احساس تنهایی و خستگی (حالم بد است؛ ...)

سلام
25 سالم هست، مجرد و لیسانس مکانیک دارم
من خیلی حالم بده؛ یعنی واقعا حالم بده از 12 سالگی همه کسم رو از دست دادم و از اون موقع به هرکسی میگفتم که خیلی تنهام و در حال دق کردن هستم، به جای اینکه راهنمایی کنن منو یا میگفتن تو مرور زمان خوب میشی یا سرزنشم میکردن که نباید این حرف ها رو بزنی. از اون موقع پیش خانواده عمه ام زندگی میکردم که از دست اونا به کوچه و خیابون پناه می برم و این آخری ها هم به کتابخونه

خیلی دوست دارم برم پیش یه روانشناس اما هیچ پولی ندارم،تا حالا دست به کارآفرینی های زیادی زدم اما از همشون شکست خوردم؛ جاهای زیادی کار کردم اما هیچکسی مزد منو نداده، تو زندگیم زیاد به آدمای بد برخوردم، از کسی هم نمیتونم پولی قبول کنم یعنی اصلا غرورم اجازه نمیده گدایی کنم یا صدقه بخورم حتی اگه از گشنگی بمیرم اینروزا خیلی شرایط برای من سخت شده هیچکسی رو تو زندگیم ندارم که به خاطر اون بخوام زنده باشم یا اصلا کسی نیست که بشینم دو کلمه باهاش حرف بزنم؛ احساس تنهایی و حسابی منو بهم ریخته، باعث شده تا زود رنج بشم و کم کم حالت های افسردگی تو من پدید بیاد.

+حضور شما و هر حرفی به جز تمسخر و سرزنش کردن باعث دلگرمی من هست،منتظرم.
+از گره زدن مسائل با خدا و پیغمبر خودداری کنید؛ فرض کنید نویسنده یه ملحد بی دین است.

شما یه پسر هستید یا یه دختر؟ به هر حال من درک نمیکنم یعنی نمیتونم چون هیچوقت جاتون نبودم اما میفهمم یه لحظه فکرکردن به سختیش
کاملا قابل درکه که ادم چه زجری میکشه اصلا نمیخوام شمارو به روشنفکری اجبار کنم هرچند که براتون خوبه اما شما واقعا چیزای زیادی دارید
میدونم وقتی اینارو بخونید یه زهرخند میزنید اما جدیه واز ته دلم
شما جوونی رو دارید خیلی سرمایه بزرگیه
شما سلامتی رو دارید که از اولی بزرگتره چون بعضی بچه های کوچیکم ندارند
شما یه لیسانس میکانیک دارید خیلی خوبه خیلی خوب
شما یه خانواده عمه دارید هرچقدرم بد اما دارید که یه عالمه بچه کوچیک وحتی نوزاد اینوهم ندارند توی تمام دنیا هیچکسو ندارند

یه شخصیت فوق العاده دارید فردی با عزت نفس مستحکم با اراده خودساخته پرتلاش وبا پشتکار باهوش قدرت انعطاف بالا صبور قوی

به نظرم اینا برای یه زندگی مناسبه اگر پسر هستید سربازی رفتید؟
نگران نباشید بخندید خداوند اون بالاست ومواظب همه است حتی اگه شما یه ملحد بی دین باشید

سلام دوست عزیزم
شما در زندگی خویش سختی های بسیاری را متحمل شده اید و این را قبول دارم، شما زجر فراوان کشیده اید این را هم قبول دارم، شما تنها هستید این را هم قبول دارم، دردمند هستید این را هم قبول دارم، احساس همدلی مرا بپذیرید.
دوست عزیزم آیا شما تا به حال خوشی نداشته اید؟ در زندگیتان حتی هیچ گاه لحظه ای شاد نبوده اید؟
می دانم که گردش دنیا گاهی لطمه های بزرگی به انسان می زند و قلب او را سنگین، نگاهش را غمگین و امیدش را کور می سازد. شما در زندگیتان موفقیت های زیادی را کسب کرده اید. مطمئننا ارتباط های زیادی را هم با افراد متفاوت داشته اید و گاهی از این ارتباط ها لذت هم برده اید حتی اگر کم هم بوده است. شما جوان هستید. سرمایه ی انسان جوانی اش است. شما در آینده تشکیل خانواده خواهید داد بچه دار خواهید شد، برای خود الان نامید شده اید چرا برای بچه هایتان تلاش نمی کنید تا آن ها در آسایش باشند؟ آینده ی خودتان در دستان شماست. شما به خوشبختی های خود نیز فکر کنید و با آن ها پله ای برای صعود خود به مراحل بالا بسازید.
دوست عزیزم شما هیچ گونه علائم بیماری روانی ندارید، اصلا لازم نیست به روانکاو مراجعه کنید. شما به دلیل مشکلاتی که داشته اید فقط فشار روانی بر شما وارد شده و دچار افسردگی خفیف شده اید وگرنه در زندگی تان فرد موفقی بوده اید و با توجه به نوشته هایتان در پست شما انسان با عزت نفسی هستید. من از اینجا دستان شما را می بوسم و تنها از شما می خواهم از تلاشتان برای اعتلای خود و آینده خودتان دست برندارید چون که می توانید موفق شوید. شما دشواری های زندگیتان را پشت سر گذاشته اید و الان فردی بالغ، عاقل و کوشا هستید. تنها مشکلی که دارید کمی خسته شده اید و این خستگی با ایمان به خودتان در وجودتان پاک خواهد.
دوست عزیزم بنده در مورد این موارد به شما ایمان دارم:
1. فردی از نظر روانی سالم هستید.2. زمینه ی موفقیت در شما وجود دارد.
بنابراین بسته به خواست و تلاشتان به موفقیت دست پیدا می کنید.
دوست خوبم اگر مشکل شما قابل حل نبود بنده این پست را نمی گذاشتم و راه کارهای دیگری پیشنهاد می کردم و فقط و فقط به خودتان بستگی دارد. امیدوارم که با خواست و اراده ی خودتان به موفقیت دست یابید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط دختر جوان

شما یه پسر هستید یا یه دختر؟ به هر حال من درک نمیکنم یعنی نمیتونم چون هیچوقت جاتون نبودم اما میفهمم یه لحظه فکرکردن به سختیش
کاملا قابل درکه که ادم چه زجری میکشه اصلا نمیخوام شمارو به روشنفکری اجبار کنم هرچند که براتون خوبه اما شما واقعا چیزای زیادی دارید
میدونم وقتی اینارو بخونید یه زهرخند میزنید اما جدیه واز ته دلم
شما جوونی رو دارید خیلی سرمایه بزرگیه
شما سلامتی رو دارید که از اولی بزرگتره چون بعضی بچه های کوچیکم ندارند
شما یه لیسانس میکانیک دارید خیلی خوبه خیلی خوب
شما یه خانواده عمه دارید هرچقدرم بد اما دارید که یه عالمه بچه کوچیک وحتی نوزاد اینوهم ندارند توی تمام دنیا هیچکسو ندارند

یه شخصیت فوق العاده دارید فردی با عزت نفس مستحکم با اراده خودساخته پرتلاش وبا پشتکار باهوش قدرت انعطاف بالا صبور قوی

به نظرم اینا برای یه زندگی مناسبه اگر پسر هستید سربازی رفتید؟
نگران نباشید بخندید خداوند اون بالاست ومواظب همه است حتی اگه شما یه ملحد بی دین باشید

---

سلام
از اینکه درباره من نظر میدهید و حرفی میزنید چه باب میل من باشه چه نباشه خیلی خوشحال هستم.:72:

خدا رو شکر میکنم؛ که اول از همه خودش رو دارم و از این بابت خیلی هم خوشحالم از این جهت گفتم من رو یه ملحد بی دین فرض کنید که بعضی دوستان آب نبندن تو موضوع.

من پسر هستم و هنوز خدمت سربازی نرفتم؛ اما این مشکلات باعث شده کمی بهم ریخته بشم و در نتیجه به یه مشکل اساسی به نام زود رنجی مبتلا بشم؛ یعنی تا کسی بهم حرفی بزنه، جر و بحثی پیش بیاد یا کسی رو ببینم که واقعا برابر با من هست اما خیلی از من بالاتر هست و تنها من به خاطر شرایطم از اون خیلی پایین تر هستم ( سعی خودم رو میکنم تا جای ممکن حسادت نکنم) اما کاملا بهم میریزم و شاید تا ماه ها برم تو خودم و رفتار منفعلانه ای نشون بدم.

چیز های زیادی هست که باهاشون درگیرم از بی پولی گرفته تا خطر افسردگی اما ناامید نیستم و میدونم میشه خیلی از این مشکلات رو به مرور زمان حلشون کرد.

+اما از شکست های پی در پی خودم تو زمینه های مختلف خسته شدم صد بار به بن بست خوردم
+خیلی زود رنج و حساس شدم و این مورد شدیدا برای من مشکل ایجاد میکنه مخصوصا اینکه اکثر تو خودم میریزم و اگه بخوام برخوردی کنم عملا خیلی چیز ها رو باید از دست بدم
+شدیدا احساس تنهایی میکنم و از اینکه کسی رو ندارم خیلی اذیتم میکنه....

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط quafou

سلام دوست عزیزم
شما در زندگی خویش سختی های بسیاری را متحمل شده اید و این را قبول دارم، شما زجر فراوان کشیده اید این را هم قبول دارم، شما تنها هستید این را هم قبول دارم، دردمند هستید این را هم قبول دارم، احساس همدلی مرا بپذیرید.
دوست عزیزم آیا شما تا به حال خوشی نداشته اید؟ در زندگیتان حتی هیچ گاه لحظه ای شاد نبوده اید؟
می دانم که گردش دنیا گاهی لطمه های بزرگی به انسان می زند و قلب او را سنگین، نگاهش را غمگین و امیدش را کور می سازد. شما در زندگیتان موفقیت های زیادی را کسب کرده اید. مطمئننا ارتباط های زیادی را هم با افراد متفاوت داشته اید و گاهی از این ارتباط ها لذت هم برده اید حتی اگر کم هم بوده است. شما جوان هستید. سرمایه ی انسان جوانی اش است. شما در آینده تشکیل خانواده خواهید داد بچه دار خواهید شد، برای خود الان نامید شده اید چرا برای بچه هایتان تلاش نمی کنید تا آن ها در آسایش باشند؟ آینده ی خودتان در دستان شماست. شما به خوشبختی های خود نیز فکر کنید و با آن ها پله ای برای صعود خود به مراحل بالا بسازید.
دوست عزیزم شما هیچ گونه علائم بیماری روانی ندارید، اصلا لازم نیست به روانکاو مراجعه کنید. شما به دلیل مشکلاتی که داشته اید فقط فشار روانی بر شما وارد شده و دچار افسردگی خفیف شده اید وگرنه در زندگی تان فرد موفقی بوده اید و با توجه به نوشته هایتان در پست شما انسان با عزت نفسی هستید. من از اینجا دستان شما را می بوسم و تنها از شما می خواهم از تلاشتان برای اعتلای خود و آینده خودتان دست برندارید چون که می توانید موفق شوید. شما دشواری های زندگیتان را پشت سر گذاشته اید و الان فردی بالغ، عاقل و کوشا هستید. تنها مشکلی که دارید کمی خسته شده اید و این خستگی با ایمان به خودتان در وجودتان پاک خواهد.
دوست عزیزم بنده در مورد این موارد به شما ایمان دارم:
1. فردی از نظر روانی سالم هستید.2. زمینه ی موفقیت در شما وجود دارد.
بنابراین بسته به خواست و تلاشتان به موفقیت دست پیدا می کنید.
دوست خوبم اگر مشکل شما قابل حل نبود بنده این پست را نمی گذاشتم و راه کارهای دیگری پیشنهاد می کردم و فقط و فقط به خودتان بستگی دارد. امیدوارم که با خواست و اراده ی خودتان به موفقیت دست یابید.

---

سلام
ببخشید ممکن هست حرفهایم کمی تند وتیز به نظر برسد و صرفا نظر شخصی من هست. :72:

1- ازدواج راه درمان یا راه فرار نیست ، البته این نظر شخصی من هست و خیلی هم به آن معتقدم، من الان به اندازه کافی خودم بدبختی دارم اینکه به خواهم به امید زن و زندگی و بچه و....تلاش کنم اصلا با روحیات من سازگار نیست، کسی که با آدم ازدواج میکند با آدم همسفر میشود نه دوای درد او یا.... همین الان هم دارم تنها با امید به آینده تلاش میکنم نه به امید به زن و زندگی و..... اصلا شاید تا مرگ مجرد بمانم

2-راونکاو و روانشناس و روانپزشک سه چیز متفاوت از هم هستند؛ اینکه گفتم حتی نمی توانم حتی به روانشناس مراجعه کنم از بابت ثقیل بودن موضوع بود که خودم نمی توانم هضمش کنم، وگرنه خود من هم میدانم شاید کمی مشکل و یا اختلال شخصیت ضعیف و یا طرحواره های بد داشته باشم اما موضوع اصلی زندگی من نیست.

+خیلی خیلی خیلی ممنونم از بقیه حرفهایی که زدید، کمی دلگرم شدم:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 1dard

+از گره زدن مسائل با خدا و پیغمبر خودداری کنید؛ فرض کنید نویسنده یه ملحد بی دین است.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 1dard

ز این جهت گفتم من رو یه ملحد بی دین فرض کنید که بعضی دوستان آب نبندن تو موضوع.

---

با سلام و احترام
شرمنده که من به خاطر مشاور بودنم باید خودم توصیه کننده و راهکار دهنده باشم و نمی توانم بر اساس توصیه مراجع خود درمانش کنم. چون اگر مراجع به خاطر نگاه و روشش می توانست راه صحیح را انتخاب کند، پس حتما نیازی به مشاوره امثال من پیدا نمی کرد.
پس اینکه گفتید فرض کن من ملحد هستم یا اینکه گفتید نمی خواهم آب به موضوع ببندند، تقریبا کلید مشکلاتت همین هست. و اتفاقا من از سایر کاربران هم می خواهم که به موضوعات این کار بر آب ببندید. خشکسالی روانی که در خود احساس می کنید. و بی آبی و تشنگی که به گشایش و راه حل ها دارید نیاز به آبهایی دارد که ما در این تاپیک انشاء الله سرازیر می کنیم.
شروع می کنم از یک چشمه جوشان در همین زمینه:


"مادامى که سيب با چوب باريکش به درخت متصل است
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند,
باد باعث طراوتش میشود
آب باعث رشدش میشود
و آفتاب پختگی و کمال ميبخشد

اما
به محض منقطع شدن از درخت
و جدايى از اصل,
آب باعث گندیدگی
باد باعث پلاسیدگی
و آفتاب باعث پوسیدگی
و ازبين رفتن طراوتش میشود

براى ما آدمها
تا وقتى در مسير بندگى قدم بر ميداريم
و دست و دلمان به ريسمان خدا گره خورده
هر اتفاقى در زندگى باعث رشد ما خواهدشد
و حتى زمين خوردن ها مون
و افتادنها مقدمه صعود وتعالى بزرگ روح مان ميشود
و بر عکس وقتى از خدا دور باشیم
هر داشتنى فقر و هر فرازى فرودى عميق است

همیشه دستتون در دست خدا "

در مورد غیر از آبی که در تاپیکتون سرازیر کردم. موارد دیگری هم هست که اگر شما به عنوان مراجع باقی بمانید و بنده به عنوان مشاور، تکالیفی را به شما می سپارم
1 - مقاله خطاهای شناختی را مطالعه کنید. و فهرستی از آنها را که در شما پرتکرار هست. را استخراج کنید. این تمرین بسیار مهمی هست و باید با دقت بسیار و با تیزبینی انجام دهید. اگر واقعا وقت کافی و حوصله و انرژی داشته باشید و مستمر انجام دهید باید حداقل یک هفته وقت شما را بگیرد.

2 - بررسی کنید طی این 24 سال چند دوست دارید؟ چند نفر از آنها با شما و شما با آنها صمیمیم هستید؟ ارتباطت با چند دوستت قطع شده است؟ با دوستان دانشگاهی بیشتر رفیق بودید یا در دبیرستان دوستان بهتری داشتید؟ با چند دوستتون تا کنون هم ارتباط دارید؟ با دوستانی که قطع ارتباط کرده اید بیشتر چه مشکلاتی داشته اند؟ دوستانی که برگزیدید چه خصوصیات مثبتی داشته اند؟ کلا تمایل دارید دوستانتان چه خوصیاصتی داشته باشند. و چه خصوصیاتی نداشته باشند؟ اصلا نقش دوست در زندگی شما چگونه بوده است؟
این بند هم بررسی دقیقش حداقل یکهفته وقت می خواهد؟
پیشنهادم اینست زودتر از این و سرسری پاسخ ندهید. چون فونداسیون کار مشاوره ای را سست و بی خاصیت خواهد کرد.

سلام مدیر عزیز:72:

خیلی از توصیه هات و متن های نوشته شدت ممنون هستم، خیلی خوب بودن و فکر می کنم درباره شکست های پی در پی من درست باشه، اما زیاد به درد من نمیخورن؛ چون شکست های من اولویت اول زندگی من نیست و من آدمی نیستم که از زمین خوردن بترسم، من واقعا توی زندگی خیلی چیزهایی رو ندارم و نداشتم، من از بچگی خانواده ام رو از دست دادم، تمام اموال پدریم که خیلی زیاد هم بود(نزدیک 400 میلیون سال 82) به خانواده عمه ام واگذار شد؛ خانواده عمه ام همشون با اون پول ماشین خریدن و همین خونه ای که توش هستن .... اما از اون روز به من حتی یه وعده غذای گرم هم ندادن، همیشه یا یه مقدار نون و مقداری پنیر میفرستادن بالا با کلی توهین و لعن نفرین که اومدی اینجا چتر باز کردی و.... ( من تو خرپشته کنار در پشت بوم یه اتاق2 در3 درست کردم و اونجا زندگی میکنم بدون کولر و بخاری که تو زمستون دنده های آدم یخ میزنه و تو گرمای تابستون....) این حس تحقیر به نظر شما خطای شناختی هست یا مبالغه؟ کلا خیلی از همسایه ها و نزدیکان وقتی من و روحیه من رو میبینن از تعجب دهنشون باز میمونه


+از لحاظ قانونی خیلی پرس و جو کردم به خاطر یه سری حساب ها و شراکت ها کلا غیر ممکن هست که من بتونم اون پول رو پس بگیرم.
+خانواده عمه ام بسیار آدم های فاسدی هستند شاید نماز و روزه و... رو برای ریا میخونن اما مقداری هم برای اعتقاداتشون ارزش قائل نیستن.
+ خیلی اوقات فکر میکنم که بزنم بیرون یه کاری پیدا کنم و پولی جمع کنم و یه خونه اجاره کنم و مجردی زندگی کنم؛ اما متاسفانه کاری نمیتونم گیر بیارم، کارهای زیادی هم از روزنامه پیدا کردم اما معمولا به من حقوق نمیدن و وقتی کارشون تموم شد بیرونم میکنن یا به قدری حقوقش کمه خرج رفت و آمد هم در نمیاد و یه چیزی هم باید دستی خرج کنی.....
+ در حال حاضر مبلغ 7 میلیون تومن پول بعد از چند سال کارهای جور واجور کردن جمع کردم گذاشتم بانک دارم از سود اون که نزدیک 100 هزار تومن هست دارم زندگی میکنم تمام زندگی من همین 7 میلیون و کامپیوترم هست.

سلام دوست غزیز


در و دل شما را خواندم ، ناراحت شدم

پسر قو ای هستی .


چرا نمی ری در شرکت های دانش بنیان ؟

چرا اون جا ایده هاتو مطرح نمی کنی ؟

من واقعا براتون متاسف شدم گفته بودم شما شخصیت وروحیه فوق العاده ای داریدمن میفهمم که شرایط خیلی سختیه گیر کردید من مشاور تحصیلی که میرفتم به من میگفت توالان
دقیقا وسط هستی میتونی تلاش نکنی و درس نخونی وبری به سمت بدبختی ویا تلاش کنی وخوشبختی انتخاب کنی فقط فقط دوسال وقت داری اما شما فرق میکنید شما دیگه راه بدبختی ندارید شما باید تلاش کنید باید!
چون به غیر از این راهی نیست شما ۲۵سالتونه تا عمر متوسط حدود ۷۵سال ۵۰سال یعنی نیم قرن فاصله دارید میشه همش توی این شرایط باشید ؟درسته ازدواج راهی برای فرار نیست و ادم بایدبه یه حدی برسه تا ازدواج کنه ولی خب کلا نباید حذفش کرد شما همیشه تنها بودید نمیشه بازم تنها باشید میتونید یه پدر فوق العاده برای بچتون بشید

چرا هرجا کارکردید حقوقتونو ندادند مگه میشه؟
مثلا چه کارایی بوده؟ استعداد هاتون توی چیاست وچه فن هایی بلدید
مرتبط با رشتتون چیکار کردید؟در حال حاظر مشغول چه کاری هستید؟

به نظرم یه برنامه بچینید تا ۳۰سالگیتون دوسالشو که باید برید سربازی یا معاف میشید؟
خب اگه سه سال هم بمونه باید حتما برید توی کار خوب وبرای ۳۰سالگی برنامه ازدواج بزارید مثلا
اما اول باید دید چه استعداد هایی دارید تا متناسب با اون بشه کاری کرد
اما راجب زود رنجی خب فکرکنم این طبیعی باشه که گاهی ادم این احساس به اطرافیانش پیدا کنه منم خودم گاهی دوستانم میبینم که فقط بخاطر شرایط خانوادگی ومالی اینده روشن تری برای خودشون میبینن افسرده میشم ولی نه چند ماه چون بعدش فکر میکنم من خودم میتونم اینده خوشبخت تری بسازم بسته به اینه که شما خوشبختی رو توی چی ببینید طعم چی زیر دندونتون خوشبختی رو بهتون میچشونه؟

باید بفهمید نه دیگران ونه خودتون در وضع گذشته وحال شما مقصر نیستند اما برای اینده اگر خراب بشه شما مقصرید
اما نام کاربری شما 1درد هست اون 1درد چیه؟خیلی خوبه که شما تو زندگیتون فقط یه درد میبینید اما حالا واضح تعریفش کنید اون یک درد چیه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 1dard

سلام مدیر عزیز:72:

خیلی از توصیه هات و متن های نوشته شدت ممنون هستم، خیلی خوب بودن و فکر می کنم درباره شکست های پی در پی من درست باشه، اما زیاد به درد من نمیخورن؛ چون شکست های من اولویت اول زندگی من نیست و من آدمی نیستم که از زمین خوردن بترسم، من واقعا توی زندگی خیلی چیزهایی رو ندارم و نداشتم، .......

---

با سلام و احترام
نوع نگاه و نگرش و مرثیه خوانی که برای زندگیتان دارید و این طرز نگرش مسائل شما را تاکنون حل نکرده است. و باید راهی دیگر را انتخاب کنید.
مشاوره جایی به درد می خورد که کسی اصرار بر نگرش صحیح خود و رفتار قبلی خود نداشته باشد.
اگر قرار باشد شما طرز فکر خودتون را به مشاوره القاء کنید. حتی اگر موفق شوید آنگاه مشاور هم در کنار شما اظهار تاسف و افسوس و غصه می کند و فقط همین.
اما اگر شما به مشاور اعتماد کنید و افکاری و نظرات خودتون را (که منجر به برونرفت شما از مشکلات نشده است)، کنار بگذارید و پا به پای نظرات مشاور تکالیف را انجام دهید. حتما به نتایج جدیدی راه خواهید یافت.
شاید شنیده باشید که :
اگر چیزهای جدیدی می خواهی که نداشته ای باید راههای جدیدی بروی که نرفته ای.

من در پست قبل بر اساس اصلاح ارتباطت در سه وجه (اصلاح با خود، اصلاح با مردم و اصلاح با خدا)، پستی را طراحی و تکالیفی برایتان گفتم و طبق شناختی که از پستتان برایمان محتمل شد ، حدی می زدم گوش نکنی و باز شیوه خود را عجولانه دنبال کنی. لذا گفتم تا 1 یا دو هفته این تکالیف را انجام بدهد.
اما شما باز بدون دقت کافی و وقت گذاشتن و انجام تکالیف روش ذهنی خود را دنبال کردید. ذهنی که مشکلات شما را حاصل بد کردن دیگران، بد شانسی و .... می داند و شما را در موقعیت منفعل قرار می دهد.
لیکن تکالیف ما بر اساس اصلاح روشهای اشتباه گذشته و قوی کردن شما و خارج کردن شما از حالت انفعال و بدشانسی طراحی گردیده است.
به هر حال تصمیم با شماست که با همین سرعت در مسیر قبلی خود (که اتفاقا از آن می نالید و ناراضی هستید) برانید. یا کلا مسئله خود را باز نگری کرده و اساسا شیوه جدیدی در زندگی برگزینید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

در مورد غیر از آبی که در تاپیکتون سرازیر کردم. موارد دیگری هم هست که اگر شما به عنوان مراجع باقی بمانید و بنده به عنوان مشاور، تکالیفی را به شما می سپارم
1 - مقاله خطاهای شناختی را مطالعه کنید. و فهرستی از آنها را که در شما پرتکرار هست. را استخراج کنید. این تمرین بسیار مهمی هست و باید با دقت بسیار و با تیزبینی انجام دهید. اگر واقعا وقت کافی و حوصله و انرژی داشته باشید و مستمر انجام دهید باید حداقل یک هفته وقت شما را بگیرد.

2 - بررسی کنید طی این 24 سال چند دوست دارید؟ چند نفر از آنها با شما و شما با آنها صمیمیم هستید؟ ارتباطت با چند دوستت قطع شده است؟ با دوستان دانشگاهی بیشتر رفیق بودید یا در دبیرستان دوستان بهتری داشتید؟ با چند دوستتون تا کنون هم ارتباط دارید؟ با دوستانی که قطع ارتباط کرده اید بیشتر چه مشکلاتی داشته اند؟ دوستانی که برگزیدید چه خصوصیات مثبتی داشته اند؟ کلا تمایل دارید دوستانتان چه خوصیاصتی داشته باشند. و چه خصوصیاتی نداشته باشند؟ اصلا نقش دوست در زندگی شما چگونه بوده است؟
این بند هم بررسی دقیقش حداقل یکهفته وقت می خواهد؟
پیشنهادم اینست زودتر از این و سرسری پاسخ ندهید. چون فونداسیون کار مشاوره ای را سست و بی خاصیت خواهد کرد.

---

سلام 1dard عزیز

اول اینکه همه تو زندگیشون حداقل یک دردو دارن ...اما دردی نیست که درمان نداشته باشه

دوم هم اینکه شدیدا با" اصلاح ارتباطت در سه وجه (اصلاح با خود، اصلاح با مردم و اصلاح با خدا)" که مدیر همدردی عزیز اشاره کردن موافقم به این معنی که ریشه ای ترین حل و درمان مشکلات از هر نوعی است و برای هرشخص و هر مشکلی شکل و محتوای متفاوتی داره.


-در مورد زود رنجی نظر شخصیه من اینه که ناشی از توقع داشتن ما از دیگران و برآورده نشدن اون توسط اونها بطوریکه برآورده شدن انتظاراتمون رو به یک باید تبدیل کردیم در حالیکه در همه جا و توسط همه انجام نمیشه و من همیشه و جا در برخوردها و ارتباط ها با خودم تکرار میکنم که کسی بمن بدهکار نیست (نمیدونم علم روانشناسی درباره زودرنجی چه نظری داره-من زیاد وقت نمیکنم به خوندن مطالب روانشناسی زودرنجی و امثالهم- اولویت من نیست چون تقریبا حل شده اس برام )


چندسالیه که به این نتیجه رسیدم که مقداری شادی رو باید درونی کرد و با اینکار شادی های بیشتری جذب کرد و از رضایت حاصل از این ها زندگی رو به سمت موفقیت میره ....



-منم زمانی _تا همین پارسال فکر میکردم که تنها راه پیدا کردن کار که واسم مونده (پارتی و پول نداشتم)همین آگهی ها یا پیشنهاد کار از غیب!! هستش-چیزی که باهاش مواجه شدم انبوهی از کارهای مشابه یا سخت و "غیر منصفانه"که نه با روحیه من سازگاره و نه با رشته ای خوندم و از طرفی پدرم هرجایی رضایت نداشت کار کنم...زیر باز غیر منصفانه ها که "اصلا" نمیرفتم بنابراین روش دیگه ای در پیش گرفتم و با احساس خشنودی در مسیرش هستم ....


-کسی رو میشناسم که از بچگی (تابستونا) و بزرگتر که شد هر نوع کاری انجام داده سختی زیادی کشیده حتی به مشاغلی روی آورده که خطر جانی هم داشته اما دوساله کم آورده و از پس اندازی که بدست آورده نمیدونم چند میلیون دوسال پیش شروع کرده به "جیره خواری" (من این اسمو گذاشتم) هر ماه سود پول رو از طریق کارت برمیداره _کمتر از 200 تومنه) و خودشه و یه کامپیوتر و وبازهم خودش-فقط غذا و مسکن به حساب خانوادشه - به خودش(وضع ظاهریش)میرسه اما تو هیچ جمعی نمیره هیچ مراسمی شرکت نمیکنه(حتی فوت مادربزرگش=دومین و آخرین نوه ی پسر در خاندان!!) و روز به روز پژمرده تر میشه -حرف زدن با کسی گاهی براش خیلی مشکله و کلا همه راههارو به رو خودش بسته... دریغ از تلاش دریغ از اندیشه دریغ از .....


- زندگی رو نمیشه روی " ای کاش" ها ساخت چه مربوط به گذشته باشه چه متعلق به آینده ای کاش های گذشته تمام شده پرداختن به اون باعث درجا زدن میشه اما ای کاش های آینده اگر توام با تلاش محقق ساختن باشه راه پیشرفت رو بازتر میکنه بشر امکاناتی که الان داره زمانی براش ای کاش بود با تلاش مثبت و ایده پردازی های مکرر بهش رسیده غیر از اینه ؟!

ایشالا که هممون حال خوب رو تجربه کنیم بیشتر و بهتر :72: