وسواس و لکنت زندگیمو نابود کرد..میخام بمیرم دیگه تحمل زنده بودن رو ندارم ...:((

سلام و تشکر از سایت خوبتان..

شاید مشکل من متفاوت باشه ولی چاره ای نداشتم..تو همیاری ب نتیجه ای نرسیدم و کسی درکم نمیکرد..انقد بدبخت شدم که کسی درکم نمیکنه...
از زندگیم خسته شدم....من واقعن میخام بمیرم..نمیتونم زندگی کنم..اداره زندگی تو این شرایطم خییییلی سخته ......من نمیتونم...

نمیدونم از کجا و چجوری بگم..خیلی اشفته و عصبی ام..:((

از اولش براتون مینویسم ازهمون 10ـ11 سال پیش.شاید طولانی بشه .ازتون خاهش میکنم بخونین و راهنماییم کنین.

http://www.hamyaryiran.ir/images/smilies/mili/24.gif

اگه دوست عزیزی حوصله نکرد همشو بخونه تو پست بعدیم فقط مشکلات الانمو مینویسم اونو بخونه.

منو برادرم که 1سال ازم بزرگتره تو ی مدرسه راهنمایی درس میخوندیم.دقیقا یادم نیس کلاس چندم بودم ولی شاگرد راهنمایی بودیم.وطبیعتا برادرمم ی کلاس ازم جلوتر بود.ی روزی فک کنم تو حیاط مدرسه بودیم که برادرم بهم گفت فلان پسرو میبینی؟گفتم اره چیشده مگه؟گفت اون پسر بدیه.ناپاکه.کثیفه واز این حرفا..گفت اگه بهش برخوردی کردی دستاتو بشور.رفتی خونه لباساتو عوض کن.دوربرش نرو...منم باورم شد.از اون روز ب بعد ی روز خوش ندیدم.همیشه مواظب بودم که نکنه اون پسره بیاد دوربر من باهام برخورد کنه..همیشه

استرس

داشتم.میون اون همه دانش اموز حتمن برخوردی بینمون ایجاد میشد دیگه..چند باری سرصف.تو حیاط تو راه مدرسه باهم برخوردی داشتیم منم مجبور بودم لباسامو عوض کنم.دستامو زودی ب هزار زحمت بشورم.وسایل درسمو(خودکارو مدادو ..)بشورم.تو حیاط و سالن هواسم بود اگه اون پسره جایی قدم گذاش من از اونجا رد نشم.تا پا جای پای اون نذارم.اگه اون از ی شیری تو آبخوری آب میخورد من دیگه از اون استفاده نمیکردم.اگه اون با معلمی دس میداد من نباید دس میدادم.اگه اون جایی مینشت تو زنگ تفریح من مجبور بودم دوربر اونجا نرم.وهزاران کارهای دیگه ک رفته رفته حساسیت منو بیشتر کرد.روزی میرفتم خونه مامانبزگم اونو تو یکی از محله ها دیدم فهمیدم خونش اونجاهاس.از اونروز ب بعد از خیابون دیگه میرفت خونه فامیلام.اگه مامانم میگفت از اینجا بریم عصبانی میشدم ..نمیرفتم .حرفمون میشد.اینکارام باعث شد دید خانوادم ب من بدتر بشه.ارزش من تو خونوادم کم شد.له ام کردن.ولی من تقصیری نداشتم من فقط قربانی شدم...

http://www.hamyaryiran.ir/images/smilies/mili/06.gif

یکی از همکلاسیام دوست اون پسره بود تو حیاط باهم بودن.وقتی همکلاسیم میومد تو کلاس داغون میشدم.اگه ب چیزی دس میزن انگاری دنیا روسرم خراب میشد.خیلی اوضاع بدی بود.من شاگرد زرنگی بودم(تعریف از خود نباشه)ب همه کمک میکردم تو درس ها.اکثر بچه ها بامن دوست صیمی بودن.من میدیدم که این دوستای صمیم با اونپسر برخود میکردن ومن نمیتونستم دیگه باهاشون باشم.بینمون فاصله افتاد خودشونم متوجه شدن بهم گلایه میکردن.دوستام اولی چیزی بودن ک از دستشون دادم.ب هزار زحمتو مصیبت که قابل بیان نیس ک چقد شکنجم دادن من راهنماییو تموم کردم.تصمیم گرفتم دیگه پسر خوبی باشم.وسواسی نباشم.رفتم اول دبیرستان نشستم کنار ی پسری که با ویلچر میمود مدرسه.اولش خوشال بودم میخاسم بهش کمک کنم.خیلی دوس دارم کمک کردنو.ولی نشد ک نشد.بازم شرو کردم.چون نمیتونستم بهش کمک کنم دلم شکست و این بخاطر برادرمه.

http://www.hamyaryiran.ir/images/smi...1245342657.gif

من حتی تو مدرسه دسشویی هم نمیرفتم.از ابخوری هم اگه واجب نمیشد استفاده نمیکردم.تشنه مینشستم سر کلاس.این همه سختی فقط بخاطر حرفای برادر احمقم...
اونجاهم ی دوست صمیمی که محلمون نزدیک هم بود پیدا کردم.ولی نتونستم نگهش دارم.روزایی بود که میگفت پیاده بریم اما من نمیتونستم چون تو راه هزار بار دچار مشکل وسواسی میشدم.اونم ناراحت میشد..
من تو مدرسه ب این چزا حساس بودم نمیدونم همون وسواسی میشه یا ی چیز دیگس:وقتی مثلا ی سسی (سس سفید)ریخته میشد زمین اگه من ازکنارش رد میشدم باید دستامو میشستم..اگه کتابم میوفتاد زمین جلدشو عوض میکردم.خودکارمو دوستم میگرف باید یکی دیگه میخریدم...من خیلی سختی کشیدم.من با معدل 19/3رفتم دبیرستان اما این مشکلاتم انقد اذیتم کردن که نتونسم ب درسم برسم.خیلی سخته وقتی کتابت کثیفه برش داری بخونیش.وقتی خودکارت تمیز نیس برداری باهاش بنویسی...اینا باعث شد من از درس جدا بشم..تو دوران دبیرستان بیش از حد اذیت شدم.حالا جاهایی که دوس دارم برم نمیتونم برم.محدودیت برام ایجاد شده تو شهر.من تو ی شهر قشنگی زندگی میکنم خیلی دوسش دارم اما نتونستم از زیبایی هاش لذت ببرم.هر وقت رفتم بیرون بجای تماشای شهرو طبیعت فکرم ب وسواسی بود.ب ادمای دور برم.ب زمین بود که نکنه ی وقت چیزی باشه پامو بذارم روشواز این کارا..
خانوادم هم زمینه این مشکلاتمو فراهم میکردن...ینی اصن براشون مهم نبود که من چرا درس نمیخونم.(ولی ب ظاهر اینجوری نشون میدادن)با اینکه میدونستن مشکلم چیه اما یبار نشد بشینن باهام حرف بزنن فقط غرمیزدن.پدرمادر من(بنظرمن)خیلی ادم کوته فکری هستن همیشه ادعا دارن زیاد میفهمن.ادمه با درکی هستن.اما اینجور نیس.اصن موقعیتی درست نکردن ک ادم بتونه یکم باهاشون حرف بزنه.شایدم واس من اینجوری میکردن.من حتی 3 بار براشون نامه نوشتم که من چنین مشکلی دارم.بریم دکتر.عذاب میکشم.حتی گفتم برادرم اینارو بهم گفته.یادم میاد زمستون بود هوا سرد بود.منم اون روز با داداش اون پسره(اونم تو همون مدرسه بود)برخوردی داشتم و مجبور شدم بدون کاپشن برگردم خونه.همه جام یخ زده بود.داشتم مریض میشدم.اما مامانم همش سرزنشم میکرد.یبارم نپرسید چرا کاپشنت تنت نیس؟!!!متاسفانه من لکنت هم دارم و مورد تمسخر

شدید

برادرم هم قرار میگرفتم تو نامه ها همه چیو واسشون گفتم ولی...نامه هارو خوندن و اومدن مسخرم کردن.اوضاع بدترم شد.اخرش تو نامه اخری نوشتم ازتون متنفرم.ازتون نمیگذرم.
من همیشه با خونوادم دعوا داریم. همش حرفمون میشه.اصلن ازشون خوشم نمیاد دلم میخاد همین الام بمیرن دلم خنک بشه.بابا مگه گناه من چی بود که تو فامیل باید خرد بشم که همیشه خونوادم تحقیرم کنن.مگه این همه مشکل باعثش خونوادم نیسسسسس؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تازگیا که شستنو لباس عوض کردنو دوش گرفتنام زیاد شده همش دعوام میکنن و مسخرم میکنن.بهم میگن مریضی احمقی..هرچی میگم باعثشون شماهایین نیفهمن که نمیفهمن.من فک میکنم برادرم از قصد اون حرفارو بهم گفته بود.اخه رفته رفته وضعیت من برتر شد ولی وضعیت برادم خوب شد.تا الان که همش برادرمم سرزنشم میکنه و من نمیتونم بهش بگم بابا لعنتی تو باعث شدی من این همه سختی بکشم.درس نخونم...چون اگه بگم خوشال میشه.خیلی ادم بد ذاتیه.
از خونوادم بدم میاد ازشون بیزارم...هیچ تلاشی نکردن من خوب بشم.همیشه مجبورم جلوشون گردن کج کنم چون نمیتونم دلیل کارامو توضیح بدم.هرچن بگم هم ک فایده ای نداره...

این ماجرای لعنتی و البته خیلی خلاصه رو میشه استارت مشکلاتم و وسواسم عنوان کرد..اما بقیه مشکلاتم و این که چجوری و ب چیا حساسمو تو پست بعدی میگم...

- - - Updated - - -

الان حدودا یک سالی میشه که تو سربازیم....

قبل خدمت تو کارگاهمون کار میکردم..کارگاه کفاشی داریم ما..


من از وقتی انصراف دادم از تحصیل رفتم توکارگاه..کار کفاشی زیاد کار بهداشتی نیس..زیاد ک نه اصلن نیست.

مثل کار مکانیکی ..تعمیرگاه میمونه..اما من که حساستر و نازک نارنجی تر شده بودم خیلی دردناک بود برام...

ما ی فامیل دروی داشتیم بیکار بود و اونم کفاش بود..بابام گفت اومد کارگاه ما تا کار کنه با ما..

اون ادمیه که قبلا مشروب میخورد اون موقع ها اوایل ترکش بود اگه راس گفته باشه..سیگاری هم بود و هست شدید..بدون هیچــــــگونه بهداشت فردی اجتماعی..بدون فرهنگ..بدون اینکه تو غذا خوردن رعات کنه...میدیدی مثلا موقع غذاخوردن انگشتشو لیس میزد..وای الانم مینویسم عصبی میشم...

حالا بعد ناهار..میخاس خیر سرش کار کنه//..برخورد دستاش ب ابزار کار و بعد اون برخورد من ب همون ابزار منو دیوونه میکرد..اینا همش تقصیر بابامه..ولی مجبور بودم خودمو عادی نشون بدم

این خیلی زیاد برام دردناک بود..هیچ ارامش و اعصابی الان برام نمونده..ولم کنن همه چیو میزنم میشکنم روانی شدم..

منی از بدو تولدم مورد تحقیر واقع شدم ..همش مشکل داشتم دیگه تحملم کم شده بود حتی شده بود موقع کار با دیدین اون رفتارای اون دست پام سست میشد و کارم عقب میوفتاد و باعث میشد بابام دعوام کنه..ولی من توانشو داشتم بلد بودم میتونسم کارمو از زمان تعیین شده هم زودتر تموم کنم..اما چرا نمیکردم؟؟

چون داداشم باعث وسواسیم شده..چون اهمیت ندادن والدینم ب نامه هام رفتارهام منو اینجوری کرد....چون اونو بابام اورد تو کارگاه..دلیلش ایناس نه تنبلیه من..من محکوم شدم ب جرمی که مرتکب نشده بودم..

خدا چجور عادله؟؟؟نمیبینه من چجوری دارم نابود

میشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:((

حتی شده بود ب گوشی بابام هم دست زده بود..هنوز که 2 3 سالی میگذره هنوزم اون صحنه های کثیف جلوی چشامه عین ی کابوسن برام..
اینجاش جالبه که بعد اینکه من رفتم خدمت بابام ب برادم میگفته که علی اصن کار نمیکرد تو کارگاه..ولی من با اون همه مشکل میرفتم سرکار اون موقع ها داداشم دانشجو بود منو بابام نون اور خونه بودیم..ولی بابام خیلی نمک نشناسه ازش متنفرم.....

هنوزم نمیتونم ب گوشی بابام دست بزنم..
فک میکنم وقتی اون فامیلمون دستشو میکرده دهنش خب طبیعتا" کثیف میشد ..بعد منتقل میکرده ب گوشی بابام الان که دست بزنم انگار من دستمو زدم ب دهن و زبون و دندون همون کارگره..فکر من اینجوریه؟؟؟..و بهش اعتقاد دارم...:((

الان وقتی با کسی حرف میزنم همش حس میکنم دستم رفته تو دهنش..باید هرجوری شده بشورمش..

تازگیا خیلی ب صورت دهن گوش چشم بینی افراد حساسم..موشکافی میکنم در حد لالیگا..دارم زجر میکشم....

نمیتونم ب قاشق و استکان کسی دس بزنم..نمیتونم برم تو خیابونا پیاده بگردم..

همه میگن خداروشکر کن سالمی بله درسته سالمم حاااااالا اگه لکنتمو حذف کنیم..که خیلی منو ب کشتن نزیک کرده..ولی من چ استفاده مفیدی از بدنم کردم؟؟؟مگه وسواس میذاره؟؟؟

من ب بودن خدا ایمان کامل دارم..میدونم که هس و تنهاس..ولی ب خوب بودنش مهربون بودنش عادل بودنش ایمان ندارم هیچ از خدا هم بدم میاد...خدا منو خلق کرده فقط و فقط برای عذاب هاش..همه جوره ذارم زجر میشکم...کابوسهای کودکیم منو اذیت میکنن....ازلکنت بیزارم..از سرخ شدن جلو فرمانده بیزارم..از مسخره شدن توسط دخترای فامیل بیزارم....

از مسخره شن توسط بابا و مامانم متنفرم....



از خونوادم خیلی متنفرم خیلی زیاد تا جایی که فقط بهشون فحش میدم..ارزوی مرگ بابامو دارم....

اینم بگم خونواده خودمم هیچ رعایتی نمیکنن..هرچقد یاشون میدم ..باز شلخته ان..فرهنگ حالیشون نیس...از طرفی سرزنش هاشون داره دیوونم میکنه...بابام که میگه فقط باید کار کنم بدم بهش خرج کنه..و باید تو کار کفاشی بمونم اما من بعد خمت ب هیچ وجه نمیرم سمت کفاشی ازش بیزارم..



دیگ چی بگم..خیلی ناامیدم..

از همه بدم میاد..من نمیتونم زندگی کنم....
انقد حواسم ب لکنت و سواس بود از دنیا غافل شدم..هیچ تجربه و اگاهی در هیچ زمینه ای ندارم..زندگی برام جهنم شده میخام بمیرم.....

مشکلاتم منو کشونده سمت خودارضایی انواع عکس فیلم س.ک.س.ی.....انواع فانتزی های س.ک.سی خدا هم مقصره..که منو توخونواده بدی خلق کرد...من قربانی شدم......................دارم یوونه میشم چیکار کنم..چرا خا منوو نمیکشه؟؟؟؟از عذاب من لذت میبره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

:97::54::54:

سلام علی:72:

شرایط سختی داری، اگه موفق به تغییرش بشی، کار خیلی بزرگی انجام دادی. هرچند کار سختی نیست.:72:


راهی که این شرایط رو تغییر می ده، راهیه با یک قدم. یک قدمی که روی "تصورت از خودت" میذاری. ازش می گذری و راحت می شی.

وقت ندارم چیزهایی که تو ذهنم هست رو برات بنویسم و بعدم همراهت باشم. اما مطمئنم بچه های اینجا خیلی حرفا برات دارن و خیلی می تونن کمکت کنن.

در مورد لکنت، تو این سایت عضوی؟

انجمن لکنت ایران | درمان لکنت زبان | گفتاردرمانی | گفتاردرمان لکنت

تالار گفتگوی انجمن لکنت ایران

سلام علی اقا برای مشکل وسواست پیش روانپزشک رفتی؟ منم یه مدت اینجوری شده بودم البته خیلی سال قبل

سخته میدونم چی میکشی. ولی خوب درمان داره دیگه. برو پیش روانپزشک داروهاش خیلی موثره. البته اراده خودتم

باید قوی باشه. افکار مزاحم رو از مغزت بیرون کن. من که اونموقع خوب نتیجه گرفتم(تقریبا 10 سال قبل)

راجع به مشکل لکنت نباید بهش اهمیت بدی. یکی از موفقترین اساتید دانشگاه ما لکنت داره ولی یه اپسیلون هم

روی اعتماد بنفسش اثر نذاشته. فقط تا میتونی به کمک روانپزشک استرستو کم کن چون همونطور که میدونی مواقع

استرس بیشتر دچار لکنت میشی

محمد رضا علیمردانی ، صداپیشه ای که تا 14 سالگی صدا نداشت: کتک خوردم ولی روزه ی سکوتم را نشکستم

سلام علی آقا

کسی مسوول وسواس شما نیست.اینو یادت نره.این وسواس با یه سری رفتارها به شکلهای مختلف بروز کرده.

من خودم تجربه وسواس رو به شکلی متفاوت از شما داشتم.میفهمم چقدر سخت و درد آوره.

نمیگم صد در صد درمان میشه،ولی خیلی خیلی بهتر میشه.

اصلا نمیتونم الان خودم رو با ده پونزده سال پیش خودم مقایسه کنم.

حتما حتما برو سراغ درمان.تمرکزت رو از روی خانوادت بردار.وسواس منم قبلا متمرکز شده بود روی خانوادم.

الان تو تنها کسی هستی که میتونی به خودت کمک کنی.

تقصیر تو نیست که این مشکل رو داری.و این مشکل هم قابل حله.

وسواس مشکل شایعیه و قابل درمان.

سلام

جهت درمان وسواس باید حتما به روان پزشک مراجعه کرد. درمان دارویی در ابتدا نیاز هست.
برای لکنت هم همینطور (گفتاردرمانگر ).اول باید نوع لکنت و علتش مشخص بشه .درمان های مختلف داره. در محیط مجازی درمان لکنت و وسواس نیاز به انگیزه خیلی قوی داره.

موفق باشید.

سلام

گفتی قبلا به والدینت نامه نوشتی شما را ببرن دکتر اما اهمیت ندادند. پس می دونی که راه چاره چیه.

الان که خودتون سرباز هستید و در سنی هستید که بتونید برید دکتر، زودتر انجامش بدین.

دوست خوبم...ازخانوادت متنفر نباش......
اگر اونا مسخرت کردن چون فکر میکردن با این کار تو دست از این کارا برمی داری...
متاسفانه وسواس از دید مردم عادی خیلی خنده دا به نظر میاد....منم خودم بارها به برخی وسواسی گری های خودم خندیدم تا تونستم از بین ببرمشون....خونوادمم کلی بهم خندیدن ولی من برخلاف شما بهشون حق می دادم..واقعا کارام خنده دار بود......الان روم نمیشه بگم چه ها نمی کردم...:311:الانم خودم می خندم.....نباید به اونا خرده بگیری.....چوا واقعا اونا با مسخره کردن می خواستن به شما نشون بدن که چقدر کارایی که می کنی و ناراحتی هایی که می کشی ناچیزه و مضحک ...تا شاید خودت به این نکته برسی و رهاش کنی...
خوب روش اونا این بوده...که کارساز نبوده...
الانم شما بزرگی و میتونی خودت بری درمانش کنی.....
اما در مورد وسواس یه نکته ای هست که اگر وسوسش به سراغتون اومد فورا ذهنتون رو از اون فکر تخلیه کنید و برید سرتون رو با یه چیزی سرگرم کنید که اصلا دوباره نیاد سراغتون...
امیدورام موفق باشی...:72:

سلام دوستان خیلی ممنون که وقت گذاشتید و راهنماییم کردید..

اما

واقعن همه ی حرفامو خوندید؟؟


چرا خونوادم مقصر نیستن؟؟؟

وقتی ی جوی تو خونه حاکم بود که نمیشد من با پدر مادرم راحت حرف بزنمو مشکلمو بگم چرا خونوادم مقصر نیستن؟؟

ی هم خدمتی دارم میگه در مورد همه چی و همه نوع مشکل با پدر مادرش حرف میزنه همه جوره شوخی هم با باباش داره انقد پسر شوخو شیطونیه که نگو..ولی من چی
منو خونوام افسرده کردن..

من انقد از خونوادم متنفرم و دارم اتیش میگیرم که فکر درمان هم نیستم..فقط میخام بدبختی خونوادمو ببینم

گذشتم منو داغون میکنه..

اون محله و خونه قدیمیمون..وااای چقد بدبختی کشیدم..چقد مورد سرزنش خونوادم قرار گرفتم ولی بدون اینکه گناهی داشته باشم..


من ب عادل بون خدا ایمان ندارم ولی اگه عدالتی داره باید بابام مادرم و داداشم همه زجرهایی که من کشیدمو اونا هم بکشن...

الان انقد اعتماد ب نفسم پایینه که نمیتونم کاری رو شرو کنم....همش فکر خودکشی ام..نمیتونم زندگی کنم..

خدا زندگیه منو بد جور نوشته..


نه درسمو ادامه دادم..نه تو یه شغل خوبی مهارت دارم.....نه زبان انگلیسیم خوبه
هیچی بلد نیستم....

چرااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا اااااااااااااااااااااا

مگه غیر از اینه که همه فکرم شده بوده وسواسم..اینکه ب چی میخورم ب چی نمیخورم..کجا رو بشورمو کجا رو نشورم..کی کجا رفت کی چی شد...؟

مگه غیر از اینه که همش میخاستم لکنتمو کسی نفهمه..مگه اینطوری نبوه که بخاطر لکنتم از خیلی از جمع های دوستانه جدا شدم..تنها شدم..هیچجا نمیرم تا نکنه لکنت بگیرم...

چرا اینجوری شدم من؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟:54:

- - - Updated - - -

روانپزشک ؟؟

بابا این حرفا تو خونه ما سوسول بازیه.....

اصن نمیدونم چرا خونوادم با چنین چیزایی مخالفن..البته منم تالا نگفتم میخام برم ها..ولی میدونم مخالفن..

اصن هم برای چنین چیزایی پول خرج نمیکنن...

باید کار کنم تا با هزینه خودم برم درمان بشم اما..
برای کار کردن و درامد داشتن لازمه کاری داشته باشم دیگه


اما من از لکنتم میترسم........

من ایندم خراب بشه اصلن برای پدرمادرم مهم نیس ولی اصن برام خرج اضافی نمیکنن....


خیلی ب این فک میکنم که خدا و خانوادم تو بدبختیه من مقصرن دیگه ب اینا حس تنفردارم..از این رو خدا هم با من لج افتاده..فک نمیکنم بتونم خوب بشم.. وقتی خدا نخاد نمیشه خوب بشم.....

هرچقد ب اینا فک میکنم میبینم حالم بتر میشه..میخام گشتمو رها کنم اما لعنتی نمیشه..

کاش ی دارویی چیزی بود حافظمو ب کلی پاک میکرد خیلی دارم شکنجه میشم:(

سلام علی عزیز

اگه بتونی تمام عزمت رو جزم کنی و وسواست رو درمان کنی ، دوباره اعتماد به نفست رو به دست خواهی اورد و عزت نفس پیدا میکنی و دوباره ارامش به زندگیت برمیگرده ، پس تمام تلاش و اراده ات رو برای درمان وسواست به کار بگیر ، اگه وسواست رو مرتفع کنی هم دوباره خانوادت رو دوست خواهی داشت و از بودن کنارشون لذت میبری و هم چون اضطرابت کمتر میشه ، مشکل لکنتت هم کمتر خواهد شد و اگه نیاز به درمان داشته باشه راحت تر خواهد بود . در کنار راهنماییهای دوستان ، یک وقتی بزار و فایل زیر و گوش بده که یک دید خوب از موضوع وسواس میده و اگه به دردت خورد جلسات کاملترش رو از لینک دوم دانلود کن.

دشمن شناسی، جلسه 14

اگر مشکلات فراوانی در زندگی دارید ، فایلهای این تاپیک میتواند راهگشای زندگیتان باشد



توی این روزهای پر از رحمت برات دعا میکنم ، وسواس و وسوسه شیطان به کلی از زندگیت محو بشه تا بتونی لذت زندگی رو بچشی و انرژی و نیروی و فکری که توی این مسیر بیهوده هدر میشه ، برای کارهای مهم و ساختن زندگیت بزاری.

موفق و خوش باشی.

سلام
ببینین،دونستن اینکه کی مقصره کمکی بهتون نمیکنه.

شما الان تصورت اینه که توی همه مشکلاتت خانوادت مقصرن.به نظر میرسه میخوای از طریق خودت از خانوادت انتقام بگیری.

میگی به فکر درمان نیستی.فقط میخوای بدبختی خانوادت رو ببینی.

به من بگو این دقیقا چه کمکی به بهبود حال الان تو می کنه؟؟؟؟

اول حالت رو خوب کن.

روانپزشکهایی هستند که بیمه قبول میکنن.بیمه داری؟

اینجوری هزینه هات خیلی کمتر میشن.

پستهای دوستان رو خوندی؟دیدی کسایی هستن که مشکل الان تو رو داشتن؟

الان این مساله قابل حله.

تنها کسی که میتونه بهت کمک کنه خودتی.البته به کمک افراد متخصص.

از خانوادت انتظاری نداشته باش.تو میگی از اونها ضربه خوردی.

فکر میکنی پدر و مادر خودت قبلا چه زندگیی داشتن؟پدر و مادرهای اونها هم حتما مسایل و مشکلاتی داشتن.حتما ناآگاهییهایی داشتن.خیلی از گرفتاریهای پدرها و

مادرهای ما از پدر و مادرهای خودشونه.

طبیعتا اون زمانها آگاهیها خیلی کمتر بوده.

ولی قرار نیست ما هم ادامه دهنده این روند باشیم.

ما الان توی دوره ای زندگی می کنیم که ایم مسایل راه حل دارن.

تمرکزت رو از روی خانوادت بردار و بزار روی درمان و بهبود حالت.

ممنون دوستان..خیلی خوبه که تنهام نذاشتی اینجا..
من سال قبل تو همیاری تاپیک داشتم خیلی ها کمکم کردن خیلی حرف زدیم امااخرش ب هیچی نرسیم از وقتی هم که دیگه نرفتم تاپیکم داغونتر شدم....


خب میدونم حس تنفرم ب خونوادم و خدا هیچی رو درست نمیکنه بدترم میکنه اما چ کنم..

نمیدونید که چ سختی هایی کشیدم..چ کسانی چجوری تحقیرم کردن..

این سال ها و مشکلاتم منو خیلی عصبی کرده..تمرکز ندارم..دلم میخاد همه چیو بزنم داغون کنم....

من از زنگی میترسم..

حتی دوستم که تو کار دارو و داروخونس بهم گفته برم پیشش برم مرکشو بگیرم زیام سخت نیس و کار کنم اونجا..اما من از لکنتم میترسم برم کلاس ثبتنام کنم...
میترسم..جرات ندارم..

الان 8 ماهی از خدمتم مونده روز ب روز استرسم بیشتر میشه که بعد سربازی چ کنم؟هراس دارم از قدم برداشتن...

خیلی داغونم:((

از کجا و چجوری شرو کنم....:97::54:

دوست عزیز
الان لازم نیست نگران بعد از سربازیت باشی.براش برنامه ریزی کن ولی نگرانش نباش.

منم یه زمانی همه وقتم رو صرف فکر کردن به آزارهای پدرم،مظلومیت مادر و ضربه هایی که مادرم ناخواسته بهم زد

می کردم.
بهبود حالم از زمانی شروع شد که تمرکزم رو از اونا برداشتم و گذاشتم روی خودم.به این فکر کردم که من برای خودم

چه کار میتونم بکنم.
فهمیدم پدر و مادرم هم رفتارهاشون از روی ناآگاهیی و نادانی و گذشته ای به مراتب بدتر از من بوده.چون پدر و

مادرهای اونا به مراتب مشکل دار تر بودن.

از مراجعه به یه متخصص شروع کن،به پیشنهاد دوستت هم فکر کن.لکنتت هم درمان میشه.همه چیز با گذشت زمان

،صبر و حوصله،اراده خودت و کمک گرفتن قابل حله.

ضمنا بهبود به تدریج به وجود میاد.عجله نکن و آروم آروم بهتر شدن حالت رو ببین.

سلام

برادر خوبم نوشته هايتان را با دقت خوندم . عمق رنجشتان را كاملا درك كردم . درك نشدن از سوي عزيزان واقعا سخت است و به شما حق مي دهم ...... مي دانم بيشتر از تحمل اين بيماري حمايت نشدن از سوي خانواده دردتان را چند برابر كرده ........... همه ي اينها را به خوبي مي فهمم و درك مي كنم.

مطمئنا شما از زمان بروز اين حساسيتها تا مدتها نمي دانستيد كه اينها غير عادي و بي مورد هستند و اين افكار و رفتارهاي آزاردهنده شما به معناي وسواس است .

باور كنيد برادرتان هم اگر مي دانستند يك تذكر ساده ايشان زمينه ساز اين همه درد و رنج براي شما مي شود هرگز اين كار را نمي كردند.

شما زمينه ي ابتلا به بيماري وسواس را داشتيد كه با يك هشدار برادرتان اين بيماري در وجودتان پديدار شده و ممكن بود در صورت شنيدن هشدار از سوي هر شخصي و قرار گرفتن در موقعيت استرس زاي ديگري اين بيماري به هر طريقي در وجود شما نمايان شود.

اما اين جاي تحسين دارد كه خودتون به وسواستان واقف هستيد يعني مي دانيد و قبول كرده ايد كه حساسيتهاي شما بيش از اندازه است و ترسهايتان هيچ پشتوانه ي علمي و عقلي ندارد.

بسيار خوب است كه به دنبال رفع مشكل هستيد و به خوبي مي دانيد كه درمان شما بايد توسط روانپزشك و روانشناس صورت بگيرد.

اين را بدانيد با وجود اينكه وسواس بيماري شايعي است اما براي خيلي ها ناشناخته است و دقيقا نمي دانند تفكرات شخص وسواسي مي تواند تا اين حد او را درگير كند .

اگر خانواده دركتان نمي كنند به اين معني اين نيست كه برايتان ارزشي قائل نيستند تجربه اي كه شما در مورد اين مشكل داريد براي خانواده و اطرافيان ، ناآشنا وغير قابل درك است.

اعضاي خانواده ي شما دكتر يا روانشناس نيستند و طبيعتا در مورد نحوه برخورد مناسب با شما آگاهي چنداني ندارند. وسواس آبله مرغان نيست كه علائم آشكاري مثل دانه هاي پوستي داشته باشد تا همگان آن را به عنوان بيماري بشناسند.

به طور كلي توهين و تمسخر ديگران كار شايسته اي نيست .........هيچ كس، شخصي را كه بيمار است مورد تمسخر يا تحقير قرار نمي دهد اگر چنين رفتاري با شما شده به سبب عدم اطلاعات درست در مورد بيماري شما بوده است.... يعني بيماري شما را نمي شناسند ............. بيماري شما را بيماري نمي دانند .......... از تمسخر و توهين شخصي كه در شرايط شما نيست و آگاهي درستي از وضعيتتان ندارد نبايد آشفته يا آزرده شويد.........


هر چند به شما حق مي دهم اين رفتارها حق شما نبوده و مشكلاتتان اصلا جايي براي تمسخر و تحقير ندارد . سعي كنيد اين رفتارها را بيشتر به عنوان بيان احساس نارضايتي و دلسوزي از سوي فرد مقابل تعبير كنيد.

خانواده شما تجربه اي در اين مورد ندارند..... اعمال شما براي آنها غير طبيعي جلوه مي كند وازعمق رنجشتان كاملا بي خبرند ........ احتمالا در تصور آنها شما شخصي هستيد كه براي موضوعات ساده بيش از حد اهميت قائل مي شويد و به مسائل مهمتري مثل تحصيل يا كار بي تفاوت هستيد و سعي مي كنيد از زير بار آنها شانه خالي كنيد.

وقتي اصلا در تصوراتشان هم نمي گنجد كه تا اين حد خسته و آزرده خاطر باشيد، عدم حمايت آنان از شما خيلي دور از انتظار نيست.

همانقدر كه از نظر شما آنها كثيف و شلخته هستند از نظر آنها شما داريد حساسيت زيادي نشان مي دهيد.

خانواده واقعا تقصيري ندارند ......... واقعا نمي توانند شما را درك كنند.

اما خودتان اين را قبول داريد كه آنها راحت تر زندگي مي كنند .......... مثل شما از ميكروبها وحشت ندارند ...........مثل شما در كارهايشان حساسيت به خرج نمي دهند ........... با اين حال نه مريض شده اند و نه مرده اند ..........

رفتارهاي شما براي آنها عجيب و غريب به نظر مي آيد ........... شما همين الان جستجويي در اينترنت انجام بدهيد و توضيحات يك آدم وسواسي كه موضوع حساسيتش با شما فرق مي كند را بخوانيد و ببينيد از ديد شما ترسها و كارهايي كه براي غلبه برآنها انجام مي دهند آيا غير منطقي نيست؟ *مثلا شما به آلودگيها وسواس داريد ........ يكي در انجام واجبات .......يكي در نجاست و پاكي ....... وسواس نظم و ترتيب ........ چك كردن و .........

*یکی از افراد بالای بام وضو می گرفت تا آب به او نپاشد. در این بین یقین کرد که قطره ای از آب از روی زمین ترشح کرد و بر بالای بام آمد و به پشت گردن او رسید. همین موضوع، سبب زوال مرض وسواس او شد، چون متوجه مرض خویش گشت. زیرا چگونه ممکن است که قطره ای آب از روی زمین ترشح کند و تا چندین متر ارتفاع بالا رود و به پشت گردن او برسد؟*

آدمي وقتي بيمار است تمايل دارد كه اطرافيان و خانواده او را به دكتر ببرند و پيگير مشكلش باشند ........... اما خانواده ي شما اطلاعات درستي از مشكل شما ندارند و شايد گمان مي كنند كه اصلا به دكتر احتياج نداريد .

اما خودتان فقط لازم است اراده كنيد ....... انگيزه ي كافي در وجودتان داريد .......... ديگر نمي خواهيد رنج بكشيد ........... نمي خواهيد استعدادها و تواناييهايتان بي استفاده بماند ........ زندگي شما بايد در شانتان باشد ....... هرگز نبايد تسليم بيماري خود شويد .......... شما قادر هستيد از برادر و دوستانتان موفق تر باشيد ......... كافي است بيش از اين در حق خود ظلم نكنيد ........ جهت نابودي اين احساسات منفي اقدام كنيد.

ديگران نمي توانند شما را درك كنند ............اما خودتان كه مي توانيد چرا اين همه سال به دنبال درمان نرفتيد ؟؟؟؟

حتما بايد به متخصص اعصاب و روان مراجعه كنيد تا برايتان دارو تجويز شود .

ذهن خود را از تفكرات وسواسي خالي كنيد و كاملا بي اعتنا باشيد ...... ترس ناشي از اين افكار را در وجودتان از بين ببريد.

از آينده هراس نداشته باشيد ........... اين ترسها نسبت به اتفاقي كه گمان مي كنيد ممكن است در آينده برايتان رخ دهد ، وضعيت روحي شما را وخيم تر مي كند.

هر كاري از دستتان بر مي آيد براي كاهش استرس خود انجام بدهيد.ريشه ي وسواس اضطراب است استرستان را كم كنيد تا وسواستان بهتر شود با استفاده از مواردي چون : حركات ريلكسيشن ...... موسيقي آرام ...........ورزش يوگا ............. دمنوشهاي گياهي .......... بهتر از همه ي اينها خواندن قرآن و نماز و ياري خواستن از خدا حتي اگر گناهانتان به عدد موهاي سرتان است از خدا ياري بخواهيد و براي خود و خانواده ي گراميتان دعا كنيد.

از محيط مجازي مي توانيد بيشتر در جهت ابراز ناراحتي و تسكين دردها و رنج هايي كه از طريق وسواس زندگيتان را مختل كرده كمك بگيريد ....... اما حتما بايد به متخصص مراجعه كنيد.

شما بايد بتوانيد مثل اطرافيانتان زندگي كنيد ....... استرس و فشار روحي براي هميشه بايد از وجودتان خارج شود ....... از اين به بعد نبايد فرصتهاي زندگيتان را از دست دهيد .....

دشمن شما بيماري شماست ....... دوستانتان را از شما دور كرده ......... حضور خدا را در باور شما كمرنگ كرده ......... خانواده اتان را از چشمتان انداخته ........ تحقيرتان كرده ........ جلوي پيشرفتتان را گرفته ......... زندگي را به كامتان تلخ كرده ....... اما هنوز براي درمانش كاري نكرده ايد ........


با اين دشمن مبارزه كنيد وگرنه به او قدرت داده ايد تا دنيايتان را جهنم تر از اين وضعيت فعلي كند.:305:

ممنون دوستان...

من حالم خیلی بده..

همین صبح که بیدار شدم رفتم دست و صورتمو شستم..اومدم پای کامپیوتر و نت..داداشم دیشب چایی خورده و فنجانش مونده بود رو میز..
منم خاستم یکم ب مانیتور نزدیک بشم..ی مطلب بود نمیشد بخونم..یهو دیدم فنجانه جلو دهنمه..نزدیک بو دبهش بخورم..
میدونم برخوردی بهش نکردم اما واقعن شک دارم شکم طوریه که حس میکنم جدی جدی بهش خوردم..

بعد دوباره رفتم صورتمو شستم..حالا این شستنم مصیبتیه واسه خودش..وقتی تو روشویی دست صورتمو میشورم همش حس میکنم و شک دارم که از آب ته روشویی میپاشه صورتم..داخل دهانم...
خلاصه شستم اومدم نشستم..چون صورتمو خوب خشک نکرده بوم زیر چونم هنو خیس مانند بود..حالا دوباره فک میکنم تمیز نشده باید دوباره بشورم..اما خسته ام خسته..

22ساله کارم همینه..دیگه نمیتونم:((


خیلی خسته ام از زنده بودن

انقد درگیر بودم حتی دکتر رفتنم بلد نیستم...نمیونم دکتر متخصص شهر ما کجان؟؟نمیدونم ویزیت چجوریه
فقط حواسمو ب لکنت و وسواس جم کردم...:97::47:

میخام بمیرممممممممممممممممممممم ممممممممم

سلام.

برای درمان وضعیت شستشو با یک نفر برید سر روشویی و بهش بگید دست و صورت خودشو کامل بشوره به نحوی که کاملا از نظر خودش تمییز شده باشه و شما هم خوب نگاه کنید و

دقیقا همون کارهای اون رو برای شستشو تکرار کنید. مطمئن باشید که تمییز شده.

در واقع شما چون طرز شستشوی صحیح رو بلد نیستید نمیدونید که چه اندازه باید بشورید. برای کسب اطمینان حتما از کسی به طور عملی کمک بخواید و خوب و با دقت نگاه کنید.

ببینید چون شما مطمئن نیستید چه اتفاقی قراره بیوفته و تصورات بدی دارید وسواستون تشدید میشه.اما اگه خودتون عمدا کاری رو که ازش میترسید رو انجام بدید و ببینید اتفاق خاصی نمی

افته بهبود پیدا میکنید. مثلا لیوان چایی برادرتون رو بردارید و گوشه اش رو به دهنتون بزنید. خواهید دید که هیچ اتفاقی نمی افته. همش تصورات خودتون از اینه که حالتون به هم میخوره یا

چیزی به دهنتون میخوره. در صورت اطمینان از شرایط و یادگیری رفتار صحیح مشکلاتتون کاملا حل خواهد شد. شجاع باشید و از همین لحظه شروع کنید به عمل و خودتون رو خلاص کنید

سلام علی اقا.یه لحظه احساس کردم این نوشته رو داداش خودم نوشته,البته با این فرق که داداش من مشکلشو تقصیر دیگری ننداخت,هر چند شاید همه ی ما تو مشکلاتش مقصر بودیم.داداش من الان ارشد مهندسی مکانیک میخونه و تو نیروگاه شهرمون استخدام شده و وضعش خوبه,البته هنوزم کمی لکنت داره ولی میگه تا خواستگاری و زن گرفتنش باید اونم برطرف کنه.گیرم همه ی دنیا تو مشکلاتت مقصر باشن.مگه مشکلت حل میشه داداش گلم.خب واسه این که دلت خنک بشه واگذارشون کن به خدا,ولی خودت یه یا علی بگو و یه حرکتی به خودت بده.داداشم میگفت چون من وسواس دارم و لکنت دارم و کلی مشکل دیگه,پس باید تلاش کنم تا نقاط قوتمو بیشتر کنم تا از بقیه عقب نمونم.ولی تو به جای اینکه بلند شی مشکلتو خودت با توکل به خدا حل کنی داری اطرافیانتو فحش میدی وخودت خودارضایی میکنی.واقعا به نظرت این وسط کی ضرر میکنه؟

- - - Updated - - -

به جای اینکه مشکلتو حل کنی داری بیشتر میکنی.در اولین فرصت برو تو سایت عوارض خودارضایی رو سرچ کن بعد ببین بازم میخوای ادامه بدی,خوانوادت ادمای بدی بودن که تورو به این روز انداختن,ولی تو خودت از اونا بدتری که داری خودتو بدبخت تر میکنی,عزیزم ناراحت نشو که دارم تند حرف میزنم فکر کن خواهرتم,دلم برات میسوزه,فردا پدر و مادرت خدای ناکرده سرشونو میزارن زمین و اون داداشت که میگی بدذاته هم زن میگیره و بچه دار میشه و بچه هاشم به عموی عاجزشون میخندن و مسخرش میکنن,اینو میخوای؟تو فردا قراره ازدواج کنی,با این شرایط هیچکس بهت زن نمیده اگرم بده,بعدا با زنتم به خواطر وسواست دچار مشکل میشی,به خصوص در روابط زناشوییتون.به جای اینکه به فکر چاره باشی,داری پدر و مادر و برادرتو نفرین میکنی؟که چی بشه؟لکنتت خوب میشه؟یا وسواست برطرف میشه؟

- - - Updated - - -

واسه وسواست,یه راه حل میگم,ولی اگه غیرت داری به خاطر زن و بچه های اییندت عملی کن,به خاطر اینکه سیلی محکمی بزنی تو دهنککسایی که مسخرت کردن عملی کن,چون تا وسواس و استرست از تمیز بودن از بین نره نمیتونی لکنتتو بر طرف کنی,اگه اشتباه نکرده باشم گفتی سربازی.از امروز ظرف غذاتو بده دوستت که اول چند قاشق از غذاتو بخوره بعد بگیر با همون قاشق خودت بخور.فقط حواست باشه دوستی که انتخاب میکنی سرماخوردگی نداشته باشه.لیوان ابتو بده یکم بخوره بعد تو بخور.تو زمین که داری راه میری به زمین نگاه نکن,اگرم کردی هر جا کثیفی باشه پاتو بزار روش و رد شو و خودتو به بیخیالی بزن.پتویی که موقع خواب میکشی روت با دوستت عوض کن.شاید خیلیا بگن این کارا بهداشتی نیست,اره اما واسه کسی که وسواس داره باید خط قرمز ها شکسته بشه تا به اوضاع عادت کنه.قول میدم اگه یه هفته اینکارارو بکنی مشکلت حل میشه.فقط مقاومت نکن.وقتی هم یکی حرف میزنه به حرفاش عمیق گوش بده تا ذهنت فرصت نکنه به دهن و دندوناش تمرکز کنه.

- - - Updated - - -

واسه لکنت داداشم داره میره هامیو پاتی,یا همون اب درمانی,اگه تو شهرتون باشه برو پیشش و مشکلتو بگو.در مراحل اولیه به شدت لکنت میگیری به طوری که دیگه ترجیح میدی حرف نزنی ولی بعد چهار پنج ماه مث بلبل حرف میزنی,داداش من تازه این ماه مث بلبل حرف میزنه.

- - - Updated - - -

و در اخر یه کلید طلایی بهت میدم که قفل همه ی مشکلاتت باهاش باز میشه.امشب بشین یه دل سیر گریه کن,بزار بغض و کینه از دلت خالی شه,توبه کن و با خالقت اشتی کن و پدر و مادر و داداشتم اگه تونستی ببخش شروع کن به نماز خوندن.به خدا اگه نمازاتو مرتب بخونی یه ارامشی بهت میده که دیگه وسواس سو لکنتتو به راحتی میتونی کنار بزاری.

- - - Updated - - -

و در مورد خودارضایی که یه لذت زود گذره,و بعد اینکه تموم میشه علاوه بر اینکه سبک نمیشی,یکمی هم به احساس گناه و بغض و اعصبانیتت اضافه میشه.خودتو بسپار به خدای مهربون و ازش بخوا که کمکت کنه و خودتم اراده تو جمع کن و خودتو از باتلاق بکش بیرون.تو همسر اینده ی زنت و پدر اینده ی بچه هاتی پس به اونا هم فکر کن

- - - Updated - - -

خدا یار و یاورت داداش گلم

سلام

واقعن داداشت وسواس و لکنت داشت..الانم داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:102:؟؟

ینی خوب شده الان؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نه..من اصلن نمیتونم باهاش کنار بیام..
خب داداشت قبول کرده ولی من نمیتونم..

چرا باید خدا منو لکنتی میکرددددددددددددددددددددد

دلیلش چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یکی میگه خدا لکنت نداده بهت دلیل ژنتیکی و اینا داره..
یکی هم میگه خدا خاسته امتحانم کنه..

شما جای من باشید کودمو قبول میکنید؟؟؟


خواهر گرامی من با چنتایی روانشناس در ارتباطم البته تو نت.....همه جوره حرف زدن تلاش کردن..ساعت ها رو مخم کار کرن نشد که نشد..
ی زمانی گفتم باشه اشتبا از منه..
خدا باهات اشتی میکنم..

بنده خوبی نبودمو نیستم ولی هر روز که بیدار میشدم ی سلام علیک خودمونی با خدا میکردم...
90 درصد نمازامو هم ب موقع و کامل و خوب میخوندم..جوری که رفته رفته مثلا وقتی میگفتم الله اکیر واقعن حس میکردم بزرگیه خدا رو..انقد ب خدا نزدیک شده بودم..

اینم بگم استمتنارو هم توبه کرده بودم..
ی روزی فشار اومد بهم..انجامش دادم انقد عصبی و دلم شکست..خدا رو فش دادم..قید همه چی رو زدم....

از اون روز تصمیم گرفتم هیچ موقع سمت خدا برنگردم.....

شاید اون اراده ای که اونموقع داشتم در مقایسه با بندهای دیگ خیلی ناچیز بوده..اما مگه نمیگن خدا ب نسبت توان هرفرد ازش انتظار داره..ها؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:97:

خب توان منم اونقد بود چرا قبولم نکرددددددددددددددددددد؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟چرااااااا ااااااااااااااااااااااااا ااااا

ی سوال دارم..خدا قدرتش بیشتره یا شیطان؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اگه بگین شیطان که دیگه باید فلسفه اسلام وقران علی و محم رو ببندیــــــــــــــــــم

نه اگه خدا قدرتمند تره.....پس باید و باید و بااااااااااااااید کمکم میکردتا دوباره وسوسه نشم...

اما نکرد..خب بگید چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مگه غیر اینه که خدا میخاد منو شکنجه بده...؟

من یک قدممو براشتم پس 100 قدم خدا که همه ازش دم میزنن کو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:97::302:


من نمیتوتم با خدا اشتنی کنم..ازش شکستم..نمیتونید درک کنید چقد دارم رنج میکشم............


والدینم حرصم میدن خو چ کنم نمیتونم اعصابمو کنترل کنم.............

من بومی ام و هر شب خونه ام....ناهارم که تو ستا میخوریم با رعایت اصول بهاشتی...

من سرباز فرماندهم..و نمیرم غذا خوری با همه سربازا غذا بخورم..تو عمرم فقط اینجا شانس اوردم که حالا چون بین ادمای مهمی هستم لکنت ب شت اعصابمو خورد میکنه...شبا هم ک خونه میخابم....

اینم بگم چون ما تو غذا خوری ستاد نحوه چیدمان میز غدا خوری نحوه غدا خورن مقامات و اینا خیلی خوب و با کلاس و .. هست من نمیتونم با رفتارهای خونوادم کنار بیام..من تو خدمت با فلهنگی و رفتارهای اشنا شدم که با فرهنگ و منش خونوادم خیلی فرق داره و نمیتونم خودمو وفق بدم....

وقتی ب اینده فک میکنم دلم میخاد خودمو بکشم..همه چیو بزنم دربه داغون کنم...روانی میشم:((
کاش منم خواهری داشتم..شاید میشد باهاش دردل کنم..خیلی پرم از درد غصه شکست تنهایی استرس

همیشه دوس داشتم یکی بود ابجیم باشه..اح..

بعضی وقتا هم میگم خوبه که ابجی ندارم.چون تحقیر شدن پسری جلو خواهرش بدتره..

سخته خاهری ببینه داداشش داغونه..مگه نه؟:(



انقد تلاش کردمو شکست خوردم دیگه انرژی و امید ندارم..فقط میخام

بمیرم..باور کنین گاها حتی نمیتونم سرپا وایستم

چ مشید منم مثل مردم عادی بودم...:((



خدایا این همه سال با جملات امید دهنده خودمو نگه داشتم ..امید داشتم

روزی خوب میشم..ولی الان دیگه نمیتونم..میفمهی چی میگم؟

بریدم

نمیتونم زندگی کنم..راهمو خومو هویتمو گم کردم....

خلاصم کن
پ

شما سرباز هستید هنوز؟
برای درمان وسواس باید حتما به روانپزشک مراجعه کنید . میتونید از امکانات و تسهیلات درمانی که برای ارگان محل خدمتتون هست استفاده کنید.

گرچه بهتره شخصا خودتون پیگیر درمان باشید. الان که دیگه نیازی نیست خانواده تون شما رو ارجاع بدن . الان شما مستقل هستی.

دوست عزیز خ ا برای کسی که مریض نباشه گناه محسوب میشه و خدا ازش ناراحت میشه نه برای شما. شما پر از استرسی و برای تخلیه ی استرس اینکار رو میکنی. قطعا اگه استرس

نداشتی این کار رو نمیکردی.بنابراین هر چقدر به این فکر کنی که گناه داره و خدا منو دوست نداره بدتر اینکارو تکرار میکنی. خیالت راحت باشه خدا به هیچ عنوان مثل ما آدم ها خط کشی

شده رفتار نمیکنه درک میکنه و مطمئن باش حداقل به خاطر این کار از دستت ناراحت نیست. با خیال راحت نمازهاتو بخون و اصلا این مسئله تو ذهنت نباشه این کار رو کردی.

این شکایاتت از خدا به خاطر سنته!!! یکم که بزرگ تر شدی دیگه از این حرفا نمیزنی.به خاطر اینکه هر چی تو جامعه باشی بزرگ تر میشی.

اما در مورد لکنت زبونت و اینکه کاش خواهر داشتی. والا اگه خواهرت من بودم با این همه آه و ناله و فغانت مثل گربه میذاشتمت تو نایلون سیاه میبردمت یه جای پرت گمت میکردم که دیگه

صداتو نشنوم :) خوب اصلا فرض کن لال بودی . مگه تا حالا آدم لال ندیدی؟ فکر میکنی با تو چه فرقی داره. مثلا من عدالت خدا برام رعایت شده که لال نشدم و یا تو، خدا عاشق چشم و

ابروت شده لالت نکرده؟؟؟؟ بر اثر خیلی از مشکلات ممکن بود لال بشی کلا یا کور بشی یا چه میدونم دستت قطع بشه قطع نخاع باشی و ... نمیشد برادر عزیز؟؟؟

این دنیا پره آدمه. تو هم یکیش.میفهمی آدمی؟ میفهمی انسانی؟ میفهمی دنیا کجاست؟ اصلا به خودت اجازه میدی فکر کنی به دنیا و زندگی و...؟؟؟؟؟؟؟ میفهمی شب و روز یعنی چی؟

میدونی اینکه آتیش میسوزونه و تو پرت بشی توش و کباب بشی عین عدالت خداست؟؟؟؟؟؟ پس نمیشد عدالت خدا باشه و مریضی نباشه.

به خدا میشد بدتر باشی. به همون خدایی که میگی قدرتش کو و نمیدونم چی، میشد الان یه پسر وسواسی با لکنت و سرطانی بودی. عدالت خدا رو توضیح بده و بگو چرا نباید باشه؟

بهم بگو یعنی چی که تقسیم سلولی باشه و سرطان نباشه ؟؟؟

تو هیچ کاری نکردی بنده ی محبوب و خاص خدا باشی. یه آدم معمولی ای. میفهمی خدا براش فرق نداره و فقط عمل آدما مهمه.

سرتو کردی زیر برف انگار تا حالا تو زندگیت آدم مریض ندیدی. پاشو برو بیمارستان ببین اونقدر سرطانی و قطع نخاع و فلج و سوخته و هزار تا مریض میبینی از همون ده سالگی طرف قطع نخاع

شده، بعد فکر میکنی فقط تو مشکل داری!!!

چرا فکر میکنی فرق داری، کم داری لکنت داری یا خدا زیادی دوستت داره موقع به دنیا اومدن cp نشدی؟؟؟؟؟

اصلا تو چیزی به اسم چشم داری که ببینی عدالت خدا رو ؟

نداری و وفقط نشستی مثل بچه کوچولو ها تو حصار ذهن خودت همه ی آدما رو بالاتر و برتر از خودت میبینی و حتی نمیتونی بفهمی دیگران هم درد دارن. دیگران هم حق دارن و مشکل تو

اونقدر ناچیزه در مقابل خیلی ها که فقط کافیه دو سه سال مدام بری دکتر و تموم !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! اما یه عده حتی ....

آره وقتی بچه بودی تقصیر پدر و مادر و خانواده ات بود ولی الان چی؟ الان بچه ی 9 ساله ای از روانشناس میترسی نمیری؟

آدمی مثل تو که یه متر زبون برا شکایت داره و تو عمل هیچ کاری واسه بهبودش نمیکنه رو باید چیکار کرد؟ چه طور جرات داری حتی ذره ای برای بهبود وسواست تلاش نکنی بعد بگی چرا؟

عجب آدمایی پیدا میشن!!!!! حالا از خدا هم توقع داری؟ شیطان هیچ احتیاجی به گول زدن تو نداره. نترس تو رو از خدا دور نمیکنه. خودت نمیخوای خوب بشی. مگه بیکاره !!!

بذار خیالت رو راحت کنم خودتو بکشی و گریه کنی و داد بزنی و هزار تا کار دیگه تا پا نشی بری دکتر و تا دارو نخوری و تا با ترسات رو به رو نشی همینی که هست. باید پاشی و تلاش کنی

وگرنه محکومی به بدبختی. تو هم یه ادمی مثل همه. مثل من . مثل همه ی آدمایی که اینجان. از من بیشتر نیستی باااااید تلاش کنی. خودت تلاش کنی.

روانشناس بالینی برو دارو هم بهت بده. در ضمن روانشناس لولو خورخوره نیست. :97:

اگه یه آدم بودم که نمیفهمیدم و میخواستم حالتو بگیرم میگفتم چه طور ممکنه یه آدم وسواس داشته باشه و پیف پیف و اه اه از دهنش نیوفته ولی خودارضایی کنه؟ چرا اینو میتونی ولی

نمیتونی کثیفی دیگه رو تحمل کنی؟ مگه خود کثافت نیست اینکار!!! بهش فک کن. تو دنبال بهانه ای تا از دیگران دور باشی. وسواس فقط یه سرپوشه واسه فرار تو از نزدیک شدن به دیگران.

تو یه حجم بزرگی استرس داری که از یه جایی نشات میگیره. ته ته تحلیل کار تو اینه که میخوای دور باشی از آدما .وسواس یه راهه و یه بهانه ی خوب و یه انتخاب آگاهانه برای تنهایی. برو

روانشناس اینو برات حل کنه. میدونم اونقدر اهل آه و ناله ای که حتی.... نشنیدی هر کی داد بزنه فقط صدای خوشو میشنوه.

دارو بهت میده وسواست بهتر میشه. خ ا هم نمیکنی اگه بگی و بهت دارو بده.

دوستان تشکر میکنم بابت وقتی که میذارید و میخایید کمکم کنید..واقعن حرفاتون خیلی تاثیر داشته و داره..چند روزه شستنمو کم کردم..همش این جمله ها تو ذهممه..

"نترس هیچیت نمیشه نترس نمیمیری..

کثیفه ب درک بذار باشه..
نشور عب نداره.."


ممنونم دوستان عزیزم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط :)لبخند

دوست عزیز خ ا برای کسی که مریض نباشه گناه محسوب میشه و خدا ازش ناراحت میشه نه برای شما. شما پر از استرسی و برای تخلیه ی استرس اینکار رو میکنی. قطعا اگه استرس

نداشتی این کار رو نمیکردی.بنابراین هر چقدر به این فکر کنی که گناه داره و خدا منو دوست نداره بدتر اینکارو تکرار میکنی. خیالت راحت باشه خدا به هیچ عنوان مثل ما آدم ها خط کشی

شده رفتار نمیکنه درک میکنه و مطمئن باش حداقل به خاطر این کار از دستت ناراحت نیست. با خیال راحت نماشزهاتو بخون و اصلا این مسئله تو ذهنت نباشه این کار رو کردی.

این شکایاتت از خدا به خاطر سنته!!! یکم که بزرگ تر شدی دیگه از این حرفا نمیزنی.به خاطر اینکه هر چی تو جامعه باشی بزرگ تر میشی.

اما در مورد لکنت زبونت و اینکه کاش خواهر داشتی. والا اگه خواهرت من بودم با این همه آه و ناله و فغانت مثل گربه میذاشتمت تو نایلون سیاه میبردمت یه جای پرت گمت میکردم که دیگه

صداتو نشنوم :)

---

میدونم دعوا کردنتون بخاطر منه تا ب خودم بیامو شرو کنم درمان وسواسمو لکنتمو.زندیگمو بسازم...

لبخند اره خودمم میدونم وگفتم که خوبه ندارم چون وضعم بدتر میشد..تو پست های قبلیمم گفتم ..برادری جلو خاهرش کم بیاره ب درد نخوره خیلی افتضاحه..

ولی خب چ کنم منم دلم میخاد خاهری داشتم..حق ندارم..:(؟
______________

نه نمیفهم شب روز چیه؟خدا چیه کیه کجاس؟خودم کیم..هدف چیه..

نمیفهم.من تاحالا فرصت فک کردن ب اینارو نداشتم..انقد تو عذاب بودم هر وقتی گیر میاورم صرف تفریح میکردم..چون شادبودنم اونم فقط ب ظاهر توهمین چند ساعت بود و بس..

الانم تمرکز ندارم..بخام ی متن 10سطری بخونم اولشومیخونم با جمله اخرش اعصابم نمیکشه:((
_______

خب شما قط نخاع سرطان و.. رو بدتر از مشکلات من میدونید دیگ درسته؟؟؟

پس ببین چقد تو عذابم که بدترازاینا هم شکایت دارم.حتی گاهی شده ارزوی سرطان میکردم..میفهمی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

روانشناس مگه رایگانه؟؟؟؟احیانا" پول نمیخاد؟؟؟

بابا من خونوادم نمیدن زوره؟؟؟

باید صبر کنم بعد خدمت با درامد خودم برم دکتر..که اول باید کار پیدا کنم....

برای کار اعتمادبنفس میخاد ندارم..
اگه برم بادوستم تو کار داروخونه لکنتم مانعم میشه..
این فکر منبع درامد و وشغل کل ذهنمو داغون کرده..اح

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط parmida22

بله الانم وسواسش خوب شده و لکنتشم رو به بهبودیه.از حرفات فهمیدم که خانوادت و داداشت تقصیری ندارن.خودت ادم ضعیف و بیااراده ای هستی,و با اینکارات میخوای بی عرضگیه خودتو بندازی تقصیر دیگران تا خودتو تبرعه کنی,ببخش که رک گفتم.اما خوبه که خواهر نداری چون تو که نمیتونی واسه خودت کاری کنی و هی میگی نمیتونم نمیکنمو میندازی گردن این و اون به درد خواهرتم نمیخوردی و این وسط فقط یه نفر به مقصر های بد بختیت اضافه میشد.اگه من خواهرت بودم یه سیلی ه محکم میزدم گوشت که بدونی هیچ کاری نشد نداره داداش بی اراده.من کسایی و میشناسم که اعتیاد رو ترک کردن,بدترین عادتاشون و هرچند سخت بوده ولی ترک کردن.حالا کسی که معتاده باید دیگه بشینه و بگه دوستام مقصرن که معتادم کردن,خب به درک اگه تو خودت عرضه داری ترک کن.بهت پیشنهاد میکنم تا اعتماد به نفس و اراده پیدا نکردی ازدواج نکن.چون تو در مقابل چنین مسعله ی کوچیکی که کنترلش دست خودته اینقدر ضعف نشون میدی وای به حال مشکلات زندگی مشترکت.برو جلوی اینه یه سیلی بزن به خودت بگو بد بخت بیچاره یه کم به خودت تکون بده,مثلا تو مردی,شاید بهم فحش بدی یا ازم بدت بیاد ولی شاید بعدها معنی حرفامو بدونی.من سنم کمه ولی چون زود ازدواج کردمو مشکلات زیادی پشت سر گذاشتم تجربم زیاده,من ۱۶سالگی ازدواج کردم و الان ۲۳سالمه و یه دختر دو ساله هم دارم.من جای خواهر نداشتت.یه کم به خودت بیا.

---

بابا کم دعوام کنید خو.
مشکل دارم جرم که نکردم..چرا تقصیر خونوادم نیس؟؟؟

چرا همه میگن مقصر فقط وفقط منم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تو همین حال موندن اره تقصیر منه که تلاش نمیکنم که اونم چون نمیتونم بکنم..

ولی تو بوجود اومدن مشکلاتم من مقصر نبودم چرا نمیفهمید اخه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟

چجوری میگید من مقصرم که لکنت گرفتم؟؟؟؟ها..من نشستم فک کردم گفتم لکنت بگیرم ببینم چجوریه؟؟؟؟؟یا تمرین انجام دادم لکنت داشه باشم؟؟؟

ای باباا.....

لبخند این حرفام شامل شمام هستا...من میدونم تلاش کنم میشه خوب شد میشه زندگی کرد ولی خب دیگه نگید که همه گناها تقصیره منه ک..احححححححح:97:


___________
ازدواج و من؟؟؟؟
درسته خیلی بهش فک میکنم و شدیدا" نیاز دارم کسی کنارم باشه کسی دوسم داشته باشه..خیلی ب چنین کی نیاز دارم..:(
ولی نه اصلن ازدواج نخاهم کرد..تا وقتی که خیلی از بدبختیام حل بشن ینی حل کنم....من نمیخام ودوس ندارم دختری بخاطر من بدبخت بشه انقدغیرت دارم لااقل که بااین حالم در خونه کسی نرم.....

____________

من اینجا ب پیام خصوصی دسترسی ندارم نمیدونم چرا..پارمیدای عزیز اگه مایل بودی تو همیاری عضو شو در مورد برادتون باید چنتایی سوال بپرسم شاید انقد که مشکلاتم شبیه ایشونه بتونه کمکم کنه..
نام کاربریم تو همیاری اینهA@92

بازم تشکر از تک تک عزیزان.:72:

یه روانشناسه میگفت کسایی که سی میکنن خیلی با دقت حرف بزنن لکنت پیدا میکنم.
میگفت بیشتر حرف زدن ما رو ناخواداگهمون انجام میده، ینی فک نمیکنمی که ی کلمه رو چطور ادا کنیم و وقتی روش زوم میکنیم به تپق و لکنت میفته ادم

دموستن خطیب معروف یونان باستان (۳۵۰ سال قبل از میلاد) در نوجوانی به لکنت زبان مبتلا بود.برای رفع این مشکل دو کار جالب انجام میده (انگیزه برای تغییر داشته) با دهانی پر از سنگریزه حرف میزد و روی صخره ای در کنار دریای طوفانی سخنرانی میکرد.بعضی میگویند در حال دویدن در کنار ساحل پر از امواج خروشان سخنرانی میکرد. چرا؟ به این دلیل که صدای خودش را خوب نشنود ( امروزی اش میشه این : فیدبک شنیداری صحیح نگیره یعنی فیدبک شنیداری تغییریافته دریافت کند) . اسم این درمان الان aaf یا فارسی اش فیدبک شنیداری تغییریافته یا متفاوت شده.

یه روش دیگه تکنیک گفتار طولانی هست در این شیوه به افراد دارای لکنت مجموعه الگوهای تولید گفتاری جدید یاد میدن که باعث میشه در جمله بندی و تولید گفتار و الگوی تنفسی تغییراتی بوجود بیاد.

درمان های دیگه هم داره در حیطه کار گفتاردرمانگران هست.

داشتن یا نداشتن آبجی در روند بهبود شما نقشی نداره. شما برای شروع باید حتما به روانپزشک مراجعه کنید. برای هزینه فکر کنم روانپزشک شامل بیمه میشه. اونقدر هم که تصور میکنید هزینه نداره! شما تا الان در کارگاه کفاشی کار میکردین حتما یه مقدار پس انداز دارید، یک جلسه روان شناس بسته به این که در چه شهری باشه متفاوته مدرک دکترا باشه در تهران حدود هشتاد هست. ارشد ۳۵ تومن. روانپزشک هم دیگه نهایت صد بشه. یک جلسه مراجعه کنید جلسه بعدی فاصله اش زیاده . در این فاصله میشه کار کرد. در ضمن میتونید به روانشناس یا روانپزشک بگید با خانواده صحبت کنن. دارو هم برای کاهش اضطراب و افسردگی هست.

من قصدم دعوا کردن نبود. فقط میخواستم دیگه این حرفایی که میزنید رو نزنید. اگه این حرفا رو نزنید اتفاقی که میوفته اینه که انرژی روانی تون به جای هدر رفت در جای بیخود باعث هدایت

شما به سمت درست میشه. من هم قبول دارم با کتک زدن درست نمیشید :) اما من اعصاب ندارم :) گفتین خواهر میخواید اینم خواهر!!! چی فکر کردین در مورد خواهر؟ بهانه بهانه بهانه....

دنبال بهانه اید. اینو به خودتون مدام بگید وقتی این فکرا سراغتون میاد. به خودتون بگید تمام این فکرای بیخود بهانه است.

ببینید زندگی همه ی آدما یه محدودیت هایی داره.

فرض کنید شما امسال رو هم تا آخر مدام در حال ناله از دست این و اون و پرسیدن سوال چرا من لکنت دارم باشید. اتفاقی که پایان سال می افته چی خواهد بود؟

در تمام این سالها این اتفاق افتاده. مگه نه؟ مگه با پرسیدن سوال خدا چرا من رو به این مصیبت گرفتار کرده نتیجه ای گرفتید؟ اگه گرفتید بگید. نتیجه ی منفی مثل حس کمبود یا تبعیض و ...

گرفتید اما تاثیر مثبت چی؟ چیزی نصیبتون شده؟

پس تا هر روزی که ناله کنید همینی که هست خواهد بود!!! همیشه لکنت همراه شماست و همیشه وسواس خواهید داشت مگه اینکه خودتون تمومش کنید. چون انرژی شما رو برای تغییر

به صفر میرسونه.

آیا فکر میکنید زندگی دوباره برمیگرده؟

شما یک روز شروع خواهید کرد به تغییر. اون روز ممکنه امروز باشه یا 10 ساله دیگه. بستگی به این داره که چقدر بهانه برای تعویق انداختن و عذاب دادن خودتون داشته باشید.

یک روز بهانه ی انداختن گردن خانواده.

یک روز بهانه ی انداختن گردن خدا.

یک روز بهانه ی نداشتن خواهر.

یک روز بهانه ی نداشتن پول .

یک روز بهانه ی ....

یک روز بهانه ی ....

و این طور میشه که شد 30 سالتون.دیگه بهانه گیری براتون بی منطق میشه و خسته میشید از بهانه گیری و دنبال درمان میرید.

روزی که حالتون خوب شد و وسواستون درمان شد و لکنت زبانتون بهتر شد حسرت خواهید خورد که چرا زودتر شروع نکردم. چرا عمرا رو با هیچ و پوچ هدر دادم و چرا و چرا و چرا.

یادتون باشه شما 25 ساله خواهید شد اما انتخاب با خودتونه علی با لکنت و وسواس یا علی بی لکنت و وسواس.

بیمارستانای دولتی روانشناس 45 هزار تومن و روانپزشک 16 هزار تومن.

به جای آه و ناله گوشی تلفن رو بردارید و بپرسید که قیمتش در شهر شما چنده.

من درک میکنم شما چی میگید و چرا خودتون رو با بیمار سرطانی مقایسه میکنید. علتش ترسه اما شما فکر میکنید ناراحتید و عمق ناراحتیتون اینه. شما میترسید که بیماریتون قابل درمان

باشه برای همین نمیرید سراغ درمان. میدونم یکم پیچیده است ولی واقعیت اونچه که فکر میکنید اینه عمق فکرتون. میدونید اما نمیخواید باور کنید. برای همین تلاش نمیکنید.

درستش رو بگم اینه شما حاضرید رنج بکشید اما درمان نشید. امنیت پر از درد انتخاب شماست. عادت کردید با این جور زندگی.

باید بدونید بعضی از بیماریهای روحی انتخابیه .وقتی وخیم میشه احتیاج به درمان پزشکی داره. اولش شما انتخاب کردید که وسواس داشته باشید برای همین اگه از همون ابتدا جلوشو

میگرفتید تموم بود. میشد اون داستان برادرتون رو میشنیدید ولی وسواس نمیگرفتید!!! این اتفاق برای هزار نفر افتاده ولی وسواس نگرفتن. پس خودتون وسواس رو انتخاب کردید

مقصرید با درک خودتون انتخاب کردید باید خودتون جلوش وای میستادید و میگفتید نه ولی اینکارو نکردید.الان هم دیر نشده برید دکتر و دارو بگیرید.

من فکر میکنم به اندازه ی کافی روشن شده براتون ماجرا که چرا انداختن گردن دیگران کار غلطیه و مقصر پیدا کردن کار بیخودیه.اگه تاثیر مثبت داشت تا الان داشت!!! اگه میخواید دچار

وسواس فکری نشید از همین لحظه این فکر هاروهم بندازید بیرون وگرنه چند سال دیگه وسواس فکری هم خواهید داشت.اونوقت دیگه مقصر کی خواهد بود؟ خدا میدونه.

برای درمان وسواس گفتم که شما خودتون بیخودی دارید به خودتون سخت میگیرید. موقع شستشو خوب به دیگران نگاه کنید. اونها با خیال راحت شستشو رو انجام میدن و پاک پاک هم

میشن.

شما هم با خیال راحت همون کار رو بکنید و نه بیشتر. به خودتون بگید من تمییز تمییز شدم. بیشتر از این لازم نیست بشورم.

در مورد لکنتتون من نمیدونم ولی برید سراغ درمانش. یادتون باشه امروز فرصتی بود که از دست دادید و دیگه برنمیگرده. خودتون از دستش دادید . انتخاب کنید که فردا رو هم هدر بدید یا نه.

خانم اعجاز عشق من از شما معذرت میخوام. پستتون رو دیدم تو بخش فکر میکنم دعای خیر برای نفر بعد. معذرت میخوام که شما رو اونقدر ناراحت کردم.واقعا پشیمونم واقعا. احساس

خیلی بدی دارم در مورد خودم. نمیتونم بگم چه احساسی اما بهتر دونستم که عنوان کنم.

آقای علی امیدوارم من رو ببخشید. قصدم اصلا توهین نبود خیلی تند و بد مینویسم. خب اونچه که مهمه این نیست که قصد من چی بود مهم برداشت شماست. شما ببخشید به بزرگواری

خودتون. برداشتتون توهین بود و من واقعا متوجه نبودم شما وقتی کمک میخواید و خب دوستان مهربان تالار خیلی خوب بهتون آرامش میدن شاید نیازتون به تعرف و تمجید و همدردی

و سوگواری همه با شما سالیان سال ادامه داشته باشه و خب این درسته چون شما عزادار کمبودهایی هستید که فکر میکنید دارید من متاسفم که نتونستم با شما مهربون باشم و پا به

پای شما گریه کنم. فکر کردم شاید بهتر باشه اونکه شما رو از عزا بیرون میاره من باشم هر چند تلخ و سخت اما تلنگری متناسب با جنس تفکر خودتون. فکر کردم شاید بتونم قدمی شما رو

به سمت حرکت هر چند پر از درد همراهی کنم اما من همراه خوبی نبودم. واقعا متاسفم. بلد نیستم صحبت کنم. خیلی وقته برای مشکلاتم بیشتر از یک ساعت وقت برای عزا نمیذارم.

بعضی موقع ها آدم ها رو با هم اشتباه میگیرم. واقعا معذرت میخوام که نیازتون رو درک نکردم.

یاد استادم افتادم.

استادی داشتم که تحصیلاتش و زندگیش و شاید بیشتر از 40 سال از عمرش تو آلمان بود و متاسفانه به خاطر اینکه اونجا جایی استاد دانشگاه بود و جایی کار میکرد که آزمایشگاهش پر از

تشعشعات بود الان مریضه.

مهربون بود و پر از درک اما موقع درس حتی به خاطر یک قدم اشتباه بدترین توبیخ ها رو میکرد. با بقیه فرق داشت. حتی وقتی تو برگه ی امتحان یک کلمه بیشتر از مقدار مورد نیاز مینوشتی

از نمره خبری نبود!!!علتش فقط و فقط وقت بود وقت خودش و وقت دانشجو. خیلی براش وقت خودش و وقت دیگران ارزشمند بود.

یادم میاد که چقدر ازش بدم میومد. بدم میومد چون یادش نبود اینجا ایرانه و من یک دانشجوی ایرانی که همیشه خدا وقت دارم!!!! یعنی تنها چیزی که مهم نیست همین وقته و جوونی!!!

همه چی مهمه لباس مارک دار، کیف مارکدار، قیافه و آرایش ، لهجه و لکنت و هر چی که باید عمرت رو ازت بگیره و توی حسرت نداشتنش بسوزی اما عمرت که در گذره مهم نیست.

به هر حال من هیچی ازش یاد نگرفتم به غیر از اینکه با این استاد نباید درس بردارم :) اما امان از دست روزگار.

بگذریم. فقط خواستم بگم من هم قبلا مثل شما بودم از نظر کم آوردن جلو مشکلات و عزاداری و مقصر دونستن دیگران فقط یه آدمایی رو دیدم که اصلا براشون مهم نیست مشکلت چیه.

این آدما بهم یاد دادن وقتی برای اونها مهم نیست برای خودمم نباید مهم باشه. از اون به بعد دیگه کم آوردن برام معنی نداره. امیدوارم شما هم زودتر بفهمید که یه چیزایی حتی ارزش ندارن

یاد آوری کنید. منظورم اینه حرفای من حتی ارزش ندارند یادآوری کنید تو ذهنتون چه برسه به اینکه ناراحتتون کنه. فراموش کنید و من رو ببخشید :)

سلام علی اگه گوشیت اندرویده,از بازار برنامه ی وسواس رو دانلود کن,خیلی مفیده واست,در ضمن تو اینترنت راجب وسواس و لکنت مطالب مفیدی هست.حتما مطالعه کن.یه راه حل هم که داداشم انجام میداد این بود که جلوی اینه وای میستاد و سخنرانی میکرد و از عبارات قلمبه سلمبه استفاده میکرد.فقط جایی باشی که کسی نباشه..و قبل از شروع هر کار و تصمیمی مدام بگو من میتونم.خدا یار و یاورت باشه.

سلام علی اقا عه اینجا چکارمیکنید من همون خفاش شب تالارهمیاریم خخخخ
مگه داریم ؟مگه میشه؟ مگه لکنت مهمه؟
علی اقا منم گاهی وقتی عصبانی میشم لکنت میگیرم یبار داشتم به استادم درس جواب میدادم یدفه لکنت گرفتم دوستم خندید استادم گفت این خانم ازبس جواب این سوالوبلده بخاطراینکه کلمات خیلی سریعتراز حالت عادی میخواست به زبونش بیاد اینجوری شد راست میگفت ازبس به اون سوال تسلط داشتم ب تت پ پ افتادم
یه استادم داشتیم س میزد بجای گفتن درسته میگفت درثته انقد دوسش داشتم
یچیزی واس ازدواج که میگی بگم که تاحالا ندیدم یه دختری از اینکه شاید همسرش لکنت داشته باشه ناراحت باشه چون اصلاچیزمهمی نیس مهم اخلاق ایمان انسانیت شغل تحصیلات اینارو تو خودت تقویت کن بهترین دخترالتماستومیکنه
اعتمادبنفست میره بالا سنتم کمه راه زیادی داری قرارنیس همین فردا بری ازدواج کنیکه
سامان بیچاره35سالش بود مجرد بود اما یه اعتمادبنفسی داش من التماسش میکردم خخخ

سلام امیدوارم حالتون خوب باشه...


لبخند عزیز من میدونم و درک میکنم که همه ی شماهایی که وقت میذارید برام مینویسید میخایید کمکم کنید..خیلی ممنونم..:43:

همینکه تنهام نذاشتین خیلی ارزش داره برام..
حرفاتون خیلیاشو قبول دارم..اما متاسفنه شدت مشکلم منو یکمی پرتوقع و عصبی کرده.....من زودرنجم کلا زو ناراحت میشم تقصیر شمانیس..

انقد دلم پره میخام تودل یکی خالی شم....میخام حرصمو خالی کنم:((
ازتون دلخور نیسم امیدوارم مشاهم درکم کنی واز من لخور نباشید.....بابت حرفاتون وراهنمایی هایی که میکنید تشکر میکنم خیلی ممنون

من هیچ موقع توسط خانوادم درک شنم..هیچ وقت اون محبت وصمیمتی که آرزشو داشتم ندیم...عاشق خونوادم نبودم..اینا شده ی کمبود.

کمبود عشق ومحبت..
تبدیل شده ب عقده در دلم..که ب هرکی میرسم میخام درکم کنه...دوسم داشه باشه....

ببخشین من از لحاظ روحی روانی جسمی عاطفی اجتماعی اعتقادی داغونم..

ولی تنهام نذارید:47:

ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــ

ـ
گوشیم نه اندروید نیست.....

ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــــ

سلام دوست همیاری بله شناختمت...
لکنت موقتی با لکنت دائمی فرق داره...

با سلام

علي آقا، برادر من

اگر به دنبال مقصر مي گرديد ..... يقين بدانيد كه آن مقصر منم

بنده ي خدا هستم كه سراپا تقصيرم

و باور دارم كه اين بيماري اصلا تقصير شما نيست

اضطراب و ترس اين دنيا را من برايت به وجود آورده ام.

اگر شما را مورد تمسخر قرار دادم به بزرگواري خودت ببخش.

من در جاي شما نيستم و نمي توانم اين شرايط را درك كنم .

سالها عذاب كشيدنت را درك نمي كنم

ندانستم چطور رفتار كنم ..... آخر من كه خدا نيستم

اما شما لطفا ببخش و بزرگواري كن

اگر دنيا را من برايت جهنم كردم

بيماري تو در مقابل دلهاي بيمارهيچ است

در من انسان بيماريهايي سخت تر از وسواس وجود دارد

تمسخر ، توهين و تحقير جزء بيماريهاي من است

خنجر كلام منِ انسان قلب شما را به درد آورده است

گاهي زبانم بسيار برنده مي شود

بريده بريده سخن گفتن شما هيچ است در مقابل گناهان زبانمان

اين است كه هم خودم و هم شما و ساير همنوعانمان را آزرده مي سازد

با اعمالم اين دنيا را اينچنين سياه كرده ام كه نور ياد خدا را در خاطرت محو ساخته ام

لطف خدا را از يادت برده ام و نااميدت كرده ام

لطفا خطاهاي مرا به خود يا خدا نسبت نده

به خاطر گناه من مخلوق ، از رحمت خالق نااميد نباش





«««««««««:72::72::72:»»»»»»»»»»

علي آقا مگر به كجا رسيده ايد كه براي به خود آمدن به ديگران حق مي دهيد با شما اينگونه صحبت كنند ؟

شما با وسواس و لكنت ....... و بي وسواس و لكنت...... در هر صورت انسانيد و به لحاظ بنده ي خدا بودن با ديگران هيچ فرقي نداريد .

اين ممكن است براي همه اتفاق بيفتد كه روزي بيمار شوند ........ فراز و نشيبهاي زيادي در زندگي همه ي آدمهاست ........... چه بسيارند انسانهايي كه دردهايي دارند فراتر از وسواس و لكنت زبان و .........

وسواس انسان را ضعيف مي كند .......... اعتماد به نفس را از انسان مي گيرد ..... قدرت تحمل انسان را پايين مي آورد ........... ذهن انسان را به طور كامل مشغول مي كند ....... زندگي را مختل مي كند .............ازتمامي اينها كاملا آگاهيم ........

بيماري وسواس در بلند مدت نسبت به يك بيماري لاعلاج تاثير بدتري بر جسم و روح فرد مي گذارد اما مهم اين است كه لاعلاج نيست و قابل درمان است كه شما به سمت درمان نمي رويد.

دردها و بيماري ها ممكن است همه ي ما را به زمين بزند و گريان و نالان شويم .......... اما هر چه شويم انسانيم و جايگاهمان نزد خدا يكسان است .......

اما خود ما بايد مراقب باشيم كه به زمين نيفتيم ........ اگر به زانو در آمديم و حتي به خاك افتاديم مي توانيم دوباره بايستيم ...... باز اگر واقعا نتوانستيم اين مهم است كه بدانيم چه كسي ما را از زمين بلند خواهد كرد ....... انسانهايي از جنس خودمان شايد بتوانند كمكمان كنند ..... اما نه زماني كه از خدا نااميد شده باشيم و به اميد مردمان دلبسته باشيم ......

اول و آخر اين خداست كه از زمين بلندمان مي كند ....... مگر اينكه مرده باشيم و با خاك يكسان شده باشيم ......... اگر دستتان به جايي بند نباشد و دستي نباشد كه از جا بلندتان كند ....... دست خدا بالاي تمام دستهاست كه به شما قدرت برخاستن مي دهد.

البته من باور ندارم شما زمين خورده باشيد و بدترين حالت را در نظر گرفتم ...... برادر من درمان شما از نان شب واجب تر است ........ فقط كمي اميد و ذره اي خواستن .......... و اراده كنيد و از خدا بخواهيد ياريتان كند.

خدا مي خواهد تلاش كنيد ........ به او پناه ببريد ........ عاقبت سالها جنگيدن با وسواس نبايد تسليم شدن باشد.

براي رفتن به نزد روانپزشك درمانگاه يا مركز درماني خيريه اي جايي برويد كه هزينه ي زيادي لازم نداشته باشد ......... ضمن اينكه كساني داريد كه مي توانيد توسط آنها هزينه ي درمان خود را فراهم كنيد.علي آقا فقط يك يا علي بگوييد و از جا برخيزيد .

درد شما ، درد نااميدي از لطف بي انتهاي خداست كه براي هر انساني از وسواس كشنده تر است. دلتان را خانه ي خدا كنيد تا غرق اميد شويد.

خداوند بزرگ پشت و پناهتان

«««««««««:72::72::72:»»»»»»»»»»

لبخند عزيز،

دوست خوبم ، ..... من از شما ناراحت نيستم و به خودم هم اجازه نمي دهم شما را ناراحت كنم .......... و خدا نكند از مشاوره دادن پشيمانتان كرده باشم .

نوشته هاي مرا اصلا به دل نگيريد .......... به شخصه از نوشته هايتان استفاده مي كنم .

مي دانيد كه اينجا مشاور و مراجع فرقي با هم ندارند همه ي ما اين شانس را داريم از هم ياد بگيريم.

فقط دلم گرفت از اينكه انسان به جايي برسد كه به ديگران فرصت دهد رسما او را بي عرضه و بي اراده و ... بخوانند. مي دانم به خوبي متوجه مي شويد چه مي گويم و در چه مورد ناراحت بودم.

ما آدمها قرار نبوده و نخواهد بود كه اينگونه باشيم ......... به جايي برسيم كه زهر كلام ديگران برايمان انگيزه ايجاد كند ........ هرگز قرار نبوده يكديگر را مورد تحقير و سرزنش قرار بدهيم تا كسي را به خود آوريم.

لازم نيست حتما با هم گريه كنيم همين كه اشك ديگري را در نياوريم غنيمت است. منظورم اين نيست كه شما اين كار را انجام داديد ......... اين را در جواب پست قبلي شما بيان كردم.

لبخند عزيز يك وقت اينجا را ترك نكني .............ما واقعا از حضور شما استفاده مي كنيم .

علی آقای عزیز.

من هم شما رو درک میکنم. متاسفم بابت تمام حس های ناراحت کننده که در وجودتون هست.میتونست نباشه اما هست. ناراحتی بخشی از زندگیه. مشکلی که آدم رو نکشه آدم رو بزرگ

میکنه.

شما ناراحتید و عصبانی اما من بر طبق یک اصولی میگم که شما نه از خانواده بلکه از خودتون عصبانی اید و ناراحت. خانواده بهانه است برادر من. مشکل شما در اصل با خودتونه.

باور میکنید شما با خودتون دشمنید نه با خانواده؟ یک حساب دو دو تا چهار تا بکنید . با کی دارید لج میکنید الان؟ کی رو دارید بدبخت میکنید الان؟ عمر کی داره هدر میره؟جوونی کی داره با

حسرت میگذره؟ سلامتی روح و روان کی در خطره؟ زندگی اجتماعی کی داره آسیب میبینه؟ کی داره زجر میکشه؟ کی خودشو از شادی محروم کرده؟

درک میکنم حرفاتون رو و سختی هایی که کشیدید و این حسایی که دارید. چون نوع انسان و بشر این طوره. من و شما و x و y همه در زندگی دردهایی کشیدیم که تنها نتیجه اش امروز

شده انتقام از خودمون!!! برای چی آخه؟ بله برادر خوب من، شما دارید تمام این عصبانیت ها و دلخوری ها رو بر سر خودتون خراب میکنید جوری که با تمام وجود دارید میرید سمت خراب کردن

زندگی خودتون. نمیرید؟

لازم نیست من نوعی لکنت زبان داشته باشم که بفهمم چی دارید میگید. کافیه ی کمی فقر در کودکی تجربه کرده باشم یا بیماری منجر به کشیدن درد و بستری در بیمارستان یا نداشتن

سرپرست یا حتی و حتی زشت بودن و مناسب نبودن ظاهر و مثال های دیگه مثل کتک خوردن در کودکی و ... درک آدما از مشکل اون رو کوه غم میکنه.

بله هستند کسانی که فقیرند اما در اوج عزت، بیمارند اما در اوج لذت از زندگی و لکنت زبان دارند اما حتی ذره ای حتی ذره ای براشون مهم نیست.

این آدمها با من و شما چه فرقی دارند ؟ من و شمایی که به جان اعصاب و روان و جسم و خودمون می افتیم و دشمنیم با خودمون و سلامتی خودمون؟ دنبال تلخ کردن زندگی هستیم با

تمام وجود انگار برنامه ریزی شدیم که خودمون رو به نابودی بکشیم.

مشکل هست. تو زندگی همه هست. همه ی ما انتخاب میکنیم با مشکل چه طور برخورد کنیم. به خدا مشکل در تمامی زندگی ها و آدم ها هست اما اینکه چه میکنند با این مشکل انسان

ها رو متفاوت میکنه. هیچ فرقی نمیکنه لکنت باشه یا سرطان. گاهی ممکنه یک رنگ پوست تیره یک دختر رو ببره به جایی که از شدت ناراحتی موهاش بریزه!!. یک بینی نا زیبا و نا فرم فرد رو

به چنان انزوایی میرسونه که فکر میکنه دیگران تمام مدت مسخره اش میکنن. اما یک فرد سرطانی با بی اعتنایی به بدترین دردهای شیمی درمانی زمانی که همه نا امیدند ازش با تمام وجود

و فقط با سلاح امید به زندگی بر میگرده. مشکل میتونه کوچیک باشه اگه عزت نفس داشته باشی. حتی اگه مشکلی دائمی باشه.

متاسفانه انتخاب شما زجر دادن خودتونه.

انتخاب هر کس که خودش رو دوست نداشته باشه، تحمل موفقیت خودشو نداشته باشه و نخواد سالم زندگی کنه همینه. همینایی که شما انتخاب کردید.

یه چیزایی مثل خانواده رو بولد کردین تو ذهنتون که اون اضطراب پنهان رو نبینید. نبینید که خودتون رو دوست ندارید. نبینید که برای خودتون بی ارزشید.

بله خانواده و پدر و مادر وظیفه ای داشتند اما خوب به خاطر بی سوادی و ...( حتی دشمنی با شما اگه دوست دارید این جوری فکر کنید) به شما توجه نکردند. حسرت هایی دارید تو دلتون.

اما شما به هر حال با تمام این شرایط بزرگ شدید و این غم ها و حسرت ها شما رو نکشته .

الان یک جوونید و قطعا توانا و خب حالا انتخاب کنید بمونید تو حسرت گذشته یا شروع کنید به ساختن خودتون و اون زندگی که دوست دارید.

هر انتخابی کنید و هر کاری کنید اختیار با خودتونه. آینده تون دست خودتونه. باور کنید اصلا به لکنت ربطی نداره بدبختی تون. به خودتون و ارزشی که برای خودتون قائلید ربط داره.

خواهش میکنم از شما که باور کنید ارزشمندید. نمیتونید تنهایی به این باور برسید. برید روانشناس که بهتون نشون بده. بعدش شما نیازی به هیچ کس ندارید. باور کنید کافیه ی بفهمید که

خوبید و دوست داشتنی دیگه از وسواس خبری نخواهد بود.

برای لکنت نمیدونم اما اون هم اگه بخواید چیزی نیست.

موفق باشید.

با سلام

متأسفانه این تاپیک فقط شده مرثیه سرایی و شما فقط مایل به دریافت هم حسی هستید که برای شما سم هست و شما را در وضعیت دیگر تقصیر بینی و ایستا بودن کمک می کند ....

ریشه اصلی اضطراب شما که منجر شده به وسواس مقایشه هاست .... از زمان قبل از اینکه برادرتون با اون توصیه باعث بروز مشکل بشه شما خودتو با دیگران مقایسه میکردی ... خانوادتو با دیگران و .... از خودت و خانوادت راضی نبودی و نسبت به دیگران نوعی حسادت در شما شکل گرفته که متوجهش نبودی و .... اکنون آنقدر شدت گرفته و تمرکزتون روی وسواس و لکنت زیاد شده که متوجه این مشکل اصلی نیستید و .... به درمان حسادت به کمک روانشناس بالینی بپردازید

هم برای وسواس ، هم لکنت نیاز به مراجعه به روانپزشک و همچنین گفتار درمان دارید و فضای مجازی و طلب آبجی هیچ کمکی به شما نمی کند .... اگر واقعاً دنبال حل مسئله هستید باید این توصیه را توجه کنید و به آن عمل کنید ..... متوجه شدم در تالار همیاری هم به شما همین موضوع تأکید شده اما شما یک ساله هیچ اقدامی نکرده اید و به توصیه های همیاری هم توجه نکرده اید .... و این اقدام را عطف به خانواده کرده اید و در واقع میخواهید در برید که فقط تیشه به ریشه خود زدن هست ....

این تاپیک چون ضد عملگرایی هست و کمک به ایستا ماندن شما و ..... عملگرا نبودن شما ،قفل می شود ، هر راهنمایی هم در حد فضای مجازی برای شما لازم باشد داده شده ...... مطمئن باشید سراغ سایتی دیگر رفتن و در آنجا هم ماه ها یا حتی سالی را با این حرفها گذراندن هیچ دردی از شما دوا نمی کند و ادامه این روند یعنی شما اصلاً دنبال بهبودی نیستید بلکه فقط درد دل کردن و مرثیه سرایی و اعلام مقصرهایی که شما بخاطرش دچار این وضعیت شدید و طلب هم حسی و .... که وضعیت شما را روز به روز بدتر می کنه را در پیش گرفتید که ظلم شما به خودتونه و مقصر اصلی در واقع همین کوتاهی ها و مرثیه سرایی ها و اقدام نکردن برای حل مسئله هست

اهل عمل باشید و دست از گذشته و دیگران را مقصر دیدن بردارید و به حال و نقش خود توجه کنید