به همسرم شدیدا بی اعتمادم

چقدر خوشحالم که بالاخره تونستم عضو این سایت بشم سال هاست خواننده ی خاموش سایت همدری بوده ام من یه درد بزرگ توی زندگی ام دارم و نمی تونم بگم که این درد تا چه حد بزرگه فقط اینو بدونید که زندگی م فنا شده و به خاطر این درد همه ی هستی م رو از دست داده ام نمید ونم از کجا شروع کنم ......خیلی برام سخته ........ ازدواج من و شوهرم خیلی اشتباه بود من به قسمت اعتقاد دارم شاید خدا خواسته هر چند مثلا عاشقانه ازدواج کردیم ولی از اول این من بودم که به شدت خواهان اون بودم و او طاقچه بالا می گذاشت وخودش رو هزار گردن از من سر تر می دونست چرا؟ نمی دونم یه خانواده ی منسجم داشت این برتری رو نمی تونم انکار کنم ولی من خودم رو خیلی کوچیک کردم باور کنیدزیبا بودم قد بلند و .....بماند .... فقط قشنگه ی فامیل ها بودیم و همه اینو می گفتند هر چند الان دیگه چیزی ازم نمونده من الان 41 سال دارم ....خیلیه .... در این بن بست پیر شدم باور کنید اصلا اصلا اصلا نفهمیدم زندگی یعنی چی و هیچ روز خوشی نداشتم داشتم می گفتم ............. یه عشق یه طرفه .....بین ما بود شاید هم ظاهرا ...هنوز که هنوزه نفهمیدم آخر شوهرم منو دوست داشته یا نه ....خییللی اهل کلاس گذاشتن بود و هست و خواهد بود مدلش اینجوریه و من خودم رو کوچیک می کردم متأسفانه خیلی شرایط بدی هم توی مجردی داشتم و این مسئله بهش دامن می زد می خواستم ازدواج کنم برم فقط یه آدم خوبی باشه .....َ

عزیزم بیشتر توضیح بده تا دوستان بتونن کمکت کنن:72:

زندگی من مثه دوزخه یه دوزخ روی زمین نمی تونم راحت باشم شوهرم از لحاظ هوشی و حافظه و طرز فکر خیلی از من سرتره من بعد از ازدواج برای اینکه ازش کم نیارم تا فوق لیسانس پیش رفتم ولی تأثیری نداشت روابط عمومی بالا و عالی داره این در حالیه که من باز توی این وادی هم خیلی خیلی از اون ضعیف تر هستم کلن احساس می کنم آویزونشم با سه بچه !! بچه هام هم مثه شوهرم خیلی باهوشند از این بابت خدا رو شکر می کنم ولی ای کاش با یه آدم معمولی ازدواج می کردم و یه زندگی معمولی داشتم می گن یا مکن دوسی با پیل بانان یا بنا کن خانه ای در حد پیل هرچه توی این سال ها دویدم نتونستم خودمو به شوهرم برسونم خانواده ی شوهرم هم همه اشون باهوش و زرنگند و من وسط اینا از همه ساده تر و حساس به شدت حساس ..... دقیقا احساس می کنم دو وصله ی ناجوریم کاش می شد به گذشته ها برگشت ای کاش می شد در این صورت هرگز از این راه نمی اومدم و هرگز با شوهری که اینقدر در تب و تاب رسیدن بهش بودم نمی سوختم و هرگز باهاش ازدواج نمی کردم الان وضع من اینجوریه : یه روانیه به تمام معنی .... ترس ترس ترس تمام زندگی ام شده ترس از دست دادن اون و تنها موندن و رفتن اون و ندیدن ش هر چند مشخصه ها و امتیازاتی دارم که می دونم بعد از اون هم تنها نمی مونم ولی نمی تونم زندگی بدون اون رو تصور کنم

منم با اینکه نه ماهه با همسرم ازدواج کردم همش میترسیدم از دستش بدم مدام
تا اینک امروز تیر خلاصو زد و گقت ک دوستم نداره

- - - Updated - - -

😢😢😢😢

شوهرت خیلی تاپ نیست
اعتماد به نفس تو خیلی پایینه.

من تازه عضو شدم اینه که اصلا تجربه ای توی ارسال مطالب نداشتم الان سعی می کنم توی این پست بیشتر مشکلم رو تا اونجایی که می تونم بیان کنم نوشتید که شوهر تو زیاد هم تاپ نیست ..... ولی شما که نمی شناسیدیش ....شاید برای دلخوشی من این حرف رو بزنیداز هر لحاظ از من سرتره از لحاظ شخصیتی .... من یه زن معمولی ام اما اونو به عنوان یه نخبه می شناسند توی حرفه اش توی روابط اجتماعی ش یه کیا بیایی داره که کاش نداشت کاش من یه شوهری داشتم فقط می نشست کنار خودم و بچه هام و مال خودم بود سماوری آتیش می زدم ...کنار سفره ای بودیم و اونم تمام حواسش فقط به خودم بود وقتی این نوشته ها رو می نویسم حالم بدتر می شه چون همیشه سعی می کنم فراموششون کنم یادم بره که زندگی ندارم یادم بره روز خوش ندارم دلم نمی خواد غر غر بنویسم چون اینجوری کسی نمی تونه بهم کمک کنه احساس می کنم شوهرم از اینکه من بهش اعتماد ندارم یه جورایی راضی هم هست و هر وقت موقعیتی پیش میاد که من خیالم راحت بشه مال خودمه اونو پنهان می کنه بعد از مسئله ی مجامعت به هیچ عنوان رضایت و آرامشش رو نشون نمی ده و سعی می کنه خوددار باشه اگه از دهنش در بره یا یه نفس راحتی بکشه می بینی می خوره حرفشو و سعی می کنه به یه چیز دیگه ربطش بده مثلا به تموم شدن امتحاناتش من از اول خودم پخمه بازی در اوردم می خواستم فیلم لیلی و مجنون رو بازی کنم ولی اون با سیاست باهام رفتار می کرد آرزوی یه حرف راست رو به دلم گذاشت بعد از این همه سال آخر نفهمیدم این منو دوست داره یا نه هر وقت قهر کرده ام که از خونه برم به شدت عصبانی شده و جلوم رو گرفته یا حتی اگه اسم رفتن رو بیارم بر افروخته می شه ولی از اون طرف هم وقتی کنارش هستم هیچ وقت سعی نمی کنه خواسته های روحی م رو بر آورده کنه دریغ از یه ابراز محبت معمولی حتی کلمات رو می جوم می ذارم دهنش می گم اینو بهم بگو هم نمی گه !! می گه نمی تونم ...... آدم بسیار مغروری هست اینو همه می گن و خیلی از خانم هایی که می بیننش از این غرورش خوششون نمیاد توی فامیل یا آشنا بهم می گن که شوهرت چقدر آدم مغروریه دیگه خسته شدم .....از اینکه هیچ وقت خیالم راحت نیست نمی تونم ترکش کنم حتی برای چند روز به شدت بهش وابسته ام وابسته از نوع آویزون .....تا بی محلی و بد اخلاقی می کنم میاد دورم همین که خوب شدم می ره دنبال کاراش به نظرتون چه جوری بهش اعتماد کنم ؟ چه جوری ؟ صد در صد ته دلم راحت باشه ....وسواس فکری گرفتم از این لحاظ ..... این که با منه تنها هست یا با دیگری شده یه فکر وسواس گونه که رهام نمی کنه می بینی تا 4 ماه 5 ماه هم بی خیال می شم باز یه بار می رم سر گوشیش و الکی هی می گردم اسم خانم ها از ترس من توی گوشیش نیست یا عکس خانمی ..... چون حتما ازش می پرسم و گیر می دم و قهر می کنم و دعوا و بلوا بپا می کنم تمام گوشیش رو می گردم اگه توی واتس آپش اسم یه زن ببینم فورا میگم از این گروه در بیا ....برای چی تا حالا اونجا بودی؟ هم اون بیچاره است هم خودم هزار برابر بدبخت تر و دارم عذاب می کشم زندگی م شده جهنم یه جهنم واقعی و غیر قابل تحمل باز یه بار که گوشیش رو می گردم حتما یه چیزی برای بازخواست پیدا می کنم بدون تحمل و ذره ای صبر حتی اگه خواب باشه نصف شب هم باشه می رم بیدارش می کنم و شروع می کنم به جر و بحث وقتی وارد این فضاها نمی شم خیلی آرامش بیشتری دارم هر چند باز از رفتاراش راضی نیستم ولی باز آروم ترم ولی وقتی شروع کردم مدتها طول می کشه تا خودم رو از این کابوس ها بیرون بکشم انگار مثه یه دایره ی بسته هر چی می رم دوباره بر می گردم به همون جای اول دلم یه نصیحت می خواد یه نصیحت مادر گونه مادرم مریضه و فشار خون داره چربی و زانو درد و هزار مرض دیگه 70 سالشه من برم چی بهش بگم سعی می کنم اصلا بهش زنگ هم نزنم که بفهمه ناراحتم خیلی دیر به دیر تماسی باهاش دارم ولی در جریان هست کلن و اطرافیانم مثه پنج تا خواهرام به شدت به شدت به شدت به شدت به توان بی نهایت به زندگی م و به شوهرم و شخصیت اش و فامیلش و موقعیت اش و همه چی مون حسادت می کنند و اینو بارها و بارها حتی به زبون هم اوردن با دلخوری ............. فامیل خودم هم فامیل خیلی بزرگیه ولی توی همه ی فامیل مون این از همه شون سر تره هم خودش هم خانواده اش یه جوری شناس اند و مورد احترام همه همین خواهرام و فامیل خودم به شدت براشون احترام قائل اند خیلی به شوهرم علاقمندند وقتی به شوهرم می رسند دست و پاشون رو گم می کنند محترم و با عزت نفس و مودب و موقر و ..... خیلی آدم منطقی فهمیده و باشعوریه .... همه جا جلوش بلند می شن و خیلی خیلی بهش احترام می گذارند .... وقتی من باهاش باشم یا بگم همسرش هستم یه جوری با تحقیر سر تا پامو نگاه می کنند تنها امتیازی که من دارم اینه که ظاهر نسبتا خوبی دارم و نجابت و حیا و فروتنی ام هست که گاهی از حد می گذره و باعث سوء استفاده ی خیلی ها می شه ....اینا رو دیگران می گن با اینکه همیشه خلاء محبت همسرم رو احساس کردم ولی چه اونوقت که کم سن و سال بودم تا به حال هرگز حتی توی تصورم هم به کسی دیگه فکر نکردم .... همیشه گفتم من همسر دارم .....و در مقابل خدا مسئول و جوابگو باید باشم .... فقط هم از ترس خدا بوده و بس وگرنه دور زدن آدما کاری نداره ....مخصوصا برای یه زن .... من خودم نخواستم و با اینکه همیشه جلز و ولز کردم و هیچ وقت آب خوش از گلوم پایین نرفته ......دلم یه ذره آرامش می خواد ......کاش خیالم راحت بود ....کاش هرگز از اول این بازی ها رو شروع نمی کردم و حتی یک بار هم به روش نمی اوردم تا الان به اندازه ی موهای سرم بهش گیر دادم این کیه اون کیه؟ اینقدر که این تا قیامت هم فراموش نمی کنه چه جوری زنی داشته زندگی م حروم شد ...... لذتی از لحظه هام نبردم ..... خوش نبودم ..... همیشه یه فاصله ای گلوله فاصله بین مون احساس می کنم وقتی سر کار می ره بدتر می شم تا زمانی که کنارم باشه خوبم می خواد کتاب بخونه نمی ذارمش می گم باید با من حرف بزنی ..... وقتی میاد خونه یا سرش توی گوشی شه یا واتس آپشه یا دوستاشه بذارنش تا 3 شب هم با دوستاش تلفنی حرف های سیاسی و اجتماعی و فلسفی و ادبی و زهرماری می زنه یا سرش توی کتابه یا راز بقا نگاه می کنه یا می ره باغچه رو بهش برسه یا می ره با مشتی کبوتر ور بره ..... خیلی کبوتر داره و همه رو مثه مادر پرستاری می کنه یه جوری بهشون می رسه که به بچه هاش نمی رسه به هر کاری مشغوله الا من فقط وقتی بهش گله می کنم میاد 4 دنگ حواسش رو می ده به من باز .......چیزی نگم هم می ره سراغ قضایای مذکور ...... فقط در یه صورت به من توجه می کنه اونم اینه که بهش گلایه کنم یا اصلا شروع کنم به قهر و ناراحتی ....بدترین چیز توی یه زندگی بدترین درد همین درد بی اعتمادیه .....وقتی توی سایت ها می خونم یا توی اخبار یا سر گذشت ها یا مجلات یا تلوزیون که فلانی شوهرش چه و چه کرد .... خیانت کرد ولش کرد ...صیغه کرد ...زن گرفت .... بچه دار شد از یه زن دیگه ....یه زنی اومد در خونه اشونو گرفت و گفت من زن شوهرتم....اولا می رم حتما تا ته اشو می خونم بعد از به شدت به شوهرم بدبین تر می شم اولش می گم می خونم ببینم چه خبره اصلا فکر بدی در مورد همسرم نمی کنم بعد آخر ماجرا می بینی زنگ می زنم به شوهرم می گم کجایی؟؟؟؟؟؟؟ و ترس و وحشت می افته به دلم همش می ترسم تمام وجودم یه پارچه ترس و وحشته آخه اینم شد زندگی ؟؟؟؟؟؟خرجی بهم می ده اما به زور .....با اینکه مشکلی نداره ولی همیشه باید به زور ازش پول بگیرم نمی دونم دلم رو به چی خوش کنم ........... خیلی بی اعتمادی درد سختیه .....

- - - Updated - - -

نمی دونم اینقد نوشتم کسی به حرفام توجهی می کنه؟ لپ مطلبم اینه که : از اول زندگی م از اوله اوله اولش هیچ اعتمادی به شوهرم نداشتم از صد درصد یک درصد هم اعتماد ندارم خیلی به خاطر شرایط خانوادگی که درش بزرگ شدم رفتارهای پدر و مادرم روحیه ی ترسویی دارم آیا امید نجاتی دارم؟ نمی دونم چکار کنم واقعا ....خودمو که نمی تونم بکشم ....همین جوری هم که نمی میرم خدا می دونه تا کی باید این زندان تنگ بددلی م رو باید تحمل کنم خواهش می کنم کمکم کنید شوهرم خیلی مرموز و آب زیر کاهه ....خیلی زرنگه ...اگه بخواد چیزی رو قایم کنه راحت می تونه ....اصلا از مشکلات سر کارش هیچ وقت چیزی رو به من نمی گه از مسائل فامیل هیچی .... و مثه آب خوردن دروغ می گه اینقد واقعی دروغ می گه بهم که می ترسم .....بر عکس خودمن که هیچ وقت نمی تونم دروغ بگم و با گفتن یه دروغ چشام جلوتر خبر می ده ....هر چی من صداقت و راستگویی دارم اون برعکسه .....


آخر این زندگی چی می شه ؟
من بدبخت ترین زن دنیا هستم.....

سال هاست که می خواستم عضو اینجا بشم چون جواب هایی که در اینجا می خوندم برام خیلی آموزنده بود فکر میکردم چه شود اگه عضو اینجا بشم به سختی تونستم وارد تالار بشم و در همین اولین طرح مشکل بی جواب موندم آیا واقعا کسی توان کمک به من رو نداره ؟

ببین خواهرم
شوهرت کیه? رییس جمهور? کاشف اتم? دبیر کل سازمان ملل? انیشتین?
حالا فرض میگیریم همون انیشتین باشه (که نیست!) ایشون مث ل شما و من و دیگری یه انسانه. زیادی گندش کردی. بحث فلسفی و اجتماعی و رازبقا که منم میکنم شاید بیشتر از شوهر تو!
یکی فوتبال دوس داره ببینه یکی دنبال ورزش کردنه یکیم مثل من صب تا شب سرش تو کتاب.
خب?
چون سرم تو کتابه از بقیه سر ترم?
اویزونشی یعنی چی? اگه واقعا تو جهنمی جدا شو. اگه نه مثل دو تا انسان زندکی کنید.

شما فکر کردی از رو ترحم یا شوخی گفتم شوهرت تاپ نیست?? نه عزیز من عین حقیقته. شوهرت هیچی نیست. حضرت خیام با اون عظمتش خودش رو "هیچ مطلق" میدونه. بعد شوهر تو مگه کیه که تو انقد خاص میبینیش? بتی که ازش ساختی رو بشکن.
و هر زمان که به این درک رسیدی که از شوهرت کمتر نیستی اون‌موقع شروع کن به ساخت زندکی بهتر.

رک.بهت بگم تا وقتی انقد خودتو بدبخت میبینی در مقابلش, تهش به هیچ جا نمیرسی و واقعا بدبخت میمونی.

سلام عزیزم نیلوفر جان من همه تاپیکتو خوندم خواستم چیزی بگم ولی جناب سوشیانت کامل حرف منو زدن من یکی از همکارای سابقم خانومش دقیقا مثل شما بود باور کن هیچی کم نداشت جز اعتماد به نفس یه کم خودتو تحویل بگیر جرا فکر میکنی شوهرت همه چی تمومه ولی خودت نه برو کتابای اعتمادبه نفسو بخون عزیزم رو خودت کار کن

- - - Updated - - -

راستی عزیزم یه چیزی تو تاپیکای قبلیت گفتی که همسرت در صورتی بهت توحه میکنه که یا قهر کنی یا کم محلی کنی خوب این نشون میده شما نباید اصطلاحا زیاد اویزونش باشی اگه یه مقدار ا زش فاصله بگیری وبه قوله خودت یه کم کم محلی کنی اونم بیشتر جذبت میشه البته نه اینکه قیافه بگیریا انشالله تمرین کنی ونتیجه بگیری

- - - Updated - - -

راستی عزیزم یه چیزی تو تاپیکای قبلیت گفتی که همسرت در صورتی بهت توحه میکنه که یا قهر کنی یا کم محلی کنی خوب این نشون میده شما نباید اصطلاحا زیاد اویزونش باشی اگه یه مقدار ا زش فاصله بگیری وبه قوله خودت یه کم کم محلی کنی اونم بیشتر جذبت میشه البته نه اینکه قیافه بگیریا انشالله تمرین کنی ونتیجه بگیری

با سلام و احترام
طاعات و عبادات قبول حق

من نمیخوام بگم همسرتون تاپ هستن یا نه!
من معتقدم هر آدمی قابلیت تاپ شدن و داره، فقط باید این قابلیت های نهفته و درخودش پیدا کنه!
ممکنه از نظر من نوعی قابلیت هایی که همسر شما داره اصلا جز معیارهای من برای تاپ بودن یا موفق بودن یک آدم نباشه یا اصلا کافی نباشه!

ولی از طرف اطرافیانتون ایشون انسان موفق و نخبه ای هستن!

اولا این مسله در زندگیم بهم ثابت شده که خیلی از مردم تاثیر پذیر هستن فقط منتظرن یکی یک بخش یا بعد زندگی یکی و ببینه ازش تعریف کنه همین میشه ورد زبون کل فامیل و اطرافیان!

خیلی آدم ها هم بلدن خیلی خوب حرف بزنن و روابط اجتماعی خوبی دارند، همین!
این اصلا دلیل خوبی برای تاپ بودن اون آدم نیست! همین آدم ها که از نظر آدم های بیرونی خیلیم موفقن ممکنه در زندگی خصوصی خودشون ناموفق بوده باشند.
اصلا خوب حرف زدن، کجاش موفقیته؟ یک مهارته،مثل تمام مهارت های دیگه دلیل نمیشه کسی که از این مهارت برخوردار نیست موفق نباشه!

آیا بنظر شما به همچین شخصیتی میشه گفت شخصیت موفق جامعه؟

شخصی که دورو باشه
دروغ بگه
در زندگی خصوصی خودش کلی مشکل داشته باشه
و حتی نتوانسته باشه ابتدایی ترین و حیاتی ترین بنای زندگی خودش و درست بنا کنه اونم جلب اعتماد همسر هست!

بنظر من این آدم نه تنها انسان تاپ و نخبه ای نیست بلکه برعکس بسیار انسانی ظاهر بین، سطحی نگر و بی مسولیتی هستن .

و انسانی که این ویژگی ها و داشته باشه بهیچ عنوان در دسته آدم های نخبه و موفق قرار نمیگیره!

بیین عزیزم، من خودم یک دخترم هنوز ازدواج نکردم ولی بسیار دختر حساس و احساساتی هستم داستان های واقعی خیانت آقایون هم در همین سایت زیاد خوندم به اندازه کافی هم ترس دارم!
از خیانت و دروغ هم بشدت متنفرم! اینقد که میدونم اگر خدایی نکرده این اتقاق در زندگیم بیوفته اصلا گذشت خانم های خیانت دیده این سایت و نخواهم داشت حتی گذشتم در حد یک تاپیک زدن هم نخواهد بود اون زندگی واسم تموم شده است!

اینو گفتم تا بدونی احساساتتو وقتی داری از ضعف های خودت و تاپ بودن همسرت و همینطور ترست از خیانت صحبت میکنی کاملا درکت میکنم!

اما من خودم با اینکه این ترس ها و دارم و سعی میکنم اول در انتخابم بعدم در زندگیم تمام تلاشم و بکنم،تا زندگی موفقی داشته باشم، ولی هیچوقت بخودم اجازه نمیدم در مقابل چشمان همسرم، همسری بدبین و شکاکی جلوه کنم.
چون اینطوری علنا خودم با دست خودم زندگیم و به بن بست میکشونم! و زندگی و بکام خودم و همسرم تلخ میکنم!


بنظر من یک مرد هرچقدر هم زرنگ باشه بالاخره تا آخر عمر نمیتونه خیانتشو پنهان کنه، بنابراین چرا شما بیهوده ذهن خودت و همسرت و درگیر این مسایل میکنی؟چرا آرامش خودتو الکی بهم میزنی؟

سعی کن خوب زندگی کنی و به همسرت آرامش و هدیه بدی، نمیدونم بگم خشوبختانه یا متاسفانه، خب در برخی شرایط میشه گفت خوشبختانه در برخی شرایط متاسفانه، جامعه ما ایران وظیفه یک زن خوب و هم کفو بودن در پیشرفت های شغلی و علمی با همسرشون نمیدونن!

بلکه یک زن خوب، زنیست مهربان و با اخلاق، زنی که آشپزیش خوب باشه!
زنی که همسر خوبی باشه
زنی که مادر خوب و مهربونی باشه!
زنی که حرف همسرشون و گوش کنه
و زنی آراسته و زیبا در مقابل همسر ظاهر بشه.
زن مطیع همسر!
زن صبور و....

این زن از نظر جامعه ایران زن و همسری خوب هست! ولی اینکه دیگران چطور بما نگاه کنند همش برمیگرده به نوع نگاه خودمون به خودمون!

شما اگر نگاه تحقیر آمیزی به خودت داشته باشی دیگران هم بشما همینطور نگاه خواهند کرد اگر نگاه پر اعتماد بنفس و غرور داشته باشی دیگران هم بشما با غرور نگاه خواهند کرد پس نگران نوع نگاه ها نباش!
نگران نگاه خود به خود باش و تمام سعیتو بکن این نگاه و عوض کنی!

خلاصه کلام بنظر من شما فقط اعتماد بنفستون پایینه ورگرنه همسر خیلی از آدم های به ظاهر نخبه و مشهور هیچ موفقیت خاص علمی و شغلی ندارن!

شاید من همسر شما رو نشناسم اما با صحبت های شما و تاپیکی که زدین میتونم بگم همسر شما هنوز به موفقیت واقعی در زندگیشون نرسیدن و خودشون و اطرافیانشون و بیهوده با موفقیت های پوچ و توخالی سرگرم کردن!

موفقیت واقعی، موفقیت در زندگیست اونم زندگی خصوصی نه زندگی بیرون خونه با کلی ظواهر ساختگی و دروغی.

مرد و زن موفق ،مرد و زنیست که همسرش ازش رضایت کامل داشته باشه و از آن به نیکی یاد کنه

انسانی موفقه که در اخلاقیات نمونه باشه!
مردی که زنش بهش صفات دروغگویی و دورویی و فریبکاری نسبت بده اصلا موفق نیست!
مردی که زنش نزدیک ترین شریکش در زندگیش ازش ناراضی باشه، مرد موفقی نیست.

روی خودت، تواناییات کار کن!
سعی کن آرامشتو حفظ کنی سراغ داستان های خیانت نرو، اگر روزی خدایی نکرده متوجه خیانت شدی اونوقت بفکر چاره باش! فعلا با منفی بافی خودتو و همسرت و اذیت نکن

هرچند بهانه خوبی نیست اما امکان داره بخاطر شک بیش از حد شما به همسرتون باعث دروغگویی ایشون شده.
شما سعی کنین همسری نمونه باشین و وظایف همسریتون و بخوبی انجام دهید، و سعی کنین کم کم با همسرتون دوست یاشین و از تعریفهای دیگران خوشحال بشین

من همیشه دوست دارم همسری مغرور داشته باشم خصوصا در برخورد با نامحرم، ولی در برابر همسر و خانواده مغرور نباشن.:)

شما یک همسر تمام مغرور دارین ولی این قابلیت و دارن که با همسرشون مغرور نباشن سعی کنین این قابلیت و در ایشون تقویت کنین.

موفق باشین

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نیلوفر غمگین

سال هاست که می خواستم عضو اینجا بشم چون جواب هایی که در اینجا می خوندم برام خیلی آموزنده بود فکر میکردم چه شود اگه عضو اینجا بشم به سختی تونستم وارد تالار بشم و در همین اولین طرح مشکل بی جواب موندم آیا واقعا کسی توان کمک به من رو نداره ؟

---

کمی صبور باش،
من خودم دوروزه این جواب و برات نوشته بودم ولی وقت نشد برات ارسال کنم:)
آخه قبل ارسال دوباره میخونم ویرایشش میکنم.

اگر در اینجا سالها عضوین چرا پس همچین رفتاری در مقابل همسرتون دارین؟
یعنی متوجه نشدین مرد ها از خانم هایی که اعتماد بنفس پایین دارن و آویزون هستن خوششون نمیاد؟

اعتماد بنفس داشته باش دختر، چرا تا این حد شخصیت خودت و پایین میاری؟
حتی اگر شما دیپلمه هم باشی همسرتون پرفسور، بازم نیازی نیست نا این حد خودت و کم ببینی، شما هم خب در زمینه های علاقه مدیت کار کن و فعالیت داشته باش ، شما هم کتاب های مورد علاقه اتو بخون!
کمی خودتو سرگرم کن احساس میکنم وقت آزاد زیاد داری، برای همین فکر های ناجور به ذهنت میاد!

من به عنوان یک مرد در قالب مشخصاتی که ازش توصیف کردی :
شوهر شما آدم باهوش و مردم داری هست و اینکه هیچوقت اجازه نداده این همه گیر دادن های شما به بحران و بلوشه تبدیل بشه از سیاست و آگاهی شوهرتون هست که میدونه چطور باید بحران ها رو مدیریت کنه بر خلاف شما که بیشتر مواقع از روی احساسات و چه کنم کاری ها و عاسی شدن های شما رفتارهای غیر معقولی از شما سر میزنه ...
.
شوهر شما خوب بلده که از اون حرف هایی بزنه که شما جمله بندیش میکنین و سفارش میدین که براتون بازگو کنه ولی نمیکنه و نمیگه. این از سیاست شوهر شماست و از این طریق میخاد شما و احساسات شما رو تو کنترل خودش داشته باشه و یه جور تشنه محبت نگرتون داشته.
خب حداقل فک کنم 10 سال از زندگی شما میگذره و این مدت به نظرم کافیه که ثابت کنه روشی که برای زندگیتون در پیش گرفتین نتایج مورد انتظار و موثری رو نداشته و وقتش رسیده که تغییر اساسی در نگرش و رفتار متقابل با شوهرتون داشته باشین.
.
تا حالا سعی کردی که با شوهرت در مرحله اول دوست باشی بعد زنش ؟ اینکه آویزون شوهرت باشی برای هیچ کس این حالت قابل تحمل تحمل نیست و خفه کنندگی براش میاره به نظرم به خاطر همین شوهر شما دوست داره با کبوترهاش یا مطالعه و بحث های سیاسی و اجتماعی با همفکر های خودش داشته باشه... احتمالا شما شاید حس حسرت بودن جای یکی از کبوتر های شوهرتون رو هم داشته باشین :wink:
و اینم بگم تا این شرایط تغییر کنه و اونطور که دوست داری بشه مدت زمان و صبر زیادی میخاد.
و اینم بگم که اصلت اهمیت نده که دیگران در مورد شما چی فکر میکنن ... اصلن بیشتر این حسادت شما توجه و اهمیت دادن بیش از اندازه شما به حرف ها و نظرات اطرافیان به رابطه شما هست و اینم بگم که تو هر رابطه ای این خود شما هستین که به طرف مقابلتون میگین که با من چطور رفتار کن . اگه به رفتار شوهرت با دیگران دقت کنی شوهر شما تعیین میکنه که حتی یک غریبه جظور باهاش برخورد کنه یا چطور باهاش حرف بزنه .. و این یک نوع مهارت هست که یاد گرفتنیه و شوهر شما خوب این مهارت رو بلده. یه لحظه تخیل کن اگه شوهر شما با دوست و آشنا به گونه ای دیگه برخورد میکرد (مثلا ارتباط و طرز صحبت کوچه بازاری ) باز همین مقبولیت رو پیش اونها داشت ؟؟

خب ببینید دوستان حرفای خوبی بهتون زدم و من کوچکتر از اونم که بخوام شمارو راهنمایی کنم فقط یه چیزی که تو زندگی خودم هستو براتون مینویسم

منم با یه مرد کاملا علمی زندگی میکنم

یه متخصصی که تا حالا بیشتر از صد مقاله به زبان انگلیسی توی بهترین مجلات خارجی(امریکایی و ژاپنیو استرالیایی و ....)چاپ کرده داور حداقل 30 تا مجله ی خارجیه چند

کتاب به زبان فارسی تالیف کرده چند کتاب ترجمه داره و برنده ی جشنواره رازی هستش و عضو بنیادملی نخبگان وداشتن پذیرش از چندتا دانشگاه بسیارمعتبر بین المللی اخرین

کارش هم نوشتن دو فصل از یه کتاب رفرنس از یک انتشاراته المانی چیزایی که برات نوشتم اگر سرت تو کار باشه میدونی چقدر بزرگه

کتابخونه ای داریم با نزدیک 500 جلد کتاب و اطلاعاتش به شدت تو همه ی زمینه ها بالاست اصلا دایره المعارفیه واسه خودش تا اون حد که حتی سال تولد نیمارو مسی و انیشتین

و پیکاسو و......بلده زندگینامه صدتا دانشمند و با جزئیات برات میگه ای کیو همه دانشمندارو حفظه بعضی وقتها تعجب میکنم مغزش چطور اینهمه اطلاعاتو تو خودش نگه میداره

کم پیش میاد سوال علمی ازش بپرسی بلد نباشه با اینکه رشتش چیز دیگس همچین راجع به فیزیک کوانتوم حرف میزنه که انگار فیزیکدانه خواهرم رشتش مهندسی برقه و قاعدتا

فیزیک زیاد خونده بعضی وقت ها دهنش باز میمونه که شوهر من اطلاعات فیزیکیش چطور اینقدر بالاست

همسر من صبحا ساعت 6 که من خوابم زودی بیدار میشه میره سر لب تاپش ساعت 9 میره سرکار تا یک برمیگرده دوباره3 میره حدودای 9 یا ده میاد خونه

وقتی میاد خونه دور از جونش از خستگی داره هلاک میشه اما همش چشمش به لپ تاپشه تا اینکه من سرم به چیزی گرم بشه فورا در یک حرکت انتحاری بره سراغ لبتاپش و

مشغول مقاله و سرچ و نمیدونم ایمیلو وووفلانو بهمان بشه

همیشه یه کتاب باهاشه که هر وقت بیکار بود بشینه دو صفحشو بخونه

وقتی میریم مهمونی لب تاپش جزو جدایی ناپذیر مونه

اینارو چرا بهت گفتم؟ اصلا چی میخوام بهت بگم؟

همسر من به معنای واقعی ادم بزرگیه از لحاظ علمی که مشابهش تو ایران زیاد نیست

اما من هیچ وقت حس نکردم که ازون پایین ترم در حالی که از لحاظ علمی من در برابرش جوجه ای بیش نیستم

چرا؟؟ چون من خودمو با همسرم مقایسه نمیکنم من در کنار همسرم هستم نه مقابلش من دوست همسرم هستم نه رقیبش موفقیت اون موفقیته منم هست این تا اینجا

همه تو همه چی تاپ نیستن

همسرم با همه ی جاه و جلالش یه جاهایی هم چیزایی بلد نیست یه ایراداتی داره که باورت نمیشه

من از همسرم یه غول برا خودم نساختم میدونم که خیلی ادم بزرگیه امادیگه خودمم بی ارزش نمیبینم

من تو اشپزی و خونه داری تکم تا جایی که همه از سلیقم حرف میزنن(تعریف از خود نباشه) جوری که حسادت خیلیا حتی دوستای همسرمو برانگیخته کردم

و همیشه سعی میکنم زن باشم مهمتر از همه خودم باشم

همسر من با همه ی جاه و جلالش گاهی تو سفت کردن یه پیچ میمونه یا تووصل کردن یه لامپ

همه ویژگی های مثبت دارن یه سری معایبم دارن این ماییم که باید بدونیم هیچ کس استغفرالله خدا نیستو برا خودمون خداش نکنیم

این ماییم که نباید بذاریم اعتماد به نفسمون از دست بره

این ماییم که به دیگران میگیم من کی هستم و با من چطور رفتار کن

شما همسرتو واسه خودت کردی یه غول شکست ناپذیر و خودتو کردی یه زن بی فایده که خیلی ازش پایین تری که لیاقت این غولو نداری

و مدام منتظری ازت بدزدنش چون فکر میکنی چیزی داری که حقت نیست یا مال تو نیست

ببخشید اما شما به شدت اعتماد به نفست پایینه و به شدت اویزون همسرت

میدونی چرا تا بهش بی محلی میکنی میاد سراغت؟

چون به توجه زیادی عادت کرده و سخته براش تحمل بی محلی

منم به همسرم محبت میکنم حواسم بهش هست اما اویزونش نیستم ببخشید که اینو میگم

ازش توقع دارم وقتی کم محلی ببینم بلافاصله ناراحتی مو نشون میدم چیزایی که میخوام ازشو بدون رودربایستی و ضعف میگم حق خودمو میدونم خودمو ارزشمندو لایق میبینم واین

حس رو به همسرم انتقال میدم که منم به توجه و محبت نیاز دارم همیشه سعی میکنم به شکل های مختلف خودمو مطرح کنم محبت بی تناسب ندارم و در نهایت قلبا به این معتقدم که

اگه همسرم بخواد بهم خیانت کنه کسی که ضرر میکنه اونه چون قلب منو از دست میده چون زنی مثل منو از دست میده پس نگران این نیستم مبادا بهم خیانت کنه

اما شما خودتو لایق نمیدونی اعتماد به نفست پایینه در نتیجه مدام درالتهاب و استرس از دست دادنی

همین که میگی خشکلم ویژگی کمی نیست
میتونی بیشتر به خودت برسی همیشه سعی کنی شیک باشی و تو خرید لباس بیشتر دقت کنی جوری که جایی میری بخاطر سلیقه و زیباییت تحسینت کنن

شما زنی سعی کن زن باشی قرار نیست توهم مثل شوهرت باشی

قرار نیست همه دانشمند باشن
من خودم همسرم تو کتاب بپزه سیر نمیشه اما من یه سال خوندم واسه تخصص داشت جونم در میومد وقتی قبول نشدم هر کاری کردم نتونستم سال بعدش شرکت کنم و سعی کردم بذارم فاصله بیفته

قرار نیست همه مثل هم باشن یامن بگم چون همسرم خیلی ادم بزرگیه پس من خیلی بی لیاقت بودم که حتی تخصصم قبول نشدم علایق و استعداد ادما باهم متفاوته قرار نیست همه مثل هم باشن

شما هروقت دید خودتو نسبت به خودت تغییر دادی مطمئن باش رفتار همسرتم باهات تغییر میکنه

یه هشدارم بهت بدم اینجوری که شما داری میری جلو احتمال خیانت کردن همسرت به شدت میره بالا هیچ مردی از زن ضعیف خوشش نمیاد مخصوصا همچین مردایی

پس سعی کن خودتونو تغییر بدین
ببخشید اگه حرفی زدم ناراحتتون کردم اما وقتی حرفاتونو خوندم خیلی ناراحت شدم که چرا باید شما خودتونو اینقدر ضعیف ببینی

چه جوری دوباره شروع کنم ؟ خاطره ی این همه بددلی و شک و تردید بیمارم کرد نگاهم به موبایلش عادی نیست وقتی کسی بهش زنگ می زنه گوشام تیز می شه اگه مسافرتی باشیم به جای لذت بردن از سفر تمام حواسم به اینه که مورد مشکوکی باهاش تماس می گیره یا نه ؟

هیچ وقت هم امتحانش نکردم نه حتی توان اینو داشتم پلیس بازی در بیارم و تعقیب و گریزش کنم مستقیم و بی طاقت می رم بهش می گم این کی بود ...چرا اینجور شد ..... بعد از جواب های اونم متقاعد می شم ولی ترس هام سرجاشه و همش دارم انتظار روزی رو می کشم که زندگی م رو یکی بیاد بهم بزنه چقدر وحشتناکه این احساس ....


من محتاج محبت اونم دلم محبت می خواد دلم نوازش می خواد از نوازش های اون بدم میاد احساس می کنم خرس داره چنگم می زنه اینقدر خشن این کار رو می کنه روحیه ام خیلی رومانتیکه دلم می خواد دستهامو توی دستش بگیره توی چشمام نگاه کنه و بهم محبت کلامی کنه همین !


دق کردم .... یه زمانی دلم می خواست بهم گل فقط یه شاخه گل سرخ بده هیچ وقت این کار رو نکرد هر بار هم خواستم بی جواب موند وقتی دیگه گل برایم ارزشی نداشت شروع کرد مناسبت ها رو گل خریدن !!!می دونست دیگه گل نمی خوام


سن ام که بیشتر شد دلم می خواست طلا برایم بخره اوائل ازدواج خیلی راحت طلا می خرید با اینکه هیچی نداشت هر چی طلا دارم مال اون زمانه از وقتی متوجه شده طلا دوست دارم اصلا این کار رو نمی کنه و با اینکه وضع مالیش اصلا قابل مقایسه با اوائل ازدواج مون نیست الان با اعمال شاقه یه گرم طلا می خره حتی یه حلقه ی معمولی هم حاضر نیست بگیره که دست چپ ام خالی نباشه ....! اگه یواشکی پس اندازی کنم طلا بخرم هم جنجال بپا می کنه و به شدت توی ذوق ام می زنه


اینقدر اشک ریختم به خاطر بی همزبونی .... اینقدر تنهایی کشیدم ...........اینقدر دلم یه دوست بی شیله پیله توی زندگی م نیاز داره یکی که فقط به خاطر خودم باهام دوست بشه مدت ها یه دوستی داشتم که دلم بهش خوش بود بعد از 8 سال فهمیدم تمام این سال ها به خاطر رقابت درسی پا به پام اومده دوستای مجردی م رو همسرم پر داد به همشون یه انگی زد ...اینم که 8 سال باهام موند زن دوست خودش بود که بر حسب اتفاق همکلاسی در اومدیم ..... وگرنه اینم نمی گذاشت

اینکه بگم با دوستم برم بیرون یا سینما یا خونه ی دوستم یا قراری توی بازار یا پارکی بگذاریم به نظرش فاجعه است این در حالیه که خودش با دوستاش همیشه سفر می ره و به اندازه ی موهای سرش دوست داره تلفن اش مثه 118 دائم در حال زنگ خوردنه یا پیام براش میاد .....





من نیاز به محبت دارم مثه یه بچه ! با این سن و سال مثه یه بچه همیشه درد کشیدم و تشنه ی یه جرعه محبت !!! خانواده ام هم خیلی ازم دورند و اینجا غریبم



گاهی پیش اومده یه آن به خودم گفتم کاش وجدان نداشتم این محبت رو از جایی دیگه تأمین می کردم ولی ترس از خدا شدیدا توی قلبم بوده و هست و امیدوارم همیشه تا لحظه ای که زنده ام باشه و همیشه باور داشتم که کلن همه ی دنیا ارزش اینو نداره که شرافتم رو زیر پا بگذارم



گاهی دلم خواسته خودم رو بکشم و راحت بشم باز فکرشو کردم دیدم خودکشی به خاطر کی ؟ به خاطر یه مرد؟غیر از اعتقاداتم باز به نظرم یه مرد ارزش نداره زنی به خاطرش خودکشی کنه .....



من موندم و نیاز های بی پاسخ ام .....توی یه رابطه ی زناشویی سرد کنارش سر می کنم و انواع و اقسام ترفندهای زنانه رو امتحان کردم به کرات و خیلی بیشتر ازاونچه که فکرش رو بکنید ......


چقدر نامه بهش نوشتم چقدر مشاور رفتم صدای مشاور رو از داخل اتاق می شنیدم که با خواهش بهش می گفت فقط یه کمی بهش محبت کن ..... و دریغ .....



نمی دونم شاید شاید شوهرم اطمینان داره که من یه کبریت بی خطرم و خیلی راحت منو توی این همه رنج تنها گذاشته خیلی آرزوی بزرگیه؟ یه ذره محبت ؟ یه ذره نوازش ؟ وقتی الان می بینم خانم ها خیلی راحت جدا می شن یا خیلی راحت خیانت می کنند ....اصلا برایم قابل هضم نیست .....پس جواب خدا چی ؟ پس جواب وجدان چی ؟ وقتی توی آینه به خودش نگاه می کنه یا با خودش تنهاست و یا وقتی به صورت فرزندش نگاه می کنه


اگه بهم این محبت ها رو داشت حتی اگه خیانت می کرد هم باز بهش شک نمی کردم ولی از اول این شکلی بود همین باعث شد که فکر کنم عشق مون یک طرفه بوده و همین ها باعث شد که بهش شک کنم ....


همیشه این سوال برام مطرحه ....مگه اون انسان نیست ؟ مگه به یه رابطه ی عاشقانه نیاز نداره؟ چه جور آخر تحمل می کنه ؟ که رابطه ی زناشویی نداشته باشه؟ چه جور تحمل می کنه توی خونه بچرخه اما طرف من نیاد یا چه جوری شب خیلی راحت خر و پف اش بلند می شه بدون اینکه بود و نبود من کنارش اهمیتی داشته باشه ؟؟؟؟


چه جور تحمل می کنه یه رابطه ی عاشقانه تو زندگی ش وجود نداشته باشه و همین فکرها منو توی تردید زنده به گور کرده ............

آیا قدیسه؟ آیا عشق اش کبوتره؟ عشق اش پست و روابطه دوستانه اش با آقایونه؟ عشق اش جلسه است؟ چه جور طاقت میاره ؟

خیلی افکارت پریشونه.
اعتماد به نفس زیر صفر
شکاک و بد دلی
شوهرت رو الکی الکی تبدیل کردی به یه اَبَرقهرمان
و مشغول خود خوری و نابود کردن خودتی.

اگه از شوهرت محبت میخوای چرا بهش نمیگی? چرا باهاش رودربایستی داری? چرا حرفاتو نمیزنی بهش و خواسته هاتو نمیگی?

واقعا اگه نمیتونی این ایراداتو مرتفع کنی جدا شو چون فکر میکنم به زودی با ادامه این روند نابود میشی.

هو له له
من فقط ۲۶ سالم هست و خودم و در جایگاه نصیحت نمیبینم فقط همینو بگم
خوبی چو از حد بگذرد
نادان خیال بد برد
البته معذرت میخوام قصد جسارت ندارم از نادان خطاب کردن شوهرتون فقط میخوام بگم حتما شما انقد خودتون رو پیشش کوچیک کردین و از پایین نگاهش کردین که اعتماد به نفس کاذب در ایشون زیاد شده
ایشون از شاهزاده ی انگلستان که بالاتر نیستن که رفته با یه دختر معمولی ازدواج کرده و زندگی خوبی هم دارن یا از شاهزاده ی سوئد که با یه مدل معمولی ازدواج کرده ، پس دوست عزیز انقد اعتماد به نفس پایینی نداشته باش ،یا حق

شما اگه میخوای مشکلت حل شه به راهنمایی دوستان اهمیت بده نیومدی اینجا که فقط درد دل کنی

خانوم گل خواهر عزیز رفتار همسر شما بخاطر رفتار غلط و پر از اشتباه خودتونه شما خودتو کوچیک میبینی

بخدا من زنایی از نزدیک دیدم که انگشت کوچیک شوهرشون نمیشن اما اینقدر اعتماد به نفس دارن طوری رفتار میکنن که شوهره بدون اجازشون نفس نمیکشه و تحمل یه لحظه دوریشونو نداره

نمونش داداش خودم
بخدا قسم تیپ و قیافه ای داره هزار ماشالله تکه
بهترین شغلو درامد و تحصیلات
بی نهایت ساده و پاک و مهربون وبخشنده
رفتار اجتماعیش بیست اونوقت یه زنی گرفته خدا شاهده زیرو روش کن یه نکته مثبت نمیتونی پیدا کنی توش به جز روداری( اینجا زیادی خواهر شوهر شدم :311:ولی بخدا عین واقعیته)

همچین برادرمو سفت کرده نمیتونه نفس بکشه دم به دقیقه هم میگه باید برام فلان کنین بهمان کنین من چیزی کم ندارم من فلانم من بهمانم

اونوقت شما با این تحصیلات و با قیافه ی خوبی که خودتون میگی داری اینقدر خودتو کوچیک میبینی

نیلوفر خانوم دوستان همه درست گفتن رفتار و ترز فکر شما نپخته و آماتور و ضعیف بوده

از شوهرتون سوپر قهرمان ساختید در صورتی که ایشون شخصیت خیلی ضعیفی وضعف شخصیتی شدیدی داره

علت اینکه میگم ضعف شخصیتی داره این نیست که دلتون رو خوش کنم : به این دلایل میگم : هایلات کردم


هر وقت موقعیتی پیش میاد که من خیالم راحت بشه مال خودمه اونو پنهان می کنه بعد از مسئله ی مجامعت به هیچ عنوان رضایت و آرامشش رو نشون نمی ده و سعی می کنه خوددار باشه اگه از دهنش در بره یا یه نفس راحتی بکشه می بینی می خوره حرفشو و سعی می کنه به یه چیز دیگه ربطش بده مثلا به تموم شدن امتحاناتش
من از اول خودم پخمه بازی در اوردم می خواستم فیلم لیلی و مجنون رو بازی کنم ولی اون با سیاست باهام رفتار می کرد آرزوی یه حرف راست رو به دلم گذاشت بعد از این همه سال آخر نفهمیدم این منو دوست داره یا نه هر وقت قهر کرده ام که از خونه برم به شدت عصبانی شده و جلوم رو گرفته یا حتی اگه اسم رفتن رو بیارم بر افروخته می شه

ولی از اون طرف هم وقتی کنارش هستم هیچ وقت سعی نمی کنه خواسته های روحی م رو بر آورده کنه دریغ از یه ابراز محبت معمولی حتی کلمات رو می جوم می ذارم دهنش می گم اینو بهم بگو هم نمی گه !! می گه نمی تونم

...... آدم بسیار مغروری هست اینو همه می گن و خیلی از خانم هایی که می بیننش از این غرورش خوششون نمیاد توی فامیل یا آشنا بهم می گن که شوهرت چقدر آدم مغروریه دیگه خسته شدم .....از اینکه هیچ وقت خیالم راحت نیست نمی تونم ترکش کنم حتی برای چند روز به شدت بهش وابسته ام وابسته از نوع آویزون .....تا بی محلی و بد اخلاقی می کنم میاد دورم همین که خوب شدم می ره دنبال کاراش به نظرتون چه جوری بهش اعتماد کنم ؟ چه جوری ؟

همیشه باید به زور ازش پول بگیرم

اینها همه نشون میده ایشون چقدر ضعف شخصیت دارن ، خود غرور علت واضحه ضعف شخصیتی انسانه

درخت هرچه بارش بیشتر سر بزیر تره ، ما میگیم ایشون نابغست و خود استیو جابز ، بیل گیتس و انیشتین و مارکز زوکربرگ... هستش

افرادی که نخبه و حرفی در چنته دارن افرادی شکسته نفس افتاده هستن و اصلا تو این فازار نیستن

البته مشکل اصلی شما اینکه که اعتماد به نفس و عزت نفستون خیلی منفی و زیر صفر هست به همین دلیل به ایشون القا کردید که ایشون استیو جابزن و شما اصلا در حد و اندازه ایشون نیستید

و اشتباه تاکتیکی از چک کردن موبایل و چسبیدن به ایشون و.... خیلی زیاد داشتید باید مهارت های زندگی رو یاد بگیرید.

اولا که بخصوص توی کشور ما خیلی از خانم ها از نظر موقعیت شرایط شما رو دارن. یعنی شوهر موقعیت اجتماعی بالایی داره در مقابل خانم خانه دار، و این به هیچ وجه عیب نیست. عیب که نیست هیچی، بلکه نگاه بسیاری از مردم به این قضیه خیلی هم مثبت هست و میگن پشت هر مرد موفقی یه خانم قدرمند و موفق ایستاده. پس شما هم به این مسئله به صورت مثبت نگاه کنید، حتی اگه از اطرافیان چیزی شنیدید مزایای این مسئله را بگید، اینکه از خود گذشتگی کردید و تو خونه موندین تا بیشتر و بهتر به شوهر و فرزندانتون رسیدگی کنید و الحمد الله نتیجه اش را هم دیدید و اون موفقیت و آرامشی هست که خانواده دارن و خلاصه اینطور صحبت ها که خانم های خونه دار و مردایی که دوست ندارن خانمشون بیرون کار کنه همیشه میگن.
بهتون میگن شوهرتون مغروره؟ بگید من کشته مرده این غرورشم! اصلا به خاطر همین غرور بهش جواب مثبت دادم وگرنه من به این زیبایی کجا شوهرم کجا (که شوهره هم قدر شما رو بیشتر بدونه و فکر نکنه یه خبریه)! یعنی چی مرد به هر زنی میرسه بخنده! تو هم که روت کم شد الان دیگه دور و بر شوهر من نچرخ!! (بدونید ریشه خیلی از حرفایی که از اطرافیان میشنویم حسده). (البته یادتون باشه اینکه من توصیه می کنم شما به برتری های خودتون در مقابل شوهرتون بنازید به دلیل اعتماد به نفس خیلی پایینتونه وگرنه این کار هم در شرایط عادی درست نیست! یعنی وقتی اوضاع ان شاء الله مساعد شد دیگه این کارها رو ادامه ندید!)

دوم اینکه شما با شوهرتون اختلاف سلیقه دارین اما همین که شما مدرک ارشد گرفتین نشون میده خلاف چیزی که فکر می کنید اصلا کم استعداد نیستین. اختلاف سلیقه باعث میشه شما شوهر کنار سماور دوست داشته باشین، ایشون زن کنار کبوتر! حالا شما چون سرگرمی دیگه ای ندارین اینو برای خودتون هی بزرگش کردین اما ایشون وقت خودشون را به طرق مختلف پر می کنن.

سوم: همین که وقتی ناراحت میشین بهتون توجه می کنن نشون میده بهتون علاقه دارن . شاید فکر کنید به خاطر موقعیتی که شما ازش حرف میزنید صرفا برای حفظ آبرو شما رو نگه داشته اند، اما به نظر من اتفاقا همین موقعیتی که شما بزرگش می کنین موجب میشه که خیانت کمتر هم بشه، یعنی آدم های با موقعیت اگه بخوان خیانت کنن مجبورن از ترس آبرو خیلی باج بدن، به همین خاطر مشکلشون چندین برابر هست نسبت به افراد عادی. حتی همون غرورشون اینجا میشه یه پوئن مثبت.

چهارم: شنیدین میگن ترس از مرگ بدتر از خود مرگه؟ شنیدین میگن خیلی از اعدامیا قبل از اینکه چهارپایه از زیر پاشون کشیده بشه از ترس سکته می کنن؟ حالا این شده وصف اوضاع شما.

پنجم: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ (12 حجرات): ای کسانی که ایمان آورده اید از بسیاری از گمان ها نسبت به دیگران اجتناب کنید، همانا بعضی از گمان ها گناه است.
یعنی هم در دین ما سوء ظن داشتن نکوهش شده، هم در قانون ما به این مطلب ورود شده و تا شما دلیل محکمه پسند نداشته باشید نمیتونید کسی را به چیزی متهم کنید. نمیتونید متهم کنید که هیچ، بلکه خودتون هم به سوء ظن متهم می شید. در برابر خدا هم همینطور هست. بدون دلیل حتی توی ذهنتون هم نمیتونید به شوهرتون تهمت بزنید

پس اول این صورت مسئله ای که برای خودتون تعریف کردید و الکی دارید باهاش خودتون را آزار می دید،پاک کنید، بعد هم مسائلتون را نه با جنگ و قهر بلکه به نرمی باهاشون در میون بذارید. مثلا همون موقعی که کنار کبوترها هستن. من احتمال می دادم ایشون به خاطر موقعیتشون باید از مشاوره خودداری کنن، اما میبینم که با شما پیش مشاور هم اومدن، این خیلی خوبه. ببینید بعضی وقت ها شخصیت بعضیا جوری شکل گرفته که تغییرش سخته، مثلا اون غروری که ازش حرف میزنید تو وجود ایشون خیلی درشت نهادینه شده، یا دروغگویی، علت دروغگویی همیشه ترس یا پنهان کاری نیست، بعضی از آدم ها عادت کردن دروغ بگن! اصلا یکی از دلایلی که دروغ هم نکوهش شده همین اعتیاد آور بودنشه! (چوپان دروغگو رو یادتونه؟) توی این مسئله دروغ باید چند تا از دروغ هایی که براتون رو شده را بررسی کنید. ببینید علت واقعیش چی بوده؟ اگه علت پیدا نکنید شک نکنید که یه عادت زشت هست، نه از سر پنهان کاری. به هر حال خودتون باید بهشون بفهمونید که شما هم نیازهایی دارید که باید بهش پرداخته بشه، اما قبول کنید که نباید ایشون را هم از علاقه هاشون جدا کنید. یعنی اگه بعد از این همه سال نتونستین همسرتون را تغییر بدید، خب سعی کنید فانتزی های ذهنی خودتون را تغییر بدید. چه اشکالی داره شما کنار همسرتون بحث سیاسی و اقتصادی کنید؟ چه اشکالی داره یه کبوتر جدید بهش هدیه بدید و وقتی کنار کبوترهاست شما هم اونجا باشید؟؟ برای سایر مسائل هم مثلا برای بحث خرجی و نفقه یک بار یه مبلغی را ماهیانه توافق کنید، حداقل بخواهید از این حساب های چند کارته باز کنند که شما امکان برداشت تا سقف مورد توافق را داشته باشید، که هر بار نخواهید سر این موضوع با هم بحث کنید. منظورم اینه که مسائل را قطعی حل کنید نه اینکه بذارید یه بحث فرسایشی بشه، یا جوری حل شده باشه که زمان انقضاء داشته باشه و بعد از مدتی برگردید سر خونه اول.

همسرتون بیشتر از اون چیزی که فکر می کنید شما رو دوست داره. وحاضر نیست تحت هیچ شرایطی شما رو از دست بده.
خوب همه چی که نمی شه مدینه فاضله باشه که برخی آدم ها شخصیت مغروری دارند و در ابراز محبت مشکل دارند.

اینم بگم شما با رفتارهاتون و نشون دادن عدم اعتمادتون به ایشون ناخواسته دارید به ایشون مجور هر گونه خطایی را می دن.


مطمین باشید امتیازاتی دارید که همسرتون حاضر نیست شما رو از دست بده پس خودتون رو دوست داشته باشید وروی اعتماد به نفستون کار کنید.

هر چه بیشتر بهش بچسبید امکان در رفتنشون زیاد تره .مثل کش عمل کنید .

شما چند ساله اینجا رو مبیخونیدتغیر نکردید! بعد هم فکر کردید با عضویت توی اینجا معجزه رخ خواهد داد! به گفته خودتون.

شما کلا همه چیزو همه جارو گنده میکنید؟

بزرگی در نگاه ماست نه چیزی که بهش نگاه میکنیم

شما میتونی از یه مورچه درس و دین و علم و.. یاد بگیری

میتونی هم سالها توی این سایت باشی و تغیر نکنی ، این همه مقاله زندگی های مختلف اینهمه سال اینجارو خوندید حتی ارتباط با دیگرانو هم یاد نگرفتید و میگید ازتون سوءاستفاده میکنن

حتی میتونستی توی اینجا آدمها رو بشناسی ، کاربران اینجا نمونه مشتی هستن از خروارها آدم بیرون ، عده ای دانا و نکته سنجن ، عده ای فقط میان مینویسن که یه چیزی گفته باشن

بعضی ها یاد میگیرن بعضی ها فقط تقلید میکنن ، بعضی اندیشه میکنن بعضی ادعای اندیشیدن دارن ...

تو چرا یاد نمیگیری ؟ حتی سعی نکردی آدمای دورو برتو بشناسی و با اونها رابطه درست برقرار کنی پس مشکل تویی نه همسرت نه دیگران

خودت داری ایراد کارتو میگی ولی از کنارش میگذری و میچسبی به چیزی که ایراد نیست و خیلی بی ربطه (به همسرت)

میگی همسرم بلده دروغ بگه مثل واقعیت، هر کاری که ازش لذت میبره انجام میده حتی کبوتربازی یا بحث سیاسی ، بعد میگی ولی من فقط آویزونشم و در حال بازخواست و وقتی بی محل میشم میاد سراغم

میگی دیگران بهت گفتن که انقدر ساده ای که چون مثل ساده لوح ها رفتار میکنی دیگران هم سوء استفاده میکنن، اینارو باید اصلاح کنی همین 2 خطو

در حالی که یک صفحه از وجنات و سکنات همسرت نوشتی که نه مشکله نه مهمه خیلی هم به حال و احوالت بی ربطه

بنظر من شما تنها مشکلى که دارى اينه که اعتماد به نفس ندارى. اگنه بعد از اينهمه سال زندگى مشترک،ديگه زنوشوهر مثل هم ميشند و بالاتر و پايينتر ندارند چون طرز زندگى و اهداف و آيندشون مشترکه. خودتو بالا بگير و بدون که هيچ چيز کم ندارى.خدا به شماهم عقل و هوش داده فقط شما تو راهاى ديگه ازش استفاده ميکنى مثل خونه دارى و بچه دارى و خيلى از امتيازاي ديگه اى که ممکنه داشته باشى. قرار نيست همه يکجور از عقل و هوششون استفاده کنن. بنظر من جلو شوهرو بچه هات از خودت تعريف کن به شوخى. واين افکار منفى هم بريز دور.اگه نميتونى برو پيش روانشناس.