رفتارهای مادرم باعث میشه خودموتوی خونه زندانی کنم

رفتارهای مادرم باعث میشه خودموتوی خونه زندانی کنمو عذاب روحی بکشم
شایدبعضیها موضوع قبلی من درباره پیشنهاد خواستگار های نامناسب از طرف مادرم رو خونده باشن ولی من واقعا دارم عذاب میکشم .واقعا دوساله هرروز که کاری دارمومیخوام از خونه بیرون برم اول این مغازه دار سرکوجمون یادم میفته بخصوص اگه مادرم رفتار خاصی داشته باشه موقع رفتن و خیلی خیلی موارد خودموتوی خونه زندانی میکنم و هیچ جا نمیرم این همه زحمت درس خوندم این همه خستگی کشیدم این همه هزینه کردم که اینجوری خونه نشین بشم؟

ازرتارش خسته شدم زجر میکشم رفتارشومیبینم مثل کسیکه دارن حقشو میخورن خشم سراسر وجودمو میگیره دیگه خیلی به ندرت پرخاش میکنم و به یکی دو جمله بسنده میکنم بعضی وقتام خیلی اروم میگم

بهم میگن منطقی با مادرت صحبت کن یا اگه تکرار کرد بی محلی کن خودش ول میکنه .ول میکنه؟ الان بیشتر از سه ساله که تا سیب و گوجه های این رو میبینه و دوتا جمله باهاش حرف میزنه روزی نیست که نیاد دوجمله درابرش حرف بزنه با اغماض فراوان هفته ای نیس که نگه میوه فروشه ..........

منطقی صحبت کنم با مادری که شصت سال رو تموم کرده ولی وقتی با این ادم هم کلام میشه مثل دختر بچه های پونزده ساله یاد خاطر ات دوران نامزدیش میفته واسه خودش میره تو فکر و خیال .بد تر از اون یکدفعه میاد یک جمله میگه که میوه فروشه میگه فلان.....
با احترام به همه اونها که پدر یا شوهر میوه فروش دارن روزگارشون خوش.

میوه فروشه داداشه منه؟پسر خالمه؟ در حد منه؟ من میخوامش؟ چرا اینقدر دربارش حرف میزنه ؟ چندبار اروم بهش گفتم این ادم به درد خودت میخوره؟ چندبار دعوا کردم باهاش؟

پس چیکار کنم که اسمشو نیاره تو خونه؟ من بیرون نمیرم که این منو نبینه چون بلافاصله مادرم به بهانه ای میره توی مغازش و ما ماجرا داریم میفهمید من سه ساله دارم برای این موضوع زجر میکشم زجرررررررر.

مردم به خدا به قران مردم. مادرم دست نمیکشه هیچی .من چیکار کنم رفتار و حرفای مادرم مثل رادیو تلوریون باشه برام مثل اخبار باشه؟ من چیکار کنم این دوتا مادرم و مغازه داره نیاند تو ذهنم؟ من چیکار کنم که اینجوری عمرم هدر نره

به من میگن بزو سرکار خب اونجوری که هرروز روزی دومرتبه اعصاب خوردی دارم موقع رفتن و افتضاح تر از اون موقع رسیدن به خونه مادامیکه بخوام بیرون اطاقم باشم.میتونم از اطاقم اصلا بیرون نیام

میگن درس بخون به درس فکرتو مشغول کن. من چطوری میتونم درس بخونم وقتی اگه یکروز خواستم از خونه بیرون برم تا یک هفته اعصابم خوردم از حرفا و رفتارای مادرم که ازشون بیزارم

سلام گلم

امیدوارم وقتی اینارو میخونی حالت خوب باشه و با اعصاب خوردی نخونی ...

میدونی چی به ذهنم اومد وقتی ابتدای حرفاتو خوندم ؟! تا وقتی که تو توی خونه بمونی مادرت بازم از این حرفا میزنه ...

حالا اینکه چرا ؟ بماند....

تو مسئله اصلیت چیه ؟ اون حرف تو دلت که باعث میشه از این رفتارای مادرت تحملت کم بشه چیه گلم ؟

راستی بما بگو چندسالته و چی خوندی ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یاس پاییزی

سلام گلم

امیدوارم وقتی اینارو میخونی حالت خوب باشه و با اعصاب خوردی نخونی ...

میدونی چی به ذهنم اومد وقتی ابتدای حرفاتو خوندم ؟! تا وقتی که تو توی خونه بمونی مادرت بازم از این حرفا میزنه ...

حالا اینکه چرا ؟ بماند....

تو مسئله اصلیت چیه ؟ اون حرف تو دلت که باعث میشه از این رفتارای مادرت تحملت کم بشه گلم ؟

راستی بما بگو چندسالته و چی خوندی ؟

---

سلام خیلی ممنون از شما که بجای اینکه بزنی توی گوش من که چرا میگی فلانی بد است اینجوری صحبت کردی

اینجا به من میگن مهندس:311::311: چون یکبار گفتم اخه من مهندسم منو به میوه فروش چه و خیلیا اومدن جبهه گرفتن که توهین نکن و...

خب مساله اصلی اینه که من هم مثل خیلیا دلم میخواد اگه خواستم شوهر کنم با یک فرده تحصیلکرده بالاتر از خودم و متشخص باشه نه با این ادم که هرکی میخواد بهخوادش من نمیخوامش.الان سه ساله هرروز که مادرم میبیندش .....مادرم فوق العاده احساس محور و خیال پرداز و... هست

و خب زمان دانشگاهم خیلی ادمهای تحصیلکرده من رو میخواستن چون هیچ موقع باهاشون وارد رابطه نشدم که میگم چرا نمیتونم بگم نیت همشون چی بوده ولی یکی دو موردشون که به خاطر رفتارای کاملا تابلو و موقعیتشون کاملا مشخص بود ازدواجی هستن حتی یکنفرشون یکبار که روزای اخر ترم بود دنبالم اومده بود که حرف بزنه صدای پاش رو نشیدم ولی رو برنگردوندم و واقعا چند مورد از جمله این یکی رو خودم هم خیلی دوسش داشتم ولی جرات نداشتم بگم من بک بیماری دارم .جراتشو نداشتم چون خیلی احتمال داره توذوقشون بخوره بهرحال من سالم سالم نیستم و مشکلم تاحدی جدی هست که ظاهرم خیلی وقتا نشون نمیده مگه خسته باشم.درواقع من الان یعنی حاضرم ازدواج نکنم ولی با این ادمهایی که مادرم براشون غش و ضعف میکنه هم ازدواج نکنم حالا چه بسا اونها هم بفهمن نخوان ولی چندمورد هم تاحدی میدونشتن یعنی مال همون محیط بیمارستان بودن ولی باز خواستن و من نخواستم .ولی بهرحال افتضاح ترینشون مین مورد هست که بدبختانه بدبختانه نزدیک خونمون هست و هرروز مادرم میبیندش وخیلی وقتاهم همینطوری سرشو یمکنه تومغازش و فقط یه قیمت میپرسه .
بهرحال من حاضرم ازدواج نکنم ولی با شنیدن اسم همیچین کسایی که تو رنج خواستم نیستم خورد هم نشم.فهمیدین چی شد؟

سلام شبنم

شاید خیلی خوب وضعیت تو رو درک نکنم ولی خب تا یه حدی میتونم حدس بزنم که شرایط خوبی نداری.


با یاس پاییزی موافقم که زیاد موندنت تو خونه تا یه حدی میتونه تو این رفتارای مادرت تاثیر داشته باشه.

باور کن اگه بری سر کار شدت این رفتارا کمتر میشه.چون هم خودت اعتماد به نفست میره بالا هم مادرت می بینه داری میری سرکار و برای خودت یه استقلالی کسب کردی و دلش نمیاد خیلی اسم آدم های ناجور رو پیشت بیاره.

ولی به نظر من اکثر مادرای ما هر از گاهی از این رفتارای ناشیانه از خودشون نشون میدن.

داخل پرانتز بگم که من مادرمو دیوونه وار دوسش دارم ولی خب هر از گاهی از این رفتارا حالا با شدتی کمتر از مادر شما نشون میده.مثلا بخوام مثال بزنم:

من تنها دختر فامیل هستم که مجردم و وقتی بحث ازدواج مطرح میشه و همه بهم میگن چرا ازدواج نمیکنی به شوخی میگم که آره میخوام همه رو بفرستم خونه بخت و بعدش واسه خودم آستین بالا بزنم،حالا مادرمم این جمله رو خیلی به شوخی بین جمع عمه و خاله میگه که مثلا کاش این آی تک رو هم شوهرش بدیم از دستش خلاص شیم ولی واقعا منظوری نداره،تا اینکه ما هفته پیش تو یه جمعی بودیم که همه فامیل بودن و این شوخی مامانم رو قبلا شنیده بودن ولی یه نفر از آشناهای دور هم اونجا بود که وقتی دوباره بحث ازدواج شد و مامانم این شوخی رو کرد اون شخص فکر کرد من واقعا خواستگار ندارم و داشت منو واسه پسر بیکارش که واقعا از اراذل و اوباشه لقمه میگرفت:97:تا اینکه از یکی از فامیلا در مورد کار و بار من پرسید و حساب کار اومد دستش که نباید از یه شوخی مادرانه که ناشی از بی سیاستی اکثر مادرای ایرانیه این جوری برداشت بکنه.

خلاصه تو راه که داشتیم برمیگشتیم خونه من همش به مادرم غر میزدم که آخه مامان من چرا همچین شوخی ای رو پیش همچین آدمایی میکنی که اونام فکر کنن من بی شوهر موندم و پسر اراذل و اوباششون رو واسه من در نظر بگیرن.مامانم در جوابم میخندید میگفت ای بابا آی تک سخت نگیر دیگه حالا من یه چی گفتم اون خانمه هم به حد عقل خودش برداشت کرد.منم دیگه واقعا حسشو نداشتم بشینم واسش توضیح بدم.


این فقط یه نمونه بود.قبلا هم مادرم از این رفتارا داشته که منو به حد جنون رسونده:311:ولی دیگه به خودم میگم باید بیخیال باشم.

پیشنهادم به شما:سرگرم کردن خودت با کار+یکم بیخیالی نسبت به رفتارای مادرت


موفق باشی:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shabnam22

سلام خیلی ممنون از شما که بجای اینکه بزنی توی گوش من که چرا میگی فلانی بد است اینجوری صحبت کردی

اینجا به من میگن مهندس:311::311: چون یکبار گفتم اخه من مهندسم منو به میوه فروش چه و خیلیا اومدن جبهه گرفتن که توهین نکن و...



:311::311:



خب مساله اصلی اینه که من هم مثل خیلیا دلم میخواد اگه خواستم شوهر کنم با یک فرده تحصیلکرده بالاتر از خودم و متشخص باشه نه با این ادم که هرکی میخواد بهخوادش من نمیخوامش.الان سه ساله هرروز که مادرم میبیندش .....مادرم فوق العاده احساس محور و خیال پرداز و... هست


و خب زمان دانشگاهم خیلی ادمهای تحصیلکرده من رو میخواستن چون هیچ موقع باهاشون وارد رابطه نشدم که میگم چرا نمیتونم بگم نیت همشون چی بوده ولی یکی دو موردشون که به خاطر رفتارای کاملا تابلو و موقعیتشون کاملا مشخص بود ازدواجی هستن حتی یکنفرشون یکبار که روزای اخر ترم بود دنبالم اومده بود که حرف بزنه صدای پاش رو نشیدم ولی رو برنگردوندم و واقعا چند مورد از جمله این یکی رو خودم هم خیلی دوسش داشتم ولی جرات نداشتم بگم من بک بیماری دارم .جراتشو نداشتم چون خیلی احتمال داره توذوقشون بخوره بهرحال من سالم سالم نیستم و مشکلم تاحدی جدی هست که ظاهرم خیلی وقتا نشون نمیده مگه خسته باشم.درواقع من الان یعنی حاضرم ازدواج نکنم ولی با این ادمهایی که مادرم براشون غش و ضعف میکنه هم ازدواج نکنم حالا چه بسا اونها هم بفهمن نخوان ولی چندمورد هم تاحدی میدونشتن یعنی مال همون محیط بیمارستان بودن ولی باز خواستن و من نخواستم .
بهرحال من حاضرم ازدواج نکنم ولی با شنیدن اسم همیچین کسایی که تو رنج خواستم نیستم خورد هم نشم.فهمیدین چی شد؟

---

1- هر دختری باید برای ازدواج معیارهای داشته باشه"متعادل". به اینش که فکر کردی تا حالا...

