موندم بین مامانمو همسرم

سلام خیلی وقت بود نیومده بودم سایت الان 2 ساله تقریبا از عقدم میگذره
واقعا خسته شدم ...هیچوقت فکر نمیکردم کارم به خودزنی برسه...
همسرم مرد خوبیه فقط مشکل اینجاست هنوز مرد نشده ...و این باعث میشد تو خونه سر یه کارای بچگانه همه نسبت بهش بدبین باشن که یکیش مامانمه...تقریبا دو هفته پیش همسرم اومد خونمون آخه ما از هم دوریم و دیر به دیر همدیگه ور میبینیم سر اینکه نتونست اینجا ضامن گیر بیاره واسه وام مامانم شروع کرد به بی احترامی بهش (البته بار اولشم نبود ) که تو چرا دخترمو درگیر اوضاع مالیت میکنی و این حرفها... همسرم هیچی نگفت و من این وسط واقعا مونده بودم
بعد اینکه رفت تازه گله های همسرم شروع شد و بهشم حق میدادم چون مامانم خیلی بد حرف زد...گفت دیگه نمیام اونجا تو بلند شو بیا ولی بدبختی مامانم نه میذاره من برم مشهد نه میذاره اون بیاد!! سر همین قضیه با مامانم بحثم شد و شروع کرد به داد و بیداد که تو ساده ای که تو فلانی و شوهرت به درد نمیخوره و این حرفا...کارش همیشه همینه که جلو خواهر برادرام و شوهر خواهرم بد شوهرم میگه و کمبودهاشو به سرم میزنه
گفتم تو فقط میخوای من طلاق بگیرم باشه من حرفی ندارم گفت بگیر اون شوهر که نباشه بهتره:54:
واقعا حرفش برام سنگین بود تا تونست بدگوییش کرد منم ساکت گوش میدادم ولی بعدش کنترلمو از دست دادمو چاقو رو برداشتمو دستمو بریدم...
الان یه هفته ست تو خونه سکوت مطلقه .از اونورم گوشیمو خاموش کردم تا مامانم بفهمه درسته عاشقمه ولی اونم غرور داره و میتونه یه روز منو بذاره کنار...اونم از همه جا بیخبر زنگ میزد گوشیم خاموش زنگ زد مامانم اونم برداشت گفت امتحان داره بهش ز نزن!! در ضمن نمیذارم بیاد مشهد ...طفلک شوهرم بازم احترامشو نگه داشت گفت اگه قرار باشه بیاد خودم میام با عزت و احترام میبرمش بهش بگین سر این چیزا بحث نکنه..
الان یه هفته ست این ماجرا ادامه داره و تمومی هم نداره چیزی که عذابم میده اینه که دلم براش تنگ نشده ..دستمو که میبینم هم از مامانم بدم میاد هم همسرم ... از آینده میترسم ...از اینکه مامانم پشتمو خالی کنه میترسم نه اینکه دوسش داشته باشم نه فقط چون تو خونه دیکتاتوره نمیتونم بهش پشت کنم چون جای جاش میتونه عذابم بده(کاری که همیشه کرده) از اونورم همسرم طوری نیست که اینقد اعتماد داشته باشم بهش که میتونه فردا خوشبختم کنه ...نکنه حرفهای مامانم راست دربیاد؟ نکنه همینطور بچه بمونه و همه مشکلات زندگی گردن من بیفته.؟
مغزم کار نمیکنه نمیفهمم چی مینویسم فقط میدونم من دوسش داشتم ولی مامانم نذاشت
دیشب خواب بدی دیدم بهش ز زدم جواب نداد بعدش اس داد کار داشتی؟ گفتم دلواپس شدم ز زد گفت ببین من کاری میکنم مامانت پشیمون شه نذاری بفهمه بهت ز زدم!! گفتم میخوای چیکار کنی میگه بگو من و ... با هم کنار نمیایم و میخوایم طلاق بگیریم!!
هه خندم میگیره بعد این همه بدبختی بعد این همه دعوا اومده به من اینجوری میگه ...
کمکم کنین من نییتونم به خونوادم پشت کنم چون اینقد مامانم نامرد هست که بدون جهیزیه ردم کنه برم یا همیشه زخم زبون بزنه...من چیکار کنم؟ من حتی نمیدونم دوسش دارم یا نه ولی نمیخوام یه زن مطلقه باشم

کسی نیست کمکم کنه:54:
بخدا ده روز شده با شوهرم حرف نزدم خیلی نگرانم...دیگه نمیتونم به همسرمم تکیه کنم...چون بهش ز زدم رفته به خونوادش گفته اون که بهم ز میزنه ولی من دیگه دلسرد شدم بعد خواهرش ز زده چرا مامانتون اینجوری میکنه داداشم دلسرد شده!
قرارمون این نبود ...منم بهش اس دادم اینجوری که نمیشه ما یاد نمیگیریم خودمون مشکلاتمونو حل کنیم چرا میذاری خواهرت دخالت کنه اگه تو دلسرد شدی منم سر کارای تو دلسرد شدم
بهش گفتم تا شنبه فکر کن ببین میتونی اخلاقای بدتو درست کنی...میتونی مرد شی....منم سعی میکنم اخلاقامو درست کنم چون زندگیمو دوست دارم...میتونی اخلاقای بدمو بگی....اگرم نمیتونستیم همون بهتر تموم شه...چون من مردی که نمیتونه مشکلاتشو خودش حل کنه نمیخوام نمیتونم بهش تکیه کنم از کجا معلوم فردا با یه بچه به مشکل نخوریم تو هم بذاری بری
توروخدا کمکم کنین...حس و حالم تو همین چند روز برگشته ....انگار حرفای مامانم داره راست در میاد

سلام عزیزم من به همسرت حق میدم دلیلی نداره مادر شما به همسرت حرف بد بزنه چرا چون نتونسته ضامن وام پیدا کنه اگر شما درگیر مشکلات همسرت نباشی کی باشه خب اول زندگی این مشکلات برای همه هست مشکلات مالی که خیلی خیلی خیلی زیاده همه هم دارن به بچگی و مرد نشدن شوهرتم ربط نداره یکم شرایط خاص این روزا رو درک کنیم خوبه همسرامونم میخوان همچی خوب باشه پیشرفت کنن وضع مالی عالی ولی خب خیلی موقعها واقعا شرایط نمیذاره که بشه پس به نظر من حق با همسرتونه که از مادرتون ناراحت شن بعدشم اینقدر به حرفهای مادرتون واینکه داره درست درمیاد فکر نکنید از هرکسی هر انتظاری داشته باشه همون اتفاق میفته بخشیش از انرژی ماست که به فرد میرسه بخشیشم فکر وخیال ما که کارای عادی رو بزرگ وبد تو ذهنمون جلوه میده چون داریم بهش فکر میکنیم بشین با خودت فکر کن تصمیمتو بگیر همسرتو دوساله میشناسیش دوستش داری چیزایی که میخوای داره ؟ اگر دوسش داری پس کنارش باش یه زن باید همدل وهمراه شوهرش باشه وزندگیشو بسازه به همسرتم زنگ بزن بگو مامان من اشتباه کرده میدونم ولی ما زندگیمونو دوست داریم پس از بچه بازی دست بردار بعدشم من زن توام اگر من به تو زنگ میزنم چون دوست دارم پس دلیلی نداره برا بقیه بگی که من بهت زنگ میزنم من وتو نداریم یه بار تو میزنی یه بار من بعدشم از این فاز که مامانمو ادب کنی و بخوای الکی جلوه بدی میخوایم طلاق بگیریم بیا بیرون بیا زندگیمونو بکنیم بیا شرایط وفراهم کنیم بریم خونمون اگرم میشه یه بزرگتر این وسط رابطه مادر وهمسرتونو بهبود بده با خواهری برادری کسی صحبت کنید که مادرتونو راضی کنه شمام همسرتونو راضی کن این قائله تموم شه یهو چشم باز میکنی میبینی سر هیچی طلاق گرفتی وهمه پشیمونن اما راه دیگه ای نیست با همسرت خاطرات خوبتونو مرور کن بگو بیاد شهرتون هم واز نزدیک ببینید اما خونتون نیاد هرچه زودتر حرفاتو بزن هرچه زودتر قائله رو تموم کن نذار به ضرر زندگیت بشه به همسرتم بگو میدونم کار مامانم اشتباه بوده اما نذار خانوادت دخالت کنن خانواده هر دو طرف کع وارد شن راه برگشتش سخته دو خانواده رو روبروی هم قرار ندین اگر هم ودوست دارین شرایط خاصتون رو مدیریت کنید همسر شما غرورش شکسته مادر شما تحقیرش کرده حالا میخواد لجبازی کنه شما با آرامش و بزرگ کردن شوهرت واینکه حرفای مادرتو قبول نداری میتونی بزرگش کنی میتونی حس انتقامشو از بین ببری پس تلاشتو بکن بهش نگو بچه از خوبیاش تعریف کن مرد غرور داره غرورشو نشکن کلید مرد هم خیلی خوبه تو این سایت هست دانلود کن حتما گوش بده

آسمونی شما هنوز درگیر همین مشکلی؟؟
تو تاپیکای قبلیت هم جست و خیز صحبتایی میکردی راجب علاقه ات.
تو قبل از اینکه به مادرت کار داشته باشی ببین حس خودت به همسرت مثبت هست یا نه.
فکر کن این پسر همینه. هییچ تغییری هم نمیکنه.
حالا میخوای اسمش رو بذاری بچه یا هرچیزی. همین شخصیتی هست که تو این یکی دوسال دیدی و شناختیش.
ببین زندگی کنار این شخص (بدون در نظر گرفتن مادرت) برات آرامش و خوشبختی میاره یا نه

اول اینو واسه خودت و ما مشخص کن. بعد ماجرای مادرو همسرت

اگرم برای همین هم نمیتونی به نتیجه برسی خودت، یه تاپیک بزن یا مشاوره خصوصی بگیر برای به جواب رسیدن.

چون اولویت رابطه تو و همسرت هستین .بعد از اون رابطه همسر با خاتواده

تشکر از توجه و کمک ماتی و ریحانه عزیز...
این قضیه کوچیک داره واقعا بزرگ میشه...ماتی عزیز انگار تو این مدت عقد کر بودمو کور نمیدونم چرا هر کار شوهرم میکرد همون لحظه استرس و جوش میزدم ولی بعدش به خاطر حرفهای عاشقانه ای که میزد یا به خاطر اینکه حوصله بحث نداشتم هیچ گله ای ازش نمیکردم که چرا تو جلو خونوادم اینجوری گفتی؟!
اصلا من اهل این نیستم بشینم ببینم کی چی گفت کی چی نگفت !! این اواخر تا یه چیزی میگفتمم دعوامون میشد اونم جبهه میگرفت حرفهای منم تبدیل شده بود به غر زدن
میدونم مامانم مقصره چون خودمم هیچوقت اونقدی دوسش نداشتم چه برسه به همسرم که غریبه ست ..
ولی یه چیزی همیشه بهم ثابت شده اونم اینکه حرفاش همیشه درست از آب در اومده...هر موقع که حرفشو گوش ندادم به مشکل خوردم
دیروز صبح همسرم تماس گرفت و گفت مدارکاتو فکس کن برام هر چی پرسیدم واسه چی جواب درستی نداد..بعدش مثل ایناییکه میخوان عذاب بدن برداشت گفت میخوام کاهای طلاقو بکنم...همش پیام میداد و چرت میگفت منم فهمیدم عصبانیه جواب ندادم فقط نوشتم به خاطر این حرفات نمیبخشمت.. ظهر به خونوادم گفتم سر دخالتای شما کارمون به کجا رسید چون میدونستم قصدش همینه که به بقیه بگم...خلاصه گفتمو مامانمو خواهرشوهرم و خواهر برادرا دور هم جمع شدن و صحبت کردن
میدونین نتیجه چیشد ؟؟!! اینکه من و همسرم مقصریم...من به خاطر اینکه هر چی میشد هر حرفی که مادر شوهرم یا خواهرشوهرم میگفت به خواهرم میگفتم اونم همه رو به مامانم میگفت(البته من خبر نداشتم) از اونور همسرم مقصره چون رفتارش اصلا درست نیست...هیچی تو دلش نیست ولی یه حرفایی میزنه که همه رو ناراحت میکنه...با حرفاش و رفتاراش طوری شده بود که مامانم نسبت به خونوادش بدبین بود و فکر میکرد اونا بهش خط میدن! تازه دیروز فهمید اونا مقصر نیستن ...مامانم گفته تا درست نشه دختر بهش نمیدم...کلی هم گریه کرده بود که من نگران آینده دخترمم بخدا از نظر مالی برام مهم نبود...من از اول همه چیو میدونستم اگه میخواستم به این چیزا اهمیت بدم دختر نمیدادم بهش من الان میبینم هیچی که نداره بماند اخلاق تند و تیزی و بچه گانه ای داره...و از آیندشون میترسم
من تازه دیروز به این موارد دقت کردم...واقعا واسه خودم متاسفم:54:
همسرم چون از همه نظر سطحش از خونواده و من پایینتره همیشه سعی کرده خودشو بالا بالا بگیره که کم نیاره ولی همین باعث شده همه نسبت بهش بدبین شن...همسرم خیلی زود عصبانی میشه ولی بعدش مثلا یک ساعت بعد اینقد پشیمون میشه که نمیدونه چیکار کنه...از نظر محبت برام کم نمیذاره ولی پرتوقع هم هست...همیشه دلش میخواد واسش کادو بگیرم ...هر چی بگم میگیره ولی از نظر مالی کمکم نمیکنه انگار وظیفه خونوادم میدونه بهم پول بدن...رفتاراش واقعا بچه گانه ست گاهی اوقات..
ریحانه جان واقعا سر همین رفتاراش دو دل شدم...دیروز بدجور دعوامون شد برداشت بهم گفت طلاق بگیریم بهتره منم گفتم حرفی ندارم چون تا اخلاقات درست نشه منم حاضر نیستم ادامه بدم ... تازه بهش برخورد توقع داشت بگم توروخدا نروووووو!!
گفت همینی که هست میخوای بخواه نمیخوای نخواه...طلاق بگیریم اونیکه بدبخت شه تویی نه من ...من تا دلت بخواد برام دختر هست...اصلا باورم نمیشد این حرفا رو اون میزنه ...میدونم همه اینا رو همکاراش بهش یاد میدادن...منم گفتم حالا ببینیم کی ضرر میکنه باز تهدیدم کرد طلاق بگیریم کاری میکنم مامانت چادرشو برداره از خجالت از اون شهر بره
نمیدونم واقعا چیکار کنم؟؟!! خواهرم میگه بذار وقتی پای عموشو اینا بیاد وسط بهتر خودشو اصلاح میکنه ....میگه به نفع خودشه تو باهاش حرف نزن اون کوتاه میاد غصه نخور ...اینجوری هم اون درست میشه هم تو خیالت راحت میشه با یه "مرد "داری ازدواج میکنی..
تو این مدت چون همش پشت همسرم بودم حس میکنم خیلی روش زیاد شده کلا جنبه نداشت از این مردها بود که وقتی ازشون عذر بخوای بدتر لج میکنن...و الانم حس میکنم فکر میکنه بهش نیاز دارم واسه همین این حرفها رو زده
"چیزی که خیلی اذیتم میکنه اینه که رابطمون تو عقد کامل بوده و کسی هم خبر نداره"
ریحانه جان و ماتی عزیز کمکم کنین نمیدونم چیکار کنم

من درک نمیکنم خانمها به بهانه های کوچیک تصمیم میگیرن جدا شن.نظر مرد هم اصلا مهم نیس واسشون.خانمهای دیگه هم تشویقشون میکنن اگه دوسش نداری جداشو.اگه کوچکترین معیاراتو نداره ازش جدا شو. حالا شوهره هر چی میخواد سرش بیاد به جهنم.اصلا مهم نیس واسه خانمها. مهم اینه که همه چی باید در جهت رضایت خانم باشه.ولی اگه مردی حتی به دلایل قانع کننده بخواد جدا شه هزار تا بد و بیراه
بارش میکنن و غیر انسان خطابش میکنن. قصدم این نیست بگم خانمها بد هستن اقایون خوب. ولی نگرش خانمها یه حالت جنسیت پرستی
و خودخواهی محض شده . که دودش اول به چشم خودشون و بعد طرف مقابلشون میره .یه مقدار خانمها از خودمحوری شون کم کنن بد نیست

lumixعزیز ممنون از وقتیکه گذاشتین و خوندین
نمیدونم همه چیو خوندین و این حرف رو میزنین یا خلاصه وار خوندید
من نزدیک به دو ساله عقد کردم ...تو تموم عمرم از بابام کتک نخوردم ولی بعد ازدواجم به خاطر اینکه پشت همسرمو داشتم این بار سوم بود کتک میخورم...
الان من گفتم طلاق میخوام؟؟!! اول مامانم میگه چون همسرم تو این مدت ثابت نکرد مرد شده...همش منتظره بقیه کاراشو انجام بدن ...مادرش بدجور تو همه موارد حتی مالی دخالت میکنه...من همش میخواستم درست شه واسه همین تموم سعیمو میکردم به خونوادم بفهمونم همسرم مرد خوبیه
ولی حالا بعد از بحث با مامانم پشتمو خالی کرد دید من بهش علاقه دارم یه جوری رفتار کرد که انگار این منم که اصرار به ادامه دارم و اون نمیخواد!! و اگه متوجه شده باشین این اون بود که گفت بیا جدا شیم...البته یه جاهایی بهش حق میدم چون واقعا رفتار مامانمم بد بود
من به یه چیزی خیلی اعتقاد دارم....یه زن هیچوقت تن به طلاق نمیده مگه اینکه مجبور شه و به آخر خط رسیده باشه منم الان اگه اینجام کمک میخوام موندم چیکار کنم از یه طرف نمیخوام زندگیم به این سادگیا از هم بپاشه از اونور میترسم از آیندم که همینطور رفتاراش ادامه داشته باشه(حتی خواهرشم قبول داره رفتارای بدی داره)
بعدشم یه زن وقتی عصبانیه همه جور حرفی میزنه مثلا میگه من دوستت ندارم ولی از ته دل نیست از رو عصبانیته ولی مردا خوددارترن هر چیزی نمیگن ،اغلب مردها اینجورین ولی همسر من خیلی راحت حرف طلاق رو پیش کشید بعدش تهدیدمم کرد ...خیلی واسم سنگین بود من هنوز زنشم!!!!
حالا که فهمیده بدجور ناراحتم نمیدونه چیکار کنه...دو روزه میخواد باهام حرف بزنه ولی نمیتونم حرفهاشو فراموش کنم نمیتونم به این راحتی بگذرم....حداقل باید بفهمه اشتباه کرده ، حداقل باید بفهمه رفتاراش درست نیست و باید اصلاح شه!!
نمیدونم کارم درسته یا نه ....توروخدا راهنماییم کنین دوستان

سلام دوست عزیزم .

من یادداشتهاتو خوندم . ببخشید واقعا معذرت می خوام اینو می گم ولی شما هر دو افکار بچه گانه دارید . من بی طرفانه می گم تا حدودی حق با همسرتونه اما ایشون نتونسته به شما آرامش بده و شما رو حساس کرده . هر دو حق دارین و هر دو مقصرید... من هم بک سری مشکلات مشابه با مشکلات شما را دیدم با مشاوره و مطالعه میشه حلش کرد. دوست دارم کمکت کنم . ببین کاری که می تونی بکنی اینه که به همسرت احترام بذاری و مسائل بین خودتونو با کسی در میون نذاری . اون دیگه دوستت یا نامزدت یا خواستگارت نیست که لج و لج بازی کنی و بگی تمومش می کنیم . اگه همسرت همچین حرفی می زنه دقیقا دلش می خواد تو بگی نه نرو من دوست دارم . در واقع طالب توجه از طرف شماست . چه اشکالی داره براش کادو بخر بهش محبت کن بهش احترام بذار . به جای مخالفت با حرفاش بگو هرچی تو بگی اما کار خودتو بکن . بهش عشقتو نشون بده نذار حرفای بقیه عشقتو از بین ببره بالاخره دوسش داشتی که زنش شدی . ببین بهش آرامش بدی بهت آرامش می ده . تو الان با زنی که ازدواج کرده هیچ فرقی نداری و اگه جدا شی فقط در آینده برای خودت مشکل ایجاد می کنی چون کسی هم از روابط شما خبر نداره پس ازدواج کن و تلاش کن آرامشو به منزلت بیاری و سر مسائل بچه گانه یا مسائل مادی لج و لجبازی نکنی . خوبیهاشو بنویس بدیهاشم بنویس با بدیاش کنار بیا راه حل پیدا کن . لجبازه ؟ سر دنده لج نندازش سیاست داشته باش دختر خوب . مامانت مخالفه ؟ از بدیهاش به مامانت چیزی نگو به جاش از حرفای عاشقانش به شما جلوی مامانت تعریف کن . ناراحتیهاتو بنویس به کسی نگو . عصباتی می شه؟ وقتی عصبانیه باهاش حرف نزن .
خیلی راحت می تونی با مشاوره تکنیکایی رو یاد بگیری که آرامش بیاری به خونت .
بدون مهره اصلی بازی زندگیت خودتی و اگه جدا شی اول تو ضرر می کنی به خاطر رابطه ای که برقرار کردیو کسی نمی دونه . اگه شجاعتشو داری که اشتباهتو به همه بگی و شاید تا بعد از اون مجرد بمونی و دیگه نتونی کسیو دوست داشته باشی جدا شو . ولی من با خوندن متنهات فهمیدم تو دوسش داری پس واسه زندگی عاشقانه تلاش کن تو بسازش می بینی که همسرتم همراهت می شه

