نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.توروخدا اشتباه نگیرید من نمیدونستم طرف متاهله البته سنش کمی بالا به نظر میومد ولی رفتارش به متاهلا نمیخورد و شدیدا مجرد میزد . نمیدونید در چه حد انفجاری عاشقش بودم و وقتی خدا خواست و اتفاقی کنار خانمش دیدمش الان چه حالی دارم . دیگه از زندگی نا امیدم نه گریم میاد نه میتونم بخوابم و هنوز باورم نمیشه .تورو خدا نجاتم بدید کار احمقانه ای نکنم حالم به شدت خرابه دارم از درون میمیرم
سلام
کجا دیدین طرفو که عاشقش شدین؟؟؟؟چن سالتونه؟
توروخدا از جزییات نپرسین که بیشتر ابروم نره و حالم بدتر نشه.تویک محیطی اشنا شدم و نگاه ها و برخوردها و شروع رابطه از طرف ایشون بود. البته به تلفن و واتسپ و این حرفا نکشید .ولی چون چندسالی بود به کسی اعتماد نکیکردم بدجوری عاشق این شدم و حالا که دیدمش با خانمش نابودم. رپماجرا بیشتر عاشقی بود تا رابطه .البته رابطه چندباری بود که من تو محیط کار و رفت وا مد ایشون ظاهر شدم و باکسی کار داشتم.من تقریبا 27 سالمه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط parvaaz
حالا برو خدارو شکر کن قبل اینکه دیر بشه فهمیدی زن داره ! ای لعنت بر این مردای متاهل وخیانتکار!!!!!!!
- - - Updated - - -
راستی از کجا فهمیدی زنشه شاید یه دوست دختر دیگه اش بود ؟ در ضمن شما 27 سالته! بچه که نیستی خیلی مواظب باش وعاقلانه رفتار کن. وارد این رابطه ها نشو چون به ناکجا ابادیهایی میری که دیگه شاید نتونی جبران کنی!
میدونم نمیتونم بعد از این دیگه اینجا پست بگذارم ولی انها رو مینویسم شاید خالی بشم شاید کسی راهنمایی یا کمکی بهم بکنه
فکرمیکنم بیشعورترین ادم دنیاهستم ناپخته ترین و گاهی نفهم ترین.من این بیست هفت و چندماه رو انگار خواب بودم وانگار ادم بشو هم نیستم.حالم از خودم بهم میخوره.انگار هرسال تیرماه باید یه شکست عشقی بخورم.البته اینطورم نیست که هرسال.ولی همشون همینطوری کوتاه هستن و زودتموم میشن.فرق همشون با این یکی عاشق شدنم بعد از سالها بود.بعد از 4 5سال به یکی لعتماد کردم وباز اینطوری شد.دیگه میدونم که ارزش هیچکیو ندارن.ارزش هیچ ادم مجردی رو ندارم.من اصلا ادم نیستم.خدایا درسته دل چندتا از اعضای خانوادم رو شکستم ولی خوب دلمو شکستی.خدایا من ادم نیستم. منو بکش راحتم کن من دوباره چه طوری خودمو بسازم؟
ابی بیکران اینکه زود فهمیدم خوب تربود یا اینکه یا اینکه مجرد بود. دو سه سال پیش هم یکی بدجور برام خاطر خواهی میکرد البته من عاقش نبودم ولی خیلی روی روحیاتم تاثیر داشت بعد از شش ماه فهمیدم متاهله و گویا از یکی هم بیشتر بچه داره.
خدایا حالم بده.با من اینکار رو نکن.من با این همه سختی تو زندکیم چقدرباید شکست بخورم. خدایا من کجا خیلی بد بودم که گویا لایق یک مرد مجرد در حدی که میخوام نیستم. من مگه هرزگی کردم که سرنوشت این شده که بهم باور بشه که فقط مردای متاهل میخوان منو.
از خودم شعور کمم و احساسان مزخرفم متنفرم
ببین اینجا فقط خودت مقصری درسته ولی نمیدونم چرا از اشتباهات ورابطه های غلط گذشته درس عبرت نگرفتی؟ از بر قرار این رابطه های نادرست به کجا میخواستی برسی؟ اگه قصدت ازدواج بود باید تا حالا فهمیده باشی این راه که میروی به هیچستان است! بدترین وخطرناکترین راه رو انتخاب کردی دختر خوب! الان هم دیر نشده خودت رو سرزنش نکن ولی سعی کن یه اشتباه چند بار تکرار نکنی دیگه به هیچ مردی خارج از عرف وخانواده باب اشنایی باز نکن اعتماد نکن اعتماد نکن!!!!!!!!!!! اگه کسی بهت پیشنهاد داد در صورتی قبولش کن که مستقیم واز راه درستش یعنی خانواده پیش قدم بشه به هیچ عنوان توصیه میکنم به هیچ عنوان هیچ بهانه یا توجیحی رو برای اقدام نکردن خواستگاری رسمی قبول نکن گول حرفاشون وقول قراراشون نخور مردای متاهل خیلی فاسد تر وکثیف تر از پسرای مجرد شدن پس به خودت بیا سعی کن یه انتخاب اگاهانه وعاقلانه اونم از راه درست داشته باشی.
سلام
اینکه انقدر خودت رو سرزنش میکنی جز اینکه عزت نفست رو تخریب میکنی و خودباوریت رو کاهش میدی چیز خاص دیگه ای نصیبت نمیشه
سراغاز هر حرکت و انقلابی اینکه تو خودت رو لایق بهترینها بدونی و شایسته برترینها . پس با تخریب خودت به جای خوبی قطعا نمی رسی
مزید بر اینکه خودتون اذعان میکنید که نمی دونستید ایشون متاهل هستند!!! پس الان انتقادی به شما وارد نیست بلکه از دید من اینکه انقدر مقید هستید که تاهل ایشون رو حرمت قایلین بسیار رفتار پسندیده و قایل احترامی هست.
به نظر من تحقیر و سرزنش خودت مشکل شما رو حل نمیکنه.
بجای اون روند عاشق شدنتون رو با یک مشاور بررسی کنین قطعا ایشون به شما کمک خواهند کرد که شناختتون رو از خودتون ( که بسیار مهمه ) و از نیازهاتون و مواردی که شما ناخوداگاه نسبت بهشون حس شدیدی پیدا میکنین رو افزایش خواهند داد
مطالعه در این زمینه هم بشما بسیار کمک خواهد کرد
شبتون خوش :72::72:
اون بالا نوشتی به تلفن و واتس اپ اینا نکشیده
پس یعنی ارتباط نداشتی؟یه طرفه از طرف خودت دوسش داشتی؟
تا حالا هرچی شده دیگه گذشته... شکر خدا به خیر هم گذشته... برای از این به بعد: 1- هر کسیرو دیدی ازش خوشت اومد زود نرو باهاش گرم بگیر... تا الان باید فهمیده باشی که فقطخودت تحت تاثیر قرار می گیری. یعنی ممکنه اصلا اون آقا برای ازدواج به شما فکر نمیکنه. فقط یه زنگ تفریح یکی دو ساعته ای براش که یکم بگو بخند کنه...2- تا کسی مستقیمازت خواستگاری نکرده برای ازدواج بهش فکر نکن3- تا باخانواده در میون نگذاشته به جدی بودن بحث خواستگاریش شک کن4- وقتیمسئله خانواده هم حل شد، خوووووب تحقیق کن (فکر نکن پای خانواده اومد وسط دیگه همهچی حله! پسر دوستی خانواده های خاور میانه ای در جهان زبانزده! شما الان خودت فهمیدیطرف زن و بچه داره، ممکنه زن هم داشته باشه اما مادر شوهر از اون خانم خوششنمیاد! یا خانم بچه دار نمیشه!! یا میخوان دین پسرشون کامل بشه!!! یا به هر دلیلدیگه ای که به نظر خودشون کاملا درست و منطقیه، دست پسر را گرفته دوباره برهخواستگاری... )5- تا وقتیعقدت رسمی نشده دنبال خرج کردن احساست نباش6- بعد ازرسمی شدن عقدت هر تلاشی برای حفظ و بهبود زندگیت انجام بده
مممنون ابی بیکران.ممنونم که اومدی اینجا و باهام حرف زدی
اول اینو بگم که مطمعنم خانمش بود چون شنیدم گفت خانم بیا گوشی رو بگیر مامانته. اینوهم بگم من اینطوری نیستم که تایکی رو میبینم شماره تلفن بدم و شروع کنم به ...
اون موردی هم که گفتم شش ماه بعد فهمیدم متهله یکی دوبار برای کاری تماس داشتم وتو اون شش ماه برای کاری هر ازچند مدتی میرفتم و باایشون صحبت مبکردیم و ایشون بسیار مشتاق نشون میداد و یکسری رفتارای خیلی خیلی خاص من باهاش دوست نبودم. از بین اینها فقط یکنفر بود که باهاش رابطه ایمیلی و مسجی داشتم که سال بالایی رشتم بود و 4سال عمرمو به فکرش نابود کردم و اخر فهمیدم هیچی.
باز ازتون ممنونم .همین جمله اعتملد نکن خیلی کمکم میکنه.همشون یک عیبی دارن چه پسراا که توی فامیل میبینم و چه کسایی که بعدا میفهمم متاهلند وبله نبابد اعتمادکرد
من همیشه فکر میکردم دوتا ادم با عقل و شعورشون میتونن تصمیم بگیرن ولی دیگه رفتارای عاشقانه مردای متاهل رو پیش بینی نمیکردم یا بی اعتمادی مجردا بعد از یک مدت .
البته تعداد رابطه هام هم خیلی زیاد نبوده 4 5 مورد تو هفت هشت سال که خیلیشون کوتاه بودن
اصلا فکر نمیکردم یک ادم متاهل اینجوری عاشقی کنه .متاهل بودنش تقصیر من و دست من نبود و اطلاع نداشتم.واست نگاه های خاص بیاد و ...
از اول هم نمیخواستم اعتماد کنم هی خوندم که تاکی میخواید بی اعتمادی کنید و...
اینجور وقتا رابطم با خدا هم بهم میریزه.دیگه به این نتیجه میرسم این ارتباطاتات ذهنی یاقلبی که با خدافکر میکردم دارم همش خیالات بوده و توهم زده بودم.
وقتی باهات با حقارت برخورد کنن ،وقتی باهات مثل مجرم برخورد کنند.وقتی با چشمات ببینی زرنگا و سیاست دارها خوب شدن و خوب ها رو بد جلوه میدن.وقتی دروغ نمیگی و باهات مثل دروغگو برخورد میکنن..وقتی مثل اشغال باهات برخورد میکنن .ازت دوری میکنن و ازکوچیکتر از تو که خطاهاشو تو به چشم دیدی مشورت میگیرن.هرچقدر از نگاه های الوده دوری کنی هرچقدر تو خوداگاهت فکر کنی حواست به گرگ ها هست یکی با لبخند و رفتار ملایم فریبت میده.بالاخره توهم یه جایی میخوای ثابت کنی ادم بد و بی ارزشی نیستی. به همه خودتو نشون بدی.غافل از اینکه باید از خواب و خبال بیدار شد.کسی تو این دنیا عاشق دل کسی نمیشه. اونی که درامد چندین میلیونی هم داره دنبال زنی هست که یه چیزی تو همین مایه باشه.توی بدبخت ازهمهجا رونده که توی خیال به سرمی بری مشکلات رو مانع راهت کردی و حرکتی نمیکنی رو میخوان چکار مگه واسه تنوع و بعد هم شاید بهت بگن دلمون واست سوخت
مهراد من از عاشق شدنم استقبال کردم و میکنم چون سالها بود از هیچ ادمی خوشم نمیومد.مشکل چیزای دیگست.چیزی که منو به عمال اشتباه سوق میده بی تجربگی ،داشتن مادری که عاشق شوهر و شوهر دادنت به هرقیمتی هست درحالیکه طبع توبالاست فشارای اعضای دیگه و رفتارایی که بالا توضیح دادم و مشکلی که دارم و فکر میکردم ادم بی ارزشیم و این اقا با وجود دونستنش برام ارزش قائل بود!
بله راه حل عزیز مشکل افراط و تفریطی هست که من انجامش میدم چون دوستش دارم.چون تفریط در احساس دوست داشتن و دوست داشته شدن لذت بخشه. ماه ها میان و میرن و به هیچ ادمی توجه نمیکنم یکهو اینجور گرفتار میشم یکی دوتا از اعضای خانوادم هم بواسطه همون دوستی که من تو اون اداره باهاش کار داشتم درجریان قرار میگین و خیلی هم از من جلوترن.یعنی اگه من توخیالم اونها تو عمل هستن و من رو کثیف و بیخود میدونن
نمیدونم چرا اولین جا رو اینجا انتخاب کردم چون من ادم ترسویی دربیان این مشکلات هستم اون هم درجای همگانی.ولی تا جاییکه از خانواده خودممیدونم اهل این سایت نسیتن واز اون اقا هم تو صفحلات اجتماعی هیچ جا عضویتی نداره
دلم برای خودم میسوزه، درحال حاضر خیلی بیچارم.رفتارم رو خودم از دور ببینم واسه خودم تاسف میخورم.یکسال بیشتر بود کهس عی میکردم خودمو بالابکشم ولی یا به اینجور گره های احساسی میخوردم یا به تنبلی وبی ارادگی.الان که توخونمون هم اوضاعم خوب نیست و دائم با مادرم دعوا دارم چون نمیتونم رفتاراشو تحمل کنم
من خودم فکرمیکنم باچیزی که دیدم مردایی مثل این اقا مشکلی با زندگی و همسرشون ندارن وشاید برای تفریح برای امتحان اینکه ایا میتونن مخ یک دختر رو بزنن و یا حتی برای مسخره کردن با دوستاشون این رفتار رو میکنن
اینقدر عزت نفسم پایینه که اگه برم بیرون یکی از روی حسادت یا ازار بهم بخنده احتمالا میام خونهتا چند ساعتگریه میکنم حتی اگه بدونم ازاره
حال خودم و زندگیم خوب نیس ت .نمیدونم سرنوشتم شادی امسال نشد یکی دوسالدیگه مرگ به دست خودم باشه برم و راحت شم از این خفت
دلم بدجورشکسته.مدام یادشونمیفتم
اینقدرکسیو ندارم که میام حرفامو اینجا میزنم.البته معنی حرفم این نیست که به کسی مثل این مردای بیخود نیاز دارم.منظورم اینه که اینقدر خانوادم بدرفتارای کردن و تحت فشارای بد گذاشتن که ناراحتیامو میام اینجا میگم
ممنون از همه شما دوستای خوبم
یه جوری مینویسید کسی کمتر رغبت میکنه بخونه منم همشو نخوندم
حرفاتو دیدم یاد معذرت میخوام دوران حماقت خودم افتادم
بقیه حرفای خوبی زد بهت کسی شماتت هم نکرد چون وارد زندگی کسی نشده بودی
ولی دنیا جان بالاخره یه سری کارها باید یه جایی تموم بشن و یه سری کار خوب جاشون رو بگیرن.
اخه تا کی اعتماد؟ اصلا برای چی اعتماد؟اون کسایی که از طریق دوستی ازدواج میکنن قوی هستن و پشتوانه دارن مردای متاهل حتما ضعف تورو میفهمن که به خودشون اجازه میدن
ببین توی جامعه و اینجا همه به این رابطه میگن دوستی حالا تصور تو دوستی نیست این انتظار رو از بقیه نداشته باش.خانوادت هم همینطور مثل بقهی فکر میکنن مثل خانواده من که وقتی خواستگار اولم که باهاش دوست شدم و به ازدواج نرسید الان همین گمان رو از من دارن.یه ورایی شکل ادم بی بندوبار به ما نگاه میکنن فکر میکنن تا یه
پسر رو میبینیم خودمونو میبینیم خودمونو براش لوس میکنیم و شماره میدیم و میگیریم و اونها خیلی چیزای بد از رابطه دختر پسری شنیدن میان مارو تو اون شرایط فرض میکنن . حالا اگه خدا هم توبه مارو بپذیره اونها نپذیرقتن.
پس اولین کار فکر ازدواج رابطه ای رو با این شرایط از سرت بیرون کن. نمیگم دنبال رابطه نرو .چرا توجمع ها و جاهایی حاضر شو که مورد برای خواستگاری پیدا کنی نه برای زنگ تفریح بودن
زندگی رو سخت نگیر هرچقدر خودمو بزنی که من خوبم خانواده ات باور نمیکنن .اما خوب باش.موفق باشی
ببینید این مشکلاتی که ازش حرف میزنید توی خیلی از خانواده ها هست... مثلا اینکه مادر عاشق شوهر دادن دختر باشه به هر قیمتی! خیلی از مادرها همینطور هستند... منم تا حدودی با این مساله رو به رو هستم!! اما دلیل نمیشه خودم را از چاله در بیارم بندازم به چاه!! احساس دوست داشتن و دوست داشته شدن لذت بخشه اما نه به هر قیمتی! یعنی وقتی بدونیم زود گذره که دیگه جالب نیست ! شما برای اینکه خودتون را توی خانواده بالا ببرید، راه های زیاد دیگه ای پیش رو دارید، مثل موفقیت تحصیلی، موفقیت کاری... اما از بین همه اونا افتادید دنبال پیدا کردن یه شوهر خوب توی جامعه! یعنی فکر می کنید اگه دست یکی رو بگیرید خودتون ببرید تو خونه، جایگاه از دست رفته خودتون توی خانواده را باز خواهید یافت!! نتیجه اش هم میشه به قول خودتون شکست عشقی... نمیگم تو جامعه نباشید، نمیگم اصلا به کسی اعتماد نکنید، اما بی حساب هم اعتماد نکنید... اینکه بگید همه یه مشکلی دارن هم درست نیست، دوباره 4-5 سال اینطوری با بی اعتمادی می گذرونید، بعد می گید خب چی شد! اشتباه شد! احتمالا باید اعتماد می کردم!! و این سیکل برای شما داره تکرار می شه... پس باز هم میگم همون 6 مرحله ای که توی پست قبلی گفتم را درست پیش بگیرید تا مشکلی پیش نیاد... اصولی رفتار کنید تا مشکلی پیش نیاد...
اینکه فکر می کردید دو تا آدم با عقل و شعورشون میتونن تصمیم بگیرن هم درست نیست، به جز رفتارهای عاشقانه متاهلین یا بی اعتمادی مجردها، مسائل مهمتری هم هستن مثل خانواده که سر بسته به یک موردش توی پست قبلی اشاره کردم. موردهای دیگه هم هست مثل مخالفت و خیلی موارد وحشتناک دیگه ای که ممکنه اصلا به ذهنتون خطور نکنه (شنیدین میگن بعضی از آدما شیطون رو درس می دن؟؟) ...
همون مساله افراط تفریط که خودتون بهش اشاره کردید باز هم هست... وقتی میدونید مشکلتون افراط تفریط هست، خب سعی کنید حلش کنید... توی این پست آخرتون چقدر زیاد همین مساله به چشم میخوره... 4-5 نفر به پست شما خوردن بد بودن پس همه یه مشکلی دارن... اینکه یکی گفت اعتماد نکنم پس نباید اعتماد کنم بعد چند نفر گفتن تا کی میخوای اعتماد نکنی پس دیگه باید اعتماد کنم!! خب اینم افراط تفریطه دیگه، اینجور وقتا رابطه اتون با خدا هم به هم میریزه... اینکه از چند نفر اون هم به علت اشتباه خودمون و زیر پا گذاشتن قوانین خدا رکب بخوریم دلیل نمیشه که خدا رو هم کنار بذاریم؟!! (پس اینم افراط تفریطه)
تنبلی و بی ارادگی که خودت بهش اشاره کردی را کنار بذار... برای خودت اهداف جدید توی زندگی تعیین کن... با مادرت بگو مگو نکن، سکوت کن، کنار بکش، این بگو مگو انرژی بیشتری از خودت میگیره... شما اولین دختری نیستید که با مادرتون اختلاف سلیقه دارید، آخرینش هم نخواهید بود...
اینکه دنبال ریشه یابی کار مردهای اینچنینی باشید به کار شما نمیاد... شما فعلا باید دنبال حل مشکل خودتون باشید... مطمئن باشید این افراد از زندگیشون خیری نمی بینن... چه بسا ممکنه توی دامی که خودشون برای بقیه پهن می کنن هم بیفتن... یعنی دچار گروه هایی بشن که برای همین کار تشکیل شدن تا زندگیشونو به هم بریزن... آبروشونو ببرن... اعتماد همسرشونو ازشون بگیرن... یا اینکه حق السکوت عمری ازشون بگیرن...
از عاشق شدن استقبال می کردید و می کنید!!! (بماند که بعدش میگید باید از خواب و خیال بیدار شد چرا که کسی این روزا عاشق دل کسی نمیشه- بازم افراط تفریط-) چرا فکر می کنید عاشق شدن قبل از ازدواج نشان از بلند طبعیه؟؟ هدف ازدواج اصولی و درست و موفق، بلند طبعی را نشون میده. عاشق شدن اونم بر اساس معیارهای ظاهری یا خوش صحبتی که وقتی پای عمل میرسه دیگه هیچی نشونی ازش دیده نمیشه چه لطفی داره که ازش استقبال می کنید؟ درد بعد از شکست که شما تجربه اش هم کردید بس نبوده که هنوز استقبال می کنید؟؟؟ این بحث عشق و عاشقی از کتاب های قدیمی نشات می گیره که توی اونا هم هیچ عاشق و معشوقی خیری از زندگیشون ندیدند! نه شیرین تو زندگیش خوشبخت شد، نه فرهاد، نه خسرو، نه ویس، نه رامین!! اگه این مسئله توی جهان حل می شد، اینکه کسی دنبال عشق و عاشقی نمیرفت، بلکه دوست داشتن و مودت بعد از ازدواج را جایگزینش می کرد، خیلی از مشکلات کنونی مردم نبود، دیگه کسی برای نرسیدن به کسی زانوی غم بغل نمی گرفت، دیگه کسی تا نرسیده به کسی توی ذهنش اون فرد را بزرگ نمی کرد، یا بر عکس اگه یکی یه خواستگاری ساده رفته بود و جواب رد شنیده بود، همسر بعدیش عزای عشق اول نبودن خودشو نمی گرفت... من توصیه می کنم فرق بین عشق و دوست داشتن از کتاب کویر دکتر شریعتی را بخونید (همین جمله را که سرچ کنید وبلاگ ها و سایت های زیادی رو می بینید).
باز هم میگم به همون 6 مرحله پست قبلی من مراجعه کنید. انقدر بخونید تا ملکه ذهنتون بشه... این که شما راه رو اشتباه می رید ربطی به آشنایی سنتی یا غیر سنتی نداره... چه بسا یکی سنتی هم بیاد خونه شما و معیارهای ظاهری را داشته باشه و خوب حرف بزنه شما اینطوری بعد از دو جلسه عاشقش بشید و بعد از چند جلسه اون بذاره بره... یا بر عکس، شاید از همونایی که مادرتون پیدا می کنه هم آدم مناسب شما باشه (اینجا هم افراط تفریط را دارید)... پس بازم میگم به روش آشنایی گیر ندید اما اصولی رفتار کنید تا مشکلی پیش نیاد...
اون جملات آخر که از خنده دیگران گریه اتون می گیره، به نظر من ربطی به عزت نفس نداره، بلکه نشون میده شما افسرده شدید... افسردگی تا حدی با توجه به اوضاع فعلی شما طبیعیه، اما نه تا این حد که الان بهش اشاره کردید... یعنی به نظرم حتما یا کاری کنید که وضعیتتون تغییر کنه، دنبال چیزایی باشید که زودتر خوشحالتون کنه... راه های درمان افسردگی را مطالعه کنید... یا اینکه حتما به مشاور مراجعه کنید...
سخن آخر اینکه به قبلی ها فکر نکنید... یعنی خوبه که برای درس گرفتن فکر کنید، اما اینکه برای سرزنش خودتون یا با این فکر که دیگه آدم خوبی لایق شما نیست بهش فکر کنید درست نیست... همونطور که اول پست قبلیم گفتم شکر خدا به خیر گذشته... رفتار شما درست نبوده، راهی که رفتید درست نبوده، اما به هر حال خدا راه توبه را باز گذاشته، به شرطی که نگید افراط تفریط را دوست دارم! به شرطی که در پی جبران باشید... البته جبران اصولی و متعادل، نه جبرانی که با افراط تفریط همراه باشه... در مورد اینکه کی لیاقت شما رو داره کی نداره از الان قضاوت نکنید... بذارید به عهده خدا... خودش بهتر می دونه به شرطی که شما از این به بعد درست رفتار کنید... رابطه با خدا هم مرحله داره... مثال میزنم، یه بچه هست که بهش میگن اگه فلان کار رو کنی بهت شکلات میدم، بعد از انجامش انتظار شکلات را داره دیگه! حالا اگه بگی الان این کار را بکن ده سال دیگه همه شکلات های دنیا رو بهت میدم دیگه محاله بهش فکر کنه! بچه سرمایه گذاری بلند مدت نمیشناسه ... در حالی که یه آدم بزرگ هست که بهش میگن اگه مثلا این زمین را امسال بخری ده سال دیگه زندگیت از این رو به اون رو میشه... تو ارتباط با خدا، ما فقط به این دنیا اعتقاد نداریم... هرچند دنیا دار مکافاته، اما به هر حال این دنیا ظرفیتش در حدی نیست که بتونه جواب خوبی و بدی همه رو بده... بعلاوه که سنت های خدا هم متفاوته، به یکی مهلت میده، به یکی ابتلا و امتحان، به یکی مجازات... پس توی ارتباط با خدا هم سعی کنیم از دید کوتاه مدت در بیایم ... بعلاوه، به جای شکوه کردن در برابر مشکلات و بی راهه رفتن، دنبال راه حل برای اون مشکلات باشیم... یادمون باشه همین که مشکلی هست نشون میده خدا هنوز از ما نا امید نشده... جزء اون دسته ای نیستیم که خدا اونا رو به حال خودشون رها کرده... به قول مجذوب تبریزی، مرد را دردی اگر باشد خوش است درد بی دردی علاجش آتش است
خیلی ممنون راه حل عزیز از صحبت های کامل شما. البته من نمیخوام خودمو از چاله به چاه بندازم همونطور که گفتم اون رفتارای خانوادم به صورت ناخواداگاه منو به این کار یعنی رسیدن به یک شوهر مطلوب جهت میده.مثلا یادمه دوسه سال پیش همین خواهر بزرگترم که بدون اجازش اب نمیخوردم(ولی اون اصلا به من اعتماد نداشت ونداره) بهم گفت سنت بالا رفته ها و عجیب از اون موقع حس سن بالا بودن و سیدن به شوهر در ناخوداگاه من شکل گرفت حتی اگه خودم نمیخواستم.مثلا با هرکسی اشنامیشدم عجله داشتم که طرف زود بره سره خواستگاری تا خانوادم ببینش حتی اگه من به بلوغ فکری بهرای ازدواج نرسیده بودم
افراط و تفریط رو که کاملا قبول دارم و البته تویکسری زمینه ها کهش ماگفتید برام تشخیصش سخته الان تا پیشگیری کنم ولی یه سری جاها مثل همین غوطه خوردن های احساسی سعی میکنم زمانیکه افراط دیدم یا تفریط یا توقف به خودم بدم.
حرفای افراط و تفریطتون رو قبول دارم.البته این دوتا خانمی که گفتن اعتماد نکن برای منی که زود باورم حرف بدی نزدند.درضمن توی اینترنت خوندم که پس تاکی میخواید بی اعتماد باشید
این که چرا موقع انجام هدف های خوب که میتونه منو بالا بکشه تا به یکسری موارد احساسی میرسم جامیزنم و اراده ندارم رو نمیدونم دلیلش چیه البته اینو بگم یکمی از لحاظ جسمی سالم نیستم که این دلیل میشه برای نامیدی و جازدن هام و دلسرد شدن هام.ولی دلیل
استقبال میکردم ازعشق چون بی احساس شده بودم همیشه دوست داشتم بمیرم .چیزی برام اهمیت نداشت.کتاب اگه نسخه چاپی داشته باشه حتما میخرم میخونم.ممنون.البته فکرمیکنم همینطور که یه مدت توی خیالات عاشقی خوش بودم یه مدت باید به خودم سخت نگیرم تا عقلم و حالم برگرده سرجاش
باباید برای دلم و زندگیم یه چیزی پیدا کنم که به قول شما اگه باکسی سنتی هم اشنا شدم نتونه دوروزه دلمو ببره و بعد حالم اینجوری بشه.البته من معیارگذاری خاصی دارم.اشتباه یا درستش هم بماند و شیفته هرکسی نمیشم.
ادلم میخواد برای بهبود حالم کلاس هایی رو برم ولی مطمئن نیستم این تصمیم رو عملی کنم یا نه چون از کلاسا فاصلمون زیاده. توخونمون هم شرایط خوبی ندارم که نمیتونم االن اینجابگم که دل و دماغ فعالیت نمیزاره برام و کاملا منو اسیر یکسری اعمال و اتفاقات زندگی هدر بده کرده
نمیدونم تو دنیا چرا جدای اون کسایی که پول باداورده دارن یک عده درس خوندن فعالیت کردن و الان عزت دنیا و حتی شاید اخرت رو دارن بهترین چیزای دنیا رو میبینن و بهترین جاها رو میرن ولی من هم باوجود اینکه از اول سرم توی درس بود اینجور از زمان دانشگاه به مشکلات عدیده خوردم و همه چیزم از دست رفت.نمیتونم بگم سزای اینکه بایکی دونفر دوست شدم این بود که درس نخونم و دچار بلا بشم چون خیلی از اونهایی که الان موفق هستن و با چشمای خودم میبینم هنوز درسشون رو تموم نکرده چه عزتی سرشون میزارن دوست داشته و دارن و اونها هم دچار خطا شدن ولی زرنگ بودن سیاست داشتن و دچار بلا هم نشدن تا زمین بخورن و ضعیف باشند
برای همین نمیتونم قبول کنم که یکسری سراسر خوشی و عزت و سلامتی(باوجوداینکه میدونم همه دچار مشکلات کوچیک هستن بالاخره) و یکسری نا امیدی و شکست و ضعف و حقارت و بی کسی و تحویل گرفته نشدن
ممنون از حرفات راه حل. باز میخونمشون
امیدوار من هم خانوادم خودشون رو مذهبی میدونن و مومن و گاه یحس میکنم با من مثه یه چیز نجس برخورد میکنن درحالیکه اگه مومن باشن حضرت علی گفته ادم فردا رو به گاه دیروزش نبین.ولی اینجا جوری از من گاهی دوری میکنن که چندش رو تو وجودشون میبینم انگار شپش دارم.درحالیکه کاملا اشتباه میکنن و دچار شوتفاهمات ذهنشون و قضاوت های اشتباه گاهی از روی ظاهر هستن مثلا چه خواهر بزرگم چه کوچیکم همه دوتاشون انواع تیپ هارودارن و ارایششون هم ترک نمیشه ولی اگه روی من چیزی ببینی خیلی بد برخورد میکنن و من نمیتونم تو این زمینه از اونها طبعیت کنم بهرحال نمیدونم