بدگویی و بدرفتاری همسرم نسبت به مادرم

اوایل فکر می کردم چون هنوز همسرم با خانواده ام نزدیک نشده اینجوریه
ولی الان بعد از حدود سه سال موندم که با این غم کهنه و غصه ای که اذیتم میکنه چه کنم.
متأسفانه همسرم خیلی خیلی نسبت به خانواده پدریم بدبینه.
از خیلی ها بد گویی میکنه که اون زن داداشت اینجوریه یا خواهرت اون طوریه
اینها همه یک طرف چیزی که بیشتر از همه اذیتم میکنه اینه که رفتارش با مادرم خیلی بده. با این که مادرم تا حالا به من چیزی نگفته اما وقتی میبینم هیچ تلفنی از خونه پدریمو جواب نمیده یا خیلی خیلی سنگین با اونا برخورد میکنه و پشتشون بد میگه ناراحت میشم
همش به خودم میگم مگه مادر 68 ساله من چند سال دیگه زندس که باید اینجوری باهاش برخورد بشه
مثلاً کافیه مادرم بگه بیایید خونه ما. سعی میکنه برعکسش رفتار کنه و اون موقع نریم و مثلا چند روز بعد بریم که بی محلی کرده باشه
اصلا فکرشم نمیکردم اینجوری بشه اوضاع زندگیم
آخه چرا بعضی خانوما نمیتونن همدیگرو تحمل کنن؟!
فکر میکنم همسرم به نظرش میاد که وقتی دلسوزی میکنه مادرم یا مهربونی انگار هوو اومده سرش و نباید من از کانالی غیر اون محبت ببینم.
هر چقدر بهش میگم عزیزم مادر جای خودشو داره و همسر جای خودش اما فایده نداره
باورتون میشه تو این سه سال از ترس این رفتارها بچه دار نشدیم.
عروس های محترم نمیگم مادر شوهر رو مادر خودتون بدونید، مادر شوهر رو مادر شوهرتون بدونید و اینو درک کنید که شوهرتون اگر خوبی هایی داره از دامن همون زن نشأت گرفته و تربیت شده
عروس های محترم اینو درک کنید که شما با مادرشوهر اختلاف سنی و فرهنگی به اندازه ی یک نسل دارید حداقل
میترسم عاق والدین باشم:302:

شما تا می تونید به همسرتون محبت کنید
و همسرتون رو نسبت به مادرتون حساس نکنید
وقتی می گی مادر جای خودش و همسر هم جای خودش ناراحت می شه
شما هم باید مهارتهای ارتباطی رو اول یاد بگیری

من کاملا به همسرتون حق می دم ... حتما کمبودی از طرف خانواده شما و خود شما حس می کنه که انقدر بهم می ریزه

من از مادرشوهرم خیلی آسیب دیدمدیدم اصلا نمی تونم ببینمش کاری کرده که همسرم دست روم بلند کنه
لطفا شما فقط به همسرت محبت کنید مدت ها پسر مادرتون بودید حالا یه کمی هم همسر خانومتون باشید
همه ش جلوی مادرتون از خوبی های خانومتون بگید همه ش ازش تعریف و تمجید کنید

از نظر من که یک خانومم اگه یک زن احساس کنه و به این اطمینان برسه که در زندگی همسرش مهمترین فرده و در اولویت اول زندگی اون مرد قرار داره بسیاری از مشکلات حل می شه همینطور هم مورد مهر و محبت همسرش باشه شاید مسئله ای برای خانوم شما به وجود اومده باشه که این طور رفتار می کنه مادر شوهر من برای اینکه بگه پسرمو خیلی دوست دارم تا پسرش چیزی می گه سریع ازش دفاع می کنه مثلا اگه یک ذره نوشابه پسرم بخوره باباش میگه براش خوب نیست و اونم سریع پشتشو می گیره خوب بله ولی اگه می خوای به بچه بگی بده چرا خودت می خوری بچه که این چیز ها رو نمی فهمه و منم برای اینکه بگم حرف حرف تو نیست همون یک ذره رو بهش همونجا می دم بخوره یا به پسرم می گه بسه دیگه بستنی نخور من همونجا می گم پسرم دیگه نمی خوری و یک قاشق دیگه می گیرم جلوش به دلیل مسائلی که بین ما در گذشته بوجود اومد و در حال جریان داره این لجبازی به وجود اومد

- - - Updated - - -

و اینکه مادر شما احساس رقابت رو در همسر شما به وجود آورده باشن کاری که دقیقا مادر شوهر من کر حالی که من داشتم رد یادمه اوایل ازدواج که دو سال با اونا زندگی می کردیم همسرم برای تسویه حساب ارشد رفته بود اون شهر و وقتی اومد و در زد این خانوم با اون وزنش از توی آشپز خونه دویدرفت درو باز کرد در حالی که با آرامش داشتم می رفتم درو باز کنم واقعا رفتار هاش زشت بود خوب اینکه اون 25 سال پسر تو بوده اینقدر بهش محبت می کردی تا بمیری دیگه این رفتار ها واقعا زشته که یک زن 50 ساله از خودش نشون بده

با سلام من هم با نظر بانوی مهر و rrrjعزیز موافقم ببینید هر زنی احتیاج به دیده شدن داره مخصوصا از طرف همسرش و اگه احساس کنه ه داره نادیده گرفته میشه گاهی با لجبازی گاهی با بدگویی و گاهی با تحویل نگرفتن اعتراض خودش رو نشون میده شما وقتی با همسرتون پیش مادرتون هستید از همسرتون تعریف کنی به حرفش گوش بدید یا مثلاوقتی مادرتون پیشنهاد میدن که بیاد اینجا جلوی خانمتون بهش بگید با خانمم مشورت کنم بهتون خبر میدم با همسرتون بیشتر از قبل مشورت کنید و نظراتشونو تا اونجا که بشه قبول کنید باور کنید معجزه میکنه بهش نگید هر کی جای خودش بجاش بگید مادرم من و بزرگ کرده من مدیونش هستم ولی تو به من خانواده دادی به من بچه میدی منو پدر میکنی و ازش بابت این چیزا تشکر کن موفق باشید

برای rrrj متاسفم.میشه بپرسم عکس العمل شوهرت در قبال اینطور رفتارات با مادرش چیه؟عجب مردایی پیدا میشن!!!!
خانم بیتابی من,واقعا تعجب میکنم که خانومی که ازدواج میکنه و سن و سالی ازش میگذره چطور میتونه لج بازی کنه؟؟اونم به نشانه اعتراض.
بعد میان میگن که چرا آمار طلاق بالاست.وقتی که هنوز دختران و پسران ما به بلوغ فکری نرسیدن که به جای حرف زدن برای حل مشکلشون میان و لج بازی میکنن باید هم آمار طلاق بالا باشه.

نقل قول:

---

لطفا شما فقط به همسرت محبت کنید مدت ها پسر مادرتون بودید حالا یه کمی هم همسر خانومتون باشید

---

بانوی مهر عزیز بی خود نیست که با این تفکرات تو زندگیت این همه به خودتو و همسرت و بچت سختی میدی!!!!

خانمهای محترم لطفا توجه کنید:ما مردها همانطور که عاشق همسرمان هستیم:72: عاشق مادرمان هم هستیم:43::43:.ولی این دو هیچ تضادی با هم نداره و کسی قرار نیست جای کسی رو بگیره.اینکه کسی به مادر و پدرش احترام بزاره و هر روز احوالشونو بپرسه نشان "بچه ننه بودن" نیست

خود شما خانمها لطفا جواب بدن:اگه شما پسر داشته باشین و قرار باشه روزی عروس دار بشین انتظار دارین پسرتون با شما چه رفتاری داشته باشه؟؟؟

ARM عزیز,به نظر من تنها راهکاری که میتونین استفاده کنین مشاوره حضوریه.سه ساله مشکلتونو نیمه تمام گذاشتین.من از رابطه و رفتار مادرت نسبت به همسرت کاملا بی اطلاعم و اینکه شاید کمی حق با همسرت باشه یا نه, اما تجربه شخصی من اینه که هیچ وقت خودمو بین مادرم و همسرم قرار ندادم و اگرم مشکلی بوده مادرم با درایت و تجربه و همسرمم با گذشت و بزرگواری بین خودشون حلش کردن(دو سه مورد بیشتر نبوده)الان هم همسرم مادرمو مثل مادر خودش دوست داره و بهش توجه میکنه و مادرم هم اگه یه روز همسرمو نبینه به قول خودش مریضه!
اگه دوست داری چند مثال بزن که حداقل بشه قضاوتی در این مورد داشت

خدایا همه ما را نجات بده

اقای کوهنورد محترم شما از دید یه مرد به قضیه نگاه میکنین و خانم ها هم از دید خودشون به قضیه نگاه میکنن. اگر شما خدا رو شکر تو زندگی از اینجور مشکلات ندارین پس نمیتونین صد در صد نظر بدین. باهاتون موافقم که میگین نباید لج و لحباری بین عروس و مادر شوهر باشه. ولی دلایلی که دوستان گفتن کاملااااا درسته و من هم حرف همشونو تایید میکنم..

خود من همیشه فکر میکردم باید مادرشوهر مثل مادر خود ادم باشه.. باید باهاش دوست بود و از این حرفهاا.. ولی متاسفانه مادرشوهرم نه که ادم بدی باشه ولی یک جور حس زنانه هست که فقط ما خانم ها قادر به درک اون هستیم.. مادر شوهرم شدیدا به شوهر من وابسته است و این وابستگی داره زندگی ما رو به خطر میندازه.. اگر کوچکترین نقدی بهش بکنیم شروع میکنه به گریه کردن مثل بچه ها.. همه فکر و ذهنش شده این که شوهر من چقدر بهش اهمیت میده و اگر حایی ببینه مثلا توجهش بهش کمم تر شده سعی میکنه از راههایی خودشو مطرح کنه.... مثلا مریضیش عود میکنه یا سعی میکنه شوهرمو نگران خودش کنه....

و من به عنوان زن این اقا وقتی میبینم توجه اون به خانوادش زمانیه که کوچک ترین خواسته ی من( توجه به همسر) را انجام نمیده و توجهی به حل شده مشکل خود ما نداره و دارم میبینم که چقدر ذهنش بابت مشکلات اونها درگیر میشه ناخود آکاه حس تنفر نسبت به اونها در من ایجاد میشه...

من خودم از ینکه شوهرم بخواد بدگویی کسی را بکنه یا توهین به خانوادش کنه رو به هبچ عنوان قبول ندارم. بااااید شوهرم به خانوادش احترام بذاره و من هم به عنوان عروس باید احترام بذارم ولی....

زمانی که توقعات خانواده شوهر از پسرشون زیاد باشه و باعث بوجود امدن مشکل تو زندگی ما بشن چطور توفع دارین من همچنان اونا رو دوست داشته باشم؟ و همه اینها در حالیه که شوهر من بیکاره اونها اصلاااا مشکلات زندگی ما براشون مهم نیست. هر جند در ظاهر خودشونو خوب نشون میدن و تو جرفاشون میگن چیزی لازم ندارین و لی در کل...


من مطمئنم مشکل خانم این اقا به چیزی شبیه این مسائل هست و گرنه کیه که از خوبی و دوست داشتن بدش بیاد...

مهم تر از همه هم اینه که این اقا تو روابطش با خانومش نتونسته جایگاه رنشو در برابر خانوادش نشون بده... این اقا باید قبول کنه که وفتی ازدواح میکنه در درجه اول مسئول ایجاد ارامش خانومش هست و بعد خانواده..
این یک واقعیته که متاسفانه خیلی از اقایون بد برداشت میکنن و فکر میکنن این زن مریضه یا مشکل داره ..
امیدوارم روزی برسه که مردای ما به این واقعیت برررررسن.

سلام به آقای arm وهمه دوستان عزیز
من مجردم اما خیلی از دعوا های عروس و مادر شوهر رو درک کردم چون 24 ساله با مادر بزرگم زندگی می کنیم چند وقت پیشم تاپیکی زدم که بخاطر خواستگارم راهنمایی خواستم از اصلی ترین دلایلمم واسه رد کردنش وابستگی بیش از حد به مادرشون بود.
من تقریبا دارم از بیرون به این قضیه نگاه میکنم نه شوهری دارم که بخوام مال خود خودم باشه و نه مادر شوهری که باهاش لج کنم!!!!!:310::311: امیدوارم نظراتم واستون مفید باشه
اول اینکه وقتی آقایون می گن خب مادرمونه نمیتونیم ولش کنیم بهمون محبت کرده و ... بهشون حق میدم حس فرزند به پدر و مادرش کاملا قابل درک و طبیعیه اما بزرگ ترین مشکل ما ایرانی ها وابستگی بیش از حد به خونوادس، لطفا اشتباه برداشت نکنید منظورم محبت یا دلبستگی نیس حرف من وابستگیه که کاملا مخربه! وابستگی به مادر و خونواده باعث مشکلات بیش از حد بعد از ازدواجه!
دوم اینکه از دید 1 خانوم تمام حرفای خانوما رو هم قبول دارم ببینید محبت 1 طرفه نمیشه که آقایون انتظار دارن همسرشون مادر شوهرو مثل مادر خودش دوست داشته باشه، گاهی رفتار 1 مرد باعث میشه همسرش حس نا امنی پیدا کنه و مادر شوهرو رقیبی واسه خودش ببینه البته مادر شوهرم کم تقصیر نداره، مثلا وقتی 1 مادر بخواد کامل به زندگی پسرش تسلط داشته باشه یا عروس رو مدام با حرفاش برنجونه مسلمه که رابطه خوبی ایجاد نمیشه!
متاسفانه اکثر مشکلات به 3 دلیل اصلیه:
1- عدم مدیریت آقا تو روابطش با همسر و مادر که اکثرا حسادت همسر بر انگیخته میشه
2- دخالت های بی جای مادر شوهر که نمیتونه قبول کنه پسرش ازدواج کرده و شریک زندگی داره و اینکه حس می کنه عروس پسرشو می گیره
3- حساسیت خانوم به رفتارای مادر شوهر و عدم یاد گیری مهارتای ارتباطی (مثلا سعی می کنن با دعوا و قهر محبت شوهرو جلب کنه که اکثرا بی نتیجس)

ببینید آقای عزیز
این وسط یک سری عوامل با هم دخیلن و اینکه مثل آقای کوهنورد بخواین انگشت اتهامو به سمت خانوما و یا همسرتون بگیرید نه تنها نتیجه نمیده بلکه به مرور همسرتونو دلسرد می کنه و تنش های بدتر و حتی بی احترامی رو شاهد خواهید بود!چون مطمئن باشید رفتار خود شما ممکنه یکی از دلایل اصلی درگیریا باشه.

پس بهترین کار یادگیری مهارتای ارتباطیه حالا یا با کمک مشاور و یا مطالعه تو سایت و یا کتاب و... هیچ اتفاقی نمیفته اگه شما بیشتر به خانومتون محبت کنید و همینطور با احترام حد و حدود دخالت و حرفای مادرتون رو مشخص کنید(البته طرف بحثم شما نیستین کلی گفتم)، مثلا اگه می بینید همسرتونو ناراحت می کنن خیلی محترمانه بگید ایشون خانوم من هستن و ناراحتیش منو ناراحت می کنه، یا من دیدم آقایونی رو که با خانومشون برنامه ای دارن اما بخاطر حرف مادرشون برنامه رو بهم میزنن و...
پس لطفا سعی کنید مدیریت رابطه رو یاد بگیرید که رفتار شما باعث تنش نشه، با مراجعه به مشاور همراه خانومتونم می تونید حساسیتای ایشونو کم کنید و همینطور واسه رفتارای مادر هم راهکار بگیرید
معذرت می خوام که متنم طولانی شد اما از شما آقایون خواهش می کنم اینقد نخواین همسرتونو مقصر جلوه بدید قبول کنید این دعوای عروس و مادر شوهر همیشه بوده و در 80 درصد مواقع متاسفانه رفتار آقا و مادرشون عرصه رو بر خانوم تنگ می کنه وگرنه به قول نارجیس عزیز هیچکس از محبت بدش نمیاد!!موفق و خوشبخت باشید

خانم نارجیس عزیز سلام
نمیخوام بحثو بیشتر از این ادامه بدم چون ممکنه تاپیک دوستمون جنبه بحث عمومی بگیره و از حالت مشاوره خارج بشه.

نقل قول:

---

و گرنه کیه که از خوبی و دوست داشتن بدش بیاد...

---

به خدا قسم دیدم خانومایی رو که خانواده شوهر با هزار عزت و احترام باهاش رفتار میکنن و از دختر خودشون هم بیشتر دوستش دارن ولی چون خانوم !!شنیدن که نباید به خانواده شوهرشون رو بدن و متاسفانه از روی عدم بلوغ فکری سر ناسازگاری میزارن.محبت رو به دخالت تفسیر میکنن,دلسوزی و نصیحت رو به خباثت.
نمیگم همه اینجورین ولی شاید همسر این آقا اینجوری باشه.برای همین بود که ازشون خواستم چند تا مثال از زندگیش بزنه.

بعدش من جواب سوالمو نگرفتم:"خود شما خانمها لطفا جواب بدین:اگه شما پسر داشته باشین و قرار باشه روزی عروس دار بشین انتظار دارین پسرتون با شما چه رفتاری داشته باشه؟؟؟"

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کوهنورد

خانم نارجیس عزیز سلام
نمیخوام بحثو بیشتر از این ادامه بدم چون ممکنه تاپیک دوستمون جنبه بحث عمومی بگیره و از حالت مشاوره خارج بشه.

به خدا قسم دیدم خانومایی رو که خانواده شوهر با هزار عزت و احترام باهاش رفتار میکنن و از دختر خودشون هم بیشتر دوستش دارن ولی چون خانوم !!شنیدن که نباید به خانواده شوهرشون رو بدن و متاسفانه از روی عدم بلوغ فکری سر ناسازگاری میزارن.محبت رو به دخالت تفسیر میکنن,دلسوزی و نصیحت رو به خباثت.
نمیگم همه اینجورین ولی شاید همسر این آقا اینجوری باشه.برای همین بود که ازشون خواستم چند تا مثال از زندگیش بزنه.

بعدش من جواب سوالمو نگرفتم:"خود شما خانمها لطفا جواب بدین:اگه شما پسر داشته باشین و قرار باشه روزی عروس دار بشین انتظار دارین پسرتون با شما چه رفتاری داشته باشه؟؟؟"

---

سلام جناب کوهنورد. مرسی از نظرتون.
اتفاقا من فکر میکنم همین تفاوت دیدگاهها خودش به نحوی تمثیل و بیان کننده مشکل این اقا میتونه باشه.و شاید بهتر بتونه کمکش کنه تا به شناختی کلی در مورد این مساله برسه.

من خودم اگر پسر داشته باشم بهش میفهمونم اون زنی که با هزار امید و آروز اومده خونه شوهر یه سری حق و حقوقی داره که وظیفه پسرمه اونا رو ادا کنه. من باید به خودم بقبولونم پسرم وقتی زن گرفت در درجه اول شوهر اون زنه و در درجه دوم پسر منه.
من شوهر دارم باید توقعاتمو از طریق شوهرم براورده کنم نه پسری که زن داره. پسرم همین که هر از گاه به مادرش سر بزنه و احترام بذاره برای من کافیه. مگه بیشتر از این چی میخوام. من که نمیتونم عقده هایی که تو رندگی خودم باشوهرم داشتم توسط پسرم بخوام به اونها برسم. واقعااااا اگر اونطور باشم خودخواهی من رو میرسونه.

زمانی که زن پسرم این رفتارهای من رو ببینه ناخواد آکاه از من خوشش میاد. پس خیلی دلایل وجود داره که یک مادر بعد از اینکه پسرش زن گرفت نتونه یه سری واقعیت ها رو قبول کنه.

اون دخترایی هم که شما مثال زدین (این حرفشون که نباید به خونواده شوهر زیاد رو داد) رو نباید دلیل بر این دانست که دارن به خونواده شوهر بدی میکنن. شاید به خاطر این باشه که از بس خبرهایی در مورد اخلافات شنیدن دارن پیشگیری میکنن. که اینجا باز بستگی به اون خانواده داره که چه رفتاری با اون عروس داشته باشن.
م نظرم اینه که هیچ رفتاری به خصوص در این مورد بی دلیل نمیتونه باشه و ما باید دنبال علت ودلیل باشیم. (حالا علت ها زیاده: مثلا: حسادت ( که خودش میتونه دلایل زیادی داشته باشه)، کم توجهی شوهر به زن و براورده نکردن خواسته های زن، و ...
این رو هم بگم گاهی وفتا اون طرفی که سکوت میکنه و چیزی نمیگه صد در صد دلیل بر خوب بودن اون نیست. شاید خواسته های اون داره براورده میشه و کامللا از شرایط موجود راضیه.
ولی طرفی که همیشه شکایت و نارضایتی داره باید به دادش رسید. شاید کاملا داره اشتباه میکنه ولی بایددددددددد کمکش کرد. چون واقعا داره عذاب میکشه و این رفتار اون نمیتونه بی دلیل باشه.

من هم برای شما متاسفم آقای کوهنورد بدون اینکه در مورد زندگی کسی آگاهی داشته باشین قضاوت می کنین این رفتار ها در طول 11 سال زندگی با اونها و در عکس العمل به رفتار های اونها به وجود اومده و گرنه هیچکس از تنفر و بد بودن و لجبازی با کسی لذت نمی بره همسر من هیچ اطلاعاتی راجب خانوم ها و زندگی زناشویی نداشت حتی خودم کتاب هایی رو در این زمینه براش خریدم و البته برای خودم و مطمئنم حتی یک جمله اش رو هم تو ذهنش نداره یک مرد همونقدر که باید به پدر و مادرش احترام بذاره باید به همسرش هم احترام بذاره ولی در مورد همسر من این طور نیست و فقط اونان که باید همیشه مورد احترام باشن و جوابش به من برای بی احترامی اینه که تو به من نزدیکتری پس با تو راحت ترم که احترامتو بشکنم و این طرز فکر باعث شده که همه چیز بین ما از بین بره این خانوم فکر می کنن که اون خیلی پسرش رو دوست داره و مثلا اگه من میوه ای می شستم مسلما برای خودم به تنهایی نبوده می گفت برای اونم بشور ببر و این یک توهین بزرگ به من بود یعنی من برای خودم به تنهایی می شورم می برم جلو اون تنها می خورم واقعا متاسفم براش که این قدر مغز کوچیکی داره یا برای من تعیین می کرد شوهرمو چجوری صدا بزنم بهش بگو آقا فلان شاید من دلم بخواد فقط اسمشو صدا کنم یا بگم فلان جان و این آقا می تونست محترمانه به مامانش بگه خانوم من دوست داره این طوری منو صدا بزنه و در برابر همه چیز فقط سکوت کرده این آقا نتونسته روابط مادر و همسرش رو مدیریت کنه که امروز به اینجا رسیده تا همسرم کوچکترین حرفی می زنه به سرعت ازش حمایت می کنه حتی اگه باباش یه چیزی می گه به سرعت زبونش در حمایت از پسرش فعال می شه حالا چه درست چه غلط خیلی ادای آدمای روشنفکر در میاره مثلا به پسرم می خواد یاد بده که باید از مامانت اجازه بگیری دمپایی رو فرشی شو بپوشی ولی مثلا در همون مورد بستنی می تونه محترمانه بگه پسرم بازم دوست داری بستنی بخوری کاری که من کردم و پسزم گفت نه نه اینکه بسه دیگه نمی خواد بخوری سر سفره نوشابه هست بچه 4 ساله نمی فهمه اون خوب نیست ولی با یک ذره ته لیوان چیزیش نمی شه تا این که بچه تو دلش عقده بشه و اگه پدرشون خیلی آدم حسابیه اصلا نباید همچین چیزی سر سفره باشه این تو خونه خودمون بود نه جای دیگه مثل اینکه پدری به پسرش بگه سیگار بده اونوقت خودش بکشه این احمقانه است که اون بچه ارزشی برای حرف باباش قائل بشه بله آقای محترم پدر و مادر عزیز هستن و باید احترام بهشون گذاشت ولی دختری که با هزار امید و آرزو از خانوادش جدا می شه آیا باید مورد بی مهری و بی احترامی باشه و با این شرایط چطور یک زن می تونه مایه آرامش همسرش و فرزندانش باشه من هیچ مشکلی با مادر ایشون نداشتم ایشون بودن که شمشیر رو برای من از رو بسته بودن و رفتار های ایشون باعث به وجود اومدن بسیاری از کینه ها و کدورت ها بین من و ایشون و من و همسرم شد من هیچوقت ایشونو نمی بخشم و این رو یک روانشناس توی تلویزیون می گفت چیزی که همه ما زن ها در وجود خودمون به خوبی احساس می کنیم که مردی که همسرش در اولویت زندگیش باشه و مهمترین و عزیز ترین شخص زندگی اون مرد اون مرد خوشبخت ترین مرد دنیاست و دقیقا همین طوره نمی گن مادر و پدرش عزیز نیستن و نباید دوستشون داشت ولی اون کسی که در اولویت باید باشه و بر همه مقدم باید زن برای مرد باشه در حالی که در زندگی همسر من این طور نبوده و پدر و مادرش اولویت زندگیش بودن ایشون فرد تحصیل کرده ای هستن ولی تحصیلات آگاهی آدم رو بالا می بره نه شعور آدم رو به شخصه کسانی رو می شناسم که مدرک دیپلم رو ندارن اما شعورشون هزاران هزار بار از یک مثلا دکتر بیشتره و درکشون و ما فکر می کنیم یکی که مدرک دکتری داره خیلی آدم حسابیه ولی من به شخصه به این با ور رسیدم که میزان تحصیلات دلیل شخصیت بالای انسان ها نیست یادمه تو دوران لیسانس یکی از همکلاسی هام تعریف می کرد که یک شب که خواهر ش و خانواده شوهرش از یک عروسی برگشتن مادر شوهر خواهرش می گه عروس فلانی خیلی خوشگل بود یا خوشگل شده بود و شوهر خواهرش بدون بی احترامی به مادرش از زنش تعریف کرده بود و گفته بود هیچ کس به خوشگلی خانوم من نمی رسه من به عنوان یک زن اگر همسرم همچین کاری رو بکنه هیچوقت از یادم نمی ره و همیشه یک گوشه ذهنم حک می شه و اون مرد برای همیشه توی قلبم همونطور که پیامبرمون گفتن اگه مردی به همسرش بگه دوست دارم هیچوقت از قلب همسرش بیرون نمی ره البته مسلما اگه دروغین نباشه که از قدیم گفتن حرفی که از دل بربیاد به دل می شینه و یک زن خوب می تونه فرق حقیقت و دروغ رو تشخیص بده و اینکه قراره پس از ادواج ما بیشترین لحظات عمرمون رو در کنار همسرمون باشیم و اونه که اگه اتفاقی برای ما بیفته مریض بشیم و هر چیز دیگه ای باید به دادمون برسه و هیچ کس جز زن و شوهر به درد هم نمی خورن حتی بچه ها پدر و مادر هم تا اخر عمر باقی نخواهند موند به شخصه دیدم کسانی رو که زنشون فوت کرده و در گذشته در ایام جوانی بهش خیلی بدی کردن کتکش زدن و . . . بعد از فوتش چقدر تنها شدن و یک جورایی سربار زندگی بچه هاشون و حالا همون بچه ها اگه پدرشون مریض بشه حتی دکتر نمی برنش و نوه هاشون این کارو می کنن البته اون بیچاره کمک های میلیونی به نوه هاش کرده و البته به بچه هاش ولی بچه هاش حاضر نیستن براش کاری بکنن و جلو عکس زنش می شینه و گریه می کنه حالا که دیگه خیلی دیر شده قدر زنش رو فهمیده

خانم rrrj
خیلی شخصیت جالبی دارین.دقیقا مث یکی از خانومای همکار من که به همه عالم و آدم بدبینه و ماشاالله برای همه شمشیرو از رو بسته!!!!
مثلا الان که شما اومدید و از مشکلات عدیده ی زندگیتون گفتین من باید برای خودم تاسف بخورم؟؟؟؟
مشکلات شما تو یازده سال:"مامان بزرگ بچه تون بهش گفته بستنی بخور شما میگی نخور,مادر شوهر گفت نوشابه نخور شما به زور میگی بخور,مادر شوهرت بهت گفته برای شوهرتم میوه بیار تو بهت بر خورده.بعدش اون شوهر بیچاره ات رو متهم به عدم درک شما میکنی"!!به خدا طرز حرف زدنتون منو یاد دختر خاله 6 ساله ام میندازه وقتی داره با دیگران لج میکنه و میخواد با لج و لج بازی حرفشو به کرسی بنشونه.بعدش انتظار داری همسرت با این طرز رفتار درکت کنه؟به نظرم شوهرت داره بی خیالی طی میکنه!!!
البته اینم بگم من مخالف اینم که همسرتون به شما بی محبتی و بی توجهی کنه با این توجیه که شما بهش نزدیکتری.قطعا که طبق فرموده خودتون همسرتون اشتباهاتی داشتن که شما رو به این طرز فکر سوق دادن.
الله اعلم


در آخر از شما معذرت میخوام که شما رو با حرفام رنجوندم .من از زندگی شما خبر ندارم و دارم پیش پیش قضاوت میکنم.

آقای کوهنورد محترم شما بر اساس همون حرفی که گفتین که بعضی از خانوم ها نمی خوان به خانواده شوهرشون رو بدن و غیره قضاوت می کنید مادر شوهر عزیز من از ابتدا با ازدواج من وهمسرم مخالف بودن و دوست داشتن که پسرشون با دختر خواهرشون ازدواج کنن و کاملا واضح به من گفتن که پسرم حیف شد و با تو ازدواج کرد روز عقدم کلی گریه و زاری راه انداختن که پدر شوهرم جمعش کرد و حتی خواهر شوهر کوچیکم گفتن که خیلی ها دوست نداشتن این ازدواج صورت بگیره و حتی خود همسرم هم این مسئله رو تایید کردن مادر شوهرم و خانوادشون دلشون نمی خواست که ما ازدواج کنیم و بعد از اون از هیچ کار و حرفی برای آزار من کم نزاشتن من دچار وهم نبوده و نیستم به دلیل عقده ای که تو دلشون بوده رفتار درستی با من نداشتن و بزرگترین توهین ها رو به من و خانوادم کردن و خیلی چیز های دیگه وقتی چیزی راجب افراد نمی دونید بهتره شبیه سازی نکنید که من مثل همکار شمام که از خودم داستان بسازم و دچار توهمم آقای محترم هیچکس واقعا از زندگی دیگران و اتفاقاتی که افتاده خبر نداره و در ضمن من به پسرم به زور نوشابه ندادم خودش گفت به من هم بده نه اینکه من به زور از لج اون بهش بدم خوب فکر نمی کنم این بچه بتونه استدلال کنه که اگه بده چرا خودشون می خورن

بله انسانی که ازدواج کرده و سن وسالی داره هم لجبازی میکنه و این اصلاربطی به سن و سال داشتن و ازدواج یا خانم و آقا بودن نداره خانم یا آقا وقتی میبینه که حرف زدن با همسرش بی فایدست مجبوره جوری رفتار کنه که متوجهش کنه که متاسفانه روی بعضی افراد بیشتر جواب میده من لج بازی رو تایید نمیکنم ولی متاسفانه واقعیته و تجربه این مساله رو ثابت کرده

عرض سلام، احترام و تشکر حضور همه ی عزیزانی که در این موضوع با نظراتشون مشارکت کردند.

1- پدر و مادر فوقش ده پونزده سال باشند. همونجور که وقتی ما کوچیک بودیم اونها ما رو بزرگ کردند و تحمل کردند حالا تو این سن و سال پیری ما باید با صبر و تحمل باهاشون بسازیم.
یک آدم شصت ساله کمتر و بیشتر دیگه شخصیتش شکل گرفته و نمیشه بهش توصیه کرد و تذکر داد خیلی، در واقع اونه که توقع احترام داره و فکر میکنه حاصل عمرش رو در روش نباید بایسته.

2- من تمام سعیمو میکنم که به پدر و مادر همسرم خوبی کنم و نیش و کنایه های گاه به گاهشون رو شیرین برداشت کنم. به همسرم نگم خانوادت اینجورن یا اونجور. در مقابل هم انتظار دارم همسرم نسبت به خانواده من تا حدودی اینطور باشه.

3- قدیمها احترام به بزرگتر بیشتر مطرح بود. اما الان متأسفانه تمامیت خواهی و خودخواهی انگار بیشتر شده.

4- این بحث محبت بیشتر به همسر رو قبول دارم اما شاید پی به رفتارهای اشتباهش نبره و فکر کنه در هر صورت من همون اندازه دوستش دارم.

با سلام خدمت شما آقای arm. نظر شما کاملاااا درست. ولی وقتی ما میگیم باید همسرت اولویت اول زندگیت باشه اصلا منظور این نیست که خدای نکرده به خانواده خودت بی احترامی کنی. مثلا زمانی که قراره جایی برین اگر مادرتون گقت بریم پارک همسرتون گقت بریم سینما. باید نظر همسر بر نظر مادرتون ارجحیت داشته باشه.

این حرفتونو اصلاااااا قبول ندارم که میخواین با محبت نکردن به همسرتون بهش بفهمونید که کارش اشتباهه:81:. چون نه تنها نتیجه نمیده اتفاقا نتیجه عکس میده.

من خودم به عنوان یک خانم و کسی که تجربه شو داشته خدمتتون عرض میکنم :305:و ارتون میخوام مبادا به خاطر حمایت ار خانوادتون از محبت کردن به همسرتون خودداری کنید. شوهر من تفکرش همین بود و همیشه فکر می کرد این منم که با اونها مشکل دارم. هر موقع میخواستم جیزی بگم عصبانی میشد و اصلا حق را به من نمیداد. به هیج عنوان. رمانی که میدیم اینقدرررررررررررر داره از اونها طرفدارری میکنه و به خاطر اونها سر من داد میزنه ازش سرد میشدم.

یه چیزی بهتون بگم هیچوقت یادتون نره یکی از علت های خیلی خیلی مهمی که باعث میشه یک خانم در برابر شوهرش از خانوادش بد بگه اینکه که میخواد به شوهرش اینو بفهمونه که اونا اونقدرا هم که فکر میکنه خوب نیستند تا به این ترتیت بتونه نظر شوهرشو به خودش بیشتر جلب کنه... شایدم اون خانم واقعااا به نظرش خانواده شوهر اونقدرا هم بد نباشن ولی زمانی که میبینه شوهرش مدااااااااام داره از اونها حمایت میکنه و اصلا حاضر نیست یه خورده هم از خوبی های همسرش بگه اینه که اون برای جبران این عدم حمایت همسرش نسبت به خودش سعی میکنه کارهایی بکنه تا بلکه نظر شوهر را از خانواده به سمت خودش معطوف کنه.

پس یک علم مهم این رفتار خانم ها به خاطر عدم محبت درست مرد نسبت به زنه. مرد باااااید در برابر انتقادهای خانم به جای عصبانیت یه حوری موضوع بحث را مثلا عوض کنه و بگه عزیزم ااینقدررررر ذهنتو درگیر این مسائل نکن. مهم اینه که تو تمام زندگی منی و من تمام تلاشمو برای خوشبخت کردنت میکنم. پس خواهش میکنم اینقدر خودتو اذبت نکن.

اگر مردی این راهکار من را رفت و جواب نگرفت بیاد اینجااااااااا تا من بگم کجای کارش ایراد داشته.

قول میدم بعد از این رفتار مرد زن خودش تو دلش یا حتی شاید به زبون بیاره و بگه که اره حق با توئه. من زیادی حساس شدم.و هبچوقت موضع حمایت یک طرفه ار خانواده را به خود نگیرره.

مطمئنم صد در صد جواب مییده.

به نظزم شما هم امتحان کنید بد نباشه.
منتظر جوابتون هستم
:72::72::72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط arm

عرض سلام، احترام و تشکر حضور همه ی عزیزانی که در این موضوع با نظراتشون مشارکت کردند.

1- پدر و مادر فوقش ده پونزده سال باشند. همونجور که وقتی ما کوچیک بودیم اونها ما رو بزرگ کردند و تحمل کردند حالا تو این سن و سال پیری ما باید با صبر و تحمل باهاشون بسازیم.
یک آدم شصت ساله کمتر و بیشتر دیگه شخصیتش شکل گرفته و نمیشه بهش توصیه کرد و تذکر داد خیلی، در واقع اونه که توقع احترام داره و فکر میکنه حاصل عمرش رو در روش نباید بایسته.

2- من تمام سعیمو میکنم که به پدر و مادر همسرم خوبی کنم و نیش و کنایه های گاه به گاهشون رو شیرین برداشت کنم. به همسرم نگم خانوادت اینجورن یا اونجور. در مقابل هم انتظار دارم همسرم نسبت به خانواده من تا حدودی اینطور باشه.

3- قدیمها احترام به بزرگتر بیشتر مطرح بود. اما الان متأسفانه تمامیت خواهی و خودخواهی انگار بیشتر شده.

4- این بحث محبت بیشتر به همسر رو قبول دارم اما شاید پی به رفتارهای اشتباهش نبره و فکر کنه در هر صورت من همون اندازه دوستش دارم.

---

سلام آقای arm
چقد طرز فکر و حرفاتون واسم آشناس، چون با تمام وجودم تجربش کردم میگم که نتیجه نمیده!
1-فک نمی کنید 10، 15 سالی که میگید پدرو مادر زندن واسه شما و همسرتون 1 عمر زندگیه؟ضمن اینکه عمر آدما دست خداس!پدر و مادر ما رو تحمل نکردن بلکه با عشق ثمره زندگیشونو بزرگ کردن انتظاراتشون تا حد معقول به جاست اما اگه هر خواسته ای رو بی چون و چرا قبول کنیم اونوقت 1 عمر زندگی خودمونو با همسرمون به باد دادیم.

2- شما درست می فرمایید که به خانواده همسرتون خوبی می کنید اما شما و خانومتون شاید 1 اندازه صبر نداشته باشین، رفتارای 2 خانواده هم ممکنه متفاوت باشه اما شما به عنوان 1 انسان اگه احترام میذارید در واقع شخصیت خودتونو نشون میدید و هیچ چیز نباید باعث بشه که مثلا بخاطر تلافی شمام بی احترامی کنید. با دید معامله نگاه نکنید لطفا!!

3-قدیم زندگی با الان متفاوت بود مادر منم 25 سال به مادر شوهر احترام گذاشت اما نتیجه نداد هیچ، مادر بزرگم بدتر شد مادر من 25 سال تحمل کرد چیزی که شما میگید 10 15 سال!! هیچوقت حتی بدی مادر شوهرو نگفت اما من که نوه اشم از مادر بزرگم تا حد مرگ متنفرم و گاهی به شدت از بابام عصبی میشم که هیچوقت مادرمو باور نکرد و دقیقا حرفای شما رو میزد،نتیجه اینکه بابام تو سن 50 سالگی بعد اینکه همسرش اینهمه عذاب کشد و دم نزد مادرشو شناخت.الانم نزدیک 1 سالی هست که مادربزرگم همه بچه هاش ولش کردن. اما محبتای الان بابام هیچ اهمیتی واسه مامانم نداره 25 سال زجرو عذاب اینجوری خوب نمیشه.لطفا شما کاری نکنید به اینجا برسید.

4- تمام خانوما دارن به شما میگن که به همسرتون محبت کنید چون باااووور کنید تنها راهه، کسی از شما نخواسته بی احترامی کنید اما لطفا اینقدر از همسرتون انتظار صبر نداشته باشین خانومای متاهل خیلی قشنگ راهنماییتون می کنن. شما به عنوان فرزند وظیفتونه با رفتارای پدر و مادرتون بسازید اما داشتن همچین انتظاری از همسرتون غیر منطقیه! محبتتون رو شرطی نکنید که اگه همسرم به مادرم احترام گذاشت دوسش دارم وگرنه دوسش ندارم این راه هیچ چیزی بجز نفرت همسرتون نسبت به مادرتون و دلسردی نسبت به خودتون نداره!

اگه محبت و احترام همسرتونو می خواین بهش محبت بدین اجازه ندید بخاطر رفتار شما از مادرتون بدش بیاد.چون شک نکنید مادرتون در مقام مادر شوهر خواه ناخواه همسرتونو می رنجونه شما بدترش نکنید.
کار شما الان همدلی و شنیدن حرفای همسرتونه!چون 1 خانم وقتی محبت و علاقه قلبی شوهرشو میبینه خیلی رنجا رو بخاطرش تحمل می کنه! همسر شما تا 1حدی تحمل داره برید 1 سر به تالار بزنید میبینید چقد خانوما از دخالت مادر شوهر در عذابن من با چشم خودم شاهد بودم چه زندگیایی بخاطر همین موضوع داغون شده لطفا شما مدیریت کنید نمیخوام قضاوت کنم اما من که الان به عنوان 1 غریبه حرفاتونو خوندم ترس برم داشت.
تاکید میکنم هیییییچچچچ کس به شما بی احترامی رو توصیه نمیکنه اما شما الان وظایفتون در نقش همسر خیلی سنگین تر از وظیفتون در نقش فرزنده پس خواهش می کنم حرفای عزیزانی مثل خانم نارجیس رو جدی بگیرید موفق باشید

عرض سلام و تشکر مجدد حضور همراهان گرامی،
خانواده پدری من کرج هستند و ما تهران، برای اینکه خانومم راحت بتونه بره سرکارش و نزدیک خونه مادرش باشه با اینکه محل کار خودم کرجه اما خونه نزدیک خونه مادرخانمم گرفتم تا خانومم راحت باشه.
مسئله خیلی سادس، مثلاً همین ماه رمضان که داره میره مادرم چند بار واسه افطار گفته بیایید اما متأسفانه همسرم به بهانه های مختلف و یه بار زانو درد و ... همراهی نمیکنه و نرفتیم. منبا این که سرکارم کرجه اما این اجازه رو به خودم ندادم که تنها برم به مادرم سر بزنم. گفتم ما خانواده ایم و ایشالا با هم میریم.
بارها به خانومم گفتم اگر به نظرت هر قدر هم بد هستند خانوادم اما برای اینکه من به عنوان فرزند حقشون رو ادا کنم در حد سر زدن همراهیم کن اما گاهی یک ماه میگذره و یه سر نزدیم. در حالی که دائم به خانواده همسرم سر میزنیم.
هر بار که رفتیم خونه مادرم و همسرم گفته پام درد میکنه مادرم براش پماد میاره یا چه میدونم شربت درست میکنه یا داروهای گیاهی میگیره از عطاری براش. اما همسرم دلش صاف نمیشه با ایشون.
به نظرم این حس عروس و مادرشوهری یه حس غریب و مشترک بین خانوماس و اجتناب ناپذیره...
یادمه تو کلاس تنظیم خانواده دانشگاه استادمون میگفت از نطر فرهنگی باید 100 درصد دو تا خانواده مثل هم باشن وگرنه تو زندگی مشکلات دارن. به نظرم راست میگفت.
امیدوارم کسانی که میخوان ازدواج کنن به تفاوت ها و روابط خانواده ها با هم توجه ویژه کنن. نگین که دو نفر میخوان زندگی کنن. نه دو تا خانواده با هم وصلت میکنن. اصلا اصلا اصلا فکرشم نمی کردم تو زندگیم رابطه عروس و مادر شوهر بشه مشکل. چقدر خام بودم.

دو سه بار چند ده خط نوشتم اما همشو پاک کردم،
و فقط یه جمله میخوام بگم که خودتم بهش اشاره کردی
و این جمله رو مادرم بنده خدا زیاد بکار می بره و من هم بهش رسیدم و اون اینه که: مادر شوهر هر کاری هم که بکنه مادر شوهره. (خوبی هاشو بد تفسیر می کنن و بدی هاشو هم بدتر). این جمله ای هست که واقعاً بهش رسیدم. پس باید ما پسر ها خودمون رو وارد این بازی مادر شوهر، عروس نکنیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بانوى مهر

شما تا می تونید به همسرتون محبت کنید
و همسرتون رو نسبت به مادرتون حساس نکنید
وقتی می گی مادر جای خودش و همسر هم جای خودش ناراحت می شه
شما هم باید مهارتهای ارتباطی رو اول یاد بگیری

من کاملا به همسرتون حق می دم ... حتما کمبودی از طرف خانواده شما و خود شما حس می کنه که انقدر بهم می ریزه

من از مادرشوهرم خیلی آسیب دیدمدیدم اصلا نمی تونم ببینمش کاری کرده که همسرم دست روم بلند کنه
لطفا شما فقط به همسرت محبت کنید مدت ها پسر مادرتون بودید حالا یه کمی هم همسر خانومتون باشید
همه ش جلوی مادرتون از خوبی های خانومتون بگید همه ش ازش تعریف و تمجید کنید

---

من با نظر شما کاملا موافقم . بشتر باید به خانومشون محبت کنن و حساسیتش رو برانگیخته نکنن . این دقیقا مشکل منم هست . تا جایی که شوهرم یه بار برداشت بهم گفت من اگر از ازنم بگذرم از خانوادم نمیگذرم . انتطار داره من به خانوادهش محبت بی اندازه داشته باشم و پیششون خم و راست بشم تا بعد اون با من خوب رفتار نه . در صورتی که هیچ محبتی از طرف خانوادش ندیدم .

متاسفانه اقایون هیچ وقت نخواستن و نمیخوان قبول کنن احترام پدر مادر واجبه ولی این به معنی سکوت محض در برابر تمام رفتارهاشون نیست فقط با این توجیه که اونا برام زحمت کشیدن پس هرجوری دلشون خواست میتونن رفتار کنن

من خودم به شخصه مادر شوهرمو دوس دارم و مشکل زیادی باهاش ندارم اگرچه خیلی جاها ازش دلخور شدم اما چون ذاتا ادم بدی نیست و خیلی اهل متلک پرانی و اینا نیست منم از بعضی رفتارهاش راحت تر میگذرم و واقعا دوسش دارم همیشه هم سعی کردم مثل مادر خودم بهش نگاه کنم بازم میگم اگرچه تا حالا حتی یه محبت ساده هم بهم نکرده یا حتی یکبار احوالمو نپرسیده ولی چون خیلیم کاری به کارم نداره منم مرض ندارم باهاش مشکل داشته باشم بخدا هروقتم رفتم خونشون کمکش کردم چون ناراحت میشدم اون با اونهمه مریضی و مشکلات بخواد جلو من دولا راست بشه دیدی که دقیقا به مادرمم دارم

اما خواهر شوهرایی دارم که خدا کنه نصیب گرگ بیابون نشن از بس بی ادبو رودارو متلک پرانو حسودن دهنمو سرویس کردن اینقدر دعوا مرافعه درست کردن به جونم

خب شوهر منم اوایل وقتی حرف میزدمو میگفتم خواهرات فلان کردنو فلان گفتن در جواب من حرفای خنده داری میزد که تا زندم فراموش نمیکنم
مثلا برمیگشت میگفت خواهر من زن مومن و نماز خونیه محاله که ادم بدی باشه دیگه انصافا من اینو کجای دلم باید میذاشتم ؟؟؟؟

تا اینکه من با صبرو سکوت و حفظ احترام به همسرم فهموندم که واقعا خواهراش نمونه هستن تو دنیا چون به مرور خودشونو بهتر نشون دادن

تا روزی که زندم حمایت و طرفداریه الکی همسرمو از رفتارهای زشت خونوادش فراموش نمیکنم اگرچه الان روزی صدبار میگه من اونموقع چشمو گوشم بسته بود و اشتباه میکردمو

رفتارهاشونو نمیدیدم اما چه فایده من دو سال از بهترین روزهای زندگیمو بخاطر ندونم کاری شوهرم در برابر رفتارهای بسیار زشت خونوادش از دست دادم وبه گریه و افسردگی گذروندم و واسه همیشه تو دلم نسبت به خواهر شوهرم کینه خواهم داشت در حالیکه اگر شوهرم همون اول اینقدر عاشقانه به رفتار خونوادش پاسخ نمیداد زودتر میتونست جلوی خیلی چیزارو بگیره و اینهمه کینه تو دل من ایجاد نمیشد

ای کاش اقایون فقط یه کم انصاف داشته باشن خودشون قضاوت کنن من نمیگم همیشه خونواده ی شوهر مقصرن گاهی وقتها هم بعضی عروس ها از اول با گرز میرن خونه ی شوهر اما در اکثر مواقع این خونواده ی شوهرن که سربه سر عروس میذارن من خودم به شدت صلح طلبم و از دعوا مرافعه و بی احترامی کردنو این چیزا متنفرم بخدا همین الانم اگه خواهر شوهرام طوری رفتار کنن که من بدونم عوض شدن و از کارشون پشیمونن میتونم مثل خونواده ی خودم دوسشون داشته باشم و همه چیزو فراموش کنم

اما وقتی اونا حتی چشم ندارن منو ببینن وقتی میرم خونشون میرن یه اتاق نمیان بیرون حتی اگه دو روزم اونجا باشیم من میتونم دوسشون داشته باشم؟؟؟؟

اگرچه من هرجا دیدمشون بهشون احترام گذاشتمو باهاشون روبوسی کردمو به روی خودم نیاوردم اما از ته قلبم ازشون متنفرم دلیلشم فقط رفتارهای خودشونه

اقای عزیز شما هم ببین واقعا مادرتون و بقیه افراد خونواده به همسرتون احترام میذارن ایا وقتایی که شما نیستید هم بهشون محبت میکنن ایا واقعا تو کارش دخالت نمیکنن اگر دیدین خونوادتون پاکو منزه هستن اونوقت حق دارید از همسرتون ناراحت باشید که بی دلیل اینطوری رفتار میکنه