شوهرم بی عرضه است و به درد هیچ کاری نمی خوره. چیکار کنم؟

من 12 ساله که ازدواج کردم. زمان ازدواج همسرم دانشجوی سال آخر یکی از بهترین دانشگاههای ایران بود و من فکر می کردم کسی که تحصیلات خوب داشته باشه می تونه آدم موفقی هم باشه.

ازدواج ما کاملا یه ازدواج سنتی بود و بدون آشنایی و شناخت. نه من از ارتباط با آقایون چیزی می دونستم و نه اون در مورد روحیات خانمها. ولی از همون روزی که وارد زندگی من شد دیدم اون صلابت لازم رو نداره و نمی تونه جلوی دیگران بایسته و از من دفاع کنه در حالیکه هدف اصلی من برای ازدواج پیدا کردن یک تکیه گاه و حامی بود که در خانواده پرجمعیت خودم این امکان رو نداشتم و یکی از دلایلم برای ازدواج فرار از مشکلات خانواده بود.

اون خیلی آدم ساده و ساکتی هست همه اش تو خودشه و انگار روحش اصلا توی این دنیا نیست. اولین روز آشنایی ما به من گفت که آدم کم حرفی هست ولی من اینو نشونه بدی نمی دونستم ولی بعدها فهمیدم که چقدر بد هست این مساله.
تو خونه کلا اون آشپزی می کنه و معمولا کارای آماده کردن دخترم برای مدرسه و غذا گذاشتن و رسیدگی به تکالیف و بازی با اون رو تا حدودی انجام می ده و دخترم هم خیلی بهش وابسته هست ولی زمانی که با شخص سومی رو در رو میشه رفتارش خیلی ناشیانه و مثل بچه هاست. نمی تونه درست تصمیم بگیره که چه حرفی رو چه وقت بزنه یا چه عکس العملی انجام بده واسه همین ترجیح می ده خیلی تو جمع نباشه.

بخاطر طعنه و کنایه های مادرشوهرم و رفتار دوگانه اش با ما و بچه های دیگه اش، با خانواده اش قطع رابطه کردیم ولی می دونم که دوست داره باهاشون ارتباط داشته باشه ولی از ترس رفتار من این کار رو نمی کنه یا مخفیانه ارتباط داره باهاشون.

اون مدتها بیکار بود، درآمد کافی نداشتیم خیلی وقتها اجاره خونه و ... رو به موقع نمی داد و همیشه درگیر مسایل مالی بودیم که سالها به طول انجامید تا اینکه بعد از 10 سال خونه و ماشین خوب خریدیم.

الان کوچکترین کاری رو هم که بهش بدم درست نمی تونه انجام بده چون حواسش به کار نیست، مدارکش رو گم می کنه، کارهایی رو که باید انجام بده فراموش می کنه، حوصله درست لباس پوشیدن و نظافت شخصی هم نداره. هیچ کس براش مهم نیست توی این دنیا. من می ترسم این بی خیالی و بی عرضه بودنش آینده دخترم رو هم تباه کنه.

نمی دونم چیکار کنم! :54:

سلام خانومی
منکه میگم به هیچ وجه بی خیال و بی عرضه نیست ...امیدوارم هیچوقت اینجور حرف هارو تو روش نگفته باشید( سرکوفت زدن و سرزنش کردن)

اونهمه کار انجام میده و از عهدش برمیاد مخصوصا برای دخترتون که خیلی از آقایون بلد نیستن یا وقتشو ندارن....پس فرد بی عرضه و بی مهارتی نیست...
حالا اینکه با افراد جدید و محیط جدید کمی اونطور که میگین عمل میکنه ...درون اون مطمئنا غوغاست خودش اشراف به مسائلش داره و چون کم حرفه احساسات درونشو بروز نمیده - شاید کم رو باشه ... با یک روانشناس مشورت کنید حتما ...روی مهارت های ارتباطیش کار بشه بهبود پیدا میکنه...نگران نباشید ... خانومی وقت این نیست که شما خسته بشید وقت اینه که ابتدا همینطور که هستن قبولشون داشته باشید (از سرزنش و ناله کردن دست بردارید) و مثل یک همراه خوب بهش کمک کنید از راه درست... همسرتون فردی توانمند هستن منتها شما سعی کنید اعتماد به نفسش رو بالاببرید ...و ببینید که چکارهایی که میتونه انجام بده اون موقع باید نگران این باشین که دیگران چشمش نزنن!! :311:

زندگی رو اینقدر سخت نگیرید افراد درونگرا و برون گرا هرکدوم خوبیها و نواقصی دارند...

دنیای آدم های ساده و بی آلایش خیلی زیباست اما همه این رو نمی بینند...

موفق باشید :72:

من اون اوایل خیلی سعی می کردم بهش روحیه بدم و ازش تعریف کنم ولی دیدم تاثیری نداره زیاد روی اون و متاسفانه خیلی وقتها با هم سر همین بی مسئولیتی هاش با هم مشاجره می کنیم و هروقت با هم مشاجره می کنیم اونقدر عصبانی می شم که هر حرف بد و توهین و فحشی که به ذهنم میاد به خودش و خانواده اش می گم . اون اوایل موقع مشاجره اونم جوابم رو می داد و توهین و ناسزا به من و خانواده ام می گفت در جواب من ولی اخیرا دیگه بی خیال شده و هربار من بهش حرف بدی می زنم اصلا جوابی نمیده یا یه دلیلی میاره که خودش رو تبرئه کنه و خیلی کم پیش میاد که جواب بده چون وضع بدتر میشه.
همیشه احساس می کنم کسی اونو آدم حساب نمی کنه و خودش همیشه می گه "منو با مردهای دیگه مقایسه می کنی همش ولی من 20 سال سرم تو درس و کتاب بوده و از روابط اجتماعی چیزی حالیم نیست" در حالیکه هیچکدوم از خواهر برادراش مثل اون نیستند. تازه بنظرم اون منو با زنهای دیگه مقایسه می کنه و همه اش می گه تو اصلا آشپزی نمی کنی یا مثل خانمهای دیگه کار نمی کنی بیرون.

متاسفانه توی این 12 سال من هیچ چیزی از این زندگی به دست نیاوردم در حالیکه من مجبورش کردم تا بعد از فوت پدرش (که قبل از ازدواج ما بود) درسش رو تموم کنه، مراسم عروسی ساده بگیره، سربازیش رو معاف بشه و فوق لیسانس بگیره و برادرم برای کار جایی معرفیش کرد و توی همه کارها بهش مشاوره دادم که پولش رو روی طلا سرمایه گذاری کنه و بعد تونست با همون سرمایه گذاری که با فکر و اصرار من و قناعت من در زندگی بوده خونه بخره.

هر کسی که می بینتش می گه چه شوهر آروم و مظلومی داری و از این که اینهمه مظلوم نمایی می کنه و حتی خانواده ام هم طرفدارشن لجم می گیره. اون آخه اصلا توجهی به من نداره و دوستم نداره، نه محبتی نه نوازشی. همش باید من ازش گدایی محبت کنم. وقتی مریض می شم اصلا واسش مهم نیست مگه من اصرار کنم تا منو ببره دکتر. اگه خانواده اش، خانواده من یا حتی تو خیابون کسی به من توهینی کنه جوابش رو نمیده. اصلا حواسش به من نیست و انگار من وجود ندارم اصلا.

وقتی ازش میپرسم چرا به من توجه نمی کنی یا چرا بیرون که میری لباس مرتب و تمیز نمی پوشی میگه اونقدر درگیری های ذهنی و کاری دارم که حواسم نیست به چیزای دیگه و نمی تونم در آن واحد به چندتا چیز فکر کنم یه بار هم می گفت اینقدر توی دعوا به من حرف بد زدی تو این 10 -12 سال که دیگه احساسی برام نمونده در حالیکه از همون اول هم احساسی نسبت به من نداشت و احساس می کنم اونم بدتر از من افسرده هست. تنها دلیلی که تا حالا باهاش موندم که خودش هم می دونه اینه که خانواده ام در صورت جدایی منو حمایت نمی کنن و مجبورم با ندونم کاری هاش بسازم هر وقت هم میگم بیا جدا بشیم می گه "تو صلاحیت بزرگ کردن دخترمون رو به تنهایی نداری چون عصبی هستی و حوصله اش رو نداری و اون به هر دوی ما نیاز داره وگرنه منم دوست ندارم باهات زندگی کنم" در حالیکه بخاطر زیبایی و چهره جذابی که دارم همه مردها چشمشون دنبال من هست ولی من تا حالا کوچکترین خطایی در زندگی نداشتم و به همسرم وفادار موندم و حتی فکر خیانت رو نکردم در حالیکه می دونم اگه جدا بشم خیلی بهتر از اون رو می تونم پیدا کنم که هم دوستم داشته باشه هم پول و ثروت بیشتری داشته باشه و هم فهمیده باشه.

تا حالا برای حل مشکل چند بار مشاور هم رفتم. هروقت هم من تنها رفتم پیش مشاور با خصوصیاتی که ازش گفتم اول بهم گفتن ازش جدا بشم ولی فقط کافیه اون 1 جلسه پیش مشاور بره و مظلوم نمایی کنه فوری مشاور نظرش عوض میشه و میگه باید روابط اجتماعی یاد بگیرین و مهارتهای زندگی!

من متاسفانه آدم خیلی خیلی حساسی هستم و نکته سنج و برعکس من شوهرم در ظاهر خیلی بیخیال و با eq یا هوش اجتماعی پایین (اینو خودش می گه در حالیکه iq و هوش خیلی خوبی داره)

سلام
از نظر همسرم من هم مثل شوهر شما هستم
من هم تحصیلات خوبی دارم، یک کار ثابت و 2 کار پاره وقت دارم ، درآمدم نسبتا خوبه (به طور متوسط ماهی 8 تومن)،تمام وقت آزادم ماله خانوادست و از ساعت 6 بعد از ظهر و پنج شنبه و جمعه به طور کامل در اختیارشونم. حداقل 50 درصد کارای خونه رو انجام میدم. از نظر خودم روابط اجتماعیم خوبه،زندگی رو اصلا سخت نمی گیریم,عقیده من اینه که آدمها برای لذت بردن از زندگیشون آفریده شدن، وقتی دعوامون میشه همسرم از خونسردی من بیشتر عصبانی میشه،تا الان به همسرم بی احترامی نکردم، نهایت احترام ممکن رو هم به خانوادشون میذارم، اتفاقا هر وقت هم مشکلی پیش میاد طرفدار من هستن
اما از نظر همسرم تنبل و بی عرضه هستم
بعد از 5 سال زندگی مشترک هنوز نفهمیدم که خواسته ایشون از زندگی چیه
همسرم وسواس شدید داره و فوقالعاده آدم کمالگرایی هست.یه بار هم که به روانشناس مراجعه کردیم مشخص شد که وسواس اوردرینگ داره.ولی خودش قبول نداره
شاید همسر شما هم مشکل خاصی نداره فقط باید باهاش مدارا کنید ،کمی محبتتون رو بهش بیشتر کنید،
خود من وقتی همسرم کوچکترین محبتی بهم میکنه مثل اینه که دنیا رو بهم دادن، وقتی بهم کم توجهی میکنه من هم اصلا حوصله رسیدن به خودم و مرتب بودن رو ندارم و برعکس
خواهرم همه رفتارها دوطرفه هست
سعی کنید سرگرمی های مشترک پیدا کنید
برای علایق شخصی خودتون وقت بزارید به همسرتون هم همینطور
و آخر اینکه بدونید که بعضی چیزها رو نمیشه تغییر داد و به جای تلاش بیهوده سعی کنید که به شرایط خودتون رو وفق بدید
مثلا همسر من وسواس داره و حاضر به درمان نیست ،چنان به خوش فشار می آورد که شبها از کمردرد و دست درد نمیتونست بخابه و صبح ها واسه سر کار رفتن واسش مشکل پیش میومد،اوایل سعی میکردم باهاش مقابله کنم ولی از وقتی با این موضوع کنار اومدم و تو کارهاش بیشتر کمکش کردم اوضاعش بهتر شده.

معمولا افراد دروان گرا و کم اعتماد به نفس در مواجهه با افراد برون گرا و پرخاشگر (طبق گفته خودتان) به موضع انفعال می روند.
دلم برای شوهرتون سوخت.:47:

اولا ک اک iqپایینی داشت در بهترین دانشگاه ایران تحصیل نمیکرد ثانیا اصلا بی عرضه و بی محبت نیست از توجهی ک ب دخترتون داره مشخصه ک خیلی هم با محبته ولی درونش بالفعله ک متاسفانه شما نتونستین فعالش کنین
یکی از اشتباهاتتون ک تو این تاپیک ب چشم میخوره اینه ک با خانوادش قطع رابطه کردین و اون مخفیانه این کارو میکنه و از ترس شما میترسه رابطه برقرار کنه
ببینید خانم من حدود 3 الی 4 ماهه ک با خانوادم قطع رابطه کردم و شوهرم مسبب بود و اون این چیزو میخاد و ازدن موقع از شوهرم متنفر شدم باهاش خوبم ولی ب ظاهر اون برای زندگیمون خیلی زحمت میکشه و همه جوره هوامو داره پول و ثروت هم داره اما اگ قصر طلا هم برام بزاره جبران کمبود حضور خانوادم تو زندگمیم داغونم کرده ب طوری ک بیشتر وقتا گریه میکنم البته دور از چشش
این رو گفتم ک بدونید شوهر شمام در عذابه من نمیدونم اون چ خانواده ای داره ولی اگ واقعن میخایید جایی تو دلش باز کنین برای ارتباط با خانوادش پیش قدم شین هر چند کم و کمرنگ خیلی تو روحیه اش تاثیر میزاره آخه با توصیفاتی ک گفتین ب نظر یکم هم افسردگی داره
در ضمن شوهر شما اصلا هم مظلوم نمایی نمیکنه واقعن مظلومه ک شما آشپزی نمیکنین یچه داری نمیکنین تازه فحش خانوادشم میدین و جواب نمیده باید یه چند مدل از اون شوهرا ببینید ک چطور ب خانواده هاشون حساسن شوهر خودم ک اگر خدای نکرده فقط ب این مسعله اشاره کنم ک بر سر مبارک خاندادش ابرویی هست باید فاتحه زندگیمو بخونم
خانم محترم قدر شوهر خوبتو بدون اون فقط مهارت های ارتباطی اش کمه ک اونم شما باید کمکش کنین همونطور ک یادش دادین چطور پول جمع کنه و خونه و ماشین بخره خب یادش بدین چطور با دیگران ارتباط برقرار کنه و اعتماد ب نفسشو ببره بالا. به هر حال اگ همسر و زندگیتون رو دوس دارین باید در این زمینه تلاش کنین
موفق و موید باشید

اول بگو دوسش داری؟اره یا نه

شوهرت شاید کمی خجالتی یا درون گرا بوده
اما با رفتارهای شما در طی این دوازده سال تمام اعتماد به نفس و جراتش را از دست داده و یه آدم ترسو و مضطرب و نگران شده که هیچ کاری از دستش برنمی آد.

چون دائم نگران این هست که این دفعه با چی می خوای بزنی تو سرش و تحقیرش کنی.
هر کاری می کنه با ترس و دلهره از شماست.

اگه می خوای درست بشه، رفتارت را باهاش درست کن. بهش احترام بذار. تحقیرش نکن.

شما چرا آشپزی و بچه داری بلد نیستی؟
تو این دوازده سال چرا یاد نگرفتی؟

وقتی دوازده سال بزنی تو سر یک نفر
وقتی مادر و خانواده اش را بایکوت کنی
وقتی عصبانی می شی به شوهرت و خانواده اش توهین می کنی
وقتی همه کارهای خونه با خودشه
وقتی بهش می گی من طلاق بگیرم می دونم یه شوهر بهتر گیرم می آد (یه سر به تاپیکهای "خواستگار مناسب ندارم" بزنید یه کم راهنمایی بدین )
وقتی این همه توهین و تحقیر و آزار و اذیتش کنی

چیزی ازش نمی مونه. می شه یه مرده متحرک.

خودت کردی .........

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sety

هربار من بهش حرف بدی می زنم اصلا جوابی نمیده یا یه دلیلی میاره که خودش رو تبرئه کنه و خیلی کم پیش میاد که جواب بده چون وضع بدتر میشه.
همیشه احساس می کنم کسی اونو آدم حساب نمی کنه در حالیکه هیچکدوم از خواهر برادراش مثل اون نیستند. تازه بنظرم اون منو با زنهای دیگه مقایسه می کنه و همه اش می گه تو اصلا آشپزی نمی کنی یا مثل خانمهای دیگه کار نمی کنی بیرون.

متاسفانه توی این 12 سال من هیچ چیزی از این زندگی به دست نیاوردم در حالیکه من مجبورش کردم تا...

هر کسی که می بینتش می گه چه شوهر آروم و مظلومی داری و از این که اینهمه مظلوم نمایی می کنه و حتی خانواده ام هم طرفدارشن لجم می گیره. اون آخه اصلا توجهی به من نداره و دوستم نداره، نه محبتی نه نوازشی. همش باید من ازش گدایی محبت کنم. وقتی مریض می شم اصلا واسش مهم نیست مگه من اصرار کنم تا منو ببره دکتر. اگه خانواده اش، خانواده من یا حتی تو خیابون کسی به من توهینی کنه جوابش رو نمیده. اصلا حواسش به من نیست و انگار من وجود ندارم اصلا.

