چجور پدرمو برای ازدواج راضی کنم

سلام خدمت همه ی دوستانم، ببخشید ک طولانیه
من دختری 23 ساله هستم از یه خانواده ی با قید و بند (چادری و مذهبی نیستم ولی مقیدم و برای خودم حد و حدود مشخصی دارم) من در 4 سالی ک تحصیل کردم در محیط دانشگاه خیلی سنگین بودم و با کسی رابطه ی دوستی ای نداشتم ، تا اینکه یکسال پیش یکی از هم دانشگاهی هام از من خوشش اومد و دلایلش هم بیشتر منطقی بود ، می گفت از حجب و حیا ی من خوشش اومده ، از من رسما خواستگاری کردن و درخواست کردن که مراسم نامزدی داشته باشیم ولی من چون ایشون رو نمیشناختم و می دونستم پدرم با نامزدی(به این شکل که به اسم هم بشیم) موافق نیستن درخواست ایشون رو رد کردم ، ایشون 3 ماه تلاش کردن تا من حاضر شدم ببینمشون ،من قبول کردم یه مدت باهم آشنا بشیم البته مادرم و برادرم در جریان بودن و خانواده و همه ی فامیل های ایشون هم در جریانند، و اینم بگم که ایشون اصرار داشتن مادرشون با مادرم صحبت کنه تا مادر من فکر بد نکنه که هدفی نداریم.
چند بار که بحث ازدواج شد ایشون به من گفتند هروقت بگی مادرم زنگ بزنه تا قرار خواستگاری رو بزاره ولی من میگفتم نه ، کلا اینارو میگم که بدونین فرار نمیمنه از ازدواج.
من دختر احساساتی هستم ولی در انتخاب فردی به عنوان همسرم به هیچ وجه احساساتی عمل نمیکنم، ما همدیگه رو به عنوان همسر آینده انتخاب کردیم(الان بیشتر از یک ساله که باهمیم) و هیچ تردیدی هم توش نداریم ، و تو این مدت یکسال همه ی مرز ها رو رعایت کردیم و این منو خیلی راضی نگه داشته نسبت به این رابطه ، مادر ایشون منو دیدن و از طرف خانوادشون کادوهایی دریافت کردم ، واقعا فرد با محبت و کاری هستن ، 4، 5 سالی هست رو پای خودشه (25 سالشه) و الان هم تو ی شرکت مشغول به کاره و درسش تموم شده
و اما مشکل من ، پدر من سخت گیره ، خونه ی ما پدر سالاریه و حرف حرف پدر بزرگوارمه که اندازه دنیا دوسش دارم ، من نمیخوام با پدرم مشکلی سر هیچ قضیه ای پیدا کنم ، پدر من اصرار داره من ارشد بخونم ، و این آقا متاسفانه سربازی نرفته
برناممون این بود که آموزشیشو بره بعدش با هم عقد کنیم ، ولی من پدرمو میشناسم راضی نمیشه..
این قضیه منو خیلی عذاب میده
نمیدونم چیکار کنم ، از طرفی هردوتامون دوست داریم زودتر زندگیمونو شروع کنیم و پیش هم باشیم
به نظرتون چجور پدرمو راضی کنم؟
اصلا میشه راضی بشه؟
پدر من اگه در نگاه اول از یکی بدش بیاد دیگه بدش اومده
من میدونم اگه پدرم راضی بشه یک بار ، فقط یک بار با این آقا برخورد داشته باشه قبولش میکنه ، چون خیلی پسر سنگین و با اخلاقیه ، ولی مشکل من اینه ک پدر من نشنیده میگه نه!
میترسم توو روی بابام وایستم ، قلبشو عمل کرده ، منو خیلی دوس داره غصه میخورره اگه دخترش جلوش وایسته...
کلافه ام ، راهکاری دارین؟

تبریک میگم به شما برای این رابطه که با رعایت تمام چارچوب های اخلاقی شکل گرفته و ان شالله اگه قسمت هست به سرانجام برسه

خانواده من هم همینطوری هست و تو خانوادمون حرف آخر رو پدرم میزنه
یعنی همیشه میگم برای معرفی کردن یکی برای ازدواج راضی کردن مادر که کاری نداره ولی بابا ممکنه بگه نه و راضی نشه
این رو گفتم که بگم شرایط پدرسالارانه خونه تون رو درک میکنم

اما بعضی وقتها هم فکر میکنم چرا راضی نشه هرکسی دوست داره هرچه زودتر خوشبخت شدن و عروس شدن دخترش رو ببینه

به نظر من که دل رو به دریا بزنید و با احترام کامل بشینید دختر پدرونه قشنگ حرف بزنید
لازم نیست ریز به ریز توضیح بدید از کی آشنا شدید و چند تا کادو بهتون دادن و کیا در جریان هستن و نیستن

فقط کلی بگید یه پسری هست اومده به من میگه لطفا آدرس و شماره والدین تون رو بدین که من اقدام کنم و من به خودش اینو نگفتم اما به نظرم پسر خوب و مناسبی هست برای ازدواج و دختر بهتره که بین سن 20 تا 25 سال ازدواج کنه

بگید حالا فلن میخان بیان یه حرفی بزنن و بعدا کامل آشنا میشیم و همدیگه رو میشناسیم تا برسه به عقد

بگید آشنایی اولیه به معنی جواب مثبت دادن نیست اما نمیدونم چرا این پسر به دلم نشسته و به دهنم خوش اومده و ازتون میخام که اجازه بدین بیان نامزد کنیم تا بتونیم دربارشون تحقیق کنیم
و بگید که شما خودتون تا حدودی تحقیق کردین و چیز بدی پیدا نکردید ازشون

خلاصه کلام اینکه ترس رو بذارید کنار بشینید حرف بزنید با پدرتون
تو این جامعه حال حاضر هر پدری دوست داره زودتر دخترش سر و سامون بگیره
چرا مخالفت کنه
شما پیش پیش چرا عکس العمل های احتمالی رو پیش بینی میکنید

برید بشینید با شجاعت وقتی خودتون و پدرتون تنها هستید یه جا حرفشو بزنید

یا اگه نمی تونید بخاطر حجب و حیاتون بگید به مادرتون بگید یه نقشی داشته باشن و بیکار نشینن و صحبت کنن

رابطه ای که مادر ازش خبر داره اما پدر نداره زیاد جالب نیستا! منو یاد یه خاطره وحشتناک از یه دختر میندازه!

ان شالله خوشبخت بشید
در پناه حق

سلام

1: موضوع رو طوری مطرح نکنید که برداشت خانواده شما این باشه که اینا دو تایی رفتن همه صحبتاشون رو کردن و الان نظر ما صرفا یه کار تشریفاتی به حساب میاد، که اون وقت برای اینکه ثابت کنن نظر و ارادشون برای این وصلت چقدر وزن داره، چه بسا با یه نگرش منفی از سر لجبازی با این وصلت مخالفت کنن.

2: اگه واقعا اون پسر رو برای زندگی مناسب میدونید حالا که یه سال با هم بودید پیشنهاد میکنم قبل از اینکه این موضوع رو با خانواده مطرح کنید یه تعداد جلسه مشاوره هم برید تا از تصمیمتون بیشتر مطمئن بشید.

3: اگه نظر مشاور هم برای این وصلت مثبت بود، موضوع احتمالی مخالفت پدرتون رو با آقا پسر مطرح کنید و بگید که من نظرم برای این وصلت مثبته، ولی برای گرفتن جواب مثبت از پدرم بایستی کم نیاری. منظور این که از سمت شما خاطر جمع باشه.

4: موضوع ارتباط یک ساله خودتون رو به هیچ عنوان با خانواده مطرح نکنید، بگید با این آقا چند ساله همکلاسید و پسر خوبی به نظر میرسه. و بایستی بیان خواستگاری و جلسات آشنایی برگزار بشه ببینیم نظر شما و خانوادها چیه که بشه تصمیم گرفت.

5: اگه پدر شما مخالفت کرد شما سریع موضع نگیرید و از آقا پسر حمایت کنید، این رو بزارید در ابتدا از سمت مادرتون و یا خانواده آقا پسر پیگیری و صحبت بشه. حمایت شما به صورت علنی در مراحل بعدی باید آغاز بشه و نه در ابتدای کار

موفق باشید.

سلام
کافیه شماره پدرتونو در اختیار آقا پسر قرار بدید تا خودش با ایشون صحبت کنه.سپس در مرحله بعد به اطلاع پدرتون برسونید که یه نفر از شما خواستگاری کرده و شما با دادن شماره تلفن٬ ایشان را به او ارجاع داده اید.به همین راحتی.در ضمن از بیان مسعله به طور مستقیم بپرهیزید هر چند مطمعنم کار آسانی برای شما نخواهد بود.
موفق باشید

سلام نارسیس عزیز:72:
خدا را شکر دوستان بسیار به نکات مهمی اشاره کردند و به نظر من حتما آنها را در نظر بگیر...
یعنی حتما در ابتدای امر با این شیوه که تو انتخابت تموم شده و حالا تازه داری نظر پدر را می پرسی جلو نرو و همین توصیه ها را به کار بگیر.

راستش همین الان هم به نظرم اشتباه کردی که این گونه جلو رفتی و اگر کسی این تاپیک شما را می خونه به نظرم باید بهش بگیم که این کار را نکنه چون بسیار ریسک پذیره و اگر خانواده ها مخالفت کنند زحمات دو جوان هدر می ره.

ضمن اینکه شما می تونستین با روش دیگری که ماهیتش را پایین توضیح خواهم داد پدر را برای نحوه آشنایی قانع کنید.

ان شالله همین گونه که شما می گویید ما فرض را بر این می گذاریم که شما انتخابتان درست است و فقط مانده سخت گیری پدر محترم شما و اگر اجازه بدی من هم نظرم را بگذارم.

