نامزدم دوست دارم ولی خانواده اش رو نه

سلام دختر 23 ساله هستم یکساله نامزد هستم البته صیغه هستیم با نامزدم هم 1 سال دوست بودیم خیلی پسر خوب با فهم شعوریه تحصیل کرده خونه هم داره و پسر کاری و زرنگی هست اخلاقشم خوبه یعنی هیچ ایرادی نداره
ولی من اصلا از مامانش اینا خوشم نمیاد مامانش ماله یکی از شهر ها هست که لهجه داره یکم منم اصلا دوست ندارم باهاش روبه رو بشم یک جورایی عذاب میکشم به هیچ کس هم نمیتونم بگم که این موضوع واسم عذاب اوره مثلا دوست ندارم با مامانم خاله هام صحبت کنه من خجالت میکشم یا مثلا وقتی واسه عید دیدنی رفتیم شهر مادر نامزدم همه اشون لهجه داشتن من کلافه میشدم از انتخابم پشیمون میشدم
دوست داشتم مادر شوهر باحالی داشتم ....وقتی میبینم یکم فرهنگ هامون فرق میکنه البته با مامانشون عصبی میشم تو خودم میریزم با نامزذم سرد میشم بعضی وقتها میگم نامزذی رو بهم بزنم چون دوست ندارم تا اخر عمرم عذاب بکشم دوست ندارم با خاله ایناش رفت وامد داشته باشم بعدا چون کلاس تیپی شون به ما نمیاد دوست داشتم هم تیپ خودمون بودن ............
وای خدا دیونه شدم دارم به جدایی فکر میکنم
تروخدا کمکم کنین مرسی

سلام
واقعا به خاطر لهجه شون حاضری نامزدیت رو به هم بزنی؟!
میونت با نامزدت چطوره؟ تو از همین حالا به لهجه شون گیر دادی فردا پس فردا به نوع پوشش و غذا خوردن و چه می دونم هر چیزی که به ذهنت می رسه گیر می دی!!! چه کار به اونا داری دختر خوب !! حالا من فکر کردم مادرشوهرت چه جور آدمی باشه بنده خدا!!!
فقط واسه ی لهجه !!! بعد مگه از همون اول ازدواج ندیدشون که می گی فرهنگ و کلاسشون بهتون نمی خوره!!!
حالا فکر می کنم اتفاقا من خیلی هم صبورم فکر کن خدایی ناکرده مشکلات منو داشتی!!!
حساسیت های الکی رو بنداز دور بچسب به همسرت انقدر زوم نکن رو بعضی چیزای بی ارزش

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بانوى مهر

سلام
واقعا به خاطر لهجه شون حاضری نامزدیت رو به هم بزنی؟!
میونت با نامزدت چطوره؟ تو از همین حالا به لهجه شون گیر دادی فردا پس فردا به نوع پوشش و غذا خوردن و چه می دونم هر چیزی که به ذهنت می رسه گیر می دی!!! چه کار به اونا داری دختر خوب !! حالا من فکر کردم مادرشوهرت چه جور آدمی باشه بنده خدا!!!
فقط واسه ی لهجه !!! بعد مگه از همون اول ازدواج ندیدشون که می گی فرهنگ و کلاسشون بهتون نمی خوره!!!
حالا فکر می کنم اتفاقا من خیلی هم صبورم فکر کن خدایی ناکرده مشکلات منو داشتی!!!
حساسیت های الکی رو بنداز دور بچسب به همسرت انقدر زوم نکن رو بعضی چیزای بی ارزش

---

عزیزم من خیلی زوم کردم روشون فکر کنم واقعا عصبانی شدم دست خودم نیست میگم بیخیال بعذ یک هفته دوباره همون حالتی میشم
با نامزدم خیلی خوب هستیم نامزدم خیلی منو دوست داره همه کار واسم انجام داده کافیه بگم دلم مثلا یک چیزی میخواد سریع واسم تهیه میکنه مهربونه ذلش پاکه پسر سنگینی هم هست
ولی واقعا این شده بزرگترین مشکلم حتی جشن نامزذیم وقتی اومدم داخل سالن تیپ خاله هاشو دیدم اب سرد ریختن رو سر من بعد دیگه اسنرس گرفتم واسه عروسیم و مراسم های دیگه ام دوست نداشتم حرص این چیزها رو تو زندگیم بخورم
من فکر نمیکردم یک روزی این چیزا واسم مهم بشه تو زندگیم جوری بشه که عذاب بکشم
دارم عذاب میکشم من

به نظر من به حرف دلت گوش بده و زودتر ازش جدا شو
واقعا حیف نیست همچین پسری گیر همچین تیپ شخصیتی اومده ؟

سلام
اگه خاله ها و مادرش اهل یکی از کشورهای اروپایی بودن و فارسی رو بزور و با لهجه حرف میزدن بازم همین نظرو داشتی؟:223:
البته تقصیر تو نیست.تو صدا سیمای ما هر آدم ساده لوح و بی کلاسیو میخان نشون بدن یه لهجه شهرستانی هم روش میزارن.این باعث شده تفکر مردم به این سمت بره که هرکی لهجه داشت یعنی آدم سطح پایینیه.شما هر زبون دیگه ای غیر از زبون مادریتو صحبت کنی مطمئنن از از نظر اهالی اون منطقه لهجه داری!پس لهجه داشتن چیز عجیبی نیست!
به انتخاب خودت ارزش قائل باش!این آقا همخون اول که اومد خاستگاری شما همین جوری بود.مطمئنن تو جلسات خاستگاری صحبت کرده صداشو شنیدی لهجشو دیدی.حالا چرا الان یادت افتاده لهجه داره؟
خاله و خونواده دیگش به شما ربطی دارن.شما میتونی با اونا کمتر رفت و آمد کنی تا اذیت نشی.این آقا پسری که این همه شما از کمالاتش تعریف کرده تربیت شده زیر دست این پدر و مادره.ببین چه شیر پاک خورده ایه که اینقد خوب تربیت شده که شما عاشقش شی.پس بی انصافیه شما دوسشون نداشته باشی.
فقط باید کار کنی رو ذهنت تا فکرایی که به مرور زمان از طریق جامعه و... به ذهنت تزریق شده از بین ببری.اون وقت به جایی میرسی که حتی لهجه شون برات جالب و بامزه میشه.
بهشون محبت کن تا این محبت کردن ظاهری به محبت باطنی تبدیل شه.

اوایل ازدواج ادم ایده ال طلبه و میخواد همه چی پرفکت باشه همه تومهمونی بگن واو عجب پسری چه تیپی چه قیافه ای چه خونواده ای چه شغلی

مدامم میترسه که مبادا اشتباه کرده باشم تا حدی این شک و تردید ها طبیعیه حالا شما هیچی گیر نیاوردی گیر دادی به لهجه ی خونوادش

میشه بگی لهجه ی مادرش چه تاثیری روی زندگی توداره یا طرز لباس پوشیدن خاله هاش؟

اینها همش مربوط به اون چندتا مراسم اوله بعد که گذشت میمونی خودتوهمسرت

من کاملا نگرانی های شما تازه عروس خوبو درک میکنم اما سعی کن قبل ازدواج واسه خودت حلش کنی فردا نذاری همین تفکرت باعث بشه تو چشمت همسرت و خونوادش کوچیک بیان

همه ی ادما دوس دارن یه مادر شوهر باحال گیرشون بیاد کیه که بدش بیاد

من خودم هروقتی که با مادرم حرف میزنم و میگه با عروسم بیرونم یاقراره عروسم بیاد دنبالم یا باهم رفتیم خرید ته دلم یه جوری میشم دلم میخواست مادرشوهر منم اونجوری بود اهل گردش و تفریح و خرید و خندیدنو اینا بود اما در همین حد ناراحت میشم
دیگه خیلی واسم مهم نیست

