دوستان راهنمایی بفرمایید این ازدواج به صلاح من است یا نه؟

با عرض سلام و ارادت خدمت تمام دوستانم در همدردی
راستش دوستان من یه چند وقتیه(حدود سه سال و اندی) که به یکی از همکلاسی های دانشگاهی ام علاقه مند شدم.یک مرتبه نزدیک دو سال پیش به ایشون پیشنهاد دادم که ایشون سر و ته قضییه رو با یک شرمنده ببخشید به هم آوردن.بعد از اون یه مدت ظاهرا بی خیالشون شدم .تا اینکه یک سال پیش دوباره پیشنهادم رو تکرار کردم که این دفعه خوشبختانه یه فرصت به من دادند که تا چند ماه آینده به خواستگاری ایشون بروم و پیدا کردن راه و روشش رو به خودم سپردند.البته نا گفته نماند که ایشون گفتند که با خانواده خودشون مشورت کردند و اونها با این شیوه خواستگاری موافق نیستند و هر کاری رسم و رسوم خاص خودش رو داره.ازشون درخواست شماره تلفن و آدرس خونشونو کردم که معذرت خواهی کردند و اعلام داشتند که چنین اجازه ای ندارند و در نهایت این کار را هم به خودم واگذار کردند.شما چه راه حلی پیشنهاد میکنید؟ به نظر شما بهترین عملکرد در چنین وضعیتی چه خواهد بود؟
اما شرایط من راستش درسم رو اتمامه(همین تابستون).سربازی هم به احتمال نود و خورده ای درصد معاف هستم .اما مشکل اصلی من کارم است.فعلا شغلم آزاد است و تا این سن نزدیک ده تا شغل عوض کردم و هنوز هم به آن چیزی که میخواستم نرسیدم و درآمد ماهیانه ام بخور و نمیری بیش نیست.آیا به نظر شما تا معافیت کامل سربازی و پیدا کردن یک شغل مناسب دولتی وارگانی ازدواج برای من ریسک محسوب میشه یا نه؟
مطلب سومی که باید خدمتتون عرض کنم اینه که من امسال با توجه به رتبه ای که توی کنکور کارشناسی ارشد آوردم صد در صد توی بهترین دانشگاه صنعتی کشور توی رشته خودم پذیرش خواهم شد.اما دلم به از دست دادن اون دختر خانم رضا نمیشه و می خوام ادامه تحصیلم رو به آینده مثلا دو سه سال دیگه موکول کنم.(چون اون دختر خانم برام ارزش بیشتر از اینا رو داره)نظرتون چیه؟آیا کارم درسته؟
پیشاپیش از لطفی که به بنده خواهید داشت سپاسگذارم.

با کدوم شیوه خواستگاری موافق نیستند؟!

رسم و رسوم خانواده دختر خانم چطوریه ؟! خب از همون راه خواستگاری کنید ....

ادامه تحصیل در کارشناسی ارشد = از دست دادن اون دختر خانوم ؟!!! چرا ؟

در مورد سوال اولتون باید بگم که منظورشون این بوده که فقط به شیوه سنتی و با واسطه خواستگار قبول میکنند و اینکه مثلا کسی ایشونو دیده باشه و خودش اقدام به خواستگاری بکنه براشون غیر قابل هضم خواهد بود‌.ضمنا حضور واسطه ای که به هر دو طرف شناخت داشته باشه الزامی میباشد.( البته تا اونجایی که من متوجه حرفای ایشون شدم) .
از رسم و رسوم خانواده ایشون اطلاعی ندارم.مثلا همین مورد بالا که برایم بسیار عجیب و غیر منطقی بود.
در مورد سوال سومتون.خدا و خرما هر دو رو با هم نمیشه داشت.فکر نمیکنم پدر ایشون اجازه بده بعد از عقد و عروسی به یه شهر دیگه بریم.دانشگاه شهر ما هم ارشد رشته منو نداره.در ضمن من هم احتیاج دارم کار بکنم تا مخارج زندگی رو به دست بیارم و پیدا کردن کار در شهر دیگه مخصوصا تهران به این سادگی ها نخواهد بود.مخصوصا برای من که هیچ پس اندازی ندارم.وقتش را هم نیز نخواهم داشت.
ممنون:72:

- من یه دوستی داشتم کسی مستقیم ازش خواستگاری میکرد هیچوقت شماره و آدرس نمیداد ... از زبان اون میگم نمیدوم مورد شما هم اگه اینطوریه راهشو پیدا میکنین...

میگفت : خانواده من طورین که اگه برم بهشون بگم یه آقایی بیرون منو دیده ازم خواستگاری کرده و من بهش شماره دادم سرزنشم میکنن بعدشم میگن لازم نکرده !!
اما اگه مثلا خواهرش میومد باهام حرف میزد من حداقل شماره رو میدادم تا تماس بگیرن با خانوادم (مادرم)- به مادرمم میگفتم خانومی رو امروز دیدم شماره ازم گرفت برای امر خیر .... (مثلا) فردا زنگ میزنن برای گرفتن آدرس و اجازه خواستگاری...
و بقیه ماجرا...






- سومی رو متوجه نشدم...

درستو بخون.

در ضمن رو احتمالات سرمایه گذاری نکن. گفتنش راحته بله نود و خورده ای درصد معافی اما اگه نشدی? از اینجا رونده از اونجا مونده میشی.
پسری برا ازدواج هیچوقت دیر نیست. اما برا درس خوندن زمان مهمه. تا جوونی و حوصله و وقتشو داری بخون.
حیف نیست با رتبه عالی دانشگاه عالی قبول شی و نری? بعدشم بزنه و معاف نشی. بجای ازدواج و درس بری پا بکوبی!
منطقی باش

پ.ن:

پست ویرایش شدتونو تازه دیدم...مورد سوم

چون شما بعضی پست های دوستان دیگه رو در مورد خواستگاری و ازدواجو دیدین دیگه حرفی نزدم- حتما اینارو تو جلسات خواستگاری بررسی میکنین ...باهم به توافق میرسین بعد....مطمئنا شما خیلی خیلی بیشتر از من میدونین ...

چکیده اون دسته از مطالب اینه که 80 درصد تطابق وجود داشته باشه...

پس از الان دل مشغولی اینارو نداشته باشین...فقط معیاراتونو سبک سنگین کنید- شرایط فعلی و برنامه زندگی آینده تونو یه جمع بندی مناسب و واقع بینانه بکنین و آماده داشته باشین ....با توکل به خدا برین خواستگاری ....



هرکدوم از جمله هام یه مقاله میشد نوشت براش نگاه نکنین تو یه جمله خلاصه نوشتم خیلی حرف توشه :311:


همه پیش به سوی ازدواج آسان :311: پیام بازرگانی سال!






انشاء ا... خوشبخت و موفق باشین:72:

سلام دوست خوبم اقای سرشار...امیدوارم تک تک لحظات زندگیت سرشار از خوبی ها باشه...قبل از هر چیز از نظر لطفت و ابراز محبتی که در حقم توی تاپیکم همه جوره داشتی ازت تشکر کنم...ببخشید که اون جا فرصت نشد تا تشکر زبانی انجام بدم...وقتی منم دغدغه فعلی شما رو با زدن این تاپیک دیدم واقعا به تشابهاتی که لااقل از نظر احساسی داریم پی بردیم...حتما توی تاپیک خودم طبق قولی که دادم خیلی چیز ها رو بیان خواهم کرد و خوشحالم می کنه که مورد استفاده شده حتی یک نفر قرار بگیره...ضمنا بنده هم اولین بار اون خانم رو 4 سال پیش دیده بودم و...

وای باورت نمی شه منم یک زمانی نه حالا صرفا این دختر خانم ولی حاظر بودم قید ادامه تحصیل در مقطه ارشد رو برای رسیدن به فردی که دوست دارم بزنم و از این بابت هم خیلی تشابه داریم....ولی فهمیدم اون کار اشتباه بوده که به لطف خدا اشتباه نکردم ...


دوست عزیزم سرشار جان....
ببین تقریبا مطمئن هستم از این پسر هایی هستی که با دختری رابطه نداشتی...این تیپ پسر ها خاصیتشون عشق ورزیدنه...میدونی چی می خوام بگم..می خوام بگم شما اگه یک دانشگاه دیگه هم بودی بازم یک دختری پیدا می شد که با اون تصویری که شما از همسر ایندت داری منطبق باشه و ناخودگاه باهاش درگیر احساسات بشی و فکر کنی چقدر این همونی هست که می تونی باهاش خوشبختی رو تجربه کنی و... در حدی که قید ادامه تحصیلو به خاطرش بزنی و....فدای کسی که دوستش داری بکنی و در اون دریاخودتو غرق کنی و...

سرشار جان نمی دونم تاپیکای قبلی منو خوندی یا نه... دغدغه هایی از جنس نداشتن کار خوب...نداشتن پول خوب واسه اول زندگی .... بحث سربازی و ادامه تحصیل و... وای اینا چیزایی بود که تا دو سال پیش دغدغه های منم بود که شکر خدا حل شد....دعا می کنم برای تو هم حل بشه......


دوستم راستش من باید برم سر کار الان...دلم نیومد وقتی تاپیکاتو خوندم و حس زیبات منو به وجد اورد چیزی ننویسم...

فقط سرشار جان چند تا نکته رو بهت بگم چون دفعه ی بعدی که بیام می خوام برات مثنوی بنویسم(شکلک خجالت).... اگه می خوای واقعا خواستگاری اون خانم بری می تونم راهشو بهت نشون بدم و کمکت کنم...اگه می خوای اون خانم رو فراموش کنی بازم می تونم راهنماییت کنم... خودت کدوم راهو می پسندی بیش تر برات توضیح بدم؟

ضمنا اون خانم که هنوز مشخص نیست برای شماست یا نه که می گی دلت رضا به این نیست واسه خاطر ارشد اون خانم رو از دست بدی...اشتباه نکن علاقه شرط خیلی کمی هستش برای اشنایی بیش تر ...اشتباهی که من یک زمانی داشتم و علاقه رو ته ماجرا می دیدم...واقعا یادش بخیر...


خوشحالم واقعا دوست خوبی مثل شما پیدا کردم دوست خوبم....برات ارزوی بهترین ها رو دارم ....ضمنا زیاد فعلا فکر و خیال نکن....راه طولانی داری...اینا اصلا چیزی نیست....ولی خب دیگه قبول دارم باید طی بشه...:72:

سلام خانم یاس پاییزی
ممنونم از راهنماییتون...خیلی لطف کردین...بسیار خوشحال شدم از توجهتون...بسیار موثر و کارا بود...امیدوارم موفق و و موید باشید(بالاخص در رابطه با هنر و کار عکاسیتون)


سلام سوشینانت عزیز
ممنون که رک و راست نقطه نظراتتونو در اختیار بنده قرار دادید...امیدوارم لایق محبت شما باشم...پیروز و سربلند باشید


سلام مخصوص خدمت فدایی یار عزیز و دوست داشتنی
قبل از هر چیز میخواستم به خاطر تاپیک پر بار و آموزندت تشکر کنم و برات آرزوی بهترین ها را از خدای مهربان داشته باشم...امیدوارم بهترین قسمت نصیبت بشه...بی صبرانه منتظر ادامه صحبت ها و نگفته هایت مینشینم.
خوشحالم برات که بالاخره به نتیجه مثبتی در رابطه با ادامه تحصیلت رسیدی و اشتباه غیر قابل جبرانی مرتکب نشدی...باید خدمتت عرض کنم که من اگر میخوام به طور موقت ترک تحصیل کنم به خاطر اون خانم نیست.باور کن فقط و فقط به خاطر خودم این تصمیمو گرفتم...من اگر نزدیک هفت ماه برای کنکور ارشد مطالعه کردم تنها دلیلش اون خانم بود و بس.وگرنه من خودم چندان رغبتی به این امر نداشتم...نمیخوام شعار بدم ولی اگر ایشون در فکر و ذهن من نقش نمیبست من هرگز به فکر کنکور نمی افتادم...من این نتیجه رو کاملا مدیون دوست داشتن ایشون هستم...اگر به خودم بود همون دانشجوی مشروطی دو ترم اول تحصیلم بودم.
درست حدس زدی من قبلا با هیچ کس رابطه نداشتم.البته توی یک سال ونیم اول آشناییم با این خانم فقط از دور دوسش داشتم و چندان رغبتی به ازدواج با ایشون نداشتم...اگر بخواهم عادلانه بگویم تو از من با سابقه تری(دو سال)...این دوست داشتن پنهانی تا زمانی ادامه داشت که به واسطه اتفاقی که حالا بماند مورد تهدید قرار گرفت...همون زمان با مهارت و آگاهی پایینم اقدام به خواستگاری مستقیم کردم که جوابم همون شرمنده ببخشید بود.تا اینکه چهار ماه قبل برای مرتبه دوم(در عرض یک روز سه مرتبه باهاش صحبت کردم) پیشنهادم رو تکرار کردم.اون موقع ایشون رضایت خودشونو وخانوادشونو ابراز کردند و حتی خواستند شماره تلفن بدهند که من...قبول نکردم و پیشنهاد دادم که برای حفظ شخصیت و خانمی ایشون مادرم رو برای گرفتن شماره نزدشون بفرستم...مادرم به دلایلی راضی نشد که چنین کاریو انجام بده...مجبور شدم یک ماه پیش دوباره خدمتشون برسم و ادامه ماجرا....این دفعه راضی به دادن شماره تلفن نشدند و بهانه آوردند...البته من حق رو به ایشون میدم.
راستش دوست عزیزم فدایی یار من به هیچ وجه مایل به فراموشی این خانم نیستم...تحت هیچ شرایطی...حتی اگر این هجر و دوری تا پایان عمرم ادامه پیدا کنه...سعی میکنم به خاطر تمام احساس قشنگی که به من هدیه داد همیشه کنج قلبم نگهش دارم
فدایی جان من از طرفدارای پر و پا قرص توام...البته اگه قابل بدونی...خجالت زده من هستم که نمیتوانم از این راه دور درست و حسابی قدر دان تو باشم...خدا کند لایق تجربه ها ی تو باشم.
ضمنا ازت تشکر میکنم که تاپیک قبلی منو خوندی.منم تاپیک های قبلی تو را نه یک بار بلکه چند بار مطالعه کردم...ان شالله جشن عروسیت.
این جملت خیلی قشنگ بود ... علاقه شرط خیلی کمی هستش برای آشنایی بیشتر
ممنون بابت به اشتراک گذاشتن احساس قشنگت...امیدوارم این راه طولانی به واسطه حضور تو دوست عزیزم تو کوتاه بشه.
ممنون بابت همه چیز.:72:
ببخشید طولانی شد.

سلام دوست عزیزم

انشا الله همیشه ، سرشار از سلامتی و شادی باشی.

............................

به نظرم چیزی که برای یه مرد مهمه
توانایی اداره زندگیه

یعنی وقتی یه آقایی ، خودش را دید که می تواند
از عهده یه زندگی بر آید ( البته نباید سخت گرفت ) – به نظرم باید اون موقع تصمیم ازدواج بگیره .


مسئله سربازی شما که الحمد الله درسته ( ولی برید ، قطعی کنید )
کارشناسی ارشد هم رتبه خوب آوردی
سن خوبی هم داری
و ......


به نظرم این کار را کن :

کارشناسی ارشد یه هفته دیگه جوابش می یاد
با توجه به این که فرمودید ، رتبه خوبی آوردید و یه دانشگاه صنعتی هم قبول میشی ( امیر کبیر – شریف و....)
به نظرم دانشگاه رو برو ثبت نام کن

از طرفی امکان داره به خواستگاری برید و به تفاهم و نقاط مشترک نرسید !
یه جوری نشه دانشگاه و این زحمتی که کشیدی هدر بره

مراقب عُمر باش.


وقتی دانشگاه را ثبت نام کردی
باید دنبال کار بگردی ( کاری که واقعا مد نظر شماست ، مثلا همان سازمان و ارگانی که دوست دارید برید .)


این جا یه خوبی که داره اینکه ، می خوای دنبال کار بگردی ( سازمانی ) ، میگی من دانشجوی فلان دانشگاه هستم !
از طرفی بعد از ثبت نام دانشگاه میتونی خواستگاری بری و ان شالله به توافق اولیه رسیدید

از خانواده دختر ، وقت بگیری !


میتونی از دانشگاه هم مرخصی بگیری
و پله پله و با برنامه به اهدافت برسی .


از طرفی شما که عرض کردید در یک دانشگاه صنعتی پذیرفته میشوید ،
می تونید از شرکت های دانش بنیان دانشگاه برای کار استفاده کنی
یا همان جا استخدام بشی ( خیلی هم خوب هست )

برا شما که در همان دانشگاه تحصیل می کنید ، راحت تره !



به قول خودم ، نظرت چیه ؟

سلام
یه سوال.شما چقدر ایشونو میشناسید؟ (همون دورادور)
به نظر من باید بسته به شناختی که ازش دارین و با این واقعیت که رابطه ای نبوده این احتمال را در نظر بگیرین که این دختر با تصورات ذهنی شما خیییلی تفاوت داشته باشه.شاید اصلا اون کسی که میخواین نباشه. به نظر من احساساتتون را کنترل کنین .شما به احساساتتون اجازه دادین تا هرجا خواسته پیش بره تا حدی که با تصور این دختر برای ارشد بخونید. میدونم سخته ولی به درصدی فک کنین که اون دختر با تصوراتتون متفاوت باشه یا شما را قبول نکنه. نباید به تخیلتون در این مورد پروبال بدین.از تکنیکای توقف و کنترل افکار استفاده کنین.
درو به روی عقلتون نبندین. اگر قراره سنتی ازدواج کنید نباید سهم عقل را نادیده بگیرین. چون نمیدونین پشت اون چهره چه خبره.
موفق باشین

سلام به دوست خوبم باغبان عزیز و دوست داشتنی...عیدت مبارک باشه
ان شاءالله باغ زندگیتون همیشه و همواره مملوء از گل های معطر و همیشه بهار باشه.:72:
تا یادم هست باید از شما بابت تاپیکای موثر و کارآمدتون تشکر کنم و البته این امید رو به خودم بدم که دوباره خواننده مطالب آموزنده و مفید فایده شما خواهم بود.یک دنیا تشکر.

در مورد سربازی باید بگم که متاسفانه به دلیل محدودیت قانون این امکان برای من فراهم نیست که در حین تحصیل اقدام کنم(هنوز شش واحدم لنگ استاده )

باغبان عزیز دارم سعی میکنم که راه درستو پیدا کنم...اما نمیدونم چرا هر چی بیشتر فکر میکنم بیشتر و بیشتر مصمم میشم به...شاید به نظر شما راه عقلم بسته شده باشه...ولی ...

راستش برای اون دختر خانم به هیچ عنوان امکان زندگی توی شهری به غیر از زادگاهشون فراهم نیست...به دلایلی که حالا بماند و فکر میکنم جایش اینجا نباشد.

باید خدمتتون عرض کنم که بله .منم با نظر شما موافقم در صورت ثبت نام در دانشگاه ٬امکان فرصت شغلی بهتری برای من فراهم میشه...ولی مشکلات دیگری نیز وجود دارد که مطمئنا نادیده گرفته نخواهند شد... مدرک کارشناسی ای که از یک دانشگاه غیر معتبر و درجه سه اخذ شده...معدل دوره کارشناسی ام که چنگی به دل نمیزنه...نداشتن سابقه کار و به قول معروف صفر کیلومتر بودنم... و غیره و ... .چه بخواهم چه نخواهم این ناهمواری ها بر سر راه من وجود دارند.
اگه میشه لطف کنید بیشتر در مورد شرکت های دانش بنیان دانشگاه توضیح دهید...آخه اولین باریه که اسمشو میشنوم...دانشگاه تا دانشگاه داره؟...مثلا برای شریف و بعد از اون تهران چگونه است؟...بالاخره خودتون سر قضییه رو باز کردین خودتونم باید قبول زحمت بکنین...متشکرم.
خوشحالم که لطف بیکرانتون شامل حال بنده هم شده...براتون از خدا بهترین ها رو آرزو میکنم.:72:
(کوچه باغت پر موسیقی باد)

سلام و درود خدمت شما خانم kimia fall گرامی.عیدتون مبارک باشه
خوشحالم که به تاپیک من سر زدید ومنو از نظرات ازشمندتون بهره مند ساختید.
سوال پرسیده بودید شما چقدر ایشونو میشناسید...باید خدمتتون عرض کنم که من چندان هم با اخلاق و رفتار ایشون بیگانه نیستم...بیشتر از هشتاد واحد کلاس مشترک با ایشون داشتم(یه روزی تنها انگیزه من برای پاس کردن واحد ها بود)...بر خلاف اون چیزی که شما فکر میکنید علاقه من به ایشون باعث کوری چشمان من نشد که هیچ٬بلکه چشمان من رو به روی تمام خوبی ها و صد البته بدی ها ایشون باز کرد...طی این مدت یاد گرفتم که ایشون رو به شکلی که هست قبول کنم...همونطور که طالب خوبیهاش هستم ٬بدیهاش رو بدون پاک کردن صورت مسئله بپذیرم بدون اینکه به فکر تغییر ایشون یا حتی خودم باشم.
طی این مدت از هیچ تلاشی برای شناخت ایشون مضایقه نکردم...از دوستانشون گرفته تا لباس تنشون٬جزوه دست نویسشون٬گوشی موبایلشون و ... هر کدوم پارامتری برای شناخت بیشتر ایشون بود...اخلاقشون البته بین تمام بچه های دانشگاه زبانزد بود ....میخوام بگم که من خیلی وقته فرآیند شناخت رو شروع کردم...البته قبول دارم که خیلی کمه.
راستش من گذشته های دور خیلی تلاش کردم ایشونو فراموش کنم...اما هیچ فایده ای نداشت که نداشت....بلکه نتیجه ای عکس هم داشت ومن بیشتر از قبل وابسته ایشون شدم...زمانی به آرامش رسیدم که تونستم قبول کنم ایشونو بدون کوچکترین انتظاری دوست داشته باشم...از اون به بعد نتیجه اصلا برام مهم نبود و نیست.
ممنونم .:72:

سلام
عید شما هم مبارک باشه. من میفهمم اون دختر را چقدر دوست دارین و عشق اول شما هستن. ببینید هر آدمی یه طرز فکری داره. من سعی می کنم به هر آدمی طبق فرهنگ خودش راهنمایی کنم. من هم هم کلاسی هامو در دانشگاه از دور و هم از نزدیک دوره ی لیسانسم فکر می کردم می شناسم. ولی واقعیت اینه که خیلی هاشون مخصوصا اونایی که از دور میشناختم با تصور من خیلیییی متفاوت بودن.جزوه و رفتار با دوستا و رفتار توی کلاس و.. کافی نیست. شما الان در دوره ای از زندگیتون هستین که به همسر نیاز دارین. و خب طبیعیه که بخاین کسی که عاشقشین را انتخاب کنین.این خیلی خوبه و درست همینه.اما دقت کنید شما اونقدر که برای یه ازدواج لازمه ایشون را نمیشناسید. پس نتها چیزی که من میگم اینه که وقتی رفتید خواستگاری برای شناخت برید. شناخت کسی که از دور دوستش داشتین. سعی کنین یه دوره ی نامزدی داشته باشین. به عنوان کسی که تجربه ی عشق داره به شما میگم. عشقی که با شناخت باشه عشق پایدار هس. عشق وقتی به وجود میاد که خاطرات مشترکتون توی شادی ها و غم ها زیاد میشن. تو زمان ها و مکان های مختلف. شب و روز هایی که باهم سپری خواهید کرد.من برای حستون احترام قائل هستم. اما این حس الان عشق یطرفه و عادت ذهنتون هس. شما وقتی موفق می شین که خودتونو دوست داشته باشین.که بخاطر خودتون درس بخونید.اول بخاطر خودتون زندگی کنید.نه اینکه مهمترین موقعیتاتون را بخاطر دختری که هنوز معلوم نیس اونی باشه که فکر می کنیین ازدس بدین. وقتی به ان مرحله رسیدین که خودتونو دوس داشتین همسرتون هم عاشقتون میشه. مطمئن باشین.وقتی رفتین خواستگاری ، خواستگاری سیندرلایی که از قبل کفشش را داشتید نرید. اینا افسانس. خواستگاری کسی برین که اگه از امتحان ها و نامزدیتون سربلند بیرون بیاد و اونی که تو رویاهاتون بوده باشه لایق شما خواهد بود و شمام لایق اون.
امیدوارم همه چیز مطابق میلتون پیش بره :72:

سلام دوست من ، عید شما هم مبارک .

ممنون - شما لطف دارین

من هم همیشه از نظرات شما استفاده می کنم

متشکرم .

......................


(کوچه باغت پر موسیقی باد)


جمله شما را یه جا یادداشت کردم - خیلی قشنگ بود

چه موسیقی زیباتر از موسیقی خدا ( باد - باران - صدای دریا و ....)

ممنون.:72:


.................................................


در مورد سربازی ، ان شاالله 6 واحد تموم شد ، همون فرداش برید اقدام کنید - این کارت رو ، چه جوری بگیرید

( خیلی کیف میده )

.................................................. ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرشار

باغبان عزیز دارم سعی میکنم که راه درستو پیدا کنم...اما نمیدونم چرا هر چی بیشتر فکر میکنم بیشتر و بیشتر مصمم میشم

.

---

اولین سئوال یه جنگجو باید این باشد :

( من نمی دانم )

وقتی تو این حالتی گیر می کنیم ، به نظرم بهتره یه سر بریم طبقه بالا ( پیش خدا - درد دل کردن با خدا - در خواست کمک از خدا )

خدا کمک میکنه ( به ذهنت راه حل می رسونه )


.......................................


در مورد مدرک تحصیلی خدمت شما عرض کنم :

چیزی که برای ارگان ها ، سازمان ها یا حتی خارج رفتن مهمه ، آخرین مدرک تحصیلی - معدل - مدت اتمام !

خیلی مهمه .

دوست من لیسانس رفت همدان ، مهندسی کامپیوتر خوند - فوق لیسانس دانشگاه امیر کبیر شبانه قبول شد

الان هم دکترا می خواد بره آلمان .

البته دانشگاه هاروارد فرق میکنه ! اگر می خوای بری .


آخرین مدرک تحصیلی مهمه - برای کار هم تو بعضی از سازمانها ، اگر دانشجو هم باشی در یه دانشگاه خوب ، قبول می کنند .

البته همه دانشگاه های کشور خوب هستند - بیشتر خود فرد مهمه !


د ر مورد شرکت ها ی دانش بنیان ( مراکز رشد یا پارک های فناوری ) خدمت شما عرض کنم که :

از دو طریق میشه وارد شد ، اولیش اینکه شما طرح و ایده داشته بشی - دوم اینکه ، بری با توجه به نیاز اون شرکت استخدام بشی

معمولا تمام دانشگا های کشور خودشون این پارک های فناوری را دارنند .


مورد اول :

ببنید من یه طرح - یه ایده دارم ، ولی سرمایه اولیه ندارم - مکان برا کار ندارم و ......

باید برم طرح خودم را دایکیومنت کنم - برم تو این شرکت ها - اونجا - اونها طرح منو می بینند

اگر مورد قبول گرفت - به من مکان برا ی کار و خدمات لازمه را می دهند .

این هم سایت مراکز رشد ( دانش بنیان ) دانشگاه شریف :

مرکز رشد فناوری های پيشرفته دانشگاه صنعتی شريف - صفحه نخست

تمام دانشگاه ها باید داشته باشه - آزاد - پیام نور - دولتی و .....
میتونی دانشگاه مورد نظرت را سرچ کنی - و شرایط و مقررات آن را بخونی .

خیلی خوبه .

امکان داره یه شخصی دانشگاه پیام نور خونده باشی ( کلا بچه ها ی قوی ای هستند ) - بره تو مراکز رشد دانشگاه شریف و .....

فرق نمیکنه ، امکان داره برعکس بالا رخ بده .



حالت دوم :

مثلا آقا سرشار میره یه طرح میده - طرحش پذیرفته میشه ( باید حداقل دو نفر باشند )

سپس این دو نفر میگن ما به این تخصص نیاز داریم

بعد باغبون جون میاد میگه : منم باشم - می تونم کمکتون کنما .:18:

بعد من میشم شریک شما و ......


آینده داره - چون اولا تو محیط دانشگاه هستی - دوما میتونی از اساتید و دانشجویان رایگان استفاده کنی

مثلا تو پروژه مثلا امکان داره تو یه قسمت از ریاضیات اون بمونی


بره پیش آقا دکتر ازش کمک بخوای :rugby:


اگر می خواهید شغل آزاد را ادمه دهید ، اونم خوبه .

..............................................


در مورد ازدواج باید بیشتر تحقیق کنی

اگر دختر مورد نظرت را برای ازدواج پیدا کردی و به شناخت کامل و واقعی !

رسیدی ، زندگی ات را ، بعد از خدا و یار

فدای همسر آینده ات کن .