نارسیس جان من هم پدرم بسیار سخت گیر بودند اما دیگه الان سخت گیر نیستند.پدرهای احساساتی معمولا گاهی روی دختراشون حساسیت زیادی نشون می دن و حاضر نیستند برای بچشون ریسک کنند. گاهی مدل واکنش بابا ها با هم فرق می کنه اما ماهیت همشون و نیت همشون یکیه.
من تو این زمینه خیلی تجربه کسب کردم و راستش راه هایی را هم پیش رفتم که بعضا بی تاثیر و بعضا نتیجه معکوس داد.
تا اینکه مشاوره تخصصی از آقای مدیر گرفتم و خودم هم تجربیاتم را کنار هم گذاشتم و قصد داشتم بیام تاپیکم بگم که دیگه الان میام قسمتهایی که به درد شما می خوره همین جا می گم. فقط اینو خواستم بگم که بله شدنیه... شاید از بابای من سخت گیر تر نباشه. سخت گیری پیچیده ای که اوایل هم کسی نمی تونست متوجه بشه... اما الان مطمئنم کاملا مسئولیت تصمیم گیری برعهده خودمه.

در واقع می خوام بگم وقتی که راه های دوستان را پیش بردی و به جایی رسیدی که می بایستی با پدر صحبت کنی باید مسئولیت تصمیم گیری ات را به طور هوشمندانه و مودبانه و بالغانه خودت بر عهده بگیری.

اما چگونه؟
نارسیس عزیز همان طور که خودت اشاره کردی پدر شما شخصیت مرد سالارانه دارند این یعنی شخصیت والد قوی دارند. این یعنی می خوان شما را که فرزندشون هستید بسیار حمایت کنند. این یعنی در مقابل واکنشهای اطراف حساسیت نشان می دهند و زود مشکوک می شوند. زود نگران می شوند وووو

خب در مقابل شخصیت والد باید چگونه صحبت کرد؟ (این چگونگی با پدرت خیلی خیلی مهمه!!!)
پاسخ: کاملا بالغانه.

اگر در مقابل این تیپ شخصیت از جنبه کودک درون حرف بزنی یعنی اینکه بخوای دختر ناز بابا باشی و لحنت احساسی باشه دقیقا نتیجه عکس می گیری!!! مطمئن باش... در این صورت پدر والد حمایتیش قوی می شه و بیشتر و بیشتر نگرانت میشه. اشتباهی که من می کردم. من با پدرم صحبت می کردم اما خیلی محبت آمیز... شاید فکر می کردم خب باید با پدرم همین گونه حرف بزنم اما تاثیر نداشت. بدتر پدر فکر می کرد که من ظریفم. من حساسم. من ممکنه احساساتی رفتار کنم.ممکنه احساساتی تصمیم بگیرم. نکنه این پسر دختر منو با چرب زبونی گول زده باشه نکنه... نکنه... نکنه.......

اگر والدانه صحبت کنی یعنی بخواهی از پسر حالت دفاعی صحبت کنی. بگی بابا من به تصمیمم مطمئنم! بابا خصوصیات آقای خواستگار اینه اونه... (به هیچ وجه و تاکید می کنم به هیچ وجه از خواستگارت این گونه دفاع نکن!) مطمئن باش باز هم نتیجه عکس می گیری. پدر دوباره شخصیت والدش بالا می گیره. حساس میشه.دوباره می گه وااای مثل اینکه دخترم خیلی ممکنه گول خورده باشه...

اصلا در گوشی بیا بهت یه حرفی بزنم. بین خودمون بمونه. پدرت حسودیش میشه... آره پدرت اگر بهت دلبسته باشه حسودیش میشه که چرا دختر من یه مرد دیگه را ترجیح می ده و جلوی من این قدر خوب ازش دفاع می کنه...دختری که چند روز پیش بهترین مرد زندگیش من بودم ... غرورش می شکنه... شاید تو واقعیت انکار کنه اما آنچه که در ضمیر ناخوداگاهش میفته همینه...


اما حالا می رسیم به این نکته مهم که باید با پدر بالاخره چگونه صحبت کنی! و چه نکاتی را در صحبتهایت حتما بگنجانی. ان شاالله تو پست بعدی از راهنمایی های مدیر همدردی به خودم خواهم گفت. فقط این پست طولانی میشه.
قبلش لطفا این لینک را که در مورد شخصیت بالغ و والد و کودک درون هست گوش کن.که خیلی به دردت می خوره.
http://radio.shabanali.com/neg19.mp3

موفق باشی عزیزم.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مصباح الهدی

سلام نارسیس عزیز:72:
خدا را شکر دوستان بسیار به نکات مهمی اشاره کردند و به نظر من حتما آنها را در نظر بگیر...
یعنی حتما در ابتدای امر با این شیوه که تو انتخابت تموم شده و حالا تازه داری نظر پدر را می پرسی جلو نرو و همین توصیه ها را به کار بگیر.
.:72:

---

با سلام
مصباح الهدی گرامی
خوش بحال این دوستمون که شما دارید اختصاصی و مستند و تجربه شده بهشون مشاوره میدید

من میخواستم در بین صحبتهاتون این رو هم بفرمایید که اگر این موضوع در مورد پسر اتفاق بیفته چی؟
آیا در این مورد هم صحبتی دارید؟

اگر من به عنوان یک پسر بخوام نظر پدرمو جلب کنم که به انتخاب من و به دختری که انتخاب کردم احترام بذاره هر چند از نظر اون ویژگیها و ملاکهای عروسش رو نداشته باشه

من چطوری صحبت کنم که پدرم قانع بشه با این شخصیت سختگیر

البته نمیخام در پاسخ به دوستمون خللی وارد بشه

منظورم اینه که اگه توصیه تون فقط دخترانه نیست و ممکنه یک پسر هم بتونه همون روش رو در پیش بگیره بگید

با تشکر

سلام دوست محترم.

راستش اگه نگفته بودید که مانتویی هستید فکر می کردم شما هم کلاس سابق خودم هستید.من همکلاسی داشتم که اکثر ویژگی هایی که شما می گید رو دارا بودند... از جمله دختران نادری بودند توی دانشگامون که من دو سالی ایشون رفتاراشون زیر نظرم بود و دقیقا مثل خواستگار شما شیفته ی همین ویژگی های ایشون شده بودم.حتی تاپیک زدم که از ایشون بهترین روش خواستگاری چی هستش...پارسال اردیبهشت بود.... می دونستم اگه خودم باهاشون صحبت کنم به احتمال زیاد بتونم قانعشون کنم ولی برام خانواده ایشون از خودشون مهم تر بود نظرشون (عقیدم این بود چو خشت اول رو معمار نهد کج تا ثریا می رود دیوار کج) چون می دونستم مخالف باشند دیگه فایده نداره برای جفتمون... وقتی از ایشون خواستگاری کردیم (مادرم تلفنی و منو معرفی کردند) روز بعدش که خبر گرفتیم دلایلی که ایشون بنده رو رد کرده بودند به نظرم واهی بود(یک دلیل واهیش مثلا ادامه تحصیل دختر خانم بود !!در صورتی که من میدونستم اون خانم میدونه من چقدر عاشق ادامه تحصیل هستم و با این مشکلی ندارم و ازا این بابت توی دانشگاه شناخته شده بودم ).. برام سوال پیش اومد اینا واقعا حرفای اون دختر خانمی بود که من میشناختم لااقل سه سال ؟! برای این که جواب سوالمو بگیرم یک روز حدود دو هفته بعد اون ماجرا بیرون دانشگاه سوار اتوبوبسی که ایشون شدند شدم (عمدا یکدفعه نرفتم صحبت کنم خواستم ایشون هم توی راه امادگی کسب کنند) وقتی از اتوبوس پیاده شدند و رفتم بپرسم اونا واقعا حرفای خودشون بوده یا نه؟ دیگه مطمئن شدم ایشون هم احتمالا پدرشون مثل پدر شما هستند... ایشون این قدر ترسیده بودند که سریع بهم گفتند پدرشون الان قراره بیان دنبالشون و نمی تونند صحبت کنند؟ (انتظار برخورد بهتری داشتم نه که با هم بد صحبت کنند ولی اون ترسه باعث شد ایشون نتونه خودش باشه گمونم) منم سریع به ذهنم اومد بهشون گفتم خب شما تا کی قراره ادامه تحصیل بدید ؟ ایشون جوابی داد که اصلا دیگه متوجه شدم بحث یک چیز دیگست و واقعا اینا دلایل واهی بود.. دیگه منم صحبتم یک دقه نشد و از ایشون خداحافظی کردم.... (خیلی وقت بود اصلا بهشون فکر نکرده بودم و این تاپیک موجب شد یاد پارسال بیفتم)...

ولی من از اون خانم ممنونم.... البته باید بگم خودمم نخواستم از راه نادرستش وارد شم... اون خانم می دونست با شرایط خانوادگی داره ازدواج با فردی مثل من لااقل در این زمان محاله..طوری با من رفتار کردند دیگه منم اصلا ادامه ندادم و کلا فکر ایشون رو از فکر به در بردم....

بهتر بود شما هم که روحیات پدرتون رو خوب می شناسید نمی ذاشتید کار به این جا بکشه...(هر چند شکر خدا هنوز هم اتفاق خاصی نیفتاده شاید)... البته ناگفته نماند اون اقا هم می خواسته به هر قیمتی شده به شما برسه (نمی دونم شاید من اشتباه فکر می کنم ولی من رسیدن به هر قیمتی رو اصلا نمی پسندم اونم نارضایتی خانواده دختر... به نظرم داماد باید از اول مورد افتخار خانواده عروس باشه و متقابلا عروس هم مورد افتخار خانواده داماد)..پس الان هر اتفاقی بیفته هر دوی شما تا حدودی مقصر بودید و باید تاوانش رو هم بدید دیگه....

ببنید شما کم سنی ندارید 23 سال(مخصوصا این که دختر هستید و دخترا زودتر بالغ میشند طبیعتا و عرفا)... ولی هنوز هم بین روابط عاطفی با پدر و همسر ایندتون گیر کردید( به نظر من این عیبه و باید رفع بشه )... دقیقا مثل پسر هایی که نمی تونند تمایزی بین مادر و همسرشون بعد ازدواج قایل بشند و به مشکل می خورند.... ببخشید مطمئن هستم خود شما هم می دونید این رفتار پدر شما درست نیست... شما قراره ارشد بخونید که اخرش چی بشه...بعدش یک ازدواج لزوما موفق تر داشته باشید ؟! یا همین که پدر شما نادید پسری رو رد می کنند (و ممکنه واقعا اون اقا پسر خیلی پسر خوب واقایی باشند و تنها عیب ایشون سربازی باشه که نهایتا چند وقت دیگه تموم میشه دیگه و مهم جوهره ی وجودی اون اقا هستش).. یا مثلا از یکی همون اول خوششون بیاد یا یکی نیاد و ... البته من نمی خوام شما اینا رو به پدرتون بگید چون میدونم نمی تونید و نمی خواید هم..... ولی ببیند

توصیه ی من به شما این هستش که

شما 23 سال با این سبک زندگی کردید.... و حتی اگه از اول این مورد پسند شما نبوده...ولی دیگه به این روش عادت کردید حتی برای ازدواجتون هم قبل نظر شما تاکیید می کنم قبل نظر شما اون فرد باید از فیلتر پدرتون رد بشه.... من که انتظار ندارم یکی دو ساله بتونید این روش زندگی رو تغییر بدید( ولی شدنیه ولی شاید دیگه برای این اقا دیر بشه)...شاید تغییر بدید بیش تر اذیت بشید اصلا... و همین منوال براتون مناسب تر باشه و بیش تر خوشتون بیاد...(تصمیم با خودش شماست راجبش فکر کنید)

1- کلا اون اقا رو از روحیات پدرتون اگاه کنید (البته طوری صحبت نکنید هنوز هیچی نشده اون اقا نسبت به پدر شما دچار دافعه بشه چون اگه قسمت هم باشید بعد ها یک حس بدی ممکنه به پدر شما پیدا کنند ...چون ببنید پسر ها روی این چیزا حساس هستند... لااقل خود من ترجیح می دم خواستگاری چنین دختر هایی نرم چون می دونم با روحیاتی که دارم بعد توی زندگی شخصی توی کشمکش های اون خانم و گیر کردن بین پدرش و من دچار تعارض میشه و به مشکل می خوریم و بیش تر از همه اون خانم اذیت میشه مطمئن باشید این سبک زندگی شما و پدرتون فقط به انتخاب همسر محدود نمیشه وبعد ها بعد ازدواج هم تاثیر داره پس دعا می کنم یا شما تغییر کنید یا همسرتون با این سبک مشکلی نداشته باشه) و بعدش رابطتتون رو با ایشون قطع کنید کلا...شکر خدا رابطتتون هم که از خطوط قرمز رد نشده....

2- اگه واقعا فکر می کنید مثلا یک سال ..شش ماه چه می دونم هر چی دیگه هم بگزره...بازم پدر شما به طور خاص راجب این اقا راضی بشو نیستند(یا درصدش کمه) بهتره کلا تمومش کنید... یعنی این که بذارید همین الان اون اقا یکبار خودش مستقیم با پدر شما صحبت کنند و تلاششو بکنند...مطمئنا خدا بخواد دل پدر شما هم اروم میشه و یا هم کلا قضیه تموم میشه .. شما که نمی خواید توی روی پدرتون وایستید واسه یک پسر غریبه و منطقیش هم همین هست... و کلا توی هر ازدواجی باید حمایت والیدن و دعاشون رو داشت...دیگه با شرایط و ویژگی های پدر شما این حمایت برای شما تشدید میشه

ولی اگه نه فکر می کنید مثلا یک سال دیگه شرایط بهتر میشه شاید بهتر باشه به اون اقا بگید اگه واقعا خاطر خواه شما هستند مثلا یک سال دیگه اقدام کنند...البته تاکیید کنید رابطه نداشته باشید و ایشون و شما هم هر کی توی این مدت ازدواج کرد دینی به گردن اون یکی نداره تا عذاب وجدان نداشته باشید... اون اقا مطئنم توی این سن این شرطو قبول می کنند....چون شما رو خیلی دوست دارند...

3- فارغ از بحث این اقا....ببنید به نظرم کاش بهتر بود....شما راجب ازدواجتون هم خودتون تصمیم نمی گرفتید درست مثل سبکی که تا الان زندگی کردید.... من فکر می کنم اگه همسر شما از راه های دیگه خواستگار شما بودند...و باشند و اولش مورد پذیرش پدر شما باشند.. زندگی بهتری خواهید داشت... .. ولی اگه واقعا با این سبک زندگی مشکل دارید کلا چه به این اقا برسید چه نه...به نظرم یک برنامه بریزید از همین فردا که طوری زندگی کنید که دیدگاه پدر شما راجب شما عوض بشه..و ایشون هم متوجه بشند شما بچه نیتسید دیگه...حق انتخاب و انتخاب شدن دارید...حق فکر کردن... حق این که به ارزش های شما هم ارزش قایل بشند... اگه مخالفتی میشه منطقی باشه و نه احساسی و استبدادی که چون پدر شما تشخیص دادند نادید چیزی رو مناسب شما بدونند یا بر عکسش....(هر چند واقعا سخته ....عمری پدر شما پدر سالار بودند ..کار راحتی نیست....ولی شدنیه)
.
.
.
متاسفانه یکی از دوستام که پسر هستند با این که وضع خوبی دارند...پدر ایشون هم تاکیید دارند که وقتی خود دوستم سی ساله شد و به همه چی رسید و .... باید ازدواج کنه.... کلا هیچ وقت به نظر دوستم متوجه میشم احترام گذاشته نشده توی خونواده...البته دوستمم تا الان ناراضی نبوده...ولی الان که مثلا دلش گیر دختری میشه و توی احساسات گیر می کنه تازه متوجه میشه که چه مشکل بزرگی داره.... باید اول پدرشو راضی کنه... و کلا فکر می کنند خانواده دوستم که دوست من اون قدر پخته نشده که خودش انتخاب درستی داشته باشه(البته قبول دارم سن و تجربه یک چیز دیگست) ولی کلا این باعث میشه اعتماد به نفس فرد بیاد پایین ... این که فکر کنه همیشه باید یکی پشتش باشه و... این باعث میشه دیر تر به استقلال مخصوصا فکری طرف برسه و توی ازدواجش به مشکل بخوره.



امیدوارم هر ان چه خیر و صلاح شماست در این روز های عزیز رقم بخوره.

متشکرم آقای همدان :72:
بله.کاملا این امر امکان پذیر است و چاره اش هم صحبت و رفتار بالغانه است و قبول کردن کامل مسئولیت انتخاب. و من پسرهای زیادی دیده ام که به خاطر همین سخت گیری خانوادشون یا مخالفت اندکشون از دختر مورد نظر می گذرند. کلا این موضوع دختر و پسر نداره. الان چقدر پسرها توخواستگاری وابسته به نظر خانوادشون هستند.
اگر اون لینک را گوش کنید می تونه در چگونگی لحن به شما کمک کنه. اما چون اینجا نوشتاری هست رساندن مطلب بسیار سخت هست.

من اینجا یه گلگی هم دارم از بعضی مسائل که به صورت جمعی اتلاق می کنیم. یا بعضی مسائل را در مشاوره هایمان اغراق می کنیم و یا مطلق می دانیم.
بسیاری از سخت گیری ها باور کنید به خاطر همین مشاوره هاست و باور کنید به خاطر همین مساله حساس بودن بیش از حد هم کفو بودنه (که به خدا اصلا عمیق به این موضوع نگاه نمی شه. یعنی هم کفو بودن را مثلا خیلی ها میان تو مسائلی می بینند که برای طرف مهم هم نیست.یعنی فردی نگاه نمی شه. یه نسخه برای جمع گفته میشه.شاید برای یکی این نسخه نباشه)

این قدر تو مسائل مشاوره ای گفتیم خانواده ها،خانواده ها که گاهی از اون ور بوم می افتیم. اشتباه نشه من کاملا موافق این هستم که از همون اول تحت نظر خانواده باشه. اما آیا باید این همه بها بدیم که تصمیم اصلیمون سرش عوض بشه؟ (البته مساله مشورت بحثش جداست!)
این قدر من تو همین همدردی هم خونده بودم اگر پدر طرف مقابل یا خودتون مخالف بودند آن ازدواج دیگه درست نیست. بله درست نیست. اما چگونه؟ با چه دلیلی با چه منطقی؟ آیا واقعا نمی شه راضیشون کرد؟
من چند وقت پیش اومده بودم مشاوره و سر یه موضوعی بابای من سخت گیری می کردند و اکثریت حق را به پدرم دادند. این درحالی بود که من اون معیار برام کافی بود یعنی من مشکلی نداشتم. می دونم غالب جامعه مشکل دارند ولی من نداشتم.

پدر و مادر سر فرزندانشون خیلی دلسوزند به خصوص سر ازدواج یک دختر (که انتخابش از پسر حساس تره چون اشتباه توش جبران ناپذیر تره )و شاید اشتباه هم بکنند! اتفاقا فرزند صالح اونی هست که بتونه اشتباه پدر و مادرش را بهشون به بهترین وجه بگوید.
من اون موقع کمک می خواستم اما همه یا اکثریت حق را به پدرم دادند(دیگه اصلا نمی شد بیام صحبت کنم که چگونه پدر را راضی کنم) بگذیرم که باز هم من حق را به خودم دادم و ماجرا را ادامه دادم(با جلب رضایت پدر) که به سرانجام هم نرسید.

دقیقا می خوام اینجا را بگم که الان این دختر آمده راهنمایی خواسته ( یه قسمتهایی از شرایطش مشابه با شرایط اون موقع منه و خیلی افراد دیگه) الان اینجا نمی شه زود بیایم بگیم پدرت مخالفه تمامش کن! نه! باید اول زودتر ماجرا را به خواستگاری رسمی بکشاند و بعد هم منطقی با پدرش صحبت کند و به یک تصمیم واحد برسند. حالا اون تصمیم ممکنه جواب مثبت یا منفی باشد.

اما این قضاوت اصلا درست نیست که سر شنیدن یک لغت آشنای مخالفت خانواده (که مدام هم می شنویم) سریع موضوع را خاتمه دهیم.و یا برچسبی بزنیم. من خودم اعتراف می کنم این کار را کردم. یعنی یه کم فهمیدم طرف مقابلم مادرش رضایت قلبی نداره دیگه برای اون خواستگاری زحمت نکشیدم.
من به شخصه اگر منتظر می بودم کسی پیدا شود که هم من بپسندم و هم پدرم اصلا چنین کسی وجود خارجی نداشت... یعنی کلا من نباید ازدواج می کردم... چون جمع معیارهای بابا و من بسیار سخت ترمی شود. البته بگویم تو جامعه ما گویا معیارهای پدرم از نظر خیلی ها منطقی تر محسوب می شود.اما من عقیده خودم را دارم.و واقعا هم شرایط فعلی جامعه را باید در نظر گرفت.(و مگه چند نفر مشابه آدم پیدا میشه که هم به دلش بنشیند هم معیارهایش را داشته باشد)

البته بیان این نوع موضوع با پدر و مادر به خاطر حفظ احترام حساس تر هست.
برای دختر هم حساس تر از پسر هست چون در دینمون هم اجازه پدر واجبه... خب این یعنی این موضوع سختگیری پدر یه جاهایی واقعا ممکنه به جا باشه و کلا مساله رابطه و حس مسئولیت پدر نسبت به دختر از یه جهت هایی بسیار فرق داره.مقایسه وابستگی نظر دختر و پسر به خانواده تفاوتهایی داره. و اگر دقیق تر بخوام بگم کلا مقایسه تک به تک درست نیست . اما چرا شاید از اصل مساله بشود برای هر دو استفاده کرد.

آقای فدایی یار سلام :72:الان این دختر خانم که من نظرشون را خوندم از نظر من در حد یک دختر (و البته نه در مقایسه با یک پسر!) استقلال فکری متناسب دارند که هرچند به شیوه اشتباه ولی خودشون فعلا این آقا را پسندیدند و نگرانی که در این زمینه دارند کاملا نگرانی دخترانه و عاطفی هست نسبت به پدرشون. و جسارتا این قسمت از نظر شما که این قضاوت را کردین پس در آینده هم بین نظر شوهر و پدرشون می مانند "از روی فقط این موضوع" اشتباه است. کلا پدرشون مسئولیت ازدواج ایشون را دارن.چه از نظر شرعی و چه عرفی و خب این طبیعی است که در این شرایط پدر بیشتر حس مسئولیت کنند و دختر در این زمینه نگرانی داشته باشد. اما این وظیفه بعد از ازدواج که برعهده پدرشون دیگر نیست که پدر بخواهد در این زمینه حس مسئولیت داشته باشد و مقوله و سنجشش بحث جداییست .

پ ن:این پست نظر شخصی من بود و کارشناسی نیست و برای همین پستی که نکات مشاوره ای اصلی را دارد را بعدا می گذارم.

سلام
یک سوال دارم ک اگر جواب بدین راهنماایی اسونتر میشه...
شما تک دختر هستین یا نه؟
بعد اینکه چجوری این اقا 25سالشونه،توو ی شرکت مشغولن ولی هنوز سربازی نرفتن!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟
این سوالات رو ک جواب بدین میتونم نظرم رو دقیق تر بگم
منتظر جواب هستم

سلام خدمت همه ی دوستای گلم ، مرسی مرسی مرسی هزاربار مرسی از نظراتون ک انقدر لطف کردین
یه چیزیو بگم اینکه نمیدونم چرا توو روز بیشتر از 3 پست نمیتونم بزارم بخاطر همین دیر جواب دادم ولی همه ی نظراتتون رو خوندم ، و چون بیشتر از 3 پست نمیتونم بزارم مجبورم اینجا همه رو باهم جواب بدم ، ببخشید ک طولانی میشه
دوست خوبم مصباح الهدی مرسی از راهنمایی های خوبتون ، فکر کنم شمادقیقا رفتار پدر منو درک کردین ، حرفاتون خیلی به وضعیت من نزدیکه ، خیلی استفاده بردم ، امیدوارم بیشتر کمکم کنید که بتونم ایشالا به سرانجام برسونم اینکار رو ، بازم مرسی مرسی مرسی..

دوست خوبم فدایی یار راستش قضاوتتون رو نپسندیدم ، اولا پدر من دیکتاتور نیست که اینجوری فکر میکنید ، دوما شما از کجا میدونید که آقا پسر در جریان سخت گیریهای پدر بنده نبودند؟ سوما چرا حرف از جدایی میزنین؟ مگه من توو ارتباطم شک دارم که همچین حرفیو میزنین؟ سوال من یه چیز دیگه است
چرا فکر میکنین من بین پدر و همسرم گیر کردم؟ این حرفتون اصلا منطقی نیست ، من فقط میخوام با کمترین نارحتی از جانب پدرم که پدرمه و دوسش دارم این قضیه مطرح شه
چرا فکر میکنین من استقلال ندارم یا از پدرم میترسم؟ مقایسه کردن من در یک نوشته با دختری ک باهاش برخورد داشتین به نطرم درست نیست ، من استقلال کامل دارم ، پدر من بنده رو به عنوان دختری ک خیلی عاقل و فهمیده است قبول داره و تا حالا سر هیچ مسئله ی خاصی نظراتمون فرق آنچنانی ای نداشته و پدر من تا به حال هیــــــــــــچ نظرشو به من تحمیل نکرده
قضاوت ممنوع!!!!!

دوست خوبم Milad.mehr بله من تک دخترم و ایشون تک پسر
ایشون استخدام رسمی نیستن ، ایشون مسئول فروش یک شرکت معتبر هستن که بنا به فروشی که دارن پورسانت میگیرن و خب خداروشکر توو کارشون خوب پیشرفت کردن توو این مدت


دوستای خوبم راجع به شرایطم کمی ریز تر میشم اگه کمکتون میکنه
من اگه این آقا بیان خواستگاری من و پدر من یه دلیل محکم بیاره که این آقا خوب نیست (مثلا چشم پاک نیست) من این آقا رو کنار میزارم ، اما من به ایشون انقدر اعتماد دارم که میدونم نظر پدر منو جلب میکنه ، اتفاقا معیارهای من و پدرم در مورد ایشون تقریبا یکسانه ، ینی منظورم اینه ک مطمئنم پدر من شخصیت ایشون رو میپسندن چون سلیقه ی منم در مورد شخصیت با پدرم همسو هست اماااااا
اما ی من اینجاست
پدر من یسری معیارها داره که واسه من معیار نیست
مثلا میگه ارشد من مهم تره ، مثلا میگه پسر باید مغازه داشته باشه ، مثلا میگه سربازی تموم شه ولی من میگم وسطاش عقد شه ، ازینجور حرفا
من اگه فکر میکردم پدرم سر یه قضیه ی اساسی مخالفه ک ایشون رو اصلا انتخاب نمیکردم
اما راجع به شرایط آقا پسر ، ببینید ایشون تک پسره ، پدرشون یه خونه ی اضافی دارن (خب البته پدر منم خونه ی اضافی داره و ما منطقه ی بالای تهران ساکنیم و ایشون هم جای خوبی ساکن هستن ) اختلاف طبقاتی نداریم خداروشکر ، تقریبا در سطح همیم
پدر این ایشون یه مغازه داره ک مخالفتی نداره بده به پسرش ولی خودتون میدونین راه انداختن مغازه به این سادگیا نیست
اما میدونین من به خودم چی میگم؟ من میگم "به من چه که باباش چی داره" ببینید من رو غیرت خودش حساب کردم ، میبینم خیلی اهل تلاشه ، خیلی اهل دوندگی به خاطر گذروندن زندگیشه
ایشون توو بورس ام سهام داره (ینی یه ذخیره ایی داره)
من از ایشون مطمئنم ، شاید اگه میدیدم اهل تلاش نیست یا مثل خیلی از پسرهایی که میبینم پول توو جیبیشم از باباش میگیره اصلا سمتشم نمیرفتم اما میبینم چقدر در تلاشه ، شاید الان وضع مالیش خوب نباشه ، شاید مجبور بشم اول زندگی مستاجر شم ولی میدونم انقدری عرضشو داره که بعد چند سال شرایط عوض میشه
کدوم جوونی اول زندگیش پولداربوده؟ مگه پول باباش که واسه من بی ارزشه اونجوری
بچه ها این نظر آخرم درسته؟
درست فکر میکنم؟
دیشب باهاش صحبت کردم ، گفتم ایشالا میری آموزشیتو بعد رسمی میگین به پدرم ، خیلی استقبال کرد ، گفت برنامه ی خودمم همین بود
راجع به شغلش که گفتم ، گفت نگران نباش من توضیح میدم به پدرت و متوجه اش میکنم راجع به شغلم

بچه ها یه سوال دیگه ام دارم ، اگه قضیه ی ایشون مطرح شه ، مثلا مادرشون زنگ بزنه خونه و مادرم بخواد به پدرم بگه ، مطمئنم پدرم به مادرم میگه فعلا ازین بحثا نکن تا ارشد قبول شه
ینی میدونم اولین مخالفتش در مورد اینه که حواس من غیر درس پرت چیزی نشه
اونموقع مادر من باید چه جوابی بده؟ اینم بگم خود من نمیتونم با پدرم مستقیم صحبت کنم ، خجالت میکشم در رابطه با این مسائل

سلام
تمام ویژگی هایی ک گفتی در تاپیکت رو دو نفر از همکلاسی هام دارن،عمل قلب،سن،برنامه عقد،سربازی و تک دختر وتک پسر بودن و...
بجز تهران بودن:-)
اگر شما شخصی ک من میشناسم هستی...ینی تهرانی نیستی!!!میتونم اینو بهت بگم ک در مورد چشم پاک بودن بیشتر تحقیق کن(البته همه مردم پارس چشم پاک هستن ولی بعضیا بازیگوشن)،دقیق تحقیق کن ببین با دختر دیگه ای نیس یا نبوده؟!!!خیلی حواست رو جمع کن.
بعضی ادما اونطور ک نشون میدن نیستن،به اصطلاح نقش بازی میکنن.
اگر اون فرد نیستی:-) دوستان نظراتشون رو کامل اعلام کردن،اون وقت شما باید بواسطه مامانت پدرت رو راضی کنی البته غیرمستقیم و اینکه پدرتون هم اگر مخالف باشن حق دارن چون این اقا سربازی نرفته...
توکل کن به خدا
ایشا... هرچی خیره واست پیش بیاد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط milad.mehr

سلام
تمام ویژگی هایی ک گفتی در تاپیکت رو دو نفر از همکلاسی هام دارن،عمل قلب،سن،برنامه عقد،سربازی و تک دختر وتک پسر بودن و...
بجز تهران بودن:-)
اگر شما شخصی ک من میشناسم هستی...ینی تهرانی نیستی!!!میتونم اینو بهت بگم ک در مورد چشم پاک بودن بیشتر تحقیق کن(البته همه مردم پارس چشم پاک هستن ولی بعضیا بازیگوشن)،دقیق تحقیق کن ببین با دختر دیگه ای نیس یا نبوده؟!!!خیلی حواست رو جمع کن.
بعضی ادما اونطور ک نشون میدن نیستن،به اصطلاح نقش بازی میکنن.
اگر اون فرد نیستی:-) دوستان نظراتشون رو کامل اعلام کردن،اون وقت شما باید بواسطه مامانت پدرت رو راضی کنی البته غیرمستقیم و اینکه پدرتون هم اگر مخالف باشن حق دارن چون این اقا سربازی نرفته...
توکل کن به خدا
ایشا... هرچی خیره واست پیش بیاد

---

آقای میلاد من شخصی توو زندگیم به نام شما نه میشناسم نه میشناختم
گفتم هم با پسرها رابطه نداشتم که شما بخوای یکی ازونا باشی احتمالا
اسم تنها پسری ک توو زندگیمه اسم ایشونه که میلاد نیست
و من از شما ترسی ندارم ک بخوام دروغی بابتش بگم
خواهش میکنم دیگه تکرار نکنین و فکر نکنین زرنگین یا من از چیزی یا داستانی واهمه دارم و شما میدونین
در رابطه با چشم پاک بودن ! این فقط یه مثال بود نه بیشتر ، شما عمق حرفای منو نمیبینین سطحی نگر هستین گویا
به هر حال مرسی از نظرتون و خواهشا احساس پوآرو بودن نکنین.

از همه معذرت میخوام ک تند برخورد کردم ولی احساس کردم داره کش دار میشه این قضیه ی احساس آشنایی کردن ایشون

منتظر نظرهای دوستای خوبم هستم .

خانم محترم چرا اعصاب خودتونو خرد میکنید.شما اصلا منظور ایشونو متوجه نشدید.شاید اگر شما فرد مذکور بودید ایشون بزرگترین راهنمایی و کمک رو به شما کرده بود.به نظر منم بیشتر تحقیق کن و بی گدار به آب نزن‌.کسی که بی اجازه پدر تان با شما ارتباط برقرار کرده است حالا به هر دلیلی که داشته باشد چندان فرد قابل اعتمادی نیست.

سلام
اول من یه توضیحی بدم من تو پست قبلم منظورم را بد گفتم و برای یه نفر سوء تفاهم شده بود که من ازدواج کردم دیگه. نه من ازدواج نکردم ولی کاملا مشکل سخت گیری پدرم را به لطف خدا و کمک مشاوره به طور صد در صدی حل کردم.

و یه نکته بسیار مهم اینکه همین اول بگم دوستان بعضی جاها سخت گیری پدر و مادر لازمه. به خصوص برای دختر. و واقعا آدم در این وضع جامعه باید خودش را جای پدر دخترها بذاره که یکم این جور مواقع نگران دختراشون بشن.و به نظر من پدری که نگران دخترشه این واقعا یک حسنه و اصلا درست نیست بگیم اون پدر پس بعدا هم تو زندگی دخترش حساسیت نشون می ده یا دخالت می کنه(این احساس مسئولیت پدرانه قبل ازدواج هیچ ربطی به دخالت بعد ازدواج نداره!بلکه مسئولیتش را خود دین ما هم بر گردن پدر گذاشته). واقعا من خودم به شخصه پدرها را درک می کردم و می کنم که وقتی برای دخترش خواستگار بیاد حساسیتهاش بالا بره منتها گاهی پدر و مادرهامون این حساسیتهاشون حالت وسواس گونه به خود می گیره و چون فکر می کنند فرزندشون تو این وضع جامعه خیلی خوبه و همه چی تمام در موردش خیلی حساس تر می شن و مثل خیلی از ماها که تو انتخابمون ایده آل گرا می شیم آنها هم تو انتخاب داماد یا عروس ایده آل گرا می شن. اینجاست که ما به عنوان یک فرزند موظفیم که پدر و مادرمون را از این حالت ایده آلگرایی در بیاوریم. و مسئولیت انتخاب برعهده خودمون باشه ضمن اینکه از مشورت آنها هم بهره می بریم

و قبل از این می خواستم بگم که ما که اینجا می گیم سخت گیری بده دیگه یه وقت از اون ور پشت بوم نیفتیم که پس دختر کلا خودش تصمیم گیرنده است چرا که واقعا آقایون آقایون را بهتر می شناسند و خواهش می کنم یه وقت صحبت من این سوء تفاهم را برای دخترها پیش نیاره که از مشورت پدرهاشون استفاده نکنند.چون واقعا این انتخاب به خصوص از حیث اخلاق و شخصیت نیاز به مشورت یک مرد هم دارد (همین طور برای پسرها که به مشورت مادر نیاز دارند. که ما می گیم خانم ها همو بهتر می شناسند!!!)

*******************
نارسیس عزیز خیلی خوب شد این پستت را برامون نوشتی. چون می خواستم دقیقا ازت بپرسم که از چه جهت هایی از سخت گیری پدر ناراضی هستی. و تحسینت می کنم که خودت می گی اگر پدرت اشکال شخصیتی یا اعتقادی از خواستگارت گرفت هیچ مشکلی نداری و این آقا را رد می کنی:72:. و بحثت و نگرانیت سر همین مواردی هست که متاسفانه من فکر می کنم خیلی از ماها پدر مادرامون در موردش سخت گیری بی جا می کنند و فکر می کنند مثلا هر چه خواستگار پولدارتر باشه داماد بهتری میشه. یا هر چه دخترشون تحصیل کرده تر بشه بهش چقدر لطف می کنند و بهتره دختر فوقش را بگیره و بعد ازدواج کنه.(که واقعا دلیل غیر منطقی هست)

این مواردی که گفتی به نظرم موارد درستی هست و اینکه پیش بینی می کنی پدرت در این موارد حساس هست چه این خواستگار بشه و چه نشه تو این مشکل را برای خواستگارهای بعدیت خواهی داشت. پس می خوام بگم باید اول این مساله را صرف نظر از این خواستگار ببینی ...
و این که خیلی خوب هست که این آقا می خواهد به خواستگاری اقدام کند و باید سریع تر این موضع را در روند خواستگاری بکشانی و از آن به بعد به طور منطقی با خانواده ها این مساله را بررسی کنی و به یک نتیجه واحد برسید. ادامه اش هر چه خیر است ان شاالله. چه مثبت چه منفی...
و ای کاش همون اول در جریان خواستگاری این موضع بررسی می شد ولی خب هنوز هم دیر نشده.:72:

**********************
قسمت اصلی:
ببین نارسیس اگر دقت کرده باشی می بینی پدرت از روی علاقه پدرانه به تو ایده آلگرا شده است. می خواد تو فوق لیسانس بگیری... می خواد حتما همسر تو فلان تحصیلات یا شغل را داشته باشه... می خواد همین اول زندگی تو کاملا راحت باشی... خب این ها خوب است اما باید دید واقعا الان در این وضع اقتصادی جامعه چقدر جوان وجود دارند که می توانند در سن جوانی این گونه باشند؟

چرا سن ازدواج را الکی بالا ببریم... بگیم دخترمون حتما فوق لیسانس بگیره بعد! بگیم حتما پسر با این وضع اپتیمم اقتصادی باید شروع به زندگی کنه؟ این ها مواردی هست که واقعا تو حرف خانواده ها خیلی هم عادی شده و من واقعا متاسفم. حتی من دیدم پسری که خانواده اش گیر می دن دختر باید پدرش وضع مالی خوبی داشته باشد!!! (که این دیگه واقعا و واقعا درد بزرگیه...یعنی این توقع معکوس دیگه...:97: )
خب واقعا چی میشه اگر واقعا یه جوانی با ایمان و با اخلاق و با جنم بود و حتی سطح بالایی از این لحاظ داشت از ایده آلگراییمون در این زمینه ها یکم پایین بیایم و حد وسط را بگیریم.

من یه قسمت از حرف آقای مدیر به خودم را اینجا می ذارم:

نقل قول:

---

شما گفتید او شما را خیلی عالی می داند.
این گرچه خوب هست ، اما موجب رفتارهای احساسی پدرتان می شود که بد هست.
یعنی وقتی ما یک جنس داریم تصور می کنیم یک میلیارد می ارزد، آنگاه اگر سر معامله طرف حتی 100 میلیون هم داشته باشد، او را به سادگی طرد می کنیم و حتی از آنکه کم دارد و کم هست عصبانی می شویم که چطور به خودش اجازه داده است برای این جسن گرانبهای ما با چنین مبلغی پا پیش بگذارد.
پس:
دراینجا باید ابتدا آن همه عالی بودن خود را تعدیل کنید. اما چگونه؟
باتوجه به اینکه پدرتان احساسی هست و با دیسپلین وهمچنین رک. پس شما هم با احساس و با تهدید دیسپلین او و همچنین رک با او یک گفتگوی بسیار مودبانه و خونسردانه اما قاطعی ترتیب بدهید

---

ببین اینجا آقای مدیر همون رفتار بالغانه را تاکید کردند یعنی شما باید با پدرتان مطابق با همون لینکی که دادم و مطابق با همون پستم خیلی خونسرد و بالغانه صحبت کنی. یعنی نباید اگر پدرت خیلی احساساتی شد تو هم احساساتی بشی یا ناز کنی. یا دفاع کنی. باید خونسرد بمونی. مثلا اگر پدرت یه جمله اعتراض آمیز گفت. تو خونسرد گوش کن.حتی خیلی با طمانینه حرفاش را گوش کن. بعد وقتی که تمام شد با آرامش مثلا بگی بله پدر این قسمت از صحبتتان درسته اما به نظر من... و حتی سعی کن اگر پدرت را می شناسی از حرفهای خودش بر علیه خودش استفاده کنی. مثلا بگو بابا شما که این قدر مقید هستین و من یادمه شما چقدر در این زمینه حساس بودین به خاطر همین ...
من سعی کردم یه طرز صحبت کردن را اینجا بهت یاد بدم و چون اینجا صدای منو نداری امیدوارم خودت متوجه شده باشی.چون لحن بسیار مهمه.

فقط اینجا یه جایی نقطه تفاوت من و شماست. شما سنتون کمه ولی من نه. برای همین بقیه صحبتهای آقای مدیر را نمی دونم باید چه طور بهت بگم و اینکه راستش پدر شما را نمی شناسم و من مساله ای داشتم و بعد این صحبتها را کردم و شما هیچ کنتاکتی با پدر در این زمینه خواستگاری فعلا نداشتی و شاید عین صحبتهای من برای تو نتیجه عکس دهد.

پس اجازه بده من در این زمینه یکم فکر کنم بعدا بیام محورهای گفتگو را بگم.

فقط اینکه حتما باید خواستگاری صورت بگیرد و یا حتما اعلام خواستگاری بشود تا بین شما و پدر گفتگویی حادث شود.و اول باید ببینی پدر شما چه اشکالاتی می گیرد و چه بهانه هایی می آوردو ممکنه حتی به جا باشد.

حالا نارسیس جان شما قبلا با پدر گفتگویی در این زمینه ها داشتین؟ یا قبلا خواستگاری هایی به خاطر همین سخت گیری پدر شما کنسل شده است؟ چقدر؟ چگونه؟ این سوال برام مهمه.

چقد تا قبولی ارشدت مونده؟یعنی کی کارشناسیو تموم میکنی؟
اگه کمتر از یکساله خب ایرادی نداره که وقتی قبول شدی اقدام رسمی بکنن که پدرتم کیف کنه
اگه بین یک سال تا دو سال از درست مونده خب بزار چند ماه دیگه مطرحش کن و اگه اونموقع هم پدرت قبول نکرد بهش بگو قرار نیست اتفاق خاصی بیفته و فردا بری خونه شوهر پس فردا بچه آوردن
بهش بگو حداقل چند ماه طول میکشه که به شناخت برسین(الکی مثلا خیلی نمیشناسیش )
ضمن اینکه خیلیم خوب میشه اگه ایشون حداقل یک چهارم سربازیشو بره بعد اقدام کنه بعد که سربازیش یه سالش موند عقد میکنی بعد سربازیم که دیگه خونه خودتون میرین
ولی اینو در نظر بگیرین که سرباز درآمد نداره و همین ممکنه موجبات نارضایتی پدر رو بوجود بیاره و میتونین با پسر هماهنگ کنین که تو دوره سربازیم یه فعالیت جانبی داشته باشه با یه حداقل درآمد
حالا اگه بیشتر از دوسال از کارشناسیت مونده که فقط مادرت میتونه با فنون ویژه! خودش پدرتو راضی کنه

سلام این آخرین پستیه که میتونم امروز اینجا بذارم ، تا فردا ساعت 5 بعداز ظهر نمیتونم پست بزارم ، پس ببخشید ک طولانیه

دوست خوبم سرشار من فکر میکنم کار درستی نیست که دنبال این بیفتیم طرفو میشناسیم یا نه !اصلا برفرض که طرفو میشناسیم اینکه بخوایم به روش بیاریم به نظرم اصلا قشنگ نیست ، بهتره به مشکل طرف بپردازیم تا اینکه مثلا بخوایم دروغشو در بیاریم و با تیکه بگیم "اگه اون فرد نیستی..."
در هر حال ممنون از نظرت

دوست خوبم مصباح الهدی حرف زدنت خیلی آروم و مشتاقم میکنه که با پدرم صحبت کنم ، قبل اینکه بیام اینجا همش ترس داشتم که پدرم تا اسفند(که زمان کنکور ارشده ) این اجازه رو به من نخواهد داد ولی الان و با حرفاتون خیلی آروم میشم و مشتاق
حرفاتونو کاملا قبول دارم ، پدر من از روی حس دلسوزی و پدرانه انقدر حساسه ، و من خداروشکر میکنم که پدرم در قبال تنها دخترش احساس مسئولیت میکنه ، واقعا خدارو شاکرم و اصلا نارحت نیستم
پدر من در حرف میگه که باید ساده گرفت ولی در عمل اینکار رو نمیکنه
ببینید من تاحالا هیچکدوم از خواستگارهام نیومدن خونمون ینی همون اول یا من گفتم نه ، یا مادرم
میدونین مامانم چی میگه ؟ مادرم میگه پدر تو اصلا فکر نمیکنه که الان وقت ازدواج تو باشه ، یعنی اصلا تو فکرش نمیاد که تو الان بخوای ازدواج کنی
حتی یکبار مادرم میگفت که پدرم گفته الان دیگه دخترا 30 سال ازدواج میکنن ولی من روحیه ام اونطور نیست ، من دوست دارم تا جوونم کنار کسی که دوسش دارم از زندگیم لذت ببرم
مادرم وقتی قضیه ی یه خواستگاری رو به پدرم میگه ، پدرم سکوت میکنه ، ولی من پدرمو میشناسم این سکوت ینی نه ! ولی همون اول نمیگه
میدونین بدی چیه ؟ اینه که من و پدرم بینمون یه حریمی هست که به خاطر اون حجب و حیا یی که هست من خجالت میکشم راجع به این مسائل مستقیم با پدرم صحبت کنم.
ببینید اگه الان من یه خواستگار داشته باشم که فرضا پسره در حال خوندن دکتری باشه یا ارشدش رو از یه دانشگاه خوب گرفته باشه پدر من به احتمال 99 درصد قبولش میکنه!
ایناست که کلافه ام میکنه
معیارهای منو پدرم در این موارد متفاوته
البته من خواستگار اینشکلی ام داشتم قبل از این آشناییم ولی وقتی یه مدت آشنا شدم دیدم اصلا آدم نیست و ولش کردم
من واقعا نمیدونم چرا ماها دیدمون به آدما بر حسب موقعیتشونه!
بزارین یکم دردو دل کنم باهاتون ، من قبل از آشنایی با این آقا پسر یه خواستگار داشتم که اوضاعش همه جوره همین بود که پدر و مادرم میگفتن ، راستش منم اول خام همین موقعیتش شدم
زیاد باهم آشنا نشدیم در حد دو ماه ، ایشون به شدت مغرور بودن و منو خیلی با حرفاشون اذیت میکردن ، خیلی توو اون دوران اذیت شدم ولی مادرم همیشه طرف اونو میگرفت چرا؟ چون موقعیتش و دوست داشتن!!
ولی من زیر بار نرفتمو جلو حرفشون ایستادمو رابطه رو بهم زدم با اینکه یه جورایی معلوم بود راضی نیستن .
باورتون نمیشه چقدر بهش خوش بین بودن ، اصلا بی نهایت ، هرچی میگفت هرکاری میکرد طرف اون بودن نه من ، ولی خداروشکر میکنم که زیر بار اون رابطه و اون زندگی و موقعیتش نرفتم و خودمو بدبخت نکردم ، به خاطر این چیزا میگم احساسی نیستم ، حالا راجع به این آقا پسر ، تا یه چی میگه مامانم حساس میشه ، باورتون میشه من چقدر گریه کردم اوایل این رابطه؟ مادرم غیرمستقیم میگفت این تورو خام کرده تو حالیت نیست ، دلیلشم این بود که ینی این دانشجوعه ، (اونموقع دانشجو بود) و موقعیتش مثل قبلی نیست ، باور کنین اگه میگفتم میخوام برگردم با قبلی هیچ مخالفتی نمیکردن با اینکه میدیدن چقدر اشک منو در آورده بود.
من با این آقا هیچ کمبودی ندارم ، نه از نظر احساسی نه از نظر خرج هایی که واسم میکنه
وای یاد یه چیزی افتادم :)))) بزارین بگم بخندین ، هیچ دختری خساست رو تحمل نمیکنه ، توو اون مدت آشنایی که با قبلی داشتم ، احساس کردم خسیسه ، با مادرم در میون گزاشتم، مادرم گفت نه تو بدبین شدی اصلا اینجوری نیست.
چند ماه پیش آقا پسری ک ایشالا میخوان همسرم بشن برام کادو خریدن ، کادو در نظر اول گرون نبود ، مادرم دید ، گفت : همین؟
من چیزی نگفتم ، بنا به اتفاق قیمت کادو رو فهمیدم حدود یک میلیون بود ، به مادرم گفتم تا دید بدش عوض شه و مادرم گفت : نه اینجور ولخرج خوب نیست و فلان...
:)))) عاشقشم که هر دقیقه یه حرف میزنه

البته الان دید مادرم عوض شده ، چون میبینه چقدر خوشحالم و خب میبینه چقدر بهم اهمیت میده و برام ارزش قائله ، خداروشکر دید مادرم عوض شده ولی خیلی طول کشید..

پدر من در حرف میگه اگه طرف با جنم و غیرتی باشه حله ولی کو از حرف تا عمل...
توو عمل که میشه میگه نه!
و من فکر میکنم چون تاحالا هیچ خواستگاری پاش به داخل خونه نرسیده ، این کار منو سخت تر میکنه ، وگرنه اگه به چند تا خواستگار اجازه میدادن بیاد (ینی مادرم اجازه میداد) شاید مسئله راحت تر حل میشد.
مصباح الهدی عزیز ، خوشحال میشم که ازم سوال میپرسی اینجوری احساس میکنم بیشتر میتونی دقیق شی و کمکم کنی
واقعا یه دنیا ازت ممنونم



دوست خوبم baitollah-abbaspour من کارشناسیم تموم شده و اسفند کنکور ارشده ولی واقعیتش دیگه نمیخوام اینجوری ادامه بدم ، میخوام رسمیش کنم ، احساس میکنم اونجوری فکرم آزاد میشه ، ینی شما فکر مکنین من اشتباه فکر میکنم؟ینی صبر کنم؟ واقعا واسم سخت شده صبر ، کلافه میشم

دوستای گلم هرکی فک میکنه میتونه کمکم کنه دریغ نکنه خواهشا، یه دنیا ممنون

سلام...
من تمام تاپیک ها رو کامل نخوندم...شما فرد بالغی هستین و از نوشته هات معلومه که عاقلانه دارید برخورد می کنید....
ولی یه نکته رو حتما توجه کنید....اون آقا نباید از اتفاقاتی که در خانه شماست چیزی بدونه....این از احترام شما کم می کنه....نباید به ایشون در مورد اتفاقات اطلاع بدی....
ممکنه احساس کنه که شما به خاطر ایشون در مقابل پدرتون دارید قرار می گیرید.....دراصل این نیست ولی نمیشه از افکار و ذهنیت افراد اطلاع داشت...هر چند ممکنه انکار کنن..
در کل به نظر من ارتباط برقرار کردن بدون اطلاع کامل خانواده آسیب پذیره....پدر شما دلایلشون غیر منطقیه...اما نبایستی شما این رابطه را طولانی کنید...
من با پنهانکاری کاملا مخالفم....در هر حال....به نظرم پنهانکاری یعنی دروغ!:81: و اصلا توجیه پذیر نیست....
شما باید سریع تصمیم بگیری...من مخالفم که تا بهمن صبر کنید...چون ممکنه گذشت زمان شما را وارد یک رابطه بی پایه و اساس صد در صد عاطفی و احساساتی کنه و بعد لطمات روحی ببینید....
باید با پدرتون صحبت کنید....شما بین خودتون و پدرتون یک پرده حیا می بینی ولی پدرتون این رو نمیبینه....پدرها خصوصا پدر شما از اینکه در مورد ازدواجتون و سلایقتون بگید استقبال خواهد کرد....ولی باید روی محتوای صحبتتون کارکنید....به نظرم شروع کنید به نوشتن...حرفاتون رو بنویسید..

متاسفم،متاسفم،متاسفمبرای شما و برای خودم متاسفم.کسی نگفت شما دروغ میگی،میتونستین بگین ممنون از راهنمااییت...شما از کجا میدونین من در مورد همکلاسیم اطلاعات ندارم!!!کی گفت شما میترسین؟!من به هیچ وجه نگفتم تووزندگی شما بودم!!!من تووزندگی هیچ دختری هنوز وارد نشدم و وارد نمیشم مگر همسر ایندم:-) من سطحی نگر،شما عمقی نگرشما که میگین فقط این اقا توزندگیته پس نگران نشوووشما با اسم مستعار اومدین اینجا پس کسی شما رو نمیشناسه.در مورد چشم پاک بودن من در راجع به همکلاسیم گفتم،وقتی شما اسم من رو تا حالا نشنیدین چرا ناراحت میشین؟!!!میتونستین بگین سوتفاهم شده...همین.نیازی نیست که خودتون رو ناراحت کنینمنم دنبال کشف حقیقت نیستم چون هیچ علاقه ای هم به دونستن حقیقت ندارمسعی کن همیشه قبل از حرف زدن فکرکنی..حتی جوش اوردنتون هم اشناستبازهم متاسفم واسه خودم،واسه وقتی که گذاشتم و تاپیک شما رو خوندماز دوستان همدردی معذرت میخوام،ممنونم ازت سرشارکاش افرادی شما رو الگوی زندگیشون قرار بدن

دوست عزیز سلام
وقت بخیر
حضرت مولانا چقدر زیبا میفرمایند:
آن‌چه تو در آینه بینی عیان. پیر اندر خشت بیند بیش از آن.
بر خلاف برخی دوستان که دارن راه کار به شما ارائه میدن که چطوری پدرتونو راضی کنین, من پدر شما رو تحسین میکنم.
خانم محترم ببینید,بزرگترین مشکل این آقا نداشتن کار ثابت و سربازی نرفتنه.
من خودم اگه خواهر داشتم و کسی به خواستگاریش میومد اول در مورد کار و سربازیش مطمئن میشدم و بعد واسه مراحل بعدی اقدام میکردیم.
نمیخوام تو دلتو خالی کنم و یا انرژی منفی بهت بدم ولی همین که این آقا سربازی نرفته و کار آنچنان ثابتی نداره خودش ناشی از عدم ثبات وضعیت موجوده."آقا فردا رفت سربازی و فشار بهش اومد و افتاد یه شهر دور و بد اخلاق شد و شما از دوریش اذیت شدی و شما میای از بد اخلاقیاش اینجا مینویسی"(دقیقا شرایطی که خیلی از جوانهای ما دارن و متاسفانه چون تو ناز و نعمت بزرگ شدن تحمل سختی ندارن )
پدر شما حق دارن که در زمینه مالی روی دامادش حساس باشه.اگه فردا خدای نکرده خدای نکرده شاه داماد الان به دخترش سختی بده و اذیتش کنه اولین کسی که هیچ وقت خودشو نمیبخشه پدرتونه.من مطمئنم پدری که دختر با درایتی مثل شما داره حاظر نیست روی دخترش قیمت بزاره و بخواد با مغازه و پول و ماشین معاملش کنه بلکه میگه حداقلا رو داشته باشه ولی شما تعبیرت اینه که معیارای پدرت سختگیرانه و غیر منطقیه.

من واقعا با دیدن چنین دخترانی(که اولیش همسر عزیز خودمه :72::72::43:)خوشحال میشم که حاضر نیستن بخاطر هوا و هوس و از روی احساس تصمیم بگیرن و به خانوادشون احترام میزارن و نظر خانواده براشون مهمه.شما هم بشین با پدرت صحبت کن و دلایلشو دقیق بپرس چون هنوز صحبت نکردی و فقط از روی اما و اگرها داری صحبت میکنی.کامل که صحبت کردی روی حرفاش فکر کن مثلا ببین وقتی ایشون میگن:پسر باید وضع مالیش خوب باشه چرا این حرفو میزنه؟

با یه جستجوی ساده تو تاپیکای این سایت میبینی, هستند کسانی که اولش میگن ما از زندگی هیچی نمیخوایم و فقط عشق حرف اولو میزنه ولی بعدش میان شکایت که همسرمون خسیسه,بیکاره,تنبله,و....اینک� � شما زیاده خواه نیستی و دوست داری خودتون دوتا از صفر شروع کنین چیز خوبیه و این ناشی از بلوغ فکری شماست. ولی در این دوره زمونه:از صفر شروع کردن در زندگی هم یه مقدماتی لازم داره

آرزوی زندگی پر از عشقی برای خودت و خانواده ات دارم

یا علی


- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط milad.mehr

متاسفم،متاسفم،متاسفمبرای شما و برای خودم متاسفم.کسی نگفت شما دروغ میگی،میتونستین بگین ممنون از راهنمااییت...شما از کجا میدونین من در مورد همکلاسیم اطلاعات ندارم!!!کی گفت شما میترسین؟!من به هیچ وجه نگفتم تووزندگی شما بودم!!!من تووزندگی هیچ دختری هنوز وارد نشدم و وارد نمیشم مگر همسر ایندم:-) من سطحی نگر،شما عمقی نگرشما که میگین فقط این اقا توزندگیته پس نگران نشوووشما با اسم مستعار اومدین اینجا پس کسی شما رو نمیشناسه.در مورد چشم پاک بودن من در راجع به همکلاسیم گفتم،وقتی شما اسم من رو تا حالا نشنیدین چرا ناراحت میشین؟!!!میتونستین بگین سوتفاهم شده...همین.نیازی نیست که خودتون رو ناراحت کنینمنم دنبال کشف حقیقت نیستم چون هیچ علاقه ای هم به دونستن حقیقت ندارمسعی کن همیشه قبل از حرف زدن فکرکنی..حتی جوش اوردنتون هم اشناستبازهم متاسفم واسه خودم،واسه وقتی که گذاشتم و تاپیک شما رو خوندماز دوستان همدردی معذرت میخوام،ممنونم ازت سرشارکاش افرادی شما رو الگوی زندگیشون قرار بدن

---

من شما رو با نفر قبلی که بهم گفت یه همچین کسی توو زندگیش بوده اشتباه گرفتم :/ معذرت میخوام واقعا ، من فکر کردم شما ایشون هستین و اصرار دارین که منو میشناسین
بازم شرمنده ، به خاطر همین تند برخورد کردم
ولی در هر صورت من ساکن تهرانم و فکر نمیکنم شخصی باشم که شما بشناسین ، امیدوارم دیگه از دستم نارحت نباشین این سوء تفاهم رو درک کرده باشید:72::72::72:

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط افسونگر

سلام...
من تمام تاپیک ها رو کامل نخوندم...شما فرد بالغی هستین و از نوشته هات معلومه که عاقلانه دارید برخورد می کنید....
ولی یه نکته رو حتما توجه کنید....اون آقا نباید از اتفاقاتی که در خانه شماست چیزی بدونه....این از احترام شما کم می کنه..

---

مرسی از نظرتون ، بله قبول دارم حرفاتون رو ، قبول دارم پنهون کاری قابل توجیه نیست...ولی خب من هم شاید به همین دلیله که میخوام زودتر رسمی بشه همه چیز تا دیگه پنهون کاری نباشه ، مرسی از نظرتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کوهنورد

دوست عزیز سلام
وقت بخیر
حضرت مولانا چقدر زیبا میفرمایند:
آن‌چه تو در آینه بینی عیان. پیر اندر خشت بیند بیش از آن.
بر خلاف برخی دوستان که دارن راه کار به شما ارائه میدن که چطوری پدرتونو راضی کنین, من پدر شما رو تحسین میکنم...

---

مرسی از نظرتون ، راجع به کار ثابت ، ببینید من خودم هم مخالف کار کارمندی ام که بخواد فوقش 1 تومن در ماه بگیره که الان بدون سابقه و اینا نمیگیره ، ایشون خیلی بیشتر در میارن ، بعد من خودم دوتا برادر دارم ، یکیشون بعد سالها یه جا کار پیدا کرد ، که باهاش قرارداد هم نبستن ،یکیشونم شغل آزاده که چند ماهیه هیچی در نمیاره ، وضع جامعه خیلی افتضاحه در مورد کار ، یا خود من قرار بود توو یه شرکت خیلی معتبر کار کنم ولی یهو گفتن نیرو جذب نمیکنیم در صورتی که همه چی تموم شده بود...
به این راحتی ها ام نیست که کار ثابت داشته باشه ، بله میشه یه جا کار کنه با حقوق مثلا ماهی 600 ولی وقتی الان داره چند برابر این در میاره و آینده ی کارش خیلی روشنه (چون آشناها توو این کار هستن و الان وضع خیلی خوبی دارن ، البته منظور از آشنا دوستامون هستن ، نه در فامیل که مثلا پدر من بشناسه)
من نظرم در مورد کار اینه ، اگه اشتباه فکر میکنم روشنم کنین خواهشا..
شما توو حرفتون گفتین

"با یه جستجوی ساده تو تاپیکای این سایت میبینی, هستند کسانی که اولش میگن ما از زندگی هیچی نمیخوایم و فقط عشق حرف اولو میزنه ولی بعدش میان شکایت که همسرمون خسیسه,بیکاره,تنبله,و...."

ببینید من اصلا اینو نمیگم ، زندگی ایی که به دور از عقل تشکیل بشه به نظر من اصلا جای بحث نداره ، من عاشق و چشم و گوش بسته نیستم که بگم فقط عشق مهمه ، به نظر من عشق خیلی مهمه ولی همه چیز نیست، میگین بعدش شکایت میکنن که همسرشون خسیسه ، بیکاره ، تنبله...
من اگه فکر میکردم و میدیدم ک ایشون تنبله اصلا باهاشون ادامه نمیدادم ، اگه فکر میکردم بیخیاله اصلا سمتش نمیرفتم ، اصلا به عنوان شوهرم و همسر آیندم بهش نگاه نمیکردم
من ازین چیزا مطمئنم که الان میخوام رسمی کنم بحثو..

دوستای خوبم اگه حرفامو میخونین و فکر میکنین اشتباه میکنم بگین بهم ، من احساس میکنم کاملا عقلانی دارم تصمیم میگیرم ، ینی شما فک میکنین اینطور نیست؟!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط narsisN

من شما رو با نفر قبلی که بهم گفت یه همچین کسی توو زندگیش بوده اشتباه گرفتم :/ معذرت میخوام واقعا ، من فکر کردم شما ایشون هستین و اصرار دارین که منو میشناسین
بازم شرمنده ، به خاطر همین تند برخورد کردم
ولی در هر صورت من ساکن تهرانم و فکر نمیکنم شخصی باشم که شما بشناسین ، امیدوارم دیگه از دستم نارحت نباشین این سوء تفاهم رو درک کرده باشید:72::72::72:

---

دوست محترم من راجب شما هیچ قضاوتی نکردم... همون یک پستی هم گذاشتم پشیمون شدم و امکان پاک کردنش بود پاکش می کردم حیف از وقتی که گذاشتم... امیدوارم در گذر زمان بعد ها به حرفام نرسید و اشتباه کرده باشم...

خانم مصباح الهدی سلام... از حسن توجه شما به پستم ممنونم... می خواستم در جوابتون یک چیزایی بگم که با خوندن پست اخر استاتر محترم پشیمون شدم... به هر حال امیدوارم من اشتباه کنم و کرده باشم...

خانم استارتر شما امیدوارم توی انتخاب همسرتون این طوری که الان پست ها رو رو چپه خوندید عمل نکرده باشید... و گر نه واویلاست... من توی پست شماره هفت گفتم که شبیه هم کلاسی سایقم بودید بعدش گفتم شما گفتید مانتویی هستید گفتم که کلا این طوری نیست (و منطورم این بود که شخصی مثل شما رو دیدم و الکی نظر نمی دم و نه کم تر و نه بیش تر منظور دیگه ای اصلا نداشتم)...پستم هستش برید لطفا با دقت بخونید نگفتم چنین دختری توی زندگیم بوده... هیچ اصراری هم نداشتم شما رو رو می شناسم...(که اینا رو گفتید بعدش توی پست های بعدیتون در جواب اقا میلاد)

بعدش دوست محترم جناب
milad.mehr به شما توی پست 11 گفتند شما رو می شناسند یا همچین چیزی...شما توی پست 12 بهشون پریدید در کمال نا باوری...برای کسی که براتون وقت گذاشته درست یا غلطشو کار ندارم... و گوشه ای همون شخصیت شما که بهش اشاره کردم رو رو کردید...یک فرد بالغ و پخته هر چقدر هم ناراحت باشه این طوری با کسی که براش وقت گذاشته حرف نمی زنه...

چی شد وقتی جواب ایشون رو دیدید از رفتار عجولتون خجالت کشیدید گفتید چیکار کنید درستش کنید ؟!؟!؟

بعدش حالا توی پست اخرتون شماره 20 می گید ایشون رو با نفر قبلی (که منظورتون من هستش ) اشتباه گرفتید.... که اصرار داشتم شما رو می شناسم... براتون متاسف هستم... رفتار غلطتتون که پست ها و جواب هاتون هستش و هر کی بخونه متوجه میشه و بسیار هم زشت بود به گردن کسی دیگه می ندازید؟؟!!...



در نهایت بازم میگم ازدواج برای شما زود هستش الان(و پدرتون بهتر از هر فرد دیگه ای که ما باشیم دخترشو می شناسه لطفا به نظر ایشون احترام بذارید و بدونید فردا کسی نیست دیگه تقصیر ها رو گردنش بندازید مثل کار زشت تری که الان در حق من انجام دادید) و بهتره کلا از فکر ازدواج بیاید بیرون تا وقتی که بزرگ تر بشید.(و بزرگی رو توی صرفا ادامه ی تحصیل و... این چیزا نبینید)

با ارزوی موفقیت.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فدایی یار

دوست محترم من راجب شما هیچ قضاوتی نکردم... همون یک پستی هم گذاشتم پشیمون شدم و امکان پاک کردنش بود پاکش می کردم حیف از وقتی که گذاشتم... امیدوارم در گذر زمان بعد ها به حرفام نرسید و اشتباه کرده باشم...
....

---

یاد فیلمای جنایی افتادم که از یک دو ، سه نتیجه میگیرن:311:
به هر حال من دچار سوء تفاهم شدم و از همه معذرت میخوام و دلیلی نداره اشتباهمو بندازم تقصیر کسی ، فقط علتشو گفتم :72::72:
امیدوارم دیگه بحثش تموم شه و به مشکل من توجه بشه:72::72: