خانومهای تالار لطفا در تصمیم گیری برای ادامه تحصیل یا مادر شدن کمکم کنید

دوستان من 27 سال دارم متاهل هستم و حدود سه سال و نیم از ازدواجم میگذره و همسرم دوازده سال ازم بزرگتره
حدود سه سال از فارغ التحصیلیم میگذره و دندانپزشکم هستم
دو بار امتحان تخصص دادم یک سالشو نخوندم ولی یکسالشو باوجود اینکه طرح میرفتم و به شدت هم از لحاظ روحی و هم زمانی تحت فشار بودم خوندم یعنی تا جایی که وقت داشتم و رتبمو تقریبا نصف کردم اما بازم اون رشته هایی که میخواستم نیاوردم

پارسالم قصدم این بود برای سال اخر شرکت کنم و یکی دو ماهم خوندم اما متاسفانه بحث تجهیز کردن خونه ای که خریده بودیم پیش اومد چون هم ذهنم درگیر بود هم یکی لازم بود پیگیر خریدها و انتخابها باشه هم یه مقدار از لحاظ مالی تحت فشار بودیم متاسفانه بعد دو ماه ولش کردم

اما دلم میخواد امسال شرکت کنم چون یکی از ارزوهام قبول شدن برا تخصص بوده
اما یه ذره نگرانی راجع به زندگیم دارم و اونم اینه که تا کی میتونم مادر شدنمو عقب بندازم یکی از نگرانی هام سن همسرم هستش چون تقریبا داره وارد سن چهل سالگی میشه از طرفی هم خودم بخاطر مشکل pcodکه دارم پزشک بهم گفته نباید اینکارو زیاد عقب بندازم

اول میخواستم امسال پیگیر این قضیه بشم وبعد از بچه دار شدن امتحان بدم که مادرم گفت محاله تا بچت دو سه ساله نشده بتونی درس بخونی حتی اگه براش پرستار بگیری و این طوری خیلی فاصله میفته دیدم واقعا اینطوریه و منم ادمی نیستم که بعد سه چهار سال دیگه دوباره برم سراغ امتحانو ازمون

خلاصه به شدت ذهنم مشغوله و نمیدونم باید چکار کنم از همسرم مشورت خواستم طبق معمول گفتن هر تصمیمی بگیری برای من قابل قبوله هم قبول شدنت ارزومه هم بچه دار شدنمون و هردوتاشم برام یک اندازه مهمه پس خودت تصمیم بگیر و گفتن بخوای درس بخونی کمکت میکنم بخوای بچه دار بشی بازم کمکت میکنم لازمم باشه از روز اول پرستار میگیرم

پدر مادرم که به شدت نظرشون اینه اول قبول شم بعد برم دنبال بچه

خودمم نظرم مثل نظر پدر مادرمه اما میترسم بارداریم چندسال طول بکشه اونوقت خیلی دیر بشه

خواهش میکنم اگه تصمیمم اشتباهه بهم بگید و اگرم نگرانیم بی دلیله کمکم کنید قاطعانه برم سراغ خوندن برا ازمون

من باید زودتر تصمیم بگیرم چون کلاسهای امادگی حدود 15 روز دیگه شروع میشه

البته اینم بگم برای بارداری هم همین فردا نمیتونم اقدام کنم چون باید کمی وزن کم کنم

سلام خانم سحر


چون گفته بودید خانمها نظر بدن ، من نود و یک هستم ،خواهر بزرگه ی نود و سه :biggrin-new:

اقا اصلا همیشه همینجوره ، شما کافیه بالای یک متن بنویسی این متن رو اقایون نخونن ، بعد میبینی نود و سه درصد خواننده ها اقا هستند یا بالعکس....:biggrin-new:


من خودم چون چهل سال با پدرم اختلاف سن دارم ، با ماجرای شما یک احساس قرابت پیدا کردم... یک چیزی رو نمیشه ادم کتمان کنه ، اینکه هر روزی که داره میگذره ، انسان پیرتر میشه و به کهولت سن نزدیکتر میشه و از یک سنی به بعد هر سال احساس خمودگی و بیحوصلگی در قیاس با سال گذشته عمر خودش میکنه ... به خاطر همین اختلاف سنی که من با پدرم داشتم ، توی دوران کودکی بیشتر امور تربیتی و کارهای خارج منزلم با مادرم بود و بزرگتر که شدم باز هم به خاطر همین اختلاف سن خیلی جاها نمیتونستم از نظر مشورتی و فکری و دوستی پدرم استفاده کنم و خیلی جاها مجبور بودم با سعی و خطا و هزینه های زیاد طی مسیر کنم .... واقعا پدر خوب و بی نظیری خدا نصیب من کرده ولی بخاطر همین اختلاف سنی واقعا خیلی از نزدیکیها و تامین نیازها مقدور نبود.... تازه این ماجرا و این داستان شکاف طبقاتی مربوط به سالها پیش هست ، توی این عصر ما بخاطر پیشرفتهای تکنولوژی و تغییرات با شیب زیاد اجتماعی، اختلاف نسلها در بازه های کوتاهتری هست ، یعنی حتی اگه پدر و مادری با فرزندشون فقط 20 سال هم اختلاف سن داشته باشند ، باز هم توی دنیای متفاوتی با هم هستند و قطعا اختلافات زیادتری با فرزندانشون نسبت به دوره ما خواهند داشت..


به نظر من با توجه به اینکه همسر شما حدود 40 سال دارند ، اولویت رو بزارید روی مسله فرزند ... شخص شما هنوز سن زیادی ندارید و میتونید درس رو چند سال دیگه که زندگی سه نفرتون روی غلتک افتاد ادامه بدید ولی هر سال تاخیر در اینکه صاحب فرزند بشید قطعا جبران سخت تری نسبت به تاخیر در گرفتن تخصص خواهد داشت. حتی اگر انگیزه های بالایی برای گرفتن تخصص داشته باشید میتونید با کمی تحمل سختی، هر دو موضوع رو به صورت همزمان پیش ببرید... من توی شهر خودمون خانم دکتر متخصصی میشناسم که بسیار به لحاظ اخلاق و شان اجتماعی والا هستند و مثلا ایشون بقدری روی شغل و به همون اندازه مسائل داخلی خانوادشون تعصب داشتند که به دنیا اومدن فرزندانشان باعث نمیشد سرکار رفتنشون تعطیل بشه و مثلا هر چند ساعت یکبار فرزندان نوزادشون رو میبردن دم در بیمارستان یا محل کارشون ، اونجا بهشون شیر میداد و این روال ادامه داشت ... و الان هم فرزندانشون پزشک و.. هستند...


موفق باشید.

سلام

به نظر من برای بچه دار شدن اقدام کنید.
بعد از بچه دار شدن بهتره تا مدتی بخاطر بچه فعالیتهای خارج از منزلتون رو کم کنید و از اونجایی که شما یه خانم پرمشغله بودین بچه داری به تنهایی ارضاتون نمیکنه می تونید تو اون مدت که منزل هستید برنامه ریزی کنید و برای امتحان بخونید و کلاس برید و بعدش هم که قبول شدید با توجه به اینکه رزیدنتی شما نیاز به شیف شب و ... نداره و نوزادتون هم کمی بزرگتر شده می تونید کاملا به فعالیت های اجتماعیتون برگردید.

موفق باشید:72:

با سلام و آرزوی قبولی طاعات.
به نظر من ببینید شما تا سن 27 سالگی دنبال درس خوندن بودید و فکر می کنم به اندازه کافی درس خوندید. چون گفتین سن همسرتون بالاتر میره و هم سن خودتون سعی کنید اول بچه دار بشید تا حداقل زیاد هم فاصله سنی بین بچه شما و پدر و مادرش به وجود نیاد. به نظر من اگه فاصله سنی زیاد باشه کمتر می تونید بچتون رو درک کنید و شاید اون دوست داشته باشه پدر و مادرش جوون باشن.پس اول بچه بیارید. بعد به دنبال تحصیلات باشید. این طوری خیالتون راحت تر هست و بعدا ایشاالله با تمرکز بیشتری درستون رو می خونید.
موفق باشید...

وای فکر میکردم همه الان میگن درستو بخون منم با خیال راحت میرم کلاس ثبت نام میکنم:311: تصمیم گیری رو برام سخت کردین:54:

راستی یه چیزی رو هم بگم همسرم میگه دوره ی رزیدنتی دندونپزشکی خیلی راحته فقط شیفت صبحا هستش وپنج شنبه ها هم تعطیله ماهی سه روزم مرخصی داره

ظاهرا درسا اکثرشم عملیه و درس زیادی واسه خوندن نداره از طرفی من حدود ده کیلو باید وزن کم کنم امتحانمونم اخر خرداده به نظرتون امسال فقط امسالو نخونم بعد بلافاصله بعد امتحانم اقدام کنم تا اونموقعم باشگاه برم وزنمو کم کنم؟

اقای محمد شما دست گذاشتی روی نگرانیه من:54:
نمیدونم خیلی سخته بخوام از تخصص بگذرم اخه مطمئنم دیگه حوصله ی درس خوندن نخواهم داشت بعد بچه از بس که عاشق بچم من کی میتونم بچه داشته باشم بعد بشینم روزی ده ساعت درس بخونم؟

از طرفی بچمم گناه داره نمیخوام اختلاف سنش با بابای مهربونش زیاد باشه
ای خدا مغزم ترکید چکار کنم

خانومهای تالار به همفکری نیاز دارم یادمه چندتا پزشک هم تو تالار بودن کاشکی بیان و تو تصمیم گیری کمکم کنن خواهش میکنم خودتونو بذارید جای من باهمه ی نگرانی هایی که واسه اینده شغلی و تحصیلیم دارم از یه طرفم نگرانی برای اختلاف سنیه زیاد بچم با باباش در اینده و ترس ازینکه این فرایند بچه دار شدن طول بکشه و من از هر دوطرف رونده و مونده بشم:54:

خواهش میکنم هرکس این متنو میخونه و میتونه راهنماییم کنه اینکارو بکنه به نظرات مختلف برای تصمیم گیری نیاز دارم

هم اکنون نیازمند یاریه سبزتان هستم

من قبلا هم یه پست گذاشتم در زمینه کار کردن زنان، توی اون پست اشاره کردم که شخصی میتونه این کار را انجام بده که توانایی برنامه ریزی و انجام دادن چند کار در یک زمان را داشته باشه. اینکه شما الان یه زمان جدا بذارید برای وزن کم کردن، یه زمان جدا بذارید برای بارداری، یه زمان جدا بذارید برای بچه بزرگ کردن، یه زمان جدا بذارید برای درس خوندن، یه زمان جدا بذارید برای کار کردن خب اینا به عمر چند تا آدم هم قد نمیده چه برسه به یه آدم!

شما در زمینه خونه داری و تمیز کردن منزل خوب برنامه ریزی داشتید! این هم فرقی نداره! فقط برنامه ریزی میخواد...

یکی از مشکلات اختلاف سنی زیاد زن و شوهر در زندگی همین مسئله است، شما با توجه به سن همسرتون باید زودتر از اینا اقدام به مادر شدن می کردید، بخصوص که در مقطع عمومی دیگه سختی های اولیه راه طی شده بود و کار روی غلتک افتاده بود، الان هم دیگه بچه از آب و گل در اومده بود و راه برای تخصص باز می شد، اما تصمیم گرفتید مثل بقیه زوج ها یه مدتی را بدون بچه سر کنید در صورتی که شرایطتون با بقیه فرق داشت ...

به هر حال در وضعیت فعلی:
کم کردن ده کیلو وزن اونم به قصد بارداری توی یه مدت زمان کم درست نیست. یعنی کم کردن وزن باید به مرور و اصولی پیش بره که بدن با کمبود آب و ریزمغزی ها رو به رو نشه، شما می تونید این کم کردن وزن را با درس خوندن همزمان کنید... وقتی آزمون را دادید دیگه وزن هم درست شده و بلافاصله برای بارداری اقدام کنید. دیگه این بار اگه خدای نکرده قبول نشدید باید بیشتر به بچه فکر کنید، اگه ان شاء الله قبول شدید هم که هم به قول خودتون تخصص آنچنان سخت و وقت گیر نیست، هم اینکه تا به دنیا اومدن بچه اگه سختتون هست میتونید مرخصی تحصیلی بگیرید، بعدش هم واحد کمتر، پرستار بچه، نزدیک بودن خونه به محل کار و تحصیل که بتونید دو ساعت یک بار به بچه سر بزنید و خیلی کارهای دیگه ای که مادرهای کارمند انجام میدن...
اگه مشکل کم کردن وزن نبود من توصیه می کردم برای بارداری اقدام کنید، توجه داشته باشید که بارداری هم نه ماه طول میکشه، حالا قرار نیست روزی ده ساعت!! اما میتونید در هنگام بارداری هم درس بخونید، البته یه درس خوندن بی استرس، یعنی باید در اون صورت به خودتون بقبولونید که بچه از همه چیز مهمتره، اگه بتونید استرس را مدیریت کنید این مطالعه به نفع بچه هم هست! مطالعات نشون داده که موجب باهوش تر شدن بچه میشه... برای مدیریت استرس در این زمان هم راه های مختلفی هست، یکیش حرف زدن با بچه است، مثلا میتونید درس ها رو براش تعریف کنید و نظرشو بپرسید! اگه میبینید نمیتونید به همش برسید، قطعا بچه ارجحیت داره، چون درس را میشه هر زمانی بهش رسید اما بچه محدودیت زمانی داره...

راه حل عزیز از راهنمایی دقیقتون بسیار ممنونم
باور کنید من از روز اول ازدواجمون بچه دار شدنو از همسرم خواستم بارها و بارها باهاش بحث کردم که دوس دارم بچمو بیارم بزرگ که شد برم سراغ تخصص اما قبول نکرد که نکرد
بارها بهش گفتم که تفاوت سنیت با بچمون زیاده و این خوب نیست هزار تا مثال اورد که فلانی تو سن 45 بچه دار شد فلانی اونجوری فلانی اینجوری

همه ی حرفشم این بود اول تخصصتو بگیر بچم میاد نگران نباش
من چون دوران طرح خیلی سختی داشتم بارها بهش گفتم که تو طرح نمیتونم واسه تخصص بخونم کم گیر بده حتی یکی از دوستاش بهش گفت انصافا اون طرحی که خانوم تو میره خانوم من بره بیاد باید کل زندگیمون تعطیل بشه خانوم تو خوب با همه ی این سختی ها به کاراشم میرسه درسم میخونه ولی به نظرم کاش میذاشتی واسه بعد طرحش

اخه من هرروز میرفتم یه روستایی اطراف یه شهر دیگه یعنی حدود 90 کیلومتر هر روز میرفتم میومدم
صدبار گفتم بذار بچه بیاریم الان که طرحم حتی شش ماه از طرحمم مرخصی میگیرم حالشو میبرم قبول نکرد که نکرد

خوب قطعا وقتی 5 صبح بیدار شی اونهمه راهو بری اونجا کلی اعصاب خوردی داشته باشی بعد برگردی تو برف و سرما خسته و کوفته بشینی درس بخونی اصلا بازدهی نداره تازه با همه ی اینا به کارای خونه برسی مهمون داریم بکنی بخدا حتی تو ماشین و بین مریض ها درس میخوندم اما واقعا زمانم کم بود و کافی نبود واسه قبولی

حالا اینهمه سختی کشیدم یه جورایی زورم میاد راحت تخصصو بیخیالش بشم
وقتیم به شوهرم میگم همش تقصیر تو بود با حالت ناراحت و افسرده میگه خب من صلاح تورو میخواستم!!!

من خودمم حرف شمارو قبول دارم نظرم این بود که امسالو سه روز صبحها باشگاه برمو بقیشم درس بخونم و اماده بشم برا بارداری تا خرداد بعد دیگه منتظر نتیجه نشم بلافاصله اقدام کنم

اما باز استرس اینکه اگه چندسال باردار نشم بعد چی میشه اگه تو رزیدنتی نتونم زیاد پیش بچم باشم و اگه اگه دیوونم میکنه
وقتیم میگم خوب اول بچه دار بشم بعد درس بخونم باز میگم اگه دیر باردار شدم که صدسال از درسم عقب میفتمو عمرا دیگه تخصص نمیگیرم باید خونه نشین بشم

الان کلا شرایط بدی دارم اینقدر فکر کردم دیوونه شدم با هرکس از خونوادم و دوستای صمیمیم که حرف میزنم میگن اول تخصصتو بگیر بعد بچه
یکی از دوستام به شوخی میگفت همسرت میخواست زودتر بیاد بگیرتت که اینقدرم منتظرش نمیموندی حالام به نظرم به فکر تخصصت باش

اما جدای از شوخی همسرمم گناه داره جدیدا خیلی از بچه با ذوق حرف میزنه همش باهاش حرف میزنه به نظرتون خودخواهی نیست که اول قبول بشم؟

سحر خانوم اختلاف سن زیاد پدرو مادر با بچه باعث مشکلات زیادی میشه
من با پدرم اختلاف سنی زیادی دارم چون خیلی دیر ازدواج کرده. البته سن مادرم اینطوری نیست
بعضی از مشکلات روحی که بهش دچار شدم ناشی از همین بی حوصلگی پدرم. و راحت نبودنمون با هم. بود
حالا باز من بهتر بودم خواهرم علنا به پدرم میگفت دوست ندارم بیای مدرسه دنبالم

محیاناز عزیز دقیقا میدونم و نگرانیه اصلیه خودمم همینه اما مشکل اینجاست که من میگم حالا یکسال دیرتر واقعا میتونه مشکل بیشتری ایجاد کنه؟ چون در هر صورت چه قبول بشم چه نشم سال بعد اقدام میکنم ولی اون حرفی که خواهرتون زده منو خیلی ناراحت کرد اگه دختر من این حرف و به باباش بزنه من دق میکنم

از طرفی همسرم کلا ادم ارومی هست و به شدت درگیر میترسم بگذره بیشتر بی حوصله بشه بعد حوصله نداشته باشه با دخترم بازی کنه
امروز نگرانی هامو بهش گفتم گفت قول میدم با مطالعه ومشاوره خودمو بهش نزدیک کنم گفت نگران نباش من از تو بیشتر عاشق بچم نمیذارم اون فاصله رو حس کنه

بچه ها تردید داره منو میکشه از طرفی احساس میکنم اخرین شانسمو واسه تخصص دارم از طرفی هم بچه مدام با روانم بازی میکنه من برا دختر بچه ها میمیرم:54:

کاشکی یکی بود بهم میگفت باید فلان کارو انجام بدی راه دیگم نداری :161:

تا حالا پیشنهاد خانوم راه حل به نظر خودم نزدیکتر بوده و بیشتر متناسب با شرایطم اما هنوز تردید دارم

سحر جان فکر میکنم خودت هم با پیشنهاد راه حل بیشتر موافق هستی و مد نظر خودت و خاننوادت هم انگار این هست ولی منتظری که عده بیشتری بیان تاییدش کنن درسته؟؟؟ الان این تردیدی که میگی نسبت به پیشنهاد راه حل داری چی هست؟؟در ضمن اگه باید ده کیلو وزن کم کنی این خودش اگه بخواد اصولی باشه چندین ماه طول میکشه پس در کل اگه این مسایل هم نبود باید از چند ماه دیگه اقدام میکردی ...من الان نمیدونم تردیدت چی هست؟؟اگه برات سخت نیست که همزمان دانشگاه بری و حاملگی رو هم بگذرونی

خب گیسو جان همین دیگه از اتفاقاتی که ممکنه بیفته میترسم مثلا رتبم جوری نباشه ک همین شهری که الان زندگی میکنیم قبول شم اینکه تو رزیدنتی برام سخت باشه بچه داری مخصوصا اگه شهر دیگه باشه اما از طرفیم میدونم به قول شما من همین فردام نمیتونم اقدام کنم پس راهی به جز درس خوندن منطقی نیست تو این شرایط

دلمم قیلی ویلی میره واسه اینکه جوجمو زود بغل بگیرم:43::43:

اما کم کم ظاهرا باید اماده بشم واسه ثبت نام کلاس های امادگی

میخوام تصمیم قاطعانه بگیرم و کامل باخودم کنار بیام هی وسط درس خوندن نگم کاش اونجوری میکردم کاش اینجوری:54:

سلام سحر عزیزم،
خوب من همکارتم،از خودم میگم...
البته باید بگم من اون موقعه که حامله شدم هنوز دانشجو بودم و تقریباً آخراش... ولی شما الان تموم شدید و میخواید تخصص بگیرید...
من با دوستمون خانوم راه حل موافقم...من اونموقعا برنامه‌ریزی اشتباهی کردم که باعث مشکلات زیادی واسم شد! گفتم حامله میشم وتو دوران حاملگی امتحانارو مبخونم و پاسنیکنم تا 4-5 ماهگیم هم همچی خوب بود، درسمو میخوندم،کیلومترها هر روز تا دانشگاه با قطار میرفتم به همیر و زندگیم میرسیدم،از دانشگاه می امدم اگه همسرم نبود غذا میزاشتم، اگرم همسرم خونه بود خونه پاک و پاکیزه،غذا آماده و منتظر من بود...ولی استرس زیادی که تو دانشگاه داشتم باعث مشکلاتی توحاملگیم شد که منو واسه 4 ماه روانهبیمارستان کرد و تمام برنامه هام خراب شد...امتحانامو با انکه اجازه نداشتم از تخت بیمارستان پاشم رفتم دادم ولی چه فایده فقط دوتا شو قبول شدم و مجبورا باید واسه ترم بعد باز امتحان میدادم و...بعد که بچه امد کلا سرم باهاش گرم شدو گفتم فعلا مرخقی ور میدارم نمیرم،حوصله نداشتم...دلم نمی امد دخترمو ترک کنم برم دانشگاه...تو خونه هم نمیشد با تازه نوزاد درس خوند...پس همه چیز به آینده موکول شد تا تموم کردم و تخصص گرفتمو...
ولی اگه شما الان یه برنامه ریزی خوب داشته باشی( انشالا بدون اتفاقهای بد و بدشانشی) اول بفکر تخصص و لاغری باشید و واسه خودتون زمان مشخص کنید که مثلا به خودم 6 ماه تا یک سال فرصت میدم و درسمو میخونم،البته بیشترش عملیه فکر میکنم اونجام..و بعد امتحاناتونو بدید و انشاالله قبول که شدید و البته وزنتون هم کم شد واسه بارداری اقدام کنید!!!
موفق باشی عزیزم :72:

سلام سوده ی عزیز ممنون بابت اینکه برام وقت گذاشتی و از تجربت گفتی

بله فکر میکنم بهترین کار همین باشه
همسرم که سردرگمی و اعصاب خوردیمو دید گفت باید تصمیمی بگیری که نه از درست بمونی که یه عمر حسرت بخوری نه خیلی بچه عقب بیفته
ایشونم گفتن از الان به فکر لاغری باش و کم کم درستم شروع کن چیزی که شما و خانوم راه حل هم بیان کردن

امتحان تخصص یه امتحان جامع هستش که از تمام دروس عمومی به صورت تستی برگزار میشه و عملی نیست و خوندن زیادی میخواد اما اگه قبول بشم بعدش اکثرا درسامون عملیه و فقط سالی یکبار امتحان ارتقا خواهیم داشت تا سال اخر که دوباره یه امتحان جامع تئوری هستش

تو ایران قبولی تخصص خیلی سخته اما تموم کردنش خیلی سخت نیست کافیه قبول بشم میتونم یکسالم مرخصی بگیرم و بعدشم فقط صبحا درگیرم تا ظهر بعدش زمانم مال خودمه
راجع به اینده و بارداری در دوره ی رزیدنتی به شدت دچار نگرانی هستم که همسرم گفت حالا فعلا به همین مرحله فکر کن وقتی قبول شدی بعد برنامه ریزی های دیگم میکنیم
بازم ممنون ازینکه لطف کردی و برام پیام گذاشتین

سلام بیشتر بستگی به خودتون داره فطعا اگه بچه دار بشید درس خوندنتون به تاخیر میفته چون الان دوستای من هستن که بچه دار شدن یکی از دوستام افسردگی گرفته نه درسشو میتونه بخونه نه وظایف مادر بودنشو میتونه به نحو احسن انجام بده به نظر من یکسال صبر کنی درستو بخونی خیلی مادر بودنت عقب نمیفته قبول که بشی دیگه کارت راحتر میشه ولی اگه بچه دار بشی همیشه دراینده افسوس میخوری چرا یکسال عقب ننداختی

خواهش میکنم سحر عزیزم:72:

پس اینجور که شما میگید قبل از اینکه بخوای تخصص بگیرید اونجا باید یه چیزی مثل کنکور بدید که!!!
خیلی بده که!! تمام وقتتو میگیره!!!
خیلی متاسفم که انقدر اذیت میشید واسه یه تخصصی که اینجا تقریبا فقط کارتون عملیه و بیشتر باید دوکومنتاتسیون بکنی و امتحانا اکثرا شفاهیه!!!
ایشالا راه درست رو پیدا میکنی دوست خوبم،واست آرزوی موفقیت دارم :72:

سلام سحرجان . سوالي دارم خارج از موضوع تاپيك. ميشه بگيد چطور با همسرتون آشنا شديد؟ :72:

سلام دوستم
منم یک رشته نزدیک به شما می خونم و دقیقا توی جوی که تو دانشگاه هاست هستم. منم مثل شما تنبلیم میاد و حتا مثل شما تخمدان پلی کیستیک دارم! الکی به بهانه بیماری و طرحم سخت بود و بچه دار شدن و ... تخصصو عقب ننداز. بالاخره این یک کاریه که باید انجامش بدی پس حالا که همسرت حمایت میکنه تنبلی نکن.
امان از ذهن باهوش و تیز بچه های پزشکی که همه هم با این بهانه ها دوست دارن کمتر سختی بکشن. البته تخصص بیا دانشگاه ازاد که طرح نداشته باشی.
و اینکه در اطراف بنده اغلب پزشک متخصصن و همه بالای 40 سالگی بچه دار شدن ،حتا خانم پزشک زنان!، و الان همه بچه هاشون بسیار موفقن. و اینکه یک سخن نغز هم یکی دیگه از این اقوام میفرمودن که من اینهمه نیومدم تخصص و فوق تخصص بخونم که بچه هامو پرستار بزرگ کنن(البته سو برداشت نشه، شخصیت آدمها به مدرکشون نیست) و بنظر خودم بچه باید با محبت مادرش بزرگ بشه.
مگه اینکه پزشک باسوادی باشی و با عمومی هم بتونی گلیمتو از آب بکشی که البته سخت هم نیست، حتا در تهران.

سلام به همه ی دوستان عزیزی که منو راهنمایی کردن
بله الهه عزیز منم بالاخره این تصمیمو گرفتم چون میدونستم با بچه دیگه نمیتونم درس بخونم هرکس خودشو بهتر میشناسه من همین جوریش همیشه مشغول بازیگوشی هستم و به زور درس میخونم وای بحال اینکه بچه هم داشته باشم دیگه رسما مجله هم نمیخونم:311: و چون میدونستم قطعا در اینده پشیمان میشم واسه ای بود همش سردرگم بودم

سوده ی عزیزم بله متاسفانه اینجا دوباره باید کنکور بدی اونم یه کنکور سخت و مزخرفی که از تمام کتابها سوال میاد با اونهمه حجمی که خودت میدونی کتاب های رفرنس دندونپزشکی چی هستن همه شرکت کننده ها هم در حد مرگ میخونن باور کن به نظر من کنکور دبیرستان ازین خیلی راحت تره رسما یکسال باید تارک دنیا بشی که بتونی رشته خوب قبول شی :54:
ممنونم ازت دوست عزیزم:43:

ناهید جان چرا میپرسی مبادا منو شناختی و اشنا هستی؟؟؟؟:311:

یه دونه ی عزیز همه ی حرفاتون درسته امسال دیگه همه ی تلاشمو میکنم مردو مردونه میخونم قبول شدم که چه بهتر قبولم نشم دیگه بی خیالش میشم و میچسبم به زندگیو بچه

یه چندتا دوره هم میرم که بتونم با عمومی هم بهتر کار کنم متاسفانه شهرستان وضعیت کار برا دندونپزشک خانوم تازه کار خوب نیست اصلا
مطب اینو اونم رفتم یارو فکر میکرد منشیشم:54:

سلام خانمي
خب همه اينا رو گفتي حرفي راجع به طرح تخصص نزدي! الان طرح نزديك ٩ ساله. حالا درسته يه اعتراضايي دارن مي كنن ولي فوقش ميشه ٥ سال!! (كه عمرا بشه چون اين وزارتخونه اي ها به خون ما تشنن انگار!) اصلا بحث سال هاي درس خوندنن نيست. بايد به فكر بعدش باشي. من خودم شهرستان درس مي خوندم و به چشمم بارها مي ديدم كه استادامون كه همسرشون تهران بود چه عذابي واسه زندگي متاهلي مي كشيدن! حالا بچه داري كه عمرا!! تازه اونها شانس داشتن كه هيئت علمي بودن اگه طرحت درماني باشه در واقع نابود ميشي! نمي دونم طرح عموميت رو چيكار كردي ولي احتمالا بايد از اوضاع شبكه بهداشتا خبر داشته باشي! جنگ هاي رواني كه به خصوص اين روزا به خاطر طرح تحول سلامت(!!) بيشتر هم شده! تو دوره طرح كه هر روز بايد سر كار باشي مثل يه كارمند. شبكه بهداشتي كه من بودم هر روز ما رو ميكشوندن شبكه كه بايد عصرا هم بياين واسه ما كار كنين!!!!
خلاصه كه اوضاع طرح يه چيزي تو مايه هاي سربازيه و خب يه ظلم بزرگ در حق ما ...
مگه اينكه بخواي دانشگاه آزاد قبول شي كه اون هم اين روزا رتبه هاي خيلي بالا مي خواد (چون طرح نداره) و هم يه بحثايي در مورد طرح دار كردنش هم اتفاقا مطرحه انگار!
ديگه گزينه بعدي صندلي آزاده كه يه سال ميذارن يه سال بر ميدارن. خب البته بستگي داره بچه هاي خودشون اون سال مي خوان آزمون بدن يا نه! مطمئن باش اين هم رتبه بهتري مي خواد. تو هم كلا بازيگوشيت از درصد حضورت تو سايت معلومه ...:18::43:
با همه اينا من فكر نمي كنم تخصص خوندن براي يه خانمي كه مي خواد زندگي متاهلي داشته باشه، تو شرايط ايران مناسب باشه! در واقع خود من به خاطر اين مسائل تخصصو بوسيدم گذاشتم كنار. با اينكه به يكي دو تا از رشته ها به شدت علاقه دارم.

راستي در مورد كار كردن من از تجربه خودم مي گم. اتفاقا شرايط شهرستان خيلي مناسبتره! چون اونجا راحت تر هم بين مريضات شناخته ميشي. و خب رقابتش از شهري مثل تهران به نسبت كمتره. بهت توصيه مي كنم براي كار كردن به هيچ عنوان اين طوري نري خودتو معرفي كني خب من اومدم واسه كار! بلكه حتما با يه توصيه يا پيشنهاد يكي از همكارا بري سر كار. مهمترين علتش هم اينه كه به هر حال همكارا شرايط يه كلينيك يا مطب رو بهتر مي شناسن و مي تونن بهت پيشنهاد بدن. ولي خب البته من خودم يه اشتباهي هم داشتم كه پيش اومده بودبه توصيه همكاري رفتم يه كلينيك ولي توجه نكردم كه خود اون فرد از اونجا دراومده بود. و بعدا متوجه شدم كه فقط برات مريض هاي بيمه اي ميذارن و خب حساب كتابا ديگه مشخص نميشه تااااااا ٦ ماه بعد كه حالا درصدت رو بهت بدن يا نه!!! بعد يهو بعد يك ماه ميديدي فقط دويست سيصد تومن كار كردي!! يا يه سري مشكلات ديگه كه حالا اينجا جاي بحثش نيست.

ستاره جان از دوره ی طرح عمومی که هیچی نگم بهتره سربازی چیه جهنم بود منو داده بودن یه شهر دیگه اونجام منو دادن دوتا روستا همزمان!!!!سه روز این ور سه روز اینور هرماهم سر امارو میزان کارکردو مرخصی و ساعت رفت و امد باهام درگیر بودن و چندبار تهدیدم کردن پایان طرح بهت نمیدیمو خلاصه 26 روز غیبت الکی برام زده بودن تو پرونده واصلا دیوونه خونه بود رسما

تمام چیزهایی که گفتین واقعیته اما من متوجه شدم با این اوضاع اصلا نمیتونم کار کنم
خیر سرم همسرم به صدجا معرفیم کرد
اولش که مطب همسرم کار میکردم همین که شوهرم میگفت خانوم دکتر براتون کار میکنه میخواستن همسرمو قورت بدن که اقای دکتر ما اگه میخواستیم هرکسی برامون کار کنه نمیومدیم پیش شما و خلاصه ازین حرفا بعد به این نتیجه رسیدم برم مطب دندونپزشک های قدیمی اشنای شوهرم

اونام که انگار مریض ها ارث باباشون هستنو از امریکا فارغ التحصیل شدن من هرکاری میکردم یه زری میزدن اخر سرم بیست درصد بهم دادن !!!! حساب کن دیگه خداشاهده پول پارکینگ ماشینمم نمیشد

رفتم یه چندتا درمانگاه دیدم اینجا از همه جا ویرانتر دکترها مریض همو میدزدین جلو چشم همدیگه منم ازون رودارا نیستم که مثل بقیه اینکارو بکنم در نتیجه به قول شما هرچی بیمه ای و روت کانال 7و8 بالا بود سهم من بیچاره بود

دیدم یا باید خونه نشین بشم یا برم سراغ تخصص
اگه بتونم ازاد قبول بشم که عالیه طرحم ندارم یونیت ازادم که پارسال و پیرارسال پذیرش نداشتن امسالو خدا میدونه اگر نشم شوهرم فکر کنم بتونه اموزشی برام جور کنه از بیکاری و منت اینو اونو کشیدن که بهتره

اصلا اون مدتی که میرفتم مطب دوست همسرم بدجوری خورد تو ذوقم یارو فکر میکرد منشی استخدام کرده مدام به من میگفت برام امالگام بزن خلاصه با همه ی اینا که گفتین مجبورم تخصص بگیرم وگرنه باید بشم خانه دار

سحر مهربون
شرایط شما خاصه چون رشتتون خاصه. من یکی که با وجود توضیحاتت هیچی از طرح و تخصص سر در نیاوردم
بهترین توصیه ها رو اینجا ، کسایی برات داشتن که هم رشته و یا رشتشون مشابه شما بود
به نظر میرسه شما و همسرتون تصمیمتون رو گرفتید . حالا بهتر نیست برای برنامه ریزی ، با همکارا و یا هم رشته ای های هم جنست مشورت کنی؟
چقد "هم" :d

خب اگه مطمئنى كه مي توني طرحت رو هيئت علمي بشي و به علاوه مادر يا خواهري داري كه بتونن تو نگه داري بچه كمكت كنن، پس مي توني دست به كار شي :310:

ولي من يادمه يكي از رزدينتامون سال اول باردار شده بود با شوهرش كلي دعوا مي كرد كه تو نمي خواي بذاري من پيشرفت كنم ... حالا البته اون از همسرش جدا هم بود.
ديگه اينكه براي مرخصي تحصيلي حتما بايد يه ترم اول رو بري و از همون اول نمي توني مرخصي بگيري. اين رو تو برنامه ريزيت لحاظ كن.

سحر عزیز سلام من چون خودم یه پسر وروجک سه ساله دارم بزار یه واقعیتو بهت بگم اگه تو هم مثل من تو نگهداری بچه ورسیدگی بهش وسواس داشته باشی واقعا سه سال اول سخته آدم به کارای خیلی مهم برسه البته آدما متفاوتن واین یعنی واقعا باید همت بلندی داشته باشی تا هم درستو بخونی هم به بچه برسی که دست تنها خیلی کار سختیه ولی اگه کسی کمکت کنه مثلا یکی مثل مادرت که خیلی بهتر ازپرستاره وخودتم تحمل سختی داشته باشی میتونی همزمان یا بعد ازبچه دار شدن برای تخصصت اقدام کنی البته شما تا زمانی که بخوای وزن کم کنی واقدام کنی وباردار بشی فکر کنم زمان کافی برای درس خوندن وامتحان داشته باشی بهر حال موفق باشی بچه خیلی شیرینه ولی سختیای خاص خودشو داره بخصوص دو سال اول البته خوب نیست مثل من خیلی رو بجه زوم کرد وحساس بود موفق باشی

ستاره عزیز بازم ممنون از راهنماییتون مرسی قضیه ترم اولو نمیدونستم مرسی از یاداوریتون
متاسفانه ما شهره دیگه ای زندگی میکنیمو مادرم ازم دوره وگرنه که خیالم خیلی راحت بود به همین خاطر مجبورم اگه لازم شد یه زمانی پرستار بگیرم

هوناز عزیز از شما هم ممنونم
راستش چون از خودم شناخت دارم میدونم با بچه نمیتونم واسه تخصص بخونم چون واقعا تمرکز میخواد منم همیشه ی خدا ذهنم درگیر هزار چیزه وای به حال اینکه بچه کوچیکم باشه دیگه هیچی
بله شما درست میفرمایید تو این یک سال باید هم وزن کم کنم هم درس بخونم تا ببینم چی میشه

مرسی از همه ی دوستان عزیز که تو تصمیم گیری کمکم کردین :43::43::43::43::43:

تو ایران فقط باید تخصص بگیری وگرنه کلاه ات پس معرکه است،اصلا عجله نکن واسه بچه دار شدن تخصص قبول شو اونوقت وسطاش بچه دار شو مرخصی هم میتونی بگیری همه همین کارو میکنن

سلام سحر جان.......اول اینکه ممنونم به تایپیکم اومدی و نظرت رو گفتی..و بعد اینکه این سوالی رو که پرسیدی بستگی به خیلی چیزا داره..اگه میبینی خانوادت و شوهرت تو رو ساپورت میکنن...میتونی جفتش رو با هم اقدام کنی....یا اول بچه رو بیار...خانوادت توی بزرگ شدنش همراهیت میکنن...اما قربونت برم این موضوع رو هم بسنج که شما در کل چند تا بچه میخواهی....فکر نمیکنی اگه بچه دار شدنت رو عقب بندازی و درست رو اولویت قرار بدی...واسه بچه دوم خیلی خیلی دیر میشه.....بازم میگم بستگی داره برنامه تو و شوهرت واسه زندگیتون چیه...اما به نظر من درس رو توی هر سنی میتونی ادامه بدی...اما بچه رو نه....چون واقعا سخت میشه برات...واسه چند سال دیگه شما نه توانایی الان رو داری نه اعصابش رو.......به نظرم روی قضیه بچه بیشتر مانور بده.به تفاوت سنی خودت و همسرت با بچه اول و حتی بچه دوم هم بیشتر فکر کن..موفق باشی

دوستانی که میگن واسه درس خوندن همیشه وقت هست رشته های پزشکی تخصص قبول شدن خیلی سخته با رشته هایی دیگه فرق میکنه اره واسه فوق لیسانس یا دکتری همیشه وقت هست ولی تخصص قبول شدن با بچه خیلی خیلی سخته

ماندگار عزیز متاسفانه یا خوشبختانه من اصلا به بچه ی دوم فکر نمیکنم چون اصلا شرایطشو ندارم با توجه به سیستم زندگیم همین یه دونه رو بتونم درست تربیت کنم کار شاقی کردم

بله الهه جان واقعا اینطوریه تا کسی امتحان تخصص نداده باشه نمیدونه چه عذابیه واقعا محاله به نظر منم با بچه بشه تخصص قبول شد:54:


تازه من یکسالم تو دوران طرح خوندمو امتحان دادم رتبم 500 شد اما نشد دیگه بخدا اونموقعم همه ی وقتمو میذاشتم حتی تو ماشین درس میخوندم بین مریضام درس میخوندم اما باز نشد وای به حال اینکه بچه هم باشه فکر کنم خل بشم:311:

بازم ممنون از همه ی دوستان عزیزی که برام وقت میذارن