شوهرم بهم اعتماد نداره ، کلافه ام کرده ...

سلام بچه ها
این سومین تاپیکیه که میزنم اما هیچکس به حرفهای من توجه نمیکنه و راهنمایی ام نمیکنه . من واقعا کلافه ام از دست شوهرم.
حدود یکسالی میشه که عقد کردیم اون تهران زندگی میکنه من مشهد .مشکلات زیاد داشتیم چه با همدیگه چه با خانواده اش . اما مشکل اصلی من با خودشه انگار نمیتونیم همو درک کنیم .
هرچند وقت یه بار گیر میده و چند تا چرت بهم میگه و تحقیرم میکنه در آخرم عذرخواهی میکنه و مثل کارگاه ها ازم بازجویی میکنه و منو متهم میکنه که دارم میپیچونمش و بهش دارم دروغ میگم .اخه چه دروغی دارم بگم .
الان دو روزه خون منو کرده تو شیشه چون بهش گفتم ممکنه نمره امتحاناتم رو خوب نگیرم . حالا قاطی کرده و یه بار میگه تو نسبت به منو زندگی با من بی تفاوتی چون دل به درست نمیدی خوب بخونی تا زود تموم بشه بریم خونه خودمون و یه بارم میگه تو به پولی که من میدم برای شهریه دانشگاهت بی تفاوتی و کار کردن من برات مهم نیست یه بارم میگه تو مدیریت بلد نیستی و حرفهاتو به من نمیزنی .
دیگه خسته شدم ازین رفتارهاش دو روزه کارم شده گریه کردن و غصه خوردن همش زنگ میزنه گیر میده ایراد میگیره از اخرم مسخره ام میکنه و حرف خودشو باز میزنه ، وقتی هم میگم مشکلت با من چیه میگه تو با من مشکل داری ! و میگه میدونم خودم مشکل دارم ایراد دارم باب میل تو نیستم و هزار تا کنایه دیگه که مثل یه تیری میمونه رو قلبم .
واقعا نمیدونم چرا دو روزه اینجوری شده خیلی بی اعصابه ...
این ادم که انقدر لجبازه یعنی به درد زندگی میخوره ؟؟؟؟؟
میگه دیگه بهت محبت نمیکنم بهت نمیگم دوستت دارم چون تو ناراحت میشی !!!!! خدایا من دردمو به کی بگم !! کی از محبت ناراحت میشه که این واسه خودش تصمیم میگیره و منو زجر میده ...
دیگه دارم خسته میشم ، یه حسی میگه پنج تیر که سالگرد ازدواجته مصادف میشه با جدایی ات ....
کاش عاشقش نبودم کاش دوستش نداشتم کاش میتونستم به راحتی ازش بگذرم نمیگم مرد بدیه اتفاقا خوبه اما وقتهایی که پیشش هستم خیلی خوبه و مهربونه ولی وقتی نیستم بداخلاق ترین مرد دنیاست و از راه دور همش اذیتم میکنه .نه اینا نمیتونه از دوری من باشه مگه میشه منو بخواد و دوست داشته باشه و باهام بدرفتار بکنه و هزارجور عیب روم بذاره ... نه دیگه طاقت ندارم دارم ازش سیر میشم . عشق تا جایی جا داره که به جسمم به روحم صدمه نزنه ... اما من الان اضظراب گرفتم دستم یکم لرزش پیدا کرده و از نظر روحی گوشه گیر شدم ...
لطفا کمکم کنید بگید چکار کنم ؟
موندن تو این زندگی درسته یا نه ؟؟؟؟
با لجبازی هاش بچه بازی هاش چکار کنم ؟
با بداخلاقی هاش؟

با سلام

تمام مشکل همسر شما دوری از شما و طولانی شدن عروسیتون هست ... اینکه نزد شما خوبه نشانه همینه .... لطفاً زودتر برید سر زندگیتون .... ایشون علاقه اش به شما بیشتر از علاقه شما به اوست و لذا دور از شما نگرانه که شما ازش سرد بشید ... لطفاً مهارتهای ارتباطی را بیاموزید و سعی کنید نشون بدید که هیچ چیز حتی درستون از او براتون مهمتر نیست و سعی کنید به او قدرت و قوت مردانه دهید ... گاهی قبل از اینکه او بپرسد بهش با اشتیاق گزارش کارهات رو بده و مثلاض ازش راهنمایی بخواه .... سعی کن برای همسرت زن باشی و بگذار او احساس کنه زنی تابع هستی و غم دوریش را داری .... وقتی گله میکنه یا ناراحتی باهاش هم حسی کن نه یکی بدو این بد خلقی ها نیاز به محبت او را میرساند که با دوری از شما شدتش بیشتر هست ...

موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با سلام

تمام مشکل همسر شما دوری از شما و طولانی شدن عروسیتون هست ... اینکه نزد شما خوبه نشانه همینه .... لطفاً زودتر برید سر زندگیتون .... ایشون علاقه اش به شما بیشتر از علاقه شما به اوست و لذا دور از شما نگرانه که شما ازش سرد بشید ... لطفاً مهارتهای ارتباطی را بیاموزید و سعی کنید نشون بدید که هیچ چیز حتی درستون از او براتون مهمتر نیست و سعی کنید به او قدرت و قوت مردانه دهید ... گاهی قبل از اینکه او بپرسد بهش با اشتیاق گزارش کارهات رو بده و مثلاض ازش راهنمایی بخواه .... سعی کن برای همسرت زن باشی و بگذار او احساس کنه زنی تابع هستی و غم دوریش را داری .... وقتی گله میکنه یا ناراحتی باهاش هم حسی کن نه یکی بدو این بد خلقی ها نیاز به محبت او را میرساند که با دوری از شما شدتش بیشتر هست ...

موفق باشی

---

سلام فرشته مهربان خیلی ممنونم که به تاپیک من سر زدید و راهنمایی ام کردید . سپاسگذارم
راستش من همیشه توجهم به همسرمه و هر چند شب بابت زحمات و حتی کارهای کوچکی که برام میکنه تشکر میکنم و بهش میگم به داشتنش افتخار میکنم اونم خیلی ذوق میکنه . اما نمیدونم چرا گاهی اوقات فکر میکنه این حرفهای من دورغه یا کنایه آمیزه . وقتهایی که ناراحت میشه میگه پس اون حرفهات دروغ بود پس محبتات دروغ بود نمیدونم چرا اینجوری فکر میکنه که من دروغگو هستم .
وقتهایی که عصبانی و ناراحته و همش گله میکنه و از کوچکترین حرفم بازخواستم میکنه که منظورت چیه و چرا فلان کارو کردی چرا اینو گفتی و شروع میکنه به بدگویی از من ، نمیدونم چجوری آرومش کنم چکار کنم بیشتر عصبانی نشه و یاد بگیره تو عصبانیت هر حرفی رو نزنه ؟؟؟

حتی شب مرد خیلی ناراحت و عصبانی بود بازم بد خلقی میکرد و سرم داد میکشید سعی کردم ارومش کنم بهش محبت کنم اون لحظه که عصبانی بود گفتم صلاح نیست الان صحبت کنیم بذار برای بعدا . و همون شب تماس گرفتم و روز مرد رو تبریک گفتم و بهش گفتم به داشتنش افتخار میکنم و اونم سرد جواب میداد خیلی ناراحت میشم وقتی جواب محبتهام یه لحن سرد باشه .
واقعا موندم چجوری رفتار کنم بهش پیام ندم ؟ محل ندم ؟
پیام هم که میدم یا جواب نمیده یا خیلی دیر جواب میده و یا پیام رو میخونه و محل نمیده بعد هم میگه داشتم قرآن میخوندم یا مسجد بودم و هزار بهونه دیگه که باعث میشه بهم توجه نکنه . بعد چجوری انتظار داره من بهش توجه کنم و به حرفهاش گوش کنم وقتی که میبینم وقتی برای من نداره . البته وقتهایی که میاد پیشم تا دو سه روز بعد دوری براش بهترینم و همش بهم محبت و توجه میکنه پیام عاشقانه میده اما بعدش دیگه انگار فراموشم میکنه توجهش کم میشه ...
فرشته مهربان یه بار بهم گفت تو باید درست از من مهمتر باشه برات و وقتت رو بذاری برای درست تا زود تموم بشه ، عصبانیت این چند روزه اشم بابت همین بود که درسم دیر تموم میشه و میگه تو حرف و عملت یکی نیست حرفهاتو بهم نمیزنی اما وقتی حرفهای دلمو میگم از اخر ضایع ام میکنه و پشیمون میشم که باهاش هم کلام میشم . برای همون دیگه انگار دلم قفل شده و نمیتونم حرفهامو بهش بگم نمیتونم بهش محبت کنم و فکر میکنم اگرم میگه دوستت دارم برای دلخوشی منه و از ته دلش نیست . چجوری میشه عاشق باشی و سه روز زنت رو اذیت کنی بخاطر حرفهای الکی ....
یه جای رابطه ما مشکل داره یعنی یه فاصله ای بیمونه ، خسته شدم از راه دور . وقتهایی که دلم میخواد پیشم باشه نیست وقتهایی که مهمونی دعوت میشیم اون نیست روزهای مهم مناسبتهای مهم اون نیست ... دروغ گفتم اگه بگم از انتخاب راه دورم پشیمون نیستم ...
متاسفانه گفته اگه تا دی امسال درست تموم نشه نمیذارم بری و از طرفی مامانم روی درسم خیلی حساسه و شرط عروسی اینه که درسم تموم بشه میترسم جنجالی به پا کنه شوهرم . شوهرم میگه از مدت زمان عقد طولانی بشه خوشش نمیاد و مامانمم میگه ما باید جهیزیه رو تکمیل کنیم تا بتونیم عروسی تو بگیریم و تو فعلا بهونه ات برای امادگی عروسی درست باشه نه جهیزیه ...
خدا آخر و عاقبتم رو بخیر کنه با این وضعیت ...

دیگه خستم شدم ازش با تموم حرفهاش عشق جای خودشو به نفرت داده ازش بدم میاد ، بابت لحظه هایی که درکم نکرد ازش متنفرم ، بابت لحظه هایی که اشکمو درآورد ازش متنفرم ، من دیگه عاشق پیشه نیستم گدای محبتش نیستم چون هیچکدوم از نیازهام باهاش تامین نمیشه محبت بلد نیست نمیدونه نیاز یه زن چیه دیگه هیچی شو نمیخوام .... از تحقیرهاش بدم میاد از سرزنش هاش بدم میاد ...از همه چی خستم اگه خودکشی گناهی نداشت اینکارو میکردم ...
فقط بهم بگید چجوری برای جدایی اقدام کنم به کی بگم به درد هم نمیخوریم ؟؟؟؟؟؟؟

[QUOTE=mahsa21;386421]دیگه خستم شدم ازش با تموم حرفهاش عشق جای خودشو به نفرت داده ازش بدم میاد ، بابت لحظه هایی که درکم نکرد ازش متنفرم ، بابت لحظه هایی که اشکمو درآورد ازش متنفرم ، من دیگه عاشق پیشه نیستم گدای محبتش نیستم چون هیچکدوم از نیازهام باهاش تامین نمیشه محبت بلد نیست نمیدونه نیاز یه زن چیه دیگه هیچی شو نمیخوام .... از تحقیرهاش بدم میاد از سرزنش هاش بدم میاد ...از همه چی خستم اگه خودکشی گناهی نداشت اینکارو میکردم ...فقط بهم بگید چجوری برای جدایی اقدام کنم به کی بگم به درد هم نمیخوریم ؟؟

سلام مهسا جون.
من همونی هستم که تاپیک زده بودم با عنوان اینکه همسرم نمیتواند مرا درک کند، ولی یه اختلافی حس میکنم بین من و شما وجود داره. اول از همه بهتون بگم که من هم مشهد زندگی میکنم و حدود یک هفته است که اومدم خونه پیش شوهرم. چون دانشجوی دکتری هستم و مجبور بودم سال اول را به شهری دیگه رفت و امد کنم. پس نقطه مشترکمون اینه که هر دو طعم دوری از شوهر را چشیدیم. ولیی فرق من با شما اینجاست که بیشتر من بودم که از رفتارهای شوهرم شاکی بودم و اینکه همش فکر میکردم منو دوست نداره. اون حتی گفتن اینکه دلش برام تنگ شده را از من دریع میکرد و وقتی چیزی بهش میگفتم میگفت لوس نشو یا میگفت داری اشتباه میکنی. ولی هر موقع پیشش میومدم خیلی رابطمون بهتر میشد.
یه سوال مهم ازت دارم. شخصیت شوهرت چطوریه؟ ادم احساساتیه؟ درونگراست یا بزونگرا؟ خودتون چی؟ این مساله خیلی مهمیه. باید دو طرف از نظر خواسته های درونی و روحی مثل هم باشند.

من حس میکنم شوهرتون ادم احساساتیه و باید محبتتو بیشتر بهش ابراز کنی. اخه شوهر من فرقش با شوهر شما اینه که شوهر من اصلا بهم گیر نمیداد وقتی زنگ میزد فقط در حد احوالپرسی معمولی واینکه چه کارهایی انجام دادیم وباید انجام بدیم. همین. و من از این بابت شدیدا ناراحت بودم. که چرا در مورد چیزای دیگه با هم حرف نمیزنیم.
اینم بگم یه جایی از حرفاتون گفتین محبت کردن بلد نیست و نمیدونه چطوری رفتار کنه. من دقیقا متوجه نشدم شما از اون انتظار محبت دارین یا اون؟

لطفا در مورد تیپ شخصیتی خودتون و شوهرتون بیشتر توضیح بدین. شاید بتونم کمکتون کنم.