بخدابعضی وقتها عروسمون یه لباسی میخره مثلا کوتاهه یا بازه خلاصه یه ذره مورد داره مامانم همچین میگه وای چقدر بهت میاد وای خیلی شیکه مبارکت باشه که من

همینجورمیمونم انگار انجلینا جولی روبروش وایساده در حالیکه من یه ذره ارایش میکنم مدام مادرشوهر پدرشوهرم اخمو تخم میکننو متلک میندازن

اوایل منم خیلی این قضایا ناراحتم میکرد اما بعدها فهمیدم خب اگه اینجوری نبودن بهتر بودولی حالام که نیستن اسمون به زمین نرسیده مهم همسرتونه درسته خونواده شوهر رو نباید خیلی بی اهمیت دید اما اونجوریام این تفاوتها مهم نیستن مخصوصا اگه دورم باشن

تفاوت های فرهنگی میتونه خیلی وسیع باشه یا میتونه محدود به طرز لباس پوشیدنو چه میدونم لهجه و این چیزا باشه ببین اگر در همین حدهستن به نظرم مهم نیست اما اگه میدونی تفاوت ها خیلی بیشتر ازین حرفهاست بیشتر فکر کن

دوستان عزیزم ممنون از حرفهای قشنگتون
نامزدم خیلی با کلاس با شخصیت هست اصلا نامزد من لهجه نداره فقط مامانش ...وگرنه هر کی منو میبینه میگه شوهرت خیلی خوشگله و از این حرفها....
نمیدونم این چیزا چقدر میخواد تاثیر بزاره تو ایندم اخیلی وقتها میگم عروسی کنم مراسم هام تموم بشه راحت شم
چون مردم جوری شدن فقط منتظر هستن طرف یه ضعفی داشته باشه
نمیدونم چه جوری افکارم دو درست کنم الان واقعا سرد شدم نسبت به نامزدم
تروخدا فقط بهم بگین چه جوری خوذم رو درست کنم
من یک دونه دخترم فامیلا همیشه منتظر بودن ببینن من با کی ازدواج میکنم مادر شوهرم کیه پدر شوهرم کیه
وای من دیونه شدم

ازدواج برات خیلی زوده.
تو هیچ درکی از زندگی مشترک نداری.
صرفا واسه کلاس گذاشتن جلو مردم زندگی میکنی!
تاکید میکنم
ازدواج شدیدا برات زوده. فکرت توی 10 سالگی فریز شده . به پیشنهاد آقای داوود هم گوش کن و اون پسر رو حیف نکن
خدانکهدار

سلام

ارزش خصوصياتي كه از نامزدتان بيان كردين كجا و كلاس خانوادگي ظاهري و سطحي كجا....

نامزد شما در چنين خانواده اي بزرگ شدند و چه با شما چه با هر شخص ديگري كه ازدواج كنند هميشه پسر همان مادر هستند و تا ابد با خانواده خود پيوندي ناگسستني خواهند داشت.

لطفا تا زماني كه چنين نظري در مورد مادر و خاله هاي نامزدتان داريد ازدواج نكنيد......... هر چقدر هم به خاطر نامزدتان خودتان را تحت فشار بگذاريد و رفتارتان را كنترل كنيد بي فايده است.

تا ابد كه نمي توانيد تظاهر كنيد...........بالاخره حس و طرز فكري كه در مورد مادر ايشان داريد بر ملا خواهد شد ............كه اگر قبل ازدواج باشد با توجه به ويژگيهايي كه از نامزدتان برشمرديد احتمالا خودشان از ازدواج منصرف خواهند شد.......بعد از ازدواج هم كمترين اثر اين موضوع رنجيدگي شديد نامزدتان از شماست .

شما مگر مادرتان را بخاطر سر و وضع و نوع حرف زدنشان دوست داريد؟

مادر شما اگر داراي لهجه بودند از ايشان دلزده مي شديد ؟

اگر توانستيد قبول كنيد كه جايگاه مادر همسرتان براي ايشان كم از جايگاه مادرتان در نزد شما ندارد .........اگر توانستيد مادر نامزدتان را همانند مادر خود قابل محبت و احترام بدانيد.........آنوقت مي توانيد به اين ازدواج خوشبين باشيد .

در غير اين صورت به مشاوره حضوري برويد و در افكارتان نسبت به خودتان ........ معيارهاي سطحي .......... ظاهر بيني .............حس خودنمايي و خودبزرگ بيني ......... تصور نادرست از زندگي مشترك ........هدف از ازدواج و .......... تجديد نظر كنيد.

اگر تحت هيچ شرايطي نمي توانيد نامزدتان را با چنين خانواده اي بپذيريد حتما از ازدواج خودداري كنيد............ضمن اينكه لطفا تا اشكالات بالا را برطرف نكرده ايد از ازدواج با هر شخصي خودداري كنيد.


موفق باشيد و سعادتمند.:72:

ما اینجا هستیم تا مشکلات همدیگه رو حل کنیم و نه اینکه به هم دیگه سر کوفت بزنیم هر چند بعضی از تاپیک ها به مزاجمون جور در نمیان ولی واقعاً هستن و واقعیت جامعه مونن.
در مورد این آقا پسر همین بس که توی اون خانواده بزرگ شده و همون بی کلاس ها این فرد با کلاس و با محبت ودوست داشتنی و خوشکل و غیره رو تربیت کردن.
حرفی که دوستان زدن به نظر من درسته چون ازدواج برای شما خیلی زود به نظر می رسه، اینکه از ازدواج فقط سطح روییشو می بینید و زندگی رو در باکلاس بودن همسرو خانوادش خلاصه کردید، در حدی که می خواید به دلیل بی کلاس بودن خانواده همسرتون ازشون جدا بشید،
یه واقعیت رو براتون بگم؛ رفتار و طرز فکرو لهجه و ... اون خانواده و قومو قبیلشون هیچ وقت عوض نمی شه چرا که نیازی در تغییر نمی بینن.
و یه واقعیت دیگه هم این که اگه نامزدتون متوجه بشه شما همچین طرز فکری در باره خانوادش دارید، یک جا از چشمشون می افتید، یعنی همه اون محبت و خوش اخلاقی و ... تا زمانی هست که شما به ایشون و خانوادش احترام بزارید، حتی دره ای بی احترامی و یا ترد اونا همه این چیزای خوب رو از شما خواهد گرفت،
پس بشینید با خودتون حساب کتاب کنید که آیا این خانواده رو با این شرایط می تونید دوست داشته باشید یا نه؟ (دقت کن دوست داشته باشی) چون زمانی همسرتون خوش اخلاق خواهد بود که خانوادش از سمت شما مورد احترام واقع بشه، زمانی برای شما از همه جانبه تلاش می کنه که کم نزاره براتون که شما هم خواسته های ایشون رو انجام بدید و یکی از خواسته های یه مرد احترام خانوادشه،
حالا انتخاب با خودتونه . چون تفاوت فرهنگی کاملاً در رفتار شما مشخصه پس حتماً قبل از هر اقدامی این موضوع رو در خودتون بررسی و حل و فصل کنید.
این آقا پسر می تونه همسر فوق العاده ای برای خیلی ها باشه، اما اگه بازخورد شما به ایشون اون طوری نباشه که ایشون دوست داره میشه بدترین همسر برای شما.
و یه توصیه هم این که فایل کلید مرد و کلید زن رو از همین سایت دانلود کنید و حتماً گوش کنید.

با سلام

عزیز ،پیداست شما از نظر اعتماد به نفس و عزت نفس ضعف دارید که اعتبار خودتون را گره زده اید به قضاوت دیگران آن هم در باره طبیعی ترین خصوصیات بستگانتان ......

شما می روید خارج کشور و با لهجه ایرانیتون انگلیسی صحبت می کنید یا اصلاً بلد نیستید انگلیسی صحبت کنید .... آیا اگر مسخره اتون کنند اشکار از مسخره کننده هاست یا شما ؟؟؟ آیا اونها ضعف دارند یا شما که یک ایرانی هستید و لهجه طبیعی خود را دارید ؟؟؟ آیا باید و قانونه که شما به رنگ اونها دربیایید تا مسخره نشید یا باید خودتون باشید ؟ آیا باید شما همانی که هستید مورد احترام باشید یا مسخره شوید؟ .... کدام حق شما بود؟
جای خود را با همسرتان عوض کنید..... آیا اگر مادر شما لهجه داشت و .... همسرت خجالت می کشید درست می دانستی یا ناراحت هم می شدی و منطقی نمی دانستی ....

تا در این زمینه از تعارض بیرون نیامدی و تا اعتماد به نفس و عزت نفست را تقویت نکردی عروسی نکن . نیاز هست مشاوره حضوری بروی و روی این دو مورد و نگرشهات کار کنی و بالغانه تر وارد زندگی شوی تا گرفتار رنجهای دیگری که از مسائل حتی پیش پا افتاده بخاطر نوع نگاه و ضعف اعتماد به نفس برایت می بینم نشوی. حتماً مشاوره حضوری برو

موفق باشی

خواهرم واقع به خاطر طرز تفکرت متاسفم ، ما از سال 60 تو تهران زندگی میکنیم و من هم تو تهران به دنیا اومدم ولی همیشه به اصلیت ترک خودمون افتخار میکنیم و سعیمون بر اینه که همه بچه ها نسل جدیدمون زبون مادریشون رو به همون لهجه یاد بگیرن ،تازه هرکی هم تو فامیل نتونه ترکیحرف بزنه مسخرش میکنیم (: ، حالا شما به خاطر لهجه داشتن مادر همسرتون انقدر ناراحت هستید؟ طرز تفکرتون رو درست کنید، حتما شما نسل اندر نسل بچه ناف تهرانید؟

ولی واقعا اگه مشکلتون فقط همینه ، بیخیال ازدواج بشید چون اصلا درک درستی از ازدواج ندارید ...

ببخشین میتونم بپرسم مگه خودتون چی هستین؟؟؟
چی کار کردی تو زندگیت که بهش مینازی؟؟؟

ببخشینا اما برای سطح درک و فکرت و نوع نگاهت واقعا متاسفم.
بیچاره نامزدتون و خانوادش خبر ندارن طرفشون کیه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط داود.ت

به نظر من به حرف دلت گوش بده و زودتر ازش جدا شو
واقعا حیف نیست همچین پسری گیر همچین تیپ شخصیتی اومده ؟

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alireza313

خواهرم واقع به خاطر طرز تفکرت متاسفم ، ما از سال 60 تو تهران زندگی میکنیم و من هم تو تهران به دنیا اومدم ولی همیشه به اصلیت ترک خودمون افتخار میکنیم و سعیمون بر اینه که همه بچه ها نسل جدیدمون زبون مادریشون رو به همون لهجه یاد بگیرن ،تازه هرکی هم تو فامیل نتونه ترکیحرف بزنه مسخرش میکنیم (: ، حالا شما به خاطر لهجه داشتن مادر همسرتون انقدر ناراحت هستید؟ طرز تفکرتون رو درست کنید، حتما شما نسل اندر نسل بچه ناف تهرانید؟

ولی واقعا اگه مشکلتون فقط همینه ، بیخیال ازدواج بشید چون اصلا درک درستی از ازدواج ندارید ...

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط shivaram

ببخشین میتونم بپرسم مگه خودتون چی هستین؟؟؟
چی کار کردی تو زندگیت که بهش مینازی؟؟؟

ببخشینا اما برای سطح درک و فکرت و نوع نگاهت واقعا متاسفم.
بیچاره نامزدتون و خانوادش خبر ندارن طرفشون کیه.

---

تکرار می کنم ما اینجا هستیم تا با تجربیات همدیگه زندگی خوب و آروم برای خود و شریک زندگیمون بسازیم و نمیایم اینجا تا به کسی سر کوفت بزنیم، من هم بچه روستا هستم و به روستایی بودنم می بالم،
بنده هم مثل خیلی از دوستان با طرز فکر این خانوم مخالفم، اما به نظر من سرکوفت زدن راه درستی نیست بلکه باید راهنمایی کرد. راهکارشو هم تعدادی از عزیزان مطرح کردن که باید روی خودشون و طرز فکرشون کارکنند، چون زندگی و شریک زندگی ، لباس نیست که بپوشیم و بقیه از ما تعریف کنن ، و با تغییر مد عوضش کنیم، زندگی و شریک زندگی رو برای خودمون و نه برای جلب توجه دیگران باید بخوایم و باید هر کس رو با تمام ضمایمش بپذیریم.

دختر خوب شما تا این تعارض رو در وجودت حل نکردی به فکر ازدواج نباش. تصور نکن که برخورد تو با خانواده همسرت تنها به مراسم ازدواج محدود می شه. شما هر قدر فاصله مکانی با آنها داشته باشی باز هم لازم خواهد بود تا در سال چندین بار ملاقات داشته باشی و انشاالله پس از بچه دار شدن هم اون خانم مادربزرگ فرزندت و بقیه فامیلهای نسبی کودکت خواهند بود . اتصال شما با آنها همیشگی است و هیچوقت نمی توانید از زندگیون حذفشان کنید.

به نظر منم لیاقت پسر رو ندارین.واقعا اگه دوسش داشتین قدر دان خانوادش بودین که همچین پسری تربیت کردن.
البته مثل شما کم نیست توو جامعه مون.ناراحت نشین

سلام Roshiya عزیز- راستش من پست های تاپیکتون رو که خوندم اولش نمیخاستم نظری بدم بخاطر اینکه شاید دوستان ناراحت بشن ولی چون دیدم خودتون مورد هجمه قرار گرفتید گفتم که بنده هم نظر شخصیم رو بگم. صد البته درسته که کسانی که با ما همزبان و هم فرهنگ نیستن ممکنه که از ما بهتر و گرانقدر تر هم باشن اما اینجا بحث جدی ازدواج مطرحه و ناسیونالیستی و حس وطندوستی و غیره نباید تصمیم شما رو تحت شعاع قرار بده- شما توی این مورد مجبور نیستی که به کسی لطف یا ترحم کنی و رودربایستی داشته باشی-بخاطر اینکه این شما هستی که یه عمر قراره با اون آقا زندگی کنی و نه ماها و کسانی که شمارو بخاطر عقیدتون به توپ بستن. برای همین نظر من به عنوان کسی که خوب مشکلتون رو میفهمم و تو جریان چنین مواردی بودم اینه که خوب فکراتون رو بکنید و اختلاف فرهنگی بین خانواده ها و خودتون رو توی این مورد جدی بگیرید. درسته که اوایل امر عشق و عاشقی تا حدودی چشم ادم رو کور میکنه و ممکنه خیلی از چیزهارو بی اهمیت ببینید ولی در آینده به مشکل میخورید- پس بهتر اینه که از همین ابتدای امر همه نکات رو خوب بسنجید و بعد تصمیم اصلی رو بگیرید.
بشینید و با خودتون و خانوادتون حساب 2*2 تا بکنید. ببینید که آیا واقعا این مشکل لهجه و اختلاف فرهنگی بعدا برای شما و خانوادتون مشکلساز خواهد بود یا اینکه محاسن و مزایای آقا به حدی هست که این مسائل رو نادیده بگیرید و براتون مهم نباشه.بعد تصمیم قطعیتون رو بگیرید.
بنده میتونم براتون سرگذشت یه زوج رو تعریف کنم که مشکلشون دقیقا مشکل شما بود و خانم از بستگان خیلی نزدیک بنده هم بودن- پیچ و تابش ندیم دختر خاله خودم. سطح خانوادگی خیلی بالایی داشتن و دارن .پدر و مادر فوق العاده باشخصیت و تحصیلکرده با وضعیت مالی بسیار عالی ...خارج رفته و غیره..... ایشون توی دانشگاه با یه اقایی اشنا شدن که از اهالی عزیز شمالغربی کشورمون بودن... به قول خودشون خوشتیپ و سرسنگین بودن و با حجب و حیا و پشتکار عالی- این خصوصیات باعث شده بود که عاشق ایشون بشن و علیرغم میل خانواده خودشون و با اصرار زیاد با این آقا ازدواج کردن. که از همون اوایل و با آشنایی خانواده ها و نزدیک جشن عروسی مشکلاتشون شروع شد. بنده هم کلا تو جریان بودم چون بهم نزدیک هستیم. خانواده آقا ظاهر معمولی داشتن و وضع مالی متوسط که پدر آقا استاد دانشگاه :158:هم بودن. و خود آقا یه کاری توی یکی از اداره های دولتی اینجا یعنی تهران براش جور شده بود و مشغول کار شد- نزدیکای عروسی بود که و یه هفته مونده به جشن خانواده آقا به همراه متعلقین و متعلقات حدودا 20-25 نفره مشرف شدن خونه خاله ی بنده ..... خودتون میتونید فکرشو بکنید داخل یه خونه حدود 25-30 نفر به مدت یه هفته زندگی کنن چه شرایطی به وجود میاد. :203: طوری که برادر عروس به خونه ما پناه آورد تا پایان مراسم. بگذریم جشن با تموم بدی ها و خوبی ها و همونطور که شما هم اشاره کردید و اکثر خانوم ها هم حساس هستن پوشش های ناهمانگ بستگان آقا داماد با جمع حاضر در جشن تموم شد و رفت ولی کلی حرف و حدیث و تیکه و متلک بود که همونشب در خفا و بعد ها آشکارا بار دختر خاله بنده میکردن درباره اون موضوع و 3 سال هم این روال ادامه داشت...
چکیده مشکلات دختر خاله بنده: حضور طولانی مدت خانواده اقا هنگام اومدن به تهران در منزل ایشون طوری که هر کدوم از فامیلهای آقا میومد یه هفته ای رو مهمونشون بود و خب همه میدونن که این خیلی سخته و میزبان خیلی معذب و اذیت میشه... خانوم مجبور بودن سالی دو یا سه بار و هر بار حداقل مدت یک هفته برن شهرستان و روستای پدر و مادر آقا که شرایط زندگی برای ایشون توی اون محیط خیلی سخت بود و با دعوا و کتکاری میرفتن و میومدن ( دست بزن هم بعدا پیدا کرد طرف). همونطور که گفتم متلک های اطرافیان و دوستان که تمومی نداشت -ضمن اینکه بنظرمن اصلا کار درستی نیست این نحوه رفتار... اختلاف فرهنگی زیاد بین خانواده ها : یکبار خودم شاهد عینی بودم که پدر آقا ( استاد دانشگاه هستن) توی مهمونی با عرض معذرت فراوان بینی خودشون رو داخل سینک ظرفشویی تخلیه کردن -واقعا معذرت میخام از دوستان که بیان کردم این موضوع رو :203: و چندین موارد مشابه که گفتنش بجا نیست... زیادی نوشتم سرانجام بعد از سه سال و با کلی کتک خوردن و اذیت شدن و افسردگی خانوم از ایشون جدا شدن و مهریشون رو هم بخشیدن.
باز هم میگم صد البته همه کسانی که ما باهاشون اختلاف فرهنگی داریم اینطور نیستن و چه بسا بهتر و برتر از ماها هم باشن چون چنین افرادی رو هم به شخصه دیدم. اما هدف از بیان این مثال این بود که همیشه همه چیز گل و گلستان و عشقی و بلبلی نیست- خوب باید طرف مقابلتون رو بشناسید و همه جوانب رو در نظر بگیرید و بعدا با صلاحدید خانواده اقدام و تصمیم نهایی رو عملی کنید که خدایی نکرده بعدا پشیمونی و دلخوری برای شما و همچنین طرف قابل پیش نیاد.
زیاده گویی منو ببخشید امیدوارم موفق باشید.:72::72: