"دلم گرفته...همه دوستام ازدواج کردن موندم تنها"

سلام دوستان
من مدتیه با سایت همدردی آشنا شدم ولی تازه عضو شدم.
امروز دیگه خیلی دلم گرفته بود اومدم اینجا صرف درددل.
مشکلم بسی تکراری است.تاپیک های مربوط رو هم خوندم.اما گاهی آدم خیلی دلش میگیره.انقد که فقط یه گوش شنوا میخواد. کسی که دردش رو بفهمه.
دختری هستم که همیشه موفق بودم.تومدرسه شاگرد اول بودم.توفامیل زبانزدم. رتبه خوبی توی کنکور کسب کردم و یکی ازبهترین رشته ها خوندم.طبق گفته دیگران باهوشم..باوقارو سنگینم. هرگز تو هیچ رابطه ای حتی درحد محدود وارد نشدم.. .موقعیت خانوادگی خوبی دارم..همه چی خوبه...اما...متاسفانه خواستگار ندارم..شاید چون چهره معمولی دارم..جواب های این مشکل رو تو تاپیک دیگران خوندم. .اما این حرف منو فقط کسی میفهمه که توی شرایط من قرار داره. .سنم رو نمیگم...میگین زیاد نیست میدونم....اما اکثر دوستام ازدواج کردن...انقدر تنهام که حتی کسی رو واسه درددل ندارم....تازه آدم به کی ميتونه بگه...
دوستای خوبم که متاسفانه مشکل منو دارید. .فقط میخواهم اگه ممکنه بگید چکار کنم که آستانه تحملم بالا بره..که با هرحرف نشکنم. ..که بتونم صبر کنم...
با تشکر از همتون

سلام خانم محترم....
قبل از هر چیز بهتون حق میدم...ادم حس خوبی بهش دست میده وقتی قدرت انتخاب داره....وقتی می بیینه مورد پسند واقع میشه...وقتی ناز می کنه و نازش خریدار داره و... اینا همه رو قبول دارم...

ولی به نظرم خدا هر کی رو یه جوری امتحان می کنه.... من بهتون میگم همین طور که سالم زندگی کردید سالم زندگی کنید...یه وقت می بینید اولین خواستگارتون میشه همسرتون(چیزی که من ارزوشو داشتم)..از خدا بخواید اون همسر قدر شما رو خوب بدونه....

من میگم از خدا بخواید بهتون صبر بده... مطمئن باشید درسته صبر کردن خودش سخته ولی نتیجه ی صبر رو دیدن بسیار لذت بخش هستش...خیلی لذت بخشه...به این فکر کنید که یک روز نتیجه ی این صبرتونو خواهید دید...

براتون ارزوی بهترین ها رو دارم و از خدا می خوام خودش راهش رو به دلتون بندازه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Tamanna12

سلام دوستان
من مدتیه با سایت همدردی آشنا شدم ولی تازه عضو شدم.
امروز دیگه خیلی دلم گرفته بود اومدم اینجا صرف درددل.

---

سلام گلم خوش اومدی به همدردی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Tamanna12

دختری هستم که همیشه موفق بودم.تومدرسه شاگرد اول بودم.توفامیل زبانزدم. رتبه خوبی توی کنکور کسب کردم و یکی ازبهترین رشته ها خوندم.طبق گفته دیگران باهوشم..باوقارو سنگینم. هرگز تو هیچ رابطه ای حتی درحد محدود وارد نشدم.. .موقعیت خانوادگی خوبی دارم..

---

ماشاء ا... این همه کمالات !! اینارو هرکسی نداره ...به خودت افتخار کن گلم( اما دچار غرور کاذب نشی یوقت ).

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Tamanna12

همه چی خوبه...اما...متاسفانه خواستگار ندارم..شاید چون چهره معمولی دارم..جواب های این مشکل رو تو تاپیک دیگران خوندم. .اما این حرف منو فقط کسی میفهمه که توی شرایط من قرار داره. .سنم رو نمیگم...میگین زیاد نیست میدونم....اما اکثر دوستام ازدواج کردن...

---

همه چی خوبه اما یه چیزو تو زندگی گم کردی اونم امید و شادیه!!
شنیدی میگم عقل مردم تو چشماشونه ؟ میگم تا حدودی درسته (این به معنای صحیح بودن و قبول کردن اینکار نیستا)... منم پرسیدم چرا ؟ اینهمه درگیر صورت و ظاهر شدن ؟! ولی خب همینه که هست!!

بذار یجور دیگه بگم ... نگاه یه دریچه است رو به دنیای درون آدم... هرکسی یجور متفاوت میبینه چون درونش چیز متفاوت تری از بقیه درک میکنه !

خیلی چیزا هست ولی همه باهم نمیشه پس برا شروعش
تو فقط بیا رو این دوتا کار کن: امید و شادی ... بعدش میبینی جذبت میشن آدما

نگاهت زیبا میشه هرکس نگات میکنه زیبایی رو میبینه پس درون خودتو از زشتی انباشته نکن که با اولین برخورد و نگاه اون فطرت زیبا پسند دیگری پس نزنه تورو...

- اخلاق تند و پرخاش-تند حرف زدن-استفاده از کلمات با بار منفی - چهره مایوس داشتن- سست بودن کلی بدن و ... .... همشون باعث انتقال انرژی منفی و دافعه میشن-شاید اینجوری یکی(مردی) برای دلسوزی نزدیک آدم بشه اما دوست داشتن صرف نیست (همجنساتو نمیگم)

والا منم قیافم معمولیه سنم رو به زیاد شدن داره میره اما تازه دارم جوونی رو شروع میکنم چون کسی راهنمای خوبی برای من نبوده تا الان همه اونقدر گرفتار خودشون و گرفتار مادیات و ظاهر بودن که نرسیدن بهم توجه لازمو بکنن :311: هلاک نشدم که ...

کاری که کردم این بود : اون دوتارو تو خودم پرورش دادم ....الان از دست خواستگار امنیت ندارم :311: حتی کار بجایی رسید که تو خونه بازداشت خانگی شدم .تازه ولم کردن :311: اینو یه سابقه دار داره میگه بهت !!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Tamanna12

انقدر تنهام که حتی کسی رو واسه درددل ندارم....تازه آدم به کی ميتونه بگه...

---

به کی ؟ به خدا بگو

مگه خودش نگفته من تنها کس بی کسانم... تو که بی کس نیستی تازه!! دردل کن بنویس هرچی دلت میخواد .. تازه خدا نمیگه چرا اینطوری حرف زدی دیگه ازت خوشم نمیاد دیگه به حرفات گوش نمیدم برو حرف نزن:311:

فقط از خدا بخواه همسری به پاکی و وفاداری خودت نصیبت کنه، هر کسی که به صلاحت میبینه همین ...بسپاری بهش بهترینو برات انتخاب میکنه ...
فقط چشاتو باز نگهدار که وقتی فرستادش در خونتون الکی عیب نذاری رو اون بنده خدا:311: ممکنه اولی باشه یا سومی یا ... صبر+ دقت
ایمانش ثابت بشه اخلاقشم درسته چون خدارو ناظر میبینه در هرکاری سعی میکنه رضای خدارو در نظر بگیره (ایمان فقط نماز و روزه نیست) حالا این حرفا مال بعده ها (عقیده خودمو گفتم)






پ.ن: تمنای عزیز ،عنوان مناسب تایپیکتو از اون مثلث پایین پست اولت بفرست درستش کنن....

خاله قزی ببخشید نظر دادم تو این پست :72: ایشالا عنوانشو درست میکنه!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فدایی یار

سلام خانم محترم....
قبل از هر چیز بهتون حق میدم...ادم حس خوبی بهش دست میده وقتی قدرت انتخاب داره....وقتی می بیینه مورد پسند واقع میشه...وقتی ناز می کنه و نازش خریدار داره و... اینا همه رو قبول دارم...

ولی به نظرم خدا هر کی رو یه جوری امتحان می کنه.... من بهتون میگم همین طور که سالم زندگی کردید سالم زندگی کنید...یه وقت می بینید اولین خواستگارتون میشه همسرتون(چیزی که من ارزوشو داشتم)..از خدا بخواید اون همسر قدر شما رو خوب بدونه....

من میگم از خدا بخواید بهتون صبر بده... مطمئن باشید درسته صبر کردن خودش سخته ولی نتیجه ی صبر رو دیدن بسیار لذت بخش هستش...خیلی لذت بخشه...به این فکر کنید که یک روز نتیجه ی این صبرتونو خواهید دید...

براتون ارزوی بهترین ها رو دارم و از خدا می خوام خودش راهش رو به دلتون بندازه.

---

خانم فدایی یار قبل از هرچیز سپاسگزاری میکنم از توجهتون. .ممنونم که بهم حق دادید..آره حس خوبیه که زیاد تجربه اش نکردم. .اینو بگم که پسرهای فامیل خیلی دوستم دارن منتها خیلی کوچکترن😂
تعداد محدودی خواستگار داشتم ولی خب بهم نمیخوردن. .توهمون موردهام از سنگینی و وقارم تعریف کردن که دلیل اصلیشون واسه انتخابم این بوده. .حق با شماست. .امتحان خداست...منم نگرانم از پسش برنیام. .برام دعا کنید
تو این مدت کوتاه دوستام یکی یکی رفتن...خدا خودش ميدونه خوشحالم از خوشحالیشون ولی وقتی ازدواج میکنن کلی ازت فاصله میگیرن
خوشحالم که به آرزوتون رسیدید😍

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یاس پاییزی

سلام گلم خوش اومدی به همدردی





ماشاء ا... این همه کمالات !! اینارو هرکسی نداره ...به خودت افتخار کن گلم( اما دچار غرور کاذب نشی یوقت ).




همه چی خوبه اما یه چیزو تو زندگی گم کردی اونم امید و شادیه!!
شنیدی میگم عقل مردم تو چشماشونه ؟ میگم تا حدودی درسته (این به معنای صحیح بودن و قبول کردن اینکار نیستا)... منم پرسیدم چرا ؟ اینهمه درگیر صورت و ظاهر شدن ؟! ولی خب همینه که هست!!

بذار یجور دیگه بگم ... نگاه یه دریچه است رو به دنیای درون آدم... هرکسی یجور متفاوت میبینه چون درونش چیز متفاوت تری از بقیه درک میکنه !

خیلی چیزا هست ولی همه باهم نمیشه پس برا شروعش
تو فقط بیا رو این دوتا کار کن: امید و شادی ... بعدش میبینی جذبت میشن آدما

نگاهت زیبا میشه هرکس نگات میکنه زیبایی رو میبینه پس درون خودتو از زشتی انباشته نکن که با اولین برخورد و نگاه اون فطرت زیبا پسند دیگری پس نزنه تورو...

- اخلاق تند و پرخاش-تند حرف زدن-استفاده از کلمات با بار منفی - چهره مایوس داشتن- سست بودن کلی بدن و ... .... همشون باعث انتقال انرژی منفی و دافعه میشن-شاید اینجوری یکی(مردی) برای دلسوزی نزدیک آدم بشه اما دوست داشتن صرف نیست (همجنساتو نمیگم)

والا منم قیافم معمولیه سنم رو به زیاد شدن داره میره اما تازه دارم جوونی رو شروع میکنم چون کسی راهنمای خوبی برای من نبوده تا الان همه اونقدر گرفتار خودشون و گرفتار مادیات و ظاهر بودن که نرسیدن بهم توجه لازمو بکنن :311: هلاک نشدم که ...

کاری که کردم این بود : اون دوتارو تو خودم پرورش دادم ....الان از دست خواستگار امنیت ندارم :311: حتی کار بجایی رسید که تو خونه بازداشت خانگی شدم .تازه ولم کردن :311: اینو یه سابقه دار داره میگه بهت !!



به کی ؟ به خدا بگو

مگه خودش نگفته من تنها کس بی کسانم... تو که بی کس نیستی تازه!! دردل کن بنویس هرچی دلت میخواد .. تازه خدا نمیگه چرا اینطوری حرف زدی دیگه ازت خوشم نمیاد دیگه به حرفات گوش نمیدم برو حرف نزن:311:

فقط از خدا بخواه همسری به پاکی و وفاداری خودت نصیبت کنه، هر کسی که به صلاحت میبینه همین ...بسپاری بهش بهترینو برات انتخاب میکنه ...
فقط چشاتو باز نگهدار که وقتی فرستادش در خونتون الکی عیب نذاری رو اون بنده خدا:311: ممکنه اولی باشه یا سومی یا ... صبر+ دقت
ایمانش ثابت بشه اخلاقشم درسته چون خدارو ناظر میبینه در هرکاری سعی میکنه رضای خدارو در نظر بگیره (ایمان فقط نماز و روزه نیست) حالا این حرفا مال بعده ها (عقیده خودمو گفتم)






پ.ن: تمنای عزیز ،عنوان مناسب تایپیکتو از اون مثلث پایین پست اولت بفرست درستش کنن....

خاله قزی ببخشید نظر دادم تو این پست :72: ایشالا عنوانشو درست میکنه!

---

یاس پاییزی عزیز. .ممنونم از تعریفتون. ..چشم دچار غرور کاذب نمیشم
امید رو تاحدودی دارم...شادی رو اما ظاهری دارم تقریبا..مثلا تو هرجمعی باشم اونجا رو پر از شور و نشاط میکنم...حتی نوزادها به طرز عجیبی دوستم دارن...یه روانشناس بهم گفت انرژی مثبتت زیاده که بچه ها جذبت میشن. .ممنونم از راهنمایی های خوبتون. ..من ظاهرم رو کامل حفظ کردم. ..همه منو بعنوان یه آدم با اعتماد بنفس میشناسن. .کسی که انگار هیچ غمی نداره. .همه مشکلات و درددلشون رو پیشم میارن. ..اما خودم جز خدا کسی رو ندارم..راستش گاهی حس میکنم خدا هم از حرفها و دعاهای تکراریم خسته شده...
وقتی پاسخ شما و خانم فدایی یار و دیدم بینهایت خوشحال شدم...که اینجا تنها نیستم..بازم از هردوتون تشکر میکنم..
چشم عنوانم درست میکنم. ..

تمنا جان سلام
من حالت رو خيلي خوب درك مي كنم، خيلي خيلي خوب درك مي كنم، چون منم تا دقيقا مشكل شما رو داشتم، خواهرم هم كه يك سال از من كوچكتره هم همين مشكل رو داشته،
نمي دونم كي قراره ازدواج كنيد يا اصلا ازدواج مي كنيد يا نه؟ فقط به عنوان يه دوست ٢ تا نكته رو بهتون بگم:
اول اينكه از ترس تنهايي، يا حرف مردم يا ... خواهش مي كنم، خواهش مي كنم و خواهش مي كنم اصلا از معيارهاي اصلي و اساسيون كوتاه نيايين
و دوم اينكه اگه ازدواج كردين، هر قدر هم كه با همسرتون صميمي بودين و دوستش داشتين، هرگز و هرگز و هرگز بهش نگين يه روزي مثل امروز انقدر از اينكه خواستگاري نداشتين يا ازدواج نكردين دلگير بودين،
تمناي عزيز هرگز به همسر آينده تون نگين كه به خاطر ازدواج نكردن از خدا دلگير بودين و حالا كه ازدواج كردين وجود همسرتون نشونه اينه كه خدا فراموشتون نكرده

من دقيقا وضعيت شما رو داشتم اما الان يك سال و نيمه كه ازدواج كردم، روز اول عروسيم به همسرم گفتم كه وجودش يه نماد از اينه كه خدا منو دوست داره و گفتم اون هديه خداست به من .... هفته پيش و ( البته چند بار هم قبلا) تووي يه دعواي خيلي بد، از اين موضوعي كه صادقانه بهش گفته بودم به وحشيانه ترين و وحشتناك ترين شكل ممكن براي تحقيرم استفاده كرد....
تمناي عزيز اميدوارم به زودي با يك مرد خيلي خوب و مناسب ازدواج كنيد اما خواهش مي كنم ٢ تا نكته اي كه گفتم رو حتما در نظر بگيريد
تاپيك من: همسرم كتكم زد ، ازم حمايت نكرد....
بخونينش، شايد با خووندنش ديگه خيلي از اين وضعيتي كه دارين ناراضي نباشين

سلام تمنا:72:

اول اینکه فدایی یار آقا هستش نه خانم:18: و قراره به زودی شادوماد بشه:104:


اما در مورد مشکلت همونطور که خودت گفتی توی این سایت از این تاپیکها زیاده و تو چندتاشون خود من هم نظر دادم اونارو بخون هر چند شرایطشون با شما فرق داشته باشه ولی باز بخون حتما بعضی از نکاتش به دردت خواهد خورد.


در مورد حس تنهایی و ازدواج کردن دوستات خب این شرایط برای خیلی ها وجود داره مثلا یکیش خود من که اصلا یه دوست مجرد و یه دختر مجرد تو فامیل نداریم و تو خونه هم فقط من موندم و خواهر هم ندارم یعنی بعضی روزا از فرط تنهایی کم مونده دیوونه شم روزای تعطیل این احساس بدتر میشه.یه جمله ای هست که میگه: وقتی تنها باشی ازتعطیل بودن هیچ روزی ذوق نمیکنی ! همیشه تو تعطیلات، تنهایی آدم چند برابرمیشه...که واقعا برای من همین طوره:54:


ببین من خودم از اون دخترایی هستم که فراوون خواستگار داشتم چه سنتی چه مدرن.ولی چیزی که اکثر افرادی که باهاشون آشنا شدم و بهم گفتن این بوده که مهربونی و خوش برخوردی رو تو اولین برخورد از من دریافت کردند یعنی منظورم اینه خیلی سنگین بودن هم خوب نیستا.آخه خیلی از مردم سنگین بودن رو با اخمو بودن مترادف میدونن.درحالیکه به نظرم یه دختر میتونه مهربون باشه و لبخندی هم تو حرف زدن رو لباش باشه ولی در عین حال سنگین هم باشه.پس اگه سنگین بودنت همراه با اخمو بودنه اینو اصلاحش کن.


شما گفتی چهرتون معمولیه و تو اولین برخورد هم چهره اولین آیتمی هستش که به چشم میاد.پس تا میتونی روی این آیتم کار کن.نمیگم آرایشای غلیظ و سنگین داشته باش من که خودم از این جور آرایشا خوشم نمیاد مخصوصا دخترایی که یه خروار کرم پودر رو صورتشون میزنن حالا که من خودم دخترم خوشم نمیاد چه برسه به پسرا.

ولی آرایش ملایم رو داشته باش.نمیدونم چقد واسه زیباییت وقت میذاری ولی به نظرم دخترا حتما باید روی پوستشون و زیباییشون وقت بذارن و آرایش بلد باشن.

روی سبک لباس پوشیدنت هم کار کن.لباسای جلف نپوش ولی لباسای شیک و با رنگ روشن بپوش.

به اندامت هم برس.اگه خیلی لاغری یا اضافه وزن داری رفعش کن.پسرا از دخترای خیلی لاغر و خیلی چاق به یه اندازه دوری میکنن.سعی کن اندامت متناسب باشه.

اینایی که من میگم براساس تجربیاتمه.یعنی من خودم تاثیر چهره و اندام و لباس رو تو جذب افراد در مورد خودم فراوان تجربه کردم.

موفق باشی:72:

خانم محتشم ممنونم از اینکه درکم میکنید و خیلی ممنونم از راهنماییتون. ..خودم هم نگران همین موضوع هستم...خیلی معیارها داشتم که باتوجه به شرایط خوبی که داشتم فکر میکردم حق دارم کسی اصطلاحا همکوف خودم بخوام. ..اما به قولی چی فکر میکردم چی شد...یا کاش همون سال ها ازدواج میکردم..
متاسفم از اتفاقی که براتون افتاده و از اینکه جواب صداقتتون به این شکل داده شده...
حتما به تاپیکتون سر خواهم زد و از خدا بهترین ها رو براتون میخوام. .


آقای فدایی یار. ..شرمنده فکر کردم خانم هستید...

آی تک عزیز..تاپیک ها رو کم و بیش خوندم و از قسمت هایی که مشابه شرایطم بود بهره بردم...

امروز واقعا داشتم به معنای واقعی کلمه از تنهایی دیوونه میشدم. ...منم واقعا تنهام...
ممنون از تذکرت عزیزم...ولی من به هیچ عنوان اخمو نیستم...دختر شادو با نشاطی هستم...تو قسمت پاسخم به خانم یاس پاییزی توضیح دادم...خیلی مواظب حد و مرزها هستم ولی لبخند معمولا چاشنی حرفهام هست...
آرایش ملایم دارم...به تمیزی و زیبایی اهمیت میدم....چادری نیستم اما حجابم رو کامل رعایت میکنم....چیزی بوده که از بچگی خودم انتخاب کردم...به نظر بقیه هم خوش تیپم. ..بارها شده ازم آدرس جایی که ازش خرید میکنم رو بپرسن یا بگن مث مدل خودت واسه ما هم بگیر و یا به سلیقه خودت...اندامم بد نیست اما جا واسه بهتر شدن داره...راستش گاهی واقعا میمونم مشکل کجاست. ..اما طبق چیزهایی که از گوشه و کنار شنیدم ظاهرا خیلی ها از ترس جواب رد شنیدن جلو نیومدن. ..همه فکر میکنند من معیارهای عجیب و غریبی دارم درصورتیکه واقعا اینطور نیست....هرچند نظر خودم اینه اگر فرد مقابل واقعا خواهان باشه ریسک پا پیش گذاشتن رو هم میپذیره
ممنون از وقتی که گذاشتید...

راستی من نتونستم موضوع رو تغییر بدم...وقتی رو مثلث میزنی وارد شکایات میشه؟ ؟

تمنای عزیز،

1- تاپیک های خواستگاری آقایون را بخونید کمکتون می کنه با نگاه اونها آشنا بشید.
تاپیک آقای فدایی یار و درد و دلهای آقایون جالبه.
خواستگاری رفتن و قدم اول را برداشتن برای آقایون انگار خیلی استرس زا و سخت هست.


شماره های بعدی از خودم نیست. برداشتی آزاد از صحبتهای شخص دیگه ای هست. شاید کمکتون کنه.

2- پسرهای مناسب و خوب معمولا سخت قدم جلو می ذارن.
پسرهای حرفه ای شجاع ترند. ولی عواقب پذیرفتن یک پسر حرفه ای خیلی خوشایند نیست.
گاهی شاید لازم باشه برای قدم اول به آقایون غیرمستقیم کمک کرد. این قدم ظرافت و دقت می خواد.
نباید پسر حس کنه شما رفتی جلو. باید فکر کنه خودش قدم برداشته.
نه با اقدام مستقیم بلکه غیرمستقیم بهشون فهموند می تونی بیایی جلو (اشاره کردی که از دور شنیدم از ترس جواب منفی بوده)

3- یک مطالعه روانشناسی می گه
ما به کسی علاقمند می شیم که کاری براش انجام بدیم

به علاوه
دو تا از ویژگیهای ذاتی مردها "تامین" و "حمایت" هست.

شما می تونی با این دو نکته مورد شماره دو را تا حدی عملی کنی.

در محیط کار، دانشگاه .... در یک ارتباط درست و معمولی، از آقایون دوری نکن.
می تونی با درخواستهای خیلی ساده و کوچیک هم حس تامین کنندگیشون را تحریک کنی (در حد این که خودش را مهم و توانا ببینه در مقابل شما)
هم اون فاصله اولیه را از بین ببری و بهش بگی من خیلی دور و عجیب نیستم، می تونی قدم اول را برداری.

4- نکته مهم این هست که بعد از این اشاره جزیی
دیگه ادامه ندی. به اون آقا نچسبی. دائم باهاش خوش و بش نکنی و رهاش کنی تا خودش تصمیم بگیره.
شما اجازه اولیه را صادر کردی و تمام. بکش کنار.

ولی حواست باشه که اگر عکس العمل نشون داد و قدم بعدی را برداشت، قدم مناسب و درست برداری.

5- ترجیحا هیچ مدل انگشتری دستتون نکنید. با حلقه اشتباه نشه.

پی نوشت:
تاپیکهای خواستگاری و صحبتهای دوستان را که می خونم
یک کمی درکش برام سخته.
خیلی خوب با خواستگاری سنتی (یک غریبه تلفن بزنه و مثل یک بلایند دیت بری بشینی طرف را بسنجی) ارتباط برقرار نمی کنم.

مثلا آقای محمد 93 یه جا گفتن قندون بیاره که من از فاصله نزدیک کمی صورتش را ببینم که من به عنوان خواننده ترسیدم،
چه برسه که سر چنین صحنه ای بازیگر باشی.
خیلی برام سخت بود تصور حس یک زن در اون لحظه که بدونی فقط اومدن قد و بالای تو را ببینند.

یه جا گفتن ممکنه بخوام حجابش را بازتر کنه که بهتر ببینمش.
قسمت شرعی و ... را می دونم. من شخصا اون حجابی که نیاز به بازتر شدن داشته باشه تا صورتم را ببینند ندارم.
ولی واقعا تنم لرزید از تصور این که مردی بشینه جلوم و بخواد من روسریم را شل تر کنم که بیشتر من را ببینه.

می دونم که به هر حال در خواستگاریهای نیمه سنتی یا مدرن هم همین اتفاق می افته.
طرفین همدیگه را می بینند ارزیابی می کنند و قدم جلو می ذارن.
ولی این که در یک محیط عمومی از ظاهر کسی خوشم بیاد یا از ظاهر من خوششون بیاد و برای سنجش باطن قسمت خواستگاری (مدرن یا سنتی) انجام بشه قابل هضم تر هست.

اصلا قصدم رد کردن اون شیوه نیست. تخصصی هم ندارم. اما نمی فهممش.

این توضیح را نوشتم که بگم شاید مواردی که در بالا گفتم با خواستگاری سنتی و شیوه زندگی بعضی از ما جور نباشه.
خیلی مطمئن نیستم به دردتون بخوره.
تاپیک آقای فدایی یار خیلی سوال برام ایجاد کرد
اگر چه خود ایشون قسمت قندون را قبلا حل کردن و دارن می رن خواستگاری فرد مورد علاقشون ولی تاپیک ثقیله https://s.yimg.com/lq/i/mesg/emoticons7/10.gif

سلام دوست عزیز....
به انضمام حرف های دیگر عزیزان من یک حرف متفاوت داشتم...البته به احتمال زیاد مورد مخالفت قرار می گیره و به بدبینی تعبیر خواهد شد...
من خودم هم مجرد هستم و سنم به مراتب از شما بیشتره....
اما اصلا نمی تونم این احساس تنهایی شما رو درک کنم! البته برخی از دوستان من هم این احساس رو دارند.......و البته برخی هم ندارند....
خلا نیاز به ازدواج نباید با تنهایی پر بشه....یا این احساسی که شما دارید...
متاسفانه این نگاه به ازدواج باعث شده فکر کنیم که ازدواج سکوی پرتابه! ولی اصلا این طور نیست.....عاشق شدن و معشوق واقع شدن شاید حال ما رو خوب کنه ولی کلی قاعده و دستور داره.....کلی بایدها و نبایدهای دست و پاگیر داره.......خلاصه کلی ذهن شما رو درگیر می کنه....
ازدواج یک احساس کاملا مثبت خالص نیست!! ازدواج یک تعهده....یعنی عهده دار بودن کلی وظایف......
کسی که می خواد ازدواج کنه خیلی باید با خودش کار کنه.....باید قوی و با اراده وارد بشه....نه فقط با احساس نیاز به محبت....
در ضمن الان حرفی که به شما می زنم نشانه بدبینی نیست ولی.......باید انتظار روزی رو داشته باشید که این احساس شما آنطوری که شما می خواهید پاسخ داده نشه.(نه اینکه طرفتون بد باشه).اون وقت می خواهید چه کنید؟؟؟برگردید....نه...وقتی می گم باید روی خودمون کار کنیم یعنی اینکه با این احساس سرشار وارد زندگی نشید.....
شمایی که احساس تنهایی می کنید..چون از خودتون فاصله گرفتید......وقتی آدم به خودش متکی باشه کمتر نیاز به تنهایی می کنه.....
ببخشید من یکم با واژه درد و دل کردن موافق نیستم......یعنی سیر تا پیاز اون چیزی که تو دلت داری با همسرت در میان بگذاری؟؟....نه!......باید در زندگی اصول مند زندگی کرد......قاعده های زندگی خیلی پیچیدن و شخص به شخص فرق دارن......اما سخت نیستن......مثلا اون دوستمون اون بالا اشاره کرد که به همسرش گفته تو هدیه خداوندی!!! اون احساسش رو گفته...ولی نباید می گفت.....حتی اگر تا آخر عمر این موضوع رو همسرش به رخش نمی کشید....اینجاس که قاعده ها و احساسات در کشاکش هم قرار می گیرن....انتخاب کردن درست و غلطش نیاز به عقل داره.....بدون احساس..... همه اینها در صدم ثانیس....ببینید....زندگی مشترک کار ساده ای نیس که فقط رو احساساتمون پایه ریزی کنیم......
تمام این مواردی که گفتم از تجربیات افراد متاهل موفق بوده......
......................
نمی دونم چقدر با ازدواج سنتی مخالفی......البته هر دو شیوه ازدواج معایب بزرگی دارن.....اما اگر خودمون رو به ازدواج مدرن مقید کنیم....خودمون روخیلی محدود کردیم.....
چون سطح ارتباطات اجتماعی ما یا دانشکده اس یا محل کار که اون هم به خاطر رشتتون شبیه همون دانشگاهه..(یعنی ارتباط با آدمها در یک سطح خاص)....یا مهمانی های بزرگ....خوب مگر چند تا فرد مجرد متناسب من در این سطح وجود داره؟؟
مگر چند جا رو می تونیم تحت پوشش روابط خودمون دربیاریم.....؟

شیدای عزیز
بله درسته..ازاطرافیان شنیدم که از ترس جواب منفی بوده اما توی خواستگاری سنتی معمولا فرد مقابل رو از قبل ندیدی و نمیشناسی که بخوای غیرمستقیم چیزی رو بفهمونی. ..هرچند فکر نکنم بلد باشم...چرا که یکی از اساتیدمون بود که فکر کنم به همین غیرمستقیم فهموندنه نیاز داشت ولی من خیلی معمولی رفتار میکردم
متاسفانه یا خوشبختانه اطرافم خیلی آقا وجود نداره...راستش واقعا نمیتونم تصمیم بگیرم ازدواج سنتی بهتره یا مدرن...هرکدوم یه سری مزایا دارن...البته ازدواج های ما غالبا سنتیه. ..ولی توی شهرمون نه..
ممنونم از نظراتتون...

- - - Updated - - -

افسونگر جان
منم تا همین سال گذشته اگر کسی از این احساس باهام حرف میزد. ..درک نمیکردم.امیدوارم شما هرگز درک نکنید..حس خوبی نیست
کاملا متوجه صحبت هاتون میشم.منم وقتی دوستای مجردم که البته الان متاهلن...از این احساس باهام حرف میزدن..پاسخ های شما رو بهشون میدادم..ولی درنظر داشته باشید جدای از روحیات متفاوت....همه ما دریک شرایط زندگی نمیکنیم..اگر الان من به اینجا رسیدم...اگر در عرض یک سال آنقدر تغییر کردم..بخاطر فشارهایی هست که متحمل شدم...اگر از خدا دلگیرم در حقیقت از بندهاشه که خیلی راحت دل میشکنن. .
هیچکس نميتونه نیاز به محبت رو کتمان کنه...یا بگه تنهایی خیلی خوبه و خوش میگذره. ..به یه جایی که میرسی میبینی همه رفتن و فقط تو موندی. .تنهایی فقط برازنده خداست...
شاید اگر منم هنوز دوستای مجرد داشتم این حرفا رو نمیزدم. .بدتر از تنهایی نگاهی هست که متاسفانه جامعه به یه دختر خانم مجرد داره..
منظورم از درددل همین حرفا بود که اینجا زدم اما با یه دوست نه همسر!!
حق باشماست. .من دیده نمیشم.
ممنونم از نگاه متفاوتتون

سلام دوست عزیز

منم یه زمانی حس شما رو داشتم.من 32 سالگی عقد کردم.تقریبا از 30 سالگی به ازدواج جدی فکر کردم و کم کم همین حس هایی که شما الان دارین برام به وجود اومدن.

ولی بعد از مدتی طولانی درگیری با احساس غم وتنهایی و ناامیدی تصمیم گرفتم زندگی کنم.

واقعا زندگی کنم با همون شرایط تنهایی و مجردی.

برای خودم برنامه نوشتم.برنامه تفریح،مسافرت ، کلاسهای مختلف و بیشتر وقت گذاشتن با دوستام.ارتباطات اجتماعیم رو بیشتر کردم.

این کارها میتونه موقعیت های ازدواج رو بیشتر کنه. ولی هدف اصلی من با این کارها گذروندن لحظات شادتر و به یادموندنی تر بود.

الان تو زندگیم کسی هست که بودنش برام خیلی خوبیها داشته و در عین حال خیلی نگرانیها و شاید بعضی وقتها غم.

در کل نمیتونم بگم زندگیم از این رو به اون رو شده.بازم این منم که دارم با احساسات و افکار خودم زندگی می کنم.

احساس غم و شادی خیلی وقتها به خودم بستگی داره و به طرز فکرم.

من نمیگم ازدواج خوب نیست.به فکرش باش.براش برنامه ریزی کن.تو جمع باش.از طریق نزدیکانت به بقیه مخصوصا افراد مورد اعتماد بگو که آمادگی ازدواج داری.

ولی به خاطرش غصه نخور.این یه اشتباهه.

یاد بگیر زندگی کنی.شادی و آرامشی رو که خودت نتونی به خودت بدی هیچ کس دیگه هم نمیتونه بهت بده.

سلام تمنا جان.. چه اسم قشنگی انتخاب کردی:18::72:... من خیلی خوب درکت میکنم و با تمام وجودم میفهمم چی میگی.. تازشم من از تو بزرگترم.. من هم شکر خدا واقعا مشکلی ندارم جز بی همسری.. ولی ته دلم خیلی روشنه که اخر و عاقبت امون خیر میشه انشالله.. میدونی من خودم رو اینجوری دلداری میدم که رنج ها از شکلی به شکل دیگر تبدیل میشن ولی هرگز از بین نمیره مگرفقط و فقط به لطف و عنایت صاحب شادی که اونم خداست.. من هم این قد دلم غش میره برای بچه کوچیک ، وقتی هر جا میبینم توی خیابون و بچه های فامیل و بچه های دوستای متاهلم این قد ذوق میکنم کلا عاشق بچه هستم ولی خوب باباش:102: معلوم نیست کجا هست ، اصلا هست ، کی هست و ....تمنا جونم من میگم این مشکلی نیست که تنهایی بتونم حلش کنم. ازدواج هم مسولیت هست و هم انتخاب و هم کاملا دو طرفه.. پس باید بتونیم خودمون به خودمون کمک کنیم و لااقل بیشتر از این خودمون رو ازار ندیم.. منم گاهی این قد کم میارم که واقعا نمیدونم چی کار کنم ولی خوب این حال بدم زودی خوب میشه..منم اعتقاد دارم که تنهایی برازنده خدا هست و هر دوره ای از دوره های زندگی قشنگی های خودش رو داره همون طور که سختی های خودشم داره ولی الهی دوره مجردی خیلی طولانی نشه که ادم درمانده بشه.. منم همش میگم خدا داره از این ناحیه من رو امتحان میکنه.. و این که خدا وقتی کسی رو دوست داره یه جورایی به یه طریقی تحت سختی و مشقت میزارتش حالا برای هر کسی به فراخور ظرفیت اش و علمی که بهش داره به یه طریقی.. پس اینجا ما هستیم که باید عکس العمل درست نشون بدیم.. میدونی من این جمله بتهوون رو خیلی دوست دارم"میخواهم نشان دهم هر کس خوب و نجیبانه زندگی کند میتواند از این راه حتی بر بدبختی هم پیروز شود"... حالا اگه همه چی اوکی و ایده ال باشه توی این دنیا .. اونوقت ما دیگه هنر نکردیم که... دوست گلم ببخشید که پر حرفی کردم اخه منم دقیقا همین مشکل تو رو دارم و اینجا تایپک هم زدم .. امیدوارم خدای مهربون به همه ما ادم ها خودش کمک کنه .. ارزو میکنم به زودی یه ازدواج مناسب و خوب قسمتت بشه.. برای منم دعا کن دوست گلم..:72:

درود بانو

نقل قول:

---

خاله قزی ببخشید نظر دادم تو این پست :72: ایشالا عنوانشو درست میکنه!

---

واااااااااا مگه من ناظم هستم اینجوری میگی خوب چون در مغازه وقتم آزاده فقط به مدیرهای سایت کمک میکنم البته کمک که نه وظیفست :227: چون کاری که میکنن نتیجه ای که دارم میبینم مقایسه با مشاورهای بیرون یا مشاورهای تلویزیونی و ماهواره ای بنظرم تاثیگذاری بیشتری داره.

بانو شیدا پسرها تفکرات عجیب و غریبی دارند خوب شاید چون اطلاعاتی ندارند و مهمتر تجربه ای در این موارد ندارند برعکس دختر خانوم ها که تجربه زیادی دارند در مورد مراسم خواستگاری.بشخصه نظرم اینه خانوم ها با اینکه محجبه و چادر یهم باشند بهتره با مانتو و یا لباسی باشه که حداقل ظاهرشان مشخص باشه.
البته اینم قبول دارم واقعا حس بدیه مادر و یا خانوم های فامیل طرف آقا پسر وقتی می آیند خواستگاری به آدم خیره میشن یکجورهایی مثل خریدار نگاه می اندازند واقعا حس بدیه.
اینکه مثلا دختر خانوم بی حجاب وارد بشوند یا بقول یکی از دوستان خوش خیال(محمد93) روسری شان را شل کنند و از این قبیل کارها بنظرم اصلا و ابدا درست نیست بی اخلاقیه جلسات باید طوری برگزار باشه که دوطرف آرامش داشته باشند که بتوانند نظرات و سوالای که دارند را خیلی خوب بیان بکنند.دوست دارید همدیگر را ببینید خوب ایرادی نداره جلسات دونفری بروید بیرون خیلی هم خوبه اینجوری خیلی بهتر و بیشتر هم دختر خانوم و آقا پسر همدیگر را میبینند و هم بیشتر با هم اشنا میشوند.
دوستی قبل ازدواج و خواستگاری اینجوری شناخت درست نمیاره خواستگاری های کاملا سنتی هم نه بهتره اعتدال داشته باشیم تلفیقی از این دو حداقل 3جلسه + رفتن پیش مشاور لازم باشه+یک جلسه بیرون رفتن+رفت و امد بین دوخانواده به منزل همدیگر حداقل هرکدام یکبار +تحقیقات محلی

پست بانو آنیتا123 خیلی خوب بود تقریبا مثل همیشه:72:
بخوام بعنوان یه مرد متاهل بگم ازدواج تصوری که داردی کامل نیست هدف از ازدواج فقط لباس عروس پوشیدن و دور دورهای نامزدی نیست خیلی تفاوت داره اینکه دوستانتان ازدواج کردن خیلی خوبه ایشالله خشوبخت بشن ولی نهایت این اتفاق برای 30% میوفته بهترین حالت را در نظر گرفتم تازه اونم باید قبلش خودتان امادگی کسب کرده باشید کلی مهارت بدست آورده باشید و از تجربه های دوستان استفاده کردیه باشید تایپیک هایی که دوستان زدن و مشکل داشتن و مقالات سایت را بخوانید.زندگی متاهلی گل و بلبل نیست همش خوبی و خوشی و خنده و عشق ورزیدن نیست.
کلی بخواهم بگویم قبلش آمادگی کافی نداشته باشی مطمئنا با مشکلات زیادی مواجه میشوید.مجرد هستی خوب از دوران خوش مجردی استفاده کن از زندگی لذت ببر کارها و مهارت های جدید یاد بگیر شاد باش بخند تفریح کن گردش برو آزادانه زندگی کن از هر زاویه ای نگاه میکنم میبینم حیفه عمر گرانباهای شما دوران خوب جوانی سپری بشه و شما با این افکار منفی ازدواج بخواهید هدر بدهید.

در مورد صبر کردن و راز و نیاز با خدا خود منم یادمه وقتی روزه میگرفتم قبلا مجرد بودم سر سفره افطار دعا میکردم خدا یه همسر خوب و با اخلاق و باایمان و هماهنگ با خودم بهم نصیب کنه که خدارو شکری اینجوری شد عجول نباشید بموقعش نصیب شما هم میشه فقط قبلش مطالعه کنید و آماده باشید

سلام. چه قدر این حس ها برام آشناست. من هم داشتم. یه دوره است طی میشه و میگذره. من همه کاری کردم. غصه خوردم. غر زدم. سر خودم و خدا و خانواده ام. قهر کردم با خودم و زندگی. بیخیالی طی کردم. دعای طولانی مدت کردم. ترک دعا کردم. تغییر تیپ و ظاهر دادم. تغییر مدل ابرو و لباس و آرایش و مو و حجاب و ... یه روز سعی کردم با پسرها گرم تر بگیرم. یه روز خودمو گرفتم. یه روز آشپزی میکردم با بقیه به اشتراک میزاشتم و از خودم تعریف میکردم که ببینین چه هنرمندام. یه روز یه هنر دیگه. مستقیم و غیر مستقیم میسپاردم به کسانی که باهاشون راحت بودم که دلم ازدواج میخواد. یه روز به دوستام که ازدواج کردن حسودی میکردم و روز بعد برام بی اهمیت ترین چیز میشد. اما میدونی چیش جالب بود؟
این که من تو اون دوران همه ی این کارها رو برای ازدواج کردن انجام میدادم اما نتیجه اش این شد که این کارها به من زندگی کردن و کارهای متفاوت کردن رو یاد داد. من وقتی ارایش و رقص و ناز اومدن رو تمرین میکردم یا وقتی هی مدل حجاب و لباس عوض میکردم یا وقتی شیرینی میپختم یا برای یه ادم از تجربیات موفقیتم تو تحصیلم میگفتم هر چند تو خودم میدونستم هدفم ازدواجه اما اون لحظه داشتم با لذت زندگی کردن رو یاد میگرفتم.
دیدم تو همدردی میگن که وقتی از یه رابطه میای بیرون یه دوره ی سوگواری هست. منم اون دوره داشتم باری این به چشم نیومدنم سوگواری میکردم با مارهای مختلف. خوب که سوگواریم رو انجام دادم بعد یهو دیدم وااای میشه همین کارها و خیلی کارهای دیگه رو برای دل خودم انجام بدم و لذت ببرم. از اون موقع زندگی کرد یاد گرفتم.
من فکر میکنم برام این دوره لازم بود. چون تا قبلش همش سرم تو درس و کتاب بود و اصن اداها و قر و فر دخترونه بلد نبودم. من خیلی یهو هم تنها شدم. شما الان دوستات نیستن اما من خانواده ام هم داشتم جدا میشدم و شدم. این دوره بهم کلی چیز یاد داد.
از اون به بعد خیلی کارها کردم. کارهای لذت بخش. یه جورایی به خودم گفتم این همه اعصاب خوردی برای کی و چی؟
کسی که معلوم نیست کی بیاد یا اصن بیاد یانه؟ و کسی که معلوم نیست لیاقت این اعصاب خوردی من رو داشته باشه؟ مخصوصا همدردی و مشکلات زن و شوهرها رو که میخوندم بیش تر به خودم میومدم. مگه کیه که بشینم تا بیاد عقدم کنه تا بعد احساس خوشحالی کنم؟ واقعن مگه کی میتونه باشه؟ یه ادمه دیگه. یه ادم که با خودش حتی میتونه ناراحتی و جر و بحث و خنده و گریه و ... همه رو با هم میاره. بعد از اون کیفورتر درس خوندم. خودم رو بیش تر باور کردم. موفقیت هام رو با خودم از ته دل جشن گرفتم. بین همه جار زدم (نه به معنای بد) یعنی خوشحالیم رو به بقیه اطلاع دادم/ گذاشتم اون ها هم از حال خوبم فیض ببرن یا از چیزایی که یاد گرفتم . فکر کردم به دردشون میخوره. بیش تر تیپ زدم. گشتم. با آدم ها بیش تر دوست شدم. بیش تر حرف زدم و ... در یک کلام خودم رو دست بالا گرفتم و خودم برای خودم ارزش قائل شدم.
ضمن این که دوستام که تو من استرس بالا رفتن سن و آینده رو به وجود میاوردن گذاشتم کنار. این رو راست میگم. آدم هایی که باعث میشن حالت بد بشه رو بزار کنار. من دوست 10 ساله ام رو گذاشتم کنار به خاطر این که ازدواج کرده بود و مدام لحظه های عاشقونه اش رو با آب و تاب برام تعریف میکرد و هی میپرسید تا کی میمونی؟ وای ازدواج سن داره چی کار میکنی پس و ...
و هم این که هدف هام رو دیدم. ببین هدف الان من اینه که از فرصتی که دارم نهایت استفاده رو کنم. دکترام رو بگیرم. پیشرفت کنم تو کار و درسم. اسم ایران رو بیش تر مطرح کنم. بیش ترکار کنم و سرمایه جور کنم و دستم بره تو جیب خودم و بشم مسبب خیر برای بقیه. این رو الان میبینم در صورتی که قبلا واقعا کور بودم. با این که اون موقع هم هدفم بهم نزدیک بود اما من نادیده اش گرفته بودم و داشتم روحم رو برای چیزی که دست من نیست ازار میدادم.
الان خدا رو شکر خواستگار دارم. خواستگار خوب هم دارم اما دیگه برام مهم نیست. دلم میخواد با عشق ازدواج کنم. اون موقع میگفتم فقط یه کی من رو ببینه با همه چیش کنار میام. الان میگم اصلا نمیتونم. باید کسی باشه که بتونه اول عاشقم کنه بعد بهش فکر میکنم. شاید بگین این غروره و بده. شایدم واقعا بد باشه. اما تو این دنیا من تنها کسی هستم که فقط اولویت اول برای خودم هستم و برای خودم حداکثر ارزش رو باید قائل باشم. واگرنه از کسی نباید انتظاری داشت.
یه نکته دیگه هم میخوام بگم. نمیدونم درسته یا نه. شاید برای شما مناسب نباشه اما برای من که هست. من خیلی احساساتی ام. این رو همه میگن. وقتی هم تنها زندگی کردن رو شروع کردم و حس های دخترونه ام توم بیدار شد احساساتی تر شدم. من نیاز داشتم که به کسی تکیه کنم. به یه جنس مخالف. با یه پسر خوب که ازم کوچکتره تو دانشگاه اشنا شدم و یه دوستی ساده برقرار کردیم. با هم درس میخونیم و کار میکنیم و بیرون گردش میریم اما همه این ها با رعایت حد و حدود هست. باهاش اگه بخوام درد و دل میکنم چیزی بشه پیشش گریه میکنم بهم امید میده و اینجا مواظبم هست. این خیلی حس خوبیه اما میگم با رعایت حد و حدود شرعی. البته اینجا محیطش و جنس ادم ها فرق داره. رابطه ی دختر و پسر اون معنی رابطه ی بد توی ایران رو نمیده. من نمیدونم اینده چی میشه. کی و با کی هر ادمی قراره ازدواج کنه اما میگم حال رو دریاب. این تجربه ی منه.
ممنون از حوصله ات :72:

شما سنتون رو نگفتین نمیدونم چطور بعضی از دوستان میگن من از شما بزرگترم .. شاید خیلی بزرگن!!!! :325:
ولی نظراتشون خیلی خوب بود !!!! منم استفاده کردم .

فقط میخواستم یه چیزیو هر چند تکراری بازم بگم فک میکنم بیشتر حسی که شما دارین به خاطر فشار اطرافیانه و نگاه جامعه .... فردا اگر خدای نکرده به مشکل بر بخورید باز هم همه یه حرفی واسه گفتن دارن ... به قول معروف یه گوشتون در باشه یکی دیگه دروازه ....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Tamanna12

شیدای عزیز
بله درسته..ازاطرافیان شنیدم که از ترس جواب منفی بوده اما توی خواستگاری سنتی معمولا فرد مقابل رو از قبل ندیدی و نمیشناسی که بخوای غیرمستقیم چیزی رو بفهمونی. ..هرچند فکر نکنم بلد باشم...چرا که یکی از اساتیدمون بود که فکر کنم به همین غیرمستقیم فهموندنه نیاز داشت ولی من خیلی معمولی رفتار میکردم
متاسفانه یا خوشبختانه اطرافم خیلی آقا وجود نداره...راستش واقعا نمیتونم تصمیم بگیرم ازدواج سنتی بهتره یا مدرن...هرکدوم یه سری مزایا دارن...البته ازدواج های ما غالبا سنتیه. ..ولی توی شهرمون نه..
ممنونم از نظراتتون...

---

اگه جو غالب خانواده و فامیلتون سنتی هست بیشتر انرژیت را بذار روی همون. ولی از نیمه سنتی هم غافل نشو.
منظورم اینه که جایی پسر مناسبی دیدی، به همون شکلی که گفتم سیگنالهای مثبت بفرست. نه این که خودت را بگیر یا در برو یا اخم کن یا ...

برای ازدواج سنتی فکر کنم کارت راحت تر هم باشه در جذب خواستگار. چون با خانمها طرفی.
باید در محیطهایی که خانمها هستند خودت را نشون بدی که دیگه مساله شرم و حیا، پیش قدم شدن دختر و ... کمتر توش هست.

هر محیط زنانه ای که مناسب شرایطت هست برو و با انرژی برو.
آسته نیا آسته برو
یه جوری برو که اومدن رفتنت مشخص باشه.
مثلا اگه می ری دعا یا دورهمیهای مذهبی زنانه بی صدا نرو یه گوشه بشین و برگرد
از در که می ری با صدای بلند به چند نفری سلام کن، اومدنت را مشخص کن. لبخند و چند تا تعارف و خوشرویی خیلی موثره.
برای رفتن هم باز خداحافظی مشخصی بکن. طوری که خانمهای جلسه حضورت را کامل متوجه بشن.

استخر و کلاس و ... خلاصه هر جایی که می تونی. یه کم شاید لازمه پر سرو صدا تر باشی که دیده بشی. پر انرژی تر.

از خواهرشوهرهای بالقوه هم غافل نشو. می تونی بالفعلشون کنی.

سلام دوست خوبم انشالله که خوب و خوش باشید،شما خیلی نکات مثبت دارید و من از این لحاظ شمارو تحسین میکنم( ولی به قول یکی از دوستان که گفتن دچار غرور نشید هم طرفداری میکنم)
اینکه میگید اطرافیان میترسن که پیش قدم بشن از ترس نه شنیدن...شاید شما خودتون رو خیلی براشون دست نیافتنی کردید..این قضاوتیه که خودتون باید درباره خودتون بکنید و بررسیش کنید که اگر درست بود رفعش کنید
و دیگه اینکه سعی کنید کارهایی که دوست دارید هدف هایی که دارید رو دنبال کنید و نذارید این حس های منفی اذیتتون کنه
و یک مسئله دیگه اینکه شما پیش خدای خودتون سرافرازید چون نه کار خطایی کردید و نه خواستگاری رو با دلیل های واهی رد کردید پس خوشحال باشید که این عذاب وجدان رو ندارید
سعی کنید بیشتر توی محافل اجتماعی مهمونی ها دوره های زنانه عروسی ها حاظر بشید و به نحو اجسن هم حاظر بشید بقولی سنگین و رنگین
برای رسیدن به هر خواسته ایی دو نکته تلاش و توکل رو فراموش نکنید
تلاش دختر خانم ها در این مورد میشه حضور پر رنگ توی جامعه و دوستان و فامیل و در کنارش توکل به خدا و دعا کردن و خواستن از خداوند و.
.
.
.
.ناامید نشدن که گناه بزرگیه! به رحمت خدا همیشه امید داشته باش
یک جمله ایی از بزگی هست که میگه خداوند با بنده اش مطابق ظن و گمانی که بنده به خدای خودش داره رفتار میکنه(عین جمله یادم نیست) ظن و گمانت رو به خدا خوب کن و همیشه مثبت فکر کن
انشالله اولین خواستگارت عشق حقیقی ات باشه

آنیتای عزیز. .اینکه یه زمانی حس من رو داشتید یعنی خیلی خوب درکم میکنید و این برام خیلی ارزشمنده. .
باورکنید منم تصمیم دارم زندگی کنم. ..اگر بذارن. ..اگرازخونه بیرون نرم. .اگر باکسی ارتباط نداشته باشم..از جهاتی بهتره...حداقل افکارم بهم نمیریزه. ..حداقل میتونم خودم باشم. ..اما نه دلم میخواد اینطور رفتار کنم و نه ممکنه
متاسفانه من بخاطر شرایط خانوادگیم نمیتونم مث شما برنامه ریزی کنم..دوست مجرد زیادی هم ندارم..وگرنه خیلی خیلی دلم ميخواست برنامه ای مث شما واسه زندگیم پیاده کنم. .
غصه نمیخورم. .فقط دلم میخواد یه راهی پیدا کنم که صبور باشم و در عین حال آروم. ..
با جمله آخرتون بینهایت موافقم. ."شادی و آرامشی که خودت متونی به خودت بدی هیچکس دیگه نميتونه بهت بده"
متشکرم


دختر سرگردان. ..چرا سرگردانی خانومی؟ ؟
آره اسم انتخابیم قشنگه ...ممنون. .نمیدونم بگم خوشحالم از اینکه باتمام وجود درکم میکنید یا نه...ولی سپاسگزارم
بله ما مشکلی نداریم ولی یه عده به ظاهر دلسوز. ..دارن دیوونم میکنن. .میگم به ظاهر چون اگر واقعا خوبی منو میخواستن میتونستن معرف باشن یا نه حداقل در خفا دعا میکردن. .نه اینکه اینطوری رفتار کنن. .نگاه پر از ترحمشون. ..لحن کلامشون. ..حالم رو بهم میزنه. .
ان شا الله همینطور میشه که شما فرمودید. ..آخر عاقبتمون رو میگم. .منم به روش شما خودم رو دلداری میدم اما قبول داری گاهی آدم کم میاره؟ مثل من...اون عصر جمعه...ولی وقتی میان اینجا حرف میزنم و پیام های دوستان رو میخونم خیلی بهترم. ..
آخ گفتی بچه کوچیک. ..دلم آتیش گرفت اصلا. ..یه نفر هست که از من کوچکتره و الان بچه داره. ..باورت میشه اصلا دلم نمیخواد جایی که اون هست برم؟ خصوصا از وقتی بهم تیکه انداخت. .
بله متاسفانه مشکلی نیست که به دست منو شما حل بشه و ما فقط یه طرف قضیه هستیم..
جمله تون حرف دلم بود" منم گاهی انقدر کم میارم که واقعا نمیدونم چکار کنم"
بله امتحان خداست ولی از اون سخت هاش. ..
منم برای شما آرزوی بهترین ها رو دارم دوست خوبم..و بسیار بسیار تشکر میکنم از همدردیتون. .

با سپاس از همه بانوان همدردی به نکات خیلی ریز و خوبی اشاره کردید خیلی برام جالب بود تجربه و نظرات شما دوستان همدردی :72::104:
یک خوبی خیلی بزرگی که سایت همدردی داره یکجورایی بسیاری از مشکلات همدردی برایشان وجود داره توی سایت حداقل جایی هست که باشند کسانی که احساسی که درای را درک کنند این خیلی خوبه و کمک میکنه به انسان آرامش بیشتری داشته باشه.

نقل قول:

---

من خواستگار ندارم

سلام
کسب تحصيلات، داشتن شغل، بالا بودن اعتماد به نفس، داشتن آداب اجتماعي فعال،
داشتن مهارتهاي ارتباطي قوي، تناسب رفتار و گفتار و با هنجارهاي فرهنگي منطقه اي،
عدم ارتباطهاي احساسي و سطحي با جنس مخالف، رفت و آمد با فاميل ، اقوام ،آشنايان، همسايگان و شرکت در مراسمات،
جشنها و ....، شرکت در کانون ها ، انجمن ها ، باشگاه ها و ... همه اينها گوشه اي از فعال بودن و منفعل نبودن است.

اما از همه اينها مهمتر اينست ازدواج را با زندگي مساوي نگيريد،
ازدواج مي تواند يک مرحله مهم در مسير زندگي باشد. يعني اگر اضطراب ازدواج به هر قيمت را داشته باشيد
احتمال پشيماني در آينده بالا مي رود، لذا همه اين فعاليتها بايد با خونسردي و طبق علائق و توانايي هاي شما صورت بگيرد
و محصول فرعي آن مي تواند دستييابي قويتر به يک انتخاب هم باشد.

---

نوشته جناب مدیر برای دخترخانومی مشابه مسئله شما

سلام تمنای عزیز
چه اسم زیبایی...
چقدر این تاپیکت جمع خوبی شده ها!نه؟
منم میام!
منم ازدواج نکردم... فرقی نداره چه جوری... ولی به هرحال منم قسمتم نشده ازدواج کنم! (اتفاقا شاید این دوران به من یه جورایی خیلی سخت تر برام به دلایلی گذشته)
سخته... گفتی امتحان خداست... راست گفتی...
گفتی امتحان سختیه... راست گفتی...
ولی به نظرم از خیلی از امتحانات آسون تره...

من میگم برخی از امتحانات قابل جبران تره... اگر توش رفوزه بشی می تونی دوباره قبول بشی... فرصت هست...
ولی بعضی امتحانات جبرانش بی نهایت سخته اگر توش اشتباه کنی اون وقت دیگه به راحتی به حالت قبل برنمی گردی...

تمنا ما مجردیم می تونیم همیشه امید داشته باشیم متاهل بشیم ولی اگر متاهل شدیم چی؟ می تونیم مجرد بشیم؟

من می گم ما هم به نوعی با موضوع همسر داریم امتحان می شیم. اون خانومی هم که شوهرش خوب نیست همین طور...
همسر ما نیامده و به قول دختر سرگردان معلوم نیست کجاست و پیداش نیست و اعصاب ما را خورد کرده ولی همسر اون خانم اومده و اعصابش را خورد کرده...
من به شخصه فکر می کنم خدا همه را امتحان می کنه. خدا ما را تو ازدواج هم امتحان می کنه. ولی من امتحان با همسر نیامده را ترجیح می دم تا همسر آمده... خیلی هم ترجیح می دم... البته نه اینکه این امتحان لذت بخش باشه ها!ولی خب راحت تر نیست آیا؟

تمنا اینکه دوستانت چی می گن برای منم قابل درکه. من دوستان دبیرستانم همه ازدواج کردند. دیگه نمی رم جمعهای مدرسمون... دیگه نمی رم مسجد... چون هم سن و سالها و دوستان محلمون همشون ازدواج کردند و از این حرفا و دلسوزی ها می کنند! منم از دلسوزی متنفرم!!!
ولی راستش دیگه نمی دونم چم شده بی حس شدم! نسبت به این حرفها کاملا بی حس شدم...
به نظرم خیلی آدمای بیچاره ای هستند که فکر می کنند خوشبختی به ازدواج کردنه فقط... سطح فکریشون به نظرم پایین میاد...

اتفاقا من شب قدر امسال رفتم مسجد... یکی از دوستان دبیرستانم را دیدم... یعنی اون منو دید! من دیگه به آدمها توجه نمی کنم. اولش هم نشناختمش...
خلاصه می دونی تو اولین برخورد با چه لحنی با من حرف زد؟
چی کار می کنی ازدواج کردی؟ گفتم نه. گفت پس چی کار می کنی؟ گفتم درس می خونم... در حالی که بدنش را به چپ و راست می چرخوند گفت عیب نداره خوب کاری می کنی.آفرین آفرین درس بخون.... گفتم شما چی کار می کنی؟

باز هم داشت با یه حالتی دستانش را تکون می داد.گفت من ازدواج کردم 5 ساله و یه بچه هم داااارم.. (اینها را با یه لحنی می گفت که باورم نمیشه یکی بخواد با این لحن صحبت کنه. یعنی یه لحن اینکه ... دیگه خودت بهتر می دونی...)گفتم خوشبخت باشی و خوشحال شدم...

در اصل باید ناراحت می شدم ولی اصلا ناراحت نشدم... احتمالا مثلا اون داره دلش برام می سوزه ولی من به جاش دلم براش سوخت و برام قابل ترحم بود... خیلی هم قابل ترحم...
اینکه هنوز شعور صحبت کردن و لحن صحبت کردنش با دبیرستانش یه ذره هم فرق نکرده بود... دیگه ما که بچه نیستیم... ناسلامتی مادر شده بود ولی هنوز ... استغفرالله...

ولی می دونی من خودم فکر کردم این جور آدما خودشون یه سری کمبود دارند! می دونی چرا؟
چون من اصلا همچین لحن هایی را تو بعضی از آدمها اصلا ندیدم..... اصلا... اصلا جو خاله زنک بازی و این حرفا... با دوستان دانشگاهم (اتفاقا دوست متاهل هم دارم) این قدر خوبیم! یه ذره هم از این تیپ صحبتها نداریم... اتفاقا بحث ازدواج هم میشه ها!ولی کی با چنین لحن هایی مواجه شدم؟!! هیچ وقت... واقعا هیچ وقت...

ولی مثلا این دوستم خودش کمبودهایی داره احتمالا... مثلا ایشون پدرشون از اون مذهبی هایی هستند که دین را منحصر می بینند در این جور مسائل که دختر زود شوهر کنه و فلان و بیسار... چه می دونم دختر نباید تو محیط اجتماع باشه و از این حرفها... همون تیپ آدمهای "مثلا" مذهبی که ته ذهنشون اینه زن را خدا برای مرد آفریده!!! حواسشون به تکامل نیست.حواسشون به خواسته "شخصی" زن نیست ...

بعد خب این دوستم همین جوری یه رشته ای لیسانس گرفته و بعد هم ازدواج کرده دیگه... یه لحظه گفتم خب فرض من می خواستم زود ازدواج کنم ارزشش را داشت جای اون دختر باشم؟ یعنی مثلا جای من و او عوض بشه؟ولی عوضش من ازدواج می کردم...

دیدم اصلا و ابدا!!! یه ذره هم حسرت موقعیتش را نمی خورم... حتی یه ذره... چون اون چیزی که تو همین مجردی بدست آوردم را خیلی خیلی دوست دارم و اصلا دوست نداشتم مثلا من دانشگاه نمی رفتم ولی به جاش زود ازدواج می کردم! البته می دونم خیلی ها می رن دانشگاه ازدواج کنند!ولی من طرز فکرم این نبود و نیست و اتفاقا این برام تو ازدواجم گاهی برعکس هم عمل کرده (با توجه به سنتی بودن و مذهبی بودن تم خانوادمون).اگر می خواستم سیستم فکری او را داشته باشم یا مثلا خانوادمون سیستم فکریشون مثل او بود راستش شاید ازدواج می کردم ولی ولی ولی الان یه شخصیت دیگه می داشتم! الان می شدم همون آدم... ولی من خود الانم را دوست دارم و به خاطرش خدا را هم خیلی خیلی شاکرم... اصلا دوست ندارم جای او می بودم... اصلا... حسرت چی را بکشم؟ حسرت اینکه بشم او؟

این همه زحمت کشیدم شدم این... یه جوری هم به من نگاه می کرد خب حالا که چی...

خب او هم داره متقابلا همچین فکری راجع به من می کنه!!! او هم می گه حالا هدی ازدواج نکرده می خواد چی کار کنه؟ خب او هم حسرت جایگاه منو نمی کشه به نوعی و او هم خودش را دوست داره.. یعنی میشه این طور گفت هرکس تو جایگاه خودش منحصر به فرده و نمی خواد جای کس دیگری باشه و هرکسی خودش را دوست داره. می دونی منظورم این نبود که من خوبم یا او خوب نیست. منظورم اینه هرکس تو "جای خودش" خوبه!

تو هم اگر دقت کنی می بینی همین مجموعه ای که هستی را بیشتر می پسندی... ممکنه از همین مجموعه حاضر نباشی یه چیزی بدی تا یه چیزی را زودتر بگیری...
امتحانش سخت هست ولی خوبیش اینه مطابق با خودته... می تونی بالاخره حلش کنی... اگر هم اشتباه بشه جبران داره...
تازه تو مجردی آدم می تونه کارهایی بکنه که تو متاهلی ممکنه وقت نکنه...حتی تو زمینه معنویات... پس فعلا که حالا مجردیم کارای خودمون را بکنیم هنوز برای متاهلی وقت هست... تازه شما هم سنی به اون صورت مثل اینکه نداری...

نظرات شیدا خیلی خوب بود. از نظراتش خوشم میاد چون چکیده صحبت می کنه و این یه توانایی خیلی خوبیه.برعکس من:)

نظر m.gh هم قشنگ بود.در ادامه حرفاش بگم خوبه ما این جوری هم دلمون شکسته.عوضش حواسمون هست بعدا مثلا اگر ازدواج کردیم یا یه موفقیتی بدست آوردیم ناخواسته با لحنمون موجب آزار کسی نشیم! شاید اگر خودمون از این تجربه ها نداشتیم و مثلا ما هم مثل همون دوستامون زود ازدواج می کردیم حواسمون نمی شد و اون جوری حرف می زدیم... شاید... وای خدا نکنه!

.ولی تاپیک دختر سرگردان و گلاب را هم بخونی خیلی خوبه. بچه ها نظرات خیلی خوبی توش داشتند.راجع به برخی مهارت ها.

ببخشید طولانی شد. آخه فقط برای خودت نوشتم. ان شاالله همه این روزها برای ما هم تموم میشه. مهم خوب تموم شدنه! وگرنه تموم شدن که کاری نداره!
موفق باشی :72:

آقای خاله قزی...
ممنون از به کار بردن لفظ بانو..به نظرم خیلی زیباست. .
باهاتون موافقم که خواستگاری بهتره تلفیقی از سنتی و مدرن باشه. .و همینطور اینکه فرمودید خوشبختی به اون شکل که تصور میشه برای 30درصد اتفاق میافته. .اما دوستان که ازدواج میکنن فقط از خوبیاش میگن و اینکه چقدر خوش میگذره! !! اما راستش من همیشه این تو ذهنمه که وقتی ازدواج کنم...جزء اون 30 درصدم..
درمورد متن دومتون هم به خوبی خیلی بزرگ همدردی. ..درست اشاره کردید
ممنونم از راهنمایی هاتون

Shivaram خانم
کلی با جمله اولتون ارتباط برقرار کردم " چقدر این حس ها برام آشناست"..ممنونم از بیان احساس بسیار بسیار صادقانتون. .
دقیقا این اتفاق برای منم افتاد...منم الان یه سری چیزها یاد گرفتم که قبلا به ذهنمم خطور نمیکرد..
جملاتتون واقعا به دلم نشست..مث شما داشتم به همه نشون میدادم که شادی و راضی ام..حتی از چیزهای کوچک..اما اونقدر بهم القا کردن که چرا خوشحالی؟ الان باید بچه داشته باشی...که متاسفانه روم اثر گذاشت...یا دوستای متاهلم که ناله سر میدادن زمان مجردی...حس میکنم الان اون احساس رو نسبت به من دارن..تصور کنید به من میگن آدم که ازدواج کنه نه کار میخواد نه درس!!! این چه برداشتیه که از ازدواج دارن نمیدونم..نمیخوام مث اونا انقد معمولی باشم..
من اگر بخوام شیوه شما رو پیش بگیرم باید همه رو بذارم کنار..خیلی خوشحالم که زندگی موفقی دارید. .
قبول دارم" چیزی که دست ما نیست"..اما خیلی ها در جامعه ما..متاسفانه نگاهشون اینه دختری که ازدواج نکرده مشکلی داشته. .نمیدونید وقتی این جمله رو از یکی از نزدیکانم شنیدم چه حالی شدم..درصورتی که اصلا و ابدا اینطور نیست..با یه نگاه گذرا به اطرافمون هم میشه متوجه شد..راستش الان من اصلا نمیگم یکی منو ببینه با همه چیزش کنار میام. .اما امیدوارم بعدا هم نگم..
خیلی کار خوبی میکنید..اینکه تو زندگی باید اولویت اول خودمون باشیم. .و اگر خودمون واسه خودمون ارزش قائل نشیم نباید از بقیه هم انتظار داشته باشیم. ..قابل تحسین
اما درمورد نکته آخرتون. .راستش رو بخوایید خیلی به کار من نمیاد. .اما ممنونم از اینکه بیانش کردید. ..و از وقتی که به بنده اختصاص دادید. .



انیسا جان..بله من سنم رو نگفتم و تشکر میکنم از همتون که سنم رو نپرسیدید. .اما اونایی که حدس زدن بزرگترن درست حدس زدن. .خودمم قبول دارم سنی نیست...
درست اشاره فرمودید. .بیشتر احساس من ناشی از فشار اطرافیان و نگاه جامعه هست..باید روی خودم کار کنم ..ممنونم از توصیتون.

سلام

منظور من از برنامه ریزی لزوما برنامه های خودم نبود.هر چند منم خیلی از برنامه هام با مادرم بود.یعنی خیلی نیاز به آزادی خاصی نداشت.

یا مثلا قسمتی از خاطرات خوب من مربوط میشه به زمانی که کلاس زبان میرفتم.

برنامه ریزی میتونه با توجه به شرایط و امکانات باشه.

بعدم قرار نیست حرفهای بقیه اینقدر روی تو اثر بزاره.

تجربه زندگی هر کسی به خودش مربوطه و کاملا منحصر به فرده . هیچ وقت نمیشه گفت یه نسخه یکسان برای خوشبختی در زندگی همه وجود داره.

مثلا تصور کن خانومی که ازدواج کرده و مشکلات زیادی تو زندگیش داره.این خانوم ممکنه در مواجهه با شما برای اینکه مشکلات خودش رو فراموش کنه فرافکنی کنه

و شروع کنه درباره صحبت و طعنه زدن که چرا شما ازدواج نکردین و این حرفها

برای خود من دقیقا همچین چیزی پیش اومد. از یه فامیل نزدیک که دوستم هم بود قبل از عقدم کلی طعنه میشنیدم .بعدها درباره مشکلاتش باهام درددل کرد

و گفت که به دخترهای مجرد حسودی میکنه.

حالا به نظرت این حرفها باید روی ما اثر بزاره؟

به هیچ وجه خودت رو از جمع و اجتماعات مختلف دور نکن . این اصلا به نفعت نیست.

سلام و روزتون بخیر
احساسات شما کاملا قابل درکه و این مسئله برای خیلی از دخترا وجود داره من خودمم همینم و خیلیای دیگه... دوستان در واقع همه چیزایی که باید گفته شه رو گفتن..اما واقعا هیچ چیزی و هیچ کاری نمیتونه این حس تنهاییرو از وجود ادم بگیره شاید کمرنگش کنه اما حذف نمیشه... یه گوشه ای از ذهن هست... این یه طرف..
طرف دیگه اینکه فشار اجتماع و اطرافیان هم بدترش میکه و این با بالاتر رفتن سن و ترس از اینده بیشتر میشه...اینارو نگفتن که حرف منفی زده باشم فقط نظرم اینه حقیقتو باید بپذیریم این که الان شرایط اینه..و متاسفانه در زمانی از جامعه هستیم که ازدواج کردن به یه مشکل تبدیل شده.. تمام حرفایی که شما گفتینو ون لمس میکنم حتی اگر وقت عنوان تایپیکتونو یه دختری با شرایط خودمون بخونه کامل درک میکنه...
من خودم هم شاغلم هم با کلاسو این ور او نور سرگرمم اما این حس همیشه هست برام.. در باره دوستان و اطرافیان که ازدواج کردن هم خودم به این نتیجه رسیدم ادم خودش یکم تو این شرایط حساستر میشه و ممکنه هر حرفیو به خودش بگیره... اگر دوست ادم از لحضات خوشیش تعریف میکنه شاید فقط چون خوشحاله میخواد حسشو تقسیم کنه همین... این نظر منه... البته کاملا میفهمم اینکه اطرافیان چطور به یه دختر مجرد نگاه میکنن .. اینکه در واقع متاسفانه متاسفانه... جامعه دختر مجردو نمیپذیره... یعنی اگر حتی با اون حس هم کنار بیایم این فشار اصلا قابل تحمل نیست...یه زمانی این موضوع خیلی ادمو اذیت میکنه تا جایی که ادم از جمع فاصله میگیره.....
همه اینا واقعیته که تلخه اما وجود داره... اما اینو که دوستان گفتن واقعت قبول دارم خوشحالی درون ادماست از درون خودمون... اگر شاد باشیم و این شادیرو عمیقا داشته باشیم هیچ عامل بیرونی نمیتونه از بینش ببره...
کاری که من خودم دارم میکنم اینه که دارم زندگی میکنم و اصلا دیگه سعی میکنم برام مهم نباشه حرفای اطرافیان و این فشار ها... کارایی که دوست دارمو انجام میدم و با اینکه دوستان اکثرا متاهلن و خودشون با زندگی خودشون سرشون گرمه سعی میکنم برنامه های خوئمو داشته باشم...
تمنای عزیز د رواقع تنها چیز اینه که خودمونو به ازدواج محدود نکنیم همین....
همیشه شاد باشی..

سلام تنمای عزیز

من جدیدا به یک نقطه جدیدی در زندگیم رسیدمو همین باعث شده نهایت لذتو از زندگیم ببرم..می دونه چیه؟؟؟ماهیچ وقت به چیزهایی که داریم قانع نیستیمو دائم مقایسه می کنیم که

این ویژگی ذاتا بد نیستو اگه باعث بشه به اون چیزهایی که می خوایم برسیم خیلیم عالیههه..اما ..اما..وقتی هم بهشون می رسیم باز حسرت چیزهای قبلی رو می خوریم..دلیلشم اینه

که فکر می کنیم زندگی فقط توی خواسته های نرسیدمون تعریف میشه و وقتی بهشون می رسیم اون عطش نخوابیده و هنوز سیراب نشدیم..

حتی اینجاهم پر ازهمینجور چیزاست..تاپیک شیوا قبلا و الان..پستهای انیتا قبلا و الان..

حالا بگذریم..ولی خب برای رهایی از این مشکل اولین کار اینه که دوستایی که باعث دل گرفتیت میشن تا جایی که می تونی ارتباطتو کم کن..قبول دارم که واقعا دوست رو ادم تاثیر می زاره

ولی در عوضش دوستایی که مث خودت باشن بیشتر به ادم روحیه می ده..دقیقا مصباح راست میگه..ببین من یکی از دخترهای هم سن فامیلمونو که از اقوام نزدیکم هستیم تا حدی

که میشه ارتباطمو باهاش کم کردم..چون اصلا دیدگاهامون باهم همخونی نداره و به جز مامان و بابام هم بقیه فامیل دیدگاه اونو دارن و کلا اذیت می شدم..از نظر اونا ارزش یعنی ازدواج تو

سن پایینووجهیزیه و مهریه فلان..ارزش یعنی اینا..ولی خب من الان اگه جای اونا بودمو یک مدرک علمی کاربردی و یک شغل دست گرمی داشتم واقعا افسرده بودم نه الان..(البته چون

فامیلیم نمیشه قطع ارتباط کرد اما سعی می کنم تو جمع خودمو یکجوری سرگرم کنم و زیاد بحث به این چیزا کشیده نشه)

یک چیز دیگه نمی دونم حکمت اینکار چیه که وقتی زیاد به یک چیزی فکر می کنی ازت دور میشه همین که بی خیاش میشی بهت نزدیک میشه..برای بی خیال شدنم تا می تونی

سر خودتو گرم کن..مثلا من جدیدا کلاس های خودشناسی می رم که هم تایماش طولانیه هم خیلی مفیده..(کلا بحثای روانشناسی خیلی به ادم تو زندگی کمک می کنه)زبان و ورزش و

..هم تو برنامت بچین..من جدیدا اینقد فعال شدم که فقط اکثر روزهام شبها وقتم خالیه..نمی دونی چه حس رضایتی نسبت به زندگی پیدا کردم:43:

شیدای عزیزم..ممنونم که بازم اومدی..جو خانوادمون تقریبا همینطوره که گفتی اما نه شهرمون و این یه تناقضه. .
.سیگنال مثبتم خوشروییم هست و مهربونیم..اتفاقا از گوشه و کنار میشنوم که دوستم دارن و تعریفمو میکنن که خیلی خانومم و هنرمند (آخه آشپزی و دیزاینم تعریف از خود نباشه خوبه)
بازم چشم..حتما اگر در شرایطش قرار گرفتم راهنمایی هاتون رو بکار میگیرم. .


خانم یا آقای m. gh
ان شاء الله شما هم سلامت باشید..ممنونم ازتون...راستش قبول دارم تا حدی مقصر خودمم..اینکه خودم رو براشون دست نیافتنی کردم تاحدی درسته. .
واسه زندگیم یه سری اهداف دارم اما این قضیه داره مانع میشه که ناراحتم. .امیدوارم واقعا سرافراز باشم
حقیقتش خواستگار و من که نه. .ولی خانواده ام با دلایل واهی رد کردن!!!گاهی میگم نکنه یکی از همون ها بخت من بوده!!
فقط یه نکته اینکه بنده نگفتم تا به حال خواستگار نداشتم. .گفتم الان خبری نیست..و دیگر اینکه واقعا نمیخوام به زور از خدا طلب کنم..
در ابتدای تاپیک هم عرض کردم..چکار کنم آستانه تحملم بره بالا. .نشکنم وصبر کنم
مجددا از همه دوستان تشکر میکنم. .خصوصا از همدردی ها و راهنمایی های مفیدتون

خانم مصباح الهدی. ..
یه حس خاصی نسبت به اسم انتخابیم داشتم همیشه. ..
خودمم داشتم به این فکر میکردم که خداروشکر تاپیکم مورد استقبال واقع شده و برای دیگران هم مفید بوده. .و مهمتر ازهمه جمع دوستانه ای شده. .
چند نفر که یه موضوع مشترک داریم و یه عده دوست خوب که راهنماییمون میکنن..
حرفتون درباره امید داشتن متین. .اما امیدوارم همیشه همراهمون باشه. .
منم خیلی وقتا از این طرف قضیه نگاه میکنم ولی راستش زیادی امیدوارم! ! فکر میکنم اگر روزی ازدواج کنم از اون گروه خوشبخت ها میشم!!
چقد حس خوبیه وقتی کسی به واسطه اینکه توی شرایط خودت قرار داره کامل تو رو میفهمه. .اما ميتونه ناراحت کننده هم باشه وقتی که اون شرایط سخته...
دعا کنید منم بی حس بشم تو این موضوع..گاهی بعضی ها طوری دلم رو میشکنند که واسه آینده شون نگران میشم..
اولین سوال همه اینه. ..تو کی میری؟؟ آدم چی بگه واقعا در جواب؟
لحن کلام دوستتون برام قابل تصوره. .امیدوارم این رفتارش رو به فرزندش آموزش نده..
اجازه دارم یکم مخالفت کنم؟؟ حرفاتون رو قبول دارم...اما یه جورایی دلداریه. .هرچند واقعا به این دلداری دادنه نیازه اما همه کسانی که ازدواج میکنن قرار نیست این طوری بشن!
گل گفتی..منم از وقتی دلم میشکنه خیلی خیلی بیشتر حواسم هست تا ناخواسته هم دل نشکنم و این دستاورد بزرگیه. .
ان شاء الله که آخرش این روزها به بهترین شکل ممکن تموم میشه...ممنونم دوست من..

سلام به تمنای عزیز و همه دوستان خوبم که خیلی خوب همدیگه رو راهنمایی میکنن
تمنا جون من حدودا 31 سالمه البته هنوز 31 سالم نشده ولی چیزی هم نمونده به وارد 31 سالگی شدنم.من یه خواهر دارم و یک برادر که برادرم چندین ساله ازدواج کرده و یه دختر ناز نازی هم داره و خواهرمم دو سه ماه پیش ازدواج کرد در حالی که 7 سال از من کوچکتره (اینکه میگم 7 سال کوچکتر و ازدواج کرده نه به خاطر اینکه برام سخت باشه، اصلا و ابدا و حتی از ازدواج کردنش خیییییییلی خییییلی خوشحالم،خدا خودش بهتر میدونهو از این بابت به تفاوت سنیمون و اینکه کوچکتر از منه و ازدواج کرده اشاره کردم که متوجه این باشی که اطرافیانم چه چیزایی ممکنه در این مورد چه از روی نگرانی و دوست داشتن من و چه از روی حس ترحم به من چه با شوخی و چه جدی بگن) نه اینکه بگم از حرفشون ناراحت نمیشم چون همچین چیزی اصلا امکگانپذیر نیست، ولی سعی میکنم از این گوش بگیرم و از اون گوشم در کنم و به حرفاشون فکر نکنم،خواستم بگم من شرایطم از تو خیلی سختت تره و خیلی تنها تر شدم.البته اینو بگم من حتی تا چند ماه پیش که خواهرم ازدواج نکرده بود اصلا به ازدواج به صورت جدی فکر نمیکردم(شاید اشتباه کرده باشم) ولی الان که خواهرم ازدواج کرده و متاهل شده و سرگرم زندگی خودشه (اگرچه برای منم خیلی وقت میزاره و سعی میکنه من احساس تنهایی نکنم ولی مثل دوران مجردیش که هر وقت دلمون میخواست باهم میگشتیم، میچرخیدیم، دوردور میکردیم،سینما، دور همی های دوستانه و دخترانه با دخترخاله و دخترعمه و فلان و فلان که نمیشه اونم محدودیت هایی داره) منم خیلی وقتا پیش میاد که خیییییییلی احساس تنهایی و دلتنگی میکنم بنابراین حستو خیلی خیلی خوب درک میکنم ولی فوقش کارش یه درد و دل با خداست و یه دست نوشته برای خدا که خییییییلی آرومت میکنه که البته این دلتنگی و احساس دل گرفتگی که فقط مختص مجردا نیست و در دوران متاهلی هم صد در صد این شرایطو گاهی تجربه خواهی کرد فقط الان چون ما مجرد هستیم همه این حسای تنهایی و دلتنگی رو به پای مجردیمون میزاریم.
همه شرایطمو گفتم که بدونی همه حس دلتنگیتو میفهمم ولی همیییییییییشه امیدوار و شادم، اگرچه روزها و شبهایی بوده و هست که حوصله نداشته باشم ولی سریع تمومش میکنم که بازم میگم این حوصله نداشتنو گاهی حس غمگین بودنو برادر، مادر، خواهرم هم که متاهلن تجربه میکنن و گتهی این حس هارو تجربه کردن کاملا طبیعیه فقط نباید بسطش بدی و بزاری طولانی بشه، به نظر من کاری که تو میتونی بکنی برای رهایی از حس تنهایی و دلتنگیت اینکه دلتو خوش کنی به رفت و اومدهای فامیلو دوست و آشنا و خواهر و برادرتو سینما رفتن و دور هم جمع شدنای خانوادگیو دوستانه بدون فکر کردن به این حرف و حدیث ها.
و اینکه هر وقت دلت گرفت بشین هرچی دوست داری از زمین و زمان بنویس و اگر با نماز خوندن و سر سجاده با خدا درد و دل کردن آروم میشی اینکاررو بکن چون من به شدت گاهی با این سر سجاده با خدا صحبت کردنا آروم و غنی میشم، دورتو شلوغ کن و تا میتونی بگرد بچرخ تفریح کن از کنار خانوادت بودن لذت ببر، و همیشه به خودت اینو گوشزد کن که الان مجردی و باید مجردی کنی چون وقتی ازدواج کنی و متاهل بشی یه روزی واسه دوران مجردیتم دلت تنگ میشه و مطمئن باش دوران متاهلی رو هم تجربه خواهی کرد و خودتو به خاطر مجردیت تنها و بی کس نبین این شرایط دیر یا زود تموم میشه و خاطراتش برات خواهد موند چه خوبه که خاطرات خوش برای خودت به جا بزاری.
همییییییییییشه در حال زندگی کن این چیزیه که من چند سالی یاد گرفتم و بسیاااااااار روی خودم کار کردم تا این در زمان حال زندگی کردنو در خودم تقویت کردم و خیلی راضیم از اینکار.
موفق و موید باشی عزیزم:43::43::43:

سلام
وایی جقد نا امیدی برو حالشو ببر میخوای ازدواج کنی که چی ؟/بابا مجرد بودن به نظر من خیلی بهتره مسئولیت نداری ازادی هر کاری میخوای میکنی خوش میگذرونیی متاهل که بشی یکی دیگه هم هست باید با هم باشین مسئولیت داری موقعش که برسه عروسی میکنی عروس میشی من الان 1 ساله عروسی کردم ولی مجرد که بودم بیشتر بهم خوش میگذشت اینقدر غصه نخور بعدا عروس که شدی دلت واسه این روزات تنگ میشه والا به خدا موندم این شوهر چیه که همه ما دخترا دنبالشیم (از اقایون عذر میخوام)ولی جالب واسم واقعا اونقدر هام که میگن خوب نیست همین مجرد که باشی خودتیو خودت :305::227:

خدایی جو خیلی غمگین شد :311::58:واااااای چقدر دختر مجرد توی تالار همدردی هستش :311::58:

قابل توجه بانو p65

نقل قول:

---

والا به خدا موندم این شوهر چیه که همه ما دخترا دنبالشیم (از اقایون عذر میخوام)

---

شووهر دوای هر دردیه :311::58: والا ما پسرها هم مجردیم همین وضعیت را داریم رفیقامون تا بهمون میرسن زن گرفتی بچه داری چیکار کردی و از اینجور حرفها فقط تفاوتش اینه ماها یکم کمتر احساساتی هستیم و کلا بیخیالیم یادمون میره چون فرصت بیرونر فتن هم داریم و سنمان وقتی بالاتر میشه آزادی عمل بیشتر یداریم کمتر احساس میشه ولی واقعا توی دوران مجردی برای پسرها همف رقی نداره وقتی دوستهایی که درای یکی یکی ازدواج میکنن و تنها میشی تقریبا همین احساس به آدم دست میده نیاز به کسی که کنارت باشه و درکت کنه.

یاد بازی معروف ایرانیها افتادم کی از همه بدبختتره :227: فقط کافیه دور هم جمع میشن یکی بگه مثلا من این مشکل را دارم و یکم بدبختم شروع میشه دیگه مثل دومینه هستش یکی یکی از مشکلات و بدبختیهاشون میگن واقعا بازی جالبیه

توی آقایون هم هستش مثلا همسن های ما تا بهم میرسن زن گرفتی بچه دار یخونه خردی شغلت چیه درامدت چقدره پس انداز داری و...از این حرفهای صدمن یه غاز بعضی ها کلا درکشان از زندگی همینقدر بیشتر نیست واقعا قابل ترحم هستند اینگونه افراد و دیدی که دارند.

پ.ن:راستی یه پیشنهاد میتونید یه تیم فوتبال دختران مجرد سایت همدردی تشکیل بدید :58: آآآآآی چقدر خندیدم لطفا فقط همراه با لبخند بخوانید هیچگونه طعنه و کنایه ای پشت نوشته هام نیست!!!!

آنیتا جان منظورم این نبود که دقیقا برنامه های شما رو پیاده کنم..اما دوستان هم پیشنهادهای مشابهی دادن. .
حق باشماست. .دوری از اجتماع به نفعم نیست..خودمم اشاره کردم نه میخوام نه میتونم ..روشی که الان پیاده میکنم نشنیدنه. .حس میکنم جواب دادن بدتره..هرچند اینکه چه برخوردی داشته باشی نسبی هستش
ممنون ازشما


آیداجان. ..
باهاتون موافقم...هیچ چیز نميتونه این احساس رو از بین ببره..اما باید سعی کنیم کمرنگ بشه. .درعين حال که همیشه همراهمونه. .
اگه آدم رو به حال خودش بذارن خیلی راحت تر کنار میاد ..به قول شما باید حقیقت رو پذیرفت هرچند که تلخ باشه..
برام دعا کنید بتونم شاغل بشم...الان درگیر یه موضوعی هستم که نمیتونم کلاس هم برم...دعاکنید زودتر برطرف بشه. ..
کاملا درست میفرمایید. .وقتی این مساله گوشه ذهنت باشه هر حرفی رو با منظور یا بی منظور به خودت ربط میدی. ...اما من سعی میکنم اگر روزی ازدواج کردم. ..از خوشیام انقدر با جزییات به کسی که مجرده نگم..
عالیه که حرفمو میفهمید. .گفتید جامعه دختر مجرد رو نمیپذیره. .نمیدونم چرا متاسفانه وقتی ازدواج میکنی بیشتر برات ارزش و احترام قائلن و فکر میکنن بزرگ شدی!!!
خصوصا وقتی مجردی تو خیلی از بحث ها جایی نداری...واسه مشورت یا گفت وگو هم شاید سراغت نیان. ..
حرفاتون حرف دلم بود..من خودم شاید بتونم کنار بیام اما این نگاه .این فشار ها مثل یه ایست میمونه مقابل همه تلاش های من...طوری که تو بعضی جمع ها با ترس و لرز میرم...و چون طوری هستم که به هیچ عنوان چیزی رو بروز نمیدم. ..وقتی برميگردم کاملا تخلیه انرژی شدم...
ممنونم ازتون


سوگند....من خیلی این اسم رو دوست دارم
چقدر همه دوستان حرفهای خوبی زدن و چقررحدفهاشون..حرف دلم بود...دوستی و همدردی خوبی بین اعضا هست اینجا. ..
درست زدید به هدف. ..این کمال گرایی. ..این بینهایت طلبی در عین اینکه باعث پیشرفت میشه...ميتونه آرامش رو هم از آدم سلب کنه. ..
اتفاقا دنبال دوستانی مثل خودمم ولی هنوز موفق نشدم
دیدگاه خانواده منم با فامیل متفاوته خداروشکر. .
مادرم هم نصیحت شما رو بهم کرد..اینکه وقتی مدام بهش فکر کنی بدتره. .بهش فکر نکن خودش میاد سراغت. .چرا اینطوریه؟ ؟؟
حس رضایت از زندگی ..بهترین حسیه که آدم ميتونه داشته باشه. .براتون خوشحالم
متشکرم..

امیدواری جان...اسمتون عالیه
من هم دارم سعی میکنم از شیوه در و دروازه استفاده کنم..یا حداقل اگر همون موقع هم ناراحت شدم لحظه ای باشه و بعدا بهش فکر نکنم..
وقتی کسی میگه درکت میکنم خوشحال میشم. .حس خوبیه احساس مورد درک واقع شدن! !!
منم با خدا درددل میکنم..غر هم میزنم گاهی ولی بعدا پشیمون میشم..
قبول دارم احساس تنهایی مختص مجردها نیست..شاید این از ضعف منه که به دوران مجردی ربطش میدم..
ممنونم از توصیه های خواهرانتون. .همیشه به دیگران میگم توی حال زندگی کنید...یکی هم باید به خودم میگفت. .


خانم p65 عزیز. .
من برعکس شما ناامیدی رو نه توی حرف های خودم احساس کردم نه سایر دوستان. .فقط دارم یه تعداد دوست میبینم که موضوع مشترکی دارن و در همین راستا تجربیاتشون رو در اختیار هم قرار داده و از هم کمک میگیرن. ..و یا احساس همدردیشون رو منتقل میکنن. .
ببخشید ولی اگر مجردی بهتره چرا ازدواج کردید؟؟
من به ازدواج از دید شما نگاه نمیکنم. .اینکه مجردی بهتره یا متاهلی نمیدونم فقط میدونم هرکدوم ویژگی های خاص خودشون رو دارن و یه دوره از زندگی هستن..
نمیدونم از کدوم حرف بنده غصه خوردن رو برداشت کردید! !!
ممنون از اینکه به تاپیکم سر زدید


آقای خاله قزی...شما غمی میبنید؟ ؟؟ من که نمیبینم شکر خدا..ظاهراً نگاهم با شما و خانم p65 متفاوته. .
پیام های دوستان من رو غمگین نکرد که هیچ روحیه هم گرفتم. ..امیدوارم واسه بقیه هم اینطور بوده باشه..
تا حدی حرفتون رو قبول دارم..دیدم پسرهای مجرد که این احساس رو داشتن..
جمله قشنگی بود" واقعا قابل ترحم هستن اینگونه افراد"..منم یه وقت ها دلم واسشون میسوزد بخاطر نگاه محدودی که دارن...
تشکر