ممنون که به تاپیک من سر زدید ، همسر من برون گراست و من درونگرا . وقتی پیش هم هستیم خوبیم البته الان یه هفته ای میشه که خیلی اذیتم میکنه و همش زنگ میزنه سرزنشم میکنه که چرا درستو نخوندی چرا من برات مهم نیستم هزار جور بدخلقی دیگه ، وقتی هم که من سعی میکنم باهاش حرف بزنم حال و هواشو عوض کنم یه جور دیگه اشکمو در میاره . دیگه خستم کرده .
شوهر من حالت بازجویی از من میپرسه مثلا یهو میگه فلان درست چیشد وقتی توضیح میدم میگه چرا قبلا بهم نگفتی میگم خوب نپرسیده بودی باز شروع میکنه به جرو بحث و منو متهم میکنه که حرف و عملت یکی نیست ، خیلی مسخره است که سر چیزهای الکی بحث راه میندازه و برام شاخ و شونه میکشه که تا دی درست تموم نشه دیگه حق نداری بری هرچی هم توضیح میدم حرف خودشو میزنه که اره همینکه گفتم حرف نباشه ...
شوهر منم از رفتارهای من شاکی نیست اتفاقا میگه تو خیلی خوبی ولی وقتی عصبانی میشه بهم بی احترامی میکنه و ازم بد میگه و باعث شده که دیگه محبت و عشقش به چشمم نیاد ، میگه وقتی عصبی میشم نمیفهمم چی میگم ولی من که عروسک خیمه شب بازیش نیستم که هرجور دلش میخواد باهام رفتار کنه ... بدم میاد ازش ... فقط راه جدایی رو بهم نشون بدید دیگه تحمل ندارم ...

سلام مهسا جان. اوالا اصلا لزومی نداره خودتو اینقدر ناراحت کنی. خدا رو شکر که اول راهی و تو دوران عقد. دوران عقد هم چیزی نیست جز دوران شناخت.
بعد من فکر میکنم احتمالا شوهرت باید از جایگاه خوبی از لحاظ موقعیت درسی و شعلی برخوردار باشه. منظورم اینه که یه جور حس اعتماد به نفس در اون وجود داره که خودشو از شما بالاتر میدونه و شروع میکنه به تحقیر و ایراد گرفتن از شما.

اگه میشه در مرودتحصیلات خودت و همسرت و موقعیت های شغلیو رشته تحصیلی هر دو تون بیشتر بگو

اگه دلیلش این چیزی باشه که من جدس میزنم در این صورت شما بایاد اقتدار خودتو حفظ کنی و کوچکترین ضعفی در برابر اون از خودت نشون ندی. باهاش در مورد اهدافت و کارهایی که میخوای انجام بدی حرف بزن. باید بدونه تو کسی نیستی که بتونه به خودش این جقو بده که تحقیرت کنه یا حرف بدی بزنه.
وقتی ازتون دوره ابراز احساسات میکنه؟ تو زندگی به چه چیزهایی بیشتر فکر میکنه و چی باعث خوشحالیش میشه؟
اینا رو میگم برای اینکه میخوام مطمئن شم ادم برون گراییه.

مهسا خانم اگه شرط خانواده شما برای شروع زندگی مشترک اتمام درس شماست و از طرفی شهریه و هزینه تحصیل را هم ایشون تقبل کردن بنا براین به ایشون حق بدین که از کم کاری شما ناراحت بشن . شما چرا تحصیلتون رو جدی نمی گیرید تا هر چه سریعتر زندگی مشترکتونو شروع کنید حتما در این سایت به تاپیکهای خانمها و آقایونی برخورد کرده اید که در دوران عقد طولانی هستن و با مشکلات متعدد مواجهند. دوره عقد با دوره نامزدی کاملا متفاوت هست . قاعده بر اینه که در دوره نامزدی که می تونه طولانی باشه شناختها کسب و پس از حل و فصل و سبک سنگین کردن مسایل و رسیدن به توافق ازدواج صورت بگیره بنا براین فرض بر اینه که شما پیشتر شناخت کافی از همسرتون پیدا کردید و با آگاهی به عقد ایشون دراومدید و طبق توافق قراره مدتی برای شروع زندگی با هم دست نگهدارید و احتمالا زمان اونو هم مشخص کردید پس باید نهایت تلاشتون در مسیر کوتاه شدن دوران عقدتون باشه. در مورد فراهم کردن جهیزیه هم تا آنجا که من اطلاع دارم در کمتر از یک ماه به خوبی قابل انجام و آماده شدن هست.

سلام ممنون از راهنمایی هاتون
نارجیس عزیزم ممنون بابت راهنمایی ات ، منو همسرم از نظر تحصیلات با هم متفاوت هستیم من دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی مشهد هستم و این ترم آخرمه و شاغل هم هستم . همسرم دیپلم کامپیوتر داره و توی کارگاه لوازم و قطعات سیسمونی کار میکنه . ملاک انتخاب من تحصیلات نبود بلکه رفتار و منش و درک و فهم بود . بعید میدونم تحقیر های همسرم بابت تحصیلات و این چیزها باشه . شوهرم وقتی عصبانی میشه متوجه نیست چی میگه و بعد هم خیلی پشیمون میشه و میگه اون حرفهای دلم نبود ، میگم اگه نبود چرا گفتی ؟ میگه تو عصبانیت هر حرفی که میزنم جدی نگیر حرف دلم نیست . گفتم ولی از ذهن من پاک نمیشه .

در رابطه با ابراز محبت از راه دور ، آره تا حدودی ابراز میکنه و وقتی حالش خوب باشه و عصبانی نباشه خیلی قربون صدقم میشه و بهم زنگ میزنه و ابراز محبت میکنه ولی اگه حالش خوب نباشه ایراد میگیره و بهونه جویی میکنه و تحقیر . دو روز قربون صدقم میشه سه روز اشکم رو در میاره ...
تو زندگی در حال حاضر به سمت معنویات کشیده شده و به حدی رسیده که همش در حال راز و نیاز با خداست ولی یاد من نیست و نمیگه زنی هم دارم که نیاز بهم داره ، تو این یه هفته که ماه رمضان شروع شده فقط ساعت 12 و نیم شبها یاد من میوفته که من خوابم . تموم دل زدگی من ازش بابت همین بی توجهی هاشه و زخم زبون هاش . همیشه خودم باید بهش میگفتم الان نیازم چیه خودش متوجه نمیشد و منم احساس بدی بهم دست میداد فکر میکردم منو درک نمیکنه و دارم گدایی محبت میکنم ازش .
الان دو روزی هست که دیگه اون مهسای قدیم نیستم چون دیروز تلاش کردم حرفهاشو بیخیال بشم و با روی خوش باهاش برخورد کنم قبلش خوشحال بودم چون نمره درسمو خوب شده بودم و بهش پیام دادم خوشحالم که نمره امتحانم رو خوب شدم و بهم زنگ زد مگه چند شدی گفتم 17 گفت چه فایده درس های دیگت رو خوب نشدی ، در حالی نمره بقیه رو همچینم بد نشدم که اگرم شده باشم لزومی نمیبینم که انقدر بخواد منو سرزنش کنه تحقیر کنه و برام خط و نشون بکشه که باید درست تا دی تموم بشه گفته باشم .همشم زنگ میزد همینو میگفت و تهدیدم میکرد (دیروز هم کلی متلک دیگه بهم گفت )منم حس بدی بهم دست میداد جوری که الان ازش متنفر شدم و بعد اینکه قطع کردیم حرفهای دلمو در کمال آرامش و منطقی تو پیامک گفتم و ابراز پشیمونی باز کرد که متوجه نبوده چی گفته و اعصابش خورد بوده و مثل همیشه حرفهاشو میزنه از اخرم عذرخواهی میکنه ولی دل من و ذهن من دیگه پر شده ازین حرفها و از دلم پاک نمیشه . هرچی زنگ زد گفتم آمادگی صحبت کردن ندارم وقتی زنگ میزنی از استرس اینکه باز باهام بد رفتاری کنی دستم میلرزه و نمیتونم باهات صحبت کنم دیگه قلبمم کشش تحقیرهاتو نداره شنیدنی ها رو شنیدم دیگه بستمه . بهم گفت تو رو خدا بهم فرصت جبران بده میشم همونی که تو میخوای من بدون تو میمیرم کنارم باش . خلاصه فعلا که خیلی سرد و افسرده شدم نسبت بهش . یکساله با زخم زبوناش دارم میسازم ایندفعه دیگه طاقتم تموم شده . بهش تا سالگرد ازدواج مون ( 5 تیر ) فرصت دادم و قرار شده روی رفتارش فکر کنه و عصبانیتش رو کنترل کنه ...
دوست عزیزم رهدخت جان ممنون از راهنمایی ات ، ولی ما تو دوره عقد هستیم و روزی که اومدن خواستگاری و قرار بود عقد کنیم در مورد مدت زمان عقد صحبت کردیم و من گفتم دو سال دیگه درسم تموم میشه همه موافقت کردن بعد دو سال بریم سر زندگی مون و الان یکسالش گذشت و هنوز یکسال دیگش مونده ولی همسرم زده زیر حرفش و میگه تو نگفتی دو سال . اره شاید شما درست بگی من برای درسم کم کاری کردم ولی دلیل نمیشه که بخوام دیر تمومش کنم سر همون موقع تموم خواهد شد من چیزی رو از دست ندادم و الانم برای همین هیچی ها از جانب شوهرم انقدر تحقیر و سرزنش شدم همینه که عذابم میده و منو دچار تردید کرده مردی سر مسائل به این کوچیکی هرچی دلش میخواد به من میگه تو زندگی مشترک که مشکلات بزرگتری هست میخواد چکار کنه ؟ میخواد هر روز عذابم بده ؟ زجرم بده ؟
وقتی فکرش رو میکنم میبینم من باید برای درس خوندن روحیه داشته باشم وقتی هر روز زنگ میزنه منو نا امید میکنه و یجورایی بهم میگه ته خط زندگی رسیدی دیگه همه چی تموم شدست چجوری میخوام این ترمم به پایان برسونم ؟ چجوری با روحیه دادن هاش درس بخونم و جبران کم کاری هامو بکنم ؟
یه چیز دیگه هم هست اینه که پدر شوهرم اخلاق قهر کردن و بدخلقی رو داره هر چند وقت یهو میره تو خودش و با مادرشوهرم دعوا میکنه و سه روز باهم قهرن و مادرشوهرم همش گریه میکنه و پدرشوهرم محل نمیده و مثل بچه ها لجبازی میکنه ، میترسم تو خونه خودمون شوهر منم ازین رفتارها باهام بکنه من طاقتشو ندارم ... این بدخلقی های یهویی اشم و پشیمونی بعدش ارثیه ....

الان به معنای واقعی شکستم و شدم یه آدم سنگ دل که هیچ احساسی به شوهرش نداره و نمیتونه دیگه بهش محبت کنه از ترس مسخره شدن نمیتونه درد و دل کنه چون مضحکه دست شوهرش میشه و وقتی عصبانی میشه درد و دل های زنشو مسخره میکنه و میزنه تو سرش . فعلا نمیخوام هیچ ردی ازش تو زندگیم باشه هرچند ته قلبم میگه دوستش داره بدون اون نمیتونه زندگی کنه ... ولی تا جایی که جا داره این حسو سرکوب میکنم ...

سلام مهسای عزیز. تا حد زیادی میتونم درکت کنم. کاملا میفهمم زمانی که با تمام وجود با همسرت درد و دل میکنی و اون به جای همدردی شروع میکنه یه مسخره بازی و تمسخر. یا اینکه یه جای دیگه از جرفات سواستفاده میکنه.
من خودم تمام اینها رو کشیدم. برای همینه که ازت میخوام خیلی خوب در موردش فکر کنی. واقعا سخته وقتی ببینی طرفت نتونه حرفتو بفهمه.

اینکه بهش فرصت دادی به نظرم کار بدی نیست. ولی این رو هم یادت باشه که مردا میتونن برای یه مدت کوتاه خوب نقش بازی کنن. من تو دوران نامزدی اصلا ابه این رفتارهای شوهرم توجه نمیکردم و الان میفهمم که ای کاش همون موقع کاری کرده بودم.

الان تازگیه ها شوهرم یه بازی جدید رو گوشیش نصب کرده و فقط دنبال یه فرصته تا بره سر گوشیش و خودشو سرگرم کنهو واین منم که باید به خودم عذاب بدم. چون هر چی هم بهش میگم فایده ای نداره. درسته که زن و مزد مال دو عالم متفاوتند ولی نه تا این جد.

به نظرم مهم اینه که زن و شوهر بتونن تو سختی ها به داد هم برسن. شوهرم بتونه بفهمه که چه زمانی من بهش نیاز دارم تا ارومم کنه. بابد به این چیرا دقت کنه و براش مهم باشه. باید بدونه چطوری و چه وقت به زنش محبت کنه.
وگرنه تو شرایطی که من مشکلی ندارم و همه چیز خوبه که کار شاقی انجام نداده. خلاصه مهسا جون من به عنوان تجربه بهت میگم اگر میبینی همسرت نمیتونه حرفاتو بفهمه و نمیتونه نبازها و توقعات تو رو براورده کنه برای تشکیل زندگی اصلا عجله نکن. و خوب فکر کن که این قضبه خیلی مهمه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارجیس

سلام مهسای عزیز. تا حد زیادی میتونم درکت کنم. کاملا میفهمم زمانی که با تمام وجود با همسرت درد و دل میکنی و اون به جای همدردی شروع میکنه یه مسخره بازی و تمسخر. یا اینکه یه جای دیگه از جرفات سواستفاده میکنه.
من خودم تمام اینها رو کشیدم. برای همینه که ازت میخوام خیلی خوب در موردش فکر کنی. واقعا سخته وقتی ببینی طرفت نتونه حرفتو بفهمه.

اینکه بهش فرصت دادی به نظرم کار بدی نیست. ولی این رو هم یادت باشه که مردا میتونن برای یه مدت کوتاه خوب نقش بازی کنن. من تو دوران نامزدی اصلا ابه این رفتارهای شوهرم توجه نمیکردم و الان میفهمم که ای کاش همون موقع کاری کرده بودم.

الان تازگیه ها شوهرم یه بازی جدید رو گوشیش نصب کرده و فقط دنبال یه فرصته تا بره سر گوشیش و خودشو سرگرم کنهو واین منم که باید به خودم عذاب بدم. چون هر چی هم بهش میگم فایده ای نداره. درسته که زن و مزد مال دو عالم متفاوتند ولی نه تا این جد.

به نظرم مهم اینه که زن و شوهر بتونن تو سختی ها به داد هم برسن. شوهرم بتونه بفهمه که چه زمانی من بهش نیاز دارم تا ارومم کنه. بابد به این چیرا دقت کنه و براش مهم باشه. باید بدونه چطوری و چه وقت به زنش محبت کنه.
وگرنه تو شرایطی که من مشکلی ندارم و همه چیز خوبه که کار شاقی انجام نداده. خلاصه مهسا جون من به عنوان تجربه بهت میگم اگر میبینی همسرت نمیتونه حرفاتو بفهمه و نمیتونه نبازها و توقعات تو رو براورده کنه برای تشکیل زندگی اصلا عجله نکن. و خوب فکر کن که این قضبه خیلی مهمه.

---

اره همسر منم همش سرش تو گوشیشه و از وقتی فهمید من ناراحت میشم هر وقت میاد پیشم زیاد تو گوشیش نیست ولی هم وقتی که میخوایم بریم بیرون یا مهمونی یادش میاد بازی کنه و دیر آماده میشه و منو کلافه میکنه تا یه جایی بریم .
در رابطه با نقش بازی کردن موافقم هرچند وقت یه بار که من میرم تو خودم به خودش میاد تا یه هفته خوبه ولی باز بعدش شروع میشه ولی ایندفعه من بدجوری خورد شدم و یکساله دارم تحمل میکنم دیگه نمیتونم به سادگی بگذرم از این رفتارهاش باید متوجه بشه کارش اشتباهه و منو ازش دور میکنه . اون خیال میکنه دو روز پشت سرهم عذرخواهی کنه و بگه پشیمونه و خودشو اصلاح میکنه ( الکی ) من میشم همون مهسای قدیم و همه چیو فراموش میکنم و باز یه هفته بعد که بهم بی احترامی کرد به همین منوال ادامه میدم ولی دیگه ازین خبرا نیست هر چقدر هم دوستش داشته باشم ایندفعه باید به خودش بیاد ، شده تا پای جدایی هم پیش میرم ...
ولی میگه من هیچوقت طلاقت نمیدم اگه روزی خواستی جدا بشی باید منو بکشی بعد حرف طلاق رو بزنی ...
خودمم زیاد دوست ندارم به جدایی فکر کنم ولی وقتی میبینم داره به روحم به جسمم اسیب میزنه چاره ای ندارم ...

سلام دوستان
سر یه قضیه ای خیلی نگرانم ، گفته بودم که موقع عید یه اختلافی بین منو شوهرم پیش اومد ( سر دخالتهای خانواده اش ) و تا حدودی خانواده ها از هم دلگیر شدن ، مامان من از شوهرم ، مادرشوهرم از من . دیروزهم بهم زنگ زد و گفت ازم دلخوره که چرا مثل قدیمم نیستم حالشو نمیپرسم درجالی که من فکر میکردم اونا مثل قدیم نیستن و منو دوست ندارن و دیروز ناراحتی هاشو ابراز کرد منم خیلی با احترام و قاطعیت حرفهاو رفتارهایی که ناراحتم کرده بود رو بهش گفتم ، و گفتم که همه اینا رو همیشه میرختم تو خودم و برام غیر قابل حل شده بوده اونم گفت دخترم فدات بشم خوب میگفتی اینا رو تو خودت نریز بگو بهم منم اشتباه میکنم ...
با مادرشوهرم که حرف زدم کمی آروم شدم ( البته نیمه تموم موند چون خواهرشوهرم یهو اومد و نتونستیم صحبت کنیم ) حالا از یه جهت نگرانم که این اختلافات گریبان گیر ارتباط منو شوهرم بشه و باعث جدایی مون بشه !
چون مامان منم دیگه مثل قبلش نیست ...
میدونم عید منو شوهرم اشتباه کردیم و باعث این اختلافات شدیم ...
چجوری درستش کنیم ؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahsa21

اره همسر منم همش سرش تو گوشیشه و از وقتی فهمید من ناراحت میشم هر وقت میاد پیشم زیاد تو گوشیش نیست ولی هم وقتی که میخوایم بریم بیرون یا مهمونی یادش میاد بازی کنه و دیر آماده میشه و منو کلافه میکنه تا یه جایی بریم .
در رابطه با نقش بازی کردن موافقم هرچند وقت یه بار که من میرم تو خودم به خودش میاد تا یه هفته خوبه ولی باز بعدش شروع میشه ولی ایندفعه من بدجوری خورد شدم و یکساله دارم تحمل میکنم دیگه نمیتونم به سادگی بگذرم از این رفتارهاش باید متوجه بشه کارش اشتباهه و منو ازش دور میکنه . اون خیال میکنه دو روز پشت سرهم عذرخواهی کنه و بگه پشیمونه و خودشو اصلاح میکنه ( الکی ) من میشم همون مهسای قدیم و همه چیو فراموش میکنم و باز یه هفته بعد که بهم بی احترامی کرد به همین منوال ادامه میدم ولی دیگه ازین خبرا نیست هر چقدر هم دوستش داشته باشم ایندفعه باید به خودش بیاد ، شده تا پای جدایی هم پیش میرم ...
ولی میگه من هیچوقت طلاقت نمیدم اگه روزی خواستی جدا بشی باید منو بکشی بعد حرف طلاق رو بزنی ...
خودمم زیاد دوست ندارم به جدایی فکر کنم ولی وقتی میبینم داره به روحم به جسمم اسیب میزنه چاره ای ندارم ...

---

مهسا جان سلام.
من همچنان پیگیر مساله تو هستم و برام مهمه بدونم چه تصمیمی میگیری..
من یه چیزو خوب میدونم و اون اینه که زن و شوهر باید بتونن موجبات ارامش همدیگرو فراهم کنن. و این زمانی میسر میشه که شناخت خیلی خوبی نسبت به هم داشته باشن.

احساس میکنم شوهرت داره تلاش میکنه باب میل تو رفتار کنه. ولی تو اینجا باید کمی تو رفتارهاش دقت کنی. باید بتونی تشخیص بدی که ایا رفتارهای شوهرت ذاتیه یا نه. من فکر میکنم بعضی چیزها تو ذات ادم ها و جزئی از وجود اونهاست و قابل تغییر نیست. مثلا ادمی که احساساتیه واقعا براش سخته احساس را تو زندگیش نادیده بگیره و یا برعکس.

باید به یک شناخت تفریبا کامل از هم برسید. با ناراحت شدن و حرف نزدن چیزی درست نمیشه.
نباید طوری باهاش حرف بزنی که شوهرت اون خود اصلیشو از تو پنهان کنه و طوری نشون بده که تو دوست داری. تو قراره بعدا یک عمر باهاش زندگی کنی.
پس الان باید خیلی حساب شده بری جلو. من میگم بیا غیر مستقیم در مورد بعضی چیزا ازش سوال کن.
تا حالا ازش پرسیدی تو زندگی دنبال چی هست؟ دوست داره زندگیش چطوری باشه؟
اجتمال زیاد میگه دنبال آرامش. بعد ازش بپرس ارامش رو در چی میبینه؟ مثلا شوهر من اینکه زیاد بهش گیر ندم. اون کار خودشو بکنه منم کار خودمو یکنم. وقتی هم همدیگرو دیدیم در حد معمول یه صحبت کوتاهی بینمون باشه وبعد لالا.

میدونم شناخت روحیات اصلی یک نفر واقعا کار سختیه. ولی به نظر من شدنیه.

من هرگز نمیتونم شوهرمو قانع کنم که کار اشتباهی میکنه با گوشیش خودشو مشغول میکنه. چون از نظر اون اصلا کارش اشتباه نیست و وقتی از من میخواد براش دلیل بیارم من واقعا نمیدونم چی بهش بگم تا قانع بشه. میگه یعنی من جق ندارم به نیم ساعت بازی کنم؟ یا خودمو مشغول کنم؟ خوب من در برابر این حرفش چی بگم؟ ذهنش بیشتر از این کمکش نمیکنه که به مساله از یه بعد دیگه نگاه کنه. اگر بهش بگم دلم میخواد پیش هم باشیم. میگه پس الان داریم چیکار میکنیم مگه قبل از این پیش هم نبودیم؟ خوب اره قبلش پیش هم بودیم ولی داشتیم در مورد فلان اتفاق خاص صحبت میکردیم. نمیتونم مستقیم بهش بگم بابااااااااااااااا من دلم میخواد الان که از بیرون اومدی بغلم کنی... در مورد خودم باهام حرف برنی.. یه خورده به رفتار من هم توجه کنی که ایا امروز ناراحتم یا خوشحالم..
دلم میخواد همونطوری که من روی اون دقیقم اونم دقیق باشه ولی نیست یعنی نمیتونه.. خیلی سعی میکنه ولی نمیتونه

در مورد تیپ شخصیتی باید بگم شوهرم aو من b. و این دو تا تیپ شخصیتی کاملا با هم متفاوتند.

باید اعتراف کنم اون موقع هم گاهی وقتا میدیدم یه سری چیزا رو ولی ازشون میگذشتم. مثلا شوهر من تو دوران عقد دو هفته میرفت حنوب کار میکرد. وقتی قرار بود صبح راهی بشه بره. دلم لک میرد برا یه ابراز علاقه ی قشنک از طرف اون. دلم میخواست بغلم کنه و بگه که خیلی دلش برام تنگ میشه. نه که اصلا نمیگفت ولی خیلی کم وگاهی وقتا هم واقعا حرفی نمیزد.

الان در مورد این که دوستم داره اصلا شک ندارم. ولی اینجا بحث سر دنیاهاست که من فکر میکنم دنیای ما از هم متفاوته.
به هر حال مهسا جان همه اینا رو گفتم که بدونی بعضی رفتارها رو نمیشه تغییر داد.
و به نظرم الان وظیفه تو اینه که بتونی به این حد شناخت از شوهرت برسی.
باید بتونی بفهمی رفتارهای اون اصلا قابل تغییر هست یا نه. برای این کار به نظرم:
1. بذار شوهرت خود واقعیشو به تو نشون بده نه اون چیزی که تو دوست داری.
2. بعد از اینکه فهمیدی چه خصوصیات و ویژگی هایی داره با خودت اونها رو مقایسه کن ببین چقدر با روحیات خودت سازگاره و چقدر سارگار نیست.
3. با یه مشاور خوب صحبت کن. یا خودت بشین فکر کن ببین ایا میشه اون رفتارها رو تعدیل کرد یا نه. که اینجا یا شما باید از انتظاراتت کم کنی یا اینکه شوهرت باید طبق خواسته های شما باشه. یا اینکه اصلا نمیشه تعدیل کرد یعنی نه شما میتونید خواسته هاتونو کم کنید و نه اون. (چون شخصیت اون اینجوری شکل گزفته و خیلی سخت میشه اونو تبدیل به یه ادم دیگه کرد)
اگر بتونید رفتارهاتونو تعدیل کنید که خوب خیلی خوبه و با هم تصمیم میگرین تا اخر زندگی همین روند رو ادامه بدین. اگر هم نتونستید به نظر من بهترین راه جداییه که با این همه شناخت اصلا کار سختی نیست.

من به عنوان یک مرد که تقریبا همین شکل بهانه جویی ها رو بعضی اوقات شروع میکنم و از کاه کوه میسازم و نامزدم رو آزار میدم!
باید بهتون بگم که دلیل ناراحتی و گیر دادن مرد اصلا اون حرفها و بهانه هایی که عنوان میکنه نیست
یه مسئله دیگه تو ذهنشه که میاد به این شکل مطرح میکنه
شما باید با صبر و مهربونی بتونی بفهمی اون مسئله اصلی که اونو آزرده کرده و فکرشو مشغول کرده چیه

مثلا خدایی نکرده وقتی یه مرد سر و گوشش بجنبه و یه دختر دیگه ای پاش به زندگیش باز بشه که یه کم براش جذابیت داشته باشه ممکنه باعث این گیر دادنا بشه

یا اینکه شما رو با کس دیگه ای مقایسه کنه و از یه چیزی ناراحت باشه و اینجوری ناراحتی شو ابراز کنه

اما بنظر من اینکه میگه چرا من پول میدم شما درستو زود تموم نمیکنی و درس نمیخونی 100 درصد بهانه ست
بالاخره لیسانس 8-9 ترم هست که چه درس بخونی چه نخونی باید بگذره و آدم فارغ التحصیل میشه
حالا کمتر درس بخونی با معدل کمتر!


و این مورد که میگین وقتی دور هستیم رفتارهای آزار دهنده ش بیشتر میشه، خود من هم دقیقا همینطوری هستم و دلیلش اینه که تا وقتی پیش هم هستیم اصلا فکرم نمیره سمت اون ریشه اصلی که من میخام بخاطرش دعوا راه بندازم و گیر بدم
اما وقتی از هم دور هستیم دیگه اون با هم خوش بودن نیست و فقط محدود میشه به حرف زدن تلفنی پس اون ریشه ناراحتی خودشو نشون میده
و این خیلی خطرناکه

یعنی برخلاف حرف بعضی دوستان که میگن شما زودتر درستو تموم کن و برو سر زندگیت
من نظرم مخالف اینه که اگه کسی شما رو بی قید و شرط دوست داشته باشه اتفاقا وقتی ازش دور بشید علاقش بیشتر میشه
و اگه اون ریشه اصلی بهانه گیری ایشون حل نشه، سر زندگی هم که برید باز به بهانه های دیگه آزار دادن رو شروع میکنه

حالا به هرحال این حرفهای من هم یه احتمال هست که بررسی کردنش ضرر نداره.
ان شالله که مشکل این چنینی که من گفتم وجود نداشته باشه
اما اگر وجود داشته باشه باید هرچه زودتر حلش کنید.


من تاپیک چندوقت پیش شما رو خوندم که نوشته بودید همسرتون متحول شده و مذهبی شده و ریش میذاره و ...
ببینید اون کارهایی که توی اون پست نوشته بودید اسمش مذهبی شدن! نیست!
ببخشید معذرت میخام شاید یه حالت دمدمی مزاج بودن و عدم ثبات شخصیت و ... باشه
خب اون مذهبی بودنشون چه مدت طول کشید؟

در مجموع به نظر من توی این رابطه اصلا مشکل و کمبود و کم کاری از طرف شما وجود نداره و همسرتون که گفتید از نظر تحصیلات هم باهم تفاوت دارید، مشکلات ایجاد شده از سمت ایشون هست.

شاید از اینکه شما تو محیط دانشگاه خدایی نکرده خطایی کنید و دور از چشم اون با همکلاسی حرف بزنید مثلا! فکرشو مشغول کرده باشه

شاید بهتر باشه به مشاور مراجعه کنید که ریشه رفتار ایشون رو استخراج کنه و ان شالله مشکلتون حل بشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamdan

من به عنوان یک مرد که تقریبا همین شکل بهانه جویی ها رو بعضی اوقات شروع میکنم و از کاه کوه میسازم و نامزدم رو آزار میدم!
باید بهتون بگم که دلیل ناراحتی و گیر دادن مرد اصلا اون حرفها و بهانه هایی که عنوان میکنه نیست
یه مسئله دیگه تو ذهنشه که میاد به این شکل مطرح میکنه
شما باید با صبر و مهربونی بتونی بفهمی اون مسئله اصلی که اونو آزرده کرده و فکرشو مشغول کرده چیه

مثلا خدایی نکرده وقتی یه مرد سر و گوشش بجنبه و یه دختر دیگه ای پاش به زندگیش باز بشه که یه کم براش جذابیت داشته باشه ممکنه باعث این گیر دادنا بشه

یا اینکه شما رو با کس دیگه ای مقایسه کنه و از یه چیزی ناراحت باشه و اینجوری ناراحتی شو ابراز کنه

اما بنظر من اینکه میگه چرا من پول میدم شما درستو زود تموم نمیکنی و درس نمیخونی 100 درصد بهانه ست
بالاخره لیسانس 8-9 ترم هست که چه درس بخونی چه نخونی باید بگذره و آدم فارغ التحصیل میشه
حالا کمتر درس بخونی با معدل کمتر!


و این مورد که میگین وقتی دور هستیم رفتارهای آزار دهنده ش بیشتر میشه، خود من هم دقیقا همینطوری هستم و دلیلش اینه که تا وقتی پیش هم هستیم اصلا فکرم نمیره سمت اون ریشه اصلی که من میخام بخاطرش دعوا راه بندازم و گیر بدم
اما وقتی از هم دور هستیم دیگه اون با هم خوش بودن نیست و فقط محدود میشه به حرف زدن تلفنی پس اون ریشه ناراحتی خودشو نشون میده
و این خیلی خطرناکه

یعنی برخلاف حرف بعضی دوستان که میگن شما زودتر درستو تموم کن و برو سر زندگیت
من نظرم مخالف اینه که اگه کسی شما رو بی قید و شرط دوست داشته باشه اتفاقا وقتی ازش دور بشید علاقش بیشتر میشه
و اگه اون ریشه اصلی بهانه گیری ایشون حل نشه، سر زندگی هم که برید باز به بهانه های دیگه آزار دادن رو شروع میکنه

حالا به هرحال این حرفهای من هم یه احتمال هست که بررسی کردنش ضرر نداره.
ان شالله که مشکل این چنینی که من گفتم وجود نداشته باشه
اما اگر وجود داشته باشه باید هرچه زودتر حلش کنید.


من تاپیک چندوقت پیش شما رو خوندم که نوشته بودید همسرتون متحول شده و مذهبی شده و ریش میذاره و ...
ببینید اون کارهایی که توی اون پست نوشته بودید اسمش مذهبی شدن! نیست!
ببخشید معذرت میخام شاید یه حالت دمدمی مزاج بودن و عدم ثبات شخصیت و ... باشه
خب اون مذهبی بودنشون چه مدت طول کشید؟

در مجموع به نظر من توی این رابطه اصلا مشکل و کمبود و کم کاری از طرف شما وجود نداره و همسرتون که گفتید از نظر تحصیلات هم باهم تفاوت دارید، مشکلات ایجاد شده از سمت ایشون هست.

شاید از اینکه شما تو محیط دانشگاه خدایی نکرده خطایی کنید و دور از چشم اون با همکلاسی حرف بزنید مثلا! فکرشو مشغول کرده باشه

شاید بهتر باشه به مشاور مراجعه کنید که ریشه رفتار ایشون رو استخراج کنه و ان شالله مشکلتون حل بشه.

---

سلام ممنون بابت راهنمایی اتون ...
همسرم خودش اعتراف کرده که وقتی ازم دوره حوصله و اعصاب نداره و با همه پرخاش میکنه و بد رفتار میکنه حتی خانواده اش و خودش میگه دلیل این رفتارهام دوست داشتن تو و دوری از تویه که حتی گاهی با خودتم بد رفتار میکنم و عذرخواهی کرد که دیگه بد باهام رفتار نکنه چون منم به اندازه اون ناراحتی و غصه دارم اگه نخواد باعث آرامشم بشه پس نمک هم نمیخوام باشه منم به اندازه اون از دوری رنج میبرم مستحق بی احترامی هاش نیستم ...
دوست عزیز شما خودتون میگید اگه کسی واقعا دوستت داشته باشه همچین رفتاری نمیکنه و از طرفی میگید مدیریت این رفتار سخته و خودتون هم همینجوری هستید ، پس فکر میکنم دوست داشتن دلیل اصلی این رفتاره وگرنه اگه کسی رو دوست نداشته باشی چه لزومی داره از دوریش رنج بکشی ؟
اره میدونم شوهرم یه حرفهایی تو دلش داره که نمیگه و حضوری که منو میبینه باهام دردودل میکنه ولی از راه دور همه حرفهاشو نمیگه ...
شوهرم 5 ماه بعد ازدواج یه خوابی دید که فوت کرده از اون موقع متحول شد و گفت چشمام به زندگی الان باز شده و گفت در گذشته خیلی گناه کرده و الان میخواد جبران کنه ، خیلی وارد این مسائل شده و من نگرانشم افراطی پیش بره الان میخواد برای خودش عبا بخره ...
نارجیس عزیزم ممنون که به فکرمی ...
آره درسته منو شوهرم باهم متفاوتیم گاهی اوقات اونقدر گیج میشم ازین تفاوت ها که نمیدونم چجوری دیگه باید رفتار کنم و کلافه میشم ...
دیروز هم مادرشوهرم باهام تماس گرفت و گله کرد و گفت منو خیلی دوست داره ...
من میترسم این گله ها بعدا بزرگ تر بشه و رابطه منو شوهرم رو خراب کنه ....

عبا آخه؟
اگه واقعا تحولی وجود داشته باشه که واقعی باشه بیشتر نمود درونی داره تا بیرونی و ظاهری

ریش و عبا و اینا نشونه تحول و توبه نیست ...

و اصلا مگه چه گناهی کرده که به این شدت ! میخاد توبه کنه؟

شما چرا دو نفری پیش یه مشاور نمیرید که بهتون کمک کنه
لاقل این رفتارای شوهرتون رو اصلاح کنه

همسر من هم ظاهری هم بیرونی تغییر کرده ، شوهرم نمیاد بریم پیش مشاور میترسه که مشاور بگه شما به درد هم نمیخورید ...
الان نگرانی من بابت اختلاف هاییه که بین خانواده هامون هست ...
همسرم کمی بی سیاسته ...
منم یکمی بی سیاستم...
حس میکنم الان عروس خوبه دخترخالمه درحالی که من بی احترامی نکردم ...
کلا ناراحتم چون هیچ جا جایی ندارم هیچکس برام ارزش قائل نیست چه تو محل کارم چه خانواده همسرم درحالی که همیشه احترام نگه داشتم خوبی کردم ( به قول معروف بشکنه دستی که نمک نداره ) جواب همه خوبی هات میشه بی محلی و اثبات اینکه جایی نداری پیش ما ...
نمیدونم چکار کنم تا بفهمن منم هستم منم دل دارم بت نیستم که منو نادید میگیرن ؟؟؟؟

چند وقتیه که حال روحیم مساعد نیست نمیدونم چرا ! اما میدونم که دارم شوهرم رو اذیت میکنم و دلزده فکر کنم داره ازم خسته میشه ...
اصلا حوصله شو ندارم همش بهش گیر میدم خیلی کلافه ام ... چکار کنم ؟
نمیدونم چرا اینجوری شدم ...
انگار دارم افسردگی میگیرم همش غصه میخورم هزار جور فکر و خیال همش تو ذهنمه ، وقتی با شوهرم بحث داریم همش استرس دارم مثل الان که دیشب با همسرم بدجوری بحث کردیم و من همه چیو دیگه تموم شده میدونم چون خیلی اذیتش کردم حق داره از زندگیم بره بیرون ... من به تنهایی عادت دارم ...
هیچکس نمیتونه درکم کنه ......

سلام مهسا جون
اگه مشکلت خانوادگیه به نظرم زیاد نمیتونه جدی باشه. چون در درجه اول باید شوهرتو با خودت همراه کنی. اگه بتونی این کار رو بکنی مشکل خانوادگی هم کم کم خود به خود حل میشه.

فکر میکنی چرا این رفتارو باهات میکنن؟ شاید مقصر شوهرته که نتونسته جایگاه تو رو پیش خونوادش به خوبی نشون بده. شوهرت ای از ن عادتها داره که خدای نکرده بخواد بدی تو رو پیش خونوادش بگه؟

خیلی مهمه شوهرت در برابر خونوادش چه رفتاری با تو داشته باشه. به نظرم این مشکل تا حد زیادی به اون بستگی داره.

در مورد مشکلی که با شوهرت داری بذار وقتی اومد پیشت باهاش حرف بزن و با هم برین پیش مشاور. من خودم قراره امروز برم پیش روان پزشک. دیگه کارم از مشاوره واین چیزا گذشته. رو اوضاع جسمیم هم اثر گذاشته.

به هر حال بهترین بهترین راه رفتن پیش مشاور هست. تا اون موقع با شوهرت اصلا بحث نکن. سعی کن اروم باشی و فقط به این فکر کن که چطوری میتونی متقاعدش کنی برای رفتن پیش مشاور.

طوری نگو که فکر کنه اگه رفتین پیش مشاور بهتون میگه به درد هم نمیخورین. بهش بگو برای بهتر شدن زندگیمون میخوام بریم. واینکه یه سری از مهارتهای زندگی رو یاد بگیرم.
هر طور شده باید برین پیش مشاور عزیزم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نارجیس

سلام مهسا جون
اگه مشکلت خانوادگیه به نظرم زیاد نمیتونه جدی باشه. چون در درجه اول باید شوهرتو با خودت همراه کنی. اگه بتونی این کار رو بکنی مشکل خانوادگی هم کم کم خود به خود حل میشه.

فکر میکنی چرا این رفتارو باهات میکنن؟ شاید مقصر شوهرته که نتونسته جایگاه تو رو پیش خونوادش به خوبی نشون بده. شوهرت ای از ن عادتها داره که خدای نکرده بخواد بدی تو رو پیش خونوادش بگه؟

خیلی مهمه شوهرت در برابر خونوادش چه رفتاری با تو داشته باشه. به نظرم این مشکل تا حد زیادی به اون بستگی داره.

در مورد مشکلی که با شوهرت داری بذار وقتی اومد پیشت باهاش حرف بزن و با هم برین پیش مشاور. من خودم قراره امروز برم پیش روان پزشک. دیگه کارم از مشاوره واین چیزا گذشته. رو اوضاع جسمیم هم اثر گذاشته.

به هر حال بهترین بهترین راه رفتن پیش مشاور هست. تا اون موقع با شوهرت اصلا بحث نکن. سعی کن اروم باشی و فقط به این فکر کن که چطوری میتونی متقاعدش کنی برای رفتن پیش مشاور.

طوری نگو که فکر کنه اگه رفتین پیش مشاور بهتون میگه به درد هم نمیخورین. بهش بگو برای بهتر شدن زندگیمون میخوام بریم. واینکه یه سری از مهارتهای زندگی رو یاد بگیرم.
هر طور شده باید برین پیش مشاور عزیزم.

---

سلام عزیزم ممنون که پیگیر مشکل من هستی ، حرفهات بهم آرامش میده ...
نمیدونم این رفتار خانواده اش از چی نشاَت میگیره خودش همیشه میگه من هواتو در مقابل خانواده ام دارم ...
نمیدونم چرا تو دوره عادت ماهیانه بینهایت حساس میشم و همش غر میزنم ، دیشب همسرم رو آزار دادم ازم ناراحت شد . نمیدونم الان بهش پیام بدم و عذرخواهی کنم یا نه ؟
خیلی تلاش میکنم آروم باشم ولی بی توجهی هاش و نادید گرفتن هاش منو داغون میکنه . کاش میشد بی تفاوت باشم و اصلا برام مهم نبود این رفتارهاش ...
آراه باید حضوری مشکلات رو با شوهرم حل کنیم منم یه مدتیه دیگه شور و حال اوایلم رو ندارم دیگه حوصله هیچ کاری رو ندارم خیلی پکرم دوست دارم همش تو خودم باشم تنها باشم ... از طرفی شوهرم رو خیلی دوست دارم و دلم نمیخواد ازم زده بشه ولی فکر کنم دارم این کارو میکنم ...

سلام امروز تولدمه دیشب از شوهرم انتظار داشتم بهم زنگ میزد تبریک میگفت ولی فقط به دو تا پیام اکتفا کرد ، دیگه عشقش رو باور ندارم خودمم خسته شدم رابطمون سردو بی روحه ، یه هفته ای میشه که الکی بهم دیگه ابراز محبت میکنیم و عشقی بینمون نیست به گفته خودش قلب اون سنگ شده و به گفته خودم قلب من یخ زده ... دیگه ذوق نمیکنه برای شوهرش دیگه دلتنگش نمیشه دوست نداره پیشش باشه ... دیشب آخرهای شب بهش گفتم دوست داشتی صدامو میشنیدی ( که ایکاش نمیگفتم چون هم عشق رو گدایی کردم هم اینکه زنگ زد تا جایی که تونست متلک انداخت و زخم زبون زد ) منم سکوت کرده بودم در مقابل بی حرمتی هاش اونم همینجور میگفت پشت سرهم تو اینجوری کردی فلان کردی ، منم گفتم بگو بیشتر بگو بذار هیچوقت یادم نره شب تولدم چجوری باهام رفتار کردی ! بذار هیچوقت یادم نره زمانی که تو دوره عادت ماهانه بودم و انتظار محبت و توجه بیشتر داشتم چجوری رفتار کردی !
و از اخرم سرم منت گذاشت که خودت گفتی صدامو دوست داشتی بشنوی یا نه برای همون زنگ زدم وگرنه قصد تماس گرفتن نداشتم،
امروز مثلا روز منه روز تولدم ... ولی اصلا خوشحال نیستم خنده هامم تلخ شده ......
کمکم کنید چجوری به زندگی برگردم چجوری سردی و بدرفتاری هاش رو اهمیت ندم و بگم بیخیال خودمو خوشه ...
قبل اینکه ازدواج کنم با وجود سختی هایی که داشتم همیشه غمگین نبودم یه دختر شاد و پر انرژی بودم اما الان دیگه نیستم چون سرخورده شدم چون بعد یکسال تلاش برای بهبودی این رابطه خسته شدم دیگه درست بشو نیست این ارتباط درست نمیشه تموم بشه بهتره ... تفاهمی نداریم . خودشم خسته شده دیشب میگفت ببینیم این ارتباط کی میخواد درست بشه اصلا درست میشه ؟