موفق باشی دوست من :72:

باسلام

این عید فرخنده و به شما و همه ی همدردی های عزیز تبریک عرض میکنم:)

من با نظر خانم کیمیا کاملا موافقم، شما یک نفر و در یکی از ابعاد زندگیشون دیدید و برای یک بخش دیگه زندگیتون پسندیدید در صورتی که هنوز هیچ شناختی از باقی ابعاد زندگیشون ندارید.

ببینید ما آدم ها اعمال و کردارمون و رفتارهامون بسته به محیط های مختلف کاملا متفاوته، هر آدمی چندین شخصیت از خودش داره، در محیط کار یک جوره در محیط دانشگاه یک جور دیگه و در محیط خانوادگی و فامیل هم رفتارش گاه متفاوت میشه حتی رفتارمون در محیط خانوادگی و خصوصی با محیط فامیل و دوست و .... فرق میکنه.

حتی دقت کردید ما آدم ها سعی میکنیم در محیط های کاری و دانشگاهی و در بین دوستانمون و آشنایان خودمون خیلی بهتر از اون چیزی که هستیم نشون بدیم.

میگن اگر میخواین کسیو بشناسین یا باهاش برید مسافرت، یا باهاش مدتی زندگی کنید.

خود من بارها اینجا تاپیک هایی خوندم حال از افراد متاهلی که میگفتن وقتی رفتار همسرشون و با همکاراشون یا فامیلاشون میبینند انگار یک شخصیت دیگه ای از همسرشون میبینند.

شما این خانم و میخواین بعنوان شریک زندگیتون انتخاب کنید از طرفی فقط ایشون در غالب یک همکلاسی دیدید پس شناخت شما از این خانم برای انتخاب همسر و شریک زندگی هنوز در مرحله صفرم قرار داره!

شما هنوز هیچ شناختی از رفتار ایشون در محیط خانوادگی اطلاع ندارید
هنوز از معیارها و عادات و خصوصیات ایشون هیچ اطلاعاتی ندارید،حتی نمیدونید ایشون و خانوادشون ممکنه شما رو انتخاب کنند یا خانواده شما ممکن هست ایشون و انتخاب کنند، اصلا رابطه به ازدواج میرسه، پس هنوز در مرحله صفرم هستید.

تا زمانی که در این مرحله هستید نمیتونید همچین تصمیم بزرگی بگیرید که ادامه تحصیلتون و بخاطر کسی که معلوم نیست همسر شما میشوند یا خیر به تعویق بندازید یا حتی رها کنید.

بنظرم اگر شرایط خواستگاری رفتن و ندارید بهتره راه خودتون برید اونی که دوست دارید و میدونید بنفعتون هست نه بخاطر احساسات و این خانم تغییر رویه بدید چون ممکنه بهمدیگه نرسید و خدایی نکرده بعدها ضربه زیادی بخورید هم بخاطر امیدوار شدنتون و خیال پردازیاتون هم بخاطر اینکه از برخی فرصت های زندگیتون بخاطر ایشون گذشتید !
شما بهتره راهی و انتخاب کنید که کمترین ضرر و به خودتون بزنید.

اگر شرایط خواستگاری و دارید خب برید خواستگاری اگر در اونجا موفق شدید و مراحل شناخت و انتخاب بخوبی طی شد اونوقت میتونید تصمیم بگیرید که کار کنید یا ادامه تحصیل بدید حتی ممکنه از نظر دختر خانم ادامه تحصیل شما و پیشرفتتون مهمتر باشه و حاضر باشند چند سال در عقد بسر ببرند حتی شاید خانواده ها حمایتتون کنند یا راه و براتون هموارتر کنند .

بهرحال بنظرم منطقی ترین راه اینه که اول از همه تکلیف این آتش عشقی که در وجود شما شعله ور شده و تمام مسیر زندگیتون و قراره تغییر بده مشخص بشه! اونم بصورت رسمی همراه با نظر خانواده ها!

یادتون باشه ما تو ایران زندگی میکنیم و نظر خانواده ها بسیار مهمه!

تجربه به من ثابت کرده که صرفا یک همکلاس و همکار خوب نمیتونه همسر خوبی هم باشه!
من یک خواستگار همکلاسی داشتم تا زمانی که بخش همکلاس بودنشون و دیده بودم و در دانشگاه دیده بودمشون خب احساس میکردم بهمدیگه میایم و تفاهم داریم ولی وقتی که متوجه اعمال و رفتار و کردارشون در محیط خانوادگی و فامیلیشون شدم، وقتی که بیشتر با معیارهاشون و صفات و عادات و ویژگی هاشون بیشتر آشنا شدم، متوجه شدم حدود نود درصد متفاوتیم کاملا هم متفاوتیم و تفاوتمون از زمین تا آسمونه!
حتی در معیارهای ازدواجمون هم باهم تفاهم نداشتیم.

تا وقتی همکلاسی بودیم و کامل آشنا نشده بودیم فکر میکردیم کاملا تفاهم داریم من خودم حداقل فکر میکردم صد درصد عینه همدیگه فکر میکنیم مانند هم عمل میکنیم و حتی معیارها و خانواده هامون و فرهنگمون صددرصد شبیه بهمدیگه هست اما بمحض بیشتر آشنا شدن فهمیدم خیلی باهم تفاوت داریم چرا؟ چون با جزییات زندگی همدیگه و ویژگیها و اخلاقیات و خواسته های همدیگه آشنا شدیم اونم با زندگی خصوصی و خانوادگیمون چون قرار بود با این بخش از زندگیمون ، بیشتر باهم زندگی کنیم بنابراین این بخش شناخت مهمترین بخش بود.

حالا من نمیگم همه اینطور میشوند، نه ولی خب یک احتماله، بهتره قبل خیالپردازی واقعا از نزدیک و راه درست باهاشون آشنا بشوید اونوقت کارتون منطقیه که بخاطر ایشون بخواین قید ادامه تحصیلتون و بزنید.

نظرم بصورت خلاصه اینه :

1. سعی کنید از طریق حراست دانشگاهتون شماره تلفن منزل ایشون و پیدا کنید و بخواستگاریشون بروید، اینطوری شما واقعا ثابت کردید قصدتون ازدواجه و باتوجه به اینکه شماره تلفنشون هم نداده بودن شما بیخیال نشدید و پیگیر شدید. (بنظرم همین که شما از همون اول دنبال شماره تلفن خونه اشون بودید و دنبال خواستگاری رسمی بودید، این حرکتتون حس خوبی نسبت به خواسته اتون در نگاه اول به خانواده اشون میدهد.)
چون ممکنه اگر صبر کنید تا سربازی و کارتون درست بشه ایشون تا اون موقع ازدواج کنند و شما بدون اینکه شانس خود را امتحان کرده باشید تا آخر عمرتون حسرت بخورید. پس سعی کنید یکبار هم شده اقدام کنید:) نهایتش اینه که پاسخ منفی بخاطر شرایطتون میگیرید و میرید تا شرایطتون و بهتر کنید البته اگر بخواهید ولی حداقل فردا روز حسرت نمیخورید که یکبارم حداقل اقدام نکردم.

2. با توجه به اینکه میگید ارشد بهترین دانشگاه قبول میشید سعی کنید هم درس بخونید هم کار پاره وقت انجام بدید اینطوری ادامه تحصیل هم رها نکردید.
تازه گفتید با ادامه تحصیل فرصت شغلی بهتری براتون فراهم خواهد شد
خب این خودش پارامتر مثبتی در جلب نظر خانواده ایشون خواهد بود.

خصوصا که شما باتوجه به معدلتون و اینکه میگید دانشگاه کارشناسیتون زیاد معتبر نبوده اما توانستید رتبه خوبی در ارشد کسب کنید همین پشتکار شما در این زمینه برای خانوادشون و حتی دخترخانم میتونه پارامتر مثبتی بحساب بیاد.

درود
کوتاه مینویسم
دلیل قبولیت این خانوم بوده کاری ندارم فقط این را خوب میدانم فرصت ادامه تحصیل اونم توی یه دانشگاه خوب دولتی نصیب هر فردی نمیشه از شانست استفاده کن.شما اول باید وضعیتت مشخص بشه بعد تصمیم به رفتن به خواستگاری بگیری هنوز توی پله اول نرفتی داری رویاسازی میکنی.

1.آماده کردن شرایط برای تشکیل زندگی مخصوصا شغلت
2.مشخص شدن واحدهای باقیمانده و خدمت سربازیت
3.داشتن حداقل پس انداز بریا برگزاری عروسی و اجاره منزل
4.موافقت خانوادت را بدست بیار

با ادامه دادن این تایپیک به جایی نمیریسی نه درست تموم میشه نه خدمتت نه اینکه خانوادت راضی میشن و شغل پیدا میکنی با واقعیات زندگی کن دوست من اول جور شدن مقدمات اولیه بعد خواستگاری بعد فکر بقیش باش

سلام سرشار جان...اول از همه ازت عذر خواهی می کنم...راستش چون خیلی بهم ابراز لطف و محبت داشتی و گفتی واو به واو حرفامو می خونی دلم نیومد که سریع برات بنویسم...گذاشتم دیشب و امروز بیام از سر فرصت برات بنویسم...از خدا می خوام بهترین حرفا اون طور که می خوام به ذهنم بیاد و برات بنویسم و در نهایت شما دوست خوبم بهترین تصمیم رو بگیری...تصمیمی که هیچ وقت افسوس و پشیمونی راجبش نداشته باشی .... بابت تاپیک خودم هم اگه اموزنده شد بعد لطف خدا لطف دوستانی مثل شما و سایر عزیزان که اسم نمی برم باعث شد با محتوا بشه و خودمم خیلی استفاده کردم از نظرات شما دوستان خوبم که واقعا نمی دونم به قول خودت چطور قدردان دوستان باشم جز این که از خدا میخوام خودش عوضشو به دوستان بده....ان شالله خدا بهم عمری بده امشب یا فردا پست نهاییم و این که چی شد توی اولین جلسه ی خواستگاریم و چه نتیجه هایی گرفتم و.. رو فردا می نویسم...

راستش خیلی فکر کردم چطوری برات بنویسم بهتره....در نهایت به این نتیجه رسیدم صحبت هامو به دو بخش تقسیم کنم...بخش اول رو از تجربه های شخصیم نوشتم تا خودت راه درست رو انتخاب کنی.... و بخش دوم حرفام هم به طور خاص راجب خانمی که مد نظرت هستش می نویسم.
بابت لطفی هم که بهم حق داشتی ازت ممنونم شما زیادی بهم لطف داری و شرمسارم کردی...ازت ممنونم بازم ...باور کن همین که توسنته باشم بهت کمترین کمکی کرده باشم خودش بالاترین ارزش رو برام داره و نیازی به تشکر و قدردانی نیست دوست خوبم..ان شالله خبر ازدواجت(نه لزوما حالا با اون خانم و هر چی خیره) رو این جا بشنوم.


بخش اول
سرشار جان میرم سر اصل مطلب میدونم خیلی پستم طولانی میشه و خیلی برات حرف دارم...خیلی باهات هم ذات پنداری کردم و می کنم وقتی پستاتو می خونم... واقعا لذت بردم از دیدگاهت...ولی چه چیزایی رو باید خدمتت عرض کنم...(لازمه که دیدگاهت رو راجب بعضی چیزا مثل این که گفتی واسه این خانم ارشد خوندی یا باز می خوای ول کنی ادامه تحصیلو یا همیشه عشق ایشون رو در کنج قلبت نگه داری و...).
گفتی درس خوندت واسه کنکور رو مدیون اون خانم هستی ؟!؟!؟! منو بردی به زمانی که ترم دو بودم.... دقیقا چنین دیدگاهی داشتم...ببین سرشار جان خاصیت تو عشق ورزیدنه و بدون عشق نمی تونی زندگی کنی...درست مثل خودم...می دونی قضیه از چه قراره؟ ببین شما واسه همسر ایندت یک تصویری داری(دقت کن منظورم چهره صرفا نیستش ها کلا دارم میگم در همه ی ابعاد) بعدش با دیدن این خانم مخصوصا چهرش این طوری برات تداعی میشه که این همونی هستش که می خواستی و خود به خود یک سری فعل و انفعالات هم داخل بدن اتفاق می افته دیگه از نظر فکری هم که به ایشون فکر می کنی باعث میشه هی این دوست داشتن در اعماق وجودت ریشه بدونه.... می خوام بگم اشتباه نکن ارد بزرگ هم میگه با خرد به سرچشمه ها بیندیش ادمی گاهی سراغاز را اشتباه می گیرد بسان کسانی که رود ها رو سرچشمه دریا ها می نامند حال ان که ابر ها از دریا بر می خیزند و رودها و سرچشمه ها را لبریز می کنند!!!!

دقیقا حکایت شما هم همینه...دوست من سرشار جان عشق اون خانم باعث نشد شما این طور با اشتیاق بیش تری لزوما درس بخونی و به سوی اینده حرکت کنی بلکه خود خودت بودی دوستم...عشق خودت بود...اون خانم فقط باعث شد شما تریگر بشی و شروع کنی...می خوام بهت بگم اگه هر فرد دیگه ای هم جای اون خانم بود(که توی پاراگراف های بعدی هم میگم هست و سر راهت قرا می گرفت) شما بازم به چنین درجات و حالت هایی می رسیدی شک نکن دوستم اصلا شک نکن..پس شما مدیون اون خانم نیستی...اون خانم فقط وسیله و بهانه ای شدند برای به پا خواستن عشق سرشار شما....
سرشار جان درسته من عنوان تاپیک رو زدم دو سال ...ولی اولین باری که بنده از این خانم خواستگاری کردم 4 سال پیش بود!!! که حالا توی تاپیکم میگم ...چه زود 4 سال از عمر گذشت....(بعدش همون خودش یک مدتی طول کشید از زمانی که مامانم رسمی خواستگاری کردند از مادرشون و تقریبا بین دو و نزدیک به سه سال پیش بود)
دوست خوبم ببین خیلی قشنگه این حس قشنگی که داری و میگی اگه به این خانم هم نرسی حاظری گوشه ی قلبت واسه همیشه نگهش داری !!! ولی دوست خوبم میدونی باور کن با تمام احترامی که برای حست و خودت قایل هستم ولی می خوام بدونی شاید فکر کنی اگه اون خانم از این دیدگاه شما راجبش خبر دار بشه خیلی حس خوبی بهش دست بده...ولی من چنین فکری نمی کنم ...میتونی از خانم های همدردی هم بپرسی که حالا در ادامه دلیلمو میگم....اخه باید قبلش چیزای دیگه ای داشته باشی تا بعدش در زندگیت این عشق سرشارتو به همسرت نشون بدی...

وقتی پست خانم kimia fall دقیقا منظورم حرفای ایشون بود...این که شما یک تصویری از این خانم داری که ممکنه اصلا با واقعیت این خانم ذره ای شباهت نداشته باشه...اشتباه نکن نه این که اون خانم بد باشه شما خوب یا برعکسش نه تمام حرف این هستش که بدونی شما یک تصویر از همسرت ته ته ذهنت داری که با دیدن این خانم ناخودگاه احساسات درگیر میشه وفکر می کنی این خانم همونی هست که دنبالش بودی و... شایدم واقعا این طور باشه ولی به این فکر کن میتونه هم نباشه !! یا لااقل برای من که نبود...
البته من میدونم چی میگی ولی به نظرم اشتباهه که عشق سرشارتو محدود به اون خانم لزوما کردی...ببین سرشار جان اینو یکبار از دکتر فرهنگ هم شنیدم...شما وقتی یک لوله که داخلش هوا هستش و پر شده هیچ جابه جایی رخ نمیده و همون هوا درش می مونه...حالا وقتی این لوله رو وکیوم کنی و درش خلا ایجاد کنی و بعدش پلمپش کنی میدونی چه اتفاقی می افتاده؟کافیه کمترین سوراخی در این لوله ایجاد کنی و ببینی چطور هوای تازه ورود پیدا می کنه به داخل لوله !!!

یک جمله قشنگ هست که میگه نه آنچنان عاشق باش که هيچ چيز را نبيني، نه آنقدر ببين که هرگز عاشق نشوي!
حکایت شما هم همینه...باز میخوام از تجربه خودم بگی فکر نکنی دارم یه سری حفظیات بهت میگم...
من این خانمی که اخیرا رفتم خواستگاریشون اولین بار میدونی کی دیدمشون ؟! 4.5 سال پیش وقتی ترم دو تازه شروع شده بود..اولش فقط برام جاذبه داشتند...وقتی بهشون بیش تر و بیش تر فکر کردم دیدم اخر ترم دو نشده من کلی شیفته ی این خانم شدم (واقعا از نظر ظاهری ایشون همونی هستند و بودند که می خواستم ولی باطنا اونی نبودند که انتظارشو داشتم که توی تاپیکم میگم و مادر ایشون خیلی اون تصویر خانم رو برام خراب کردند)!!!!
دقیقا همین حس هایی که شما میگی رو تجربه کردم...یک دوست داشتن از راه دور .... از علاقه من به اون خانم حتی صمیمی ترین دوستام هم نمی دونستند(دوست نداشتم اون خانم انگشت نما بشه)....بعدش از ایشون خواستگاری رسمی کردیم(همون دو سه سال پیش) توسط خانواده که بنا به یک سری مسایل چون درسم هنوز اولش بود ..بحث سربازی و نداشتن کار و... کلا حق داشتند اون زمان ردم کنند (البته بگم من اینا رو به این خانم گفتم و ایشون اذعان کردند اون زمان اینا براشون مشکلی نیست ومهم نظ خانوادشون هست وگر نه خانواده ی منم بهم می گفتند که خواستگاری رفتن برای من توی اون سن و شرایط اصلا کار درستی نیست که البته منم بنا به یک اتفاقی توی عمل انجام شده قرار گرفته بودم و فکر می کردم اگه خواستگاری انجام نشه اون زمان اون خانم ممکنه راجبم فکر های بدی بکنند....)
بعد این اتفاق من خیلی با خودم کلنجار رفتم و فکر می کردم به خودم..به حسم ...به اون خانم...خیلی مطالعه داشتم توی این زمینه ها که دوستم چکیدشو برات این جا می نویسم...حدودا بعد یک مدت حدود یکسال از اون موقع بعدش فهمیدم که عشق جز لاینفک زندگی من هستش ... واون خانم بهانه بود دقیقا چیزایی که بالاتر بهت گفتم..اهان قبلش بگم من همون زمان فهمیدم با عشق به مراتب خیلی بهتر میتونم زندگی کنم و پیشرفت کنم...همون زمان مثل الان که شما میگی به خاطر این خانم برای ارشد خوندی!!(و من دلیلشو بهت گفتم)...من فهمیدم عشق موتور محرک من هستش برای بهتر زندگی کردن(که جدیدا به تجربه های شگفت انگیزی رسیدم که این عشق بهانه ای هستش برای رسیدن به معشوق حقیقی و خدا)...دیگه از اون موقع به بعد با خودم عهد کردم هیچ وقت به طور خاص به کسی عشق نورزم...حتی اگه خیال پردازی هم می کنم خودمو با همسر فرضیم تصور کنم نه لزوما مخاطب خاص....نشون به اون نشون که گفتم اسمم رو هم گذاشتم فدایی یار..یار میتونه هر چیزی که فکرشو کنی باشه...بعدش توی همین بازه بنده وقتی دقت کردم دیدم دختر های زیادی هستند که می تونند همون حس رو برام تداعی کنند...همون چیزی که گفتم سرچشمه عشق رو اشتباه نگیر...شما عشق درون خودته..اون خانم بهانست...
شاید بگی اگه من اینا رو میگم چرا بعد چند سال من مجددا از این خانم خواستگاری کردم ؟! صبر کن عجله نکن من اونو پای قسمت گذاشتم...شب قبل خواستگاری هفته ی پیش مثل همیشه که احساسمو قبل وقایع مهم زندگیم یادداشت می کنم یادداشت کردم...نوشتم خدایا ازت می خوام حکمت این خواستگاری رفتن رو برام روشن کنی...و برام روشن کرد که هم این جا و هم توی تاپیک خودم بهت میگم چون به کارت میاد...حالا این که اون قسمت چی بود توی تاپیک خودم میگم....

خلاصه بگم بعد اون یکسال دیدم اتفاقا دخترهایی هستند که به خوبی همون خانم و مراتب بهتر هم هستند و می تونند این حس رو درم زنده کنند...و این تصور که ادم فکر کنه تنها فقط یکی توی دنیا هست که براش ساخته شده و... به نظرم کاملا اشتباست...برای هر فردی هزاران همسر بالقوه وجود داره که میتونه باهاش خوشبخت بشه...

بعد اون مدت پارسال من دو نفر از همکلاسی هامو مد نظر داشتم که به نظرم از این خانمی که خواستگاریش رفتم خیلی هم شاید سازگار تر بودیم مخصوصا از نظر مالی که اون موقع خیلی برام دغدغه بود مسایل مالی دقیقا مشابه شما...اون موقع خیلی سردرگم بودم که خواستگاری کدوم یکی از این خانم ها اول بریم...چون هم کلاس بودیم خیلی دوست داشتم یکیشونو انتخاب کنم اول و همون قسمتم بشه...راجب اون دو خانم هم کلی تحقیق کردم فکرشو بکن تمام این کارا رو هم خودم یک تنه انجام دادم و از هیچکی کمک نگرفتم چون به کسی جز خودم اعتماد نداشتم و البته خانوادم کاملا در جریان این موارد بودند و هستند).. و بگم اخرش به این نتیجه می رسیدم هر دو نفرشون در یک سطح هستند برام و هیچ کدوم به اون یکی فایق نمی شد که بگم اول برم خواستگاری کدومشون...
یک روز از خدا خواستم خودش با یک نشونه ای به دلم بندازه که خواستگاری کدومشون برم...شما فکرشو بکن همون روز اتفاقی افتاد که من تصمیم گرفتم خواستگاری خانم y بریم ولی در عرض کمتر از نیم ساعت یک اتفاق دیگه ای افتاد که به دلم افتاد خواستگاری خانم x رفتیم...تمام تاپیک هایی که این جا زدم و خانم دختر بی خیال هم توی تاپیکم پرسیدند مخاطبم خانم x بودند...بعدش مامانم خیلی اصرار کردند که خواستگاری دختر خانم y بریم !!!!اصلا از اولش مامانم هم به چیزایی که از این خانم ها تعریف کرده بودم اصرار به خواستگاری خانم y داشتند...ولی من چون می خواستم برای ارشد درس بخونم و از طرفی خانم y یک ورودی از خودم پایین تر بودند گفتم بعید میدونم ایشون عروس بشند مامان (اخه خانم x هم ورودی خودم بودند)....بعدش گفتم ببین چون من دیگه مخاطبم فرد خاصی نبود....دیگه اصلا به نتجیه واقعا فکر نمی کردم...فقط از خدا می خواستم اونی که صلاحمه بشه و خودش اسباب و وسایلش رو هم برام فراهم کنه....)(چیزی که توی خواستگاری اخیرم هم از خدا خواستم)
تاپیکامو که خوندی مادر خانم x جواب منفی دادند که من اون زمان میگفتم نکنه خود دختره روش نشده حرف دلشو به خانوادش بزنه و... که اخیرا به این نتیجه رسیدم بر خلاف تصورم که فکر می کردم اون خانم خیلی سنگین و با وقار هستند اصلا این طوری نیست بلکه ایشون خیلی مغرور هستند !!!! و تفاوت این دو رو نتونسته بودم تشخیص بدم..من از ادمای مغرور متنفر هستم....ولی به اشتباه جذب ادمای مغرور شده بودم !!!

بعد کنکور که شکر خدا خوب بود و به چیزی که هدفم بود رسیدم و می رسم به امید خدا...به خانوادم گفتم حالا بریم خواستگاری خانم y...که یک تاپیک هم در رابطه با ایشون زدم همین چند وقت پیش...ولی درست یک هفته بعدش اون خانم رو دیدم متوجه شدم عروس شدند(از ارایش و حلقه ی دستشون)خداییش یکم افسوس خوردم چون ایشون واقعا دختر خوب و مهربان و با وقار و سنگین و البته بدون از هر غروری بودند ولی من دیر به این نتجیه رسیدم...به هر حال فهمیدم اون خانم قسمتم نبودند...هنوز که هنوزه بعضی وقتا مامانم میگه گفتم از اولش بریم واسه این دختر...ولی من میدونم اگه خواستگاری اون خانم می رفتیم و بهم جواب مثبت می دادند(که احتمالش هم کم نبود) اون قدری که الان قدر چنین دختر هایی رو میدونم اون موقع نمی دونستم(که این تجربه رو هم مدیون خواستگاری اخیرم هستم که توی تاپیک میگم)...برای اون دختر خانم از صمیمی قلب ارزوی خوشبختی دارم...(کارای خدا رو می بینی ؟! از وقتی که فهمیدم ایشون عروس شدند دیگه اون مهری که بهشون داشتم قطع شد ولی یادمه حدودا 4 ماه پیش یک روز توی دانشگاه جلومه گرفتند و ازم کمکی خواستند اصلا سعی کردم نگاهشون هم نکنم می خوام بگم کارای خدا رو ببین چطوری ادما رو امتحان که نمی کنه !!!!!!! ولی شکر خدا از روزی که فهمیدم عروس شدند اصلا انگار کلا هر چی حس بهشون داشتم قطع شد مامانم میگفت دلیلش این هست چون هدفت ازدواج بوده و نه چیز دیگه)


سرشار جان این چیزایی که بهت گفتم و میگم حاصل یک تجربه ی 5 ساله هستش...تجربه هایی که خودت بهتر میدونی حس هام درش درگیر شده...دلگیری زیاد داشته...اگه میبینی الان راحت می نویسم و میگم قسمت نبود و این قدر راحت قبول می کنم همه رو مدیون لطف خدا می دونم...و گر نه منم می تونستم اون قدر ادم ضعیفی باشم الان تاپیک بزنم بگم مثلا توی احساس 5 سال پیشم گیر کردم و الان افسوس هم کلاسی رو می خورم که روزی بهش حسی داشتم و... می دونی وقتی از خدا بخوای خودت راهشو بهت نشون میده...
سرشار جان من قابل باشم حرم زیاد میرم حتما برات دعا می کنم که اون زنی که خیرت درش هست نصیبت بشه نه اونی که لزوما خودت فکر میکنی...باور کن من بارها شده توی حرم دختر های خوبی دیدم که اونا هم دقیقا مشابه تمام مواردی که بهت گفتم تونستند اون حس عشق رو درم زنده کنند و خیلی مشابه اون تیپی بودند که همیشه از خدا خواستم(منظورم از تیپ صرفا ظاهر نیست و شامل رفتار و اون اخلاق ظاهری و... میشه) ولی چون صرفا در یک نگاه بوده و پی گیر قضیه نبودم تموم شده ورفته و کار به خواستگاری کشیده نشده...می خوام بگم که باور کنی که تنها یک نفر نیست که حس کنی میتونی باهاش خوشبخت بشی .... نمی دونم چقدر سریالای ایرانی می بینی و... یا کلا فیلمای عاشقانه و... من که یادم نمیاد اخرین بار فکر کنم همون سه سال پیش بود...خواستم بگم یه وقت توی تخیل این داستانا نری ....اینا همش داستانه...سعی کن با واقعیت های زندگی رو به رو بشی....
من اگه اینا رو همسر ایندم هم متوجه بشه اصلا ناراحت نمی شم و اگه اینا رو این جا نوشتم چون خواستم کمترین کمکی به افرادی مثل خودم کرده باشم....
ببین از تجربه ی شخصیم گفتم و میگم تا فکر نکنی دارم رویایی حرف می زنم.... میدونی چی باعث شد من به چنین تجربه هایی برسم... منم می تونستم مثل خیلی ها الان افسوس بخورم یک همکلاس داشتم اگه بهش می رسیدم چقدر خوشبخت می شدم و... ؟؟
همه رو مدیون لطف خدا و محبت پدر و مادرم هستم...باورم نمیشه چطور بعضی دوستام هنوز که هنوزه روشون نمیشه به پدر و مادرشون بگند زن می خوان !!!!! من اون زمان هم که 18 سالم بود رفتم با مامانم و بابام صحبت کردم....وازشون کمک خواستم...بهترین دوستام توی زندگی...اونا هم چون بهم اعتماد داشتند و می دونستند من دست به انتخاب های نادرست و اشتباه نمی زنم همیشه کمکم کردند...مثلا من دوستام بودند که شیفته ی دختری می شدند که من دوستشون بودم متوجه اختلاف های فاحش بینشون می شدم ولی چون اونا نمی تونستند با خانواده مطرح کنند چطوری بگم براشون عقده می شد و توی فکرشون این نقش می بست اگه به اون دختر می رسیدند چی می شد و هنوز که هنوز درگیره همین حس هاشون هستند متاسفانه...خواستم بهت بگم هیچکی مثل پدر و مادرت نمی تونند بهت کمک کنند نه در رابطه با این خانم بلکه هر فرد دیگه ای پس اگه همراهی خوانواده رو داری که دیگه هیچ غمی نیست...

بخش دوم:
سرشار جان دوست خوبم....شما اگه می گفتی تمام کلاساتو با اون خانم مشترک بودی و از کفش ایشون تا خودکار مورد استفاده ایشون !! رو می دونی چیه !! و ازشون شناخت داری بازم بهت میگفتم ببخشید ولی کاملا داری اشتباه می کنی...حتما نتیجه ی نهایی تاپیکمو بخون تا متوجه این قسمت بشی...خوشحالم که این قدر منطقی هستی که قبول داری این خانم بعضی چیزاش مطابق میلت نیست ولی خب ترجیح میدی به ایشون برسی و از اون خواسته هات دست بکشی که اون بحثش جداست و فقط باید بدونی اگه به این خانم رسیدی باید تا اخر عمر اون چیزا رو تحمل کنی...
من با تعریف عشق خانم kimia fall کاملا موافق هستم... ایشون خیلی خلاصه چیزایی که مد نظرم بود به شما بگم رو گفتند...ببین سرشار جان من پست به پست تاپیکتو می خوندم و می نوشتم...اون بالا بهت چی گفتم ؟ گفتم می تونی از دختر خانم های سایت هم بپرسی؟ نمونش همین خانم کیمیا دیدید که اصلا از این دیدگاه شما تعریف و استقبال نکردند... و همچنین سایر دوستان....مطمئن باش اون خانم هم متوجه بشه اصلا اسقبال نخواهد کرد(اول خودتو به قول ایشون دوست داشته باش ...البته میدونم خودتو دوست داری...فقط منبع رو اشتباه در نظر گرفتی)....
الان هم که پست های خانم دختر بی خیال و اقای باغبان و دوست عزیزمان جناب خاله قزی رو خوندم دیدم این عزیزان تمام گفتنی ها رو خیلی قشنگ و کامل گفتند...

سرشار جان شما بری جلسه ی اول خواستگاری این که پسر خوبی بودی و... خیلی خوبه ولی اگه شانس بیاری مادر اون خانم مثل مادری خانمی که بنده ازشون خواستگاری کردیم هنوز از شورع جلسه 5 دقه نگذشته اولین سوال رو از شغل و درامدت !!!!! نپرسه ولی بالاخره یک جایی باید جواب بدی لااقل به خود دختر خانم...داشتن شغل از همه چیز مهم تره...من نمی دونم شما در چه سطح مالی بزرگ شدی ولی من خودم ادمی بودم که توی زندگی سختی مالی زیاد کشیدم منظورم از سختی یعنی این که خیلی وقتا به خیلی چیزا نرسیدم چون پولشو نداشتم!!!....یاد گرفتم خیلی چیز ها رو می تونم دوست داشته باشم در عین حال که نداشته باشمشون..و کلا این باعث شده خیلی ادم صبوری(از نظر بعضی ها میگند بهم کند هستی !!!)بشم....و برای رسیدن به خواسته هام و ارزوهام خیلی اهسته ولی همیشگی حرکت می کنم....شما هم اگه واقعا فکر می کنی توان چرخاندن یک زندگی لااقل در دوره ی عقد رو هم نداری شاید بهتر باشه از فکر این خانم صرف نظر کنی و منتظر این بمونی که در سال های اتی همون طور که بهت گفتم دختر خانم های خوب دیگه ای که سر راهت قرار می گیرند خواستگاری کنی و...

البته ببین قبول دارم که نتونی راحت این حرفامو قبول کنی...شاید بگی از کجا معلوم 4 سال دیگه شرایطتت خوب شد دوباره هوایی روزای گذشته نشی و.. البته اگه به اون بیشنی که بالا گفتم برسی مطمئن باش این طوری نمیشی بهت قول میدم...ولی بازم اگه می خوای خودت تجربه کنی تا به قول دوستان هیچ وقت افسوس نخوری میتونی از اون خانم با همین شرایطی که داری خواستگاری کنید من کار ندارم درامدت صفره یا n ملیون هستش...اصلا وضع مالیتون چطور هست ...یه وقت میبینی مهر سرشار ما اون قدر به دل اون خانواده بیفته شما رو همین طوری قبول کنند که دامادشون بشی...راجب ارشد هم ببین میدونم ولش نمی کنی...شما وقتی فرایند خواستگاری رو شروع کنی اگه ببنید تناسب دارید شما که ایشونو دوست دارید ایشون هم شما رو بپسندند میشه مثلا یکسال دیگه عقد کرد...البته درسته دوشنبه نتایج میاد خود من هم احتمال این که تهران قبول بشم هستش و اگه خواستگاری این خانم رفتم چنین فکری کرده بودم اگه تهران قبول شدم یکسال دیگه مثلا عقد می کردیم اگه مشکل داشتند...ولی احتمال این که همین دانشگاه شهر خودمون قبول شم خیلی بیش تره...شما هم میتونی با این دیدگاه بری جلو....

راجب بهترین مدل خواستگاری هم خدمتت عرض کنم ... البته شما گفتی دانشگاه درجه ی سه..نمی دونم دانشگاه شما این جایی که من میگم رو داره یا نه....ولی تمام دانشگاه ها ی معتبر بخشی رو دارند که حالا ممکنه اسم های مختلفی داشته باشه ولی مربوط به ازدواج هستش...دختر هایی که اگه پسر خوب پیدا بشه میخوان ازدواج کنند...یا پسر هایی که دنبال دختر خوب هستند .... خودشون یا مادرشون اون جا مراجعه می کنند و اونا خودشون بقیه کارا رو درست می کنند...شما هم بهتره همین کارو انجام بدی...یک سری اطلاعات از شما می گیرند از اون دختر خانم با خانواده دختر خانم هم صحبت می کنند اگه تناسبات اولیه باشه و اونا هم اجازه بدند فرایند خواستگاری رو شروع می کنید...
فقط اگه رفتی خواستگاری و بنا به مسایل مالی اون خانم قسمتت نشد ظاهرا فکر نکنی واقعا این طوری هستش...سعی کن درسی که باید می گرفتی رو بگیری و از هیچ احدی ناله نکن که مثلا اگه پول داشتم یا بهمان یا پدر فلان و... منم به دختر مورد علاقم می رسیدم...من دوستانی دارم که صرفا با پول پدر به دختر مورد علاقشون رسیدند ولی حقیقتا من خوشبختی در زندگیشون نمی بینم...کلا خواستگاری هر دختری هم برم سرمایه پدر و.. این چیزا براش مهم باشه قیدشو می زنم چون دیدگاه من یک چیز دیگست...

سرشار جان بنده گفتنی ها رو بهت گفتم...بازم هر سوالی داشتی دوست خوبم بپرس...سعی می کنم در اسرع وقت خیلی کامل جوابتو بدم....برات ارزوی بهترین ها رو از خدا دارم....امین.

راستی کتاب سراغاز عشق از انتونی رابینز... و کتاب تو ان گمشده ام هستی؟ از بارابارا دی انجلیس رو هم سعی کن حتمابخونی.

در پایان بهت یک توصیه دوستانه دارم یادگاری بنده به شما دوست خوبم

بگذار عشق خاصیت تو باشد نه رابطه ی خاص تو با کسی.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرشار

البته توی یک سال ونیم اول آشناییم با این خانم فقط از دور دوسش داشتم و چندان رغبتی به ازدواج با ایشون نداشتم...اگر بخواهم عادلانه بگویم تو از من با سابقه تری(دو سال)...این دوست داشتن پنهانی تا زمانی ادامه داشت که به واسطه اتفاقی که حالا بماند مورد تهدید قرار گرفت...همون زمان با مهارت و آگاهی پایینم اقدام به خواستگاری مستقیم کردم که جوابم همون شرمنده ببخشید بود.تا اینکه چهار ماه قبل برای مرتبه دوم(در عرض یک روز سه مرتبه باهاش صحبت کردم) پیشنهادم رو تکرار کردم.اون موقع ایشون رضایت خودشونو وخانوادشونو ابراز کردند و حتی خواستند شماره تلفن بدهند که من...قبول نکردم و پیشنهاد دادم که برای حفظ شخصیت و خانمی ایشون مادرم رو برای گرفتن شماره نزدشون بفرستم...مادرم به دلایلی راضی نشد که چنین کاریو انجام بده...مجبور شدم یک ماه پیش دوباره خدمتشون برسم و ادامه ماجرا....این دفعه راضی به دادن شماره تلفن نشدند و بهانه آوردند...البته من حق رو به ایشون میدم.

---

سلام

قسمتی که بلد کردم رفع شده؟

علت مخالفت مادرتون؟

دختری که حتی برای شماره دادن اینقدر تردید داشته، فکر می کنید با کاری که شما کردید برخورد بعدیشون چطور باشه؟
اگر ذره ای تردید در رفتار مادر شما ببینند نتیجه نهایی ؟؟

یه کم باید محکم تر قدم بردارید. شاید هنوز خیلی وقتش نیست.
شایدم باید برید و جواب منفی را بگیرید و با خیال راحت برید سراغ بقیه زندگیتون.

سلام خدمت همه دوستان خوبم.امیدوارم همگی سالم و سلامت باشید.نمی دونم با چه زبونی ازتون تشکر کنم.امیدوارم لایق محبت های شما عزیزان باشم.

خانم kimia fall عرض ادب واحترام دارم خدمتتون...از همفکری و همدردی شما بسیار سپاسگذارم...بله حق با شماست...سعی میکنم بر طبق فرموده های شما عمل کنم.
درسته ممکنه احساس من یکطرفه باشه ولی یه چیزی ته نگاه ایشون میگه که به من ...همون کشش معشوق...نمیدونم این چیزا چقدر حقیقت داره...ولی میدونم دروغ نیست...یعنی امیدوارم.


ممنون که وقت گذاشتید.:72:

عرض ارادت دارم خدمت شما دوست خوبم باغبان
متشکرم که در کنار گل ها گوشه چشمی هم به ما انداختید .
اون شعر مربوط به من نیست ...از شعر آب را گل نکنیم (سهراب سپهری) بود...خوشحالم که پسندیدید.
از توضیحاتی که در مورد پیدا کردن شغل و ... دادید نهایت استفاده رو بردم...مخصوصا شرکت های دانش بنیان ...اتفاقا در به در دنبال یک طرح تحقیقاتی هستم...به یه جاهایی هم رسیدم...تا قسمت چی باشه
راستی بابت استفاده از واژه های دولت و ارگان کنار هم از شما پوزش میطلبم سازمان و ارگان درستشه همونطور که شما فرمودید.به هر حال من زیاد با تمرکز و دقت تایپ نمیکنم.بخشش از بزرگان است.
براتون آرزوی نشاط و تندرستی دارم.:72:


عرض ادب و احترام دارم خدمت شما خانم دختر بیخیال...از راهنمایی های جامع و کامل شما٬ بسیار تا بسیار متشکر و سپاس گذارم.
صحبت های شما بسیار متین و سنجیده...اما متاسفانه شرایط زندگی توی شهر کوچکی نظیر شهر ما که به زور جمعیتش به دویست هزار نفر میرسد با شهرهای بزرگ و پر جمعیتی که مد نظر شماست متفاوته...به طور مثال همون مسئله عقد بلند مدت که شما فرمودید...متاسفانه چنین چیزی امکان ندارد وگرنه که دیگه مشکلی وجود نداشت...حتی اگر خانواده ایشون موافق باشند من مطمئنم که پدر و مادر من مخالفت خواهند کرد.
در مورد گرفتن شماره تلفن آدرس از حراست دانشگاه باید خدمتتون عرض کنم که من شماره تلفن و آدرس منزل ایشونو دارم ...قصد من از گرفتن شماره تلفن کسب اجازه از خود ایشون و پی بردن به عکس العملشون(در مقاطع زمانی مختلف) بوده است.
در رابطه با مسیری که شما مشخص کردید باید بگم که اتفاقا خود من نیز چنین روندی رو در نظر داشتم که با توجه به فرموده های شما مصمم شدم که همین مسیرو پیش بگیرم.
ازتون تشکر میکنم که با دقت و حوصله تاپیکو مطالعه کردید وبهترین راهنمایی ممکن رو داشتید.ممنون:72:


خدمت شما هم عرض ادب و احترام دارم دوست عزیزم خاله قزی...ممنونم که به تاپیک منم سر زدید و منو از راهنمایی های خوب و بی دریغتون بهره مند ساختید.
حق با شماست ولی باید خدمتتون عرض کنم که تمام اون شرایطی رو که شما فرمودید من کم و بیش دارم به غیر از مورد دوم که اونم از اراده من خارجه...البته شغلم کم درآمد هست ولی کلا وضع بازار در حال حاضر همین است و کاریش نمیشه کرد.
من اگر بدونم کاری از دستم بر می یاد که ممکنه یک هزارم درصد منو به خواسته ام نزدیک کنه دست روی دست نمیزارم...واگر این تاپیکو ایجاد کردم صرفا جهت مشورت و هم اندیشی با دوستان بوده است.
در ضمن باید اشاره کنم که من سعیم بر این بوده که از حقیقت رویا نسازم...البته من آدمی نبودم ونیستم که بتونم از رویا حقیقت بسازم گر چه خیلی دوست داشتم باشم...درست متوجه نشدم که منظور شما از رویا پردازی چی بوده...من در حالی تصمیم گرفتم از مشورت و راهنمایی دوستان استفاده کنم که به طور محسوسی سر دوراهی گیر کرده بودم و یک هفته بیشتر تا تصمیم گیری نهایی فاصله نداشتم.
از حسن نظرتون ممنون...امیدوارم لطف شما بازم شامل حال بنده بشه.مرسی.:72:


خانم شیدا خدمت شما هم عرض ادب و احترام دارم...امیدوارم حالتون خوب باشه٬از توجهتون سپاسگذارم
راستش مادر بنده با توجه به سن بالاشون و البته سواد اجتماعی پایینشون هنوز مبادی بعضی از آدابند که خیلی وقته در جوامع شهری مخصوصا شهر های پر جمعیت به دست فراموشی سپرده شدن.چون شما سوال پرسیدید به یکی از اونا اشاره میکنم ...میگن دختری که بره دانشگاه دختر خوب و خانواده داری نیست و از این دست(هر روزم از نوع جدیدش پرده برداری میکنند و به تعدادشون افزوده میشه)...سر ازدواج برادرام هم چنین مشکلی حتی با شدت و حدت بیشتر وجود داشت ولی الان بدون حضور عروساشون آب خالی از گلوشون پایین نمیره ...کلا خیلی خوش قلب و مهربونن...ولی چه میشه کرد این طرز فکرشونه...نمیدونم از کجا این ذهنیت رو دارند...ولی من فکر میکنم بهانه ای بیش نباشه و به دلیل تجربه ناموفقی که قبلا در مورد برادرشون داشتند سعی میکنند خودشونو کنار بکشند و از دور حاضر و ناظر باشند...هر چند به موقعش اظهار واعمال نظر میکنند.
در مورد شماره دادن دختر خانم هم عرض کنم که یک مرتبه ایشون خواستند شماره منزلشونو (حتی به گفته خودشون با مشورت خانواده) بدهند ولی من اشتباه کردم و به ظن خودم پیشنهاد بهتر و منطقی تری به ایشون دادم...به ایشون حق میدم که به خاطر این بد قولی بهشون بر خورده باشه...به هر حال کاریه که شده
هر چی خدا بخواد
ممنون از لطفتون:72:




فدایی یار عزیز دوست خوبم ممنون.واقعا که زبونم قاصره.نمیدونم چی باید بگم .گفتم از قبل مراتب قدر دانی رو ازت به جا بیارم تا توی یه پست جداگانه درست و حسابی در خدمتت باشم.حرفا باهات دارم...:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرشار

خانم شیدا خدمت شما هم عرض ادب و احترام دارم...امیدوارم حالتون خوب باشه٬از توجهتون سپاسگذارم
راستش مادر بنده با توجه به سن بالاشون و البته سواد اجتماعی پایینشون هنوز مبادی بعضی از آدابند که خیلی وقته در جوامع شهری مخصوصا شهر های پر جمعیت به دست فراموشی سپرده شدن.چون شما سوال پرسیدید به یکی از اونا اشاره میکنم ...میگن دختری که بره دانشگاه دختر خوب و خانواده داری نیست و از این دست(هر روزم از نوع جدیدش پرده برداری میکنند و به تعدادشون افزوده میشه)...سر ازدواج برادرام هم چنین مشکلی حتی با شدت و حدت بیشتر وجود داشت ولی الان بدون حضور عروساشون آب خالی از گلوشون پایین نمیره ...کلا خیلی خوش قلب و مهربونن...ولی چه میشه کرد این طرز فکرشونه...نمیدونم از کجا این ذهنیت رو دارند...ولی من فکر میکنم بهانه ای بیش نباشه و به دلیل تجربه ناموفقی که قبلا در مورد برادرشون داشتند سعی میکنند خودشونو کنار بکشند و از دور حاضر و ناظر باشند...هر چند به موقعش اظهار واعمال نظر میکنند.
در مورد شماره دادن دختر خانم هم عرض کنم که یک مرتبه ایشون خواستند شماره منزلشونو (حتی به گفته خودشون با مشورت خانواده) بدهند ولی من اشتباه کردم و به ظن خودم پیشنهاد بهتر و منطقی تری به ایشون دادم...به ایشون حق میدم که به خاطر این بد قولی بهشون بر خورده باشه...به هر حال کاریه که شده
هر چی خدا بخواد
ممنون از لطفتون:72:

---

نباید می ذاشتید اینطور بشه.
شما که مادرتون را می شناختید. یا قول تماسشون را نمی دادین ( اونم موقعی که خود دختر خانم می خواد شماره بده، شما می گی نه بذار مادرم تماس می گیره بهش شماره بدین!)

یا حالا که قول دادین یه طوری رفع و رجوعش می کردین. یکی از عروسهای خانواده یا خواهر بزرگترتون ... یکی را واسطه می کردید برای شماره گرفتن.

کاری که کردید تصویر بدی تو ذهن ایشون گذاشته.

به قول خودتون به هر حال کاریه که شده،
اگه تو این قدم ساده اینقدر راحت اشتباه کردید، قدمهای بعدی باید بیشتر دقت کنید.

انشاله که هر چی خیره پیش بیاد :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سرشار

عرض ارادت دارم خدمت شما دوست خوبم باغبان
متشکرم که در کنار گل ها گوشه چشمی هم به ما انداختید .
اون شعر مربوط به من نیست ...از شعر آب را گل نکنیم (سهراب سپهری) بود...خوشحالم که پسندیدید.
از توضیحاتی که در مورد پیدا کردن شغل و ... دادید نهایت استفاده رو بردم...مخصوصا شرکت های دانش بنیان ...اتفاقا در به در دنبال یک طرح تحقیقاتی هستم...به یه جاهایی هم رسیدم...تا قسمت چی باشه
راستی بابت استفاده از واژه های دولت و ارگان کنار هم از شما پوزش میطلبم سازمان و ارگان درستشه همونطور که شما فرمودید.به هر حال من زیاد با تمرکز و دقت تایپ نمیکنم.بخشش از بزرگان است.
براتون آرزوی نشاط و تندرستی دارم.:72:


.

---

سلام آقا سرشار دوست داشتنی


باغچه ما ، سرشار از ، زیبایی دل شماست - دوست من

ممنون .


واژه ها مهم نیستند

دل ها ، مهم اند !



در مورد شرکت های دانش بنیان ، سئوالی دیگه ای هست بفرمایید؟

گاهی کسانی که هزاران فرسنگ از شما فاصله دارند میتوانند احساس بهتری نسبت به بعضی از کسانی که دقیقا در کنارتان هستند در شما ایجاد کنند.(خدایش بیامرزد احمد محمود)

سلام دوست خوبم فدایی یار عزیز و دوست داشتنی...امیدوارم حال و احوالت خوب و رو به راه باشه...همونطور که تو پست قبلیم خدمتت عرض کردم نمیدونم با چه زبونی ازت تشکر کنم...واقعا که زبونم قاصره...ترجیح میدم سکوت کنم تا اینکه بخوام سخنی بگم که نتوانسته باشم درست حق این رفاقت و دوستی و محبت رو به جا بیارم.

این دو سه روز حسابی سرم شلوغ بود ...باید ببخشی اگه بدقولی کردم...راستش یه چند تایی کار ترجمه داشتم که باید تا صبح دیروز تحویل میدادم...شبا تا صبح مجبور بودم سر همین مسئله کار کنم...هر از گاهی هم به تالار سر میزدم...نمیدونی چقدر اونشبی که برام مینوشتی تمرکزم اومده بود پایین...هر لحظه منتظر بودم که ...وقتی فرداش یعنی جمعه بعد از ظهر پست آخرتو دیدم و خوندم به خودم افتخار کردم که دوستی مثال فدایی یار دارم که حتی با وجود اینکه ندیدمش حاضره تا این اندازه از وقت و کارش بزنه و برای من نوعی از عمق دل و احساسش مایه بزاره.بی نهایت متشکر و سپاسگذارم.

دوست دارم درباره تک تک مسائلی که بیان کردی باهات بحث و تبادل نظر داشته باشم.امیدوارم مثل همیشه و همه وقت مورد لطف و عنایت خاص تو باشم.

فدایی یار عزیز قبل از هر حرف و حدیثی باید خدمتت خاطر نشان کنم که تاثیر حرف ها و نوشته های تو در من تا حدی ژرف و عمیق بود که تصمیمم بر آن شد تمام قانون و تبصره های قدیمی و نا معقولم رو دور بریزم و از نو برای خودم مقدمه چینی کنم که ان شالله در پایان عرایضم عنوان خواهم کرد.


ببین فدایی یار عزیز هدف اصلی من رسیدن به این خانم تحت هر شرایطی بود.الان که فکر میکنم میبینم طی این دو ساله آخر دست به چه کارایی که نزدم تا برای یک لحظه هم که شده این خانم رو از نزدیک ببینم.شاید اگه اونا رو اینجا بازگو کنم همه با خودشون فکر کنند که دروغ محضه. یعنی تا این اندازه اعمالم غیر قابل باور و غیر منطقی اند.حتی شاید چند سال دیگه خودمم باورم نشه که اون کارا رو من انجام داده باشم.ولی الان چی تغییر کرده .باید بگم هیچ چیز.جنون من انگار هر لحظه در حال تورمه.شب جمعه که از حرفا و تجربه هات برام گفتی خیلی با خودم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که چقدر خوب میشد اگه میتونستم به حرفات عمل کنم.اما فقط یک لحظه یاد آوری نگاه اون خانم در ذهنم کافی بود که احساس دلتنگی دوباره بیاد سراغمو و ...
حرف شما درست اگه هدف من کنکور بود آره من برای خودم درس خونده بودم .اما وقتی هدف من این خانم بوده و کنکور تنها وسیله ای جهت رسیدن و جلب توجه این خانم و خانوادشون بوده فکر نمیکنم ...خدا رو شکر بلد نیستم سر خودم کلاه بزارم...اگرم به خاطر خودم بوده پس من خودم رو در ایشون پیدا کردم.
یاد غزلی از مرحوم نجمه زارع افتادم که میگه
دوباره گم شده بودم در ازدحام خودم/غزل برای تو گفتم ولی به نام خودم
بیت آخرش خیلی قشنکه
از این به بعد با تو نیستم تنها/من آشنا شده ام با کسی به نام خودم.



فدایی یار عزیز حق با شماست امکانش وجود داره که رفتار و اعمال من خوشایند ایشون نباشه همونطور که شما فرمودید ولی من دیگه به جایی رسیدم که چندان برام فرقی نمیکنه.هر چند از طرز نگاه ایشون به من ٬رفتارشون و...برعکس گفته شما صادقه.از روزی که من مستقیم با خودشون صحبت کردم نه تنها از من دوری نکردن بلکه سعیشون این بود که هر روز بیشتر از پیش به من نزدیک و نزدیک تر بشن.هر چند با این تفاسیر باز هم چیزی عوض نمیشه.
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد/ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق شد.


میخوام اگه اجازه بدی کمی در مورد خواستگاری شما حرف بزنم.خودمو جای شما بزارم و نظر خودمو صادقانه بیان کنم.
راستش منم اگه جای تو بودم هیچ رقمه به کتم نمیرفت که دیگه بخوام ادامه این داستانو بزارم برای قسمت بعد.طرز فکر آدما به خوبی از رفتارشون واضح و مبرهنه.از خواستگار گذشته شما حکم مهمان رو داشتید.آخه من که به شخصه ندیدم کسی با میهمانش اینگونه رفتار کنه.کسی هم که بلد نباشه با مهمانش آنجور که شایسته و بایسته هست رفتار کنه انتظار بیشتر از اینا رو نمیشه ازش داشت.پس بهشون حق میدم که تا این اندازه غرق در تفکرات و انگیزه های مادی باشند.چون آدما رو بر اساس جیبشان ارزش گذاری میکنند.تا حدی که اصول ابتدائی و اولیه پذیرایی از مهمان رو به جا نمیارن.واقعا که درک این موضوع برای من کمی که نه ٬خیلی دشواره.اینجاست که به حرف محمد نود و سه میرسم که میگفت ملک و املاکتونو جلسه اول رو نکنین .این خودش بزرگترین فرصت شناخت طرف مقابله که نباید به این سادگی ها از دست داد.





فدایی یار دوست خوبم هیچ کس برای من نمیتونه جای اون خانم رو بگیره.آره دختر خانمای بسیار زیادی هستند که از نظر زیبایی و ...از اون خانم شاید برتر باشند ولی هیچکدام حتی برای لحظه ای٬ به اندازه سر سوزنی هم که شده نمیتوانند در من اون حس رو شکوفا کنند.حتی برای کشف و شهود هم که شده طبق فرموده شما عمل کردم ولی انگار نه انگار ...من موندم و همون حسی که از قلبم رد شده...من به عشق ایشون اقتدا کردم بقیش سپردم به خود خدا که سرچشمه و منبع عشق لا یزاله.باور کن هر چی که صلاح بدونه من مخلصشم هستم و با تموم وجودم میپذیرم حتی اگه دلم قبول نکنه وادارش میکنم.
نمیدونم فکر کنم بتونی اینجا بیشتر به من کمک کنی.خودت انگار خوب میدونی چه جوری؟


من به هر چیزی که خودش (خدا)مقرر کرده باشه رضایت میدم.باور کن گفتنش اصلا برای من سخت نیست.حتی اگه همین الان بشنوم فردا شب مراسم عروسیشه.مطمئن باش میرم به داماد تبریک میگم و براشون آرزوی خوشبختی میکنم. میخوام بگم تا این اندازه به خدا اعتماد دارم و میدونم هیچ موقع بد منو نمیخواد.هر چند هیچ وقت دعا نمیکنم که خدایا اونچه صلاحمه به من بده.همیشه خدا آرزو کردم که اون دختر خانم سهم من از زندگی و آینده باشه.


وای خوشا به حالت...از این بهترم مگه چیزی وجود داره...با اینکه دو سه ماه پیش اونجا بودم دوباره دلم هوایی شد...خدا کنه لایق لطف و محبت بی حد و حصر تو دوست خوبم باشم...چه جوری بگم هرگز منو فراموش نکنی که دلم چشم انتظاره...به آقا سلام ما رو برسون.






دوست عزیزم فدایی یار در مورد بخش دوم بیانات شما باید خدمتت عرض کنم که
توی شهر ما بر خلاف شهر های پر جمعیت اگه به خصوصیات رفتاری خوب پسر پی ببرند بیشتر قضییه حله.میدونی چرا؟چون اینجا وضع معیشتی بیشتر مردم متوسط رو به ضعیفه.چون سوال پرسیدی میگم که وضع مالی من خدا رو شکر الان خوبه.نمیگم شغلم پر در آمده نه.ولی بد هم نیست.البته من به یه شغل اکتفا نکردم.ولی خب بازم به اون چیزی که مد نظرمه نرسیدم.ولی اینکه بگم من توان اداره زندگی مشترک رو ندارم این چنین نیست.اتفاقا یکی دو سالی هم میشه که توی کارم به ثبات رسیدم

به خاطر معرفی اون دو تا کتاب هم ازت تشکر میکنم.سر آغاز عشق رو قبلا خوندم.دوباره هم میخونم.تو آن گمشده ام هستی رو هم حتما مطالعه خواهم کرد.اسمش که خیلی قشنگه.مرسی

بابت یادگاری هم ممنون.سعی میکنم یاد بگیرم چگونه ازش استفاده کنم ولی خیلی سخته.

تصمیم آخر رو هم بهت بگم تا جا نمونده که باید برم سر کار.
راستش اصلا دلم نمیخواد هفت ماه زحمت شبانه روزیم توی کنکور به هدر بره برای همین تصمیم گرفتم که برم دانشگاه ثبت نام کنم.بعد بیام دوباره شهرمون و ان شالله اگه خدا عمری بده برم خواستگاری دختر خانم مورد نظرم.تا حالا بعدش چی پیش میاد میسپرم دست خدا.خودش میدونه چه کار باید بکنه.


در ضمن منم برای تو دعا میکنم(نماز صبح ویژه برات دعا کردم) که اول دانشگاه مورد نظرتو قبول بشی(همونی که دلت میخواد)(قرار بود ساعت هشت امشب اعلام کنن) .مهمتر از اون همسر آیندتو هر چه زودتر خدا سر راهت قرار بده .آمین.

ممنون از لطف بی دریغ و بی اندازت.یک دنیا سپاس

- - - Updated - - -

گاهی کسانی که هزاران فرسنگ از شما فاصله دارند میتوانند احساس بهتری نسبت به بعضی از کسانی که دقیقا در کنارتان هستند در شما ایجاد کنند.(خدایش بیامرزد احمد محمود)

سلام دوست خوبم فدایی یار عزیز و دوست داشتنی...امیدوارم حال و احوالت خوب و رو به راه باشه...همونطور که تو پست قبلیم خدمتت عرض کردم نمیدونم با چه زبونی ازت تشکر کنم...واقعا که زبونم قاصره...ترجیح میدم سکوت کنم تا اینکه بخوام سخنی بگم که نتوانسته باشم درست حق این رفاقت و دوستی و محبت رو به جا بیارم.

این دو سه روز حسابی سرم شلوغ بود ...باید ببخشی اگه بدقولی کردم...راستش یه چند تایی کار ترجمه داشتم که باید تا صبح دیروز تحویل میدادم...شبا تا صبح مجبور بودم سر همین مسئله کار کنم...هر از گاهی هم به تالار سر میزدم...نمیدونی چقدر اونشبی که برام مینوشتی تمرکزم اومده بود پایین...هر لحظه منتظر بودم که ...وقتی فرداش یعنی جمعه بعد از ظهر پست آخرتو دیدم و خوندم به خودم افتخار کردم که دوستی مثال فدایی یار دارم که حتی با وجود اینکه ندیدمش حاضره تا این اندازه از وقت و کارش بزنه و برای من نوعی از عمق دل و احساسش مایه بزاره.بی نهایت متشکر و سپاسگذارم.

دوست دارم درباره تک تک مسائلی که بیان کردی باهات بحث و تبادل نظر داشته باشم.امیدوارم مثل همیشه و همه وقت مورد لطف و عنایت خاص تو باشم.

فدایی یار عزیز قبل از هر حرف و حدیثی باید خدمتت خاطر نشان کنم که تاثیر حرف ها و نوشته های تو در من تا حدی ژرف و عمیق بود که تصمیمم بر آن شد تمام قانون و تبصره های قدیمی و نا معقولم رو دور بریزم و از نو برای خودم مقدمه چینی کنم که ان شالله در پایان عرایضم عنوان خواهم کرد.


ببین فدایی یار عزیز هدف اصلی من رسیدن به این خانم تحت هر شرایطی بود.الان که فکر میکنم میبینم طی این دو ساله آخر دست به چه کارایی که نزدم تا برای یک لحظه هم که شده این خانم رو از نزدیک ببینم.شاید اگه اونا رو اینجا بازگو کنم همه با خودشون فکر کنند که دروغ محضه. یعنی تا این اندازه اعمالم غیر قابل باور و غیر منطقی اند.حتی شاید چند سال دیگه خودمم باورم نشه که اون کارا رو من انجام داده باشم.ولی الان چی تغییر کرده .باید بگم هیچ چیز.جنون من انگار هر لحظه در حال تورمه.شب جمعه که از حرفا و تجربه هات برام گفتی خیلی با خودم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که چقدر خوب میشد اگه میتونستم به حرفات عمل کنم.اما فقط یک لحظه یاد آوری نگاه اون خانم در ذهنم کافی بود که احساس دلتنگی دوباره بیاد سراغمو و ...
حرف شما درست اگه هدف من کنکور بود آره من برای خودم درس خونده بودم .اما وقتی هدف من این خانم بوده و کنکور تنها وسیله ای جهت رسیدن و جلب توجه این خانم و خانوادشون بوده فکر نمیکنم ...خدا رو شکر بلد نیستم سر خودم کلاه بزارم...اگرم به خاطر خودم بوده پس من خودم رو در ایشون پیدا کردم.
یاد غزلی از مرحوم نجمه زارع افتادم که میگه
دوباره گم شده بودم در ازدحام خودم/غزل برای تو گفتم ولی به نام خودم
توی بیت آخر خیلی قشنگ میسرایه
از این به بعد با تو نیستم تنها/من آشنا شده ام با کسی به نام خودم.



فدایی یار عزیز حق با شماست امکانش وجود داره که رفتار و اعمال من خوشایند ایشون نباشه همونطور که شما فرمودید ولی من دیگه به جایی رسیدم که چندان برام فرقی نمیکنه.هر چند از طرز نگاه ایشون به من ٬رفتارشون و...برعکس گفته شما صادقه.از روزی که من مستقیم با خودشون صحبت کردم نه تنها از من دوری نکردن بلکه سعیشون این بود که هر روز بیشتر از پیش به من نزدیک و نزدیک تر بشن.هر چند با این تفاسیر باز هم چیزی عوض نمیشه.
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد/ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق شد.


میخوام اگه اجازه بدی کمی در مورد خواستگاری شما حرف بزنم.خودمو جای شما بزارم و نظر خودمو صادقانه بیان کنم.
راستش منم اگه جای تو بودم هیچ رقمه به کتم نمیرفت که دیگه بخوام ادامه این داستانو بزارم برای قسمت بعد.طرز فکر آدما به خوبی از رفتارشون واضح و مبرهنه.از خواستگار گذشته شما حکم مهمان رو داشتید.آخه من که به شخصه ندیدم کسی با میهمانش اینگونه رفتار کنه.کسی هم که بلد نباشه با مهمانش آنجور که شایسته و بایسته هست رفتار کنه انتظار بیشتر از اینا رو نمیشه ازش داشت.پس بهشون حق میدم که تا این اندازه غرق در تفکرات و انگیزه های مادی باشند.چون آدما رو بر اساس جیبشان ارزش گذاری میکنند.تا حدی که اصول ابتدائی و اولیه پذیرایی از مهمان رو به جا نمیارن.واقعا که درک این موضوع برای من کمی که نه ٬خیلی دشواره.اینجاست که به حرف محمد نود و سه میرسم که میگفت ملک و املاکتونو جلسه اول رو نکنین .این خودش بزرگترین فرصت شناخت طرف مقابله که نباید به این سادگی ها از دست داد.





فدایی یار دوست خوبم هیچ کس برای من نمیتونه جای اون خانم رو بگیره.آره دختر خانمای بسیار زیادی هستند که از نظر زیبایی و ...از اون خانم شاید برتر باشند ولی هیچکدام حتی برای لحظه ای٬ به اندازه سر سوزنی هم که شده نمیتوانند در من اون حس رو شکوفا کنند.حتی برای کشف و شهود هم که شده طبق فرموده شما عمل کردم ولی انگار نه انگار ...من موندم و همون حسی که از قلبم رد شده...من به عشق ایشون اقتدا کردم بقیش سپردم به خود خدا که سرچشمه و منبع عشق لا یزاله.باور کن هر چی که صلاح بدونه من مخلصشم هستم و با تموم وجودم میپذیرم حتی اگه دلم قبول نکنه وادارش میکنم.
نمیدونم فکر کنم بتونی اینجا بیشتر به من کمک کنی.خودت انگار خوب میدونی چه جوری؟


من به هر چیزی که خودش (خدا)مقرر کرده باشه رضایت میدم.باور کن گفتنش اصلا برای من سخت نیست.حتی اگه همین الان بشنوم فردا شب مراسم عروسیشه.مطمئن باش میرم به داماد تبریک میگم و براشون آرزوی خوشبختی میکنم. میخوام بگم تا این اندازه به خدا اعتماد دارم و میدونم هیچ موقع بد منو نمیخواد.هر چند هیچ وقت دعا نمیکنم که خدایا اونچه صلاحمه به من بده.همیشه خدا آرزو کردم که اون دختر خانم سهم من از زندگی و آینده باشه.


وای خوشا به حالت...از این بهترم مگه چیزی وجود داره...با اینکه دو سه ماه پیش اونجا بودم دوباره دلم هوایی شد...خدا کنه لایق لطف و محبت بی حد و حصر تو دوست خوبم باشم...چه جوری بگم هرگز منو فراموش نکنی که دلم چشم انتظاره.






دوست عزیزم فدایی یار در مورد بخش دوم بیانات شما باید خدمتت عرض کنم که
توی شهر ما بر خلاف شهر های پر جمعیت اگه به خصوصیات رفتاری خوب پسر پی ببرند بیشتر قضییه حله.میدونی چرا؟چون اینجا وضع معیشتی بیشتر مردم متوسط رو به ضعیفه.چون سوال پرسیدی میگم که وضع مالی من خدا رو شکر الان خوبه.نمیگم شغلم پر در آمده نه.ولی بد هم نیست.البته من به یه شغل اکتفا نکردم.ولی خب بازم به اون چیزی که مد نظرمه نرسیدم.ولی اینکه بگم من توان اداره زندگی مشترک رو ندارم این چنین نیست.اتفاقا یکی دو سالی هم میشه که توی کارم به ثبات رسیدم

به خاطر معرفی اون دو تا کتاب هم ازت تشکر میکنم.سر آغاز عشق رو قبلا خوندم.دوباره هم میخونم.تو آن گمشده ام هستی رو هم حتما مطالعه خواهم کرد.اسمش که خیلی قشنگه.مرسی

بابت یادگاری هم ممنون.سعی میکنم یاد بگیرم چگونه ازش استفاده کنم ولی خیلی سخته.

تصمیم آخر رو هم بهت بگم تا جا نمونده که باید برم سر کار.
راستش اصلا دلم نمیخواد هفت ماه زحمت شبانه روزیم توی کنکور به هدر بره برای همین تصمیم گرفتم که برم دانشگاه ثبت نام کنم.بعد بیام دوباره شهرمون و ان شالله اگه خدا عمری بده برم خواستگاری دختر خانم مورد نظرم.تا حالا بعدش چی پیش میاد میسپرم دست خدا.خودش میدونه چه کار باید بکنه.


در ضمن منم برای تو دعا میکنم(نماز صبح ویژه برات دعا کردم) که اول دانشگاه مورد نظرتو قبول بشی(همونی که دلت میخواد)(قرار بود ساعت هشت امشب اعلام کنن) .مهمتر از اون همسر آیندتو هر چه زودتر خدا سر راهت قرار بده .آمین.

ممنون از لطف بی دریغ و بی اندازت.یک دنیا سپاس

سلام. به نظر من درس و کار در درجه اول. و ازدواج درجه دومه. چون به هر حال بدون پول نمیشه زندگی مشترک تشکیل داد. ولی آگه خانوادتون پشت شما هستن به نظرم همزمان خواستگاری و ازدواج هم میتونید داشته باشین تا به مرور درستونم جمع کنید. البته سختی این همزمانی زیاده. ولی آگه دختر واقعا خوبیه. از دستش ندین.

سلام دوست خوبم سرشار جان...اول از همه نمی دونم بابت این همه لطف و محبتی که در حقم داشتی ازت تشکر کنم یا اول ازت عذر خواهی کنم بابت این که دیر جوابتو می نویسم البته دیر جواب دادنم خیر بود...به هر حال ازت تشکر می کنم و عذر خواهی..باور کن با خوندن پست اخرت خیلی خوشحال شدم...از این که ان شالله به امید خدا تصمیم عاقلانه و منطقی می خوای بگیری... خدا رو شکر که دوستم اوضاع مالیتون هم خوب هست و کار هم داری... ان شالله به مراد دلت هم برسی حالا اگه صلاحت هم به لطف خدا در رسیدن به این خانم بود چه بهتر بازم برات ارزوی خوشبختی و بهترین ها رو دارم...

دوستم بابت دعاهای خوبت هم از صمیم قلب ازت ممنونم..ممنونم که برام دعا کردی...بابت دعای اولت باید بهت خوش خبری بدم که به لطف خدا مزد زحماتمو خدا داد و دانشگاهی که می خواستم تهران قبول شدم و از این بابت خیلی خوشحالم که شرمنده ی خیلی ها نشدم...مطمئن باش برم جایی که گفتی این هفته قابل باشم دعای گوی شما به طور خاص خواهم بود...البته دل گیرم از این که یک مدت باید دور از شهر و خانوادم سپری کنم و تجربه ی جدیدی رو رو تو یک شهر غریب کسب کنم...منم نرفته هوایی شدم...
بابت دعای دومت هم ازت یک دنیا ممنونم...اتفاقا راجبش توی تاپیکم شاید یک چیزایی رو گفتم...به هر حال هر چی خدا بخواد و خودش می دونه و از دلم خبر داره.

سرشار جان دوست خوبم احتمالا این هفته اخرین هفته ای هستش که این جا هستم و بیش تر می تونم بیام سایت...از هفته ی بعد احتمالا کمتر شاید به سایت بتونم سر بزنم تا با شرایط جدید خودمو وفق بدم..لذا خواستم بگم اگه سوال یا موردی هستش که فکر می کنی می تونم بهت کمک کنم حتما همین هفته توی تاپیکت مطرح کن مطمئن باش سعی می کنم با نهایت دقت و حوصله هر کمکی از دستم بر میاد بهت بگم....

برات از خدا توی این وقت عزیز می خوام....می خوام اگه اون خانم قسمت شماست و به صلاحته خودش اسباب و وسایلش رو فراهم کنه و از جایی که فکرش رو نمی کنی راه وصال شما رو هموار کنه و باورت نشه چطور شد که به اون خانم رسیدی..اگه هم قسمتت چیز دیگست...حکمت خدا رو قبول کنی و با گذشت و صبوری منتظر اینده بمونی.امین.

بازم ازت تشکر می کنم.

سلام
فدایی یار عزیز امیدوارم حال و احوالت خوب باشه.ازت به خاطر همه چیز تشکر میکنم.خیلی برات خوشحالم که نتیجه زحماتت رو گرفتی و دانشگاه مورد نظرتو قبول شدی.خدا رو شکر.من که هنوز نمیتونم باور کنم با اون رتبه ای که آورده بودم این نتیجه رو به دست آورده باشم حداقل سیزده تا اتمام ظرفیت فاصله داشتم ولی در عین ناباوری دانشگاه من عوض شد.شدیدا شوکه شدم.ولی بازم خدا رو شکر دیگه باید همینو قبول کنم.قسمت همین بوده.حسابشون با خود خدا.بی عدالتی تا کجا.پارسال با همین رتبه و همین ظرفیت هم رتبه ای من دانشگاه رنک یکو آورده بود ام من ...خدا رو شکر شما حداقل به حقت رسیدی.

سلام مجدد
فدایی یار عزیز خدا رو شکر میکنم از این طرف انگار تمام اتفاقات داره بر وفق مراد من رقم میخوره...پس از اینکه ثبت نام کردم و به شهرمون برگشتم خواهرم رو به پیشنهاد خانم شیدا واسطه کردم تا تمامی اتفاقات گذشته رو رفع و رجوع کند و خدا رو شکر همه چیز خوب پیش رفت و ...
حالا سوالی که من ازت دارم اینه
اگه خود خواهرم با مادر ایشون تماس بگیره و قرار خواستگاری رو بزاره ایرادی نداره یا حتما مادرم این کارو باید انجام بده؟
پشت تلفن تا چه حد از خصوصیات٬وضعیت و شرایط من توضیح و تفسیر داشته باشد؟اصلا لزومی داره؟
قرار خواستگاری رو با توجه به وضعیت دانشگاه و کلاسها اگه برای دو سه شب دیگه هماهنگ کنه چطوره؟ یا حتما باید فاصله بیشتری باشه؟
در پایان اگه تجربه ناگفته ای باقی مونده و فکر میکنی ممکنه راه گشا باشه خواهشا منو بی نصیب نگذار.

فدایی یار عزیز خیلی کنجکاو شدم بدونم این چند وقته کجا بودی؟مخصوصا که گفتی خیر بوده.امیدوارم هر آنچه را که دوست داری اتفاق بیفته به صلاحت باشه و خدا پشت وپناهت.

برای تمامی اظهار لطف و محبتی که در حق بنده داشتی ازت تشکر میکنم.خدا کنه لایق این مهر و محبت شما باشم.قابل باشم دعا گوی شما دوست خوب و بزرگوارم هستم.شما هم منو هرگز فراموش نکن.

ممنون که هستی.

سلام سرشار جان..از لطفت ممنونم...حتما درش خیری بوده...امیدوارم هر جا هستی بهترین باشی در پناه خدا.ممنونم.

امیدوارم دیر نظر نداده باشم!!! اما ببنین سرشار جان شما یک جتا فکر کنم گفتی مامانتون یکم تفکرات خاص خودشون رو دارند...شاید ایشون شیوه ی گفتار خاص خودشون رو هم مثلا داشته باشند یا هرچی دیگه که میدونم برات هم خیلی عزیزه..خواستم بگم شما با هر دختر خانمی بخوای ازدواج کنی باید علاوه بر خودت ...مامان و بابای عزیزت و سایر اعضای دوست داشتنی خانوادت رو همین طوری که هستند بخوان و اگه کسی خوشایندش نیست چهخ بهتر همون اول متوجه بشی و بی خیالش بشی...حتی اگه این خانم مد نظرت که این قدر بهش علاقه داری باشه!!! به نظرم باید به مامانت شما بگی نه تنها برای این دختر بلکه برای هر دختر دیگه ای که می خوای بری خواستگاری بگی خود ایشون تماس بگیره و صحبت کنه و قررا بذاره...به هر حال فراموش نکن ما توی خواستگاری رفتنمون هم پیش خدا امتحان میشیم...قطعا اگه بخوایم دل پدر یا مادرمون رو بشکنیم قطعا ازدواج موفقی نخواهیم داشت..تازه نفرین پدرو مادر لازم نیست و فقط دلگیر شدنشون ادمو با خاک یکسان می کنه..البته می دونم شما خودت بهتر می دونی ...بنده فقط برای یاداوری گفتم...

راجب گفتم شرایط پشت تلفن به نظرم شما که خواهر محترمتون با ایشون صحبت کردند باید از ایشون معیارهای مهم ایشون رو می پرسیدند و جواب میدادند و یه وقت اتفاقی که برای بنده افتاد برای شما نیفته..مثلا اون واسطه ی محترم ما بهشون گفته بودم از اون خانمی که خواستگاری کردیم بپرسند چیزایی که براشون مهم مثل تحصیلات و ... هر چی که فکرشو بکنید و ایشون نظر خاصی نداده بودند ولی توی جلسه ی اول خواستگاری بنده غافل گیر شدم !!! و چیزایی ازم پرسیده شد که فکر می کردم قبل تر براشون حل شده...به نظرم اگه خودشون پشت تلفن پرسیدند شما اشاره کنید و حقیقت رو بگید...اگه هم نپرسیدند اشکال نداره شما امادگیشو داشته باش که روز خواستگاری خودت یا مامانتون یا خواهرتون توضیح بدند...

نمی دونم قرار خواستگاری رو گذاشتید یا نه..الان که شروع ترمه...به نظرم تماس بگرید اگه نگرفتید و اگه امادگیشو شما داری...اونا هم هر موقع امادگی دارند می گند تشریف بیارید طبیعتا...

سرشار جان نمی دونم گفتنی ها رو که دوستان لطف کردند گفتند..راجب نحوه ی خواستگاری حتما نظرات دوستان توی تاپیکم رو بخون که لطف کردند...بازم سوالی داشتی بگو.

اهان این که کجا بودم گفتم درگیر دانشگاه بودم ..درگیر کارم هم بودم ... اگه منظورت از خیر ازدواج بود راستش شکر خدا اتفاقات خوبی برام افتاده حتی متوجه شدم خانمی که رفتم خواستگاریشون متوجه رفتار نه چندان خوشایندشون شدند و یه جورایی پشیمون شدند از رفتارشون و نظرشون مساعد شده و حتی موارد دیگه ای هم راجب ازدواج برام پیش اومد که البته اینا منو درسته خوشحال کرد ولی ناراحت می کنه که اگه قسمت شد و عمری بود و خواستم تصمیمی بگیرم حتما توی تاپیکم مطرح می کنم.

محتاجم به دعا.ممنونم.

سلام فدایی یار عزیز...حال و احوالت خوبه دوست من؟
از جانب من حسابی به زحمت افتادی...ازت تشکر میکنم که از وقت و انرژیت برای من نوعی مایه گذاشتی...خدا رو شکر که همیشه و همه وقت مورد لطف و عنایت شما دوست خوبم بودم...بسیار تا بسیار سپاسگذارم .

تمام نکاتی رو که فرمودی مو به مو در دستور کارم قرار میدم .خوب میدونم که دوست عزیزم تمام حروفش از روی منطق و خیر خواهی و از عمق دریایی دل و احساسش جاری میشن.باعث افتخار بود که شما رو در کنار خودم داشتم.
فدایی یار عزیز من تمام سعی و تلاشم رو میکنم که قدردان کوچکترین زحمتی که عزیزی برایم میکشد باشم...از شما انتظار نداشتم چنین صحبتی رو بکنید...شاید تقصیر و کوتاهی از خود من بوده که شما چنین فکری به ذهنت خطور کرده...من اگه عنوان کردم خواهرم با خانواده ایشون تماس بگیرند تنها و فقط یک دلیل داشت و اونم اصرار بیش از حد خود مادرم بر این موضوع بود و بس...وگرنه من ...باور کن حتی شنیدن این حرف از طرف شما برای من یک شک بزرگ بود...خدا رو شکر میکنم قبل از هر اتفاقی نظر شما دوست خوبم مانع از این کار شد...به هیچ وجه زیر بار این خفت نخواهم رفت...ممنون که گوشزد کردی...خیلی به موقع و به جا بود مثل همیشه

چند روزی بود توی لاک خودم فرو رفته بودم.حس میکردم حق من پایمال شده.همه اینها هم از اطلاعات کمم نشات میگرفت.حالا که همه چیز برایم روشن شده خیلی آروم شدم.توی پست قبلیم هم یک طرفه به قاضی رفته بودم.من سهمیه ها رو در نظر نگرفته بودم(جانبازی٬شاگرد اولی و...).اصلا خبر نداشتم.الانم خیلی راضیم.

دوست من فدایی یار عزیز و دوست داشتنی خیلی مخلصم.نمیدونم به اینجا که میرسه چی باید بگم.فقط میگم ممنون.به خاطر همه چیز.فکر میکنم هر اونچه رو که باید میدونستم دستم اومده باشه.سعی میکنم جامه عمل بپوشم.به نظرم این تاپیک بیشتر از این ظرفیت نداره.در واقع به تاپیک شما ختم شده.بهتره از این به بعد به جای دوباره کاری از همون تاپیک شما تبعیت کنم.اصلا مگه میشه بهتر و کاملتر از تاپیک شما رو پیدا کرد‌...بازم ازت تشکر میکنم دوست خوبم.

در پایان از همه دوستان خوبم در همدردی تشکر میکنم .مخصوصا همه کسانی که منو با نظرات و پیشنهاداشون همراهی کردند.فدایی یار عزیز٬دوست خوبم باغبان٬خاله قزی دوست داشتنی٬خانم یاس پاییزی٬خانمkimia fall،خانم دختر بیخیال٬خانم شیدا٬آقای سوشیانت ،خانم zahra.hnd وسایر دوستان محترم وگرامی.
برای همه عزیزان آرزوی سلامتی و تندرستی دارم.
یاعلی.

سلام سرشار جان

ما را سرشار کن از زمزمه های پاییزت !!

خوشحالم که برگشتی .

گفتم بیام :

شاید فراموشت شده
یک عمر ، کم نیست !


چه خبر ؟

از دانشگاه - ازدواج - و .... چه خبر ؟

ممنون .:72:

دیشب دلم به هوای تو پر کشید یک دم .

سلام بر تو ای مهربان.

از کجا برایت بنویسم ...
این پاییز هم پر از زمزمه تنهاییست...از آن گلشن آشنایی تا این غروب غم انگیز جدایی...

همیشه انسان ها به جایی که تعلق دارند باز میگردند...من هم رفتم که برگردم...بیشتر از این طاقت دوری نداشتم...تو نمی دانی اما من با حرم نفس هایت غبار از دل میزدایم.

یک عمر برای فراموشی دوستان هیچ است...مخصوصا اگر از نوع باغبانش باشد.

این روزها از هر گوشه و کناری خبر مخابره میشود...اما من ساده بگویم از دنیای شما آدم ها بی خبرم...باز هم با یک اما بگویم حال من خوب است تو باور نکن.

از خودت برایم نگفتی...گفتم بی خبرم اما این رسمش نیست که تو هم بخواهی مرا از خودت بی خبر بگذاری.

از خودم برایت میگویم به وقتش...انگار هنوز هم با خودم کنار نیامده ام

از قول سهراب برایت میخوانم:
خاک موسیقی احساس تو را میشنود.

آخ که چقدر دلم برایت تنگ شده بود...کاش دوباره از راه برسی و درخت احساس مرا از هر خار و خسی هرس کنی.

شبگردی های من دوباره با هدف شد

راه تمووو مه غصه ها ،

از دل هرس شد


ممنون سرشار جان


من حرف دارم

ولی تو بگو ،

تا آروم شم


مراقب خودت باش دوست من :72:

یا حق :72:

تورا می خوانم ای دوست
تورا می ستایم ای دوست.



سرشار عزیز لطف و محبت فراوان تو مرا شرمنده کرد، ای مهربان.
باشد که توانایی جبران الطفاف تو را داشته باشم.
برایت بهترین ها را ارزومندم.

داغ داريم نه داغي كه بر آن اخم كنيم

مرگمان باد كه شكواييه از زخم كنيم

مرد آن است كه از نسل سياوش باشد

"عاشقي شيوه‌ي مردان بلا كش باشد "

چند قرن است كه زخمي متوالي دارند

از كوير آمده‌ها بغض سفالي دارند

بنويسيد گلوهاي شما راه بهشت

بنويسيد مرا شهر مرا خشت به خشت

بنويسيد زني مرد كه زنبيل نداشت

پسري زير زمين بود پدر بيل نداشت

بنويسيد كه با عطر وضو آوردند

نعش دلدار مرا لاي پتو آوردند

زلفها گرچه پر از خاك و لبش گرچه كبود

"دوش مي‌آمد و رخساره بر افروخته بود

خوب داند كه به اين سينه چه ها مي گذرد

هر كه از كوچه معشوقه ما مي گذرد

بنويسيد غم و خشت و تگرگ آمده بود

از در و پنجره‌ها ضجه‌ي مرگ آمده بود

شهر آنقدر پريشان شده بود از تاريخ

شاه قاجار به خونخواهي ارگ آمده بود

با دلي پر شده از زخم نمك مي‌خورديم

دوش وقت سحر از غصه ترك مي‌خورديم

بنويسيد كه بم مظهر گمنامي‌هاست

سرزمين نفس زخمي بسطامي‌هاست

ننويسيد كه بم تلي از آواره شده است

بم به خال لب يك دوست گرفتار شده است

مثل وقتي كه دل چلچله‌اي مي‌شكند

مرد هم زير غم زلزله‌اي مي‌شكند

زير بار غم شهرم جگرم مي‌سوزد

به خدا بال و پرم بال و پرم مي‌سوزد

مثل مرغي شده‌ام در قفسي از آتش

هر چه قدر اين ور و آن ور بپرم مي‌سوزد

بوي نارنج و حناهاي نكوبيده بخير!

توي اين شهر پر از دود سرم مي‌سوزد

چاره‌اي نيست گلم قسمت من هم اين است

دل به هر سرو قدي مي‌سپرم مي‌سوزد

الغرض از غم دنيا گله‌اي نيست عزيز!

گله‌اي هست اگر حوصله‌اي نيست عزيز!

ياد دادند به ما نخل كمر تا نكنيم

آنچه داريم ز بيگانه تمنا نكنيم

آسمان هست غزل هست كبوتر داريم

بايد اين چادر ماتم زده را برداريم

تنِ تردِ همه چلچله ها در خاك و

پاي هر گور چهل نخل تناور داريم

مشتي از خاك تو را باد كه پاشيد به شهر

پشت هر حنجره يك ايرج ديگر داريم

مثل ققنوس ز ما باز شرر خواهد خاست

بم همين طور نمي‌ماند و بر خواهد خاست

داغ ديديم شما داغ نبينید قبول!

تبري همنفس باغ نبينيد قبول!

هيچ جاي دل آباد شما بم نشود

سايه‌ي لطف شما از سر ما كم نشود

گاه گاهي به لب عشق صدامان بكنيد

داغ ديديم اميد است دعامان بكنيد

بم به اميد خدا شاد و جوان خواهد شد

"نفس باد صبا مشك فشان خواهد شد"


سلام محمد رضای عزیز...خوبی داداش...منم خدمتت تسلیت عرض میکنم...میخواستم با این شعر حامد عسگری بهت بگم که منو هم در غم خودت شریک بدونی...دوازده سال گذشته اما مگه میشه آدم فراموش کنه...نمیشه....نه...هر بار که اسمی از مردن میاد یاد اون نیمه شب سرد دی ماه میفتم و این شعر

سلام باغبان...چشم عزیز مهربان...باهات حرف دارم ...به زودی برات میگم...راستی منتظر تاپیکت هستم

فدای همگی دوستان بزرگوار...یا علی