2- مادرت چون اینجا نیست پس حرفی دربارش نمیزنم .. من تو کار قضاوت کردن نیستم... که چرا اینجوریه بده خوبه یا هرچی...

3- خیلی خوبه که فرق خواستگار واقعیو با بقیه میدونی و دچار اشتباه و توهم نمیشی

4- احتمالا کسی رو دوس داشتی تا حالا...گفتی خودت!!

5- بیماری یا هرچیزی نباید بذاری رو اعتماد به نفست تاثیر عمیق بذاره که بخاطرش موقعیت هاتو بخاطرش رد کنی..کسی که تورو بخواد و زوج تو میشه اینا براش حل شده اس...تازه اگه درمان پذیر هم باشه که دیگه اصلا نباید فکرشم بکنی... همه یجور فکر نمیکنن پس خواهشا تو همه رو یجور نبین گلم و بجاشون تصمیم نگیر :43:





نظر من اینه که رو این دوتا مورد کار کنی مشکلت حل میشه (مادرتم به فکرته اما تو میتونی با کمی تغییر نظرشو درباره خودت عوض کنی-بخوای یه روزه حل بشه نتیجه نمیگیری- صبر میباید ... )


اول - اگه کسی رو دوس داشتی که الان دیگه مورد از دست رفته اس ، رهاش کنی از قلب و ذهنت ...

راه رو برای بقیه بسته آن محبوب:311:



دوم - روی اعتماد به نفست کار کن : به تحصیل ،کار ، کلا مورد علاقه هات فکر کن ... انجامشون بده ... حتما حتما از خونه بیرون برو این احتمالا تو ذهن تو و مادرته .... اون بنده خدا میوه فروشه روحشم خبره نداره شاید و این ذهنیت توئه که باعث میشه این فکرو دربارش بکنی و دلت نمیخواد حتی از جلوی مغازه اش رد شی (پیشنهادی چیزی داده ؟ یا مادرت از اخلاق و موقعیتش خوشش اومده و مناسب تو میبینه ؟) اگه اینطوره با خیال راحت برو اولین بار که بری دفعه های بعدی راحت تره هرچی هست خونه نمون (اینجوری مادرتم کمتر غصه میخوره تو دلش ) کم کم همه چی حل میشه ...

تا موردی هم پیشنهاد میدن گارد نگیر سریع بشین بررسی کن قشنگ معیاراتو بگو ببینن که اصلا مناسب تو نیستن...
گلم ذهن خوانی خواستگاراتو نکنی که فرصت سوزی شه جلسه اول خواستگاری که طی شد کم کم درباره این چیزا حرف بزن ولی دقت کن از موضع ضعف نحرفی و خودتم دست کم نگیر اعتماد به نفس داشته باش :72:


.. بازم اگه مسئله مهم تری هست که نگفتی بهمون بگو سنتم نگفتیا

سلام یاس و ای تک ممنون از هردو
این جواب هردو نفرتون هست

یک سری چیزها رو نمیفهمم برام سواله و شاید لازم هم نیست که بفهمم
واقعا مادرم و بخاطر اون بابام خیلی اسم این ادم رو تو خونه میارن ،واقعا چرا؟ چرا مادرم اینقدر بیخودی میره مغازه این ادم؟ چرا اینقدر این ادم باید براش مهم شده باشه؟ چرا اینقدر روش حساس شده که تا من از خونه میرم بیرون میره مغازش واکنش اون رو ببینه
از همه اینها مهم تر چرا با وجود اینکه من گاهی غیر علنی که بخواد درباره این ادم باشه و ده ها بار علنی اسم این ادم رو اوردم و گفتم این ادم بدربخور نیست و مزخرفه و بدرد خود مادرم میخوره اما هیچ اثری این همه حرف و دعوا مرافعه روی مادر من نداشته و هر روز از یک در جدید وارد میشه.مثلا قبلا میگفت میوه فروشه الان میگه پسره میوه فروشه یعنی که سنش بالانیست و این رو هم یکبار به من گفته. گاهی تنها جوابی که به ذهنم میخوره اینه که مادرم فکر میکنه من با تمام پسرای عالم از جمله این دوست هستم و اینا ادا واطواره.(نگید چرا مادرت اینو میگه و ریشش چیه که خب مادرمن مشکل داره هیشکی حتی اونها که دخترشون چهارتا دوست پسر هم داره همچین دربارش فکرنمیکنن)

حالا برسیم به جواب مادر شما ای تک ، صد ررحمت به مادرشما . مادر من عملا برای هر پسر مجردی ذوق میکنه و همیشه تا به یک پسر میرسه فقط ااز ازدواج حرف میزنه حتی یک غریبه که میبینه میپرسه زن داری؟ و اینو بهتون بگم عملا دخترشو پیشنهاد میده یعنی باورتون نمیشه نمیدونم چی تو نگاه و رفتارش هست که ما هرکجا که با این ادم رفتیم تو همون برخورد اول مینشاختنش و...... و هیچ مورد از ادمهایی که پیشنهاد داده ادم حسابی نبود همه قشر بیسواد حداکثر دیگه خیلی حداکثر شاید دیپلمه. وگرنه شاید بدم هم نیاد وقتی یه ادم حسابی ببینه مارو پیشنهاد بده!

یاس پاییزی من الان بجثم ازدواج نیست حرفاتون خوبن ولی الان بحث من این نیست .

من حرفم اینه که چطوری حرفا و کارای مادرم و این جور ادمها بخصوص این مورد میوه فروش که سرکوچمونه رو تو ذهنم نشنیده بگیرم؟؟الان سوالم اینه

راستی من خودم هم باتوجه به اینکه دیگه بعد از یکی دوسال بیرون رفتن با مادرم فهمیدم مردم از رفتارش میفهمن میخوان دخترشو شوهر بده و عملا خودشو که با پسرای مجردمثل این میوه ایه بحث رو باز میکنه و بهشون رو میده میدونم اگه این ادم به خودش رو بده صد در صد تقصیر مادرمه وگرنه اگه توهمات مردا رو نادیده بگیریم حتما متوجه شده برای من اهمیتی نداره و من خودم هم فکرمیکردم شاید خیال پردازی مادرم باشه ولی همین چندوقت پیش در ادامه نقل از این اقا پدرم فرمودن میوه فروشه فلان ماشین خریده(خدایی این چه ربطی به ما داشت وداره!!) بعد چند روز بعدش از خونه اومدم بیرون همین که از مغازه این میخواستم رد بشم البته من هیچموقع از مغازش رد نمیشم و طرف دیگه خیابون میرم دزدیگر ماشینشو زد که توجه من رو جلب کنه و فهمیدم نه همش تخیل مادرم و من و تو ذهن ما نیست (میتونم بگم صد در صد اون صدای دزدیکر اتفاقی نبوده و عمدی بوده کی وقتی ماشینش تو مغازه چند قدمیشه جلوی چشمش بیخودی یا برای چک کردنش صداشو درمیاره)

من میخوام نسبت به حرفای مادرم در این مارد بی تفاوت بشم و یکجوری این ادم میوه فروش رو توی ذهنم حذف کنم تا اصلا ندونم که هست که بخوام نسبت به رفتن مادرم در مغازش یا اصلا بودنش حساس باشم من اینو میخوام ازتون بهم کمک کنید

من راهکاری که بنظرم رسید و گفتم کلی بود و اگه بخوام ریزتر بشم بازم میگم توی خونه نمون ...+ یه روش میگم پایین تر
باور کن بعد شش ماه اثری از اون حرفا نمینونه ...

اما تو میخوای چند روزه حل شه ؟ !

همیشه وقتی راهی جواب نمیده (کاری که تو تا حالا کردی ) راه دیگه رو باید امتحان کرد ( راهی که مورد دوم توضیح دادم)

من عادت دارم مختصر مینویسم ....سعی میکنم به حاشیه نرم تو تایپیکا -خواننده خسته میشه و زمان کافی هم نداشته باشه چیزی عایدش نمیشه.

اگه حوصلشو داری میگم برات
در مورد جمله پایانیت:
اول بگما من خودم هرگز موقعیت سازی نمیکنم برای اینکه حرفایی زده شه که خوشم نمیاد و اگه پیش بیاد :
روشی که خودم بلدمو میگم جواب گرفتم ازش...

من وقتی به یک چیز که مدام تکرار میشه دوس ندارم بشنوم گوشامو میگیرم (زیرپوستی-مثلا خودمو اون لحظه تو یه فکر دیگه میندازم-حواسمو پرت میکنم) -کمیشو میشنوم البته و جز چکیده ای از حرف که بیشتر از یک جمله نمیشه تو ذهنم نمیمونه - بعد میشینم تو یه فرصت مناسب در مورد یه چیز دیگه که حرف میزنیم جوابیه اون حرفو که آماده کردم میگم وسط حرف زدنا با لحن آروم و لبخند(کلمات تند رو حذف میکنم) کلمات تیز مثل تیزی میمونه خراش میندازه و کارایی لازمو نداره پس بکار نمیبرم اصلا !

یک بار دوبار سه بار و...تکرار میشه و دوباره مشابه همون حرفا رو میشنوم و باز گوشامو میگیرم(زیرپوستی)-.................نداره پس بکار نمیبرم اصلا !
و سر یکی دوماه دیگه چیزی از اون مورد بگوشم نمیرسه که حساسیت ایجاد کنه. برای تو میگم شش ماه -هرچقدر بهتر انجام بدی اینکارو زمانش کمتر میشه برای به نتیجه رسیدن ...

اینکه تو روی یکی یه حرف پس زننده بزنی واکنش جالبی نیست -هم اونارو وادار به واکنش میکنه هم تو رو غیر منطقی نشون میده


گل من سعی کن رو مورد دوم هم بیشتر کار کنی پست قبلی گفتم. آینده رو برای خودت ترسیم کن و قدم هاشو بردار بزار بدونن تو به زندگیت اهمیت میدی و براش برنامه داری :72:


پ.ن
زندگی تعبیرهای مختلفی داره مثلا مثل کش میمونه هرچی سفت تر بکشی وقتی بهت بخوره بدتر دردت میگیره و آروم اینکارو انجام بدی نوازشت میکنه انگاری تازه خندت میگیره با کدوم حالت بهتره؟!

میگن زندگی رو آسون بگیری آسونه من اضافه میکنم به شرطی که همه چیزو باهم نخوای ...

یاس پاییزی میتونم کمی باشما درددل کنم و راهنمایی بخوام؟ کسی دیگه هم نظری داشت بگه

میدونی چیه؟درسته من زودرنج هستم متاسفانه ولی خانواده و دور وبری هام هم زیادی توهیت کننده هستند
درسته ادم باید روح بزرگی داشته باشه که کارهای دیگران رو به دل نگیره ولی خب به هردلیلی من روحم بزرگ نیست
مستقیم تر بگم؟ ما کلا فرهنگ فامیلیمون اینطوریه که به زندگی دیگران گیر بدن تهمت بزنن بدبین باشن و کاوش کنن تاحدیکه ت و اینجور شرایط خیلیا با مشکلات زیاد روحی روانی شناختی دچار میشن طوریکه ما خیلی ادمای تحصیلکرده هم داریم که پارانویید دارن. مثلا یکروز یکی از فامیلای نزدیک خونمون بوود من فکر میکردم چون این خانواده اکثرا تحصیل کرده هستن با فرهنگ هم هستن کمی پبششون رفتم برخلاف بقیه فامیل که پیششون نمیرم. یک لحظه شوهرش یه نگاه به من انداخت او ن خانم هم دید .باور کن من جواب نگاه اون اقاق رو ندادم و سرمو چایین انداختم. البته این اقا گویا از قدیم میگفتن به خانمش خیانت کرده بوده بهرحال.
نمیدونم این خانم که فامیل نزدیک من بود و شوهرش جای پدرمن.چون دختر بزرگش از من بزرگ تره.چه رفت به دخترش گفت که چند وقت بعد که پیش دخترش بودم همچین رفتار میکرد انگار من میخوا م شوهرشو بدزدم.اگه یک جمله ای میگفتم که شوهرت توش بود بعد چه واکنشی ازش میدیدم.اخه مثلا شوهرش ادمه مهمی براشون حسای میشه و مثلا تحصیلکرده است و ...

اینها همش درحالیکه من حتی یک نگاه هم به شوهرش ننداختم و اصلا همچین ادمی نیستم.مثلا فامیل ما ارایش رو بدترین کار میدونن ولی همشون همیشه درحال تهمت و ازار دیکران هستن و کلی هم زیارت میرن!

خود مادرمن هم از این فامیل هست تازه ادمیه که مادرش گویا خیلی باهاش بدرفتاری داشته و نادید گرفتش.باور کن نمیدونم چه فرهنگیه که وقتی عروس میکه من غذای دسته جمعی دوست دارم هفته بعد مادرشوهره براش مهمونی میگیره ولی اونوقت دختراشونو....

همین مادرمن هم فهمیده من حساسم و علاوه به اینکه گاهی فرهنگشو خیلی وقتام عمدا میخواد اذیت کنه. هرروز یه تهمت و داستان جدید میسازه. مثلا هفته پیش من دوبار با ازانس رفتم جایی به بابام گفته ازانس نبوده و رفیقش بوده. این پارانویید نیس و دیگه اخلاق و شخصیت مادرمنه

من میدونم با حرف مفت کسی رو دار نمیزنن و کاملا میشه تحقیق کرد که اون اژانس بوده . حتی همون موقع که جلوی مادرم زنگ زدم اژانس میتونست بزنه زو یتکرار و بپرسه اونجا کجاست. اما مادر من فرض رو به عکس این حالت گذاشته یعن یقطعا اژانس نبوده. خب دیگه واضح تر از این که نمیتونم جلوی چشماش زنگ بزنم با تلفن خونه که ببینه کجا زنگ زدم. تازه فامیل و مادرمن به شدت روی ارایش حساس هستن و کسی که ارایش کنه رو بد میدونن البته تمام فرهنگ همه جا الان فکر کنم همینه. ولی اونروز من ارایش که نداشتم که هیچ سرولباسم خیلی هم داغون بود

و همیشه با اینجور رفتارا اذیتم میکنه. خواهرام هم خیلی بد شدن. رفتارشون توهین امیزه حرفاشون بده .خیلی بد رفتار میکنن

میشه به من کمک کنید تو همچین شرایطی چطوری زندگی کنم که روحم بزرگتر بشه زودرنجیم رفع بشه و کمتر اذیت بشم؟

- - - Updated - - -

اینکه دیر به دیر میام اینه که خیلی بی حوصلم ساعت ها میشینم فکر میکنم که چکار کنم این شرایط بهتر بشه ولی به نتیجه ای نمیرسم. حتی حوصله موسیقی که تفریح همیشه من بوده رو هم ندارم و حداکثر روزی یک دوساعت تلوزیون نگاه میکنم
حتی ح.صله چرخ زدن تو اینترنت رو هم ندارم براهمین اینجا هم نمیام و حوصله تلپیک کردن ندارم وگرنه سه روزه میخواستم بیام اینجا باهات حرف بزنم
اینم بگم من هم از بس که از خانوادم بدی دیدم بد شدم .دیگه ادم سابق نیستم .عصبی شدم ز.د عصبانی میشم و حوصله مهربونی کردن به کسایی که نمیفهمننش رو ندارم

- - - Updated - - -

نمیدونم چرا تو خانوده من حتی خواهرای تحصیلکرده و سرکار رفته م و حتی تحصیل نکرده .وقتی میگم دکتر رفتم درحالیکه میدونن مشکل جدی بوده شاید هم فکر میکنن جدی نبوده. فکر میکنن بی دلیل رفتم دکتر یا مثلا برای دکتر رفتم دکتر.
همیشه میگم مگه خودشون با دکترا چیکار کردن که فکر میکنن ماهم مثل خودشونم.

نمیدونم چرا برخلاف اینها من هیچوقت دیگران ر و از جناح خودم قضاوت نمیکنم ولی اینها میکنن. مگه من از کره دیگه اومدم که همه چیزم با اینها متفاوته؟

اخه من خودم هم نمیخوام مثل اینها باشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shabnam22

ما کلا فرهنگ فامیلیمون اینطوریه که به زندگی دیگران گیر بدن تهمت بزنن بدبین باشن و کاوش کنن تاحدیکه ت و اینجور شرایط خیلیا با مشکلات زیاد روحی روانی شناختی دچار میشن طوریکه ما خیلی ادمای تحصیلکرده هم داریم که پارانویید دارن. مثلا یکروز یکی از فامیلای نزدیک خونمون بوود من فکر میکردم چون این خانواده اکثرا تحصیل کرده هستن با فرهنگ هم هستن کمی پبششون رفتم برخلاف بقیه فامیل که پیششون نمیرم. یک لحظه شوهرش یه نگاه به من انداخت او ن خانم هم دید .باور کن من جواب نگاه اون اقاق رو ندادم و سرمو چایین انداختم. البته این اقا گویا از قدیم میگفتن به خانمش خیانت کرده بوده بهرحال.
نمیدونم این خانم که فامیل نزدیک من بود و شوهرش جای پدرمن.چون دختر بزرگش از من بزرگ تره.چه رفت به دخترش گفت که چند وقت بعد که پیش دخترش بودم همچین رفتار میکرد انگار من میخوا م شوهرشو بدزدم.اگه یک جمله ای میگفتم که شوهرت توش بود بعد چه واکنشی ازش میدیدم.اخه مثلا شوهرش ادمه مهمی براشون حسای میشه و مثلا تحصیلکرده است و ...

---

شبنم جان

شاید خودت هم متوجه نباشی و ناخواسته این رفتار را داری
ولی اون مشکلی که می گی مادرت و اقوامت بهش دچار هستند، خودت هم دچارشی.

این ماجرایی که تعریف کردی هیچ دلیلی و نشانه ای نداره که اون خانم به شما و همسرش شک کرده باشه. ولی خودت تفسیر کردی و بریدی و دوختی و ... دفعه بعد هم با دختر اون خانم و همسرش داستان ساختی تو ذهنت.

در مورد مادرت هم، می دونی که مریضه و مشکل داره،
باید تمام سعیت را بکنی که حرفهاش را نشنوی. توی ذهنت و خلوت خودت تکرارش نکنی. مادرت را نمی تونی عوض کنی، پس باید روی خودت کار کنی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

شبنم جان

شاید خودت هم متوجه نباشی و ناخواسته این رفتار را داری
ولی اون مشکلی که می گی مادرت و اقوامت بهش دچار هستند، خودت هم دچارشی.

این ماجرایی که تعریف کردی هیچ دلیلی و نشانه ای نداره که اون خانم به شما و همسرش شک کرده باشه. ولی خودت تفسیر کردی و بریدی و دوختی و ... دفعه بعد هم با دختر اون خانم و همسرش داستان ساختی تو ذهنت.

در مورد مادرت هم، می دونی که مریضه و مشکل داره،
باید تمام سعیت را بکنی که حرفهاش را نشنوی. توی ذهنت و خلوت خودت تکرارش نکنی. مادرت را نمی تونی عوض کنی، پس باید روی خودت کار کنی.

---

شیدا خانم چرا اینقدر تند میرید؟ درسته من شاید کمی خفیف به مشکلات اونها گرفتار باشم ولی نمیتونید اینطوری با اطمینان حرف بزنید که اینها ساخته ذهن منه.
میدونی چرا؟ چون دقیقا بعد از اینکه اون خانم این حرکت شوهرشو دید بلند شد و گفت خب ریم دیگه و بعدش مادرم گفت اینها که نشسته بودن چی شد یهو رفتن.مادرم توی اشپزخونه بود و بعلاوه شوهرش دوباره موقع رفتن یک نگاه انداخت که من سرمو پایین انداختم

و بازهم اشتباه کردین درمورد دوم میدونید چرا؟ چون من اونروز که مهمونی بودیم از دست مادرم خیلی ناراحت بودم اخه واسه یه ذره رژ کلی حرف بد به من زد .
دختر این خانم رو که دیدم چون میدونستم مادرم هر موقع که اینها رو میبینه بهشون میگه دختر من درس خونده ولی سرکار نمیره و نشسته تو خونه. و دخترش تامن رو دید بهم گفت برای ازمون های استخدامی ثبت نام کن خب. بهش گفتم "مادر من میگه از خونه بیرون نرو میبیننت ادمها ولی برو سروکار! اینها پارانویید دارن مععلوم نیست مادرشون باهاشون چیکار کرده"
. اون هم دردلش باز شد میگفت مادر من هم زمان مجردیم همین طور بود و اگه ارایشی میکریم ویا یکساعت دیر از سرکار میومدیم کلی حرف بهمون میزد. مثلا میگفت بارئیس شرکتی . کاش ما مثل اونها نشیم. اینو درحالی گفت که معلوم بود خودش بهش گرفتاره. و تو رفتارش هم میدیدم که باعث نگاه میکنه ببینه من با شوهرش رفتار خاصی دارم

خب من نمیتونم نسبت به رفتار مادرم بی تفاوت شم .از شما کمک میخوام چطوری. هیچی تو ذهنم نیست که خودمو بهش مشغول کنم . لااقل واقعا اگه یه دونه دوس پسر داشتم میرفتم ذهنمو بهش مشغول میکردم حرفای مادرم برام تکرار نمیشد این همه هم که میگه داری لااقل تهمت مفت نمیخوردم. کتاب و مجله هم نمیتونم دستم بگیره چون مدام یا حرفای اون تو ذهنم تکرار میشه یا واکنش های خودم یا هردو

- - - Updated - - -

درد که فقط مادرم نیست .درد اینه که بابام هم بدونه هیچ اعتراضی تموم حرفاشو قبول میکنه و این زجر اوره .تازه رفتار بابام هم مثل اون شده باز این زجر اوره که دوتا شدن .مثلا اگه با بابام برم خرید جایی .ده دقیقه بعد بیام مشکوکه یا راه میفته دنبالم میاد. یا اگه یه ادم اطرافم دید به یه بهونه ای وامیسته ببینه اون ادم رفتارش در قبال من چیه و جالبه برا خودش نتیجه گیری اشتباه میکنه.
مثلا چند روز پیش از جایی میومدم بابام منتظرم قرار بود باهش که امده بود در ساختمان . من با یه اقا و خانم دیگه از اسانسور پیاده شدیم.این ک دیگه دست من نبود. تا یکربع هرچی با پدرم حرف میزددم جواب نمیداد و معلوم بود داره فکر میکنه .دیگه بابام اینا رو که میشناسم

- - - Updated - - -

تازه هیچکی نمیگه مادرم مریضه همه حرفاشو قبول دارن .همین خواهرام که توی شهرای دیگه هستن

بخدا باورتون نمیشه من دانشگاهم یه شهر دور بود و من زمانیکه دفاع کردم به مادرم زنگ زدم که پول بریز تصفیه حساب کنم . من اون زمان نه خوابگاه داشتم تو اون شهر نه غذا. مادرم ظارا دلش نمیومد پول رو از کارت بکشه بیرون و مدام میگفت یکی دوروز صبرکن و میخواسته یا حقوق بابام رو بهش بدن یا خواهر بزرگم تسلیم بشه و پول رو بریزه!! و از طرف دیگه میگفت من قبلا پول تصفیه حساب تورو بهت دادم.و من رو توشرایط بدی گذاشته بود تو شهر غریب بدون جای خواب و غذای درست حسابی .چون فکرمیکرد الان بغل دوس پسرم نشستم دارم شیش لیگ میخورم. قسمت بدترش اینه که برای خواهرم فیلم بازی میکرده که من زنگ میزنم جوابمو نمیده و من شماره کارتشو میخوام!!!! بهم نمیده شماره کارتمو دوسال بود داشتن روی دفترچه تلفن نوشته بودن!

من هم میگرن داشتم و علاوه به پایان نامه دوتا امتحان هم داشتم و خیلی اوضاع دردناکی داشتم اونجا.
بعد خواهرم چند رو ز پیش میگفت تو همون که رفتی دفاع کردی و تصفیه حسابتو نکردی من که شاهدم!! منظورش اینه که من میخواستم باز یه بار دیگه برم اون شوهر تا دوس پسرامو ببینم. خواهرم خیر سرش تخصیلکرده هست و با کلی ادم حسابی سرکار طرفه

دختر خوب برای همیناست که میگم تو خونه نمون ... خیلی دلیلا داره یکیش حرفای مادرته ... اما بیشترش مربوط به تو میشه و روحیه خودت ...

میدونی من به این اعتقاد رسیدم که هر کس برآیند مثلا 5 شخص اطرافشه اینجور که مال تو پیداست دو نفرشون تو خونواده خودته

سه نفر دیگه رو تو انتخاب کن (وزنشون سنگین تر =تاثیرشون بیشتر باشه ) سه الگوی خوب هرچه بیشتر تو همین وضعیت میمونی بیشتر شبیه تر میشی...

میخوام بهت نشونه بدم : یکی دوتا میتونه مجازی باشه -مثلا یه شخصیت خوب موفق زندگی نامشو بخون الگوش کن کارایی که میکرده بکن -قرارم نیست به همون موفقیت اون تو اون زمینه برسی ...زمینه و علاقه خودتو جایگزین کن ... آدم برای استارت زندگی خوب به محرک نیاز داره.

میخوای شروع کنی گلم ؟ میخوای یه ماموریت بریم باهم کیف داره ها :43:

سردرگم نباش، همه چی حل میشه

اول فکرتو از همه دل مشغولی هات بردار و برای دو روز هر اتفاقی افتاد ذهنتو آشفته نکنو بجاش اینکارو بکن(فقط این یک کار) :

شروع کن به بررسی تو 2 روز اون شخصیت رو قطعی انتخاب کن و اسمشو همین جا بهم بگو

منم قول میدم که ادامه بدم میگم برات بعدش چکار کنی...

پس تا بعد :72::43:

- - - Updated - - -

راستی تو این دو روز اگه همون حرفا برات تکرار شد همون لحظه اون روش گوشارو گرفتن رو اجرا کن سریع ! کمتر بشنوی کمتر فکرتو نارحت میکنه .

سلام .من فکر کنم اون شخصی که مناسب بود رو انتخاب کردم
ولی گاه میشه اسمش رو اینجا نگم. چون این شخص رو من همیشه ازش تو صفحات مجازی و غیر مجازی حرف زدم
راستی با این شخص که از مشاهیرر هست چندسال یکی دوسال پیش از طریق یک برنامه تلویزیونی اشناششدم

حالا چه کار کنم؟

راستی یه سوال متفرقه من امروز یه اسپری بدن خریدم پوش یکم تنده. هی دلم میخواد برم عوضش کنم .موندم فکر میکنم همچین بویی رو ادمای الان انتخاب نمیکنن و مال ادمای بی کلاسه.اخه من زیاد اهل عطر و ادکلن نیستم برخلاف یکسری وسایل دیگه خیلی پول خرج میکنم.حالا نظرتون چیه .از همین استفاده کنم خوبه الان خیلیا از عطرای تند استفاده میکنن یا بیشتر ملایم؟

سلام یاس. از من ناراحت شدی؟ قرار نبود تاپیک رو ادامه بدیم؟
اخه من کمی حواسم سرجاش نیست نمیدونم شاید حرفی زدم خوشتون نیومده

نه گلم ...

راستش حرفت منو به فکر انداخت:311: که کی رو انتخاب کردی نمیتونی اسمشو بگی اینجا ... گفتم شاید یجور دیگه برداشت کردی حرفمو ....

اسمشو لازم داشتم برای ادامه دادن:303: از مشاهیر باشه اشکالی نداره گفتنش...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یاس پاییزی

نه گلم ...

راستش حرفت منو به فکر انداخت:311: که کی رو انتخاب کردی نمیتونی اسمشو بگی اینجا ... گفتم شاید یجور دیگه برداشت کردی حرفمو ....

اسمشو لازم داشتم برای ادامه دادن:303: از مشاهیر باشه اشکالی نداره گفتنش...

---

باشه میگم پروفسور حسابی
شاید سوتفاهم شده. من نگران شدم از چیزهایی که از این اقا توی فضای مجازی شیر کردم بخاطر توضیحاتی که از خودم اینجا دادم شناخته بشم فقط همین
حالا چه کنیم که من از این گیجی دربیارم . از فکر بد بودن پدرمادرم و شرایط بدم دربیام . فکرم و ذهنم که اینقدر شلوغه رو که نمیتونه تمرکز کنه از این حالت دربیاریم
باورت نمیشه تا حدی گیجم و حوصله ندارم و دستم به کار نمیره و نمیتونم اولویتام رو تشخیص بدم وسردر گم هستم که میترسم مغزم عیب کرده باشه خیلی دلم میخواد برم متخصص مغز و اعصاب. خدا کنه بشه برم



خدایا مارو از شر شیطان های درون و بیرون نجات ده

جالبه .... چه چیز پروفسور حسابی باعث شد به عنوان شخصیت الگو انتخابش کنی !؟

به فکر و عمل ایرانی ، عشق ، هنر ، عدالت ، ارزش نهادن به علم و ... باور و اعتقاد داشت...

با توجه به حرفات فکر کنم در مورد پروفسور حسابی اطلاعات خوبی داری ....کدوم خصلت هاشو در خودت داری ؟! خودت رو چقدر میشناسی ؟!

ببین من علم و عالم واقعی رو دوس دارم
پروفسور رو انتخاب کردم یکی چون این ادم پدر علمه و میخوام شاید بشه تلنگری به خودم بزنم که از این بیخیالی و این ترسایی که تو همه چیز دارم رها بشم
ویکی دیگه چون با سختی و تلاش به اینجا رسیده بود . من اینجور ادمها رو واقعا دوس دارم
من خودم سختی خاصی تو زندگیم نکشیدم.امکانات خاصی هم نداشتم واقعا بعد از بچگیم که یه تعداد اسباب بازی داشتم دیگه هیچ امکانات خاصی نداشتم و هیچکی به فکرم هم نبود. خودم هم افسردگی داشتم و اصلا این دنیا برام مهم نبود.چیزی ازش نیمخواستم و کل داراییم همون چندتا نمره ای بود که میگرفتم. به هیچ چیز مادی علاقه نداشتم البته همیشه از توی کیف مامانم پول یرمیداشتم چون هیچ موقع حتی وسایل ضروری مدرسمو نمیخرید و من واقعا کمبود داشتم گاهی هم زیاد برمیداشتم کمبود داشتم باور کن من از اون زمان ها همیشه از بی کسی اشک میریختم از کارای مادرم باهام.
برخلاف خودم ادمهایی رو میشناسم که پول نداشتن ولی ارزوش رو هم داشتن یعنی ادم دنیا بودن و افسرده هم نبودن و موفق شدن و به جایی رسیدن و من به این ادمها غبطه میخورم .ادمهایی رو میشناسم که نصف خرجیشون رو کسای دیگه میدن ولی به جایی رسیدن عزت نفس دارن یعنی اونهایی که خرجی میدن هم افتخار میکنن بهشون ولی من تو تحصیلم تو یونی مشکل خاص مالی نداشتم و چیز خاصی هم نمیخواستم ولی اینقدر تن پرور و احساس محور بودم که چندماه دیگه بیست و هفت سالم تمومه و هیچ ارزش برای خودم ندارم و یه ادم سرگردونم

از دکتر حسابی علمش و تلاشش و اون اراده ای که تو سختی ها داشت رو خیلی دوس دارم سه چیزی که خودم ندارم

اینم بگم درسته الانفشار و ازار بیرونی زیاد هست ولی مشکل که از خودم و نداشتن ارامش و تشخیص زندگی هم دارم. واقعا زاخودم که زندگیمو با بی فکری به باد دادم متنفرم

گلم تا وقتی که از خودت متنفر باشی خودت رو دوس نداشته باشی تو زندگی دچار رکود :311: میشی ... کمتر سرزنش کن خودتو بخاطر زمانی که گذشته تا به حال حاضر رسیدی ... زیاد درگیر سن شناسنامه ای بشی زمان پیش رو رو هم از دست میدی

وقتی میتونی کاری برای خودت بکنی که خودت رو دوس داشته باشی (همینجور که فعلا هستی)


-افسرده شدن در یک بازه زمانی مشکل حادی نیست! اکثرا تجربه میکنن... شده شش ماه یک سال و بیشتر...



سردرگمی با تمرکز حل میشه...حالا اینکه تمرکز روی چی به خودت بستگی داره...



-اون سه تا چیزی که گفتی نداری (تو شخصیت پروفسور حسابی دیدی ) - عمیقا و قلبا فکرکردی که دوس داری داشته باشی؟!

من نمیگم میخوام دکتر حسابی بشم .ایشون یک نابغه با کلی صفات حسنه از جمله این سه تایی که من گفتم بودن
من میخوام از این حال رها بشم خستگی و تنبلی و بیحالی.
خسته شدم از این روز و شب های تکراری.از این تکیه به دیوار دادن و هیچ اتفاق خاصی نیفتادن.به طرز سریعی روزام شب میشن.تازه من تا همین چندروز پیش یکسال سنمو کم حساب کرده بودم!!
میدونی من اصلا نمیدونم چی میخوام. هرموقع هم تصمیم میگیرم چیزی بخوام یهو چیزای دیگه هم پیدا میشن و سطح علاقم بهشون یکسانه یا من نمیتونم اولویت رو تشخیص بدم

اون سه تاچیز هم چیزای بدی نستن که گفتم میخوام.هرشغلی تو این دنیا داشته باشی باید تلاش کنی.هرکاری بخوای بکنی باید اراده داشته باشی. علم هم چیز بدی نیست

منظورتون از این که یک شخصیت رو انتخاب کن نفهمیدم.انتظار داشتین شخصیت انتخابیم از چه دسته ای باشه؟ یا کی باشه؟

گلم وقتی یک شخصیت برای خودت به عنوان الگو انتخاب میکنی اولا این پیام رو به ذهنت میدی که هرچیزی دست یافتنی است .. اینکه بدونی انسانی توان این رو داشته به اون سطح از موفقیت برسه پس ماهم میتونیم... در نتیجه تلاش خودمون رو بیشتر میکنیم . برای همین گفتم خودت انتخاب کن چون باید اون شخص رو قبول داشته باشی...

- وقتی میگم نگاهت به الگو باشه معنیش این نیست که دقیقا مثل اون باش ! بلکه اینکار افکار مزاحم رو ازت دور میکنه و دید درست تری میده بهت...


- وقتی هدف و برنامه ای برای خودت قرار میدی اول علایق و توانایی هات و در کنارش هم باید انعطاف پذیری و مداومت رو لحاظ کنی ... به این صورت که وقتی شرایط کمی تغییر کرد کلا اون هدف و برنامه رو کنار نذاریم و اون انرژی و زمانی که براش گذاشتیم رو به یک باره بی خیال نشیم...



-- مثلا میتونی تا زمانی که به نظم فکری برسی و اولویت هات برات روشن شه یه برنامه کوتاه مدت برای خودت در نظر بگیری اینکار چندین مزیت داره ... خودت بهتر از همه میدونی چی برات مناسب تره - دیگه وارد جزئیات نمیشم چون نه سنتو میدونم نه رشتتو نه علایقتو ...


- من هم اوایل همین طور بودم تازه 25 سالگی فهمیدم چی میخوام از زندگی...هیچوقت برای شروع دیر نیست -آقایی تو دانشگاه ما بود همرشته -41 سالگی همه چیزش رو از دست داده بود- باز از نو شروع کرده بود- همراه ما درس میخوند چون برای کاری که تازه شروع کرده بود به ادامه تحصیل نیاز داشت 46 سالش بود ترم آخر ...
وقتی ایشونو دیدم اون انگیزه لازم رو بدست آوردم چون میدیدم که پر از امید و شادی هستن با همه شکست هایی که تو زندگی داشتن خواسته یا ناخواسته...و چقدر زندگی رو میشه لذت بخش کرد با کمی تغییر :72: