از حرف زدن با شوهرم وحشت دارم

سلام. من قبلا موضوعی را اغاز کرده بودم با عنوان اینکه همسرم نمیتواند مرا درک کند. تا حدی جوابهای خوبی گرفتم ولی باید بگم مشکل من داره روز به روز بیشتر و بیشتر میشه و این باعث شده تمام تمرکز و فکر منو درگیر کنه.
دیشب با یکی از دوستامون (زن وشوهر) برای شام رفتیم بیروم. قرار بودمن با اونها برم وشوهرم که بیرون بود از همونجا بیاد پیشمون. قبلا هم گفتم شوهر من علاقه خیلی زیادی به روابط جمعی داره طوری که خیلی حالش خوبه وقتی با کسی بیرون باشیم ولی به محض اینکه میرسیم خونه کلا تغییر میکنه و میشه یه ادم دیگه. فوری میره سراغ تلویزیون و خلاصه سعی میکنه خودشو به چیزی مشغول کنه.
من بیچاره هم فقط باید بریزیم تو خودم چون هر وقت حرفی زدم نتیجه عکس داده. به همه روشها سعی کردم خواسته هامو بهش بگم. ولی گاهی وقتا حس میکنم از این اخلاق من سواستفاده میکنه. درست که نمیشه بدتر هم میشه.

خلاصه دیشب اونجا که بودیم با اینکه من کنارش نشسته بودم ولی همش به اون دوتا نگاه میکردو طرف صحبتش اونها بودن. اگر شوهر اون حرفی به خانمش میزد این جتما باید چیزی میگفت. کلا نسبت به اطرافیان شدیدا واکنش نشون میده.

در حالی که من دوست دارم از صحبت کردن با من هم لذت ببره. وقتی بهش میگم میگه خوب تو هم حرف بزن. دلش میخواد بخنده با همه شوخی کنه و .. دلم میخواست به ذره هم به این فکر کنه که ایا کارهایی که میکنه باعث میشه به من هم خوش بگذره؟
روز حمعه پیشنهاد داد با دوستان بریم بیرون. من گفتم اگر کسی نیومد خودمون دوتایی میریم بیرون. اصلا کلا بیرون رفتنو کنسل کرد. صبح از خونه میزنه بیرون شب موقع افطار میاد.

اگر یه خانمی با ما باشه اونقدر ریز میشه تو رفتارهای اون که من خودم خجالت میکشم. میدونم منظوری نداره ولی اون خانم جه فکری میکنه. من خودم زنم. میدونم خانمها رو زود توهم میگیره.

اگر باهاش حرف بزنم و مشکلمو بگم عصبانی میشه و بهتر میدونم چیزی نگم.
زمانی که میبینه ناراحتم به جای اینکه سعی کنه یه جوری مشکل رو جل کنه شورع میکنه به قلقک کردن من و مسخره بازی دراوردن. اگر هم من تحویل نکیرم دیگه کاری به کارم نداره.

هر موقع میخوام جدی در مورد مساله باهاش حرف بزنم یا از زیرش در میره یا ایکه عصبانی میشه.

احساس میکنم از لحاظ شخصیتی اصلا به هم نمیخوریم. دنبای من و اون خیلی با هم فرق میکنه. من خوشبحتی راتوی رابطه خوب زن وشوهر و درک متقابل میبینم . اون خوشبختی ذا درکنار دیگران و تفریح و سرگرمی.
نمیدونم باید چیکار کنم. ما هر دو دانشجو هستییم و دو ساله ازدواح کردیم. پیش مشاور حضوری به خاطر هزینه بالا نمیتونیم بریم.
ممنون میشم اگر کمک کنید وبگید چه باید بکنم؟

سلام نارجیس جان :72:

به نظر من شما در بعضی مسائل حق داری همه دوست دارن که همسرشون از صحبت باهاشون لذت ببره و توی جمع به همسرش اهمیت بده و..

اما در مورد اینکه میخواد با قلقلک از دلتون دربیاره ، خوب این روش ایشونه شما نمیتونی تغیرش بدی ولی میتونی از اون بازی استقبال کنی و بهش بگی خوشحالی باهم اشتی کردین بعد که اوضاع روبه راه شد

در حد یه اشاره بهش بگید دفعه بعد باهاتون صحبت کنه تا نه ایشون عصبانی شه نه شما پشیمون شی از گفتنت

در جمع ،شما خودی از خودت نشون بده با اعتماد به نفس بالا و اطلاعات پر و در حد تعادل صحبت کن و ذره بینتو از روی شوهرت بردار سعی کن خودت با خودت خوش باشی مطمئن باش اونقدر

توجهش بهت جلب میشه که ناخودآگاه میخواد اونم در مقابل شما حرفی برای به اشتراک گذاشتن با شما داشته باشه.

















******************************یه مثال عینی از قاطی شدن با جمع به نفع خودمون با لذت بردن ازون جمع و وانمود کردن اینکه من خیلی باهوش و جذابمهمسر من عاشق فوتباله و من از فوتبال متنفرم ، پس نتیجه رو خودت میدونی ...دلخوری هر روز هرشب

من سعی کردم به همسرم بفهمونم چقدر از دیدن این بازی ناراحت میشم و این فقط به خاطر سلیقه نیست بلکه به خاطر دلایل خیلی منطقی است ، از طرفی خودم هم توی خونه وقتی بیکار مطلق بودم باهاش

به تماشای فوتبال نشستم سعی کردم لذت ببرم ، همزمان از فوتبال اطلاعات جالبی کسب میکردم با سرچ توی اینترنت ، وقتی هنگام تماشا این اطلاعات رو هم باهاش تبادل میکردم خیلی مشتاقانه گوش میدادو

واسش جذاب میشدمحتی توی جمع فوتبالیها مثلا عموم شوهرخواهرم و همسرم ، منم میرفتم و از یه تیم یا بازیکن صحبت میکردم که اونا خیلی سنگشو به سینه میزدن ، اطلاعات جذاب و داغ

نتیجه منم وسط فوتبال برنامه های جالب خودمو تماشا میکردم + از فوتبال 10درصد لذت بردم + همسرم فکر میکنه من توی همه زمینه ها باهوشم و اطلاعات عمومیم بالاست پس سعی میکنه اونم اطلاعاتشو با من

به اشتراک بزاره

مرسی گیسو کمند جان که به تاپیک من سر زدین. دیروز وقتی اومد خونه اولش سعی کردم چیزی بهش نگم با وجودی که از دستش ناراحت بودم.
داشت فوتبال نگاه میکردد که منم نشستم کنارش و همراهیش کردم. حرف ما فقط در مورد فوتبال و این چیزها گذشت.
بلند شدم رفتم تو اشپزخونه تا خودمو به درست کردن غذا مشغول کنم در عین حال حواسم به رفتارهای اون بود.

باورتون نمیشه در کمال ارامش گوشیشو گرفت دستش و زنگ رد به خونوادش. کلی باهاشون حرف رد. بعد هم برای اینکه من ناراحت نشم به خونواده من هم زنگ زد. با خواهرش که حرف میزد کلی حرصم گرفته بود. واااااااااااای نمیدونید چطوذی ادای این ادمای دلسوزو برای اونا در میاره. داشت بهش میگفت احتیاط کنید...مواطب باشید.. بعد هم کلی در مورد خواستگار خواهرش ازشون سوال کرد.

من که دیگه کاسه صبرم داشت لبریز میشد محکم ظرفا رو با سر وصدا می شستم. وقتی قطع کرد گفت کولرو روشن کن گفتم خودت بیا روشن کن مگه نمیبینی دستم بنده. گفت باشه چرا میزنی. بعد پرسید داری چی درست میکنی؟ منم با حرص گفتم خودمم نمیدونم.

خلاصه جاتون خالی دیشب یه دعوای درست و حسابی کردیم با هم. وقتی دید عصبانیم میگه تو چرا اینجروی هستی؟ من نمیتونم به خونوادم زنگ بزنم؟ گقت تو چرا اینقدر حسودی؟ منم گفتم جون تو به من توجهی نداری ..بهش گفتم از صبح که بیرون رفتی با وجودی که میدونستی من ناراحتم یه زنگ بهم نزدی و الان هم اومدی شروع کردی این ور اون ور زنگ زدن.. مثل دیوونه هاشده بود..عصبی عصبی بود.. کلی دادو وبیداد کرد که همه همسایه ها میدونم خبر دار شدن..

منم تا میتونستم گریه میکردم.. چشتون روز بد نبینه... امیدوارم هیچ کس تو شرایط مثل من قرار نگیره.. شوهرم زود عصبی میشه... خدایااااااااااااا من چیکار کنم.... اصلا نمیتونم باهاش در مورد یه مساله حرف بزنم... یا باید کلا بیخیال بشم یا اینکه عصبانیتشو تحمل کنم...
تازه دیروز ادای این ادمایی که میخوان زنشونو بزنو در میاورد.. میدونم بالاخره یه روزی دستشو هم روم بلند میکنه... ولی اون روز دیکه من کنارش نخواهم بود...
التماسش کردم که اروم بشه.. بهش گفتم به این شب عزیز قسم مخورم اگه یه بار دیگه اینجوری عصبانی بشی خودت میدونی.. گفت منو تهدید نکن هر کاری دوست داری بکن..

خلاصه بعد از کلی گریه کردن اومد گفت اماده شو بریم حرم. به زور و از ترس اینکه دوباره عصبانی نشه اماده شدم رفتیم بیرون.
وقتی برگشتیم خیلی بهتر شده بود. اومد ازم معذرت خواهی کرد.
کمکم کنیددددددددد ... این اخلاق شوهرم داره زندگی ما رو نابود میکنه...
از کریه کردن و ار خود ضعف نشون دادن متنفرم.. دلم میخواد محکم باشم... اخه جرا من اینقدر به اون وابسته ام...چرااا...

سلام دوست عزیزازتون خواهش میکنم تو رو خدا به این رفتاراتون ادامه ندید اگ ادامه بدی بدترمیشه بخدا بدتر میشه میشه مث زندگی خودم عزیزم من از تاپیکات فهمیدم ک شوهرت دوست داره ولی اون از لحاظ شخصیتی اینطوریه مدلش اینه اینطور نیست ک بخاد از عمد یا اینک لج تو رو در بیاره این کارا رو کنه تازه شاید رفتارای تو براش عجیب باشه باور کن وقتی اون این رفتار ها رو نشون میده یک درصد هم ب این فکر نمیکنه ک داره توروعصبانی میکنه شما نباید مدام بش گیر بدی و عصبانی بشی وضعف نشون بد ی بلکه باید همواره دنبال راهکارهای مناسب برای جلب توجه اش باشی میدونم ک این قسمتش واقعن سخته ولی باور کن اگ تلاش کنی میشه و جواب میده بخدا میدونم واقعن تحمل این بی تفاوتیا سخته خودم اینا روکشیدم ک دارم میگم اخه شوهر خودم تقریبا تو این مدلاست البته شاید ن ب این شدت راستش شاید درست نباشه ک بگم اما دوای این جور مردا فقط بی محلی کردنه البته نه بی محلی با اخم و تخم و ترشرویی بی محلی با مهربونی یعنی خودتو ب ی چیزی سرگرم کن و زیا د درگیر اون نباش اگ ازت سوالی پرسید یا حرفی زد با مهربونی جوابشو بده مثلا مگ نمیگی تا میاد میره سراغ تلویزیون خب قبل اینکه اینکه اون بره سراغش تو برو بشین جلو تلویزیون یه فیلم کمدی بزار و شروع کن بلند بلند خندیدن بدون این ک ب اون توجه کنی انقدر خودتو غرق فیلم نشون بده ولی اگ اومد طرفت باش مهربون باش

اینجا که کلا خودتون مقصر بودید!!!!

اون با ارامش اومده خونه پای برنامه مورد علاقش و چون برای خواهرش خواستگار اومده بوده زنگ زده ببینه چه خبره

شما عصبی شدی کاسه بشقابو کوبیدی بهم ، جواب سربالا دادی بعدش که همسرت عصبی شده میگی من از دست این شوهر عصبی چیکار کنم؟؟؟

میگی میدونم یه روزی روم دست بلند میکنه ، بله با این بی مهارتی های شما ممکنه کارتون به جاهای باریکترم بکشه

شما اینجا مقاله هم میخونی؟ یا فقط درد دل میکنی؟

خواهر خوبم بهت پیشنهاد جدی میکنم دی وی دی تصویری خانواده موفق دکتر شاهین فرهنگو بخر بشینید همراه همسرتون با هم هفته ای شده نیم ساعت گوش بدید

و این گوش دادن با هدف تغییر در رفتار خودتون باشه نه وادار کردن همسرتون به قبول اشتباهات و تغیر ایشون.




*********
تازه واسه دل شما بلافاصله با خانواده شما هم صحبت کرده که دلیلی نداشت بلافاصله این کارو بکنه

حالا که این کارو کرده به جای اینکه کارشو بزرگ نشون بدی که بیشتر این حرکتو تکرار کنه خودتو حسود و بخیل و قدرناشناس نشون دادی؟؟؟

میتونستی بگی اه به مامانم اینا زنگ زدی؟؟ (تعجب و خوشحالی) اتفاقا مامانم صبح میگفت دلشش واست تنگ شده خیلی خوشحال میشه بهش زنگ میزنی خدا خیرت بده

سلام نارجيس عزيز
راستش با خوندن متن هات بسيار شوكه شدم. فكر مي كنم بيشتر از اينكه خودت از صحبت كردن وحشت داشته باشي همسرت اين ترسو داره! در واقع من اصلا متوجه نشدم علت اين دعواها واقعا چيه؟! فكر نمي كني داري مردي رو كه بهت علاقه داره از بين مي بري؟
همسرت از حرف زدن باهات اجتناب ميكنه چون هر بار كه بخواي موضوعي رو پيش بكشي همش دلخوري، بحث، و در نهايت دعوا. چيزي كه مي خواي به همسرت ثابت كني اينه كه تو مرد لايقي نيستي و تو مردي نيستي كه بتوني منو خوشحال كني. با دوتا جمله كاملا راحت تمام تلاش هايي كه براي زندگيتون ميكنه رو نابود مي كني، به همين راحتي. خب كدوم آدمي علاقه داره بارها و بارها بشنوه كه توانايي هاش كمه و در واقع عرضه نداره؟؟؟ اگه خودت باشي دوست داري با چنين فردي سر صحبت رو باز كني؟

لطفا همسرت رو از خودت فراري نده. من به عنوان يك زن درك مي كنم كه حرف حسابت چيه و فقط به ذره اي توجه نياز داري ولي تو عملا به طرز خيلي بدي داري اين رو مخابره مي كني.
در مورد تفاوت فكري زن و مرد مطالعه ت رو ببر بالاتر. سعي كن چيزي كه از همسرت انتظار داري مستقيم ازش بخواي. من اگه دلم بخواد الان همسرم بغلم كنه كاملا صريح بهش مي گم بغلم كن! صبر نمي كنم تا ببينم خودش ذهن منو مي تونه بخونه يا نه! چون اون يه مرده ديدش با من فرق داره. اون لحظه كه من اين حرفو ميزنم و بعدش اون منو بغل مي كنه من هم كلي ابراز علاقه و ذوق نشون ميدم از اين كارش. اون هم به مرور مي فهمه كه با اين كار چه روحيه خوبي به من ميده، بنابراين حتما تكرارش ميكنه. حالا فكر كن من بخوام هي غر بزنم كه چرا بغلم نميكني حواست به نيست!! ازم فرارررررر مي كنه اونم با ده تا پا!

مسلما تو كه دوست نداري همسرت رو از خودت دورتر كني؟ يكم راجع به مهارت هاي ارتباطي بيشتر مطالعه كن عزيزم.

مرسی از همه دوستان به خاطر راهنمایی های مفیدتون.

تا جد زیادی چیزایی که گفتینو رعایت کردم. دارم سعی میکنم نسیت به خانوادش دیدمو عوض کنم و خوش بین باشم به همه چیز..

ولی مشکل اصلی من اینه که ما نمیتونیم مثل دو تا ادم در مورد مسائل زندگیمون و در مورد چیزهایی که اخلاف نظر داریم با هم جرف بزنیم..

مثلا بدون اینکه با من مشورت کنه تصمیم گرفته بعد از بیست روز که امتحان من تموم میشه بریم شیراز (پش خانوادش) و این در حالی بود که من خودم هم برای اون موقع برنامه دیگه ای داشتم.

خوب این تفاوت طبیعیه. ولی مشکل اینه که اون میخواد نظرشو به هر شکل ممکن به نظز من ترجیخ بده . حالا چه با داد و بیداد چه با کم محلی. قهر و هر چیر دیگه..

وقتی حرفشو میزنه اصلا نمیذاره من حرف بزنم... فقط بلده صداشو ببره بالا چون میدونه من میترسم وچیزی نمیگم... بعد هم که میبینه من شدیدا مخالفم میگه الان حوصله ندارم باهات بحث کنم و میره سراغ کار خودش...

بعد من میمونم و دنیای غم و اندوه من. مجبور شدم برم بیرون تنهایی گریه کنم...چون وقتی میبینه من خیلی ناراحتم بدتر میشه....

اخه چرا ما نمیتونیم مثل دو تا ادم با هم حرف بزنیم... و در نهایت به نتیجه دلخواه مورد توافق هم دو برسیم..

این مساله چیزیه که از اول ازدواجمون باهاش درگیر بودیم... محصوصا در مورد اینکه کجا بریم و کی بریم و کی برگیردیم..

امروز گفت چون اون سری رفتیم خونه مامانت اینا و 4 روز موندیم الان هم باید بریم شیراز 4 روز بمونیم...
گفتم باشه میریم ولی به وفتش...
فورا خانواده ها رو تو درگیری باهم مقایسه میکنه.. اون سری باهاش جرف زدم گفتم بیا همیشه با شرایط بریم جلو. کفتم هیچ وقت شرایط مختلف را با هم مقایسه نکنیم ولی باز الان شده همو اش و همون کاسه.

ار همه بدتر حالت های عصبی اونه که دیوونم میکنه.... وبعدش تا خودم کوتاه نیام فایده نداره....جون فقط باعث میشه من خودخوری کنم.... چیکار کنم که بفهمه برای اینکه بحث بینمون پیش نیاد نبااااااااااااید صداشو بالا ببره..

وااای خدایا دارم دیوونه میشم از دست کارهاش.
لطفاااااااااااا کمک کنید.



ولی فکر میکنه باید حرف حرف خدوش باشه..

سلام نرجس خانممبه شوهرت و اخلاقی که داره حسودیم شد!بد نکن با زندگیتتازه ازدواج کردیاکثر مردها تو اوایل زندگی دوست دارن مرد بودنشون را با کرسی نشوندن حرفشون نشون بدنچون اینطور یاد گرفتن! قدیما با کتک زدناون لوس بازی و قهرها و نازها که تو فیلم های ما متاسفانه نشون میدن الکی:-)همش همون مال فیلمها ستتو زندگی واقعی این بیشتر زنه که باید مهارت داشته باشه و ضعیف نباشهصبر داشته باشهمن اهل نصیحت نیستمولی طبق تجربیات میگمشوهرت تا ی مدت نازتو می‌کشه ولیبعدا ورق برمیگردهانقدر باهاش بحث نکناینکه میاد ازت معذرت خواهی میکنهبیرون میبرت! نشون میده چقدر دوست دارهبد نکن با زندگیتخیلی حسرت ی نگاه محبت آمیز را میکشنیعنی چی بهم از صبح بهم زنگ نزدبعد به خانواده ش زنگ زدوای بریز دور این چیزای بی ارزشومردی که به خخانواده خودش اهمیت میدهحتما حتما به زن و بچش هم اهمیت میدهوای چه شوهر نازنینی که حال خانوادهتو را هم پرسیدهبا وجود نشون دادن عصبانیتت!!اگر مرد بدی بود ۲ تا ناسزا هم بهت میگفتبه خدا کمتر مردی پیدا میشه با زنش تماس تلفنی داشته باشهاین وا زنها هستیم که شمارش میکنیم و چشم انتظار هستیمو هی ثانیه را میشماریم درحالیکه زمان برای مردهاانقدر جزیی نمیگذرهکمی مهارت و سیاست و تدبر خیلی میت

مرسی مامان آرشا به خاطر راهنماییتون.
خودم میدونم که شوهرم خصلت های خوب خیلی زیادی داره ولی من همونطور که تو تاپیک قبلیم گفتم هیچ وفت تو زندگی به یه زندگی معمولی بسنده نمیکنم.
من همیشه دنبال یه زندگی ایده آل هستم. یه زندگی که هر روز نسیت به روز قبل قشنگ تر و دوست داشتنی تر باشه. نه اینکه تکراری و عادی باشه.

من مشکلات خیلی از دوستان رو تو این سایت میخونم و واقعاااا براشون ناراحت میشم. چرا یه خانم باید به همسرش این اجازه را بده که خیلی راحت هر کاری خواست باهاش بکنه؟

اخه ما خانم ها تا کی میخوایم ارزش خودمونو بدونیمممممم؟ چرا اینقدر اعتماد به نفس خانمهای ایرانی باید پایین باشه؟

من اصلا به زندگی سوختن و ساختن اعتقاد ندارمم. من میگم زندگی با شوهر تا زمانی خوبه که بتونی به نیازهای خدت برسی. اگر قراره کسی تو زندگی با شوهرش به ابتدائی ترین خواسته هاش نرسه دیگه چه معنی داره بخوایم باهاش تحمل کنیم و زیر یه سقف باشیم.

مامان آرشا و دوستان دیگری که لطف کردین تاپیک منو خوندین. من الان حدود 7 ساله که با شوهرم از زمان نامزدی و عقد و عروسی رابطه دارم. 3 سال عقد بودیم و3 سال هم عروسی. تو این مدت هم تقریبااا تمام لحظه ها با هم بودیم. جز اینکه من این سال را برای تحصیل تو دکترا مجبور شدم تو شهر دیگه جدای از شوهرم باشم و خیلی کم تر همدیگه رو میدیدیم.

این دوری تجربه های زیادی به من داد. مخصوصا اینکه فهمیدم نباید شوهرمو برای مدت بیشتر از یک هفته تنها بذارم. اون هم جز برای ضرورت. اتفاقاتی بینمون افتاد که در نهایت فهمیدم مقصر خود من بودم که یک سال دور از اون بودم.

تمام اونهایی که تاپیک منو میخونن یخوام بگم مردهااا رو نبایددددددددد زیاد تنها گذاشت. من و شوهرم عاشقانه همدیگر رو دوست داشتیم و در واقع به پیشنهاد خود اون بود که من به شهر دیگه رفتم برای تحصیل.

هیچوفت از نبودن من در کنارش شکایتی نکرد ولی یکروز خودم قهمیدم که اون چه زجری میکشیده وقتی من نبودم. ولی چرا به من چیزی نگفت. چرا؟
من همیشه از اینکه اون بهم نمیگفت دوستت دارم یا نمیگفت دلم برات تنگ شده ازش ناراحت میشدم.
ت
ا همین الانش هم نفهمدیم چرا توی دوری شوهرم ابراز علاقه یا نمیکرد یا خیلی کم میکرد.
کم کم داشتیم به خاطر دوری به هم شک میکردیم. خیلی روزهای بدی بود ولی الان که اومدم تصمیم گرفتم دیگه به هیچ وجه شوهرمو تنها نذارم.

اون دوستم داره همه جوره. خیلی وقتا دلم لک میزنه یه دوستت دارم از زبونش بشنوم. ولی نمیگه. هر کس رفتار اونو با من میبینه میگه شوهرت خیلی هواتو داره. هرچی بخوام برام فراهم میکنه و دنبال خوشحال کردن منه.

ولی اخه چرا خیلی وقتا از گفتن یه دوستت دارم ساده دریع میکنه؟ اگه واقعا دوستم داره چرا نمیگه؟ وقتی بهش مستقیم میگم میگه تو میگی بدتر میشه. میگه تو چیزی نگو.

نمیدونم چرا اینقدر سخته براش.
فقط بعضی وقتا تو رابطه جنسی یکبار به زور اونم چون میفهمه من دوست دارم بهم میگه.

اخه من خیلی احساساتیم. باید چیکار کنم؟؟ دست خودش نیست. شوهرم تیپ شخصیتیش این مدلیه.
انسان کاملا منطقی. وقتی ازش ناراحتم باید با منطق براش توضیح بدم . اگر حرفم به نظرش منطقی نباشه عصبانی میشه.
شخصیت ما دو تا با هم فرق میکنه. لطفا بگین رفتی دو نفر از لحاظ شخصیتی با هم مشکل دارن باید چیکار کنن؟
اون تفریح و شادی مخصوصا با دیگران را دوست داره و من تو عالم احساس و دونفری بیرون رفتن و ..

مثلا دوست دارم شوهرم وقتی باهام حرف میزنه با صدای آروم حرف بزنه ولی تن صداش بلنده و تند تند حرف میزنه. کاملا برعکس من.
تازگیها دارم قرصهایی برای آرامش مصرف میکنم. به خدا همش بستگی به رفتار شوهرم داره. کلا شوهرم آدم عجول. استرسی. باهوش و تندیه. که کاملا با روحیات من تضاد داره.

میدونم تقاوت هایی بین زن و مرد هست و تا حدیش طبیعیه.
ولی من چطوری میتونم اینهمه تقاوت را به حداقل برسونم؟؟
ممنون میشم راهنمایی کنین.

واقعن ک مسخره است دوست داری بهت بگه دوست دارم؟خب خودت بگو تا اونم بگه چرا بزور ازش میخای؟یه استاد روانشنا.سی داشتیم ک میگفت وقتی میخای کسی رفتاری بات داشته باشه باید اول خودت اون رفتاررو انجام بدی؟برای تعییرمجیط باید اول خود را تغییر داد وقتی خودتو تغییر دادی محیط خودش خود بخود تغییرمیکنه
عزیزم منم شوهرم آدم فوق العاده منطقیه فقط منطقه ک توکل زندگیش حاکمه وحشتناک منطقیه اما من این اصل و براش بکاربردم جواب داد
اوایل ازدواجمون دقیقا همین مشکلات رو داشتم گاهی هم غر میزدم اما بعدها انقد خودم بش گفتم دوست دارم انقد بغلش وکردم،انقد بهش گفتم بغلم کن وقتی هم بغلم میکرد بش میگفتم آخیش تمام خستگی ام رفت بغل تو آروم ترین نقطه دنیاست و...
خلاصه انقد ازین چرت و پرتا گفتم ک دیگه این کاراشده جزو اصول زندگیمون و خودش اتوماتیک این کارارو انجام میده

سلام دوستان عزیز. مشکلی برام پیش اومده لطفا کمک کنید.

قراره یکی دو روز اینده بریم شیراز خونه پدرشوهرم.. خونه خانواده من هم تو شهر دیگه ایه. ما از هر دو دوریم.. مسیر طوریه که برای رفتن به شیراز از شهر خانواده من رد میشیم. (فرقش 200 کیلومتره. یه جورایی تو مسیرمونه)

من دو ماهیه خانوادمو ندیدم و دلم براشون تنگ شده ولی شوهرم رفته رو اون دنده و میگه چون سری قبل فقط رفتیم خونه مامانت اینا و شیراز نرفتیم الان هم نوبت شیرازه و نباید بریم پیش خانوادت...

واااای خدایااااااااا دیگه از این بجث ها خسته شدم... ما از اول زندگیمون تا الان سر اینکه کجا بریم و چند روز بمونیم همیشه با هم بحث و دعوا داشتیم.

خاوهدم تو عقده و خانواده شوهرش خیلی وقته میخوان خانواده من رو دعوت کنن ولی منتظرن تا ما بهشون خبر بدیم که ما هم باشیم تو مهمونی.. شوهرم گفت اگه رسیدیم میریم واگه نشد نمیریم... بیچاره مامانم یه کلمه گفته اگه بشه روز جمعه باشه تا بابا بتونه بیاد. (اخه سر کار میره و باید جمعه باشه) حالا شوهر من که اصلا سر کار نمیره حاضر نیست یه کمی برنامشو جلو عقب کنه تا روز جمعه بریم مهمونی (خونه خانواده شوهر خواهرم)

حتی من بهش گفتم باشه خونه مامانم اینا نمیریم ولی مهمونی رو بریم زشته.. و کلا یک روز وقت میبره..

ولی شوهر لحبااااز من میگه نه.. میگه جمعه باید شیراز باشیم (برا خواهرش قراره خواستگار بیاد) میگه جمعه باید اونجا باشیم تا خواستگاری حتما جمعه باشه...
اخه شما بگین برای کسی که قبلا خواستگاری اومد و الان فقط به خاطر ما دارن دوباره میان چه فرقی میکنه جمعه باشه یا یه روز دیگه..(تازه خواستگارهای خواهرش شیرازی هستن و اصلا مشکلی نداره روز دیگه ای باشه)

از دست شوهرم ناراحتم چون به تاره بهم میگه خانواده تو همیشه برای ما دردسر درست میکنن.... این حرفش خیللللللی برام گرون تموم شد.. بده که دلشون میخواد ما هم باشیم؟

من هم بهش گفتم خوب زنگ بزن بهشون بگو نمتونی بیای... اشکالی نداره اگه تو نمیای من خودم تنها میرم...

واااااااااای دوستای خوبم لطفا بگین چیکار کنم.... 6 ساله ما سر این مسائل با هم دعواااهای بدجور داشتیم.. دیگه خسته شدم.. اون نمیخواد قبول کنه که من یه زنم و احساسی و دلم زود به زود تنگ میشه..

اخه دلم میسوره میبینم جایی برن و من باهاشون نباشم.. کارم شده گریه کردن تو این مواقع..

من اینهمه دوری رو به خاطر درس شوهرم تحمل کردم ولی اون حاضر نیست یه کمی کوتاه بیاد وبه خاطر من قبول کنه..
بدبختی من اینه که نمیتونم باهاش درست حرف بزنم.. زود عصبانی میشه ومیگه نذاشتی به درسم برسم... یا میگه حالا یه کاریش میکنیم... خیلی عصبیه..

چرا کسی چیزی نمیگه؟
امروز تا الان کارم فقط بوده گریه کردن.. اون هر کاری بخواد میکنه.. میشناسمش...

حتی نمیتونم ناراحتیمو بهش نشون بدم.. داد میزنه که چت شده؟ انگار نمیدونه چی شده..

من میترسم باهاش برم دوباره تو جاده بحثمون بشه... سری قبل نزدیک بود تصادف کنیم...

]چرا ما زنها عادت داریم همه چیزو بحرانی کنیم و هم خودمونو زجر بدیم هم همسرمونو هم زندگیمونو تلخ کنیم؟؟؟

خوب برا من یکی خیلی جالب بود که شما هنوز بعد این مدت که از ازدواجتون میگذره این قضیه رو نتونستید حل کنید
همونطوری که شما دوس داری بری خونوادتو ببینی همسرتم دوس داره اصلا بحث علاقم نباشه بحث غرور که هست؟؟؟

میشه بگی چرا دفعه ی قبلی که برگشتید نرفتید به خونواده ی همسرتون سر بزنید؟؟؟

فکر نمیکنی این منو تویی رو شاید قسمتیشو خودت ایجاد کرده باشی؟؟

منظورم اینه شاید خودت یه جاهایی سعی کردی خونوادشو نادیده بگیری و اهمیت ندادی که همونقدر تو خونواده خودتو میخوای اونم میخواد و اونم الان داره لج میکنه

ما اوایل ازدواجمون خونواده ی همسرم نمیذاشتن مابریم خونشون و همسرم ازین قضیه ناراحت بود من برای اینکه همسرم ناراحت نشه و برای اینکه وقتی میریم شهرمون دلش بیشتر تنگ نشه و جلوی خونوادم خجالت نکشه یک سالو چند ماه اصلا برنگشتیم شهرمون حساب کن من یکسال و نیم نرفتم شهرمون فقط بخاطر همسرم

الانم که قبول کردن بهشون سر بزنیم با اینکه اصلا ازمون خوششون نمیاد و بهمون اصلا رو نمیدن اما ما هروقت رفتیم شهرمون روزارو تقسیم کردیم به طورمساوی حتی اگه یه بار از راه رسیده رفتیم خونه ی پدرم دفعه ی بعد رفتیم خونه ی اونا

حتی یکبار نشده همسرم معترض باشه و خونه ی ما و تو بکنه

یه ذره بهتره فکر کنی ببینی چرا همسرت لج میکنه به جای اینکه همش گریه کنی

مردا یه زبون خاص دارن که همه ی زنا اگه میخوان بامردشون ارتباط خوبی داشته باشن باید یادش بگیرن درست مثل زبون بچه ها که کامل با ادم بزرگا فرق میکنه

تو ادبیات مردا باید..مجبوری...گریه زاری...جنگ و دعوا...لجبازی کردن برا رسیدن به هدف...و خیلی چیزهای دیگه مساوی با اینه بیا حالمو بگیر و لج کن باهام

اما اگه اومدی از موضع مظلومی و از موضع خواهش و هرچی تو بگی و بخاطر تو وبخاطر دل من و این چیزا رفتار کردی مثل موم تو دستت نرم میشن و فرم میگیرن

ما زنها ولی همیشه اول دعوا میکنیمو طرفمونو تحت فشار میذاریم بعد که افتاد رو دنده لج تازه از موضع ضعف در میایمو گریه میکنیم کلا کارمون بر عکسه

باور کن من با همین طرز برخورد با همسرم کاری کردم که اینجور مواقع کلی باهم تعارف میکنیم که نه بریم خونه ی شما اون میگه نه بریم خونه ی شما دیگه دعوا کردن سر همچین چیزایی خیلی عجیبه

- - - Updated - - -

و البته بچه گانه

ما زنها همیشه به جای اینکه دکمه استاپ تحریک همسرمونو بزنیم دکمه استارتشو میزنیم

و متاسفانه نمیدونیم که هرچقدر خوب بلد باشیم دعوا کنیمو داد بزنیمو تحت فشارشون بذاریم اونا از ما بهترشو بلدن پس لطفا پا نکنید تو کفش مردا

از در سیاستو زنونگی وارد شید کاری بکنید که اونا خودشون داوطلب بشن به حرف دلتون گوش بدن و اگه اینکارو نکردن دچار عذاب وجدان بشن و احساس کنن که در حقتون مردونگی نکردن

وقتی لجشونو در بیارید حس میکنن یه مرد روبروشونه چون شما مردونه رفتار کردید حس مردانشون بهشون میگه حالشو بگیر و بهش بفهمون که مردی و حرفت یکیه

ولی وقتی زن شدی در برابرشون اونوقت مردانگیشون اجازه نمیده باهات کل کل کنن و اذیتت کنن چون اونجوری پیش خودشون و با دست خودشون اقتدارشونو از دست دادن

خانوم گل پا روی دم شیر زندگیت نذار که هرچقدرم زرنگ باشی در برابر شیر محکوم به شکستی

مردا رو باید با زبون نرم کنی بعد که ملکه شدی شیرم میتونه در برابرت اهو بشه

همسر من کلا ادم ارومیه ولی کافیه یه ذره دکمه ی استارتشو بزنم و طوری رفتار کنم که مثلا میخوام ندیدت بگیرم یا میخوام مجبور به کاریت بکنم دیگه تمومه همچین برام شاخ میشه که باورم نمیشه

اما برعکس هروقت از در خواهش و لوس شدنو مظلومی وارد شدم از خواسته ی خودش کاملا اگاهانه بخاطر من گذشته کلیم کیف کرده که دل منو با کارش به دست اورده

اقتدار همسرتونو نشکنید اون با این لجبازی فقط میخواد بگه من تعیین تکلیف میکنم نه تو
میخواد بگه منم برا خونوادم ارزش قائلم میخواد بگه فکر نکن نمیتونم حال تورو بگیرم

من که فکر میکنم با یه ذره تغییر موضع و لحن براحتی کار خودتو پیش میبری

خانم sahar67 شما چقدر خوب راهنمایی میکنید واقعن حرفاتون قشنگه بله واقعن حق با شماست اینایی ک میگین واقعن درسته و جواب میده فقط یه سوال ازتون دارم به نظرتون شوهر من هم بالاخره یه روزی کوتاه میاد و با مادرم آشتی میکنه؟من به حرفش گوش دادم الان سه ماهه ک ن مادرم رو دیدم نه صداشو شنیدم نه حق دارم برم خونش الانم نزدیکای زایمانه و تا چن روزه دیگه منم مادر میشم ولی اجازه ندارم مادرم رو بخام ک بالا سرم باشه آخرین باری ک با همسرم سعی کردم حرف بزنم آب پاکی رو رو دستم ریخت و گفت اگ یه زمانی بفهمم رفتی سمتش یا بهش زنگ زدی دیگه هیچ راه برگشتی ب این زندگی نداری منم از ترسم هیچ وقت سمتش نرفتم البته اینم بگم ک خودمم هنوز قدرت رویارویی با مادرم رو ندارم و یه جورایی ازش دلخورم
نارجیس جان عزیز شمام بیا و بزرگواری کن و ایندفه رو کوتاه بیا ببین آدمای با شرایط بدتر از تو هم هستن حداقل تو میتونی آزادانه به مادرت زنگ بزنی و میدونی بالاخره یروزی میتونی بهشون سر بزنی اما من چی بگم ک تا آخر عمرم ازین نعمت محرومم و حتی نباید فکرش رو بکنم خودت رو چن لحظه جای من بزار و بگو چ حسی خواهی داشت؟

مزسی سحر عزیز. حرفهات کاملااا درسته. خودم امتحان کردم وقتایی که خودمو براش لوس میکنم و ازش خواهش میکنم تاثیر خیلی بهتری داره.
من حداقل میدونم که این مساله بحث برانگیزو باید وقت مناسبی مطرحش کنم. امروز هم چون مامانم تلفنی از شوهرم پرسید که کی میاین اون هم برای اینکه جوابی داده باشه گفت ما اول میریم شیراز و معلوم نیست کی بتونیم بیایم. در واقع این حرف اون به مادرم باعث شد که من بهش بگم چرا بدون اینکه با هم مشورت کرده باشیم این حرفو به مامانم زد.

در مرود این مساله باید به مامانم بگم که در مورد رفت و امدها از اون چیزی نپرسن تا من خودم با قلق شوهرم اول باهاش حرف بزنم بعد خودم اونا رو در جریان بذارم . نظرتون چیه؟

سخر جان من میدونم مشکل شوهر من اینه که میترسه از طرف خانوادش محکوم به زز بشه. یکبار که خونه خودمون بودیم و داشتم با عمه اش تلفنی صحبت میکردم در جوابش که پرسید الان کجایین. گفتم پیش مامانم اینا. نمیدونی شوهرم چقدر عصبانی شده بود. مبگفت اخه چه لزومی داشت به اونا بگی ما اینجاییم. من خیلی ناراحت شدم.

اصلا وقتی خونه مامانم اینا هستیم انگار مییترسه به اونها بگه ما اینجاییم. نمیدونم چرا اینجورین اونا.

امروز عصر قبل از بیرون رفتن بهش گفتم هیچ جای دیگه غیر از شیراز نمیریم.. چون قبلش بهم گفته بود به مامانم زنگ مبزنم ببینم مهموناشون کی میخوان بیان (در واقع میخواست با مامانش مشورت کنه).

اصلا الان جتی اگه قبول کنه بریم پیش خانواده من دیگه برام ارزشی نداره. چون امروز من حالم خیلی بد بود و اون چندان توجهی نکرد..

اصلا نمیدونم وقتی اومد خونه باهاش چطوری برخورد کنممممممم

بچه ها یک ساعت دیگه شوهرم میاد لطفا بگین من چه رفتاری تو این شرایط داشته باشم تا درست باشه؟

هر چی گفت قبول کنم؟ اگه قبول کنم باعث میشه دفعه بعد هم فکر کنه حرف حرف خودشه..

با دل خودم چیگار کنم که ازش ناراحتممم

ولی میدونم اگه الان بیاد و ببینه من هنور ناراحتم عصبانی میشه ومیگه این چه وضعشه همش آبغوره میگیزی...

خدایا کمکم کن... دلم نمیخواد بریم مسافرتی که توش فقط بحث و دعوا باشه.
تاره اونجا که میریم اول بجث ها و وناراجتی هاست..چرا به مامانم کمک نکردی؟ چرا اونجا خندیدی؟ چرا چپ به مامانم نگاه کردی؟ چرا چای درست نکردی؟؟

برام دعا کنید خواهش میکنم... دعا کنید زیاد بخثمون نشه اونجااااااااااااااااا:54:

دلم برای مامانم تنگ شده .. تصمبم دارم بعد از شیراز خودم تنهایی برم بهشون سر بزنم .. شوهرم خواست بیاد نخواست هم نیاد.... دیگه کاری بهش ندارممممممممممممممم:54:

الان همسرتون افتادن روی دور لجبازی ، پس حرف زدن و منطق زیاد کارساز نیست.

بنظرم خیلی محترمانه و آروم و کمی احساساتی باهاشون صحبت کن، بهشون بگو راستش دلم برای مادر و پدرم خیلی تنگ شده، خیلی هم دوست داشتم به خاطر بزرگتر بودنشون احترامی برای حرفشون قائل میشدیم و اگر مشکل خاصی نداشتیم مهمونی و میرفتیم ، اما زندگیم هم دوست دارم و بنظرم مسئله ای نیست که بخوام به خاطرش با همسر عزیزم بحث کنم و اوقات خودم و همسرم و تلخ کنم، ما برای آرامش خودمون به پدر و مادرمون سر میزنیم و میخواهیم یک مسافرت وتفریحی هم داشته باشیم پس بنظرم اصلا درست نیست من بخوام این مسافرت به کام خودم و شوهرم تلخ کنم و دوست هم ندارم این اتفاق بیوفته ، بنابراین باشه هرجور که همسرم تصمیم میگیره من هم راضیم و مطمعنم دلتنگی من برای خانواده ام برای همسرم مهمه و خودش یک زمانی و به رفتن پیش پدر و مادر من هم اختصاص میده.:72:

اگر بتونی این حرفا و در یک نامه هم بنویسی با یک شاخه گل رز براشون بذاری جایی که حتما بخونند بنظرم خیلی بهتره چون وقتی حرف میزنی هم ممکنه فراموش کنی هم ممکنه تو حرفت بپرند و نذارند حرفت و کامل بزنی.

اینطوری حتی اگر هم همسرت بازهم تصمیم گرفتن خونه مادر پدر شما نروند ، بازم بنظرم شما درستترین کار و کردید اولا این احساس و به همسرتون منتقل کردید که علاوه بر دلتنگیتون برای پدر و مادرتون اما به تصمیمات همسرتون در زندگی احترام میذاری.یجورایی بهشون اعتبار و ارزش دادی.

دوم اینکه این قدرشناسی و فداکاری شما همیشه ته ذهنشون میمونه، مطمعن باشید یک زمانی پاسخ خوبی از اینکارتون دریافت میکنید.

سعی کنید اگر تاثیر گذار بود و یک روز یا حتی یک ساعت هم بردنتون خونه مادر پدرتون ، وانمود کنید خیلی خوشحال و ذوق زده شدید و ازشون تشکر کنید.

من بهتون حق میدم که شما هم انسان هستید و دل دارید و حق دارید پدر و مادرتون و ببینید من هم هیچوقت نفهمیدم چطور برخی آقایون به خودشون اجازه میدهند یک خانم از دیدن پدر و مادرش محروم میکنند ، ولی دیگه انتخابیست که صورت گرفته و بحث و دعوا هم متاسفانه نتیجه بخش نخواهد بود تازه آرامش خود آدم هم از بین میبره و هرچیم شما بحث بیشتری بکنید بخوای از در منطق حرف خودتون و بزنید ایشون بدتر از موضع قدرت وارد میشوند و شرایط و برای شما سختتر خواهند کرد.

بهترین راهش همینه که بهشون ثابت کنید قدرت و تصمیم گیری برعهده ایشون هست و شما هم تابع ایشون هستید اینطوری شما هم به خواسته دلتون میرسید آرامشتون هم از بین نمیره. بنظرم همونطور که میگویند خانم ها فقط محبت نیاز دارند ، بنظر من آقایون هم فقط قدرت نیاز دارند همین که بهشون ثابت بشه شما حرفشون و گوش میدید و ایشون تصمیم گیرنده هستند براشون کافیه. یکمی فقط از خودگذشتگی میخواد.همین

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارجیس

مزسی سحر عزیز. حرفهات کاملااا درسته. خودم امتحان کردم وقتایی که خودمو براش لوس میکنم و ازش خواهش میکنم تاثیر خیلی بهتری داره.
من حداقل میدونم که این مساله بحث برانگیزو باید وقت مناسبی مطرحش کنم. امروز هم چون مامانم تلفنی از شوهرم پرسید که کی میاین اون هم برای اینکه جوابی داده باشه گفت ما اول میریم شیراز و معلوم نیست کی بتونیم بیایم. در واقع این حرف اون به مادرم باعث شد که من بهش بگم چرا بدون اینکه با هم مشورت کرده باشیم این حرفو به مامانم زد.

در مرود این مساله باید به مامانم بگم که در مورد رفت و امدها از اون چیزی نپرسن تا من خودم با قلق شوهرم اول باهاش حرف بزنم بعد خودم اونا رو در جریان بذارم . نظرتون چیه؟

سخر جان من میدونم مشکل شوهر من اینه که میترسه از طرف خانوادش محکوم به زز بشه. یکبار که خونه خودمون بودیم و داشتم با عمه اش تلفنی صحبت میکردم در جوابش که پرسید الان کجایین. گفتم پیش مامانم اینا. نمیدونی شوهرم چقدر عصبانی شده بود. مبگفت اخه چه لزومی داشت به اونا بگی ما اینجاییم. من خیلی ناراحت شدم.

اصلا وقتی خونه مامانم اینا هستیم انگار مییترسه به اونها بگه ما اینجاییم. نمیدونم چرا اینجورین اونا.

امروز عصر قبل از بیرون رفتن بهش گفتم هیچ جای دیگه غیر از شیراز نمیریم.. چون قبلش بهم گفته بود به مامانم زنگ مبزنم ببینم مهموناشون کی میخوان بیان (در واقع میخواست با مامانش مشورت کنه).

اصلا الان جتی اگه قبول کنه بریم پیش خانواده من دیگه برام ارزشی نداره. چون امروز من حالم خیلی بد بود و اون چندان توجهی نکرد..

اصلا نمیدونم وقتی اومد خونه باهاش چطوری برخورد کنممممممم

بچه ها یک ساعت دیگه شوهرم میاد لطفا بگین من چه رفتاری تو این شرایط داشته باشم تا درست باشه؟

هر چی گفت قبول کنم؟ اگه قبول کنم باعث میشه دفعه بعد هم فکر کنه حرف حرف خودشه..

با دل خودم چیگار کنم که ازش ناراحتممم

ولی میدونم اگه الان بیاد و ببینه من هنور ناراحتم عصبانی میشه ومیگه این چه وضعشه همش آبغوره میگیزی...

خدایا کمکم کن... دلم نمیخواد بریم مسافرتی که توش فقط بحث و دعوا باشه.
تاره اونجا که میریم اول بجث ها و وناراجتی هاست..چرا به مامانم کمک نکردی؟ چرا اونجا خندیدی؟ چرا چپ به مامانم نگاه کردی؟ چرا چای درست نکردی؟؟

برام دعا کنید خواهش میکنم... دعا کنید زیاد بخثمون نشه اونجااااااااااااااااا:54:

دلم برای مامانم تنگ شده .. تصمبم دارم بعد از شیراز خودم تنهایی برم بهشون سر بزنم .. شوهرم خواست بیاد نخواست هم نیاد.... دیگه کاری بهش ندارممممممممممممممم:54:

---

خانمی الان پاشو برو پنجره و باز کن، کمی نفس عمیق بکش ، کمی به خودت و ذهنت استراحت بده.
یک نوشیدنی خنک هم خوبه ، یک نوشیدنی خنک برای خودت درست کن بخور.

حالا کمی آرومتر شدی ، کمی فکر کن ببین هم خودت هم همسرت دوست دارید یک مسافرتی داشته باشید که هم به خودت خوش بگذره هم همسرت.
اصلا آرامش همسرت هیچی ، آرامش خودت که برات مهم هست؟ خب همسرت همسفرت هستند پس اگر همسفر آروم و خوش اخلاقی نداشته باشی آرامش از شما هم سلب میشه.

پس دقت کن کاری نکنی که آرامش همسفرت بهم بخوره :18:

الان که برگشتند بعد از اینکه قشنگ ازشون پذیرایی کردی ، از همون نوشیدنی خنکی که برای خودت درست کردی برای ایشون هم درست کن :18:یا براشون کمی میوه پوست بکن.

بعد از اون بهشون بگو خیلی فکر کردی و تصمیم گرفتی تو این مسافرت به هردوتون خوش بگذره ، با اینکه خیلی دلتنگ خانواده ات هستی ولی اگر صلاح نیست باشه نریم من هم تابع تصمیم و نظر شما هستم، آرامش خودم و همسرم برام از هرچیزی مهمتره!

اینطوری باور کن ، هم شما پیروز شدی هم شما احساس بهتری خواهی داشت الان فکر میکنی همش باید هرچی ایشون میگند گوش کنی انگار شما انسان نیستی دل نداری.
ایشونم که لجبازتر از شما.
خب دو تا من و لجباز به جون هم بیوفتن دیگه چه مسافرتی میشه؟ همون بهتر که نرید.
تازه دقت کن دارید میرید خونه خانواده شوهر ، شوهرت ازت دلخور باشه اونجا بدتر باهات رفتار میکنه و خودت هم احساس بدتری خواهی داشت پس بهتره رفتاری داشته باشی که شوهرت پیش خانواده اش تحقیرت نکنه بدتر بیشتر هوای همسرش و داشته باشه.

ببین با لجبازی واقعا هیچکاری درست نمیشه، بدتر میشه! سعی کن با محبت و مهربونی و سیاست حرفت و بزنی .



همسرت از سنگ که نیستند انسانند، همین که بهشون بگی دلت برای خانواده ات تنگ شده ولی حاضری به تصمیمات همسرت احترام بذاری خیلی تاثیر گذاره! بشرطی که واقعی باشه و به این شرط این حرف و نزنی که تاثیر بذاره و ایشو ن هم ببرنتون خونه پدر و مادرتون !
نه واقعا همسرت و با این تصمیمت شرمنده کن! نشون بده واقعا آرامش خود و همسرت و تصمیم ایشون برات خیلی مهمه و بهشون احترام میذاری.

اونجا هم که رفتی حتی اگر پیش خانواده ات نرفتید ناراحتیت و نشون نده همون عروسی باش که انتظار دارند باشی.

اگرم مادرت باهات تماس گرفتن جلوی همسرت حتی خانواده اشون به مادرت هم بگو ، راستش مامانی دلم براتون خیلی تنگ شده ولی هرچی همسرم تصمیم بگیرند، حتما تمام تلاششون و میکنند که به شما هم سر بزنیم.

اینطوری با این حرفت ارزش و احترام همسرت حتی جلوی خانواده اشون و خودشون و خانواده خودتون بالا بردی و نشون دادی چقدر تصمیمات همسرت برات مهمه.

وقتی همسرت دوست دارند اینطوری بهشون اعتبار بدی خب بده! شما ایشون و اینطوری خوشحال کن تا همسرتون هم به خوشحال کردن شما فکر کنند.

سلام

کاش یکی از اون پستهایی که در تاپیکهای بقیه می نویسی برای خودت می نوشتی.
به همه خوب راهنمایی می دی، به خودت که می رسه هوار هوار می کنی
( نمی دونم چرا احساس می کنم توی تاپیکت یکی داره داد می زنه. شاید به خاطر اون کلمه وحشت در عنوانش هست. شایدم استرس زیادی که توی پستهات منتقل می کنی )


1- دو ماه پیش خونه مادرت رفتید اما خونه مادرشوهر نرفتید (در صورتی که اگر دو روز هم رفتید سفر می شد یک روز اینور و یک روز اونور باشید)

2- خانواده شوهر خواهرت می خوان دعوتتون کنند
خیلی وقته یعنی چی؟ از دو ماه پیش تا حالا می شه خیلی وقت؟
آرامش و زندگیت را به هم ریختی که یه مهمونی مادرشوهر خواهرت می خوای بری؟

خیلی محترمانه بهشون بگو شما مهمونیتون را بدین و دعوتتون را بکنید، ما هم اگر برامون جور بود می آییم اگر نشد عذر می خوایم. بذار اونا برنامه و زندگیشون را داشته باشند، شما هم احترامت سرجاش باشه ( اختلاف شما و شوهرت تا خونه مادرشوهر خواهرت هم نرسه !!!! ) و شوهرت هم از احترامی که براش قائلی و آرامشی که براش فراهم کردی خوشحال باشه (مطمئنا وقتی راضی باشه خودش جورش می کنه که برید)

3- برای خواهر شوهرت داره خواستگار می آد و به قول خودت بخاطر شما انداختن جمعه. بعد خیلی بامزه می گی حالا مهمه؟ چی می شه ما نباشیم؟ اصلا چرا جمعه می آن دوشنبه نمی آن و ....... واقعا حضور برادر در خواستگاری خواهرش مهم تره، یا حضور شما در مهمانی مادرشوهر خواهرتون؟ به نظرت خواستگاری که با انواع و اقسام استرسها و بالا و پایینها تنظیمش می کنن را می شه گوشی را برداری بگی ببخشید دوشنبه بیایین ما حواسمون نبود گفتیم جمعه !

اهمیت مراسم خانواده شوهرت بیشتره
دفعه قبل هم خونه مادرشوهرت نرفتید
خیلی زیاد هم کولی بازی در می آری و اعصاب خورد می کنی.
من جای شوهرت بودم .....

هر دوتای این مراسم را می شه به راحتی رفت
فقط اگر شما یه کم کمتر غر می زدی
واقع بین تر بودی.

سلام به دوستای خوبم مخصوصا دختر بیخیال و شیدای عزیز به خاطر حرفهای خیلی خوبشون.

دختر بیخیال عزیز باید بگم دیروز به محض خوندن جوابی که داده بودی اون نامه رو نوشتم و امروز صبح بهش دادم.. شوهرم گفت کار خوبی کردی که نامه نوشتی و به من گقت تو خیلی ذهنتو درگیر این مساله کردی.. و گفت من تلاشمو میکنم..
واقعا ازت ممنونم که نشون دادی کارم اشتباه بوده.. ایراد من اینه که خیلی کم تحمل و لحبازم و اگر ببینم شوهرم حرفی رو بر خلاف نظرم میزنه منم لحبازیمو ادامه میدم. در حالی که باید تو این شرایط بگم بااااشه هر چی شما میگی.. (یکم سخته ولی باید روش کار کنم)

دوست خوبم شیدا جان ممنونم که به تاپیکم سر زدی.. اتفاقا خودم هم گاهی به این موضوع فکر کردم که همبشه برای زندگی دیگران راهکار میدم ولی برای خودم اونقدری که باید نمیتونم موفق باشم...

نه عزیزم اونقدرها هم من بی انصاف نیستم. سری قبل اصلا قرار بر سر زدن به خانواده من نبود بلکه چون من شهر دیگه ای برای تحصیل بودم و شوهرم شهر دیگه و نمیتونستم راه زیادی برای دیدن شوهرم برم تصمیم بر این شد که من برم پیش مامانم اینا و اگر شوهرم تونست بیاد اونجا همو ببینیم.. ولی شوهرم این دیدار ما رو اینجور برداشت میکنه که ما رفتیم خونه مامان بابای تو سری قبل در صورتی که اگر میخواستیم جای دیگه بریم اصلاااا شوهرم وقت نداشت وباید زودتر برمیگشت و من اصلااا با رفتن به خونه اونها مشکل که ندارم اتفاقا گاهی پیشنهاد میدم که بریم یک ماهی بمونیم ولی شوهرم بیشتر از سه روز نمیتونه جایی بمونه و باید زود برگرده مشهد به کارهاش برسه...

در مورد خواستگار خواهر شوهرم هم باید بگم اونا یکبار برای خواستگاری اومدن و شوهرم با هواپیما یک روزه به تنهایی رفت اونجا. (چون خرج پرواز زیاد میشد من نرفتم) و خواستگاری به اون معنا در کار نیست فقط میشه گفت یه مراسم برای آشنایی بیشتر .. با همه این وجود من اصلاااا مخالفت نمیکنم و اتفاقا به شوهرم میگم وظیفمونه که بریم و باید اونجا باشیم... اصلا هم روز مشخصی رو تعیین نکردن .. فقط منتظرن هر موفع ما رفتیم اونها هم بیان خونشون...

خانواده شوهر خواهرم خیلی وقته میخوان کل خانواده ما رو دعوت کنن .. من خودم تا جالا خونشون نرفتم... سری قبل که مامانم اینا برای آشنایی و تجقیقات رفتن چون شوهرم گفت نمیتونیم بریم منم حرفی نزدم و نرفتیم ولی از موقعی که عقد کردن گفتن میخوایم همه رو دعوت کنیم و منتظرن هر موقعی که ما بگیم میایم اونا هم همونموفع بقیه رو دعوت کنن..

از همه اینا گذشته من دلم میخواد اونجا باشم.. همه اونجا خواهند بود .. من غصه میخورم اگه نباشم..

با همه اینها از اونجایی که زندگی خودم رو از همه چیز بیشتر دوست دارم و با توجه به حرفهای دوستان خوبم نامه ای برای شوهرم نوشتم و اولش مغذرت خواهی کردم به خاطر گریه های دیروزم و بهش گفتم که بیشتر اون گریه هام به خاطر دلتنگی برای خانوام بوده و اینکه بهش گفتم با تمام این وجود چون زندگیمو از همه چیز بیشتر دوست دارم پس هر چی همسرم بگه من هم قبول میکنم..

شیدای عزیز... من دارم تمام تلاشمو میکنم که به زندگیم زنگ و بوی خوشبختی به معنای واقعی بدم... متاسفانه شوهرم با وجود اینکه ادم خوبیه ولی درکش از زندگی متاهلی کمی پایینه.. درسته که من دارم تلاش میکنم ولی یه جاهایی باید اون هم بخواد و همراه من باشه و یه جاهایی جس میکنم به تنهایی کم میارم.. مخصوصا اینکه ما دو تا کاملااا از نظر نیازهای عاطفی با هم متفاوتیم و این چیزیه که شوهرم هیچ مشکلی باهاش نداره .. گریه کردنای من تا حدی نشون دهنده این احساسی بودن من هست... خدا نکنه شوهرم بهم بگه چرا این کارو کردی یا ازم ناراحت بشه.. فورااا بغض میکنم (دست خودم نیست. هرچند شوهرم هم به شیوه خیلی بدی بهم میگه چون اخلاقش کمی تنده بر خلاف من که اروم و احساسیم)

من به این نتیجه رسیدم که ادم تا تو شرایط نباشه نمیتونه خودشو نشون بده... راهکار رو دونستن تنها کافی نیست مهم اینه که بتونیم اونها رو تو زندکیمون پیاده کنیم...

اینم بگم وقتی نامه رو خوند کاملا عادی برخورد کرد انگار اتفاقی نیفتاده.. من خودم نیم ساعت بعد ازش پرسیدم نظرت چی بود که اون جوابو بهم داد.

در مورد حرفی که زد چیکار کنم؟ دیروز گفت خانواده تو همیشه برامون مشکل درست میکنن... چطور دلمو باهاش صاف کنم؟ یعنی دیروز که من اینهمه ناراحتی کشیدم و کریه کردم و اون با وجودی که تو خونه بود و تلاش نکرد از دلم در بیاره جق داشته؟ یعنی شوهرم هیچ مشکلی نداشته و من مقصر بودم؟ بهش نگم که رفتار دیروزش جالب نبوده؟

وقتی شش سال هست این موضوع را نتونستی حل کنی
و بین شما و همسرت هنوز بحث خونه مامانم خونه مامانت هست،
یه جای کارتون (مهارتهای ارتباطیتون) ایراد داره.

آقایون که می دونی ......
خودت باید درستش کنی.

نه منطق و دلیل و برهان جواب می ده (والد)
نه لجبازی و بچه بازی و قهر و گریه (کودک)
سیاست و درایت ! (رفتار بالغانه)

درود بانو نارجیس گرامی

نقل قول:

---

آقایون که می دونی ......

---

:97::97:
بانو شیدا باز فمنیست بازیت گل کرده :58::58:

با این حرفات موافقم کاملا:

نقل قول:

---

خیلی زیاد هم کولی بازی در می آری و اعصاب خورد می کنی.
من جای شوهرت بودم .....
فقط اگر شما یه کم کمتر غر می زدی
گریه کردنای من تا حدی نشون دهنده این احساسی بودن من هست... خدا نکنه شوهرم بهم بگه چرا این کارو کردی یا ازم ناراحت بشه.. فورااا بغض میکنم

---

ببخشید در مورد تایپیک شما مجبور هستم رک بنویسم قبلش اعلام کنم :72:

شما اگر زیباترین زن دنیا باشی و خوش قیافه ترین و خوشهیکلترین و تک دختر با یک بابای پولداری یا یه شغل خیلی بازم بنظر من بعنوان یک مرد برای زندگی به هیچ عنوان بدرد نمیخوری فقط روی اعصابی از اون زنهایی که مهارت بسیار زیادی دارن در اینکه شوهرشان را از کنار خودشان و زندگیشان فرار بدهند.
نق نق کردن
گریه کردن
غرغر زدن و گیر دادن
بحث کردن و لجبازی کردن
توهین به جایگاه و غرور مرد
شوهر را اولویت اول قرار ندادن
توهین به خانواده ایشون(مادر شوهر خواهرت مهمانیش ارجحیت داره به خواستگاری خواهرش)
اجازه دادن به خانوادت در دخالت در زندگیتان و تصمیم گیری هایی که برعهده مرد هست
و....
این مسائل فقط در همین تایپیک شما بماند بقیش چی میتواند باشد.
خلاصه بخوام بگم شوهرت خیلی آقاست قدرشو بدان :72: من اگر جای ایشون بودم همسرم اینگونه برخورد میکرد یه کامیون میگرفتم و با جهیزیه اش کامل میفرستادمش خانه پدرش باشه ور دل همانها خیلی بهتره.

عجله دارم باید برم ولی این را بدانید که مهدیه سادات دخترم 2سالشه جوری از قدرت احساساتی که درونش قرار داده شده این قدرت خداوندی استفاده میکنه که من بعنوان باباش بخدا سر ظهر توی آفتاب گرم باشه یا ساعت 12شب باشه چیزی بگه به حرفش گوش میدم و کاری داشته باشه انجام میدم در صورتی که برای خودم و همسرم اینکار را انجام نمیدم!!خدایی یعنی الان جوری خودشو لوس میکنه و قربون صدقم میره که هرچی بگه میگم چشم.یاد گرفته با آزمون خطا براش شرطی شده مثلا کاری بهش بگم انجام بده با ناز و ادا میگه چشششم یا چیزی بخواد میاد منو بوس میکنه و بغلم میکنه تا میام توی خانه میپره بغلم میکنه همش میگه بابای بخاطر اینکاراش دلم نمیاد دست خالی برم منزل.
دقت کن:
یعنی خدایی شما اگه همینکارهایی که مهدیه سادات 2ساله انجام میده را انجام بدی هرکاری بگی شوهرت برات میکنه.مردها همینن جلوی یک مرد شما باید زن باشی نه اینکه مردانه رفتار بکنی!!:81:
از احساسات زنانه برای بهبود شرایط زندگیت استفاده بیشتری کن با مردها منطقی رفتار نکنید لطفا (برای بار هزارم)نقطه ضعف مردان= احساسات و نقطه قوت بانوان= احساسات
پس از این قدرت خداوندی که در درون شما بعنوان یه زن نهفته شده به بهترین نحو استفاده کن.تعریف کردن از مرد هم جواب مبده یکم هم غلو کن قربان صدقش برو نازشو بخر غذایی که دوست داره براش درست کارهایی که دوست داره انجام بده کلی تحویلش بگیر اونوقت ببین چقدر تغییر میکنه رفتارش

سلام به همه دوستای خوبم. امیدوارم حال همتون خوب باشه. دوستان من از سفر برگشتم.. اول از همه از شیدا و خاله قزی واقعا تشکر میکنم..
شیدا جان بااهات موافقم.. مهارت های ارتباطی ما متاسفانه بسیار ضعیفه در خیلی موارد.

جناب خاله قزی به خاطر مطالب پرباری که گذاشتین ممنونم... الان که از سفر برگشتم قبل از خوندن تاپیک شما حس میکردم غرورم از بین رفته... ولی الان حس بهتری دارم.. اخه بذارین براتون تعریف کنم..

بعد از نوشتن اون نامه و اینکه تصمیم گرفتم هر چی شوهر جان دستور دادن من نه نگم.. برای همین نشستیم و یه تصمیمی که بیشترش نظر اون بود و من با وجود مخالفت کوتاه اومدم و بهش گفتم باشه موافقم حرکت کردیم.. اون میگفت هر طور شده بااااید جمعه خونشون باشیم تا به مراسم برسیم. (در حالی که همونطور که گفتم مراسم رو میشد کمی زمانش رو تغییر داد).. خلاصه ما از اینجا اول رفتیم خونه مادر شوهر خواهرم.. ظهر اونحا رسیدیم و بابام اینا عصر همون روز رسیدند.. ما تا 12 شب پیش اونا بودیم و ساعت 12 به سمت شیراز حرکت کردیم..(تا هر طور شده چند ساعت قبل از مراسم خودمونو برسونیم)..


ما 5 روز تمااااااااااام شیراز موندیم و حتی مراسم نامزدی خواهر شوهرم هم اونجا بودیم.. و تنها یک شب تو راه برگشت رفتیم یه سر به خانواده من زدیم... و من امروز ناراحتم از اینکه چرا نشد بیشتر پیششون میبودم...

الان ناراحتی من اینهاست:
اینکه این سری که من کوتاه اومدم نمیخوام شوهرم فکر کنه همیشه همینطوره و اون هر چی بگه همون میشه ... اخه شوهر من خودمختاره.. کلا هر کاری که خودش بخواد انجام میده و خیلی وقتا من جلوش پر پر هم بشم مهم نیست براش... الان با این اوصاف اون فکر نمیکنه که همیشه همین روندو در پیش بگیره؟ یعنی اون نظری بده و من همیشه موافقت کنم؟

دوم اینکه احساس میکنم غرورم از بین رفته.. خانواده شوهرم واااقعا کیف کردن دیدن ما اینهمه پیش اونا موندیم و پیش خانواده من نرفتیم (به کام دلشون رسیدن).. برای همین من تمام تلاشمو کردم جلوی اونا نشون بدم که راضی هستم.. ..نمیخواستم اونا فکر کنن شوهر من بیشتر به فکر اونهاست تا خانواده من... اخه اونا همینو میخوان.. دلشون میخواد شوهرم بیشتر سمت اونا بره تا خانواده من. و وقتی میبینن ما پیششون نرفتیم ناراحت میشن...

دوستان لطفا بگین ایا به نظرتون من باید همین روندو تا اخر در پیش بگیرم؟ یعنی برای سر زدن به خانواده ها بذارم اون هر چی گفت من بگم چشم هر چی شما بگی؟
من از حالا به بعد در مورد این مشکل (رفت و امد با خانواده ها) چطوری برخورد کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارجیس

سلام به همه دوستای خوبم. امیدوارم حال همتون خوب باشه. دوستان من از سفر برگشتم.. اول از همه از شیدا و خاله قزی واقعا تشکر میکنم..
شیدا جان بااهات موافقم.. مهارت های ارتباطی ما متاسفانه بسیار ضعیفه در خیلی موارد.

جناب خاله قزی به خاطر مطالب پرباری که گذاشتین ممنونم... الان که از سفر برگشتم قبل از خوندن تاپیک شما حس میکردم غرورم از بین رفته... ولی الان حس بهتری دارم.. اخه بذارین براتون تعریف کنم..

بعد از نوشتن اون نامه و اینکه تصمیم گرفتم هر چی شوهر جان دستور دادن من نه نگم.. برای همین نشستیم و یه تصمیمی که بیشترش نظر اون بود و من با وجود مخالفت کوتاه اومدم و بهش گفتم باشه موافقم حرکت کردیم.. اون میگفت هر طور شده بااااید جمعه خونشون باشیم تا به مراسم برسیم. (در حالی که همونطور که گفتم مراسم رو میشد کمی زمانش رو تغییر داد).. خلاصه ما از اینجا اول رفتیم خونه مادر شوهر خواهرم.. ظهر اونحا رسیدیم و بابام اینا عصر همون روز رسیدند.. ما تا 12 شب پیش اونا بودیم و ساعت 12 به سمت شیراز حرکت کردیم..(تا هر طور شده چند ساعت قبل از مراسم خودمونو برسونیم)..


ما 5 روز تمااااااااااام شیراز موندیم و حتی مراسم نامزدی خواهر شوهرم هم اونجا بودیم.. و تنها یک شب تو راه برگشت رفتیم یه سر به خانواده من زدیم... و من امروز ناراحتم از اینکه چرا نشد بیشتر پیششون میبودم...

الان ناراحتی من اینهاست:
اینکه این سری که من کوتاه اومدم نمیخوام شوهرم فکر کنه همیشه همینطوره و اون هر چی بگه همون میشه ... اخه شوهر من خودمختاره.. کلا هر کاری که خودش بخواد انجام میده و خیلی وقتا من جلوش پر پر هم بشم مهم نیست براش... الان با این اوصاف اون فکر نمیکنه که همیشه همین روندو در پیش بگیره؟ یعنی اون نظری بده و من همیشه موافقت کنم؟

دوم اینکه احساس میکنم غرورم از بین رفته.. خانواده شوهرم واااقعا کیف کردن دیدن ما اینهمه پیش اونا موندیم و پیش خانواده من نرفتیم (به کام دلشون رسیدن).. برای همین من تمام تلاشمو کردم جلوی اونا نشون بدم که راضی هستم.. ..نمیخواستم اونا فکر کنن شوهر من بیشتر به فکر اونهاست تا خانواده من... اخه اونا همینو میخوان.. دلشون میخواد شوهرم بیشتر سمت اونا بره تا خانواده من. و وقتی میبینن ما پیششون نرفتیم ناراحت میشن...

دوستان لطفا بگین ایا به نظرتون من باید همین روندو تا اخر در پیش بگیرم؟ یعنی برای سر زدن به خانواده ها بذارم اون هر چی گفت من بگم چشم هر چی شما بگی؟
من از حالا به بعد در مورد این مشکل (رفت و امد با خانواده ها) چطوری برخورد کنم؟

---

سلام نارجیس عزیزم ، رسیدن بخیر ، خوبی ؟ امیدوارم سفر بهت خوش گذشته باشه ...
در رابطه با مشکل اولت که گفتی شوهرم فکر نکنه که همیشه من کوتاه میام ، به نظرم باید باهم یه قرار بذارید که ایندفعه که رفتید خونه خانواده شوهرت دفعه بعد نوبت خانواده تویه ، دیگه باید یه طوری باشه که هم تو خانواده ات رو خوب ببینی هم اون ...
من به این نتیجه رسیدم دختر که ازدواج میکنه بیشتر سمت خانواده همسرش کشیده میشه چه خوشش بیاد چه خوشش نیاد ... باید تحمل کرد و وانمود کرد که با اونا خوشحالی ...
زندگی بر پایه مشورته قرار نیست شوهرت فرمان بده و تو اطاعت کنی یا برعکس ، باید باهات مشورت کنه یه جوری باشه که باب میل هر دوتون باشه تحمیلی که خوب نیست ...
من گاهی اوقات تو ذهنم در مورد خانواده شوهرم یه افکاری داشتم که همش اشتباه بود مثلا فکر میکردم مادرشوهرم ناراحت میشه شوهرم میاد مشهد پیشم و دوست داره پسرش پیش خودش باشه ، درحالی که اشتباه فکر میکردم اصلا اینطور نبود ، دیدت که مثبت باشه و جدی نگیری کمتر اذیت میشی ، این باوریه که تو توذهنت پرورش دادی که خانواده شوهرت از اینکه پیش اونا باشید و پیش خانواده خودت نباشی خوشحال میشن ، چرا اینطوری فکر نمیکنی که اونا خوشحالن چون من و همسرم پیششون هستیم اونا خوشحالن چون ما در کنارشون هستیم و خوشحال تر بابت اینکه براشون احترام و ارزش قائل شدید و در مراسم شرکت کردید ... اینکه خوشحال باشن خیلی بهتره از اینکه ناراحت باشن از حضورتون ...
مثلا خانواده داییم یه عروسشون رو دوست دارن و یکی دیگه رو نه ! چون بهشون بی احترامی کرده و هر وقت عروس اولیه میاد خونشون سر سنگین باهاش رفتار میکنن . پس ما باید خوشحال باشیم که خانواده همسرانمون از دیدنمون خوشحال میشن ...