وقتی خواستگار میاد دلم میریزه. دوست دارم زودتر یه جوری رد شه.

نمیدونم چه جوری باید حسم رو بگم. من هر چه قدر که تونستم میگم اگه ابهامی بود بفرمایین جواب میدم:

اول اینو بگم که یک خواستگار معمولی داشتم که اون موقع این حس ها رو داشتم اما فکر میکردم که چون شرایطش معمولیه این طوری ام. منظورم از شرایط خانواده و تحصیلات و مالی و خوش اخلاقی و... هست. اما الان میبینم که حتی الان با خواستگار دوم که شرایطش خوبه هم همین حس ها رو دارم.

اصن از همین جا هم متوجه این حسم شدم. میدونین حسم چه جوریه؟ یه حس دافعه. انگار زورکی میخوام حرف بزنم. دنبال بهونه ام خداحافظی کنم زودتر برم. تو خودم حس های مختلف دارم. این ها رو:

1. اوایل که اومده بودم تالار به قول ارسطو شدیدا ازدواجی بودم اما الان سرد شدم. حتی نظرم منفی شده. همراه خواستگار یه حس ترس و بدبختی میاد سراغم. بعد که رد میکنم یه نفس راحت میکشم.

2. دل همین جوری (براساس این حس ها) رد کردن رو ندارم. میگم بعدا باز پشیمون میشم. دوست دارم یه جوری شه که خودش رد بشه که وجدانم پیش خودم اروم باشه که بعدا هم مدیون خودم نشم و هم رد شده باشه.

3. یه نفر تو قالب خواستگار میاد جلو نظرم بهش منفی میشه. مثلا اگه همون ادم مثل دوست باشه شاید حتی ازش خوشم هم بیاد.

4. احساس میکنم اگه با یه نفر اشنا شم که هیچ صحبت ازدواج اینا نباشه. یه مدت بگذره علاقه مند بشم بهش بعد اون موقع خواستگاری کنه حسم منفی نمیشه.

مثلا الان تازگیا با یه پسره تو دانشگاه دوست شدم. دوست معمولی. با هم حرف میزنیم. درس میخونیم. کار میکنیم. بیرون میریم. حس میکنم اگه مثلا این اقا درخواست ازدواج بده قبول میکنم (البته ازم کوچکتره). قبول نکنم هم حس بد ازش ندارم حداقل.

حس بد باعث میشه درست تصمیم نگیرم. اصن از تصمیم گرفتن فرار کنم. یه ادم منفعل شم. منتظر شم خودش یه جوری بهم بخوره.

این اقاها که گفتم یه نفرشون تو دانشگاه بود که دورادور من رو دیده بود و اومد جلو. یکی دیگه شون هم یکی معرفی کرد.

اها این رو بگم که اصلا به نبودن مامان بابام ربطی نداره این حس ها. یه چیز از درونم هست. خودم میفهمم اگه بودن هم همین وضع بود. از نبودن اون ها نمیترسم. شایدم اصن ترس نیست حسم. یه مقاوت درونیه.

نمیدونم دیگه چی باید بگم که بهتر راهنماییم کنین. (24 ساله)

ممنون :72:

(ازدواج خر است :102:)
----------------------------------------------------------------

ویرایش: یادم رفت بگم که تاپیک های تالار رو خوندم. به به دل نشستن و این ها ربطی نداره. اصن نمیزاره این حسم که طرف رو بشناسم که ببینم به دلم میشینه یا نه. قیافه شون هم عادی بود. نه بد نه عالی.

جهت بالا امدن تاپیک

سلام خانم مهندس


برا چی حس دافعه ؟

چی شده ؟


با شاخه نگران آینده به کجا رسیدی ؟

فکر کنم هنوز وجود داره ، درسته !

البته من به شما خانم ها حق می دم .


ما به سمت اندیشه های خودمان حرکت می کنیم !

قبول داری !



بیشتر بگو



ممنون .

سلام اقا باغبان. نه نتونستم کامل حذفش کنم. این طوریش کردم عوضش:

بیخیالش شدم. گذاشتم اینده رو همون اینده براش تصمیم بگیرم. بهش فکر نمیکنم. با الانم دارم زندگی میکنم و سعی میکنم خوش زندگی کنم.

این که گفتین بیش تر بگو, نمیخواستم بگم یه نکته ای رو اما انگار اگه بگم بهتر راهنمایی میگیرم. من برای بعد اتمام دکتری و چند سال کار هیچ علاقه یا انگیزه برای زندگی ندارم. یعنی حس میکنم الان بهترین دورانه. بعد که دکترام تموم شه و چند سال کار کنم و کار کردن هم برام یکنواخت بشه دیگه زندگی خیلی مسخره میشه. اصن نمیخوام به اون جاها بکشه. دوست دارم بعد اتمام تحصیل تموم شه دیگه. دیگه دلخوشی ندارم برای بعدش. ازدواج و اینا رو نمیخوام دیگه. اصن اون دوره ی زندگی بعد دکتری و هر چی که به اون دوره متعلق هست رو نمیخوام دیگه. میخوام یه مدت کار کردن حرفه ای رو هم تجربه کنم و بعد تمام. بهش فکر نمیکنم هااا اما خواستگار که میاد حالم بد میشه.

ممنون :72:

من کاش جای تو بودم استرس آینده رو نداشتم اینکه مثلا به بعد تحصلیم فکر نمیکردم ... یا الان به بعد کاری که شروع میکنم فکرم مشغول نباشه ...

متاسفانه یا خوشختانه من برای آینده ای که دور میبینم برنامه ریختم تا بازنشستگی و مرگ هم فکر کردم که دوس دارم چجوری و کجا بمیرم...:311: حیف دست من نیست .


- گفتنی هارو گفتی ولی من میخوام یه سوال بپرسم:

از رویارویی با ناشناخته ها دوری میکنی ؟! چون گنگ هستن...

تو جمع ناشناس نمیری اگه رفته باشی حرفی نمیزنی ؟

فک کنم افسردگی یا یه چیز تو این مایه ها داشته باشی. شبیه پوچ گراها حرف میزنی. من تخصص ندارم اما فک کنم بآید روان درمانی بشی.

نه یاسی جان از جمع غریبه نمیترسم. اتفاقا راحت با غریبه ها ارتباط برقرار میکنم و باهاشون حرف میزنم. یا جلوی کلی آدم غریبه کنفرانس میدم.

آقا سوشیانت
به قول جناب خان افسردگیییییی؟؟؟
نه بابا افسردگی چیه؟ اتفاقا خیلی هم خوبم خدا شکر خوشحال دارم زندگی میکنم.
بابا دوست دارم عاشق شم بعد طرف خواستگاری کنه. اصن برا خواستگاری کردنش شوق داشته باشم. نه که با یه نفر که غریبه است و نااشنا بخوام باهاش درباره تقسیم زندگیم تازه برای یه عمر صحبت کنم. فکر کردن بهش هم حتی حالم رو بد میکنه چه برسه به حرف زندنش. :54:

اگه علاقه داشته باشم به کسی میتونم زندگی باهاش رو متصور شم یا که بهش برای بعد دکتری فکر کنم و براش برنامه بریزم اما باید دوسش داشته باشم. نه که همین جوری معلوم نیست طرف کیه چیه بیاد که من ببینم میتونم دوستش داشته باشم یا نه. این زوریه. چی جوری بگم؟ بابا اول علاقه بعد صحبت ازدواج. نه که اول صحبت ازدواج بعد بخوای راضی شی ببینی خوبه یا نه :54:

سلام
الآن خسته هستم و حال و حوصله زیاد ندارم اگه زنده بودم ان شاء الله میام توی این هفته احتمالاً اینجا سر میزنم ولی گفته باشم ازتون شاکی ام.

تو درون چاه رفتــستی ز کاخ
چه گنه دارد جهان های فراخ

در یه کلام سوراخ دعا رو گم کردین ، این هم چون دختر باجنبه و باشعوری هستین دعواتون کردم ولی ...

شب بخیر.

سلام اقا حااااامد :18:
دعوا چرا؟ اشتی :72:
هر نظری دارین بفرمایین. به روی چشم.

سلام

احساست به خواستگار تغییر کرده
چون بقیه احساساتت هم تغییر کرده.

خواستگار را پس می زنی چون دلت می خواد اون پسری که باهاش دوستی خواستگارت باشه
ته دلت و احساست پیش اونه.

من با شیدا موافقم دلت گیره .... یا همون قضیه به دل نشستنو ایناست ....
این حسو منم دارم چون قبلا تجربه دوستی داری اینجوری میشی .... یکی که به عنوان خواستگار میاد سریع عقب میکشی ... دلت میخواد اول حس دوستیو تجربه کنی یه مدت بعد ازدواج کنی

ولی به تجربه میگم دوستی همیشه باعث شناخت طرف مقابل نمیشه یا اگرم بشه احساسات مانع میشه این بدیهارو در نظر داشته باش...

سلام عزیزم...........نگران نباش...... هرچی خدابخاد همون میشه:305::305:

سلام شیدا و انیسا. ممنون از نظراتون :72:
آخه خیلی وقت ها شده که از رفتاراش یا حرف هاش خوشم نیاد. مثل دوست خیلی خوبیم با هم اما ازدواج دلم یه آدم خیلی بهتر میخواد. اما اره دلم اول عاشق شدن و بعد ازدواج میخواد. شده که غیر مستقیم یه چیزایی بگه اما من حرف رو عوض کردم. وقتی چیزی میگه حس دافعه ندارم مثل برای بقیه اما حس اطمینان برای این که خوبه رو هم ندارم. یعنی تو جایگاه دوست عالیه ها چون خیلی از رفتارها و نظرهاش به خودش مربوطه . اما همسر رو فکر نکنم مناسب باشیم چون اون موقع اون رفتارها و نظرها به من هم ربط پیدا میکنه. اما چیزی که درموردش دوست دارم حس مواظبم بودنش هست.

-----------------------------------------------------------------------------

یه سوال از شیدا:
خیلی نکته سنجی و ریزنگری شما رو دوست دارم. برای همین میخوام بدونم این که گفتی بقیه احساساتت هم تغییر کرده از کجا فهمیدی؟ و دقیقا چه احساساتی؟

بازم ممنون

-----------------------------------------------------------------------------

یه چیز دیگه:
آقای مدیر چرا پستی که دو روز پیش من گذاشتم و نظرم رو درباره خواستگاری سنتی گفته بودم و درددل کرده بودم حذف کردین؟ من حرف هام رو میگم که بهتر کمک بگیرم. برا چی حذفش کردین؟ (شکلک اخم)

کاملا مشخصه... اوایل که اومدی تو این سایت تنها بودی، شدیدا ازدواجی بودی! الان دوست پیدا کردی، پس نیازهای احساسیتو (مثلا همین نیاز به حمایت و مواظبت بودن) بر طرف می کنه، همین مانع آشنایی با افراد جدید میشه...

وقتی مدیر میگه عشق رو اول کار بذار کنار، برای همینه دیگه...

این روشی که الان پیش گرفتی تنها و تنها ترت می کنه... جلوی بررسی دقیقتو میگیره... جلوی وقت گذاشتن برای کیس های دیگه رو میگیره...

سومین پستی که تو این سایت گذاشتم برای تو بود شیوا... در جواب یه پستی در دفاع از دوستی... اون موقع گفتم این روش درست نیست، فرشته مهربان گفت، مدیر گفت، بچه ها گفتن ... اما تو کار خودتو میکنی...

قبل از اینکه دیر بشه، از اون دوستت فاصله بگیر... بعد معیارهای ازدواجت رو با دلیل روی یه کاغذ بنویس، اهدافت از زندگی رو بنویس، بعد هم به خواستگارهات فرصت شناخت بده... از اول بهشون بگو این مدتی که با هم هستیم فقط برای شناخته که اونا هم وابسته نشن...

توی تاپیک قبلیت هم گفتم اگه کسی رو پیدا کنی که معیارهات رو داره، مطمئن باش علاقه هم بوجود میاد... اگه توی مدت شناخت علاقه بوجود نیومد، حتما یه جای کار اشکال داره! حتما طرفت یه بخشی از معیارهاتو نداره، به هر حال اگه علاقه بوجود نیومد، خب بهش جواب منفی میدی، به همین راحتی.

مطمئنا اگه کسی رو بشناسیم بعد اون بیاد خواستگاری، کار خیلی راحت تره، حتی تو تاپیک دختر سرگردان یه پست یه صفحه ای برای این مسئله نوشتم، اما آخرش هم گفتم که این دلیل نمیشه که خواستگار سنتی را بررسی نکرده رد کنیم... حالا در شرایط تو، توی یه کشور دیگه که هر کسی هر کاری میتونه راحت انجام بده، در شرایطی که حتی خودتم پیشنهاد دوستی رو راحت تر قبول می کنی، وقتی کسی با پیشنهاد ازدواج میاد جلو، باید رو چشمات بذاریش!!!

تو تاپیک قبلیت که دو دل بودی بمونی یا برگردی بهت گفتم الان زوده، یکم صبر کن شاید یکسال دیگه نظرت این نباشه...

در مورد این تاپیک بهت میگم: همیشه زودتر از اونچه که فکرشو میکنی دیر میشه...

در نهایت شیوا خانمی که منتظری یه نفر عاشقت کنه، اگه عاشقت کرد و گذاشتت کنار و رفت با یکی دیگه چکار می کنی؟ اگه نفر دوم هم همین کار رو کرد چکار می کنی؟ فکر می کنی تا کی این دوستت از تو حمایت می کنه؟ اگه اون تصمیم گرفت ازدواج کنه و بره چکار می کنی؟ یه دوست دیگه؟ فکر میکنی جسم و روحت چقدر توان سوگواری داره؟ فکر میکنی چند بار میتونی کمر خم شده رو راست کنی؟

سلام خانمی
اینکه از حضور خواستگار میترسی حسیه که من عینا تو زندگیم تجربه کردم.
یادم میاد قبل تر ها وقتی کسی به خواستگاریم میومد دوست داشتم زودتر تموم بشه.از ازدواج و انتخاب هراس داشتم.اما اون قدر هم منطقی بودم که بدون بررسی هیچ کس رو رد نمی کردم،و دوست داشتم خواستگاری خودش یه جوری به هم بخوره.
حتی وقتی همسرم به خواستگاریم اومد(تو شیوه ی آشنایی سنتی) و بهم گفت من هفته ی آینده تماس میگیرم ک نظرتون رو در مورد ادامه آشنایی بدونم دوست داشتم اومدن این هفته آینده چند هفته طول بکشه.
مشکلی ک من توی خودم میدیدم یکیش تصورات ایده آلی بود ک نسبت به انتخاب همسر داشتم و ب ندرت کسی از همه نظر ب دلم مینشست و مورد دوم هم علاقه م ب حفظ وضعیت اون زمانم و هراس و اضطراب از مسوولیت های زندگی مشترک بود
شاد باشی و خوشبخت عزیزم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط راه حل

کاملا مشخصه... اوایل که اومدی تو این سایت تنها بودی، شدیدا ازدواجی بودی! الان دوست پیدا کردی، پس نیازهای احساسیتو (مثلا همین نیاز به حمایت و مواظبت بودن) بر طرف می کنه، همین مانع آشنایی با افراد جدید میشه...

وقتی مدیر میگه عشق رو اول کار بذار کنار، برای همینه دیگه...

این روشی که الان پیش گرفتی تنها و تنها ترت می کنه... جلوی بررسی دقیقتو میگیره... جلوی وقت گذاشتن برای کیس های دیگه رو میگیره...

سومین پستی که تو این سایت گذاشتم برای تو بود شیوا... در جواب یه پستی در دفاع از دوستی... اون موقع گفتم این روش درست نیست، فرشته مهربان گفت، مدیر گفت، بچه ها گفتن ... اما تو کار خودتو میکنی...

قبل از اینکه دیر بشه، از اون دوستت فاصله بگیر... بعد معیارهای ازدواجت رو با دلیل روی یه کاغذ بنویس، اهدافت از زندگی رو بنویس، بعد هم به خواستگارهات فرصت شناخت بده... از اول بهشون بگو این مدتی که با هم هستیم فقط برای شناخته که اونا هم وابسته نشن...

توی تاپیک قبلیت هم گفتم اگه کسی رو پیدا کنی که معیارهات رو داره، مطمئن باش علاقه هم بوجود میاد... اگه توی مدت شناخت علاقه بوجود نیومد، حتما یه جای کار اشکال داره! حتما طرفت یه بخشی از معیارهاتو نداره، به هر حال اگه علاقه بوجود نیومد، خب بهش جواب منفی میدی، به همین راحتی.

مطمئنا اگه کسی رو بشناسیم بعد اون بیاد خواستگاری، کار خیلی راحت تره، حتی تو تاپیک دختر سرگردان یه پست یه صفحه ای برای این مسئله نوشتم، اما آخرش هم گفتم که این دلیل نمیشه که خواستگار سنتی را بررسی نکرده رد کنیم... حالا در شرایط تو، توی یه کشور دیگه که هر کسی هر کاری میتونه راحت انجام بده، در شرایطی که حتی خودتم پیشنهاد دوستی رو راحت تر قبول می کنی، وقتی کسی با پیشنهاد ازدواج میاد جلو، باید رو چشمات بذاریش!!!

تو تاپیک قبلیت که دو دل بودی بمونی یا برگردی بهت گفتم الان زوده، یکم صبر کن شاید یکسال دیگه نظرت این نباشه...

در مورد این تاپیک بهت میگم: همیشه زودتر از اونچه که فکرشو میکنی دیر میشه...

در نهایت شیوا خانمی که منتظری یه نفر عاشقت کنه، اگه عاشقت کرد و گذاشتت کنار و رفت با یکی دیگه چکار می کنی؟ اگه نفر دوم هم همین کار رو کرد چکار می کنی؟ فکر می کنی تا کی این دوستت از تو حمایت می کنه؟ اگه اون تصمیم گرفت ازدواج کنه و بره چکار می کنی؟ یه دوست دیگه؟ فکر میکنی جسم و روحت چقدر توان سوگواری داره؟ فکر میکنی چند بار میتونی کمر خم شده رو راست کنی؟

---

-------------------------------------------------------------------

درباره پستت خیلی فکر کردم و خیلی چیزها دارم بگم. نمیدونم از کجا شروع کنم.

اول به روی چشم گذاشتن خواستگار که گفتی. اتفاقا به نظر من کاملا برعکسه. من تا جایی که بتونم چه در مورد خواستگارها و چه در مورد دوستم هوشیارم و حواسم هست کی چه جوریه. این خواستگارهایی که میگی روی چشمت بزار دقیقا بعد وقتی پیداشون شده که من تو دانشگاه ترکوندم. حتی تو مرکز فرهنگی به عنوان رتبه ی برتر بین دانشجوهای ایرانی ازم تقدیر شده. بورسیه ی پروژه تابستونی گرفتم و خلاصه خدا رو شکر وضعیت کار و درسم عالی شده. همه اش به خاطر همون شب ها و روزهایی که تنها بودم و چسبیده بودم به درس و کار. اون موقع که من به یکی واقعا برای حمایت روحی و عاطفی نیاز داشتم کجا بودن که حالا که همه چی مرتب شده اومدن جلو؟ من میخوام بدونم معیارشون اخلاقه یا موفقیت کاری و تحصیلی؟ این چیزها معیار تصمیم گیریم نیستا اما وقتی میگی بزارشون رو چشمت میخوام بگم نه تنها از این خبرها نیست بلکه خیلی ذره بینی هم بررسی باید بشن. دچار غرور نشدما اما خب من تنها کسی هستم که واقعا باید از هر لحاظ نگران خودم باشم. این یه نکته.

بعد این که این دوستم تنها کسی هست که همون موقع ها دورادور کنارم بود. اون موقع ها که حس تنهایی داشتم و هنوز خبری نبود از همون وقت ها دورادور مراقبم بود. من نادیده اش میگرفتم تحت اثر همین حرف های همدردی که میگین دوستی خطرناکه اما بعد فکر کردم که من الان حس حمایت احتیاج دارم. الان نیاز دارم یه نفر کنارم باشه و کم کم دوست شدیم. البته که دوستی که من میگم منظورم صرفا دوستی عاطفیه با رعایت حد و حدود شرعی. هی میگن روحت رو پاک نگهدار برای همسرت. کی بخواد بیاد این همسر؟ وقتی روبه راه شدم؟ که چی بشه اون موقع؟ اصن از کجا معلوم ارزش این همه سختی من رو داشته باشه؟ این همه تاپیک هایی که میگن که قبل ازدواج با هیچ کی ارتباط نداشتن منتظر همسرشون شدن و بعدش الان دارن بی محلی میبینن یا هزار مشکل دیگه دارن. میدونی چیه؟ اگه دوستم رو نداشتم چه بسا به اولین خواستگارم به خاطر احساساتم جواب مثبت میدادم. یا چه بسا اینقدر موفق نبودم. وقتهایی که دلم گرفته بود یا بریده بودم درست قبل همه ی این اتفاق ها پشتیبانم بود. حالا که اوضاع ام خوب شده این ادم به این ارزشمندی رو بزارم کنار به خاطر یه عده که معلوم نیست معیار پا پیش گذاشتنشون چیه. من نمیگم میخوام باهاش ازدواج کنم چون از لحاظ عقیده خیلی باهام متفاوته. این رو قشنگ حس میکنم و حتی باعث شده که یه وقت هایی که غیر مستقیم یه اشاره هایی میکنه من حرف رو عوض کنم. چون به عنوان یه دوست خیلی ارزشمنده اما همسر چون عقایدش به منم ربط پیدا میکنه برام ازار دهنده است. اینم یه نکته.

یه نکته دیگه این که من چند چیز رو حس میکنم. اول این که وقتی به ازدواج فکر میکنم میترسم. حالا با هر کی. یه دلیلش همونیه که هانیه گفته. یه دلیلش اینه که حس میکنم هنوز زوده برام (چون حمایت دوستم رو دارم این طوری فکر میکنم اگه نبود عجله هم داشتم) و خیلی مسیر پیشرفت جلومه که باید طی شه . مطمئن نیستم ازدواج سد راهم نشه اگه ازدواج کردم و به سرنوشت کسایی که تو همدردی تاپیک گذاشتن دچار شدم چی؟ کی بعد ازدواج و عوض نشدن ادم ها و زیر قولشون نزدن رو تضمین میکنه؟ ببین من خودم چه قدر عوض شدم. من از کجا ندونم این ادم رو به روی من داره خودش رو نشون میده یا یه روی دیگه هم داره که گذاشته برای بعد عقد؟ یا من خودم از پس چندتا مسئولیت و کار بر میام؟ در حالی که حس میکنم تو دوستی این بحث ها نیست. احترامت حفظ میشه و اگه ناراحتت کنه طرف میزاریش کنار بدون مسئولیت یا مهر طلاق. بعد این که هر چی بگذره خیلی کیس های بهتر بعد از این میان جلو. میدونی مشکل اصلیم اینه که احساسات نیاز دارم اما از ازدواج میترسم. دوستی ترس نداره اما ازدواج داره.

بعد در مورد خواستگارها. اولی دانشجو دکترا به نظر مهربون بود اما جلوی سرش کچل بود و سنش هم بالای 30. یکی دیگه بود که لیسانسه کارش داره اینجا میگیره هم رشته ایم اما حس کردم طرز فکرش سنتیه چون میگفت برگردیم ایران چادر میزارین گفتم ابدا و قیافه اش هم چیز خاصی نیست. آخری سطح تحصیلش فوقه اما خیلی تو کارش موقعیت عالی داره. نکته منفیش اینه که دو تا برادر دیگه داره که بهش وابسته ی مالی هستن چون میگفت به برادرهاش که اینجا دانشجو هستن کمک مالی میکنه و خیلی مامان جون جونیه. هر سال مامانش میاد این جا پیشش و 2 ماه میمونه. ضمن این که مامان جونش پسندیده و بهش معرفی کرده. 31 ساله هست که قیافتا نه اما سنی پیره دیگه. چند سال کشور دیگه بوده که از کجا بفهم گذشتش تو اون کشور چه جوری بوده؟ بعد من بیام بدون دوست بمونم و معلوم نیست اقا چی کاره بوده. حرف هاش و طرز حرف زدن و لباس پوشیدنش و حجاب مادرش نشون میده مذهبی هستن اما مگه خودت نخوندی تاپیک کسایی که همسرشون مذهبی بوده بعد معلوم شده دوست دختر و روابط داشته. اونم پسری با این سطح مالی و مجرد و تنها تو کشور اروپایی با 31 سال سن. ضمن این که این همه دختر اروپایی جلوش بودن از کجا معلوم من رو بعدا با هیکل و خوشگلیه اون ها مقایسه نکنه؟ مگه همین الان تاپیک نداریم که اقا تو ایران از هیکل خانومش ناراضیه به خاطر دخترانی که تو خیابون میبینه؟ چطور باید اون دختر قبل عقد میفهمید؟

اما درست میگی اگه دوستم ازدواج کنه ناراحت میشم نه به خاطر این که چرا با من ازدواج نکرد. چون همه این ترس ها برای ایشون هم صادقه. بلکه برای این که حمایت کننده ام رو از دست میدم.
این که میگی معیارهاتو بنویس و بشناس و ... باور کن به همین راحتی نیست. اگه کسی باشه که بتونم باهاش حس امنیت داشته باشم و بهش اعتماد کنم و کنارش اروم باشم و ازش خوشم بیاد بتونه اینقدر محبت از ته دل و بی چشم داشت کنه که دلم رو بدست بیاره و لیاقت دوست داشتنم رو داشته باشه و عقایدش بهم بخوره و اونی که میخوام باشه دیگه برای عشق و عاشقی وای نمیستم که. ازدواج میاد اولویتم اما درست میگی که الان که به خاطر دوستم حس نیاز نمیکنم خیلی سخت گیرانه تر فکر میکنم.
من اومدم اینجا که اگه اشتباه دارم فکر میکنم بهم بگی.

ممنون از توجهت

:72:

سلام شیوا
راستش من خودم یه حس بدی نسبت به موضوع خواستگاری پیدا کردم (البته دلایل من خیلی فرق داره با تو) و شاید گزینه خوبی نباشم بیام بهت مشورت بدم درحالی که خودم این جوریم.( رطب خورده منع رطب نتواند کرد)

راستش را بخوای امروز منم می خواستم تاپیکی بزنم ولی اومدم با عنوان تاپیکت و به خصوص پست آخرت امروز منصرف شدم.می دونی چرا؟
چون یه جورایی محتوای تاپیکت می تونست در مورد منم صادق باشه. اشتباه نشه اصلا موضوعاتمون شبیه نیست! اصلا...
احساسمون شبیهه.... احساس ناشکری.....
دقیقا پست آخرت را که برای راه حل خوندم احساس ناشکری را کاملا حس کردم و دیدم منم انگار دارم مثل تو ناشکر می شم... ولی حواسم نیست!!!

شیوا جان تاپیک اولت را بخون و خودت را بذار جای شیوای اون موقع. بعد فکر کن این تاپیک فعلیت را یه نفر دیگه نوشته و بیا دوباره بخونش... اون وقت می فهمی چقدر ناشکر شدی...
دوستم از دست من ناراحت نشو ولی گاهی وقتی آدم تو یه چیزایی غرق میشه متوجه بعضی مسائل نیست...

در آخر ممنونم... چون من حالم امروز خوب نبود وقتی پست آخرت را خوندم فهمیدم آدما وقتی مشکلشون حل میشه این خودشون هستند که نمی خوان باور کنند مشکلشون حل شده! می خوان دوباره از اون وضع یه مشکل جدید بسازند!!! مثل الان من. مثل الان تو...
یادته وقتی راجع به قانون پایستگی مشکل بهت گفتم؟ الان دارم فکر می کنم شاید دلیل این قانون خود ماییم...

این ها هیچ دخلی به خدا و سرنوشت نداره... بیا خدا یه کاری کرد و تو این همه دیده شدی و خواستگار خوب پیدا کردی...
خب عزیز خواستگار که از آسمون نمیفته زمین... باید دیده بشی تا پیدات کنند دیگه... تو هم دیده شدی و پیدا شدی... توقع داری اون آقایون قبلش چشم برزخی(!) می داشتند و پیدات می کردند؟

اینم بگم اینکه تو درست خوب شده و داری عالی پیش می ری این جزء شخصیت خودت هست. درواقع این قسمتی از وجود توهه... (که خدا هم کمکت کرده!)
یکی بیاد خواستگاریت بگه من فقط خودت را می خوام بدون اینکه پیشرفت کنی و بدون تحصیلات قبول می کنی؟ نه! چرا؟ چون می گی آقای محترم اگر منو می خوای اینها هم تو وجودمه... حالا اگر کسی تو را خواست و این قسمت از وجودت را هم خیلی دوست داشت و نیروی اولیه بود چه اشکالی داره؟
(من خواستگارایی داشتم که با این قسمت از وجود من مشکل داشتند و مثلا دوست نداشتند خانومشون درس بخونه.نکنه از همین خواستگارا می خوای؟!!! هان؟)

این که خدا بهت کمک کرده و این همه موفق شدی و پیشرفت کردی! خواستگارای خوب تو اون ور دنیا با کمی هم وطن پیدا کردی! ولی الان داری ناشکری می کنی... داری با یه آقایی دوستی می کنی...؟!!!!!!!....!!!

این همه صبر کرده بودی قلبت را برای همسرت حفظ کنی و پاک باشی خدا هم داشت مشکلت را حل می کرد و دقیقا همون موقع که خدا داشته مشکلت را حل می کرده تو صبر نکردی و رفتی و ... (خدای نکرده مثل گاو نه من شیر ده و یک لگد نباش و همه زحماتت را به باد نده! : گاوي كه نه من شير مي‌دهد!)

اون شب آرزوها بودا! یادته؟ که بهم گفتی دعات کنم. یادته؟
به خدا اون شب که تو تاپیکم نوشته بودی این قدر به یادت بودم و این قدر از ته دل برات دعا و آرزو کردم و گفتم خدایا این شیوا خواستگار نداره و دلش ازدواج می خواد ازت خواهش می کنم اون سر دنیا که دستش به هیچ جا نمی رسه.کسی هم معرفیش نمی کنه خودت براش خواستگارای خوب بفرست... خدایا اگر تو بخوای میشه...

بیا این همه دعا.خودت، بچه های همدردی و... چند ماه هم بیشتر از اون موقع نگذشته... همین ماه رمضون این همه همو دعا کردیم...
دعا می خواست براورده بشه.و خدا برات خواستگار خوب فرستاد... تو نمی ذاری دعا براورده بشه و رد می کنی...
یادت باشه بعدا به خدا گله نکن! خودت نخواستی... خودت... همین...

به راستی که عاقبت بخیری بهترین دعاست!
دعا می کنم عاقبت بخیر بشی و پاکی و درستیت را در لحظات آخر هدر ندهی!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

سلام شیوا
راستش من خودم یه حس بدی نسبت به موضوع خواستگاری پیدا کردم (البته دلایل من خیلی فرق داره با تو) و شاید گزینه خوبی نباشم بیام بهت مشورت بدم درحالی که خودم این جوریم.( رطب خورده منع رطب نتواند کرد)

راستش را بخوای امروز منم می خواستم تاپیکی بزنم ولی اومدم با عنوان تاپیکت و به خصوص پست آخرت امروز منصرف شدم.می دونی چرا؟
چون یه جورایی محتوای تاپیکت می تونست در مورد منم صادق باشه. اشتباه نشه اصلا موضوعاتمون شبیه نیست! اصلا...
احساسمون شبیهه.... احساس ناشکری.....
دقیقا پست آخرت را که برای راه حل خوندم احساس ناشکری را کاملا حس کردم و دیدم منم انگار دارم مثل تو ناشکر می شم... ولی حواسم نیست!!!

شیوا جان تاپیک اولت را بخون و خودت را بذار جای شیوای اون موقع. بعد فکر کن این تاپیک فعلیت را یه نفر دیگه نوشته و بیا دوباره بخونش... اون وقت می فهمی چقدر ناشکر شدی...
دوستم از دست من ناراحت نشو ولی گاهی وقتی آدم تو یه چیزایی غرق میشه متوجه بعضی مسائل نیست...

در آخر ممنونم... چون من حالم امروز خوب نبود وقتی پست آخرت را خوندم فهمیدم آدما وقتی مشکلشون حل میشه این خودشون هستند که نمی خوان باور کنند مشکلشون حل شده! می خوان دوباره از اون وضع یه مشکل جدید بسازند!!! مثل الان من. مثل الان تو...
یادته وقتی راجع به قانون پایستگی مشکل بهت گفتم؟ الان دارم فکر می کنم شاید دلیل این قانون خود ماییم...

این ها هیچ دخلی به خدا و سرنوشت نداره... بیا خدا یه کاری کرد و تو این همه دیده شدی و خواستگار خوب پیدا کردی...
خب عزیز خواستگار که از آسمون نمیفته زمین... باید دیده بشی تا پیدات کنند دیگه... تو هم دیده شدی و پیدا شدی... توقع داری اون آقایون قبلش چشم برزخی(!) می داشتند و پیدات می کردند؟

اینم بگم اینکه تو درست خوب شده و داری عالی پیش می ری این جزء شخصیت خودت هست. درواقع این قسمتی از وجود توهه... (که خدا هم کمکت کرده!)
یکی بیاد خواستگاریت بگه من فقط خودت را می خوام بدون اینکه پیشرفت کنی و بدون تحصیلات قبول می کنی؟ نه! چرا؟ چون می گی آقای محترم اگر منو می خوای اینها هم تو وجودمه... حالا اگر کسی تو را خواست و این قسمت از وجودت را هم خیلی دوست داشت و نیروی اولیه بود چه اشکالی داره؟
(من خواستگارایی داشتم که با این قسمت از وجود من مشکل داشتند و مثلا دوست نداشتند خانومشون درس بخونه.نکنه از همین خواستگارا می خوای؟!!! هان؟)

این که خدا بهت کمک کرده و این همه موفق شدی و پیشرفت کردی! خواستگارای خوب تو اون ور دنیا با کمی هم وطن پیدا کردی! ولی الان داری ناشکری می کنی... داری با یه آقایی دوستی می کنی...؟!!!!!!!....!!!

این همه صبر کرده بودی قلبت را برای همسرت حفظ کنی و پاک باشی خدا هم داشت مشکلت را حل می کرد و دقیقا همون موقع که خدا داشته مشکلت را حل می کرده تو صبر نکردی و رفتی و ... (خدای نکرده مثل گاو نه من شیر ده و یک لگد نباش و همه زحماتت را به باد نده! : گاوي كه نه من شير مي‌دهد!)

اون شب آرزوها بودا! یادته؟ که بهم گفتی دعات کنم. یادته؟
به خدا اون شب که تو تاپیکم نوشته بودی این قدر به یادت بودم و این قدر از ته دل برات دعا و آرزو کردم و گفتم خدایا این شیوا خواستگار نداره و دلش ازدواج می خواد ازت خواهش می کنم اون سر دنیا که دستش به هیچ جا نمی رسه.کسی هم معرفیش نمی کنه خودت براش خواستگارای خوب بفرست... خدایا اگر تو بخوای میشه...

بیا این همه دعا.خودت، بچه های همدردی و... چند ماه هم بیشتر از اون موقع نگذشته... همین ماه رمضون این همه همو دعا کردیم...
دعا می خواست براورده بشه.و خدا برات خواستگار خوب فرستاد... تو نمی ذاری دعا براورده بشه و رد می کنی...
یادت باشه بعدا به خدا گله نکن! خودت نخواستی... خودت... همین...

به راستی که عاقبت بخیری بهترین دعاست!
دعا می کنم عاقبت بخیر بشی و پاکی و درستیت را در لحظات آخر هدر ندهی!

---

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

مصباح من اصن نمیخوام جهت تاپیکم به سمت دوستم بره. این خواستگارایی که میگی رو شرایطشون و ایراداشون رو براتون بالا نوشتم. اصن مشکل من همون فکرها و ترس هاییه که بالا گفتم. بابا تو خودت میدونی خواستگار لزوما به معنای همسر دلخواه نیست که. به من میگی ناشکری میکنی انگار که یه آدم با ایده آل های من اومده و من دارم بی دلیل ردش میکنم. چرا فکر میکنی خواستگارها خوبن؟ اصن چرا درباره ی حس من حرف نمیزنین؟ این که چه جوری منطقی باید فکر کنم؟ من الان فکر میکنم که منطقی ام اگه نیستم شما بگو به این دلایل نیستی. باید این چیزهاتو عوض کنی. من چرا نباید در نظر نگیرم و به چشمم نیاد این ادم ها کی پا پیش گذاشتن؟ لابد فردا مثلا یه چیزی بشه نتونم اندازه الانم تو کارم موفق باشم همشون در باید برن؟
من خیلی خیلی شاکر هستم به خاطر فرصت و کمکی که خدا بهم داد که خودم رو بتونم به خودم ثابت کنم. نه به خاطر خواستگارهای امروز. یادمه یه بار برای دختر سرگردان نوشتم سعی کن کار خوب بگیری با حقوق خوب اون موقع خواستگار به سمتت سرازیر میشه که دوستامون بعد بهم تذکر درستی دادن که خواستگارایی که به خاطر حقوق و موقعیت بیان جلو همون بهتر نیان.

من هر از گاهی تاپیک اون موقع هام رو میخونم و میخندم به خودم که اینقدر کور بودم. اون موقع کر بودم نمیشنیدم بچه میگفتن خود منم که میتونم خودم رو خوشبخت کنم الان میفهمن چی میگفتن. باورت میشه اصن نمیدونستم دنبال چی هستم. خودم خودم رو گم کرده بود. شایدم لازم بود حال اون موقع ام چون خیلی چیزها یاد گرفتم.

به خدا اعتماد دارم میدونم تا خدا نخواد یه برگ هم نمی افته ازدواج هم دست خداست. اما نمیخوام با همین 2 3 نفری که معلوم نیست به خاطر چی پا پیش گذاشتن هول شم فکر کنم خدا فرستاده و موقعیتم رو خراب کنم. نگرانی های من بیجاست؟ این همه تاپیک تو همدردی نیست مگه؟ چرا نباید سخت گیری کنم؟ چرا نباید دلم برای خودم بسوزه؟

راستش دوستم هم دقیقا به موقع پیداش شد. از کجا معلوم که من به خاطر احساساتم جواب مثبت سرسری نمیدادم و بعدش پشیمونی. مصباح من یهو هیچ کسی رو نداشتم. مادر و پدر و خواهر و برادر و دوست همه شده بودن صداها و نوشته های مجازی. نمیشد هر وقت دلم میخواست و تنگ میشد باشن. خیلی سخت بود.

در اخر ممنون از توجهت و دعای قشنگت. منم عاقبت به خیری میخوام.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shivaram

-------------------------------------------------------------------

درباره پستت خیلی فکر کردم و خیلی چیزها دارم بگم. نمیدونم از کجا شروع کنم.

اول به روی چشم گذاشتن خواستگار که گفتی. اتفاقا به نظر من کاملا برعکسه. من تا جایی که بتونم چه در مورد خواستگارها و چه در مورد دوستم هوشیارم و حواسم هست کی چه جوریه. این خواستگارهایی که میگی روی چشمت بزار دقیقا بعد وقتی پیداشون شده که من تو دانشگاه ترکوندم. حتی تو مرکز فرهنگی به عنوان رتبه ی برتر بین دانشجوهای ایرانی ازم تقدیر شده. بورسیه ی پروژه تابستونی گرفتم و خلاصه خدا رو شکر وضعیت کار و درسم عالی شده. همه اش به خاطر همون شب ها و روزهایی که تنها بودم و چسبیده بودم به درس و کار. اون موقع که من به یکی واقعا برای حمایت روحی و عاطفی نیاز داشتم کجا بودن که حالا که همه چی مرتب شده اومدن جلو؟ من میخوام بدونم معیارشون اخلاقه یا موفقیت کاری و تحصیلی؟ این چیزها معیار تصمیم گیریم نیستا اما وقتی میگی بزارشون رو چشمت میخوام بگم نه تنها از این خبرها نیست بلکه خیلی ذره بینی هم بررسی باید بشن. دچار غرور نشدما اما خب من تنها کسی هستم که واقعا باید از هر لحاظ نگران خودم باشم. این یه نکته.

بعد این که این دوستم تنها کسی هست که همون موقع ها دورادور کنارم بود. اون موقع ها که حس تنهایی داشتم و هنوز خبری نبود از همون وقت ها دورادور مراقبم بود. من نادیده اش میگرفتم تحت اثر همین حرف های همدردی که میگین دوستی خطرناکه اما بعد فکر کردم که من الان حس حمایت احتیاج دارم. الان نیاز دارم یه نفر کنارم باشه و کم کم دوست شدیم. البته که دوستی که من میگم منظورم صرفا دوستی عاطفیه با رعایت حد و حدود شرعی. هی میگن روحت رو پاک نگهدار برای همسرت. کی بخواد بیاد این همسر؟ وقتی روبه راه شدم؟ که چی بشه اون موقع؟ اصن از کجا معلوم ارزش این همه سختی من رو داشته باشه؟ این همه تاپیک هایی که میگن که قبل ازدواج با هیچ کی ارتباط نداشتن منتظر همسرشون شدن و بعدش الان دارن بی محلی میبینن یا هزار مشکل دیگه دارن. میدونی چیه؟ اگه دوستم رو نداشتم چه بسا به اولین خواستگارم به خاطر احساساتم جواب مثبت میدادم. یا چه بسا اینقدر موفق نبودم. وقتهایی که دلم گرفته بود یا بریده بودم درست قبل همه ی این اتفاق ها پشتیبانم بود. حالا که اوضاع ام خوب شده این ادم به این ارزشمندی رو بزارم کنار به خاطر یه عده که معلوم نیست معیار پا پیش گذاشتنشون چیه. من نمیگم میخوام باهاش ازدواج کنم چون از لحاظ عقیده خیلی باهام متفاوته. این رو قشنگ حس میکنم و حتی باعث شده که یه وقت هایی که غیر مستقیم یه اشاره هایی میکنه من حرف رو عوض کنم. چون به عنوان یه دوست خیلی ارزشمنده اما همسر چون عقایدش به منم ربط پیدا میکنه برام ازار دهنده است. اینم یه نکته.

یه نکته دیگه این که من چند چیز رو حس میکنم. اول این که وقتی به ازدواج فکر میکنم میترسم. حالا با هر کی. یه دلیلش همونیه که هانیه گفته. یه دلیلش اینه که حس میکنم هنوز زوده برام (چون حمایت دوستم رو دارم این طوری فکر میکنم اگه نبود عجله هم داشتم) و خیلی مسیر پیشرفت جلومه که باید طی شه . مطمئن نیستم ازدواج سد راهم نشه اگه ازدواج کردم و به سرنوشت کسایی که تو همدردی تاپیک گذاشتن دچار شدم چی؟ کی بعد ازدواج و عوض نشدن ادم ها و زیر قولشون نزدن رو تضمین میکنه؟ ببین من خودم چه قدر عوض شدم. من از کجا ندونم این ادم رو به روی من داره خودش رو نشون میده یا یه روی دیگه هم داره که گذاشته برای بعد عقد؟ یا من خودم از پس چندتا مسئولیت و کار بر میام؟ در حالی که حس میکنم تو دوستی این بحث ها نیست. احترامت حفظ میشه و اگه ناراحتت کنه طرف میزاریش کنار بدون مسئولیت یا مهر طلاق. بعد این که هر چی بگذره خیلی کیس های بهتر بعد از این میان جلو. میدونی مشکل اصلیم اینه که احساسات نیاز دارم اما از ازدواج میترسم. دوستی ترس نداره اما ازدواج داره.

بعد در مورد خواستگارها. اولی دانشجو دکترا به نظر مهربون بود اما جلوی سرش کچل بود و سنش هم بالای 30. یکی دیگه بود که لیسانسه کارش داره اینجا میگیره هم رشته ایم اما حس کردم طرز فکرش سنتیه چون میگفت برگردیم ایران چادر میزارین گفتم ابدا و قیافه اش هم چیز خاصی نیست. آخری سطح تحصیلش فوقه اما خیلی تو کارش موقعیت عالی داره. نکته منفیش اینه که دو تا برادر دیگه داره که بهش وابسته ی مالی هستن چون میگفت به برادرهاش که اینجا دانشجو هستن کمک مالی میکنه و خیلی مامان جون جونیه. هر سال مامانش میاد این جا پیشش و 2 ماه میمونه. ضمن این که مامان جونش پسندیده و بهش معرفی کرده. 31 ساله هست که قیافتا نه اما سنی پیره دیگه. چند سال کشور دیگه بوده که از کجا بفهم گذشتش تو اون کشور چه جوری بوده؟ بعد من بیام بدون دوست بمونم و معلوم نیست اقا چی کاره بوده. حرف هاش و طرز حرف زدن و لباس پوشیدنش و حجاب مادرش نشون میده مذهبی هستن اما مگه خودت نخوندی تاپیک کسایی که همسرشون مذهبی بوده بعد معلوم شده دوست دختر و روابط داشته. اونم پسری با این سطح مالی و مجرد و تنها تو کشور اروپایی با 31 سال سن. ضمن این که این همه دختر اروپایی جلوش بودن از کجا معلوم من رو بعدا با هیکل و خوشگلیه اون ها مقایسه نکنه؟ مگه همین الان تاپیک نداریم که اقا تو ایران از هیکل خانومش ناراضیه به خاطر دخترانی که تو خیابون میبینه؟ چطور باید اون دختر قبل عقد میفهمید؟

اما درست میگی اگه دوستم ازدواج کنه ناراحت میشم نه به خاطر این که چرا با من ازدواج نکرد. چون همه این ترس ها برای ایشون هم صادقه. بلکه برای این که حمایت کننده ام رو از دست میدم.
این که میگی معیارهاتو بنویس و بشناس و ... باور کن به همین راحتی نیست. اگه کسی باشه که بتونم باهاش حس امنیت داشته باشم و بهش اعتماد کنم و کنارش اروم باشم و ازش خوشم بیاد بتونه اینقدر محبت از ته دل و بی چشم داشت کنه که دلم رو بدست بیاره و لیاقت دوست داشتنم رو داشته باشه و عقایدش بهم بخوره و اونی که میخوام باشه دیگه برای عشق و عاشقی وای نمیستم که. ازدواج میاد اولویتم اما درست میگی که الان که به خاطر دوستم حس نیاز نمیکنم خیلی سخت گیرانه تر فکر میکنم.
من اومدم اینجا که اگه اشتباه دارم فکر میکنم بهم بگی.

ممنون از توجهت

:72:

---

نگرانی هات قابل درکه، شاید خیلی از افراد دیگه هم با این نگرانی ها رو به رو باشن، اما بدون راه حل نیستن، چند موردش رو با هم بررسی کنیم:

1. روی چشم گذاشتن منظور این نیست که سریع جواب مثبت بهشون بدی، منظور اینه که به عنوان خواستگار بپذیریشون، اونطوری که توی پست اولت گفتی کلا انگار کاری به خواستگارها نداشتی و نمیخواستی بهشون فکر کنی، اما این صحبت ها نشون میده که به خواستگارها فکر کردی، هرچند معیارهای روی کاغذ نداری، اما این خواستگارها به هر حال معیارهای ذهنیتو کامل نداشتن...

2. اینکه در مورد موقعیتت نگرانی، کاملا درسته، همونطور که کسی که مثلا زیبایی خیره کننده ای داره و خواستگار زیاد داره باید نگران باشه، همونطور که کسی که پول زیاد داره باید نگران باشه، اما این نگرانی ها همیشه هست، همونطور که وقتی خواستگار نیست هم نگرانی هست دیگه! اما این به هر حال یه موقعیتیه که برات پیش اومده (موقعیتی که قبلا خواستارش بودی و به قول مصباح خیلی هم جای شکر داره و این ابراز نگرانی در این حد دقیقا یعنی ناشکری)، خواستگارها ظاهرا به هر دلیلی که اومده باشن الان هستن، پس باید به دقت بررسی بشن، چون ممکنه در آینده حتی به همین دلایل هم دیگه نباشن...

3. اما باید بدونی که تا معیارهاتو کامل ننویسی، مزایای ازدواج برای خودت و معایبش رو ننویسی، نمیتونی راحت تصمیم بگیری، کسی نمیتونه بهت بگه حتما ازدواج کن یا نکن، اما باید خودت تصمیم بگیری و برای تصمیم گیری درست اول باید بخوای، اما چرا فکر می کنی کسی نصیبت میشه که جلوی راهت رو میگیره؟ چرا فکر نمیکنی در کنار یه نفر دیگه میتونی همین گام های موفقیت تحصیلی رو هم بهتر و راحت تر برداری؟ اومدن توی این سایت باید به انتخاب بهتر کمک کنه اما نه اینکه باعث آفت و بدبینی بشه، ببین چند تا تاپیک باز شده که مرد پشیمون شده؟ مگه همه اینطوری هستن آخه؟ اون هم که داره میگه فقط یه جلسه ، اون هم نشسته، تازه با چادر دیدمش!! که با مسئله تو خیلی فرق داره... مادر خود من بعد از ازدواج و با بچه هم پیشرفت تحصیلی و کاری قابل ملاحظه ای داشت، دختر عمه ام همینطور، حتما خودت هم مثال های زیادی داری، اما ویژگی آدم ها اینه که تا وقتی خوشحالن، کاری به کسی ندارن، حتی خدا رو بنده نیستن! وقتی یه نگرانی اومد سراغشون، زمین و زمان رو به هم میدوزن...

4. این مسئله که قبلا چکار می کرده لزوما به کشور ربط داده نمیشه، همونطور که تاپیک هایی که اینجا خوندی همشون توی ایران بودن دیگه... پس با این حرف ها نباید از ازدواج ترسید، بلکه باید منابع تحقیقتو گسترش بدی و اگه آشنای قابل اعتماد داری ازشون کمک بگیری، حتی اگه لازم شد و معیارهای ظاهری و معمولی که از دست خودت بر میومد حل شد، پدرت هم بیاد و برای تحقیق بیشتر کمک کنه، از مشاوره میتونی کمک بگیری، یه مدتی طرف رو نامحسوس کنترل کنی ببینی الان چکار می کنه کجا میره با کی میپره...

5. این صحبتی که میکنی که معلوم نیست چکاره بوده قبلا درسته، اما برای خودت هم الان صادقه! ممکنه توی ایران بگن معلوم نیست این دختره اونجا چکار کرده... حتی همین اطرافیان ممکنه بگن این پسره که دور و برش هست صرفا پست حمایتی نداره!! پس وقتی دید خودت این هست، لزوم کنار گذاشتن دوستت بیشتر میشه... و البته خوبه که بدبین نباشیم اما تحقیق هم کنیم که یه موقع خلافش ثابت نشه.


6. اینکه از همسرت توقع داری گذشته تو رو هم باهات حساب کنه یکم توقع زیادیه! خب گذشته تلاش کردی نفعش برای خودت، بزرگترین نفعش همین که الان کلی خواستگار پیدا شده! دستت برای انتخاب بازه، خب یکی رو انتخاب کن که هم سطح خودت باشه، حالا اگه تو اول شدی و دیگه کسی نمیتونه اول باشه، اون دوم سوم باشه... الان دیگه نمره هم نمیدن ها! همین که همه خیلی خوب باشن کافیه، نیازی نیست حتما 20 باشن، اختلاف آماری 17 با 20 در سطح 95 درصد معنی دار نبوده حتما دیگه... و البته یادت باشه این خیلی خوب بودن برای برایند همه ویژگی ها باشه، نه فقط اول شدن بین چند نفر توی یه مورد خاص... وقتی بررسی کنی هدفت از ازدواج چیه، شاید به جای خیلی خوب، خوب رو هم قبول کنی، دقت کن خوب کلی نه فقط خوب در یکی دو ویژگی ... البته خودت و شرایطت را هم باید توی معیارها در نظر بگیری.

7. نوشتن معیار میدونم راحت نیست، اما تا روی کاغذ نیاد، نمیشه فکر رو جمع و جور کرد، همینجا هم تاپیک هایی هست که معیارها رو برای بررسی گذاشتن مثل تاپیک دختر بیخیال که میتونی یه نگاهی بهش بندازی... مثلا الان مشخصه که معیار ظاهری رو داری که خب هر کسی داره، معیار سنیت مشخصه که فاصله سنی کمتر از 6 سال مد نظرت هست، که این هم سلیقه ایه اما میشه یکم انعطاف پذیرتر هم بود... اینکه پسر مامانی نباشه اتفاقا خیلی مسئله مهمیه! من هم در این مورد سختگیرم! بخصوص وقتی تو شخصیت مستقلی داری به این مسئله حتما باید توجه کنی، تو که دختری مامانت نمیاد پیشت، پس احتمالا با همچین پسری نمیتونی راحت زندگی کنی، اما بالاخره انتخاب مامانش بودی، شاید بهتر باشه مامانه رو بیشتر بررسی کنی... اینکه عقاید به هم بخوره مسلما خیلی مهمه اما این عقاید را باید ریز تر بنویسی، خیلی خوبه که از الان مطرح کرده ایران بری چادر میذاری یا نه، خب اینو الان دیگه خودت باید بنویسی که از دیگران هم بپرسی، مثلا اینجا دیدم یه آقایی میگفت حتی تو خونه هم دوست دارم خانمم روسری سرش کنه! خب این مسائل را زیر بخش حجاب باید مد نظرت باشه، حالا برعکس اگه مثلا حجاب داری و یکی بگه بردار هم باید بررسی کنی، و البته باید توجه کنی که این مطلبی که اینجا من خوندم نباید موجب ترسم بشه که نکنه از این شوهرا گیر من بیاد! بلکه باید بگم خدا رو شکر که الان یه همچین مسئله ای رو هم فهمیدم که بررسی کنم... پس اول معیارهای کلی را بنویس بعد هم جزئیات رو... وقتی معیارهات رو بنویسی، متوجه میشی که فقط حمایت نیاز نداری، اصلا حمایت فقط یه بخش کوچکشه...اگه دقیق بررسی کنی و با یقین جواب رد بدی مطمئنا خیلی بهتر از اینه که فقط بگی این کچله اون سنش زیاده اون هم مامانیه، ازدواج خوب نیست! خوبی های این افراد را هم نگاه کن، خوبی و بدیشون رو کنار هم ببین و با معیارهای خودت مقایسه کن تا بتونی تصمیم بگیری.


8. اما اینکه توقع محبت از ته دل و بی چشمداشت داشته باشی یکم ثقیله! اینجا دوباره داری وارد بحث عشق میشی! اون هم یک طرفه!! خودت حاضری نسبت به یک نفر از ته دل و بدون چشمداشت محبت داشته باشی؟؟؟ هر کاری واسش بکنی و هیچ انتظاری نداشته باشی؟؟؟ باور کن عشق فقط تو قصه هاست، تازه نتایج اون قصه ها هم هیچکدوم مثبت نبوده، فرصت کردی دانلود کن این ویس و رامین، خسرو شیرین، شیرین و فرهاد ... همه رو بخون ببین هیچکدوم عاقبت به خیر نشدن... حتی از همین دوستت هم داری استفاده حمایتی میبری، یعنی بدون چشمداشت سمتش نرفتی، اون هم داره از تو استفاده عاطفی میبره، یه سوء پیشینه کمرنگ هم برات بوجود میاره (همین نگاه دیگران) و ... یعنی حتی شاید بیشتر از اینکه چیزی بهت بده داره ازت یه چیزایی میگیره، اما خودت بیخبری انگار...

9. تو به دوستی از این نظر نگاه می کنی که پایان دادن بهش آسونه، بله درسته، اما این نفع نیست، اتفاقا این عیبه، رابطه ای خوبه که دوام داشته باشه و به این راحتی ها گسسته نشه...

10. باور کن تو یک نفر نیستی که به احساسات نیاز داری، ربطی هم به کنار پدر مادر نبودن نداره، حتی این دور شدن تو میتونه از این نظر که با یه جای جدید رو به رو شدی یه پوئن مثبت هم باشه، مقایسه کن با دختری که 27-28 ساله همه اش توی یه شهر کوچک زندگی می کنه و راه دورش تا سر میدون شهرشون هست و دیگه چیزی ندیده، باور کن اون خیلی شدیدتر تنهایی رو حس می کنه، اما این مدل برطرف کردن احساسات دردسرش خیلی بیشتر هست، البته نباید موجب بشه که عجولانه و هیجانی هم برای ازدواج تصمیم بگیری، یه بحثی داریم به اسم خویشتن داری، به هر حال باید یه سختی رو تحمل کنی تا بتونی به آسونی برسی...

11. اگه خواستی میتونی شرایط خواستگارها رو بهتر و ریزتر، بعد از بررسی بیشتر تاپیک کنی تا بقیه هم توی انتخاب درست کمکت کنن... کنار هم نچینشون که بخوای با هم مقایسه اشون کنی، هر کدوم را جداگانه با معیارهای خودت مقایسه کن. اصلا این هم جزئی از مسیره دیگه، قبلا خواستگار نبود، الان راهش را یاد گرفتی، خب حالا وقت اینه که راه بررسی خواستگار را یاد بگیری.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط راه حل

نگرانی هات قابل درکه، شاید خیلی از افراد دیگه هم با این نگرانی ها رو به رو باشن، اما بدون راه حل نیستن، چند موردش رو با هم بررسی کنیم:

1. روی چشم گذاشتن منظور این نیست که سریع جواب مثبت بهشون بدی، منظور اینه که به عنوان خواستگار بپذیریشون، اونطوری که توی پست اولت گفتی کلا انگار کاری به خواستگارها نداشتی و نمیخواستی بهشون فکر کنی، اما این صحبت ها نشون میده که به خواستگارها فکر کردی، هرچند معیارهای روی کاغذ نداری، اما این خواستگارها به هر حال معیارهای ذهنیتو کامل نداشتن...

2. اینکه در مورد موقعیتت نگرانی، کاملا درسته، همونطور که کسی که مثلا زیبایی خیره کننده ای داره و خواستگار زیاد داره باید نگران باشه، همونطور که کسی که پول زیاد داره باید نگران باشه، اما این نگرانی ها همیشه هست، همونطور که وقتی خواستگار نیست هم نگرانی هست دیگه! اما این به هر حال یه موقعیتیه که برات پیش اومده (موقعیتی که قبلا خواستارش بودی و به قول مصباح خیلی هم جای شکر داره و این ابراز نگرانی در این حد دقیقا یعنی ناشکری)، خواستگارها ظاهرا به هر دلیلی که اومده باشن الان هستن، پس باید به دقت بررسی بشن، چون ممکنه در آینده حتی به همین دلایل هم دیگه نباشن...

3. اما باید بدونی که تا معیارهاتو کامل ننویسی، مزایای ازدواج برای خودت و معایبش رو ننویسی، نمیتونی راحت تصمیم بگیری، کسی نمیتونه بهت بگه حتما ازدواج کن یا نکن، اما باید خودت تصمیم بگیری و برای تصمیم گیری درست اول باید بخوای، اما چرا فکر می کنی کسی نصیبت میشه که جلوی راهت رو میگیره؟ چرا فکر نمیکنی در کنار یه نفر دیگه میتونی همین گام های موفقیت تحصیلی رو هم بهتر و راحت تر برداری؟ اومدن توی این سایت باید به انتخاب بهتر کمک کنه اما نه اینکه باعث آفت و بدبینی بشه، ببین چند تا تاپیک باز شده که مرد پشیمون شده؟ مگه همه اینطوری هستن آخه؟ اون هم که داره میگه فقط یه جلسه ، اون هم نشسته، تازه با چادر دیدمش!! که با مسئله تو خیلی فرق داره... مادر خود من بعد از ازدواج و با بچه هم پیشرفت تحصیلی و کاری قابل ملاحظه ای داشت، دختر عمه ام همینطور، حتما خودت هم مثال های زیادی داری، اما ویژگی آدم ها اینه که تا وقتی خوشحالن، کاری به کسی ندارن، حتی خدا رو بنده نیستن! وقتی یه نگرانی اومد سراغشون، زمین و زمان رو به هم میدوزن...

4. این مسئله که قبلا چکار می کرده لزوما به کشور ربط داده نمیشه، همونطور که تاپیک هایی که اینجا خوندی همشون توی ایران بودن دیگه... پس با این حرف ها نباید از ازدواج ترسید، بلکه باید منابع تحقیقتو گسترش بدی و اگه آشنای قابل اعتماد داری ازشون کمک بگیری، حتی اگه لازم شد و معیارهای ظاهری و معمولی که از دست خودت بر میومد حل شد، پدرت هم بیاد و برای تحقیق بیشتر کمک کنه، از مشاوره میتونی کمک بگیری، یه مدتی طرف رو نامحسوس کنترل کنی ببینی الان چکار می کنه کجا میره با کی میپره...

5. این صحبتی که میکنی که معلوم نیست چکاره بوده قبلا درسته، اما برای خودت هم الان صادقه! ممکنه توی ایران بگن معلوم نیست این دختره اونجا چکار کرده... حتی همین اطرافیان ممکنه بگن این پسره که دور و برش هست صرفا پست حمایتی نداره!! پس وقتی دید خودت این هست، لزوم کنار گذاشتن دوستت بیشتر میشه... و البته خوبه که بدبین نباشیم اما تحقیق هم کنیم که یه موقع خلافش ثابت نشه.


6. اینکه از همسرت توقع داری گذشته تو رو هم باهات حساب کنه یکم توقع زیادیه! خب گذشته تلاش کردی نفعش برای خودت، بزرگترین نفعش همین که الان کلی خواستگار پیدا شده! دستت برای انتخاب بازه، خب یکی رو انتخاب کن که هم سطح خودت باشه، حالا اگه تو اول شدی و دیگه کسی نمیتونه اول باشه، اون دوم سوم باشه... الان دیگه نمره هم نمیدن ها! همین که همه خیلی خوب باشن کافیه، نیازی نیست حتما 20 باشن، اختلاف آماری 17 با 20 در سطح 95 درصد معنی دار نبوده حتما دیگه... و البته یادت باشه این خیلی خوب بودن برای برایند همه ویژگی ها باشه، نه فقط اول شدن بین چند نفر توی یه مورد خاص... وقتی بررسی کنی هدفت از ازدواج چیه، شاید به جای خیلی خوب، خوب رو هم قبول کنی، دقت کن خوب کلی نه فقط خوب در یکی دو ویژگی ... البته خودت و شرایطت را هم باید توی معیارها در نظر بگیری.

7. نوشتن معیار میدونم راحت نیست، اما تا روی کاغذ نیاد، نمیشه فکر رو جمع و جور کرد، همینجا هم تاپیک هایی هست که معیارها رو برای بررسی گذاشتن مثل تاپیک دختر بیخیال که میتونی یه نگاهی بهش بندازی... مثلا الان مشخصه که معیار ظاهری رو داری که خب هر کسی داره، معیار سنیت مشخصه که فاصله سنی کمتر از 6 سال مد نظرت هست، که این هم سلیقه ایه اما میشه یکم انعطاف پذیرتر هم بود... اینکه پسر مامانی نباشه اتفاقا خیلی مسئله مهمیه! من هم در این مورد سختگیرم! بخصوص وقتی تو شخصیت مستقلی داری به این مسئله حتما باید توجه کنی، تو که دختری مامانت نمیاد پیشت، پس احتمالا با همچین پسری نمیتونی راحت زندگی کنی، اما بالاخره انتخاب مامانش بودی، شاید بهتر باشه مامانه رو بیشتر بررسی کنی... اینکه عقاید به هم بخوره مسلما خیلی مهمه اما این عقاید را باید ریز تر بنویسی، خیلی خوبه که از الان مطرح کرده ایران بری چادر میذاری یا نه، خب اینو الان دیگه خودت باید بنویسی که از دیگران هم بپرسی، مثلا اینجا دیدم یه آقایی میگفت حتی تو خونه هم دوست دارم خانمم روسری سرش کنه! خب این مسائل را زیر بخش حجاب باید مد نظرت باشه، حالا برعکس اگه مثلا حجاب داری و یکی بگه بردار هم باید بررسی کنی، و البته باید توجه کنی که این مطلبی که اینجا من خوندم نباید موجب ترسم بشه که نکنه از این شوهرا گیر من بیاد! بلکه باید بگم خدا رو شکر که الان یه همچین مسئله ای رو هم فهمیدم که بررسی کنم... پس اول معیارهای کلی را بنویس بعد هم جزئیات رو... وقتی معیارهات رو بنویسی، متوجه میشی که فقط حمایت نیاز نداری، اصلا حمایت فقط یه بخش کوچکشه...اگه دقیق بررسی کنی و با یقین جواب رد بدی مطمئنا خیلی بهتر از اینه که فقط بگی این کچله اون سنش زیاده اون هم مامانیه، ازدواج خوب نیست! خوبی های این افراد را هم نگاه کن، خوبی و بدیشون رو کنار هم ببین و با معیارهای خودت مقایسه کن تا بتونی تصمیم بگیری.


8. اما اینکه توقع محبت از ته دل و بی چشمداشت داشته باشی یکم ثقیله! اینجا دوباره داری وارد بحث عشق میشی! اون هم یک طرفه!! خودت حاضری نسبت به یک نفر از ته دل و بدون چشمداشت محبت داشته باشی؟؟؟ هر کاری واسش بکنی و هیچ انتظاری نداشته باشی؟؟؟ باور کن عشق فقط تو قصه هاست، تازه نتایج اون قصه ها هم هیچکدوم مثبت نبوده، فرصت کردی دانلود کن این ویس و رامین، خسرو شیرین، شیرین و فرهاد ... همه رو بخون ببین هیچکدوم عاقبت به خیر نشدن... حتی از همین دوستت هم داری استفاده حمایتی میبری، یعنی بدون چشمداشت سمتش نرفتی، اون هم داره از تو استفاده عاطفی میبره، یه سوء پیشینه کمرنگ هم برات بوجود میاره (همین نگاه دیگران) و ... یعنی حتی شاید بیشتر از اینکه چیزی بهت بده داره ازت یه چیزایی میگیره، اما خودت بیخبری انگار...

9. تو به دوستی از این نظر نگاه می کنی که پایان دادن بهش آسونه، بله درسته، اما این نفع نیست، اتفاقا این عیبه، رابطه ای خوبه که دوام داشته باشه و به این راحتی ها گسسته نشه...

10. باور کن تو یک نفر نیستی که به احساسات نیاز داری، ربطی هم به کنار پدر مادر نبودن نداره، حتی این دور شدن تو میتونه از این نظر که با یه جای جدید رو به رو شدی یه پوئن مثبت هم باشه، مقایسه کن با دختری که 27-28 ساله همه اش توی یه شهر کوچک زندگی می کنه و راه دورش تا سر میدون شهرشون هست و دیگه چیزی ندیده، باور کن اون خیلی شدیدتر تنهایی رو حس می کنه، اما این مدل برطرف کردن احساسات دردسرش خیلی بیشتر هست، البته نباید موجب بشه که عجولانه و هیجانی هم برای ازدواج تصمیم بگیری، یه بحثی داریم به اسم خویشتن داری، به هر حال باید یه سختی رو تحمل کنی تا بتونی به آسونی برسی...

11. اگه خواستی میتونی شرایط خواستگارها رو بهتر و ریزتر، بعد از بررسی بیشتر تاپیک کنی تا بقیه هم توی انتخاب درست کمکت کنن... کنار هم نچینشون که بخوای با هم مقایسه اشون کنی، هر کدوم را جداگانه با معیارهای خودت مقایسه کن. اصلا این هم جزئی از مسیره دیگه، قبلا خواستگار نبود، الان راهش را یاد گرفتی، خب حالا وقت اینه که راه بررسی خواستگار را یاد بگیری.

---

---------------------------------------------------------------------------------------------

راه حل عزیزم خیلی خیلی ممنون از وقت و توجه و راهنمایی مفیدت :228:

حرف هات به من خیلی کمک کرد. این تصمیم هام هست و جواب هام:

اول همه این که سعی میکنم ارتباطم رو با دوستم کمرنگ تر کنم. ما دوست به معنی چیزی که تو ذهن ها هست نیستیم. ما مثل دو تا همکلاسیم کمی صمیمی تر. که این ارتباط بین بچه های این جا که حتی خانوم متاهل باپسر همکلاسش شوخی و خنده داره اصن به چشم نمیاد. اما من کمرنگ ترش میکنم چون ادم باید به حرف عاقل ها گوش کنه. دلیل این که کامل قطع نمیکنم اینه که دائم هم رو میبینیم و خیلی بی معرفتی هست که الان که بهتر شدم بی محلی کنم بر میخوره بهش و حق داره. بالاخره دوستمه کمک بخواد باید کمکش کنم.

دوم این که یه وقت خوب میزارم معیارهام رو با جزئیاتش لیست میکنم و میام تاپیک جدید میزارم که نظر بدین. اما فکر کنم بهم میگین خیلی سخت گیرم. راستش من فقط برای کسی که علاقه بهش داشته باشم حاضرم از بعضی هاشون کوتاه بیام. واگرنه برای غریبه اصن کوتاه بیا نیستم. باشه؟

این که گفتی که حمایت میشه جزیی از ازدواج نه اصلش. راستش برای من میتونم بگم شاید 70 درصد حمایت میخوام از طرفم حس مواظب بودن. حمایت عاطفی و تکیه گاه داشتن میخوام و 30 درصد چیزهای دیگه. دوست دارم همسرم حواسش خیلی بهم باشه و مثل یه پدر مراقبم باشه. حالا نمیدونم انتظارم درسته یا نه (تاپیک هایی هستن که بهشون راهنمایی میشه نباید زیاد از همسر انتظار توجه و محبت داشته باشن). اما فکر کنم بدونم از کجا میاد این حس. من یه چیزی رو هیچ وقت عنوان نکردم چون نمیخواستم راهنمایی هایی که میگیرم به این موضوع وابسته بشه چون اصن دیگه اهمیتش رو هم از دست داده. مثل این قضیه دوستم که نمیخواستم تاثیر بزاره رو تاپیکم چون اصن برام حساب نبود. اما فکر کنم بگم بهتره. پدرم که خیلی مرد خوبیه و من خیلی دوستش دارم ناپدریم هست چون پدر خودم جدا شد و زندگی خودش و بچه هاش رو داره. من ارتباطی باهاش ندارم اما همیشه خیلی هم خوب بودم. بابام ناپدریم هست و خیلی هم شریفه. اما دورادور مراقبم بوده راستش مثل پدر دخترهای دیگه نیستیم به دو دلیل یکی مامانم که اصل تربیت و اجازه های من با ایشون بود اگه چیز خاصی میشد از بابام خواهش میکردم باهاش صحبت کنه و راضیش کنه. مثل پشتیبانی و راضی کردنش برای اینجا اومدنم و حالا اینجا موندنم و یکی خانواده ی (مادر و خواهر و بچه ها) بابام که هیچ وقت بینشون جا نیافتاده ام و حس مزاحم بودن رو بهم القا میکردن. برای من زیاد مهم نبود چون ارتباط کمی هم داشتیم. تصمیم هم دارم عنوانش نکنم هم برام دیگه اهمیتش رو از دست داده و هم باعث دید بد میشه.

راستی اینقدرها هم دستم برای انتخاب باز نیستا. همش 3 تا بودن که تموم شدن :311:. راستی فکر نمیکنی کمی زوده و هر چی جلوتر برم کیس های بهتری پیش میاد؟

ممنون :72:

نقل قول:

---

... کامل قطع نمیکنم...

---

منظورم از کنار گذاشتن دیگه اصلا حرف نزدن و محل نگذاشتن نیست، هرچند اگه وابستگی عاطفی باشه معمولا باید همین کار را کرد، اما تو الان شرایطت با ایران بودن فرق می کنه، توی یه کشور دیگه هم وطن و هم زبون کنار آدم باشه خیلی خوبه، ببین در ایران روی دوستی با همجنس خیلی تاکید میشه و دوستی با غیر همجنس کاملا نهی، اما من میدونم توی یه کشور غیر اسلامی، اگه دو تا دختر خیلی با هم عیاق باشن هم برچسب های دیگه ای بهشون زده میشه... پس شرایط تو با ایران قابل مقایسه نیست، به هر حال نباید ارتباطت رو کلا با کسی قطع کنی، بخصوص اندک هم وطن هایی که اطرافت هستن و در مواقع لزوم میتونی کمک زیادی ازشون دریافت کنی، دشمن تراشی هم اصلا نباید برای خودت بکنی، از طرف دیگه نباید خیلی نزدیک بشی و سفره دلت رو برای کسی باز کنی، یه جورایی همه (هم وطن، همکلاسی، آشنا...) رو با خوشرویی و سلام علیک و ... برای خودت داشته باش. از اون دوستت هم همینطوری که میگی فاصله بگیر، اما ارتباط رو به صفر نرسون، مثل یه ارتباط عادی که با همکلاس و همکار میشه داشت، چون به هر حال آدم خطرناک و بدی که نیست، یه آدم معمولیه که خودت بهش فرصت نزدیک تر شدن داده بودی، این کار به نفع خودش هم هست، چون به هر حال تو برای ازدواج روش حساب نمی کنی، بهتره که اون هم برای خودش فکری بکنه.

نقل قول:

---

من فقط برای کسی که علاقه بهش داشته باشم حاضرم از بعضی هاشون کوتاه بیام. واگرنه برای غریبه اصن کوتاه بیا نیستم

---

دقیقا مشکل علاقه داشتن همینه! اینکه حاضر میشی از بعضی معیارها کوتاه بیای، در حالی که ممکنه اون معیارها خیلی مهمتر بوده باشن... اما معیار باید اولویت بندی بشه و با توجه به شرایط شاید لازم بشه از اونایی که اولویتشون کمتره گذشت، حتی با گذشت زمان ممکنه بعضی از معیارها حذف و معیارهای جدید جایگزین بشه، یا اولویت بعضی از معیارها تغییر کنه.

نقل قول:

---

در مورد اینکه از خانواده برای بررسی کمک بگیری:

---

برای بررسی خواستگار افراد متفاوتن، بعضیا اول خانواده بررسی می کنن بعد خودشون، بعضیا بر عکس، مثلا من خودم معمولا خواستگارهامو خودم بررسی می کنم، حتی موردهایی بوده که با خودم صحبت کرده اند و اصلا با خانواده در میون نگذاشتم... البته یه موردهای عجیب و خاصی بودن که مثلا یکیشو تو تاپیک دختر سرگردان گفتم... توی همون تاپیک هم به دختر سرگردان گفتم باور کن خواستگار زیاد داشتن هم جالب نیست، فقط غصه و سردرگمی میاره، مثلا الان برای تو اگه یکی اومده بود جلو خیلی راحت تر بررسی می کردی تا الان که سه تا همزمان اومدن، توی همون تاپیک هم چند نفر از بچه ها گفتن امیدواریم خواستگار بعدی همون همسرمون باشه، باور کن من هم یه مدتی هست دقیقا همین رو از خدا خواستم! (یه جورایی هم دیگه مدتیه خواستگار تعطیل شده که مامانم ابراز نگرانی می کنه اما خودم عین خیالم نیست!! نمیدونم الان به ذهنم اومد که شاید منم ناشکری کردم!) اما شما به نظرم با مادرت هم همفکری کنی بد نیست، البته ببین معیارهای خودت با مادرت همخوانی داره یا نه.

نقل قول:

---

مثل یه پدر مراقبم باشه.

---

من متخصص نیستم، اما به هر حال به نظرم این حس درستی نیست، نمیدونم برای بر طرف کردنش باید چکار کنی، شاید بهتر باشه مشاوره تخصصی بگیری برای این مسئله، اما خودت فکر کن یه پسری مادرش رو از دست داده باشه، با تو ازدواج کنه ازت توقع داشته باشه براش مادری کنی... آدم ها در مواجهه با مشکلات متفاوت عمل می کنن، مثلا یکی هست توی دوران بچگی کتک میخورده، بعدا هم بچه اش رو کتک میزنه، یکی دیگه میگه نه این کار خوبی نبود، پس هیچوقت بچه رو کتک نمیزنه، به نظرم بهتره گذشته خودت را با خودت تموم کنی، نه این گذشته موجب بدبینی بشه، نه موجب توقع زیاد و نا به جا داشتن از دیگران، فقط از تجربه های گذشته استفاده کن، چیزهایی که هیچ نقشی توی بوجود اومدنش نداشتی نباید فکرتو مشغول کنه، به هر حال پسری که ازت خواستگاری می کنه هم بهر امید اومده، و اینکه اینطوری نه میتونی حس پدر داشتن رو تجربه کنی نه حس همسر داشتن رو! هر کسی جای خودشه، ازش نخواه جای دیگری رو بگیره، اصلا همین که کسی وظیفه خودش رو درست انجام بده هم خیلی هنر کرده! در عوض از خدا بخواه کسی رو سر راهت قرار بده که برای خودت همسر خوبی و برای بچه هات پدر خوبی باشه، اینطوری مطمئنا خودت هم آرامش بیشتری خواهی داشت.

نقل قول:

---

فکر نمیکنی کمی زوده و هر چی جلوتر برم کیس های بهتری پیش میاد؟

---

اگه از آینده خبر داشتیم که دیگه نیازی به تصمیم گیری نبود! اما یه چیزی رو میدونم بخصوص توی یه محیط کوچک (کوچک از نظر تعداد افرادی که دور و برت هستن) باید خیلی مواظب باشی توی بحث خواستگار رد کردن، چون خبر به بقیه هم میرسه و اگه یه مورد خوب از نظر بقیه رو رد کرده باشی، ممکنه دیگران دیگه بترسن پا پیش بذارن، پس خوبه در این شرایط خودتو جای بقیه هم بگذاری، از نگاه یه فرد سوم به قضیه نگاه کن، مثلا با خودت بگو اگه این میومد خواستگاری دوستم من چه حسی بهم دست می داد (از یک طرف میگن مرغ همسایه غازه!! مثلا کسی که تو بد میبینی، در مقام خواستگار دوستت خیلی هم ایده آله!، از طرف دیگه هم گاهی جای شخص سوم نگاه کردن جلوی نگاه احساسی را می گیره، یعنی کسی که خیلی خوب میبینی، در مقام خواستگار دوستت خیلی ایراد داره...، به هر حال این نگاه از جنبه های مختلف خیلی توی تصمیم گیری کمک کننده هست)

بد نیست توی مراسم هایی که ایرانیا دور هم جمع میشن خودت هم پسرها رو زیر نظر بگیری، ببین بقیه چطور هستن، اگه بهتر نگاه کنی شاید متوجه بشی بعضی از معیارهات خیلی ایده آله و اصلا برای اون الگویی که توی ذهن تو هست هنوز لباسی دوخته نشده! یه موقعی دورادور از ظاهر یکی خیلی خوشت میاد و این میره توی ذهنت به عنوان یه مورد خیلی ایده آل، اما ممکنه یه برخورد ساده با اون فرد بهت بفهمونه که این اصلا برای تو مناسب نیست، به هر حال همسر برای توی ویترین نیست که فقط بخوایم نگاهش کنیم، با دخترهای ایرانی اونجا هم ارتباط داشته باش، دخترها از پسرهای اطراف حرف میزنن! اونایی که واقعا خوب هستن رو که نمیتونن کتمان کنن! (البته باز هم باید تحقیق کرد، به هر حال هر کسی اشتباه می کنه) اما از یه عده ای هم خیلی بد میگن! (اینجا هم باید دقت کرد، یه موقع میبینی اتفاقا پسر خوبی بوده، اما این رفته سراغش بی اعتنایی دیده، حالا این بهش برخورده داره سعی می کنه خرابش کنه، یا اینکه این پسره رو لقمه گرفته برای خودش حالا میخواد کسی نره سمتش!!) گاهی بعضی از دخترها خیلی تیزتر و وارد تر هستن! به یه نکاتی دقت می کنن که ممکنه اصلا به ذهنت خطور نکرده باشه، بعضی ها به دلایل کاری یا درسی یا ... به این افراد نزدیک تر بودن و چیزای بیشتری میدونن، اما معمولا بهتره مستقیم نگی فلانی از من خواستگاری کرده به نظرت چطور آدمیه!! چون ممکنه حسادت موجب مشاوره غلط بشه، به هر حال از روی حرف ها راحت نگذر، اگه موردی شنیدی سعی کن به دقت بررسی کنی...

نقل قول:

---

همش 3 تا بودن که تموم شدن

---

بعضی از دخترها سن سی رو رد می کنن یه خواستگار هم در خونه اشون رو نمی زنه! حالا ظرف یک ماه یه هو سه تا خواستگار پیدا شده، اون هم در شرایط تو خیلیه دیگه!! ولی نباید باعث بشه فکر کنی همیشه از این خبرها هست! ممکنه باشه ممکن هم هست نباشه! پیشگو که نیستیم! به همین دلیل باید خیلی دقت کنیم که جای پشیمونی و تاسف نباشه...

اما اینکه میگی تموم شدن یعنی جواب رد قطعی رو بهشون دادی؟؟ اگه جواب رد دادی خب دیگه تموم شده... اگه جواب قطعی ندادی هنوز، برای تک تکشون وقت بگذار، بهتر بررسی کن، حداقلش کسب تجربه است دیگه...

سلام
به نظر من حست غیر طبیعی نیس.به طرز فکرت برمی گرده.تو یه دختر سنتی نیستی.دوستی معمولی داشتی. منم همین حسو فکر را دارم و همه ی خواستگارام را تا الان رد کردم.روش سنتی را درست نمیدونم.به دلایلی که اگه بگم پستم حذف میشه. آدم غیرسنتی با ازدواج سنتی سخت کنار میاد.
اما ببین در نظر داشته باش ما تو ایران زندگی می کنیم. تو نمیتونی منتظر بشی و مطمئن باشی تا یه سری را پیدا کنی که بات دوست بشه و بعد عاشق هم بشین و بعد خانوادشم و خانوادتم اکی باشن و ازدواج کنین. مطمئن باش وقتی پیدا شد احتمال زیادی داره که یکی از خانواده ها مخالفت کنن.برو ببین چندتا پست مخالفت همین جا هست..چون اینجا ایرانه! و برای اکثریت خانواده میخواد تصمیم بگیره. من خودم حاضرم ازدواج نکنم کلا یا سنم مثلا بره روی 30 به بالا با استقلال مالی با کسی که اونم همین شرایط را داشته باشه. بستگی به خودت داره.خیلی ها سخت نمیگیرن ولی من خب بخاطر افکارم و احساساتم سخت می گیرم. درسته همه ی ما توی یه کشور به دنیا امدیم.ولی هرکس طی زندگیش طرز فکری پیدا کرده.چه دلیلی داره تو بخوای این حست به خواستگاری را مشکلی بدونی و براش تاپیک بزنی؟ برام بنویس.
پس پیشنهاد من : به قول یه استاد جامعه شناسی تکلیفتو با خودت مشخص کن.از کدوم وری؟ دلیل این حست چیه؟ وقتی شخصیتت شکل بگیره و عقایدت و ثبات پیدا کنی میتونی بفهمی. برو یکم درمورد این چیزا مطالعه کن. از منابع بی طرف. سعی کن شخصیتو عقاید محکمی داشته باشی. یه ساختار ذهنی. به نظر میاد اینو هنوز نداری.

سلام سرکار خانم شیوا

این هفته لپ تاپم دچار مشکل شد و فعلاً تعمیرگاه هست و فعلاً نمی تونم براتون پست بذارم اومدم بگم که گفته بودم توی این هفته علی الحساب مدیون نشم تا بعد.

در پناه حق.

راه حل عزیز. ممنون از توضیحات و راهنمایی های خوب و مفیدت. وقت وحوصله ای که برام گذاشتی و از همه مهم تر بدون قضاوت و با درک شرایط من برام جواب دادی. :72::228:
من هر جوابت رو چند بار خوندم و یادم میمونه استفاده کنم. راستش دو مورد رو خودم رد کردم دلایلش:یکی اون اقا دکتری هه از نوع ارتباطاتش با دوستان خانومش این که با همه میگفت و میخندید و فیس بوک همه دوستش هستن و ارتباط داره خوشم نیومد. درسته بین بچه ها عادیه اما من خوشم از ادم این ظوری نمیاد. به نظر مهربون میاد اما برا زندگی به درد نمیخوره.
اون اقای لیسانس هم از لحظه اول ازش خوشم نیومد. خیلی سنتی هست. چادر رو ارزش میدونست. زیاد اشاره میکرد به این موضوع و این که به اینده و برنامه هام بی خیال بود. من میخوام دکتری بخونم و ایشون پرسید چه قدر براتون اهمیت داره؟ یعنی واجبه؟ منم جواب دادم از شما بیشتر اهمیت داره ( :311::227: ) و قیافش هم از 20 من 2 میدم.
مورد سوم رو رد نکردم هنوز و راستش در موردش خیلی مرددم. من راستش نمیتونم به ظاهر مذهبی خودش و خانوادش اعتماد کنم و راه تحقیق در مورد گدشته اش تو اون کشور قبلیه رو هم نمیدونم. به علاوه این که با سنش و این که مادرش پسندیده و اینجا زیاد میاد هم مشکل دارم و هم این که راستش حس میکنم ازدواج زوده الان. میدونم گفتی باید حواسم باشه که دید بقیه به رد کردن ها چی میشه. اما راستش بیشتر از دید مردم به حس خودم اهمیت میدم. حالا به نظرت چی کاز کنم. غیر مستقیم هم دربارش پرسیدم. سابقه بدی نداره اما خیلی وقت هم نیست که این جاست. میدونی یه جوریه ته دلم بهم میگه که من قصد و امادگی ازدواج ندارم. فعلا رو هواست.
اما اینا جدا ناشکری نیست. اینا حس هایی هست که داریم باهاشون زندگی میکنیم و باید بهشون اهمیت بدیم. مثل مصباح نمیشه اومد و همین طوری بدون دونستن چیری یه دفعه گفت ناشکری کردی و خدا قهر کرد و ... اونم سر رد کردن خواستگار!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
کیمیای عزیز ممنون از نطرت:72:. حرفت رو قبول دارم اما به نظرم ادم ها نباید روش ها و راه های دیگه رو از خودشون دریغ کنن.
اگه بخوا بگم کدوم وری ام. راستش طرفی ام که خدا یهو یه قسمت عالی میاره میندازه تو دامنت و اصن نمیفهمی چی جوری شد و از کجا اومد :18: راست میگم. این جوری دوست دارم :203: اما راجع به این چیزا ساختار ذهنی ندارم درست میگی.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
اقا حامد شما که همش به من لطف داشتین و دارین. ممنون :72:
توجه و پست گذاشتن شما از لطفتون هست. مدیون چه حرفیه؟
منتظر نظرات مفیدتون هستم.

از همه ممنون :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shivaram

راستش دو مورد رو خودم رد کردم دلایلش:یکی اون اقا دکتری هه از نوع ارتباطاتش با دوستان خانومش این که با همه میگفت و میخندید و فیس بوک همه دوستش هستن و ارتباط داره خوشم نیومد. درسته بین بچه ها عادیه اما من خوشم از ادم این ظوری نمیاد. به نظر مهربون میاد اما برا زندگی به درد نمیخوره.

---

روی این جمله آنچه را برای خود نمیپسندی برای دیگران هم مپسند فکر کن...
تاپیک قبلیت پیشنهاد دادی آقای خاله قزی ایمیل ها رو بگیره و بچه ها همه بیان یه پیج تو فیس بوک درست کنن ... حالا رفتار مشابه خواستگارت شده دلیل پاسخ منفیت، خودت دوست پسر گرفتی، بعد نگرانی از بابت گذشته خواستگارت شده عامل بدبینیت... (یه خانم 38 ساله میشناختم که به یکی از خواستگارهاش به علت داشتن ماهواره جواب منفی داد با اینکه خودش هم ماهواره داشت!! توجیهش هم این بود که من کانال های بد نمیبینم اما شاااید اون ببینه!! اون خانم الان 45 سالشه و هنوز مجرده و همینطوری خواستگارها رو یکی یکی رد کرده تا حالا...)

نقل قول:

---

من میخوام دکتری بخونم و ایشون پرسید چه قدر براتون اهمیت داره؟ یعنی واجبه؟ منم جواب دادم از شما بیشتر اهمیت داره ( :311::227: )

---

این جمله رو هم تصور کن یه خواستگار به خودت بگه چه احساسی بهت دست میده...

نقل قول:

---

راستش حس میکنم ازدواج زوده الان

---

.
راستش رو بخوای من هم دارم میبینم که برای ازدواج آمادگی نداری... فعلا مطالعاتت رو در زمینه خود شناسی و ازدواج و مسئولیت های ازدواج و احترام متقابل بیشتر کن... ساختار هم برای خودت درست کن، ساختار لزوما مدرن یا سنتی نیست، میتونه بینابینی هم باشه... اما همه مسائل مربوط به خودت رو در بر گرفته...

سلام راه حل جان. مثل همیشه ممنون.

خود شناسی رو که شدیدا پایه ام. شروعش هم کردم. حتی بعضی وقت ها تحلیلم از خودم رو مینویسم و یه چیزی که تصمیم دارم تو خودم عوضش کنم هم مینویسم و تا یه مدت که تو رفتارم نهادینه بشه حواسم شش دنگ بهش میشه. حالا جلوتر مثال هم میزنم. وای که چه قدر حرف دارم برات.

خب. در باره احترام متقابل من از این بابت از خودم مطمئنم. من به کسی احترام میزارم که بهم احترام بزاره. این هم رفتار جدیدم هست. اوایل که اومده بودم طرز فکرم این بود که جواب بدی هم باید خوبی باشه چون من باید خوب باشم اما الان میگم چرا باید خودم اذیت شم یا چیزی تو دلم بمونه و باز به روم نیارم فقط به خاطر این تربیت های قدیمی غلط؟ وقتی اون اقا وسط صحبت های من از دکتری و برنامه های اینده ام صاف صاف نگاه میکنه و میگه حالا واجبه؟ انتظار دارین با احترام پاسخ بگیره؟ اون که حقش بود. با احترام صحبت کنه تا با احترام جواب بگیره. من هم خودم اگه با کسی بد حرف بزنم نباید انتظار احترام داشته باشم اما من با کسی این طور صحبت نمیکنم که بشینم فکر کنم حالا اگه اون این طوری گفته بود من چه احساسی بهم دست میده. من این ها رو میگم که اگه غلط دارم فکر و رفتار میکنم بهم بگی. این همه دختر کم سواد بی برنامه. مگه مجبوری اومده که وسط حرف من میپره و برنامه های من رو کم اهمیت جلوه میده؟

درمورد دوستم خیالت راحت. اولن که از اول دوست پسر نبود هی میگی دوست پسر. دوست بود. بعدم الان ارتباطم کمتر شده. عوضش وقتی کاری یا سوالی داشته باشه هر کاری داشته باشم براش وقت خالی میکنم و تا جایی که از دستم بربیاد کمکش میکنم اخه ارتباطم رو محدود کردم به کاری و درس. دلیلش هم اینه که از همون اول صادقانه هوام رو داشته و خیلی رو دوستیش حساب میکردم اما برای خواستگارهام با منت وقت اشنایی میزارم و به روشون میارم که لطف کردم با این که میدونم کار درستی نیست اما با فیدبکی که ازشون گرفتم میبینم این طوری انگار با ارزشتر میشم و برا همین معمولا رویه ام اینه.
اینا چیزهایی هست که داره توم نهادینه میشه اگه بده بگین بده.

چیزهای دیگه ای هست که به نظرم مهم تر از ازدواجه. نمیدونم باید بهشون بی تفاوت باشم و بزارم بمونن یا نه؟ اول این که با اومدن خواستگارها باعث شد پی ببرم که چه قدر از درون به خودم مغرورم. اصن با دوست و همکلاسی و ... این طور نیستما. نه تو خودم دربارشون فکر میکنم نه تو رفتارم. اما در برخورد با خواستگارها پی بردم که چه قدر ناخودآگاه مغرور میشم وقتی یکی به عنوان خواستگار میاد جلو. اولا خیلی با غرور باهاشون رفتار میکنم. طرز فکر و برنامه ها و سبک زندگیم برام میشه بهترین مدل و اگه طرفم توی موردی متفاوت باشه تو خودم فکر میکنم چه قدر عقب مونده است یا چه اعتماد به نفسی داره با این قیافه اش یا خانوادش یا مدرکش یا درامدش یا ... و این رو رفتارم باهاشون هم اثر میزاره بدون عذاب وجدان و جالب اینه که میبینم جذب تر هم میشن (با وجود جواب منفی هنوز هستن!). مثلا حتی دوستم هم که باهاش خوبم وقتی غیر مستقیم حرف ازدواج میزد تو ذهنم از ارزشش کم میشد حالا نه به اندازه بقیه اما با خودم فکر میکردم وا این حالا حالاخا باید بدو بدو کنه که تازه بشه هم سطحم تازه با این طرز فکراش. اما با بقیه اقشار اصلا این طور نیستم.

و چیز دیگه اینه که فکرم داره راجع به پوشش عوض میشه و این من رو نگران میکنه. مثلا برای اون اقا چادر ارزش بود و من تو فکرم این نشست که پس چه بدرد نخوره. من هیچ وقن چادر دوست نداشتم و از این حرف ها که میگن ارایش برا نامحرم خوب نیست و ... اصن خوشم نمیومده اما اگه کسی چادری بود یا طرفدار چادر از ارزشش پیشم کم نمیشد. خودم حجابی که فکر میکردم درسته و تو چارچوب منه رو داشتم. میدونی چی میخوام بگم؟ مثلا الان تو فکرمه که اینا به این مسائل کم اهمیت نمیپردازن چه وضعشون بهتره (تو یونی دختر یا تاپ و دامن بیاد هیچ کس اصن اهمیت نمیده کلا واقعا فهمیده ترن) بعد مثلا میبینم که اون اقا براش این ارزش بود یا چه قدر بچه ها عکس که تشویق به چادر میکنه و افراد غیر چادری رو خبیث جلوه میدن میزارن برام بی ارزش تر میشن هم ادم های این طوری و هم کلا این مفاهیم. قبلا این نبودم برام اهمیت نداشت اما دیدم هم بد نمیشد. حالا نمیدونم این درسته؟ غلطه؟ اهمیت بدم؟ ندم؟ مثلا شده ازم درباره شالم بپرسم و من خیلی عادی و بی میل جواب میدم یا حتی میگم یه چیز شخصیه اما درباره نماز میپرسن بعضی وقت ها که تو دفترم میخونم و دوستام میبینن برا توضیح دادنش شوق دارم. حس میکنم برام افت داره که بگم فلسفه حجاب برای نامحرمه (اخه برای من این طور نیست بیش تر یه سبک پوشش هست) چون باعث دید بد میشه که مگه چه قدر ندیدپدید میتونن باشن و دوست ندارم بفهمن که دغدغه هم کشوری های من ایناست. نمیدونم؟

سلام خانم شیوا
این ماه خدا حسابی از خجالتم دراومد و هزینه مالی نسبتاً زیادی دادم لپ تا-م هم درست نشد و مجبور شدم یکی بخرم/
الهی شکر که صدمه به پولم خورد.

شونصد بار تاپیک تون رو مرور کردم و می تونم فقط براتون دعا کنم که بفهمید دارید چه کار می کنید ، یه بار دیگه شاید بد نباشه تاپیک های گذشته تون رو مرور کنید چون برای من خیلی تغییر کردین ،دغدغه ها ،افکار ، روحیات ،نگرش ، البته برای من تعجبی هم نداره هم بسیار ناپخته هستین و هم به اقتضای جوونی تون عصیان گرتر .

مرد و زن نداره ، کسی که فلسفه حجاب رو نمی دونه فلسفه نمازش رو هم نمی دونه ، البته بیان موضوع جهات مختلفی داره ولی اصلی ترین دلیل اش رو نمی دونه.

توی یکی از تاپیک ها نوشته بودین مگه آدم چند بار زندگی می کنه ؟

وقتی ایمان تون به معاد که دومین اصل از اصول عقاید دینی تون هست این قدر ضعیف شده که حتی چنین حرفی رو هم به زبون میارین باید خیلی حواستون به خودتون باشه ، چون شیطون بد جور داره بازی تون میده ،پیشنهاد میکنم فیلم تلقین رو دانلود کنید و ببینید توش دی کاپریو هست (این رو گفتم که توی سرچش درست پیداش کنید)شیطون میشه گفت به همین شکل توی هسته مرکزی فکر ما یه ایده ایجاد میکنه و بعد تا ثریا می رود دیوار کج .

راستی یکی از دلایل ناراحتی ام این بود که قول داده بودین مشاوره تخصصی بگیرین ، من که نگفته بودم مشاوره ازدواج بگیرین که در اون مورد حرف های مدیر همدردی یا فرشته مهربان رو قبول داشته باشین ؛ اگرچه اگر یه روزی عقلی به کله تون اومد خواهید فهمید همون ها درسته که اومیدوارم اون روز دیر نشده باشه. من میخواستم شما مشاوره بگیرید تا اشتباهاتتون رو در مورد کلیت زندگی بفهمید ، مهارت های درست رو برای انتخاب و فهم درست بیشتر کنید مخصوصاً با توجه به محیطی که توش هستید.
ولی با توجه به سیری که دارید طی می کنید و فقط دنبال :

پی مصلحت مجلس آراستند
نشستند و گفتند و برخاستند

هستید چندان امیدی ندارم و تنها می تونم دعاتون کنم.

ما آدم ها همیشه از خدا گله داریم که من چرا ولی حتی نمی دونیم با خدا چه عهدی بستیم چه برسه به این که به عهد مون وفا کنیم در حالی که قرارمون با خدا این بود:

«أَوْفُوا بِعَهْدِى أُوفِ بِعَهْدِكُمْ: پیمانى كه با من بسته اید وفا كنید، تا من نیز به پیمان شما وفا كنم. »

راستی یادمون میاد اون وقت هایی که احساس میکردیم در آغوش امن خدا هستیم چه عهدهایی با خدا بستیم:

{وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى ضُرٍّ مَسَّهُ كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفينَ ما كانُوا يَعْمَلُون‏}(يونس/12)
و چون انسان را گزند و آسيبى رسد، ما را [در همه حالات‏] به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده [به يارى‏] مى‏ خواند، پس زمانى كه گزند و آسيبش را برطرف كنيم، آن چنان (به راه غفلت و ناسپاسى) مى‏ رود كه گويى هرگز ما را براى برطرف كردن گزند و آسيبى كه به او رسيده [به يارى‏] نخوانده است!! اين‏گونه براى اسراف كاران اعمالى كه همواره انجام مى‏ دادند، آراسته شده .

خدایا غلط کردم خودت ببخش.