بعد از جدایی در نامزدی برای شروع زندگی جدید میترسم

با سلام حدود دو ونیم سال پیش نامزدم کردم و بعد از حدود 6 ماه نامزدی جدا شدیم
بعد از این تا مدتی اصلا به ازدواج فکر نمیکردم ولی الان خیلی با خودم کلنجار میرم و سنم هم رفته بالا الان 36 سالمه و همش فکر میکنم که دیگه نمیتونم صاحب زن و زندگی بشم و میترسم نکنه اینو بگیرم باز مثل اون یکی بشه چون واقعا نمیشه به کسی اعتماد کرد
تو این مدت چند ماه چند کیس هم معرفی شدن ولی هم اون تفکراتی که گفتم رو دارم و هم اینکه فکر میکنم آیا میتونم به کسی عشق بورزم و محبت کنم الان فکر میکنم میتونم نکنه تو نیمه راه همه چی بهم بخوره
و یکی هم اینکه تو این کیس یه تحصیلات زرف متبل ایراد گرفتم مثلا من طرف ارشد و کارمنده ولی من زیر لیسانس و کارم آزاده هر چند خودشون میگن مشکلی ندارن ولی میترسم بعدا مشکل ساز بشه .از عزیزان کسانی هستش که با این مورد هایی به مشکل برخورد کرده باشن
یا همین طور شوهر خواهر های کیس ها با عبارتی باجناقهای احتمالی که اکثرا به مراتب بالاتر از من هستش

همش با خودم درگیرم و دارم دیونه میشم پس من واقعا دیگه تموم شدم خودمو برای تا آخر مجردی اماده کنم؟


از خانومای این سایت اگه همچین شخصی برای خواستگاریتون بیاد جوابتون چیه؟

سلام جناب پیمان.


منظورتون از نامزدی عقد بوده؟

بنظر من که دغدغه هاتون تا حدیش طبیعیه اما باید اجازه ندین که به وسواس تبدیل بشه.( مشاور کمک کننده است )

این مسیر هم راه خودش را دارد. نگرانی کاری از پیش نمی برد بجای نگرانی بهتره سراغ راه حل هایی برین که بهتون کمک میکنن. مثلا دوره اشنایی با دختر رو بیشتر کنین . بدون اینکه حساسیت خاصی روی رفتارهاشون داشته باشین فقط ناظر باشین و حتما مشاوره هم باهم برین تا از هم خوانی شخصیتها و نبود مشکل شخصیتی و سایر موارد مهم آگاه بشین.


تحقیقاتتون رو کامل انجام بدین و تا لحظه عقد دست از بررسی بر ندارین.

و یک تجربه شخصی.


چند وقتی پیش با اقایی که رسما پیشنهاد ازدواج دادند و گویا مدت زمانی حدود دو سال نسبت بمن حس داشتند اشنا شدم. ایشون تجربه یک نامزدی ناموفق داشتند چون تعدادی از معیارهای من رو داشتند خانواده ها تصمیم گرفتند که مدتی با هم ارتباط داشته باشیم تا نسبت به هم شناخت پیدا کنیم.

علی رغم اینکه ایشون یک سری خصوصیات خوب داشتن اما نمی توانستند اعتماد کنن و مدام تجربه رفتارهای غلط نامزد قبلیشون مثل عدم صداقت و .... یاداوری می شد. جوری که من علی رغم اینکه میدونستم نامزد قبلی ایشون حضور فیزیکی نداره اما حضور معنویش کاملا احساس می شد. و من باید مدت زمانی صرف میکردم تا اثبات کنم اصلا دلیلی برای دروغ گفتن نمیدیدم. من تا حدی نگرانی ایشون رو درک میکردم اما دیگر خ ازاردهنده شده بود. که نهایتا ادامه این ارتباط را به صلاح ندانستم.

در هر صورت دوست عزیز ترس و نگرانی کمکی به شما نخواهد کرد بهتر است تحقیقات و مطالعه خود را افزایش دهید تا جایی برای پشیمانی باقی نماند. نهایتا مهارت دونفر در ارتباط و زندگی هست که به دونفر کمک میکنه.


بهتر است سراغ خانمی برید که همخوانی بیشتری با هم داشته باشین تا خدای ناکرده نخواین در گیر و دار مقایسه قرار بگیرین . در مواردی که هم احساس خوبی ندارین می توانین خودتان را ارتقا دهین. یکی از خصوصیاتی که یک مرد را خ جذاب میکند :خودباوری و عزت نفسش " هست. اجازه ندین هیچ اتفاقی این خصوصیتها رو از شما بگیره

بالار فتن سنتون رو هم علی رغم اینکه میدانم خ راحت نیس اما بعنوان یک اهرم فشار و ترس استفاده نکنین.


و نهایتا توکل فراموش نشود

باارزوی خوشبختی برای شما

بسیار ممنونم
موافقم با حرفاتون ممنون که جواب دادین
به خدا مورد هایی میبینم که پسرهایی که هیچی ندارن حتی زیبایی و کارو سرمایه ولی خانمی دارن به تمام معنا خانوم
چرا شانس من اینجوری بوده من این همه کاری هستم و با حلال و حرام پایبندم آزارم به کسی نرسیده چرا باید سرنوشتم این باشه؟
تو رو خدا کمک کنید

سلام
دوست من شما به تبع اتفاق ناخوشایند گذشته اعتماد به نفس خود را از دست داده اید(صرفا در مسعله ازدواج) و رگه هایی از منفی نگری نسبت به عامه افراد جامعه در بیانات شما به چشم میخورد.این در حالی است که قضاوت درونی شما بسیار تا بسیار اشتباه و غیر عادلانه میباشد.هنوز هم هستند دختر های بسیاری که میتوانید با خیال راحت به آن ها اعتماد کنید.ببینید سن شما روز به روز بالاتر میرود و هر روز بیشتر از پیش فرصت های شما برای ازدواج سوخت میشوند.شاید امکان ازدواج با یک دختر در رنج سنی بیست تا بیست و پنج سال برای شما تا حدودی فراهم نباشد اما چه بسیارند دختر های خوب و خانواده داری که به دلایل مختلف خواستگار نداشته اند و سنشان مرز های بیست و پنج سالگی را رد کرده است.شما هم صد درصد احتیاج به یک همسر و همدم دارید و هر چه سنتان بالاتر برود کمبود معنوی آن را بیشتر حس میکنید.پس بهتر است به جای اینکه خودتان را روی زمین بیندازید و وقت کشی کنید از سر فرصت چند مورد را از جهات مختلف بررسی کنید به این انگیزه و امید که بهترین نتیجه عایدتان شود.
موفق باشید

حرفات یه کم بوی حسادت میده (شرمنده که این برداشت را کردم )

به جای اینکه در مورد پایه خانوادگی طرف و اخلاق و زیبایی و شغل و و ..... کلا خصوصیات فردی طرف زوم کنی به تحصیلات و شغل باجناق های اینده فکر میکنی؟؟؟؟؟؟؟؟:58:

دلیل جدایی ات چی بوده ؟ اصلا به این موضوع فکر کردی که طرف شاید دوست نداشته باشه که شناسنامه ات خط خطی باشه ؟

به نظر من که اصلا دیر نشه برا ازدواج شما
الان دیگه دخترا 20-22 سالگی ازدواج نمی کنند سن ازدواج برا دخترا 27-28 هست و برا پسرا دیرتر
پس در قدم اول این فکر را از سرت بنداز بیرون که دیرت شده :81: هیچ هم دیر نیست برای شروع یه زندگی مشترک حدود 50 سال یا انشالله بیشتر وقت داری که با همسر
زندگی کنی:72:

خوب عزیز با دختر بچه ازدواج نکن و خودت هم از پسر بچگی در بیا !!!

بسیار ممنونم از شما دوستان
ایا برای شما مسله نیست باجاناقاتون سر تر از شما باشن یا همسرتون؟
عزیزان میترسم نتونم محبت کنم و از پسش برببیام
واقعا ازدواج برای شما هم اینقدر غول بزرگ بود؟ چجوری واردش شدین؟ و چه انتظاری از همسرتون دارید و داشتید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط peymaan

بسیار ممنونم از شما دوستان
ایا برای شما مسله نیست باجاناقاتون سر تر از شما باشن یا همسرتون؟
عزیزان میترسم نتونم محبت کنم و از پسش برببیام
واقعا ازدواج برای شما هم اینقدر غول بزرگ بود؟ چجوری واردش شدین؟ و چه انتظاری از همسرتون دارید و داشتید؟

---

واقعا برام جالبه که اینقد زوم میکنین روی باجناق و ب جای چسبیدن و پیگیری اصول وارد موضوعات بسیار بسیار فرعی تر میشین
ازدواج انتخاب بزرگ و از یه جنبه هایی سخته.اما اگه از دیدگاه و سختگیری شما نگاه کنیم ب مراتب سخت تر هم میشه
ب تظرم شما روی موضوعات حاشیه ای بیشتر از اصول مانور میدین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط peymaan

بسیار ممنونم از شما دوستان
ایا برای شما مسله نیست باجاناقاتون سر تر از شما باشن یا همسرتون؟
عزیزان میترسم نتونم محبت کنم و از پسش برببیام
واقعا ازدواج برای شما هم اینقدر غول بزرگ بود؟ چجوری واردش شدین؟ و چه انتظاری از همسرتون دارید و داشتید؟

---

من یه زن هستم و جنس زن یه مقدار حسود تر از مرد هست (اینطور میگن کاری به درست یا اشتباه بودنش ندارم )

با این حال من برا ازدواجم مردی را می خواستم که خیلی بالاتر از من باشه جاریهام خیلی بهتر از من باشن سطح پدر شوهر و مادر شوهرم بالاتر از پدر و مادرم باشه
اینا مایه افتخار برا من هست که بگم که چقدر خانوده شوهرم خوبن و از من خیلی بهترن:72:
و برا بچه هام هم قطعا و حتما و بدون هیچ شکی ازشون می خوام که با بالاتر و بهتر از خودشون ننشست و برخواست و ازدواج کننند

چرا اینقدر دنبال همسری هستی که از خودت کمتر باشه این خانم قراره مادر بچه هات باشه و باید تربیت بچه هات را بهش بسپاری پس چرا دنبال کسی هستی که از خودت سرتر نباشه ؟؟؟؟؟
باید سرتر باشه که اشتباهاتش از شما کمتر باشه باید سرتر باشه که بچه هات از خودت خیلی بهتر بشن
واقعا طرز تفکرت خیلی برام جالب و خیییییییلییییی عجیبه

ولی اینو هم بگم که همه خوبیها با هم در وجود یه فرد جمع نمیشه :305::305:
شما باید ببینی در زندگی شخصی ات چی برات مهمه
اولویت بندی کنی
و همیشه برا انتخابت اون اولویت هات را مد نظر داشته باشی


کلا انتخاب همسر خیلی کار سختی هست هم برا زن و هم برا مرد
امیدوارم موفق و خوشبخت باشی:72::72::72::72:

ممنونم این بالا بودن طرف مقابل خودش ایجاد اختلاف نمیکنه؟ والا همه جا خوندم و شنیدم که تقربا همجنس خودتونو انتخاب کنید
بالا بودن تعداد خانواده چی؟

برادر خوبم پیمان با شناخت بهتر از خودت که مستلزم صداقت و صراحت هست می تونی در راهی که می خواهی انتخاب مناسبتری داشته باشی. باید ببینی علت انتخاب دو سال و نیم پیش شما چه بوده و به چه علت تا نامزدی پیش رفتید و علت جدای شما چه بوده. این تجربه به شما کمک می کنه تا از ارتکاب به اشتباه دیگر پیشگیری کنید. باید بدون آنکه نگران دیر شدن تشکیل خانواده باشید معیارهاتونو مشخص کنید و در چارچوب آن اقدام کنید. من با مواردی از نزدیک برخورد داشتم که مثل شما آقایی بوده که داشتن باجناق آنهم به تعداد مورد پسندش نبود بنابراین این خواسته را یکی از معیارها قرار می داد و در صورت پیشنهادی موردی از آشنایان یکی از سوالهای مهمش تعداد خواهر ها بود و بر اساس این ملاک تصمیم می گرفت. شما با داشتن معیار و تعریف مشخص بر اساس شناختی که از خودتون و انتظارها و باورهاتون دارید مسلما انتخاب مناسبتری خواهید داشت

سلام
به عنوان یک دختر نظر من اینه که خانواده ها اگر همسطح باشن چه از لحاظ فرهنگ و چه از لحاظ اقتصادی خیلی بهتره

اما اگر هم خانواده ی پسر بالاتر از خانواده ی دختر باشن باز هم بهتر از اینه بر عکس باشه

چون همونطور که کمال عزیز گفتن ،دیدید که یکی از معیارهاشون این بوده وارد خانواده ای بشن که بالاتر از خودشون باشه
خود من هم نظرم این بود که حداقل هم سطح خودمون باشن

چون به هر حال به نظر من بیشتر اقایون تعیین کننده هستن در مورد نوع زندگی کردن که البته بیشتر برمیگرده به جنبه ی اقتصادی
اما اختلاف فرهنگ و نوع نگرش و اعتقادات هم خیلی مهمه باید بهشون توجه کرد

اصل صحبت من اینه که دخترا دوست دارن ازدواج که میکنن برن جایی بهتر از خونه ی پدریشون حالا ممکنه فردی این بهتر بودن رو فقط کنار همسری که در کنارش به ارامش برسه ببینه
یا اینکه از لحاظ اقتصادی همه جوره بهتر از خونه پدرش تامین بشه

همه ی اینا برمیگرده به اینکه اون خانمی که شما میخواین باهاش ازدواج کنید از زندگی مشترک چی میخوان
ببینید نظر اطرافیان براشون مهمه یا نه
اخه هستن دخترایی که قبل ازدواج یهو جوگیر میشن و با یه پسری که اصلا باهاش تناسب نداره ازدواج میکنن
بعد ازدواج که یه نفر بهش میگه لیاقت تو بیشتر از اینا بود و چرا اینو انتخاب کردی
تازه میفهمن که چه .....کردن
و.بعدش میان و میگن ما خواستگار خوب داشتیم و نمیدونیم چی شد اینو انتخاب کردیم

البته اینا نظر شخصیم بود شاید اشتباه باشه

ممنونم از همه عزیزان الان چند تا مورد پیشنها بودن که همشون 5 تا خوار دارن و اکثرشون هم سرتر از من هستن