آسمونی عزیز چرا مشاوره خصوصی نمی گیری ؟ اینجا اگه می بینی کمک زیادی بهت نمیشه حتما هر طور شده یا حضوری برو پیش یه مشاور مجرب و خوب.یا همینجا خصوصی مشاوره بگیر.

راستش من تجربه ای مشابه زندگی شما رو از نزدیک دیدم.
نامزد شما کاملا مشخصه که هر طور شده میخواد قدرت مردونه اش رو به شما نشون بده! حالا گاهی با تهدید به طلاق. گاهی عصبانیت. گاهی حرف زور و...
چون از همه طرف اون قدرتی که طالبش هست رو ازش گرفتین. شما خانواده اش.خانواده ات و...
تو هم کاری به بقیه نداشته باش. روی رفتار خودت کار کن.
یادمه تو تاپیکای قبلی هم بهت گفتن. نمیدونم تو این مدت آیا خود شما تغییری کردی؟؟ تا حالا از زبان شوهرت چیزی راجب خواسته هاش نشنیدی؟که شمل ازش دریغ کرده باشی.

و یه موضوع خیییییلی مهمتر. هیچوقت اجازه ندید دیگران تو زندگی شما 2 نفر دخالت کنن. هیچکس
مطمین باش هر چی خانواده ها بیشتر دخالت کنن زندگی شما بدتر میشه.

واسه حرفایی هم که زدن حق دارید ناراحت باشید. نذارید حرمتا از بین بره چون اون موقع دیگه برگشت به اون زندگی سخت تر میشه.
من فکر میکنم چند روزی هر دوی شما تنها باشید و فکر کنید بد نباشه.
فکر کنید ببینید مشکلات ریشه ای شما کدوما هستن. و چطور میشه حلشون کرد. اصلا میشه؟!
از مشاورم کمک بگیرید. تا بیشتر از این به جاهای باریک نکشیده روابطتون
ان شالله بتونی بهترین تصمیم رو بگیری:72:

اصلا این مدت معجزه بود واسم ...خدارو شکر...
مامانم یه عیب بزرگی که داشت همش از هر مسئله ای ناراحت بود سر من و همسرم خالی میکرد یه بار نرفت به مادر شوهرم یا خواهر شوهرم گله هاشو بگه....تموم این دو سال عقد رو دلش بود حتی مسائل خیلی جزئی روز خریدمون واقعا خستم کرده بود بسکه حرفای تکراری میزد!!!
تااینکه با قهر من و دعواهامون با همسرم یه کم نگران شد و رفت خونه خواهرشوهرمو همه چیو گفت وقتی رسید خونه کلی سرحال بود انگار خالی خالی شده بود...حالا بقیه ماجرا...
میدونین مامانم تو این مدت خیلی غصه میخورد تااینکه حالش بد شد و بردیمش بیمارستان...خیلی سخت بود واسم چون بخاطر من اینطور شد حتی تا دو روز با همسرم حرف نمیزدم چون اونم ترسیده بود و همش زنگ میزد ولی یه جور نفرت بهم دست داده بود که همش تقصیر اونه...
خلاصه خدارو صد هزار مرتبه شکر مامانم خوب شد ازونور همسرم با مادرشون و خواهرشون بدجور دلواپس شده بودن بلند شدن اومدن خونمون...

مریم خانوم....واقعا از کمکتون ممنونم ...روزیکه قرار بود همسرم بیاد اومدم سایت و همه حرفاتونو مو به مو خوندم ...:303:
و به خودم قول دادم اجراشون کنم....:72:
یکیش این بود:"

چه اشکالی داره براش کادو بخر بهش محبت کن بهش احترام بذار . به جای مخالفت با حرفاش بگو هرچی تو بگی اما کار خودتو بکن . بهش عشقتو نشون بده نذار حرفای بقیه عشقتو از بین ببره "
براش کادو گرفتمو به خودم قول دادم کاری کنم بهش خوش بگذره هرچند ته دلم از حرفاش هنوز ناراحت بودم

:43:

همسرم اول رفت خونه خواهرش و بعدازظهرش اومد خونمون ....خیلی دلم گرفته بود ناراحتم بودم ولی دیدم مامانم اینا هم فهمیدن با کاراشون سردش کردن و نگرانن ازاین بابت خوشحال بودم..

:227:
خلاصه اومد و تنها که شدیم تا خواستم حرف بزنم...طفلک گفت توروخدا هیچی نگو میدونم از حرفام ناراحتی ،ولی شرایطمو درک کن اصلا حال و روز خوبی نداشتم الانم فقط ازت میخوام تمومش کنی گذشته ها رو اصلا دوست ندارم راجع به هیچی حرف بزنیم...یه لحظه حس کردم فیلم هندیه:311:آخه همسرم خیلی رمانتیکه برعکس خودم که همه چیو مسخره میگیرم...ولی خیلی شب خوبی بود واقعا برام شیرین بود .. کادو هم برام گرفته بود و حسابی به خرج افتاده بود :43:
تو اون چند روز زیاد خونمون نمیموند خونه خواهرشم میرفت ..مامانم اصلا حوصله مهمون نداره دیگه غیر مستقیم بهش فهموندم باز یه سر بره خونه آبجیش چون منم مامانم مریض بود نمیتونستم برم میفهمیدم ناراحت میشد ولی چاره ای نداشتم چون باهمین کارش بیشتر خودشو تو دل مامانم جا میکرد
اصلا اینقد مواظب حرفاشو رفتاراش بود که نگووووووو...تازه خواهرم گفت چقد این سری همسرت تو دل برو شده....اگه هر سری اینجوری سیاست به خرج بده چی میشه آخه!!

ریحانه جون ممنونم ازت که باحوصله همه تایپیک ها مو خوندی:72:...حق با شماست ما فقط تنها مشکلی که داریم که خیلی مهمه اینه که هنوز یاد نگرفتیم مشکلاتمونو خودمون حل کنیم....اینجا مشاوره حضوری خوب نداریم چون شهرمون خیلی کوچیکه...ولی برم شهر همسرم سعی میکنم بریم باهم ...
یه چیزی که خیلی عصبانیم میکنه اینه که مادر شوهرم مثل بچه ها با همسرم رفتار میکنه ...تو این مدت عقدمون با احترامی که به همسرم میذاشتم کمتر شده رفتاراش ولی هنوز خوب نشده ....من حس میکنم بی احترامی مادرم و خونوادم به خاطر بی احترامی خونواده همسرم بهشه..! چون مثل بچه ها باهاش رفتار میشه اینا هم مثل بچه ها میبیننش ..!! همینو نمیدونم چجوری درست کنم !!؟؟:54::54:

درود بانو

اتفاقا من یکی از شما ناراحتم بخاطر این نوشته شما که:خیلی وقت بود نیومدم همدردی!!!!
اصلا کار خوب یانجام ندادید به هیچ عنوان جدیدا مد شده نیامدن به همدردی :311: ایکاش بیشتر در سایت حضور داشتی و تایپیک های دوستان را مطالعه میکردی و از مقالات سایت استفاده میبردی اینجوری مطمئنا خیلی بهتر میتوانستی اینگونه موقعیت ها را کنترل بکنی.
شما نیازه خودآگاهی خودتان را بالا ببرید نقاط ضعف خودتان را بشناسید و سعی کنید با مطالعه و کسب مهارت های جدید ترمیم کنید نقاط قوت خودت را بشناسی و سعی کنی تقویتش بکنی.

احساس من اینه و البته برطبق نوشته های شما هنوز نه شما و نه شوهرتان آمادگی تشکیل زندگی مشترک را ندارید البته دوری در دوران عقد و اینکه مدت 2 سال هست که عقد هستید باعث شده بر مشکلات شما اضافه بشه و سوء تفاهم ها بیشتر بشه و نداشتن مهارت ارتباط صحیح و نداشتن شناخت کافی شما نسبت به آقایون و بلعکس و همینطور دخالت خانواده های دوطرف و ضعف در تصمیم گیری چه در شما و چه در طرف مقابل شما باعث درهم پیچیدگی این رابطه شده.
متاسفانه دخالت خانواده ها در زندگی زوجین بخصوص جوان باعث ایجاد تنش میشه تا اینکه باعث بهبود زندگیشان بشود چون اکثرا بدون تخصص و تجربه کافی و از روی احساسات تصمیم گیری میکنند و نظرات خودشان را بیان میکنند.
وقتی دختر و پسر ازدواج میکنند یعنی دو نفر فرد عاقل و بالغ تصمیم گرفتند مستقل زندگی کنند مستقل از نظر فکری مالی و تصمیم گیری برای زندگیشان حالا این وسط احتمال انجام اشتباه وجود داره حداقل 5 سال طول میکشه تا دوطرف نسبت به همدیگر شناخت پیدا بکنند ولی این موضوع دلیل نمیشه که خانواده ها به خودشان این اجازه را بدهند که در زندگیشان دخالت بکنند(البته استفاده از تجربیات بزرگترها توصیه میشه)

توصیه من اینه عضو انجمن آزاد بشید و بصورت مستقیم از راهنمایی های مشاورین سایت استفاده کنید اینجوری مسیر را با سرعت بیشتری می پیمایید 2سال واقعا زمان زیادیه و اتفاق هایی هم که افتاده باعث دلخوری شما و شوهرتان همینطور خانواده شده مدیریت کردن این اوضاع مشکله و نیاز به استفاده از مشاوره متخصص و باتجربه داره:72:

1.بالا بردن مهارت ارتباطی
2.استفاده از مهارت رفتار جراتمندانه
3.استفاده از سیاست های زنانه و استفاده از قابلیت های زنانگی وجودتان
4.دادن اعتماد به نفس به شوهرتان و قبولاندن این موضوع که ایشون اولویت اول زندگیتان هستند
5.استقلال در تصمیم گیری چه شما و چه ایشون و دخالت ندادن دیگران
6.یادگیری مهارت کنترل عصبانیت و جلوگیری
7.دوری از گرفتن تصمیمات احساسی و هیجانی
و....

بصورت خلاصه بگم بهتره از همین الان شروع کنی مقالات سایت را بخوانی و از وقت گرانبهای خودت استفاده کنی هر چه زودتر بهتر و از اونطرف ایشون رو ترغیب کنی و همینطور خانواده تان را برای برگزاری مراسم عروسی البته قبلش باید از مشاور استفاده کنی.
از مشاوره تلفنی 1480 هم میتوانی بهره ببری.در هر صورت زمان را از دست ندهید

پ.ن:بشخصه توصیه میکنم بجای استفاده مشاور حضوری فعلا از مشاورین سایت همدردی استفاده کنی هم خرج کمتری داره و هم تاثیر بیشتری داره چون خودم تجربه کردم دارم عرض میکنم مگر در مواردی که برطبق توصیه مشاورین سایت نیاز باشه به مشاوره حضوری

اسمونی عزیز خوشحالم که مشکلتون کمی از حاد بودن در آمد. ولی فکر نکن حالا که شدت ناراحتی و مشکلات کمتر شده پس همه چی حله
ممکنه بخاطر وضعیت مادرتون(که خداروشکر رو به بهبودن) جو کمی ارام شده باشه.و دوباره با تکرار رفتارهای گذشته هر کدومتون برگردید به روزهای قبل.
پس سعی کنید مشکلتون رو عمیقا و ریشه ای حل کنید.نه سطحی

بنابراین حتما حتما شما و همسرتون باید خیلی روی رفتارا و مهارتهاتون کار کنید.
ما کاری به خانواده ها نداریم.چون هر چی هم بگید دخالت خانواده ها باعث بدتر شدن اوضاع شده یا میشه.من یکی همیشههه مقصر رو خود زن و مرد میدونم
یعنی شما اجازه دادین و میدین که اینطور باهاتون رفتار بشه. پس کسی رفتار خانواده ها رو ایراد نمیگیره.در وهله اول رفتار شما .بعد خانواده ها

نقل قول:

---

چیزی که خیلی عصبانیم میکنه اینه که مادر شوهرم مثل بچه ها با همسرم رفتار میکنه ...تو این مدت عقدمون با احترامی که به همسرم میذاشتم کمتر شده رفتاراش ولی هنوز خوب نشده ....من حس میکنم بی احترامی مادرم و خونوادم به خاطر بی احترامی خونواده همسرم بهشه..! چون مثل بچه ها باهاش رفتار میشه اینا هم مثل بچه ها میبیننش ..!! همینو نمیدونم چجوری درست کنم !!؟؟

---

خب عزیزم خودت که میگی با رفتار شما، روی مادرش تاثیر گذاشتی و بهتر شده. این خیلی خوبه
قرار نیست که رفتاری که 30 سال با بچه اش داشته رو 2 ماهه عوض کنی. صبر و حوصله به خرج بده. و همینطوووور به رفتارای توآم با احترامت. مطمین باش باز هم بیشتر روی رفتار دیگران من جمله مادرش تاثیر میذاری

تو خانواده خودتون هم اونقدر به شوهرت احترام بذار و ببرش بالا که بقیه هم نتونن بی احترامی کنن.
شوهرت رو با اسم...آقا. یا ...جان صدا بزن همیشه.
تو جمع ها گاهی بصورت جمع باهاش صحبت کن.مثلا بفرمایید. شما و...
اگر کسی تو خاتواده تون بی احترامی به شوهرت کرد ناراحتیت رو نشون بده. با سکوتت یا حرف یا نگاه یا هرچیزی که متناسب اون موقعیت باشه.
ولی جلو همسرت با خانوادت بحث نکن!

و همیشه تو دورهمی هاتون به صحبتایی که شوهرت میکنه خوب گوش کن و توجه نشون بده .هرچند که به نظرت ممکنه حرفاش کاملا درست نباشن. اگرم بالفرض دیدی صحبتاش طوری هست که دیگران دارن به خودشون اجازه تمسخر و...میدن. سعی کن کااااملا محترمانه بعد از تایید صحبتای همسرت. خیلی آروم بحث رو عوض کنی. ولی بازم میگم با جمع همراه نشو هیچوقت. با شوهرت همراه باش. هر چند اشتباه بگه
میتونی بعدا تو خلوت خودتون خیلی راحت راجب اون موضوع صحبت کنید و متوجه اشتباهش کنی.

سعی کن خودت اونقدر بهش اعتماد به نفس بدی که نیازی به تایید دیگران نداشته باشه
شما میتونی خیلی روی همسرت تاثیر بذاری.

مدیر همدردی تو یه تاپیک یه جمله ای گفتن که همیشه تو گوشمه. و خیلی کمکم کرده همون یه جمله!دیگه بماند کلا این سایت جقدر واسم خوب بوده!
شما هم سعی کن از محیط اینجا و مقالاتش و مشاوره هاش و تاپیک های دیگران استفاده کنی.
ان شالله خوشبخت باشی گلم:72:

سلام آقای خاله قزی ....بااینکه نمیومدم سایت ولی کمکهای شما رو یادم نرفته ...حتی عکس کوچولوتونم (اون قبلیه )رو یادمه!! ماشالله بزرگ شده ها:joyous:
واااااااااااااای این حرفتون چقد سنگین بود"که نه من و نه همسرم آمادگی زندگی مشترک رو نداریم!!":302:
فکر میکردم آمادم و تموم این مدت فقط چون از نظر مالی مشکل داریم و همسرم پدرشون فوت کردن و هیچ پشتوانه ای نداره حتی خرج مامانشم میده حس میکردم نمیشه بریم خونمون اصلا فکر نمیکردم خودم آماده نباشم...!!
بیشترین مشکلمون به خاطر دوریمونه و اینکه مامانم مخالف رفت و آمد زیاده ،وقتی باهمیم بعد چند روز رفتارامون مثل هم میشه خیلی بهم عادت میکنیم ولی وقتی دوریم دوباره هرکسی میره تو قالب رفتارای خودش و باز این پروسه ادامه داره!!
خونواده ها هم از رو دلسوزی دخالت میکنن و این همه چیو بدتر میکنه....تو این چند روز یه چیزی رو کشف کردم:310:اینکه وقتی همسرم ناراحت بود از خونوادمو چیزی میگفت من جبهه میگرفتم و این باعث میشد وقتی منم از خونوادش ناراحتم اون جبهه میگرفت ولی این مدت بهش حق دادم که مامانم مقصره اونم برداشت گفت مامان منم خیلی جاها مقصره واااااااااای چقد شیرین بود این حرفش...:311:پس نباید وقتی طرف عصبانیه و ناراحته تو به مخالفت باهاش بپردازی درسته؟؟
تازه وقتی اومد خونمون خیلی عصبی بود و بیقرار گفت میترسم باز بحث رو مامانت اینا شروع کنن گفتم نه عزیزم اینا حوصله ندارن منم خواستم هیچی نگن و واقعا هیچی نگفتن ...بعد وقتی ما رفتیم پیش مامانش اینا اونا سر بحث رو باز کردن که یهو شوهرم عصبانی شد که حق ندارین بحث رو باز کنین و همسرمو ناراحت کنین...راستش دوست نداشتم مامانشو ناراحت کنه ولی واقعا لازم بود این کارش!!
کاش مامانم یه کم سیاست داشت راحت میتونست زندگیمونو ازاین بهتر کنه!!
چشـــــــــــــــــــــــ ـــــــــم خودم قصدش رو دارم که مشاوره بگیرم چون واقعا لازمه ریحانه جونم بهم پیشنهاد داده بود
الان یه حس خلا دارم انگار نمیتونم درست تصمیم بگیرم انگار هیچ مهارتی ندارم خیلی هم حواسپرت شدم.(اول برج که حقوقمو گرفتم حتما حتما عضو میشم)فقط اگه میشه راهنماییم کنین چجوری؟:325:
ممنونم از کمکتون:72:
************************************************** **********************
ریحانه جون ممنون که باحوصله دنبال میکنی...
حرفت خیلی جالب بود اتفاقا منم این غصه و استرس رو دارم ...همش میترسم که این آرامش موقت باشه و دوباره قراره تکرار شه
مامانم خیلی اخلاقاش گنده حتی حوصله بچه هاشو نداره چه برسه به عروس و داماد....
از همین الان استرس داره بعد از ماه رمضون چجوری میخوام برم پیش همسرم(فکر کن ما تا بعد ماه رمضون نمیبینیم همو):47:
درسته که میگی زن و مرد مقصرن ولی به این هم توجه کن که ما از هم دوریم و با این مشکل نمیتونیم تو اون چند روز کم همدیگه رو خوب بشناسیم...کاش میشد زودتر بریم خونمون چون واقعا بااین شرایط واسه بودن باهم بیتابیم...
حرفات خوب بود و من از سری پیش دارم توجه کردن به همسرم مخصوصا ارتباط چشمی رو تمرین میکنم...
وقتی همسرم با ماست بعد چند روز اخلاقاش مثل خونواده من میشه و میشه یه مرد دوست داشتنی و جنتلمن ولی وقتی با خونواده خودشه دوباره عصبی میشه و رفتاراش کلا تغییر میکنه...
جالب اینجاست اصلنم دوست نداره با خونواده خودش باشه ...خونه خواهرشم تو شهر ماست فقط دوست داره بریم یه سر بزنیمو برگردیم خونه ما!!
که باز همین قضیه هم باعث حساسیت خونوادم میشه که چرا دوست نداره برین اونجا!!

واقعا سایت خوبیه خیلی چیزا اینجا یاد میگیرم...واقعا از مدیر سایت ممنون امیدوارم تو زندگیشون موفق باشن
بازم از کمکاتون ممنونم:72: