کسایی که تجربه ی جدایی دارن کمکم کنن چطوری تونستید با شرایط جدید کنار بیاین؟میخوام به ارامش برسم

سلام دوستان
من قبلا تاپیک داشتم اینجا
من 22سالمه و بعد دوسال عقد دارم جدا میشم و فوق العاده از آینده ام میترسم البته تا اینجا خدا همیشه هواموداشته
و تا حدودی این قضیه رو پذیرفتم اما یکدفعه مخصوصا وقتایی که تنها میشم یه احساس دلتنگی و.اینکه نکنه دارم راهو اشتباه میرم همه ی وجودمو فرا میگیره و میشینم وگریه میکنم و فقط از خدا میخوام که زود منو ببره پیش خودش هضم این شکست و کنار اومدن باهاش خیلی برام سخته

نمیدونم چرا من اینطوری هستم
مثلا تو این مدت دوسالی که با همسرم بودم خیلی از مواقع از اینکه ازدواج کردم پشیمون بودم و.میگفتم من که حالا وقت داشتم برای ازدواج
اما الان یه جور دیگه فکر میکنم انگار با دوری از همسرم خوبیاش برام بزرگتر از موقعی میشه که.نزدیکشم انگار خاصیت عشق به دور بودنه منظورم اینه که تاوقتی چیزی رو نداشته باشی و دسترسی بهش برات غیر ممکن باشه اون موقع همش خوبیاش میاد تو ذهنت و من حتی بدیایی که موقعی که باهاش بودم برام دوست داشتنی میشه و دراصل واسه همون بدیهاشم دلم تنگ میشه

اما میدونم اگه بخوایم منطقی نگاه کنیم زندگی با آدمی که گذشت نداره و حاضر نیست به خاطر زندگیش کوتاه بیاد
و همش اتفاقاتی که تو این مدت اخیر اتفاق افتاده مثل یه ضبط صوت همه رو ضبط کنه و چندین بار تعریف کنه و ناراحتیش یه ذره فروکش نکرده باشه اصلا مناسب زندگی نیست همسر من معتقد بو جواب سلام علیکه و.باید هرکسی یه برخوردی باهاش کرد که اون ناراحت شد باید تلافی کنه هر چند اون طرف ازش معذرت خواهی هم کرده باشه بازم تو دلش میمونه

من ازتون خواهش میکنم اگه تجربه ی جدایی دارید بهم بگید ایا از کاری که کردید پشیمون شدید یا نه؟
چطوری تونستید کنار بیاین ؟
در مورد اخرین دیدار هم.میخواستم بدونم چه برخوردی بهتره؟

و ایه و ذکری که بشه با خوندنش ارامش گرفت رو بهم بگید ممنون میشم

بازم مرسی از همه ی دوستانی که نظر میدن
ان شاا... هیچ کس این روزارو تجربه نکنه واقعا شکست توی یک رابطه ی عاطفی خیلی درد داره من اولین باری هست که تجربه کردم و.هیچ وقت فکر نمیکردم این قدر ضعیف باشم


التماس دعا

عزیزم من در مورد اخرین دیدارت تو تاپیک قبلی برات نوشتم بخون وحتما وقتی میری ایت الکرسی بخون برای ارامش وصلاحت واز خدا بخواه هر چی صلاحه اونروز اتفاق بیفته

قبل از خواب حتما فکرهای مثبت کنید و صبحها بعد از بیدار شدن.
بهترین دوست خودتون باشید. با مهر و محبت . مثل عشق یه مادر به فرزند بدون قید و شرط با مهربانی و بخشش با خودتون رفتار کنید.

تو یه سایت مقالاتی رو دیدم در مورد طلاق و مراحل پایان دادن به رابطه و حالات روحی که فرد درگیرش هست
فکر میکنم خوندنش برات مفید باشه
لیستشون رو بران مینویسم به همراه لینک ، بهتره از شماره یک بخونی تا آخر :

۱- پایان رابطه – مسئله طلاق
۲- پایان رابطه – پذیرش ناکاملی
۳- پایان رابطه – پذیرش مسئولیت
۴- پایان رابطه – گفتگو با دوست، مشاور و آتش فوت‌کن‌ها
۵- پایان رابطه – سوگواری، تنهایی و مکانیزم‌های دفاعی
۶- پایان رابطه – آیا هنوز به او فکر می‌کنید؟
۷ – پایان رابطه – رقصیدن با خاطرات گذشته
۸ – پایان رابطه – چرا جدا شدم؟
۹ – پایان رابطه – چقدر زمان برای بازیابی نیاز است؟
۱۰ – پایان رابطه – نگهبانی از خبر جدایی

پایان رابطه (11) – آخرین مطلب:‌ انتخاب دوباره | مربی | امیر مهرانی

سلام اگه میتونی زندگیت نگهدار حیفه توسل خیلی مهمه هرچی خیرته پیش بیاد

سلام مرسی از همه ی دوستانی که نظرشون رو گفتند

هوناز جان خوندم نظرتو منم فکر میکنم سکوت بهترین کاری که میتونم انجام بدم.
ستاره زیبای عزیز من با اینکه از زندگی ناامید شده بودم اما به خاطر اینکه دوستش داشتم خیلی کوتاه اومدم مثلا با پجود اینکه گفته بود زنگ نزن بهش پیام میدادم واسطه پیشنهاد داد برم باهاش حرف بزنم رفتم با اینکه خود همسرم پیشنهاد نداده بود تازه بعد اون صحبت کردن گفتش که اگه نمیخوای همین الان از زندگیم برو.بیرون و البته بعدشم گفت اگه قبول کردی باید با همه چیزم بسازی و بعدش گفت که من یه هفته وقت میخوام و.تا چند روز زنگ نزد
و اومد و.گفت اگه میخوای ادامه بدی باید شرطهایی که برات میذارم و قبول کنی
شرطاش این بود که باید میرفتم توی یه سالن از خونشون زندگی میکردم
باید همه جوره مطیعش باشم و تا مدتی با خانواده‌ام رفت و آمد نداشته باشه البته خودش و منومحدود نکرد

و منم چون میدونستم در توانش هست که خونه اجاره کنه قبول نکردم این یه شرطو و بهش گفتم اگه اون دوتارو قبول کنم این یکی رو نمیتونم واقعا

و جواب تلفن هاشو ندادم دیگه البته این مدتی که بلهم تماس داشتیم بازم گذشته رو پیش میکشید و خانواده ی من و مقصر میدونست و البته میگفت هنوزم دوستت دارم اما یه بار گفت اگه نمیخوای با این شرایط بگو مهرم حلال و جونم آزاد و برو

واین خانواده اینقدر مغرور هستند که به واسطه گفته بهشون بگو خانوادگی پاشن بیان خونه ی ما و از پسرم عذرخواهی کنن

یعنی اینقدر خودشیفته هستند با اینکه پسرشون مقصره اومدن در نهایت پررویی اینوگفتند

سلام
من تو این مدت بیشتر وقتمو صرف خوندن تاپیک ها و.مشکلات دوستان کردم که با خوندشون خیلی چیزا دستگیرم میشه
اول اینکه من تنها نیستم که مشکل دارم و چه بسا افرادی که مشکلاتشون خیلی از من حادتره البته از ته دلم آرزو میکنم که مشکلات همه ی دوستان حل بشه و همینطور مشکل خودم هر طور که خدا صلاح میدونه

دوم اینکه با همراهی دوستان خیلی صبور شدم و جاهایی که واقعا ناراحت بودم و اشک از چشمام میومد و اینجا پست میذاشتم عزیزانی بودن که با حرفاشون ارومم میکردن
که همینجا از شیدا خانوم ،واحد عزیز،خاله قزی گرامی،اقا پارسا،اقای میثم و خیلی دیگه از دوستان که متاسفانه الان یادم نیست تشکر میکنم

سوم اینکه سیاست های زنانه رو هم تا حدودی از این سایت بسیار مفید یاد گرفتم که متاسفانه نتوستم خیلی هاشو در زندگی با همسرم پیاده کنم اما خداروشکر قبل اینکه همه چیز تموم بشه در مواقع بحران بحث با همسرم تو این مدت نزدیک به چهار ماه تونستم به کار بگیرم که کمی از احساس عذاب وجدانم کم کنه انشاا...

من با خوندن خاطرات قشنگ دوستان و.مواقعی که لحظات خوشی رو با همسراشون سپری کردن از یه طرف خوشحال میشم چون میبینم هنوزم هستن زن و.شوهرهایی که با همدیگه با وجود مشکلات خوشبختن از یه طرف هم وقتی خودمو همسرمو میبینم میگم ما میتونستیم مثل این دوستان عزیزم خوشبخت باشیم اما به خاطر یه سری مسائل پیش پافتاده حرمت ها شکسته شد و.وقتی هم حرمتها اازبین بره دیگه روابط هیچ وقت مثل اولش نمیشه
البته من حدود دوماه پیش اینطور فمر نمی کردم و.امید داشتم
اما با وجود کینه ای بودن شوهرم و ادامه اش تا الان من هم دلسرد و ناامید شدم

از همه ی عزیزانی که این تاپیکو میخونن خواهش میکنم علاج واقعه رو پیش از وقوع کنید من قبل از اینکه با این سایت اشنا بشم فکر میکردم من همه چیزم اکیه واین همسر منه که درست رفتار نمیکنه و البته همسرم واضح نمیگفت که دوست داره من چطوری باشم فقط میگفت شوهر داری بلد نیستی ،هر چند که خودشم شیوه ی درست برخورد با یه خانوم رو بلد نبود و واسه من لوس بازی درمیآورد اما به جای گفتن عیبام تازه فهمیدم که تلافی کرده با انجام ندادن قولهاش
نمیدونم شاید قسمت منم این بوده که تا اینجا با همسرم باشم و.چشمم روی خیلی مسائل بازتر بشه چون من فکر میکنم با این زندگی مشترک هر چند کوتاه تجربیات تلخ و شیرین زیادی کسب کردم که شاید با ده سال زندگی مجردی نمیتونستم به درکی که الان.از زندگی.دارم برسم

نمیدونم چرا الان این حرفارو زدم شاید این نتیجه گیری مربوط به بعد از حتمی شدن طلاق بود شایدم وقتش همین الان

اگه حداقل یک نفر با خوندن این نوشته زندگیش نجات پیدا کنه واسه من کافیه
شاید اگه من بازم صبوری میکردم و نمیذاشتم قضیه به خانواده ها کشیده بشه و یه کم از سیاستی که الان یاد گرفتم رو.داشتم شرایط جور دیگه ای بود

یادمه جلسه ی اول که قرار بود همسرم و.خانوادش بیان خونمون من قبلش نماز امام زمان رو.خوندم و از خدا خواستم اگه به صلاح هست این ازدواج انجام بشه حتما حکمتی داره که من ازش بیخبرم

التماس دعا
هنوزم منتظر راهنماییهاتون هستم

لحظه ها را میگذراندیم تا به خوشبختی برسیم
غافل از اینکه خوشبختی در ان لحظه ها بود که گذراندیم

سلام
شوهرم از دیروز تاحالا داره زنگ میزنه مطمئنم اگه جواب بدم حرفهای قبلشو تکرار میکنه و میگه داری اشتباه میکنی و اصلا هیچ تضمینی هم.نمیکنه که بگه فلان کارو میکنم بیا زندگی کن
به.نطرتون جواب بدم یا نه؟

سلام

جواب بده.
اون هنوز همسرته. جدا نشدید که.
تا آخرین لحظه برای حفظ زندگیت تلاش کن. اگه همسرت وسواس نداره ( آخه می گی مرتب یه حرفی را تکرار می کنه و گیر کرده سر یه ماجرایی) جدی تر بهش فکر کن.
طلاقتون فقط لج و لجبازی به نظر می رسه.

سلام دوست عزیز خوب جواب بده

حیفه سر لجبازی زندگیتونو از دست بدین. یکم بیشتر تلاش کنین

اقای فرزاد من نمیدونم دلتون از کجا پره که اینطوری قضاوت میکنید
ادما باهم فرق میکنن یکی تو سن 18سالگی به بلوغ فکری و عقلی واسه ازدواج می رسه یکی دیگه با 30سال سن هم به امادگی لازم واسه ازدواج نمیرسه
الان اینقدر اعصابم داغونه که متاسفانه حوصله ی توضیح دادن ندارم اما سخت در اشتباهید که از روی سن.و سال قضاوت میکنید
با شوهرم صحبت کردم
طبق معمول حرفای گذشته
شیدا جون بهش نمیاد که وسواس فکری.داشته باشه بیشتر برمیگرده به کینه ای بودن و اینکه تو خونشون خیلی بهش بها دادن مخصوصا پدرش
و باعث شده که اعتماد به نفس کاذبی داشته باشه
بعد از اینکه حرفامونو زدیم و نتیجه ای هم نداشت دوباره گفت جوابت چیه
منم گفتم خیلی بد کردی
گفت اگه این اتفاقات تقصیر منه خدا هربلایی میخواد سرم بیاره
وقتی اینطوری گفت من به خودم شک کردم میگم من به این اندازه از بی تقصیر بودن خودم مطمئن نیستم اخه چطور میشه یه ادم اینقدر خودشو پاک و بی تقصیر بدونه
البته میگه اگه هم مقصرم خیلی کمتر از توست
اخرش هم یه بغض لعنتی نذاشت حرفامو کامل بزنم
شایدم اصلا حرفی نبود که بگم
خود شوهرمو نمیدونم
اما پدرش گفته ما نه تنها مهریه نمیدیم بلکه.شما باید خسارت مارو هم.بدید
به نطرتون باید چیکار کنیم تو.این شرایط؟

منم شرايط شمارو دارم ولي الان تو مرحله صبرم شوهرم تمام قولهايي كه بهم داده بود حتي يادش نبود و خيلي اذيتم ميكنن و... من خيلي كوتاه اومدم حتي با خانوادم قطع رابطه كرد گفت اوما دارن زندگيم رو خراب ميكنن كاش منم مثل شما قوي باشم و بتونم ازين مرد جدا شم ميگه اگه فكر جدايي هم بكني من روزگارت رو سياه ميكنم

رفتار همسرت نشون می ده نمی خواد جدا بشه
فقط دلش می خواد شما بگی چشم و اونم تمامش کنه
از اونطرف هم نمی دونه با خانواده اش چیکار کنه.

متاسفانه هر دوتون افتادین سر لج. کاش یه بزرگتری واسطه بشه کمکتون کنه.

یه کم زندگی با مردی که اینقدر سخت گیره روی حرفهاش و کوتاه نمی آد سخته
مخصوصا که گویا پدر و مادر مدبری هم نداره و به جای کمک به حل مساله اونام لجبازی می کنند و خط و نشون می کشند.

اما اگه بری توی زندگیت و قلق همسرت دستت بیاد، با سیاست و تدبیر زنانه می تونی زندگی خوبی داشته باشی.

مردهای زبون باز و کلک و خیانت کار و ... خیلی زودتر مشکلات این چنینی را حل می کنند و با زبون خامت می کنن. وقتی می ری سر زندگی از دستشون روزی صدبار توبه می کنی.

همسرت اهل این کلکها نیست. زندگی باهاش راحت تره تا مردی که راحت گولت می زنه.
من از حرفهای خودت و چیزایی که گفتی، برداشت و حس بدی نسبت به همسرت ندارم. به نظر نمی رسه آدم بدذاتی باشه.

هر آدمی یه ایرادهایی داره. یه ویژگیهای منفی شخصیتی داره. بعضی اخلاقها تحملشون واقعا سخته.
با هر کس ازدواج کنی یه بدیهایی خواهد داشت.
بشین بدیهای همسرت را بنویس و خوب بهشون فکر کن. ببین واقعا غیرقابل تحمله؟ با این فرض که مرد بعدی هم قرار نیست 100 درصد کامل باشه.

خوبی شما اینه که هیجانی نیستی. به نظر می رسه آرومی و اهل داد و بیداد نیستی. این می تونه کمک کنه هردوتون راحت تر ببخشید و برگردید.

انگار خانواده های هر دوتون دارن موضوع را سرسری می گیرن. اگه یه کم هر دو خانواده عاقلانه تر عمل می کردن اینطور نمی شد.

چرا عقدت را ثبت نکردی؟
اونا بدقولی کردن برای ثبت؟ خودتون ساده گرفتین و اصرار نکردید؟

پدر و مادرت جوونن و کم تجربه؟ تو فامیل نزدیک عقد و ازدواج نداشتید؟
یه کم ازدواج و طلاقت را انگار سرسری گرفتن و زیادی اعتماد کردن.
خودت جدی تر باش. بیشتر فکر کن.

شرطهای همسرت اصلا شرطهای سختی نیست.
اون داره لج می کنه. جدی نمی گه. همون جاهایی که بهش زخم زدی افتاده رو لج.
سر خونه، دعوا با خانواده ات و ...
الانم می گه خونه نمی گیرم، دیدن خانواده ات هم نمی آم.

پیغام پسغام هم نفرست براشون. طلاق می گیرم. مهریه می گیرم. بیچاره ات می کنم و ...
کسی هم پیغام آورد جواب نده.

سلام
تاپیکتونو که خوندم نتونستم بی تفاوت از کنارش رد بشم و بعد مدتها آنلاین شدم. پست اولت بسیار برام ملموس بود و این احساسات ضد و نقیضو من هم داشتم،میفهممت.
واقعا بنظرم فقط سر لج و لجبازی به اینجا رسیدین، بدترین نوع جدایی هم جدایی از سر لجبازی و غروره که عذاب وجدانش تا مدتها و چه بسا تا آخر عمر دست از سرت برنمیداره مهم نیست کدومتون بیشتر بچه بازی در بیاره،تو یا شوهرت،هر دو طرف متضرر میشین و توی دختر این وسط بیشتر،اون مرده، مردا مثل ما انقدر درگیری های عاطفی ندارن اگه خیلی دوستت داشته باشه یمدت عزاداریهاشو میکنه و مثلا بعد یه سال میره سراغ کیسای دیگه برا ازدواج ،این تویی که میمونی و با فکر این دو سال عقدت ور میری و هی کنکاش میکنی هی کنکاش میکنی و وقتی یه دلیل عقل پسند برای طلاق نداشته باشی احساس گناه و افسوس که اگه شاید این راهو یا اون راهو امتحان میکردم،اوضاع زندگیم بهتر میشد و... ولت نمیکنه، با هر کس دیگه ای هم ازدواج کنی به هر حال مشکلات دیگه ای خواهی داشت(قانون پایستگی درد و مشکل:مشکل از بین نمیره فقط از شکلی به شکل دیگه عوض میشه)
بالفرض حتی اگه بیشتر این شوهرته که داره اشتباه میکنه و اون داره این رابطه و زندگی رو به بن بست میکشونه(اونم از سر ندونم کاریش نه که از سر بدجنسی؟؟)بالاخره پنجاه درصد قضیه هم تو هستی،نصف این زندگی هم تو هستی،شما در قبال زندگی همدیگه مسئولید،از سهم خودت استفاده کن نذار با زندگیت بازی بشه و بازیچه ی دست این و اون بشی،نذار اطرافیان آتیش بیار معرکه بشن(رفتار خونواده شوهرت کاملا برام آشناست،اینکه ادعای خسارت کردن،خب کاملا معلومه بزرگتراش هم آدمای منطقی و منصفی نیستن)این وسط تو عاقل باش و بالغانه رفتار کن، تو شوهرتو دوست داری فقط خسته شدی از بلاتکلیفی و هر دو از ادامه دادن با همدیگه ترس دارین و نمیخاین به همدیگه امتیاز بدین و فعلا هم ساده ترین و در دسترس ترین راه چون هیچ کدومتون کوتاه نمیایید و میخاید دیگه به یه نتیجه ای برسید فکر میکنی طلاقه،برا زندگیت دنبال راه حلی باش که نه سیخ بسوزه نه کباب.
میفهمم پیش خودت میگی چرا همش من کوتاه بیام،چرا من خودمو همش با اون وفق بدم ،چرا اون واسم شرط میذاره،اگه منو میخاست که به همین راحتی از تموم شدن و رفتن حرف نمیزد ولی اینو بدون زنها به خاطر طبیعتشون قدرت سازگاری و نرمش بیشتری دارن،نسبت به زندگی دلسوزتر از مردا هستند.شوهرت هم این وسط گیر کرده بین تو و غرورش،بین تو و خونوادش،با سیاست و از در احساس و محبت وارد شو، تجربه ثابت کرده که با زور و حساب کشی و حتی گاهی منطق،نمیشه مردا رو تسلیم کرد ولی اگه به معنای واقعی یه زن باشی شوهرت هم مطمئنا باهات راه میاد. مهارتهای ارتباطیتو بالا ببر سعی کنین یاد بگیرین که شفاف و محترمانه صحبت کنین با همدیگه،برای حل مشکلت باید نحوه ی ارتباط گیری صحیح با شوهرتو یاد بگیری.

طلاق در صورتی آدمو کمتر اذیت میکنه که هیچ احساسی چه مثبت چه منفی به طرف مقابلت نداشته باشی،دیگه راهی برای ادامه دادن وجود نداشته باشه ،راستش من در مورد زندگی شما فکر نمیکنم گره کوری وجود داشته باشه که سلب آرامش کنه. عاقلانه و با صلاح مشورت با اهلش تصمیم بگیر،زود و احساسی تصمیم نگیر،اگه شوهرت از نظر روانی آدم نرمالیه،اگه بخای میتونی زندگیتو ترمیم کنی.

- - - Updated - - -

پست شیدا رو بعد ارسال پستم دیدم،تقریبا اونچه رو که من نوشتم براتون، ایشون
گفتن تو پستشون،شما یعنی الان اسمتون تو شناسنامه هم نیست؟

سلام
ممنون از همه ی دوستانی که نظر دادن
الان در شرایطی نیستم که بتونم کامل به سوالاتون جواب بدم
اما شوهرم درست موقعی که من تصمیممو گرفتم و نسبت بهش بیتفاوت شدم و برای طلاق مصمم شدم زنگ زد و گفت من نمیدونم واسه چی باید زنمو طلاق بدم و میشه گفت تاحدودی نرم شده اما میگه شرطام هنوز پابرجاست
شیدا جون شما درست میگی همسرم خودش بهم گفت منم میتونم مثل خیلی پسرای دیگه یه مدت برات نقش بازی کنم اما نمیخوام اینطوری باشم منم از همین اخلاقاشه که خوشم میاد ازش تا حالا با اینکه از دستم عصبانی شده یه بارم دست روم بلند نکرده الانم بهم میگه اگه تو زندگی از دستم عصبانی شدی هر کاری دوست داشتی باهام بکن اصلا بزن اما نزار خانواده هابفهمن ما مشکل داریم
بهم گفت الان خانواده ام بهم میگن اینکه میخوای ادامه بدی برات خیلی سختره تا جدا شدن بهم گفت الان همه حتی خودن با جداییمون موافقی اما من فقط خدارو دارم و حتی حمایت خانوادمو ندارم میگفت خیلی سخته که نفهمن وقتی یکیو میخوای یعنی چی
منم فعلا از طلاق منصرف شدم اما برای ادامه دادن مطمئن مطمئن هم نیستم فعلا داریم باهم صحبت میکنیم و خیلی نسبت به چهار ماه پیش بهتر شده خواهش میکنم اگه نکته ای هست که باید حواسم بهش باشه رو بهم بگید
در ضمن از همسرم خواستم یه مشاوره خوب پیدا کنه که باهم بریم پیشش و برخلاف میلش قبول کرد

عزیزم بهت تبریک میگم بالاخره صبرت کار خودشو کرد ولی زودم کوتاه نیا مشاوره که میری ادامه بده تا جاییکه مطمین بشی برای ادامه زندگی یا خدای نکرده جدا شدن .خوشبختانه تو احساسی برخورد نمیکنی وخیلی عاقلانه برخورد میکنی ولی حالا که همسرت مشاوره رو قبول کرده کارت راحتتره امیدوارم خدا بهت کمک کنه وزندگیت سر بگیره به خوشی وآسایش درضمن شما هم حالا که همسرت غرورشو شکونده واز علاقش گفته یه کم نرمتر برخورد کن موفق باشی وما رو بیخبر نذار

سلام گلم خواستم موضوعی رو بت بگم شاید ب دردت خورد,دخترعمه ی من همسن شماست,بایکی عقدکرد انقد لجبازی میکرد حاضرجواب بود پسره بعداز دوماه طلاقش داد بی هیچ حق وحقوقی,روزای اخر که فهمید واقعا داره طلاقش میده به همه التماس میکرد انقد ب شوهرش ز میزد اون ج نمیداد اشک میریختا,خانواده پسره هم گفتن طلاقش بده,برادر بزرگش اومدخونه عمم ب جای وساطت گفت باید طلاق بگیرن,خلاصه طلاقش داد از صبح تا شب فقط گریه میکرد.دوماهی گذشت تا طلاقش بده.بعداز طلاق دخترعمم ب پسره ز میرنه التماس میکنه (همه مخالف این کار بودن).میگفت هرچی تو بگی قبوله و از این حرفا.پسره هم دوباره عقدش کرد پسره خیلی ب حرف مادرش گوش میکرد مادرشم دو به هم زن بود,اما دختر عمم شوهرشو کشید سمت خودش رفتن دوباره عقدکردن همه هم مخالف بودن بدون هیچ مراسمی هم رفتن سر زندگیشون,پسره گفته بود حق نداری بافامیلای پدرت رابطه داشته باشی اونم فقط میگفت چششششم.محدودش کرده بود اما الان دیگه نه.پسره خیلی بهتر شد.اینو گفتم چون گفتی شوهرت میخوادت .درمورد کینه ای بودن منم سر ی سری مسایل باشوهرم تو این ی سال هروقت دعوامون میشد اون موضوع پارسالو دوباره میگفت انقد که من میگفتم روانیه کینه ایه.اما چرا بحث و پیش میکشیدچون من قبول نمیکردم تاییدش نمیکردم,طرف خانوادمو نگه میداشتم,اما وقتی تاییدش کردم پشتش بودم دیگه حرفشو نزد,باور کن خودمم خسته شده بودم.سعی کن طرف شوهرت باشی,نماز امام زمانم بخون ان شالله راهتو خدانشونت میده.ایه ۲و۳سوره طلاقم بخون زیاد,(و من یتق الله...).دختر عمه ی من خانواده شوهرش خیلی بدن عروسو ادم حساب نمیکنن,ولی اون شوهرشو سمت خودش کشید.همون برادر شوهرش که اومد گفت باید طلاق بگیرن الان زنش طلاق گرفته ازش.چوب خدا صدا نداره

شایانای عزیز ممنون که به خاطر پست من دوباره ان شدی و نظر دادی از صحبتاتون فهمیدم شمام شرایطی مشابه من داشتید میتونم بپرسم شما ادامه دادید یا جدا شدید البته اگه دوست داشتید جواب بدید

شیدا جان من یه خواهر دارم که حدود ده ساله ازدواج کرده و به معنای واقعی با شوهرش خوشبخته و ازدواجشون سنتی بوده و دامادمون رابطه اش با خانواده ی ما واقعا خوبه طوری که بیشتر ترجیح میده خونه ی ما باشن تا خونه ی پدر خودش
هوناز جان از شمام ممنونم به خاطر همراهیت

پرواز ابدی عزیز مرسی که هشدار دادی حواسمو جمع کنم و امیدوارم شمام خوشبخت بشی

سلام
تکلیف زندگی من هنوز مشخص نشده
همسرم قبول کرده بریم مشاوره اما داره امروز و فردا میکنه و میگه تو اول باید بگی میخوای زندگی کنی بعد میبرمت و از طرفی هم همش ناراحته و میگه چون تو میگی بریم مشاوره من ناراحتم چون قلبا با مشاوره مخالفم

من دارم دیوونه میشم بین خواستن و نخواستن گیر افتادم درست وقتی که واسه طلاق اماده بودم همسرم.دوباره خواهان ادامه شد

من از اولش زیاد از ظاهر همسرم خوشم نمیومد اما وقتی چند جلسه باهاش صحبت کردم احساس کردم ما با هم خوشبخت میشیم و با اینکه دفعه ی اولی بود که ایشون رو میدیدم احساس میکردم خیلی وقته میشناسمش راستش من جذب اخلاقش شدم همین الانشم سنگ صبورمه اگه از دستم ناراحت بشه خیلی آروم میگه من از این کارت خوشم نیومد

اما بعد عقدمون ظاهرش زیاد برام بد نبود اون قدر جذبش شده بودم که همش اصرار داشتم زودتر عروسی کنیم اماحالا با این اتفاقات دوباره ظاهرش تو.چشممه
البته اگه لباسایی که من دوست دارمو بپوشه واقعا خوشتیپ میشه و به دلم میشینه اما تو.خرید لباساش نظر من زیاد واسش مهم نیست سر خرید یه پلیور اونقدر باهم بحث کردیم که اخرش فروشنده متوجه شد و گفت شما واسه خواستگاری چقدر حرف زدید

من از اینکه تند غذا میخورد بدم میومد و.تاحالا نتونستم بهش بگم یواش غذا بخور و.یه سری عیبهای دیگه کهوقتی میدیدم عذابم میداد اما خجالت میکشم بهش بگم
اما میدونم اگه هم.بهش بگم اخرش کار خودشو میکنه

من باید چیکار.کنم؟

بله من هم چنین روزایی رو از سر گذروندم،به من هم پدرشون قول هایی دادن که عملی نشدن(البته من مثل شما انقدر پاپیچ نشدم،عقل و منطقم میگفت که سخت نگیرم،چون یسری قول ها بخاطر شرایط و اوضاع جامعه نشد که عملی بشه و یسری رو هم خودم نخواستم ،تو دلم میگفتم آقا مرا به خیر تو امید نیست لطفا شر مرسانید) سختی های زیادی کشیدم و تجربه های زیادی هم کسب کردم البته هنوز نمیدونم آیا سختی هایی که کشیدم هم تراز با درسها و نکاتی که یاد گرفتم هست یا نیست،گذر زمان اینو برام مشخص خواهد کرد،ولی امید دارم کفه ترازو بسمت درسهایی که گرفتم سنگینی کنه.

در مورد رفتن به مشاوره پشت گوش ننداز و حتما برین بهش بگو خواهان یه زندگی خوب هستم که دنبال مشاوره هستم ،همه ی اینا رو با زبون خوش و مهربونی بگو یکاری کن نتونه اما و اگه بیاره، اگه خواهانش هستی خسیس بازی در نیار بهش بگو که چقدر دوستش داری و تو این چهار ماه چی بهت گذشته. شوهرت میخواد ببینه تو هم دلت باهاشه یا نه،یکم بهش قوت قلب بده،نیروی محرکه:43: میخاد.

عید پارسال ما هم یه ماه با هم قهر بودیم و اولین و آخرین قهر طولانی مدتمون بود ،راستش دیگه فکر نمیکردم ما به هم برگردیم ،که اگه از آینده خبر می داشتم و میدونستم که چه خوابی روزگار برام دیده جدا شدنمون همون موقع خیلی بهترمیبود برام، وقتی آشتی کردیم قرار شد بریم مشاوره،یعنی شرط ادامه دادن من هم همین بود،ولی چون مشاور پیدا کردن من طول کشید ومثل مال شما هی امروز و فردا شد و شوهر سابقم هم که دم دمی بود و مخالف مشاوره اومدن بود و بخاطر بدست آوردن دل من راضی شده بود، دوباره مخالفت کرد و گفت بیخیال مشاوره شو،از اون طرفم احساسات و عواطفمون دوباره ما رو سمت هم کشونده بود و با هم خوب شده بودیم،منم بیخیال شدم و عقب نشینی کردم و دیگه برای مشاوره رفتن بهش اصرار نمیکردم که دعوای دیگه ای درست نشه ،چون واقعا دوستش داشتم. من نه میتونستم ازش دل بکنم نه عقلم قبول میکرد سکان زندگیمو بدم دستش،واقعا بین دل و عقلم گیر کرده بودم .که آخر سر هم به حرف دلم رفتم و ....

ولی شما اشتباه منو تکرار نکن، نذار زیاد تو این حالت بلاتکلیفی و تعارض بمونی که اگه بمونی و مدام بین خواستن و نخواستن گیر کنی ذهنت خسته میشه و نمیتونی تصمیم درستی بگیری،و بهتره یه متخصص و نفر سوم مسیرو براتون نشون بده و ارزیابی کنه زندگیتونو،تا شما هم به یه جمع بندی نهایی برسی.

مقاله http://www.hamdardi.net/thread-2407.html رو حتما بخون.


در مورد ظاهر شوهرت چون الان ازش دلگیری این فکرو میکنی،بهش پر و بال نده،واقعا الان مشکل شما سر مدل غذا خوردن شوهرته؟!اول مسئله اصلی(دقیقا مشکلتون چیه؟از کجا شروع شده؟خیلی مبهم میگی) رو حل کن اینا هم اتوماتیک وار حل میشن.مدیر همدردی تو مشاوراتشون میگفتن که با اشتباهات شوهرتون بصورت کلامی وارد نشید بذارید طی زمان و بر اساس سایر مهارتها تغییرات اعمال بشه. حالا این مسائلی که تو گفتی اشتباه محسوب نمیشه و فقط اختلاف سلیقست و اگه بخای مطرحش کنی حتما باید غیر مستقیم و هنرمندانه باشه.

عزیزم اینکه میگی پسر آرومیه و سنگ صبورته،کلی امتیاز مثبته برای یه مرد، اخلاق فوق العاده مهمه. یا اینکه شوهرت میگه وقتی مشکل داریم نذار خانواده ها بفهمن واقعا حرف درست و منطقیه،با گفتن مسائلتون باب دخالت خانواده ها به زندگیتون باز میشه،و اگه حتی فقط یکی از خانواده های طرفین کنترل گر و حمایتگر بی حساب و کتاب و بی انصاف باشن این زندگی دیگه زندگی بشو نیست و دیگه سخت بشه درستش کرد،کسی که خودش مستقل نیست و دهن بینه و نمیتونه برای زندگیش تصمیم بگیره و با بوجود اومدن یه مشکل سریع خودشو میبازه و دست به دامان خانوادش میشه نباید ازدواج کنه و یکی دیگه رو بدبخت کنه،همون بهتر که ور دل پدر و مادرش بمونه:103:.

سلام شایانای عزیزم
واقعا ممنون بابت وقتی که گذاشتین،مطمئنا صحبتای شما تو این شرایط خیلی میتونه کمکم کنه من قبل از اینکه بیام این جا و صحبتهای شمارو بخونم داشتم منطقمو فدای احساساتم میکردم منو تنها نذار و لطفا تاپیکمو دنبال کن
التماس دعا

من وضعیتتو پیگیری میکنم، خوشحال میشم اگه بتونم کمکت کنم و از تجربه های مشابهم بهت بگم تا تو دیگه تجربه رو(البته تجربه های بد) تجربه نکنی،
ولی بهترین کمک ،کمک یک مشاور کاربلد خواهد بود که همه ی حرفهای طرفینو بشنوه،و از شرایط و موقعیت هر جفتتون به درک و شناخت کاملتری برسه و با بررسی همه ی جوانب بتونه دقیق تر رابطتونو ارزیابی کنه.

چیکار کردین بالاخره،الان شما با هم دیگه ارتباط دارین؟ ارتباطتون تلفنیه یا حضوری؟ حرف های مهمو حتما رو در رو بزنید ولی تو رو در رو هم باید به شرایط و احساساتت مسلط باشی که خرابکاری نکنیا.

سلام
ممنون شایانای عزیز بابت همراهی و همدردیت
این چند روز درگیر راضی کردن شوهرم واسه رفتن به مشاوره بودم که بالاخره راضی شد یه بار بیاد من خیلی باهاش صحبت کردم تا راضی بشه و اخرش بهش گفتم بیا یه بار بریم بعدش تصمیم میگیریم واسه زندگیمون که به سختی قبول کرد

خلاصه رفتیم پیش مشاوری که خودش گفته بود من به خاطر تجربه ی قبلیم از رفتن پیش مشاور که چون با همسرم همزمان مشاور در اتاق حرف زد و عیبهای اخلاقی جفتمون رو در حضور همدیگه گفت و این باعث شد همسرم بیشتر منو مقر بدونه ترجیح دادم مشاور جدا جدا باهامون صحبت کنه

به خاط همین قبلش به همسرم گفتم بذار من اول برم صحبتامو بکنم بعدش تو هم بیا اما قبول نکرد و اومد تو وقتی رفتیم تو مشاور گفت خب تعریف کنید منم گفتم من فکر میکنم اگه جدا جدا صحبتامونو بشنوید بهتر باشه همسرمم اولش گفت اگه میخواستی من نباشم پس خودت تنهایی میومدی و از این حرفا که اخرش با ناراحتی از اتاق رفت بیرون

من اتفاقات و حرفایی که بینمون پیش اومد ه بود رو.گفتم و مشاور ایرادهای منو گفت و من هم قبول کردم و بعد از همسرم خواست بیاد تو حرفاشو بگه که همسرم گفت من نمیدونم شما در مورد چی صحبت کردین به خاطر همین از اولش میگم و.شروع کرد از روز خواستگاری گفتن تا ..... و اتفاقاتی که ناراحتش کرده بود رو تعریف کردن و به شدت هم عصبانی شده بود که وقتی من ازش خواستم اروم باشه ارومتر شد و حرفاشو خلاصه تر زد

نظرمشاور این بود که من به اقتدار همسرم توجه نکردم و اونم به اینکه چطوری به من محبت کنه
و گفت همسرم.غد و یکدنده است و منم لجباز
خلاصه مشاور خواست که یه جلسه دیگه بریم پیشش و اومدیم بیرون
همسرم گفت دیگه من مشاوره بیا نیستم و اینم اضافه کنم که وقتی تو اتاق مشاوره همسرم اتفاقات چندین ماه گذشته رو با چنان ناراحتی تعریف میکرد که انگار همین دیروز اتفاق افتاده من پیش خودم گفتم.که حتما باید جدا شیم
بعد از مشاوره میشه گفت مثل یه زوج خوشبخت کنار هم.بودیم و بعد منو رسوند خونه



فردای مشاوره زنگ.زد و گفت فکراتو کردی منم گفتم نه
علت نگرانی من از اینکه میترسم قبول کنم این موارده
یکی این که همسرم هنوز نتونسته گذشته رو رها کنه و همش پدر من و منو مقصر اصلی میدونه و به خاطر همین میگه من اون سه تا شرطو گذاشتم
اینکه این دوسه روز که حرف گذشته کشیده شد وسط گفت من از بابات بدم میاد و دست ندارم بیام خونتون و شاید اصلا دیگه نیام
و میگه اگه.یه بار دیگه به من بی احترامی بشه دیگه قطع رابطه میکنم
البته من بهش اطمینان دادم که اگه بیاد خونمون احترامش حفظ میشه و مشکلی نیست اما .....
از طرفی هم بعضی وقتا میگه نه خوب میشم و میام خونتون
همسرم.همیشه انتظار داره چه حق با من چه نباشه همیشه من کوتاه بیام و جو رو ارام کنم و بدیش اینه که همسرم.من اخلاق بدی که داره
این هستش که همیشه طرف مقابلو مقصر میدونه

نمونه این که یه بار سر قراری که داشتیم دیر اومد که من ناراحت شدم و گفتم چرا دیر کردی عوض این که معذرت خواهی کنه واسه دیر کردنش برگشته میگه تو به چه حقی با این لحن با من صحبت کردی در صورتی که من وقتی عین کلماتو به مشور گفتم.حقو.به من داد و همسرم بازم منو مقصر میدونست
من احساسم اینه که بیشتر مشکل همسر من اینه که بیشتر اطرافیانو مقصر میدونه و خودشو خیییییلی کم
و همین موضوع باعث شده از بقیه کینه داشته باشه و نتونه فراموش کنه


ببخشید طولانی شد


خلاصه میگم که خستتون نکنم
بالاخره همسر من کاسه صبرش لبریز شد و.گفت جواب منو تا دوروز دیگه بده و.با هرکسی خواستی برو.مشورت کن منم واقعا مونده بودم چی درسته و چی غلط پا شدم رفتم پیش یه مشاور دیگه وقتی واسس تعریف کردم گفت اینا دلیل نمیشه واسه طلاق و.بی تجربگی همسرت و خودت باعث این اتفاقات شده و گفت که با همسرم بریم پیشش منم به مشاور گفتم که شوهرم با مشاوره مخالفه و.نمیاد و.گفت خب شمارشو بده خودم زنگ.میزنم


زنگ زد و همسرم گفت که میاد
شبش یه دفعه همسرم زنگ.زد به من و.گفت از اینکه به من.نگفتی و رفتی پیش،مشاور خیلییییی ناراحت شدم تو با این کارت نشون دادی به من اعتماد نداری و ما به درد هم.نمیخوریم و .....

منم سعی کردم اورمش کنم که با اینکه اولش گفت دیگه همه چی تمومه
اخرش بهم.یه فرصت داد تا فکر کنم
حالا به نظرتون با این اتفاقاتی که افتاده من باید چیکار کنم؟

خواهش میکنم از مدیر سایت و فرشته ی مهربان که به تاپیکم سربزنید و راهنمایی کنید ممنون از همه ی دوستانی که منو تنها نمیذارن

- - - Updated - - -

سلام
ممنون شایانای عزیز بابت همراهی و همدردیت
این چند روز درگیر راضی کردن شوهرم واسه رفتن به مشاوره بودم که بالاخره راضی شد یه بار بیاد من خیلی باهاش صحبت کردم تا راضی بشه و اخرش بهش گفتم بیا یه بار بریم بعدش تصمیم میگیریم واسه زندگیمون که به سختی قبول کرد

خلاصه رفتیم پیش مشاوری که خودش گفته بود من به خاطر تجربه ی قبلیم از رفتن پیش مشاور که چون با همسرم همزمان مشاور در اتاق حرف زد و عیبهای اخلاقی جفتمون رو در حضور همدیگه گفت و این باعث شد همسرم بیشتر منو مقر بدونه ترجیح دادم مشاور جدا جدا باهامون صحبت کنه

به خاط همین قبلش به همسرم گفتم بذار من اول برم صحبتامو بکنم بعدش تو هم بیا اما قبول نکرد و اومد تو وقتی رفتیم تو مشاور گفت خب تعریف کنید منم گفتم من فکر میکنم اگه جدا جدا صحبتامونو بشنوید بهتر باشه همسرمم اولش گفت اگه میخواستی من نباشم پس خودت تنهایی میومدی و از این حرفا که اخرش با ناراحتی از اتاق رفت بیرون

من اتفاقات و حرفایی که بینمون پیش اومد ه بود رو.گفتم و مشاور ایرادهای منو گفت و من هم قبول کردم و بعد از همسرم خواست بیاد تو حرفاشو بگه که همسرم گفت من نمیدونم شما در مورد چی صحبت کردین به خاطر همین از اولش میگم و.شروع کرد از روز خواستگاری گفتن تا ..... و اتفاقاتی که ناراحتش کرده بود رو تعریف کردن و به شدت هم عصبانی شده بود که وقتی من ازش خواستم اروم باشه ارومتر شد و حرفاشو خلاصه تر زد

نظرمشاور این بود که من به اقتدار همسرم توجه نکردم و اونم به اینکه چطوری به من محبت کنه
و گفت همسرم.غد و یکدنده است و منم لجباز
خلاصه مشاور خواست که یه جلسه دیگه بریم پیشش و اومدیم بیرون
همسرم گفت دیگه من مشاوره بیا نیستم و اینم اضافه کنم که وقتی تو اتاق مشاوره همسرم اتفاقات چندین ماه گذشته رو با چنان ناراحتی تعریف میکرد که انگار همین دیروز اتفاق افتاده من پیش خودم گفتم.که حتما باید جدا شیم
بعد از مشاوره میشه گفت مثل یه زوج خوشبخت کنار هم.بودیم و بعد منو رسوند خونه



فردای مشاوره زنگ.زد و گفت فکراتو کردی منم گفتم نه
علت نگرانی من از اینکه میترسم قبول کنم این موارده
یکی این که همسرم هنوز نتونسته گذشته رو رها کنه و همش پدر من و منو مقصر اصلی میدونه و به خاطر همین میگه من اون سه تا شرطو گذاشتم
اینکه این دوسه روز که حرف گذشته کشیده شد وسط گفت من از بابات بدم میاد و دست ندارم بیام خونتون و شاید اصلا دیگه نیام
و میگه اگه.یه بار دیگه به من بی احترامی بشه دیگه قطع رابطه میکنم
البته من بهش اطمینان دادم که اگه بیاد خونمون احترامش حفظ میشه و مشکلی نیست اما .....
از طرفی هم بعضی وقتا میگه نه خوب میشم و میام خونتون
همسرم.همیشه انتظار داره چه حق با من چه نباشه همیشه من کوتاه بیام و جو رو ارام کنم و بدیش اینه که همسرم.من اخلاق بدی که داره
این هستش که همیشه طرف مقابلو مقصر میدونه

نمونه این که یه بار سر قراری که داشتیم دیر اومد که من ناراحت شدم و گفتم چرا دیر کردی عوض این که معذرت خواهی کنه واسه دیر کردنش برگشته میگه تو به چه حقی با این لحن با من صحبت کردی در صورتی که من وقتی عین کلماتو به مشور گفتم.حقو.به من داد و همسرم بازم منو مقصر میدونست
من احساسم اینه که بیشتر مشکل همسر من اینه که بیشتر اطرافیانو مقصر میدونه و خودشو خیییییلی کم
و همین موضوع باعث شده از بقیه کینه داشته باشه و نتونه فراموش کنه


ببخشید طولانی شد


خلاصه میگم که خستتون نکنم
بالاخره همسر من کاسه صبرش لبریز شد و.گفت جواب منو تا دوروز دیگه بده و.با هرکسی خواستی برو.مشورت کن منم واقعا مونده بودم چی درسته و چی غلط پا شدم رفتم پیش یه مشاور دیگه وقتی واسس تعریف کردم گفت اینا دلیل نمیشه واسه طلاق و.بی تجربگی همسرت و خودت باعث این اتفاقات شده و گفت که با همسرم بریم پیشش منم به مشاور گفتم که شوهرم با مشاوره مخالفه و.نمیاد و.گفت خب شمارشو بده خودم زنگ.میزنم


زنگ زد و همسرم گفت که میاد
شبش یه دفعه همسرم زنگ.زد به من و.گفت از اینکه به من.نگفتی و رفتی پیش،مشاور خیلییییی ناراحت شدم تو با این کارت نشون دادی به من اعتماد نداری و ما به درد هم.نمیخوریم و .....

منم سعی کردم اورمش کنم که با اینکه اولش گفت دیگه همه چی تمومه
اخرش بهم.یه فرصت داد تا فکر کنم
حالا به نظرتون با این اتفاقاتی که افتاده من باید چیکار کنم؟

خواهش میکنم از مدیر سایت و فرشته ی مهربان که به تاپیکم سربزنید و راهنمایی کنید ممنون از همه ی دوستانی که منو تنها نمیذارن

لطفا نظر بدیدایا رفتار من اینقدر اشتباه بوده که شوهرم اینکارو کرد و اینقدر از دستم.ناراحت شد و گفت که به درد هم.نمیخوریم

سلام
من منتظر راهنمایی هاتون هستم خواهش میکنم
بگید با این اتفاقاتی که افتاده تکلیف من چیه؟ایا واقعامشاوره رفتن من اینقدر اشتباه بودهه که همسرم اینقدر عصبانی شد و گفت به درد هم نمی‌خوریم؟
البته دوروز پیش که زنگ زدم بهش گفت من این حرفو نزدم

مشاور اولیه راست گفته دقیقا مسءله اقتدار ایشون و محبت شما هست گره این داستانتون
والا کار سختی نیس که نشه انجام داد
به نظر منم این که میگه شاید اصلا خونتون نیام و احترامم حفظ شه فقط میخاد بفهمونه یکم براش ارزش قاءل شید و بزرگش کنید
بابت این موضوع زیاد نگرانی نداشته باشید چون به مرور که روابطتون بهتر شه روابط خونوادگی هم بهتر میشه
راجع به کینه ای بودن هم نظرم زیاد موافقتون نیست
خب شما کلا چند ماه قهر بودید و شرایط بدی بینتون وجود داشت حق دارین جفتتون که دلتون پر باشه که هست اما راهش جدایی نیست
زندگیتو ادامه بده اقتدارشو حفظ کن محبت کردنو یادش بده تا وقتی که روابط عاشقنتون مستحکم نشده سعی کن غر نزنی
در کل با این چیزایی که تو این تاپیک و تاپیک های اخیرتون شنیدم به نظرم پسر خوبیه و اگه از دستش بدید کفران نعمته!!!
حالا یه سری ایرادای رفتارای دارین جفتتون که قابل حله قابل حل هم نباشه باور کنید رابطه عاشقانه این چیزای کوچیکو میپوشونه
مثلا منی که اینجا دارم حرف میزنم چه الان چه قبلا روی این که طرف مقابلم اهل دوستی دختر و پسر باشه (از اون نوعی که چارچوبای اخلاقی و شرعی رعایت نشه)خیلی خیلی حساسم و بدم میاد و میومد اما پارسال با یه نفر یه رابطه سالم رو شروع کردم که از قضا گذشته خوبی نداشت ولی به چشمم نمیومد یعنی انقد دوسش داشتم و خوبیاشو میدیدم این یه نقصو ندید گرفتم(نه این که جوگیر بشم واقعا بهش فکر میکردم خیلیم فکر میکردم) اینا رو گفتم که به اهمیت عشق و محبت توی رابطتون توجه کنید و روش حساب کنید که یه سری نقصای کوچیک رو میپوشونه که به نظم جفتتون مشکل رفتار اشتباه دارید تا شخصیت بد ومثلا به قول شما کینه ای
هر کس دیگم بود ناراحتیشو ابراز میکرد پیش مشاور حق هم داره ابراز کنه شما هم حق داری ابراز کنی ناراحتیتو منتها ایشون زود رنجن و باید به موقع مناسب ایراداشو بگی نه الان که رابطه عاشقانتون مستحکم نیست بزار به وقتش روش کار کن
شما منطقی تری و وقتی اشتباهاتشو میبینی میای مشاوره میگیری
شما همدردیو داری و ایشون ندارن پس حق بده یه سری چیزا رو ندونه و نفهمه که داره رفتار اشتباه انجام میده
امیدوارم زندگیتون روز به روز بهتر بشه دیگم نگو هنوز تکلیف زندگیمون معلوم نیست
خوشبختی چیزی نیست که همینجوری وجود داشته باشه باید به وجودش اورد و مراقبش بود حتی اگه همینجوریم به وجود اومده باشه لازمه که مراقبش بود که فعلا یکم ازش غافل شدین جفتتون

خانم دووووووو--- سلام
شرط مال قراردادي است كه مدت معيني دارد و قابل انجام هست زندگي مدت ندارد و بايد بر مبناي شناخت و اصول و رضايتمندي ادامه يابد؟
متاسفانه مهمترين چيزي كه نميتوانيم رعايت كنيم اعتماد به خود و خود را بدون ديگران و توجه ديگران لايق زندگي دانستن است و از طرفي غرورمان موجب ناديده گرفتن و معلم تربيتي شدن و عروسك نمودن طرف مقابل!!!!!!! است.
خانم دوووووووووووووو چرا اسم متيني براي خودت انتخاب نكردي چون خودتو لايق استقلال و متانت ندانستي؟
معيارهايت را منطقي و محترمانه تعريف كن و پاش وايستا هرچي شد بگذار بشود كسي از آدم منطقي و مستقل و محترم دست برنميدارد و دنبالش ميوميو ميكند؟:160:و از دستش نميدهد .
از حقوق انساني و اساسيت كوتاه نيا به حقوق طرف مقابلت احترام بگذار و ارتباط بعدي را رفتارهاي متقابل تعيين ميكند نه احساسات الانه شما ، شما حق نداريد و نميتوانيد براي فرداي كسي تعيين تكليف كنيد ارتباط هر كس را به خودش واگذاريد( شوهرت با پدرت و...) و فقط ميتوانيد تاثير مثبت بگذاريد و نه تعيين تكليف؟مهم اين نيست كه الان چه تصميم بگيريد مهمتر اين است كه تصميم گرفته را چگونه مديريت كنيد ؟ خب الان راهي را آمديد و زندگي را انتخاب كرديد ، به خوب ادامه دادنش با منطق و اعتماد به نفس و استقلال و عزت نفس و بدون وابستگي فكر كنيد؟ نتوانستيد جدايي خودش اتفاق ميافتد نميخواد شما بهش فكر بكنيد؟

اقای حسین40 ممنون از توجهتون
چقدر قاطع و محکم بود صحبتاتون ممنون

در مورد نام کاربریم اینو بگم که من اسم دنیا رو میزدم که نمیدونم چرا سیستم قبول نمیکرد که منم همینطوری اینو نوشتم
البته هر دفعه خودمم این اسمو میبینم خنده ام میگیره چون اون موقع که داشتم عضو همدردی میشدم اینقدر عصبانی و ناراحت بودم که فقط میخواستم زودتر بتونم حرف دلموبزنم و از دوستان کمک بگیرم اگه تونستم حتما عوضش میکنم مثلا میزارم dooonya

راستش من هم قبل این اتفاقات و هم الان که به اینجا رسیدم واضح خواسته هامو به همسرم گفتم
اما ایشون نمیخواد قبول کنه

من تصمیمم و در مورد جدایی گرفتم و ایشون زنگ زد و گفت نمیدونم چرا باید طلاق بدم

دوباره من خواسته هامو گفتم
مثلا یکیش اینه که یه خونه اجاره کنه اما ایشون میگه باید خونه پدرش که امکانات مجزا نداره زندگی کنیم
وقتی میگم من اونجا نمیتونم برگشته میگه چون میخواستی جدا شی و من جلوی بدبخت شدنتو گرفتم باید اینجا که من میگم زندگیمونو شروع کنیم
از همین الان داره سرکوفت میزنه
که من میخواستم جدا شم و اون نذاشته
تازه وقتی میگم خب نمیتونیم ادامه بدیم با عصبانیت میگه من هرکاری از دستم برمیومد انجام دادم تا برگردی اما داری بهانه میاری فقط

نمیدونم اخرش چی میشه اما توکلم به خداست
ممنون میشم بیشتر در مورد عیب های رفتاری من توضیح بدید
منظورتون در مورد شرایط مالی چیه؟

سلام خانم دنيا!
منظورم از مال يعني متعلق بودن هست نه مال دنيا . شرط گذاشتن در عقد قراردادهاي موقت و مقطعي كاري بكار مياد نه در زندگي و همراهي مشترك.اما دنيا خانم زندگي را شبيه ماشيني در حال حركت بايد بدانيم كه اگر با سرعت ثابت يكنواخت بدون توقف و خرابي و... همچنان ماهها و سالها و... راه برود نه تنها لذتي ندارد بلكه ديوانه ميكند تا خود را ازش به بيرون پرتاب كنيم ؟ همين ترمز كردن ، سوختگيري پيچيدن توقف ، تعمير و عوض كردن ما را مشغول و لذت ميدهد گرچه لنت عوض ميكنيم هزينه سوخت ميدهيم ، تعمير ميكنيم و پاركش ميكنيم و عندالزوم ازش استفاده ميكنيم زندگي هم شيريني و تكامل و سازندگيش به تعارضها و تفاوتهاست كه بايد معقولانه و منصفانه و درهر حال محترمانه و صميمانه باهاشون كنار بياييم و بينابيني دست همو گرفته ازش لذت ببريم و به سوي اهداف مشترك و بزرگتري كه با هم ترسيم ميكنيم حركت كنيم دقت كنيد هدف مشترك و گرنه هر كسي بسمت ديگري بكشد نيروي هسته اي هم باشد كاري از پيش نميبرد و فقط قدرت تخريبش زيادتر ميشود و هميشه بايد هر كسي خود را مسئول هماهنگ كردن بداند نه دستور دادن و امر نمودن و احساس و محبت و رابطه زناشويي را اصلاً تحت تاثير منفي تفاوتها قرارندادن خيلي به هماهنگي كمك ميكند؟؟
اگر خواستي كسي را همراه و هدايت كني بايد اول بهش بچسبي ي ي وهمدل بشي

دنیا جان شما گفتین یکی از شرطهای همسرتون اینه که باید برین تو خونه پدریه ایشون که مجزا هم نیست یعنی کاملا با اونها وبدون داشتن حریم اختصاصی زندگی کنین .خوب شما این مساله رو با مشاوری که رفتین با حضور همسرتون مطرح نکردین چون واقعا مساله مهمیه که قبولش سخته وحتی در صورت پذیرفتن مسبب اختلافت بعدی میشه

مرسی هوناز جان از توجهتون
بله در حضور مشاور این مسأله رو مطرح کردم که مشاور به همسرم گفت که حتی تو یه محله ی دیگه دور از خونه ی پدری همسرم خونه بگیریم
اما همسرم میگه پدر و مادرم همه ی امیدشون به منه چون تک فرزنده و نمیخواد ازشون جدا بشه

عزیزم درست تک فرزنده ولی لااقل بهشون پیشنهاد بده نزدیک محل زندگی خانوادش ولی بصورت مجزا منزل بگیرین چون دقیقا بخاطر تک فرزندی واحساس مسولیت حتی این مورد بعده ها میتونه مساله ساز بشه براتون مگر اینکه ایشون واقعا مدیریت لازم برای این امر رو داشته باشن

سلام دوست عزیز،من هم با این که مرد هستم و چند ماهی هست که از همسرم جدا شدم به سختی با این قضیه کنار اومدم،من و پسرم منزل پدرم زندگی میکنیم،در حالی که همسر سابقم به ندرت سراغ پسرمو میگیره در حالی که همیشه میگفت پسرم همه زندگیه منه،اون من و پسرم رو به شغلش فروخت،بله این چیزهاست که الان واقعا عذابم میده،تو هم باید با این قضیه کنار بیای،میدونم خیلی سخته ولی چاره ای نیست،امیدوارم هرچی صلاح خدا باشه برات اتفاق بی افته،موفق باشی.

جدایی همیشه سخته. راه حل خاصیم نداره. ولی اگه واقعا قصدت فراموش کردنه میتونی این کارو بکنی. قشنگ باخودت خلوت کن،به دلایلی که میخوای ازش جدا شی فکر کن. وقتی کامل مطمن شدی میخوای جدا شی و قصدت فراموشیه و قرار نیس دیگه هیچ وقت به برگشتش فکر کنی شروع کن به پاک کردن تموم چیزایی که ازش داری. این خیلی مهمه که دورو برت هیچی نباشه که تورو یادش بندازه. و خیلیم سخته عملی کردنش. من تو شکست اولی که خوردم یادمه یه گوشه از اتاقم بود که همیشه اونجا میشستم و باهاش حرف میزدم. بعد جدایی همه یادگاری هارو از بین بردم ولی اون گوشه از اتاقم خیلی اذیتم میکرد.. کلا تغییر دکوراسیون دادمو اتاقمو رنگ کردم! تا کم کم کنار اومدم با اون گوشه از اتاقم!! من تو رابطه اولم انقد عاشق بودم که وقتی بم همین حرفارو میزدن میگفتم حتی نفس کشیدنمم اونو یادم میاره! اما الان بعد دوسال کاملا فراموشش کردم.. پس فکر نکن غیر ممکنه. فقط کافیه بخوای که فراموشش کنی.ذهنتو کنترل کن نذار زیاد بره سمتش.زیاد با خودت بگو کنترل ذهنم دست خودمه! هروقت ذهنت رفت سمتش بخودت نهیب بزن بگو نباید بش فک کنی و زود یه فکر جای گزین پیدا کن.شبا خیلی سخت تر از روزاس.قبل خواب ذکر بگو و باور داشته باش آرومت میکنه.میتونی صلواتم بفرستی. اینا کاراییه ک من میکردم واسه فراموشی.. اولش سخته اما باور داشته باش چند وقت دیگه خیلی آرومتری.. یادت باشه تو اولین کسی نیستی که محکوم شده به جدایی.. خیلیا همدرد تو ان.
از خدا برات آرامش میخوام

سلام
ممنون عزیزم
این تاپیکو چند ماه پیش باز کردم
و الان حدود دوماهی از جدایی رسمی میگذره که نسبت به اوایل خیلی بهترم،اما راستش توی این روزا از خدا و امام حسین میخوام که هدایت بشه و سر عقل بیاد و برگرده تا از نو شروع کنیم اما اخرش میگم خدایا هرچی تو بگی

تو این مدت به خیلی چیزا فکر کردم
به نظرم اگه همسر قبلیم بخواد زندگی موفقی داشته باشه بالاخره باید اشتباهاتی که تو زندگی با من داشت رو تکرار نکنه وگرنه باز هم به مشکل میخوره
پس اگه سر عقل اومد و خواست دوباره ازدواج کنه چرا اون شخص من نباشم،من که سهم اشتباهتمو جلو خودش به گردن گرفتم و گفتم جبران میکنم
نمیدونم چرا هر چقدر جلو تر میرم بیشتر میخوام اون برگرده البته به شرط اینکه با صداقت تمام جلو بیاد
شبکه تهران برنامه ی نیمه ی پنهان ماه رو که میبینم وقتی خانومایی که همسراشون شهید شدن از زندگیشون و عشق اول و اخرشون حرف میزنن دلم واسه خودم میسوزه
منم میخوام عشق اول و اخرم همون یه نفر باشه
التماس دعا

من واقعا نميفهمم تو چرا جدا شدي هرچي خوندم مشكل اساسي رو نفهميدم

ميشه بگي

من هنوز در مرحله عداب وجدانم

سلام
مگه تاپیکهای قبلیم رو نخوندی
مشکل ما از قول و قرارهای قبل عقد نشات گرفت و حدود یکسال درگیری و اصرار من به انجام و جدی نگرفتن اون اقا ,حتی بهش گفتم واسه دلخوشی منم که شده به یکیش عمل کن
باورت میشه من یکسال تمام بهش میگفتم عزیزم دوست دارم فلان لباسو بخری اما توجه نمیکرد حالا که جدا شدیم میبینم طوری که من دوست دارم لباس پوشیده البته یه بار دیدمش اتفاقی از دور
خلاصه اینکه علت جداییمون یکی از پنج تا علت اصلی طلاق که عبارتند از اعتیاد, خیانت و مشکلات اقتصادی و جنسی و خساست نبود البته مشاوره اخری احتمال داد که خسیسه و این مشکلات از خساست نشآت میگیره
اما من بازم بین موندن و نموندن شک داشتم تا اینکه گفت تکلیف منو روشن کن و جوابمو بده
که من برای اینکه عاقانه تصمیم بگیرم پیش مشاور رفتم وقتیفهمید حسابی عصبانی شد و زنگ زد به من و گفت بهتره تمومش کنیم چون تو به من اعتماد نداری و ازم خواست که از طرف من تموم بشه که فکر کنم به خاطر مهریه بود
منم حرفامو بهش زدم و گفتم هر چی تو بگی
البته چند روز بعدش به همه گفت این حرفو نزده اما با این حرفش واسه من همه چیز تموم شد اون لحظه با این حرفش دنیا رو سرم خراب شد
توی چند ماهی که اختلاف داشتیم چندین بار بهم گفت که تموم کنیم اما این دفعه خیلی برام گرون تموم شد

راستش امشب دوباره بحثش تو خونمون بود و مامانم نفرین میکرد
از طرفیم کوتاهی منو به رخم کشیدن
امشب خیلی ناراحت بودم
میشه شما نظرتون رو در این موردی که میگم بگید؟
من تو دوران عقد نهایت هفته ای یکبار خونشون میرفتم و خب در حد سفره انداختن و جمع کردن کمک میکردم اما با حرفایی که پشت سرم زدن انتظار بیشتری ازم داشتن و این خیلی منو ازار میده خانواده ام میگن اگه براشون کار میکردی بیشتر دوستت داشتن و اینطوری نمیشد من اگه میدونستم خب بیشتر کار میکردم من تو پخت غذا هم کمی کمکشون میکردم به نظرتون اشتباه از طرف من بوده؟ ایا من کم کاری کردم

البته من خودم فکر میکنم اونا منو دوست داشتن فقط زیادی مغرور بودن و طرز فکرشون قدیمی بود

یه حسی بهم میگه اون هنوزم دوستم داره
تو رو خدا واسم
دعا کنید
در واقع میشه گفت اختلاف فرهنگی داشتیم تا حدودی
:47:

- - - Updated - - -

البته منظورم این نیست که اگه کار میکردم دیگه با پسرشون به مشکل نمیخوردما
منظورم اینه اگه بیشترواسشون کار میکردم اونا هم بیشتر هوامو داشتن اما همش طرف پسرشون رو میگرفتن
خب چه میشه کرد طرز فکرشون اینطور بود البته من باورم نمیشد اما حرفاشون به گوشم رسید که گفتن کار نمیکرد اینجا که میومد:54:

شما بیشتر داری با این تایپیک خودت را آزار میدهی این زندگی خوب یا بد درست یا غلط تمام شده اینکه برگردی به عقب و دنبال مقصر بگردی هیچ فایده ای نداره دوستان عزیز هم لطفا مسائل اتفاق افتاده را واکاوی نکنید اینکه علتش چی بوده به خود ایشون مربوط میشه لطفا سوالهای اینچنینی نپرسید:81:

هر فردی خودش مسئول زندگی خودش و تصمیماتی که میگیره هست و دارای شخصیت جداگانه ای هست قرار نیست همه ما مثل هم فکر کنیم و در زندگیمان عمل بکنیم ایشون نیاز به آرامش و بازسازی دارن با یادآوری گذشته و نشستن و غصه خوردن ایکاش اینکارو میکردم یا اونکار رو میکردم یا اینو میگم و اونو نمیگفتم و.... هیچ چیزی عوض نمیشه زمان به گذشته برنمیگرده این چیز یکه داره الان خیلی زود مثل باد سپری میشه عمر هستش قدرش را بدانید.
اگر با غصه خوردن و نشستن و گریه کردن و عزاداری کردن درست میشه بشخصه بنده خودم حاضرم بیام اونجا با بچه های همدردی یه هیئت درست کنیم و بخاطر این مسئله تا یکماه سیاه بپوشیم و عزاداری بکنیم ولی این مسئله هیچ تغییری توی زندگیت بوجود نمی آورد از این گرداب خارج شو از این تصوراتی که دوستم داره و هنوزم بهم علاقه داره بیا بیرون توی این گرداب بخواهی باقی بمانی فقط خودتی که آسیب میبینی شوربختانه مشکل بسیاری از بانوانی که یا از همسرشان جدا شدند یا فوت کردند همین وضعیت شما و تصوراتی که داره و شوربختانه رفتار غلط اطرافیان هستش.
این موضوعب رای من هم بشخصه چون انسان تنبلی هستم بشینیم و غصه بخوریم خیلی هم خوبه و هیچوقت هم دوست ندارم از این وضعیت خارج بشم مثل مسکن می ماند ولی این را بدان بانو هرچه زودتر بخودت بیای و از این وضعیت خارج بشوی بنفع خودت است.
از این به بعد هرفردی در مورد گذشته حرف زد بگو نمیخوام در موردش حرف بزنم به اندازه کافی توضیح دادم در مورد دلایل پرسید خیلی کوتاه توی یک جمله توضیح بده اگر فرد ادامه داد بگو نمیخوام توضیح بدم اگر بازهم اصرار کرد بگو در صورت ادامه دادن این وضعیت باتمام احترامی که برایتان قائل هستم مجبورم به این رابطه خاتمه بدهم چون با این سوالات آزارم میدید.

گذشته را چال کن توی باغچه حیاط خانه ات
شما توی زندگیت شکست خوردی من توی شغلم یکمدت واقعا گیج بودم بعدش ولی دوباره بلند شدم و شروع کردم.این تایپیک را لطفا ادامه نده این بخودت مربوطه که بخواهی چه کار یانجام بدهی ولی نظر من بشخصه اینه هرروزی که خداوند به ما این اجازه را میدهد که زندگی کنیم یک معجزه است برای دین و عشق ورزیدن بخودمان و افرادی که دوستشان دارین :43:
شما روزهای زندگی خودت رو چگونه سپری میکنی؟

سلام
ممنون اقای خاله قزی به خاطر نوشته ی آرامش بخشتون
شما درست میگید خوب یا بد تموم شده
مهم اینه از این به بعد خوب زندگی کنم
راستش مشغول دانشگاه و پروزه هستم،و یه کلاس دیگه هم ثبت نام کردم

جو خونمون خداروشکر خییییییییلی بهتر شده اما یه دفعه یه جوری به اون سمت کشیده میشه صحبتای مامان و بابا
منم فقط سکوت میکنم
سعی میکنم نشنیده بگیرم اخه حتی بدیاشم بگن بازم روحم متوجه ظلمی که در حقم شده میشه و حس بدی پیدا میکنم
چند روز پیشچند تا از فامیلاشون منو دیدن اومدن جلو و دست و روبوسی کردن
مامانم اعصابش خیلی خورد شد

درود بر شما بانو اتفاقا الان یه متن خوندم خیلی قشنگ بود

نقل قول:

---

در بدل شدن شما به یک فرد موفق عوامل بسیاری دخیل هستند و برای مثال می توان به نوع نگرش تان در مورد مسائل مختلف، طرز برخورد شما با سایر افرد، تواناییتان در رهبری و گوش دادن به دیگران، میزان مسئولیت پذیریتان و هزاران عامل دیگر اشاره کرد.

وی در ادامه می افزاید نباید فراموش کرد در کنار همه ی این عوامل یک مورد وجود دارد که معمولاً افراد کمتر به آن توجه می نمایند و آن چیزی نیست جز کنترل احساسات و حفظ سکوت در شرایطی که آنها را تحت فشار قرار داده است. ترویس به داده های آماری شرکتش که بر مبنای آزمایش بر روی میلیون ها نفر به دست آمده اند استناد نموده و می گوید کسانی که احساسات خود را به صورت هوشمند در طول وضعیت های بحرانی مدیریت می نمایند معمولاً موفق ترند.

---

باید اعتراف بکنم خیلی سخته شما داری این مسئله را بخوبی تجربه میکنی راه خودت را پیدا کردی اینکه سکوت میکنی یا موضوع را عوض میکنی نشانه خوبیست:72: طرز برخوردتان با اون خانوم ها هم خوب بود اینکه تفکیک قائل میشید نشانه اینه که تجربه بزرگی بدست آوردید این خیلی خوبه همیشه این جمله را به دوستان یاداوری میکنم:

مهمتر از زمین خوردن و بلند شدن اینه که یکچیزی از روی زمین برداری :72:

در مورد مادرتان خوب ایشون مادر هستند و احساساتی واکنش ایشون طبیعی است شما کار خودتان را بکنید در مورد کلاس ها هم ادامه بدید بانو ولی خیلی هم بخودت فشار وارد نکن زودتر تمام بکنی
زمان همه چیز را در خودش حل میکند
فراموشی نعمت بزرگیست