نامزدم مشکل اقتصادی داره و دروغ میگه اعتمدی دیگه بینمون نیست باید تصمیم بگیرم جدایی یا زندگی با مشکلات

سلام دوستان من قبلا هم یه پست گذاشتم ولی نتیجه ای نداشت خواهش میکنم این دفه کمکم کنید
من 23 سالمه 7 ماهه ک عقد کردم خودم لیسانسه هستم و شاغل خانوانده ام توی شهرمون وجهه اجتماعی خوبی دارن و از نظر اقتصادی وضع خوبی داریم
نامزدم 29 سالشه فوق دیپلم و کارش هم ازاده اهل مسجد و نمازه و ما وقتی میخواستیم تحقیق کنیم بخاطر این خصوصیتش خیلیها گفتن پسره خوبیه ما خودمون هم روی این ویژگی خیلی حساب کردیم اینم بگم که خانواده این اقا از نظر اقتصادی خیلی پایین تر از ما هستن ولی نامزدم گفت که خودش درامده خوبی داره و باصحبتایی که کردیم من به این نتیجه رسیدم که از نظر فکری به هم میخوریم ولی بعد از عقد که رفت و امدها شروع شد متوجه شدم که خودشون و فامیلشون خیلی از نظر فرهنگی تحصیلی اجتماعی پایین تر از ما هستن و پدرش وجهه چندان خوبی نداره و اکثرا بدحساب میدوننشون (البته اینم بگم که از نظر اخلاقی خوش اخلاق و مهربونن) البته نامزدم اینو اصلا قبول نداره و پشت باباشه بهرحال سعی کردم باهاش کنار بیام البته بعضی اوقات با نامزدم دربارش صحبت میکردم که اون میگفت که خانوادهامون فرقی با هم ندارن
کم کم حس بدی پیدا کردم حس کردم داره دروغ میگه چون درامدش به قسطا و ..... که باید میداد نمیخورد کم کم متوجه شدم که قسطای یکی از واماش که کمم بود 8 ماه عقب افتاده بوده واین اقا به من میگفت همه را میرسم بدم (یعنی 6 ماه قبل از عقد هم نداده بوده) کم کم شروع کردم به دقت کردن تو حرفا و کارش که متوجهه دروغاش شدم
1. یه دفه پول لازم داشت و گفت که رفته وسیله برا کارش بخره ولی تاریخ کارتش گذشته و به من گفت براش به یه کارت دیگه کارت به کارت کنم عصرش پولو بهم میده منم براش فرستادم و بهش زنگ زدم از صدایی که میومد متوجه شدم خونست وقتی بهش گفتم گفت نه در مغازست که وسیله بخره و چرا من اینجوری فک کردم خلاصه جوری گفت که من خودم خجالت کشیدم بعد از چند هفته یه مدرکی پیدا کردم که نشون میداد دروغ گفته وقتی بهش گفتم دوباره شروع کرد به انکار کردن و این که من شکاکم ولی بعداز گریه های من دیگه اعتراف کرد که دروغ گفته بوده ولی پولو برای وسایل کارش میخواسته که اونم بعد از 4 ماه تازه گفت که برای چکش میخواسته که داشته عقب میوفتاده این در حالی بود که من یه دفه قبلا هم برای پاس کردن چکش بهش پول داده بودم و هنوز بهم پسش نداده بود و این بارم برای اینکه پول بگیره دروغ گفت
2. یه دفه دیگه میخواست گوشی بخره به من گفت که میخواد چکی برداره منم میدونستم که الان وضعش زیاد روبه راه نیست گفتم نخر بذار بعد که پول اومد دستت بخر کلی با هم حرف زدیم قبول کرد 2 دوز بعدش رفتم خونشون گوشی را اورد نشونم داد و گفت چکی خریده من ناراحت شدم چون کلی با هم حرف زده بودیم بعدم که گفتم چرا این کارو کردی گفت خواهرم رفت کاراشو کرد برام گرفت و گفت اون گوشیت خوب نیست ولی بعداز چند روز فهمیدم که گوشی را گرفته و همون چکم نداده برا همین دوباره ازش پرسیدم چکو داده یا نه اونم گفت اره و روی حرفشم پا فشاری میکرد و میگفت اول چکو دادم بعد گوشیو گرفتم ولی دروغ میگفت اون طرف حتی به خواهرشم زنگ زده بود که حالا من قبول کردم چکی بدم چرا چکارو نمیارین که دیگه وقتی باهاش حرف زدم گفت که چکارو نداده بوده ولی میگفت اشنا بوده طرف و حرفی نزده که چرا چکو نیاوردین
موارد دیگم بوده که دروغ گفته و اینقدرم پافشاری میکنه که من میگم شاید من دارم اشتباه میکنم ولی چندتاش بازم بهم ثابت شده که دروغ گفته بوده وقتیم بهش میگم یا انکار میکنه یا میگه تو چرا همش تو حرفا من میگردی ببینی کجاش به هم نمیخوره
یه دفه ازش پرسیدم چکایی ک داده بودی پاس کردی گفت اره بعد فهمیدم 2تاش عقب افتاده وقتی بهش گفتم گفت اوناییش که پاش شده بودو گفتم پاس کردم
از وقتی عقد کردیم تا الان همش چک و بدهی داشته حتی ماشینشم فروخت داد بالا بدهیاش با این حال 8 تومن دیگه بدهکاره البته 15 تومنم طلبکاره ولی تا الان که نتونسته بگیره
الان 3 ماهه دارم میرم پیش مشاور اخر بهم گفت این اقا از نظر هوشی ضعیفه عقل معاش نداره یعنی نمیتونه تصمیم بگیره کدوم کار بهتره و احتمال زیاد تا اخر وضعش همینه(ولی نامزدم همش میگه وضع بازار بد شده منم پشیبانی ندارم اینجوری شده و مشکل من فقط مالیه و تو چرا همش تو فکر پولی)
پیش یه حاج اقام که مشاوره میده رفتم که نامزدمم میشناسه وقتی شرایطو بهش گفتم گفت اینجوری فایده نداره
مامان و بابام دیگه خسته شدن میگن این با این شرایط زیاد امیدی بهش نیست گفتن باید تصمیممو بگیرم یا پاش وایسمو هرجوری هست تحمل کنم و دیگه حرفی نزنم یا که تصمیم قطعی بگیرم جدا بشم
من میترسم خواهش میکنم ازتون کمکم کنید راهنماییم کنید اصلا ادامه این زندگی فایده داره؟ امیدی بهش هست؟
با وجود دروغایی که به من گفته اصلا میشه روش حساب کرد؟

سلام

ظاهرا که مشکلتون فقط پوله.
خب خودتونو زیاد درگیر مسایل مالی نکنید. وظیفه ایشونه نه شما.
من بودم اصلا اجازه اینکارو به همسرم نمیدادم

اجازه جیو بهش نمیدادین؟
بنظرتون میشه به مردی که اینقدر راحت دروغ میگه اعتماد کرد؟
تازه بدقولیاش به کنار
من یه پست دیگه هم با موضوع http://www.hamdardi.net/thread-38895.html گذاشتم یه سری مسایلو قبلا اونجا مطرح کردم

سلام.یه جمله معروفی هست که میگه قبل ازدواج چشماتونو باز کنید و بعد از ازدواج ببندید. شما دقیقا برعکس عمل کردین.


کاش همون تاپیک قبلی رو ادامه می‌دادید. اونجا فرمودید که "این اقا از نظر هوشی اقتصادی خانوادگی فرهنگی ظاهری پایین تر از منه (که البته همه اینا رو خودمم بعداز عقد متوجه شدم)" پس قبل از عقد چیکار میکردید؟ واقعا حتی ظاهر ایشون رو هم ندیده بودید؟! یا پدرتون بعد از ازدواج رفتن ببینن کار ایشون چطوره، اجاره میدن یا نه...

مشکل شما اصلا ربطی به مسائل اقتصادی نداره. اگه اینطور بود که هشتاد درصد ملت ایران باید طلاق میگرفتن.

حتی مشکل این نیست که شما توی مسائل شخصی ایشون مثل خرید گوشی و مسائل کاری و... بیش از حد لزوم دخالت میکنید. (البته دخالت کردن بنفس خودش بد نیست. اما دونستن تاوان داره. یعنی اگر فهمیدید که ایشون مشکل داره پس وظیفه دارید در حلش کمک کنید وگرنه هم خودتون عذاب وجدان میگیرید و هم متهم میشید به بی‌تفاوتی.)

مشکل شما اینه که:
1- علاقه ای به ایشون نداشتید و ندارید.
2- ایشون تلاشی برای جلب علاقه شما نکردن.
3- اصولا به نظر میرسه علاوه بر علاقه، تفاهمی هم در کار نیست.
4- تحت تاثیر حرف مردم قرار گرفتید و از انتخابتون پشیمون هستید.

متاسفانه ما قبل از عقد خیلی اشتباه کردیم اشتباهمونم اینجا بود که روی اهل نماز و مسجد بودنش حساب کردیم این که یه ادم مذهبی اهل دروغ و فریب کاری نیست من خیلی اشتباه کردم چون با اعتماد به حرفای طرفم جلو رفتم
این که میگید قبل از عقد تحقیق نکردیمو قبول ندارم قبول دارم کم کاری کردیم و به حرف یه عده که گفتن تو کارش وارده و این حرفا اعتماد کردیم این که گفتن پسر خوبیه و چیزی ازش ندیدیم بسنده کردیم خب اون بیچاره هام خبر نداشتن چجوریه ما خودمون باید میرفتیم بانک سوال میکردیم باید از صاحب مغازه میپرسیدیم ولی این کارو نکریم
علاوه بر اینا عمو من که خیلیم روش حساب میکردیم اومد باهاش حرف زد و گفت پسره خوبیه شمام دارین زیادی تحقیق میکنید شرایطشو گفته ببینید میخواید یانه
میدونین این اقا توی خواستگای چقدر حرف از صداقت و دوست بودن با هم و دروغ نگفتن زد ؟
من چطور باید میفهمیدم از بعداز عقد این چیزا شروع میشه؟
بنظرتون الان کاره درست چیه؟

سلام

من نمیخوام کار بد ایشونو توجیه کنم.ولی به نظر من اگر هفتاد درصد ایشون مقصر باشن سی درصد هم شما تقصیر کارید.میدونید چرا؟ شما با رفتار نسنجیده و غیر منطقیتون ایشون رو تحت فشار یا به اصطلاح آمپاس میگذارید که خواسته یا حتی ناخواسته به شما دروغ بگوید.بهتر نیست به جای اینکه نقش یک بازپرس زبر و زرنگ رو بازی کنید سعی کنید از در دوستی و رفاقت وارد شوید. هر کس دیگری هم که به جای ایشون بود امکان داشت چنین خطایی رو مرتکب شود. ایشون هم استغفر الله معصوم که نیستن.شما هم به نظر من اول از خودتون فرآیند اصلاح رو شروع کنید تا نوبت به نامزدتان برسد.ببینید چه خطایی مرتکب شده اید که ایشون تا این اندازه چشمشان برای بیان حقیقت از شما ترسیده.شما اونجایی که باید دست نامزدتونو میگرفتید و ایشونو بالا میکشیدید٬متاسفانه مچشونو گرفتید و با هم سقوط کردید.به نظر من شما هنوز درک درستی از زندگی مشترک ندارید و باید قدری بیشتر تجربه کنید تا شاید به امید خدا پخته تر و با سیاست بیشتر عمل کنید.(زن باید سیاست مدار خوبی باشد)

البته این تا اونجایی است که بحث سر دروغ گویی و پنهان کاری ایشون است اما از اونجایی که مشکل دو تا میشود و مشکلات مالی و اقتصادی نیز به مشکل قبلی اضافه میشوند دیگه قضییه تومنی دو زار باقبل توفیر میکند.اگر به این نکته رسیدید که تحمل این رنج وسختی رو دارید که ادامه دهید اگر نه به ایشون یک فرصت مثلا شش ماه تا یک ساله بدهید که این مشکل رو رفع و رجوع کند.چون این مسئله شوخی بردار نیست پیشنهاد میکنم قاطعانه برخورد کنید.

به امید اینکه بهترین تصمیم ممکن رو اتخاذ کنید براتون آرزوی موفقیت و تندرستی میکنم.

کسی نمیتونه بگه کار درست چیه. خانمهایی توی همین سایت عضو هستن که با شرایطی خیلی بدتر از این کنار اومدن. شاید اگر من بودم همون هفته اول تصمیم به طلاق میگرفتم و عملیش هم میکردم. خود شما هنوز دارید کش می‌دید و مطمئن نیستید. پس هرکس با روحیات خودش جواب میده.
ظاهرا فرضیه بنده رو در مورد اون چهار تا مشکل پذیرفتید. پس الان باید به چهار تا سوال جواب بدید:

1- همسرتون رو -هرچند کم- دوست دارید یا ممکنه در آینده به ایشون علاقه‌مند بشید و دوستش داشته باشید؟(بدون هیچ شرطی)
2- این پتانسیل رو در ایشون میبینید که تلاشی برای جلب علاقه شما بکنن؟ اصولا تا به حال به خاطر شما تغییری کردن؟
3- چقدر در مسائل مختلف کوتاه میاید؟ همسرتون چطور؟ عموما بر سر چه مسائل مهم بحث میکنید یا مسائل جزئی؟
4- میتونید نگاه مردم رو نادیده بگیرید؟

جواب این سوالها کمک میکنه تصمیم بگیرید که چه باید بکنید.

پست سومی که خودتون در این تاپیک گذاشتین(پست شماره 5)، خودش یه درس عبرت و نقشه راه عالیه برای هر خانمی که قراره در مورد خواستگار تصمیم گیری کنه و تقریبا همه مطلب همونه.
پستهای این تاپیک و تاپیک قبلیتونم خوندم و به نظرم میاد که بهترین جمع بندی رو از ماجرا خودتون داشتین و مشاوری که گفتین ازتون تست گرفته.
فقط برای یادآوری و تاکید میخوام بگم که واقعا دیگه به چه چیز این آقا میتونید دل خوش کنید؟!
1.مثل نقل و نبات دروغ میگن
2.وضعیت مالی بدی دارن
3.از نظر تمام مواردی که توصیه مشاوران مجرب اینه که آقایون از همسرشون بالاتر باشن مثل وضعیت مالی خانواده، وضعیت تحصیلی، درآمد و... از شما پایینتر هستن:311:
4.نفرت انگیزترین صفت ممکن برای یک مرد، یعنی بدحسابی هم به رزومه درخشانشون:311: اضافه میشه
این موارد هر کدوم به تنهایی دلیل بسیار موجهی برای رد کردن یه خواستگاره، مخصوصا مورد دوم که شما قبل از عقد هم تا حدودی ازش آگاه بودین ولی(امیدوارم ناراحت نشین:203:) مثل بعضی از این خانمهای غیر واقع بین که همه چیز رو سطحی میبینن این مشکل بسیار بسیار مهم و وحشتناک رو به مذهبی بودنشون بخشیدین. در حالیکه احراز وضعیت مالی خوب، بعد از اخلاق و ظاهر، سومین احراز صلاحیت:18::311: غیر قابل گذشت برای سنجش خواستگار هست. (این رو از بابت کنجکاوی شخصی میپرسم و اگر دوست نداشتین جواب ندین، ایا در مراحل تحقیق که با بعضی از خصوصیات ایشون آشنا شدین هیچوقت توصیه ها و راهنماییهایی مثل اینکه"مهم فقط ایمانشه و این مادیات رو خدا میرسونه" و "خدا خودش بارها قول داده که روزی رسونه و نباید به خاطر مسایل مادی یه همچین جوونی رو از دست بدی" و... بهتون گفته نشده؟)
ولی مساله اصلی این هست که متاسفانه شما با وجود این آگاهیهایی که در همه پستهاتون نسبت به ماجرا نشون میدین(مخصوصا پست 5 این تاپیک)
اما مسائل احساسی شما رو در تصمیم برای جدایی کند کرده و برای تسریع در این تصمیم احتیاج به یه کاتالیزور دارین.
توصیه من هم اینه که در همین مسیر قرار بگیرین و با مراجعه به مشاور حضوری(شاید همون مشاوری که گفتید ازتون تست گرفتن و توصیه به جدایی کردن)، ازشون مشخصا بخواهید که راهنماییهاشون بیشتر از قبل نقش این کاتالیزور رو براتون ایفا کنه و از تجاربشون در مواجهه با خانمهای دیگه ای که با چنین مردانی زندگیشون به بن بست رسیده و به یه جهنم مجسم تبدیل شده، براتون بگن. چون من حدس میزنم که اگر هم خودتون به تنهایی به اندازه ای قوی باشین که این تصمیم رو بگیرین ولی از زمره اون خانمهایی خواهید بود که بسیار از جدایی لطمه میخورن و فکر میکنن چه اتفاق وحشتناک و غیر قابل جبرانی در زندگیشون افتاده و تا مدتها مرثیه سرایی میکنن!!!!
و توصیه دیگرم هم اینه که به این تاپیک زیاد دل خوش نکنید، چون احتمال داره همونطور که در چند تا از پستها دیدین اتفاقا از این تصمیم منطقیتون برای جدایی از این فرد دلسردتون کنن و شما رو به صبر و ایجاد تغییرات درونی در خودتون ترغیب کنن(اونهم با هدف رفع یه مشکل بزرگ و در این دوره و زمانه تقریبا لاینحل یعنی مشکل مالی)

بله اون 4 موردی که گفتین تا حدودی درسته من از ایشون خوشم اومده بود ولی دوست داشتن و عشق و علاقه درکار نبود به خودشونم قبل از عقد گفتم ولی ایشون گفت کاری میکنم که بعد از عقد علاقه به وجود بیاد منم که ازش خوشم اومده بود و دیدم (اونجور که اون موقع میگفت) شرایطش خوبه با وضع اقتصادی خانوادش که پایین تر از ما بود کنار اومدم چون خانوادش گفتن ما دارایی زیادی نداریم و فقط یه خونه داریم که توش زندگی میکنیم ما هم یکم پرسوجو کردیم همینو بهمون گفتن گفتن که نسبت به شما از نظر اقتصادی پایین ترن وگرنه در حد خودشون دارن این اقام که میگفت درامدش خوبه ماشین داره کلی جنس توی مغازه داره گفتیم از پس خودشو زندگیش برمیاد تازه کلی برنامه برا توسعه کارش داشت که من فکر میکردم حساب شده داره حرفشو میزنه و یه پس اندازی داره هر وقتم حرف پول میشد میگفت توی حساب جاریم دارم ولی بعد از عقد پدرش 3 ماه تقریبا میشه گفت بیکار بود 3 تا ماشین با این وضعشون خرید و فروش کردن و حدود 3-4 تومن ضرر دادن از اون طرف معلوم شد 15 تومن چک داره پاس کنه تا برج 4 و بعد از اونم بازم چک پشت چک تا الان
من میخوام بدونم اصلا امکان داره یه شخصی متوسط درامدش قبل از عید پاک کرده 1- 1.5 باشه (یعنی جدا از پولی که برای قسطاش میده) ولی بعداز عید وضعش یه دفه اینجوری بشه؟ چون ما به خودش و خانوادش که میگیم میگن اون موقع خوب بود الان اینجور شده ولی بابام و عموم که بازاریه و حتی مشاوری که پیشش رفتیم همه میگن مطمئن باش اون موقع دروغ گفته
1. من الان با این اتفاقایی که افتاده میتونم بگم 40-50 درصد بهش علاقه دارم البته وقتی به کاراش فک میکنم کمتر میشه چون معمولا با هم بحث داریم و الان یه ماهی میشه که معمولا ترجیح میدم پیش خانوادم باشم تا با ایشون برم بیرون
2.خودش که میگه دوستاشو گذاشته کنار و روابطشو محدود کرده اوایل خیلی تاخیر توی قرارایی که میذاشتیم داشت الان بهتر شده بد حسابیش یکم بهتر شده ولی همچنان هست
3.اگه کوتاه اومدن درباره شرایطه منظورتون من بنظرم خیلی تا حالا کوتاه اومدم خیلی چیزا رو دیدم و گفتم اشکال نداره ولی اگه کسی بخواد بهم دروغ بگه و اینجور چیزا به هیچ عنوان نمیتونم کوتاه بیام چون احساس میکنم منو احمق فرض کرده این برام یه توهینه یه اخلاقیم که دارم بعضی اوقات توی بحثا جوش میارم ولی نامزدم با این اخلاقم کنار اومده یکم البته من این اخلاقمم قبل از عقد گفته بودم ولی در کل اون بیشتر کنار میاد
4. فک نمیکنم چون توی خانواده ای بزرگ شدم که همیشه بهمون احترام گذاشته شده و اینجور چیزا خیلی برامون مهمه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط اثر راشومون

پست سومی که خودتون در این تاپیک گذاشتین(پست شماره 5)، خودش یه درس عبرت و نقشه راه عالیه برای هر خانمی که قراره در مورد خواستگار تصمیم گیری کنه و تقریبا همه مطلب همونه.
پستهای این تاپیک و تاپیک قبلیتونم خوندم و به نظرم میاد که بهترین جمع بندی رو از ماجرا خودتون داشتین و مشاوری که گفتین ازتون تست گرفته.
فقط برای یادآوری و تاکید میخوام بگم که واقعا دیگه به چه چیز این آقا میتونید دل خوش کنید؟!
1.مثل نقل و نبات دروغ میگن
2.وضعیت مالی بدی دارن
3.از نظر تمام مواردی که توصیه مشاوران مجرب اینه که آقایون از همسرشون بالاتر باشن مثل وضعیت مالی خانواده، وضعیت تحصیلی، درآمد و... از شما پایینتر هستن:311:
4.نفرت انگیزترین صفت ممکن برای یک مرد، یعنی بدحسابی هم به رزومه درخشانشون:311: اضافه میشه
این موارد هر کدوم به تنهایی دلیل بسیار موجهی برای رد کردن یه خواستگاره، مخصوصا مورد دوم که شما قبل از عقد هم تا حدودی ازش آگاه بودین ولی(امیدوارم ناراحت نشین:203:) مثل بعضی از این خانمهای غیر واقع بین که همه چیز رو سطحی میبینن این مشکل بسیار بسیار مهم و وحشتناک رو به مذهبی بودنشون بخشیدین. در حالیکه احراز وضعیت مالی خوب، بعد از اخلاق و ظاهر، سومین احراز صلاحیت:18::311: غیر قابل گذشت برای سنجش خواستگار هست. (این رو از بابت کنجکاوی شخصی میپرسم و اگر دوست نداشتین جواب ندین، ایا در مراحل تحقیق که با بعضی از خصوصیات ایشون آشنا شدین هیچوقت توصیه ها و راهنماییهایی مثل اینکه"مهم فقط ایمانشه و این مادیات رو خدا میرسونه" و "خدا خودش بارها قول داده که روزی رسونه و نباید به خاطر مسایل مادی یه همچین جوونی رو از دست بدی" و... بهتون گفته نشده؟)
ولی مساله اصلی این هست که متاسفانه شما با وجود این آگاهیهایی که در همه پستهاتون نسبت به ماجرا نشون میدین(مخصوصا پست 5 این تاپیک)
اما مسائل احساسی شما رو در تصمیم برای جدایی کند کرده و برای تسریع در این تصمیم احتیاج به یه کاتالیزور دارین.
توصیه من هم اینه که در همین مسیر قرار بگیرین و با مراجعه به مشاور حضوری(شاید همون مشاوری که گفتید ازتون تست گرفتن و توصیه به جدایی کردن)، ازشون مشخصا بخواهید که راهنماییهاشون بیشتر از قبل نقش این کاتالیزور رو براتون ایفا کنه و از تجاربشون در مواجهه با خانمهای دیگه ای که با چنین مردانی زندگیشون به بن بست رسیده و به یه جهنم مجسم تبدیل شده، براتون بگن. چون من حدس میزنم که اگر هم خودتون به تنهایی به اندازه ای قوی باشین که این تصمیم رو بگیرین ولی از زمره اون خانمهایی خواهید بود که بسیار از جدایی لطمه میخورن و فکر میکنن چه اتفاق وحشتناک و غیر قابل جبرانی در زندگیشون افتاده و تا مدتها مرثیه سرایی میکنن!!!!
و توصیه دیگرم هم اینه که به این تاپیک زیاد دل خوش نکنید، چون احتمال داره همونطور که در چند تا از پستها دیدین اتفاقا از این تصمیم منطقیتون برای جدایی از این فرد دلسردتون کنن و شما رو به صبر و ایجاد تغییرات درونی در خودتون ترغیب کنن(اونهم با هدف رفع یه مشکل بزرگ و در این دوره و زمانه تقریبا لاینحل یعنی مشکل مالی)

---

سلام.
اینکه خدا روزی رسانه بخصوص درمورد ازدواج و فرزند، نص صریح قرانه. دهها و شاید صدها مورد حدیث و روایتم در این مورد داریم. شما رو همه شون خط کشیدید و بهشون اعتقادی ندارید؟ اشکالی نداره. ولی در لحنتون به نوعی تمسخر احساس کردم که درست نیست.
درضمن هم قران و هم سیره معصومین همیشه بر این بوده که وضعیت مالی ملاک نیست. نمونه هاشم فراوانه که با این تفکر مبارزه کردن.
این تفکر نادرست رو ترویج ندین.

دو تا خونواده رو میشناسم که خانمهاشون با هم و آقایون هم با همدیگه همکار هستن. یعنی درامد یکسان. هیچکدوم هم کمکی از کسی نمیگیرن. اما:
خانم و آقای اولی عقیده دارن خدا میرسونه. پس تمام حقوقشون رو صرف تفریح میکنن. خانم درامدش رو لباس و زیورآلات میخره. آقا هم با دوستانش بیرون میره و ماشین و مبایلش رو زود به زود عوض میکنه، گاهی دو ماه کارش(دولتی) رو ول میکنه. بچه‌ها هرچی بخوان دارن. توی یه جای پرت یه خونه خیلی بزرگ خریدن. این دو نفر گرچه پس انداز ندارن اما خودشون و بچه هاشون از زندگی لذت میبرن.
خونواده دوم منظم تر هستن. حتی خواب و بیداری، سفر رفتن و... سر ساعته. هزینه کردن و بچه‌هاشون رو فرستادن مدرسه و دانشگاهی که میخواستن. پس انداز مناسبی دارن و خونه معمولی در جای متوسط. خسیس نبودن اما به فکر آینده هم بودن. اینها هم از حاصل عمرشون راضی هستن.
من فکر میکنم همسرتون جز گروه اول و شما جز گروه دوم هستید. یعنی ایشون با اینکه پس اندازی ندارن اما راضی هستن و کمبودی هم ندارن. در حالی که شما فکر میکنید آدم باید حداقل چند ملیون توی حسابش و ده ریال توی کیفش داشته باشه که خیالش راحت باشه. بالاخره شاید اتفاقی افتاد و...
ایشون دروغگو نیستن، "بیخیال" هستن. عادت هم دارن که اگر دچار مشکل حاد شدن (مثلا نداشتن پول) سریع بقیه(مثلا خواهر) به کمک بیان. برای همین نگرانی شما براشون غیر قابل درکه. دروغگویی به خاطر جلوگیری از ناراحت کردن شماست نه چون ذاتا اینجورین. اما در مورد بد حسابی به سختی میشه تغییرش داد. مگر اینکه خودتون همیشه حواستون باشه.
-
با جواب شما به سوالات به نظرم هنوز هم میتونید روی این زندگی حساب کنید. ولی یه تلاش هم جانبه لازمه که شرایط رو به حالت تعادل برسونید و بعد کم کم بیفتید روی غلتک.
هرچه سریعتر اون 15 میلیون بدهی رو وصول و بدهی ها رو صاف کنید.
با باقی مونده پول کمک و تشویقش کنید کارش رو بهتر کنه. اگر میدونید از عهدش بر نمیان با کمک کس دیگه کار مطمئنی راه بندازید.
برید سر زندگی خودتون که از خونواده و تلقین حس "هرچه پیش آید خوش است" جداشون کنید.
از کمال گرایی و حساسیت بیش از حد خودتون کم کنید. باور کنید احتمال اینکه اتفاقی بیفته خیلی کمه.
مخارج خودتون رو بیشتر کنید که بفهمن فقط خوش بودن خودشون مهم نیست. برای شما که نمیتونن از خانوداشون پول بگیرن! دیگه هم پولی بهشون ندید. اگر امکانش هست وام بگیرید یا به نحوی خرج جدیدی روی دوشش بندازید.
کارهای دیگه هم هست که در صورتی که قصد ادامه زندگی رو داشته باشید مشاور بهتون میگه.
-
دیگه فکر کردن کافیه. یه تصمیم جدی بگیرید و عملی کنید. همسرتون همین آدمی هست که توصیف کردید: خوش اخلاق و مهربون و بی‌خیال. شما هم باهوش و حساس هستید.
میتونید کمر همت ببندید و زندگی رو با اراده و چشم پوشی از مسائلی که باید(نه مسائلی که نباید!) بسازید. می‌تونید ولش کنید بره دنبال زندگیش!(دقیقا به همین راحتی).

سلام مشکل من هم مثل مشکل شماست البته با کمی تفاوت جزئی و دقیقا نمیدونم باید چیکار کنم البته من پامو فراتر از شما گذاشتم و به همسرم تو فراهم جهیزیه ایشون کمک مالی کردم درستوغلطشو نمیدونم
میشه بدونم شما چیکار کردید؟

دوست عزیزم سلام

راستش پستتون رو که خوندم کمی ناراحت شدم من شخصیتی مثل شما دارم دوست دارم خوش حساب باشم صادق باشم و پس اندازی برای مبادا داشته باشم فقط می خوام اینو بگم به عنوان یک خواهر تو حقت از زندگی اینه که ازش لذت ببری و یاری داشته باشی که در کنارش احساس ارامش کنی . ما تو فامیل یه نفرو داریم تقریبا مث همسر شماست و همسرش هم دقیقا مثل خودشه یعنی درو تخته جورن با این حال الان که بچه هایی دارن که به سن من و شما رسیدن همیشه حسرت زندگی دیگران رو می خورن خونواده من سخت گیر بودن که ما حداقل به جایی رسیدیم که به قول معروف دستمون به دهنمون می رسه اما خونواده ای که عقل معاش ندارن شاید در آینده بچه هاشون هم عذاب بکشن . پس عاقلانه عمل کن به فکر 2 3 سال آینده نباش حرف 30 40 سال زندگیه . اینم بگم تو به عنوان یه دختر حقت اینه که خونه همسرت همیشه یه درجه بهتر از خونه پدرت باشه حالا از هر لحاظی که برات اولویت داره می خواد مالی باشه یا حسی یا هر چیز دیگه ای .
امیدوارم همه موردایی که دوستان مطرح کردن رو در نظر بگیری بعد تصمیم بگیری
موفق باشی