه بچا توراهی چی کار کنم؟چه طوری جدا بشم؟اون فوقش نفقشونو بده اما میتونه تا هفت سالگی بزارتشون پیش من با کل مسوولیتاشون و بدون کمک.همه چی که پول نیست
خانوادش از الان دختر داییشو در نظر گرفتن که بعد طلاق با اون ازدواج کنه
دوباره چند ساعت بعد حالش خوب دچار تغییر شده بود گفت اگر صورتت بسوزه به قرآت زندگی با تو برام بهشت میشه
نمیدوتم ترسیدم فکر کردم نکنه یه تهدید باشه
آخه این روزا خیلی عصبیه
آره عشق آفرین فقط شدم برده ی ج ن سیش.بعد که کارش تموم میشه میگه این کارها و حالتهاتو با فلانی هم داشتی؟اون لحظه منو نابود میکنه.نابود.دیگه توضیح دادن بهش فایده نداره
چند روز پیش هم مادرش زنگ زده میگه خوب به خودت میرسی با اون شال صورتی و اون سر و وضع با کی قرار داشتی؟بهش گفتم اون شال زیر چادر بود میگه واسه گاوهای صد من شیرده صدتا چادرم افاقه نداره.حتما شوهرم همه چیو بهشون گفته.همه اینارو با گریه گوش دادم.گوشی رو روش قطع کردم واسه اینکه چیزی نگم.باز صد بار پشت سر هم زنگ زده تا کلافه شدمو برداشتم نفرینم میکنه که خدا بزنه وسط کمرت زمین گیرت کنه تا باز کسیو از راه به در نکنی

سلام قبلا تایپیک های شما رو خوندم ولی چون باعث میشد احساساتی بشم سعی کردم نظر ندماون اتفاق ها به شد روی همسرت تاثیر گذاشته و روز به روز هم بدتر میشهمتاسفانه خانوادش هم وارد این قضیه شدن همسر شما به شدت نیاز داره بره پیش روانشناس. چون ضربه ی بدی خوردهشما هم تا جایی که میتونی سعی کن بیرون که میرید ارایش و تیپ نزنید حتی زیر چادران شاءالله مشکلتون حل بشهموفق باشیدیاعلی...

شما ضربه ی وحشتناکی به همسرتون زدین و متاسفانه از روی حرفاتون احساس هم میکنم خیلی سعی نکردی از ذهنش پاک کنی
چرا شما باید مزاحم تلفنی داشته باشی؟؟؟؟ و مهمتر اینکه چرا باید بذاری همسرت بفهمه چرا از همون اول به همسرت نگفتی!!!!

من بارها شده که شماره ی ناشناسی بهم زنگ زده که مزاحم بوده حتی اگر همسرم خونه نبوده فورا بهش زنگ زدم و جریانو بهش گفتمو اکثرا هم شماره رو براش فرستادم

چرا من تا این حد رعایت میکنم؟؟؟؟

برای اینکه اگر من خودم بگم همسرم میدونه که من تقصیری ندارم اما اگر خودش بفهمه میگه اگه چیزی نیست چرا خودش نگفت و اعتمادشو از بین میبرم اما شما با اینکه این بلا رو هم سر شوهرت در اوردی بازم سعی نمیکنی کاری نکنی اعتمادشو تخریب کنی خب این همسر بیچاره ی شما باید همش دلش تو مشتش باشه اینجوری که نمیشه زندگی کرد

شما باید خیلی مقید تر ازین حرفا باشی تا بتونی یک دهم اعتماد همسرتو برگردونی فکر کردی راحته؟؟؟ نه اصلا هیچی مثل بازسازی اعتماد بین زنو شوهر سخت نیست ادما بار اول راحت اعتماد میکنن وای به روزی که یکی این اعتمادو خراب کنه دیگه واویلا ساختن دوبارش خیلی تلاش و دقت میخواد

درسته قضیه اون بازیگر و برادرزادتون خیلی عادیه و ظاهر قضیه مشکلی توش نیست اما برای شما پراز اشکاله

شما هنوزم نمیدونید دارید چکار میکنید

به نظرم همسرتون واقعا نمیتونه به ادامه زندگی با شما فکر کنه هم اینکه به خونوادشم گفته و هم طرز رفتاری که با شما داره و نگاهی که به زن بودنتون داره کاملا معلومه نظرش خیلی برگشته و به چشم خوبی بهتون نگاه نمیکنه

تهدیدشونم نه خیلی جدی بگیر نه خیلی جدی نگیر مواظب باش همسرت مثل شیر زخم خوردس که مدام زخمش تازه میشه شیر زخمی ممکنه هرکاری بکنه


متاسفانه در بازسازی اعتماد احساس میکنم خیلی تلاش نمیکنید همسرتون خیلی خیلی اسیب دیدن با این کارهای ساده چیزی درست نمیشه پیش مشاور برید حضورا

منم میدونم خیلی اذیت شده.یکسال تحت نظر مشاور بودیم.دیگه حاضر نیست بیاد.میگه اگه مشاور نبود سال اول طلاقت میدادم.اصلا نمیاد
من بیرون میرم اصلا آرایش نمیکنم
حتی توی خونه هم دیگه ارایش نمیکنم.چون شوهرم عصبی میشد.منو مجبور میکرد جلوش لنز مشکی بگذارم.با اینکه از نظر بهداشتی میترسیدم اما این کارو میکردم.میگفت رنگ چشمات منو عصبی میکنه.چند بار لنز مشکی زدم که از سرش افتاد.
مزاحم تلفنی رو نمیگذاشتم بفهمه اما اشتباه کردم.خواستم اوضاع آروم بشه.به همسر دوست شوهرم تعریف کردم که یکی هست که منو احتمالا میشتاسه و مزاحمم میشه میترسم جنجال بشه.زن دوست شوهرم گفت خیالت راحت شمارشو بده به شوهرم میگم.اما شوهرش زنگ زده بود به شوهرم و برعکس زیر اب منو زد که این شماره یه مرده که خانمت داده.
شاید الان منم خسته ام از این زندگی.اما واقعا نمیتونم با یه بجه یکی دو ساله و یه بچه توی شکمم طلاق بگیرم.نمیتونم تنها بزرگشون کنم.میگه من به بچه های تو حسی ندارم.یا میکشمشون یا میسپرمشون پرورشگاه.مادر پدرشم همینو میگن.
دوساله فقط از من محبت دیده.بعضی وقتها ناراحت بود میرفتم سر تخت مینشستم تا باهاش حرف بزنم.یکم که با هم صحبت میکردیم تا اروم بشیم نازش میکردم،نگاهم میکرد بعد عصبی میشد میگفت یعنی بقیه هم تو رو این شکلی دیدن
دوباره هر چی رشته میکردم پنبه میشد
همش میگفت به خدا اگه معمولی بودی راحت بودم داری عذابم میدی
خب من معمولیم
میگفت چشم همه دنبال زنت باشه خیلی بده.تازه میگفت روبند بزن من زدم چند بار اما خجالت کشیدم چون مرسوم نیست خب
من الان خیلی داغونم.خیلی.دلسرد شدم.شوهری که دیگه منو نمیخواد و خانوادش که از من متنفرن و دو تا بجه کوچک
پدر و مادر شوهرم و خواهراش و خود شوهرم از من متنفرن
رفتم پیش شوهر خواهر بزرگ شوهرم تا باهاش حرف بزنم گفتم شاید حرفشو بخونن اما شبش همشون اومدم دم خونم که میتوای شوهر منو بدزدی و هواییش کنی و کلی فحش و بد و بیراه
شوهرمم میدونست اما نیومده بود که جلوشوتو بگیره
هنوزم که هنوزه زنگ میزنند و فحش میدن و میگن شوهر دزد جادوگر
اخه من با این جماعت چی کار کنم

چرا باید شوهر پیر اونو کاری داشته باشم.من خواستم ریش سفیدی کنه.
خیلی خسته ام
بگید الان چه کنم

سلام مهساجان

خواهرم میفهمم شرایط سختی داری ... نمیخوام نچیزی بگم برا این مورد شما ... چون هرچی بگم احساسی و خالی از مفید بودن هست ...حتی فکر کردن به هم حسی یا همدردی با شما هم برای من یکی که خیلی ناخوشاینده:47:


امیدوارم مدیر همدردی به این تاپیک شما نظری بندازن و راهنمایی های مناسبی بگیرید ...یا میتونید مشترک انجمن آزاد بشید و مشاوره تخصصی بگیرید...





پ.ن:
توبه میکنی خدا میبخشه اما بنده خدا نه ... آبرو چقدر کم ارزشه پیش بعضیا ...چه خوبه که خدا ستارالعیوبه...


به خدا توکل کنید. امیدوارم بهترین ها براتون رقم بخوره :72:

عزیزم باید واقع بین بود. به هر حال چه شما بخواین طلاق بگیرید چه بمونید نیاز هست این مدت دست از پا خطا نکنید و سیاستمندانه رفتار کنید که اگر قرار بر جدایی بود متضرر نشید و بیش از این با آبروی شما بازی نکنند و خانواده هم به شما پذیرش بدن و اگر بخواین بمونید که از نو بسازید و شبهات رو برطرف کنید که نیازمند صبوری و درایت شماست. قبول دارم شرایط سختی هست ولی ممکنه بعد یرای شما شرایط سخت تر بشه.
ایشون نیاز به یک شک داره. باید مصمم بودن شما رو ببینه در حالی که از او اطاعت هم میکنید، اما اهداف شما از پیش تعیین شده است. شاید نیاز باشه اکثر مواقع سکوت کنید. ممکنه جنگ روانی باشه واسه اینکه شما رو از حق و حقوقتون محروم کنند، هرگز نباید بیگدار به آب بزنید.
هرگز التماس نکنید و اینچنین نباشه که فکر کنند آویزون هستید و منافع خودتون در خطره. بلکه فقط به خاطر او هستید و خانه موندین. بذارید استقلال و توانایی شما رو درک کنند و فکر نکنن با این تهدید ها شما میترسید و تنها از دست دادن او برای شما سنگینه.
به هرحال شاید بر خلاف تلاش شما ایشون طلاق رو انتخاب کنند که نباید بیشتر از این آسیب ببینید و بایستی مدیریت کنید. اگر طلاق هم بگیرید نگران بعدش نباشید، خداوند هر دوی شما رو از فضلش بینیاز میکنه. این وعده ی راست اوست. اما نبایستی از تلاش باز بایستید و همه سعیتون رو به کار بگیرید تا منصرفش کنید. اگر منتهی به طلاق شد، با توجه به اینکه بچه دارید شاید حتی بعد طلاق مجددا به شما مراجعه کنند، نبایستی پل های پشت سرتون رو خراب کنید. شاید نیاز به فرصت داشته باشن. برخی ارزششون وقتی که نیستند نمایان میشه. مهم اینه که کم نذارید و واقع بین باشید.
امیدوارم مدیران سایت بیان و علمی تر و عملی تر راهنماییتون کنند.

سلام.
من پیشاپیش از لحن بدون حاشیه عذر میخوام. نمیخوام در مورد سابقه شما حرفی بزنم و فرض میگیریم چنین اتفاقی نیفتاده. اما برداشت من در مورد شما از روی نوشته هاتون:

1- خودخواه هستید! چطور به خودتون اجازه می‌دید در چنین شرایطی بچه دیگری رو وارد این خانواده پرآشوب بکنید؟
مگه بچه عروسکه که وسیله بازی پسرتون بشه. آیا این بچه قرار بود محبتی در دل همسرتون ایجاد بکنه یا اصطلاحا پابندش کنید؟(عنوان تاپیک!) الان هم کاسه چه کنم دست گرفتید که مبادا بچه ها رو بزاره پیش من!

2- شو آف می‌کنید! فقط با نوشته؛ چنان بلوای احساسی به راه انداختید که هرکسی مضطرب میشه: "وای با دوتا!!! بچه کوچیک"... همین نمایش رو برای شوهر و پدر شوهر و شوهر خواهر و دوست شوهر و... راه انداختید. مردم فکر میکنند! شاید یک لحظه تحت تاثیر احساسات قرار بگیرند اما وقتی متوجه میشن کار همیشگی شماست دیگه اهمیتی نمیدن و حتی شده با برخورد فیزیکی شما رو از خودشون دور میکنن.

3- حتی الان هم حقیقت رو شفاف نمیگید! مگه شما گوشیتون رو قایم میکنید؛ تلفنهای همه اطرافیان من مدام اینطرف و اونطرف افتاده، هرکسی توی خونواده میتونه برداره و بازی کنه، استفاده کنه یا اگه زنگ خورد و آشنا بود؛ جواب بده. کسی هم به بقیه شک نداره. اگه این قضیه مهم بود چرا نگفتید؟ اگه نبود چرا به گوش دوستش رسوندید؟
اینکه مردی به دوستش زنگ بزنه و بگه رد مزاحم تلفنی زنت رو گرفتم؛ به معنی "زیراب" زدنه؟ اصولا مگه میشه زیراب کسی رو پیش همسرش زد؟!

4- حدودی برای خودتون قائل نیستبد! بالاخره برای جلب اعتماد کاری میکنید یا نه؟ از یک طرف میگید نقاب میزنم؛ از اونور مادرشوهرتون میگه چادرت کو و شالت چرا رنگیه و در مورد بازیگر صحبت میکنید. اگه بچه اونقدر کم سنه که میپره توی بغل, "شما" مسئول رفتارش هستید و بچه بهانه است. اگر بزرگه لازم نیست دنبالش برید! چطوری تنها میرید سراغ شوهر خواهر و...

موارد دیگه هم هست که از حوصله خارجه.
به نظر من با این وضعیت حتی اگر همسرتون هم شما رو بخواد خونوادش اجازه نمیدن. بهترین کار اینه که بی‌سر و صدا جدا بشید و اجازه ندید آبروریزی بیشتری راه بیفته و کار به اثبات در دادگاه برسه یا همسرتون با توجه به تهدیدی که کرده؛ بلایی سر شما بیاره.

شما عاشق شوهرتونید؟بعد دیوونه وار استاد دانشگاهتون رو که متاهل هم هستند بطور مجازی دوست داشتید؟اونو هو از راه به در کردین.من که نمیفهمم.بعضی از خانومارو به هیچ وجه نمیفهمم.
به نظرم بیش از مشاوره شما نیازمند یک روانشناس حاذق هستید.الان هم چون تو تنگنا قرار گرفتید شروع کردید به ناله.بدبخت شوهر شما کاملا درکش میکنم.واقعا بیچارش کردید.
اون خانومی هم که میاد میگه توبه کردن خدا میبخشه پس حق الناس چی میشه؟
من منکر توبه نیستم ولی یه جا خوندم که نوشته بود از این ادما بترسید چون همه کار میکنند به این دلیل که در توبه و بخشش خدا بازه.هر چند که آدم مذهبی هم نباشن و از مذهب فقط همینو یاد گرفتن.
عزیز دل من توبه هم شرایطی داره.برید بخونید.هینطوری کشکی نیست که بگی خدایا منو ببخش و توبه.
ضمنا مدیر همدردی قبلا ایشون رو راهنمایی کردن و گفتن که شما نیازمند مشاوره حضوری هستید و اگر دوست داشتن پیشرفتی در زندگیه زناشویی داشته باشن باید از این راهنمایی استفاده میکردن که مشخصه نکردن.

همسر دوست شوهر میشه محرم راز اما همسر بیچاره نا محرم من نگفتم چرا گذاشتی همسرت بفهمه من گفتم چرا از اول خودت بهش نگفتی

نتونستی بگی جرات نداشتی خب یعنی شما داداشی پدری کسی نداری که مشکلتو بهشون بگی؟؟؟؟!!!! باید بری به همسر دوست شوهرت بگی؟؟؟ حالت خوبه واقعا!!!!

کی میاد همچین مسئله یه حیثیتی رو به غریبه میگه من بارها شده حتی یکی تو خیابون مزاحمم شده همین که همسرمو دیدم بلافاصله بهش گفتم با اینکه فایده ای هم

شاید در ظاهر نداشته اما چرا به نظرت میگم ؟؟؟؟

برا اینکه میگم مبادا یه اشنایی دیده باشه یکی مزاحمم شده بیاد یه جور دیگه به همسرم بگه همسرم دچار سو تفاهم بشه

در حالیکه اگر فکر کنی میبینی احتمال این قضیه یک میلیونیم درصد هم نیست اما من حاضر نیستم اعتماد همسرم به هیچ وجه از بین بره نمیخوام از همسرم چیز پنهانی

داشته باشم

شما یا واقعا نمیدونی درست و غلط رفتار کردن چطوره یا اینقدر این مدت مشکلات برات پیش اومده که قدرت تشخیصت کمرنگ شده من اگر مرد بودمو همسرم به جای اینکه

مشکلشو به من بگه بره به دوستم بگه خیلی احساس بدی پیدا میکردم حتی اگر اعتماد کاملم بهش داشتم وای به حال شوهر بیچاره ی شما

شما کاملا به روش های مادربزرگی داری شوهرتو نگه میداری و زندگیتو حفظ میکنی خیلی وقته مردا دیگه گول این رفتارهارو نمیخورن منم به نظرم با همسرت راه بیا تا ابروریزی

بیشتر ازین نشده

خیانت کثیف ترین کار دنیاست و اثراتش تا سالها میمونه و تا عمق سلولها نفوذ میکنه فکر نکن کارت خیلی کوچیک بوده و شوهرت دیوونس که این رفتارهارو انجام میده یه مدت

فرصت هم داشتی که با تمام نیرویی که داری جبران کنی اما متاسفانه از فرصتت خوب استفاده نکردی

حتی اگه همسرتون نمیاد پیش روانشناس و مشاور خودت برو

البته خواهشا پیش مشاور زن برید اگر تنهایی رفتید که اینم نشه داستان جدید

شنیدین میگن فلانی دست به عصا راه میره میدونین یعنی چی؟؟؟

یعنی کاری که شما باید انجام بدی و میدادی

من خودمم نفهمیدم کی بارداری دومم اتفاق افتاد.اما وقتی فهمیدم دیگه حاضر نشدم سقطش کنم.بعنوان اهرم ازش استفاده نکردم.چون یه بچه کوچک دارم.اگه میخواست کاری بکنه اون میکرد.
در مورد استادم قبول دارم اشتباه کردم.کلا خیلی اشتباه کردم.خیلیها میومدن طرف من اما من همیشه رفتار معقولی نداشتم.به قولی با همه بودم و با هیچکی نبودم.انگار یه نوع اعتیاد بود.
من عاشق شوهرم نبودم.ازدواجم اجباری بود.چون بابام از دستم عاصی بود.اما وقتی همه گناهامو دید و منو بخشید عاشقش شدم.خب دیگه چه جوری بهم ثابت میکرد که منو دوست داره؟
تا حالا چهار تا مشاور عوض کردم.انگار یه جوری منو از سرشون باز میکنند.میگن شرایط پیچیده شده.یا این آخری میگفت ببین اگه طلاق اتفاق افتاد بعدش بیا.
شوهرمم نمیاد.چون یکسال تحت نظر مشاور بودیم و میگه به خاطر اونها جوگیر شدمو همون موقع طلاقت ندادم.
پیش وکیل هم رفتم که چون پای مهریه وسطه کارمزد بالا میخوان.ضمنا من که نمیخوام جدا بشم که برم دنبال وکیل.من دیگه تغییر کردم
من اصلا منظوری از دیدن اون بازیگره نداشتم والا.نمیدونستم شر میشه.فقط اون وسط گفتم منم نوجوون بودم پیشنهاد بازیگری و کار تیاتر داشتم.اون اقا هم گفت چه خوب و شمارشو بهم داد که حتما باهاش تماس بگیرم!اما خدا شاهده اصلا بهش فکرم نکردم.اما به شوهرم تعریف کردم که فلانیو دیدم داغون شد.البته نگفتم شماره داد و اینا.وگرنه....
امروز صبح دوباره اومد اینجا.به خدا گریه هام بند نمیاد.چیزی نگفتم.اومد باهام رابطه برقرار کنه که گفتم نمیتونم.اما کلی فحش داد.انگار فقط میخواد تحقیرم کنه که من براش هیچی نیستم و فقط یه جسمم و بگه حرف حرف خودشه.حین رابطه هم کاملا مشخص بود که مثلا میخواد آزارم بده یا شاید فکر میکنه اینطوری بچه سقط میشه..بعدم گفت بی سرو صدا بیا دادگاه اما فکر نکن بعد طلاق راحت میشی و کثافت کاری میکنی.تا وقتی موهات مثل دندونات بشه من دورو برت هستم.اگه فکر کثافت کاری هستی بدون تا بفهمم هم سر خودتو میبرم هم یچه هاتو اتیش میزنم.فکر شوهر کردنم از سرت بیرون کن.چون میکشمت
اون موقعها هم که حالش خوب بود همیشه میگفت طلاقت ندادم چون میدونم بلافاصله ازدواج میکنی اول میگذارم موهات مثل دندونات بشه بعد ...اون موقع فکر میکردم شوخیه یا از سر علاقست یا هرچی
امروز تا نگاهش میکردم داد میزد منو نگاه نکن.راست میگن شکل شیطانی.کثافت از سرو روت میباره.بعدم چون کلید داره اومد تو و من وقت نداشتم لباس عوض کنم. من لباسم یکم باز بود دست گذاشته بود روی گلوم فشار میداد که واسه کی خودتو این شکلی کردی باز
تازه این مودب شده ی حرفاشه.کلی بدوبیراه گفت.زده به سیم آخر.
به سرم زد برم پزشکی قانونی اما دلم براش میسوزه.میخوام از این شرایط در بیاد.طلاق بهش آرامش نمیده.تازه بعد طلاق میخواد بیفته دنبال من که به قول خودش مچمو بگیره و سرمو ببره
هرکاری میکنم یه جور بدی برداشت میشه.
من میدونم بچه ها رو ازم نمیگیره تا به خیال خودش دست و پای منو ببنده.اگه بچه هام نبودن طلاق میگرفتم و میرفتم روسیه پیش خالم.تا هم خودم راحت بشم هم اون شوهر بخت برگشته که داغونش کردم.با بچه ها اجازه خروج ندارم
شوهرم خیلی آروم و معقول و منطقی بود.خیلی مهربون بود و دوستم داشت.یه مرد کامل بود.اما الان انقدر بهم ریختست که فقط میخواد یا منو اتیش بزنه یا سرمو ببره!هیچی برام کم نذاشته هیچوقت.با کارام با اخلاقام و توهینام همیشه اذیتش کردم چون اصلا دوستش نداشتم اما همیشه ازش محبت دیدم.اما الان دیگه هیچی نمونده.
من نمیخوام جدا بشم.به سرم میزنه خودمو بکشم قبل از اینکه اون بلایی سرم بیاره.چی کار کنم بتونم باهاش حرف بزنم؟
راستی سحر جان من به دوست شوهرم نگفتم که.به زنش گفتم.اونم کلی برام دل سوزوند که آره مرد بد زیاده و شمارشو بده میدم شوهرم که تو نیروی انتظامیه پدرشو در بیاره.منم بهشون اعتماد کردم.فکر کردم مساله بی سر و صدا حل میشه.به پدرمم نمیتونم این چیزا رو بگم.چون سابقم به اندازه کافی خرابه.
من نمیخوام طلاق بگیرم.هرچی بودم الان پشیمونم.همه کارهای مشاورهارو هم مو به مو اجرا کردم.یعنی این بارداری ناخواسته و دیدن اتفاقی یه بازیگر مرد توی خیابون انقدر بهم ریختتش.من اصلا فکرشو نمیکردم

دوست گرامی
من برعکس بقیه معتقدم که شما خیلی هم ادم صاف و مهربونی هستی ولی مشکل اینجاست که نباید با همه خوب بود
اگه یه خانم قرار باشه با همه مهربون باشه و حرف دلشو با فلانی و فلانی بزنه و اینقدر تو روابط عاطفی و عشقی بی ملاحظه باشه
اخرش میشه همینی که شما هستی.....
شما میگی توبه کردم قبول ولی حتی اگه شوهرت هم قبول کنه توبه شما رو
چه تضمینی میخای بدی که میتونی دست از تنوع طلبیت برداری؟
هیچ میدونی وقتی با چند نفر رابطه جنسی تجربه داشته باشی چقدر تنوع طلب میشی
واقعا من دلم به حال اون دو تا بچه میسوزه که قراره بزرگ بشند
ای کاش حداقل با این وضع بچه دار نمیشدی
میتونی بگی اون بچه ها چه گناهی دارند که باید تو این وضعیت بزرگ بشند؟
و ایا توبه شما میتونه دردی از اونها رو و اینده اونها دوا کنه؟

درباره توبه و حق الناس که دوست عزیزی اشاره کردن حرف ها داشتم ولی منصرف شدم چون تاپیک به حاشیه میره و هدف اصلی تاپیک که مسئله مراجع هست ممکنه لابلای پست ها گم بشه ...


یه سری موارد گفتنی و سوال داشتم از مهساجان :

- دلیل هات برای ماندن در این زندگی فعلی و طلاق نگرفتن ؟

- حرف و راهنمایی های دوستان مخصوصا مدیر همدردی در تاپیک قبلیتون به چه علت هایی نرفتی دنبالش و انجام نشد؟

- تعریفت از زن بودن چیه؟چند وقته که مادر هستی... آیا خواستی که تغییری در نگرش هات بدی و فقط خودت رو در نظر نگیری ؟


- وقتی از کاری یا حرفی پشیمونی، به زبون میاریش ...ولی چقدر در رفتارت تغییر ایجاد میشه ؟ آیا مثل قبل باشی کسی باورش میشه که واقعا تغییر کردی ؟

- حرف شنوی از همسر تا چه اندازه ؟ پس اصولی که بعد از پشیمونی و باور پذیر کردن تغییرت باید بهش پابند باشی چی میشه ؟

- خوبی ها و داشته هارو هر زمان، هر مکان، در هر شرایطی نباید عرضه کرد...برای گرفتن تایید و توجه ....

هم خیلی عادی میشه و هم اینو به دیگری تلقین میکنه که ذاتت همینه... تکراری میشی یا اینکه جذابیت و محبتت شک برانگیز میشه.... تو حالا بیا ثابت کن فقط برای تو اینکارهارو میکنم،چون دوستت دارم ... محبت هام فقط برای توئه !


- پست 8 عشق آفرین عزیز، متعادل ترین پستی بود که این تاپیک دیدم .

- حتما به یک مشاور خوب مراجعه کن هر دو حالت رو در نظر بگیر تو زندگیت و اینکه مادر هستی قدر بدون میتونه نقطه قوتی برای درست شدن زندگیت باشه ...بخاطر بچه ها که همه ی عشق یه مادرن...


- اونقدر مسئله ات رو با اشتباه های دیگه پیچوندی که الان به این وضعیت حاد رسیده الان دیگه گذشته و سرزنش کردن هیچ سودی نداره . همونطور که پست قبلیمم گفته بودم نیاز به مشاور تخصصی داری که امروز فهمیدم مدیر همدردی برات تاپیک قبلیت پست گذاشته که چه کاری لازمه انجام بدی...الانم همونه راه حلت ...

اینجا دنبال چی هستی ؟ باید شرایط،اتفاقات و روحیات خودت و همسرت رو برای یک مشاور خوب و امین شرح بدی تا با در نظر گرفتن همه جوانب بهت مشاوره خوبی بده و اینجا که فضای مجازیه و "عمومی" مطرح کردن با جزئیات تمام کمکی بهت نمیکنه (حتی بنظرم تو این تاپیک یه جاهایی زیاده روی کردی در گفتن جزئیات )...



و اما اشتباه اول تو بعد ازاینکه که خواستی همه چی رو درست کنی (بنظر من) : نگاه ... نگاه های خاص آدم هارو سریع بهم میریزه...هرچقدر قوی باشن ...


همین...


امیدوارم برای زندگیت پیگیر باشی و دنبال راه درستش بری برای حل مشکلت...

سلام عزیزم بسیار متاثر شدم هیچراهکاری به نظرم نیومد فقط یه چیز اینکه واقعا از ته قلبت از خدا بخای زندگیترو درست کنه و قول بدی برا خدا خودت اصلاح کنی و تحت هیچ شرایطی جوگیر نشی و دوباره پوششهای قبلیت رو نداشته باشی حتی اگه شوهرت بخاد
خدا تو قران گفته هرکی به من توکل کنه من براش کافیم
یادت باشه هرکی
حدیث داریم هرکی رابطخودش رو باخدا اصلاح کنه خدا رابطه او رو با مردم اصلاح میکنه

سلام خواهرم.
خیلی خیلی متاثر شدم از زندگیتون.
به نظر میاد که این زندگی به راحتی درست بشو نیست.
ی بار جدی باهاش صحبت کنین و بگین درسته اشتباه زیاد داشتم ولی دیگه نمیخام اونا رو تکرار کنم و میخام آدم جدیدی بشم.
اگه میخای ی یاعلی بگو تا زندگی جدیدی رو بدون هیچگونه درگیری اینچنینی شروع کنیم اگه هم نمیتونین بی سر و صدا از زندگیش برو بیرون.
ولی قبلش بعد از اروم شدن اوضاع ی بار دیگه نهایت تلاشتو بکن.
به نظر من آدم یا میتونه با هم زندگی کنه یا نه.
زندگی اگه جهنمی باشه ارزش ادامه دادنو نداره.
در هر حال برات آرزوی موفقیت میکنم.

مهسا جان سلام.
اطلاعات خودم رو در حدی نمیدیدم که در مورد این موضوع پیچیده اظهار نظر کنم. فقط یه نکته ای به ذهنم میرسه که بابد حتما بهتون بگم. شوهر من توی یک خونواده ی بی قید و بند بزرگ شده اما خودش با اونا متفاوته. یادمه اوایل ازدواج برای اینکه بفهمم توی قلب شوهرم چیه و اینکه آیا مثل خونواده اش فکر میکنه یا نه؟ بهش پیشنهاداتی میدادم که کاملا برخلاف اعتقادات درونیم بود. مثلا وقتی میرفتیم یه شهر دیگه مسافرت بهش میگفتم اینجا که کسی ما رو نمیشناسه میخای من دیگه حجاب نکنم؟ (در حالی که هرگز قصد نداشتم حجابم رو بردارم) یادمه اینجور وقتا قیافه ی شوهرم منقلب میشد و میگفت یعنی چی؟ خدا که اینجا هست مگه تو به خاطر دیگران حجاب میکردی؟ مهسا جان اونجا بود که من میفهمیدم شوهرم اعتقادش اینه و احساس رضایت درونی میکردم. یا اینکه یادمه بهش میگفتم میخای یه بار مشروب بگیریم فقط یه بار تجربه کنیم؟ شوهرم عصبی میشد میگفت دیگه هیچوقت این حرفو نزنیا و اونجا بود که من میفهمیدم شوهرم واقعا با برادرهاش فرق میکنه...
مهسا جان زمانی که شوهرتون ازتون میخاد پوشش بد داشته باشید یا این قبیل کارها و شما نه با اکراه که با جون و دل به حرفاش گوش میکنید چطور انتظار دارید شوهرتون به شما اعتماد کنه؟

سلام.اخه من اصلا فرصت برام پیش نمیاد که باهاش حرف بزنم.رفتم خونشون اونطوری حرف زدن.پیاما و زنگهامو ج نمیده.
توی دوهفته پنج بار اومده پیشم که فقط یه سرکشی کنه و مچمو بگیره مثلا!یا توهین کنه یا مثل دیروز بخواد خفم کنه.حتی نمیذاره بیشتر از سه ثانیه نگاش کنم میگه ابلیس و شیطان و جادوگر!حرفهای پیرزنهای شصت ساله رو میزنه.تا میخوام حرف بزنم فحش بد میده.
خسته شدم از تهدیداش.میدونم بعد طلاق هم آرامش نخواهیم داشت.هم من هم خودش هم بچه ها
همکار سابقم هفته پیش زنگ زده بود میگفت شوهرت اومده اینجا یکی از پزشکها رو تهدید کرده که خواب منم نبینه.میگفت دکتر بزرگواری کرده که زنگ نزده صدوده.خیلی بهم ریخته.من اصلا یه مدت طولانیه شاید یکسال بیشتره از اون جا اومدم بیرون.اصلا ندیده بودمشون.حتی اگه میخواستم برگردم بعد طلاق اونجا ،نمیخواستم کسی بفهمه که جدا شدم.خودش بدتر داره آبرو ریزی میکنه.
نمیدونم بعد طلاق آروم بشه یا نه.دیروز بهش گفتم بزار فقط واسه تو باشم هرچی تو بگی هرچی تو بخوای.فقط فحش بد میداد.
به خدا اشکام بند نمیاد انقدر گریه کردم.دو تا بچه کوچک هم میمونه پیشم.میدونم بابام که حمایتم نمیکنه.چون خودشم ار دستم عاصی شده بود که ردم کرد برم.الانم که مطلقه بشم میگه برو بمیر!
شوهرمم بعد طلاق هرجا من بخوام برم سر کاری چیزی میخواد آبرو ریزی راه بندازه و از کار بیکارم کنه یا بعدا به قول خودش نزاره سرو سامون بگیرم.خب یکی نیست بگه پس چرا میخوای طلاق بدی؟
انقدر این فکرارو کردم داغون شدم
میگه فکر نکن فرار کنی پیدات نمیکنم.اخه فرار چیه؟
وسط دادو بیدادهای خانوادش فهمیدم داره استشهاد جمع میکنه علیه من که یه جوری مهریه هم نده
یعنی دیگه هیچی
اگه بعد طلاق راحتم بزاره خودم میتونم رو پای خودم وایستم.اما هنوز هیچی نشده شمشیرو واسم از رو بسته
شما میگید چه طوری باهاش حرف بزنم توی این شرایط؟اصلا فرصت نمیشه.اگرم بشه خودش فقط فحش رکیک میده
به مامانم میگم بیاید باهاشون حرف بزنید حرف حسابشون چیه.میگه ما اونارو آدم حساب نمیکنیم دیگه چه برسه باهاشون هم کلام بشیم.بعدش میگه میخوای چهار تا لیچارم بار ما کنند؟
به مشاورم زنگ زدم میگه خیلی بهت علاقه داره انقدر میاد و میره تا یه چیزی پیدا کنه بمونه.تو به دست و پاش بیفت.گفتم به دست و پاشم افتادم ببخشیدا مثل حیوان باهام رفتار کرده
اصلا دیگه دارم میرم توی یه خلصه.هر چه بادا باد.دیروز که داشت اونجوری گلومو فشار میداد حتی جلوشم نگرفتم.صدایی هم ازم در نیومد.اما بدتر عصبی شد و انقدر فشار داد تا خودش ولم کرد.واسه چی؟واسه اینکه یه تاپ خونگی درب داغون تنم بود...کاشکی همون دیروز تموم میشد
امروز از صبح که چشم باز کردم خواهراش دارن زنگ میزنن.جواب نمیدم اما پیام میدن.میگن برادر ما رو دعا کردی واسش ورد خوندی!!بچه هاتم زاده خودتن از کجا معلوم بچه های برادر ما باشن.برو واسه ی تو راهیه به اسم خودت شناسنامه بگیر چون ببخشیدا حرام ز...ادست
میگن از کجا معلوم تو سفر ترکیه با دوست پسرهای ترکت ....
یکی دیگشون پیام داده اقای فلانی چه طوره؟با اونم اره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اقای فلانی منظورش همون هنرپیشست که برادرزادم دیدش.اونم شده سوژه
قلبم داره تیر میکشه
پیاماشونو که میخونم یاد دعوای اخرمون میفتم.خواهر کوچیکش انقدر موهاموکشید که فقط سردرد داشتم.میگفت فکر نکن چیز خاصی هستی با یه رنگ مو و یه لنز خر هم میتونه خودشو شکل تو بکنه!
مسخرس
یاد این چیزا که میفتم اصلا بی انگیزه میشم
فقط منتظر موندم ببینم چی میشه
اگه راهکاری دارید بگید که چه طور باهاش حرف بزنم.موقعیتشو چه طوری فراهم کنم؟؟؟اصلا ارزش داره باهاش دیگه حرف بزنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
راستی سری قبل که اومده بود براش نامه نوشتم حرفامو گفتم.اما نخونده ریز ریزش کرد.مسخرمم کرد.صدبارم بهش ایمیل زدم پیام دادم...یه بار که پیاماشو یکی از خواهراش ج داد جا خوردم
من یه نفرم در برابر ده نفر ادم عصبانی.تو این شرایط هیچکس برام نمونده که صد البته مقصر خودمم.اما من از وقتی قسم خوردم دیگه دست از پا خطا نکردم.چون واقعا عاشق شوهرم شدم اون موقع که گذشتاشو دیدم و خوبیاش یادم اومد
موندم تو دادگاه چی میشه.فقط میخوام ساکت بشینم ببینم چی میگن
چی کار کنم
راستی دیروز که اومده بود کل طلاهامو با چند تا از وسایل برقی رو با خودش برد.میخواد همه جوره تحت فشارم بزاره.البته منم چیزی نگفتم.یعنی جون نداشتم که بخوام چیزی بگم.برام مهم نبود

مهسای عزیزم:72:

تاپیکت رو خوندم و قلبم به درد اومد.

دعا می کنم این مشکل حل بشه. سعی کن بیشتر با خدا باشی، خدا چاره سازه. وقتی هیچ چاره ای وجود نداره، یه راه چاره ای برامون می سازه.

عزیزم از نظر من بزرگترین مشکلت اینه که برای خودت احترامی که شایسته ش هستی رو قائل نیستی. عزیز بودن وجودت برات زیر سواله. توصیه ی من اینه که هرشب سوره ی واقعه، و هر صبح سوره ی انسان رو بخون. و در این کار مداومت کن. تا با نزدیک شدن به ربّت که براش عزیز هستی، عزت نفست احیا بشه.

یکی از دوستان حرف درستی زد. اگه رابطمون رو با خدا اصلاح کنیم، خدا رابطمون رو با انسان ها اصلاح می کنه. من خودم مشکل رابطه ای داشتم، این رو عمیقا درک می کنم.

دیدم که مدام می پرسی، به شوهرم چی بگم که آروم بشه؟ از نظر من زیاد صحبت نکن. فقط محکم و آروم و معقول باش، هرچند غمگین. این بهترین چیزیه که می تونه اون رو هم آروم کنه.

همسرت تلاش کرده خودش رو با اون اتفاق وفق بده، اما متاسفانه ظرفیتش رو نداشته. این یه واقعیته که چاره ای جز پذیرشش نداریم. اما از طرفی یه آرامش خدایی در تو، ممکنه همسرت رو هم از این برزخ نجات بده.

همونطور که یکی از دوستان به درستی اشاره کرده بود، هرکس به خدا توکل کنه، خدا براش کافیه. این حقیقت محضه. حقیقت محض.

مثل بچه ای باش که روی موتور سیکلت با سرعت زیاد و در معرض خطر مرگ قرار داره، اما اصلا نمی ترسه... چون محکم پدرش رو چسبیده.

زندگیت رو به دست خدا بسپار. و از هیچ نتیجه ای نترس. نه از طلاق. نه از عواقبش.

اما پزشکی قانونی رو برو. گواهی رو بده به مادرت برات نگهداره، و بعدش به شوهرت بگو که چنین گواهی ای گرفتی. این باعث می شه بهتر بتونه خودش رو کنترل کنه و خدای نکرده بهت آسیبی نزنه.

در عین حال اجازه ی رابطه جنسی رو تحت هر شرایطی بهش بده. باهاش همراه باش. این آرومش می کنه. این خوبه که بخاطر رابطه به سمتت میاد. و یعنی دوستت داره.

این عصبانیت های خونوادش هم که برادرمون رو جادو کردی و این حرفا، نشون میده که اونها دارن می بینن که برادرشون هنوز هم دلش با توه.

اما شوهرت در برزخه. امیدوارم خدا خودش نجاتش بده. و بتونه بیرون بیاد. حالا چه با جدایی و چه با ادامه ی زندگیتون.

و عزیزم لازمه سبک زندگیت رو تغییر بدی. حتما تو برنامه های مسجد شرکت کن. و سعی کن بیشتر با خانم های مذهبی معاشرت داشته باشی. و سبک زندگی و رفتارشون رو یاد بگیری.

به این ترتیب مسائلی مثل صحبت با اون آقای بازیگر و گرفتن شماره ازش (که هرچند نفس اینکار مشکلی نداره، ولی این سبک رفتاری الان به درد شما نمی خوره) و مشورت با شوهر خواهر شوهرت، پیش نمیان.

اما بیش از هر چیز نیازه که عزت نفس و اعتماد به نفست رو بالا ببری و خودت رو قبول داشته باشی. ببین حتی اینجا هم طوری نوشتی که بچه ها رو به خودت بی اعتماد کردی. نیازی نیست بصورت کلامی به کسی در مورد خودت توضیح بدی (اینکار معمولا توجیه به نظر می رسه و اثر معکوس داره). عملت تو رو توصیف می کنه.

البته بعضی دوستان هم خیلی بی انصافی کردند و در نظر نگرفتند که اون رفتارها از دو سال پیش به این طرف تکرار نشدن. چه از بعد روانشناسی و انسان شناسی، و چه از بعد دینی، رفتاری که یکسال تداوم پیدا کنه، جزء سبک زندگی اون فرد شده. و دیگه تمومه. حالا مهسا هم به همون اندازه ای در معرض خیانت هست که من و دیگر انسان ها هستیم. (شاید هم کمتر، چون اون زهر عواقبش رو هم چشیده)

مهسا زیاد نوشتم، هنوز دو تا مطلب دیگه هم هست. امیدوارم حرف های زیادم باعث نشه پستم رو درست نخونی...

اول اینکه صداقت لازمه ی زندگیه. اینکه شما جلوی شوهرت (در مقابل رفتارها و ترس هاش) حفظ ظاهر می کردی و در خفا گریه می کردی، کار درستی نبوده. این رفتار مصنوعی، اثر منفی می گذاره. بذار شوهرت غصه هات رو ببینه. و صبوری تو در برابر این غصه ها رو هم ببینه. بذار گاهی اشک های با متانتت رو ببینه... و تلاشت برای قوی بودن رو.

دومین مطلب هم اینکه اینقدر از ارتباطت با پدرت ناامید نباش عزیزم. اگه یک دهم تلاشی که می کنیم تا خودمون رو به همسر و دیگران اثبات کنیم، تلاش کنیم که خودمون رو به پدر و مادرمون اثبات کنیم، ده ها برابر جواب می ده. اما ما همیشه انتظار داریم که اونها بدون تلاش مستقیم ما، رفتارهایی که می خوایم رو بروز بدن.

در هر حال اون هم یک مرده، و اون هم حس حمایت گری داره. بهش اعتماد کن. بهش تکیه کن. و برای بعد از جدایی حسابی روش حساب کن. کمکت می کنه.

درضمن این حرف مادرت که گفته صحبت کردن با خونواده ی شوهرت بی فایده ست و چند تا ناسزا هم به ما می گن، حرف بسیار متینیه. شما هم بهتره همین کارو بکنی. کار درستی می کنی که تلفنشون رو جواب نمی دی. اگه می تونی موبایلت رو هم خاموش کن. که مسیج ها رو هم نگیری.

شد سه تا مطلب... دیگه وصیت پایانی رو بکنم و برم...

به شوهرت بگو که من خودم و تو و بچه ها رو به خدا سپردم. و هرچه تو صلاح بدونی (جدایی یا زندگی) رو می پذیرم. در هردوصورت تمام تلاشم اینه که خدا ازم راضی باشه و میدونم که اون در هر دو صورت بهم کمک می کنه. و همیشه دوستت خواهم داشت، چه بخوای با من زندگی کنی، چه نخوای.

مهسا جان، من چه به تاپیکت سر بزنم و چه نتونم سر بزنم (بخاطر اینکه غصه هات از نوعیه که خیلی منو غمگین می کنه و ممکنه با توجه به مشغله های زندگی خودم، ظرفیتش رو نداشته باشم)، به یادت هستم و برات دعا می کنم.

خیلی مراقب خودت و بچه ها باش. یادت باشه هرشب سوره ی واقعه و هر صبح سوره ی انسان رو بخون... یا هر سوره ی دیگه ای که اثرگذاری بیشتری روت داره.:72:

ممنون میشل عزیز بابت پیام خوب و مفید و آرامشبخشت
دقیقا منم این آخریها تلفیق سکوت و غم شدم.فقط تو این دعواها گاهی به نظرم فرصت مناسب بود و شوهرم میگفت فلان بلا رو سرت میارمو نمیگذارم دست کسی بهت برسه بهش گفتم هرجور تو بخوای من خیلی دوستت دارم و بهش ابراز علاقه میکردم که بدونه دوسش دارم و میخوام باهاش زندگی کنم.
اما به نظرم بدتر شده.میگه دیگه هیچیتو باور نمیکنم.
نیکیا جان دقیقا رفتارهامو توی تولد دوستشم بهم یادآوری کرد و بهم گفت توبه گرگ مرگه و تو اگه زن نجیبی بودی حرفهای منو گوش نمیدادی.میگه بعد از کارات هنوزم دوستام حال زنمو ازم میپرسن!
غمم رو میبینه با گریه هامو اما همش میگه خوشحالی، از خداته فکر کردی راحت میشی.میگه واسه اینکه شرت از سرم کم بشه طلاقت میدم اما فکر نکن راحت میشی.اینا مودب شده حرفهاشه.کلی بدو بیراه میگه.منم سعی میکنم آروم باشم اما اونقدر ادامه میده که دیگه تحملم تموم میشه و فقط گریه میکنم.تا حالا اینطوری ندیده بودمش.
انگار یه بمبه که بعد دوسال داره میترکه
حس میکنم هیچ کاری از دستم برنمیاد.فقط نگران بچمم که با اینهمه استرس چی میشه.
دارم بهش بی تفاوت میشم
ممنون دوستهای گلم.

مهسا خانم از خدا میخوام هرچه زودتر مشکلت و حل کنه. و خیلی بیشتر از خدا میخوام به شوهرت کمک کنه چون خیلییییی تو عذابه. مطمئن باش اونم دلش نمی خواد تورو اذیت کنه.

دوست عزیزم

نمی دونم الان نظر من به دردت می خوره یا نه ولی می خوام بهت بگم یکم مقتدر باش قوی باش یه اشتباهی کردی تموم شده رفته نذار بهت توهین کنند اگه واقعا توبه کردی اینا همه تهمته و تو باید با تهمتها با صلابت برخورد کنی گریه و عجز و لابه چیزی رو درست نمی کنه قهر کن بی محلی کن بذار بفهمه محتاج رابطه با مرد نیستی نه اینکه هر وقت برای رابطه سراغت اومد با آغوش باز بپذیریش می دونی پیش خودش می گه این همه توهین هم می بینه اما بازم ...
قوی باش می تونی زندگیتو با دو تا بچه هم جمع و جور کنی . اگه جدا شدی از اول شروع کن گذشته ها گذشته اگه نه هم بازم گذشته ها گذشته و نذار به خاطر گذشتت به خودشون اجازه هر توهینی رو بدن چه بسا اگه جاتون عوض می شد همین مادر شوهرت می گفت مردن دیگه عزیزم باید به سوزی و بسازی .
امیدوارم هرچه زودتر به آرامش برسی .

سلام
درگیر کارهای طلاق و دادگاه بودم.
شوهرم مرد خوبی بود
میدونه من چیا دوست دارم.
قبل اختلافا هروقت ناسازگار بودم مجبورش میکردم برام سیگار بخره و چیزای دیگه.اونم واسه اینکه سر از جایی در نیارم گاهی برام میاورد اما خودش هیچوقت لب نزده
قبل دادگاهمون یه شیشه از همونا خرید و گذاشت یخچال.
منم ازش استفاده کردم.
یادم نیست دقیقا چی شد اونشب اما شوهرمم اومده بود بعدش و پیشم بود
صبحش گریه کرد.هی نوازشم میکرد و مهربون شده بود. بهم گفت توبه تو مرگه.فکر نمیکردم بهش لب بزنی .بعدم گفت همیشه تو پارتیهاتونم با رفقات اینطوری مست میکنی و ...........؟ بعدشم اشکاش میومد
بعدم پسرمو برد.گفت بره پرورشگاه بهتره تا با تو باشه
منم دیدم حق داره
زبونم کوتاه بود
خنثی شدم بهش .امیدی به خودمم ندارم فقط از اون روز همش نگران بچه تو راهیمم و هی میرم دکتر.فعلا که سالمه
از اون روز فقط یه بار تو دادگاه دیدمش و 2 بارم اومد خونمون بدون پسرم.فهمیدم هیچ قانونی هم به نفع من نیست و قطعا تهش طلاقه
2 باری هم که اومد دعوا نکرد باهام.فقط نگاهش میکردم.شوهرمم هیچی نمیگفت. هی منو نوازش میکرد و اشکاش میومد.بعدم موقع رفتن گفت دوستت دارم
نمیدونم حرفش واقعی بود یا جو گیری
اما دیگه از اون موقع نیومده
منم بهش زنگ نزدم حتی به هوای پسرم.گوشیم خاموشه.

سلام... من هم مثل دوستای دیگه برات ارزوی موفقیت میکنم... ولی اینو بدون که هیچ وقت برای جبران گذشته دیر نیست... از همین الان تصمیم بگیر خودتو تغییر بدی...

داری طلاق میگیری و مقصر خودت بودی ولی تا به همین الان هیچ تغییری مثبتی در خودت ایجاد نکردی... واقعا متاسفم برات... اخه تو این شرایط حتی اگه شوهرت دلش برات سوخته و رفته برات سیگار و چیزای دیگه خریده تو چراااااااااااا اونا رو مصرف کردی و اونو یاد گذشته انداختی؟؟؟

کار درستی که الان کردی اینه که سکوت میکنی و حرفی نمیزنی... به نظرم به همین روند ادامه بده...

تغییر رو در خودت به معنایی وااااااااااااااقعی ایجاد کن............... ارتباطتت رو با خدا محکم کن و ازش بخواه کمکت کنه

سلام دوستان
از این وضعیت زندگیم خسته ام/
خیلی وقته پسرمو ندیدم

امروز شوهرم مثل همیشه اومد سرکشی
حال پسرمو پرسیدم ج نداد
فقط دیدم یه لیخند رضایت یواشکی زد
بعدم خرید کرده بود گذاشت اشپزخونه...
منم سرم پایین بود و داشتم الکی یه کتاب ورق میزدم که دوباره نگاش نکنم بهم بگه جادوگر
بعدم بهم گفت کاشکی مرده بودی مهسا و رفت
منم گفتم ارزوی خودمم هست
2 دقیقه بعدم مادرش زنگ زد و نفرین که باز دوباره میخای این پسر دعا کنی...میگفت کمرشو شکوندی بس نیست.میدونستم پسرکم اونجاس هیچی نگفتم.میدونم اونم مادره حق داره
نمیدونم چی کار کنم
تا کی صبر
خب چرا ولم نمیکنه برم؟؟؟؟؟؟
میخام خودمو بکشم

مهسا تو بارداری ولی یه ذره به فکر این بچه که همراهت هست نیستی ؟؟؟؟؟؟؟
زهر مار می خوردی بهتر ار این کوفتی بود نمی خوردی می مردی !!!!!!!!!

با اینکه قشنگ میدونی که شوهرت از چه کارایی بدش میاد بازم تکرار می کنی

تو نه برا بچه هات مادری میکنی نه برا شوهرت همسری :97:

مهسا عاقل شو دیگه یه کم به این کارات فکر کن
بجه ات که الان باید کنارت بود و براش مادری میکردی و مواظب تربیت و خورد خوراکش بودی با همین کارات داری روانه پرورشگاه می کنی
این طوری هم مواظب بچه توشکمت هستی

کاشکی میشد دستم را از مانیتور برسونم پس گردنت مهسا

سلام مهسا خانم

همه ی نوشته هاتو خوندم
الان در حال حاضر راهی ک برات مونده اینه ک فقط رابطتتو باخدای خودت قوی تر بکنی و مرتب ذکر بگی و استغفارکنی از خطاهای ریزو درشتیک توی زندگی ازت سرزده،چه خواسته چه ناخواسته،
""""
الا بذکر الله تطمعن القلوب""""
آگاه باشید ک یاد و ذکر خدا آرامبخش دلهاست

تو به حرفهای شوهرت نباید باحجاب میشدی،عزیزم بخاطر اون نباید با نامحرم قطع رابطه میکردی، بخاطر اون نباید چیزهای حرام ک روحتو ممکنه آلوده کنه و خدایی نکرده روی ذهنت تاثیر بد بذاره نباید بخاطر شوهرت باشه!!
خواهرم باید برای رضای خدا باشه و بس
شوهرتم خیلی بهت فرصت داده عزیزم ولی تو نتونستی از این امتحان سرفراز بیرون بیای و دل شوهرتو قرص و محکم کنی...
شوهرت دیگه اینو داره با خودش زمزمه میکنه ک آزموده را آزمودن خطاست!:47:
عزیزم اگر میخوای زندگیت درست بشه و شوهرتو درست کنی فقط یکراه داری و بنظرم تنها راه و بهترین راه.
اینکه بیای توی کارهات رضای خدارو درنظر بگیری و به آغوش خدا پناه بیاری :81:

صدبار اگر توبه شکستی باز آی....:323:

نمازتو بخون و اکثرا باوضو باش و رابطتو با خدای خودت قوی کن،و اینو بدون ک هیچ اتفاقی در زندگی بی حکمت نیست

شاید این اتفاقات حکمت خدا بوده ک تو از معشوقه ی زمینی(همسرت) به معشوقه ی واقعی (خدا)
برسی.
موفق باشی عزیزم****:72:

برات دعا میکنم که انشاا... مشکلاتت حل شه .
حرف دوستان رو تأیید میکنم .به خاطر خدا دست از کارای گذشتت بردار نه به خاطر چیزای دیگه .وقتی بخاطر خدا باشه خودش ضامنت میشه .
اشتباه کردی و اشتباهاتو بازم تکرار کردی بنظرم شوهرت هم تو مهمونی جشن تولد دوستش هم با خریدن سیگار و چیزای دیگه فقط میخواسته امتحانت کنه.که متأسفانه تو این امتحان هم رد شدی .
به خدا توکل کن فقط به خدا توکل کن .کارای اشتباهتو تکرار نکن .میشل عزیز خیلی خوب راهنماییت کرده بود استفاده کن .مسجد برو و سعی کن قوی باشی و آرامشت رو حفظ کنی.بچه تو راهیت نیاز به آرامش داره .تا زمانی هم که بچه به دنیا نیومده طلاقت نمیده .پس به خودت استرس راه نده .آروم باش .

سلااااام دوست عزیز :72::72:
خوبین خیلی متاثر شدم از تایپیکتون قبل از هر چیز ارامشتو حفظ کن لطفا برو یه فضای باز و سه تا نفس عمیق بکش و خدارو شکر کن به خاطر

داشتن همسری خوب و بچههای سالم

الان فقط به فکر خودت باش میخاد بترسونتت شمام اظهار پشیمیمونی کن از رفتار گذشتت ولی خدارو شکر بچه داری دروغ میگه که بچههارو دوست نداره
خدای یزرگ با این بچه یه فرصتی دیگه بهت داده پس غنیمت بدون خانه داری کن اصلاااااا به رفتارای او و خانوادش فکر نکن

آااااافرین عاقلی کردی به خانوادت نگفتی پس مطمئن باش تو میتونی همه چی رو از نو بسازی محکم باش شاد باش چون داری فرزندی به دنیا میاری

که خاست خود خدا بوده

مثل همیشه به خودت خانت بچه و شوهرت برس درسته موقعیت حساسی داری اونا باید رعایتت کنن ولی اشکال نداره ارزششو داره زندگیت حفظ میشه

بدوووون شوهرت جایی نرو قبلش باهاش هماهنگ کن در هر کاری ازش اجازه بگیر زیاد ازش تشکر کن حتی برا کار کوچکش

هر شب سوره یس بخون خیلی ارومت میکنه وتقدیم کن به 14 معصوم که مشکلت حل بشه درخانه سه روزی یک بار سوره انعام بخون باعث میشه

خلق خوی همسرت بهتر بشه

ذکر یا ودود را 1001 مرتبه بخون به نیت اینکه محبت بین هردوتون زیاد بشه دعای چهل کلید حضرت زهرا ص بخون و در اب فوت کن و در غذا بریز هر دو

ازش بخورین جهت محبت بیشتر بین زوجین هستش

از همه مهمتر مواظب اون کوچولو باش با تغذیه و استراحت مناسب خدا باشماست موفق میشین

اینکه میگی برا مسائل جنسی سراغت میاد خییییییلی عالی هست پس دوستت داره از محبت خارها گل میشود تا میتونی محبت کن

موفق باشین منم برات دعا میکنم

سلام دوستان
ممنون از راهنماییها و همدردیتون
دیروز اس زدم ب شوهزم که حتما بیا خونه
ج داد باشه
منم با کلی وسواس ب خودم رسیدم تا حرفام موثر تر باشه

اومد بهش گفتم من تغییر کردم میخام باهات بمونم زنذگیمو دوست دارم الان 2 تامون عذاب میکشیم
عصبانی شد خواست بره نگذاشتم

گفتم بمون حرف بزن

خلاصه ی حرفاش این بود

گفت توبه تو مرگه
تو خودخواهی و فکر کردی ظاهرت همه چیزه
بچه تو شکم داری اما خودتو با زهرماری خفه میکنی
گفت اون شب تو اون حالتت حرفها و اسمهای جدیدی ازت شنیدم

گفت تو مهمونی تولد امیر جلو همه کارایی کردی که یه زن نجیب هیچ وقت نمیکنه مگه نگفتی ادم شدی
گفتم تو چرا هی خودت اصرار کردی
گفت نمیخاستم مثل خانمهای شریف کنارم بشینی میخاستم با چشمام ببینم تمام اون روزایی که با هزار تا کلک سر از این جاها در میووردی چه طوری بودی
خلاصه که گفت دیگه از اون روز برام تموم شدی

ازش خواستم طلاقم بده میخوام برم روسیه پیش خالم اونجا دیگه کسی نمیشناستم
گفت هروقت موهاتم مثل دندونات شد طلاقت میدم میتونی بری هر جا میخوای .تا اون موقع اوضاع همینه و نمیذارم با طلاق به ارزوت برسی هر غلطی بکنی

ازش خواستم مثل همه عادی زندگی کنیم هر چی میگفتم میگفت خود کرده را تدبیر نیست این جمله واقعا عصبیم میکرد

بحث ب هیچ جا نرسید
اینم بگم که واقعا دوستش دارم نمیدونم چرا این همه سال قدرشو ندونستم

ولی از یه طرف استشهاد جمع کرده از یه طرف از طلاق منصرف شده؟؟؟
نمیفهمم چی تو سرشه
واقعا چی تو سرشه؟؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط هلنا60

سلااااام دوست عزیز :72::72:
خوبین خیلی متاثر شدم از تایپیکتون قبل از هر چیز ارامشتو حفظ کن لطفا برو یه فضای باز و سه تا نفس عمیق بکش و خدارو شکر کن به خاطر

داشتن همسری خوب و بچههای سالم

الان فقط به فکر خودت باش میخاد بترسونتت شمام اظهار پشیمیمونی کن از رفتار گذشتت ولی خدارو شکر بچه داری دروغ میگه که بچههارو دوست نداره
خدای یزرگ با این بچه یه فرصتی دیگه بهت داده پس غنیمت بدون خانه داری کن اصلاااااا به رفتارای او و خانوادش فکر نکن

آااااافرین عاقلی کردی به خانوادت نگفتی پس مطمئن باش تو میتونی همه چی رو از نو بسازی محکم باش شاد باش چون داری فرزندی به دنیا میاری

که خاست خود خدا بوده

مثل همیشه به خودت خانت بچه و شوهرت برس درسته موقعیت حساسی داری اونا باید رعایتت کنن ولی اشکال نداره ارزششو داره زندگیت حفظ میشه

بدوووون شوهرت جایی نرو قبلش باهاش هماهنگ کن در هر کاری ازش اجازه بگیر زیاد ازش تشکر کن حتی برا کار کوچکش

هر شب سوره یس بخون خیلی ارومت میکنه وتقدیم کن به 14 معصوم که مشکلت حل بشه درخانه سه روزی یک بار سوره انعام بخون باعث میشه

خلق خوی همسرت بهتر بشه

ذکر یا ودود را 1001 مرتبه بخون به نیت اینکه محبت بین هردوتون زیاد بشه دعای چهل کلید حضرت زهرا ص بخون و در اب فوت کن و در غذا بریز هر دو

ازش بخورین جهت محبت بیشتر بین زوجین هستش

از همه مهمتر مواظب اون کوچولو باش با تغذیه و استراحت مناسب خدا باشماست موفق میشین

اینکه میگی برا مسائل جنسی سراغت میاد خییییییلی عالی هست پس دوستت داره از محبت خارها گل میشود تا میتونی محبت کن

موفق باشین منم برات دعا میکنم

---

دوست عزیز الان زندگی این خانم شرایط پیچیده ای داره ۰ شوهرش ضربه روحی سنگینی
خورده و باید ترمیم بشه ۰۰۰۰
اونوقت شما خوندن سوره یس و انعام و ذکر یا ودود رو بعنوان راهکار پیشنهاد می کنین ?!!!!
سوره های قران راه و روش زندگی رو به ما یاد میدن ۰ فکر نمی کنم کاربرد شون این باشه
که برای عوض شدن خلق و خوی همسر سوره انعام بخوانیم!!!
دعای کلید حضرت زهرا رو بخون و تو اب فوت کن و در غذا بریز !
برای این جمله دیگه هیچ حرفی ندارم ۰ متوجه نشدم دقیقا چی رو در غذا بریزه ایشون
تا جایی که من میدونم غیر مواد غذایی چیز دیگه ای نباید تو غذا ریخته بشه
از مهسا ی عزیز عذر میخوام بخاطر این پست ۰ ببخشید که راهکار قابل ارایه ای برای شما نداشتم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط هلنا60

سلااااام دوست عزیز :72::72:
خوبین خیلی متاثر شدم از تایپیکتون قبل از هر چیز ارامشتو حفظ کن لطفا برو یه فضای باز و سه تا نفس عمیق بکش و خدارو شکر کن به خاطر

داشتن همسری خوب و بچههای سالم

الان فقط به فکر خودت باش میخاد بترسونتت شمام اظهار پشیمیمونی کن از رفتار گذشتت ولی خدارو شکر بچه داری دروغ میگه که بچههارو دوست نداره
خدای یزرگ با این بچه یه فرصتی دیگه بهت داده پس غنیمت بدون خانه داری کن اصلاااااا به رفتارای او و خانوادش فکر نکن

آااااافرین عاقلی کردی به خانوادت نگفتی پس مطمئن باش تو میتونی همه چی رو از نو بسازی محکم باش شاد باش چون داری فرزندی به دنیا میاری

که خاست خود خدا بوده

مثل همیشه به خودت خانت بچه و شوهرت برس درسته موقعیت حساسی داری اونا باید رعایتت کنن ولی اشکال نداره ارزششو داره زندگیت حفظ میشه

بدوووون شوهرت جایی نرو قبلش باهاش هماهنگ کن در هر کاری ازش اجازه بگیر زیاد ازش تشکر کن حتی برا کار کوچکش

هر شب سوره یس بخون خیلی ارومت میکنه وتقدیم کن به 14 معصوم که مشکلت حل بشه درخانه سه روزی یک بار سوره انعام بخون باعث میشه

خلق خوی همسرت بهتر بشه

ذکر یا ودود را 1001 مرتبه بخون به نیت اینکه محبت بین هردوتون زیاد بشه دعای چهل کلید حضرت زهرا ص بخون و در اب فوت کن و در غذا بریز هر دو

ازش بخورین جهت محبت بیشتر بین زوجین هستش

از همه مهمتر مواظب اون کوچولو باش با تغذیه و استراحت مناسب خدا باشماست موفق میشین

اینکه میگی برا مسائل جنسی سراغت میاد خییییییلی عالی هست پس دوستت داره از محبت خارها گل میشود تا میتونی محبت کن

موفق باشین منم برات دعا میکنم

---

دوست عزیز الان زندگی این خانم شرایط پیچیده ای داره ۰ شوهرش ضربه روحی سنگینی
خورده و باید ترمیم بشه ۰۰۰۰
اونوقت شما خوندن سوره یس و انعام و ذکر یا ودود رو بعنوان راهکار پیشنهاد می کنین ?!!!!
سوره های قران راه و روش زندگی رو به ما یاد میدن ۰ فکر نمی کنم کاربرد شون این باشه
که برای عوض شدن خلق و خوی همسر سوره انعام بخوانیم!!!
دعای کلید حضرت زهرا رو بخون و تو اب فوت کن و در غذا بریز !
برای این جمله دیگه هیچ حرفی ندارم ۰ متوجه نشدم دقیقا چی رو در غذا بریزه ایشون
تا جایی که من میدونم غیر مواد غذایی چیز دیگه ای نباید تو غذا ریخته بشه
از مهسا ی عزیز عذر میخوام بخاطر این پست ۰ ببخشید که راهکار قابل ارایه ای برای شما نداشتم

ممنون از نظراتتون اقای حسین

مشکلم یکی نیست
من واقعا به بقای این زندگی امید ندارم

ازدواجم اجباری بود الان بهش علاقه دارم اما دل نبستم چون همه چی در حال خراب شدنه
همین غریزه هم هست که پیش من نگهش داشته
حالا هم انگار میخاد منو تو این خونه خودش نگه داره تا کی؟

خودش یه طرف بچه ام یه طرف منم توی خونمون

میگه طلاق نمیدم
پدرمم از من بریده

سلام.
من واقعا از رفت و امدها و چک کردنها و درگیری با شوهرم خسته ام
همیشه خونه تنهام چون از خونه در اومدنم مصادفه با خون و خونریزی.بقال سر کوچه هم وظیفه خودش میدونه منو بپادفعلا در حال تحملم تا همه چی این کابوسا تموم بشه
دیشب خونه تنها بودم.کلی به خودم رسیدم.واسه خودمو نی نی شام خوشمزه پختم.
شوهرم کلید انداخت اومد تو
گفتم چرا مثل دزدا میای تو؟
واسه شوهرمم شام کشیدم که نخورد.یه ساعت نشست.بعد گفت بهش پیام دادی نیاد؟گفتم کی؟
گفت همونی که براش خودتو شکل حوریا کردی.
منم فهمیدم یه شری تو راهه رفتم توی اتاق.اومد دنبالم تو اتاق.منم ترسیدم سعی کردم اروم باشم گفتم واسه کسی نیست.اگرم قراره واسه کسی باشه اون تویی
گفت مثل همیشه که فقظ برای من بود؟ فکر کردی هنوزم خرم و این حرفها و دااااااد و هوار
بعدم گفت انقد احمق نیستم که طلاقت بدم چون تو تف سربالایی:47:یکی باید باشه جمعت کنه که از اژانس سر کوچه هم نشنوم که با یکی از راننده هاشون رفیقی:47:
این اشاره به یکی ار جریانات 2 سال پیش بود .به خاطر این جریانا اون موقع خونه رو عوض کرد اما به من از گل نازکتر نگفت اما حالا..................................:54::54:
چی کار کنم هر دومون زودتر راحت شیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مهسا عزیزم، از جریانات زندگیت تعریف کردی و من بیشتر در جریان این تاپیک هستم و البته یه چیزهای ریزی هم از اون تاپیکت به یادم هست!
می نویسی چیکار کنم؟ اما عملا در مقابل هر راهکاری که بچه ها، بهت دادن، هیچ عکس العملی نشون نمیدی؟!
هیچییییییییییییییییی!
احساس من از پشت مانیتور، با نوشته هایی که از شما خوندم، اینو بهم القا میکنه که شما تغییری نکردی!
فقط تحمل کردی! شما داری شرایط رو تحمل میکنی که آسیب بیشتری نبینی،
اینکه میگی همسرت رو دوست داری، باور میکنم، چون از عمق کلماتت، این دوست داشتن حس میشه!
اما خودخواهی عجیبی در وجودت نهفته اس!
خودخواهی و سرکشی که باعث شد، اون اتفاقات گذشته، با هزار بار چراغ قرمز و خط قرمز، نبینیشون و برات مهم نشن و
پای روی آبروی پدرت، آبروی دختریه خودت،
شخصیت و شان ت، عرفه جامعه ، مسائل شرعی و اخلاقی
و حتی بعدها با وجود داشتن همسری مهربان،
آبرو و غرور همسرت
و در نهایت مورد آخر، که این خودخواهی حتی نذاشت که حس مادرشدنت مغلوبت کنه و تو رو کشوند به بیراهه ها!
و امروز در جریان زندگی شما
با وجود داشتن فرزند دیگری در راه!
شما هنوز مشروب می خورید و سیگار میکشید که آروم بشید! و
حس قشنگ مادر شدن، بهم ثابت کرده، مادری تا صبح درد دندون و تیرکشیدنش رو تحمل میکنه که حتی یه استامینوفن نخوره که به بچه اش آسیب نرسه!

--------------------------
با همه ی این اوصاف میخوام بگم، درک میکنم که شرایط سختی داری، می فهمم که فشارهای زیادی روت بوده و هست
می دونم که چقدر سخت برات گذشته این روزها!
اما تغییری در عمق وجودت حس نمیکنم!
یه جوری رفتار میکنی که انگاری چیزی برای از دست دادن نداری!
شبیه یه دختر آزاد رفتار میکنی که میخواد بره تا شر بیشتری پیش نیاد!

و من معتقدم اگه میخوای که تغییری توی زندگیت پیش بیاد، به سمت خداوند برو!
یعنی به خدا ثابت کن که میخوای عوض بشی!
ریسمان نخ نما شده ی رابطه ات با خدا رو اصلاح کن، زندگیت اصلاح میشه،
یه جوری که خودت هم باورت نمیشه، چه جوری و چه وقت این زندگی زیر و رو شد!

و شروع کن یه کم بخون، که خانوم های جذاب و گیرا و در عین حال نجیب و عاقل مگه چه مدلی هستن؟
مگه نمیشه برای همسر لوند بود، در کنارش نجیب هم بود؟
مگه نمیشه توی تخت، جذاب ترین زن روی زمین بود و در کنارش مادر هم بود؟
خیلی دوست دارم، جواب سوالهام رو بهم بدی!


- - - Updated - - -

حسم بهم میگه: همیشه بهت یاد داده شده، و یاد گرفتی که زن بودن برابر است با برانگیختن احساسات جنسی
یعنی فکر میکنم شما از زن، نماد لذت بردن شهوانیش رو متوجه شدی
و این راه رو به خوبی بلدی و خوبه خوب هر وقت اراده کردی، تونستی با زیبایی ذاتی که خداوند در وجود شما گذاشته
از این مهارتت استفاده کنی و
خدا میدونه که این زیبایی که ذاتی هست و این جذابیت که آموختی، یعنی اکتسابی هست ! چقدر کمکت کرد در راه عاشق کردن همسری خوب و نجیب به اسم همسرت!
میخوام بگم، از این مهارتت خوب استفاده نکردی و زندگیت بجای اینکه به سمت اوج پیش بره، روز به روز به ورطه ی نابودی کشیده شد!

ازت میخوام که به خودت بیای و تصمیمت رو بگیری!
با خودت رو راست باش، به خودت که نمیتونی دروغ بگی، الان در عمق وجودت، میدونی که چی میخوای از این مرد!

....قبلش ازت عذر ميخوام....

ببين مهسا خانم...بعضي از آدما چه زن..چه مرد!! هستن كه برخلافه بقيه يعني عموم مردم....نميتونن غريزه ي جنسيشونو راحت كنترل كنن...
ميل به خوش گذروني و ايناشون بالاست..........
خب تا وقتي آدم اينجوريه كه نبايد كاغذ سفيد عقدنامه رو الكي امضا كنه....چون هنوز نميتونه متعهد بشه.....ولي.....اگه كرد...بايد منتظر تبعاتشم باشه....

جالا يه چيزي....مهسا خانم....ميل به خودنمايي تو بعضي از ما زنا بالاست....و هوس جنسي زياده..... ببين...خدا درد اگه بده...دواشم ميده......

اين آدم نميتونه فقط بخاطر پول و امنيت و سر پناه وارد زندگيه كسي بشه..دسته تعهد بهش بده...بعد به هر چي خواست برسه و انتظار داشته باشه طرف مقابل خر باشه و هيچي نگه.........
چون فقط خره كه حمالي ميكنه و انتظار چيزي نداره مگر غذا و آب....ولي وقتي با يه آدم نه..با چندتا آدم طرفي....شوهر و بچه....

قضيه فرق ميكنه.....
اگه ميخواي همون آدم قبل باشي....همشونو ول كن برو جاي ديگه زندگي كن......به سبك و سياقه خودت....خودت پول در بيار.....رو پاي خودت وايسا......................................ا گه بخواي خب بايد تلاش كني....اونم ازت ذله ميشه بچه هاشو ميگيره طلاقت ميده......بخواي ميشه.....


ولي وقتي واقعا كسي رو دوست داري.....شوهرتو و بچه هاتو.....بدون تو موقعيت خطيري افتادي....چون يه پله از آدماي ديگه عقبتري...هميشه عقبتري.....

بقيه به لطف خدا راحتتر ميتونن متعهد باشن....ولي تو نه......

براي دوست داشتنت بايد يه سري تاوان بدي......يعني با خودت روراست باشي......و خودت قبول كني كه هر لحظه ممكنه مردي تورو به هوس بندازه يا دلت بي قيدي بخواد................و مستي و اينا...

در اينصورت براي نگه داشتنشون بايد با دلت بجنگي......جلوي خودت وايسي....محكم....محكمه محكم....از درون جلوي خودت وايسا..........كه بتوني تو رابطه ي با قيد بموني.....

هيچ وقت كسيو گول نزن.......با خودت روراست باش.....شوهرتو بخاطر اينكه همه شوهر ميكنن و به ادم خرجي ميده و اين باشه كه پشتم باشه با كاراي من كاري نداشته باشه نخواه....چون اين تفكر يه جور حمالي گرفتن از ادمه ديگه اس...

بنده خدا راست ميگه........

بشين با خودت روراست باش.....و اگه ديدي واقعا حاضري بخاطر شوهرت چشمتو رو همه ي مردا ببندي تلاش كن حفظش كني.....

تو با خودت كنار بيا...روراست باش....همون كاري كه ميخواي وگول زنك نيستو انجام بده...تو به محضه اينكه تصميم بگيري همه ميفهمن....لازم نيست با حرف و عمل زوركي خودتو ثابت كني.....



در اخر....ميگم اگه تو از عهده ي دلت بر بياي نميدوني چه كار بزرگي ميكني كه ثوابش خيلي بيشتر از تعهد راحتتر بقيه اس.......بازم ببخش كه رك بودم.......:72::72::72::72::72::72::72:

- - - Updated - - -

بدون كه تو تنها نيستي.....كار سختي هست....ولي از عهده اش بر مياي...........مطمئن باش...اراده ي قوي داري ...مشخصه:104:

:43::43::43::43::43::43::43::43::43::43::43::43::4 3::43::43:

يه چيز ديگه ام بگم....

اگه سعي كني بيشتر به بچه هات برسي و بهشون محبت كني راحتتر تغيير ميكني.........سعي كني فك كني شوهرت نيست و قراره مسئوليت بزرگ كردن بچه گردن خودت باشه.....بهش فك كن....محبت كن.... زودتر به نتيجه ي دلخواهت ميرسي...شوهرتم ميفهمه......مطمئن باش....فقط سوري نباشه....واقعي اينكارو بكن.....:81::72::72::72:
توضيحشم بخواي...واسه اينه كه م يه سكه ي دورو ميمونه اين قضيه........يعني خود پسندي يه طرف سكه اس....(كه نتايجش خيلي مسائله) عشق به همسر و فرزند يه طرفه ديگه.....

از خودپسندي كه كم بشه اون طرف زياد ميشه..حالا به هر روشي كه ميتوني از خودپسندي و خود شيفتگيت كم كن..:227:.....در پناه حق

ازم خواستین روراست باشم؟
خب
من دوست دارم از این کشور برم پیش خالم.یه اپارتمان کوچیک داشته باشمو یه شغل معمولی
اروم جایی که کسی نشناستم زندگی کنم
من شوهرمو دوست دارم و بچه هامو
اگه مرد دیگه ای جای شوهرم بود زنده نبودم الان.اما اون تو همه سالهای عروسیمون بهم محبت کرده اما الان ظرفیتش پره و من دیگه مهسای سابق نمیشم براش

حسم میگه الان همش با منه که یه وقت با کس دیکه ای ازدواج نکنم بعدا.
چند بار وقتی حالش بهتر بوده موقعی که به هم نزدیک شدیم گفته بهم که این فرشته بعد من میخواد مال کی بشه !!فقط طاقت اینو نداره وگرنه دیگه خودم براش تموم شدم.عشقی بهم نداره
یه بار الکی بهش گفتم منم وکیل گرفتم داشت پس میفتاد رنگش شد مثل گچ.هنوز اون حس مالکیتش نمیذاره بره
اما من دوست دارم زودتر بره.همش تنم میلرزه ایمیلی ازم پیدا نشه یا عکسی مربوط به قبلنا.دیگه صبور نیست اگه چیزی بشنوه شاید بلایی سرم بیاره
رابطم با خدا بهتره.همش راه نجات ازش میخوام.
دیگه این زندگی درست نمیشه
حتی اگه شوهرم منو بخواد که نمیخواد خانوادشو چی کار کنم
اگرم خودم دست به دامن قانون شم واسه طلاق یا بذارم برم هزار تا حرف بد دیگه راجع بهم در میاد
اونوقت پسرم بزرگتر بشه بهش چیا میگن
ولی دیگه صبرم تمومه
دل عزیز حرفاتو قبول دارم.از همون بچگی که تو کوچه ها بازی میکردیم محیط منو برد به سمت اکتساب یه سری مفاهیم غلط.اینکه با چند تا لوس بازی واسه پسرهای توی کوچه هم میشه به بقیه فخر فروخت یا پسر بچه ها رو انداخت به جون هم.اینا چیزاییه که من باهاش بزرگ شدم
صحرای عزیز من از ترس بابام قبول کردم واسه همینم هیچ تعهدی حس نمیکردم.الانم بیشتر حس میکنم که مدیون شوهرمم و نباید بیشتر رنج بکشه
اما اونم حق انتخاب داشت و نکرد.میدونست من چه طوریم.همون شب عقدم بعد از رابطمون فهمید من مشکل داشتم اما کور و کر شده بود انگار.کاش همون موقع تموم میشد

سلام
من دو تا تاپیک شما رو خوندم (یه مدته سرم خلوته پدر سایت رو دراوردم انقد زیر و روش کردم خخخ) ببینید شوهر شما انگار جز زیبایی شما معیار دیگه ای نداشته... چون اونجور که خودتون از خودتون تعریف فرمودین فکر نمیکنم قبل از ازدواج به اندازه ای که به زیباییتون میرسیدید به پرورش نیروی فکرتون میپرداختین پس نهایتا با چن تا سوال میتونست زیر و ته طرز تفکرتون رو دربیاره...ولی این کار و نکرد... اقایون واسه ازدواج نه جبر فرهنگی دارن نه مث شما جبر خانوادگی...پس یه جورایی با علم به شخصیت شما با شما ازدواج کرده ...با اختیار کامل.. هر اشتباهی هم یه تاوانی داره...ولی بیایم سراغ توبه ی شما...چیزیکه از گفته هاتون پیداست اینه که شما فقط از 'خیانت کردن' توبه کردین....یعنی هر کاری که شما تو مهمونی کردین یا سر کشیدن اون بطری مشمول خیانت نمیشه ( تعریف خیانت اینه که شما پنهانی خلاف تعهدی که به یه نفر دارین عمل کنید ) چون شوهر شما کاملا از این دو موضوع اگاه بودن...با شوهرتون صحبت کنید که شما فقط درباره خیانت توبه کردین و نمیتونید واسش حضرت مریم بشین... عملی هم نیست...چون شما هر کاری و بخواین استارت بزنید یا هر کار بدی رو بخواین ترک کنید باید از نظر فکری قبلش اماده بشین...یعنی تا با نیروی فکرت به مشروب نه نگی تو عمل نمیتونی ترکش کنی...با شوهرت صحبت کن و بهش بفهمون که تو زمینه خیانت موفق بودی...ولی زیاد گیر نده بهش...( آنچه از دست میرود بگذار برود آنچه به التماس الوده است نمیخواهم حتی زندگی...)رو پرورش فکرت کار کن...محکم وایسا..بگو تاوان کارام رو میدم ولی باج نمیدم ( نمیدونم بتونی به این نقطه برسی یا نه... سخته...ولی درباره اهداف زندگیت فکر کن...خیلی فکر کن...)

سلام دوست عزیز:72: ببخشید دوستانه برات میگم ناراحت نشو

اومدی اینجا که بگی کار شوهرم درسته خودتو راضی کنی از این زندگی به قول خودت رها بشی بری سراغ خاله ات

بله درسته شما به فکر زندگیت نیستی به فکر فرزندات نیستی اره میخای یکی بیاد بهت بگه کارت درست

اگه اونم طلاق نداد شما برو بگیر خلاصصصص

برا بهبود زندگیت کاری نمیکنی قدمی بر نمیداری میخای شوهرت زودتر به این نتیجه برسه

اره عزیز نمیدونم خودتم متوجه هستی یا نه

اگه این زندگی را دوست داری باید با دقت رفتار کنی

کاری کنی که همسرت بهت اعتماد کنه خودت اخلاق شوهرت رو میدونی

پس از امروز کاری نکن که مایه دل خوری بشه میدونم که اظهار پشیمونی کردی

ولی کافی نیستش مواظب حرکاتت رفتارت باش حتی صحبت کردنت

الان شوهرت چشماش هیچی نمیبینه سعی کن محبتش کنی

بیشتر پیشه هم باشین به بهانه فرزندت باهاش تماس بگیره بگه بابا جون امروز بیا بریم بیرون تفریح

فضای خونه رو شاد کن یه جوری حس تامین کنندگی بهش بدی

بهش اعلام نیاز کن بزار بدونه شما بهش احتیاج داری بچهها بهش احتیاج دارن

فایل صوتی کلید مرد دکتر حبشی رو گوش کن بهتر میتونی بهش اقتدار بدی

در مورد خانوادش سعی کن باهاشون در ارتباط باشی بهشون محبت کنی از محبت خارها گل میشود یه مدت این سختی هارو تحمل کن بعدش

درست میشه همه چی

موفق باشی

مهسا جان! از رو راستیت خوشم میاد!
درسته شما میخوای بری و محیط ت رو عوض کنی، میخوای راهی برای فرار پیدا کنی،
اما نمیدونم شرایط اقتصادیت به چه شکل هست! میتونی به راحتی از اینجا بری و همون آپارتمان کوچیک رو هم بگیری یا نه؟
و یا اینکه واقعا به آینده ی بچه هات فکر کردی؟
به نظرت با وجود این شرایط بچه ها، چه بلایی سرشون میاد؟
اگه پیش شما بمونن، میتونید ببریدشون؟ میتونید تامین اقتصادی شون بکنید؟
میتونید بدون پدر بزرگ شون کنید؟ اصلا همسرتون اجازه خروج از کشور به فرزندانتون میده؟

اگه پیش همسرتون بمونن، که البته با این پیش فرض که شوهرتون بچه ها رو بپذیرن، آیا این بچه ها، به مادر احتیاج ندارن؟
آیا همسرت با وجود همه ی اتفاقات تلخی که توی این زندگی براش افتاده، حاضره مثل یه دسته گل، دو تا بچه رو بزرگ کنه؟
اصلا آمادگی روحی برای بزرگ کردن این بچه ها رو داره؟
چه تفکری از شما، توی مغز این بچه ها، شکل میده؟

نمیدونم، به همه ی اینا فکر کردی یا فقط به رفتن و خلاص شدن فکر کردی؟
-------------------------------
من با وجود اینکه میدونم این تاپیک باید، به سمت انجمن آزاد و مشاوره ی تخصصی مدیر پیش بره،
اما از دلم نیومد که یه سری حرفها رو براتون نگم!
از مدیر همدردی عزیز، معذرت میخوام و از شما مهسا جان، میخوام که وارد انجمن آزاد بشید و مشاوره ی تخصصی خودتون رو دریافت کنید!


- - - Updated - - -

و یه موضوع دیگه اینکه!
من فکر میکنم، اگه شما اینجا، توی همین کشور، با وجود شرایطی که وجود داره، شروع به تغییر مسیر و تغییر هدف توی زندگی نکنید
این تغییر محیط نه تنها کمکی به شما نمیکنه، بلکه ممکنه بعدها تبعات سنگینی رو بابتش پرداخت کنید!
نمیدونم متوجه منظورم میشید یا نه؟
اما زندگی همین امروز و همین الان نیست، خیلی وقت ها، ما تا سالهای سال، تاوان رفتارهای گذشته ی خودمون رو میدیم!
ازت میخوام که خودت رو دوست داشته باشی و برای زیباییت، برای تنت، برای روحت و برای انسان بودنت ارزش قائل باشی، عزیزم!