علاقه ام به همسرم کم شده

سلام دوستان,من تو پست قبلیم درمورد راه دوری ح زدم و راهنمایی خواستم شما هم لطف کردین با حرفای قشنگتون بهم روحیه دادین,
راستش الان مشکلم یه چیز دیگه هست اونم اینه که الان دوماه مونده به عروسیم خیییلی افسرده سرخورده غمگین شدم,احساس میکنم نباید ما باهم ازدواج میکردیم,همسرم پاکه ,مرد زندگیه,اما بخاطر این احساسم بقول خودش واسش زیاد ارزش قایل نیستم راستش من یه ادم درون گرا هستم سرسنگینیو دوست دارم اما الان انگار رفتارای همسرمو تازه دارم میبینم,که خیلی شوخه بارها شده شوخی کرده بامن ومن نه تنها نخندیدم بلکه ایرادم گرفتم,اخه ب نظرم اصلا جالب نیست دوست دارم مهربون و جدی باشه ولی مهربونو شوخه ,اختلاف سنیمون سه ماهه,من فروردین۶۸همسرم دی۶۷,یه خواهر دارم که چند سال ازمن کوچیکتره وقتی همسرم تو خونه باهام شوخی میکنه من اصلا نمیخندم الکیم سعی میکنم بخندم که ناراحت نشه بازم میفهمه و ناراحت میشه,من شنیدم زنا زیاد صحبت میکنن ولی شوهرمن خیلی ح میزنه درمورد همه چی اطلاعات داره,واسه همین کافیه فقط بگی مثلا در ,وایییی انقد توضیح میده که در از کجا بوجود اومده...همیشه گوش کردم ب حرفاش چون بی احترامیه که گوش نمیکردم,اما الان نمیتونم سخته,کلا این موضوع که همش میگم من باید با یه ادم سن بالاتر ازدواج میکردم ,,اینا باعث شده اصن نتونم بهش محبت کنم.قبلا گفته بودم ماتو دوتا شهر دور از هم زندگی میکنیم,وقتی تلفنی باهم ح میزنیم خیلی خوب مهربون باهاش صحبت میکنم,اماوقتی میبینمش نه دوست ندارم پیشش باشم,خیلی پسرخوبیه اما خب هیچکس کامل نیست منم حتما ایرادایی دارم,بمن میگه اگه با پیرزن ازدواج میکردم بهتر از تو بود,منم اون لحظه تو دلم به خودم میگم اخه من الان دوست ندارم,من ی دختر بانظمم,همسرم هروقت میاد خونه ی ما یا عینکشو یادش میره کجا گذاشته یا گوشیشو,این سریم که عینکشو تو کیفش گذاشته بود سه ساعت همه جارو دنبالش گشتیم وقتیم که راه افتادیم واسه چیدن جهیزدیه تو ماشین گفت گوشیم نیست نگو گوشیش موند خونه ما,مامانمینام خندیدن گفتن خودتو جانزاری,خب ادم خجالت میکشه اگه منم اینطور بودم خجالت نمیکشیدم ,اخه جالبه همیشه دنبال عینکشه و گوشیش,هیچوقت بهش ححرفی نمیزدم اما این دفعه بهش گفتم حواست کجا بود,,خلاصه ی سری از این رفتارا باعث شده که نسبت بهش سرد شدم خیلیییی.نمیدونم دوماه مونده ب عروسیم,از شخصیتش زیادخوشم نمیاد,دلم واسش میسوزه خیلی ح زدم

نه شوخ بودن عیبه, نه حرف زدن عیبه , نه عینک جا گذاشتن عیبه, نه اهل اداب و معاشرت بودن عیبه.

شوهرت یک مرد جنتلمن, شوخ طبع و تو دل برو هست. اگه نچسب و بد عُنُق و گند دماغ و بد اخلاق بود خوب بود?
اما مشکل اصلی کجاست که شما دنبال بهانه هستی برای توجیه این که دوسش نداری?

مشکل اصلی اینه که شما دلت به رفتن به شهر دیگه نیست. دلت به دوری از پدر مادرت نیست, و داری اون بنده خدا رم روش عیب میزاری بیخودی.

پسر به این خوبی رو حیف میکنی. فکر میکنم هنوز به بلوغ فکری برای ازدواج نرسیدی. که بخاطر دور شدن از پدر مادرت(که یه امر طبیعی هست و قرار نیس تا آخر عمرت ور دلشون باشی) داری شریک زندگیتو که قراره یه امر کنارش باشیو طرد میکنی.

به خودت بیا تا دیر نشده.
حیف اون پسر.

سلام.
طبق دسته بندی شخصیتی ایناگرام شما دسته ی دوم هستید و همسرتون رو نمیدونم خودتون بخونید. هیچ مشکلی بین شما نمیتونه به وجود بیاد اگه فقط یکم خودتو اصلاح کنی. مشکلات

شخصیتی خودت رو بشناس و اصلاح کن. آدما محکوم به داشتن شخصیت خاصی نیستن و میشه اصلاحش کرد تا زندگی بهتر بشه. همسرت اگه اهل مطالعه باشه بهش در مورد خودت

توضیح بده تا درکت کنه.

آقای سوشیانت عزیز میدونید بعضی از آدما به خاطر تیپ شخصیتی خاصی که دارن آدم شوخو دوست ندارن!!!! و مطمئنا فکر میکنن چنین فردی بسیار بی ارزشه!!! هر چقدر این

تیپ شخصیتی بهشون بیشتر غلبه داشته باشه این درجه ی بی ارزش دیدن فرد شوخ بیشتر میشه این یک گناه یا اشتباه نیست که فردی دارای چنین شخصیتی باشه. این یک واقعیته و

باید بهش فکر کرد و پذیرفتش و بر اساس اصل احترام متقابل باید به شخصیت طرف مقابل و آنچه دوست داره و درست میدونه احترام بذاریم. پس آدم باید تو رفتارش دقت کنه.

واقعیتش اینه مثلا تیپ نوع 2 اتفاقا آدم های جدی رو دوست دارند و هرچه جدیت بیشتر بشه این دوست داشتنه بیشتر میشه . شما اگه یک خانم تیپ 2 رو ببینید و باهاش شوخی کنید

ممکنه به روی شما بخنده و با شما حرف هم بزنه اما اگه این فرد اتفاقا رئیس شما باشه یا قرار باشه که همکاری کاری داشته باشید قطعا شما اولین گزینه ای هستید که کنار گذاشته

میشید!!! پس تعجب نکنید .

شما که مجرد هستید در انتخاب همسر هم به دردتون میخوره اما به خاطر اینکه پسرید بیشتر در زمینه ی کاری روی شخصیت آدم ها مطالعه کنید تا در محیط کاری فردی موفق باشید اگه با

خانم ها در ارتباط هستید هم خوبه مطالعه داشته باشید. اما اصل احترام و پذیرش رفتار دیگران به همین راحتی به دست نمیاد زمان زیادی طول میکشه که یک مرد با سیاست بشید اما من

حساس میکنم استعداد زیادی در یادگیری زبان بدن و شیوه های مذاکره دارید. امتحان کنید خیلی زود متوجه میشید که استعدادی دارید.

پرواز ابدی یک بررسی انجام بده ببین شاید افسرده هستی چون درونگرایی با شاد بودن و خندیدن و لذت بردن از زندگی منافات نداره و شایدفراموشی همسرت هم به این دلیل باشه که در برخورد با تو و برای حفظ رابطه به حدی استرس می گیره و انرژی می گذاره که دیگه نمی تونه تمرکز لازمو پیدا کنه بهتره برای حفظ رابطه با همسرت قبل از آنکه دیر بشه و ایشون دلزده از زندگی زناشویی قدمی در راه بررسی وضعیت روحیت برداری

سلام پرواز ابدی
این که بعضیا میگن خوشی زده زیر دل طرف رو واسه من توضیح میدی؟
شما که تجربه داری میشه بگی دقیقا به کجای دل میزنه؟دردم داره؟یا در حد یه ضربه یواشه؟
راستی بهش بگو هر از چند قرنی یه سریم به دل نویسنده این پست بزنه راه دوری نمیره...

سلام....
راستش شما توی سن 19 سالگی وارد رابطه ای شدید که شاید شناخت درستی از خودتون و خواسته هاتون نداشتید... مثلا همین رفتن به شهر غریب..احتمالا اون موقع بیماری مادرتون هم نبوده و...
اون موقع عشق و این روابط براتون جذایت زیادی داشته و...

ولی الان که خیلی گذشته و شرایط عوض شده اینا باعث شده در شرف عروسی یک عروس شاد نباشید... اتفاقا این ویژگی شما در رابطه شوخی های اطرافیان رو هم من دارم...طرف به حساب خودش میاد یک جوک چقدر چالب میگه و.. خیلی ها ممکنه چند دقه خندشون بگیره ولی من هیچی !!! نمی دونم این واقعا عیبه یا نه...من که عیب نمی دونم....ولی راجب شما که الان این قدر تشدید شده گفتم به دلیل همون دلایلی هستش که توی تاپیک قبلیتون بهش اشاره کرده بودید...

توصیه بنده این هستش...به جای غصه خوردن... حالا که این وصلت انجام شده به دنبال این باشید که شرایطو عوض کنید شما که همسر خوبی دارید به قول خودتون...طرف میاد میگه مثلا شوهرم معتاده یا دنبال زنای مردمه و.. خب ادم می مونه چجوری راحت ترکش بده و... ولی شما واقعا راهی نیست که بشه توی شهر خودتون بمونید...چه میدونم راهی نیست که پدر و مادر شما راهی اون شهر بشند بعد این که شما اون جا ساکن شدید....

به نظرم بهتره به دنبال راه حل باشید... راجب شوخی های همسرتون و... اینا تفاوت های شخصیتی هم هست به نظرم همسرتون اون قدر مرد منطقی باید باشند که با توضیح شما متوجه بشند اگه به شوخی هاشون مثل خیلی ها واکنش نشون نمی دید دلیل بی احترامی و نه ایشون سر خورده بشند و نه شما اینو عیب بدونید...

راجب حواس پرتی ایشون...نمی دونم از اول ایشون این طوری بودند یا نه....ولی ایشون هم حتما متوجه رفتار های شما هستند و احتمالا از ناراحتی شما ناراحت...شاید به همین دلیل هستش حواس پرتی ایشون تشدید شده....

سلام دوستان قبلا گفته بودم من کمتر از دوماه دیگه عروسیمه ولی نسبت به همسرم خیلی بیتفاوت شدم.انگار فقط به بودنش عادت دارم.ما تو دوتا شهر مختلفیم.ازهم دوریم .ماهی یبار همو میبینیم.الان فقط تلفنی.
همسرم دیگه شاکی شده,از سردیم بیتفاوتیم.فقط ازم ایرادمیگیره.این بیشترعصبیم میکنه اما اصلا جواب نمیدم چون بالاخره باید ایرادامو بگه اوایل عقدمون یکی بدو میکردیم.اما الان نه.مشکل اصلی این بود که خانوادم مخالف این ازدواج بودن.خب عقدکردیم تو محضر سر مهریه دعواشد پدرشوهرم ابرومو بردسر مهریه اما بعدازم عذرخواهی کرد واقعا مرد خوبیه.دوسش دارم.اصلا ازش بدی ندیدم.اما بعدازمحضر فامیلامون که شاهد ماجرا بودن پشت سرم گفته بودن که حیف شدم و ازاین حرفا پدرومادرمم فرداش به شوهرم گلایه کردن بدجور.فقط یادمه وقتی اومدیم بیرون جفتمون فقط زار میزدیم.من کاملا طرف شوهرمو داشتم اخه اون گناهی نداشت.البته الان مامانمینا خیلی دوسش دارن همه کار واسش کردن.مشکل۱اینارو هیچوقت فراموش نمیکنه,بارها میگه وقتی بینمون مشکلی پیش بیاد میگه یادته منو ادم حساب نکردن...مشکل۲یه هفته بعدازعقد باخانوادم خواهرم شوهرش همه رفتیم شمال,شوهرخواهرمن یه ادم خوشگل و جدی.ولی تو مسافرت اهل بزن برقصه.شوهرمنم ترکه.غیرتی..چراگفتم خوشگل چون فقط حرف شوهرخواهرمو میزد تا دوماه پیش الان کمتر.که اره چون خوشگله یعنی سوسوله...اصن اینا هیچ مشکل این بود که شبش رفتیم ویلامون.اونجا شوهرخواهرم رفت شلوارک پوشید با ی تیشرت .شوهرمنم دیوونه شد که چرا جلوی شمااینجوری میاد.منم گفتم اون متوجه نیست.مثل موش شده بودم ترسیدم که الان چیکارمیکنه فقط درو کوبیدو رفت.جلوی مادرم.خیلی ناراحت شدم گفتم خب فوقش صبر میکرد وقتی برگشتیم کرج میگفت دیگه بااینا نریم مسافرت.ولی خون جلوی چشاشو گرفته بود یکی ب دوکرد اونجابامادرم.پدرمم که بعدفهمید باشوهر خواهرم ح زد اونم لباسشو عوض کرد,ولی اونم واسه شوعرم خودشو گرفت.ی بارم کنار دریا شوهرخواهرم ی جوک زشت تعریف کرد اخه اصفهانین.فامیلامون که اصفهانن همه خواننده و رقاصن.برعکس خانواده ی ما.همون لحظه من اشتباهم این بودکه خندیدم نمیدونم چرا خندیدم.منو کشیدکنار دستم چایی بود لیوان پرت کرد محکم دستمو نشگون گرفت گفت اگه نیدونستم شوهرخواهرت اینه باهات ازدواج نمیکردم.خلاصه این بحث تا شش ماه بیشترم ادامه داشت.درمقابل هم جبهه میگرفتیم الان به خودشم میگم که چ بچگانه رفتارکردم.نباید جواب میدادم.انقد عذرخواهی کردم ولی بازم میگفت.پیش مشاور رفتم گفت اون این مدلیه بزار انقد بگه تا خالی شه.خب ی ساعت ح میزنه وقتی ناراحته.الان هنوزم میگه اون روزارو.مشکل ۳خانوادم گفتن چوب و باید, اونا بخرن رسمه اوناهم خریدن اما شوهرم میگفت درکم کن بگو مامانتینا بخرن من پولشو احتیاج دارم منم چون بابام میدونستم ب خاطر موضوع محضر قبول نمیکرد ب شوهرم میگفتم تو بخر ارزونشو بخر فقط بخر من نمیخوام ب خانوادم بگم.حالا همیشه میگه تو پشتم نیستی.به خاطر قضیه شمال هزاربار گفت شوهر خواهرت عشقته جونته.تو عاشقشی.البتع اینارومیگفت که حرصمو دربیاره.که بخواد من پشتش باشم.اما خب نمیتونستم تواین مورد پشتش باشم.هنوزم میگه.وقتی خونه پدرشوهرم بودم سر این قضیه دعوامون شد یه عادتی داره وقتی بشدت عصبی شه من عصبیش کنم صورتمو محکم فشارنیده تمام زورش تو دستاش میاد فشار نمیده ولی واقعا جلوی خودشو نمیتونه بگیوه ب مشاور گفتم گفت چون نمیتونه و نمیخواد تورو بزنه این کارو میکنه وای سر وایبرو این برنامه ها خودمو کشتم تا نصب کنم فقطم علتش این بودکه چون راه دوریم ب دردمون میخوره.خداشاهده همیشه از نت استفاده مفیدکردم.بعدش گذاشتو بیخیال شد.چون بهم اعتمادداره.اصلا بددل نیست فقط جلوی خواهر شوهرم بددله.چون اون رفتارو تو شمال ازش دید واسه اولین بار دیگه همیشه میگه اون بیناموسه بیغیرته تنها خونه خواهرت نرو.اوایل دعوا میکردم که مبادا ی روز بگه قطع رابطه کنا.اما بعدش حرفشو گوش کردم وقتی شوهر خوارهم خونس اونجا نمیرم.خب اینجوری عزیزتربودم پیشش.این رفتارارو که دیدم سرد شدم چون ادامه داره.مشکل اونم اینه که میگه تو لطافت نداری درست میگه ازبین رفته.میگه تو شمال نباید میخندیدی گفتم اره اشتباه کردم.میگه الانم پشتم نیستی چون اون موقع نبودی .شوهرم فقط میخواد مال خودش باشم توهمه چی اولویت باشه راستم میگه اما من خیلی ب خاونوادم وابستم.اوایل اینارو نمیدونستم ب مادرمینا محبت میکردم میگفت من چی.الان جوری شده که وقتی ز میزنه اصلا نمیخوام باهاش ح بزنم چ برسه ب اینکه پیشم باشه.و این موضوع دوری از خانوادم بعد عروسیم.بیشتر عذابم میده.شوهرم خیلی دقیقه.هیچ چیزی ازیادش نمیره.ولی من نه سریع فراموش میکنم.مشکل این بود که مثلا میگفت ابجیت چرا اینکارو نمیکنه چرا خواهر کوچیکت مثل تو کمک مادرت نمیکنه..خب اونم انجام میده.ولی رو این چیزا هم زومه.الان میگه کلا واسم دیگه مهم نیستی.منم همینطورم.میگه من عشق و ازت گدایی کردم اخه وقتی رفتارایی رو ازش میدیدم که دوست نداشتم ,سرد تر میشدم نسبت بهش.الان دیگه واقعا دوست داشتنم کمرنگ شده اونم همینطور,نمیدونم مشکل از منه یااون یاهردومون.وقتی باهام ح میزنه یجوری منو قانع میکنه که احساس گناهکار بودن بهم زیاددست میده.میگم خب چی میشه تو هم اینجورباشی میگه ب درک من واسه خودت میگم.بچسب ب زندگیت حرفاشو قبول دارم اما احساس میکنم دوست نداشتم همسر ایندم این طوری باشه.راستش چیزی که باعث میشه دوسش داشته باشم خاطراتمونه.و پاکیش خیلی پسر سالمیه یعنی تنهایی بره اونور دنیا دست وپام نمیلرزه.واقعا اهل خانوادس.میخواد ب قول خودش منو اصلاح کنه.بعضی وقتا حس میکنم فرهنگامون باهم فرق داره.دلم براش میسوزه.قبلا روزی هزاربار باید تلفنی ح میزدیم الان ب زور جوابشو میدم .شوهرم خیلی خوبه ولی ایرادش زود جوش بودنشه و کینه ای بودن.واقعا روحم خستس.امشب مادرم عمل داره فکرم داغونه.شوهرمم چون فشار کار روش زیاده فکرش خستس.احساس میکنم تنها حسم بهش دلسوزیه .البته اونم میگفت دیگه بت حسی ندارم.این بیتفاوتیم بهش منتقل شده.نمیخوام زندگیمونو خراب کنم نمیخوام غرورشو بشکنم.

عزیزم به نظر نمیاد مشکل شما قابل حل نباشه.شما بین خونوادتون و اون گیر کرده بودین.آدم وقتی ازدواج می کنه اولویت اولش همسرش میشه.خانوادش همسرش میشه.فرهنگ همسرتون با خونوادتون فرق داره. و با شما هم اختلاف عقیده داره. تا اینجایی که میگین شوهرتون حساسه ولی بیمار نیست و شکاک. پس فقط باید بلد باشین با هم دیگه حرف بزنین. بعد از اعروسی اون تنها خونواده ی شما میشه چون میرین شهر دور از خونوادتون. و چون با خونوادتون رفت و امدتون کمتر میشه این دست مشکلاتتون هم کمتر میشه. اما شما برخوردتون درست نبوده. شما وقتی شوهرتون درمورد رفتار شوهر خاهرتون اعتراض کرده نباید عصبی می شدین باید با ارامش درمورد تفاوت فرهنگی شهرها و خانواده ها حرف می زدین.براش توضیح میدادین که هر خانواده ای یه فرهنگی داره این که شلوارک پوشیده بوده چون از بچگی خانوادش اینطور بودن و تویی که این را بد میدونی چون از بچگی یاد گرفتی که زشته.باید شوهرتو قانع میکردی. میگفتی وقتی فرهنگش اینطوره نمیخاد جلب توجه کنه یا وقتی جک زشت میگه چون بد نمیدونه این جک را در اون جمع. البته تو نباید میخندیدی ولی اونم خق نداشته با خشونت رفتار کنه جلو جمع.اینطور رفتار کردن با یه خانوم تو هر فرهنگی زشته.بگو این مدت کم که فامیلتو میبینه انتظار داری احترام بذاره..یه کتاب براش بخر که در این مورد باشه.سرچ کن در اینمورد و تفاوت خرده فرهنگ ها. بش یاد بده.عزیزم مهریه خوشبختی نمیاره.در هر صورت به زن نمیدن. سعی کن به چیزی که گذشته فکر نکنی. اینکه سرد شدی مال اختلافاتتونه. یه مدت ظاهرن گرم باش تا تغییر رفتارا تو شوهرتم ببینی و حس کنی.عشقت قابل ترمیمه ولی با مدیریت رابطت.وقتی رابطتو مدیریت کردی و تفاوت فرهنگ ها را بش یاد دادی اختلافاتتون حل میشه و گرم میشین بهم.اما یک بار و برای اخرین بار بشین و ماجراهایی را که باعث شده بهم سرد شین را مرور کن و جمعبندی کن و با شوهرت درینمورد حرف بزن.امیدوارم خوشبخت شی عزیزم.

سلام عزیزم من و شوهرم دقیقا مشکل روداریم دو سال از کردیم ولی اونم هر بحثی پیش میاد از اول زندگی رو مرور میکنه نیبت به شوهر خاهرم حساسه اوایل تو بحث یه ایراد که از خونوادم میگرفت من میخاستم منطقی بهش بگم اینطور نیست که فکر میکنی قاطی میکرد میگفت داری ازشون دفاع میکنی برو باهمونا زندگی کن کلا بعضی مردا حساسن دوست دارن خودشون فقط اولویت زنگیت طرفشون باشند بنابراین من الانا توبحث دیگه از خونوادم اون لحطه دفاع نمیکنم سکوت میکنم وگاهی حق به اونمیدم اونجوری دیگه گارد نمیگیره میبینه من باهاشم اکه از شوهرخاهرم چیزی بگه میگم هرکی درشان خودش کاری میکنه کلا اینجور ادما یکم حسودن و اعتمادبنفسشون پایینه که با کوبیدن دیگران میخان خودشون مطرح کنند راهش اینه که تو این اعتماد به نفس رو بهش بدی و بگی که تنها امیدت به زندگی هست خیلی بهش احترام بذار در ظاهر هم که شده پشتش بگیر حساسیتت رو نسبت به حرفایی که درمورد خونوادت میگهکم کن تا جبه نگیره و بیشتر بگه گاهی بگو اره تو راست میگی اما جایی که داره توهین بهشون میکنهسکوت کنو بعد که اروم شد بگو همونطور که دوست نداری کسی بهخونوادت توهین کنند تو هم نکن و برای بهبودرابطتون حتما حتما سخنرانیهای دکتر حبشی رو گوش کن شما که میدونی جدایی اسیبهای خودش داره پس برای یه زندگیشاد رابطه رو مثل اوایل شاد کنتکلیفت رو با خودت روشن کن اگه میخای به زندگیت ادامه بدی باید رابطه گرم داشته باشی در ضمن این چیزا بیشترمخصوص اوایل از هست بعد چندسال همه چی عادیمیشه وواقعا تنهاکس شما همسرت خاهد بود و ازونجا که فرد سالمی هست برا بهبود رابطتت تلاش کن هرکی یه ایرادی داره سعی کن طبقمیل شوهرت باشیاگه تصمیم به زندگیداری اون سخنرانیها ر وحتما گوش کن برای بهبود با شوهرخاهرت نقل قولای مثبت الکی کن یعنی بگو خاهرت میگه شوهرش میگه همسر شما چقدر محترمه و ازین چیزا اینکوری روابط بهتر میشه

ممنونم کیمیاجون وستاره جون .
ستاره جان حرفاتون دقیقا درسته همسرم حسوده نسبت ب شوهرخواهرم اینو خودم حس میکنم,راستش اوایل بامنطق توضیح میدادم اونم فکرمیکرد دفاع میکنم الان اصلا از شوهر خواهرم حرف نمیزنم ..یااگه چیزی بگه سکوت میکنم.راستش این حرف شمارو یبار مشاور بهم زد که روابط و مدیریت کن مثلا اگه مادرت یا خواهرت میگن دست شوهرت دردنکنه تو به همسرت بگو وای مامانم خیلی تشکرکرد خیلی دوست داره گفت پرو بال بده به حرفش..چه جالب اشاره به احترام کردی من بااحترام باهاش برخورد میکنم اما دیروز میگفت من الان احترام میخوام..فکرکنم ب خاطر سرد بودنم اینو گفت.اتفاقا.اوایل اگه از خواهرمینا دفاع میکردم میگفت برو با همونا زندگی کن...مرسی که ب نکات خوبی اشاره کردین.
کیمیا جان از شماهم ممنونم بابت حرفای خوبتون

درود

لطفا طرز نگارشتان را کاملتر کنید قرار نیست آنطوری که حرف میزنیم بنویسیم:72:

دوتا تایپیک همزمان بخاطر یک مشکل دارید اطلاع داده میشه با هم ترکیب بشوند لطفا عجول نباشید اول شرط برای بهبود کیفیت رابطه ای که دارید حفظ ارامشتان است.
بصورت کلی مشکل خاصی ندارید تفاوت فرهنگ و تفاوت بین شخصیت بانوان و آقایان باعث این موضوعات میشود که با اندکی صبر و کسب مهارت ارتباطی و اندکی بکار بردن سیاست زنانه باعث میشه بتوانید این مسائل را مدیریت کنید.
دور بودن شما و ایشون از همدیگه هم باعث شده ناخوداگاه مسائلی که بینتان پیش می آید بزرگتر از حدش نشان داده بشه وقتی کنار هم زیر یک سقف برید مسلما بیشتر فرصت صحبت کردن را دارید و باعث میشه سوء تفاهم ها از بین بره
فعلا تایپیک را ادامه ندید تا با هم یکی بشوند اینطوری بهتر به نتیجه میرسید

در شما و همسرتان پتانسیل های زیادی برای خوشبخت شدن هست . هر دو فاقد مهارت های ارتباطی هستید.

البته مشکل حادی نیست چون اغلب زوج های جوان در شروع زندگی با چنین مسایلی دست و پنجه نرم می‌کنند.

نکته مهم اینه که هر دو نفر نباید منتظر حرکت اصلاحی طرف مقابل باشند . باید حداقل یکی از زوجین این سیکل معیوب رو بشکنه و جهت بهبود روابط و اصلاح آن پیش قدم بشه.

از اونجایی که ما با شما در ارتباطیم و شما اعلام آمادگی کردید که نمی خواهید زندگیتان را خراب کنید پس سعی کنید سازندگی داشته باشید و مدیریت کنید.

سردی ، سردی بیشتر می یاره. برای شروع از این فاز خارج بشید . کاملا مشخصه که همسرتون شما رو دوست داره اما مثل شما یک سری مهارت ها رو نداره.جای نگرانی نیست.

در قدم بعدی مطالعه کنید در رابطه با مهارت های ارتباطی ، سیاست های زنانه و زنانگی، و آشنایی با خصوصیت های آقایون .
یادتون نره شما دیگه متاهلید و اولویت اول همسرتونه .

با سلام

دو تاپیک شما که در یک موضوع بود ادغام شده . لطفاً در یک موضوع اقدام به ایجاد تاپیک با عناوین مختلف نکنید

سلام دوستان واقعا همدردی خیلی همدرده دل ادمه.
راستش مشکل من هنوز حل نشده.
خیییلی افسردم هیچ چیزی خوشحالم نمیکنه,شهریور عروسیمه ولی انقدر افسردم که همسرمن دیگه خسته شده.
بینمون بحثی پیش اومد.گاهی اوقات فکرمیکنم همه کارام واسه اینه که همسرم پشیمونیشو ابراز کنه خودم از خودم خسته شدم
همونطورکه قبلا گفتم من مشکلم ازدواج راه دور بود.اما خب چرا شدمشکل ..فقط وابستگی ؟ نه
مادرمن هم ازدواج راه دور داشته اصفهان ب تهران ۳۰ساله اینجا زندگی میکنه. مااینجا بیشتر دوستای خوب داریم اقوام مادرم که پیشمون نیستن .اقوام پدر هم که رفت وامد زیاد نداریم اونقدر که بادوستان خانوادگیمون رفت واند داریم بااونا نه
مادرم ابن هفته عمل داشت خیلی روز سختی بود انقدر بهم ریخته بودم که کلا شوهرم رو گذاشتم کنار..اصلا تو اولیت من نیست...وخب حقم داره ..بهش گفتم نباید باهم ازدواج میکردیم راستش همه تو فامیل و اشنا از من تعریف میکنن همسرم هم همینطور .ماهرکدوم ب تنهایی خیلی خوبیم ولی کنار هم نه.خوب شاید بگید مهارتهامون رو باید تقویت کنیم.اما مشکل اینه که من نمیخوام همیشه پس میزنمش.ما س تا خواهریم خواهر بزرگترم بافامیل مادری ازدواج کرداونا نزدیک ما زندگی میکنن ولی ب تازگی همسرش میخواد بره اصفهان بعد از ده سال نمیتونه اینجا بمونه.اگه اونا برن اصفهان کی به مادرمینا برسه.از بین ما سه تا من خیلی به پدرومادرم رسیدگی مبکنم مخصوصا الان که مادرم عمل کرده.همش فکرایی تو ذهنم میاد که حالمو بدتر میکنه مثلا چندسال دبگه اگه برای پدرم اتفاقی خدای نکرده بیفته مادرم تنهایی چیکارکنه یا برعکس..البته ۵۰سال سن دارن پیر نیستن.مادرم زن فعالیه.باهمسرم صحبت کردم گفتم شما همه اقوامتون کنارتون هستن مااینجا هیچکیو نداریم گفت من از اول بهت گغتم من اونجانمیام و تو باید بیای..گغتم اره حق داری.قبلا جرءت نمیکردم این حرفارو بهش بزنم همیشه سعی میکردم رضایتشو تو تمام موارد بدست بیارم کلا اولویت اولم بود اما الان فقط خیلی راحت غر میزنم مسلما اونم خسته میشه.دراخر گفت یا فکراتو بکن قبلا دلم برای خاطراتمون و روزایی که باهم داشتیم میسوخت الان دلم برای جوونیم میسوزه نمیخوام تو زندگی همیشه اینطوری باشیم این زندگی شروع نشه بهتره یا خودتو اصلاح کن دایم فکرمیکنم نکنه نتونم طاقت بیارم شهر دیگه..بخودم میگم چرا اینجا نموندم و خواستگارای دیگه رو رد کردم اگه اینجابودم خب نزدیک پدرومادرم بودم...اگه برادری داشتم یا نمیدونم راستش فقط فکرتنهایی پدرومادرمم.
قبلا اگه ازدست هم ناراحت بودیم سریع از دل هم درمیاوردیم الان دوروز از هم بیخبر باشیم انگارنه انگار
بدتر ازهمه همسرم بدترین حرفارو بهم زد خب منم سکوت کردم احساس کردم حقم بود اما خب من فقط میخوام بیشتر درک شم..من همه خواستگارامو به خاطر همسرم رد میکردم تا بااون ازدواج کنم خدارو شکر پسرخوب و خانواده داریه ..دوبار مشاوره رفتم موقتن حالم خوب بود ولی دوباره..
همه سخنرانیهای دکتر حبشی و...چندین بارگوش کردم احساس میکنم همه مسایل رو میدونم ولی از قصد عمل نمیکنم..
میترسم از اینده
همسرم بدترین حرفایی که فکرشم نمیکردم بهم گغت.
خب اوایل میگفت هروقت دلت تنگ بشه میارمت بعد ا گفت ماهی یبار بعد گفت دوماه یبار .الان میگه هروقت بتونیم زندگی خاله بازی نیست که.خب راست میگه
قبل از خاستگاری گفتم استرس غریت گرفتم گفت این رسمش نیست بعدازاین همه مدت الان هم میگه این رسمش نیست من واسه این زندگی زحمت زیادی کشیدم منم درک میکنم .خیلی وابستشم.خاطرات زیادی باهم داریم ولی احساس میکنم همیشه ب خاطر گذشته اینده رو پذیرفتم.الان طرز فکرم کاملا فرق کرده
دیگه نمیدونم چی خوبه چی بده..

خانوم شما نا زمانی که اینطور رفتار میکنی نباید انتظار آرامش داشته‌باشی
مدام میگی شوهرم در اولویتم نیست.
خودتم میدونی و داری اعتراف میکنی که قصدت اینه کاری کنی خسته بشه بره. این اوج نامردیه. اگه نمیخوایش بازیش نده. اگه دوسش داری فکرتو از موارد حاشیه ای خالی کن بهش محبت کن باهاش باش اون شوهرته

(من مشاور نیستم. یه انسانم.)

ممنون سوشیانت عزیز وقتی دیدم جوابمو دادید استرس گرفتم اخه شما همیشه رک صحبت میکنید.ممنون که وقت گذاشتید.خوب معلومه که دوسش دارم اصلا قصد بازی دادن ندارم.فقط روحیه ام داغونه...نمیدونم شاید به قول اقای خاله قزی دوریمون ازهم به مشکلات دامن میزنه...
شماهمیشه خلاصه و مفید صحبت میکنید ممنون

همسرم انقدر از شوهرخواهرم بدش میادکه حد نداره.
خواهرکوچکم گوشیش خراب شده بود موبایل فروش دوست دامادمون بود,مادرم ازم خواست من و خواهر کوچیکم با دامادمون بریم موبایل فروشی.اون مارو باماشین رسوند وکارمون انجام شد و یه ربع بعد خونه بودیم کلا یه ربع.همه چیز عجله ای شد وقتی اومدم خونه به همسرم گفتم بامن دعوای شدید کرد که چرا سوار ماشینش شدی.دیگه خسته شدم میگه بت اعتماد ندارم من یه دختر مذهبیم محجبه.سر سنگین اخه چرا میگه اعتماد ندارم..ساشا تو تاپیکش درمورد پارانویید گفت که هسرشون ب تشخیص روانپزشک دارن..میگم همسر من اینطور نباشه...یادمه یبار تو مترو یه ب همسرم گفتم چه بوی طالبی میاد یه خانمی جلومون بود دستش طالبی بود یکیشو ب زور داد بمن هرچی گفتم نه گفت بگیر عزیزم.بعدش همسرم بامن کلی دعوا کرد که چرا گرفتی نگفتی توش ویروس باشه مثلا بخوان تورو بکشن ..اون یه خانم معمولی بود یا در مورد دامادمون که قضیه شمال رو گفتم از اون روز به بعد میگه اگه شمارو تنها گیر بیاره ی بلایی سرتون میاره بخدا دامادمون خیلی متین و سنگینه وقتی پدرم خونه نباشه اینجا نمیاد خواهرمینارو میزاره و میره.وفتیم اینجاست سنگین یه گوشه میشینه..
همیشه میگه جامعه خرابه درستم میگه.میگه حلالت نمیکنم سوارماشین دامادتون بشی گفتم چشم نمیشم اما امشب یهویی شد.خب اصلا فرصت نشد قبلش بگم بعدش گفتم .کلا بیرون رفتنمون ی ربع شد...

بنظر خودت این موارد عادیه؟شما فقط بحث دوری راه رو گفتی ولی اینا یکم شک برانگیزه .از اول عقدتون همچین رفتارایی داشتن؟ویروس تو طالبی واسه کشتن یعنی چی

- - - Updated - - -

عزیزم بهتره با یک کارشناس یا روانپزشک حاذق در مورد همسرتون مشورت کنی تا خیالت راحت بشه

هوناز جان همیشه همسرم میگه باید محتاط باشی..مثلا امسال میگفت نیمه شعبان یا محرم اگه کسی تو خیابون شربت یا چای داد نگیری شاید داعش بخوان مردمو از این طریق بکشن...اخه همسرم اهل مطالعست بشدت.تو فامیلشونم ادمایی هستن که شغلشون حساسه...داستانایی براش تعریف میکنن که اونم میترسه خب.الان احساس میکنم خودم مثل همسرم شدم.راستش اینو محتاط بودن میبینم...وای اوایل که اینستاگرام رو نصب کرد اسم علی دایی رو سرچ کرد اما نمیدونم سراز ی ادم عرب سیاسی دراورد اون صفحه انقدر ترسید سریع سیم کارتو شکست..خیس عرق شده بود من و خواهرم بهت زده نگاهش میکردیم بعدا منو دعواکرد که تقصیر توبود من همه اینارومیزارم رو حساب اینکه ازاینورو اونور یه چیزایی میشنوه..اما درمورد دامادمون وقتی حرفشو میزنه میخوام سرمو بزنم تو دیوار..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پرواز ابدی

هوناز جان همیشه همسرم میگه باید محتاط باشی..مثلا امسال میگفت نیمه شعبان یا محرم اگه کسی تو خیابون شربت یا چای داد نگیری شاید داعش بخوان مردمو از این طریق بکشن...اخه همسرم اهل مطالعست بشدت.تو فامیلشونم ادمایی هستن که شغلشون حساسه...داستانایی براش تعریف میکنن که اونم میترسه خب.الان احساس میکنم خودم مثل همسرم شدم.راستش اینو محتاط بودن میبینم...وای اوایل که اینستاگرام رو نصب کرد اسم علی دایی رو سرچ کرد اما نمیدونم سراز ی ادم عرب سیاسی دراورد اون صفحه انقدر ترسید سریع سیم کارتو شکست..خیس عرق شده بود من و خواهرم بهت زده نگاهش میکردیم بعدا منو دعواکرد که تقصیر توبود من همه اینارومیزارم رو حساب اینکه ازاینورو اونور یه چیزایی میشنوه..اما درمورد دامادمون وقتی حرفشو میزنه میخوام سرمو بزنم تو دیوار..

---

:325::325::325::325::325: