نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان
من متاهل هستم
من قراره برم سر کار اما اصلا نمیدونم حقوقی رو که میگیرم باید چطور تو زندگی خرج کنم
یعنی نمیدونم اصلا باید حقوقم رو تو زندگیم خرج کنم؟ یعنی تو مخارج خونه استفاده کنم؟ نکنه باعث بشه شوهرم دیگه تو پول خرج کردن بد عادت بشه؟ اصلا هیچ چیز راحعبه این موضوع نمیدونم
خانم هایی که سر کار میرین لطفا بگید شما چیکار میکنید؟
اگر روانشناسان گرامی هم بیان راهنمایی کنن ممنون میشم
سلام خانمی
من از سه سال قبل از ازدواجم سر کار میرفتم و قبل از ازدواجم شرایط همسرمو میدونستم.به نحوی بود که کار کردن من نیازی توی خرج و مخارج خونه نداشت.اما دقیقا بعد از ازدواج شرایط کاری همسرم به هم خورد و نحوه ی خرج کردن حقوق من هم متفاوت شد.
الان من قسمتی از مخارج رو به عهده خودم گرفتم نه به خواست و اجبار همسرم.به خاطر خودم که آرامش همسرم برام از همه چیز مهم تره
پس شما هم بهتره اول شرایط زندگی خودتونو بسنجین.گاهی تو زندگی به حقوقتون نیاز هست و گاهی نه.اگه تو زندگیتون نیاز هست که میتونین قسمتی از مخارجو به عهده بگیرین.اما نظر شخصی من اینه که بازم قسمتای عمده با شوهر بمونه.
اما اگه نیاز نیست که تو خونه خرج کنین میتونین پس انداز کنین و گاه گداری هدیه بخرین و ب خرجای جانبی خونه تون برسین.
امیدوارم همیشه شاد و خوشبخت باشید
چه بخوای چه نخوای بد عادت میشه.انتظارتی برایش ایجاد میشه.بستگی به اخلاق شوهرت داره و میزان در آمدش که آیا کفاف زندگی تون رو میده یا نه.اگه به پولتون احتیاج داره.آیا آدمی هست که از خونه و ماشینش به اسمتون کنه یا نه...
کسی رو میشناسم که تمام مخارج بچه ها و خونه به عهده خانمه.آقا فقط ملک میخره اونم به اسم خودش.یا کس دیگه ای هم هست که پولشون رو رو هم میزارن و خرج میکنن شوهرش هم از هیجی کم نمیزاره و خونه هم به اسمش کرده...
سلام دوستان
hanie و رنگین عزیزم ممنون از جواب هاتون.
هانیه جان راستش ما اول زندگیمون نیاز داریم که دو حقوقه باشیم و منم باید اگر رفتم سر کار از حقوقم استفاده کنم اما مترسم بد عادت بشه
راستش با شوهرم حرف زدم و قبول داره که همه مخارج به عهده اونه اما از خواست وقتی نیاز بود منم از حقوقم خرج کنم و من هم این رو قبول دارم و باید همکاری بین زن و شوهر باشه و من و تو زیاد در زندگی وجود نداره
اما من میترسم تا لباس ها و لوازم آرایش و.. این چیزا رو یهو بگه از پول خودت بخر
راستش من خیلی کم تجربم زیاد اطلاعات ندارم
سیاست هم ندارم نمیدونم باید چی کنم
رنگین عزیز من راجعبه این موضوع به نام زدن خونه یا ماشین نمیتونم با شوهرم صحبت کنم چون خیلییییییییی زوده و فکر هم نکنم زیاد کسی باشه که از این کار ها بکنه البته شاید هم باشه
راجعبه این موضوع زیاد نمیتونم آنالیزش کنم
از این همه خامی و بی سیاستیم خسته شدم
اینجا هم کمک میخوام زیاد کسی نمیاد جواب بده و راهنمایی کنه
همه فکر میکنن باید به موضوع های خیلی حاد جواب بدن
دوستان واقعا کم لطف هستن:54:
من اوایل که اینجا عضو شده بودم فکر میکردم اینجا یه سایتی هستش که وقتی دیگران مشکلاتشون رو مطرح میکنن مشاورها و روانشناسان میان کمک میکنن و راهنمایی میکنن اما اینجا همه راهنمایی میکنن جز مشاوراااااااااااان
واقعا جای تاسف داره که فقط نظاره گر هستن
دیگران دارن از زندگی سخت و طاقت فرساشون مینالن اما فقط مشاوران وایستادن و تماشا میکنن و پول در میارن
اگر اینجوریه پس سایتتون رو منحل کنید
این سایت رو اینجاد کردید که کمک کنید نه اینکه بقیه کاربر ها بیان جای شما زحمت بکشن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سلام
من خودم شاغلم ولی مجردم.این سوالی هم که شما پرسیدی واقعا یکی از دغدغه های منه و نمیدونم بعد از ازدواج باید چطوری با همسرم در مورد مسایل مالی و درآمدم برخورد کنم.
نمیدونم شما تا چه حد نظرتون مثل منه ولی من کلا دوس دارم همسرم از نظر مالی از خودم بالاتر باشه تا بتونم بهش تکیه کنم یعنی حتی اگه نیاز مالی نداشته باشم تو این زمینه ساپورتم کنه چون حس خوبی بهم دست میده و باعث میشه بیشتر به ابهت و تکیه گاه بودنش پی ببرم.
متاسفانه یا خوشبختانه من موقعیت شغلی خوب و درآمد خوبی دارم طوریکه درآمدم از اکثر خواستگارهام بالاتر بوده و هر بار که از طرف مقابل در مورد شرایط مادیش پرسیدم(البته خیلی محترمانه و در زمان مناسب خودش) تو ذهن خیلیاشون یه دختر پولکی به نظر رسیدم،در حالیکه حقم بوده سوال بکنم.
به نظرم تو مسایل مالی زیاد از خودت فداکاری نشون نده،اینو تو اطرافیان و دوستان خودم به وفور دیدم که خانم خالصانه تمام درآمدشو در اختیار همسرش قرار داده ولی این کار به مرور به وظیفه تبدیل شده و قدرشناسی هم در قبالش صورت نگرفته.
خود من خواستگارایی داشتم که فقط به خاطر موقعیت کاریم اومدن خواستگاریم یعنی دقیقا همون چیزی که من ازش بیزارم به همین دلیل به این نتیجه رسیدم دختر خونه دار خیلی ارج و قربش بیشتر از دختر شاغله چون حداقل میدونه به خاطر شغلش نیومدن سمتش.
کلا به قول خودت باید تو مسایل مالی سیاست داشته باشی مثلا زنداداش من خانه دار هست ولی با سیاستی که به خرج داده برادرم خونه و ماشینش رو به نامش زده ولی من اندر خم یک کوچه ام:311:
خلاصه اینکه منم مثل شما نمیدونم رفتار درست برای خانمهای شاغل در قبال شوهرشون چی هست.به نتیجه رسیدی مارو هم بی نصیب نذار.مرسی
موفق باشی:72:
سلام سوگند خانوم
من حدود 8 ساله کارمند هستم با حقوق و مزایای بالاتر از همسرم. 7 ساله ازدواج کردم. راستش تا زمانی که نیازی به حقوقم تو زندگی نبود درآمدم صرف خرید برای خودم، طلا و نیازای بچه ام می شد. برای خونه هم گاهی چیزی می خریدم و پس انداز هم داشتم ولی وقتی که به خرید خونه فکر کردیم تمام مدت پس انداز کردم و با همسرم یه خونه خریدیم البته به نام همسرم.بعدش یه ملک تجاری واسه خودم و آینده بنام خودم. اینکه چیزی بنامم باشه یا نه تاثیری در میزان اختلافهامون نداره چون جنس دعواهامون چیز دیگه ای بود.
یه پیشنهاد دارم سعی کن بخشی از حقوقتو به چیزهایی بدی که مشترک استفاده می کنین تا اونم انگیزه کافی داشته باشه از اینکه همسرش مدت زیادی رو در خارج از منزل می گذرونه و حتما اوضاع آسایش منزل بهم میریزه کینه بدل نگیره.
ویه حساب کمی مخفیانه داشته باش که توش پس انداز کنی برای روز مبادا.
بستگی به روحیات همسرت داره که خودت بهتر میدونی قدر شناسه یا نه و البته اکثر مردا در گذر زمان کمکهای مالی همسرشون زود فراموششون میشه:81:
و توصیه آخر اینکه هرگز و هرگز تمام درآمدتو در طبق اخلاص نذار.
موفق باشی
آی تک و suzana عزیزم ممنون از پاسخ و وقتی که برام گذاشتید
آی تک عزیز همسرم میگه یکی دوسال اول زندگیمون اگر رفتی سرکار کمک کن چون شرایطمون سخته ، راست هم میگه اما همین یکی دو سال خیلی مهمه میترسم تو همین مدت همش ببشه عادت دیگه بعدش نتونم استقلال بدست بیارم البته شوهرم میگه اگر بر فرض یک میلیون حقوق گرفتی مثلا 200 تومنش رو خرج کن،نظرتون راجعبه این حرفش چیه؟؟؟ فکر کنم زیاد پر توقع نباشه
البته میگم همسرم منطقیه و بهش هم گفتم اگر برم سر کار تمام مخارج خونه و من با شماست حتی طلا خریدن و لباس و این چیزا و خودش هم قبول داره اما کو تا آدم انجام بده
suzana عزیزم منم همین فکر رو دارم که یه حساب جدا داشته باشم و بخشی از حقوقم رو بریزم توش
مامان میگن نمیخواد بد عادتش کنی و همش کمک کنی که عادت کنه راست هم میگن
اما شوهرم اول زندگیمون واقعا به پول نیاز داره
میترسم برم سر کار طلا و لباس و این چیزا رو هم نخره
دوست دارم خانم های دگیه هم که سر کار میرن بیان نظر بدن و بگن از وضعیت خودشون
ممنون
من اولا شوهرم میگفت دوست ندارم پولت تو زندگی ام خرج بشه مال خودت.ولی کم کم تمام خرج خودم رو انداخت گردن خودم.اگرم خرجی واسه خونه بکنم ناراحت میشه بگم اینقدر شده بده بهم.اگر مجبوری خرج کنی جوری باهاش طی کن که در ازاش از خونه اش بعدا به اسمت کنه وگرنه بعدا دلت میسوزه.دکتر حبشی میگن تمام حقوق رو بدید به همسر و ازش پول طلب کنید.میگن اینجوری میشه بیشتر از حقوقتون هم ازش بخواید براتون خرج کنه و اقتدارش هم حفظ میشه.ولی به نظر من تو فرهنگ ما مردا زیاد جنبه اینکار رو ندارن و معلوم نیست برات خرج کنن
سلام دوست من
من 6 ساله شاغلم و همون اول ماه حقوقمو با شوهرم رو هم میزاریم و قسطها خرج خونه پس انداز رو کنار میزاریم از هر دو حقوق واسه خودمم ماهی دویست برمیدارم برا لوازم آرایشی بهداشتی مشکلی هم نداشتم تا الان البته شوهرم هم برا بنام کردن خونه ماشین مشکلی نداره چون دیده من برا پول ارزش قائل نیستم و حساسیت ندارم اونم میگه همه چیز بنام خودت باشه
بنظرم باید ببینی شوهرت چه جور آدمیه بعد تصمیم بگیری چطور برخورد کنی ولی زیاد حساسیت به خرج نده که اونم حساس بشه ارزش همسر و زندگیت بیشتر از پول هست پس دلشوره عادت کردن همسر و این حرف هارو نداشته باش دیگه الان خانم و آقا فرقی نمیکنه باید زندگی رو حفظ کرد و آرامش رو نگه داریم
سلام
خانمی من یه پیشنهاد خواهرانه برات دارم و اونم اینه هر چه قدر هم همسرت رو دوست داری تمام حقوقتو یکجا بهش نده و جایی برای پس انداز خودت داشته باش.
راه حل هایی که اینجا مطرح میشن عموما نظرات فردی ما هستن و منطبق به شرایطی ک ما تجربه کردیم.مثلا صحبتی که من میکنم سازگار با برخورد همسرمه.و از اونجایی که آدما بسیار بسیار با هم متفاوت هستن و عملکرد های خاص خودشونو دارن بهتره شما هم رویه ای که در پیش میگیرین در وهله اول سازگار با روحیه همسرتون باشه.
جدای از شرایط مالی من کار کردن رو عاشقانه دوست دارم.علی رغم اینکه شرایط کاریم برای یه خانوم متاهل تقریبا سحت هست اما سر کار میرم.طبیعتا این شیفتای شبانه ی کاریم و از دست دادن تعطیلات و ... شرایطو برای همسرم سخت میکنه و منم میبینم که اونم سختشه دلم نمیاد در پاسخ به قدر شناسیش و همپای من اومدن تو این شرایط قسمتی ( ولو کوچیک ) از بار مسوولیتشو به عهده نگیرم.شما هم اگر واقعا همسرتون تو شرایط خاصی هست میتونین یه درصدی از وظایف کوچیکو به عهده بگیرین اما با حفظ دو نکته:
1 )به نظر من همچنان اجازه بدین موارد خرج عمده با ایشون باشه.بزارین اقتدارش حفظ بشه و از طرفی هم کمک کردنتون وظیفه نشه.اگه بیرون میرین که خرید کنین یا برای خودتون لباسی چیزی بخرین شما حساب نکنین.بزارین همیشه حواسش باشه که مسوول تامین مالی شماست.
2 )اگه کمکی کردین حواستون باشه تحت هیچ عنوانی تو خوشی یا دعوا منت سرشون نزارین که بدترین شکاف ها رو مسائل مالی بینتون میتونه پدید بیاره.
موضوع دیگه هم پس انداز و استقلال مالی هستش.از نظر من بهتره هر خانومی توی زندگی یه پشتوانه داشته باشه که اگر خدای نکرده مشکلی پیش اومد تنها و بی سرپناه نباشه.نه اینکه خدای نکرده ایشونو تحت فشار قرار بدید اما حواستون باشه که ماهانه پس انداز کنید و توی زندگی هر زمان ک ب دستاوردهای مالی رسیدین با سیاست و مهربونی ازشون بخواین ک شما هم سهمی داشته باشین.
شاد باشید و خوشبخت:72:
سلام دوستان .. من تمام جواب هارو از همون اول خوندم اما موقعیتش پیش نیومد بیام جواب بدم..شرمنده
رنگین،مهرسا مامان و هانیه عزیزم
ممنون بابت جواب ها و وقتی که گذاشتید
رنگین عزیز منم از همین میترسم چون حس میکنم پتانسیل یه همچین کاری رو داره
اصلا حرف دکتر حبشی رو قبول ندارم!!!!!!! وا این چه حرفیه،مثلا من تمام پولم رو بدم به شوهرم بعد خودم از پول بگیرم که اقتدارش حفظ شه؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!! وا.
ممنون رنگین عزیز
بعد از اون روزی که با همسرم راجعبه حقوق صحبت کردیم (گفته بود مثلا 1 میلیون حقوق گرفتی یک پنجمش رو یعنی 200 تومنش رو خرج کن) اما فرداش که صحبت شد دوباره گفت نه یک چهامش باشه
حالا نخندید ها ، این حرفای که گفته میشه تصورات ذهنی من و همسرم چون من فعلا کار ندااااااااااااارم:18:
خب مسلما من برم سر کار ایشون باید خرج های اصلی خونه رو انجام بده من حتی دوست ندارم لباسم رو خودم بخرم دوست دارم تمام خرج من رو همسرم بده!!! ولی خب اگر وسعش نرسه مجبور میشم خودم بدم
چیزی که فعلا دمنو درگیر کرده کار نداشته بنده هست.
اصلا نمیدونم کجا باید برم دنبال کار و از کجا باید شروع و اقدام کنم
خانم های شاغل میشه بگید چطور کار پیدا کردید؟؟؟؟
سوگند جان از حرف تا عمل فاصله بسیاره.
هنوز که نرفتی سرکار،مطمئن باش وقتی بری سرکار شاید اصلا هم نظر تو هم نظر همسرت 180 درجه در مورد مدیریت اقتصادی خونه و در آمدتون تغییر بکنه و نمیشه از الآن در موردش تصمیم قطعی گرفت.
در مورد اینکه ماها چطور کار پیدا کردیم :راستش رشته تحصیلی من از رشته های جدید تو کشوره که تازه چهار پنج سالی میشه از ایجادش گذشته(البته منظورم گرایشم تو دوره ارشد هست وگرنه رشته کارشناسیم که زیاد جدید و نوظهور نیست) به همین خاطر تو ارگانی که الان دارم کار میکنم خیلی به این رشته نیاز داشتن طوریکه من بلافاصله بعد از اتمام ارشدم وارد این کار شدم البته از 22 سالگی و وقتی که تازه ارشدم رو شروع کرده بودم کم و بیش کار میکردم ولی نه خیلی جدی و هدفم صرفا جمع کردن یه رزومه کاری خوب بود.
شاید نظر من با بقیه خانمها فرق بکنه ولی از من میشنوی اصراری به شاغل شدن نداشته باش.من اگه یه شوهر پولدار داشته باشم هچ وقت نمیرم سرکار:311:اینو جدی میگم.من الان به چند دلیل شاغلم:مجردم و کار کردن برای من تو این دوره از خونه موندن و وقت رو به بطالت گذروندن بهتره،چون دانشگاه و رشته ای که توش درس خوندم تاپ بوده حیفم میاد ازش یه پولی به جیب نزنم:227:پس فعلا ترجیح میدم کار بکنم،من خیلی به تیپ و لباس و این چیزا اهمیت میدم و ترجیح میدم اینارو از درآمد خودم تهیه کنم تا اینکه مدام از پدرم پول بخوام با اینکه پدرم دریغ نمیکنه ازم ولی خودم این جوری راحت ترم.
ولی در کل گوش شیطون کر من اگه یه شوهر خوب و جنتلمن و پولدار تور کردم دیگه نمیرم سرکار:58:
ختم کلام اینکه: من اگه ازدواج بکنم به جای اینکه برم سرکار و خسته و کوفته برگردم خونه و کارهای خونه رو هم با خستگی انجام بدم و به نیازهای همسرمم زیاد رسیدگی نکنم ترجیح میدم نرم سرکار و مثل یه خانم تو خونه خانمی بکنم ،شوهر جان هم پول بیاره من خرج کنم و خیلی خوووووووووووب و عالی هم واسش وقت میذارم و شوهرداری میکنم:18:و نگران اینم نمیشم که حالا یک پنجم از حقوقم مال خودم باشه یا یک چهارمش یا اینکه وای شوهرم منو به خاطر درآمدم میخواد یا به خاطر خودم. ولی اینا به شرطی که چی؟بله شوهر جان پولدار باشه تا نیازهای منو برآورده کنه وگرنه که مجبورم برم سرکار.
موفق باشی:72:
سوگند پست آخرتو که خوندم چقدر خندیدم! آخه هنوز سر کار نرفته؟!!!!
اما به هر حال چون تو این مدت کوتاهی که با این سایت آشنا شدم این فکر می کنم چهارمین تاپیک در مورد درآمد زن باشه (که من برای دوتاش مطلب نوشتم اما کاملا متفاوت با توجه به خصوصیات استارتر)، باز هم گفتم یه کم بنویسم شاید بد نباشه! (هرچند ممکنه نظرم جالب هم نباشه!)
اول اینکه زیاد از دکتر حبشی تو این سایت شنیدم، هنوز فرصت نکردم گوش بدم سخنرانی هاشونو، اما اگر این جمله به همین صورت باشه که اینجا مطرح شد، به نظرم واقعا جای تامل داره این همه تبلیغی که برای ایشون تو این سایت میشه! این مدلی که ایشون مطرح کردن، تمام پول رو بده بعدا خرد خرد بگیر دقیقا کاریه که استعمار گران می کنن (میدونم باز به تفکرات فمینیستی محکوم میشم)! زندگی مشترک که تحت سلطه رفتن نیست! یعنی آقا اون موقعی که داره کل درآمد خانم رو می گیره به اقتدارش هیییییچ لطمه ای وارد نمیشه؟؟ بعدا که میخواد خرد خرد پول خودشو بهش پس بده مقتدر میشه؟؟ من به عنوان یه خانم اگه قراره مردم اقتدار داشته باشه، میخوام خودش داشته باشه نه اینکه من لقمه لقمه کنم اقتدار رو بذارم دهنش... حالا اومدیم و این اقتدار مالی رو نداشت، خب بپذیره نداره! جور دیگه جبران کنه! دیگه این اقتدار کاذب چیه که ما براش درست کنیم؟! یا اقتدار کاذب تری که بعدا خودش برای خودش درست کنه که مثلا بگه اصلا بشین تو خونه نمیخوام کار کنی! (دفعه قبل ما داشتیم اونو گول میزدیم، اینجا اون داره خودشو گول میزنه به نظرم!) (حالا اگه بعضیا دوست دارن گول بخورن خب بخورن! خانم ها هم اگه میتونن کنار بیان، خب چقدر خوب، اینا مطمئنا زندگی خیلی راحتی دارن و با همه چیز میتونن خوب کنار بیان)
موضوع کلی بحث: به موارد زیادی بستگی داره ... سطح درآمد طرفین، سطح خرج کردن طرفین، سطح جنبه و ظرفیت طرفین، اینکه الان تو زندگی چقدر نیاز هست ...
در مورد شما (بر فرض که سر کار باشید) نشون میده که هم نیاز به خرج شما هست، هم شوهرتون با خرج کردن مشکلی نداره (همون بحث اقتدار که خیلی مد شده) این که همسرتون با خرج کردن شما مشکلی نداره، روش حساب هم میکنه، نشون میده که پتانسیل بد عادت شدن رو داره، البته هنوز بد عادت نشده! (اگه شده بود کلا میرفت از اول یه زن شاغل می گرفت)، شما اگه خیلیییی رو این موضوع حساسی، اگه فکر می کنی حتما باید به همسرت تکیه کنی و اون برات خرج کنه، خب اصلا نرو سر کار!
اما مسئله اینجاست که گاهی اوقات واقعا درآمد کفاف خواسته ها رو نمیده. یعنی اگه همسر شما تمام تلاشش رو بکنه، شما هم سر کار نری، اما در نهایت پولی برای خرید طلا برای شما نمونه چیکار می کنی؟ اصلا وجود طلا چه ارزشی داره؟ هدف نفس هدیه است، اینکه بدونیم همسر قدرشناسه (هرچند حتی نمیشه هدیه دادن رو هم دلیل بر قدرشناسی و دوست داشتن دونست) اما به هر حال به نظرم یه شاخه گل هم میتونه تمام اون اهدافی که پشت یه سرویس طلا قایم شده رو منتقل کنه... خاطرات خیلی مهم اند ... یه روز رو برای هم گذاشتن شاید از اینکه چند ماه از همه چی زده بشه و پولی جمع بشه برای خرید طلا (که بعد هم یه جای دیگه فروخته بشه) خیلی خاطره انگیز تر و به یاد موندنی تر باشه...
بر می گردم به سوال قبلی اگه همسر شما تمام تلاشش رو بکنه، شما هم سر کار نری، اما در نهایت پولی برای خرید طلا برای شما نمونه چیکار می کنی؟ به زور که نمیشه طلا جور کرد! شما نیاز هست یه بخشی از درآمدتو تو خونه خرج کنی، یعنی درآمد همسرت به خرید طلا فعلا نمیرسه، خب حالا شما بیا از پول خودت طلا بخر، هم نیازت به طلا بر طرف میشه، هم ارزش پولت حفظ میشه، شما مثلا خونه از خودتون ندارید، حالا بیا بخشی از درآمد ماهانه رو پس انداز کن، برای افزایش رهن خونه برای سال آینده (هم به درآمد خونه کمک کردی، هم اصل پولت حفظ شده)، اگه میتونی کلا بذار برای رهن کامل (دیگه نیازی نیست شوهرت اجاره بده، پول اجاره بر می گرده تو چرخه خرید طلا و ...!)
یه موردی یکی از خانم ها گفتن که اول خونه خریدن به نام شوهر بعدا مغازه برای خودشون... ایشون همینطور که قبلش گفتن جنس دعواهاشون فرق می کرد، اما به هر حال این کار ریسکه! اومدیم و بعد از خرید خونه اوضاع به هم ریخت، بین زن و مرد شکر آب شد... حالا تا شما بیاین ثابت کنید که نصف هزینه این خونه رو شما پرداخت کردید، چند سال از عمرتون تو دادگاه ها تباه شده... یا مثلا یه مورد ما بین آشنایان داشتیم که خونه به نام آقا بود و ایشون رفتن برای یکی از دوستانشون ضمانت کردن و خونه از دست رفت... خانم تمام وقت حسرت می خورد که اگه یه بخشی از این خونه به نام من بود حداقل از قبل خبر داشتم و شاید میتونستم نظرشو عوض کنم که اصلا ضامن نشه... نمیخوام مثال های بد بزنم، اما به هر حال این شرایط وجود دارن... دختر دایی یکی از دوستای من سرطان داشت فوت کرد، به چلهم نرسیده بود شوهرش یه زن دیگه گرفت، این خانم شاغل بود، اما هیچ پولی حتی واسه کفن و دفن هم ندادن به این بهانه که هزینه درمان شده و شوهرش تو این مدت زیاد سختی کشیده در صورتی که کلا دو سال بود ازدواج کرده بودن و با اصرار شوهر، تازه کلا شرایط شدید بیماری این بنده خدا پنج شش ماه طول کشید، قبلش چیزی نشون نداده بود... یا شوهر یکی از دوستای خودم بر اثر تصادف فوت کرد، خونه ای که نصف پولشو این داده بود به اسم شوهر بود، بچه هم نداشتن، در نهایت یک هشتم خونه بهش ارث رسید، در صورتی که یک دوم را خودش پرداخت کرده بود...
نمیگم زندگی میدون جنگ بشه، نمیگم بحث مالی تو زندگی پیش بیاد، (اصلا نظر شخصی من اینه که این وضعیت کار نکردن خانم ها و تو خونه نشستنشون به بهانه رسیدن به شوهر و زندگی فقط از تنبلیه! اون آقایونی هم که میخوان خانمشون تو خونه باشه دنبال همون اقتدار کاذبن... هیچ جای دنیا اینطور نیست که این بخش بزرگ جمعیت یک کشور تمام وقتشونو برای خونه بذارن! اسمش رسیدگی به بچه و شوهره در صورتی که بیشتر ساعات روز اصلا این بچه و شوهر توی خونه نیستن! این طوری میشه که مصرف گرایی تو کشور ما و کلا خاور میانه به اوج رسیده... فعلا تا وقتی نفت داریم مشکلی نداریم، فرصت برای تنبلی و حفظ اقتدار کاذب و تکیه کردن به مرد داریم، اما وقتی این نفت تموم شد میفهمیم چقددررررر از دنیا عقبیم) نمیگم تو زندگی از مال من مال تو، پول من پول تو حرف بزنید، اما از همون اول اگه چیزی می خرید به نام هر دو طرف بزنید، یادتون باشه خیلی از خانم های خانه دار هم الان صاحب اموال شوهر هستن، حالا شما که دیگه بخشی از پولشو خودتون دادید، پس خجالت کشیدن و کوتاه اومدن و این حرفا رو بذارید کنار، اما با رفتار درست، حق و حقوق خودتون رو حفظ کنید.
درود
:311::58::311::58: ملتو سرکار گذاشتی با این پستت :311::58:
واسه ما آقایون شغل نیست چه برسه به خانوما گرچه ناامید نباشد ایشالله شاغل میشید.
توصیه بانو هانیه_66 خیلی خوب بود.
من خودم همسرم شاغله خیلی خوبه اینجوری حسی که به مرد دست میده اینه که مقداری از بار از روی دوشش برداشته شده برای خودش بخواد خرید کنه از روی حقوق خودش میده ولی وقتی تنهاست دوتایی با هم میریم بیرون خرید میکنیم پولش رو ولی من میدم خلاصه بهتره زن و شوهر با خوشی درامد رو خرج بکنند داشتن درامد برای یک خانوم متاهل خوبه ولی بهتره که باعث بشه زندگیشان شیرینتر بشه نه اینکه باعث بدبینی کدورت بین زوجین بشه.
میشه مثلا قسط ها رو پرداخت کرد و بجاش توی چیزی که خریداری میشه سهیم بد یا خرید کردن وسایل شخصی همسر ولی همه حقوقتان را نباید خرج کنید مقداری باید پس انداز بشه بهتره با همفکری همدیگه باشه.
سلام
من 4ماه بعد از ازدواج به دلیل مشکل مالی شاغل شدم و مشکلات مالی ما بدتر هم شد ، همسرم شخصیتی داره که اگه پول داشته باشه و مثلا لپ تاپ نداشته باشه اول برای من میخره اما موضوع اینه که پول نداشت:311:
و روزبه روز بدبدخت تر شدیمو من بیشتر کار کردم :47: نمیتونستم هیچ پس اندازی بکنم ، حالا این شرایط حاد بود که خدا رو شکر گذشت شرایط شما که حاد نیست در کل تجربمو میگم:
حتی در حادترین شرایط نباید تمام حقوقتونو بیارید وسط
در شرایط عادی حداقل دو پنجم حقوق پس انداز شود ، میماند سه پنجمش ،
هزینه زن با مرد است پس وقتی شما از این سه پنجم خرج خودتان کرده اید در واقع به همسرتان کمک کرده اید ، این سه پنجم را هر چقدر که با توجه به شرایط، نیاز واقعی منزل است و به چشم می آید هزینه کنید
مابقی را برای خودتان هزینه کنید.
تذکر: مخصوصا شما که شاغلید تا میتوانید آراسته باشید و جوانیتان را قدر بدانید و نگهداری کنید، لباسهای متنوع وشاد بخرید،آرایشگاه بروید حتی اگر فکر میکنید کاری در آنجا ندارید همسرتان با دیدن آراستگیتان قطعا استقبال میکنند،
تذکر2: اگر کار پاره وقت مناسب یافتید که چه بهتر در غیر اینصورت اگر نیاز مالی شدید ندارید کار نکنید ، کار تمام وقت محدودیتهای زیادی را برایتان ایجاد میکند.
موفق باشید.
سلام دوستان عزیزم
از همتون ممنونم بخاطر پاسخ ها و وقتی که برام گذاشتید
آی تک عزیزم خوبه میگی شوهر پولدار ،شوهر من پولدار نیست اصراری هم نداره برم سر کار اما بدش هم نمیاد مسلما!
خوش به حالت که سر یه کار خوب هستی و دستت تو جیب خودته منم اگر شوهرم وضع مالیش پرفکت بود اصراری نداشتم به کار اما دوست دارم دوتایی بتونیم از پس هزینه ها و کارا بر بیایم و زیاد رو نندازیم به پدر و مادر هامون.
راه حل عزیز،صحبت های شما منو به فکر فرو برد و یه تکونی بهم داد.
راستش میدونید چرا من اومدم از الان دارم این چیزا رو میپرسم؟؟ چون مادر من خانه دار هستن و مادر شوهرم معلم باز نشسته و همیشه حقوق مادر شوهرم انگار با حقوق پدر شوهرم با هم خرج میشه و من چون مادرم خحانه دار بودن اصلا نمیدونم چطور باید برخورد کنم و دوست داشتم از تجربیات دیگران استفاده کنم و یاد بگیرم سیاست های مصرف درآمد رو.
من میدونم شوهرم پتانسیلش رو داره البته به عقیده من همه مرد ها این پتانسیل بد عادت شدن رو دارن اما شدتش ممکنه متفاوت باشه
راجعبه طلا بحث من این نبود برام خیلی مهم هست و حتما تو بی پولیش باید برامبخره ،نه اصلا منظورم این بود اگر وضع مالیش بهتر شد و منم رفتم سر کار مثلا خرید طلا پیش اومد نیا بگه از پول خودت برو بخر.
خب من دوست دارم همه ی خرید هام با شوهرم باشه اما مثلا یه وقتایی تنهایی بیرونم میبینم خونه چیزی نیاز داره خودم بخرم یا اگر قسط و قرض هاش زیاد بود و نیاز به کمک من بود بهش کمک کنم در همین حد فقط نه بیشتر..!
مثال هایی که زدید خیلی ناراحت کننده بود مخصوصا اون خانمی که بعد دو سال از عروسیشون فوت شده بودن،خیلی ناراحت شدم و خدا رحمتشون کنه.
راجعبه سخنرانی های دکتر حبشی هم من دانلود کردم اما گوش نکردمشون ،اصلا ایشون رو نمیشناسم اما یاد این حرفشون برای حقوق میفتم اعصابم به هم میریزه!!!!!!!!!!!! :97:
آقای خاله قزی من مثلا اینکه خرید های خودم رو فقط خودم و با حقوقو خودم بکنم رو دوست ندارم.. نمیدونم من طرز فکرمسختگیرانست یا درستش اینه..
اما با نظر شما موافقم که گاهی کمک کردن همسر حس خوبی به مرد میده و اینکه باری از رو دوشش برداشته میشه بهش آرامش خاطر میده.
والا آدم تا بند پ نداشته باشه هیچ کاری از دستش بر نمیاد و جایی هم میری برای کار اصلا انگار خوردت میکنن .خدا کسی رو به جایی نرسونه والا بعضی ها خدا رو هم بنده نیستن دیگه!!!!
من حتی سر کار هم برم و حقوق خیلی کمی هم بگیرم باز برای خودم پس انداز میکنم اصلا درستش همینه.
گیسو کمند عزیز صحبت های شما برام خیلی آموزنده بود
موافقم با شما
راجعبه آرستگی بگم که بمن تیپم بیرون از خونه خیلی مرتب و خوبه تو خونه هم مرتب هستم اما زیاد ارایش نمیکنم یا موهام رو درست نمیکنم یا لباس های جور واجور نمیپوشم هم زیاد حوصله ندارم هم میگم شوهرم منو اینجور دوست داره دیگه
زیاد نمیتونم به سر و وضعم تو خونه برسم
راستش من اصلا سیاست های زنانه رو بلد نیسسسسسسسسسستم:47:
ممنون از همتون:43:
ولی به نظر من کار کردن خانم صرفا برای جنبه مادی قضیه نیست،یه زن شاغل یه سری مزایا به دست میاره بواسطه ی کار کردنش که هیچوقت با خونه نشستن به اونا نمیرسه،هرچند که یه سری مشکلاتم باید تحمل کنه.
دوست خوبم منم مشکل شما رو داشتم.هرچند دوستان کم لطفی کردند و به هر شکلی که خواستند با من صحبت کردند. منم دقیقا مثل شما میخوام برم سرکار و میخواستم از دوستان کمک بگیرم ببینم بعد از اون درآمد چجوری خرج میشه توی زندگی مشترک...ولی اونقدری از جواب های دوستان ناراحت شدم که حد نداشت.باز خوبه حداقل در مورد شما اون اخلاقای قشنگشونو رو نکردند و بگن با توجه به خصوصیات استارتر تاپیک ما حق داریم اینجوری صحبت کنیم...(واقعا نمیفهمم چجوری متوجه میشن بعضیا به این سرعت!!؟؟؟):311:
منم از توصیه هایی که دوستان به شما کردند استفاده کردم هرچند تاپیک خودم به نتیجه ای نرسید ولی خب خدا که بقیه تاپیکا رو از ما نگرفته...:227::227:
بازم ببخشید اگه پستم بیربطه و نتونستم راهنمایی کنم عزیزم.:72:
دوست عزیزم سلام
منم تا حدودی مشکل شما رو دارم . منتها من سر کار می رم و چندین بار با تذکر نامزدم مواجه شدم که مراقب خرج کردنمون باشیم و خیلی اصرار داره پولامونو پس انداز کنیم و همیشه هم جمع می بنده و می گه من و تو نداریم پولامونو جمع کنیم اینو بخریم اونو بخریم و اصلا نمی دونم اگه ملکی بخریم چه جوری میشه یعنی من باید پولامو پس انداز کنم بعد خونه بخریم اگه همرو به نام خودش زد چی ؟ روی اینم ندارم در مورد این مسائل صحبت کنم یعنی اصلا برام مهم نیست ولی این اواخر که واسه خودم چند دست لباس خریدم (حراج بود و با حقوق خودمم خریدم ) بهم ایراد گرفت که چرا بی رویه خرج می کنی و همینایی که داری کافیه . واقعا ناراحت شدم در صورتی که انقدر می گردم تا یه لباس مناسب پیدا کنم دنبال مارک و برند هم نیستم . نمی دونم واقعا چجوری می شه این مسائل رو مدیریت کرد
خانم مریم دلیل این همه انفعال چیست؟ اگر رفتارهای انفعالیتون رو ادامه بدید به مرور زمان سلطه روی شما بیشتر خواهد شد و قدرت اختیار و اراده و حتی دفاع شما کمتر تا جایی که از هیچ چیز لذت نخواهید برد تا مرز بی هویتی.....
از حقوق خودتون چند ست لباس از حراجی خریدید ، این اصلا تذکر نداره ، و اما واکنش شما در مقابل این تذکرات؟!!
زندگی میدون جنگ نیست ، این جمله را بارها شنیدیم و همه بهش واقفیم
شما بدون دعوا، با احترام به حقوق خودتون و همسرتون، روابطتونو مدیریت کنید.
مشاوره تخصصی she با جناب Sci (مشخصات she)
کارگاه آموزشی رفتار جراتمندانه (مقالات-کارگاههای آموزشی)
رو هم از همین تالار مطالعه کنید.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط گیسو کمند
ممنون از راهنماییتون حق با شماست . من شخصیتی زود جوش دارم و باید اینو کنترل کنم و دقیقا حرف شما درست و به جاست ممنون