وقتی ازش میپرسم چرا به من توجه نمی کنی یا چرا بیرون که میری لباس مرتب و تمیز نمی پوشی میگه اونقدر درگیری های ذهنی و کاری دارم که حواسم نیست به چیزای دیگه و نمی تونم در آن واحد به چندتا چیز فکر کنم یه بار هم می گفت اینقدر توی دعوا به من حرف بد زدی تو این 10 -12 سال که دیگه احساسی برام نمونده در حالیکه از همون اول هم احساسی نسبت به من نداشت و احساس می کنم اونم بدتر از من افسرده هست. تنها دلیلی که تا حالا باهاش موندم که خودش هم می دونه اینه که خانواده ام در صورت جدایی منو حمایت نمی کنن و مجبورم با ندونم کاری هاش بسازم هر وقت هم میگم بیا جدا بشیم می گه "تو صلاحیت بزرگ کردن دخترمون رو به تنهایی نداری چون عصبی هستی و حوصله اش رو نداری و اون به هر دوی ما نیاز داره وگرنه منم دوست ندارم باهات زندگی کنم" در حالیکه بخاطر زیبایی و چهره جذابی که دارم همه مردها چشمشون دنبال من هست ولی من تا حالا کوچکترین خطایی در زندگی نداشتم و به همسرم وفادار موندم و حتی فکر خیانت رو نکردم در حالیکه می دونم اگه جدا بشم خیلی بهتر از اون رو می تونم پیدا کنم که هم دوستم داشته باشه هم پول و ثروت بیشتری داشته باشه و هم فهمیده باشه.

تا حالا برای حل مشکل چند بار مشاور هم رفتم. هروقت هم من تنها رفتم پیش مشاور با خصوصیاتی که ازش گفتم اول بهم گفتن ازش جدا بشم ولی فقط کافیه اون 1 جلسه پیش مشاور بره و مظلوم نمایی کنه فوری مشاور نظرش عوض میشه و میگه باید روابط اجتماعی یاد بگیرین و مهارتهای زندگی!

من متاسفانه آدم خیلی خیلی حساسی هستم و نکته سنج و برعکس من شوهرم در ظاهر خیلی بیخیال و با eq یا هوش اجتماعی پایین (اینو خودش می گه در حالیکه iq و هوش خیلی خوبی داره)

---

خب شما که چنین فرشته‌ای هستید چرا با این موجود بی عرضه و به درد نخور موندید. یه تنه هم که رفتید به قاضی و گفت ازش جدا بشید. میشه بگید واقعا چرا موندید؟!

انتظار دارید چیکار کنه این "آقا"؟

متاسفانه در زندگی شما جای زن و مرد عوض شده.شما روحیه زنانه ندارید و مردتون اقتدار و مردونگی.قبلا هم دیدیم که این زندگیها اولش خیلی خوبه ولی به مرور زن خسته میشه و قاطی میکنه.حالا شما هر چی بگید آقاتون فرشتس و مظلومه و خوبه فک نکنم تاثیری کنه.
به نظرم تو این زندگیا مرد باید اجازه بده زن به کارای زنونش یرسه و فقط کمک حال باشه و زن اجازه بده مردش مرد باشه.
وقتی این توازن به هم میخوره زندگی به هم میریزه.
به نظرم تساوی حقوق زن و مرد اشتباهه بلکه باید برابری باشه.

سلام..تایپیکت رو خوندم خیلی تعجب کردم...وااای خدای من.....خوب عزیزم وظیفه شما دقیقا چیه؟؟؟ اشپزی که با شوهرتونه...مسائل مربوط به دخترتون که با شوهرته..بازی و خرید و تربیت و رسیدگی به تکالیف هم که با اونه...حکم قطع ارتباط با خانوادش رو هم که دادی...توی بحث و دعواها هم که کلی بد و بیراه بهش میگی...و اونم سکوت اختیار میکنه.....پس یه جورایی شوهر داری هم که تعطیله........خب عزیز دلم ...تو واسه شوهرت زن هستی؟؟ که اون بخواد واسه تو مرد باشه؟؟؟از چیزی رنج میکشی که مسببش خودت بودی.....من خیلی واست نوشتم...اما موقع ارسال همش پرید......عزیزم شما خیلی داری کم کاری میکنی....به خودش نمیرسه؟؟؟؟ مگه تمام مردای دنیا خوشتیپ به دنیا میان..مردا تا مجردن محتاج مادرشون هستن..وقتی هم که متاهل میشن..یه زن باید بهشون برسه....اتو زدن لباس..واکس زدن کفشا...خوب خوشتیپی که همینجور الکی نیست...بنده خدا مگه وقت میکنه به خودش برسه؟؟؟؟ تا بیرونه..کار بیرون..وقتی هم میاد خونه..کار خونه........شما ابهت و مردانگی شوهرتون رو ازش گرفتین......و این خیلی بده...خیلی بد..!!به نظر من از خودت شروع کن...از اشپزی خوشت نمیاد..لااقل هفته ای سه بار انحام بده...تو الگوی فرزندت هستی.....بزار همسرت بوی یه زن رو هم توی خونه و هم توی وجودش احساس کنه......اصلا بهش بگو..به زبون بیار..وقتی یه بار اصلاح کرد بهش بگو چقدر جوون شدی....هم تحریکش کن که جوانتر میشه..هم اینکه بهش بفهمون که براش مهمی........!! عزیز دلم توی بحث میدونی چرا در مقابل بد و بیراه تو سکوت میکنه؟؟ میخواد با سکوتش تو رو ادب کنه.....که بهت بفهمونه من یک مرد هستم..چرا داری کوچیکم میکنی....اینکه بهت بفهمونه دوست نداره با هم کلام شدن با تو..خودش رو کوچیک کنه.....setyعزیزم از حرفام ناراحت نشی..ولی شما خیلی شوهرت رو خار و کوچیک کردی...واسه مرد چقدر سخته بخواد دزدکی خانوادش رو ببینه....عزیزم از خودت شروع کن....یک هفته ازمایش کن.......مردانگی رو بهش هدیه کن......حس لذت بخش زنانگی رو هم به خودت هدیه کن..
موفق و ماندگار باشی

سلام
زدی اعتماد به نفس بنده خدا رو خرد خاکشیر کردی بعد میگی بی عرضه س.
بچه داری که نمیکنی، اشپزی که نمیکنی دقیقا نقش شما تو زندکی چیه؟ به خونواده و خودشم انواع و اقسام توهینها رو میکنید..
شوهرتون واقعا مظلومه. ببخشید صریح میگم ولی اگه خدای نکرده همچین زنی گیر من بیاد از پنجره اخرین طبقه ساختمون پرتش میکنم بیرون، خودمم میرم کلانتری معرفی میکنم

فقط با توجه به عنوان تاپیکتون ومنتسب کردن این صفات بدون در نظر گرفتن هیچ حرمتی برای ایشون ، که این محیط مجازی خود نمونه کوچکی از رویکرد و نگرش افراد در دنیای واقعی است ، بیان گر این واقعیت می باشد که شما بیشتر نیاز به مشاوره جهت اصلاح ایرادهاتون دارید تا همسرتان.

ممنون دوستان عزیز از راهنمایی هاتون، زدین نابودم کردین دیگه :(

راستش مساله به این سادگی که فکر می کنید نیست.

اولا من نگفتم کارای خونه رو انجام می ده فقط آشپزی می کنه و دلیلش هم اینه که من واقعا از آشپزی کردن بدم میام و خیلی زود خسته می شم. هربار هم غذا درست کردم کسی نخورده چون نمی تونم با حوصله انجام بدم و شوهرم هم دستپختم رو دوست نداره واسه همین ترجیح می ده خودش غذا درست کنه چون هم علاقه داره و هم از دوران دانشجویی همیشه درست می کرده. تمیز کردن خونه با منه هر چند اگه ازش بخوام کمک می کنه تا حدودی ولی نه زیاد. و منم از نظر بدنی خیلی ضعیفم و به خاطر افسردگی و بی خوابی های شبانه (3-4 ساعت خواب در شبانه روز بدلیل خوره های فکری) واقعا نمی تونم خیلی کار کنم توی خونه و دخترم هم خیلی بهم می ریزه همه جا رو و کثیف می کنه.

در مورد کارهای دخترم، تقریبا 50% رو اون انجام میده بخصوص صبح که میخواد ببرتش مدرسه و منظورم این نبود که من اصلا کاری نمی کنم. رسیدگی به بچه هم اندازه اون انجام می دم ولی باز هم به دلیل افسردگی شدید خودم واقعا حوصله هیچ چیزی ندارم و وقت زیادی واسه دخترم نمی تونم بذارم چون واقعا توانش رو ندارم واسه همین دخترم خیلی بیشتر وابسته پدرش هست تا من و از اینکه با اون وقت بگذرونه بیشتر خوشحاله و وقتی دارن با هم بازی می کنن و من میرم پیششون میگه مامان تو نیا، برون بیرون بازی با تو واسم fun نداره! چون همش موبایلت رو نگاه می کنی :(

در مورد خانواده همسرم،
مادر شوهرم زندگی منو نابود کرد. اعتماد به نفسم رو گرفت. من همیشه باهاشون با احترام رفتار کردم ولی همیشه با بی حرمتی و طعنه و کنایه های شدید روبرو شدم. همسرم فرزند اول خانواده بوده و پدرش رو سالها قبل از دست داده و تو خونشون مادرسالاری بوده همیشه. توی این 12 سال شاید 12 بار خونه مادرشوهرم نرفتیم چون هربار خودم پیش قدم شدم برای ارتباط مجدد، با چشم گریون برگشتم خونه. با اینکه شوهرم خودش قبول داره رفتار مادرش درست نیست ولی هیچوقت در مقابل اونا از من دفاع نکرد و نتونستم بهش تکیه کنم ولی اگه اون مرد با اقتداری بود می تونست هم منو داشته باشه هم خانواده اش رو و الان نه منو داره نه اونا رو. نه من دوستش دارم نه خانواده اش. منم به خاطر حساسیت شدید خودم هر حرفی بهم بزنن بهم بر می خوره و تو خودم نگه می دارم و ماهها و سالها شبانه روز بهش فکر می کنم و بخاطرش گریه و زاری و دعوا می کنم و همسرم هم نسبت به گریه هام دیگه بی خیال شده و نمیاد پیشم آرومم کنه. بهترین سالهای عمرم که می تونستم واسه همسرم و خودم صرف کنم صرف فکر کردن به رفتارهای مادرشوهرم کردم :(

اما در مورد همسرم
شاید خیلی از خانمها و حتی خود من قبل از ازدواج واقعا همچین شوهری دوست دارن داشته باشن که یه سری کارای خونه رو انجام بده و آشپزی کنه و آروم باشه، ولی واقعا هیچی از روابط اجتماعی بلد نیست. هر کاری می خواد انجام بده یا سرش کلاه می ذارن یا ضرر می کنه یا حقش رو می خورن با اینکه هوش خوبی داره و از نظر علمی و تحلیل کاری و کامپیوتری فوق العاده بالا هست و ایده و فکر داره ولی با هر کی رفت و آمد می کنیم نمی تونه اونو نگه داره یا ازش درست استفاده کنه و ارتباط موثری ایجاد کنه.
وقتی می خواد جایی کاری بگیره چون درست بلد نیست صحبت کنه اونو جدی نمی گیرن یا اینکه می فهمن آدم زرنگی و با سیاست و شارلاتانی نیست ازش کار می کشن و زیاد بهش پول نمی دن اونم مجبوره پروژه بگیره و تو خونه بیشتر پای کامپیوتره که مثلا کار انجام بده که بازم درآمدش زیاد نیست.

وقتی با فامیلها یا دوستان هستیم آدم کم حرفیه و تا زمانی که ازش سوالی نپرسن حرفی نمی زنه و میگه اینا دارن در مورد یه سری چیزای بیخود روزمره صحبت می کنن و من نه علاقه ای دارم نه مهمه واسم. هر چند می گه من خیلی تو جمع تحت فشار هستم که منم یه چیزی بگم و خودم رو قاطی جمع کنم ولی نمی تونم. همش میگه نمی تونم عوض بشم ولی دوست دارم عوض بشم ولی نمیشه. البته گاهی وقتا که تصمیم بگیره توی جمعی صحبت کنه و جواب بده واقعا می تونه ولی احساس می کنم زود خسته می شه و خیلی نمی خواد به خودش فشار بیاره و سری بعدی دوباره کم حرف می شه.

در مورد نگرانی های من و آینده هم که ظاهرا بی خیاله. همش میگه درست میشه ولی هیچوقت درست نمیشه! :(
کارهای فنی که اصلا بلد نیست و هر چیزی توی خونه خراب بشه دیگه باید بندازیم دور. حوصله شستن ماشین و تمیز کردن اونو نداره. میز خودش هم که همیشه پر از وسایل و ظرف کثیف و مونده های خوراکی و ... هست.

از نظر احساسات:
خیلی بی احساسه نسبت به من و اصلا بهم توجه نمی کنه انگا منو نمی بینه اصلا. از اول ازدواج و آشنایی مون همینطوری بوده. دامنه نوسان احساساتش خیلی کمه. نمیشه فهمید الان خوشحاله یا ناراحته یا احساس خاصی داره. نه هدیه می خره واسم نه گل نه هیچوقت از کاری که کردم تشکر می کنه. اگه موهام رو رنگ کنم حتی متوجه نمیشه مگه اینکه خیلی رنگ متفاوتی باشه در حد سیاه و سفید. اگه ارایش کنم تو خونه انگار نمی بینه مگه ازش بپرسم خوبه اونم همیشه میگه آره. هیچوقت نظری در مورد لباسم نمی ده. هروقت می گم چی بپوشم میگه همونی که دیروز پوشیدی!! :97:
اگه دردی داشته باشم منو دکتر نمی بره می گه هر وقت رفتیم دکتر همیشه گفته ان از اعصابته و هیچوقت مشکلی نبوده خودش خوب میشه مگه اینکه خودم ازش بخوام منو ببره دکتر وگرنه خودش هیچوقت ناگفته انجام نمی ده.

وقتی میاد خونه اگه خونه رو تمیز کرده باشم هیچی نمی گه مگه ازش بخوام و اونم سرسری تشکر می کنه. کلا هیچ کاری رو ناگفته انجام نمی ده مگه ازش بخوام. اگه نیاز به کمک داشته باشم تا زمانی که بهش نگم کمک نمی کنه و وقتی بهش اعتراض می کنم می گه تا زمانی که کسی ازم کمک نخواد من از کجا بدونم کمک می خواد. میگه : "تا وقتی ازت کمک نخواستم بهم کمک نکن و تو هم هربار کمک خواستی بهم بگو من حواسم نیست که کمک می خوای یا نه چون خودم معمولا از کسی کمک نمی خوام فکرم به اینجا نمی ره که ممکنه تو هم کمک بخوای"

من بچه های 10-15 ساله رو هم که می بینم خیلی زرنگ تر و با سیاست تر از اون هستن. مثل اینه که توی بچگی مونده و رشد فکری و اجتماعیش متوقف شده. فقط به ظاهر آدم بی آزاری هست برای دیگران ولی این ندونم کاری هاش زندگی منو تباه کرده. تنها کاری که درست می تونه انجام بده اینه که بره واسه این و اون کار کنه و حقش رو بخورن.

دوست عزیز
چندتا کار هست که میتونید انجام بدید:
1- کم حرفی و درون گرایی شوهرتون رو بعنوان یک مشخصه شخصیتی بپذیرید همونطور که همسرتون برون گرایی شما رو پذیرفته
2- به سر و وضع شوهرتون رسیدگی کنید لباسای شیک و تمیز براش بذارید حتی اگه نمیاد همراتون خرید خودتون براش خرید کنید.
3- میز و اتاق کار همسرتون رو مرتب کنید (باور کنید 90درصد آقایون همینند)
4- به مشاوره مراجعه کنید و اگه ناراحتی اعصاب دارید برطرفش کنید (خب معلومه که همسرتون در مواجهه با یه فرد عصبی دیگه احساساتی براش نمی مونه)
5- در مورد موفقیت هاش و کارهای مثبتی که تو زندگی انجام داده باهاش صحبت کنید و تا اصلا و ابدا حرف منفی باهاش نزنید.
6- و از همه مهمتر با خانوادش ارتباط برقرار کنید.

تغییر روحیه شوهر شما باتوجه به روحیه سلطه پذیری که دارند بسیار بسیار راحت است. قدرشو بدونید.

اما جواب دوستان عزیز:

یاس پاییزی
ممنون، اون از نظر کاری بسیار توانمنده ولی از نظر تصمیم گیری و اقتدار مردانگی در جامعه و سیاست زندگی متاسفانه صفره. من اوایل زندگی خیلی بهش پر و بال دادم و اعتماد کردم بهش ولی اشتباه بود. من چون توی خانواده خودم هیچ ارزش و احترامی برای من قائل نبودن دنبال یه آدم قوی و حمایتگر می گشتم که متاسفانه ایشون اصلا آدم حمایتگر و قابل تکیه ای نیستن.

ehsan59
همسرم یه زمانی از نظر کاری و مالی چندتا کار همزمان داشت و درآمدش گاهی وقتا به 10 تا 15 میلیون در ماه هم می رسید ولی موقت بود. ما 8 سال از 12 سال رو مشکل مالی داشتیم همیشه و طی 4 سال یه دفعه درآمدش زیاد شد و خونه و ماشین خرید و بعدش دوباره ضعیف شد. عرضه ای که من منظورم هست فقط شغل نیست. زندگی یه مرد فقط بخشیش کار و شغل هست. منم ادم کمالگرایی هستم و می خوام همه چیز طبق خواسته من و در حد مناسب باشه ولی همیشه یه جای کار می لنگه!

masamasa
من نگفتم iq پایینی داره گفتم EQ یا همون هوش هیجانی که مربط به روابط اجتماعی میشه فکر کنم. که اینم خودش می گه وگرنه IQ تحصیلیش خیلی هم بالاست. فقط به چیزای مورد علاقه اش فکر می کنه و توی همونا قوی هست ولی به مسائل زندگی و اجتماعی علاقه ای نداره و توش دقیق نمیشه و نمی تونه درست عکس العمل نشون بده. بچه داری که می کنم و در مورد آشپزی هم نوشتم دلیلش رو. در مورد خانواده اش هم زمانی که خیلی عصبانی می شم از کاراش دست خودم نیست که حرف بد نزنم بهشون چون واقعا باعث و بانی همه این بدبختیا مادرش هست که بچه اش برای زندگی توی این جامعه درست تربیت نکرده ولی اینهمه ادعا داره.

من خودم بارها دیدم وقتی با خانواده اش رفت و آمد می کردیم هم رفتارش با من بهتر بود هم وقتی منو با بقیه فامیلش مقایسه می کرد توجهش و علاقه اش بیشتر می شد ولی واقعا رفت و آمد با خانواده اش داغونم می کرد چون در لحظه لحظه حضورم، نگاههای پر از کینه و تحقیرشون، رفتارهای تبعیض آمیزشون و توهینهاشون و طعنه و تیکه هاشون و نامردی هاشون جلو چشممه و تا ماهها فکرم درگیره ولی من واقعا نمی تونم تحملشون کنم و اگه هم خودش تنها بره می دونم رو مخش کار می کنن و زندگیم رو نابود می کنن هرچند شاید دیگه الان واسم مهم نباشه که باهاشون رفت و آمد داشته باشه ولی شاید یه جور انتقام باشه از کاراشون. نمی دونم :(

دختر جوان
اوایل خیلی دوستش داشتم ولی الان نه. متنفرم ازش :(

شیدا
از اون اولش هم اعتماد به نفس نداشت و همیشه شکسته نفسی می کرد واسه دیگران و ادعاش فقط برای من بود.
من بارها سعی کردم که احترام بذارم بهش ولی وقتی بهش احترام میذارم تنبل میشه و تا وقتی مجبورش نکنم کارهاشو پیگیری نمی کنه. وقتی هم بی احترامی و تحقیرش می کنم کاراش رو انجام میده ولی بعدا تلافی بی احترامیه رو سرم در میاره و علاقه اش هم طبیعتا کمتر میشه به من ولی باید زندگی رو هم بچرخونه دیگه.
کارهای خونه با اون نیست بجز آشپزی. بچه داری که خیلی خوب بلدم و کارهایی می کنم که شاید کمتر مادری واسه بچه اش کنه ولی اخیرا به خاطر افسردگیم کمتر وقت می ذارم واسش و اونم تا حدودی کارهای بچه رو واسه مدرسه انجام می ده.
ولی در مورد خواستگار و ... من خواستگارهای پولدار داشتم ولی دنبال آدمی بودم که تحصیلکرده باشه حتی یکیشون هنوز ازدواج نکرده و همشون منو واقعا می خواستن اما بعدا وارد یه زندگی بدون احساس شدم و این عذابم میده. می دونم همه آدمها یه سری نواقصی دارن و هیچ کس کامل نیست ولی ایشون واقعا غیرنرماله رفتارهای اجتماعیش و احساساتش. هیچ مردی ندیدم اینجوری باشه در اطرافیان خودم. اکثر مردهایی هستن که هم تکیه گاهن هم بیرون از خونه آدمهای قوی ای هستن.
در مورد خانواده اش هم چون این بلاها رو سر من آوردن حقشونه هرچی بهشون بگم. هرچند همسرم هم وقتی عصبانی میشه میگه تو دلیل جدایی من از خانواده ام هستی ولی مادرش کاری با من کرد که سلامتی ام رو ازم گرفت و سالها شب و روزم گریه بود و الان هم با اینکه دور هستیم مادرش حتی یاد نوه اش هم نمی کنه. یه مادر چقدر می تونه سنگدل باشه که این کارو با پسر و نوه اش کنه؟ حالا من غریبه ام هیچی! نه تو مراسم عروسیمون خرجی کرد، نه کمک مالی ای نه هدیه ای گاهی به من داد نه چیزی واسه دخترم خریده تا حالا و در مورد ما به تمام معنا گدا و خسیس و در مورد دامادا و دخترای خودش و سه تا نوه دیگه اش فوق العاده دست و دلباز و مهربون و به تمام معنا مادر ولی واسه همسر من که پسر اولشه زن باباست که من می گم شک دارم اون مادرش باشه!

mahasty
من تو زندگیم هیچی واسش کم نذاشتم (بجز آشپزی) همیشه تو سختترین شرایط و بی پولی و نداشته هاش همیشه همراهش بودم و تحمل کردم و نیش و کنایه های خانواده اش هم بود همیشه و من آدم بده بودم. :(
دوران بارداری که واسه من به این سختی گذشت هیچ تلاشی برای کم کردن دردای من نکرد فقط چندتا دکتر دم دستی برد و نتونستن کاری کنن. همیشه استرس واسم داشت که این هیچ کاری نمی کنه. همیشه باید منتظر بلا بودم. من اگه خانواده حمایتگری داشتم قطعا همون سالهای اول ازش جدا می شدم چون با مرد ساده نمی شه زندگی کرد چون خودم هم آدم قوی ای نبودم و نیازمند یه تکیه گاه که ایشون نبود. الان هم مجبورم بخاطر دخترم بمونم چون راه دیگه ای ندارم باهاش موندم. من خودم خیلی اشکالات دارم و آدم ضعیفی هستم ولی برای یه زن ضعیف بودن به اندازه ضعیف بودن یه مرد اشکال بزرگی نیست. بله رفتارش مثل "آقا" هاس ولی یه بچه اس هنوز.

Mr DaNi
بله دقیقا من همینطور فکر می کنم. من مجبورم مرد باشم وگرنه منم دوست دارم رفتارهام زنانه باشه و اون مرد واقعی باشه. جای ما عوض شده. وقتی اون نتونه کارای مردونه اش رو انجام بده مثل ارتباط با فامیل یا دیگران، پیگیری کارهای مربوط به خونه و ماشین و بانک و .... من فقط باید بهش گوشزد کنم و همش حرص اونا رو بخورم چون خودم هم نمی تونم اون کارا رو انجام بدم فقط باید غصه اش رو بخورم.

ماندگار63
اتو زدن لباس، واکس زدن کفشا اینا وظیفه زنه؟!!! یا لطفش؟ اون وقت آزاد زیاد داره ولی خودش واسش مهم نیست. لباسهاش همیشه کثیفه و نمی ذاره کنار که من بدونم و بذارم بشورم. اگه فکر زن آزاد باشه مطمئنا هم وقت می ذاره واسه شوهرش هم به کارهای خونه می رسه ولی وقتی ادم اینهمه فکر و غصه داشته باشه دست و دلش به کار نمی ره و فقط سعی می کنه عمر رو سپری کنه تموم شه بره.

sepanta1990
زمانی اعتماد به نفسش رو خرد کردم که اون همه اعتماد بنفس منو نابود کرده بود و گرنه تا ندونین اون چه بلایی سر اعتماد بنفس من آورده نمی تونین اینطوری قضاوت کنید. بله اون مودب هست و فحش نمی ده و آشپزی می کنه فقط همین. واقعا نمی تونم چیز مثبت دیگه ای توش پیدا کنم.

lonely10
1- من خودم هم خیلی برونگرا نیستم ولی بهتر از اونم تو جمع
2- من هرچی بهش اصرار می کنم لباس واسه خودت بخر میگه پول ندارم ولی اگه پول هم داشته باشه واسه خودش نمی خره و ترجیح میده واسه من یا دخترم چیزی بخره
3- میزش رو بارها تمیز کردم ولی خودم هم آدم مرتبی نیستم و اون بهم میگه تو خیلی نامرتب و تنبلی درحالیکه من واقعا توان جسمی ندارم هرچند افسرده هم هستم.
4- آره من خیلی عصبی شدم وگرنه آروم بودم قبلا. رفتارهاش منو عصبی کرده. اخیرا هم دارم مشاوره می رم ببینم چی میشه.
5- اتفاقا میگه تو همش بدیهای منو می بینی و خوبیهای بقیه رو. ولی خودشم همین طوره نسبت به من.
6- این مورد غیر ممکنه چون بسیار نامرد هستن.

شوهرت یه فرشته هست که داره تحملت میکنه

یه چرخی تو تالار بزن خودت متوجه میشی که اصلا مهارت شوهر داری نداری

دیروز داشتم دفتر خاطراتمو میخوندم بعدشم اومدم مطالبی که اینجا تا حالا نوشتمو یه بار دیگه خوندم به تغییرات این مدت فکر کردمو خودمم باورم نمیشد این من بودم که تونستم اینهمه کارو انجام بدم

اولین موضوعی که منم اینجا گذاشتم راجع به بیخیالی و بی توجهی همسرم بودم

به جز مورد ابراز احساسات همسرم تو بقیه موارد شبیه همسر شما بود اما رویه ی من کاملا متفاوت از شما و خدارو هزار بار شکر میکنم که من مثل شما رفتار نکردم و با عشق عمیقی که به همسرم داشتم و اهمیتی که به زندگیم میدادم این مشکلو حداقل 80 % حل کردم و با بقیشم کنار اومدم

شما نگاه از بالا به پایینی به همسرتون دارین و همین نگاه باعث شده نتونید مشکلاتتونو حل کنید ورابطتون روز به روز بدتر شده

منم خونواده ی شوهرم تو کره ی زمین تک هستن و محاله مشابهشون پیدا بشه اصلا نظیر ندارن اما من باهاشون قطع رابطه نکردم اگرچه کمش کردم اما هیچوقت به خودم این اجازه رو نمیدم که همسرمو خونوادشو ازهم جدا کنم

افتخار میکنید که با باینکه همسر دارید بازم مورد توجهید؟؟؟؟

شما رفتارتون خیلی خیلی زشته با همسرتون

شما به هیچ وجه رفتاراتون قابل توجیه نیست

منم همسرم ادم کاملا درونگرا کم حرف و حتی منزوی و افسرده ای بود که به جز نوشتن مقاله و تحقیق هیچ کار دیگه ای بلد نبود خدا شاهده یه لامپ بلد نبود وصل کنه!!!!!!!!!!!!

اگر در طول روز باهاش حرف نمیزدم محال بود کلا حرف بزنه

وابستگی شدیدی به لب تاپش داشت در حدی که میشد به چشم اعتیاد بهش نگاه کرد اوایل ازدواجمون ارزو به دلم بود یه شب مثل همه ی این ادمها باهم بخوابیم و تو تاریکی من باهاش حرف بزنمو اونم موهامو ناز کنه

من تا ساعت یک منتظرش میشدم که بخوابه اما اون غرق کارش بود میرفتم میخوابیدم ساعت دو میشد هنوز چراغ روشن دو و نیم میشد هنوز روشن سه میشد هنوز روشن که بعضی وقتها بی تفاوت منم میگرفتم میخوابیدم و اهمیت نمیدادم گاهیم دعواش میکردمو به زور مجبورش میکردم بخوابه

برا ماه عسل رفتیم دبی اونجا میگفت نمیشه امروزو تو هتل بمونیم و بیرون نریم من حالشو ندارم!!!!!!!!

خونوادش به چشم یه بچه که از خودش هیچ عقل و اختیاری نداره و باید اونا براش تصمیم بگیرن بهش نگاه میکردن

لباس پوشیدنش مثل مردای 50 ساله بی سلیقه بود

خلاصه هرچی شما گفتی کم و بیش همسر منم داشت اما یه تفاوت بزرگ این وسط هست

اونم اینه که همسر من زنی داشت که با تک تک سلولهای بدنش میپرستیدش و برای اینکه کمکش کنم از همه چیزم میگذشتم

من با ممارستو تلاش و مطالعه و انرژی مضاعف همسرمو کشوندم تو زندگی

اول از تیپ و قیافش شروع کردم مدل موهاشو عوض کردم از بهترین مغازه های تهران براش لباس میخریدمو از مغازه دارها خیلی کمک میگرفتم بر ست کردن لباس هاش و تغییر سبک لباسش

با درست کردن غذاهای رژیمی و کم درست کردن غذا کاری کردم 15 کیلو کم کرد جوریکه هرکدوم از دوستاش میدیدنش باورشون نمیشد

بعدشم سعی کردم وابستگیشو به لب تاپ کم کنم سخت ترین قسمتش این بود

هرشب برنامه میذاشتم که سرشو گرم کنم اوایل با مقاومت و غر غر شدید روبه رو میشدم گاهی خسته میشدم اما هیچ وقت عقب نشینی نمیکردم چون نیروی عشقم به همسرم عمیق تر ازین حرفها بود

مدام ازش تعریف میکردم وقتی لباسی میخرید یا تیپشو عوض میکرد بارها بهش میگفتم چشام ازینکه نگات کنه سیر نمیشه یه دقیقه بیا ببینمت بعد برو همیشه ادکلن های گرون براش میخریدم خلاصه کاری کردم که واقعا از تغییراتش خوشحال بودو خوشش میومد مخصوصا وقتی از اطرافیان بازخوردشو میدید بیشتر ذوق میکرد

مرحله بعدی علاقه مند کردنش به کار بیشتر برا درامد بیشتر بود

مطبشو عوض کردم یه جای خیلی شیک گرفتیمو کلی براش تبلیغات انجام دادم تمام لوح های تقدیری که از استاندارو رییس دانشگاهو رییس جمهور گرفته بود همه رو زدم تو پذیرش

در عرض یکسال خدارو هزار مرتبه شکر درامدش چندین و چند برابر شد کسی که مدام تو مطب دنبال کنسل کردن مریض هاش بود که بشینه با لب تاپش کار کنه الان من زنگ میزنم بهش میگه ببخشید وقت ندارم خودم بعدا بهت زنگ میزنم

وقتی درامدش خوب شد وقتی تیپش عوض شد وقتی از لحاظ مالی پیشرفت کردو دید چقدر عوض شده اعتماد به نفسش خیلی خیلی بیشتر شد و همین باعث شد کم کم تو جمع خودشو بیشترنشون بده
کسی که تو جمع کلمه ای حرف نمیزد الان کامل عوض شده

میتونی بری موضوعی که راجع به بی تفاوتیه همسرم نوشته بودم بخونی

همسرم سه ماه سه ماه اجاره خونه رو نمیداد فقط به این دلیل که یادش میره!!!!!!

چیزی تو خونه خراب میشد تا نمیترکید پیگیر درست کردنش نمیشد

چیزی بهش میگفتم بخر همیشه خدا میگفت اخ خ خ خ یادم رفت ببخش

اما حالا نه واقعا عوض شده دفترچه ای برا خودش گذاشته که کارهای روزانشو انجام میده

پرداخت قبض ها روبه منشی هاش واگذار کرده

سیستم بانکیشو فعال کرده و اتوماتیک وام هاش برداشت میشه

شماره تلفن انواع اقسام تعمیر کارها از برق کار و لوله کش و تعمیرات پکیج و .....همه رو پیدا کرده و زده تو گوشیش تا چیزی خراب میشه بدون اینکه من بگم اتوماتیک وار پیگیری میکنه

همه ی این تغییرات تو چهارسال اتفاق افتاد

چون من نگاه از بالا به همسرم نداشتم حس نمیکردم حیف شدم من عاشقانه تلاش کردمو تلاش کردم بعضی وقتها صد راهو میرفتم که مشکلی رو برطرف کنم اما خسته نمیشدم یه مدت بار همه چیز روی دوش من بود یه مدت خیلی خیلی سختی کشیدم اما خدارو هزاران مرتبه شکر الان ارامش دارم و همسری در کنارم دارم که روز به روز عاشقترش میشم

و موفقیت من از زمانی اوج گرفت که به دستور مدیر همدردی مبنی بر اینکه همسرمو همین جوری که هست بپذیرم رو عملی کردم باور کن همون پذیرش من باعث شد ارومتر بشم و ارامش من باعث شد که همسرمم نخواد اون ارامش بهم بخوره به یکباره دیدم قدمهای اخر که خیلی هم سخت شده بود به راحتی برداشته شد جوری که اصلا نفهمیدم چطور اینجور شد

خواهر گلم نگاهت اگه عوض بشه همه چی درست میشه

همسر شما به شدت سازگاره و پتانسیل اینکه مرد ایده الی بشه رو داره کافیه کمکش کنید با نیروی عشقتون

سلام

من خیلی بدم میاد وقتی خودم درخواست مشاوره دارم بجای کمک کردن و دلداری دادن فقط سرزنشم کنند. پس حال شما رو الان کاملا درک میکنم که اینجا توقع دلداری داشتید ولی بیشتر ازتون انتقاد شد.
یه نکته تو حرف همه دوستان مشترکه پس این نشون میده کسی قصد آزردن شما رو نداره و همه قصدشون کمکه. پس اگر از حرف دوستان رنجیدین کمی تحمل کنید تا به هدف اصلی تون که بهبود اوضاع زندگی تون هست برسید.

من تنها یه راهکار واسه شما دارم:
هر توقعی که از همسرتون دارید اول توی خودتون اجراش کنید و زمانی که در شما نهادینه شد برید سراغ همسرتون.
مثلا از همسرتون توقع نظم و خوش تیپی دارید اول خودتون به یه آدم منظم تبدیل بشید (توی همه ی ابعاد. ساعات خواب و بیداری و تلویزیون دیدن و کارهای خونه و مطالعه و استفاده از موبایل و اینترنت و.... ) بعد اگر تونستید به خودتون تو نظم از ۱۰۰ نمره ۹۰ رو بدین برین سراغ تغییر همسرتون.


یه توصیه دیگه : علاوه بر اینجا حتما از مشاوره حضوری کمک‌ بگیرید.
برای ضعف جسمی تون هم چکاب بشید و علت رو بررسی کنید. بی دلیل و بدون فعالیت خاص خسته شدن نشانه خوبی نیست.


:72::72:

سلام

من همسری عاشق ، کاری ، شوخ طبع ، دلسوز مهربون با محبت ، شیک پوش ورزشکار داشتم و حالا همسری دلسوز عاشق خسته بی اعتماد به نفس ، بی آبرو ، بی عرضه و..... دارم

من دختری عاشق فعال با سلیقه شیک پوش با ایمان و... بودم حالا افسرده بی حوصله بی تفاوت یخ سرد بهانه گیر ، با صدها مشکلات عصبی ام.

خودم کردم

دلیلشو ، کلید همه ی این هایی که شدمو و شدش رو ، سحر67 گفت . .. نگاه از بالا به پایین ، سحر زدی توی هدف.

ولی دیر فهمیدم شما نزار دیر بشه گناه داری ، همسرت گناه داره .

خودتو دریاب همسرتو دریاب.

آخرین تاپیکمو پاک کردم متاسفانه ، یادم نبود تاپیکای قبلیم هم هستن که بدترن و اونام باید پاک شن ، توی آخرین تاپیکم من پافشاری زیاد داشتم برای طلاق و همسرم مقاومت زیاد، بعد از عید تا یکی 2ماه پیش انقدر مواظب رفتارو

کردارش بود که من بازم بهش علاقمند شدم و واقعا احساس خوشبختی میکردم تا مدت کوتاهی همه چیز خوب بود

اما بازم شدم همون آدم سابق ، انقدر از بالا نگاش کردم که نمیتونم از کوچکترین اشتباهش چشم پوشی کنم طلاق نمیگیرم ولی تحمل میکنم میدونی چرا؟ چون من نتونستم خودمو تغییر بدم و یه جور دیگه ببینمش

اون بیچاره که تغییر کرد.

همسر شما هم اگه تغییر کنه تا وقتی دید شما اینطوریه ، زندگیتون درست نمیشه

مهمتر از همه اینا اینه که همسرمن و شما یه سری ایراد خیلی کوچیک که هر آدمی داره ، داشتن ، من و شما بودیم که انقدر تحقیرشون کردیم حقیر شدن ، در واقع این بنده های خدا نباید تغییر کنن

باید بشن همون آدمی که بودن و ما خرابش کردیم همون که خیلی ها آرزوی داشتنشو داشتن .(پست شیدا رو بخون بارها بخون هینطور پست سحرو)

میگید همسر شما بهتون بی توجه، شاید اگه این مشکل نبود شما بیشتر انگیزه داشتید و.. اما من میگم اگه همسرتون محبت دنیارم به پاتون میریخت شما همینید که هستید ، همسرتون به خاطر زن سالاری خانوادش اینطوریه شما هم به خاطر بی حمایتی خانوادت و.. اینید پس هر دو مشکل دارید (اگه مشکلی هست)

وگرنه یکی مثل سحر که با همسری مثل همسر شما بود تونست اینقدر قشنگ زندگیشو بسازه ،

و من که همسرم واقعا عاشقم بود و واسه اینکه بهم برسیم واقعا کوهی رو از میان برداشت بهم خیلی محبت میکرد ولی نتونستم یکم مثل سحر درایت به خرج بدم .
دوباره با بی تفاوتی های من همسرم شده مثل همسر شما ، بی اعتماد به نفس و منزوی ، دیروز صبح که میومدم سرکار یه لحظه چشمم بهش افتاد دیدم پشت پلکاش باد کرده ، معلوم بود شبو گریه کرده بود خسته بود چهره اش

داغون بود از خودم بدم اومد همه راهو گریه کردم ولی این نگاه توی منو شما رخنه کرده گاهی فکر میکنم مریضم .

منو شما بدترین آدمای روی زمینیم که نه خودمون از زندگی چیزی میفهمیم نه میزاریم شریکمون لذت ببره دنبال چیزایی هستیم که غیرممکنه و خودمونم دقیقا نمیدونیم چی میخواییم .

عزیزم بنظرم شما برای درمان افسردگیتون حتما اقدام کنین
چرا ایشون غذا میپزن؟یعنی چی که دوست ندارین؟
مشکل اینجاست که 1شما افسرگی دارین2اوایل ازدواج سنتی معلومه که کسی عاشق کسی نیست و زمان میبره تا بخاطر رفتارای خوب دو طرف عاشق هم شن که شما هم ماشالا همش بحث و فحش زشت به خودشون و خانواده شون.شما غرور ایشونو خورد کردین3خیلی به خودتون مغرورین و از زیبایی و توانایی های خودتون خیلی تعریف میکنین4ایشون وقتی برای رسیدگی به خودشون ندارن چون همه وقتشون صرف رسیدگی به کارو بچه و اشپزیه و ذهن و قلبشونم تامین نمیشه
شما سعی کنین تغییر رو در خودتون ایجاد کنین اخه ایشون چی از شما دیدن که بهتون نزدیک شن؟منم جای ایشون بودم هر روز ازتون دورتر میشدم چون مدام تحقیر و خورد میشم از جانب شما.میدونین یه مرد به چی احتیاج داره؟ارامش اونم تو خونه خودش.علاقه اکتسابیه خودتون باعث شین بوجود بیاد نکه هی خودتونو برطر فرض کنین و ایشونو بی ارزش

این داستان بی ربط با مشکل شما نیست...
با اینکه بیشتر دوستان داستان رو شندین ولی باز اینجا میزارم که یادآوری بشه.

نقل قول:

---

مردی متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده و شنوایی اش کم شده است...

به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولی نمی دانست این موضوع را چگونه با او درمیان بگذارد.
به این خاطر، نزد دکتر خانوادگی شان رفت و مشکل را با او درمیان گذاشت. دکتر گفت: برای اینکه بتوانی دقیقتر به من بگویی که میزان ناشنوایی همسرت چقدر است ، آزمایش ساده ای وجود دارد... این کار را انجام بده و جوابش را به من بگو... « ابتدا در فاصله 4 متری او بایست و با صدای معمولی ، مطلبی را به او بگو. اگر نشنید ، همین کار را در فاصله 3 متری تکرار کن. بعد در 2 متری و به همین ترتیب تا بالاخره جواب بدهد. » آن شب همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهیه شام بود و خود او در اتاق پذیرایی نشسته بود. مرد به خودش گفت: الان فاصله ما حدود 4 متر است. بگذار امتحان کنم. سپس با صدای معمولی از همسرش پرسید: « عزیزم ، شام چی داریم؟ » جوابی نشنید بعد بلند شد و یک متر به جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و همان سوال را دوباره پرسید و باز هم جوابی نشنید. بازهم جلوتر رفت و به درب آشپزخانه رسید. سوالش را تکرار کرد و بازهم جوابی نشنید. این بار جلوتر رفت و درست از پشت سر همسرش گفت: « عزیزم شام چی داریم؟ »
و همسرش گفت: « مگه کری؟! » برای چهارمین بار میگم: « خوراک مرغ » !!

.

---

الان دقیقا مشکل شما هم مصداق همین داستان هست. نه تنها شوهر شما بی عرضه نیست بلکه همه خصوصیات تحقیر آمیزی رو که به شوهرتون نسبت میدین با شدیت بیشتر در خود شما وجود داره. شما فکر کردین اگه مردی جنتلمن بازی در بیاره یا با دو دره بازی (که متاسفانه در جامعه به خصوصیت زرنگ بودن تعبیر شده) پول و ثروت جمع بکنه یا اگه با دورویی و تظاهر نسبت به ایجاد رابطه در جامعه در جهت منافع خودش اقدام بکنه یک مرد ایده آلی محسوب میشه ... باید بگم که این طرز تفکر به احتمال زیاد ریشه در خانواده شما داره و شما هم با این نگرش رشد کردین.
شما فقط و فقط در صورتی قدر داشته های امروزتون رو خواهید دانست که از دستش بدی و در بالا هم یکی از دوستان همچین تجربه ای رو انگار داشتن.
داشتن حرس برای مال دنیا و نگرش غالب مادی نسبت به زندگی این تناقضات رو بین خانواده ها گسترش داده و متاسفانه شما صرفا با یک دید مادی به زندگی نگاه میکنید که به نظرم کاملا اشتباه هست.
امیدوارم ناراحت نشده باشین از حرفام.

ببین عزیزم شما خودتم داری عنوان میکنی که خیلی ضعف داری مورد قبول نبودی تمام مشکلات خودت داری اما شوهرتم وقتی اون مشکلارو داره ازش متنفر میشی و میخوای بکشیش
ببین هرکسی هر زندگی یک نقصی داره فکر کردی همه مادرشوهرا خوبن یا همه شوهرها قوی هستند همه زندگی های عین رمانه؟

تو شخصیتت کمال طلب وسلطه جو مدام داری میگی
حرف من خواسته من شرایط من چیزی که من میخوام کارایی که من میخوام زندگی که من میخوام احترام من شخصیت من اعتماد به نفس من اسایش من

همش شد من اون چی ازش متنفری تنبیهش میکنی چون تحت مقررات وخواسته تو همچی انجام داده نمیشه تو ضعف های خودتو میدونی اما قبول نداری که اشکالات توهم حساس ومخربه

اشپزی دوست نداری باشه اما این یه ضعف بزرگه حالا که اون داره انجام میده بهت لطف میکنه پس تو باید بجاش از معیارات کوتاه بیای ومتشکرش باشی
زود خسته میشی افسرده ای و خسته کننده عصبی وخشن نالان وزود رنج اینها همه ضعف هات هست اون داره تحمل میکنه چون دوست داره اما تو باید ممنونش باشی که این رفتار نامتناسب تحمل میکنه پس تو هم باید از تمام بدیاش بگذری وتحمل کنی اشکالات تو بیشتر از اون نباشه کمتر نیست

ببین انقدر رفتارت عجیبه که این همه ادم دارن میگن چه مرد و چه زن دارن نفی میکنن میشه با ویژگی های شوهرت زندگی کرد اما با تو نه یعنی یجوری همه میگن که زندگی با تو سخت تر از زندگی با شوهرته

ببین نمیگم اون بی مشکله اما زندگی خراب تو مسببش شوهرت نیست الان شوهرت ارومه و درمقابل رفتار خشنت تو موضع دفاع میره

اگر مرد دیگه ای بود برونگرا وبا عزت نفس بیشتر وزبون تیزتر احتمالا کارت به پزشکی قانونی و دادگاها میرسید
مشکلات تو با مادر شوهرت مربوط به تو
تو روابط اجتماعیت ضعیفه و نتونستی با اون رفتار درستی برقرار کنی مهم نیست که اشکال کی بیشتر بوده اما به هر حال رابطه بین شما دونفر بوده چون تو نتونستی از خودت دفاع کنی یعنی شوهرت بی عرضه است؟

تو نمیتونی یک عمر بدون علاقه زندگی کنی مجبوری دوسش داشته باشی وگرنه جداشی وقتی میبینی همسرت باهات مشکل داره دخترت ازت دوره خانواده خودت و شوهرت یعنی خودتم یه مشکلای بزرگی داری

بازم میگم من اصلا نمیگم شوهرت بی تقصیره تو بدی میگم از خواب خرگوشی بیا بیرون اشکالات خودتم باور کن (نه اینکه فقط ببینی باور! ) اشکالات شوهرتم ببین اون نمیتونه سوپرمن باشه اما تورو دوست داره

در اخر مرسی از پست سحر من با گوشی نمیتونم تشکر کنم همچیو جامع گفت

از همه شما دوستای خوبم که راهنمایی کردین ممنونم

من خودم می دونم و پذیرفتم که منم یه سری مشکلاتی دارم که خیلی هاش به گذشته بر می گرده. شاید اگه گذشته منو بدونید دلیل رفتارهای منو بتونید درک کنید.

من بچه سوم خانواده هستم و وقتی 2-3 سالم بود مورد توجه و محبت زیاد پدرم بودم و احساس می کنم این مساله باعث حسادت مادرم (که خیلی پسر دوست بود) می شد چرا که از وقتی تونستم تشخیص بدم همیشه با اینکه بچه سربه زیر و آروم و با محبتی بودم به دروغ همه بدیها رو به من نسبت می داد که پدرم منو کتک بزنه یا پیش همه بد منو می گفت و کوچکترین محبتی به من نمی کرد و از من کار می کشید. اگه می خواهید بهتر بدونید رفتار "زن تناردیه با کوزت" رو توی کتاب "بینوایان" و رفتارش با دخترهای خودش را تصور کنید و اون رو چند برابر کنید میشه رفتار مادرم با من در کودکی.

رفتار خواهر بزرگم هم بدتر از اون. شاید چون من نسبت به اون چهره بهتری داشتم (که خودم حتی تشخیص نمی دادم اینو) همیشه مورد حسادت اون و کینه های اون بودم و هر دروغی رو به من نسبت می داد که حتی روحم هم خبر نداشت. واقعا الان بعد از 30 سال هنوز نمی تونم بفهمم چرا با من این کارو می کرد. چرا همیشه به من حسادت می کرد در حالیکه من 4-5 سال ازش کوچکتر بودم و هیچ بدی ای بهش نمی کردم. تصور کنید حتی لباسهایی که من دوست داشتم رو می رفت پاره می کرد و منو دق می داد. اکثرا باید لباسهای کهنه اونو می پوشیدم. همیشه باید طبق سلیقه پدر و مادرم لباس می خریدم که دوست نداشتم سلیقه اونا رو.

سالهای سال به همین منوال گذشت و من واقعا با اینکه توی خانواده کوچکترین خطایی نکرده بودم همیشه بخاطر کارهایی که نکرده بودم تنبیه می شدم و همیشه فکر می کردم وقتی ازدواج کنم از این شرایط نجات پیدا می کنم و کسی میاد و منو حمایت می کنه تا اینکه خاله همسرم با من آشنا شد و ما رو به هم معرفی کرد و علیرغم اینکه هنوز همسرم دانشجوی سال آخر بود و درآمدی نداشت، وضعیت سربازیش هنوز مشخص نبود ولی اینقدر خاله همسرم ازش تعریف کرد و مادر و خواهرش خودش منو دیدن و خودشون موافق بودن که منم فکر کردم این مورد همونی هست که همیشه دنبالش بودم. همسرم خیلی از همون اوایل احساس کمی نسبت به من نشون می داد و ما بعد از 1-2 ماه آشنایی با هم عقد کردیم و از همون روز خواستگاری اختلافات مادرشوهرم با من شروع شد و هر از چندگاهی با اینکه توی 2 تا شهر جدا زندگی می کردیم تلفنی زخم زبان و کنایه می زد.

همسرم اوایل با مادرش بحث می کرد و عصبانی می شد ازش، بعد دید فایده نداره سر اختلافات بعدی باهاش 2 ماه سه ماه قطع رابطه می کرد به طوری که توی 1 سال زمان عقدمون حدود 7-8 ماهش با مادرش رابطه ای (حتی تلفنی) نداشت و منم که سیاست نداشتم همه اینو از چشم من می دیدن و همه از من متنفر شدن.

توی دوران عقد همسرم تلاش زیادی جهت پول جمع کردن نمی کرد و از طرف دیگه خانواده ام هم هی به من فشار می آوردن که زودتر ازدواج کنم و از خونشون برم. باورتون نمی شه روز بعد از عقدم پدرم رفت بیمه درمانی منو قطع کرد که هزینه کمتری بخواد بده و مبادا جریمه اش کنن با اینکه همسرم کاری نداشت و بیمه نبود.

با چه گریه و زاری برام یه جهیزیه مختصر سر هم کردن که همون مساله باعث شد سالها خفت بکشم و از خانواده همسرم زخم زبون بشنوم و توی دلم عقده بشه. پدرم حتی به زور حاضر شد واسه عروسی من بیاد چون راهش دور بود و 1000 کیلومتر باید رانندگی می کرد!! روز عروسی فقط خانواده خودم و خانواده خواهرم و خانواده خاله ام اومدن :47:

ولی بحث من اینه که اگه همسرم آدم قوی ای بود شاید هیچوقت این مشکلات برام پیش نمی اومد چون می تونست جلوی زخم زبونهای مادرش رو بگیره و یا اینکه نذاره من این همه توی زندگی با اون سختی مالی و روحی بکشم.

سلام عزیزم
گذشتها گذشته یکاری کن دیگه حسرت این روزا رو که داره مثل باد میگذره رو نخوری
من بهتون حق میدم که درخاستهای از شوهرت داشته باشی مثلا اینکهباهات عشقولانه باشه همیشه هواسش بهت باشه مراقبت باشه اینا نیازای اساسیه یه زنه ولی برای اینکهبه خاستهات برسی باید از راهش وارد شی مطمین باش میرسی راهش اینه که اول خودت رو تغییر بدی چون تنها اگه ادم خودش رو تغییر بده رفتار دیگران باهاش تغیی میکنه وگرنه هرگز نمیتونیم دیگران رو مستقیم تغییر بدیم
من به شما قول صد در صد میدم اگه کارهایی که دوستان میگن از یاداشت برداری و مو به مو اجراش کنی دیگه بقیه زندگیت مثل 12سال گذشته به فنا نمیره
ببین شوهر شما چون تو خونواده زن سالار شدید بزرگ شده و پدر بالا سرش نبوده خیلی از نیازاش سرکوب شده الان شوهرت مثل خاکستر زیر اتیشه اگه خوب بادش بزنی خوب بار میاد
درضمن اولین کاری که میکنیاسم تاپیکت رو تغییر بده چون حس بدی به ادم دست میده
یادت باشه همیچوقت به چیزی که متعلق به شماست توهین نکنی چون احترام بخودت میذاری
تمام مردا چه اونا که مقتدر و باعرضه ان چه اونایی که بهشون میگن ..... همشون عاشق تعریف تمجیدن همشون عاشق تایید شدن حمایت کردن تامین کردن هستن ولی تو یکی تقویت میشه تو یکی سرکوب این ذاتا توی هرمردی هست تو هر مردی
یادت باشه یه زن باید ظریف باشه صداش اروم باشهلطیف باشه اصلا اجازه نده حرفای زشت از دهنش بیرون بیاد یه زن باید همیشه درخاست کنه نه تامین
پس مردا عاشق لطافت زن هستن
حتما حتما حتما سخنرانیهای دکتر حبشی رو دانلود کن زندگیت زیرو رو میشه ایشالله
فقط یادت باشه اینکار یه شب دوشب تغییر اساسی نمیده ولی چون میخای بقیه عمرت به حسرت نگذره پس تلاشت رو صبورانه بکن شاید مثل تغییرات رو تو 6 ماه حس کنی ولیباید صبور باشی و کامل خودت رو تغییر بدی
اول کلیدمرد دکتر حبشی رو گوش کن بعد بقیه سخنرانیهاش رو
منمنتظرخبرای خوبم در مورد خونوادشم یکم بعد دوستان میگن چیکار کنی
حتما تاپیکهای سوده 88و sh.mohtasham رو بخون بکارت میاد
راستی اگه سعی کنی حجابت رو بیشتر کنی چشم مرداکمتر دنبالت میشه و خودت راحتتری