بعد از عروسی میرم شهر غریب و می ترسم و نگرانم ....

سلام دوستان من تازه عضو این سایت شدم اما قبلا کاربر مهمان بودم.
راستش مشکلی دارم که خوشحال میشم کمکم کنید
من ۲۶سالمه ویه ساله عقدکردم.باکسی که دوسش داشتم.شوهرم یه سال ازخودم بزرگتره.خیلیی پسره خوبیه به شدت مسیولیت پذیر.کاری.ما ۷سال با هم دوست بودیم .شوهرم درس میخوند ازهمون روز اول قضیه منو بامادرش مطرح کرد.تو تمام این مدت همیشه ب فکر اینده بوده.درسشو خوند کارهم پیداکرد.سربازیشو حل کرد,بامخالفت خانواده ها ازدراج کردیم الان خوشبختیم.خانواده هانون مارو دوست دارن.مشکل علت مخالفت اینه که من ساکن کرجم اما همسرم ی شهردیگه.راستش وقتی مشکلای دیگرانو میخوندم تعجب میکردم اخه شوهرمن نه خسیسه نهوبی مسیولیت نه اهل کارخلاف.نه رفیق باز ب شدت خانواده دوسته.
واسه من خیلی ارزش قایله.تواین دوران عقد سرمخالفت خانواده ها تو محضر دعوایی شد.و تا مدتها مشکل داشتیم دعوامیکزدیم اما خب حل شد.الان تنها مشکلم یه چیزه اونم اینه که از همون اول شوهرم ب من گفت من نمیتونم شهردیگه زندگی کنم و منم کورکورانه قبول کردم .الان همه امکاناتی واسم فراهم کرده .قراره دوروز دیگه جهیزیمو ببریم.اما من این دوسه ماه اخر ب قدری استرس دارم که با تپش قلب از خواب بیدارمیشم.همشم ب خاطر اینه که ههههمه از غریبه اشنا فامیل گفتن و میگن چرا رفتی غربت.به مامانم میگم چرا دادیش راه دور.راستش ما سه تا خواهریم.مادرم منو خیلی دوست داره چون میگه تو یه چیز دیگه ای.من خیلی دلسوزشونم.خیلی باهاشون مهربونم همیشه بهشون احترام گزاشتم.من فکرنمیکردم انقدر ب مادرم وابسته باشم.که الان چندماهه استرس شدید دارم.که میخوام از خانوادم دورشم.پیش مشاور رفتم گفت باید باور کنی که میخوای بری تااسترست بخوابه,گفت ب خودت بگو هرجا شوهرم باشه باید اونجاباشم.هروقت یکی از اشناها یا دوستای مامانمو میبینم میگن وای خیلی سخته.اخه من دختریم که اگه اب میخواستن سریع میدادم دستشون.بامحبتم.دیروز مامانم گفت گریه کردم واست میخوای ازم دور شی.نمیدونم میترسم از اینده که زندگی خودمو شوهرمو خراب کنم نتونم غربت بمونم.یا افسرده شم.شوهرم میگه هروقت بخوای میبرمت.اما بقیه میگن بچه دارشی مریض شی سختته دوری.حتی الانشم ب گوشم میرسه که میگن دوسال دیگه پشیمون میشه.هرازگاهی بهش گفتم نگرانم اونم الان همش استرس داره.میگه من تورو میارم خانمی کنی نه کلفتی نه اسیری از چی میترسی.فکرنمیکردم انقد وابسته باشم.همش دوست دارم عروسیم عقب بیفته .دوروز دیگه جهاز میخوام ببرم اصلا خوشحال نیستم.شوهرم بهم روحیه میده اما دوست دارم نزدیک مامانم باشم.شوهرم بهم گفته من هیچوقت ازشهرخودم تکون نمیخورم اگه ی روز خواستی برگردی باید تنهایی برگردی.خیلی نگرانم میترسم ی ادم افسرده شم همش میگم مامانم چی میشه بابام چی..فقط استرس دارم.گریه کارم شده.شهریور عروسیمه.ازشانس من مادرم مریض شده هفته دیگه باید عمل زنان کنه.منم همش داغونم دوست دارم همیشه سالم باشن

سلام
شما قبل از عقد باید به این مسائل فکر میکردید و تصمیم می‌گرفتید الان هم داری خیلی موضوع رو برای خودت بزرگ و ترسناک میکنی و به خودت استرس وارد میکنی! مطمئن باش دور بودن تو از پدر و مادرت باعث هیچ اتفاق بدی نمیشه و خداروشکر شوهرت آدم درست و خوبیه و تو در کنارش خوشبختی و پدر و مادرت هم خوشبختیه تورو میخوان، و نمیخوان تو خاطرشان زندگیت و خراب کنی! آرامش و خودت و حفظ کن و بخدا توکل کن پدر و مادرت خدارو دارن و مطمئن باش خدا مراقبشون هست و خود تو هم از دور حواست هست و گاهی بهشون سر میزنی، این و بدون دخترهای زیادی هستن که دور از خانوادهشون زندگی میکنن و خوشبختن و این باعث آرامش پدر و مادرشون هم میشه! پس سعی کن الان که از مرحله تصمیم گیری عبور کردی و عروسیه نزدیکه با این افکار باعث ایجاد دردسر بین رابطه خودت و همسرت نشی! و همه چیز و به بهترین شکل پیش ببری تا پدر و مادرت با دیدن خوشحالی تو و همسرت شاد بشن! همین براشون کافیه! به خدا بسپارشون و مراقب زندگیت باش
خوشبخت باشی

سلام
به نظرم این احساسات کاملا طبیعی هست .. همش حس های شما هم مادرتون و هم حرف های اطرافیان قابل پیش بینی هست. ولی مسئله اصلی اینه که این زندگی شماست فک و فامیل که ی هفته ای یادشون میره اصن دختری به اسم پرواز بوده برای پدر مادر شما هم ی مدت دلتنگت میشن ولی اگه ببینن جات راحته و زندگی آرومی داری و خوشبختی همین مسئله غصه فراغ رو کاهش میده و عادت میکنن ... حتی تو کرج هم باشین قرار نیست همیشه روز پیش مامان بابات باشی .. میتونی از ابزار های ارتباطی کمک بگیری که شرایط طوری نشه که ی ماه دو ماه همو نبینین ...
خیلی خوبه که از انتخاب و ازدواجت راضی هستی این یک مسئله مثبت و مهم بزرگی هست که قسمت شما شده. پس با یک مورد بی اهمیتی اوقات خودتو شوهرتو به هم نریز ... اوایل از شوهرت قول بگیر که زود زود بیایین خونه شما به مرور همه چی عادی میشه ... معمولا بیشتر از 80% فکر ها و غصه هایی که تو اینجور شرایط به فکر و روان آدم حمله ور میشن حقیقت نداره و 20% استرس ها با واقعیت هماهنگی داره خودت که رفتی سر خونه زندگیت میبینی که خیلی از استرس ها اصلن ارزش فک کردن هم نداشتن...

البته خانم ها بهتر میتونن باهات همدردی کنن مخصوصا متاهلین که شرایط مشابه شما رو داشتن و مطمئنا میان اینجا نظر میزارن ..

فقط عنوان تاپیکت گویای مشکل دقیق شما نیست که خلاق مقررات تالار هست. ی عنوان مناسب پیدا کن و گزارش بده که عوض کنن.

به نظر من هم الان که تا این مرحله رسیدی واز انتخابت هم راضی هستی ومشکلی نداری الکی با این فکر وخیالا وحساسیتهای بی مورد ارامش خودت و همسرت از بین نبر !هیچ دختر وپسری تا ابد که نمیتونن ور دل پدر مادرشون بمونن بلاخره یه روزی میرسه جدا بشن از هم. شما نمیتونی تضمین کنی اگه تو شهر خودت هم زندگی کنی هر روز میتونی بیای بهشون سر بزنی وقتی ازدواج کنی بری اینقدر سرت گرم زندگی وشوهرت میشه که اصلا گاهی پدر مادرت هم فراموش میکنی با این استرس ونگرانیها فقط باعث میشی خانوادت هم نگران بشن تو خودت رو راضی وخوشحال نشون بده داری یه زندگی جدید وپر هیجان شروع میکنی چرا میخوای شروع نشده خرابش کنی؟ ممکنه با این تفکرات وانتقالشون به همسرت اونو دلسردش کنی پس مواظب افکار منفیت باش!

سلام خانومی ببین عزیزم من خانوادم کرج بودن من بعد ازدواج اومدم تهران باور کن همین مسافت کم هم اویل اذیتم میکرد وهر وقت میرفتم کرج حس میکردم اونجا خونمه وقتی برمیگشتم خونم انگار اومدم یه جای ناآشنا ولی بعد از یه مدت همه چی عادی میشه وتازه ادم توشرایط عادی قرار میگیره ومیپذیره این طبیعیه زیاد به خودت استرس نده اگر واقعا شوهرت همدل وهمراهت باشه زود به شرایط جدید خو میگیری ولی بعد از ازدواج زیا تنها نمون چون دلتنگیت بیشتر میشه اگه شاغلی که هیچ وگرنه حتما برو کلاسی هر جی دوست داری تا وقتت پر بشه چون بیکاری فکر وخیال ودلتنگیتو بیشتر میکنه حتما یه کلاس که وقتتو بگیره برو و اینکارو خیلی زود انجام بده تا تو روحیت اثر مثبت بزاره وروابط بین تو وهمسرت خدشه دار نشه ودرضمن توکل به خدا کن خودش حواسش به تو وخانوادت وهمه بنده هاش هست خوشبخت بشی عروس خانوم

سلام ممنونم از همتون بهم دلگرمی دادید من همسرمو خیلی دوست دارم اما وابستگی زیاد به خانوادمم دارم.اخه من خیلی بهشون محبت میکنم واسه همین پدرومادرمم بمن وابستن.ازاینکه یه جای نااشنامیرم و از خانوادم دور میشم خخخیلی سخته.ولی خب همسرم همراهمه در درجه اول واسم ی دوست خوبه,خانوادشم خوبن.مخصوصا مادرشوهرم هوامو داره,بعضی وقتا انقد فکرو خیالم زیاد میشه همش میگم اگه نتونم اونجا بمونم چی,ی سال دوسال که نیست ی عمره,واقعا الان دوست دارم عروسیم عقب بیفته.اخه یکی از دوستام توهمون شهره پنج ساله عروسی کرده تازه با پسرخالش ولی خیلی داغونه انقد عصبی شده بچشو همش میزنه,خلاصه امون از شیطون فکرای بدو تو ذهن ادم میاره

- - - Updated - - -

من چطوری میتونم عنوانو عوض کنم کسی میتونه راهنماییم کنه

اول ازدواجتونو تبریک میگم و امیدوارم خوشبخت بشید
خواهر گلم نگرانیتونو کامل در ک میکنم اما یه کم واقع بین باشید شما میخوای تشکیل خونواده بدی به قول خودت میخوای بچه دار بشی در اینده و یه بچه رو تربیت کنی میخوای مستقل بشی این رفتارها چیه؟

من از 18 سالگی که دانشگاه قبول شدم از خونوادم دورم بعدشم ازدواج کردم و بازم ازشون دورم باورت میشه من از فروردین نرفتم به خونوادم سر بزنم؟ درسته دلتنگشونم اما زندگی من دیگه مستقله و دیگه باید نگرانی هام مربوط به زندگیه خودم باشه اصلا وابستگی در این حد خوب نیست به این شرایط به چشم فرصت نگاه کنید و سعی کنید وابستگیتونو کم کنید


سعی کنید ازین روزهای قشنگ بهترین استفاده رو ببری نه اینکه با استرس بگذرونی این روزها میگذره اگه خوب بگذره یک عمر حس خوبش باهاته اگه الکیم خرابش کنی یه عمر حسرت باهاته

از نوشته هاتون کامل تشویش و نگرانیتونو میشه درک کرد اما مطمئن باش برات فایده ای نداره جز خراب کردن قشنگترین لحظه هات به خودت بیا عروس خانوم

بشین با خودت حرف بزن و خودت با خودت کنار بیا خوشحالم که همسرت اینقدر باشعوره که داره درکت میکنه پس لطفا با این بچه بازیا این روزهارو خراب نکن

مطمئن باش خونوادتم به نبودت عادت میکنن من و خواهرم کیلومترها از پدر مادرم دوریم اونام کامل اینو پذیرفتن ماهم همینطور
دوسال دیگه میگی اونموقع من چقدر اشتباه میکردم که واسه همچین چیزی خودمو اینقدر عذاب دادم شما الان باید همش هپی هپی کنید نه در استرس و اضطراب باشی:81:

برات روزهای قشنگی رو ارزو میکنم همراه با کلی ارامش و خوشبختی:72::72::72::72::72::72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sahar67

اول ازدواجتونو تبریک میگم و امیدوارم خوشبخت بشید
خواهر گلم نگرانیتونو کامل در ک میکنم اما یه کم واقع بین باشید شما میخوای تشکیل خونواده بدی به قول خودت میخوای بچه دار بشی در اینده و یه بچه رو تربیت کنی میخوای مستقل بشی این رفتارها چیه؟

من از 18 سالگی که دانشگاه قبول شدم از خونوادم دورم بعدشم ازدواج کردم و بازم ازشون دورم باورت میشه من از فروردین نرفتم به خونوادم سر بزنم؟ درسته دلتنگشونم اما زندگی من دیگه مستقله و دیگه باید نگرانی هام مربوط به زندگیه خودم باشه اصلا وابستگی در این حد خوب نیست به این شرایط به چشم فرصت نگاه کنید و سعی کنید وابستگیتونو کم کنید


سعی کنید ازین روزهای قشنگ بهترین استفاده رو ببری نه اینکه با استرس بگذرونی این روزها میگذره اگه خوب بگذره یک عمر حس خوبش باهاته اگه الکیم خرابش کنی یه عمر حسرت باهاته

از نوشته هاتون کامل تشویش و نگرانیتونو میشه درک کرد اما مطمئن باش برات فایده ای نداره جز خراب کردن قشنگترین لحظه هات به خودت بیا عروس خانوم

بشین با خودت حرف بزن و خودت با خودت کنار بیا خوشحالم که همسرت اینقدر باشعوره که داره درکت میکنه پس لطفا با این بچه بازیا این روزهارو خراب نکن

مطمئن باش خونوادتم به نبودت عادت میکنن من و خواهرم کیلومترها از پدر مادرم دوریم اونام کامل اینو پذیرفتن ماهم همینطور
دوسال دیگه میگی اونموقع من چقدر اشتباه میکردم که واسه همچین چیزی خودمو اینقدر عذاب دادم شما الان باید همش هپی هپی کنید نه در استرس و اضطراب باشی:81:

برات روزهای قشنگی رو ارزو میکنم همراه با کلی ارامش و خوشبختی:72::72::72::72::72::72::72::72:

---

ممنونم سحرجان.شما راست میگی دست پاچه شدم.اخه چهره ی مامانم داغونه مشخصه استرس داره یا پدرم که دیشب به مامانم میگفت خداکنه بتونه تحمل کنه.وقتی بقیه تونستن منم پس میتونم.مرسی که وقت گذاشتی:43:

فردا میخوایم جهیزیمو ببریم مامانم صبح گریه میکرد البته جلوی من نه خواهرم گفت
الانم خودم ماتم گرفتم گریه کردم همسرم عصبی شده دیگه میگه اگه میخوای زندگیمو خراب کنی بگو.منو بازی نده منم گفتم من بازیت نمیدم دلم گرفته همین.

سلام دوست عزیز
این حال واحوال طبیعیه..منم بااینکه نزدیکشونم رپزعروسی هم مامانم گریه کرد هم خودم تایه مدت ناراحت بودم.
نگران نباش
اطرافیان من زیاد هستن که مجبورن دور بشن ازخانواده.
شما 26سالته پس به اندازه کافی واسه تشکیل خانواده پخته هستس
احساساتت روکنترل کن
کنارهمسرت باش وابراز خوشحالی کن که اون شوهرته...وباحس خوب بهش انگیزه بده واسه شروع زندگی...شوهرت روحساس نکن کع فک کنه داره اذیتت میکنه یافک کنه توخانوادت روبیشتردوست داری واونم سعی کنه تلافی کنه!!!
پس آرامش خودت وهمسرت روازبین نبر
روز جهازبرون باید شاد باشی وشیرینی بدی به همه...محکم باش ونشون بده مامانت یه دختری تربیت کرده که خانم نمونه ست واسه شوهرش.
موفق باشی

بچه ها داغونم مامانم یه بند گریه میکنه دارم دیوونه میشم

اینو که گفتی یاد ازدواج خودم افتادم پدرم خیلی حالش بد بود خیلی ی ی ی

حتی بعدا مادرم قسم میخورد میگفت بابات یه هفته بعد تو لب به غذا نزده خواهرم میگفت بابا اون شبی که شما رفتید اومده خونه و دراز کشیده و یه پتو کشیده رو سرش زیر پتو یک ساعت گریه کرده جوری که تمام بدنش میلرزیده هرچیم مامانم باهاش حرف میزده اروم نمیشده طفلک گفته بود حق ندارید به سحر چیزی بگید ولی من خیلی ارزوها داشتم واسه سحر باورم نمیشه اینطوری رفت

خلاصه خونه ی ما باور کن شبیه عزاداری بود تا عروسی:54:

هیچوقت اون لحظه ی اخری که از پدرم خداحافظی کردم یادم نمیره نمیتونست تو چشام نگاه کنه نمیدونم چرا:54:

اینارو هم واسه این گفتم چون با اون حرفت منو بردی به اون روز هم اینکه بدونی این گریه ها تا حد زیادی طبیعیه خوب شما دخترشون هستید یه عمر پیششون بودی حالا میخوای بری

یه کمم داری دورتر میشی ازون چیزی که فکرشو میکردن خب مسلمه که بیشتر ناراحت میشن

مدام بوسشون کن و بهشون اطمینان بده که نمیذاری دلتنگت بشن و مدام سعی میکنی تماس بگیری و زود زود بری ببینیشون

بگو هرشب با وایبر و اینا تصویری چت میکنیم تا میتونی شاد و خندون باش اگه ببینن خودتم ناراحتی دیگه کسی نمیتونه جلوی اشکشونو بگیره:72::72::72::72::72::72:

سلام دوست عزیز
وابستگی عاطفی و اهمیتی که به تفکرات و گفتار خانوادت میدی بسیار مشهوده و همین مساله ممکنه در آینده باعث اختلاف با همسرت بشه. ایشون الان به عنوان شخص اول زندگیتون دوست دارن خوشحال باشین که دارین میرین زیر یک سقف ولی شما با ناراحتی و گریه هاتون از همین حالا دارین زمینه های ایجاد فاصله بین همسرتون و خانوادتون رو فراهم می کنین. کمی مثبت فکر کنین و به لحظات شروع زندگیتون فکر کنید. مطمئن باشید خانوادتون در نبود شما هم گذران زندگی می کنن حرف مردم رو جدی نگیرید اونا زیاد هم دلسوز شما نیستن فقط میخوان حرفی زده باشن.
به همسرتون انرژی بدین و بگین که چه روزهای خوشی خواهید داشت. به مادرتون هم تاکید کنین که دوری در این زمانه با این همه وسیله ارتباطی بی معنیه.
خوشبخت باشین

سلام عزیزم. من تجریه شخصی خودمو بهت میگم. امیدوارم برات مفید باشه.
تو دوران عقد و نامزدی تنها مساله که ذهن من را درگیر کرده بود جدایی از پدر و مادر و زندگی تو یه شهر دور از خانواده بود.

اونقدر خودمو درگیر این مساله کرده بودم که حتی گاهی با شوهرم سر این مساله ساعتها بحث میکردیم . نه تنها به نتبجه نمیرسیدیم بلکه اوضاع بدتر هم میشد.

جتی میشد ساعتها گریه میکردم و از اینکه چرا شوهرم قبول نمیکنه بیاد شهر ما زندگی کنیم دلم میگرفت. ولی شوهرم میگفت من نمیذارم تو ناراحت بشی و به خاطر مسائل مختلف نمیتونست قبول کنه.
حتی یادمه یکبار به یکی از دوستام گفتم اگر شوهرم قبول نکنه ازش جدا میشم.

الان که دو سال و نیم از عروسیمون میگذره باید بگم تنها چیزی که بهش فکر نمیکنم دوری از خانوادست و الان به خاطر اون روزهایی ناراحتم که چقدررررررررر به خاطر مساله ای کم ارزش بهترین از بهترین لحظات زندگگیم استفاده بهتری نکردم و چرا اینقدر احمقانه ذهن خودمو درگیر مساله ای کرده بودم که واقعا ارزش نداشت.

الان شاید باورت نشه حتی اگر شوهرم بگه بریم اونجا زندگی کنیم من قبول نمیکنم.

امیدوارم شما هم بدونین که این مسائل و درگیریهاش مال قبل ازدواجه . مطمئن باش بعدش عادت میکنی و اون روز با یاداوری این روزها خندت میگیره و حتی افسوس میخوری.

پس بیخودددد نگران نشووووووو و تا میتونی از این لحظات خوب رندگیت استفاده کن و نذار شوهرت که اینقدر به فکرته ناراحت بشه.

ایشالا عروسیتون خوووووش بگذره. :72:

سلام نارجیس عزیز ببخشید که دیر به سایت سر زدم سرم شلوغ بود.ممنونم از حرفای قشنگت.راستش منم تو این یک سال عقدم فقط به فکر این بودم که چرا باید برم راه دور,دلم واسه مامانم میسوزه .مخصوصا این سه ماهه اخر باتپش قلب از خواب بیدارمیشدم,
راستش امروز جهیزیمو چیدیم اما نمیدونم این قضیه باعث شده که مهر همسرم یکم تو دلم مونده,باورم نمیشه بعضی وقتا داره باهام ح میزنه میگم چرا ما باهم ازدواج کردیم,ولی توکل ب خدا,همش بخاطر انرژی منفی اطرافیانه,ان شالله همه خوشبخت بشن ماهم همینطور

سلام / چرا هر چیز تو باید قبول کنی چرا اون نخاست بیاد شهرت ؟اون عاقل زرنگ بود سریع روز اول اتمام حجت کرد ولی تو عشق جلو چشات کورکرد سریع گفتی باشه حالا هم چوبش میخوری یا با جرعت میری تو روش وایمیستی میگی من نمیام نمیتونم بیام چون پدر مادر چند سوایی زنده هستن حالا دور هم میخای بشی دیگه بدتر:97: